4.3.2006

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 64/52

---

ΟΔΗΓΊΑ 2006/11/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΫ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΊΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 15ης Φεβρουαρίου 2006

για τη ρύπανση που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας

(Κωδικοποιημένη έκδοση)

(Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 175 παράγραφος 1,

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (1),

Αφού ζήτησαν τη γνώμη της Επιτροπής των Περιφερειών,

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 251 της συνθήκης (2),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

H οδηγία 76/464/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 4ης Μαΐου 1976, περί ρυπάνσεως που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας, (3) έχει τροποποιηθεί επανειλημμένως και ουσιαστικώς (4). Είναι, ως εκ τούτου, σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας και ορθολογισμού, η κωδικοποίησή της.

(2)	Απαιτείται γενική και ταυτόχρονη δράση των κρατών μελών για την προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος της Κοινότητας από τη ρύπανση, ιδίως τη ρύπανση που προκαλείται από ορισμένες ανθεκτικές, τοξικές και βιοσυσσωρεύσιμες ουσίες.

(3)	Πολλές συμβάσεις αποσκοπούν στην προστασία του ρου των διεθνών υδάτων και του θαλασσίου περιβάλλοντος από τη ρύπανση. Είναι σκόπιμο να εξασφαλισθεί η εναρμονισμένη εφαρμογή των εν λόγω συμβάσεων.

(4)	Οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ των διατάξεων που εφαρμόζονται στα διάφορα κράτη μέλη σχετικά με την απόρριψη ορισμένων ουσιών επικινδύνων για το υδάτινο περιβάλλον δύναται να δημιουργήσει άνισους όρους ανταγωνισμού και να έχει ως εκ τούτου άμεση επίπτωση στη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

(5)	Η απόφαση αριθ. 1600/2002/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2002, για τη θέσπιση του έκτου κοινοτικού προγράμματος δράσης για το περιβάλλον (5), προβλέπει ορισμένα μέτρα για την προστασία των γλυκών και των θαλασσίων υδάτων από ορισμένους ρύπους.

(6)

Για την εξασφάλιση αποτελεσματικής προστασίας του υδάτινου περιβάλλοντος της Κοινότητας, είναι αναγκαία η σύνταξη πρώτου καταλόγου («κατάλογος I»), που θα περιέχει ορισμένες μεμονωμένες ουσίες επιλεγόμενες κυρίως βάσει της τοξικότητάς τους, της ανθεκτικότητάς τους στο περιβάλλον και της ικανότητάς τους να βιοσυσσωρεύονται, εκτός εκείνων των ουσιών που είναι βιολογικώς αβλαβείς ή εκείνων που μετατρέπονται γρήγορα σε ουσίες βιολογικώς αβλαβείς, καθώς και δευτέρου καταλόγου («κατάλογος II»), που θα περιέχει ουσίες που έχουν επιβλαβή αποτελέσματα για το υδάτινο περιβάλλον, που όμως μπορούν να περιορισθούν σε ορισμένη περιοχή και εξαρτώνται από τα χαρακτηριστικά και τη θέση των υδάτων στα οποία απορρίπτονται. Κάθε απόρριψη τέτοιων ουσιών θα πρέπει να υπόκειται σε προηγούμενη άδεια που καθορίζει τα πρότυπα απόρριψης.

(7)

Πρέπει να εξαλειφθεί η ρύπανση που προκαλείται από την απόρριψη διαφόρων επικινδύνων ουσιών που περιλαμβάνονται στον κατάλογο I. Με τις οδηγίες που εμφαίνονται στο παράρτημα ΙΧ της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2000, για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων (6), καθορίστηκαν οριακές τιμές. Το άρθρο 16 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ προβλέπει τις διαδικασίες για τη θέσπιση των μέτρων ελέγχου και των ποιοτικών περιβαλλοντικών προτύπων που εφαρμόζονται για τις ουσίες προτεραιότητας.

(8)

Είναι αναγκαίο να ελαττωθεί η ρύπανση των υδάτων που προκαλείται από τις ουσίες του καταλόγου II. Για τον σκοπό αυτό, τα κράτη μέλη θα πρέπει να καταρτίζουν σύμφωνα με τις τυχόν υπάρχουσες οδηγίες του Συμβουλίου προγράμματα που περιλαμβάνουν ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα για τα ύδατα. Τα πρότυπα απόρριψης που εφαρμόζονται για τις ουσίες αυτές θα πρέπει να υπολογίζονται σε σχέση με αυτά τα ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα.

(9)	Είναι σημαντικό, ένα ή περισσότερα κράτη μέλη, μεμονωμένα ή από κοινού, να έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μέτρα αυστηρότερα από τα προβλεπόμενα με την παρούσα οδηγία.

(10)	Θα πρέπει να συνταχθεί κατάλογος ορισμένων ιδιαιτέρως επικινδύνων ουσιών που απορρίπτονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας, ώστε να γίνει γνωστή η προέλευσή τους.

(11)	Ενδέχεται να χρειαστεί αναθεώρηση και ίσως συμπλήρωση των καταλόγων Ι και ΙΙ του παραρτήματος Ι βάσει της κτηθείσας εμπειρίας, μεταφέροντας, κατά περίπτωση, ουσίες από τον κατάλογο ΙΙ στον κατάλογο Ι.

(12)	Η παρούσα οδηγία δεν θίγει τις υποχρεώσεις των κρατών μελών όσον αφορά τις προθεσμίες ενσωμάτωσης στο εθνικό δίκαιο των οδηγιών που εμφαίνονται στο παράρτημα ΙΙ μέρος Β,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣA ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Με την επιφύλαξη του άρθρου 7, η παρούσα οδηγία εφαρμόζεται:

α)	στα εσωτερικά επιφανειακά ύδατα·

β)	στα χωρικά ύδατα·

γ)	στα εσωτερικά παράκτια ύδατα.

Άρθρο 2

Κατά την έννοια της παρούσας οδηγίας νοούνται ως:

α)	«εσωτερικά επιφανειακά ύδατα», όλα τα στάσιμα ή ρέοντα γλυκά ύδατα επιφανείας που ευρίσκονται στο έδαφος ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών·

β)	«εσωτερικά παράκτια ύδατα», τα ύδατα που ευρίσκονται επί της προς την ξηρά πλευράς της βασικής γραμμής, από την οποία μετράται το πλάτος των χωρικών υδάτων, και που εκτείνονται, στην περίπτωση υδατίνων ροών, μέχρι του ορίου των γλυκών υδάτων·

γ)	«όριο γλυκών υδάτων», το μέρος του ρου των υδάτων στο οποίο, κατά την άμπωτη και σε περίοδο χαμηλής ροής των γλυκών υδάτων, η αλμυρότητα αυξάνει σημαντικά από την παρουσία θαλασσίου ύδατος·

δ)

«απόρριψη», η εισαγωγή στα κατά το άρθρο 1 ύδατα ουσιών που απαριθμούνται στους καταλόγους I και II του παραρτήματος Ι, εξαιρέσει: i) των απορρίψεων υλικού από εκβάθυνση εκ μέρους βυθοκόρων πλοίων· ii) των λειτουργικών απορρίψεων από πλοία μέσα στα χωρικά ύδατα· iii) της καταβυθίσεως αποβλήτων από πλοία μέσα στα χωρικά ύδατα·

ε)

«ρύπανση», η άμεση ή έμμεση απόρριψη από τον άνθρωπο ουσιών ή ενέργειας μέσα στο υδάτινο περιβάλλον, με συνέπειες που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία, να καταστρέψουν τους βιολογικούς πόρους για το υδάτινο οικοσύστημα, να παραβλάψουν την αναψυχή ή να παρεμποδίσουν άλλες νόμιμες χρήσεις των υδάτων.

Άρθρο 3

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα για την εξάλειψη της ρύπανσης των κατά το άρθρο 1 υδάτων, η οποία προέρχεται από τις επικίνδυνες ουσίες που περιλαμβάνονται στις οικογένειες και τις ομάδες των ουσιών του καταλόγου I του παραρτήματος I («ουσίες του καταλόγου Ι») καθώς και για τη μείωση της ρύπανσης των εν λόγω υδάτων που προέρχεται από τις επικίνδυνες ουσίες οι οποίες περιλαμβάνονται στις οικογένειες και στις ομάδες των ουσιών του καταλόγου II του παραρτήματος I («ουσίες του καταλόγου ΙΙ»), σύμφωνα με την παρούσα οδηγία.

Άρθρο 4

Ως προς τις ουσίες του καταλόγου I:

α)	οποιαδήποτε απόρριψη μέσα στα κατά το άρθρο 1 ύδατα, η οποία μπορεί να περιέχει μία από τις ουσίες αυτές, υπόκειται σε προηγούμενη άδεια που χορηγείται από την αρμόδια αρχή του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους·

β)	η ανωτέρω άδεια καθορίζει τα πρότυπα απόρριψης των ουσιών αυτών μέσα στα κατά το άρθρο 1 ύδατα και, όταν είναι αναγκαίο για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, τα πρότυπα απόρριψης των ουσιών αυτών στους υπονόμους·

γ)	η άδεια χορηγείται μόνο για περιορισμένη χρονική διάρκεια. Μπορεί να ανανεώνεται κατόπιν τροποποιήσεων των οριακών τιμών εκπομπών που ορίζονται στο παράρτημα ΙΧ της οδηγίας 2000/60/ΕΚ.

Άρθρο 5

1.   Τα πρότυπα απόρριψης που ορίζονται από τις άδειες που εκδίδονται κατ’ εφαρμογή του άρθρου 4, καθορίζουν:

α)	τη μέγιστη επιτρεπόμενη ποσότητα μιας ουσίας κατά την απόρριψη· σε περίπτωση διάλυσης, η οριακή τιμή εκπομπής που ορίζεται στις οδηγίες που μνημονεύονται στο παράρτημα ΙΧ της οδηγίας 2000/60/ΕΚ διαιρείται διά του συντελεστή της διάλυσης·

β)

τη μέγιστη επιτρεπόμενη ποσότητα μιας ουσίας που απορρίπτεται κατά τη διάρκεια ενός ή περισσοτέρων καθορισμένων χρονικών διαστημάτων· αν είναι ανάγκη, η μέγιστη αυτή ποσότητα δύναται επίσης να εκφρασθεί, σε μονάδα βάρους του ρύπου ανά μονάδα του χαρακτηριστικού μεγέθους της ρυπαντικής δραστηριότητας (π.χ. μονάδα βάρους ανά μονάδα πρώτης ύλης ή ανά μονάδα προϊόντος).

2.   Για κάθε άδεια, η αρμόδια αρχή του ενδιαφερομένου κράτους μέλους δύναται, εφόσον απαιτείται, να καθορίσει αυστηρότερα πρότυπα απόρριψης από αυτά που προκύπτουν από την εφαρμογή των οριακών τιμών εκπομπών που ορίζονται στις οδηγίες που μνημονεύονται στο παράρτημα ΙΧ της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, ιδίως εν όψει της τοξικότητας, της ανθεκτικότητας και της βιοσυσσώρευσης της συγκεκριμένης ουσίας στο περιβάλλον μέσα στο οποίο απορρίπτεται.

3.   Δεν χορηγείται η άδεια, αν ο διενεργών την απόρριψη δηλώσει ότι δεν είναι σε θέση να τηρήσει τα επιβαλλόμενα πρότυπα απόρριψης ή αν η αρμόδια αρχή του ενδιαφερομένου κράτους μέλους διαπιστώσει την αδυναμία αυτή.

4.   Αν δεν τηρούνται τα πρότυπα απόρριψης, η αρμοδία αρχή του ενδιαφερομένου κράτους μέλους λαμβάνει όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλίσει την τήρηση των όρων της αδείας, και, αν απαιτείται, για να απαγορεύσει την απόρριψη.

Άρθρο 6

1.   Για τη μείωση της ρύπανσης των κατά το άρθρο 1 υδάτων από τις ουσίες του καταλόγου ΙΙ, τα κράτη μέλη καταρτίζουν προγράμματα για την πραγματοποίηση των οποίων εφαρμόζουν ιδίως τα μέσα που προβλέπονται με τις παραγράφους 2 και 3.

2.   Για όλες τις απορρίψεις στα κατά το άρθρο 1 ύδατα, οι οποίες δύνανται να περιέχουν ουσίες του καταλόγου II, απαιτείται προηγούμενη άδεια της αρμόδιας αρχής του ενδιαφερομένου κράτους μέλους, που καθορίζει τα πρότυπα απόρριψης. Τα πρότυπα αυτά βασίζονται στα ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα που καθορίζονται σύμφωνα με την παράγραφο 3.

3.   Τα προγράμματα της παραγράφου 1 περιλαμβάνουν ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα για τα ύδατα, τα οποία θεσπίζονται σύμφωνα με τις τυχόν υφιστάμενες οδηγίες του Συμβουλίου.

4.   Τα προγράμματα δύνανται επίσης να περιλαμβάνουν ειδικές διατάξεις για τη σύνθεση και τη χρήση ουσιών ή ομάδων ουσιών καθώς και προϊόντων, λαμβάνουν δε υπόψη τις τελευταίες οικονομικώς εφικτές τεχνικές εξελίξεις.

5.   Τα προγράμματα προβλέπουν προθεσμία υλοποιήσεώς τους.

6.   Τα προγράμματα και τα αποτελέσματα της υλοποιήσεώς τους ανακοινώνονται περιληπτικώς στην Επιτροπή.

7.   Η Επιτροπή, μαζί με τα κράτη μέλη, οργανώνει συστηματικούς συγκριτικούς ελέγχους των προγραμμάτων για την εξασφάλιση επαρκούς συντονισμού κατά την εφαρμογή τους. Αν η Επιτροπή το κρίνει αναγκαίο, υποβάλλει για τον σκοπό αυτό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο προτάσεις επί του θέματος.

Άρθρο 7

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για την υλοποίηση των μέτρων που θα λάβουν δυνάμει της παρούσας οδηγίας ώστε να μην αυξηθεί η ρύπανση των υδάτων τα οποία δεν εμπίπτουν στο άρθρο 1. Επιπλέον, απαγορεύουν κάθε πράξη που έχει ως αντικείμενο ή αποτέλεσμα την καταστρατήγηση των διατάξεων της παρούσας οδηγίας.

Άρθρο 8

Η εφαρμογή των μέτρων που λαμβάνονται δυνάμει της παρούσας οδηγίας σε καμία περίπτωση δεν δύναται να καταλήξει σε άμεση ή έμμεση αύξηση της ρυπάνσεως των κατά το άρθρο 1 υδάτων.

Άρθρο 9

Ένα ή περισσότερα κράτη μέλη δύνανται να λάβουν, κατά περίπτωση, από κοινού ή μεμονωμένα, μέτρα αυστηρότερα από αυτά που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία.

Άρθρο 10

Η αρμόδια αρχή προβαίνει σε απογραφή των απορρίψεων που πραγματοποιούνται στα κατά το άρθρο 1 ύδατα, οι οποίες μπορεί να περιέχουν ουσίες του καταλόγου I για τις οποίες εφαρμόζονται πρότυπα απόρριψης.

Άρθρο 11

1.   Κάθε τρία χρόνια και για πρώτη φορά για την περίοδο 1993 έως και 1995, τα κράτη μέλη διαβιβάζουν στην Επιτροπή πληροφορίες για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας μέσω μιας τομεακής έκθεσης η οποία καλύπτει και τις άλλες σχετικές κοινοτικές οδηγίες. Η έκθεση αυτή καταρτίζεται βάσει ερωτηματολογίου ή σχεδιαγράμματος το οποίο καταρτίζει η Επιτροπή με τη διαδικασία του άρθρου 6 της οδηγίας 91/692/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Δεκεμβρίου 1991, για την τυποποίηση και τον εξορθολογισμό των εκθέσεων που αφορούν την εφαρμογή ορισμένων οδηγιών για το περιβάλλον (7). Το ερωτηματολόγιο ή το σχεδιάγραμμα αυτό αποστέλλεται στα κράτη μέλη έξι μήνες πριν από την έναρξη της περιόδου που καλύπτει η έκθεση. Η έκθεση υποβάλλεται στην Επιτροπή εντός εννέα μηνών από τη λήξη της τριετίας την οποία καλύπτει.

Εντός εννέα μηνών από την παραλαβή των εκθέσεων των κρατών μελών, η Επιτροπή δημοσιεύει κοινοτική έκθεση για την εφαρμογή της οδηγίας.

2.   Οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 1 μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για τον σκοπό για τον οποίο εζητήθησαν.

3.   Η Επιτροπή και οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών, καθώς και οι ανώτεροι υπάλληλοι και οι άλλοι υπάλληλοί τους οφείλουν να μην αποκαλύπτουν τις πληροφορίες που συγκέντρωσαν κατ’ εφαρμογή της παρούσης οδηγίας και οι οποίες από τη φύση τους καλύπτονται από το επαγγελματικό απόρρητο.

4.   Οι διατάξεις των παραγράφων 2 και 3 δεν εμποδίζουν τη δημοσίευση γενικών στοιχείων ή μελετών που δεν περιέχουν ατομικές πληροφορίες περί επιχειρήσεων ή ενώσεων επιχειρήσεων.

Άρθρο 12

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, αποφαινόμενα κατόπιν προτάσεως της Επιτροπής η οποία ενεργεί με δική της πρωτοβουλία ή κατόπιν αιτήσεως ενός κράτους μέλους, αναθεωρούν και, εφόσον απαιτείται, συμπληρώνουν τους καταλόγους I και II του παραρτήματος Ι βάσει της κτηθείσας πείρας, μεταφέροντας, κατά περίπτωση, ορισμένες ουσίες του καταλόγου II στον κατάλογο I.

Άρθρο 13

Η οδηγία 76/464/ΕΟΚ καταργείται, με την επιφύλαξη των υποχρεώσεων των κρατών μελών όσον αφορά στις προθεσμίες ενσωμάτωσης στο εθνικό δίκαιο των οδηγιών που εμφαίνονται στο παράρτημα ΙΙ μέρος Β.

Οι αναφορές στην καταργούμενη οδηγία θεωρούνται ότι γίνονται στη παρούσα οδηγία και διαβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας που εμφαίνεται στο παράρτημα ΙΙΙ.

Άρθρο 14

Η παρούσα οδηγία αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρθρο 15

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

---

(1)  ΕΕ C 117 της 30.4.2004, σ. 10.

(2)  Γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 26ης Οκτωβρίου 2004 (ΕΕ C 174 Ε της 14.7.2005, σ. 39) και απόφαση του Συμβουλίου της 30ής Ιανουαρίου 2006.

(3)  ΕΕ L 129 της 18.5.1976, σ. 23· οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 327 της 22.12.2000, σ. 1).

(4)  Βλέπε παράρτημα ΙΙ, μέρος Α.

(5)  ΕΕ L 242 της 10.9.2002, σ. 1.

(6)  ΕΕ L 327 της 22.12.2000, σ. 1· οδηγία όπως τροποποιήθηκε από την απόφαση αριθ. 2455/2001/ΕΚ (ΕΕ L 331 της 15.12.2001, σ. 1).

(7)  ΕΕ L 377 της 31.12.1991, σ. 48· οδηγία όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1882/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 284 της 31.10.2003, σ. 1).

---

---

---

---