EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52014XG0614(08)
Council conclusions of 21 May 2014 on cultural heritage as a strategic resource for a sustainable Europe
Konkluzje Rady z dnia 21 maja 2014 r. w sprawie dziedzictwa kulturowego jako strategicznego zasobu zrównoważonej Europy
Konkluzje Rady z dnia 21 maja 2014 r. w sprawie dziedzictwa kulturowego jako strategicznego zasobu zrównoważonej Europy
Dz.U. C 183 z 14.6.2014, p. 36–38
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
14.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 183/36 |
Konkluzje Rady z dnia 21 maja 2014 r. w sprawie dziedzictwa kulturowego jako strategicznego zasobu zrównoważonej Europy
2014/C 183/08
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
UZNAJĄC, ŻE:
1. |
Zgodnie z Traktatem Unia czuwa nad ochroną i rozwojem dziedzictwa kulturowego Europy. |
2. |
Na dziedzictwo kulturowe składają się zasoby odziedziczone z przeszłości, we wszelkich swoich formach i aspektach – materialnych, niematerialnych i cyfrowych (powstałych w formie cyfrowej lub scyfryzowanych), w tym zabytki, stanowiska, krajobrazy, umiejętności, praktyki, wiedza oraz przejawy ludzkiej kreatywności, a także zbiory chronione i zarządzane przez instytucje publiczne i prywatne, takie jak muzea, biblioteki i archiwa. Dziedzictwo jest efektem zachodzących w czasie interakcji ludzi i miejsc i stale się ono rozwija. Zasoby te mają dla społeczeństwa ogromną wartość pod względem kulturowym, środowiskowym, społecznym i ekonomicznym, i dlatego zarządzanie nimi w sposób zrównoważony stanowi w XXI wieku decyzję o charakterze strategicznym. |
3. |
Dziedzictwo kulturowe jest bogactwem Europy i ważnym elementem integracji europejskiej. |
4. |
Przed dziedzictwem kulturowym, jako zasobem nieodnawialnym, jedynym w swoim rodzaju, niedającym się zastąpić ani wymienić, stoją obecnie duże wyzwania związane ze zmianami kulturowymi, środowiskowymi, społecznymi, gospodarczymi i technologicznymi, które wpływają na wszystkie dziedziny współczesnego życia, |
PODKREŚLAJĄC, ŻE:
5. |
Dziedzictwo kulturowe odgrywa ważną rolę w tworzeniu i poszerzaniu kapitału społecznego, ponieważ może:
|
6. |
Dziedzictwo kulturowe ma znaczny wpływ gospodarczy, m.in. jako integralny element sektora kultury i sektora kreatywnego, ponieważ np.:
|
7. |
Dziedzictwo kulturowe odgrywa szczególną rolę w realizacji celów strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, gdyż ma wpływ społeczny i gospodarczy, a także przyczynia się do zrównoważonego charakteru środowiska. |
8. |
Dziedzictwo kulturowe jest poza polityką kulturalną przedmiotem kilku innych dziedzin polityki publicznej, np. rozwoju regionalnego, spójności społecznej, rolnictwa, gospodarki morskiej, środowiska, turystyki, edukacji, agendy cyfrowej, badań i innowacji. Polityki te mają bezpośredni lub pośredni wpływ na dziedzictwo kulturowe, dziedzictwo kulturowe zaś może w dużym stopniu przyczyniać się do realizacji ich celów. Potencjał ten należy więc w pełni uznać i rozwinąć, |
ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I DO KOMISJI, ABY W RAMACH SWOICH KOMPETENCJI I Z NALEŻYTYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI:
9. |
Uznały integralną wartość dziedzictwa kulturowego i wykorzystały potencjał kultury i dziedzictwa kulturowego jako wspólnego zasobu strategicznego dla kształtowania społeczeństwa opartego na wartościach demokratycznych, etycznych, estetycznych i ekologicznych, zwłaszcza w momencie kryzysu. |
10. |
Zacieśniły dialog z interesariuszami z obszaru dziedzictwa kulturowego, po to by wskazać i realizować skoordynowane polityki i działania na rzecz zrównoważonego zarządzania dziedzictwem kulturowym i jego rozwoju, oraz propagowały współpracę z organizacjami międzynarodowymi i międzyrządowymi, zwłaszcza z Radą Europy. |
11. |
Zmobilizowały dostępne zasoby do celów wspierania, wzmacniania i propagowania dziedzictwa kulturowego, stosując zintegrowane, całościowe podejście, a jednocześnie uwzględniając jego komponenty kulturowe, gospodarcze, społeczne, środowiskowe i naukowe. |
12. |
Przyczyniały się do uwzględniania dziedzictwa kulturowego w głównym nurcie polityki krajowej i europejskiej. |
13. |
Zidentyfikowały i wykorzystały synergie między unijną a krajową polityką publiczną w dziedzinach wykraczających poza politykę kulturalną, takich jak rozwój regionalny, spójność, rolnictwo, gospodarka morska, środowisko, energia i zmiana klimatu, turystyka, edukacja, badania i innowacje, po to by stworzyć wartość dodaną. |
14. |
W miarę możliwości zwiększyły dostęp do finansowania, w pełni wykorzystały programy dostępne dla sektora publicznego i prywatnego i zachęcały do inwestowania w dziedzictwo kulturowe w ramach zintegrowanych strategii na rzecz zrównoważonego rozwoju lokalnego i regionalnego w obrębie dostępnych programów krajowych i unijnych, a także w obrębie unijnych funduszy strukturalnych zgodnie z umowami partnerskimi. |
15. |
Dalej wspierały działanie UE na rzecz Znaku Dziedzictwa Europejskiego (1). |
16. |
Nadal promowały edukację, której przedmiotem jest dziedzictwo kulturowe, uświadamiały opinii publicznej, jaki ma ono potencjał wobec zrównoważonego rozwoju, oraz zachęcały – we współpracy ze społeczeństwem obywatelskim – zwłaszcza dzieci i młodzież, do publicznego zaangażowania. |
17. |
Usprawniły gromadzenie i analizę danych jakościowych i ilościowych, w tym danych statystycznych, o dziedzictwie kulturowym. |
18. |
Zachęcały do finansowania, tworzenia i upowszechniania kulturowych treści cyfrowych oraz do udostępniania obywatelom innowacyjnych usług związanych z dziedzictwem – wartościowych pod względem kulturalnym i edukacyjnym – i ułatwiały publiczny dostęp do takich cyfrowych zasobów i usług związanych z dziedzictwem m.in. w ramach biblioteki Europeana, |
ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY:
19. |
Promowały modele długoterminowej polityki w zakresie dziedzictwa kulturowego oparte na faktach oraz na dynamice społecznej i obywatelskiej. |
20. |
Zwiększyły rolę dziedzictwa kulturowego w zrównoważonym rozwoju, koncentrując się na projektach z zakresu planowania, restrukturyzacji i rewaloryzacji miast i wsi. |
21. |
Sprzyjały współpracy sieciowej i partnerstwom między obszarem dziedzictwa kulturowego a innymi obszarami polityki, między podmiotami publicznymi a prywatnymi we wszystkich stosownych dziedzinach i na różnych szczeblach administracji. |
22. |
Rozważyły włączenie dziedzictwa kulturowego do następnego planu prac Rady na rzecz kultury, który będzie realizowany od 2015 r. |
23. |
Zacieśniły transgraniczną, międzyregionalną i ponadnarodową współpracę w zakresie dziedzictwa kulturowego ze stosownymi stronami. |
24. |
Sprzyjały tradycyjnej wiedzy i umiejętnościom, które są niezbędne do ochrony i rozwijania dziedzictwa kulturowego oraz do zrównoważonego zarządzania nim i które powinny zostać przekazane przyszłym pokoleniom, tak by doskonalić kapitał ludzki i zapewnić stałą ochronę europejskich dóbr kulturalnych i stały dostęp do nich. |
25. |
Dalej razem pracowały nad programem badań w zakresie dziedzictwa kulturowego i udzielały silniejszego wsparcia inicjatywom w tym zakresie realizowanym w obrębie unijnego ramowego programu na rzecz badań i innowacji „Horyzont 2020”, takim jak inicjatywa w zakresie wspólnego planowania „Dziedzictwo kulturalne a zmiany globalne”, |
ZWRACA SIĘ DO KOMISJI, BY:
26. |
Przeanalizowała gospodarczy i społeczny wpływ dziedzictwa kulturowego w UE i wzięła udział w opracowaniu strategicznego podejścia do dziedzictwa kulturowego. |
27. |
Dokonując przeglądu strategii „Europa 2020”, uwzględniła udział dziedzictwa kulturowego w realizacji jej celów. |
28. |
Stosując zasady pomocy państwa, brała pod uwagę szczególny charakter dziedzictwa kulturowego. |
29. |
Propagowała wymianę i stosowanie sprawdzonych rozwiązań, które wywodzą się z projektów finansowanych w ramach programów Unii sprzyjających zrównoważonemu wykorzystaniu dziedzictwa kulturowego i zrównoważonemu zarządzaniu tym zasobem. |
30. |
Nadal wspierała na szczeblu UE sieciową współpracę ekspertów i praktyków ds. dziedzictwa z sektora publicznego i prywatnego oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego, a także wspierała łączenie przez nich zasobów. |
(1) Dz.U. L 303 z 22.11.2011, s. 1.