Αναίρεση που άσκησε στις 19 Σεπτεμβρίου 2018 η CSTP Azienda della Mobilità SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 11 Ιουλίου 2018 στην υπόθεση T-186/15, CSTP Azienda della Mobilità κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-587/18 P)

(2018/C 399/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: CSTP Azienda della Mobilità SpA (εκπρόσωποι: G. Capo, L. Visone, δικηγόροι)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Asstra Associazione Trasporti

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτηση αναιρέσεως προβάλλονται πέντε λόγοι αναιρέσεως:

I.   Σφάλμα της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως ως προς τον χαρακτηρισμό της υπό εξέταση αντισταθμίσεως ως «νέας ενισχύσεως»

Η αντιστάθμιση που χορηγήθηκε στην αναιρεσείουσα απορρέει από απόφαση του Consiglio di Stato του 2009 η οποία, βάσει του κανονισμού 1191/1969, αναγνώρισε το δικαίωμα αυτό σχετικά με υποχρεωτική τιμολόγηση αφορώσα υποχρέωση δημόσιας υπηρεσίας. Η εν λόγω απόφαση, ως εκ της φύσεώς της, ουδόλως μπορούσε να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι εισάγει αντισταθμιστικό μέτρο, δεδομένου ότι προέβη μόνο στην αναγνώριση ενός τέτοιου μέτρου.

II.   Σφάλμα της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως ως προς τη φερόμενη μη τήρηση των προϋποθέσεων Altmark

Ο χαρακτηρισμός ως οικονομικής επιβαρύνσεως για τις δημόσιες αρχές αποκλείει εντελώς τη δυνατότητα εφαρμογής των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων. Λαμβανομένου υπόψη του χαρακτήρα ως ανταλλάγματος για τις υποχρεώσεις δημόσιας υπηρεσίας που έχουν αναληφθεί, δεν μπορεί να εντοπιστεί κανένα πλεονέκτημα για την επιχείρηση που έχει αναλάβει τις υποχρεώσεις αυτές. Επιπλέον, γίνεται λεπτομερής ανάλυση της αποφάσεως Altmark προκειμένου να αποδειχθεί ότι όλες οι αρχές που διατυπώνονται στην απόφαση αυτή έγιναν σεβαστές.

III.   Σφάλμα της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως αναφορικά με την αξιολόγηση του οικονομικού μέτρου ως ασύμβατου με την ευρωπαϊκή ρύθμιση περί κρατικών ενισχύσεων: έλλειψη δυνατότητας του μέτρου «να νοθεύσει τον ανταγωνισμό»

Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι η αγορά των τοπικών δημόσιων μεταφορών στην Καμπανία κατά την επίμαχη περίοδο (1996-2002), όπως ακόμη και τώρα, ήταν κλειστή στον ανταγωνισμό και ότι οι παραχωρήσεις δημιουργούσαν δικαίωμα αποκλειστικής εκμεταλλεύσεως. Ως εκ τούτου, δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει ανταγωνισμός ούτε «για την αγορά» ούτε «εντός της αγοράς».

IV.   Σφάλμα της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως κατά το μέρος που κρίθηκε ότι η απόφαση της Επιτροπής υπερισχύει της αποφάσεως του εθνικού δικαστηρίου· εσφαλμένη εφαρμογή των διαδικαστικών εγγυήσεων που προβλέπονται στον κανονισμό 659/99 (2) (κανονισμό 1589/2015 (3) )· εσφαλμένη εφαρμογή της αρχής της δικαιολογημένη εμπιστοσύνης

Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι η απόφαση του εθνικού δικαστηρίου εκδόθηκε πάνω από πέντε έτη πριν από την απόφαση της Επιτροπής. Ως εκ τούτου, η νομολογία την οποία παρέθεσε το Γενικό Δικαστήριο δεν ασκεί επιρροή, καθόσον δεν δημιουργεί νομολογιακά προηγούμενα εν προκειμένω. Αντιθέτως, το Consiglio di Stato, εφαρμόζοντας τον κανονισμό 1191/69, άσκησε προνόμιο που του επιφυλάσσεται. Ούτε η Επιτροπή μπορεί να ισχυριστεί, εν προκειμένω, ότι διαθέτει αποκλειστική εξουσία λήψεως αποφάσεων. Η πάροδος μακρού χρονικού διαστήματος από τη δικαστική απόφαση, η οποία είχε εφαρμόσει το δίκαιο της Ένωσης στην απόφαση της Επιτροπής, είχε δημιουργήσει δικαιολογημένη εμπιστοσύνη. Δεν μπορεί να λεχθεί ότι το Consiglio di Stato είχε άγνοια των εφαρμοστέων κανόνων, αλλά απλώς έδωσε ερμηνεία διαφορετική από εκείνη της Επιτροπής.

V.   Σφάλμα της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως λόγω εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1370/2007 (4) για την εκτίμηση της συμβατότητας της κρατικής ενισχύσεως με τη ρύθμιση της Ένωσης· έλλειψη αιτιολογίας

Η Επιτροπή εξέδωσε την απόφαση με εσφαλμένη νομική βάση, καθόσον ο κανονισμός 1370/2007 δεν είχε εφαρμογή επειδή τέθηκε σε ισχύ μετά την απόφαση με την οποία αναγνωρίστηκε το δικαίωμα αντισταθμίσεως, η οποία εκδόθηκε από το Consiglio di Stato με βάση τον κανονισμό 1191/69.

(1)  Κανονισμός (ΕΟΚ) 1191/69 του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 1969, περί των ενεργειών των κρατών μελών που αφορούν τις υποχρεώσεις που είναι συνυφασμένες με την έννοια της δημοσίας υπηρεσίας στον τομέα των σιδηροδρομικών, οδικών και εσωτερικών πλωτών μεταφορών (ΕΕ ειδ. έκδ. 07/001, σ. 100).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (ΕΕ 1999, L 83, σ. 1).

(3)  Κανονισμός (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2015, L 248, σ. 9).

(4)  Κανονισμός (ΕΚ) 1370/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2007, για τις δημόσιες επιβατικές σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές και την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλίου (ΕΟΚ) αριθ. 1191/69 και (ΕΟΚ) αριθ. 1107/70 (ΕΕ 2007, L 315, σ. 1).