28.9.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 320/22

1)

Czy art. 15 rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 (1) stosuje się w przypadku wniosków składanych w zakresie pieczy nad dzieckiem na podstawie prawa publicznego przez organ lokalny państwa członkowskiego, w sytuacji w której, gdyby sąd innego państwa członkowskiego uznał się za właściwy, spowodowałoby to konieczność wszczęcia odrębnego postępowania przez inny organ na podstawie innych przepisów i – ewentualnie – prawdopodobnie w oparciu o inne okoliczności faktyczne?

2)

Jeśli tak, to w jakim zakresie, o ile w ogóle, sąd powinien rozważyć prawdopodobny wpływ uwzględnienia wniosku złożonego na mocy art. 15 na prawo do swobodnego przemieszczania się osób, których dotyczy ten wniosek dotyczy?

3)

Jeśli „najlepszy interes dziecka”, o którym mowa w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2201/2003, odnosi się jedynie do decyzji w przedmiocie sądu właściwego, to jakie czynniki sąd może w ramach tego pojęcia rozważyć, których nie wziął już pod uwagę rozstrzygając, czy inny sąd nie jest „lepiej umiejscowiony”?

4)

Czy na potrzeby art. 15 rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 sąd może wziąć pod uwagę prawo materialne, przepisy proceduralne lub praktykę sądów odpowiedniego państwa członkowskiego?

5)

Stosując art. 15 rozporządzenia 2201/2003, w jakim zakresie sąd krajowy powinien wziąć pod uwagę szczególne okoliczności sprawy, w tym chęć matki przeniesienia się poza obszar właściwości służb socjalnych jej państwa pochodzenia, a następnie urodzenia dziecka na obszarze innego państwa, którego system służb socjalnych uważa za korzystniejszy?

6)

Jakie dokładnie kwestie powinien rozważyć sąd krajowy w celu stwierdzenia, który sąd jest lepiej umiejscowiony do rozpatrzenia sprawy?