EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62012CN0025
Case C-25/12 P: Appeal on 17 January 2012 by Gino Trevisanato against the Order of the General Court (Seventh Chamber) of 13 December 2011 in Case T-510/11 Gino Trevisanato v European Commission
Υπόθεση C-25/12 P: Αναίρεση που άσκησε στις 17 Ιανουαρίου 2012 ο Gino Trevisanato κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2011 στην υπόθεση T-510/11, Gino Trevisanato κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Υπόθεση C-25/12 P: Αναίρεση που άσκησε στις 17 Ιανουαρίου 2012 ο Gino Trevisanato κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2011 στην υπόθεση T-510/11, Gino Trevisanato κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
ΕΕ C 65 της 3.3.2012, p. 10–11
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
3.3.2012 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 65/10 |
Αναίρεση που άσκησε στις 17 Ιανουαρίου 2012 ο Gino Trevisanato κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2011 στην υπόθεση T-510/11, Gino Trevisanato κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(Υπόθεση C-25/12 P)
2012/C 65/20
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Gino Trevisanato (εκπρόσωπος: L. Sulfaro, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να εξαφανίσει στο σύνολό της τη διάταξη, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, του έβδομου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-510/11, δεχόμενο το παραδεκτό και την αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου να αποφανθεί επί των αιτημάτων της προσφυγής επί παραλείψει, που άσκησε ο νυν αναιρεσείων στις 29 Σεπτεμβρίου 2011 κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δυνάμει του άρθρου 265, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ· |
|
— |
κατόπιν της αποδοχής του προαναφερθέντος αιτήματος, κυρίως, να αποφανθεί επί του βασίμου της προσφυγής και να εκδώσει απόφαση κατά τη συνήθη πρακτική και να του επιδικάσει σε περίπτωση ήττας του αντιδίκου τη δικαστική δαπάνη ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να κρίνει επ’ αυτής. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεώς του αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους.
Ο αναιρεσείων υποστηρίζει, κατ’ αρχήν, ότι η διάταξη πάσχει από πρόδηλη πλάνη περί τα πράγματα λόγω εσφαλμένης ερμηνείας των αιτημάτων του. Συγκεκριμένα, δεν ζήτησε από το Γενικό Δικαστήριο να διαπιστώσει τον παράνομο χαρακτήρα της αρνήσεως της Επιτροπής να λάβει θέση, εκδίδοντας αιτιολογημένη γνώμη κατά το άρθρο 258 ΣΛΕΕ, ως προς τη μη προσήκουσα μεταφορά της οδηγίας 98/59/ΕΚ (1) για τις συλλογικές απολύσεις στην ιταλική έννομη τάξη, όπως δέχεται η διάταξη. Αντιθέτως, ζήτησε από το Γενικό Δικαστήριο να διαπιστώσει ότι η Επιτροπή παρανόμως παρέλειψε να ενεργήσει, καθώς ήταν αρμόδια να προσδιορίσει και κοινοποιήσει στον νυν αναιρεσείοντα νομικώς δεσμευτική θέση επί αιτήματος, το οποίο 4 έτη μετά την καταγγελία, επανυπέβαλε με έγγραφο της 11ης Ιουλίου 2011, σχετικά με την ύπαρξη δικαιώματος στην Ιταλία των εξαρτημένων εργαζόμενων με καθήκοντα διοικήσεως να επικαλεστούν την ως άνω οδηγία 98/59/CE για τις συλλογικές απολύσεις, δικαίωμα το οποίο αρνήθηκε η ιταλική δικαιοσύνη στον νυν αναιρεσείοντα, που απολύθηκε κατά τον τρόπο αυτό από την IBM στην Ιταλία.
Το Γενικό Δικαστήριο, ακολούθως, υπέπεσε σε σφάλμα κρίνοντας ότι δεν ήταν αρμόδιο να αποφανθεί επί της προσφυγής, στηριζόμενο σε νομολογία απορρέουσα από τη διάταξη του Δικαστηρίου της 26ης Οκτωβρίου 1995, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-199/94 P και C-200/94 P, Pevasa και Inpesca. Η νομολογία αυτή δεν εφαρμοζόταν στην προκειμένη υπόθεση, καθώς αφορούσε ουσιωδώς διαφορετικά πραγματικά περιστατικά.
Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη τον κανονισμό διαδικασίας του και το άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, παραλείποντας να κοινοποιήσει την προσφυγή στον αντίδικο, να δημοσιεύσει στην Επίσημη Εφημερίδα περίληψη της προσφυγής και να ζητήσει τη γνώμη του γενικού εισαγγελέα.
(1) ΕΕ L 225, σ. 16.