Προσφυγή της 21ης Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-222/08)

(2008/C 209/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: H. van Vliet και A. Nijenhuis)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η οδηγία 2002/22 έχει, μεταξύ άλλων, ως σκοπό να θεσπιστούν μέτρα για τις περιπτώσεις που δεν καλύπτονται ικανοποιητικά οι ανάγκες των τελικών χρηστών και περιέχει διατάξεις που έχουν ως αντικείμενο να είναι διαθέσιμη η καθολική υπηρεσία. Το άρθρο 12, παράγραφος 1, της οδηγίας ορίζει ότι οι εθνικές κανονιστικές αρχές, όταν κρίνουν ότι η παροχή καθολικής υπηρεσίας ενδέχεται να συστήσει μια αθέμιτη επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις που έχουν οριστεί για την παροχή της υπηρεσίας αυτής, υπολογίζουν με τον τρόπο που αναφέρεται από το εν λόγω άρθρο το καθαρό κόστος παροχής της πιο πάνω υπηρεσίας. Το παράρτημα IV, μέρος A, περιέχει διατάξεις σχετικά με τον υπολογισμό του καθαρού κόστους. Το άρθρο 13, παράγραφος 1, ορίζει ότι, όταν βάσει του κατά το άρθρο 12 υπολογισμού του καθαρού κόστους οι εθνικές κανονιστικές αρχές διαπιστώνουν ότι μια αθέμιτη επιβάρυνση έχει επιβληθεί σε μια επιχείρηση, τα κράτη μέλη μετά από αίτηση μιας καθορισμένης επιχειρήσεως δύνανται να λάβουν την απόφαση να εισαγάγουν έναν μηχανισμό αποζημιώσεως.

Κατά την Επιτροπή, το Βέλγιο δεν μετέφερε σωστά τις διατάξεις των άρθρων 12, παράγραφος 1, και 13, παράγραφος 1, και του παραρτήματος IV, μέρος A, της οδηγίας. Συγκεκριμένα, η βελγική ρύθμιση δεν προβλέπει εκτίμηση του ζητήματος αν η προσφορά κοινωνικού τιμολογίου στο πλαίσιο ενισχύσεως της καθολικής υπηρεσίας συνιστά αθέμιτη επιβάρυνση των καθορισμένων επιχειρήσεων. Περαιτέρω, η βελγική ρύθμιση δεν ικανοποιεί την επιταγή σχετικά με τον υπολογισμό του καθαρού κόστους, όπως αυτή διατυπώνεται ιδίως στο τελευταίο τμήμα του παραρτήματος IV, μέρος A, της οδηγίας.