14.2.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/4

(1)

Unia musi zapewnić skuteczną ochronę integralności i właściwego funkcjonowania swojego systemu finansowego i rynku wewnętrznego przed praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. W związku z tym dyrektywa (UE) 2015/849 stanowi, że Komisja powinna wskazać państwa trzecie wysokiego ryzyka, które wykazują strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii.

(2)

Komisja powinna dokonywać przeglądu wykazu państw trzecich wysokiego ryzyka zawartego w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/1675 (2) w odpowiednim czasie pod kątem postępów poczynionych przez te państwa trzecie wysokiego ryzyka w usuwaniu strategicznych braków w ich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Komisja powinna uwzględnić w swoich ocenach nowe informacje pochodzące od organizacji międzynarodowych i organów normalizacyjnych, takie jak dokumenty wydane przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF). W świetle tych informacji Komisja powinna również określić dodatkowe państwa trzecie wysokiego ryzyka wykazujące strategiczne braki w swoich systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (AML/CFT).

(3)

Zgodnie z kryteriami określonymi w dyrektywie (UE) 2015/849 Komisja wzięła pod uwagę najnowsze dostępne informacje, w szczególności najnowsze publiczne oświadczenia FATF i dokument FATF pt. „Improving Global AML/CFT Compliance: ongoing process” oraz sprawozdania Grupy ds. Przeglądu Współpracy Międzynarodowej funkcjonującej w ramach FATF w odniesieniu do ryzyk stwarzanych przez poszczególne państwa trzecie zgodnie z art. 9 ust. 4 dyrektywy (UE) 2015/849.

(4)

FATF uznała Sri Lankę, Trynidad i Tobago oraz Tunezję za państwa mające strategiczne braki w swoich systemach AML/CFT, które stanowią zagrożenie dla międzynarodowego systemu finansowego; w celu usunięcia tych braków państwa te opracowały, we współpracy z FATF, plan działania.

(5)

Z uwagi na wysoki poziom integracji międzynarodowego systemu finansowego, bliskie powiązania między podmiotami gospodarczymi, dużą liczbę transakcji transgranicznych zawieranych z podmiotami z Unii i przez podmioty z Unii, a także stopień otwarcia rynku Komisja przyjmuje, że każde zagrożenie dla międzynarodowego systemu finansowego związane z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu stanowi również zagrożenie dla unijnego systemu finansowego.

(6)

Zgodnie z najnowszymi właściwymi informacjami Komisja doszła w swojej analizie do wniosku, że za jurysdykcję państwa trzeciego mającą strategiczne braki w swoim systemie AML/CFT, które to braki stwarzają znaczące zagrożenia dla systemu finansowego Unii, należy uznać Sri Lankę, Trynidad i Tobago oraz Tunezję, zgodnie z kryteriami określonymi w art. 9 dyrektywy (UE) 2015/849. Państwa te przedstawiły jednak pisemne zobowiązanie polityczne na wysokim szczeblu do usunięcia stwierdzonych braków i opracowały wraz z FATF plan działania, który pozwoli im spełnić wymogi określone w dyrektywie (UE) 2015/849. Komisja dokona ponownej oceny statusu tych państw w świetle wywiązania się przez nie z powyższego zobowiązania.

(7)

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/1675 należy zatem wprowadzić następujące zmiany,