—

stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu z dnia 20 czerwca 2011 r. o rozwiązaniu umowy o zatrudnieniu strony skarżącej jako członka personelu tymczasowego na czas nieokreślony;

—

w razie potrzeby stwierdzenie nieważności wyraźnej decyzji Parlamentu o nieuwzględnieniu zażalenia strony skarżącej;

—

orzeczenie o ponownym zatrudnieniu strony skarżącej w Parlamencie Europejskim;

—

subsydiarnie i gdyby, co nieprawdopodobne, Sąd uznał, że nie może orzec o ponownym zatrudnieniu, gdyż nie leży to ani w interesie strony skarżącej, ani Parlamentu, zasądzenie od Parlamentu Europejskiego odszkodowania za szkodę materialną w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu za 36 miesięcy, ewentualnie w innej kwocie oszacowanej ex aequo et bono, a także zadośćuczynienia za krzywdę w kwocie 15000 EUR;

—

zastrzeżenie na rzecz strony skarżącej na przyszłość wszelkich praw, dróg, środków i powództw, w szczególności prawa do dochodzenia dalszego odszkodowania z tytułu szkody poniesionej wskutek nieprawidłowego zachowania Parlamentu oraz do przedstawienia owych dowodów oraz wezwania świadków w sprawie;

—

obciążenie Parlamentu wszystkimi kosztami postępowania w instancji, w tym kosztów adwokackich poniesionych przez stronę skarżącą.