18.4.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 90/9

1)

Έχουν τα άρθρα 11, παράγραφος 4, της δεύτερης οδηγίας (1) και 17, παράγραφος 6, της έκτης οδηγίας (2) την έννοια ότι ένα κράτος μέλος, το οποίο θέλησε να κάνει χρήση της παρεχόμενης με αυτά τα άρθρα δυνατότητας (διατηρήσεως του) αποκλεισμού της εκπτώσεως σε σχέση με κατηγορίες δαπανών που περιγράφονται ως:

έχει τηρήσει την προϋπόθεση καθορισμού μιας επαρκώς συγκεκριμένης κατηγορίας αγαθών και υπηρεσιών;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα ως προς μία από τις εν λόγω κατηγορίες, υπάρχει κατά τα άρθρα 6, παράγραφος 2, και 17, παράγραφοι 2 και 6, της έκτης οδηγίας δυνατότητα εφαρμογής ενός εθνικού κατά νόμο καθεστώτος, όπως αυτού για το οποίο πρόκειται στην προκειμένη διαδικασία, το οποίο έχει θεσπισθεί πριν από την έναρξη ισχύος αυτής της οδηγίας και βάσει του οποίου ο υποκείμενος στον φόρο δεν μπορεί να προβεί στην εξ ολοκλήρου έκπτωση του καταβληθέντος φόρου κύκλου εργασιών για την απόκτηση ορισμένων αγαθών και υπηρεσιών, λόγω του ότι για την απόκτησή τους χρεώθηκε αντικαταβολή μετά φόρου κύκλου εργασιών, δηλαδή μπορεί να προβεί σε έκπτωση μόνο μέχρι του ποσού του οφειλομένου σε σχέση με αυτή την παροχή φόρου;

3)

Αν σε σχέση με την «παροχή εδεσμάτων και ποτών» πληρούται η προϋπόθεση του καθορισμού μιας κατηγορίας επαρκώς συγκεκριμένων αγαθών και υπηρεσιών, εμποδίζει το άρθρο 17, παράγραφος 6, της έκτης οδηγίας την τροποποίηση ενός υφιστάμενου αποκλεισμού της εκπτώσεως, ως προς την οποία τροποποίηση μπορεί να θεωρηθεί ότι κατ’ αρχήν περιορίζεται η έκταση εφαρμογής του αποκλεισμού, χωρίς όμως να μπορεί να αποκλεισθεί ότι σε μια ατομική περίπτωση εντός ενός έτους, συνεπεία ιδίως του κατ’ αποκοπήν χαρακτήρα του τροποποιηθέντος καθεστώτος, διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής του περιορισμού της εκπτώσεως;