—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1336 z dnia 25 września 2020 r. nakładającego ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych (poli)alkoholi winylowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący okoliczności, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (zwanego dalej „rozporządzeniem podstawowym”) dopuszcza podejście i wprowadza wyjątek, które nie są przewidziane w porozumieniu antydumpungowym Światowej Organizacji Handlu (WTO), a zatem nie mogą być stosowane.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 6 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego poprzez popełnienie przez stronę pozwaną oczywistych błędów w ocenie polegających na: błędnej wykładni treści art. 6 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skutkującej uznaniem, że meksykańskie sprawozdania finansowe nie były gotowe i dostępne, naruszeniu obowiązku staranności poprzez nieuwzględnienie istotnych danych, które wykluczyłyby Turcję odpowiedni reprezentatywny kraj oraz nieuznaniu Meksyku za najbardziej odpowiedni reprezentatywny kraj.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego poprzez brak skonstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie niezniekształconych wartości czynników produkcji.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

5.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 18 rozporządzenia podstawowego poprzez powołanie się na dostępne fakty w sytuacji, gdy nie było to uzasadnione.

6.

Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 3 ust. 2 i 3 rozporządzenia podstawowego oraz oczywistego błędu w ocenie przy stwierdzeniu podcięcia cenowego i wynikającego stąd naruszenia art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego poprzez nieprzeprowadzenie segmentowych analiz podcięcia cenowego, niedokonanie koniecznych korekt ze względu na różnice w jakości oraz brak wykazania podcięcia cenowego dla produktu jako całości.

7.

Zarzut siódmy dotyczący naruszenia przysługującego stronie skarżącej prawa do obrony poprzez odmowę ujawnienia określonych informacji niezbędnych do przedstawienia uwag w przedmiocie analizy podcięcia cenowego.