EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62019CN0254
Case C-254/19: Reference for a preliminary ruling from the High Court (Ireland) made on 26 March 2019 — Friends of the Irish Environment Limited v An Bord Pleanála
Sprawa C-254/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 26 marca 2019 r. — Friends of the Irish Environment Limited/An Bord Pleanála
Sprawa C-254/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 26 marca 2019 r. — Friends of the Irish Environment Limited/An Bord Pleanála
Dz.U. C 206 z 17.6.2019, p. 29–30
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
17.6.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 206/29 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 26 marca 2019 r. — Friends of the Irish Environment Limited/An Bord Pleanála
(Sprawa C-254/19)
(2019/C 206/34)
Język postępowania: angielski
Sąd odsyłający
High Court (Irlandia)
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Friends of the Irish Environment Limited
Druga strona postępowania: An Bord Pleanála
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy decyzja o przedłużeniu okresu obowiązywania zezwolenia na inwestycję stanowi wyrażenie zgody na przedsięwzięcie skutkujące koniecznością zastosowania art. 6 ust. 3 dyrektywy Rady 92/43/EWG (1) z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (zwanej dalej „dyrektywą siedliskową”)? |
2) |
Czy którekolwiek z poniższych rozważań ma wpływ na odpowiedź na pytanie pierwsze?
|
3) |
W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze — jakimi względami powinien kierować się właściwy organ przy przeprowadzaniu wstępnej oceny na etapie 1 zgodnie z art. 6 ust. 3 dyrektywy siedliskowej? Czy właściwy organ powinien przykładowo wziąć pod uwagę którąkolwiek z następujących kwestii lub wszystkie te kwestie: (i) czy zaszły jakiekolwiek zmiany w zamierzonych pracach i przeznaczeniu; (ii) czy po wydaniu decyzji o udzieleniu zezwolenia na inwestycję nastąpiła jakakolwiek zmiana w środowisku, np. w zakresie wyznaczenia obszarów europejskich; (iii) czy zaszły jakiekolwiek istotne zmiany w wiedzy naukowej, np. pojawiły się bardziej aktualne badania dotyczące kwalifikujących się interesów obszarów europejskich? Ewentualnie, czy właściwy organ jest zobowiązany do przeprowadzenia oceny wpływu całego przedsięwzięcia na środowisko? |
4) |
Czy należy wprowadzić rozróżnienie pomiędzy (i) zezwoleniem na inwestycję, które nakłada ograniczenia czasowe związane z okresem działalności (etap eksploatacji) a (ii) zezwoleniem na inwestycję, które nakłada wyłącznie ograniczenia czasowe związane z okresem, w którym mogą być prowadzone roboty budowlane (etap budowy), a które — przy założeniu, że roboty budowlane zostaną ukończone we wskazanym terminie — nie nakłada żadnych ograniczeń czasowych związanych z działalnością lub eksploatacją? |
5) |
W jakim zakresie, o ile w ogóle, spoczywa na sądzie krajowym obowiązek dokonywania wykładni przepisów w miarę możliwości zgodnie z przepisami dyrektywy siedliskowej i konwencją z Aarhus, pod warunkiem że strony sporu wyraźnie podniosły kwestię problemów interpretacyjnych w tym zakresie? W szczególności, jeżeli prawo krajowe przewiduje dwa tryby podejmowania decyzji, z których tylko jeden jest zgodny z dyrektywą siedliskową — czy sąd krajowy jest zobowiązany do dokonywania wykładni prawa krajowego w taki sposób, że można powołać się wyłącznie na zgodny z tą dyrektywą tryb podejmowania decyzji, nawet jeżeli w danej sprawie strony nie wskazały wyraźnie na tę konkretną wykładnię? |
6) |
Gdyby Trybunał odpowiedział na pytanie drugie lit. a) w ten sposób, że należy rozważyć, czy zezwolenie na inwestycję (którego okres obowiązywania ma zostać przedłużony) zostało udzielone na podstawie przepisu prawa krajowego, który w sposób niewłaściwy przetransponował dyrektywę siedliskową — czy sąd krajowy jest zobowiązany do odstąpienia od zastosowania normy krajowego prawa procesowego, która pozbawia osobę sprzeciwiającą się przedsięwzięciu możliwości zakwestionowania ważności wcześniejszego zezwolenia na inwestycję (którego termin obowiązywania wygasł) w związku z późniejszym wnioskiem o udzielenie zezwolenia na inwestycję? Czy taka norma krajowego prawa procesowego jest niezgodna z obowiązkiem naprawczym, który niedawno został powtórzony w sprawie C-348/15, Stadt Wiener Neustadt (4)? |
(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. 2012, L 26, s. 1).
(3) EU:C:2011:768.
(4) EU:C:2016:882.