12.11.2004   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 336/38

(1)

Με αίτηση που υπέβαλε στην Επιτροπή και την οποία καταχώρισε η Γενική Γραμματεία της Επιτροπής στις 3 Μαρτίου 2004, η αυστριακή κυβέρνηση ζήτησε την άδεια να λάβει τρία μέτρα παρέκκλισης από το άρθρο 21 παράγραφος 1 στοιχείο α) της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ.

(2)

Σκοπός της παρέκκλισης που ζητεί η Αυστρία είναι να προσδιορίσει τον παραλήπτη υπόχρεο του ΦΠΑ που οφείλεται σε τρεις συγκεκριμένες περιπτώσεις: πρώτον, για την προμήθεια αγαθών που παρέχεται ως ασφάλεια από ένα υποκείμενο σε ΦΠΑ πρόσωπο σε άλλο πρόσωπο για την εκτέλεση της εν λόγω ασφάλειας· δεύτερον, για την προμήθεια αγαθών μετά την εκχώρηση του δικαιώματος επιφύλαξης ιδιοκτησίας στον διάδοχο και την άσκηση του εν λόγω δικαιώματος από τον διάδοχο· και τρίτον, για την παροχή ακινήτου περιουσίας από τον οφειλέτη σε διαδικασία αναγκαστικής εκποίησης σε άλλο πρόσωπο. Τα αιτούμενα μέτρα πρέπει να θεωρηθούν ως μέτρα που αποσκοπούν στην αποτροπή ορισμένων ειδών φοροδιαφυγής ή φοροαποφυγής στους τομείς που αναφέρθηκαν ανωτέρω.

(3)

Οσάκις τα αγαθά παρέχονται ως εγγύηση από ένα υποκείμενο σε ΦΠΑ πρόσωπο στον παραλήπτη για την εκτέλεση της ασφαλείας, τότε συνήθως πρόκειται για περίπτωση κατά την οποία ο εγγυητής που προμηθεύει τα αγαθά έχει περιορισμένη ικανότητα διακανονισμού του χρέους του, συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών του οφειλών. Όταν ο ασφαλειολήπτης που παραλαμβάνει τα αγαθά ασκεί τα δικαιώματά του και πωλεί την εγγύηση σε τρίτο μέρος, η πώληση αυτή συνεπάγεται επίσης προμήθεια από τον εγγυητή στον ασφαλειολήπτη. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, σημειώθηκαν πράγματι πολλές φορές απώλειες ΦΠΑ, διότι δεν ήταν δυνατόν να αρνηθεί κανείς στον ασφαλειολήπτη το δικαίωμα έκπτωσης και ο προμηθεύων εγγυητής δεν ήταν δυνατόν να θεωρηθεί υπεύθυνος διότι ήταν αφερέγγυος ή είχε εξαφανισθεί. Η διάσταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η αυστριακή διοίκηση απαιτεί τη λήψη νομικών μέτρων. Παρόμοια παρέκκλιση χορηγήθηκε ήδη στη Γερμανία με την απόφαση 2002/439/ΕΚ (2).

(4)

Στις περιπτώσεις που ο αγοραστής των αγαθών έχει περιορισμένη ικανότητα διακανονισμού του χρέους του για μια αγορά, ο προμηθεύων τα αγαθά μπορεί να επιφυλάσσεται του δικαιώματος ιδιοκτησίας και να εκχωρεί το δικαίωμα άσκησης της επιφύλαξης καθώς και την απαίτηση επί της τιμής αγοράς σε τρίτο μέρος, συνήθως σε τράπεζα, ως εγγύηση για δάνειο που χορήγησε η τράπεζα στον αγοραστή. Εάν ο αγοραστής των αγαθών παύσει το διακανονισμό του χρέους του για το δάνειο, η τράπεζα ασκεί το δικαίωμα ιδιοκτησίας· αυτό συνεπάγεται προμήθεια αγαθών από τον αρχικό αγοραστή στην τράπεζα. Στην περίπτωση αυτή, η τράπεζα συνήθως δεν καταβάλλει στον αρχικό αγοραστή το φόρο κύκλου εργασιών που οφείλεται για την προμήθεια, αλλά τον χρησιμοποιεί για να διακανονίσει το χρέος του αρχικού αγοραστή για το δάνειο, με αποτέλεσμα απώλεια ΦΠΑ για τις φορολογικές αρχές, διότι οι αρχικοί αγοραστές είναι συνήθως αφερέγγυοι ή εξαφανίσθηκαν πριν να μπορέσει η φορολογική διοίκηση να προσδιορίσει την ταυτότητά τους και να ανακτήσει το ΦΠΑ. Συνεπώς, αυτή η περίπτωση είναι όμοια με την εκτέλεση της ασφάλειας που περιγράφεται ανωτέρω.

(5)

Απώλεια ΦΠΑ σημειώθηκε επίσης σε περιπτώσεις φορολογητέας παροχής ακινήτου περιουσίας που πωλήθηκε από τον οφειλέτη σε δημοπρασία σε άλλο πρόσωπο. Αυτό συμβαίνει ιδίως σε περιπτώσεις που ο προμηθεύων επέλεξε τη φορολογική υποχρέωση, παρόλο που κατά τη στιγμή της προμήθειας δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να καταβάλει στις φορολογικές αρχές το φόρο που τιμολόγησε στον αγοραστή. Ο αγοραστής μπορούσε κατά κανόνα να ασκήσει το δικαίωμά του προς έκπτωση, ενώ ο προμηθεύων δεν κατέβαλε ΦΠΑ στις φορολογικές αρχές. Η διάσταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η αυστριακή διοίκηση απαιτεί τη λήψη νομικών μέτρων. Η ακίνητη περιουσία είναι αγαθό υψηλής αξίας· συνεπώς, επίσης το φορολογητέο ποσό και οι απώλειες σε ΦΠΑ, ακόμα και σε μια μόνο συναλλαγή, είναι ιδιαίτερα υψηλά. Η αξία της ακινήτου περιουσίας περιέχει κατά κανόνα συγκεκαλυμμένο ΦΠΑ και η διατήρηση της δυνατότητας φορολόγησης είναι, επομένως, αναγκαία για να διαφυλαχθεί η ουδετερότητα του συστήματος ΦΠΑ. Υπό τις περιστάσεις αυτές και λαμβάνοντας υπόψη τον ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο, η προβλεπόμενη υποχρέωση του παραλήπτη για την καταβολή ΦΠΑ φαίνεται να αποτελεί την πιο ενδεδειγμένη λύση. Η αιτηθείσα παρέκκλιση αποφεύγει τις απώλειες ΦΠΑ, δεδομένου ότι δεν καταβάλλεται ΦΠΑ από τις φορολογικές αρχές σε έναν από τους δύο εμπλεκόμενους επιχειρηματίες. Με τη λύση αυτή αποφεύγεται επίσης η διπλή φορολογική ευθύνη του προμηθεύοντος και του παραλήπτη, η οποία θα συνεπαγόταν υψηλότερο οικονομικό κίνδυνο για τον παραλήπτη και επαχθείς διαδικασίες ανάκτησης του ΦΠΑ για τις φορολογικές αρχές, οι οποίες θα μπορούσαν να απευθυνθούν στον παραλήπτη, μόνον εφόσον θα αποδεικνυόταν αδύνατη η ανάκτηση του ΦΠΑ από τον προμηθεύοντα. Επιπλέον, αποφεύγεται η φορολογική ευθύνη τρίτων, όπως παραδείγματος χάριν του συμβολαιογράφου, που θα συνεπαγόταν υψηλότερες δαπάνες για τον προμηθεύοντα και τον παραλήπτη. Έχουν χορηγηθεί ήδη παρόμοιες παρεκκλίσεις στη Γερμανία με τις αποφάσεις 2002/439/ΕΚ και 2004/290/ΕΚ (3).

(6)

Η εν λόγω παρέκκλιση δεν επηρεάζει το ποσό του ΦΠΑ που οφείλεται στο στάδιο της τελικής κατανάλωσης και δεν έχει αρνητική επίπτωση στους ίδιους πόρους των Κοινοτήτων από το ΦΠΑ,

1)

προμήθεια αγαθών που παρέχονται ως ασφάλεια από ένα υποκείμενο σε ΦΠΑ πρόσωπο σε άλλο πρόσωπο για την εκτέλεση της εν λόγω ασφάλειας,

2)

προμήθεια αγαθών μετά την εκχώρηση του δικαιώματος επιφύλαξης της ιδιοκτησίας σε διάδοχο και άσκηση του εν λόγω δικαιώματος από τον διάδοχο,

3)

παροχή ακινήτου περιουσίας που πωλήθηκε από τον οφειλέτη σε διαδικασία αναγκαστικής εκποίησης σε άλλο πρόσωπο.