EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 02012R1151-20211207
Regulation (EU) No 1151/2012 of the European Parliament and of the Council of 21 November 2012 on quality schemes for agricultural products and foodstuffs
Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
02012R1151 — PL — 07.12.2021 — 002.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. |
L 95 |
1 |
7.4.2017 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/2117 z dnia 2 grudnia 2021 r. |
L 435 |
262 |
6.12.2021 |
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1151/2012
z dnia 21 listopada 2012 r.
w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Cele
Celem niniejszego rozporządzenia jest wspieranie producentów produktów rolnych i środków spożywczych w informowaniu kupujących i konsumentów o cechach produktów i środków spożywczych i związanej z nimi produkcji rolnej by tym samym zapewnić:
uczciwą konkurencję – rolnikom i producentom produktów rolnych i środków spożywczych mających cechy i właściwości stanowiące wartość dodaną;
dostęp konsumentów do wiarygodnych informacji na temat tych produktów;
przestrzeganie praw własności intelektualnej; oraz
integralność rynku wewnętrznego.
Środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają za zadanie wspierać działalność rolno-przetwórczą oraz systemy rolne związane z produktami wysokiej jakości, by przyczynić się w ten sposób do osiągnięcia celów polityki rozwoju obszarów wiejskich.
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się systemy jakości, które stanowią podstawę do określania oraz – w stosownych przypadkach – ochrony nazw i określeń, które w szczególności wskazują lub opisują produkty rolne charakteryzujące się:
cechami stanowiącymi wartość dodaną; lub
właściwościami stanowiącymi wartość dodaną wynikającymi z metod produkcji rolnej lub przetwarzania wykorzystywanych przy ich produkcji lub wynikającymi z miejsca ich produkcji lub wprowadzenia do obrotu lub ich ewentualnego przyczyniania się do zrównoważonego rozwoju.
Artykuł 2
Zakres stosowania
Aby uwzględnić zobowiązania międzynarodowe lub nowe metody produkcji i surowce, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 56, w celu uzupełniania wykazu produktów zamieszczonego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Produkty te muszą być ściśle powiązane z produktami rolnymi lub gospodarką wiejską.
Artykuł 3
Definicje
Na potrzeby niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące definicje:
„systemy jakości” oznaczają systemy ustanowione na mocy tytułów II, III i IV;
„grupa” oznacza dowolne stowarzyszenie, niezależnie od jego formy prawnej, skupiające głównie producentów lub przetwórców, których działalność związana jest z tym samym produktem;
„tradycyjny” oznacza udokumentowany jako będący w użyciu na rynku krajowym przez okres umożliwiający przekaz z pokolenia na pokolenie; okres ten ma wynosić co najmniej 30 lat;
„etykietowanie” oznacza wszelkie wyrazy, dane szczegółowe, znaki towarowe, nazwy handlowe, ilustracje lub symbole odnoszące się do środków spożywczych i umieszczone na jakimkolwiek opakowaniu, dokumencie, uwadze, etykiecie, obwódce lub pierścieniu towarzyszącym lub odnoszącym się do takiego środka spożywczego;
„specyficzny charakter” w odniesieniu do produktu oznacza charakterystyczne właściwości procesu produkcji, które wyraźnie wyróżniają dany produkt spośród innych podobnych produktów należących do tej samej kategorii;
„terminy rodzajowe ” oznaczają nazwy produktów, które – mimo, iż dotyczą miejsca, regionu lub kraju, w którym dany produkt został pierwotnie wytworzony lub wprowadzony na rynek – zostały przyjęte jako nazwy zwyczajowe danego produktu w Unii;
„etap produkcji” oznacza produkcję, przetwarzanie lub przygotowanie;
„produkty przetworzone” oznaczają środki spożywcze uzyskane w wyniku przetworzenia produktów nieprzetworzonych. Produkty przetworzone mogą zawierać składniki, które są niezbędne do ich wyprodukowania lub do nadania im specyficznego charakteru.
TYTUŁ II
CHRONIONE NAZWY POCHODZENIA I CHRONIONE OZNACZENIA GEOGRAFICZNE
Artykuł 4
Cel
Ustanawia się system chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych, tak aby wesprzeć producentów wyrobów związanych z danym obszarem geograficznym poprzez:
zagwarantowanie godziwych dochodów z tytułu właściwości wytwarzanych przez nich produktów;
zapewnienie jednolitej ochrony nazw jako jednego z praw własności intelektualnej na terytorium Unii;
udostępnienie konsumentom jasnych informacji na temat właściwości stanowiących wartość dodaną produktów.
Artykuł 5
Wymogi dotyczące nazwy pochodzenia i oznaczeń geograficznych
Do celów niniejszego rozporządzenia „nazwa pochodzenia” to nazwa, która może być tradycyjnie używaną nazwą, którą określa się produkt:
pochodzący z określonego miejsca, regionu lub, w szczególnych przypadkach, kraju;
którego jakość lub cechy charakterystyczne są w istotnej lub wyłącznej mierze zasługą szczególnego środowiska geograficznego, na które składają się właściwe dla niego czynniki naturalne i ludzkie; oraz
którego wszystkie etapy produkcji odbywają się na określonym obszarze geograficznym.
Do celów niniejszego rozporządzenia „oznaczenie geograficzne” to nazwa, w tym tradycyjnie używana nazwa, którą określa się produkt:
pochodzący z określonego miejsca, regionu lub kraju;
którego określona jakość, renoma lub inna cecha charakterystyczna w głównej mierze wynika z jego pochodzenia geograficznego; oraz
którego przynajmniej jeden etap produkcji odbywa się na określonym obszarze geograficznym.
Niezależnie od ust. 1 niektóre nazwy traktuje się jako nazwy pochodzenia, nawet jeżeli surowce do odnośnych produktów pochodzą z obszaru geograficznego większego lub różniącego się od określanego obszaru geograficznego, pod warunkiem że:
został określony obszar wytwarzania tych surowców;
istnieją specjalne warunki wytwarzania tych surowców;
istnieje system kontroli zapewniający przestrzeganie warunków, o których mowa w lit. b); oraz
dana nazwa pochodzenia była uznawana za nazwę pochodzenia w kraju, z którego się wywodzi, przed dniem 1 maja 2004 r.
Na potrzeby niniejszego ustępu za surowce uznaje się wyłącznie żywe zwierzęta, mięso i mleko.
Ponadto, aby uwzględnić specyficzny charakter niektórych produktów lub obszarów, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 56, dotyczących ograniczeń i odstępstw w związku z ubojem zwierząt lub pochodzeniem surowców.
Te ograniczenia i odstępstwa powinny uwzględniać, w oparciu o obiektywne kryteria, jakość lub praktykę i uznaną wiedzę praktyczną lub czynniki naturalne.
Artykuł 6
Charakter nazwy rodzajowej, konflikty z nazwami odmian roślin i ras zwierząt, z homonimami i znakami towarowymi
Warunki, o których mowa w akapicie pierwszym, ocenia się w odniesieniu do faktycznego używania nazw kolidujących ze sobą, w tym używania nazwy danej odmiany roślin lub rasy zwierząt poza obszarem jej pochodzenia oraz używania nazwy odmiany roślin chronionej na podstawie innego prawa własności intelektualnej.
Nie rejestruje się homonimicznej nazwy wprowadzającej w błąd konsumenta, prowadzącej go do przekonania, że produkty pochodzą z innego obszaru, nawet jeżeli nazwa ta odpowiada rzeczywistemu terytorium, regionowi lub miejscu pochodzenia danych produktów.
Artykuł 7
Specyfikacja produktu
Chroniona nazwa pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne zawiera co najmniej następujące informacje:
nazwę, która ma zostać objęta ochroną jako nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, w formie stosowanej w handlu lub w języku potocznym, wyłącznie w językach, które są lub dawniej były używane do opisu tego konkretnego produktu na określonym obszarze geograficznym;
opis produktu, obejmujący – w stosownych przypadkach – surowce, a także główne fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne cechy produktu;
definicję obszaru geograficznego określonego na podstawie związku, o którym mowa w lit. f) ppkt (i) lub (ii) niniejszego ustępu oraz – w stosownych przypadkach – szczegółowe informacje świadczące o spełnieniu wymogów art. 5 ust. 3;
dowody potwierdzające, że produkt pochodzi z określonego obszaru geograficznego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lub 2;
opis metod pozyskiwania produktu oraz – w stosownych przypadkach –autentycznych i niezmiennych lokalnych metod, a także informacje dotyczące pakowania, jeżeli grupa składająca wniosek zdecyduje o ich uwzględnieniu i przedstawi wystarczające i odnoszące się wyłącznie do danego produktu uzasadnienie, dlaczego zapewnienie jakości, pochodzenia lub kontroli wymaga, aby pakowanie odbywało się na określonym obszarze geograficznym, z uwzględnieniem przepisów unijnych, w szczególności dotyczących swobodnego przepływu towarów i swobodnego świadczenia usług;
szczegółowe informacje określające następujące kwestie:
w odniesieniu do chronionej nazwy pochodzenia – związek między jakością lub cechami charakterystycznymi produktu a środowiskiem geograficznym, o którym mowa w art. 5 ust. 1; szczegółowe informacje dotyczące czynników ludzkich w tym środowisku geograficznym mogą być w stosownych przypadkach ograniczone do opisu gospodarowania glebami i krajobrazem, praktyk uprawy lub innego wkładu ludzkiego w zachowanie naturalnych czynników środowiska geograficznego, o którym mowa w przywołanym ustępie;
w odniesieniu do chronionego oznaczenia geograficznego – związek między określoną jakością, renomą lub inną cechą charakterystyczną produktu a pochodzeniem geograficznym, o którym mowa w art. 5 ust. 2;;
nazwy i adresy organów lub, o ile są dostępne, nazwy i adresy jednostek dokonujących kontroli zgodności z wymogami specyfikacji produktu na mocy art. 37 oraz ich szczegółowe zadania;
wszelkie szczegółowe zasady dotyczące etykietowania danego produktu.
Specyfikacja produktu może zawierać opis tego, w jaki sposób nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające przepisy dotyczące formatu specyfikacji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Artykuł 8
Treść wniosków o rejestrację
Wniosek o rejestrację nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego zgodnie z art. 49 ust. 2 lub 5, zawiera co najmniej następujące informacje:
nazwę i adres grupy składającej wniosek oraz organów lub, o ile są dostępne, jednostek dokonujących kontroli zgodności z wymogami specyfikacji produktu;
specyfikację produktu, o której mowa w art. 7;
jednolity dokument, w którym uwzględnia się następujące informacje:
główne punkty specyfikacji produktu: nazwę, opis produktu, w tym – w stosownych przypadkach – szczegółowe zasady dotyczące pakowania i etykietowania, oraz zwięzłą definicję obszaru geograficznego;
opis związku między produktem a środowiskiem geograficznym lub pochodzeniem geograficznym, o których mowa w art. 5 ust. 1 lub 2, w zależności od przypadku, w tym – w stosownych przypadkach – włącznie z elementami szczególnymi opisu produktu lub metody produkcji, które uzasadniają ten związek.
Wniosek, o którym mowa w art. 49 ust. 5, zawiera ponadto dowód świadczący o tym, że nazwa danego produktu jest chroniona w jego kraju pochodzenia.
Dokumentacja wniosku, o której mowa w art. 49 ust. 4, obejmuje:
nazwę i adres grupy składającej wniosek;
jednolity dokument, o którym mowa w ust. 1 lit. c) niniejszego artykułu;
oświadczenie państwa członkowskiego, że uznało ono wniosek złożony przez grupę i będący przedmiotem pozytywnej decyzji za spełniający wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu i przepisach przyjętych na jego mocy;
odesłanie do publikacji specyfikacji produktu.
Artykuł 9
Tymczasowa ochrona krajowa
Państwo członkowskie może – wyłącznie na zasadzie tymczasowej – przyznać danej nazwie ochronę na szczeblu krajowym na mocy niniejszego rozporządzenia, ze skutkiem od dnia, w którym w Komisji został złożony wniosek o rejestrację.
Tego rodzaju ochrona na szczeblu krajowym ustaje z dniem, w którym podjęta zostaje decyzja w sprawie rejestracji na mocy niniejszego rozporządzenia albo wniosek zostaje wycofany.
W przypadku gdy nazwa nie zostanie zarejestrowana na mocy niniejszego rozporządzenia, za konsekwencje takiej ochrony na szczeblu krajowym odpowiada wyłącznie zainteresowane państwo członkowskie.
Środki podejmowane przez państwa członkowskie na mocy akapitu pierwszego wywołują skutki jedynie na szczeblu krajowym i nie mają wpływu na handel wewnątrzunijny lub międzynarodowy.
Artykuł 10
Podstawy sprzeciwu
►M2 Uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie, o którym mowa w art. 51 ust. 1, jest dopuszczalne jedynie wtedy, gdy Komisja otrzyma je w terminie określonym w tym ustępie, oraz jeżeli: ◄
wykazano w nim niezgodność z warunkami, o których mowa w art. 5 i art. 7 ust. 1;
wykazano w nim, że rejestracja proponowanej nazwy byłaby sprzeczna z art. 6 ust. 2, 3 lub 4;
wykazano w nim, że rejestracja proponowanej nazwy zagrażałaby istnieniu całkowicie lub częściowo identycznej nazwy lub znaku towarowego albo istnieniu produktów, które były zgodnie z prawem wprowadzane do obrotu przez okres co najmniej pięciu lat przed datą publikacji przewidzianą w art. 50 ust. 2 lit. a); lub
przedstawiono w nim szczegółowe informacje, na podstawie których można wnioskować, że nazwa, której dotyczy wniosek o rejestrację, jest nazwą rodzajową.
Artykuł 11
Rejestr chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych
Artykuł 12
Nazwy, symbole i oznaczenia
Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające parametry techniczne symboli i oznaczeń unijnych oraz zasady ich umieszczania na produktach wprowadzanych na rynek, jako chronione nazwy pochodzenia lub chronione oznaczenia geograficzne, włącznie z zasadami dotyczącymi właściwych wersji językowych, które należy stosować. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Artykuł 13
Ochrona
Zarejestrowane nazwy są chronione przed:
wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystywaniem w celach komercyjnych nazwy zarejestrowanej w odniesieniu do produktów nieobjętych rejestracją, jeśli produkty te są porównywalne do produktów zarejestrowanych pod tą nazwą lub jeśli stosowanie tej nazwy stanowi wykorzystywanie, osłabianie lub umniejszanie renomy chronionej nazwy, w tym również w sytuacji, gdy produkty te są wykorzystywane jako składnik;
wszelkiego rodzaju niewłaściwym stosowaniem, imitacją lub przywołaniem, nawet jeśli podano prawdziwe pochodzenie produktów lub usług lub jeśli chroniona nazwa została przetłumaczona lub towarzyszą jej określenia takie jak: „styl”, „typ”, „metoda”, „zgodnie z recepturą stosowaną”, „imitacja” i tym podobne, w tym jeśli produkty te są wykorzystywane jako składnik;
wszelkimi innymi fałszywymi lub mylącymi wskazaniami odnoszącymi się do pochodzenia, charakteru lub podstawowych właściwości produktu, które są podane na opakowaniu wewnętrznym lub zewnętrznym, w materiale reklamowym lub dokumentach odnoszących się do danego produktu oraz opakowaniem produktu w pojemnik mogący przekazać fałszywe wrażenie co do jego pochodzenia;
wszelkimi innymi praktykami mogącymi wprowadzić konsumentów w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu.
Jeżeli w chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym zawarta jest nazwa produktu uznawana za nazwę rodzajową, korzystania z tej nazwy rodzajowej nie uznaje się za sprzeczne z akapitem pierwszym lit. a) lub b).
W tym celu państwa członkowskie wyznaczają organy odpowiedzialne za podejmowanie tych kroków zgodnie z procedurami określonymi przez każde poszczególne państwo członkowskie.
Organy te muszą dawać odpowiednie gwarancje obiektywności i bezstronności i dysponować wykwalifikowanym personelem oraz zasobami koniecznymi do wykonywania swych funkcji.
Ochronę, o której mowa w ust. 1, obejmuje się również:
towary wprowadzane na obszar celny Unii bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu na obszarze celnym Unii; oraz
towary sprzedawane na odległość, na przykład za pośrednictwem handlu elektronicznego.
W przypadku towarów wprowadzanych na obszar celny Unii bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu na tym obszarze, grupa lub inny podmiot upoważniony do stosowania chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego jest uprawniony do tego, by uniemożliwić osobom trzecim wprowadzanie do Unii drogą handlową towarów, bez dopuszczania ich do swobodnego obrotu, jeżeli towary te, w tym ich opakowania, pochodzą z państw trzecich i zostały opatrzone bez zezwolenia chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym.
Artykuł 14
Związki między znakami towarowymi, nazwami pochodzenia i oznaczeniami geograficznymi
Znaki towarowe zarejestrowane z naruszeniem akapitu pierwszego są unieważniane.
Przepisy niniejszego ustępu stosuje się niezależnie od przepisów dyrektywy 2008/95/WE.
Artykuł 15
Okresy przejściowe dla stosowania chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych
Bez uszczerbku dla art. 14, Komisja może przyjmować akty wykonawcze przyznające okres przejściowy do pięciu lat, by w przypadku produktów pochodzących z państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, których nazwa składa się z nazwy będącej w sprzeczności z art. 13 ust. 1 lub zawiera taką nazwę, umożliwić dalsze stosowanie oznaczenia, z którym zostały wprowadzone do obrotu, pod warunkiem że w dopuszczalnym oświadczeniu o sprzeciwie na mocy art. 49 ust. 3 lub art. 51 wykazano, że:
rejestracja tej nazwy zagroziłaby istnieniu całkowicie lub częściowo identycznej nazwy; lub
produkty te znajdują się na rynku w sposób zgodny z prawem pod tą nazwą na danym terytorium od co najmniej pięciu lat poprzedzających datę publikacji przewidzianej w art. 50 ust. 2 lit. a).
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2, z wyjątkiem przypadków, w których wniesiono dopuszczalne oświadczenie o sprzeciwie na mocy art. 49 ust. 3.
►M2 Bez uszczerbku dla art. 14, Komisja może przyjmować akty wykonawcze przedłużające do nie więcej niż 15 lat okres przejściowy, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w należycie uzasadnionych przypadkach, jeżeli wykazano, że: ◄
oznaczenie, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, było używane zgodnie z prawem w sposób konsekwentny i sprawiedliwy przez okres co najmniej 25 lat, zanim wniosek o rejestrację został przedłożony Komisji;
korzystanie z oznaczenia, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu nigdy nie było podyktowane chęcią odniesienia korzyści z renomy zarejestrowanej nazwy oraz wykazano, że nie doszło do wprowadzenia konsumentów w błąd co do prawdziwego pochodzenia danego produktu ani nie było takiego zagrożenia.
Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Akapit pierwszy stosuje się odpowiednio do chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego odnoszących się do obszaru geograficznego położonego w państwie trzecim, z wyjątkiem procedury sprzeciwu.
Takie okresy przejściowe są wymieniane w dokumentacji wniosku, o której mowa w art. 8 ust. 2.
Artykuł 16
Przepisy przejściowe
Artykuł 16a
Istniejące oznaczenia geograficzne aromatyzowanych produktów sektora wina
Nazwy wpisane do rejestru ustanowionego na mocy art. 21 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 ( 3 ) są automatycznie wpisywane do rejestru, o którym mowa w art. 11 niniejszego rozporządzenia, jako chronione oznaczenia geograficzne. Odpowiednie specyfikacje uznaje się za specyfikacje na potrzeby art. 7 niniejszego rozporządzenia.
TYTUŁ III
GWARANTOWANE TRADYCYJNE SPECJALNOŚCI
Artykuł 17
Cel
System gwarantowanych tradycyjnych specjalności ustanawia się w celu chronienia tradycyjnych metod produkcji i przepisów kulinarnych przez wspieranie producentów produktów tradycyjnych we wprowadzaniu tych produktów na rynek i informowaniu konsumentów o cechach tradycyjnych przepisów kulinarnych i produktów stanowiących wartość dodaną.
Artykuł 18
Kryteria
Nazwa kwalifikuje się do zarejestrowania jako gwarantowana tradycyjna specjalność, jeżeli opisuje ona określony produkt lub środek spożywczy, który:
otrzymano z zastosowaniem sposobu produkcji, przetwarzania lub składu odpowiadającego tradycyjnej praktyce w odniesieniu do tego produktu lub środka spożywczego; lub
został wytworzony z surowców lub składników, które są tradycyjnie stosowane.
Aby nazwa mogła zostać zarejestrowana, jako gwarantowana tradycyjna specjalność musi ona:
być tradycyjnie stosowana w odniesieniu do określonego produktu; lub
oznaczać tradycyjny lub specyficzny charakter danego produktu.
Artykuł 19
Specyfikacja produktu
Gwarantowana tradycyjna specjalność zawiera następujące informacje:
nazwę będącą przedmiotem wniosku o rejestrację we właściwych wersjach językowych;
opis produktu, w tym jego główne cechy fizyczne, chemiczne, mikrobiologiczne lub organoleptyczne, wskazujące na specyficzny charakter produktu;
opis metody produkcji, której przestrzegać muszą producenci, w tym – w stosownych przypadkach – charakteru i cech wykorzystywanych surowców lub składników, oraz metody przygotowania produktu; oraz
główne elementy stanowiące o tradycyjnym charakterze produktu.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające zasady dotyczące formy specyfikacji. Te akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Artykuł 20
Treść wniosków o rejestrację
Wniosek o rejestrację nazwy, jako gwarantowanej tradycyjnej specjalności, o którym mowa w art. 49 ust. 2 lub 5, zawiera następujące informacje:
nazwę i adres grupy składającej wniosek;
specyfikację produktu, o której mowa w art. 19.
Dokumentacja wniosku, o której mowa w art. 49 ust. 4, obejmuje:
elementy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu; oraz
oświadczenie państwa członkowskiego stwierdzające, że uznało ono wniosek złożony przez grupę i kwalifikujący się do wydania pozytywnej decyzji za spełniający wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu i przepisach przyjętych na jego mocy.
Artykuł 21
Podstawy do sprzeciwu
Uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie, o którym mowa w art. 51 ust. 1, jest dopuszczalne jedynie wtedy, gdy Komisja otrzyma je przed wygaśnięciem stosownego terminu oraz gdy:
przedstawiono w nim należycie uzasadnione powody świadczące o tym, że proponowana rejestracja jest niezgodna z warunkami niniejszego rozporządzenia; lub
wykazuje ono, że stosowanie nazwy jest zgodne z prawem, szeroko znane i jest gospodarczo znaczące w przypadku podobnych produktów rolnych lub środków spożywczych.
Artykuł 22
Rejestr gwarantowanych tradycyjnych specjalności
Artykuł 23
Nazwy, symbole i oznaczenia
W przypadku gwarantowanych tradycyjnych specjalności produkowanych poza terytorium Unii umieszczenie symbolu na etykiecie jest fakultatywne.
Komisja może – w drodze aktów wykonawczych – określać parametry techniczne unijnego symbolu i oznaczenia oraz zasady ich wykorzystywania na produktach opatrzonych nazwą „gwarantowana tradycyjna specjalność”, łącznie z właściwymi wersjami językowymi, które należy stosować. Te akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Artykuł 24
Ograniczenie stosowania zarejestrowanych nazw
Artykuł 24a
Okresy przejściowe w stosowaniu gwarantowanych tradycyjnych specjalności
Komisja może przyjmować akty wykonawcze przyznające okres przejściowy trwający nie dłużej niż pięć lat, by w przypadku produktów, których nazwa składa się z nazwy sprzecznej z art. 24 ust. 1 lub zawiera taką nazwę, umożliwić dalsze stosowanie nazwy, pod którą znajdują się one w obrocie, pod warunkiem że w dopuszczalnym oświadczeniu o sprzeciwie na podstawie art. 49 ust. 3 lub art. 51 wykazano, że nazwa ta była legalnie stosowana na rynku Unii przez co najmniej pięć lat poprzedzających datę publikacji przewidzianą w art. 50 ust. 2 lit. b).
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2, z wyjątkiem przypadków, w których wniesiono dopuszczalne oświadczenie o sprzeciwie na mocy art. 49 ust. 3.
Artykuł 25
Przepisy przejściowe
Artykuł 26
Procedura uproszczona
Przed przedstawieniem danej nazwy państwo członkowskie inicjuje procedurę sprzeciwu zdefiniowaną w art. 49 ust. 3 i 4.
Jeżeli podczas tej procedury zostanie wykazane, że przedmiotowa nazwa jest również wykorzystywana w odniesieniu do porównywalnych produktów lub produktów mających tę samą lub podobną nazwę, nazwa ta może zostać uzupełniona terminem identyfikującym jej tradycyjny lub specyficzny charakter.
Grupa z państwa trzeciego może przedstawić takie nazwy Komisji bezpośrednio albo za pośrednictwem organów tego państwa trzeciego.
TYTUŁ IV
OKREŚLENIA JAKOŚCIOWE STOSOWANE FAKULTATYWNIE
Artykuł 27
Cel
Ustanawia się system określeń jakościowych stosowanych fakultatywnie, którego celem jest ułatwienie przekazywania przez producentów na rynku wewnętrznym informacji o cechach i właściwościach stanowiących wartość dodaną produktów rolnych.
Artykuł 28
Przepisy krajowe
Państwa członkowskie mogą utrzymać krajowe przepisy dotyczące określeń jakościowych stosowanych fakultatywnie nieobjętych niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem że takie przepisy są zgodne z prawem unijnym.
Artykuł 29
Określenia jakościowe stosowane fakultatywnie
Określenia jakościowe stosowane fakultatywnie spełniają następujące kryteria:
określenie nawiązuje do cechy co najmniej jednej kategorii produktów lub właściwości produkcji rolnej lub procesu przetwarzania, które mają zastosowanie na konkretnych obszarach;
stosowanie określenia przydaje wartości dodanej danemu produktowi w porównaniu z produktami podobnego rodzaju; oraz
określenie ma wymiar europejski.
Artykuł 30
Zastrzeżenia i zmiany
Artykuł 31
Produkty górskie
Określenie to jest stosowane wyłącznie do opisu przeznaczonych do spożycia przez ludzi produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu, w odniesieniu do których:
zarówno surowce, jak i pasza dla zwierząt gospodarskich pochodzą przede wszystkim z obszarów górskich;
w przypadku produktów przetwarzanych przetwarzanie odbywa się również na obszarach górskich.
Artykuł 32
Produkt rolnictwa wyspiarskiego
Najpóźniej dnia 4 stycznia 2014 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące kwestii nowego określenia, „produkt rolnictwa wyspiarskiego”. Określenie to może być stosowane wyłącznie do opisu przeznaczonych do spożycia przez ludzi produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu, wytworzonych z surowców pochodzących z wysp. Ponadto, by określenie to mogło być stosowane do produktów przetworzonych, przetwarzanie takie również musi odbywać się na wyspach, w przypadkach gdy w zasadniczy sposób wpływa to na szczególne cechy charakterystyczne produktu końcowego.
Sprawozdaniu temu, o ile jest to konieczne, towarzyszą odpowiednie wnioski ustawodawcze dotyczące zastrzeżenia określenia jakościowego stosowanego fakultatywnie: „produkt rolnictwa wyspiarskiego”.
Artykuł 33
Ograniczenia stosowania
Artykuł 34
Monitorowanie
Państwa członkowskie w oparciu o analizę ryzyka przeprowadzają kontrole, aby zapewnić przestrzeganie wymogów niniejszego tytułu, zaś w przypadku naruszania przepisów stosują odpowiednie sankcje administracyjne.
TYTUŁ V
PRZEPISY WSPÓLNE
ROZDZIAŁ I
Kontrole urzędowe dotyczące chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności
Artykuł 35
Zakres stosowania
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się w odniesieniu do systemów jakości opisanych w tytule II i tytule III.
Artykuł 36
Przedmiot kontroli urzędowych
Kontrole urzędowe przeprowadzane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady ►C1 (UE) 2017/625 ◄ ( 4 ) obejmują:
sprawdzenie, czy produkt jest zgodny ze stosowną specyfikacją produktu; oraz
monitorowanie stosowania zarejestrowanych nazw w odniesieniu do produktu wprowadzonego na rynek zgodnie z art. 13 w przypadku nazw zarejestrowanych na mocy tytułu II oraz zgodnie z art. 24 w przypadku nazw zarejestrowanych na mocy tytułu III.
Artykuł 37
Kontrola zgodności ze specyfikacją produktu
W odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia, chronionych oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności, które odnoszą się do produktów pochodzących z terytorium Unii, weryfikacja zgodności ze specyfikacją produktu przed jego wprowadzeniem do obrotu jest dokonywana przez:
właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 4 rozporządzenia ►C1 (UE) 2017/625 ◄ ; lub
jednostki upoważnione zgodnie z definicją określoną w art. 3 pkt 5 rozporządzenia ►C1 (UE) 2017/625 ◄
Koszty takiej kontroli zgodności ze specyfikacją produktu mogą być ponoszone przez podmioty podlegające kontroli. Państwa członkowskie mogą również uczestniczyć w tych kosztach.
W odniesieniu do nazw pochodzenia, oznaczeń geograficznych i gwarantowanych tradycyjnych specjalności, które odnoszą się do produktów pochodzących z państw trzecich, kontrola zgodności ze specyfikacją produktu przed jego wprowadzeniem do obrotu jest dokonywana przez:
jeden lub kilka organów publicznych wyznaczonych przez państwo trzecie; lub
jedną lub kilka jednostek certyfikujących produkty.
Komisja podaje do wiadomości publicznej nazwę i adres organów i jednostek, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, i okresowo aktualizuje te informacje.
▼M1 —————
Artykuł 39
Jednostki upoważnione przeprowadzające kontrole w państwach trzecich
Jednostki upoważnione przeprowadzające kontrole w państwach trzecich, o których mowa w art. 37 ust. 2 lit. b), są akredytowane jako spełniające stosowną normę zharmonizowaną w zakresie „Oceny zgodności – wymogi dla organów certyfikujących produkty, procesy i usługi”. Te jednostki upoważnione mogą być akredytowane przez krajowy organ akredytacyjny w Unii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008 lub przez organ akredytacyjny spoza Unii, będący sygnatariuszem wielostronnej umowy o uznawaniu pod auspicjami Międzynarodowego Forum Akredytacyjnego.
Artykuł 40
Planowanie działań kontrolnych i sprawozdawczość na ich temat
ROZDZIAŁ II
Wyjątki w niektórych przypadkach wcześniejszego stosowania
Artykuł 41
Terminy rodzajowe
Aby ustalić, czy termin stał się rodzajowy czy nie, uwzględnia się wszystkie stosowne czynniki, w szczególności:
bieżącą sytuację w obszarach konsumpcji;
stosowne krajowe lub unijne akty prawne.
Artykuł 42
Odmiany roślin i rasy zwierząt
Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza wprowadzenia do obrotu produktu, którego etykieta zawiera nazwę lub termin, które są chronione lub zastrzeżone na mocy systemu jakości opisanego w tytułach II, III lub IV i które zawierają lub obejmują nazwę odmiany roślin lub rasy zwierząt, pod warunkiem że:
dany produkt powstał z wykorzystaniem wskazanej odmiany lub rasy lub został z nich otrzymany;
nie dochodzi do wprowadzenia w błąd konsumentów;
stosowanie nazwy danej odmiany lub rasy mieści się w ramach uczciwej konkurencji;
stosowanie przedmiotowych nazw nie prowadzi do nadużycia renomy chronionego terminu; oraz
w przypadku systemu jakości opisanego w tytule II, produkcja i wprowadzanie na rynek produktu wykroczyły poza obszar jego pochodzenia przed datą złożenia wniosku o rejestrację oznaczenia geograficznego.
Artykuł 43
Stosunek do własności intelektualnej
Systemy jakości opisane w tytułach III i IV nie naruszają przepisów unijnych ani przepisów państw członkowskich regulujących kwestie własności intelektualnej, w szczególności przepisów dotyczących nazw pochodzenia, oznaczeń geograficznych i znaków towarowych jak również praw przyznanych na mocy tych przepisów.
ROZDZIAŁ III
Oznaczenia i symbole systemów jakości oraz rola producentów
Artykuł 44
Ochrona oznaczeń i symboli
Oznaczenia, skróty i symbole mogą być stosowane tylko w związku z produktami wytworzonymi zgodnie z przepisami systemu jakości, do którego się one odnoszą. Dotyczy to w szczególności następujących oznaczeń, skrótów i symboli:
„chroniona nazwa pochodzenia”, „chronione oznaczenie geograficzne”, „oznaczenie geograficzne”, „ChNP”, „ChOG”, oraz powiązane z nimi symbole, zgodnie z tytułem II;
„gwarantowana tradycyjna specjalność”, „GTS”, oraz powiązany z nim symbol, zgodnie z tytułem III;
„produkt górski”, zgodnie z tytułem IV.
Artykuł 45
Rola grup
Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów dotyczących organizacji producentów i organizacji międzybranżowych ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007, grupom przysługuje prawo do:
udziału w działaniach, których celem jest zapewnienie gwarancji jakości, renomy i autentyczności produktów danej grupy na rynku, poprzez monitorowanie stosowania nazw w handlu oraz – tam gdzie to konieczne – poprzez informowanie właściwych organów, o których mowa w art. 36, lub jakiegokolwiek innego właściwego organu na mocy przepisów art. 13 ust. 3;
podejmowania działań, których celem jest zapewnienie odpowiedniej ochrony prawnej chronionej nazwie pochodzenia lub chronionemu oznaczeniu geograficznemu i intelektualnym prawom własności, które są z nimi bezpośrednio związane;
przygotowywanie działań informacyjnych i promocyjnych, których celem jest przekazywanie konsumentom wiedzy o cechach produktów stanowiących ich wartość dodaną;
rozwoju działań związanych z zapewnianiem zgodności produktu z jego specyfikacją;
podejmowania działań mających na celu poprawę funkcjonowania systemu, w tym do rozwijania wiedzy fachowej na temat gospodarki, przygotowywania analiz gospodarczych, upowszechniania informacji gospodarczych na temat sytemu i świadczenia usług doradczych na rzecz producentów;
przyjmowania środków służących zwiększaniu wartości produktów i – tam gdzie to konieczne – podejmowania kroków służących zapobieganiu wszelkim środkom, które są lub mogą być szkodliwe dla wizerunku tych produktów lub służących przeciwdziałaniu tym środkom.
Artykuł 46
Prawo do korzystania z systemów
Artykuł 47
Opłaty
Bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia (WE) nr 882/2004, w szczególności przepisów tytułu II rozdział VI, państwa członkowskie mogą pobierać opłaty mające pokryć koszty zarządzania systemami jakości ponoszone przez te państwa, w tym koszty poniesione z tytułu obsługi wniosków, oświadczeń o sprzeciwie, wniosków o zmiany i wniosków o cofnięcie rejestracji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
ROZDZIAŁ IV
Proces składania wniosków i rejestracji w odniesieniu do do nazw pochodzenia, oznaczeń geograficznych oraz gwarantowanych tradycyjnych specjalności
Artykuł 48
Zakres procesu składania wniosków
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się w odniesieniu do systemów jakości ustanowionych w tytule II i tytule III.
Artykuł 49
Wniosek o rejestrację nazw
Pojedyncza osoby fizycznej lub prawna może być traktowana jako grupa, o ile zostanie wykazane, że zostały spełnione są łącznie następujące dwa warunki:
dana osoba jest jedynym producentem, który chce złożyć wniosek o rejestrację;
w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych zdefiniowany obszar geograficzny ma cechy znacznie różniące się od cech obszarów sąsiadujących lub cechy danego produktu różnią się od cech produktów produkowanych na sąsiednich obszarach.
Państwo członkowskie bada wniosek przy wykorzystaniu właściwych środków, aby sprawdzić, czy jest on uzasadniony i czy spełnia wymogi danego systemu.
Państwo członkowskie analizuje dopuszczalność sprzeciwów otrzymanych w ramach systemu określonego w tytule II w świetle kryteriów, o których mowa w art. 10 ust. 1, lub dopuszczalność sprzeciwów otrzymanych w ramach systemu określonego w tytule III w świetle kryteriów, o których mowa w art. 21 ust. 1.
Państwo członkowskie zapewnia, aby wydana przez nie pozytywna decyzja została podana do wiadomości publicznej, oraz aby wszelkie osoby fizyczne i prawne mające uzasadniony interes miały możliwość złożenia odwołania.
Państwo członkowskie zapewnia publikację tej wersji specyfikacji produktu, na której oparta jest jego pozytywna decyzja, i umożliwia elektroniczny dostęp do specyfikacji produktu.
W odniesieniu do chronionej nazwy pochodzenia i chronionego oznaczenia geograficznego państwo członkowskie zapewnia również, aby została należycie opublikowana ta wersja specyfikacji produktu, na której oparta jest decyzja Komisji zgodnie z art. 50 ust. 2.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące procedur, form i przedstawiania wniosków, w tym wniosków dotyczących więcej niż jednego terytorium krajowego. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Artykuł 50
Badanie wniosku przez Komisję i publikacja otwierająca procedurę sprzeciwu
Badanie wniosku przez Komisję nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy od daty otrzymania wniosku od państwa członkowskiego. W przypadku niedotrzymania tego terminu, Komisja pisemnie informuje wnioskodawcę o powodach tego opóźnienia.
Komisja co najmniej raz w miesiącu publikuje wykaz nazw, w odniesieniu do których złożono do niej wniosek o rejestrację, wraz z datą ich złożenia.
Jeżeli po zbadaniu wniosku zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu Komisja uzna, że w odniesieniu do wniosków o rejestrację złożonych w ramach systemu określonego w tytule II zostały spełnione warunki określone w art. 5 i 6 lub że w odniesieniu do wniosków złożonych w ramach systemu określonego w tytule III zostały spełnione warunki określone w art. 18 ust. 1 i 2, publikuje ona w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej następujące informacje:
w przypadku wniosków złożonych w ramach systemu określonego w tytule II, dokument jednolity oraz odesłanie do publikacji specyfikacji produktu;
w przypadku wniosków złożonych w ramach systemu określonego w tytule III, specyfikację.
Komisja jest zwolniona z obowiązku dotrzymania terminu zbadania wniosku, o którym mowa w ust. 1, oraz poinformowania wnioskodawcy o powodach opóźnienia w przypadku otrzymania od państwa członkowskiego powiadomienia dotyczącego wniosku o rejestrację złożonego do Komisji zgodnie z art. 49 ust. 4, w którym to powiadomieniu:
informuje się Komisję, że wniosek został unieważniony na poziomie krajowym na mocy natychmiast wykonalnego, ale nieprawomocnego orzeczenia sądowego; lub
zwraca się do Komisji o zawieszenie badania wniosku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na wszczęcie krajowego postępowania sądowego w celu zakwestionowania ważności wniosku, które dane państwo członkowskie uznaje za oparte na uzasadnionych podstawach.
Zwolnienie obowiązuje do momentu, gdy dane państwo członkowskie poinformuje Komisję, że pierwotny wniosek został przywrócony lub że państwo członkowskie cofa swój wniosek o zawieszenie.
Artykuł 51
Procedura sprzeciwu
Każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim innym niż państwo, z którego pochodzi wniosek, i uzasadniony interes może wnieść uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie w państwie członkowskim, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, w terminie umożliwiającym przesłanie oświadczenia o sprzeciwie zgodnie z akapitem pierwszym.
Organ lub osoba, które wniosły uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie oraz organ lub jednostka, które złożyły wniosek, bez zbędnej zwłoki rozpoczynają takie konsultacje. Wzajemnie dostarczają sobie odnośnych informacji, by ocenić, czy wniosek o rejestrację jest zgodny z warunkami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. W przypadku braku porozumienia informacje te są przekazywane Komisji.
W każdym momencie w okresie na przeprowadzenie konsultacji Komisja na wniosek wnioskodawcy może przedłużyć ich termin maksymalnie o trzy miesiące.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe zasady dotyczące procedur, formy i przedstawiania sprzeciwu. Te akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Artykuł 52
Decyzja o rejestracji
Jeżeli Komisja otrzyma uzasadnione dopuszczalne oświadczenie o sprzeciwie, podejmuje ona – po przeprowadzeniu właściwych konsultacji, o których mowa w art. 51 ust. 3 oraz uwzględniając wyniki tych konsultacji – następujące działania:
jeżeli osiągnięto porozumienie, rejestruje nazwę w drodze aktów wykonawczych przyjętych bez stosowania procedury, o której mowa w art. 57 ust. 2, oraz – w razie potrzeby – zmienia informacje opublikowane na mocy art. 50 ust. 2, pod warunkiem że zmiany te nie mają istotnego charakteru; lub
jeżeli nie osiągnięto porozumienia, przyjmuje akty wykonawcze decydujące o rejestracji. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Artykuł 53
Zmiany w specyfikacji produktu
Wnioski powinny opisywać i uzasadniać proponowane zmiany.
Jeżeli jednak proponowane zmiany są nieznaczne, Komisja zatwierdza lub odrzuca wniosek. W przypadku zatwierdzenia zmian pociągających za sobą zmianę elementów, o których mowa w art. 50 ust. 2, Komisja publikuje te elementy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Aby zmianę można było uznać za nieznaczną w przypadku systemu jakości opisanego w tytule II nie może ona:
odnosić się do istotnych cech danego produktu;
zmieniać związku, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. f) ppkt (i) lub (ii);
obejmować zmiany nazwy lub jakiejkolwiek części nazwy danego produktu;
wpływać na określenie obszaru geograficznego; lub
oznaczać dodatkowych ograniczeń w handlu danym produktem lub używanymi do jego wytworzenia surowcami.
Aby zmianę można było uznać za nieznaczną w przypadku systemu jakości opisanego w tytule III nie może ona:
odnosić się do istotnych cech danego produktu;
wprowadzać zasadniczych zmian metody produkcji; lub
obejmować zmiany nazwy lub jakiejkolwiek części nazwy danego produktu.
Podczas badania wniosku należy skupić się na proponowanej zmianie.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące procedur, formularza i sposobu składania wniosku w przypadku zmian na poziomie Unii oraz dotyczące procedur i formularza w przypadku zmian standardowych oraz ich zgłaszania Komisji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Artykuł 54
Cofnięcie rejestracji
Komisja może – z własnej inicjatywy lub na wniosek dowolnej osoby fizycznej lub prawnej mającej uzasadniony interes – przyjmować akty wykonawcze, aby cofnąć rejestrację chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego lub gwarantowanej tradycyjnej specjalności w przypadku, gdy:
nie zagwarantowano zgodności z wymogami specyfikacji;
od co najmniej siedmiu lat nie wprowadzono do obrotu żadnego produktu w ramach danej gwarantowanej tradycyjnej specjalności, chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego.
Komisja może – na wniosek producentów produktu wprowadzanego na rynek pod daną zarejestrowaną nazwą – cofnąć stosowną rejestrację.
Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące procedur i formy procesu cofnięcia rejestracji oraz przedstawiania wniosków, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 57 ust. 2.
TYTUŁ VI
PRZEPISY PROCEDURALNE I KOŃCOWE
ROZDZIAŁ I
Rolnictwo lokalne i sprzedaż bezpośrednia
Artykuł 55
Sprawozdawczość na temat rolnictwa lokalnego i sprzedaży bezpośredniej
Nie później niż dnia 4 stycznia 2014 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie nowego systemu etykietowania dotyczącego rolnictwa lokalnego i sprzedaży bezpośredniej, aby wspomóc producentów we wprowadzaniu ich produktów na rynek lokalny. Sprawozdanie to będzie się koncentrowało na możliwości wykorzystania nowej etykiety przez rolnika do nadania swojemu produktowi wartości dodanej i powinno uwzględnić inne kryteria, takie jak: możliwość zmniejszenia emisji dwutlenku węgla i odpadów poprzez krótkie łańcuchy produkcji i dystrybucji.
Sprawozdaniu temu w razie konieczności towarzyszyć będą stosowne wnioski ustawodawcze dotyczące stworzenia systemu etykietowania dotyczącego rolnictwa lokalnego i sprzedaży bezpośredniej.
ROZDZIAŁ II
Przepisy proceduralne
Artykuł 56
Wykonywanie przekazywanych uprawnień
Artykuł 57
Procedura komitetowa
W przypadku gdy komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
ROZDZIAŁ III
Uchylenie i przepisy końcowe
Artykuł 58
Uchylenie
Jednakże w odniesieniu do wniosków dotyczących produktów nieobjętych zakresem stosowania tytułu III niniejszego rozporządzenia i otrzymanych przez Komisję przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, nadal stosuje się art. 13 rozporządzenia (WE) nr 509/2006.
Artykuł 59
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Jednakże art. 12 ust. 3 i art. 23 ust. 3 stosuje się od dnia 4 stycznia 2016 r. bez uszczerbku dla produktów już wprowadzonych do obrotu przed tą datą.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
PRODUKTY ROLNE I ŚRODKI SPOŻYWCZE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2 UST. 1
I. Nazwy pochodzenia i oznaczenia geograficzne
II. Gwarantowane tradycyjne specjalności
ZAŁĄCZNIK II
TABELA KORELACJI, O KTÓREJ MOWA W ART. 58 UST. 2
Rozporządzenie (WE) nr 509/2006 |
Niniejsze rozporządzenie |
art. 1 ust. 1 |
art. 2 ust. 1 |
art. 1 ust. 2 |
art. 2 ust. 3 |
art. 1 ust. 3 |
art. 2 ust. 4 |
art. 2 ust. 1 lit. a) |
art. 3 pkt 5 |
art. 2 ust. 1 lit. b) |
art. 3 pkt 3 |
art. 2 ust. 1 lit. c) |
— |
art. 2 ust. 1 lit. d) |
art. 3 pkt 2 |
art. 2 ust. 2 akapity od pierwszego do trzeciego |
— |
art. 2 ust. 2 akapit czwarty |
— |
art. 3 |
art. 22 ust. 1 |
art. 4 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 18 ust. 1 |
art. 4 ust. 2 |
art. 18 ust. 2 |
art. 4 ust. 3 akapit pierwszy |
— |
art. 4 ust. 3 akapit drugi |
art. 18 ust. 3 |
art. 5 ust. 1 |
art. 43 |
art. 5 ust. 2 |
art. 42 ust. 1 |
art. 6 ust. 1 |
art. 19 ust. 1 |
art. 6 ust. 1 lit. a) |
art. 19 ust. 1 lit. a) |
art. 6 ust. 1 lit. b) |
art. 19 ust. 1 lit. b) |
art. 6 ust. 1 lit. c) |
art. 19 ust. 1 lit. c) |
art. 6 ust. 1 lit. d) |
— |
art. 6 ust. 1 lit. e) |
art. 19 ust. 1 lit. d) |
art. 6 ust. 1 lit. f) |
— |
art. 7 ust. 1 i 2 |
art. 49 ust. 1 |
art. 7 ust. 3 lit. a) i b) |
art. 20 ust. 1 lit. a) i b) |
art. 7 ust. 3 lit. c) |
— |
art. 7 ust. 3 lit. d) |
— |
art. 7 ust. 4 |
art. 49 ust. 2 |
art. 7 ust. 5 |
art. 49 ust. 3 |
art. 7 ust. 6 lit. a), b) i c) |
art. 49 ust. 4 |
art. 7 ust. 6 lit. d) |
art. 20 ust. 2 |
art. 7 ust. 7 |
art. 49 ust. 5 |
art. 7 ust. 8 |
art. 49 ust. 6 |
art. 8 ust. 1 |
art. 50 ust. 1 |
art. 8 ust. 2 akapit pierwszy |
art. 50 ust. 2 lit. b) |
art. 8 ust. 2 akapit drugi |
art. 52 ust. 1 |
art. 9 ust. 1 i 2 |
art. 51 ust. 1 |
art. 9 ust. 3 |
art. 21 ust. 1 i 2 |
art. 9 ust. 4 |
art. 52 ust. 2 |
art. 9 ust. 5 |
art. 52 ust. 3 i 4 |
art. 9 ust. 6 |
art. 51 ust. 5 |
art. 10 |
art. 54 |
art. 11 |
art. 53 |
art. 12 |
art. 23 |
art. 13 ust. 1 |
— |
art. 13 ust. 2 |
— |
art. 13 ust. 3 |
— |
art. 14 ust. 1 |
art. 36 ust. 1 |
art. 14 ust. 2 |
art. 46 ust. 1 |
art. 14 ust. 3 |
art. 37 ust. 3 akapit drugi |
art. 15 ust. 1 |
art. 37 ust. 1 |
art. 15 ust. 2 |
art. 37 ust. 2 |
art. 15 ust. 3 |
art. 39 ust. 2 |
art. 15 ust. 4 |
art. 36 ust. 2 |
art. 16 |
— |
art. 17 ust. 1 i 2 |
art. 24 ust. 1 |
art. 17 ust. 3 |
art. 24 ust. 2 |
art. 18 |
art. 57 |
art. 19 ust. 1 lit. a) |
— |
art. 19 ust. 1 lit. b) |
art. 49 ust. 7 akapit drugi |
art. 19 ust. 1 lit. c) |
art. 49 ust. 7 akapit pierwszy |
art. 19 ust. 1 lit. d) |
art. 22 ust. 2 |
art. 19 ust. 1 lit. e) |
art. 51 ust. 6 |
art. 19 ust. 1 lit. f) |
art. 54 ust. 1 |
art. 19 ust. 1 lit. g) |
art. 23 ust. 4 |
art. 19 ust. 1 lit. h) |
— |
art. 19 ust. 1 lit. i) |
— |
art. 19 ust. 2 |
art. 25 ust. 1 |
art. 19 ust. 3 lit. a) |
— |
art. 19 ust. 3 lit. b) |
art. 25 ust. 2 |
art. 20 |
art. 47 |
art. 21 |
art. 58 |
art. 22 |
art. 59 |
załącznik I |
załącznik I (część II) |
Rozporządzenie (WE) nr 510/2006 |
Niniejsze rozporządzenie |
art. 1 ust. 1 |
art. 2 ust. 1 i 2 |
art. 1 ust. 2 |
art. 2 ust. 3 |
art. 1 ust. 3 |
art. 2 ust. 4 |
art. 2 |
art. 5 |
art. 3 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 6 ust. 1 |
art. 3 ust. 1 akapit drugi i trzeci |
art. 41 ust. 1, 2 i 3 |
art. 3 ust. 2, 3 i 4 |
art. 6 ust. 2, 3 i 4 |
art. 4 |
art. 7 |
art. 5 ust. 1 |
art. 3 pkt 2 i art. 49 ust. 1 |
art. 5 ust. 2 |
art. 49 ust. 1 |
art. 5 ust. 3 |
art. 8 ust. 1 |
art. 5 ust. 4 |
art. 49 ust. 2 |
art. 5 ust. 5 |
art. 49 ust. 3 |
art. 5 ust. 6 |
art. 9 |
art. 5 ust. 7 |
art. 8 ust. 2 |
art. 5 ust. 8 |
— |
art. 5 ust. 9 akapit pierwszy |
— |
art. 5 ust. 9 akapit drugi |
art. 49 ust. 5 |
art. 5 ust. 10 |
art. 49 ust. 6 |
art. 5 ust. 11 |
— |
art. 6 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 50 ust. 1 |
art. 6 ust. 2 akapit pierwszy |
art. 50 ust. 2 lit. a) |
art. 6 ust. 2 akapit drugi |
art. 52 ust. 1 |
art. 7 ust. 1 |
art. 51 ust. 1 akapit pierwszy |
art. 7 ust. 2 |
art. 51 ust. 1 akapit drugi |
art. 7 ust. 3 |
art. 10 |
art. 7 ust. 4 |
art. 52 ust. 2 i art. 52 ust. 4 |
art. 7 ust. 5 |
art. 51 ust. 3 i art. 52 ust. 3 i 4 |
art. 7 ust. 6 |
art. 11 |
art. 7 ust. 7 |
art. 51 ust. 5 |
art. 8 |
art. 12 |
art. 9 |
art. 53 |
art. 10 ust. 1 |
art. 36 ust. 1 |
art. 10 ust. 2 |
art. 46 ust. 1 |
art. 10 ust. 3 |
art. 37 ust. 3 akapit drugi |
art. 11 ust. 1 |
art. 37 ust. 1 |
art. 11 ust. 2 |
art. 37 ust. 2 |
art. 11 ust. 3 |
art. 39 ust. 2 |
art. 11 ust. 4 |
art. 36 ust. 2 |
art. 12 |
art. 54 |
art. 13 ust. 1 |
art. 13 ust. 1 |
art. 13 ust. 2 |
art. 13 ust. 2 |
art. 13 ust. 3 |
art. 15 ust. 1 |
art. 13 ust. 4 |
art. 15 ust. 2 |
art. 14 |
art. 14 |
art. 15 |
art. 57 |
art. 16 lit. a) |
art. 5 ust. 4 akapit drugi |
art. 16 lit. b) |
— |
art. 16 lit. c) |
— |
art. 16 lit. d) |
art. 49 ust. 7 |
art. 16 lit. e) |
— |
art. 16 lit. f) |
art. 51 ust. 6 |
art. 16 lit. g) |
art. 12 ust. 7 |
art. 16 lit. h) |
— |
art. 16 lit. i) |
art. 11 ust. 3 |
art. 16 lit. j) |
— |
art. 16 lit. k) |
art. 54 ust. 2 |
art. 17 |
art. 16 |
art. 18 |
art. 47 |
art. 19 |
art. 58 |
art. 20 |
art. 59 |
załączniki I i II |
załącznik I (część I) |
( 1 ) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, s. 37.
( 2 ) Dz.U. L 78 z 24.3.2009, s. 1.
( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina, uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91 (Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 14).
( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ►C1 (UE) 2017/625 ◄ z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) ( ►C1 Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1 ◄ ).