ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΚ) αριθ. 2371/2002 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 20ής Δεκεμβρίου 2002

για τη διατήρηση και βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στο πλαίσιο της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 37,

την πρόταση της Επιτροπής (1),

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ

Άρθρο 1

Πεδίο εφαρμογής

1.   Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική καλύπτει δραστηριότητες διατήρησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης έμβιων υδρόβιων πόρων την υδατοκαλλιέργεια και τη μεταποίηση και εμπορία προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας, στην περίπτωση που οι δραστηριότητες αυτές ασκούνται στο έδαφος των κρατών μελών ή στα ύδατα της Κοινότητας ή από αλιευτικά σκάφη των κρατών μελών ή, με την επιφύλαξη της πρωταρχικής ευθύνης του κράτους της σημαίας, από υπηκόους των κρατών μελών.

2.   Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική προβλέπει συνεκτικά μέτρα που αφορούν:

Άρθρο 2

Στόχοι

1.   Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική διασφαλίζει την εκμετάλλευση των έμβιων υδρόβιων πόρων που παρέχει βιώσιμες οικονομικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες.

Για τον σκοπό αυτό, η Κοινότητα εφαρμόζει την προληπτική προσέγγιση λαμβάνοντας μέτρα που έχουν ως στόχο την προστασία και τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων, τη λήψη μέτρων για τη βιώσιμη εκμετάλλευσή τους και την ελαχιστοποίηση της επίπτωσης των αλιευτικών δραστηριοτήτων στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Η εν λόγω αρχή αποσκοπεί στη σταδιακή εφαρμογή μιας προσέγγισης όσον αφορά τη διαχείριση της αλιείας που θα στηρίζεται στο οικοσύστημα. Επιδιώκει την αποτελεσματικότητα των αλιευτικών δραστηριοτήτων στο πλαίσιο ενός οικονομικά βιώσιμου και ανταγωνιστικού τομέα αλιείας και υδατοκαλλιέργειας, παρέχοντας ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης σε όσους εξαρτώνται από τις αλιευτικές δραστηριότητες, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη τα συμφέροντα των καταναλωτών.

2.   Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική πρέπει να κατευθύνεται από τις ακόλουθες αρχές ορθής διαχείρισης:

Άρθρο 3

Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, εφαρμόζονται οι ακόλουθοι ορισμοί:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ

Άρθρο 4

Είδη μέτρων

1.   Για την επίτευξη των στόχων που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1, το Συμβούλιο θεσπίζει κοινοτικά μέτρα τα οποία διέπουν την πρόσβαση σε ύδατα και πόρους καθώς και όρους βιώσιμης άσκησης των αλιευτικών δραστηριοτήτων.

2.   Τα μέτρα που αναφέρονται στην παράγραφο 1, καταρτίζονται λαμβάνοντας υπόψη διαθέσιμα επιστημονικά, τεχνικά και οικονομικά στοιχεία και ιδίως τις εκθέσεις που συντάσσονται από την Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας (ΕΤΟΕΑ) που συγκροτείται δυνάμει του άρθρου 33 παράγραφος 1, καθώς και τυχόν γνώμες των περιφερειακών γνωμοδοτικών συμβουλίων που συγκροτούνται δυνάμει του άρθρου 31. Τα μέτρα αυτά μπορούν, ιδίως, να περιλαμβάνουν μέτρα για κάθε απόθεμα ή ομάδα αποθεμάτων για τον περιορισμό της θνησιμότητας λόγω αλιείας και της περιβαλλοντικής επίπτωσης των αλιευτικών δραστηριοτήτων μέσω:

Άρθρο 5

Σχέδια ανάκτησης

1.   Το Συμβούλιο θεσπίζει, κατά προτεραιότητα, σχέδια ανάκτησης για αλιευτικές δραστηριότητες που εκμεταλλεύονται αποθέματα τα οποία βρίσκονται εκτός των ασφαλών βιολογικών ορίων.

2.   Στόχος των σχεδίων ανάκτησης είναι να διασφαλίζουν την επάνοδο των αποθεμάτων σε ασφαλή βιολογικά όρια.

Περιλαμβάνουν σημεία αναφοράς διατήρησης, όπως στόχους βάσει των οποίων αξιολογείται η ανάκτηση των αποθεμάτων εντός ασφαλών βιολογικών ορίων.

Οι στόχοι εκφράζονται σε:

Τα σχέδια ανάκτησης μπορούν να περιλαμβάνουν στόχους σχετικούς με άλλους έμβιους υδρόβιους πόρους καθώς και στόχους για τη διατήρηση ή τη βελτίωση της κατάστασης διατήρησης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Στις περιπτώσεις που τίθενται περισσότεροι από έναν στόχοι, τα σχέδια ανάκτησης προσδιορίζουν τον βαθμό προτεραιότητας κάθε στόχου.

3.   Tα σχέδια ανάκτησης καταρτίζονται βάσει της προληπτικής προσέγγισης στη διαχείριση της αλιείας και λαμβάνουν υπόψη τα οριακά σημεία αναφοράς που συνιστώνται από τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς. Διασφαλίζουν τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αποθεμάτων, καθώς και το γεγονός ότι οι συνέπειες των αλιευτικών δραστηριοτήτων στα θαλάσσια οικοσυστήματα παραμένουν σε διατηρήσιμα επίπεδα.

Μπορούν να καλύπτουν είτε την αλιεία μεμονωμένων αποθεμάτων είτε την αλιεία που εκμεταλλεύεται διάφορα αποθέματα, και λαμβάνουν δεόντως υπόψη την αλληλεπίδραση μεταξύ αποθεμάτων και αλιείας.

Τα σχέδια ανάκτησης είναι πολυετή και αναφέρουν το αναμενόμενο χρονικό πλαίσιο για την επίτευξη των τιθέμενων στόχων.

4.   Σχέδια ανάκτησης μπορούν να περιλαμβάνουν οποιοδήποτε μέτρο που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2 στοιχεία γ) έως η), καθώς και κανόνες αλίευσης οι οποίοι συνίστανται σε προκαθορισμένη δέσμη βιολογικών παραμέτρων που διέπουν τα όρια αλιευμάτων.

Tα σχέδια ανάκτησης περιλαμβάνουν περιορισμούς της αλιευτικής προσπάθειας εκτός αν αυτό δεν είναι αναγκαίο προς επίτευξη του στόχου του σχεδίου. Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στα σχέδια ανάκτησης είναι αναλογικά προς τους στόχους και το αναμενόμενο χρονικό πλαίσιο, και αποφασίζονται από το Συμβούλιο λαμβάνοντας υπόψη:

5.   Η Επιτροπή συντάσσει έκθεση για την αποτελεσματικότητα των σχεδίων ανάκτησης όσον αφορά την επίτευξη των στόχων.

Άρθρο 6

Σχέδια διαχείρισης

1.   Το Συμβούλιο θεσπίζει σχέδια διαχείρισης εφόσον αυτό απαιτείται για τη διατήρηση των αποθεμάτων εντός ασφαλών βιολογικών ορίων, για αλιευτικές δραστηριότητες που εκμεταλλεύονται αποθέματα τα οποία βρίσκονται στα ασφαλή βιολογικά όρια ή εντός αυτών.

2.   Τα σχέδια διαχείρισης περιλαμβάνουν σημεία αναφοράς διατήρησης όπως στόχους βάσει των οποίων αξιολογείται η διατήρηση των αποθεμάτων εντός των ορίων αυτών. Εφαρμόζεται το άρθρο 5 παράγραφος 2 στοιχεία α) έως δ).

Τα σχέδια διαχείρισης μπορούν να περιλαμβάνουν στόχους σχετικούς με άλλους έμβιους υδρόβιους πόρους καθώς και στόχους για τη διατήρηση ή τη βελτίωση της κατάστασης διατήρησης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Στις περιπτώσεις που τίθενται περισσότεροι από έναν στόχοι, τα σχέδια ανάκτησης προσδιορίζουν τον βαθμό προτεραιότητας των στόχων αυτών.

3.   Tα σχέδια διαχείρισης καταρτίζονται βάσει της προληπτικής προσέγγισης στη διαχείριση της αλιείας και λαμβάνουν υπόψη τα οριακά σημεία αναφοράς που συνιστώνται από τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς. Διασφαλίζουν τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αποθεμάτων και την παραμονή των συνεπειών των αλιευτικών δραστηριοτήτων στα θαλάσσια οικοσυστήματα σε διατηρήσιμα επίπεδα.

Μπορούν να καλύπτουν είτε την αλιεία μεμονωμένων αποθεμάτων είτε την αλιεία που εκμεταλλεύεται διάφορα αποθέματα, και λαμβάνουν δεόντως υπόψη την αλληλεπίδραση μεταξύ αποθεμάτων και αλιείας.

Τα σχέδια ανάκτησης είναι πολυετή και αναφέρουν το αναμενόμενο χρονικό πλαίσιο για την επίτευξη των τιθέμενων στόχων.

4.   Tα σχέδια διαχείρισης μπορούν να περιλαμβάνουν οποιοδήποτε μέτρο που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2 στοιχεία δ) έως θ), καθώς και κανόνες αλίευσης οι οποίοι συνίστανται σε προκαθορισμένη δέσμη βιολογικών παραμέτρων που διέπουν τα όρια αλιευμάτων.

Tα μέτρα που πρέπει να περιλαμβάνονται στα σχέδια διαχείρισης είναι αναλογικά προς τους στόχους και το αναμενόμενο χρονικό πλαίσιο, και αποφασίζονται από το Συμβούλιο λαμβάνοντας υπόψη:

5.   Η Επιτροπή συντάσσει έκθεση για την αποτελεσματικότητα των σχεδίων διαχείρισης όσον αφορά την επίτευξη των στόχων.

Άρθρο 7

Επείγοντα μέτρα της Επιτροπής

1.   Εάν υπάρχει ένδειξη σοβαρής απειλής για τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων ή για το θαλάσσιο οικοσύστημα που προκαλείται από αλιευτικές δραστηριότητες, και απαιτεί άμεσες ενέργειες, η Επιτροπή, κατόπιν τεκμηριωμένης αίτησης ενός κράτους μέλους ή με δική της πρωτοβουλία, μπορεί να αποφασίζει τη λήψη επειγόντων μέτρων, η διάρκεια των οποίων δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των 6 μηνών. Η Επιτροπή μπορεί να λάβει νέα απόφαση να επεκτείνει τα επείγοντα μέτρα για 6 μήνες το πολύ.

2.   Tο κράτος μέλος κοινοποιεί την αίτηση ταυτόχρονα στην Επιτροπή, στα άλλα κράτη μέλη και στα οικεία περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια. Τα συμβούλια αυτά μπορούν να υποβάλλουν τα γραπτά σχόλιά τους στην Επιτροπή εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της αίτησης.

Η Επιτροπή λαμβάνει απόφαση εντός δεκαπέντε εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της αίτησης που αναφέρεται στην παράγραφο 1.

3.   Tα επείγοντα μέτρα έχουν άμεση ισχύ. Κοινοποιούνται στα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη και δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα.

4.   Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη μπορούν να παραπέμψουν την απόφαση της Επιτροπής στο Συμβούλιο εντός δέκα εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της κοινοποίησης.

5.   Το Συμβούλιο, ενεργώντας με ειδική πλειοψηφία, μπορεί να λάβει διαφορετική απόφαση εντός ενός μηνός από την παραπομπή.

Άρθρο 8

Επείγοντα μέτρα κράτους μέλους

1.   Εάν υπάρχει ένδειξη σοβαρής και απρόβλεπτης απειλής για τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων ή για το θαλάσσιο οικοσύστημα, η οποία προκαλείται από αλιευτικές δραστηριότητες, σε ύδατα που υπάγονται στην κυριαρχία ή τη δικαιοδοσία κράτους μέλους, και σε περίπτωση που οποιαδήποτε αδικαιολόγητη καθυστέρηση θα μπορούσε να προκαλέσει ζημίες οι οποίες θα ήταν δύσκολο να αποκατασταθούν, το εν λόγω κράτος μέλος μπορεί να λαμβάνει επείγοντα μέτρα, η διάρκεια των οποίων δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη των τριών μηνών.

2.   Τα κράτη μέλη που προτίθενται να λάβουν επείγοντα μέτρα κοινοποιούν την πρόθεσή τους στην Επιτροπή, τα άλλα κράτη μέλη και τα οικεία περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια διαβιβάζοντας σχέδιο των μέτρων αυτών μαζί με επεξηγηματικό σημείωμα, πριν από την έγκρισή τους.

3.   Tα κράτη μέλη και τα οικεία περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια μπορούν να υποβάλλουν εγγράφως τα σχόλιά τους στην Επιτροπή εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία της κοινοποίησης. Η Επιτροπή επιβεβαιώνει, καταργεί ή τροποποιεί το μέτρο εντός δεκαπέντε εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία της κοινοποίησης.

4.   Η απόφαση της Επιτροπής κοινοποιείται στα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη και δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

5.   Τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη μπορούν να παραπέμψουν την απόφαση της Επιτροπής στο Συμβούλιο εντός δέκα εργάσιμων ημερών από την παραλαβή της κοινοποίησης.

6.   Το Συμβούλιο, ενεργώντας με ειδική πλειοψηφία, μπορεί να λάβει διαφορετική απόφαση εντός ενός μηνός από την παραπομπή.

Άρθρο 9

Μέτρα των κρατών μελών εντός της ζώνης των 12 ναυτικών μιλίων

1.   Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν μέτρα, τα οποία δεν εισάγουν διακρίσεις, για τη διατήρηση και τη διαχείριση αλιευτικών πόρων και για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων της αλιείας στη διατήρηση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων εντός 12 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης τους υπό τον όρο ότι η Κοινότητα δεν έχει λάβει μέτρα διατήρησης και διαχείρισης ειδικά για την περιοχή αυτήν. Τα μέτρα των κρατών μελών πρέπει να είναι συμβατά προς τους στόχους που καθορίζονται στο άρθρο 2 και να μην είναι λιγότερο αυστηρά από εκείνα που προβλέπονται από την υφιστάμενη κοινοτική νομοθεσία.

Στην περίπτωση που τα μέτρα που λαμβάνουν τα κράτη μέλη ενδέχεται να επηρεάζουν σκάφη άλλου κράτους μέλους, τα μέτρα αυτά θεσπίζονται μόνον κατόπιν διαβούλευσης με την Επιτροπή, τα κράτη μέλη και τα οικεία περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια σχετικά με σχέδιο των μέτρων συνοδευόμενο από επεξηγηματικό σημείωμα.

2.   Τα μέτρα που εφαρμόζονται σε αλιευτικά σκάφη άλλων κρατών μελών υπόκεινται στις διαδικασίες που καθορίζονται στο άρθρο 8 παράγραφοι 3 έως 6.

Άρθρο 10

Μέτρα των κρατών μελών που εφαρμόζονται αποκλειστικά σε αλιευτικά σκάφη που φέρουν τη σημαία τους

Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν μέτρα για τη διατήρηση και τη διαχείριση αποθεμάτων σε ύδατα τα οποία τελούν υπό την κυριαρχία ή τη δικαιοδοσία τους υπό τον όρο ότι:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΛΙΕΥΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ

Άρθρο 11

Αναπροσαρμογή της αλιευτικής ικανότητας

1.   Τα κράτη μέλη θέτουν σε εφαρμογή μέτρα αναπροσαρμογής της αλιευτικής ικανότητας για τους στόλους τους προκειμένου να επιτύχουν σταθερή και διαρκή ισορροπία μεταξύ της εν λόγω αλιευτικής ικανότητας και των αλιευτικών δυνατοτήτων τους.

2.   Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν την μη υπέρβαση των επιπέδων αναφοράς, εκφραζόμενων σε μονάδες GT και kW, για την αλιευτική ικανότητα του στόλου που αναφέρεται στο άρθρο 12 και στην παράγραφο 4 του παρόντος άρθρου.

3.   Δεν επιτρέπεται καμία έξοδος από το στόλο με την χορήγηση δημόσιας ενίσχυσης, εκτός εάν προηγείται απόσυρση της γενικής άδειας αλιείας που καθορίζεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 3690/93 του Συμβουλίου (10) και, στην περίπτωση που προβλέπεται, των ειδικών αδειών αλιείας που καθορίζονται στους σχετικούς κανονισμούς. Η αλιευτική ικανότητα που αντιστοιχεί στη σχετική γενική άδεια αλιείας, και, κατά περίπτωση, στις σχετικές ειδικές άδειες αλιείας, δεν μπορεί να αντικατασταθεί.

4.   Στην περίπτωση χορήγησης δημόσιας ενίσχυσης για απόσυρση αλιευτικής ικανότητας που υπερβαίνει τη μείωση της ικανότητας που είναι αναγκαία προκειμένου να τηρηθούν τα επίπεδα αναφοράς δυνάμει του άρθρου 12 παράγραφος 1, ο όγκος της αποσυρόμενης αλιευτικής ικανότητας αφαιρείται αυτόματα από τα επίπεδα αναφοράς. Τα προκύπτοντα επίπεδα αναφοράς καθίστανται νέα επίπεδα αναφοράς.

5.   Στα αλιευτικά σκάφη ηλικίας 5 ετών και άνω, ο εκσυγχρονισμός στο κατάστρωμα για τη βελτίωση της ασφάλειας επί του σκάφους, των συνθηκών εργασίας, της υγιεινής και της ποιότητας των προϊόντων μπορεί να αυξήσει τη χωρητικότητα του σκάφους, υπό τον όρο ότι ο εκσυγχρονισμός αυτός δεν αυξάνει τη δυνατότητα του σκάφους για αλίευση ιχθύων. Τα επίπεδα αναφοράς βάσει του παρόντος άρθρου και του άρθρου 12 προσαρμόζονται αναλόγως. Η αντιστοιχούσα χωρητικότητα δεν χρειάζεται να λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό της ισορροπίας εισόδων και εξόδων εκ μέρους των κρατών μελών, σύμφωνα με το άρθρο 13.

Λεπτομερείς κανόνες και όροι για τα μέτρα αυτά μπορούν να θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 12

Επίπεδα αναφοράς για τους αλιευτικούς στόλους

1.   Η Επιτροπή καθορίζει με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2, για κάθε κράτος μέλος επίπεδα αναφοράς, εκφραζόμενα σε μονάδες GT και kW, για τη συνολική αλιευτική ικανότητα των κοινοτικών αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία αυτού του κράτους μέλους.

Τα επίπεδα αναφοράς είναι το άθροισμα των στόχων του Πολυετούς Προγράμματος Προσανατολισμού 1997-2002 για κάθε τμήμα του στόλου που καθορίστηκαν για την 31η Δεκεμβρίου 2002 με την απόφαση 97/413/EΚ του Συμβουλίου (11).

2.   Οι κανόνες εφαρμογής του παρόντος άρθρου μπορούν να θεσπίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 13

Είσοδος/έξοδος και μείωση της συνολικής χωρητικότητας

1.   Tα κράτη μέλη διαχειρίζονται τις εισόδους και τις εξόδους από το στόλο κατά τρόπον ώστε, από την 1η Ιανουαρίου 2003:

2.   Από την 1η Ιανουαρίου 2003 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2004, κάθε κράτος μέλος που επιλέγει να προβεί σε νέα ανάληψη υποχρέωσης για δημόσια ενίσχυση για ανανέωση στόλου μετά τις 31 Δεκεμβρίου 2002 πρέπει να επιτύχει μείωση της συνολικής χωρητικότητας του στόλου του κατά 3 % για ολόκληρη την περίοδο σε σχέση με τα επίπεδα αναφοράς του άρθρου 12.

3.   Οι κανόνες εφαρμογής του παρόντος άρθρου μπορούν να θεσπίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 14

Ανταλλαγή πληροφοριών

1.   Κάθε χρόνο, η Επιτροπή υποβάλλει σύνοψη των αποτελεσμάτων των προσπαθειών των κρατών μελών για την επίτευξη βιώσιμης ισορροπίας μεταξύ αλιευτικής ικανότητας και αλιευτικών δυνατοτήτων. Η σύνοψη αυτή βασίζεται στην ετήσια έκθεση που αποστέλλει κάθε κράτος μέλος στην Επιτροπή το αργότερο στις 30 Απριλίου του επόμενου έτους.

Η σύνοψη της Επιτροπής, στην οποία επισυνάπτονται οι εκθέσεις των κρατών μελών, διαβιβάζεται, πριν από το τέλος του έτους, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο συνοδευόμενη από τις γνωμοδοτήσεις της ΕΤΟΕΑ και της επιτροπής αλιείας και υδατοκαλλιέργειας του άρθρου 30 παράγραφος 1.

2.   Κανόνες εφαρμογής για τις ανταλλαγές αυτές μπορούν να θεσπίζονται σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 15

Μητρώα αλιευτικών σκαφών

1.   Κάθε κράτος μέλος τηρεί μητρώο των κοινοτικών αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία του, το οποίο περιλαμβάνει τις ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά και τη δραστηριότητα των σκαφών, που είναι απαραίτητες για τη διαχείριση των μέτρων που θεσπίζονται σε κοινοτικό επίπεδο.

2.   Κάθε κράτος μέλος θέτει στη διάθεση της Επιτροπής τις πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 1.

3.   Η Επιτροπή θεσπίζει κοινοτικό μητρώο αλιευτικών σκαφών το οποίο περιέχει τις πληροφορίες τις οποίες λαμβάνει δυνάμει της παραγράφου 2 και το θέτει στη διάθεση των κρατών μελών. Το μητρώο αυτό τηρεί τις κοινοτικές διατάξεις σχετικά με την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

4.   Οι πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 1 και οι διαδικασίες για τη διαβίβασή τους που αναφέρονται στις παραγράφους 2 και 3 είναι δυνατό να καθορίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 16

Προϋποθέσεις της κοινοτικής χρηματοδοτικής συνδρομής και μείωση της αλιευτικής προσπάθειας

1.   Χρηματοδοτική συνδρομή δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2792/1999 του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 1999, για καθορισμό των λεπτομερών κανόνων και ρυθμίσεων σχετικά με την κοινοτική διαρθρωτική βοήθεια στον τομέα της αλιείας (12), με την εξαίρεση των κεφαλαίων για την διάλυση αλιευτικών σκαφών, μπορεί να χορηγηθεί μόνο στο βαθμό που ένα κράτος μέλος έχει συμμορφωθεί προς τα άρθρα 11, 13 και 15 του παρόντος κανονισμού και έχει παράσχει τις πληροφορίες που απαιτούνται δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2792/1999 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 366/2001 της Επιτροπής (13).

Στο πλαίσιο αυτό η Επιτροπή, αφού δώσει στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος τη δυνατότητα να διατυπώσει τις απόψεις του και σε αναλογία προς το βαθμό της μη συμμόρφωσης, αναστέλλει την κοινοτική χρηματοδοτική συνδρομή δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2792/1999 για το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος.

2.   Εάν, βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών, η Επιτροπή κρίνει ότι η αλιευτική ικανότητα του στόλου ενός κράτους μέλους υπερβαίνει το όριο που απορρέει από τα άρθρα 11, 13 και 15, το κοινοποιεί στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος. Το εν λόγω κράτος μέλος μειώνει αμέσως την αλιευτική του προσπάθεια στο επίπεδο που θα βρισκόταν εάν είχαν τηρηθεί τα άρθρα 11, 13 και 15, χωρίς να θίγονται οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τα άρθρα αυτά. Το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος διαβιβάζει το πρόγραμμα μείωσης στην Επιτροπή για εξακρίβωση, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2, είτε η μείωση ισούται προς την υπέρβαση της ικανότητας είτε όχι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΕ ΥΔΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΡΟΥΣ

Άρθρο 17

Γενικοί κανόνες

1.   Τα κοινοτικά αλιευτικά σκάφη διαθέτουν ισότιμη πρόσβαση σε ύδατα και πόρους σε όλα τα κοινοτικά ύδατα εκτός εκείνων που αναφέρονται στην παράγραφο 2, με την επιφύλαξη των μέτρων που εκδίδονται δυνάμει του κεφαλαίου II.

2.   Σε ύδατα μέχρι 12 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης, τα οποία τελούν υπό την κυριαρχία ή δικαιοδοσία τους, τα κράτη μέλη εξουσιοδοτούνται, από την 1η Ιανουαρίου 2003 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2012, να περιορίζουν την αλιεία σε αλιευτικά σκάφη τα οποία αλιεύουν παραδοσιακά στα ύδατα αυτά από λιμένες παρακείμενων ακτών, με την επιφύλαξη των ρυθμίσεων για κοινοτικά αλιευτικά σκάφη που φέρουν τη σημαία άλλων κρατών μελών στο πλαίσιο υφιστάμενων σχέσεων γειτονίας μεταξύ κρατών μελών και των ρυθμίσεων που προβλέπονται στο παράρτημα I, που καθορίζουν για κάθε κράτος μέλος τις γεωγραφικές ζώνες εντός των παράκτιων ζωνών άλλων κρατών μελών στις οποίες ασκούνται αλιευτικές δραστηριότητες καθώς και τα είδη τα οποία αφορούν.

Πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 2011, η Επιτροπή θα υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο έκθεση σχετικά με τις ρυθμίσεις που προβλέπονται στην παρούσα παράγραφο. Το Συμβούλιο θα αποφασίσει πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 2012 για τις διατάξεις που θα ακολουθήσουν τις προαναφερόμενες ρυθμίσεις.

Άρθρο 18

Shetland Box

1.   Για είδη ιδιαίτερης σημασίας, στην περιοχή που καθορίζεται στο παράρτημα II, τα οποία είναι βιολογικώς ευπαθή λόγω των χαρακτηριστικών εκμετάλλευσής τους, η αλιευτική δραστηριότητα των κοινοτικών αλιευτικών σκαφών μήκους μεταξύ των καθέτων 26 μέτρων το πολύ, τα οποία αλιεύουν βενθοπελαγικά είδη, εκτός από το σύκο της Νορβηγίας και το προσφυγάκι, διέπονται από σύστημα προηγούμενης άδειας σύμφωνα με τους όρους που καθορίζονται στον παρόντα κανονισμό και, ιδίως, στο παράρτημα II.

2.   Λεπτομερείς κανόνες εφαρμογής και διαδικασίες για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου 1 είναι δυνατόν να θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 19

Επανεξέταση των κανόνων πρόσβασης

1.   Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2003, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο έκθεση σχετικά με τους κανόνες που αφορούν την πρόσβαση σε ύδατα και πόρους, οι οποίοι προβλέπονται στην κοινοτική νομοθεσία, εκτός εκείνων που αναφέρονται στο άρθρο 17 παράγραφος 2, και στην οποία αξιολογείται η αιτιολόγηση των κανόνων αυτών από την άποψη των στόχων διατήρησης και βιώσιμης εκμετάλλευσης.

2.   Βάσει της έκθεσης που αναφέρεται στην παράγραφο 1 και έχοντας υπόψη την αρχή που καθορίζεται στο άρθρο 17 παράγραφος 1, το Συμβούλιο αποφασίζει, πριν τις 31 Δεκεμβρίου 2004, για τυχόν απαιτούμενες προσαρμογές των κανόνων αυτών.

Άρθρο 20

Κατανομή αλιευτικών δυνατοτήτων

1.   Το Συμβούλιο, με ειδική πλειοψηφία κατόπιν προτάσεως της Επιτροπής, αποφασίζει τα όρια των αλιευμάτων ή/και της αλιευτικής προσπάθειας και την κατανομή των αλιευτικών δυνατοτήτων μεταξύ των κρατών μελών, καθώς και τους όρους που διέπουν τα όρια αυτά. Οι αλιευτικές δυνατότητες θα κατανεμηθούν μεταξύ των κρατών μελών κατά τρόπο διασφαλίζονται σε κάθε κράτος μέλος σχετική σταθερότητα αλιευτικών δραστηριοτήτων για κάθε απόθεμα αλιείας.

2.   Όταν η Κοινότητα καθορίζει νέες αλιευτικές δυνατότητες, το Συμβούλιο αποφασίζει την κατανομή των δυνατοτήτων αυτών λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα κάθε κράτους μέλους.

3.   Κάθε κράτος μέλος αποφασίζει, για τα σκάφη που φέρουν τη σημαία του, τη μέθοδο κατανομής των αλιευτικών δυνατοτήτων που έχουν διατεθεί στο εν λόγω κράτος μέλος σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, ενημερώνει δε την Επιτροπή σχετικά με την επιλεγείσα μέθοδο κατανομής.

4.   Το Συμβούλιο καθορίζει τις αλιευτικές δυνατότητες που διατίθεται σε τρίτες χώρες στα κοινοτικά ύδατα, και κατανέμει τις δυνατότητες αυτές σε κάθε τρίτη χώρα.

5.   Τα κράτη μέλη δύνανται, μετά από προηγούμενη ενημέρωση της Επιτροπής, να ανταλλάσσουν το σύνολο ή μέρος των αλιευτικών δυνατοτήτων που τους έχουν κατανεμηθεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Άρθρο 21

Στόχοι

Με το κοινοτικό σύστημα ελέγχου και εφαρμογής ελέγχονται η πρόσβαση σε ύδατα και πόρους και η άσκηση των δραστηριοτήτων που καθορίζονται στο άρθρο 1, και επιβάλλεται η τήρηση των κανόνων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

Άρθρο 22

Όροι πρόσβασης σε ύδατα και πόρους και όροι εμπορίας αλιευτικών προϊόντων

1.   Η άσκηση δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής απαγορεύεται εάν δεν τηρούνται οι κάτωθι απαιτήσεις:

2.   Η εμπορία αλιευτικών προϊόντων υπόκειται στις ακόλουθες απαιτήσεις:

Ο αγοραστής προϊόντων τα οποία εν συνεχεία δεν διατίθενται στην αγορά αλλά χρησιμοποιούνται μόνο για ιδιωτική κατανάλωση απαλλάσσεται από τις απαιτήσεις της παρούσας παραγράφου.

3.   Για την εφαρμογή των παραγράφων 1 και 2, μπορούν να θεσπίζονται λεπτομερείς κανόνες με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Οι κανόνες αυτοί μπορούν να καλύπτουν, ιδίως, τις υποχρεώσεις τεκμηρίωσης, καταχώρησης, υποβολής εκθέσεων και ενημέρωσης των κρατών μελών, των πλοιάρχων και άλλων νομικών και φυσικών προσώπων που ασχολούνται με δραστηριότητες που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 1.

Οι κανόνες μπορούν επίσης να προβλέπουν απαλλαγές από τις υποχρεώσεις των παραγράφων 1 και 2, στην περίπτωση που δικαιολογούνται από την αμελητέα επίπτωση επί των έμβιων υδρόβιων πόρων ή το δυσανάλογο βάρος που δημιουργούν οι υποχρεώσεις σε σύγκριση προς την οικονομική σημασία της δραστηριότητας.

Άρθρο 23

Ευθύνες των κρατών μελών

1.   Εφόσον δεν προβλέπεται διαφορετικά από το κοινοτικό δίκαιο, τα κράτη μέλη πρέπει να διασφαλίζουν την εκτέλεση ουσιαστικού ελέγχου, επιθεώρησης και εφαρμογής των κανόνων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

2.   Τα κράτη μέλη ελέγχουν τις δραστηριότητες που διενεργούνται στο πλαίσιο της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής στο έδαφός τους ή στα ύδατα που υπόκεινται στην κυριαρχία ή τη δικαιοδοσία τους. Ελέγχουν επίσης την πρόσβαση σε ύδατα και πόρους καθώς και τις αλιευτικές δραστηριότητες εκτός των κοινοτικών υδάτων από κοινοτικά αλιευτικά σκάφη που φέρουν τη σημαία τους καθώς και, με την επιφύλαξη της πρωταρχικής ευθύνης του κράτους της σημαίας, των υπηκόων τους. Είναι υπεύθυνα για την τοποθέτηση παρατηρητών επί αλιευτικών σκαφών και για τη λήψη κατάλληλων αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης των αλιευτικών δραστηριοτήτων.

3.   Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τα μέτρα, κατανέμουν τους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους και συγκροτούν τη διοικητική και τεχνική δομή που είναι αναγκαία για τη διασφάλιση ουσιαστικού ελέγχου, επιθεώρησης και εφαρμογής, συμπεριλαμβανομένων των δορυφορικών συστημάτων παρακολούθησης. Το Συμβούλιο θα αποφασίσει το 2004 όσον αφορά την υποχρέωση σύστασης μέσων τηλεπαρακολούθησης. Προκειμένου να γίνει εκτίμηση της τεχνολογίας που θα χρησιμοποιηθεί, τα κράτη μέλη, σε συνεργασία με την Επιτροπή, θα πρέπει να διεξαγάγουν πιλοτικές μελέτες πριν από την 1η Ιουνίου 2004. Σε κάθε κράτος μέλος, μία ενιαία αρχή πρέπει να είναι υπεύθυνη για τη συλλογή και την επαλήθευση πληροφοριών σχετικά με τις αλιευτικές δραστηριότητες, καθώς και για την υποβολή εκθέσεων και τη συνεργασία με την Επιτροπή.

4.   Όταν η Επιτροπή διαπιστώνει ότι ένα κράτος μέλος υπερέβη τις αλιευτικές δυνατότητες που του χορηγήθηκαν, επιβάλλει μειώσεις στις μελλοντικές αλιευτικές δυνατότητες αυτού του κράτους μέλους.

Εάν άμεσο αποτέλεσμα της υπέρβασης, από ένα κράτος μέλος, των αλιευτικών δυνατοτήτων που του χορηγήθηκαν είναι η αδυναμία άλλου κράτους μέλους να εξαντλήσει τις δικές του αλιευτικές δυνατότητες, τότε είναι δυνατό να χορηγηθούν στο δεύτερο κράτος μέλος αλιευτικές δυνατότητες ισότιμες προς τις μειώσεις που προβλέπει το πρώτο εδάφιο. Η ανακατανομή αυτή αποφασίζεται λαμβάνοντας υπόψη το ενδιαφέρον για τη διατήρηση των πόρων, καθώς και το ενδιαφέρον για την αποζημίωση, και των δύο ενδιαφερομένων κρατών.

Οι αποφάσεις λαμβάνονται από την Επιτροπή με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

5.   Κανόνες εφαρμογής του παρόντος άρθρου μπορούν να θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2, συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού, από τα κράτη μέλη, της αρχής που αναφέρεται στην παράγραφο 3 του παρόντος άρθρου, και των κανόνων για την αποστολή παρατηρητών, τις αρμοδιότητές τους, τα καθήκοντά τους και το κόστος τους.

Άρθρο 24

Επιθεώρηση και εφαρμογή

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα μέτρα επιθεώρησης και εφαρμογής που απαιτούνται για να διασφαλίσουν συμμόρφωση προς τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής στο έδαφός τους ή στα ύδατα που υπάγονται στην κυριαρχία ή τη δικαιοδοσία τους. Λαμβάνουν επίσης μέτρα εφαρμογής σχετικά με αλιευτικές δραστηριότητες εκτός κοινοτικών υδάτων των κοινοτικών αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία τους καθώς και των υπηκόων τους.

Τα εν λόγω μέτρα περιλαμβάνουν:

Τα λαμβανόμενα μέτρα πρέπει να τεκμηριώνονται δεόντως. Τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι ουσιαστικά, αποτρεπτικά και ανάλογου επιπέδου προς την παράβαση.

Κανόνες εφαρμογής, περιλαμβανομένων των κριτηρίων συγκριτικής αξιολόγησης, για το παρόν άρθρο μπορούν να θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 3.

Άρθρο 25

Δίωξη παραβάσεων

1.   Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν τη λήψη κατάλληλων μέτρων, συμπεριλαμβανομένων των διοικητικών μέτρων ή ποινικών διαδικασιών σύμφωνα με το εθνικό δίκαιό τους, κατά των υπεύθυνων φυσικών ή νομικών προσώπων στην περίπτωση μη τήρησης των κανόνων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

2.   Οι διαδικασίες που κινούνται σύμφωνα με την παράγραφο 1, πρέπει, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του εθνικού δικαίου, να στερούν ουσιαστικά τους υπευθύνους από το οικονομικό όφελος των παραβάσεων και να παράγουν αποτελέσματα ανάλογα προς τη σοβαρότητα των παραβάσεων αυτών, αποθαρρύνοντας όντως περαιτέρω παραβάσεις παρόμοιου τύπου.

3.   Οι κυρώσεις που απορρέουν από τις διαδικασίες που αναφέρονται στην παράγραφο 2, μπορούν να περιλαμβάνουν, ιδίως, ανάλογα με τη σοβαρότητα της παράβασης:

4.   Ανεξάρτητα από τις υποχρεώσεις που αναφέρονται στις παραγράφους 1, 2 και 3, το Συμβούλιο καταρτίζει, βάσει του καταλόγου που αναφέρεται στην παράγραφο 3, κατάλογο μέτρων που πρέπει να εφαρμόζουν τα κράτη μέλη στην περίπτωση σοβαρών παραβάσεων όπως ορίζονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1447/1999. Ο κατάλογος αυτός δεν επηρεάζει την επιλογή των κρατών μελών να εφαρμόσουν αυτά τα μέτρα μέσω διοικητικών μέτρων ή ποινικών διαδικασιών σύμφωνα με το εθνικό δίκαιό τους, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 1.

5.   Τα κράτη μέλη λαμβάνουν άμεσα μέτρα για την παρεμπόδιση των δραστηριοτήτων των σκαφών, φυσικών ή νομικών προσώπων, τα οποία συλλαμβάνονται επ' αυτοφώρω να διαπράττουν σοβαρή παράβαση, όπως ορίζεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1447/1999.

Άρθρο 26

Αρμοδιότητες της Επιτροπής

1.   Με την επιφύλαξη των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής δυνάμει της συνθήκης, η Επιτροπή αξιολογεί και ελέγχει την εφαρμογή των κανόνων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής από τα κράτη μέλη και διευκολύνει το συντονισμό και τη συνεργασία μεταξύ τους.

2.   Εάν υπάρχουν ενδείξεις ότι δεν τηρούνται οι κανόνες διατήρησης, ελέγχου, επιθεώρησης ή εφαρμογής δυνάμει της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής και ότι το γεγονός αυτό ενδέχεται να συνιστά σοβαρή απειλή για τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων ή για την ουσιαστική λειτουργία του κοινοτικού συστήματος ελέγχου και εφαρμογής για την οποία απαιτείται άμεση λήψη μέτρων, η Επιτροπή ενημερώνει γραπτώς το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος για τα πορίσματά της και θέτει προθεσμία δεκαπέντε τουλάχιστον εργάσιμων ημερών προκειμένου το κράτος μέλος να αποδείξει τη συμμόρφωσή του και να διατυπώσει τα σχόλιά του. Η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη της τις παρατηρήσεις των κρατών μελών για οποιαδήποτε δράση ενδεχομένως αναλαμβάνει δυνάμει της παραγράφου 3.

3.   Εάν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι αλιευτικές δραστηριότητες που διεξάγονται σε συγκεκριμένη γεωγραφική ζώνη ενδέχεται να οδηγήσουν σε σοβαρή απειλή για τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων, η Επιτροπή μπορεί να λάβει προληπτικά μέτρα.

Τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι ανάλογα προς τον κίνδυνο σοβαρής απειλής για τη διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων.

Η διάρκειά τους δεν υπερβαίνει τις τρεις εβδομάδες. Μπορεί να παρατείνονται μέχρι το πολύ έξη μήνες αν χρειάζεται για την διατήρηση των ζωνών υδατίνων πόρων με απόφαση που λαμβάνεται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Τα μέτρα αίρονται αμέσως μόλις η Επιτροπή διαπιστώσει ότι ο κίνδυνος δεν υφίσταται πλέον.

4.   Στην περίπτωση που θεωρείται ότι έχει εξαντληθεί η ποσόστωση ή το διαθέσιμο μερίδιο ενός κράτους μέλους, η Επιτροπή μπορεί, βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών, να παύει αμέσως τις αλιευτικές δραστηριότητες.

5.   Κατά παρέκκλιση του άρθρου 23 παράγραφος 2, η Επιτροπή ελέγχει τις αλιευτικές δραστηριότητες σε κοινοτικά ύδατα αλιευτικών σκαφών που φέρουν τη σημαία τρίτης χώρας, εφόσον αυτό προβλέπεται από το κοινοτικό δίκαιο. Για τον σκοπό αυτό, η Επιτροπή και τα οικεία κράτη μέλη συνεργάζονται και συντονίζουν τη δράση τους.

6.   Λεπτομερείς κανόνες για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου μπορούν να θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Άρθρο 27

Αξιολόγηση και έλεγχος από την Επιτροπή

1.   Για το σκοπό της αξιολόγησης και του ελέγχου της εφαρμογής της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής από τα κράτη μέλη, η Επιτροπή δύναται, κατόπιν πρωτοβουλίας της και με δικά της μέσα, να κινεί και να διενεργεί ελέγχους, έρευνες, επαληθεύσεις και επιθεωρήσεις σχετικά με την εφαρμογή των κανόνων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής από τα κράτη μέλη. Ιδίως μπορεί να επαληθεύει:

Για τους σκοπούς αυτούς, η Επιτροπή μπορεί να διενεργεί επιθεωρήσεις σε αλιευτικά σκάφη καθώς και στις εγκαταστάσεις επιχειρήσεων και άλλων φορέων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής και έχει πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες και έγγραφα που απαιτούνται για την άσκηση της αρμοδιότητάς της. Οι επιθεωρήσεις της Επιτροπής που διενεργούνται κατόπιν πρωτοβουλίας της και χωρίς τη συνδρομή επιθεωρητών του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους πραγματοποιούνται μόνο σε αλιευτικά σκάφη και στον πρώτο λιμένα προσέγγισης ή πωλήσεων, και περιορίζεται σε περιοχές ή αποθέματα που υπόκεινται σε ειδικό πρόγραμμα παρακολούθησης με απόφαση βασιζόμενη στο άρθρο 34γ του κανονισμού (ΕΟΚ) 2847/93.

Οι επιθεωρητές της Επιτροπής επιδεικνύουν γραπτή εξουσιοδότηση στην οποία αναγράφονται τα στοιχεία ταυτότητάς τους και η ιδιότητά τους. Οι επιθεωρητές της Επιτροπής δεν έχουν εξουσίες πέραν αυτών που έχουν οι εθνικοί επιθεωρητές ούτε εξουσίες αστυνόμευσης και επιβολής του νόμου. Ειδικότερα, δεν διενεργείται επιθεώρηση της Επιτροπής χωρίς συνδρομή των επιθεωρητών του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους, εάν το επιθεωρούμενο μέρος φέρει αντίρρηση.

Τα κράτη μέλη παρέχουν στην Επιτροπή την αναγκαία συνδρομή προκειμένου να εκτελέσει τα καθήκοντα αυτά.

2.   Οι εκθέσεις των επιθεωρήσεων διατίθενται στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος.

Η Επιτροπή παρέχει στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος τη δυνατότητα να σχολιάσει τα πορίσματα της έκθεσης, τηρεί δε τις κοινοτικές διατάξεις όσον αφορά την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

Όταν η Επιτροπή διενεργεί επιθεώρηση μόνη της χωρίς να συνοδεύεται από εθνικούς επιθεωρητές του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους, ενημερώνει αυτό το κράτος μέλος εντός μιας ημέρας από την περάτωση της επιθεώρησης και του διαθέτει, εντός ενός μηνός, έκθεση των πορισμάτων.

Τα κράτη μέλη δεν υποχρεούνται να λάβουν μέτρα κατά ατόμων βάσει των πορισμάτων της προαναφερόμενης έκθεσης.

3.   Λεπτομερείς κανόνες για την εφαρμογή του παρόντος άρθρο μπορούν να θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

4.   Ανά τριετία, η Επιτροπή συντάσσει έκθεση αξιολόγησης, η οποία υποβάλλεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, για τις ενέργειές της δυνάμει της παραγράφου 1 και για την εφαρμογή των κανόνων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής από τα κράτη μέλη. Τα κράτη μέλη ενημερώνονται κάθε έτος σχετικά με τον αριθμό των επιθεωρήσεων που διενεργήθηκαν σε κάθε κράτος μέλος από την Επιτροπή δυνάμει της παραγράφου 1, αναλυτικά για κάθε τύπο επιθεώρησης.

Άρθρο 28

Συνεργασία και συντονισμός

1.   Τα κράτη μέλη συνεργάζονται μεταξύ τους καθώς και με τρίτες χώρες για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης προς τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής. Για το σκοπό αυτόν, τα κράτη μέλη παρέχουν στα άλλα κράτη μέλη και σε τρίτες χώρες την αναγκαία συνδρομή για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης προς τους κανόνες αυτούς.

2.   Σε περίπτωση ελέγχου και επιθεώρησης διασυνοριακών αλιευτικών δραστηριοτήτων, τα κράτη μέλη διασφαλίζουν τον συντονισμό της δράσης τους δυνάμει του παρόντος κεφαλαίου. Για το σκοπό αυτόν, τα κράτη μέλη ανταλλάσσουν επιθεωρητές.

3.   Με την επιφύλαξη της πρωταρχικής αρμοδιότητας του παράκτιου κράτους μέλους, τα κράτη μέλη έχουν εξουσία να επιθεωρούν κοινοτικά αλιευτικά σκάφη που φέρουν τη σημαία τους σε όλα τα κοινοτικά ύδατα εκτός των χωρικών υδάτων άλλου κράτους μέλους.

Τα κράτη μέλη εξουσιοδοτούνται επίσης να διενεργούν επιθεωρήσεις σε αλιευτικά σκάφη σύμφωνα με τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής για τις αλιευτικές δραστηριότητες σε όλα τα κοινοτικά ύδατα εκτός των χωρικών τους υδάτων μόνον:

Τα κράτη μέλη έχουν εξουσία να επιθεωρούν κοινοτικά αλιευτικά σκάφη που φέρουν τη σημαία άλλου κράτους μέλους σε διεθνή ύδατα.

Σε περιπτώσεις πέραν των προβλεπόμενων στην παρούσα παράγραφο, τα κράτη μέλη δύνανται να επιτρέπουν αμοιβαία τη διενέργεια επιθεωρήσεων σύμφωνα με τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.

4.   Βάσει των διορισμών που της κοινοποιούνται από τα κράτη μέλη στην Επιτροπή, η Επιτροπή καταρτίζει, με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2, κατάλογο κοινοτικών επιθεωρητών, σκαφών επιθεώρησης και αεροσκαφών επιθεώρησης και άλλων μέσων επιθεώρησης που επιτρέπεται να διενεργούν επιθεωρήσεις δυνάμει του παρόντος Κεφαλαίου σε κοινοτικά ύδατα καθώς και σε κοινοτικά αλιευτικά σκάφη.

5.   Οι εκθέσεις επιθεώρησης και εποπτείας που συντάσσονται από κοινοτικούς επιθεωρητές, ή επιθεωρητές άλλου κράτους μέλους, ή επιθεωρητές της Επιτροπής, συνιστούν αποδεκτά μαρτυρικά στοιχεία σε διοικητικές ή δικαστικές διαδικασίες οποιουδήποτε κράτους μέλους. Για τον καθορισμό των πραγματικών περιστατικών, οι εκθέσεις αυτές αντιμετωπίζονται ισότιμα με τις εκθέσεις επιθεωρήσεων και εποπτείας των κρατών μελών.

6.   Λεπτομερείς κανόνες για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου μπορούν να θεσπίζονται με τη διαδικασία του άρθρου 30 παράγραφος 2.

Οι παράγραφοι 3 και 4 του παρόντος άρθρου ισχύουν μόνον όταν θεσπιστούν εκτελεστικοί κανόνες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

Άρθρο 29

Διαδικασία λήψης αποφάσεων

Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στον παρόντα κανονισμό, το Συμβούλιο ενεργεί σύμφωνα με τη διαδικασία που καθορίζεται στο άρθρο 37 της συνθήκης.

Άρθρο 30

Επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας

1.   Η Επιτροπή επικουρείται από την επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας.

2.   Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζονται τα άρθρα 4 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ.

Η περίοδος που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 της απόφασης 1999/468/ΕΚ ορίζεται σε είκοσι εργάσιμες ημέρες.

3.   Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζονται τα άρθρα 5 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ.

Η περίοδος που προβλέπεται στο άρθρο 5 παράγραφος 6 της απόφασης 1999/468/ΕΚ ορίζεται σε 60 εργάσιμες ημέρες.

4.   Η επιτροπή θεσπίζει τον εσωτερικό κανονισμό της.

Άρθρο 31

Περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια

1.   Τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια ιδρύονται με σκοπό να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων του άρθρου 2 παράγραφος 1 και ιδίως να παρέχουν συμβουλές στην Επιτροπή για θέματα διαχείρισης της αλιείας όσον αφορά ορισμένες θαλάσσιες περιοχές και αλιευτικές ζώνες.

2.   Τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια συνίστανται κυρίως από αλιείς και άλλους αντιπροσώπους των συμφερόντων που θίγονται από την Κοινή Αλιευτική Πολιτική, όπως αντιπροσώπους του κλάδου αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, του περιβάλλοντος και των συμφερόντων των καταναλωτών και επιστημονικούς εμπειρογνώμονες από όλα τα κράτη μέλη που έχουν συμφέροντα αλιείας στη σχετική θαλάσσια περιοχή ή αλιευτική ζώνη.

3.   Αντιπρόσωποι των εθνικών και περιφερειακών διοικήσεων που έχουν συμφέροντα αλιείας στη σχετική θαλάσσια περιοχή ή αλιευτική ζώνη έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια ως μέλη ή παρατηρητές. Η Επιτροπή μπορεί να παρίσταται κατά τις συνεδριάσεις των.

4.   Η Επιτροπή μπορεί να ζητεί συμβουλές από τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια όσον αφορά προτάσεις μέτρων, όπως πολυετή προγράμματα ανάκτησης των αποθεμάτων ή διαχείρισης, που πρόκειται να ληφθούν βάσει του άρθρου 37 της συνθήκης, τα οποία πρόκειται να υποβάλει και τα οποία αφορούν ειδικότερα την αλιεία στη σχετική περιοχή. Η Επιτροπή και τα άλλα κράτη μέλη μπορούν να ζητούν συμβουλές από τα Συμβούλια αυτά όσον αφορά άλλα μέτρα. Οι διαβουλεύσεις αυτές διεξάγονται ανεξάρτητα από τη διαβούλευση με την ΕΤΟΕΑ και με την επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας.

5.   Τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια μπορούν:

Τα περιφερειακά γνωμοδοτικά συμβούλια ενημερώνουν τη επιτροπή αλιείας και υδατοκαλλιέργειας για τις δραστηριότητές τους.

Άρθρο 32

Διαδικασία ίδρυσης περιφερειακών γνωμοδοτικών συμβουλίων

Το Συμβούλιο αποφασίζει για την ίδρυση περιφερειακού γνωμοδοτικού συμβουλίου. Το περιφερειακό γνωμοδοτικό συμβούλιο καλύπτει θαλάσσιες περιοχές που υπάγονται στη δικαιοδοσία δύο τουλάχιστον κρατών μελών. Το περιφερειακό γνωμοδοτικό συμβούλιο θεσπίζει τον εσωτερικό του κανονισμό.

Άρθρο 33

Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας

1.   Ιδρύεται Επιστημονική, Τεχνική και Οικονομική Επιτροπή Αλιείας (ΕΤΟΕΑ). Η ΕΤΟΕΑ ερωτάται τακτικά για θέματα που αφορούν τη διατήρηση και διαχείριση των έμβιων υδρόβιων πόρων, συμπεριλαμβανομένων βιολογικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών, κοινωνικών και τεχνικών θεμάτων.

2.   Η Επιτροπή λαμβάνει υπόψη τις συμβουλές της ΕΤΟΕΑ κατά την υποβολή προτάσεων για τη διαχείριση της αλιείας δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 34

Καταργήσεις

1.   Οι κανονισμοί (ΕΟΚ) αριθ. 3760/92 και (ΕΟΚ) αριθ. 101/76 καταργούνται.

2.   Οι παραπομπές στις διατάξεις των καταργούμενων βάσει της παραγράφου 1 κανονισμών θεωρούνται ως παραπομπές στις αντίστοιχες διατάξεις του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 35

Επανεξέταση

Πριν από τα τέλη του 2012, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο έκθεση σχετικά με τη λειτουργία της κοινής αλιευτικής πολιτικής όσον αφορά τα κεφάλαια ΙΙ και ΙΙΙ.

Άρθρο 36

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την 1η Ιανουαρίου 2003.

(1)  ΕΕ C 203 E της 27.8.2002, σ. 284.

(2)  Γνώμη που διατυπώθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2002 (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(3)  ΕΕ L 389 της 31.12.1992, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1181/98 (ΕΕ L 164 της 9.6.1998, σ. 1).

(4)  ΕΕ C 105 της 7.5.1981, σ. 1.

(5)  ΕΕ L 261 της 20.10.1993, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1965/2001 της Επιτροπής (ΕΕ L 268 της 9.10.2001, σ. 23).

(6)  ΕΕ L 167 της 2.7.1999, σ. 5.

(7)  ΕΕ L 184 της 17.7.1999, σ. 23.

(8)  ΕΕ L 20 της 28.1.1976, σ. 19.

(9)  ΕΕ L 274 της 25.9.1986, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 3259/94 (ΕΕ L 339 της 29.12.1994, σ. 11).

(10)  ΕΕ L 341 της 31.12.1993, σ. 93.

(11)  ΕΕ L 175 της 3.7.1997, σ. 27· απόφαση όπως τροποποιήθηκε από την απόφαση 2002/70/ΕΚ (ΕΕ L 31 της 1.2.2002, σ. 77).

(12)  ΕΕ L 337 της 30.12.1999, σ. 10· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 179/2002 (ΕΕ L 31 της 1.2.2002, σ. 25).

(13)  ΕΕ L 55 της 24.2.2001, σ. 3.