Sprawa C-368/06

Cedilac SA

przeciwko

Ministère de l'Économie, des Finances et de l'Industrie

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez tribunal administratif de Lyon)

„Szósta dyrektywa VAT — Prawo do odliczenia — Zasady natychmiastowego odliczenia i neutralności podatkowej — Przeniesienie nadwyżki podatku VAT na kolejny okres lub jego zwrot — Zasada przesunięcia o miesiąc — Przepisy przejściowe — Utrzymanie w mocy wyjątków”

Opinia rzecznika generalnego J. Mazáka przedstawiona w dniu 18 września 2007 r.   I - 12329

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 grudnia 2007 r.   I - 12342

Streszczenie wyroku

Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Uprawnienie państw członkowskich do utrzymywania w mocy przepisów, które odbiegają od zasady natychmiastowego odliczenia

(dyrektywa Rady 77/388, art. 17, art. 18 ust. 4, art. 28 ust. 3 lit. d))

Artykuł 17 i art. 18 ust. 4 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się stosowaniu regulacji krajowej, która towarzyszy uchyleniu przepisu krajowego stanowiącego dopuszczalne odstępstwo na podstawie art. 28 ust. 3 lit. d) tej dyrektywy, o ile sąd krajowy stwierdzi, że regulacja ta stosowana w danym przypadku ogranicza skutki wspomnianego przepisu krajowego mającego charakter odstępstwa.

Po pierwsze, art. 28 ust. 3 lit. d) szóstej dyrektywy ustanawia właśnie jedno z przewidzianych odstępstw od wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, co oznacza, że upoważnia on państwa członkowskie do utrzymywania w mocy określonych przepisów ich ustawodawstw krajowych, wcześniejszych od tej dyrektywy, które odbiegają od zasady natychmiastowego odliczenia przewidzianej w art. 18 ust. 2 akapit pierwszy tejże dyrektywy. Po drugie, chociaż powołany przepis szóstej dyrektywy stoi na przeszkodzie wprowadzania nowych odstępstw lub rozszerzania zakresu odstępstw istniejących przed wejściem w życie tej dyrektywy, to nie sprzeciwia się on ograniczaniu ich zakresu, a to z uwagi na przejściowy charakter odstępstw, które są w nim przewidziane.

Co więcej, inna interpretacja jednego z odstępstw przewidzianych w szóstej dyrektywie, zgodnie z którą państwo członkowskie może utrzymywać w mocy istniejące zwolnienie od podatku, lecz nie może go stopniowo uchylać, byłaby sprzeczna z celem tej dyrektywy w postaci doprowadzenia do uchylenia odstępstw od wynikających z niej reguł. Interpretacja taka podważałaby również zasadę jednolitego stosowania szóstej dyrektywy, gdyż państwo członkowskie mogłoby uznać, że jest zobowiązane do utrzymywania w mocy wszystkich zwolnień istniejących w dniu wejścia w życie tej dyrektywy, chociaż uważałoby za możliwe, właściwe i pożądane stopniowe wprowadzanie w życie systemu przewidzianego w tej dyrektywie w rozważanej dziedzinie.

(por. pkt 33, 34, 37, 43; sentencja)