21.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 158/10

a)

Czy art. 4 ust. 4 Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych (1) należy interpretować w ten sposób, że postanowienie to odnosi się jedynie do umów czarterowych na jeden rejs i wszelkie inne rodzaje umów czarterowych nie są objęte tym postanowieniem?

b)

Jeżeli na pytanie a) zostanie udzielona odpowiedź pozytywna, czy art. 4 ust. 4 Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych należy interpretować w ten sposób, że wówczas gdy przedmiotem innego rodzaju umów czarterowych jest również przewóz towarów, dana umowa jest w zakresie dotyczącym tego przewozu objęta zakresem stosowania tego postanowienia, a w pozostałym zakresie właściwe prawo jest ustalane w oparciu o art. 4 ust. 2 tej konwencji?

c)

Jeżeli na pytanie b) zostanie udzielona odpowiedź pozytywna, na podstawie którego z dwóch wymienionych porządków prawnych należy dokonać oceny zarzutu przedawnienia roszczeń wynikających z umowy?

d)

Jeżeli zasadniczym przedmiotem umowy jest przewóz towarów, czy wówczas nie należy uwzględniać podziału wskazanego w pytaniu b), a właściwe prawo mające zastosowanie do wszystkich części umowy należy w takiej sytuacji ustalić na podstawie art. 4 ust. 4 Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych?

W odniesieniu do podstawy uzasadnienia wyroku wskazanej w pkt 3.6 lit. ii):

e)

Czy szczególną regulację ustanowioną w art. 4 ust. 4 zdanie drugie Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych należy interpretować w ten sposób, że domniemań zawartych w art. 4 ust. 2, 3 i 4 nie stosuje się dopiero wówczas, gdy z całokształtu okoliczności wynika, że wskazane w tych postanowieniach kryteria zastosowania łączników nie mogą być w rzeczywistości miarodajne, czy też już wówczas, gdy z okoliczności tych wynika, że występuje przewaga łączników związanych z innym państwem?