EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62010CN0426

Sprawa C-426/10 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 18 czerwca 2010 r. w sprawie T-51/10 Bell & Ross przeciwko OHIM, wniesione w dniu 26 sierpnia 2010 r. przez Bell & Ross

Dz.U. C 346 z 18.12.2010, p. 28–28 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

18.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 346/28


Odwołanie od postanowienia Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 18 czerwca 2010 r. w sprawie T-51/10 Bell & Ross przeciwko OHIM, wniesione w dniu 26 sierpnia 2010 r. przez Bell & Ross

(Sprawa C-426/10 P)

()

2010/C 346/46

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Bell & Ross BV (przedstawiciel: adwokat S. Guerlain)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Klockgrossisten i Norden AB

Żądania wnoszącego odwołanie

uchylenie zaskarżonego wyroku;

orzeczenie, że skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez wnoszącą odwołanie na decyzję Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) w sprawie T-51/10 jest dopuszczalna, i w konsekwencji przekazanie sprawy Sądowi celem orzeczenia co do istoty tej skargi;

obciążenie OHIM kosztami postępowania odwoławczego i kosztami postępowania w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi na jego poparcie sześć zarzutów.

W zarzucie pierwszym Bell & Ross podnosi naruszenie art. 111 regulaminu postępowania przed Sądem w zakresie, w jakim ten ostatni uznał, że skarga była oczywiście niedopuszczalna, bez uprzedniego wysłuchania rzecznika generalnego.

W zarzucie drugim wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd naruszył art. 43 § 1 regulaminu postępowania, ponieważ orzekł, że podpisane egzemplarze skargi, które wpłynęły do sekretariatu Sądu w dniu 1 lutego 2010 r., nie były egzemplarzami oryginalnymi oraz że dopiero egzemplarz, który wpłynął w dniu 5 lutego 2010 r., czyli po terminie do wniesienia skargi, można było uznać za oryginalny, nie wyjaśniając, w jaki sposób można odróżnić oryginał od kopii. Przytoczony artykuł nie precyzuje bowiem, jak powinien wyglądać podpis adwokata, który należy złożyć na oryginale pisma procesowego.

W zarzucie trzecim Bell & Ross zarzuca Sądowi, że odmówił jej możliwości uzupełnienia zarzuconego jej braku formalnego zgodnie z pkt 57 lit. b) Praktycznych instrukcji dla stron i art. 7 ust. 1 Instrukcji dla sekretarza Sądu. Zgodnie ze wskazanymi przepisami sekretarz wyznacza skarżącemu termin do uzupełnienia stwierdzonych braków formalnych.

W zarzucie czwartym Bell & Ross podnosi istnienie usprawiedliwionego błędu w zakresie, w jakim pomyłka w określeniu oryginalnego egzemplarza wynikała z wyjątkowych okoliczności niezależnych od wnoszącej odwołanie. W istocie wysoka liczba kopii wymagająca skorzystania z usług zewnętrznego wykonawcy, doskonała jakość wydruku, niepozwalająca na odróżnienie oryginału, oraz złożenie podpisu na każdym z egzemplarzy doręczonych w terminie do sekretariatu Sądu stanowią okoliczności pozwalające na przyjęcie w niniejszym wypadku istnienia usprawiedliwionego błędu.

W zarzucie piątym wnosząca odwołanie podnosi istnienie względów wyjątkowych, anormalnych i niezależnych od wykonawcy, które świadczą o wystąpieniu nieprzewidywalnych okoliczności lub przypadku siły wyższej.

Wreszcie w zarzucie szóstym i ostatnim Bell & Ross wskazuje na naruszenie przez Sąd zasad proporcjonalności i ochrony uzasadnionych oczekiwań, zważywszy na to, że po pierwsze, do sekretariatu Sądu wpłynęło siedem egzemplarzy opatrzonych podpisem oraz jedna kopia przesłana faksem, a po drugie, wskazane powyżej przepisy przewidują możliwość uzupełnienia błędów formalnych skargi.


Top