1)

Czy pkt 39-42 wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C 98/14 można interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż w drodze przepisów krajowych podwyższa się pięciokrotnie, nie przewidując okresu przejściowego, kwotę zryczałtowanego podatku od gier, a jednocześnie wprowadza się podatek proporcjonalny od gier, stanowi ograniczenie swobody świadczenia usług przewidzianej w art. 56 TFUE?

2)

Czy, biorąc pod uwagę i stosując Protokół dodatkowy nr 1 Europejskiej konwencji praw człowieka (EKPC) i art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, terminy „ograniczyć” lub „uczynić mniej atrakcyjną”, zawarte w wyroku w sprawie C 98/14, można interpretować w ten sposób, że nieuzasadnione i wykraczające poza to, co jest racjonalne, podwyższenie kwoty podatku od gier w danym państwie członkowskim pozbawia korzyści operatorów gier losowych w salonach gier w nieproporcjonalny i dyskryminujący sposób, zakłócając konkurencję na korzyść kasyn i naruszając wspomniany Protokół dodatkowy EKPC oraz art. 17 Karty praw podstawowych?

3)

Czy brzmienie wyroku w sprawie C 98/14 można interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż użytkowanie automatów do gier przestaje być opłacalne i może być prowadzone tylko ze stratami w wyniku nieuzasadnionego i dyskryminującego podwyższenia kwoty podatku od gier, pozwala ocenić, czy ma miejsce skutek w postaci „ograniczania” lub „czynienia mniej atrakcyjnym”?

4)

Czy przy stosowaniu w państwie członkowskim wyroku w sprawie C 98/14 swobodę świadczenia usług można interpretować w ten sposób, że w przypadku salonów gier i kasyn użytkowanych w państwie członkowskim należy założyć, iż co do zasady istnieje transgraniczny element Unii, to znaczy okoliczność, że obywatele Unii z innych państw członkowskich również mogą korzystać z możliwości związanych z daną grą?