EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 02015R2365-20240109
Regulation (EU) 2015/2365 of the European Parliament and of the Council of 25 November 2015 on transparency of securities financing transactions and of reuse and amending Regulation (EU) No 648/2012 (Text with EEA relevance)Text with EEA relevance
Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ponownego wykorzystania oraz zmiany rozporządzenia (UE) nr 648/2012 (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ponownego wykorzystania oraz zmiany rozporządzenia (UE) nr 648/2012 (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.
02015R2365 — PL — 09.01.2024 — 004.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2015/2365 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ponownego wykorzystania oraz zmiany rozporządzenia (UE) nr 648/2012 (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 337 z 23.12.2015, s. 1) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/463 z dnia 30 stycznia 2019 r. |
L 80 |
16 |
22.3.2019 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/23 z dnia 16 grudnia 2020 r. |
L 22 |
1 |
22.1.2021 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2023/2869 z dnia 13 grudnia 2023 r. |
L |
1 |
20.12.2023 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2015/2365
z dnia 25 listopada 2015 r.
w sprawie przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ponownego wykorzystania oraz zmiany rozporządzenia (UE) nr 648/2012
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
ROZDZIAŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES ORAZ DEFINICJE
Artykuł 1
Przedmiot
Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące przejrzystości transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ponownego wykorzystania.
Artykuł 2
Zakres stosowania
Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:
kontrahentów transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych z siedzibą:
w Unii, w tym do wszystkich ich oddziałów bez względu na to, gdzie się znajdują;
w państwie trzecim, jeżeli transakcja finansowana z użyciem papierów wartościowych zawierana jest w ramach działalności oddziału danego kontrahenta w Unii;
spółek zarządzających przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) oraz spółek inwestycyjnych UCITS zgodnie z dyrektywą 2009/65/WE;
zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ZAFI), którzy otrzymali zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2011/61/UE;
kontrahentów angażujących się w ponowne wykorzystanie, z siedzibą:
w Unii, w tym do wszystkich ich oddziałów bez względu na to, gdzie się znajdują;
w państwie trzecim, gdy:
Art. 4 i 15 nie mają zastosowania do:
członków Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC), innych organów państw członkowskich pełniących podobne funkcje oraz innych unijnych podmiotów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w zarządzaniu takim długiem;
Banku Rozrachunków Międzynarodowych;
banku centralnego i innych organów pełniących podobne funkcje oraz innych organów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w zarządzaniu takim długiem, w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
W tym celu i przed przyjęciem takich aktów delegowanych Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające ocenę międzynarodowego traktowania banków centralnych i podmiotów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w zarządzaniu takim długiem.
Sprawozdanie to zawiera analizę porównawczą traktowania banków centralnych i wspomnianych podmiotów w kontekście ram prawnych szeregu państw trzecich. Jeżeli w sprawozdaniu stwierdzi się – w szczególności w odniesieniu do analizy porównawczej i potencjalnych skutków – że wyłączenie obowiązków pieniężnych tych banków centralnych i podmiotów państw trzecich z art. 15 jest konieczne, Komisja przyjmie akt delegowany dodający te banki i podmioty do wykazu określonego w ust. 2 niniejszego artykułu.
Artykuł 3
Definicje
Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„repozytorium transakcji” oznacza osobę prawną zajmującą się gromadzeniem i przechowywaniem na szczeblu centralnym danych dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych;
„kontrahent” oznacza kontrahenta finansowego lub kontrahenta niefinansowego;
„kontrahent finansowy” oznacza:
firmę inwestycyjną, która otrzymała zezwolenie zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE ( 1 );
instytucję kredytową, która otrzymała zezwolenie zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE ( 2 ) lub z rozporządzeniem (UE) nr 1024/2013;
zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, który uzyskał zezwolenie zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE ( 3 );
UCITS i, w stosownych przypadkach, jego spółkę zarządzającą, które otrzymały zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2009/65/WE;
AFI zarządzany przez zarządzającego alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI), który otrzymał zezwolenie lub został zarejestrowany zgodnie z dyrektywą 2011/61/UE;
instytucję pracowniczych programów emerytalnych, która otrzymała zezwolenie lub została zarejestrowana zgodnie z dyrektywą 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 4 );
kontrahenta centralnego, który otrzymał zezwolenie zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012;
centralny depozyt papierów wartościowych, który otrzymał zezwolenie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 ( 5 );
podmiot z państwa trzeciego, który potrzebowałby zezwolenia lub rejestracji zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w lit. a)–h), gdyby miał siedzibę w Unii;
„kontrahent niefinansowy” oznacza przedsiębiorstwo z siedzibą w Unii lub w państwie trzecim, inne niż podmioty, o których mowa w pkt 3;
„siedziba” oznacza:
jeżeli kontrahent jest osobą fizyczną – siedzibę główną;
jeżeli kontrahent jest osobą prawną – siedzibę statutową;
jeżeli zgodnie z właściwym dla niego prawem krajowym kontrahent nie ma siedziby statutowej – siedzibę główną;
„oddział” oznacza miejsce prowadzenia działalności inne niż siedziba główna, które stanowi część kontrahenta i które nie ma osobowości prawnej;
„udzielanie pożyczek papierów wartościowych lub towarów” lub „zaciąganie pożyczek papierów wartościowych lub towarów” oznaczają transakcję, poprzez którą kontrahent przekazuje papiery wartościowe lub towary, a warunkiem transakcji jest zobowiązanie pożyczkobiorcy do zwrotu równoważnych papierów wartościowych lub towarów w przyszłym terminie lub na żądanie strony przekazującej; dla kontrahenta przekazującego papiery wartościowe lub towary transakcja taka stanowi transakcję udzielenia pożyczki papierów wartościowych lub towarów, natomiast dla kontrahenta, któremu papiery wartościowe lub towary są przekazywane, stanowi ona transakcję zaciągnięcia pożyczki papierów wartościowych lub towarów;
„transakcja zwrotna kupno-sprzedaż” (buy-sell back) lub „transakcja zwrotna sprzedaż-kupno” (sell-buy back) oznacza transakcję, w której kontrahent kupuje lub sprzedaje papiery wartościowe, towary lub gwarantowane prawa do papierów wartościowych lub towarów, zgadzając się, odpowiednio, na sprzedaż lub odkup papierów wartościowych, towarów lub takich gwarantowanych praw tego samego rodzaju w określonej cenie i przyszłym terminie; dla kontrahenta kupującego papiery wartościowe, towary lub gwarantowane prawa transakcja taka stanowi transakcję zwrotną kupno-sprzedaż, natomiast dla kontrahenta sprzedającego takie papiery, towary lub prawa stanowi ona transakcję zwrotną sprzedaż-kupno, przy czym taka transakcja zwrotna kupno-sprzedaż lub sprzedaż-kupno nie jest regulowana umową z udzielonym przyrzeczeniem odkupu ani umową z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, w rozumieniu pkt 9;
„transakcja odkupu” oznacza transakcję regulowaną umową, poprzez którą kontrahent przenosi na drugą stronę papiery wartościowe, towary albo gwarantowane prawa do papierów wartościowych lub towarów, gdy gwarancji takiej udzieliła uznana giełda posiadająca prawo do tych papierów lub towarów, przy czym umowa nie zezwala kontrahentowi na przeniesienie ani zastaw danego papieru wartościowego lub towaru na rzecz więcej niż jednego kontrahenta jednocześnie, a warunkiem transakcji jest zobowiązanie do odkupu tych papierów lub zastępczych papierów wartościowych, lub towarów o tych samych cechach, po określonej cenie w przyszłym terminie, który został ustalony lub zostanie ustalony przez stronę przenoszącą; dla kontrahenta sprzedającego papiery wartościowe lub towary transakcja ta stanowi umowę z udzielonym przyrzeczeniem odkupu, natomiast dla kontrahenta kupującego papiery lub towary stanowi ona umowę z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu;
„transakcja z obowiązkiem uzupełnienia zabezpieczenia kredytowego” oznacza transakcję, w której kontrahent udziela kredytu w związku z nabyciem, sprzedażą, przeniesieniem papierów wartościowych lub obrotem tymi papierami, i nie obejmuje kredytów innego rodzaju, które posiadają zabezpieczenie w postaci papierów wartościowych;
„transakcja finansowana z użyciem papierów wartościowych” oznacza:
transakcję odkupu;
udzielanie pożyczek papierów wartościowych lub towarów oraz zaciąganie pożyczek papierów wartościowych lub towarów;
transakcję zwrotną kupno-sprzedaż lub transakcję zwrotną sprzedaż-kupno;
transakcję z obowiązkiem uzupełnienia zabezpieczenia kredytowego;
„ponowne wykorzystanie” oznacza wykorzystanie przez kontrahenta otrzymującego – we własnym imieniu i na własny rachunek lub na rachunek innego kontrahenta, w tym osoby fizycznej – instrumentów finansowych otrzymanych na mocy uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń; wykorzystanie takie obejmuje przeniesienie tytułu lub wykonanie prawa korzystania zgodnie z art. 5 dyrektywy 2002/47/WE, ale nie obejmuje likwidacji instrumentu finansowego w przypadku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta przekazującego zabezpieczenie;
„uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń polegające na przeniesieniu tytułu” oznacza uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń finansowych polegające na przeniesieniu tytułu, zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2002/47/WE, zawarte między kontrahentami w celu zabezpieczenia zobowiązania;
„uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń w formie gwarancji” oznacza uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń finansowych w formie gwarancji, zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2002/47/WE, zawarte między kontrahentami w celu zabezpieczenia zobowiązania;
„uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń” oznacza uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń polegające na przeniesieniu tytułu lub uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń w formie gwarancji;
„instrument finansowy” oznacza instrument finansowy, zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 15 dyrektywy 2014/65/UE;
„towar” oznacza towar, zgodnie z definicją w art. 2 pkt 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1287/2006 ( 6 );
„swap przychodu całkowitego” oznacza kontrakt pochodny, zgodnie z definicją w art. 2 pkt 7 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, na mocy którego jeden kontrahent przenosi całkowity wynik ekonomiczny zobowiązania referencyjnego, w tym dochód z odsetek i opłat, zyski i straty wynikające ze zmian cen, a także straty kredytowe, na innego kontrahenta.
ROZDZIAŁ II
PRZEJRZYSTOŚĆ TRANSAKCJI FINANSOWANYCH Z UŻYCIEM PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
Artykuł 4
Obowiązek zgłaszania oraz klauzule ochronne w odniesieniu do transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych
Obowiązek zgłaszania, o którym mowa w akapicie pierwszym, ma zastosowanie do transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, które:
zostały zawarte przed stosowną datą rozpoczęcia stosowania określoną w art. 33 ust. 2 lit. a) i które w tym dniu pozostają niezrealizowane, jeżeli:
rezydualny termin zapadalności tych transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych w tej dacie przekracza 180 dni; lub jeżeli
takie transakcje finansowane z użyciem papierów wartościowych mają nieokreślony termin zapadalności i 180 dni po tej dacie wciąż pozostają niezrealizowane;
zawierane są w odpowiednim dniu rozpoczęcia stosowania lub po odpowiedniej dacie rozpoczęcia stosowania określonej w art. 33 ust. 2 lit. a).
Transakcje finansowane z użyciem papierów wartościowych, o których mowa w akapicie drugim lit. a), zgłasza się w terminie 190 dni od odpowiedniej daty rozpoczęcia stosowania określonej w art. 33 ust. 2 lit. a).
W przypadku gdy UCITS zarządzany przez spółkę zarządzającą jest kontrahentem transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, spółka zarządzająca jest odpowiedzialna za dokonanie zgłoszenia w imieniu danego UCITS.
W przypadku gdy kontrahentem transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych jest AFI, jego ZAFI jest odpowiedzialny za dokonanie zgłoszenia w imieniu danego AFI.
W takich przypadkach EUNGiPW zapewnia, aby wszystkie odnośne podmioty, o których mowa w art. 12 ust. 2, miały dostęp do wszystkich szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, które są im niezbędne do wykonywania ich odnośnych obowiązków i uprawnień.
Aby zapewnić spójne stosowanie niniejszego artykułu oraz spójność ze zgłaszaniem na mocy art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 i ze standardami uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym, EUNGiPW – w ścisłej współpracy z ESBC i z uwzględnieniem potrzeb ESBC – opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających szczegóły zgłoszeń, o których mowa w ust. 1 i 5 niniejszego artykułu, w odniesieniu do poszczególnych rodzajów transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, obejmujące co najmniej:
wskazanie stron transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych oraz, jeżeli to inne podmioty, beneficjentów praw i obowiązków wynikających z tej transakcji;
kwotę główną; walutę; aktywa wykorzystane jako zabezpieczenie oraz ich rodzaj, jakość i wartość; metodę przekazania zabezpieczenia; fakt, czy zabezpieczenie jest dostępne do ponownego wykorzystania; w przypadkach, gdy zabezpieczenie odróżnia się od innych aktywów – czy zostało ono ponownie wykorzystane; ewentualne zabezpieczenie zastępcze; stawkę odkupu, opłatę za udzielenie pożyczki lub stawkę uzupełnienia zabezpieczenia kredytowego; redukcję wartości; datę waluty; termin zapadalności; najwcześniejszy termin wypowiedzenia; oraz segment rynku;
w zależności od transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych, szczegóły dotyczące:
reinwestycji zabezpieczenia gotówkowego;
papierów wartościowych lub towarów będących przedmiotem udzielania lub zaciągania pożyczek.
Przy opracowywaniu projektów tych standardów technicznych EUNGiPW uwzględnia techniczną specyfikę pakietów aktywów i, w stosownych przypadkach, przewidują możliwość zgłaszania danych dotyczących zabezpieczeń na poziomie pozycji.
EUNGiPW przedkłada Komisji projekty tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia 13 stycznia 2017 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Format obejmuje w szczególności:
globalne identyfikatory podmiotu prawnego (LEI) lub wstępne identyfikatory podmiotu prawnego do czasu pełnego wdrożenia systemu globalnych identyfikatorów podmiotu prawnego;
międzynarodowe kody identyfikujące papier wartościowy (kody ISIN); oraz
unikatowe identyfikatory transakcji.
Opracowując projekty tych standardów technicznych, EUNGiPW bierze pod uwagę zmiany na szczeblu międzynarodowym oraz standardy uzgodnione na szczeblu unijnym lub globalnym.
EUNGiPW przedkłada Komisji projekty tych wykonawczych standardów technicznych do dnia 13 stycznia 2017 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
ROZDZIAŁ III
REJESTRACJA REPOZYTORIÓW TRANSAKCJI I NADZÓR NAD NIMI
Artykuł 5
Rejestracja repozytoriów transakcji
Repozytorium transakcji składa do EUNGiPW jedno z następujących:
wniosek o rejestrację;
wniosek o rozszerzenie rejestracji na użytek art. 4 niniejszego rozporządzenia w przypadku repozytorium transakcji już zarejestrowanego na mocy tytułu VI rozdział 1 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
Jeżeli wniosek nie jest kompletny, EUNGiPW wyznacza termin, w którym dane repozytorium transakcji ma przedłożyć dodatkowe informacje.
Po stwierdzeniu, że wniosek jest kompletny, EUNGiPW powiadamia o tym dane repozytorium transakcji.
Aby zapewnić spójne stosowanie niniejszego artykułu, EUNGIPW opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających szczegóły wszystkich z wymienionych poniżej elementów:
procedur, o których mowa ust. 2 niniejszego artykułu i które mają stosować repozytoria transakcji w celu sprawdzenia kompletności i prawidłowości szczegółowych informacji zgłaszanych im na podstawie art. 4 ust. 1;
wniosku o rejestrację, o którym mowa w ust. 5 lit. a);
uproszczonego wniosku o rozszerzenie rejestracji, o którym mowa w ust. 5 lit. b), w celu uniknięcia dublowania wymogów.
EUNGiPW przedkłada Komisji projekty tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia 13 stycznia 2017 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Aby zapewnić jednolite warunki stosowania ust. 1 i 2, EUNGiPW opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających format obu z poniższych elementów:
wniosku o rejestrację, o którym mowa w ust. 5 lit. a);
wniosku o rozszerzenie usług, o którym mowa w ust. 5 lit. b).
W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. b) EUNGiPW opracowuje uproszczony format w celu uniknięcia dublowania procedur.
EUNGiPW przedkłada Komisji projekty tych wykonawczych standardów technicznych do dnia 13 stycznia 2017 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 6
Poprzedzające rejestrację powiadomienie właściwych organów i konsultacje z nimi, lub rozszerzenie rejestracji
Artykuł 7
Rozpatrzenie wniosku
Artykuł 8
Powiadomienie o decyzji EUNGiPW w sprawie rejestracji lub rozszerzeniu rejestracji
EUNGiPW bezzwłocznie powiadamia o swojej decyzji właściwy organ, o którym mowa w art. 6 ust. 1.
Artykuł 9
Uprawnienia EUNGiPW
Artykuł 10
Wycofanie rejestracji
Z zastrzeżeniem art. 73 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 EUNGiPW wycofuje rejestrację repozytorium transakcji, jeżeli dane repozytorium transakcji:
wyraźnie zrzeka się rejestracji lub nie świadczyło usług w poprzednich sześciu miesiącach;
uzyskało rejestrację na podstawie fałszywych oświadczeń lub w inny niezgodny z prawem sposób;
przestało spełniać warunki, na podstawie których zostało zarejestrowane.
Artykuł 11
Opłaty nadzorcze
W przypadku gdy repozytorium transakcji zostało już zarejestrowane na mocy tytułu VI rozdział 1 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, opłaty, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, dostosowuje się jedynie w celu odzwierciedlenia dodatkowych niezbędnych wydatków i kosztów związanych z rejestracją i uznaniem repozytoriów transakcji oraz nadzorem nad nimi na mocy niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 12
Przejrzystość i dostępność danych przechowywanych w repozytorium transakcji
Repozytorium transakcji gromadzi i przechowuje szczegółowe informacje dotyczące transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych oraz zapewnia, by następujące podmioty miały bezpośredni i natychmiastowy dostęp do tych szczegółowych informacji, tak by umożliwić im wykonywanie ich odnośnych obowiązków i uprawnień:
EUNGiPW;
Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) („EUNB”);
Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczymi Programami Emerytalnymi) („EUNUiPPE”);
ERRS;
właściwy organ nadzorujący systemy obrotu, w których zawierane są zgłaszane transakcje;
stosowni członkowie ESBC, w tym Europejski Bank Centralny (EBC) w trakcie wykonywania jego zadań w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego na mocy rozporządzenia (UE) nr 1024/2013;
stosowne organy państwa trzeciego, w odniesieniu do którego przyjęto akt wykonawczy na mocy art. 19 ust. 1;
organy nadzoru wyznaczone na mocy art. 4 dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 8 );
stosowne unijne organy nadzoru giełd i papierów wartościowych, których odnośne obowiązki i uprawnienia nadzorcze obejmują transakcje, rynki, uczestników i aktywa wchodzące w zakres niniejszego rozporządzenia;
Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 ( 9 );
organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone na mocy art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ( 10 );
Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 ( 11 );
organy, o których mowa w art. 16 ust. 1;
organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone na mocy art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23 ( 12 ).
W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu EUNGiPW – w ścisłej współpracy z ESBC i z uwzględnieniem potrzeb podmiotów, o których mowa w ust. 2 – opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających:
częstotliwość i szczegóły zagregowanych pozycji, o których mowa w ust. 1, oraz szczegółowe informacje dotyczące transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, o których mowa w ust. 2;
standardy operacyjne niezbędne do umożliwienia terminowego, ustrukturyzowanego i wszechstronnego:
gromadzenia danych;
agregowania i porównywania danych z różnych repozytoriów;
szczegóły informacji, do których dostęp mają mieć podmioty określone w ust. 2, z uwzględnieniem ich uprawnień i specyficznych potrzeb;
warunki, na jakich podmioty, o których mowa w ust. 2, mają mieć bezpośredni i natychmiastowy dostęp do danych przechowywanych w repozytoriach transakcji.
Projekty tych regulacyjnych standardów technicznych zapewniają brak możliwości zidentyfikowania stron transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych na podstawie informacji publikowanych zgodnie z ust. 1.
EUNGiPW przedkłada Komisji projekty tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia 13 stycznia 2017 r.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
ROZDZIAŁ IV
PRZEJRZYSTOŚĆ WOBEC INWESTORÓW
Artykuł 13
Przejrzystość przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w sprawozdaniach okresowych
Spółki zarządzające UCITS, spółki inwestycyjne UCITS oraz ZAFI informują swoich inwestorów o stosowaniu przez nich: transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych oraz swapów przychodu całkowitego w następujący sposób:
spółki zarządzające UCITS lub spółki inwestycyjne UCITS zamieszczają te informacje w sprawozdaniach półrocznych i rocznych, o których mowa w art. 68 dyrektywy 2009/65/WE;
ZAFI zamieszczają te informacje w sprawozdaniu rocznym, o którym mowa w art. 22 dyrektywy 2011/61/UE.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 14
Przejrzystość przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w dokumentach udostępnianych przed zawarciem umowy
Przygotowując projekt regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, EUNGiPW ma na uwadze fakt, że trzeba zapewnić wystarczająco długi czas na ich zastosowanie.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
ROZDZIAŁ V
PRZEJRZYSTOŚĆ PONOWNEGO WYKORZYSTANIA
Artykuł 15
Ponowne wykorzystanie instrumentów finansowych otrzymanych na mocy uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń
Ewentualne prawo kontrahentów do ponownego wykorzystania instrumentów finansowych otrzymanych jako zabezpieczenie podlega co najmniej obu następującym warunkom:
kontrahent przekazujący zabezpieczenie został należycie poinformowany na piśmie przez kontrahenta otrzymującego zabezpieczenie o ryzykach i konsekwencjach, jakie mogą się wiązać z jednym z następujących elementów:
wyrażeniem zgody na prawo korzystania z zabezpieczeń na podstawie uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń w formie gwarancji zgodnie z art. 5 dyrektywy 2002/47/WE;
zawarciem uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń polegającego na przeniesieniu tytułu;
kontrahent przekazujący zabezpieczenie udzielił uprzednio swojej wyraźnej zgody, poświadczonej podpisem złożonym na piśmie lub w prawnie równoważny sposób, na uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń w formie gwarancji, przy czym warunki tego uzgodnienia przewidują prawo korzystania zgodnie z art. 5 dyrektywy 2002/47/WE, lub też kontrahent ten jednoznacznie wyraził zgodę na zapewnienie zabezpieczenia w drodze uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń polegającego na przeniesieniu tytułu.
W odniesieniu do lit. a) akapitu pierwszego kontrahent przekazujący zabezpieczenie jest na piśmie informowany co najmniej o ryzykach i konsekwencjach, jakie mogą wyniknąć w przypadku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta otrzymującego zabezpieczenie.
Ewentualne wykonanie przez kontrahentów przysługującego im prawa do ponownego wykorzystania podlega co najmniej obu następującym warunkom:
ponowne wykorzystanie następuje zgodnie z warunkami określonymi w uzgodnieniu dotyczącym zabezpieczeń, o którym mowa w ust. 1 lit. b);
instrumenty finansowe otrzymane na mocy uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń zostają przeniesione z rachunku kontrahenta przekazującego zabezpieczenie.
W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego lit. b), w przypadku gdy kontrahent będący stroną uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń ma siedzibę w państwie trzecim, a rachunek kontrahenta przekazującego zabezpieczenie jest prowadzony w państwie trzecim i podlega jego przepisom prawnym, ponowne wykorzystanie potwierdza się za pomocą przeniesienia z rachunku kontrahenta przekazującego zabezpieczenie albo za pomocą innych stosownych środków.
ROZDZIAŁ VI
NADZÓR ORAZ WŁAŚCIWE ORGANY
Artykuł 16
Wyznaczenie właściwych organów oraz ich uprawnienia
Na użytek niniejszego rozporządzenia właściwymi organami są:
w odniesieniu do kontrahentów finansowych właściwe organy lub właściwe organy krajowe w rozumieniu rozporządzeń (UE) nr 648/2012, (UE) nr 1024/2013 i (UE) nr 909/2014 oraz dyrektyw 2003/41/WE, 2009/65/WE, 2011/61/UE, 2013/36/UE i 2014/65/UE oraz organy nadzoru w rozumieniu dyrektywy 2009/138/WE;
w odniesieniu do kontrahentów niefinansowych – właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 10 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 648/2012;
na użytek art. 13 i 14 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do spółek zarządzających UCITS i spółek inwestycyjnych UCITS – właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 97 dyrektywy 2009/65/WE;
na użytek art. 13 i 14 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do ZAFI – właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 44 dyrektywy 2011/61/UE.
Artykuł 17
Współpraca właściwych organów
Właściwy organ może odmówić podjęcia działań na podstawie wniosku o współpracę lub wniosku o wymianę informacji zgodnie z ust. 1 tylko w następujących wyjątkowych okolicznościach:
gdy zostało już wszczęte postępowanie sądowe w sprawie tych samych działań i przeciwko tym samym osobom przed organami państwa członkowskiego właściwego organu, do którego wpłynął wniosek; albo
gdy w państwie członkowskim właściwego organu, do którego wpłynął wniosek, wydano już prawomocny wyrok w odniesieniu do tych samych osób za te same działania.
W przypadku takiej odmowy właściwy organ powiadamia stosownie organ, który wystąpił z wnioskiem, oraz EUNGiPW, przedstawiając jak najbardziej szczegółowe informacje.
Taka ścisła współpraca jest poufna i uwarunkowana uzasadnionym wnioskiem odpowiednich właściwych organów, a jej jedynym celem jest umożliwienie tym organom wypełnienia ich odnośnych obowiązków.
Niezależnie od akapitów pierwszego i drugiego członkowie ESBC mogą odmówić przedstawienia informacji, gdy transakcje są przez nich zawierane w ramach sprawowania funkcji organów kształtujących politykę pieniężną.
W przypadku odmowy, o której mowa w akapicie trzecim, stosowny członek ESBC powiadamia organ, który wystąpił z wnioskiem, o takiej odmowie, podając jej uzasadnienie.
Artykuł 18
Tajemnica zawodowa lub służbowa
ROZDZIAŁ VII
STOSUNKI Z PAŃSTWAMI TRZECIMI
Artykuł 19
Równoważność i uznawanie repozytoriów transakcji
Komisja może przyjąć akty wykonawcze określające, że rozwiązania prawne i nadzorcze państwa trzeciego dają pewność, że:
repozytoria transakcji, które uzyskały zezwolenie w tym państwie trzecim, spełniają prawnie wiążące wymogi równoważne wymogom ustanowionym w niniejszym rozporządzeniu;
w tym państwie trzecim na bieżąco stosuje się skuteczny nadzór i skutecznie egzekwuje się prawo w odniesieniu do repozytoriów transakcji;
istnieją gwarancje dochowania tajemnicy zawodowej lub służbowej, w tym ochrony przez stosowne organy tajemnic handlowych wymienianych ze stronami trzecimi, które to gwarancje są co najmniej równoważne gwarancjom ustanowionym w niniejszym rozporządzeniu; oraz
na repozytoriach transakcji, które uzyskały zezwolenie w tym państwie trzecim, ciąży prawnie wiążący i możliwy do wyegzekwowania obowiązek udzielenia podmiotom, o których mowa w art. 12 ust. 2, bezpośredniego i natychmiastowego dostępu do danych.
Akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym, określa również odpowiednie organy państwa trzeciego posiadające uprawnienia do dostępu do danych dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, które to dane są przechowywane w repozytoriach transakcji mających siedzibę w Unii.
Akt wykonawczy, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31 ust. 2.
Repozytorium transakcji, o którym mowa w ust. 3, składa do EUNGiPW jedno z następujących:
wniosek o uznanie;
wniosek o rozszerzenie rejestracji na użytek art. 4 niniejszego rozporządzenia w przypadku repozytorium transakcji już uznanego zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, załącza się wszystkie niezbędne informacje, w tym co najmniej informacje niezbędne do sprawdzenia, czy dane repozytorium transakcji uzyskało zezwolenie i podlega skutecznemu nadzorowi w państwie trzecim, które spełnia wszystkie następujące kryteria:
Komisja stwierdziła w drodze aktu wykonawczego przyjętego na podstawie ust. 1, że dane państwo trzecie posiada równoważne i możliwe do wyegzekwowania ramy regulacyjne i nadzorcze;
odpowiednie organy danego państwa trzeciego zawarły z EUNGiPW uzgodnienia dotyczące współpracy określające co najmniej:
mechanizm wymiany informacji między EUNGiPW i innym organem Unii wykonującym obowiązki w wyniku ewentualnego przekazania zadań na mocy art. 9 ust. 1, z jednej strony, a odpowiednimi właściwymi organami przedmiotowego państwa trzeciego, z drugiej strony; oraz
procedury dotyczące koordynowania działań nadzorczych.
W odniesieniu do przekazywania danych osobowych do państwa trzeciego EUNGiPW stosuje rozporządzenie (WE) nr 45/2001.
Artykuł 20
Pośredni dostęp do danych między organami
EUNGiPW może zawierać uzgodnienia dotyczące współpracy z odpowiednimi organami państw trzecich, które muszą wypełnić swoje odnośne obowiązki i uprawnienia w zakresie wzajemnej wymiany informacji dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, które to informacje są udostępniane EUNGiPW przez unijne repozytoria transakcji zgodnie z art. 12 ust. 2, oraz danych dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych, które to dane są gromadzone i przechowywane przez organy państw trzecich, pod warunkiem istnienia gwarancji dochowania tajemnicy zawodowej lub służbowej, w tym w odniesieniu do ochrony tajemnic handlowych wymienianych przez te organy ze stronami trzecimi.
Artykuł 21
Równoważność zgłoszeń
Komisja może przyjąć akty wykonawcze stwierdzające, że stosowane przez dane państwo trzecie rozwiązania prawne, nadzorcze i w zakresie egzekwowania przepisów:
są równoważne z wymogami ustanowionymi w art. 4;
zapewniają ochronę tajemnicy zawodowej lub służbowej w stopniu równoważnym do przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu;
są skutecznie stosowane i egzekwowane w sposób sprawiedliwy i nieprowadzący do zakłóceń, aby zapewnić skuteczny nadzór i egzekwowanie w tym państwie trzecim; oraz
zapewniają, by podmioty, o których mowa w art. 12 ust. 2, miały bezpośredni dostęp do szczegółów danych dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych na mocy art. 19 ust. 1 albo pośredni dostęp do szczegółów dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych na mocy art. 20.
Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31 ust. 2.
Komisja we współpracy z EUNGiPW monitoruje skuteczne wykonanie przez państwa trzecie, których dotyczy akt wykonawczy w sprawie równoważności, wymogów równoważnych z wymogami ustanowionymi w art. 4 oraz regularnie składa sprawozdania na ten temat Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W przypadku gdy sprawozdanie to wykaże niewystarczające lub niespójne stosowanie równoważnych wymogów przez organy państwa trzeciego, Komisja, w terminie 30 dni kalendarzowych od przedstawienia sprawozdania, rozważa cofnięcie decyzji o uznaniu ram prawnych danego państwa trzeciego za równoważne.
ROZDZIAŁ VIII
KARY ADMINISTRACYJNE I INNE ŚRODKI ADMINISTRACYJNE
Artykuł 22
Kary administracyjne i inne środki administracyjne
Jeżeli przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, mają zastosowanie do osób prawnych, państwa członkowskie upoważniają właściwe organy do stosowania kar, w przypadku naruszenia, z zastrzeżeniem warunków określonych w przepisach krajowych, wobec członków organu zarządzającego, a także innych osób, które na mocy przepisów krajowych ponoszą odpowiedzialność za naruszenie.
Właściwe organy mogą współpracować z właściwymi organami innych państw członkowskich i odpowiednimi organami państw trzecich w odniesieniu do wykonywania swoich uprawnień do nakładania kar.
Właściwe organy mogą również współpracować z właściwymi organami innych państw członkowskich w zakresie ułatwiania pobierania kar pieniężnych.
Państwa członkowskie – zgodnie z przepisami krajowymi – przyznają właściwym organom uprawnienia do stosowania co najmniej następujących kar administracyjnych i innych środków administracyjnych w przypadku naruszeń, o których mowa w ust. 1:
nakaz zobowiązujący osobę odpowiedzialną za naruszenie do zaprzestania określonego postępowania oraz powstrzymania się od jego ponownego podejmowania;
podanie do publicznej wiadomości informacji wskazującej osobę odpowiedzialną za naruszenie oraz charakter naruszenia zgodnie z art. 26;
cofnięcie lub zawieszenie zezwolenia:
tymczasowy zakaz wykonywania funkcji zarządczych wobec każdej osoby pełniącej obowiązki zarządcze lub każdej osoby fizycznej uznanej za odpowiedzialną za takie naruszenie;
maksymalne administracyjne kary pieniężne w wysokości co najmniej trzykrotnej kwoty zysków uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia w przypadkach, gdy odnośny organ może je ustalić, nawet jeśli wysokość kar przekracza kwoty określone w lit. f) i g);
w przypadku osoby fizycznej – maksymalne administracyjne kary pieniężne w wysokości co najmniej 5 000 000 EUR lub, w państwie członkowskim, którego walutą nie jest euro, równowartość tej kwoty w walucie krajowej na dzień 12 stycznia 2016 r.;
w przypadku osoby prawnej – maksymalne administracyjne kary pieniężne w wysokości co najmniej:
5 000 000 EUR lub, w państwie członkowskim, którego walutą nie jest euro, równowartość tej kwoty w walucie krajowej na dzień 12 stycznia 2016 r., lub maksymalnie 10 % całkowitego rocznego obrotu danej osoby prawnej ustalonego na podstawie ostatniego dostępnego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający – za naruszenia art. 4;
15 000 000 EUR lub, w państwie członkowskim, którego walutą nie jest euro, równowartość tej kwoty w walucie krajowej na dzień 12 stycznia 2016 r., lub 10 % całkowitego rocznego obrotu danej osoby prawnej ustalonego na podstawie ostatniego dostępnego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający – za naruszenia art. 15.
Na użytek akapitu pierwszego lit. g) ppkt (i) oraz (ii), jeżeli dana osoba prawna jest jednostką dominującą lub jednostką zależną jednostki dominującej, która ma obowiązek sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych zgodnie z dyrektywą 2013/34/UE, za odpowiedni całkowity roczny obrót uznaje się całkowity roczny obrót lub odpowiadający mu rodzaj dochodu zgodnie ze stosownym systemem rachunkowości, ustalony na podstawie ostatniego dostępnego skonsolidowanego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający jednostki dominującej najwyższego szczebla.
Państwa członkowskie mogą wprowadzić przepisy, zgodnie z którymi właściwe organy mogą mieć dodatkowe uprawnienia oprócz uprawnień, o których mowa w niniejszym ustępie; państwa członkowskie mogą również przewidzieć szerszy zakres kar oraz wyższe ich poziomy niż przewidziane w niniejszym ustępie.
Artykuł 23
Określenie kar administracyjnych i innych środków administracyjnych
Państwa członkowskie zapewniają uwzględnianie przez właściwe organy – przy ustalaniu rodzaju oraz poziomu kar administracyjnych i innych środków administracyjnych – wszelkich istotnych okoliczności, w tym w stosownych przypadkach:
wagi naruszenia i czasu jego trwania;
zakresu odpowiedzialności osoby odpowiedzialnej za naruszenie;
kondycji finansowej osoby odpowiedzialnej za naruszenie, przez uwzględnienie takich czynników jak całkowity obrót w przypadku osoby prawnej lub roczny dochód w przypadku osoby fizycznej;
skali zysków uzyskanych lub strat unikniętych przez osobę odpowiedzialną za naruszenie, o ile można to ustalić;
stopnia współpracy osoby odpowiedzialnej za naruszenie z właściwym organem, bez uszczerbku dla konieczności zapewnienia rekompensaty zysków uzyskanych lub strat unikniętych przez tę osobę;
uprzednich naruszeń popełnionych przez osobę odpowiedzialną za naruszenie.
Przy określaniu rodzaju i poziomu kar administracyjnych i innych środków administracyjnych właściwe organy mogą wziąć pod uwagę dodatkowe czynniki oprócz tych, o których mowa w akapicie pierwszym.
Artykuł 24
Zgłaszanie naruszeń
Mechanizmy, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej:
szczegółowe procedury odbierania zgłoszeń o naruszeniach art. 4 lub 15 oraz działania następcze, w tym ustanowienie bezpiecznych kanałów komunikacji dla takich zgłoszeń;
stosowną ochronę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które zgłaszają naruszenia art. 4 lub 15 lub którym zarzuca się naruszenia tych artykułów, przed działaniami odwetowymi, dyskryminacją i innymi rodzajami niesprawiedliwego traktowania;
ochronę danych osobowych zarówno osoby zgłaszającej naruszenie art. 4 lub 15, jak i osoby fizycznej, której zarzuca się popełnienie naruszenia, w tym ochronę w zakresie zachowania poufności co do ich tożsamości na wszystkich etapach procedury, bez uszczerbku dla wynikającego z przepisów prawa krajowego wymogu ujawnienia informacji w kontekście dochodzeń lub późniejszych postępowań sądowych.
Artykuł 25
Wymiana informacji z EUNGiPW
EUNGiPW przedłoży Komisji projekty tych wykonawczych standardów technicznych do dnia 13 stycznia 2017 r.
Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 26
Publikacja decyzji
Jeżeli właściwy organ stwierdzi, na podstawie indywidualnej oceny danego przypadku, że opublikowanie tożsamości osoby prawnej, której dotyczy decyzja, lub danych osobowych osoby fizycznej byłoby nieproporcjonalne, lub jeżeli taka publikacja miałaby stanowić zagrożenie dla prowadzonego dochodzenia lub stabilności rynków finansowych, właściwy organ podejmuje jedno z następujących działań:
odracza publikację decyzji do momentu, kiedy ustaną przyczyny tego odroczenia;
publikuje decyzję w formie anonimowej w sposób zgodny z przepisami krajowymi, o ile taka forma publikacji zapewnia skuteczną ochronę odnośnych danych osobowych, oraz, w stosownych przypadkach, odracza opublikowanie odpowiednich danych na rozsądny okres, jeżeli można przewidzieć, że w ciągu tego okresu ustaną przyczyny opublikowania informacji w formie anonimowej;
nie publikuje decyzji, w przypadku gdy właściwy organ jest zdania, że publikacja zgodnie z lit. a) lub b) będzie niewystarczająca do zapewnienia:
aby stabilność rynków finansowych nie została zagrożona; lub
proporcjonalności publikacji takich decyzji w odniesieniu do środków, których charakter uznaje się za mało istotny.
Artykuł 27
Prawo do odwołania
Państwa członkowskie zapewniają, aby decyzje i środki podejmowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem były właściwie uzasadnione i podlegały prawu do odwołania się przed sądem. Prawo do odwołania się przed sądem ma zastosowanie również w przypadku, gdy w terminie sześciu miesięcy od daty złożenia wniosku o zezwolenie zawierającego wszystkie informacje wymagane zgodnie z obowiązującymi przepisami nie zostanie wydana żadna decyzja.
Artykuł 28
Kary i inne środki na użytek art. 13 i 14
Kary i inne środki ustanowione zgodnie z dyrektywami 2009/65/WE i 2011/61/UE mają zastosowanie do naruszeń art. 13 i 14 niniejszego rozporządzenia.
ROZDZIAŁ IX
PRZEGLĄD
Artykuł 29
Sprawozdania i przegląd
Na użytek sprawozdań, o których mowa w akapicie w terminie 24 miesięcy po dacie rozpoczęcia wejścia w życie aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 4 ust. 9, a następnie co trzy lata lub częściej, w przypadku pojawienia się istotnych zmian w praktykach rynkowych, EUNGiPW przedstawi Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie dotyczące skuteczności zgłaszania, z uwzględnieniem zasadności jednostronnego zgłaszania, w szczególności pod kątem zakresu zgłoszeń i ich jakości, a także ograniczenia zgłoszeń do repozytoriów transakcji; sprawozdania te będą też dotyczyć istotnych zmian w praktykach rynkowych z naciskiem na transakcje o równoważnym celu lub skutku jak transakcje finansowane z użyciem papierów wartościowych.
W tym celu EUNGiPW do dnia 13 października 2016 r., we współpracy z EUNB i ERRS oraz z uwzględnieniem działań międzynarodowych, przedłoży Komisji, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie sprawozdanie oceniające:
czy stosowanie transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych prowadzi do narastania znaczącej dźwigni finansowej, czego nie objęto istniejącymi regulacjami;
w stosownych przypadkach – dostępne możliwości zaradzenia takiemu narastaniu;
czy niezbędne są dalsze środki służące zmniejszeniu procykliczności tej dźwigni finansowej.
Sprawozdanie EUNGiPW to analizuje także wpływ ilościowy zaleceń RSF.
Na użytek sprawozdań Komisji, o których mowa w akapicie pierwszym, w ciągu 33 miesięcy od daty wejścia w życie aktu delegowanego przyjętego przez Komisję zgodnie z art. 4 ust. 9, a następnie co trzy lata lub częściej w przypadku wprowadzenia istotnych zmian w istniejących opłatach, EUNGiPW przedłoży Komisji sprawozdanie dotyczące opłat pobranych od repozytoriów transakcji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W sprawozdaniach tych podaje się co najmniej niezbędne wydatki związanych z rejestracją, uznaniem i nadzorowaniem repozytoriów transakcji, kosztami, jakie właściwe organy poniosły, wykonując działania na mocy niniejszego rozporządzenia, w szczególności w wyniku ewentualnego przekazania zadań, jak również opłat pobranych od repozytoriów transakcji i proporcjonalności tych opłat do obrotu repozytoriów.
ROZDZIAŁ X
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 30
Wykonywanie przekazanych uprawnień
Artykuł 31
Procedura komitetowa
Artykuł 32
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012
W rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 wprowadza się następujące zmiany:
art. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
»instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym« lub »kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym« oznaczają kontrakty pochodne, które nie są zawierane na rynku regulowanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 14 dyrektywy 2004/39/WE lub na rynku państwa trzeciego, który uznaje się za równoważny rynkowi regulowanemu zgodnie z art. 2a niniejszego rozporządzenia;”;
dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 2a
Decyzje o równoważności na użytek definicji instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 86 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.
art. 81 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
Repozytorium transakcji udostępnia niezbędne informacje następującym podmiotom, aby umożliwić im wykonywanie ich odnośnych obowiązków i uprawnień:
EUNGiPW;
EUNB;
EUNUiPPE;
ERRS;
właściwy organ nadzorujący CCP mających dostęp do repozytoriów transakcji;
właściwy organ nadzorujący systemy obrotu, w których zawierane są zgłaszane umowy;
stosowni członkowie ESBC, w tym EBC w trakcie wykonywania jego zadań w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego na mocy rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 ( *1 );
odpowiednie organy państwa trzeciego, które zawarło z Unią porozumienie międzynarodowe, o którym mowa w art. 75;
organy nadzoru wyznaczone na mocy art. 4 dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( *2 );
stosowne unijne organy nadzoru giełd i papierów wartościowych, których odnośne obowiązki i uprawnienia nadzorcze obejmują kontrakty, rynki, uczestników i aktywa bazowe wchodzące w zakres niniejszego rozporządzenia;
odpowiednie organy państwa trzeciego, które zawarły z EUNGiPW uzgodnienia o współpracy, o których mowa w art. 76;
Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 ( *3 );
organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone na mocy art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ( *4 );
Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji ustanowiona rozporządzeniem (UE) nr 806/2014;
właściwe organy lub właściwe organy krajowe w rozumieniu rozporządzeń (UE) nr 1024/2013 i (UE) nr 909/2014 oraz dyrektyw 2003/41/WE, 2009/65/WE, 2011/61/UE, 2013/36/UE i 2014/65/UE oraz organy nadzoru w rozumieniu dyrektywy 2009/138/WE;
właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 10 ust. 5 niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 32a
Dostępność informacji w europejskim pojedynczym punkcie dostępu
Informacje te muszą spełniać następujące wymogi:
zostały przekazane w formacie umożliwiającym ekstrakcję danych zgodnie z art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2023/2859 lub – jeżeli wymaga tego prawo Unii – w formacie nadającym się do odczytu maszynowego zgodnie z art. 2 pkt 4 tego rozporządzenia;
towarzyszą im następujące metadane:
wszystkie nazwy repozytorium transakcji, którego dotyczą informacje;
identyfikator podmiotu prawnego repozytorium transakcji określony zgodnie z art. 7 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) 2023/2859;
wielkość repozytorium transakcji według kategorii określonej zgodnie z art. 7 ust. 4 lit. d) tego rozporządzenia;
rodzaj informacji według klasyfikacji na podstawie art. 7 ust. 4 lit. c) tego rozporządzenia;
wskazanie, czy informacje zawierają dane osobowe.
Informacje te muszą spełniać następujące wymogi:
zostały przekazane w formacie umożliwiającym ekstrakcję danych zgodnie z art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2023/2859;
towarzyszą im następujące metadane:
wszystkie nazwy osoby, której dotyczą informacje;
jeżeli jest dostępny – identyfikator podmiotu prawnego osoby określony zgodnie z art. 7 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) 2023/2859;
rodzaj informacji według klasyfikacji na podstawie art. 7 ust. 4 lit. c) tego rozporządzenia;
wskazanie, czy informacje zawierają dane osobowe.
Informacje te muszą spełniać następujące wymogi:
zostały przekazane w formacie umożliwiającym ekstrakcję danych zgodnie z art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2023/2859+;
towarzyszą im następujące metadane:
wszystkie nazwy repozytorium transakcji, którego dotyczą informacje;
jeżeli jest dostępny – identyfikator podmiotu prawnego repozytorium transakcji określony zgodnie z art. 7 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) 2023/2859;
rodzaj informacji według klasyfikacji na podstawie art. 7 ust. 4 lit. c) tego rozporządzenia;
wskazanie, czy informacje zawierają dane osobowe.
W celu zapewnienia wydajnego zbierania informacji przekazywanych zgodnie z ust. 1 oraz zarządzania nimi ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających:
pozostałe metadane, które mają towarzyszyć informacjom;
strukturę danych zawartych w informacjach;
informacje, w przypadku których wymagany jest format nadający się do odczytu maszynowego oraz jaki format nadający się do odczytu maszynowego należy stosować w takich przypadkach.
Do celów lit. c) ESMA ocenia zalety i wady różnych formatów nadających się do odczytu maszynowego i przeprowadza w tym celu odpowiednie testy praktyczne.
ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.
Artykuł 33
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 12 stycznia 2016 r., z wyjątkiem:
art. 4 ust. 1, który ma zastosowanie:
po upływie 12 miesięcy od wejścia w życie aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na mocy art. 4 ust. 9 – w przypadku kontrahentów finansowych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b), oraz podmiotów z państwa trzeciego, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. i), które wymagałyby zezwolenia lub rejestracji zgodnie z ustawodawstwem, o którym mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b), gdyby miały siedzibę w Unii;
po upływie 15 miesięcy od wejścia w życie aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na mocy art. 4 ust. 9 – w przypadku kontrahentów finansowych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. g) oraz h), oraz podmiotów z państwa trzeciego, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. i), które wymagałyby zezwolenia lub rejestracji zgodnie z ustawodawstwem, o którym mowa w art. 3 pkt 3 lit. g) oraz h), gdyby miały siedzibę w Unii;
po upływie 18 miesięcy od wejścia w życie aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na mocy art. 4 ust. 9 – w przypadku kontrahentów finansowych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. c)–f), oraz podmiotów z państwa trzeciego, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. i), które wymagałyby zezwolenia lub rejestracji zgodnie z ustawodawstwem, o którym mowa w art. 3 pkt 3 lit. c)–f), gdyby miały siedzibę w Unii; oraz
po upływie 21 miesięcy od wejścia w życie aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na mocy art. 4 ust. 9 – w przypadku kontrahentów niefinansowych;
art. 13, który ma zastosowanie od dnia 13 stycznia 2017 r.;
art. 14, który ma zastosowanie od dnia 13 lipca 2017 r. – w przypadku przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które podlegają przepisom dyrektywy 2009/65/WE lub dyrektywy 2011/61/UE i które utworzono przed dniem 12 stycznia 2016 r.;
art. 15, który ma zastosowanie od dnia 13 lipca 2016 r., w tym w odniesieniu do uzgodnień dotyczących zabezpieczeń istniejących na ten dzień.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK
Sekcja A – Informacje, które należy przedstawiać w półrocznych i rocznych sprawozdaniach UCITS oraz w rocznych sprawozdaniach AFI
Dane ogólne:
Dane dotyczące koncentracji:
Zbiorcze dane dotyczące transakcji odrębnie dla poszczególnych rodzajów transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i dla swapów przychodu całkowitego – w podziale na poniższe kategorie:
Dane dotyczące ponownego wykorzystania zabezpieczeń:
Przechowywanie zabezpieczeń otrzymanych przez przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i w ramach swapów przychodu całkowitego:
Liczba i nazwiska/nazwy powierników i kwota aktywów stanowiących zabezpieczenie przechowywanych przez każdego z powierników.
Przechowywanie zabezpieczeń udzielonych przez przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w ramach transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i w ramach swapów przychodu całkowitego:
Odsetek zabezpieczeń posiadanych na odrębnych albo na wspólnych rachunkach lub na wszelkich innych rachunkach.
Dane dotyczące rentowności i kosztów dla każdego rodzaju transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i dla swapów przychodu całkowitego w podziale na przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, zarządzającego przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania i strony trzecie (np. tzw. „agent lenders”), w wartościach bezwzględnych i jako odsetek łącznych zysków z danego rodzaju transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i ze swapów przychodu całkowitego.
Sekcja B – Informacje, które należy zamieścić w prospekcie emisyjnym UCITS i informacjach ujawnianych przez AFI inwestorom:
( 1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).
( 2 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
( 3 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).
( 4 ) Dyrektywa 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz.U. L 235 z 23.9.2003, s. 10).
( 5 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1).
( 6 ) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1287/2006 z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzające środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej, dopuszczania instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (Dz.U. L 241 z 2.9.2006, s. 1).
( 7 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).
( 8 ) Dyrektywa 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia (Dz.U. L 142 z 30.4.2004, s. 12).
( 9 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1).
( 10 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).
( 11 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1).
( 12 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/23 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ram na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do kontrahentów centralnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, (UE) nr 648/2012, (UE) nr 600/2014, (UE) nr 806/2014 i (UE) 2015/2365 oraz dyrektywy 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2007/36/WE, 2014/59/UE i (UE) 2017/1132 (Dz.U. L 022 z 22.1.2021, s. 1).
( 13 ) Decyzja Komisji 2001/528/WE z dnia 6 czerwca 2001 r. ustanawiająca Europejski Komitet Papierów Wartościowych (Dz.U. L 191 z 13.7.2001, s. 45).
( 14 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
( *1 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).
( *2 ) Dyrektywa 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia (Dz.U. L 142 z 30.4.2004, s. 12).
( *3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1).
( *4 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).”.
( 15 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/2859 z dnia 13 grudnia 2023 r.w sprawie ustanowienia europejskiego pojedynczego punktu dostępu zapewniającego scentralizowany dostęp do publicznie dostępnych informacji mających znaczenie dla usług finansowych, rynków kapitałowych i zrównoważonego rozwoju (Dz.U. L, 2023/2859, 20.12.2023, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2023/2859/oj).