17.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 13/1

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

W załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w dodatkach do żywności, enzymach spożywczych, środkach aromatyzujących i składnikach odżywczych oraz warunki ich stosowania.

(3)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (3) ustanowiono specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(4)

Wykazy te mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008.

(5)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(6)

W dniu 27 września 2010 r. złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie dioctanu potasu jako substancji konserwującej i udostępniono go państwom członkowskim.

(7)

Wnioskuje się o dopuszczenie stosowania dioctanu potasu jako alternatywy dla dodatku do żywności dioctan sodu E 262 (ii), który jest stosowany jako inhibitor wzrostu mikroorganizmów. Zastąpienie dioctanu sodu E 262 (ii) dioctanem potasu może przyczynić się do zmniejszenia spożycia sodu z dietą.

(8)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Urzędu w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Dioctan potasu jest związkiem równocząsteczkowym dwóch dopuszczonych dodatków do żywności (octanu potasu E 261 i kwasu octowego E 260). W 1990 r. Komitet Naukowy ds. Żywności poddał ocenie dodatki do żywności o różnych funkcjach technologicznych. W przypadku kwasów, zasad i ich soli podstawę ocen stanowiły wymienione aniony i kationy. Kwas octowy (E 260), jak również jego sole, octany i dioctany amonu, sodu, potasu i wapnia, zostały objęte oceną. Komitet ustalił dopuszczalne dzienne spożycie dla całej grupy, nie określając spożycia dla poszczególnych wyżej wspomnianych substancji. Oznacza to, że ich stosowanie w celu osiągnięcia pożądanego efektu technologicznego nie wiąże się z zagrożeniem dla zdrowia. Zezwolenie na stosowanie dioctanu potasu w podobny sposób jak octanu potasu nie ma wpływu na zdrowie człowieka, a zatem zasięgnięcie opinii Urzędu nie jest konieczne.

(9)

Należy zezwolić na stosowanie dioctanu potasu w taki sam sposób jak octanu potasu. W załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 obecną nazwę dodatku E 261, tj. „octan potasu”, należy zatem zastąpić określeniem „octany potasu” obejmującym zarówno octan potasu, jak i dioctan potasu.

(10)

Do rozporządzenia (UE) nr 231/2012 należy włączyć specyfikacje dla dioctanu potasu. W załączniku do tego rozporządzenia dioctanowi potasu należy przydzielić numer E 261 (ii), a numer przypisany octanowi potasu, obecnie oznaczony jako E 261, należy zmienić na E 261 (i). Ta zmiana numeracji nie ma wpływu na wymagania dotyczące etykietowania określone w art. 22 i 23 rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(11)

Zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia Komisji (UE) nr 1129/2011 z dnia 11 listopada 2011 r. zmieniającego załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 poprzez ustanowienie unijnego wykazu dodatków do żywności (4) załącznik II, w którym ustanawia się unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania, stosuje się od dnia 1 czerwca 2013 r. Aby umożliwić stosowanie dioctanu potasu przed tą datą, konieczne jest określenie wcześniejszej daty rozpoczęcia stosowania w odniesieniu do tego dodatku do żywności.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 oraz (UE) nr 231/2012.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,