Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 62020TN0752

Sprawa T-752/20: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2020 r. – IMG / Komisja

Dz.U. C 53 z 15.2.2021, p. 58–59 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

15.2.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 53/58

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2020 r. – IMG / Komisja

(Sprawa T-752/20)

(2021/C 53/75)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: International Management Group (IMG) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i J.-Y. de Cara)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna,

a w konsekwencji:

—

uznanie powstania odpowiedzialności pozaumownej Komisji Europejskiej;

—

nakazanie stronie pozwanej zapłaty zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną stronie skarżącej, w wysokości szacowanej na 10 000 EUR miesięcznie, z zastrzeżeniem ewentualnego doprecyzowania tej kwoty, za okres od połowy grudnia 2015 r. do dnia ogłoszenia spodziewanego wyroku, oraz kwoty 2,1 mln EUR (wraz z odsetkami za zwłokę) tytułem odszkodowania za poniesioną przez nią szkodę;

—

obciążenie strony pozwanej wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi zmierzającej do naprawienia krzywdy i szkody, które zostały wyrządzone stornie skarżącej, zgodnie z jej twierdzeniami, w wyniku zachowania Komisji i Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w ramach prowadzonego w stosunku do niej dochodzenia, podnosi ona następujące argumenty.

1.

W odniesieniu do zawinionego zachowania OLAF strona skarżąca podnosi następujące naruszenia prawa:

a)

Co się tyczy zakresu dochodzenia, storna skarżąca powołuje się na naruszenie art. 1 rozporządzenia nr 883/2013 (1), art. 2 decyzji 1999/352 (2), art. 8.1 wytycznych dla pracowników OLAF-u dotyczących postępowań dochodzeniowych, a także obowiązku staranności.

b)

Co się tyczy błędnej interpretacji pojęcia organizacji międzynarodowej, strona skarżąca powołuje się na naruszenie art. 53 i 53d rozporządzenia nr 1605/2002 (3), art. 43 rozporządzenia nr 2342/2002 (4) oraz, w razie potrzeby, art. 58 rozporządzenia nr 966/2012 (5), jak też art. 43 rozporządzenia nr 1268/2012 (6). Strona skarżąca podnosi także naruszenie prawa międzynarodowego oraz naruszenie obowiązku staranności.

c)

Co się tyczy prowadzenia dochodzenia, strona skarżąca powołuje się na naruszenie art. 9 rozporządzenia nr 883/2013, art. 8.5 wytycznych OLAF, zasady bezstronności, zasad dotyczących postępowania dowodowego, obowiązku staranności i domniemania niewinności.

d)

Co się tyczy treści sprawozdania, strona skarżąca powołuje się na naruszenie art. 9 rozporządzenia nr 883/2013, zasady bezstronności, zasad dotyczących postępowania dowodowego, obowiązku staranności i domniemania niewinności.

2.

Co się tyczy zawinionego zachowania OLAF i Komisji, strona skarżąca utrzymuje, że ze względu na wyciek informacji, który doprowadził do opublikowania sprawozdania końcowego OLAF, Komisja i OLAF naruszyły ciążący na nich obowiązek zachowania poufności, art. 10 rozporządzenia nr 883/2013, art. 8 wytycznych OLAF i art. 339 TFUE, a także obowiązek staranności i dbałości.

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. 2013, L 248, s. 1).

(2)  Decyzja Komisji z dnia 28 kwietnia 1999 r. ustanawiająca Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (Dz.U. 1999, L 136, s. 20).

(3)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. 2002, L 248, s. 1).

(4)  Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. 2002, L 357, s. 1).

(5)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. 2012, L 298, s. 1).

(6)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. 2012, L 362, s. 1).

Top