(1)

Η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει έναν χώρο χωρίς εσωτερικά σύνορα, μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, σύμφωνα με τις Συνθήκες. Οι ποσοτικοί περιορισμοί επί των εισαγωγών, καθώς και όλα τα μέτρα ισοδύναμου αποτελέσματος, απαγορεύονται μεταξύ των κρατών μελών. Η απαγόρευση αυτή καλύπτει κάθε εθνικό μέτρο που είναι σε θέση να παρακωλύσει, άμεσα ή έμμεσα, πραγματικά ή δυνητικά, το ενδοενωσιακό εμπόριο εμπορευμάτων. Η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων στην εσωτερική αγορά εξασφαλίζεται είτε με την εναρμόνιση των κανόνων σε επίπεδο Ένωσης, που καθορίζουν κοινές απαιτήσεις για τη διάθεση ορισμένων εμπορευμάτων στην αγορά, είτε με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης όπως ορίζεται από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για εμπορεύματα ή πτυχές προϊόντων που δεν καλύπτονται αποκλειστικά από ενωσιακούς κανόνες εναρμόνισης.

(2)

Μια ομαλή εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης αποτελεί βασικό συμπλήρωμα της εναρμόνισης των κανόνων σε ενωσιακό επίπεδο, εάν ληφθεί υπόψη ότι πολλά εμπορεύματα έχουν τόσο εναρμονισμένες όσο και μη εναρμονισμένες πτυχές.

(3)

Όταν δεν υπάρχουν ενωσιακοί κανόνες εναρμόνισης που να καλύπτουν τα εμπορεύματα ή κάποια πτυχή των εμπορευμάτων, ενδέχεται να δημιουργηθούν παρανόμως εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων μεταξύ των κρατών μελών, αν η αρμόδια αρχή ενός κράτους μέλους εφαρμόζει, όσον αφορά τα εμπορεύματα τα οποία κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους, εθνικούς κανόνες που προβλέπουν ότι τα εμπορεύματα πρέπει να πληρούν ορισμένες τεχνικές απαιτήσεις, π.χ. όσον αφορά την ονομασία, τη μορφή, το μέγεθος, το βάρος, τη σύνθεση, την παρουσίαση, την επισήμανση ή τη συσκευασία. Η εφαρμογή τέτοιων κανόνων σε εμπορεύματα που κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους ενδέχεται να αντίκειται στα άρθρα 34 και 36 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), ακόμη και αν οι εθνικοί κανόνες ισχύουν για όλα τα εμπορεύματα αδιακρίτως.

(4)

Η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης απορρέει από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, τα κράτη μέλη δεν μπορούν να απαγορεύσουν την πώληση, στην επικράτειά τους, εμπορευμάτων που κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους, ακόμη και αν τα εν λόγω εμπορεύματα έχουν παραχθεί με διαφορετικούς τεχνικούς κανόνες, περιλαμβανομένων των εμπορευμάτων τα οποία δεν είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας παρασκευής. Αλλά η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης δεν είναι απόλυτη. Τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίσουν την κυκλοφορία εμπορευμάτων που κυκλοφορούν νόμιμα σε άλλο κράτος μέλος, όταν αυτό δικαιολογείται από τους λόγους που απαριθμούνται στο άρθρο 36 ΣΛΕΕ ή βάσει άλλου επιτακτικού λόγου δημόσιου συμφέροντος, που αναγνωρίζεται από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, με την προϋπόθεση ότι οι περιορισμοί είναι ανάλογοι προς τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ο παρών κανονισμός επιβάλλει υποχρέωση σαφούς προσδιορισμού των λόγων βάσει των οποίων περιορίζεται ή απαγορεύεται η πρόσβαση στην αγορά.

(5)

Η έννοια των επιτακτικών λόγων δημόσιου συμφέροντος είναι εξελισσόμενη έννοια την οποία ανέπτυξε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη νομολογία του σχετικά με τα άρθρα 34 και 36 ΣΛΕΕ. Όταν υπάρχουν θεμιτές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών, οι εν λόγω επιτακτικοί λόγοι μπορούν να δικαιολογήσουν την εφαρμογή εθνικών τεχνικών κανόνων από τις αρμόδιες αρχές. Ωστόσο, οι διοικητικές αποφάσεις πάντοτε πρέπει να είναι δεόντως δικαιολογημένες, σύννομες, κατάλληλες και να συνάδουν με την αρχή της αναλογικότητας, ενώ οι αρμόδιες αρχές οφείλουν να λαμβάνουν τη λιγότερο περιοριστική απόφαση. Προκειμένου να βελτιωθεί η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς εμπορευμάτων, οι εθνικοί τεχνικοί κανόνες θα πρέπει να είναι κατάλληλοι για τον επιδιωκόμενο σκοπό και να μην δημιουργούν δυσανάλογους μη δασμολογικούς φραγμούς. Επιπλέον, οι διοικητικές αποφάσεις που περιορίζουν ή αρνούνται την πρόσβαση στην αγορά όσον αφορά εμπορεύματα που κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους δεν πρέπει να θεμελιώνονται απλώς και μόνο στο γεγονός ότι τα επίδικα εμπορεύματα πληρούν τον νόμιμο δημόσιο στόχο που επιδιώκει το κράτος μέλος με τρόπο διαφορετικό από τον τρόπο με τον οποίο πληρούν τον στόχο αυτόν τα εμπορεύματα στο εν λόγω κράτος μέλος. Προκειμένου να συνδράμει τα κράτη μέλη, η Επιτροπή θα πρέπει να παράσχει μη δεσμευτική καθοδήγηση βάσει της νομολογίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την έννοια των επιτακτικών λόγων δημόσιου συμφέροντος και τον τρόπο εφαρμογής της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν και να τοποθετηθούν στην καθοδήγηση.

(6)

Στα συμπεράσματά του για την πολιτική για την ενιαία αγορά, τον Δεκέμβριο του 2013, το Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας επισήμανε ότι, για να βελτιωθούν οι βασικές συνθήκες για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές στην ενιαία αγορά, πρέπει να χρησιμοποιηθούν δεόντως όλα τα κατάλληλα μέσα, συμπεριλαμβανομένης της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης. Το Συμβούλιο κάλεσε την Επιτροπή να υποβάλει έκθεση σχετικά με τις περιπτώσεις στις οποίες η λειτουργία της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης εξακολουθεί να είναι ανεπαρκής ή προβληματική. Το Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας, στα συμπεράσματα που εξέδωσε τον Φεβρουάριο του 2015 σχετικά με την πολιτική για την ενιαία αγορά, κάλεσε την Επιτροπή να λάβει μέτρα για να εξασφαλίσει την αποτελεσματική λειτουργία της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης και της ζήτησε να υποβάλει προτάσεις προς την κατεύθυνση αυτή.

(7)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 764/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3) εκδόθηκε για να διευκολύνει την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης, με τη θέσπιση διαδικασιών που ελαχιστοποιούν τη δυνατότητα δημιουργίας παράνομων εμποδίων στην ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων τα οποία κυκλοφορούν ήδη νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους. Παρά την έκδοση του εν λόγω κανονισμού, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά προβλήματα όσον αφορά την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης. Η αξιολόγηση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 2014 και του 2016 έδειξε ότι η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε και ότι ο εν λόγω κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 764/2008 είχε περιορισμένα αποτελέσματα όσον αφορά τη διευκόλυνση της εφαρμογής της εν λόγω αρχής. Τα εργαλεία και οι διαδικαστικές εγγυήσεις που θέσπισε ο εν λόγω κανονισμός δεν βελτίωσαν την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης. Για παράδειγμα, οι οικονομικοί φορείς ελάχιστα γνωρίζουν ή χρησιμοποιούν το δίκτυο σημείων επαφής για τα προϊόντα, το οποίο δημιουργήθηκε για την παροχή πληροφοριών στους οικονομικούς φορείς σχετικά με τους εφαρμοστέους εθνικούς κανόνες και την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης. Στο πλαίσιο του δικτύου, οι εθνικές αρχές δεν συνεργάζονται επαρκώς. Η απαίτηση να κοινοποιούν διοικητικές αποφάσεις που περιορίζουν ή αρνούνται την πρόσβαση στην αγορά σπάνια τηρείται. Ως εκ τούτου, τα εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων εντός της εσωτερικής αγοράς παραμένουν.

(8)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 764/2008 έχει αρκετές ελλείψεις και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να αναθεωρηθεί και να ενισχυθεί. Για λόγους σαφήνειας, ο κανονισμός αυτός θα πρέπει να αντικατασταθεί από τον παρόντα κανονισμό ο οποίος θα πρέπει να καθορίσει σαφείς διαδικασίες που να διασφαλίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων που κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους και να εγγυώνται ότι η ελεύθερη κυκλοφορία μπορεί να περιορίζεται μόνο αν τα κράτη μέλη έχουν θεμιτούς λόγους δημόσιου συμφέροντος και ο περιορισμός είναι αιτιολογημένος και αναλογικός. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να εξασφαλίζει την τήρηση των υφιστάμενων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που απορρέουν από την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης τόσο από τους οικονομικούς φορείς όσο και από τις εθνικές αρχές.

(9)

Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να θίγει την περαιτέρω εναρμόνιση των όρων κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, με σκοπό τη βελτίωση της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς, κατά περίπτωση.

(10)

Είναι επίσης δυνατόν τα εμπορικά εμπόδια να προκύψουν από άλλα είδη μέτρων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των άρθρων 34 και 36 ΣΛΕΕ. Τα μέτρα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν π.χ. τις τεχνικές προδιαγραφές που καταρτίζονται για τις διαδικασίες δημόσιων συμβάσεων ή τις απαιτήσεις για χρήση επίσημων γλωσσών στα κράτη μέλη. Ωστόσο, τέτοια μέτρα δεν θα πρέπει να συνιστούν τεχνικούς κανόνες κατά την έννοια του παρόντος κανονισμού ούτε να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του.

(11)

Ενίοτε τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ εθνικούς τεχνικούς κανόνες μέσω μιας διαδικασίας προέγκρισης, σύμφωνα με την οποία, για να μπορέσουν τα εμπορεύματα να διατεθούν στην αγορά αυτού του εκάστοτε κράτους, πρέπει να έχει χορηγηθεί προηγουμένως επίσημη έγκριση από αρμόδια αρχή. Η διαδικασία προέγκρισης περιορίζει, αφεαυτής, την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων. Συνεπώς, μια τέτοια διαδικασία, για να θεωρηθεί δικαιολογημένη από την άποψη της θεμελιώδους αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων στην εσωτερική αγορά, πρέπει να επιδιώκει σκοπό γενικού συμφέροντος αναγνωρισμένο από το ενωσιακό δίκαιο, να είναι αναλογική και να μην εισάγει διακρίσεις. Η συμμόρφωση της διαδικασίας αυτής με το ενωσιακό δίκαιο αξιολογείται βάσει κριτηρίων που καθορίζονται στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως εκ τούτου, οι διοικητικές αποφάσεις που περιορίζουν ή αρνούνται την πρόσβαση στην αγορά αποκλειστικά με την αιτιολογία ότι τα εμπορεύματα δεν διαθέτουν έγκυρη προέγκριση πρέπει να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Όταν, όμως, υποβάλλεται αίτηση για υποχρεωτική προέγκριση των εμπορευμάτων, κάθε διοικητική απόφαση απόρριψης της αίτησης βάσει εθνικού τεχνικού κανόνα που ισχύει στο εν λόγω κράτος μέλος θα πρέπει να λαμβάνεται μόνο σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, ώστε ο αιτών να μπορεί να τύχει της διαδικαστικής προστασίας την οποία παρέχει. Το αυτό ισχύει και για την προαιρετική προέγκριση των εμπορευμάτων, όταν υφίσταται.

(12)

Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι τα είδη εμπορευμάτων που καλύπτονται από τον παρόντα κανονισμό περιλαμβάνουν τα γεωργικά προϊόντα. Ο όρος «γεωργικά προϊόντα» περιλαμβάνει και τα αλιευτικά προϊόντα, όπως προβλέπεται στο άρθρο 38 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ. Για να συμβάλει στον προσδιορισμό των ειδών εμπορευμάτων που υπάγονται στον παρόντα κανονισμό, η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογήσει τη σκοπιμότητα και τα οφέλη της περαιτέρω ανάπτυξης ενός ενδεικτικού καταλόγου προϊόντων για την αμοιβαία αναγνώριση.

(13)

Είναι επίσης σημαντικό να διευκρινιστεί ότι ο όρος «παραγωγός» περιλαμβάνει όχι μόνο τον κατασκευαστή των εμπορευμάτων αλλά και το πρόσωπο που παράγει εμπορεύματα τα οποία δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας μεταποιητικής διεργασίας, συμπεριλαμβανομένων και των γεωργικών προϊόντων, καθώς και τα πρόσωπα που εμφανίζονται ως παραγωγοί εμπορευμάτων.

(14)

Οι αποφάσεις εθνικών δικαστηρίων με τις οποίες κρίνεται η νομιμότητα περιπτώσεων στις οποίες, λόγω της εφαρμογής εθνικού τεχνικού κανόνα, εμπορεύματα που κυκλοφορούν νόμιμα σε ένα κράτος μέλος δεν λαμβάνουν άδεια πρόσβασης στην αγορά ενός άλλου κράτους μέλους, καθώς και οι αποφάσεις εθνικών δικαστηρίων με τις οποίες επιβάλλονται κυρώσεις θα πρέπει να αποκλείονται από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

(15)

Για να ισχύσει η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης, τα εμπορεύματα πρέπει να κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους. Τονίζεται ότι, για να θεωρηθεί ότι τα εμπορεύματα κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους, τα εμπορεύματα πρέπει να συμμορφώνονται με τους σχετικούς κανόνες που ισχύουν στο εν λόγω κράτος μέλος και πρέπει να καθίστανται διαθέσιμα σε τελικούς χρήστες εκεί.

(16)

Για την ευαισθητοποίηση των εθνικών αρχών και των οικονομικών φορέων σχετικά με την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο πρόβλεψης σαφών και αδιαμφισβήτητων «ρητρών ενιαίας αγοράς» στους εθνικούς τεχνικούς κανόνες τους με σκοπό τη διευκόλυνση της εφαρμογής της εν λόγω αρχής.

(17)

Τα στοιχεία που απαιτούνται για να αποδειχθεί ότι τα εμπορεύματα κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους διαφέρουν σημαντικά από κράτος μέλος σε κράτος μέλος. Η διαφορά αυτή προκαλεί περιττές επιβαρύνσεις, καθυστερήσεις και πρόσθετα κόστη για τους οικονομικούς φορείς, και εμποδίζει τις εθνικές αρχές να λαμβάνουν έγκαιρα τις απαραίτητες πληροφορίες για την αξιολόγηση των εμπορευμάτων. Αυτό μπορεί να εμποδίσει την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να διευκολύνονται οι οικονομικοί φορείς στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι τα εμπορεύματά τους κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους. Οι οικονομικοί φορείς θα πρέπει να επωφελούνται από υπεύθυνη δήλωση («αυτοδήλωση»), η οποία παρέχει στις αρμόδιες αρχές όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τα εμπορεύματα και για τη συμμόρφωσή τους με τους κανόνες που ισχύουν σ' αυτό το άλλο κράτος μέλος. Η χρήση προαιρετικών δηλώσεων δεν θα πρέπει να εμποδίζει τις εθνικές αρχές να λαμβάνουν διοικητική απόφαση περιορισμού ή άρνησης της πρόσβασης στην αγορά, υπό την προϋπόθεση ότι η απόφαση αυτή είναι αναλογική, αιτιολογημένη, τηρεί την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης και είναι σύμφωνη με τον παρόντα κανονισμό.

(18)

Θα πρέπει να είναι δυνατόν για τον παραγωγό, τον εισαγωγέα ή τον διανομέα να συντάσσει δήλωση νόμιμης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων στην αγορά για τους σκοπούς της αμοιβαίας αναγνώρισης («δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης»). Ο παραγωγός είναι ο πλέον κατάλληλος να παρέχει τις πληροφορίες στη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης, δεδομένου ότι γνωρίζει καλύτερα τα εμπορεύματα και διαθέτει τα αποδεικτικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για την επαλήθευση των πληροφοριών που περιέχονται στη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης. Ο παραγωγός θα πρέπει να μπορεί να αναθέτει σε εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπό να συντάξει τις δηλώσεις αυτές εξ ονόματός του παραγωγού και υπό την ευθύνη του. Ωστόσο, όταν ένας οικονομικός φορέας είναι σε θέση να παράσχει στη δήλωση μόνον τις πληροφορίες σχετικά με τη νομιμότητα της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων στην αγορά, θα πρέπει να είναι δυνατόν για έναν άλλον οικονομικό φορέα να παράσχει τις πληροφορίες ότι τα εμπορεύματα διατίθενται σε τελικούς χρήστες στο οικείο κράτος μέλος εφόσον αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πληροφορίες που έδωσε με τη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης και είναι σε θέση να παράσχει τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία για να επαληθεύσει τις εν λόγω πληροφορίες.

(19)

Η δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης θα πρέπει πάντοτε να περιέχει ακριβή και πλήρη στοιχεία για τα εμπορεύματα. Συνεπώς, η δήλωση θα πρέπει να επικαιροποιείται ώστε να αντικατοπτρίζει τις τυχόν αλλαγές, όπως για παράδειγμα αλλαγές στους εθνικούς τεχνικούς κανόνες.

(20)

Για να διασφαλιστεί ότι οι πληροφορίες που παρέχονται στη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης είναι πλήρεις, θα πρέπει να θεσπιστεί ένα εναρμονισμένο σχετικό έντυπο το οποίο θα χρησιμοποιούν οι οικονομικοί φορείς που επιθυμούν να υποβάλουν τέτοιες δηλώσεις.

(21)

Είναι σημαντικό να εξασφαλιστεί ότι η δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης συμπληρώνεται με τρόπο ειλικρινή και ακριβή. Επομένως, είναι απαραίτητο οι οικονομικοί φορείς να είναι υπεύθυνοι για τις πληροφορίες που παρέχουν στη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης.

(22)

Για να ενισχυθεί η αποδοτικότητα και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που ασχολούνται με εμπορεύματα που δεν καλύπτονται από την ενωσιακή νομοθεσία εναρμόνισης, θα πρέπει να μπορούν οι οικονομικοί φορείς να χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες πληροφορικής για να υποβάλλουν ευχερέστερα τη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης. Κατά συνέπεια, οι οικονομικοί φορείς θα πρέπει να είναι σε θέση να υποβάλουν τη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης ηλεκτρονικά, εφόσον αυτή είναι εύκολα προσβάσιμη και σε αξιόπιστη μορφή.

(23)

Η Επιτροπή θα πρέπει να διασφαλίσει ότι ένα υπόδειγμα για τη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης και οι οδηγίες για τη συμπλήρωσή της διατίθενται στην ενιαία ψηφιακή πύλη σε όλες τις επίσημες γλώσσες της Ένωσης.

(24)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να εφαρμόζεται στα εμπορεύματα ως προς τα οποία η ενωσιακή νομοθεσία εναρμόνισης καλύπτει ορισμένες μόνο πτυχές. Όταν, σύμφωνα με την ενωσιακή νομοθεσία εναρμόνισης, ο οικονομικός φορέας υποχρεούται να συντάσσει ενωσιακή δήλωση συμμόρφωσης για να αποδείξει τη συμμόρφωσή του με την εν λόγω νομοθεσία, θα πρέπει να του επιτρέπεται να επισυνάπτει τη δήλωση αμοιβαίας αναγνώρισης βάσει του παρόντος κανονισμού στην ενωσιακή δήλωση συμμόρφωσης.

(25)

Αν οι οικονομικοί φορείς αποφασίσουν να μην κάνουν χρήση της δήλωσης αμοιβαίας αναγνώρισης, θα πρέπει να εναπόκειται στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους προορισμού να ζητήσουν συγκεκριμένες πληροφορίες που θεωρούν απαραίτητες για να αξιολογήσουν τα εμπορεύματα, όσον αφορά την αρχή της αναλογικότητας.

(26)

Ο οικονομικός φορέας θα πρέπει να έχει επαρκή χρόνο για την υποβολή εγγράφων ή κάθε άλλης πληροφορίας που ζητά η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους προορισμού, ή για την υποβολή τυχόν επιχειρημάτων ή παρατηρήσεων σε σχέση με την αξιολόγηση των εμπορευμάτων.

(27)

Η οδηγία (EE) 2015/1535 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να κοινοποιούν στην Επιτροπή και στα άλλα κράτη μέλη όλα τα σχέδια εθνικών τεχνικών κανόνων που αφορούν οποιοδήποτε προϊόν, συμπεριλαμβανομένων οποιωνδήποτε γεωργικών ή αλιευτικών προϊόντων, καθώς και να αναφέρουν τους λόγους που καθιστούν αναγκαία την εφαρμογή του σχετικού κανόνα. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί, μετά τη θέσπιση του σχετικού εθνικού τεχνικού κανόνα, η ορθή εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης για τα συγκεκριμένα εμπορεύματα στις επιμέρους περιπτώσεις. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να ορίσει διαδικασίες για την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης σε επιμέρους περιπτώσεις, απαιτώντας, για παράδειγμα, από τα κράτη μέλη να αναφέρουν τους εθνικούς τεχνικούς κανόνες στους οποίους βασίζεται η διοικητική απόφαση και τον θεμιτό λόγο δημόσιου συμφέροντος που δικαιολογεί την εφαρμογή του εν λόγω εθνικού τεχνικού κανόνα όσον αφορά ένα εμπόρευμα που κυκλοφορεί νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους. Η αναλογικότητα του εθνικού τεχνικού κανόνα αποτελεί τη βάση της απόδειξης της αναλογικότητας της διοικητικής απόφασης που βασίζεται στον εν λόγω κανόνα. Ωστόσο, τα μέσα με τα οποία αποδεικνύεται η αναλογικότητα της διοικητικής απόφασης θα πρέπει να καθορίζονται κατά περίπτωση.

(28)

Δεδομένου ότι οι διοικητικές αποφάσεις που περιορίζουν ή αρνούνται την πρόσβαση στην αγορά εμπορευμάτων που ήδη κυκλοφορούν νόμιμα στην αγορά άλλου κράτους μέλους θα πρέπει να αποτελούν εξαιρέσεις από τη θεμελιώδη αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι οι αποφάσεις αυτές τηρούν τις υφιστάμενες υποχρεώσεις που απορρέουν από την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης. Είναι επομένως σκόπιμο να θεσπιστεί σαφής διαδικασία για να καθοριστεί κατά πόσον τα εμπορεύματα κυκλοφορούν νομίμως στο εν λόγω άλλο κράτος μέλος και, στην περίπτωση αυτή, κατά πόσον προστατεύονται επαρκώς τα θεμιτά δημόσια συμφέροντα που καλύπτονται από τον ισχύοντα εθνικό τεχνικό κανονισμό του κράτους μέλους προορισμού, σύμφωνα με το άρθρο 36 ΣΛΕΕ και τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η διαδικασία αυτή θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι οι λαμβανόμενες διοικητικές αποφάσεις είναι ανάλογες, τηρούν την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης και είναι σύμφωνες με τον παρόντα κανονισμό.

(29)

Όπου η αρμόδια αρχή αξιολογεί τα εμπορεύματα πριν αποφασίσει αν θα πρέπει να περιορίσει ή να αρνηθεί την πρόσβαση στην αγορά, η εν λόγω αρχή δεν θα πρέπει να μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις για αναστολή της πρόσβασης στην αγορά, εκτός αν απαιτείται ταχεία παρέμβαση για την πρόληψη επιβλαβών συνεπειών για την ασφάλεια ή την υγεία των προσώπων ή την πρόληψη ζημίας του περιβάλλοντος ή για να προληφθεί η διάθεσή των εμπορευμάτων στη αγορά όταν αυτό απαγορεύεται κατά κανόνα για λόγους δημόσιας ηθικής ή δημόσιας ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης, για παράδειγμα, της πρόληψης του εγκλήματος.

(30)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 765/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5) θεσπίζει σύστημα διαπίστευσης το οποίο εξασφαλίζει την αμοιβαία αναγνώριση της επάρκειας των οργανισμών αξιολόγησης της συμμόρφωσης. Συνεπώς, οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών δεν θα πρέπει να αρνούνται να αποδεχθούν εκθέσεις δοκιμών και πιστοποιητικά που εκδίδονται από διαπιστευμένο οργανισμό αξιολόγησης της συμμόρφωσης, επικαλούμενες λόγους που αφορούν την επάρκεια του οργανισμού αυτού. Επιπλέον, για να αποφευχθεί, στο μέτρο του δυνατού, η επανάληψη δοκιμών και διαδικασιών που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί σε άλλο κράτος μέλος, τα κράτη μέλη δεν θα πρέπει να αρνούνται να δεχθούν εκθέσεις δοκιμών και πιστοποιητικά που εκδίδονται από άλλους οργανισμούς αξιολόγησης της συμμόρφωσης σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να λαμβάνουν δεόντως υπόψη το περιεχόμενο των εκθέσεων δοκιμών ή πιστοποιητικών που υποβάλλονται.

(31)

Η οδηγία 2001/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6) ορίζει ότι μόνο ασφαλή προϊόντα μπορούν να διατίθενται στην αγορά και ορίζει τις υποχρεώσεις των παραγωγών και των διανομέων όσον αφορά την ασφάλεια των προϊόντων. Επιτρέπει στις αρμόδιες αρχές να απαγορεύουν κάθε επικίνδυνο προϊόν αμέσως ή να απαγορεύουν προσωρινώς εν δυνάμει επικίνδυνα προϊόντα για την περίοδο που απαιτείται για τους διάφορους ελέγχους, εξακριβώσεις ή αξιολογήσεις της ασφάλειας. Η εν λόγω οδηγία περιγράφει επίσης τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθούν οι αρμόδιες αρχές όταν επιθυμούν να εφαρμόσουν κατάλληλα μέτρα εάν τα προϊόντα εγκυμονούν κίνδυνο, όπως τα μέτρα που αναφέρονται στο άρθρο 8 παράγραφος 1 της εν λόγω οδηγίας και επιβάλλει επίσης την υποχρέωση στα κράτη μέλη να κοινοποιούν τα εν λόγω μέτρα στην Επιτροπή και στα άλλα κράτη μέλη. Συνεπώς, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να μπορούν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν την εν λόγω οδηγία, και ιδίως το άρθρο 8 παράγραφος 1 στοιχεία β) έως στ) και το άρθρο 8 παράγραφος 3 της οδηγίας αυτής.

(32)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 178/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7) θεσπίζει, μεταξύ άλλων, ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για την κοινοποίηση άμεσων ή έμμεσων κινδύνων για την ανθρώπινη υγεία που προέρχονται από τρόφιμα ή ζωοτροφές. Ζητεί από τα κράτη μέλη να κοινοποιούν αμέσως στην Επιτροπή, κάνοντας χρήση του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης, κάθε μέτρο που θεσπίζουν, το οποίο αποσκοπεί στον περιορισμό της διάθεσης στην αγορά τροφίμων ή ζωοτροφών, στην απόσυρση ή στην ανάκληση τροφίμων ή ζωοτροφών, προκειμένου να προστατευθεί η ανθρώπινη υγεία, και το οποίο απαιτεί ταχεία δράση. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να μπορούν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν τον εν λόγω κανονισμό, και ιδίως το άρθρο 50 παράγραφος 3 και το άρθρο 54 αυτού.

(33)

Ο κανονισμός (ΕΕ) 2017/625 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8) θεσπίζει ένα εναρμονισμένο ενωσιακό πλαίσιο για την οργάνωση επίσημων ελέγχων και επίσημων δραστηριοτήτων, πέραν των επίσημων ελέγχων, σε όλη την αγροδιατροφική αλυσίδα, λαμβάνοντας υπόψη τους κανόνες που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 882/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9) και στη σχετική τομεακή νομοθεσία της Ένωσης όσον αφορά τους επίσημους ελέγχους. Ο κανονισμός (ΕΕ) 2017/625 καθορίζει ειδική διαδικασία για να εξασφαλίσει ότι οι οικονομικοί φορείς επανορθώνουν κάθε κατάσταση μη συμμόρφωσης με τη νομοθεσία για τα τρόφιμα και τις ζωοτροφές, με τους κανόνες για την υγεία ή την καλή διαβίωση των ζώων. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να μπορούν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/625, και το άρθρο 138 αυτού.

(34)

Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10) θεσπίζει εναρμονισμένο ενωσιακό πλαίσιο για την εκτέλεση των ελέγχων σε σχέση με τις υποχρεώσεις που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1308/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11) σύμφωνα με τα κριτήρια του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 882/2004 και διευκρινίζει ότι τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι κάθε οικονομικός φορέας που πληροί τις υποχρεώσεις αυτές δικαιούται κάλυψη από το σύστημα ελέγχων. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να μπορούν να εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1306/2013, και, ιδίως, το άρθρο 90 αυτού.

(35)

Κάθε διοικητική απόφαση που λαμβάνεται από τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών δυνάμει του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να προσδιορίζει τα διαθέσιμα στους οικονομικούς φορείς μέσα έννομης προστασίας, ούτως ώστε αυτοί να μπορούν, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, να προσβάλουν την απόφαση ή να προσφύγουν στο αρμόδιο εθνικό δικαστήριο. Η διοικητική απόφαση θα πρέπει επίσης να μνημονεύει τη δυνατότητα των οικονομικών φορέων να χρησιμοποιήσουν το Δίκτυο επίλυσης προβλημάτων στην εσωτερική αγορά (SOLVIT) και τη διαδικασία επίλυσης προβλημάτων που προβλέπεται στον παρόντα κανονισμό.

(36)

Για να εξασφαλιστεί η ορθή και συνεπής εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης, είναι πολύ σημαντικό να δοθεί στους οικονομικούς φορείς μια εύχρηστη εναλλακτική λύση για να προσβάλλουν διοικητικές αποφάσεις που περιορίζουν ή αρνούνται την πρόσβαση στην αγορά. Για να εξασφαλιστούν τέτοιες λύσεις και να αποφευχθούν τα νομικά έξοδα, ιδίως για τις μικρές και μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις (ΜΜΕ), οι οικονομικοί φορείς θα πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους μια διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης προβλημάτων.

(37)

Το SOLVIT είναι μια υπηρεσία που παρέχεται από την εθνική διοίκηση κάθε κράτους μέλους με στόχο την εξεύρεση λύσεων για τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις, όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά τους από δημόσιες αρχές άλλου κράτους μέλους. Οι αρχές που διέπουν τη λειτουργία του SOLVIT καθορίζονται στη σύσταση 2013/461/ΕΕ της Επιτροπής (12), σύμφωνα με την οποία κάθε κράτος μέλος πρέπει να παρέχει ένα κέντρο SOLVIT με επαρκείς ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους για να εξασφαλιστεί η συμμετοχή του κέντρου SOLVIT στο SOLVIT. Η Επιτροπή θα πρέπει να ενημερώσει πληρέστερα σχετικά με την ύπαρξη και τα οφέλη του SOLVIT, ιδίως για τις επιχειρήσεις.

(38)

Το SOLVIT αποτελεί έναν αποτελεσματικό εξωδικαστικό μηχανισμό επίλυσης προβλημάτων, που παρέχεται δωρεάν. Λειτουργεί γρήγορα και προσφέρει πρακτικές λύσεις για τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις, όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες για την αναγνώριση των ενωσιακών δικαιωμάτων τους από τις δημόσιες αρχές. Αν ο οικονομικός φορέας, το οικείο κέντρο SOLVIT και τα οικεία κράτη μέλη καταλήξουν σε κοινή συμφωνία για την κατάλληλη έκβαση, δεν θα πρέπει να απαιτείται περαιτέρω δράση.

(39)

Ωστόσο, αν η ανεπίσημη προσέγγιση του SOLVIT αποτύχει και παραμείνουν αμφιβολίες ως προς τη συμβατότητα της διοικητικής απόφασης με την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης, η Επιτροπή θα πρέπει να εξουσιοδοτείται να εξετάσει το ζήτημα κατόπιν αιτήματος από οποιοδήποτε εμπλεκόμενο κέντρο SOLVIT. Ύστερα από αξιολόγησή της, η Επιτροπή θα πρέπει να εκδώσει γνώμη που πρέπει να κοινοποιείται μέσω του σχετικού κέντρου SOLVIT στον ενδιαφερόμενο οικονομικό φορέα και στις αρμόδιες αρχές, και να λαμβάνεται υπόψη στη διάρκεια της διαδικασίας SOLVIT. Η παρέμβαση της Επιτροπής θα πρέπει να γίνεται εντός 45 εργάσιμων ημερών, στις οποίες δεν περιλαμβάνεται ο χρόνος που χρειάζεται η Επιτροπή για να παραλάβει πρόσθετες πληροφορίες και έγγραφα που ενδέχεται να κριθούν αναγκαία. Εάν η υπόθεση επιλυθεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν θα πρέπει να απαιτείται από την Επιτροπή να εκδώσει γνώμη. Οι εν λόγω υποθέσεις SOLVIT θα πρέπει να υπόκεινται σε ξεχωριστή ροή εργασιών στη βάση δεδομένων SOLVIT και δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται στις κανονικές στατιστικές SOLVIT.

(40)

Η γνώμη της Επιτροπής όσον αφορά διοικητική απόφαση που περιορίζει ή αρνείται την πρόσβαση στην αγορά θα πρέπει να εξετάζει μόνο τα ζητήματα της συμβατότητας της διοικητικής απόφασης με την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης και της συμμόρφωσής της διοικητικής απόφασης με τις απαιτήσεις του παρόντος κανονισμού. Αυτό δεν θίγει τις εξουσίες που έχει η Επιτροπή βάσει του άρθρου 258 ΣΛΕΕ και την υποχρέωση των κρατών μελών να συμμορφώνονται με το δίκαιο της Ένωσης, όταν αντιμετωπίζουν συστημικά προβλήματα που διαπιστώνονται όσον αφορά την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης.

(41)

Είναι σημαντικό για την εσωτερική αγορά εμπορευμάτων να μπορούν οι επιχειρήσεις, ιδίως οι ΜΜΕ, να αποκτούν αξιόπιστες και εξειδικευμένες πληροφορίες σχετικά με το δίκαιο που ισχύει σε συγκεκριμένο κράτος μέλος. Τα σημεία επαφής για τα προϊόντα θα πρέπει να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο για τη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ των εθνικών αρχών και των οικονομικών φορέων, μέσω της διάδοσης πληροφοριών σχετικά με συγκεκριμένους κανόνες που ισχύουν για τα προϊόντα, καθώς και σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης στο οικείο κράτος μέλος. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί ο ρόλος των σημείων επαφής για τα προϊόντα ως των βασικών πηγών ενημέρωσης σχετικά με όλους τους κανόνες που αφορούν τα προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών τεχνικών κανόνων που καλύπτονται από την αμοιβαία αναγνώριση.

(42)

Για να διευκολυνθεί η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, τα σημεία επαφής για τα προϊόντα θα πρέπει να παρέχουν δωρεάν ένα λογικό επίπεδο πληροφοριών για τους εθνικούς τους τεχνικούς κανόνες και την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης. Τα σημεία επαφής για τα προϊόντα θα πρέπει να διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό και προσωπικό. Σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1724 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (13) θα πρέπει να παρέχουν τις εν λόγω πληροφορίες μέσω ιστότοπου και θα πρέπει να πληρούν τα κριτήρια ποιότητας που ορίζει ο εν λόγω κανονισμός. Τα καθήκοντα των σημείων επαφής για τα προϊόντα που σχετίζονται με την παροχή οποιασδήποτε τέτοιας πληροφορίας, συμπεριλαμβανομένου ηλεκτρονικού αντιγράφου του εθνικού τεχνικού κανόνα ή ηλεκτρονικής πρόσβασης προς αυτόν, θα πρέπει να εκτελούνται με την επιφύλαξη των εθνικών κανόνων που διέπουν τη διανομή των εθνικών τεχνικών κανόνων. Επιπλέον, τα σημεία επαφής για τα προϊόντα δεν θα πρέπει να υποχρεούνται να παρέχουν αντίγραφα προτύπων ή ηλεκτρονική πρόσβαση προς πρότυπα τα οποία υπόκεινται σε δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας των φορέων ή οργανισμών τυποποίησης.

(43)

Η συνεργασία μεταξύ των αρμόδιων αρχών είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης και για τη δημιουργία μιας νοοτροπίας αμοιβαίας αναγνώρισης. Συνεπώς, τα σημεία επαφής και οι αρμόδιες εθνικές αρχές θα πρέπει να συνεργάζονται και να ανταλλάσσουν πληροφορίες και εμπειρογνωμοσύνη, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ορθή και συνεπής εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης και του παρόντος κανονισμού.

(44)

Για τους σκοπούς της κοινοποίησης διοικητικών αποφάσεων που περιορίζουν ή αρνούνται την πρόσβαση στην αγορά, της επικοινωνίας μεταξύ των σημείων επαφής για τα προϊόντα και της εξασφάλισης της διοικητικής συνεργασίας, είναι αναγκαίο να δοθεί στα κράτη μέλη πρόσβαση σε ένα σύστημα πληροφόρησης και επικοινωνίας.

(45)

Προκειμένου να εξασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές εξουσίες στην Επιτροπή. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14).

(46)

Όταν, για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, είναι αναγκαία η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, η εν λόγω επεξεργασία πρέπει να πραγματοποιείται σύμφωνα με το ενωσιακό δίκαιο που διέπει την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Κάθε επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού υπόκειται στον κανονισμό (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (15) ή στον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1725 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16).

(47)

Πρέπει να δημιουργηθούν αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί μηχανισμοί παρακολούθησης για την παροχή πληροφοριών σχετικά με την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού και τον αντίκτυπό του στην ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων. Οι μηχανισμοί αυτοί δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(48)

Για να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση σχετικά με την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης και να εξασφαλιστεί η ορθή και συνεπής εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να προβλεφθεί η χρηματοδότηση από την Ένωση εκστρατειών ευαισθητοποίησης, εκπαιδευτικών μαθημάτων, ανταλλαγών υπαλλήλων και άλλων συναφών δραστηριοτήτων που αποσκοπούν στην ενίσχυση και υποστήριξη της εμπιστοσύνης και της συνεργασίας μεταξύ αρμόδιων αρχών, σημείων επαφής για τα προϊόντα και οικονομικών φορέων.

(49)

Για να αντιμετωπιστεί η έλλειψη επακριβών δεδομένων σχετικά με τη λειτουργία της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης και του αντικτύπου της στην ενιαία αγορά εμπορευμάτων, η Ένωση θα πρέπει να χρηματοδοτεί τη συλλογή τέτοιων δεδομένων.

(50)

Τα οικονομικά συμφέροντα της Ένωσης θα πρέπει να προστατεύονται μέσω αναλογικών μέτρων καθ' όλη τη διάρκεια του κύκλου των δαπανών, συμπεριλαμβανομένης της πρόληψης, του εντοπισμού και της διερεύνησης των παρατυπιών, της ανάκτησης των απολεσθέντων, αχρεωστήτως καταβληθέντων ή μη ορθώς χρησιμοποιηθέντων κονδυλίων και, όταν χρειάζεται, της επιβολής διοικητικών και οικονομικών κυρώσεων.

(51)

Είναι σκόπιμο να αναβληθεί η εφαρμογή του παρόντος κανονισμού για να δοθεί στις αρμόδιες αρχές και στους οικονομικούς φορείς επαρκής χρόνος για να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του.

(52)

Η Επιτροπή πρέπει να προβαίνει σε αξιολόγηση του παρόντος κανονισμού υπό το πρίσμα των στόχων που επιδιώκει. Προς τούτο θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα δεδομένα που συλλέγονται σχετικά με τη λειτουργία της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης και τον αντίκτυπό της στην ενιαία αγορά εμπορευμάτων, και τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες στο σύστημα πληροφόρησης και επικοινωνίας. Η Επιτροπή θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζητήσει από τα κράτη μέλη να παρέχουν πρόσθετες πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την αξιολόγησή της. Σύμφωνα με το σημείο 22 της διοργανικής συμφωνίας της 13ης Απριλίου 2016 για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου (17), η αξιολόγηση του παρόντος κανονισμού, η οποία θα πρέπει να βασίζεται στην αποδοτικότητα, στην αποτελεσματικότητα, στη συνάφεια, στη συνοχή και στην προστιθέμενη αξία θα πρέπει να παρέχει τη βάση για εκτιμήσεις των επιπτώσεων των επιλογών περαιτέρω δράσης.

(53)

Δεδομένου ότι οι στόχοι του παρόντος κανονισμού, δηλαδή η διασφάλιση της ομαλής, συνεπούς και ορθής εφαρμογής της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης, δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη αλλά μπορούν, λόγω της κλίμακας και του αποτελέσματός τους, να επιτευχθούν καλύτερα σε ενωσιακό επίπεδο, η Ένωση μπορεί να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, που ορίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ιδίου άρθρου, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία για την επίτευξη του στόχου αυτού,