—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως κατά τον Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (γερμανικός νόμος για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο εξής: EEG) δεν παρέχει στην προσφεύγουσα πλεονέκτημα κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, αλλ’ απλώς μετριάζει ένα βάρος το οποίο επηρεάζει αισθητά την ανταγωνιστική ικανότητα της προσφεύγουσας και το οποίο έχει επιβληθεί στην προσφεύγουσα λόγω της θεσπίσεως της επιβαρύνσεως κατά τον EEG. Επομένως, το καθεστώς αυτό αποσκοπεί στη μερική αντιστάθμιση ενός μειονεκτήματος και όχι στη δημιουργία ενός πλεονεκτήματος.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το ειδικό καθεστώς αντισταθμίσεως δεν έχει επιλεκτικό χαρακτήρα, διότι δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις ή σε συγκεκριμένους κλάδους παραγωγής. Αντιστοίχως, οι επιχειρήσεις που μπορούν να επωφελούνται από το καθεστώς αντισταθμίσεως είναι επίσης στην πράξη πολλές και ποικίλες. Το καθεστώς αυτό είναι ενταγμένο στον EEG 2012 χωρίς να έχει ανακύψει κάποιο ζήτημα και καθιστά δυνατή τη θέσπιση πλαισίου για τις επιβαρύνσεις το οποίο είναι σύμφυτο με το σύστημα του EEG.

—

Περαιτέρω, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τα έσοδα από την προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση δεν συνιστούν κρατικούς πόρους ή πόρους για τους οποίους την ευθύνη φέρει το κράτος. Η προβλεπόμενη με τον EEG επιβάρυνση αποσκοπεί στην ικανοποίηση της αστικής αξιώσεως που έχουν οι διαχειριστές του συστήματος μεταφοράς έναντι των προμηθευτών ηλεκτρικής ενέργειας με αντικείμενο την επιστροφή των δαπανών στις οποίες έχουν υποβληθεί για τη διάθεση της ηλεκτρικής ενέργειας στην αγορά. Το ύψος της επιβαρύνσεως αυτής καθορίζεται από τους διαχειριστές του συστήματος μεταφοράς χωρίς καμία κρατική ανάμειξη. Οι εξουσίες που έχουν ανατεθεί στην Bundesnetzagentur (ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή δικτύων) αποσκοπούν μόνο στον έλεγχο του ορθού καθορισμού του ύψους της επιβαρύνσεως από τους διαχειριστές του συστήματος μεταφοράς. Οι εξουσίες αυτές όμως δεν παρέχουν στη Bundesnetzagentur καμία δυνατότητα διαρκούς ελέγχου ούτε εξουσία προς διάθεση του προϊόντος της επιβαρύνσεως.

—

Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι από τον μη κρατικό χαρακτήρα του προϊόντος της επιβαρύνσεως προκύπτει ότι οι περιορισμοί της προβλεπόμενης με τον EEG επιβαρύνσεως δεν συνιστούν μη είσπραξη κρατικών πόρων. Μη είσπραξη κρατικών πόρων δεν συνιστά ούτε και η χρηματοδοτική αντιστάθμιση της ενδεχόμενης μειώσεως των εσόδων του λογαριασμού της επιβαρύνσεως από ιδιωτικούς πόρους οι οποίοι προέρχονται από το υψηλότερο ποσό επιβαρύνσεως που καταβάλλουν οι μη προνομιούχοι τελικοί καταναλωτές.