EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62010CN0460

Υπόθεση C-460/10 P: Αίτηση αναιρέσεως ασκηθείσα στις 21 Σεπτεμβρίου 2010 από τον Luigi Marcuccio κατά της διατάξεως που εξέδωσε στις 6 Ιουλίου 2010 το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στην υπόθεση T-401/09, Luigi Marcuccio κατά Δικαστηρίου

ΕΕ C 328 της 4.12.2010, p. 16–17 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

4.12.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 328/16


Αίτηση αναιρέσεως ασκηθείσα στις 21 Σεπτεμβρίου 2010 από τον Luigi Marcuccio κατά της διατάξεως που εξέδωσε στις 6 Ιουλίου 2010 το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στην υπόθεση T-401/09, Luigi Marcuccio κατά Δικαστηρίου

(Υπόθεση C-460/10 P)

()

2010/C 328/31

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (εκπρόσωπος: Giuseppe Cipressa, avvocato)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει, στο σύνολό της και χωρίς καμία εξαίρεση, τη διάταξη που εξέδωσε στις 6 Ιουλίου 2010 το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στην υπόθεση T-401/09, Luigi Marcuccio κατά Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

να κρίνει ότι η προσφυγή που ασκήθηκε πρωτοδίκως και επί της οποίας εκδόθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη ήταν παραδεκτή στο σύνολό της και χωρίς καμία εξαίρεση·

και επιπλέον,

κυρίως, να δεχθεί στο σύνολό της και χωρίς καμία εξαίρεση το αιτητικό της προσφυγής που ασκήθηκε πρωτοδίκως και να καταδικάσει τo καθoύ πρωτοδίκως στο σύνολο των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε ο αναιρεσείων και τα οποία αφορούν την εκδίκαση της υπό κρίση υποθέσεως σε όλους τους βαθμούς ·

επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση την οποία αφορά η παρούσα αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του δικαστηρίου πρώτου βαθμού, υπό διαφορετική σύνθεση, προκειμένου να αποφανθεί εκ νέου επί της ουσίας της εν λόγω υποθέσεως.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη είναι παράνομη, μεταξύ άλλων για τους ακόλουθους λόγους: α) εσφαλμένη και παράλογη ερμηνεία και εφαρμογή των αρχών του δικαίου που διέπουν την εξωδικαιοπρακτική ευθύνη, καθώς και αναιτιολόγητη και παράλογη παραγνώριση της σχετικής νομολογίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης· β) απόλυτη έλλειψη αιτιολογήσεως, πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, αλλοίωση και παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών, παραπλανητική, ελλιπής και εσφαλμένη εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων που προσκόμισε ο αναιρεσείων, παράβαση της υποχρεώσεως σαφούς διατυπώσεως, ανακολουθία, αυταπόδεικτος, αυθαίρετος, άνευ λογικής συνοχής, παράλογος και μη εύλογος χαρακτήρας· γ) παράλειψη του Γενικού Δικαστηρίου να αποφανθεί επί βασικών πτυχών της διαφοράς και παντελής έλλειψη εξετάσεως της υποθέσεως· δ) αποφυγή της υποχρεώσεως του δικαστή να στηρίξει τις κρίσεις του, συμπεριλαμβανομένης της εκτιμήσεως των αποδείξεων, στην εμπειρία και στον κοινό νου· ε) εσφαλμένη και παράλογη ερμηνεία και εφαρμογή των αρχών του δικαίου που διέπουν τη συλλογή των αποδείξεων και το βάρος της αποδείξεως ενώπιον του δικαστή.


Top