Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 02012R1025-20230709

Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.

Access initial legal act
(

Legal status of the document In force

)

ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2012/1025/2023-07-09

W tej wersji skonsolidowanej mogą być nieuwzględnione następujące poprawki:

Akt zmieniający Rodzaj poprawki Zmienione elementy Data wejścia w życie
32023R0988 Poprawki wprowadzone przez artykuł 11 ustęp 1 13/12/2024
32023R0988 Poprawki wprowadzone przez artykuł 11 ustęp 2 13/12/2024
32023R0988 Poprawki wprowadzone przez artykuł 11 ustęp 3 13/12/2024
32023R0988 Poprawki wprowadzone przez artykuł 10 ustęp 7 13/12/2024

02012R1025 — PL — 09.07.2023 — 002.001

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1025/2012

z dnia 25 października 2012 r.

w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12)

zmienione przez:

 

 

Dziennik Urzędowy

  nr

strona

data

►M1

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/28/UE z dnia 26 lutego 2014 r.

  L 96

1

29.3.2014

►M2

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/29/UE z dnia 26 lutego 2014 r.

  L 96

45

29.3.2014

 M3

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/31/UE z dnia 26 lutego 2014 r.

  L 96

107

29.3.2014

►M4

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/32/UE z dnia 26 lutego 2014 r.

  L 96

149

29.3.2014

►M5

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/33/UE z dnia 26 lutego 2014 r.

  L 96

251

29.3.2014

►M6

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/34/UE z dnia 26 lutego 2014 r.

  L 96

309

29.3.2014

►M7

DYREKTYWA (UE) 2015/1535 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 9 września 2015 r.

  L 241

1

17.9.2015

►M8

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2022/2480 z dnia 14 grudnia 2022 r.

  L 323

1

19.12.2022



▼B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1025/2012

z dnia 25 października 2012 r.

w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)



ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się reguły odnoszące się do współpracy między europejskimi organizacjami normalizacyjnymi, krajowymi jednostkami normalizacyjnymi, państwami członkowskimi i Komisją, ustanawiania norm europejskich i europejskich dokumentów normalizacyjnych dotyczących produktów i usług w ramach wspierania prawodawstwa i polityki Unii, identyfikacji specyfikacji technicznych TIK kwalifikujących się do powoływania, finansowania normalizacji europejskiej oraz uczestnictwa zainteresowanych stron w tej normalizacji.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) 

„norma” oznacza specyfikację techniczną przyjętą przez uznaną jednostkę normalizacyjną do wielokrotnego lub ciągłego stosowania, zgodność z którą nie jest obowiązkowa i którą jest jedna z następujących norm:

a) 

„norma międzynarodowa” oznacza normę przyjętą przez międzynarodową jednostkę normalizacyjną;

b) 

„norma europejska” oznacza normę przyjętą przez europejską organizację normalizacyjną;

c) 

„norma zharmonizowana” oznacza normę europejską przyjętą na podstawie złożonego przez Komisję wniosku do celów zastosowania prawodawstwa harmonizacyjnego Unii;

d) 

„norma krajowa” oznacza normę przyjętą przez krajową jednostkę normalizacyjną;

2) 

„europejski dokument normalizacyjny” oznacza każdą specyfikację techniczną inną niż norma europejska, przyjętą przez europejską organizację normalizacyjną do wielokrotnego lub ciągłego stosowania, zgodność z którą nie jest obowiązkowa;

3) 

„projekt normy” oznacza dokument zawierający tekst specyfikacji technicznych dotyczących danego przedmiotu, który ma zostać przyjęty zgodnie z odpowiednią procedurą normalizacyjną, w formie, jaką otrzymał po pracach przygotowawczych i w jakiej został udostępniony celem umożliwienia publicznego przedstawienia uwag lub poddania go analizie;

4) 

„specyfikacja techniczna” oznacza dokument określający wymagania techniczne, jakie musi spełniać produkt, proces, usługa lub system, w którym określono jeden lub więcej wymienionych poniżej elementów:

a) 

wymagane cechy produktu, w tym poziomy jakości, właściwości użytkowych, interoperacyjności, ochrony środowiska, zdrowia, bezpieczeństwa lub wymiary, włącznie z wymaganiami mającymi zastosowanie do produktu w zakresie nazwy, pod którą produkt jest sprzedawany, terminologii, symboli, badań i metod badawczych, opakowania, oznakowania lub etykietowania oraz procedur oceny zgodności;

b) 

metody i procesy produkcji stosowane w odniesieniu do produktów rolnych określonych w art. 38 ust. 1 TFUE, produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zwierzęta oraz produktów leczniczych, jak również metody i procesy produkcji odnoszące się do innych produktów, w przypadku gdy mają one wpływ na ich cechy;

c) 

wymagane cechy usługi, w tym poziomy jakości, świadczenia, interoperacyjności, ochrony środowiska, zdrowia lub bezpieczeństwa, włącznie z wymaganiami mającymi zastosowanie do usługodawcy w zakresie informacji, które należy udostępniać usługobiorcy, określonych w art. 22 ust. 1–3 dyrektywy 2006/123/WE;

d) 

metody i kryteria oceny właściwości użytkowych wyrobów budowlanych zdefiniowanych w art. 2 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych ( 1 ) w odniesieniu do ich zasadniczych charakterystyk;

5) 

„specyfikacja techniczna TIK” oznacza specyfikację techniczną z dziedziny technologii informacyjno-komunikacyjnych;

6) 

„produkt” oznacza każdy produkt wytworzony przemysłowo i każdy produkt rolny, włącznie z produktami rybnymi;

7) 

„usługa” oznacza wszelką działalność gospodarczą prowadzoną na własny rachunek, wykonywaną zwykle za wynagrodzeniem, określoną w art. 57 TFUE;

8) 

„europejska organizacja normalizacyjna” oznacza organizację wymienioną w załączniku I;

9) 

„międzynarodowa jednostka normalizacyjna” oznacza Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC) i Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU);

10) 

„krajowa jednostka normalizacyjna” oznacza jednostkę, o której państwo członkowskie informuje Komisję zgodnie z art. 27 niniejszego rozporządzenia.



ROZDZIAŁ II

PRZEJRZYSTOŚĆ I UCZESTNICTWO ZAINTERESOWANYCH STRON

Artykuł 3

Przejrzystość programów prac jednostek normalizacyjnych

1.  
Co najmniej raz do roku każda europejska organizacja normalizacyjna i każda krajowa jednostka normalizacyjna ustala swój program prac. Ten program prac zawiera informacje o normach i europejskich dokumentach normalizacyjnych, które europejska organizacja normalizacyjna lub krajowa jednostka normalizacyjna zamierza opracować lub zmienić, które opracowuje lub zmienia oraz które zostały przyjęte w okresie objętym poprzednim programem prac, o ile nie stanowią one identycznych lub równoważnych transpozycji norm międzynarodowych lub europejskich.
2.  

W odniesieniu do każdej normy i europejskiego dokumentu normalizacyjnego program prac wskazuje:

a) 

przedmiot;

b) 

osiągnięty etap opracowania norm i europejskich dokumentów normalizacyjnych;

c) 

odniesienia do wszelkich norm międzynarodowych służących za podstawę.

3.  
Każda europejska organizacja normalizacyjna i każda krajowa jednostka normalizacyjna udostępnia swój program prac na swej stronie internetowej lub na dowolnej innej publicznie dostępnej stronie internetowej oraz udostępnia powiadomienie o istnieniu programu prac – w krajowej lub, w stosownych przypadkach, europejskiej publikacji dotyczącej działalności normalizacyjnej.
4.  
Najpóźniej w chwili publikacji swego programu prac każda europejska organizacja normalizacyjna i każda krajowa jednostka normalizacyjna powiadamia o jego istnieniu pozostałe europejskie organizacje normalizacyjne i krajowe jednostki normalizacyjne oraz Komisję. Komisja udostępnia te informacje państwom członkowskim za pośrednictwem komitetu, o którym mowa w art. 22.
5.  
Krajowe jednostki normalizacyjne nie mogą sprzeciwiać się rozpatrzeniu na poziomie europejskim kwestii podlegającej normalizacji w ich programie prac, zgodnie z zasadami określonymi przez europejskie organizacje normalizacyjne, ani podejmować żadnych działań, które mogłyby mieć negatywny wpływ na decyzję w tym zakresie.
6.  
W trakcie przygotowywania normy zharmonizowanej lub po jej przyjęciu krajowe jednostki normalizacyjne nie mogą podejmować żadnych działań, które mogłyby mieć negatywny wpływ na zamierzoną harmonizację, a w szczególności nie mogą publikować w danej dziedzinie nowej lub znowelizowanej normy krajowej, która nie jest w pełni zgodna z istniejącą normą zharmonizowaną. Po publikacji nowej normy zharmonizowanej wszystkie niezgodne z nią normy krajowe należy wycofać w rozsądnym terminie.

Artykuł 4

Przejrzystość norm

1.  
Każda europejska organizacja normalizacyjna i każda krajowa jednostka normalizacyjna przesyła, co najmniej w formie elektronicznej, każdy projekt normy krajowej, normy europejskiej lub europejskiego dokumentu normalizacyjnego pozostałym europejskim organizacjom normalizacyjnym, krajowym jednostkom normalizacyjnym lub Komisji, na ich wniosek.
2.  
Każda europejska organizacja normalizacyjna i każda krajowa jednostka normalizacyjna w terminie trzech miesięcy odpowiada na wszelkie uwagi otrzymane od jakiejkolwiek innej europejskiej organizacji normalizacyjnej, krajowej jednostki normalizacyjnej lub Komisji w związku z każdym projektem, o którym mowa w ust. 1, i należycie uwagi te uwzględnia.
3.  
W przypadku gdy krajowa jednostka normalizacyjna otrzyma uwagi wskazujące na to, że projekt normy miałby negatywny wpływ na rynek wewnętrzny, przed przyjęciem tej normy konsultuje się z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi i Komisją.
4.  

Krajowe jednostki normalizacyjne:

a) 

zapewniają dostęp do projektów norm krajowych w taki sposób, by wszystkie właściwe strony, w szczególności strony mające siedzibę w pozostałych państwach członkowskich, miały możliwość przedstawienia uwag;

b) 

umożliwiają bierny lub czynny udział – poprzez wysłanie obserwatora – innych krajowych jednostek normalizacyjnych w planowanych działaniach.

Artykuł 5

Uczestnictwo zainteresowanych stron w normalizacji europejskiej

1.  

Europejskie organizacje normalizacyjne wspierają i ułatwiają właściwą reprezentację i skuteczne uczestnictwo w prowadzonej przez nie działalności normalizacyjnej wszystkich zainteresowanych stron, w tym MŚP, organizacji konsumenckich, stron zainteresowanych kwestiami ochrony środowiska oraz zainteresowanych grup socjalnych. W szczególności wspierają one i ułatwiają wspomnianą reprezentację i uczestnictwo poprzez europejskie organizacje zainteresowanych stron otrzymujące finansowanie z Unii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, na poziomie kształtowania polityki i na następujących etapach opracowywania norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych:

a) 

propozycja i przyjęcie nowych tematów prac;

b) 

dyskusja techniczna nad propozycjami;

c) 

przedstawianie uwag dotyczących projektów;

d) 

nowelizacja istniejących norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych;

e) 

rozpowszechnianie informacji na temat przyjętych norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych oraz prowadzenie działań uświadamiających na ich temat.

2.  
Niezależnie od współpracy z organami nadzoru rynku w państwach członkowskich, infrastrukturą badawczą Komisji i europejskimi organizacjami zainteresowanych stron otrzymującymi finansowanie z Unii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, europejskie organizacje normalizacyjne wspierają i ułatwiają właściwą reprezentację, na poziomie technicznym, przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych oraz innych podmiotów prawnych w działalności normalizacyjnej dotyczącej nowego obszaru o istotnych konsekwencjach w zakresie polityki lub innowacji technicznych, jeżeli dane podmioty prawne uczestniczyły w związanym z takim obszarem projekcie finansowanym przez Unię w ramach wieloletniego programu ramowego działań w dziedzinie badań, innowacji i rozwoju technologicznego, przyjętego na podstawie art. 182 TFUE.

Artykuł 6

Dostęp MŚP do norm

1.  

Krajowe jednostki normalizacyjne wspierają i ułatwiają dostęp MŚP do norm i procesu ich opracowywania, aby doprowadzić do szerszego ich uczestnictwa w systemie normalizacji, na przykład poprzez:

a) 

określenie, w rocznych programach prac, projektów normalizacyjnych, które są szczególnie interesujące dla MŚP;

b) 

zapewnienie MŚP dostępu do działalności normalizacyjnej bez zobowiązywania ich do członkostwa w krajowej jednostce normalizacyjnej;

c) 

zapewnienie swobodnego dostępu do uczestnictwa w działalności normalizacyjnej lub umożliwienie tego uczestnictwa po specjalnych stawkach;

d) 

zapewnienie swobodnego dostępu do projektów norm;

e) 

nieodpłatne udostępnianie streszczeń norm na swoich stronach internetowych;

f) 

stosowanie specjalnych stawek za udostępnianie norm lub oferowanie pakietów norm po obniżonej cenie.

2.  
Krajowe jednostki normalizacyjne dokonują wymiany najlepszych praktyk mających na celu zwiększenie uczestnictwa MŚP w działalności normalizacyjnej oraz zwiększenie i ułatwienie stosowania norm przez MŚP.
3.  
Krajowe jednostki normalizacyjne przekazują europejskim organizacjom normalizacyjnym roczne sprawozdania na temat działań, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wszelkich innych środków podjętych w celu poprawy warunków stosowania norm przez MŚP oraz uczestnictwa MŚP w procesie opracowywania norm. Krajowe jednostki normalizacyjne publikują te sprawozdania na swojej stronie internetowej.

Artykuł 7

Uczestnictwo organów publicznych w normalizacji europejskiej

Państwa członkowskie wspierają, w stosownych przypadkach, uczestnictwo organów publicznych, w tym organów nadzoru rynku, w krajowej działalności normalizacyjnej mającej na celu opracowanie lub nowelizację norm na wniosek Komisji zgodnie z art. 10.



ROZDZIAŁ III

NORMY EUROPEJSKIE I EUROPEJSKIE DOKUMENTY NORMALIZACYJNE JAKO WSPARCIE PRAWODAWSTWA I POLITYKI UNII

Artykuł 8

Roczny program prac Unii w zakresie normalizacji europejskiej

1.  
Komisja przyjmuje roczny program prac Unii w zakresie normalizacji europejskiej, w którym identyfikuje strategiczne priorytety normalizacji europejskiej, z uwzględnieniem długoterminowych strategii Unii na rzecz wzrostu. W programie tym wskazuje się normy europejskie i europejskie dokumenty normalizacyjne, o które Komisja zamierza wystąpić do europejskich organizacji normalizacyjnych zgodnie z art. 10.
2.  
W rocznym programie prac Unii w zakresie normalizacji europejskiej określa się szczegółowe cele i politykę, którym mają odpowiadać normy europejskie i europejskie dokumenty normalizacyjne, o które Komisja zamierza wystąpić do europejskich organizacji normalizacyjnych zgodnie z art. 10. W pilnych przypadkach Komisja może wydawać wnioski bez wcześniejszego wskazania.
3.  
Roczny program prac Unii w zakresie normalizacji europejskiej zawiera także cele związane z międzynarodowym wymiarem normalizacji europejskiej, służące wsparciu prawodawstwa i polityki Unii.
4.  
Roczny program prac Unii w zakresie normalizacji europejskiej jest przyjmowany po przeprowadzeniu szeroko zakrojonych konsultacji z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, w tym z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi i europejskimi organizacjami zainteresowanych stron otrzymującymi finansowanie z Unii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, oraz z państwami członkowskimi za pośrednictwem komitetu, o którym mowa w art. 22 niniejszego rozporządzenia.
5.  
Po przyjęciu rocznego programu prac Unii w zakresie normalizacji europejskiej Komisja udostępnia go na swojej stronie internetowej.

Artykuł 9

Współpraca z infrastrukturą badawczą

Infrastruktura badawcza Komisji bierze udział w przygotowywaniu rocznego programu prac Unii w zakresie normalizacji europejskiej, o którym mowa w art. 8, oraz zapewnia europejskim organizacjom normalizacyjnym wkład w postaci wiedzy naukowej – w zakresie ich specjalizacji – w celu zapewnienia, by normy europejskie uwzględniały konkurencyjność gospodarczą i potrzeby społeczne, takie jak zrównoważenie środowiskowe oraz kwestie bezpieczeństwa i ochrony.

Artykuł 10

Wnioski o normalizację kierowane do europejskich organizacji normalizacyjnych

▼M8

1.  
Komisja, w granicach kompetencji określonych w Traktatach, może zwrócić się do co najmniej jednej europejskiej organizacji normalizacyjnej z wnioskiem o przygotowanie w ustalonym terminie normy europejskiej lub europejskiego dokumentu normalizacyjnego, pod warunkiem że dana europejska organizacja normalizacyjna spełnia wymagania określone w ust. 2a. Normy europejskie oraz europejskie dokumenty normalizacyjne muszą wynikać z uwarunkowań rynkowych, uwzględniać interes publiczny, a także cele polityczne wyraźnie określone we wniosku Komisji, i opierać się na konsensusie. Komisja określa wymagania dotyczące treści, jakie musi spełniać dokument stanowiący przedmiot wniosku, oraz termin jego przyjęcia.

▼B

2.  
Decyzje, o których mowa w ust. 1, przyjmowane są zgodnie z procedurą określoną w art. 22 ust. 3 i po konsultacji z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi i europejskimi organizacjami zainteresowanych stron otrzymującymi finansowanie z Unii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz z komitetem utworzonym na mocy odnośnego prawodawstwa Unii, o ile taki komitet istnieje, lub po konsultacji z ekspertami branżowymi w innej formie.

▼M8

2a.  

Bez uszczerbku dla innych opinii doradczych, każda europejska organizacja normalizacyjna zapewnia podejmowanie następujących decyzji dotyczących norm europejskich i europejskich dokumentów normalizacyjnych, o których mowa w ust. 1, wyłącznie przez przedstawicieli krajowych jednostek normalizacyjnych we właściwym organie decyzyjnym tej organizacji:

a) 

decyzje o akceptacji i odrzuceniu wniosków o normalizację;

b) 

decyzje o akceptacji nowych tematów prac, niezbędnych do realizacji wniosku o normalizację; oraz

c) 

decyzje o akceptacji, nowelizacji i wycofaniu norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych.

▼B

3.  
Odpowiednia europejska organizacja normalizacyjna wskazuje w ciągu jednego miesiąca od otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, czy go przyjmuje.
4.  
W przypadku złożenia wniosku o finansowanie Komisja, w terminie dwóch miesięcy od otrzymania informacji o przyjęciu wniosku, o której mowa w ust. 3, informuje odpowiednią europejską organizację normalizacyjną o przyznaniu dotacji na przygotowanie normy europejskiej lub europejskiego dokumentu normalizacyjnego.
5.  
Europejskie organizacje normalizacyjne informują Komisję o działaniach podjętych w celu opracowania norm lub dokumentów, o których mowa w ust. 1. Komisja wraz z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi ocenia zgodność norm lub dokumentów sporządzonych przez europejskie organizacje normalizacyjne z jej pierwotnym wnioskiem.
6.  
W przypadku gdy norma zharmonizowana spełnia założone wymagania przewidziane w odnośnym prawodawstwie harmonizacyjnym Unii, Komisja niezwłocznie publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub ogłasza w innej formie zgodnie z warunkami określonymi w odnośnym prawodawstwie harmonizacyjnym Unii odniesienie do tej zharmonizowanej normy.

Artykuł 11

Formalne zastrzeżenia do norm zharmonizowanych

1.  

W przypadku gdy państwo członkowskie lub Parlament Europejski uważa, że norma zharmonizowana nie spełnia w całości wymagań określonych w odpowiednim prawodawstwie harmonizacyjnym Unii, które to wymagania norma ta ma obejmować, informuje o tym Komisję ze szczegółowym wyjaśnieniem, a Komisja, po konsultacji z komitetem utworzonym na mocy odnośnego prawodawstwa harmonizacyjnego Unii, o ile komitet taki istnieje, lub po konsultacji z ekspertami branżowymi w innej formie, podejmuje decyzję o:

a) 

opublikowaniu, niepublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej odniesień do danej normy zharmonizowanej lub ich opublikowaniu z ograniczeniami;

b) 

utrzymaniu, utrzymaniu z ograniczeniami odniesień do danej normy zharmonizowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub wycofaniu z niego tych odniesień.

2.  
Komisja publikuje na swojej stronie internetowej informacje o normach zharmonizowanych, które są przedmiotem decyzji, o której mowa w ust. 1.
3.  
Komisja informuje daną europejską organizację normalizacyjną o decyzji, o której mowa w ust. 1, oraz, w razie potrzeby, zwraca się z wnioskiem o nowelizację danych norm zharmonizowanych.
4.  
Decyzję, o której mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 22 ust. 2.
5.  
Decyzję, o której mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 22 ust. 3.

Artykuł 12

Powiadamianie organizacji zainteresowanych stron

Komisja ustanawia system powiadamiania wszystkich zainteresowanych stron, w tym europejskich organizacji normalizacyjnych i europejskich organizacji zainteresowanych stron otrzymujących finansowanie z Unii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w celu zapewnienia właściwej konsultacji i odpowiedniego znaczenia dla rynku przed:

a) 

przyjęciem rocznego programu prac Unii w zakresie normalizacji europejskiej, o którym mowa w art. 8 ust. 1;

b) 

przyjęciem wniosków o normalizację, o których mowa w art. 10;

c) 

podjęciem decyzji w sprawie formalnych zastrzeżeń do norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 11 ust. 1;

d) 

podjęciem decyzji w sprawie identyfikacji specyfikacji technicznych TIK, o której mowa w art. 13;

e) 

przyjęciem aktów delegowanych, o których mowa w art. 20.



ROZDZIAŁ IV

SPECYFIKACJE TECHNICZNE TIK

Artykuł 13

Identyfikacja specyfikacji technicznych TIK kwalifikujących się do powoływania

1.  
Na wniosek państwa członkowskiego albo z własnej inicjatywy Komisja może podjąć decyzję o identyfikacji specyfikacji technicznych TIK, które nie są normami krajowymi, europejskimi ani międzynarodowymi, lecz spełniają wymagania określone w załączniku II, i które mogą być powoływane w zamówieniach publicznych, w szczególności dla zapewnienia interoperacyjności.
2.  
Na wniosek państwa członkowskiego albo z własnej inicjatywy, w przypadku zmiany lub wycofania specyfikacji technicznej TIK zidentyfikowanej zgodnie z ust. 1, lub w przypadku gdy specyfikacja ta nie spełnia już wymagań określonych w załączniku II, Komisja może podjąć decyzję o identyfikacji tej zmienionej specyfikacji technicznej TIK lub o wycofaniu identyfikacji.
3.  
Decyzje przewidziane w ust. 1 i 2 przyjmuje się po konsultacji z europejską wielostronną platformą ds. normalizacji ICT, która zrzesza europejskie organizacje normalizacyjne, państwa członkowskie i odpowiednie zainteresowane strony, oraz po konsultacji z komitetem utworzonym na mocy odnośnego prawodawstwa Unii, jeżeli taki komitet istnieje, lub po konsultacji z ekspertami branżowymi w innej formie, jeżeli taki komitet nie istnieje.

Artykuł 14

Stosowanie specyfikacji technicznych TIK w zamówieniach publicznych

Specyfikacje techniczne TIK, o których mowa w art. 13 niniejszego rozporządzenia, stanowią wspólne specyfikacje techniczne, o których mowa w dyrektywach 2004/17/WE, 2004/18/WE i 2009/81/WE oraz w rozporządzeniu (WE, Euratom) nr 2342/2002.



ROZDZIAŁ V

FINANSOWANIE NORMALIZACJI EUROPEJSKIEJ

Artykuł 15

Finansowanie organizacji normalizacyjnych przez Unię

1.  

Europejskim organizacjom normalizacyjnym można przyznać finansowanie przez Unię następujących rodzajów działalności normalizacyjnej:

a) 

opracowanie i nowelizacja norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych, o ile te działania są konieczne i odpowiednie dla wsparcia prawodawstwa i polityki Unii;

b) 

weryfikacja jakości norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych oraz ich zgodności z odpowiednim prawodawstwem i polityką Unii;

c) 

wykonywanie prac przygotowawczych lub pomocniczych w związku z normalizacją europejską, w tym badań, działań w zakresie współpracy, w tym współpracy międzynarodowej, seminariów, ocen, analiz porównawczych, prac badawczych, prac laboratoryjnych, badań międzylaboratoryjnych, prac w zakresie oceny zgodności oraz środków mających na celu skrócenie czasu opracowywania i nowelizacji norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych, bez uszczerbku dla podstawowych zasad, w szczególności zasady otwartości, jakości, przejrzystości i konsensusu między wszystkimi zainteresowanymi stronami;

d) 

działalność centralnych sekretariatów europejskich organizacji normalizacyjnych, w tym kształtowanie polityki, koordynacja działalności normalizacyjnej, prowadzenie prac technicznych oraz dostarczanie informacji zainteresowanym podmiotom;

e) 

tłumaczenie norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych stosowanych dla wsparcia prawodawstwa i polityki Unii na języki urzędowe Unii inne niż języki robocze europejskich organizacji normalizacyjnych lub, w należycie uzasadnionych przypadkach, na języki inne niż języki urzędowe Unii;

f) 

sporządzanie informacji mających na celu wyjaśnienie, interpretację i uproszczenie norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych, w tym sporządzanie podręczników użytkownika, streszczeń norm, informacji o najlepszych praktykach oraz realizowanie działań uświadamiających, strategii i programów szkoleniowych;

g) 

działalność zmierzająca do realizacji programów pomocy technicznej, współpracy z państwami trzecimi oraz propagowania i wzmacniania pozycji systemu normalizacji europejskiej oraz norm europejskich i europejskich dokumentów normalizacyjnych wśród zainteresowanych podmiotów w Unii oraz na forum międzynarodowym.

2.  

Finansowanie przez Unię można również przyznać:

a) 

krajowym jednostkom normalizacyjnym w odniesieniu do działalności normalizacyjnej, o której mowa w ust. 1, podejmowanej przez nie wspólnie z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi;

b) 

innym jednostkom, którym powierzono zadanie wniesienia wkładu w działania, o których mowa w ust. 1 lit. a), lub realizację działań, o których mowa w ust. 1 lit. c) i g), we współpracy z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi.

Artykuł 16

Finansowanie innych organizacji europejskich przez Unię

Europejskim organizacjom zainteresowanych stron, spełniającym kryteria określone w załączniku III do niniejszego rozporządzenia, można przyznać finansowanie przez Unię następujących działań:

a) 

funkcjonowanie tych organizacji oraz ich działań związanych z normalizacją europejską i międzynarodową, w tym prowadzenie prac technicznych oraz dostarczanie informacji członkom i innym zainteresowanym podmiotom;

b) 

sporządzanie ekspertyz prawnych i technicznych, w tym badań, w związku z oceną zapotrzebowania na normy europejskie i europejskie dokumenty normalizacyjne oraz ich opracowywaniem i szkoleniem ekspertów;

c) 

uczestniczenie w pracach technicznych w związku z opracowywaniem i nowelizacją norm europejskich i europejskich dokumentów normalizacyjnych, koniecznych i odpowiednich dla wsparcia prawodawstwa i polityki Unii;

d) 

propagowanie wśród zainteresowanych podmiotów, w tym MŚP i konsumentów, norm europejskich i europejskich dokumentów normalizacyjnych oraz ich stosowania i dostarczanie informacji na ich temat.

Artykuł 17

Zasady finansowania

1.  

Finansowanie przez Unię przyznaje się w postaci:

a) 

dotacji bez zaproszenia do składania ofert, lub zamówień poprzedzonych procedurami udzielania zamówień publicznych:

(i) 

europejskim organizacjom normalizacyjnym i krajowym jednostkom normalizacyjnym na realizację działań, o których mowa w art. 15 ust. 1;

(ii) 

jednostkom określonym aktem podstawowym, w rozumieniu art. 49 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002, na realizację, we współpracy z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi, prac, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. c) niniejszego rozporządzenia;

b) 

dotacji poprzedzonych zaproszeniem do składania ofert, lub zamówień poprzedzonych procedurami udzielania zamówień publicznych, innym jednostkom, o których mowa w art. 15 ust. 2 lit. b):

(i) 

na wkład w opracowywanie i nowelizację norm europejskich lub europejskich dokumentów normalizacyjnych, o których to czynnościach mowa w art. 15 ust. 1 lit. a);

(ii) 

na realizację prac przygotowawczych lub pomocniczych, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. c);

(iii) 

na realizację działań, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. g);

c) 

dotacji, poprzedzonych zaproszeniem do składania ofert, europejskim organizacjom zainteresowanych stron spełniającym kryteria określone w załączniku III do niniejszego rozporządzenia, na realizację działań, o których mowa w art. 16.

2.  

Działania jednostek, o których mowa w ust. 1, mogą być finansowane poprzez:

a) 

dotacje na działania;

b) 

dotacje na działalność dla europejskich organizacji normalizacyjnych i europejskich organizacji zainteresowanych stron spełniających kryteria określone w załączniku III do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu (WE, Euratom) nr 1605/2002. W przypadku odnowienia dotacje na działalność nie są zmniejszane w sposób automatyczny.

3.  
Komisja podejmuje decyzję w sprawie zasad finansowania, o których mowa w ust. 1 i 2, i kwot dotacji oraz, w stosownych przypadkach, w sprawie maksymalnego udziału w finansowaniu poszczególnych rodzajów działalności.
4.  

Z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, dotacje przyznane na działalność normalizacyjną, o której mowa w art. 15 ust. 1 lit. a) i b), mają postać płatności ryczałtowych i w przypadku działalności normalizacyjnej, o której mowa w art. 15 ust. 1 lit. a), są one wypłacane po spełnieniu następujących warunków:

a) 

normy europejskie lub europejskie dokumenty normalizacyjne, o które Komisja wystąpiła zgodnie z art. 10, są przyjęte lub znowelizowane w terminie nieprzekraczającym terminu określonego we wniosku, o którym mowa w tym artykule;

b) 

MŚP, organizacje konsumenckie, strony zainteresowane kwestiami ochrony środowiska oraz zainteresowane grupy socjalne są właściwie reprezentowane i mogą uczestniczyć w europejskiej działalności normalizacyjnej, zgodnie z art. 5 ust. 1.

5.  
Wspólne cele współpracy oraz warunki administracyjne i finansowe, dotyczące dotacji przyznawanych europejskim organizacjom normalizacyjnym i europejskim organizacjom zainteresowanych stron spełniającym kryteria określone w załączniku III do niniejszego rozporządzenia, określa się w ramowych umowach o partnerstwie podpisywanych przez Komisję oraz wspomniane organizacje normalizacyjne i organizacje reprezentujące zainteresowane grupy, zgodnie z rozporządzeniami (WE, Euratom) nr 1605/2002 i (WE, Euratom) nr 2342/2002. Komisja powiadamia Parlament Europejski i Radę o zawarciu takich umów.

Artykuł 18

Zarządzanie

Środki przeznaczone przez władzę budżetową na finansowanie działalności normalizacyjnej mogą być również wykorzystywane na pokrycie wydatków administracyjnych związanych z przygotowaniem, nadzorem, inspekcjami, audytem i oceną, które są bezpośrednio konieczne dla celów wykonania art. 15, 16 i 17, w tym z badaniami, posiedzeniami, działalnością w dziedzinie informacji i publikacji, wydatkami związanymi z sieciami informatycznymi służącymi do wymiany informacji oraz wszelkimi innymi wydatkami na pomoc administracyjną i techniczną, z której Komisja może korzystać w związku z działalnością normalizacyjną.

Artykuł 19

Ochrona interesów finansowych Unii

1.  
Podczas realizacji działań finansowanych na mocy niniejszego rozporządzenia Komisja zapewnia ochronę interesów finansowych Unii przez stosowanie środków zapobiegających nadużyciom finansowym, korupcji i innym niezgodnym z prawem działaniom, poprzez skuteczne kontrole oraz odzyskiwanie nienależnie wypłaconych kwot, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości – przez stosowanie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji, zgodnie z rozporządzeniami (WE, Euratom) nr 2988/95, (Euratom, WE) nr 2185/96 oraz (WE) nr 1073/1999.
2.  
W odniesieniu do działań Unii finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia pojęcie nieprawidłowości, którego definicja znajduje się w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95, oznacza jakiekolwiek naruszenie przepisów prawa unijnego lub jakiekolwiek naruszenie zobowiązań umownych, wynikające z działania lub zaniechania ze strony podmiotu gospodarczego, które w związku z nieuzasadnionym wydatkiem spowodowało lub mogłoby spowodować szkodę w budżecie ogólnym Unii lub w budżetach, które są przez nią zarządzane.
3.  
Wszelkie porozumienia i umowy wynikające z niniejszego rozporządzenia muszą przewidywać nadzór i kontrolę finansową ze strony Komisji lub dowolnego upoważnionego przez nią przedstawiciela oraz kontrole Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, które w razie potrzeby mogą być przeprowadzane na miejscu.



ROZDZIAŁ VI

AKTY DELEGOWANE, KOMITET I SPRAWOZDAWCZOŚĆ

Artykuł 20

Akty delegowane

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 21 w odniesieniu do zmian w załącznikach, mających na celu:

a) 

aktualizację wykazu europejskich organizacji normalizacyjnych określonych w załączniku I, tak aby uwzględniał on zmiany w zakresie ich nazwy lub struktury;

b) 

dostosowanie kryteriów dla europejskich organizacji zainteresowanych stron określonych w załączniku III do niniejszego rozporządzenia do późniejszych zmian w zakresie ich niekomercyjnego charakteru oraz ich reprezentatywności. Tego rodzaju dostosowania nie mogą skutkować wprowadzaniem nowych kryteriów ani zniesieniem obowiązujących kryteriów lub kategorii organizacji.

Artykuł 21

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  
Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
2.  
Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 20, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 1 stycznia 2013 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem wspomnianego okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na okresy o tej samej długości, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed zakończeniem każdego okresu.
3.  
Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 20, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.
4.  
Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
5.  
Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 20 wchodzi w życie tylko, jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeśli przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 22

Procedura komitetowa

1.  
Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
2.  
W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
3.  
W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
4.  
W przypadku gdy opinia komitetu ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, procedura ta kończy się bez osiągnięcia rezultatu, jeśli przed upływem terminu na wydanie opinii zdecyduje o tym przewodniczący komitetu lub wniesie o to zwykła większość członków komitetu.

Artykuł 23

Współpraca komitetu z organizacjami normalizacyjnymi i zainteresowanymi stronami

Komitet, o którym mowa w art. 22 ust. 1, współpracuje z europejskimi organizacjami normalizacyjnymi i europejskimi organizacjami zainteresowanych stron otrzymującymi finansowanie z Unii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 24

Sprawozdania

1.  

Europejskie organizacje normalizacyjne przesyłają Komisji sprawozdanie roczne z wykonania niniejszego rozporządzenia. Zawiera ono szczegółowe informacje na temat:

a) 

stosowania art. 4, 5, 10, 15 i 17;

b) 

reprezentacji MŚP, organizacji konsumenckich, stron zainteresowanych kwestiami ochrony środowiska oraz zainteresowanych grup socjalnych w krajowych jednostkach normalizacyjnych;

c) 

reprezentacji MŚP na podstawie rocznych sprawozdań, o których mowa w art. 6 ust. 3;

d) 

wykorzystania TIK w systemie normalizacji;

e) 

współpracy między krajowymi jednostkami normalizacyjnymi i europejskimi organizacjami normalizacyjnymi.

2.  
Europejskie organizacje zainteresowanych stron, które otrzymały finansowanie z Unii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, przesyłają Komisji sprawozdanie roczne ze swej działalności. Sprawozdanie to zawiera w szczególności szczegółowe informacje o członkostwie w tych organizacjach oraz działaniach, o których mowa w art. 16.
3.  
Do dnia 31 grudnia 2015 r., a następnie co pięć lat, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie to zawiera analizę rocznych sprawozdań, o których mowa w ust. 1 i 2, ocenę przydatności działalności normalizacyjnej korzystającej z finansowania unijnego w świetle wymagań prawodawstwa i polityki Unii, a także ocenę potencjalnych nowych środków upraszczających finansowanie normalizacji europejskiej i ograniczających obciążenia administracyjne dla europejskich organizacji normalizacyjnych.

Artykuł 25

Przegląd

Do dnia 2 stycznia 2015 r. Komisja dokona oceny skutków procedury ustanowionej na mocy art. 10 niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do ram czasowych mających zastosowanie do składania wniosków o normalizację. Komisja przedstawi swoje wnioski w sprawozdaniu przekazywanym Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W stosownych przypadkach do sprawozdania dołącza się wniosek ustawodawczy dotyczący zmiany niniejszego rozporządzenia.



ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 26

Zmiany

1.  

Skreśla się następujące przepisy:

a) 

art. 6 ust. 1 dyrektywy 89/686/EWG;

▼M1 —————

▼M6 —————

▼B

d) 

art. 6 ust. 1 dyrektywy 94/25/WE;

e) 

art. 6 ust. 1 dyrektywy 95/16/WE;

f) 

art. 6 dyrektywy 97/23/WE;

▼M4 —————

▼B

h) 

art. 8 ust. 4 dyrektywy 2007/23/WE;

▼M5 —————

▼M2 —————

▼B

Odesłania do tych uchylonych przepisów traktuje się jako odesłania do art. 11 niniejszego rozporządzenia.

▼M7 —————

▼B

Artykuł 27

Krajowe jednostki normalizacyjne

Państwa członkowskie informują Komisję o swych jednostkach normalizacyjnych.

Komisja publikuje wykaz krajowych jednostek normalizacyjnych i wszelkie jego aktualizacje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 28

Przepisy przejściowe

W aktach unijnych, w których przewidziano domniemanie zgodności z zasadniczymi wymaganiami poprzez stosowanie norm zharmonizowanych przyjętych zgodnie z dyrektywą 98/34/WE, odesłania do dyrektywy 98/34/WE traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem odesłań do komitetu powołanego art. 5 dyrektywy 98/34/WE dotyczących przepisów technicznych.

W przypadku gdy w akcie unijnym przewidziano procedurę zastrzeżenia do norm zharmonizowanych, nie stosuje się do tego aktu art. 11 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 29

Uchylenie

Decyzja nr 1673/2006/WE oraz decyzja 87/95/EWG tracą moc.

Odesłania do uchylonych decyzji traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytuje zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.



ZAŁĄCZNIK I

EUROPEJSKIE ORGANIZACJE NORMALIZACYJNE

1.

CEN – Europejski Komitet Normalizacyjny

2.

Cenelec – Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki

3.

ETSI – Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych



ZAŁĄCZNIK II

WYMAGANIA W ZAKRESIE IDENTYFIKACJI SPECYFIKACJI TECHNICZNYCH TIK

1. Specyfikacje techniczne uzyskały akceptację rynkową i ich wdrożenia nie utrudniają interoperacyjności z wdrożeniami istniejących norm europejskich lub międzynarodowych. Akceptację rynkową można wykazać poprzez działające przykłady zgodnych ze specyfikacjami wdrożeń dokonanych przez różnych sprzedawców.

2. Specyfikacje techniczne są spójne, gdyż nie są one sprzeczne z normami europejskimi, tj. obejmują one dziedziny, w których w najbliższej przyszłości nie przewiduje się przyjęcia nowych norm europejskich, w których istniejące normy nie upowszechniły się na rynku lub w których normy te są przestarzałe oraz w przypadku których w najbliższej przyszłości nie przewiduje się transpozycji specyfikacji technicznych do europejskich dokumentów normalizacyjnych.

3. Specyfikacje techniczne zostały opracowane przez organizację o charakterze niekomercyjnym, która jest stowarzyszeniem zawodowym, przemysłowym lub handlowym, lub dowolną inną organizacją członkowską, która w zakresie swej specjalizacji fachowej opracowuje specyfikacje techniczne TIK i która nie jest europejską organizacją normalizacyjną, krajową ani międzynarodową jednostką normalizacyjną, w ramach procesów, które spełniają następujące kryteria:

a) 

otwartość:

specyfikacje techniczne zostały opracowane w oparciu o otwarte podejmowanie decyzji, w którym mogły uczestniczyć wszystkie zainteresowane podmioty działające na rynku lub na rynkach objętych tymi specyfikacjami technicznymi;

b) 

konsensus:

proces podejmowania decyzji polegał na współpracy, opierał się na konsensusie, a w jego ramach nie faworyzowano żadnej z zainteresowanych stron. Konsensus oznacza ogólne porozumienie charakteryzujące się brakiem trwałego sprzeciwu znacznej części zainteresowanych w odniesieniu do istotnych zagadnień, osiągnięte w procesie zmierzającym do uwzględnienia poglądów wszystkich zainteresowanych stron i zbliżenia sprzecznych stanowisk. Konsensus nie oznacza jednomyślności;

c) 

przejrzystość:

(i) 

wszystkie informacje dotyczące dyskusji technicznych i podejmowania decyzji zostały zarchiwizowane i zidentyfikowane;

(ii) 

informacje na temat nowej działalności normalizacyjnej zostały podane do wiadomości publicznej i upowszechnione za pośrednictwem odpowiednich i dostępnych środków;

(iii) 

w celu osiągnięcia równowagi dążono do uczestnictwa wszystkich odnośnych kategorii zainteresowanych podmiotów;

(iv) 

uwzględniono uwagi zainteresowanych podmiotów i ustosunkowano się do nich.

4. Specyfikacje techniczne spełniają następujące wymagania:

a) 

aktualizacja: zagwarantowane jest długookresowe ciągłe korygowanie i aktualizacja opublikowanych specyfikacji;

b) 

dostępność: specyfikacje są publicznie dostępne do wdrażania i korzystania z nich na rozsądnych warunkach (m.in. za rozsądną opłatą bądź nieodpłatnie);

c) 

licencji na korzystanie z praw własności intelektualnej niezbędnych do wdrożenia specyfikacji udziela się wnioskodawcom na (godziwych) rozsądnych i niedyskryminacyjnych warunkach (tzw. zasada (F)RAND), co oznacza m.in., że posiadacz praw własności intelektualnej może, wedle własnego uznania, nieodpłatnie udzielić licencji na korzystanie z niezbędnej własności intelektualnej;

d) 

przydatność:

(i) 

specyfikacje są efektywne i przydatne;

(ii) 

specyfikacje muszą odpowiadać potrzebom rynkowym i wymaganiom regulacyjnym;

e) 

neutralność i stabilność:

(i) 

w miarę możliwości specyfikacje ukierunkowane są na wynik, a nie opierają się na właściwościach konstrukcyjnych i opisowych;

(ii) 

specyfikacje nie powodują zakłóceń na rynku ani nie utrudniają podmiotom wdrażającym rozwijania w oparciu o nie konkurencji i innowacyjności;

(iii) 

specyfikacje opierają się na zaawansowanych opracowaniach naukowych i technicznych;

f) 

jakość:

(i) 

jakość i stopień szczegółowości są wystarczające, by umożliwić opracowanie różnych konkurencyjnych wdrożeń interoperacyjnych produktów i usług;

(ii) 

znormalizowane interfejsy nie są ukryte ani kontrolowane przez żaden inny podmiot oprócz organizacji, które przyjęły specyfikacje techniczne.



ZAŁĄCZNIK III

EUROPEJSKIE ORGANIZACJE ZAINTERESOWANYCH STRON KWALIFIKUJĄCE SIĘ DO OTRZYMANIA FINANSOWANIA Z UNII

1. Organizacja europejska reprezentująca MŚP w ramach europejskiej działalności normalizacyjnej, która:

a) 

jest pozarządowa i ma charakter niekomercyjny;

b) 

ma za swe cele i działania statutowe reprezentowanie interesów MŚP w procesie normalizacji na poziomie europejskim, informowanie ich o normalizacji i motywowanie do wzięcia udziału w procesie normalizacji;

c) 

została upoważniona w co najmniej dwóch trzecich państw członkowskich przez organizacje niekomercyjne reprezentujące MŚP do reprezentowania interesów MŚP w procesie normalizacji na poziomie europejskim.

2. Organizacja europejska reprezentująca konsumentów w ramach europejskiej działalności normalizacyjnej, która:

a) 

jest pozarządowa, ma charakter niekomercyjny, jest niezależna od interesów branżowych, handlowych, gospodarczych lub innego rodzaju sprzecznych interesów;

b) 

ma za swe cele i działania statutowe reprezentowanie interesów konsumentów w procesie normalizacji na poziomie europejskim;

c) 

została upoważniona w co najmniej dwóch trzecich państw członkowskich przez krajowe niekomercyjne organizacje konsumenckie do reprezentowania interesów konsumentów w procesie normalizacji na poziomie europejskim.

3. Organizacja europejska reprezentująca interesy ochrony środowiska w ramach europejskiej działalności normalizacyjnej, która:

a) 

jest pozarządowa, ma charakter niekomercyjny, jest niezależna od interesów branżowych, handlowych, gospodarczych lub innego rodzaju sprzecznych interesów;

b) 

ma za swe cele i działania statutowe reprezentowanie interesów ochrony środowiska w procesie normalizacji na poziomie europejskim;

c) 

została upoważniona w co najmniej dwóch trzecich państw członkowskich przez krajowe niekomercyjne organizacje ekologiczne do reprezentowania interesów ochrony środowiska w procesie normalizacji na poziomie europejskim.

4. Organizacja europejska reprezentująca interesy socjalne w ramach europejskiej działalności normalizacyjnej, która:

a) 

jest pozarządowa, ma charakter niekomercyjny, jest niezależna od interesów branżowych, handlowych, gospodarczych lub innego rodzaju sprzecznych interesów;

b) 

ma za swe cele i działania statutowe reprezentowanie interesów socjalnych w procesie normalizacji na poziomie europejskim;

c) 

została upoważniona w co najmniej dwóch trzecich państw członkowskich przez krajowe niekomercyjne organizacje socjalne do reprezentowania interesów socjalnych w procesie normalizacji na poziomie europejskim.



ZAŁĄCZNIK IV



TABELA KORELACJI

Dyrektywa 98/34/WE

Niniejsze rozporządzenie

art. 1 akapit pierwszy pkt 6

art. 2 pkt 1

art. 1 akapit pierwszy pkt 7

—

art. 1 akapit pierwszy pkt 8

art. 2 pkt 3

art. 1 akapit pierwszy pkt 9

art. 2 pkt 8

art. 1 akapit pierwszy pkt 10

art. 2 pkt 10

art. 2 ust. 1

art. 3 ust. 1

art. 2 ust. 2

art. 3 ust. 2

art. 2 ust. 3

art. 3 ust. 3 i 4

art. 2 ust. 4

art. 27

art. 2 ust. 5

art. 20 lit. a)

art. 3

art. 4 ust. 1

art. 4 ust. 1

art. 3 ust. 3 i 5 oraz art. 4 ust. 4

art. 4 ust. 2

—

art. 6 ust. 3, tiret pierwsze

—

art. 6 ust. 4 lit. a)

art. 20 lit. a)

art. 6 ust. 4 lit. b)

—

art. 6 ust. 4 lit. e)

art. 10 ust. 2

załącznik I

załącznik I

załącznik II

art. 27

Decyzja nr 1673/2006/WE

Niniejsze rozporządzenie

art. 1

art. 1

art. 2 i 3

art. 15

art. 4

—

art. 5

art. 17

art. 6 ust. 1

art. 18

art. 6 ust. 2

art. 24 ust. 3

art. 7

art. 19

Decyzja 87/95/EWG

Niniejsze rozporządzenie

art. 1

art. 2

art. 2

art. 3

art. 3

art. 13

art. 4

art. 8

art. 5

art. 14

art. 6

—

art. 7

—

art. 8

art. 24 ust. 3

art. 9

—


( 1 ) Dz.U. L 88 z 4.4.2011, s. 5.

Top