52008PC0644

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 17.10.2008

KOM(2008) 644 wersja ostateczna

2008/0198 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ustanawiające obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek {SEK(2008) 2615}{SEK(2008) 2616}

(przedstawiony przez Komisję)

UZASADNIENIE

1. KONTEKST WNIOSKU

- Podstawa i cele wniosku

Głównym celem niniejszego wniosku jest uzupełnienie i wzmocnienie istniejących unijnych ram politycznych oraz wspieranie zwalczania na szczeblu międzynarodowym nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu.

- Kontekst ogólny

Nielegalne pozyskiwanie drewna obejmuje jego wyręb, obróbkę, lub handel nim w sposób naruszający przepisy obowiązujące w kraju, w którym je pozyskano. U jego podstaw leży wiele przyczyn, z których najważniejsze to duży popyt na drewno i niewielka skuteczność przepisów zapobiegających handlowi nielegalnie pozyskanym drewnem. Nielegalne pozyskiwanie drewna stanowi część większego problemu obejmującego kwestie zarządzania, egzekwowania prawa i korupcji w dziedzinie leśnictwa .

Z uwagi na ukryty charakter omawianego procederu trudno jest oszacować jego zakres i wartość finansową, jednak dowody wskazują na to, że jest to znaczny i nasilający się problem. W wielu krajach nielegalne pozyskiwanie drewna występuje na podobną lub nawet znacznie większą skalę niż pozyskiwanie w sposób zgodny z prawem . Problem ten występuje również w Europie, choć nie przybiera on znacznych rozmiarów.

Nielegalne pozyskiwanie drewna jest główną przyczyną wylesiania na świecie, które powoduje ogromne szkody dla środowiska. Wylesianie odpowiada za blisko 20 % światowych emisji gazów cieplarnianych (więcej niż całkowite światowe emisje w sektorze transportu) i jest główną przyczyną utraty różnorodności biologicznej na świecie .

Nielegalne pozyskiwanie drewna szkodzi także konkurencyjności legalnej działalności leśnej w krajach wywozu i przywozu drewna i prowadzi do znacznych strat w dochodzie publicznym. Ponadto podważa praworządność i zasady demokratycznego zarządzania, stanowi utrudnienie dla zrównoważonego rozwoju w wielu krajach rozwijających się i może przyczyniać się do finansowania konfliktów zbrojnych . Skutki społeczne związane z nielegalnym pozyskiwaniem drewna są wprawdzie mniej znane, jednak odnotowano w tym zakresie poważne naruszenia praw człowieka.

Unia Europejska w dalszym ciągu inicjuje i wspiera krajowe, regionalne i międzynarodowe inicjatywy na rzecz zwiększania zaangażowania i wspierania wysiłków w zakresie zwalczania nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu. Komisja Europejska i liczne państwa członkowskie aktywnie uczestniczą w szeregu inicjatyw tego rodzaju, takich jak regionalne procesy FLEG. W celu prowadzenia dialogu na temat omawianego problemu Komisja uczestniczy w dwustronnych i wielostronnych dyskusjach prowadzonych z krajami trzecimi zarówno na forach takich jak Forum Leśne ONZ i Międzynarodowa Organizacja Drewna Tropikalnego, jak i w dwustronnych rozmowach z krajami będącymi największymi konsumentami drewna, takimi jak USA, Chiny, Rosja i Japonia. Komisja korzysta także z okazji, jaką stwarzają negocjacje prowadzone w sprawie umów o partnerstwie i współpracy oraz w sprawie porozumień o wolnym handlu, by poruszyć kwestię ochrony lasów i zrównoważonego zarządzania nimi, w tym problem nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu.

W komunikacie z 2003 r., przygotowanym dla Parlamentu Europejskiego i Rady, Komisja zaproponowała plan działań UE na rzecz egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT)[1], tak by zająć się kwestią nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu. Inicjatywa ta była ściśle związana ze zobowiązaniem podjętym przez komisarza Nielsona w 2002 r. na Światowym Szczycie w sprawie Zrównoważonego Rozwoju i z dynamicznym podejściem wypracowanym w ramach regionalnych procesów organizowanych przez Bank Światowy, a zwłaszcza podczas spotkania na wysokim szczeblu w sprawie egzekwowania prawa i zarządzania w dziedzinie leśnictwa (FLEG), które odbyło się w 2001 r. na Bali.

W unijnym planie działań FLEGT określono zestaw środków obejmujący między innymi wspieranie krajów będących producentami drewna, wysiłki zmierzające do rozwoju wielostronnej współpracy celem zwalczania handlu nielegalnie pozyskanym drewnem, inicjatywy w sektorze prywatnym oraz środki służące zapobieganiu inwestycjom w działalność sprzyjającą nielegalnemu pozyskiwaniu drewna bądź handlowi takim drewnem prowadzonemu przez grupy zbrojne (ang. conflict timber ).

Centralnym elementem unijnego planu działań FLEGT był wniosek w sprawie ustanowienia systemu zezwoleń FLEGT, w ramach którego przywóz drewna do UE z krajów uczestniczących w programie odbywałby się na podstawie zezwoleń (FLEGT) potwierdzających, że drewno zostało pozyskane zgodnie z odnośnymi przepisami krajowymi. W 2005 r. Rada przyjęła rozporządzenie FLEGT[2] ustanawiając ramy prawne w zakresie przywozu do UE drewna pochodzącego z krajów partnerskich i upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z krajami będącymi producentami drewna i z organizacjami regionalnymi, które wyraziły zainteresowanie przystąpieniem do dwustronnych dobrowolnych umów o partnerstwie (ang. Voluntary Partnership Agreement, FLEGT VPA) z UE.

Do października 2008 r. negocjacje w sprawie umów z UE podjęto z pięcioma krajami (Malezja, Indonezja, Kamerun, Kongo (Brazzaville) i Ghana), zaś z szeregiem innych zainteresowanych krajów będących producentami drewna prowadzi się nieformalne konsultacje. Pierwszą umowę tego rodzaju parafowano z Ghaną we wrześniu. Jednak harmonogram wdrażania umów VPA oraz ryzyko związane z obejściem środków i praniem brudnych pieniędzy sprawiają, że umowy te – stosowane jako jedyny instrument – nie są wystarczające, by rozwiązać problem nielegalnego pozyskiwania drewna.

W planie działań FLEGT Komisja stwierdziła również, że niektóre z najważniejszych krajów będących producentami drewna mogą nie zdecydować się na zawarcie umowy o partnerstwie z UE, w związku z czym – w razie braku postępów wielostronnych – UE powinna podjąć dodatkowe środki na rzecz zwalczania nielegalnego pozyskiwania drewna na świecie, w tym przepisy służące zapobieganiu przywozowi do UE nielegalnie pozyskanego drewna. Komisja zobowiązała się dokonać przeglądu tych środków, zaś Parlament Europejski i Rada przypominały o tym zobowiązaniu w oficjalnych rezolucjach[3] i konkluzjach[4].

W międzyczasie państwa członkowskie, Komisja, zespoły doradców i organizacje pozarządowe prowadziły szeroko zakrojone prace w celu określenia najlepszego sposobu postępowania. Pod koniec 2006 r. Komisja zainicjowała proces oceny szeregu dodatkowych środków, uwzględniając wyniki tych obszernych prac. Wyniki tego procesu streszczono w publicznym raporcie przygotowanym przez Komisję.

Na podstawie wyników oceny Komisja stwierdza, że należy wzmocnić politykę UE w dziedzinie zwalczania nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu. Wobec braku zharmonizowanego podejścia szereg państw członkowskich wyraziło zamiar podjęcia środków krajowych. Z doświadczeń wynika jednak, że działania podejmowane na szczeblu krajowym mogą stwarzać barierę dla swobodnego przepływu towarów i zakłócenie konkurencji na rynku wewnętrznym. Komisja uważa zatem, że konieczne jest podjęcie działań na szczeblu Wspólnoty. Proponuje się, by dokonać tego poprzez opracowanie rozporządzenia określającego zobowiązania podmiotów, które wprowadzają drewno i produkty z drewna na rynek Wspólnoty.

Rozporządzenie, którego dotyczy wniosek, nie wyklucza podejmowania przez Wspólnotę działań na rzecz zwalczania wylesiania bądź zapobiegania utracie różnorodności biologicznej w ramach innych środków, takich jak na przykład ustanowienie kryteriów zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do biomasy.

- Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek

Obowiązujące przepisy przedstawiono w pełni w sekcji powyżej.

- Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Polityka w dziedzinie zmian klimatu: W ostatnich latach coraz bardziej zdawano sobie sprawę z zasadniczego znaczenia lasów dla globalnego obiegu węgla, polegającego na magazynowaniu mniej więcej połowy zasobów węgla na ziemi. W szczególności panuje coraz większa zgoda co do tego, że bez rozwiązania problemu wylesiania nie będzie możliwe ograniczenie globalnego ocieplenia do 2°C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej, a wysiłki UE zmierzające do zwalczenia zmian klimatu pozostaną bezowocne.

Nielegalne pozyskiwanie drewna jest jedną z najważniejszych bezpośrednich przyczyn wylesiania. Szkodzi ono również zrównoważonemu zarządzaniu w sektorze leśnictwa, które ma zasadnicze znaczenie dla skuteczności środków, które należy podjąć w tym sektorze po 2012 r. w ramach międzynarodowego porozumienia w sprawie klimatu.

Produkty z drewna wytwarzane tanim kosztem z nielegalnie pozyskanego drewna przynoszą szkodę europejskim przedsiębiorstwom sektora drewna i ich pracownikom. Niniejszy wniosek ma na celu rozwiązanie tego problemu i ujednolicenie warunków dla przedsiębiorstw i pracowników.

Cel niniejszego wniosku jest zgodny ze strategicznymi celami Komisji oraz z zasadami lepszych uregulowań prawnych, w szczególności w zakresie zapewniania skutecznych i wydajnych środków, wysokiego poziomu pewności prawnej w całej UE, umożliwiania podmiotom prowadzenia działalności w sposób bardziej dynamiczny bez znacznego zwiększania obciążeń, tym samym przyczyniając się do wzmocnienia wiarygodności Wspólnoty w oczach jej społeczeństwa.

W niniejszym wniosku, zgodnie z planem działań FLEGT, skupiono się wyłącznie na kwestii legalności, nie podjęto natomiast kwestii zrównoważonego rozwoju. W wielu krajach przepisy dotyczące leśnictwa opierają się jednak na przesłankach dotyczących zrównoważonego zarządzania lasami, a zatem kwestia legalności nie odbiega całkowicie od kwestii zrównoważonego rozwoju. Ponadto ze względu na to, że niniejszy wniosek ma na celu wspieranie lepszego egzekwowania prawa i zarządzania, stanowiłby on zasadniczy krok na drodze do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju, w szczególności w krajach zmagających się z problemem nielegalnego pozyskiwania drewna. Cele niniejszego wniosku zostały rozpatrzone w kontekście unijnej strategii zrównoważonego rozwoju uzgodnionej przez Radę Europejską w czerwcu 2006 r. oraz w kontekście strategicznego przeglądu sytuacji energetycznej UE przedstawionego Radzie Europejskiej przez Komisję w styczniu 2007 r. Wniosek i wszelkie środki wykonawcze powinny być zgodne z tymi celami.

2. KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKóW

W okresie od grudnia 2006 r. do czerwca 2008 r. prowadzony był szeroko zakrojony proces konsultacyjny obejmujący konsultacje publiczne za pośrednictwem Internetu i liczne spotkania z zainteresowanymi podmiotami. Komisja przeprowadziła również ocenę skutków proponowanych wariantów politycznych i opublikowała jej wyniki w sprawozdaniu.

Początkowo rozważano cztery warianty:

Wariant 1: Szersze zastosowanie podejścia dwustronnego poprzez dobrowolne umowy o partnerstwie (FLEGT VPA).

Zgodnie z tym wariantem Wspólnota w pierwszym rzędzie wspierałaby realizację podejścia, którego podstawę stanowią dobrowolne umowy o partnerstwie. Jednak skutki stosowania tego podejścia byłyby znaczące tylko w przypadku, gdy wszystkie kraje będące głównymi producentami i przetwórcami oraz krajami tranzytu zawarłyby umowy FLEGT VPA lub gdyby doszło w tym zakresie do powstania wielostronnej inicjatywy. Pierwsza ewentualność jest powszechnie uznawana za niemożliwą do osiągnięcia, druga zaś jest wysoce nieprawdopodobna.

Wariant 2: Wspieranie dobrowolnego podejmowania środków w sektorze prywatnym

W ramach tego wariantu Wspólnota wspierałaby środki podejmowane w sektorze prywatnym, takie jak ustanawianie kodeksów postępowania i systemów certyfikacji, na przykład poprzez zatwierdzanie ich w ramach umów FLEGT VPA, ustanowienie obowiązku przynależności do stowarzyszeń czy też poprzez wspieranie zachęt finansowych bądź regulacyjnych.

Kodeksy postępowania zostały wprowadzone przez zrzeszenia podmiotów handlujących drewnem oraz instytucje, które opracowują odpowiedzialną politykę zakupów i udzielają swoim członkom porad w tym zakresie. Prywatne systemy certyfikacji ustanowiono w celu ustalenia norm w zakresie zarządzania w sektorze leśnym oraz w celu akredytacji lasów, produktów i osób zarządzających pod kątem zgodności z tymi normami. Choć inicjatywy te mają zalety takie jak elastyczność, wysoki stopień motywacji i korzystna równowaga kosztów i skutków, to jednak ich wiarygodność i zrównoważony charakter przez lata były narażone na szwank ze względu na ich dobrowolny charakter, brak nadzoru nad ich wdrażaniem oraz niestosowanie sankcji za naruszenie zgodności.

Wariant 3: Środki zapobiegania przywozowi nielegalnie pozyskanego drewna stosowane na granicy

Wariant ten polegałby na uznawaniu w świetle wspólnotowego prawa za nielegalny przywozu produktów z nielegalnie pozyskanego drewna oraz uzależnienie przywozu drewna do Wspólnoty od udowodnienia jego legalności. Zakazy i wymogi obowiązywałyby wobec wszystkich krajów, bez względu na poziom zagrożenia handlem nielegalnie pozyskanym drewnem. Kontrola zgodności odbywałaby się na granicy UE na podstawie dokumentacji poświadczającej legalność drewna.

Wspólnota wychodziłaby z założenia, że nielegalne pozyskiwanie drewna ma miejsce wyłącznie poza granicami UE i w związku z tym w jego zwalczaniu zasadniczą rolę odgrywałyby środki handlowe. Wariant ten jest problematyczny ze względu na zgodność z zasadami WTO (dyskryminujące traktowanie podmiotów handlujących drewnem) i proporcjonalność.

Wariant 4: Zakaz wprowadzania na rynek UE nielegalnie pozyskanego drewna

W ramach tego wariantu niezgodne z prawem byłoby wprowadzanie na rynek UE nielegalnie pozyskanego drewna lub produktów wytworzonych z takiego drewna. Wariant ten miałby zastosowanie zarówno do przywożonych produktów leśnych, jak i tych wytwarzanych w UE.

W wariancie tym przewidziano dwa różne podejścia:

Wariant 4A: Przepisy zakazujące handlu drewnem i produktami z drewna pozyskanymi przy naruszeniu przepisów obowiązujących w kraju pochodzenia oraz zakazujące ich posiadania

W ramach tego wariantu wprowadzanie na rynek UE nielegalnie pozyskanego drewna zostałoby zakazane. Odpowiedzialność za udowodnienie nielegalności spoczywałaby na organach egzekwowania prawa, zaś podmioty rynkowe byłyby zobowiązane do udowodnienia zgodności z prawem tylko w przypadkach budzących wątpliwości.

Wariant ten dotyczyłby w praktyce przypadków wysokiego ryzyka i w związku z tym zachęcałby operatorów do pozyskiwania drewna posiadającego stosowne gwarancje, jeśli chodzi o jego legalność. Jego wdrożenie nastręczałoby jednak znacznych trudności. Wykazanie legalności byłoby trudnym zadaniem, gdyż produkty z drewna przemieszczają się w ramach skomplikowanego łańcucha dostaw obejmującego szereg krajów i podmiotów, zaś sądy europejskie musiałyby orzekać w sprawach dotyczących krajów trzecich w kontekście ustawodawstwa danego kraju. Ponadto wariant ten nie zapewniałby pewności prawnej, która jest niezbędna dla właściwego funkcjonowania rynku.

Wariant ten wykazuje podobieństwa do przyjętej dnia 2 czerwca 2008 r. nowelizacji „Illegal logging amendment” do obowiązujących w USA przepisów Lacey Act , poprzez którą poszerzono zakres ochrony, obejmując nią rośliny i drzewa pozyskane nielegalnie poza USA.

Wariant 4B: Przepisy wprowadzające wymóg wprowadzania na rynek wyłącznie legalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna

Zgodnie z tym wariantem sprzedaż drewna i produktów z drewna we Wspólnocie zostałaby uzależniona od udowodnienia przez podmiot ich legalności. Do celów egzekwowania prawa udowodnienie to wymagałoby przedstawienia pisemnej dokumentacji w przypadku każdej pojedynczej przesyłki, co pociągałoby za sobą ryzyko stworzenia systemu uciążliwego, drogiego i niekorzystnego dla handlu.

W pewnym zakresie wariant ten opierałby się na podejściu podobnym do podejścia opisanego w wariancie 3. Podmioty zostałyby zobowiązane do przedstawienia dowodu legalności każdej przesyłki drewna i produktów z drewna, którą udostępniają na rynku UE, bez względu na jej pochodzenie. Taki dowód byłby przedstawiany na wniosek lub w sposób systematyczny oraz, do celów egzekwowania prawa, powinien mieć formę dokumentacji udowadniającej legalność odnośnych produktów.

W wyniku oceny czterech powyższych wariantów stwierdzono, że mają one znaczące wady, które ograniczałyby ich skuteczność. Specyficzny charakter nielegalnego pozyskiwania drewna wymaga nowego podejścia, które uwzględniałoby strukturę całego sektora drzewnego, miałoby na celu systematyczną zmianę w zachowaniu podmiotów i klientów oraz skupiałoby się na wspieraniu sektorowych systemów, będących w stanie zapobiegać wprowadzaniu na rynek Wspólnoty nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna. Mając na względzie te cele opracowano nowy wariant.

Wariant 5: Przepisy wprowadzające wobec wszystkich podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek Wspólnoty wymóg należytej staranności

W wariancie tym od podmiotów wymaga się, by postępowały z należytą starannością w celu jak najlepszego upewnienia się, że drewno i produkty z drewna wprowadzane przez nie na rynek Wspólnoty zostały pozyskane w sposób legalny. Wariant ten opiera się na zasadzie, że skuteczna strategia powinna wspierać rozwój funkcjonalnych systemów opracowanych w celu wyeliminowania z rynku Wspólnoty nielegalnie pozyskanego drewna.

Istotna korzyść tego wariantu wynikałaby z preferowania przywozu drewna z krajów, które stosują wiarygodne praktyki w zakresie zarządzania lasami, a w szczególności z krajów, które zawarły umowę FLEGT VPA z UE, ponieważ zezwolenie FLEGT gwarantuje wysoki stopień pewności, jeśli chodzi o legalność danych produktów z drewna. Koszty są proporcjonalne do potrzeby poprawy skuteczności wspólnotowej polityki w dziedzinie zapobiegania nielegalnemu pozyskiwaniu drewna i związanemu z nim handlowi. Z czasem również podmioty skorzystałyby na wyeliminowaniu z rynku nielegalnych produktów z drewna.

Wariant ten oznaczałby, że podmioty nim objęte stosowałyby systemy i procedury służące jak najlepszemu upewnieniu się, że wprowadzają one na rynek UE wyłącznie drewno pozyskane w sposób legalny oraz produkty z takiego drewna.

- Konsultacje publiczne

Na początku 2007 r. Komisja przeprowadziła konsultacje publiczne za pośrednictwem Internetu. Celem konsultacji było zebranie opinii na temat potrzeby, stosowności i wykonalności unijnych środków politycznych służących rozwiązaniu problemu wprowadzania na europejski rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna. Zebrane opinie dotyczyły tylko czterech pierwszych wariantów, gdyż wariant 5 został opracowany w odpowiedzi na wynik wstępnej oceny. Wkład w dyskusję był wprawdzie niewielki liczebnie (93 opinie), jednak zawartość i różnorodność wyrażonych poglądów wyszły na przeciw oczekiwaniom Komisji. Komisja otrzymała również 7 161 wiadomości elektronicznych wysłanych w ramach zainicjowanej przez Greenpeace kampanii „Ban illegal timber”.

Większość respondentów była zdania, że zakres podejścia dwustronnego w oparciu o dwustronne umowy FLEGT jest niewystarczający, by sprostać problemowi nielegalnego pozyskiwania drewna. Uważali oni również, że ogólne ramy regulacyjne mogłyby zostać uzupełnione dodatkowymi dobrowolnymi uregulowaniami w sektorze prywatnym. Zdaniem niektórych respondentów zwalczenie problemu w obszarach, w których istnieje największe ryzyko nielegalnego pozyskiwania drewna, byłoby możliwe dzięki zastosowaniu kombinacji tych podejść. Znaczna część respondentów wyraziła zdecydowane życzenie, by UE porzuciła strategię niepodejmowania żadnych działań, a w szczególności, by zaradziła możliwym lukom prawnym w systemie umów FLEGT VPA. Ogólnie rzecz biorąc w opiniach tych opowiedziano się za podejściem legislacyjnym, bez wyraźnego wskazania konkretnego wariantu. Sprawozdanie, w którym zawarto streszczenie wyników konsultacji, jest dostępne na stronie: http://www.cc.cec/dgintranet/env/i/e2/doc/pdf_docs/forests/AddlOptionsSynthFinal.pdf

- Badania krajowe

W swoich konkluzjach Rada wezwała państwa członkowskie do przedstawienia Komisji „odnośnych informacji” na temat zakresu, w jakim istniejące krajowe ustawodawstwo może być stosowane w celu powstrzymania handlu nielegalnie pozyskanym drewnem. W odpowiedzi na to wezwanie szereg państw członkowskich przeprowadziło stosowne badania. Wynika z nich, że w walce z nielegalnym pozyskiwaniem drewna istnieje pewien potencjał wykorzystania istniejących przepisów, takich jak przepisy dotyczące kradzieży i nielegalnego handlu kradzionymi towarami, prania brudnych pieniędzy, korupcji lub przemytu.

- Konsultacje z krajami trzecimi

Konsultacje przeprowadzono z kilkoma partnerami międzynarodowymi. Z pozostałymi ważnymi importerami drewna (Chiny, Japonia i USA) odbyły się spotkania na wysokim szczeblu. Spotkania zorganizowano także z krajami, z którymi prowadzone są obecnie negocjacje w sprawie umowy FLEGT VPA (np. Malezja, Indonezja, Ghana i Kamerun), jak również z niektórymi innymi krajami będącymi eksporterami drewna (Rosja, Brazylia) oraz z krajami, które wyraziły zainteresowanie dyskusją na temat dobrowolnych umów o partnerstwie z UE.

- Sprawozdanie z oceny skutków

Komisja przygotowała sprawozdanie, w którym uwzględniono środowiskowe, ekonomiczne i społeczne skutki poszczególnych wariantów politycznych w UE i poza nią. Sprawozdanie to jest dostępne na stronach internetowych Komisji Europejskiej – Dyrekcji Generalnej ds. środowiska. Komisja zleciła firmie konsultingowej wykonanie badania, którego wyniki wykorzystano w omawianym sprawozdaniu.

- Konsultacje ad hoc

W kontekście oceny skutków przeprowadzono konsultacje w ramach warsztatów lub rozmów z zainteresowanymi podmiotami. Uczestniczący w konsultacjach zostali poproszeni o uszeregowanie dodatkowych wariantów w kolejności od najlepszego do najgorszego. Ponieważ wariant 5 nie był jeszcze opracowany, ocena ta objęła cztery warianty istniejące w tym czasie.

Po opracowaniu wariantu 5 przedstawiciele służb Komisji zorganizowali szereg spotkań z zainteresowanymi podmiotami, by omówić wady i zalety tego podejścia. Wariant 5 został zasadniczo pozytywnie przyjęty. Jednym z punktów spornych była kwestia, czy drewno produkowane w Unii powinno zostać objęte zakresem omawianego wariantu, gdyż przypadki nielegalnego pozyskiwania drewna w UE są odnotowywane bardzo rzadko. Inną podnoszoną kwestią było praktyczne zastosowanie wymogów legislacyjnych w odniesieniu do produktów złożonych. Większość zainteresowanych podmiotów opowiedziała się jednak za jednolitym podejściem, dzięki któremu powstałyby takie same warunki dla wszystkich uczestników rynku drewna.

Obawy wzbudzał również fakt, że w ramach wariantu 5 nie wprowadza się zakazu wprowadzania na rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna, lecz zamiast tego ustanawia się wobec podmiotów wymóg należytej staranności w zagwarantowaniu, że nie wprowadzają one nielegalnie pozyskanego drewna na rynek. Uznano jednak, że proponowane środki – poprzez poleganie na odpowiedzialnych podmiotach – mogą doprowadzić do trwałych i wykonalnych zmian na unijnym rynku drewna, a zatem mogą zapewnić lepsze rozwiązania dla problemu nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu.

3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

- Krótki opis proponowanych działań

Wniosek koncentruje się na momencie, w którym drewno i produkty z drewna (bez względu na ich pochodzenie) zostają po raz pierwszy udostępnione na rynku Wspólnoty, poprzez określenie obowiązków tych podmiotów, które wprowadzają drewno i produkty z drewna na rynek Wspólnoty. Podstawą wniosku jest zasada należytej staranności wymagająca, by podmioty nią objęte stosowały system (system zasad należytej staranności) w celu zminimalizowania ryzyka wprowadzenia na rynek Wspólnoty nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna. System zasad należytej staranności obejmuje środki i procedury umożliwiające podmiotom ustalenie pochodzenia drewna i produktów z drewna, uzyskanie dostępu do informacji dotyczących zgodności z obowiązującym ustawodawstwem oraz zarządzanie ryzykiem wprowadzenia nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna na rynek Wspólnoty. Środki, których dotyczy wniosek, mają na celu powstrzymać podmioty przed wprowadzaniem na rynek Wspólnoty drewna i produktów z drewna bez posiadania przez nie uzasadnionej pewności co do ich legalności i przyczyniają się w ten sposób do światowych wysiłków na rzecz zwalczania nielegalnego pozyskiwania drewna. Dają one również konsumentom pewność, że kupując drewno i produkty z drewna nie przyczyniają się oni do pogłębienia problemu nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu.

Należy zauważyć, że należyta staranność jest nie tylko moralnym obowiązkiem, lecz zobowiązaniem prawnym do proaktywnego postępowania. Podmioty zostają przy tym zobowiązane do wykazania się rozsądkiem, zdolnością osądu i pozytywnym działaniem w upewnianiu się co do legalności drewna i produktów z drewna, które wkraczają do ich łańcucha dostaw w celu zminimalizowania ryzyka wprowadzenia na rynek Wspólnoty nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna.

Legalność jest definiowana na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w kraju pozyskania, stosowanego w odniesieniu do zarządzania lasami, pozyskiwania drewna i handlu drewnem.

Drewno i produkty z drewna posiadające zezwolenie FLEGT lub CITES są uznawane za pozyskane w sposób legalny.

Podmioty, które powinny stosować system zasad należytej staranności, mogą opracować taki system we własnym zakresie lub oprzeć się na uznanym systemie zasad należytej staranności, ponieważ we wniosku przewiduje się uznawanie systemów zasad należytej staranności opracowanych przez organizacje monitorujące. Oznacza to, że określając w sposób jasny zasady, które należy uwzględnić przy stosowaniu systemu zasad należytej staranności, niniejszy wniosek zapewnia podmiotom elastyczność w zakresie wyboru mechanizmu służącego osiągnięciu wymaganego skutku.

Zasadami przewodnimi rozporządzenia, którego dotyczy wniosek, są skuteczność i jasność w zakresie obowiązków prawnych. Podmioty są odpowiedzialne za zminimalizowanie ryzyka wprowadzenia na rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna poprzez stosowanie systemu środków i procedur. Główne elementy tego systemu określono we wniosku. Dalsze szczegóły zostaną ustanowione przy pomocy środków wykonawczych w celu ułatwienia wdrażania, zwłaszcza w zakresie określenia kryteriów służących określeniu stopnia ryzyka (wysokie lub niskie) wprowadzenia na rynek Wspólnoty nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna. Ustanawiając te środki wykonawcze należy uwzględnić następujące zasady: potrzebę uniknięcia niepotrzebnego obciążenia podmiotów; równowagę między kosztami i korzyściami dla podmiotów objętych niniejszym rozporządzeniem; potrzebę zapewnienia koniecznej elastyczności w stosowaniu środków wykonawczych; potrzebę ułatwienia dostosowania się małych podmiotów do wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Uznając, że skuteczne wdrożenie środków, których dotyczy wniosek, jest uzależnione od przyjęcia środków uzupełniających, stosowanie rozporządzenia rozpocznie się dopiero po przyjęciu tych środków.

Najbardziej wszechstronne podejście nie może skutecznie funkcjonować bez zaangażowania i pełnej współpracy wszystkich zainteresowanych stron, które je wdrażają. We wszystkich aspektach związanych z niniejszym wnioskiem istotne znaczenie ma, by zainteresowane strony, w szczególności sektor przemysłu i społeczeństwo obywatelskie, były konsultowane w celu określenia najlepszych potencjalnych sposobów wdrożenia w ramach ustrukturyzowanych dyskusji i dzielenia się informacjami.

- Podstawa prawna

Przepisy omawianego rozporządzenia dotyczą ochrony środowiska. Właściwą postawę prawną stanowi zatem art. 175 ust. 1 Traktatu.

- Wybór instrumentów

Proponowanym instrumentem jest rozporządzenie, gdyż niezbędna jest regulacja zapewniająca harmonizację na najwyższym poziomie oraz zapobiegająca współistnieniu różnych standardów w państwach członkowskich.

- Zasada pomocniczości i proporcjonalności

Zasada pomocniczości ma zastosowanie, o ile wniosek nie podlega wyłącznym kompetencjom Wspólnoty.

Z przekonywujących dowodów wynika, że nielegalne pozyskiwanie drewna jest problemem o niebagatelnym wymiarze, powodującym znaczne szkody dla środowiska oraz przyczyniającym się do utraty różnorodności biologicznej, szkodzącym konkurencyjności legalnej działalności leśnej i jednocześnie ściśle związanym z działalnością korupcyjną, zorganizowaną przestępczością i konfliktami zbrojnymi. Celem wniosku jest zminimalizowanie ryzyka wejścia na rynek Wspólnoty nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna, poprzez zestaw obowiązków dla podmiotów, które wprowadzają drewno i produkty z drewna na rynek Wspólnoty. Mimo rzadkich przypadków nielegalnego pozyskiwania drewna w UE oraz z uwagi na brak wspólnotowych wymogów w zakresie obrotu drewnem i produktami z drewna wytworzonymi w UE rozporządzenie, którego dotyczy wniosek, odnosi się również do podmiotów wprowadzających na rynek Wspólnoty drewno i produkty z drewna produkowane w Unii. Zasadą przewodnią jest niedyskryminacja służąca zapewnianiu kompleksowego i zintegrowanego podejścia oraz unikanie konfliktu z zasadami handlu międzynarodowego. W centrum proponowanego działania Wspólnoty znajduje się ustanowienie wspólnych obowiązków dla podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek Wspólnoty. Podejście uwzględniające ryzyko umożliwia ograniczenie obciążenia administracyjnego podmiotów oraz lepsze ukierunkowanie kontroli na przypadki większego ryzyka. Proponowane zharmonizowane podejście doprowadziłoby do uproszczenia wymogów wobec podmiotów, a tym samym do pobudzenia konkurencyjności, podczas gdy konsumenci byliby lepiej informowani na temat obowiązujących norm. Stosowany system zapewniałby również niezbędną pewność prawną i przejrzystość na potrzeby właściwego funkcjonowania rynku.

W ramach oceny skutków oszacowano koszty realizacji poszczególnych wariantów. Koszty ponoszone przez unijnych importerów i producentów przewidziane w rozporządzeniu, którego dotyczy wniosek, są niskie w porównaniu z kosztami innych wariantów zbadanych w ramach oceny skutków. Należy zauważyć, że w niniejszym wniosku uwzględnia się praktyki w zakresie zapewniania legalności stosowane obecnie w sektorze prywatnym oraz istniejące mechanizmy. Zatem część kosztów jest już pokrywana w ramach istniejących systemów.

Wysuwano argument, że środki wywierające wpływ na przywóz drewna i produktów z drewna doprowadziłyby tylko do przesunięcia działalności handlowej na rynki wolne od takich ograniczeń. UE jest jednak ważnym graczem na arenie międzynarodowej, zatem podjęcie takiej inicjatywy byłoby ustanowieniem przykładu i jednoznacznym sygnałem świadczącym o jej zaangażowaniu w walce z nielegalnym pozyskiwaniem drewna, utratą różnorodności biologicznej i zmianami klimatu oraz zachęceniem do podejmowania podobnych inicjatyw przez inne kraje będące dużymi konsumentami drewna.

W świetle powyższego podjęcie działania na szczeblu UE jest uzasadnione i proporcjonalne do skali problemu.

4. wpływ na budżet

Niniejszy wniosek ma ograniczony wpływ finansowy na budżet Wspólnoty (cele administracyjne).

5. klauzula przeglądu/rewizji/wygaśnięcia

Wniosek nie zawiera klauzuli przeglądu.

6. UPROSZCZENIE

Wniosek nie zawiera elementu uproszczenia, ponieważ nie zmienia obowiązującego prawodawstwa.

7. UCHYLENIE

Wniosek nie uchyla istniejącego prawodawstwa.

8. PRZEKSZTAŁCENIE

Wniosek nie obejmuje przekształcania aktów prawnych.

9. TABELA KORELACJI

Nie dotyczy, ponieważ tabele korelacji są wymagane wyłącznie w przypadku dyrektyw.

10. EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY (EOG)

Wniosek dotyczy kwestii istotnej dla EOG, dlatego jego zakres powinien obejmować Europejski Obszar Gospodarczy.

2008/0198 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ustanawiające obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji[5],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[6],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[7],

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu[8],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Lasy przynoszą różnorodne korzyści dla środowiska, gospodarki i społeczeństwa, w tym dostarczają drewno i inne niedrzewne produkty leśne i zapewniają usługi w zakresie ochrony środowiska.

(2) W związku z rosnącym popytem na drewno i produkty z drewna na całym świecie oraz ze względu na niedostatki w zakresie ram instytucjonalnych i zarządzania w sektorze leśnym w wielu krajach będących producentami drewna coraz większe obawy budzi problem nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu.

(3) Nielegalne pozyskiwanie drewna jest powszechnym problemem o międzynarodowym znaczeniu. Stanowi ono znaczne zagrożenie dla lasów poprzez przyczynianie się do procesu wylesiania, będącego przyczyną około 20 % emisji CO2, zagraża różnorodności biologicznej i szkodzi zrównoważonemu zarządzaniu lasami i ich rozwojowi. Ponadto wywiera skutki społeczne, polityczne i gospodarcze.

(4) W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie planu działań UE na rzecz egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT) zaproponowano pakiet środków służących wspieraniu międzynarodowych wysiłków w celu zajęcia się problemem nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu[9].

(5) Rada i Parlament Europejski z zadowoleniem przyjęły ten komunikat, uznając potrzebę włączenia się Wspólnoty w światowe wysiłki mające na celu rozwiązanie problemu nielegalnego pozyskiwania drewna.

(6) Zgodnie z określonym w komunikacie celem, jakim jest zapewnienie przywozu do Wspólnoty wyłącznie produktów z drewna wyprodukowanych zgodnie z przepisami kraju będącego producentem, Wspólnota prowadzi z krajami będącymi producentami drewna (krajami partnerskimi) negocjacje w sprawie dobrowolnych umów o partnerstwie (VPA), które nakładają na strony prawnie wiążące zobowiązanie do wdrożenia systemu zezwoleń oraz do uregulowania handlu drewnem i produktami z drewna określonymi w umowach.

(7) Z uwagi na wymiar i pilny charakter problemu konieczne jest aktywne wsparcie międzynarodowej walki z nielegalnym pozyskiwaniem drewna i związanym z nim handlem, tak by uzupełnić i wzmocnić inicjatywę zawierania umów VPA, oraz poprawa synergii między strategiami politycznymi mającymi na celu ochronę lasów i osiągnięcie ochrony środowiska na wysokim poziomie, w tym walkę ze zmianami klimatu i utratą różnorodności biologicznej.

(8) Należy uwzględnić wysiłki poczynione przez kraje, które zawarły umowy VPA FLEGT ze Wspólnotą oraz zawarte w nich zasady, w szczególności w odniesieniu do definicji legalnie wyprodukowanego drewna. Należy również wziąć pod uwagę, że w ramach systemu zezwoleń FLEGT wywóz do Wspólnoty obejmuje wyłącznie drewno i produkty z drewna pozyskane zgodnie z odnośnymi przepisami krajowym. W tym celu produkty z drewna wymienione w załącznikach II i III do rozporządzenia Rady (WE) nr 2173/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia systemu zezwoleń na przywóz drewna do Wspólnoty Europejskiej FLEGT[10], pochodzące z krajów partnerskich wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 2173/2005, powinny być uznawane za legalnie pozyskane, pod warunkiem, że spełniają one wymogi tego rozporządzenia i wszelkich przepisów wykonawczych.

(9) Należy również uwzględnić fakt, że na strony Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) nakłada się wymóg przyznania zezwolenia eksportowego CITES tylko, jeśli gatunki wymienione w wykazie CITES zostały pozyskane, między innymi, zgodnie z ustawodawstwem kraju wywozu. W tym celu produkty z drewna pochodzącego z gatunków wymienionych w załącznikach A, B i C do rozporządzenia (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi[11] powinny być uznawane za legalnie pozyskane, pod warunkiem, że spełniają one wymogi tego rozporządzenia i wszelkich przepisów wykonawczych.

(10) Biorąc pod uwagę złożoność czynników leżących u podstawy problemu nielegalnego pozyskiwania drewna oraz jego skutki, należy ograniczyć zachęty do nielegalnego postępowania poprzez oddziaływanie na postępowanie podmiotów.

(11) W związku z brakiem definicji uzgodnionej na poziomie międzynarodowym określenie nielegalnego pozyskania powinno odbywać się na podstawie ustawodawstwa kraju, w którym drewno zostało pozyskane.

(12) Wiele produktów z drewna poddawanych jest licznym procesom przed ich wprowadzeniem po raz pierwszy na rynek lub po ich wprowadzeniu. W celu uniknięcia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych wymogom określonym w niniejszym rozporządzeniu powinny podlegać tylko te podmioty, które po raz pierwszy wprowadzają drewno i produkty z drewna na rynek, nie zaś wszystkie podmioty biorące udział w łańcuchu dystrybucji.

(13) Kwestią priorytetową dla Wspólnoty pozostaje ogólny cel, jakim jest osiągnięcie zrównoważonego rozwoju poprzez wspieranie kryteriów zrównoważonego rozwoju. W świetle tego celu oraz mając na względzie ograniczenie obciążenia podmiotów, które wprowadzają na rynek drewno i produkty z drewna podlegające obowiązkowym kryteriom zrównoważonego rozwoju ustanowionym dyrektywą (WE) nr XX/XX Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, niniejsze rozporządzenie nie powinno stosować się do takich produktów[12].

(14) Podmioty wprowadzające po raz pierwszy drewno i produkty z drewna na rynek Wspólnoty powinny postępować z należytą starannością, stosując system środków i procedur (system zasad należytej staranności) w celu zminimalizowania ryzyka wprowadzenia na rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z takiego drewna.

(15) System zasad należytej staranności powinien zapewniać dostęp do źródeł i dostawców drewna i produktów z drewna wprowadzanych na rynek Wspólnoty oraz do informacji dotyczących zgodności z obowiązującym ustawodawstwem.

(16) Sektor drewna ma istotne znaczenie dla gospodarki Wspólnoty. Ważnym elementem sektora są organizacje skupiające podmioty, gdyż reprezentują one jego interesy na szeroką skalę i współdziałają z różnymi zainteresowanymi stronami. Organizacje dysponują również wiedzą specjalistyczną i potencjałem, które umożliwiają analizowanie odnośnych przepisów i służą członkom pomocą w przestrzeganiu tych przepisów, pod warunkiem że nie wykorzystują oni tych umiejętności w celu objęcia dominacji na rynku. W celu ułatwienia wykonania niniejszego rozporządzenia oraz wniesienia wkładu w rozwój najlepszych praktyk stosowne jest uznawać organizacje, które opracowały wymogi służące wdrożeniu systemu zasad należytej staranności. Wykaz takich uznanych organizacji zostanie podany do publicznej wiadomości i umożliwi uznanie wymienionych w nim organizacji monitorujących przez właściwe organy wszystkich państw członkowskich.

(17) Właściwe organy powinny monitorować spełnianie przez podmioty obowiązków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu właściwe organy powinny przeprowadzać urzędowe kontrole i wymagać od podmiotów podjęcia – w razie konieczności – działań naprawczych.

(18) Właściwe organy powinny prowadzić zapisy z kontroli i udostępniać streszczenie tych zapisów do publicznej wiadomości zgodnie z dyrektywą 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska[13].

(19) Ze względu na międzynarodowy charakter nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu właściwe organy powinny współpracować ze sobą oraz z organami administracyjnymi krajów trzecich i/lub Komisją.

(20) Państwa członkowskie powinny zapewnić stosowanie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia.

(21) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[14].

(22) W szczególności Komisja powinna zostać uprawniona do przyjmowania szczegółowych zasad stosowania systemu zasad należytej staranności, a w szczególności kryteriów służących ocenie ryzyka wprowadzenia na rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z drewna, do ustanowienia kryteriów w zakresie uznawania systemów zasad należytej staranności opracowanych przez organizacje monitorujące oraz do dostosowania wykazu drewna i produktów z drewna, w odniesieniu do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, w przypadku gdy wymaga tego charakterystyka techniczna, zastosowania końcowe lub procesy produkcji drewna i produktów z drewna. Ponieważ środki te mają zakres ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie nowymi elementami innymi niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(23) W celu umożliwienia podmiotom i właściwym organom przygotowania się na spełnianie wymogów niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie powinno się stosować dwa lata po jego wejściu w życie.

(24) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie uzupełnienie i wzmocnienie istniejących ram politycznych oraz wspieranie zwalczania na szczeblu międzynarodowym nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z nim handlu, nie może być osiągnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego skalę może być lepiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza działania konieczne do osiągnięcia tych celów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1 Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek.

Artykuł 2Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „drewno i produkty z drewna” oznaczają drewno i produkty z drewna określone w załączniku z wyjątkiem drewna i produktów z drewna, które podlegają obowiązkowym kryteriom zrównoważonego rozwoju ustanowionym dyrektywą (WE) nr XX/XX;

b) „wprowadzanie na rynek” oznacza każde dostarczenie drewna i produktów z drewna po raz pierwszy na rynek Wspólnoty do celów dystrybucji lub wykorzystania w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

c) „podmiot” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która wprowadza drewno lub produkty z drewna na rynek;

d) „legalnie pozyskane” oznacza pozyskane zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem kraju pozyskania;

e) „zarządzanie ryzykiem” oznacza zestaw środków i procedur stosowanych przez podmioty w celu zminimalizowania ryzyka wprowadzenia nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z drewna na rynek;

f) „obowiązujące ustawodawstwo” oznacza ustawodawstwo kraju pozyskania, regulujące ochronę lasów i zarządzanie nimi oraz pozyskiwanie drewna, jak również ustawodawstwo dotyczące handlu drewnem lub produktami z drewna związane z ochroną lasów i zarządzaniem nimi oraz z pozyskiwaniem drewna;

g) „kraj pozyskania” oznacza kraj, w którym drewno lub drewno wchodzące w skład produktów z drewna, zostało pozyskane;

h) „organizacja monitorująca” oznacza podmiot prawny lub stowarzyszenie na zasadach członkostwa bądź federację, które posiadają zdolność prawną do monitorowania i zapewniania stosowania systemów zasad należytej staranności przez podmioty zatwierdzone jako stosujące takie systemy.

Artykuł 3Obowiązki podmiotów

1. Podmioty postępują z należytą starannością w celu zminimalizowania ryzyka wprowadzenia nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z drewna na rynek. W tym celu stosują one zestaw procedur i środków zwany dalej „systemem zasad należytej staranności”.

2. Podmioty ustanawiają system zasad należytej staranności obejmujący elementy, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub stosują system zasad należytej staranności uznanej organizacji monitorującej, o której mowa w art. 5 ust. 1.

3. Do celów niniejszego rozporządzenia za legalnie pozyskane uznaje się produkty z drewna wymienione w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 2173/2005 pochodzące z krajów partnerskich wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2173/2005 oraz spełniające wymogi tego rozporządzenia i jego przepisów wykonawczych.

4. Do celów niniejszego rozporządzenia za legalnie pozyskane uznaje się produkty z drewna pochodzącego z gatunków wymienionych w załącznikach A, B i C do rozporządzenia (WE) nr 338/97 oraz spełniające wymogi tego rozporządzenia i jego przepisów wykonawczych.

Artykuł 4 Systemy zasad należytej staranności

1. System zasad należytej staranności, o którym mowa w art. 3 ust. 1:

a) zapewnia dostęp do następujących informacji dotyczących drewna i produktów z drewna wprowadzanych na rynek przez podmiot:

(i) opis;

(ii) kraj pozyskania;

(iii) objętość lub masa;

(iv) w stosownych przypadkach nazwa i adres podmiotu będącego dostawcą drewna lub produktów z drewna;

(v) informacje dotyczące spełniania wymogów obowiązującego ustawodawstwa;

b) obejmuje procedurę zarządzania ryzykiem oraz

c) zapewnia audyty w celu zagwarantowania skutecznego stosowania systemu zasad należytej staranności.

2. Komisja przyjmuje środki dla celów wdrażania niniejszego artykułu. W szczególności Komisja ustala kryteria służące do oceny, czy istnieje ryzyko wprowadzenia na rynek nielegalnie pozyskanego drewna i produktów z drewna.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2.

Artykuł 5 Uznawanie organizacji monitorujących

1. Właściwe organy uznają organizacje monitorujące, które występują z wnioskiem o uznanie, jeśli organizacja monitorująca spełnia następujące wymogi:

a) posiada osobowość prawną;

b) ustanowiła system zasad należytej staranności, który zawiera elementy określone w art. 4 ust. 1;

c) zobowiązuje zatwierdzane przez siebie podmioty do stosowania ustanowionych przez nią systemów zasad należytej staranności;

d) posiada mechanizm monitorowania w celu zapewnienia stosowania systemów zasad należytej staranności przez operatorów, których zatwierdziła jako stosujących ustanowiony przez nią system zasad należytej staranności;

e) podejmuje stosowne środki dyscyplinarne wobec każdego zatwierdzonego podmiotu, który nie postępuje zgodnie z systemem zasad należytej staranności ustanowionym przez organizację monitorującą.

2. Organizacja monitorująca przedkłada właściwemu organowi – wraz z wnioskiem o uznanie – następujące informacje:

a) statut organizacji;

b) nazwiska osób upoważnionych do działania w jej imieniu;

c) szczegółowy opis ustanowionego przez nią systemu zasad należytej staranności.

3. Właściwe organy decydują o uznaniu danej organizacji monitorującej w terminie trzech miesięcy od złożenia wniosku przez tę organizację.

W regularnych odstępach czasu przeprowadzają one kontrole celem upewnienia się, że organizacje monitorujące spełniają wymogi ustanowione w ust. 1.

4. Właściwy organ cofa uznanie danej organizacji monitorującej, jeśli stwierdzono, że organizacja ta nie spełnia już wymogów określonych w ust. 1.

5. Właściwe organy informują Komisję w terminie dwóch miesięcy o każdej decyzji dotyczącej uznania organizacji monitorującej, odmowy jej uznania lub cofnięcia uznania.

6. Komisja przyjmuje środki dla celów wdrażania niniejszego artykułu.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2.

Artykuł 6Wykaz organizacji monitorujących

Komisja publikuje wykaz organizacji monitorujących uznanych przez właściwe organy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C i udostępnia go na swoich stronach internetowych. Wykaz ten jest regularnie aktualizowany.

Artykuł 7Środki monitorowania

1. Właściwe organy przeprowadzają kontrole w celu zweryfikowania, czy podmioty spełniają wymogi określone w art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 4 ust. 1.

2. Podmioty udzielają wszelkiej pomocy koniecznej do ułatwienia przeprowadzenia kontroli, o których mowa w ust. 1.

3. Po przeprowadzeniu kontroli, o których mowa w ust. 1, właściwe organy mogą zwrócić się do podmiotu o podjęcie środków naprawczych.

Artykuł 8Zapisy z kontroli

1. Właściwe organy prowadzą zapisy z kontroli, o których mowa w art. 7 ust. 1, wskazując w szczególności ich charakter i wyniki, w tym wszelkie środki naprawcze, o podjęcie których się zwrócono. Zapisy ze wszystkich kontroli są przechowywane przez co najmniej 10 lat.

2. Streszczenie zapisów, o których mowa w ust. 1, jest udostępniane do publicznej wiadomości zgodnie z przepisami dyrektywy 2003/4/WE.

Artykuł 9Współpraca

1. Właściwe organy współpracują ze sobą oraz z organami administracyjnymi krajów trzecich i Komisją w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

2. Właściwe organy wymieniają się informacjami na temat wyników kontroli, o których mowa w art. 7 ust. 1, z właściwymi organami innego państwa członkowskiego lub innych państw członkowskich oraz z Komisją.

Artykuł 10Właściwe organy

1. Każde państwo członkowskie wyznacza organ lub organy właściwe dla zapewnienia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie podają Komisji nazwy i adresy właściwych organów najpóźniej do dnia 31 grudnia 20XX r. Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich zmianach dotyczących nazw lub adresów właściwych organów.

2. Komisja udostępnia wykaz właściwych organów do publicznej wiadomości.

Artykuł 11Komitet

1. Komisję wspiera Komitet ds. handlu drewnem, zwany dalej „Komitetem”.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

Artykuł 12Zmiany

Komisja może wprowadzać zmiany do ustanowionego w załączniku wykazu drewna i produktów z drewna, uwzględniając charakterystykę techniczną, zastosowania końcowe i procesy produkcyjne.

Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 11 ust. 2.

Artykuł 13 Kary

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie środki niezbędne do ich wdrożenia. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach do dnia 31 grudnia 20XX r. i przekazują niezwłocznie informacje o wszelkich późniejszych zmianach dotyczących tych przepisów.

Artykuł 14Sprawozdawczość

1. Począwszy od dnia stosowania niniejszego rozporządzenia co dwa lata do dnia 30 kwietnia państwa członkowskie przedstawiają Komisji sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia w poprzednich dwóch latach.

2. Na podstawie tych sprawozdań Komisja sporządza sprawozdanie przedstawiane co dwa lata Radzie i Parlamentowi Europejskiemu.

Artykuł 15Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia […] r[15]..

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAłąCZNIK – Drewno i produkty z drewna, w odniesieniu do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, sklasyfikowane w Nomenklaturze Scalonej określonej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87[16]

1. Produkty określone w załączniku II i III do rozporządzenia Rady (WE) nr 2173/2005, w odniesieniu do których stosuje się system zezwoleń FLEGT;

2. Masa papiernicza i papier określone w rozdziałach 47 i 48 Nomenklatury Scalonej, z wyjątkiem produktów z bambusa i produktów z odzysku (odpady i ścinki);

3. Meble z drewna objęte kodami CN 9403 30, 9403 40, 9403 50 00, 9403 60 i 9403 90 30;

4. Budynki prefabrykowane objęte kodem CN 9406 00 20;

5. Drewno opałowe w postaci kłód, szczap, gałęzi, wiązek chrustu lub w podobnych postaciach; drewno w postaci wiórów lub kawałków; trociny oraz drewno odpadowe i ścinki drewniane, nawet aglomerowane w kłody, brykiety, granulki lub w podobne formy objęte kodem CN 4401;

6. Wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa, z drewna, włącznie z drewnianymi płytami komórkowymi, połączonymi płytami podłogowymi, dachówkami i gontami, drewno (włącznie z klepkami i listwami na parkiet, niepołączonymi), kształtowane w sposób ciągły (z wypustem, rowkiem, ze ściętymi krawędziami, zaokrąglone, ze złączami w jaskółczy ogon i podobne) wzdłuż dowolnej krawędzi, końców lub powierzchni, nawet strugane, szlifowane lub łączone stykowo objęte kodem CN 4418;

7. Płyta wiórowa, płyta o wiórach zorientowanych (OSB) i podobna płyta z drewna, nawet aglomerowanego żywicami lub innymi organicznymi substancjami wiążącymi objęta kodem CN 4410;

8. Płyta pilśniowa, z drewna lub pozostałych zdrewniałych materiałów, nawet związana za pomocą żywic lub innych substancji organicznych objęta kodem CN 4411;

9. Drewno utwardzone, w postaci bloków, płyt, desek lub kształtowników profilowanych objęte kodem CN 4413 00 00;

10. Ramy do obrazów, fotografii, luster lub podobnych przedmiotów, drewniane objęte kodem CN 4414 00;

11. Skrzynie, pudła, klatki, bębny i podobne opakowania, z drewna; bębny do kabli, z drewna; palety, palety skrzyniowe i pozostałe platformy załadunkowe, z drewna; nadstawki do palet płaskich, z drewna; trumny objęte kodem CN 4415;

12. Beczki, baryłki, kadzie, cebry i pozostałe wyroby bednarskie oraz ich części, z drewna, włącznie z klepkami objęte kodem CN 4416 00 00.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1. TYTUŁ WNIOSKU:

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego obowiązki podmiotów wprowadzających drewno i produkty z drewna na rynek.

2. STRUKTURA ABM/ABB

Dziedzina/dziedziny polityki, których dotyczy wniosek i powiązane działanie/działania:

0703 – Wdrażanie polityki ochrony środowiska

3. POZYCJE W BUDŻECIE

3.1. Pozycje w budżecie (pozycje operacyjne i powiązane pozycje pomocy technicznej i administracyjnej (dawniej pozycje B..A)), wraz z treścią:

Nie dotyczy

3.2. Czas trwania działania i wpływu finansowego:

Nie dotyczy

3.3. Informacje budżetowe (w razie potrzeby należy dodać rubryki) :

Pozycja w budżecie | Rodzaj wydatków | Nowe | Wkład EFTA | Wkład krajów ubiegających się o członkostwo | Dział w perspektywie finansowej |

4. ZESTAWIENIE ZASOBÓW

4.1. Zasoby finansowe

4.1.1. Zestawienie środków na zobowiązania (CA) i środków na płatności (PA)

mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Rodzaj wydatków | Sekcja nr | Rok 2010 | Rok 2011 | Rok 2012 | Rok 2013 | Rok 2014 | Rok 2015 | Razem |

Wydatki operacyjne[17] |

Środki na zobowiązania (CA) | 8.1. | a |

Środki na płatności (PA) | b |

Wydatki administracyjne w ramach kwoty referencyjnej[18] |

Pomoc techniczna i administracyjna (NDA) | 8.2.4. | c |

KWOTA REFERENCYJNA OGÓŁEM |

Środki na zobowiązania | a+c |

Środki na płatności | b+c |

Wydatki administracyjne nieuwzględnione w kwocie referencyjnej[19] |

Wydatki na zasoby ludzkie i powiązane wydatki (NDA) | 8.2.5. | d | 0,334 | 0,334 | 0,334 | 0,334 | 0,334 | 0,334 | 2,004 |

Wydatki administracyjne, inne niż koszty zasobów ludzkich i powiązane koszty, nieuwzględnione w kwocie referencyjnej (NDA) | 8.2.6. | e | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,732 |

Indykatywne koszty finansowe interwencji ogółem |

OGÓŁEM CA w tym koszty zasobów ludzkich | a+c+d+e | 0,456 | 0,456 | 0,456 | 0,456 | 0,456 | 0,456 | 2,736 |

OGÓŁEM PA w tym koszty zasobów ludzkich | b+c+d+e | 0,456 | 0,456 | 0,456 | 0,456 | 0,456 | 0,456 | 2,736 |

Szczegółowe informacje dotyczące współfinansowania

Jeżeli wniosek przewiduje współfinansowanie przez państwa członkowskie lub inne organy (należy określić które), w poniższej tabeli należy przedstawić szacowany poziom współfinansowania (można dodać kolejne rubryki, jeżeli współfinansowanie mają zapewniać różne organy):

mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Organ współfinansujący | Rok n | n + 1 | n + 2 | n + 3 | n + 4 | n + 5 i później | Razem |

…………………… | f |

OGÓŁEM CA w tym współfinansowanie | a+c+d+e+f |

4.1.2. Zgodność z programowaniem finansowym

( Wniosek jest zgodny z istniejącym programowaniem finansowym.

( Wniosek wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu w perspektywie finansowej.

( Wniosek może wymagać zastosowania postanowień porozumienia międzyinstytucjonalnego[20] (tzn. instrumentu elastyczności lub zmiany perspektywy finansowej).

4.1.3. Wpływ finansowy na dochody

( Wniosek nie ma wpływu finansowego na dochody.

( Wniosek ma następujący wpływ finansowy na dochody:

mln EUR (do 1 miejsca po przecinku)

Przed rozpoczęciem działania [rok n-1] | Sytuacja po rozpoczęciu działania |

Zasoby ludzkie ogółem |

5. OPIS I CELE

5.1. Potrzeba, która ma zostać zaspokojona w perspektywie krótko- lub długoterminowej

5.2. Wartość dodana z tytułu zaangażowania Wspólnoty i spójność wniosku z innymi instrumentami finansowymi oraz możliwa synergia.

5.3. Cele, spodziewane wyniki oraz wskaźniki związane z wnioskiem w kontekście ABM (zarządzania kosztami działań).

5.4. Metoda realizacji (indykatywna)

( Zarządzanie scentralizowane

( bezpośrednio przez Komisję

( pośrednio przez:

( agencje wykonawcze

( ustanowione przez Wspólnotę organy określone w art. 185 rozporządzenia finansowego

( krajowe organy sektora publicznego/organy pełniące misję służby publicznej

( Zarządzanie dzielone lub zdecentralizowane

( z państwami członkowskimi

( z krajami trzecimi

( Zarządzanie wspólne z organizacjami międzynarodowymi (należy wyszczególnić)

Uwagi:

6. MONITOROWANIE I OCENA

6.1. System monitorowania

6.2. Ocena

6.2.1. Ocena ex ante

6.2.2. Działania podjęte w wyniku oceny pośredniej/ex post (wnioski wyciągnięte z podobnych doświadczeń w przeszłości)

6.2.3. Warunki i częstotliwość przyszłych ocen.

7. Środki zwalczania nadużyć finansowych

8. SZCZEGÓŁOWE INFORMACJE DOTYCZĄCE ZASOBÓW

8.1. Cele wniosku z uwzględnieniem ich kosztu finansowego

Środki na zobowiązania w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Rok 2010 | Rok 2011 | Rok 2012 | Rok 2013 | Rok 2014 | Rok 2015 |

Urzędnicy lub pracownicy zatrudnieni na czas określony[23] (XX 01 01) | A*/AD | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 |

B*, C*/AST | 0,5 | 0,5 | 0,5 | 0,5 | 0,5 | 0,5 |

Pracownicy finansowani[24] w ramach art. XX 01 02 |

Inni pracownicy[25] finansowani w ramach art. XX 01 04/05 |

RAZEM | 1,5 | 1,5 | 1,5 | 1,5 | 1,5 | 1,5 |

8.2.2. Opis zadań związanych z działaniem

Zadania obejmują opracowanie przepisów wykonawczych i organizację spotkań.

8.2.3. Źródła zasobów ludzkich (stosunek pracy)

( Stanowiska obecnie przypisane do zarządzania programem, które zostaną utrzymane lub przekształcone.

( Stanowiska wstępnie przyznane w ramach rocznej strategii politycznej/wstępnego projektu budżetu (APS/PDB) na rok n

( Stanowiska, o które zostanie złożony wniosek w ramach następnej procedury APS/PDB

( Przesunięcia w ramach zasobów danej jednostki organizacyjnej (przesunięcia wewnętrzne)

( Stanowiska, których obsadzenie będzie konieczne w roku n, nieprzewidziane w APS/PDB na dany rok

8.2.4. Inne wydatki administracyjne uwzględnione w kwocie referencyjnej ( XX 01 04/05 – wydatki na administrację i zarządzanie )

mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Pozycja w budżecie (numer i treść) | Rok n | Rok n+1 | Rok n+2 | Rok n+3 | Rok n+4 | Rok n+5 i później | RAZEM |

Inna pomoc techniczna i administracyjna |

- wewnętrzna |

- zewnętrzna |

Pomoc techniczna i administracyjna ogółem |

8.2.5. Koszt finansowy zasobów ludzkich i powiązane koszty nieuwzględnione w kwocie referencyjnej

mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Rodzaj zasobów ludzkich | Rok 2010 | Rok 2011 | Rok 2012 | Rok 2013 | Rok 2014 | Rok 2015 |

Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony (XX 01 01) | 0,234 | 0,234 | 0,234 | 0,234 | 0,234 | 0,234 |

Pracownicy finansowani w ramach artykułu XX 01 02 (personel pomocniczy, oddelegowani eksperci krajowi (END), personel kontraktowy itp.) (należy określić pozycję w budżecie) |

Koszt zasobów ludzkich i koszty powiązane (nieuwzględnione w kwocie referencyjnej) ogółem | 0,234 | 0,234 | 0,234 | 0,234 | 0,234 | 0,234 |

Kalkulacja – urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony |

Standardowa pensja dla jednego urzędnika lub pracownika zatrudnionego na czas określony jak przewidziano w pkt 8.2.1 wynosi 0,117 mln EUR. |

Kalkulacja – pracownicy finansowani w ramach art. XX 01 02 |

8.2.6. Inne wydatki administracyjne nieuwzględnione w kwocie referencyjnej mln EUR (do 3 miejsc po przecinku) |

Rok 2010 | Rok 2011 | Rok 2012 | Rok 2013 | Rok 2014 | Rok 2015 | RAZEM |

XX 01 02 11 01 – podróże służbowe | 0,002 | 0,002 | 0,002 | 0,002 | 0,002 | 0,002 | 0,012 |

XX 01 02 11 02 – spotkania i konferencje |

XX 01 02 11 03 – komitety[27] | 0,120 | 0,120 | 0,120 | 0,120 | 0,120 | 0,120 | 0,72 |

XX 01 02 11 04 – badania i konsultacje |

XX 01 02 11 05 – systemy informatyczne |

2 Inne wydatki na zarządzanie ogółem (XX 01 02 11) | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,732 |

3 Inne wydatki o charakterze administracyjnym (należy wskazać jakie, odnosząc się do pozycji w budżecie) |

Ogółem wydatki administracyjne inne niż wydatki na zasoby ludzkie i powiązane koszty (nieuwzględnione w kwocie referencyjnej) | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,122 | 0,732 |

Kalkulacja – inne wydatki administracyjne nieuwzględnione w kwocie referencyjnej |

Od 2012 r. dwie podróże służbowe na rok w koszcie 1 000 EUR na podróż. Spotkania komitetu regulacyjnego ustanowionego na mocy rozporządzenia (koszt jednostkowy: 30 000 EUR na spotkanie) organizowane cztery razy w roku. |

[1] COM 251 z 21.5.2003.

[2] Dz.U. L 347 z 30.12.2005, s. 1.

[3] Dokument Rady 7014/04

[4] Konkluzje Rady 268/2003, s. 1.

[5] Dz.U. C […] z […], s. […].

[6] Dz.U. C […] z […], s. […].

[7] Dz.U. C […] z […], s. […].

[8] Dz.U. C […] z […], s. […].

[9] COM(2003)251 z 21.5.2003.

[10] Dz.U. L 347 z 30.12.2005, s. 1.

[11] Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1.

[12] *uwaga do Dz.U.: odniesienie należy uzupełnić po przyjęciu aktu.

[13] Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26.

[14] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

[15] Uwaga do Dz.U.: dwa lata po terminie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

[16] Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

[17] Wydatki niewchodzące w zakres rozdziału xx 01 w tytule xx.

[18] Wydatki w ramach art. xx 01 04 w tytule xx.

[19] Wydatki w ramach rozdziału xx 01 z wyłączeniem artykułu xx 01 04 lub xx 01 05.

[20] Patrz pkt 19 i 24 porozumienia międzyinstytucjonalnego.

[21] W razie potrzeby, tzn. gdy czas trwania działania przekracza 6 lat, należy wprowadzić dodatkowe kolumny.

[22] Zgodnie z opisem w pkt 5.3

[23] Koszty te NIE są uwzględnione w kwocie referencyjnej.

[24] Koszty te NIE są uwzględnione w kwocie referencyjnej.

[25] Koszty te są uwzględnione w kwocie referencyjnej.

[26] Należy odnieść się do oceny skutków finansowych regulacji dla danej agencji wykonawczej/danych agencji wykonawczych.

[27] Należy określić rodzaj komitetu i grupę, do której należy.