2.2.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 34/73

Εισηγητής:

Gabriel SARRÓ IPARRAGUIRRE

1.1.

Η ΕΟΚΕ εκφράζει μεγάλη ανησυχία για το γεγονός ότι η κατάσταση της υδατοκαλλιέργειας στην ΕΕ δεν έχει βελτιωθεί παρά τη θετική διάθεση για την προώθησή της από την κοινή αλιευτική πολιτική (ΚΑλΠ), την κοινή οργάνωση των αγορών (ΚΟΑ) και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ).

1.2.

Η ΕΟΚΕ επισημαίνει ότι η βασική αιτία που είναι υπεύθυνη για τη βραδύτητα των διοικητικών διαδικασιών της υδατοκαλλιέργειας και για την έλλειψη διαθέσιμων χώρων είναι η πολυσύνθετη εφαρμογή, από τις δημόσιες αρχές των κρατών μελών και των περιφερειών τους, του περιβαλλοντικού δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως δε της οδηγίας-πλαισίου για τα ύδατα, της οδηγίας-πλαισίου για τη θαλάσσια στρατηγική και των σχετικών με το δίκτυο Natura 2000 ρυθμίσεων. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε υπερβολικά δαπανηρές απαιτήσεις από τις επιχειρήσεις υδατοκαλλιέργειας οι οποίες, παραδόξως, δεν εξασφαλίζουν μεγαλύτερη προστασία του περιβάλλοντος.

1.3.

Η ΕΟΚΕ καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναπτύξει πλήρως τις υποχρεώσεις της ως προς τον συντονισμό των κοινών αρμοδιοτήτων στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας, συμπεριλαμβανομένης της απλούστευσης των διοικητικών διαδικασιών και της συμμετοχής των υπηρεσιών των εθνικών και των περιφερειακών δημόσιων διοικήσεων που έχουν αρμοδιότητες στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας.

1.4.

Η ΕΟΚΕ απαιτεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη θα ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την εφαρμογή του ευρωπαϊκού περιβαλλοντικού δικαίου, πράγμα αναγκαίο για τη μείωση του περιττού διοικητικού φόρτου και την παράλληλη εξασφάλιση της διαφύλαξης της ποιότητας των υδάτων και των οικοσυστημάτων.

1.5.

Η ΕΟΚΕ επισημαίνει ότι χωρίς την επίλυση των προβλημάτων των διοικητικών διαδικασιών και της διαθεσιμότητας χώρων υδατοκαλλιέργειας, η υδατοκαλλιέργεια της Ένωσης δεν θα μπορέσει να αξιοποιήσει σωστά τα κονδύλια του ΕΤΘΑ, όπως συνέβη και στην περίπτωση του προηγούμενου Ευρωπαϊκού Ταμείου Αλιείας (ΕΤΑλ). Ανησυχεί εξάλλου ότι, λόγω των μέτρων μείωσης του ελλείμματος του προϋπολογισμού στα κράτη μέλη, θα σταματήσουν να χρηματοδοτούνται πρωτοβουλίες βιώσιμης υδατοκαλλιέργειας, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας.

1.6.

Η ΕΟΚΕ καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να θέσει επειγόντως σε λειτουργία το γνωμοδοτικό συμβούλιο για την υδατοκαλλιέργεια και να υποστηρίξει ενεργά την αποτελεσματική λειτουργία του. Αυτό το σώμα θα είναι αποτελεσματικό μόνον εάν συνεργαστούν τόσο οι ενδιαφερόμενοι φορείς όσο και οι ευρωπαϊκές και εθνικές δημόσιες υπηρεσίες, αλλά ιδίως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

1.7.

Η ΕΟΚΕ καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διεξαγάγει, από κοινού με τα κράτη μέλη, διεξοδική παρακολούθηση των πολυετών εθνικών στρατηγικών σχεδίων για την υδατοκαλλιέργεια, για να γίνει γνωστός ο βαθμός επίτευξης των στόχων τους και να εξασφαλίσει τη συμμετοχή σε αυτά όλων των υπηρεσιών των εθνικών δημόσιων διοικήσεων με περιβαλλοντικές αρμοδιότητες.

1.8.

Η ΕΟΚΕ προειδοποιεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι κρίσιμα για το μέλλον της υδατοκαλλιέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι προσπάθειες για τη θέσπιση ρυθμιστικού πλαισίου που θα τονώνει τη βιώσιμη υδατοκαλλιέργεια μπορεί να αποβούν μάταιες χωρίς αυστηρή παρακολούθηση της κατάστασης και διασφάλιση της εξάλειψης των τρεχουσών συμφορήσεων που, όπως επισημαίνεται, εμφανίζονται στις υπηρεσίες της δημόσιας διοίκησης των κρατών μελών που δεν συμμετείχαν στην προετοιμασία των πολυετών εθνικών στρατηγικών σχεδίων για την υδατοκαλλιέργεια.

2.1.

Οι ισχύοντες κανονισμοί για την κοινή αλιευτική πολιτική (ΚΑλΠ) και την κοινή οργάνωση της αγοράς (ΚΟΑ) στον τομέα των προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας αποδίδουν έναν άνευ προηγουμένου πρωταγωνιστικό ρόλο στη βιώσιμη ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

2.2.

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ) διαθέτει ειδικό προϋπολογισμό για την ανάπτυξη της βιώσιμης υδατοκαλλιέργειας, οι πιστώσεις του οποίου ανέρχονται στο γενναιόδωρο ποσό του 1,2 δισεκατ. ευρώ για την περίοδο 2014-2020.

2.3.

Τα τελευταία χρόνια η ΕΟΚΕ έχει εκπονήσει δύο γνωμοδοτήσεις για την υδατοκαλλιέργεια (1), (2). Και στις δύο γνωμοδοτήσεις υπογραμμίζεται η σημασία αυτής της δραστηριότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση και προτρέπονται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη να προάγουν την υπεύθυνη και βιώσιμη υδατοκαλλιέργεια.

2.4.

Η Επιτροπή δημοσίευσε το 2013 στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές για τη βιώσιμη ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας στην ΕΕ. Οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές αποσκοπούσαν στην παροχή καθοδήγησης στα κράτη μέλη ώστε να καθορίσουν εθνικούς στόχους σχετικά με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση εκκίνησης του καθενός, τις εθνικές ιδιαιτερότητες και τις θεσμικές τους διατάξεις.

2.4.1.

Μεταξύ άλλων, οι κατευθυντήριες γραμμές συνιστούσαν στα κράτη μέλη την κατάρτιση πολυετών εθνικών στρατηγικών σχεδίων για την υδατοκαλλιέργεια, τα οποία θα καθορίζουν κοινούς στόχους και, όπου αυτό είναι δυνατόν, δείκτες για τη μέτρηση της προόδου προς την επίτευξη των εν λόγω στόχων. Τα εν λόγω στρατηγικά σχέδια θα έπρεπε να αποβλέπουν στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας της υδατοκαλλιέργειας και τη στήριξη της ανάπτυξής της μέσω της καινοτομίας, όπως επίσης στην τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, την προαγωγή της διαφοροποίησης, τη βελτίωση της ποιότητας διαβίωσης στις αγροτικές και παράκτιες περιοχές, καθώς και στην εξασφάλιση ισότιμων όρων στους παραγωγούς προϊόντων υδατοκαλλιέργειας όσον αφορά την πρόσβαση στον θαλάσσιο και χερσαίο χώρο.

2.4.2.

Όλα τα κράτη μέλη όπου υπάρχει κλάδος υδατοκαλλιέργειας κατέθεσαν το 2013 τα πολυετή εθνικά στρατηγικά τους σχέδια. Τα περισσότερα από τα μέτρα και τις δράσεις που προτείνονται σε αυτά τα σχέδια ενσωματώθηκαν αργότερα στα αντίστοιχα επιχειρησιακά προγράμματα για να χρηματοδοτηθούν μέσω του ΕΤΘΑ. Αυτό αναμένεται να διευκολύνει την εφαρμογή των εν λόγω μέτρων και δράσεων.

2.5.

Η νέα ΚΑλΠ προβλέπει τη σύσταση ενός γνωμοδοτικού συμβουλίου για την υδατοκαλλιέργεια, το οποίο θα διαδεχθεί την πρώην συμβουλευτική επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας (Ομάδα 2: Υδατοκαλλιέργεια). Το εν λόγο συμβούλιο έχει ως στόχο να διευκολύνει τις συζητήσεις σχετικά με ζητήματα που αφορούν την υδατοκαλλιέργεια και να υποβάλλει συστάσεις και προτάσεις στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Παράλληλα, είναι σε εξέλιξη η θέσπιση γνωμοδοτικού συμβουλίου για τις αγορές, με στόχο τη βελτίωση στην εμπορική διάθεση όχι μόνο των αλιευτικών προϊόντων αλλά και των προϊόντων υδατοκαλλιέργειας.

3.1.

Ο Οργανισμός Επισιτισμού και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO) εκτιμά ότι η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων πρέπει να αυξηθεί κατά 70 % περίπου από σήμερα μέχρι το 2050, προκειμένου να τραφούν τα 9 δισεκατομμύρια που προβλέπεται ότι θα αποτελούν τότε τον πληθυσμό της Γης. Ο εν λόγω οργανισμός δίνει ιδιαίτερη σημασία στην υδατοκαλλιέργεια ως πηγή προϊόντων διατροφής με δυνατότητες ανάπτυξης, συνιστά δε την προώθησή της ως μέσου παροχής τροφίμων, απασχόλησης και πλούτου.

3.2.

Η κατανάλωση ψαριών και άλλων προϊόντων διατροφής υδρόβιας προέλευσης συνιστάται λόγω της διατροφικής τους αξίας και της σημασίας τους για τη διατήρηση της καλής υγείας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης των ατόμων σε διατροφή αρκούντως πλούσια σε προϊόντα υδρόβιας προέλευσης αποτελεί κοινωνική προτεραιότητα. Η ετήσια κατά κεφαλή κατανάλωση προϊόντων υδρόβιας προέλευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι περίπου 23,9 kg, με ελαφρές τάσεις αύξησης.

3.3.

Η ΕΟΚΕ σημειώνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζει έλλειμμα του εξωτερικού εμπορικού ισοζυγίου προϊόντων υδρόβιας προέλευσης που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση. Η ετήσια ζήτηση στην εσωτερική αγορά είναι περίπου 13,2 εκατ. τόνοι προϊόντων υδρόβιας προέλευσης, εκ των οποίων μόνο το 10 % προέρχεται από την υδατοκαλλιέργεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έναντι του 25 % που προέρχεται από την αλιεία και του 65 % που προέρχεται από εισαγωγές. Το ποσοστό των εισαγωγών είχε αυξηθεί, αλλά σταθεροποιήθηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Εν πάση περιπτώσει, η κατάσταση αυτή αντιπροσωπεύει τεράστια ανισορροπία, η οποία καθιστά ευάλωτη την Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά την παρούσα και τη μελλοντική της επισιτιστική ασφάλεια.

3.4.

Η ετήσια παραγωγή υδατοκαλλιέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανέρχεται στα 1,2 εκατ. τόνους. Εξ αυτών, το 65,4 % προέρχεται από τη θαλάσσια υδατοκαλλιέργεια και το 34,6 % από την υδατοκαλλιέργεια εσωτερικών υδάτων. Η αξία της κατά την πρώτη πώληση είναι περίπου 4 δισεκατ. ευρώ. Τα συστήματα παραγωγής ποικίλλουν, από παραδοσιακά, σε λίμνες φυσικές ή τεχνητές, μέχρι άλλα πιο τεχνητής φύσης, συμπεριλαμβανομένων δεξαμενών ή κλωβών στην ανοικτή θάλασσα ή σε μονάδες επανακυκλοφορίας.

3.5.

Ο κανονισμός για το ΕΤΘΑ υιοθετήθηκε και δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2014. Τα επιχειρησιακά προγράμματα των κρατών μελών για το ΕΤΘΑ δεν εγκρίθηκαν οριστικά από την Επιτροπή παρά το φθινόπωρο του 2015, με έναν χρόνο και πέντε μήνες καθυστέρηση.

3.5.1.

Το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο δημοσίευσε το 2014 μελέτη σχετικά με την αποτελεσματικότητα της στήριξης του προηγούμενου Ταμείου Αλιείας (ΕΤΑλ) στην υδατοκαλλιέργεια. Στην εν λόγω μελέτη, το Ελεγκτικό Συνέδριο κατέληγε ότι το ΕΤΑλ δεν στήριξε αποτελεσματικά τη βιώσιμη ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας. Θεωρούσε ότι, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα μέτρα στήριξης δεν ήταν δεόντως σχεδιασμένα ούτε παρακολουθούνταν κατάλληλα, καθώς και ότι δεν παρείχαν αρκετά σαφές πλαίσιο για την ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας. Σε επίπεδο κρατών μελών, τα μέτρα στήριξης δεν σχεδιάστηκαν ούτε εφαρμόστηκαν κατάλληλα, ενώ τα εθνικά στρατηγικά σχέδια και τα επιχειρησιακά τους προγράμματα δεν παρείχαν επαρκώς σαφή βάση για την προαγωγή της υδατοκαλλιέργειας.

3.6.

Η υδατοκαλλιέργεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα παρέχει 85 000 άμεσες θέσεις εργασίας, αλλά ο αριθμός αυτός παραμένει στάσιμος. Η ΕΟΚΕ κρίνει θετική την εκτίμηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι κάθε εκατοστιαία μονάδα αύξησης στην κατανάλωση προϊόντων υδατοκαλλιέργειας προέλευσης ΕΕ συνεπάγεται τη δημιουργία 3 000 έως 4 000 θέσεων πλήρους απασχόλησης. Εξάλλου, πρέπει να αναφερθούν οι περίπου 200 000 έμμεσες θέσεις εργασίας στους βοηθητικούς κλάδους της υδατοκαλλιέργειας, τη μεταποίηση και τις συμπληρωματικές δραστηριότητες.

3.7.

Η ΕΟΚΕ αναγνωρίζει το γεγονός ότι τα κράτη μέλη έχουν καταρτίσει και υποβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα πολυετή εθνικά στρατηγικά τους σχέδια για την υδατοκαλλιέργεια. Παρ’ όλα αυτά, θεωρεί ότι η συμμετοχή των οικονομικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικών φορέων στην κατάρτισή τους ήταν ανεπαρκής σε σύγκριση με την παρέμβαση της δημόσιας διοίκησης και ιδίως σε σύγκριση με τον πρωταγωνιστικό ρόλο των άμεσα αρμόδιων για την υδατοκαλλιέργεια υπηρεσιών.

4.1.

Η ΕΟΚΕ θεωρεί ότι η ανισορροπία στο ισοζύγιο εξωτερικού εμπορίου προϊόντων υδρόβιας προέλευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι αποδεκτή ούτε από οικονομική άποψη, λόγω του εμπορικού ελλείμματος που συνεπάγεται, ούτε από κοινωνική άποψη, λόγω της απώλειας ευκαιριών απασχόλησης.

4.2.

Η ΕΟΚΕ επιβεβαιώνει ότι η παραγωγή προϊόντων υδατοκαλλιέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την εμφανή στασιμότητά της περί το 2000, δεν κατάφερε να ξαναπάρει την ανιούσα παρά τις προσπάθειες των διαφόρων ευρωπαϊκών, εθνικών και περιφερειακών θεσμικών οργάνων. Οι παραγόμενες ποσότητες παραμένουν στάσιμες παρά την ελαφρά άνοδο της συνολικής εμπορικής τους αξίας.

4.3.

Τα αίτια της τελμάτωσης της υδατοκαλλιέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τη στιγμή που στον υπόλοιπο κόσμο σημειώνεται αύξηση με ταχείς ρυθμούς, περιγράφηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές της του 2013 για τη βιώσιμη ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι δύο βασικοί λόγοι που επισημάνθηκαν ήταν η πολυπλοκότητα των διοικητικών διαδικασιών για την άσκηση της δραστηριότητας και η δυσκολία νόμιμης πρόσβασης σε τοποθεσίες για τα ιχθυοτροφεία ή τις επεκτάσεις τους.

4.4.

Η ΕΟΚΕ αναγνωρίζει τις προσπάθειες που έχει καταβάλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να βοηθήσει τις εθνικές και περιφερειακές αρχές στην εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας στον τομέα του περιβάλλοντος χωρίς περιττές επιβαρύνσεις για τους υδατοκαλλιεργητές. Για τον σκοπό αυτό έχουν δημοσιευθεί κατευθυντήριες γραμμές για την υδατοκαλλιέργεια σε σχέση με το δίκτυο Natura 2000, καθώς και σε σχέση με την οδηγία-πλαίσιο για τα ύδατα, ενώ εκκρεμούν οι κατευθυντήριες γραμμές για τη σχέση της υδατοκαλλιέργειας με την οδηγία-πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική. Ωστόσο, υπάρχει κενό στις γνώσεις και την εφαρμογή των εν λόγω κατευθυντήριων γραμμών από τις εθνικές και περιφερειακές αρχές με αρμοδιότητες στον τομέα του περιβάλλοντος.

4.5.

Η ΕΟΚΕ σημειώνει ότι η καθυστέρηση της έγκρισης του κανονισμού ΕΤΘΑ και των επιχειρησιακών προγραμμάτων των κρατών μελών θα οδηγήσει στην καθυστέρηση της έναρξης της πραγματικής χρήσης των κονδυλίων του ΕΤΘΑ από επιχειρήσεις στα κράτη μέλη μέχρι και τα τέλη του 2016, στην καλύτερη των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο σημαίνει καθυστέρηση σχεδόν τριών ετών.

4.6.

Εκθέσεις όπως αυτή του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου του 2014 διαπιστώνουν ότι η βιώσιμη ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας έμεινε στάσιμη λόγω έλλειψης κατάλληλου θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού και λόγω πολυπλοκότητας των διαδικασιών έγκρισης. Το Ελεγκτικό Συνέδριο επιβεβαίωσε επίσης ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν επιτευχθεί οι κύριοι στόχοι της ανάπτυξης στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας και ότι ο εν λόγω τομέας παρουσίαζε στασιμότητα επί σειρά ετών.

4.7.

Η ΕΟΚΕ διαπιστώνει με ικανοποίηση ότι ο προϋπολογισμός του ΕΤΘΑ που διατίθεται για την ανάπτυξη της βιώσιμης υδατοκαλλιέργειας είναι σχεδόν τριπλάσιος από τον προϋπολογισμό του προηγούμενου ΕΤΑλ.

4.7.1.

Η ΕΟΚΕ υπογραμμίζει τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα κράτη μέλη που είναι οι κύριοι παραγωγοί υδατοκαλλιέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση να συνεισφέρουν στη συγχρηματοδότηση των κονδυλίων του ΕΤΘΑ, λόγω των δημοσιονομικών περιορισμών που απορρέουν από την υποχρέωσή τους να συμμορφώνονται με τις δεσμεύσεις μείωσης του ελλείμματος.

4.8.

Η ΕΟΚΕ συμφωνεί ότι αποτελεί απόλυτη ανάγκη η ύπαρξη ενός ευρωπαϊκού φόρουμ όπου θα συμμετέχουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς, προκειμένου να συζητούν για την κατάσταση της υδατοκαλλιέργειας και να προτείνουν συναινετικές συστάσεις στα ευρωπαϊκά και εθνικά θεσμικά όργανα, όπως έκανε η συμβουλευτική επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας. Για τον λόγο αυτό, επιδοκιμάζει το νέο γνωμοδοτικό συμβούλιο για την υδατοκαλλιέργεια και την ευρεία εκπροσώπηση των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων, καθώς και των ερευνητών και των καταναλωτών σε αυτό. Ωστόσο, εκφράζει τη λύπη της για την καθυστέρηση στη συγκρότηση και τη λειτουργία του, που είχε ως αποτέλεσμα ένα κενό τριών ετών μεταξύ της λήξης της λειτουργίας της συμβουλευτικής επιτροπής και της έναρξης λειτουργίας του γνωμοδοτικού συμβουλίου.

4.8.1.

Η ΕΟΚΕ εκφράζει την ανησυχία της για το ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα διατηρήσει το ίδιο επίπεδο συμμετοχής στο νέο γνωμοδοτικό συμβούλιο για την υδατοκαλλιέργεια με τη συμμετοχή της στην πρώην συμβουλευτική επιτροπή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στη συμβουλευτική επιτροπή ήταν η ίδια η Επιτροπή που διηύθυνε την εκτελεστική γραμματεία, ενώ στο νέο γνωμοδοτικό συμβούλιο για την υδατοκαλλιέργεια η γραμματεία δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με την Επιτροπή. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τόσο τη δυνατότητα έκκλησης προς τις ευρωπαϊκές δημόσιες υπηρεσίες όσο και τη διάδοση των συστάσεων. Η ΕΟΚΕ εκφράζει την ανησυχία της για το γεγονός ότι η Επιτροπή μπορεί να εκληφθεί ως ένας ακόμη συμμετέχων στο γνωμοδοτικό συμβούλιο για την υδατοκαλλιέργεια, ενώ πρέπει να συνεχίσει να διαδραματίζει ηγετικό ρόλο.

4.9.

Η ΕΟΚΕ σημειώνει ότι τα πολυετή εθνικά στρατηγικά σχέδια των κρατών μελών για την υδατοκαλλιέργεια δεν έχουν ακόμη αποδώσει καρπούς. Από την άλλη, στα περισσότερα κράτη μέλη, οι μηχανισμοί παρακολούθησης των αποτελεσμάτων των εθνικών σχεδίων δεν τίθενται σε λειτουργία.

4.9.1.

Η ΕΟΚΕ σημειώνει ότι τα μέχρι στιγμής ισχνά αποτελέσματα από την εφαρμογή των πολυετών εθνικών στρατηγικών σχεδίων για την υδατοκαλλιέργεια οφείλονται στο γεγονός ότι τα εμπόδια που παρακωλύουν τη βιώσιμη ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας δεν αντιμετωπίζονται με τον δέοντα δυναμισμό. Τα εμπόδια αυτά εντοπίζονται, ως επί το πλείστον, σε υπηρεσίες της δημόσιας διοίκησης των κρατών μελών που έχουν μείνει εκτός της ανάπτυξης των στρατηγικών σχεδίων και ως εκ τούτου δεν τα γνωρίζουν. Κατά συνέπεια, απαιτείται η ενεργός συμμετοχή των υπηρεσιών αυτών κατά την εφαρμογή των στρατηγικών σχεδίων.

4.10.

Η ΕΟΚΕ καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτρέψει τις δημόσιες υπηρεσίες των κρατών μελών και των περιφερειών τους, κατά την εφαρμογή των ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών κανόνων, να λαμβάνουν υπόψη τη βιώσιμη ανάπτυξη με τις τρεις πτυχές της: την περιβαλλοντική, την κοινωνική και την οικονομική, σταθμίζοντάς την, ταυτόχρονα, με γνώμονα την ανάγκη για βελτίωση της επισιτιστικής ασφάλειας στην Ένωση.