1)

Έχουν το άρθρο 1, το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο β', το άρθρο 3 της οδηγίας 2000/78 (1) και η ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, η οποία τέθηκε σε εφαρμογή με την οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999 (2), την έννοια ότι συνιστά διάκριση, κατά τις διατάξεις αυτές, μέτρο όπως το επίμαχο στην υπόθεση της κύριας δίκης, βάσει του οποίου ο εργοδότης μπορεί να προβλέπει ότι πρόσωπα που έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας τους μπορούν να παραμένουν στη θέση τους ως μόνιμο προσωπικό με τα δικαιώματα τα οποία απολάμβαναν προ της συνταξιοδότησης μόνο εάν έχουν την ιδιότητα του επιβλέποντος διδακτορική διατριβή, εισάγοντας διάκριση κατά άλλων προσώπων, τα οποία βρίσκονται στην ίδια κατάσταση και τα οποία θα είχαν τη δυνατότητα αυτή στην περίπτωση που υπήρχαν κενές θέσεις και πληρούσαν τις προϋποθέσεις σχετικά με τις επαγγελματικές επιδόσεις, και βάσει του οποίου είναι δυνατόν να επιβάλλονται σε πρόσωπα που δεν έχουν την ιδιότητα του επιβλέποντος διδακτορική διατριβή, για την άσκηση της ίδιας ακαδημαϊκής δραστηριότητας, συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, διαδοχικώς συναπτόμενες, αμειβόμενες σε «ωριαία βάση», με αμοιβή κατώτερη αυτής που παρέχεται σε μόνιμο καθηγητή πανεπιστημίου;

2)

Έχει η αρχή της υπεροχής του δικαίου της Ένωσης την έννοια ότι ο εθνικός δικαστής δύναται να μην εφαρμόσει τελεσίδικη απόφαση εθνικού δικαστηρίου με την οποία διαπιστώθηκε ότι, στην προεκτεθείσα πραγματική κατάσταση, η οδηγία 2000/78/ΕΚ τηρήθηκε και δεν υφίσταται διάκριση;