Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2010 r. — GEA Group przeciwko Komisji

(Sprawa T-189/10)

(2010/C 179/77)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: GEA Group AG (Bochum, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Kallmayer, I. du Mont i G. Schiffers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji C(2010) 727 wersja ostateczna z dnia 8 lutego 2010 r. (zwaną dalej „decyzją zmieniającą”), którą Komisja zmieniła — między innymi w odniesieniu do skarżącej — swą decyzję C(2009) 8682 wersja ostateczna z dnia 11 listopada 2009 r. w sprawie COMP/38589 — Stabilizatory termiczne. Zmiana dotyczy art. 2 pkt 31 i 32 decyzji Komisji C(2009) 8682 wersja ostateczna, gdzie mowa jest o solidarnej odpowiedzialności skarżącej.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

W zarzucie pierwszym skarżąca twierdzi, że naruszono jej prawo do obrony, gdyż przed wydaniem decyzji zmieniającej nie została ona wysłuchana ani włączona do postępowania w jakikolwiek inny sposób. W ramach zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że decyzja zmieniająca nie jest wystarczająco uzasadniona, gdyż w akcie tym mowa jest jedynie o uchybieniu polegającym na nieuwzględnieniu z urzędu górnej granicy przewidzianej w art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (1), natomiast brakuje indywidualnego uzasadnienia, które odnosiłoby się do skarżącej. W ramach zarzutu trzeciego skarżąca podnosi, że decyzja zmieniająca, która w odniesieniu do określonych adresatów stała się już prawomocna bądź została zaskarżona na drodze sądowej, pozbawiona jest podstawy prawnej. W zarzucie czwartym skarżąca twierdzi, że zmiana wysokości grzywny na jej niekorzyść jest niedopuszczalna. Skarżąca podnosi wreszcie zarzut przedawnienia, twierdząc, że decyzję zmieniającą wydano po upływie terminu przedawnienia określonego w art. 25 ust. 6 rozporządzenia nr 1/2003.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).