EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 32003R2201R(03)

Sprostowanie do rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 ( Dz.U. L 338 z 23.12.2003 ) (Polskie wydanie specjalne, rozdział 19, tom 06, str. 243)

OJ L 179, 7.7.2007, p. 56–57 (PL)

ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2003/2201/corrigendum/2007-07-07/oj

7.7.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 179/56


Sprostowanie do rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1347/2000

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 338 z dnia 23 grudnia 2003 r. )

(Polskie wydanie specjalne, rozdział 19, tom 06, str. 243)

1)

Strona 253, rozdział III sekcja 2, tytuł:

zamiast:

 

„Wniosek o stwierdzenie klauzuli wykonalności”,

powinno być:

 

„Wniosek o stwierdzenie wykonalności”.

2)

Strona 253, art. 29 ust. 1:

zamiast:

„1.   Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności składa się do sądu znajdującego się w wykazie przesłanym przez każde Państwo Członkowskie Komisji na podstawie art. 68.”,

powinno być:

„1.   Wniosek o stwierdzenie wykonalności składa się do sądu znajdującego się w wykazie przesłanym przez każde państwo członkowskie Komisji na podstawie art. 68.”.

3)

Strona 253, art. 33, tytuł:

zamiast:

„Odwołanie się od klauzuli wykonalności”,

powinno być:

„Odwołanie się od stwierdzenia wykonalności”.

4)

Strona 253, art. 33 ust. 1:

zamiast:

„1.   Decyzja w sprawie klauzuli wykonalności może być zaskarżona przez każdą ze stron.”,

powinno być:

„1.   Decyzja w sprawie stwierdzenia wykonalności może być zaskarżona przez każdą ze stron.”.

5)

Strona 253, art. 33 ust. 4:

zamiast:

„4.   Jeżeli środek odwoławczy został wniesiony przez osobę, która wnioskowała o nadanie klauzuli wykonalności, Sąd rozpoznający środek zaskarżenia wysłuchuje osobę, przeciwko której wniesiony został wniosek o wykonanie. Jeżeli ta osoba nie wdaje się w spór, stosuje się przepisy art. 18.”,

powinno być:

„4.   Jeżeli środek odwoławczy został wniesiony przez osobę, która wnioskowała o stwierdzenie wykonalności, sąd rozpoznający środek zaskarżenia wysłuchuje osobę, przeciwko której wniesiony został wniosek o wykonanie. Jeżeli ta osoba nie wdaje się w spór, stosuje się przepisy art. 18.”.

6)

Strona 253, art. 33 ust. 5:

zamiast:

„5.   Środek odwoławczy od klauzuli wykonalności musi być wniesiony w ciągu miesiąca od jej doręczenia. Jeżeli osoba, przeciwko której wniesiony został wniosek o wykonanie, zwykle zamieszkuje w innym Państwie Członkowskim niż Państwo, w którym klauzula wykonalności została wydana, to termin do wniesienia środka odwoławczego wynosi dwa miesiące i biegnie od dnia jej doręczenia tej osobie, osobiście lub pod jej adresem. Przedłużenie tego terminu z powodu dużej odległości jest wyłączone.”,

powinno być:

„5.   Środek odwoławczy od stwierdzenia wykonalności musi być wniesiony w terminie miesiąca od jego doręczenia. Jeżeli osoba, przeciwko której wniesiony został wniosek o wykonanie, zwykle zamieszkuje w innym państwie członkowskim niż państwo, w którym stwierdzenie wykonalności zostało wydane, to termin do wniesienia środka odwoławczego wynosi dwa miesiące i biegnie od dnia jego doręczenia tej osobie, osobiście lub pod jej adresem. Przedłużenie tego terminu z powodu dużej odległości jest wyłączone.”.

7)

Strona 254, art. 37 ust. 1 zdanie wprowadzające:

zamiast:

„Strona wnioskująca o uznanie lub nieuznanie orzeczenia lub wnosząca o nadanie klauzuli wykonalności zobowiązana jest do przedstawienia:”,

powinno być:

„Strona wnioskująca o uznanie lub nieuznanie orzeczenia lub wnosząca o stwierdzenie wykonalności zobowiązana jest do przedstawienia:”.

8)

Strona 254, art. 37 ust. 2:

zamiast:

„2.   Dodatkowo, w wypadku orzeczenia zaocznego, strona wnioskująca o uznanie lub wnosząca o wydanie klauzuli wykonalności zobowiązana jest do przedstawienia:”,

powinno być:

„2.   Strona wnioskująca o uznanie lub nieuznanie orzeczenia lub wnosząca o stwierdzenie wykonalności zobowiązana jest do przedstawienia:”.

9)

Strona 255, art. 41 ust. 1 akapit pierwszy:

zamiast:

„Prawo do kontaktów z dzieckiem określone w art. 40 ust. 1 lit. a) przyznane w wykonalnym orzeczeniu wydanym w jednym Państwie Członkowskim uznaje się i wykonuje w innym Państwie Członkowskim bez potrzeby nadania klauzuli wykonalności oraz bez możliwości sprzeciwienia się uznaniu, jeżeli orzeczenie uzyskało świadectwo w Państwie Członkowskim pochodzenia zgodnie z ust. 2.”,

powinno być:

„Prawo do kontaktów z dzieckiem określone w art. 40 ust. 1 lit. a) przyznane w wykonalnym orzeczeniu wydanym w jednym państwie członkowskim uznaje się i wykonuje w innym państwie członkowskim bez potrzeby stwierdzenia wykonalności oraz bez możliwości sprzeciwienia się uznaniu, jeżeli orzeczenie uzyskało świadectwo w państwie członkowskim pochodzenia zgodnie z ust. 2.”.

10)

Strona 255, art. 41 ust. 2 lit. c):

zamiast:

„c)

dziecko zostało wysłuchane, chyba że uznano to za ze względu na jego wiek i stopień dojrzałości.”,

powinno być:

„c)

dziecko zostało wysłuchane, chyba że uznano to za niewłaściwe ze względu na jego wiek i stopień dojrzałości.”.

11)

Strona 255, art. 42 ust. 1 akapit pierwszy:

zamiast:

„Powrót dziecka określony w art. 40 ust. 1 lit. b) wynikający z wykonalnego orzeczenia wydanego w jednym Państwie Członkowskim uznaje się i wykonuje w innym Państwie Członkowskim bez potrzeby nadania klauzuli wykonalności oraz możliwości sprzeciwienia się uznaniu, jeżeli orzeczenie uzyskało świadectwo w Państwie Członkowskim pochodzenia zgodnie z ust. 2.”,

powinno być:

„Powrót dziecka określony w art. 40 ust. 1 lit. b), wynikający z wykonalnego orzeczenia wydanego w jednym państwie członkowskim, uznaje się i wykonuje w innym państwie członkowskim bez potrzeby stwierdzenia wykonalności oraz możliwości sprzeciwienia się uznaniu, jeżeli orzeczenie uzyskało świadectwo w państwie członkowskim pochodzenia zgodnie z ust. 2.”.


Top