27.6.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 224/88

—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Syrii, w tym rezolucję z dnia 6 października 2016 r. (1),

—

uwzględniając zasady Karty Narodów Zjednoczonych,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

—

uwzględniając konwencje genewskie z 1949 r. i protokoły dodatkowe do nich,

—

uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie Daiszu i Frontu an-Nusra oraz rezolucje w sprawie konfliktu w Syryjskiej Republice Arabskiej, w szczególności rezolucje 2118 (2013), 2139 (2014), 2165 (2014), 2191 (2014), 2199 (2015), 2254 (2015), 2258 (2015) i 2268 (2016),

—

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 17 października 2016 r., a także konkluzje Rady Europejskiej z posiedzeń w dniach 18 i 19 lutego 2016 r. oraz w dniach 20 i 21 października 2016 r.,

—

uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini oraz komisarza do spraw pomocy humanitarnej i ochrony ludności Christosa Stylianidisa z dnia 16 września 2016 r. w sprawie Syrii, z dnia 20 września 2016 r. w sprawie ataków lotniczych na konwój z pomocą humanitarną ONZ / Syryjskiego Czerwonego Półksiężyca, z dnia 24 września 2016 r. w sprawie sytuacji w Aleppo, z dnia 2 października 2016 r. w sprawie nadzwyczajnej inicjatywy humanitarnej na rzecz Aleppo oraz z dnia 25 października 2016 r. w sprawie pilnej potrzeby dotarcia z pomocą humanitarną do Aleppo,

—

uwzględniając sprawozdania niezależnej międzynarodowej komisji śledczej ds. Syryjskiej Republiki Arabskiej, powołanej przez Radę Praw Człowieka ONZ, oraz rezolucje Rady Praw Człowieka ONZ w sprawie Syryjskiej Republiki Arabskiej z dnia 27 września 2016 r. i z dnia 21 października 2016 r.,

—

uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej / wysokiej przedstawiciel Federiki Mogherini z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie Rosji i Międzynarodowego Trybunału Karnego,

—

uwzględniając art. 123 ust. 2 i 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że sześć lat konfliktu, skrajnej przemocy i brutalności w Syrii pociągnęło za sobą śmierć ponad 400 tysięcy osób i sprawiło, że ponad 13 milionów ludzi potrzebuje pomocy humanitarnej; mając na uwadze, że według przewidywań liczba przesiedleńców na terytorium Syrii wyniesie w 2016 r. 8,7 miliona, a 4,8 miliona osób uciekło z kraju;

B.

mając na uwadze, że walki i bombardowania w Syrii nie słabną, a sytuacja humanitarna staje się coraz gorsza; mając na uwadze, że Aleppo pozostaje epicentrum konfliktu w Syrii, lecz walki nie ustają również w miastach Hama i Idlib, w północno-zachodniej części Syrii oraz na przedmieściach Damaszku i Dajr az-Zaur; mając na uwadze, że ponad cztery miliony ludzi żyje w obleganych miastach i na trudno dostępnych obszarach, gdzie zniszczeniu uległa podstawowa infrastruktura wodociągowa i energetyczna; mając na uwadze, że mimo jednostronnych przerw w walce motywowanych względami humanitarnymi, ogłaszanych przez reżim Assada i Rosję, poważny niedobór podstawowej żywności i zaopatrzenia medycznego dotyka mieszkańców wschodniej części Aleppo i innych oblężonych miast, takich jak będące w rękach rebeliantów Az-Zabadani, czy kontrolowanych przez rząd miejscowości Kefraya i Fua w prowincji Idlib; mając na uwadze, że od lipca 2016 r. do obleganych części wschodniego Aleppo nie dotarła żadna pomoc humanitarna;

C.

mając na uwadze, że w Aleppo i w całej Syrii stale utrzymuje się sytuacja kryzysowa dotycząca zdrowia; mając na uwadze, że według UNICEF-u ponad dwie trzecie Syryjczyków w tym regionie nie ma regularnego dostępu do wody, a prawie sześć milionów dzieci pilnie potrzebuje pomocy ratującej życie;

D.

mając na uwadze, że poważne naruszenia międzynarodowych praw człowieka i prawa humanitarnego popełniane są przez wszystkie strony konfliktu, lecz najpoważniejsze – przez reżim Assada popierany przez Rosję i Iran, w tym używanie na masową skalę broni oraz bomb zapalających, beczkowych i burzących na obszarach cywilnych, a także stosowanie substancji sklasyfikowanych jako broń chemiczna na mocy Konwencji o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów; mając na uwadze, że nie są przestrzegane zasady ostrożności i proporcjonalności; mając na uwadze, że obszary cywilne, szkoły, szpitale, pracownicy humanitarni oraz obozy dla uchodźców są celem umyślnych ataków; mając na uwadze, że zbrodnie wojenne oraz zbrodnie przeciwko ludzkości nie powinny pozostać bezkarne;

E.

mając na uwadze, że niezależna międzynarodowa komisja śledcza ds. Syryjskiej Republiki Arabskiej z ramienia ONZ oraz grupy działające na rzecz praw człowieka zebrały dowody na to, że co najmniej 200 tysięcy osób jest przetrzymywanych przez rząd Syrii w nieludzkich warunkach; mając na uwadze, że w ostatnich latach tysiące Syryjczyków zmarło w więzieniach rządu syryjskiego w wyniku tortur i chorób; mając na uwadze, że wymuszone zaginięcia i przerażające znęcanie się nad więźniami to zjawiska powszechne; mając na uwadze, że władze Syrii starały się utrzymać w tajemnicy informacje na temat swoich ośrodków przetrzymywania, odmawiając dostępu do nich uznanym międzynarodowym obserwatorom sytuacji w więzieniach; mając na uwadze, że od 2011 r. Międzynarodowemu Komitetowi Czerwonego Krzyża (MKCK) pozwolono odwiedzić zaledwie kilka więzień;

F.

mając na uwadze, że świat był wielokrotnie zbulwersowany okrucieństwami popełnianymi przez Daisz i inne grupy dżihadystów, wykonywaniem brutalnych egzekucji i niewysłowioną przemocą seksualną, uprowadzaniem, torturami, wymuszonymi nawróceniami oraz niewolnictwem kobiet i dziewcząt; mając na uwadze rekrutację dzieci oraz ich wykorzystywanie w atakach terrorystycznych; mając na uwadze, że Daisz nadal kontroluje znaczne obszary Syrii i Iraku; mając na uwadze, że Daisz dopuszcza się ludobójstwa mniejszości religijnych i etnicznych, dokonuje ekstremalnych aktów tortur i niszczy dziedzictwo kulturowe; mając na uwadze, że istnieją poważne obawy, jeśli chodzi o dobro ludności przebywającej obecnie na terenach kontrolowanych przez Daisz, oraz co do jej ewentualnego wykorzystania jako ludzkich tarcz podczas kampanii wyzwoleńczej;

G.

mając na uwadze, że Dżabhat Fatah an-Szam, znany poprzednio jako Front an-Nusra, należący do siatki Al-Kaidy w Syrii, jest organizacją terrorystyczną, która odrzuca przemiany polityczne uzgodnione w drodze negocjacji i pluralistyczną, demokratyczną przyszłość Syrii;

H.

mając na uwadze, że Syria podpisała Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK), ale go nie ratyfikowała; mając na uwadze, że sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon wielokrotnie apelował do Rady Bezpieczeństwa ONZ, by skierowała sprawę sytuacji w Syrii do MTK; mając na uwadze, że z Rosja i Chiny blokują wszelkie postępy w kwestii odpowiedzialności w Syrii, wetując każdą rezolucję Rady Bezpieczeństwa, która dałaby Trybunałowi uprawnienia do zbadania potwornych zbrodni popełnionych w czasie konfliktu w Syrii; mając na uwadze, że w dniu 16 listopada 2016 r. Rosja postanowiła wycofać swój podpis pod statutem rzymskim; mając na uwadze, że brak odpowiedzialności prowadzi do kolejnych okrucieństw oraz potęguje cierpienia ofiar;

I.

mając na uwadze, że wszystkim krajom i stronom zaangażowanym w ten konflikt należy przypomnieć o ich zobowiązaniach na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2254 (2015), w szczególności o obowiązku powstrzymania się od ataków na ludność i infrastrukturę cywilną oraz obowiązku zapewnienia dostępu do pomocy humanitarnej w całym kraju; mając na uwadze, że Unia Europejska musi wykorzystać wszystkie swoje instrumenty, w tym możliwość nałożenia środków ograniczających, aby zapewnić pełne przestrzeganie tej rezolucji przez wszystkie strony;

J.

mając na uwadze, że UE jest jednym z głównych dostarczycieli pomocy humanitarnej dla ludzi uciekających przed bezprecedensową przemocą i zagładą w Syrii; mając na uwadze, że brak jedności międzynarodowej sprawia, że doprowadzenie do zakończenia wojny w Syrii na drodze negocjacji jest znacznie trudniejsze;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.