1)

Έχει το άρθρο 38, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 (1) (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων, στο εξής: ΓΚΠΔ) την έννοια ότι αντίκειται σε διάταξη του εθνικού δικαίου, όπως, στην παρούσα υπόθεση, το άρθρο 38, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, του ομοσπονδιακού νόμου περί προστασίας δεδομένων (Bundesdatenschutzgesetz, στο εξής: BDSG), η οποία κηρύσσει άκυρη την τακτική καταγγελία της σχέσεως εργασίας του υπευθύνου για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τον υπεύθυνο επεξεργασίας, ο οποίος είναι εργοδότης του, ανεξαρτήτως του αν αυτή συνδέεται με την εκτέλεση των καθηκόντων του;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

2)

Αντίκειται το άρθρο 38, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, ΓΚΠΔ σε διάταξη του εθνικού δικαίου με το ανωτέρω περιεχόμενο ακόμη και όταν ο ορισμός του υπευθύνου προστασίας δεδομένων δεν είναι υποχρεωτικός κατά το άρθρο 37, παράγραφος 1, ΓΚΠΔ, αλλά μόνον κατά το δίκαιο του κράτους μέλους;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

3)

Θεμελιώνεται το άρθρο 38, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, ΓΚΠΔ σε επαρκή εξουσιοδοτική βάση, ιδίως στο μέτρο που αφορά υπευθύνους προστασίας δεδομένων οι οποίοι έχουν σχέση εργασίας με τον υπεύθυνο επεξεργασίας;