Αίτηση αναιρέσεως της American Clothing Associates SA κατά της αποφάσεως του Πρωτοδικείου (πέμπτο τμήμα) της 28ης Φεβρουαρίου 2008 στην υπόθεση T-215/06, American Clothing Associates SA κατά ΓΕΕΑ, που κατατέθηκε στις 20 Μαΐου 2008

(Υπόθεση C-208/08 P)

(2008/C 209/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: A. Folliard-Monguiral)

Έτερος διάδικος στη διαδικασία: American Clothing Associates SA

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Το αναιρεσείον προβάλλει έναν μόνο λόγο προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, που αντλείται από παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα, σε συνδυασμό με το άρθρο 6β, παράγραφος 1, στοιχείο α', της Σύμβασης των Παρισίων για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας, της 20ής Μαρτίου 1883, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί (2). Συγκεκριμένα, αντιθέτως προς όσα έκρινε το Πρωτοδικείο, το τελευταίο αυτό άρθρο, στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα έχει εφαρμογή αδιακρίτως σε σήματα που προσδιορίζουν προϊόντα και σε σήματα που προσδιορίζουν υπηρεσίες.

Συναφώς, το αναιρεσείον επισημάνει, πρώτον, ότι το Πρωτοδικείο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ερμηνεύοντας κατά γράμμα και εκτός πλαισίου το άρθρο 6β της Σύμβασης των Παρισίων, χωρίς να λάβει υπόψη το πνεύμα της διάταξης αυτής και το πνεύμα της Σύμβασης γενικώς, που, μετά την αναθεώρησή του με την Πράξη της Λισαβώνας, της 31ης Οκτωβρίου 1958, επιβάλλει την επέκταση του συνόλου των διατάξεων περί βιομηχανικών και εμπορικών σημάτων στα σήματα υπηρεσιών, εξαιρουμένων ορισμένων μη εφαρμοστέων εν προκειμένω διατάξεων.

Δεύτερον, το αναιρεσείον ισχυρίζεται ότι ο κοινοτικός νομοθέτης αμφισβητεί ότι πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ σημάτων προϊόντων και σημάτων υπηρεσιών εφόσον το άρθρο 29 του κανονισμού για το κοινοτικό σήμα, το οποίο μεταφέρει το άρθρο 4Α της Σύμβασης των Παρισίων, περί του δικαιώματος προτεραιότητας, αναφέρει ρητώς τις υπηρεσίες που καλύπτει μια αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος.

Τρίτον, το αναιρεσείον επισημαίνει ότι, αντιθέτως προς όσα έκρινε το Πρωτοδικείο με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, το άρθρο 16 της Συνθήκης περί του δικαίου των σημάτων, που συνάφθηκε στη Γενεύη στις 27 Οκτωβρίου 1994, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι διευκρινίζει τον τομέα εφαρμογής της Σύμβασης των Παρισίων, χωρίς ωστόσο να τον επεκτείνει σε καταστάσεις, τις οποίες αποκλείει το ισχύον κείμενο της Σύμβασης των Παρισίων.

Τέλος, το αναιρεσείον τονίζει ότι, με πρόσφατη απόφαση, το Δικαστήριο δέχθηκε, τουλάχιστον σιωπηρώς, ότι η Σύμβαση των Παρισίων επιβάλλει ίση μεταχείριση των σημάτων προϊόντων και των σημάτων υπηρεσιών.

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1).

(2)  Συλλογή Συνθηκών των Ηνωμένων Εθνών, τόμος 828, υπ' αριθ. 11847, σ. 108.