—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2018/1703 z dnia 12 listopada 2018 r. (1) oraz

—

obciążenie strony przeciwnej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez stronę przeciwną zobowiązań międzynarodowych, co stanowi naruszenie traktatu i braku przedstawienia wystarczającego uzasadnienia poprzez stwierdzenie, że Federacja Rosyjska nie przestrzegała swoich zobowiązań w ramach Światowej Organizacji Handlu.

Skarżące podnoszą, że strona przeciwna nie uwzględniła przystąpienia Federacji Rosyjskiej do Światowej Organizacji Handlu jako okoliczności istotnej dla zmiany w obliczaniu marginesu dumpingu skarżących. Strona przeciwna jest zobowiązana do uwzględnienia zobowiązań podjętych przez Federację Rosyjską w odniesieniu do ceny gazu podczas dochodzenia w zakresie przeglądu okresowego ceł mających zastosowanie do przywozu azotanu amonu. Ponieważ strona przeciwna twierdziła, że Federacja Rosyjska nie zastosowała się do jej własnego protokołu przystąpienia, strona przeciwna naruszyła art. VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu oraz art. II Porozumienia antydumpingowego Światowej Organizacji Handlu. W ten sposób strona przeciwna naruszyła swoje zobowiązania międzynarodowe, co stanowi naruszenie Traktatu.

2.

Zarzut drugi dotyczący popełnienia przez stronę przeciwną oczywistego błędu w ocenie i braku wystarczającego uzasadnienia, co doprowadziło do naruszenia prawa skarżących do obrony poprzez stwierdzenie, że zmiana okoliczności, na którą powołują się skarżący, nie miała trwałego charakteru.

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez stronę przeciwną art. 19 ust. 2 i art. 20 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 2016/1036 Parlamentu Europejskiego i Rady (2), jak również prawa skarżących do obrony i doprowadzenia do braku pewności prawa poprzez brak przedstawienia obliczenia dumpingu.