31969L0335

ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 17ης Ιουλίου 1969 περί των εμμέσων φόρων των επιβαλλομένων επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος, και ιδίως τα άρθρα 99 και 100,

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη της Συνελεύσεως(1),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής(2),

Εκτιμώντας:

ότι σκοπός της συνθήκης είναι η δημιουργία μιας οικονομικής ενώσεως με χαρακτηριστικά γνωρίσματα ανάλογα με εκείνα μιας εσωτερικής αγοράς και ότι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για να επιτευχθεί τούτο είναι η προώθηση της ελευθέρας κινήσεως τως κεφαλαίων-

ότι οι έμμεσοι φόροι, οι επιβαλλόμενοι επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων, οι οποίοι ισχύουν σήμερα στα Κράτη μέλη, ήτοι ο φόρος ο οποίος επιβάλλεται επί των εταιρικών εισφορών και ο φόρος χαρτοσήμου επί των τίτλων, δημιουργούν διακρίσεις, διπλές φορολογίες και ανισότητες, οι οποίες εμποδίζουν την ελευθέρα κυκλοφορία των κεφαλαίων και οι οποίες, συνεπώς, πρέπει να εξαλειφθούν δια της εναρμονίσεως-

ότι η εναρμόνιση των φόρων αυτών, οι οποίοι επιβάλλονται επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων, πρέπει να διαμορφωθεί κατά τρόπο, ώστε οι συνέπειες επί του προϋπολογισμού για Κράτη μέλη να περιορίζονται στο ελάχιστο-

ότι η είσπραξη του φόρου χαρτοσήμου από ένα Κράτος μέλος επί των τίτλων των άλλων Κρατών μελών, οι οποίοι έχουν εισαχθεί ή εκδοθεί στην επικράτειά του, είναι αντίθετη προς την έννοια μιας κοινής αγοράς, με χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας εσωτερικής αγοράς- ότι εξάλλου κατέστη φανερό, ότι η διατήρηση του φόρου χαρτοσήμου επί των τίτλων των κρατικών εκδόσεων δανείων, ως και επί της εισαγωγής ή εκδόσεως στην αγορά ενός Κράτους μέλους ξένων τίτλων, δεν είναι επιθυμητή από οικονομικής απόψεως και απομακρύνεται, εξάλλου, από την κατεύθυνση, την οποία ακολουθεί το φορολογικό δίκαιο των Κρατών μελών στο πεδίο αυτό-

ότι, υπό τις προϋποθέσεις αυτές, πρέπει να καταργηθεί ο φόρος χαρτοσήμου επί των τίτλων, τόσο επί εκείνων, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν ίδια κεφάλαια εταιριών, όσο και επί εκείνων, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν δανειακά κεφάλαια, ανεξαρτήτως προελεύσεως-

ότι η έννοια μιας κοινής αγοράς, με χαρακτηριστικά γνωρίσματα εσωτερικής αγοράς, προϋποθέτει ότι η εφαρμογή επί των κεφαλαίων, τα οποία συγκεντρώνονται στο πλαίσιο μιας εταιρίας, ενός φόρου επί των συγκεντρώσεων κεφαλαίων, δεν πρέπει να επιβάλλεται παρά μόνο μία φορά στο πλαίσιο της κοινής αγοράς και ότι η φορολογία αυτή, για να μη διαταράσσει την κυκλοφορία των κεφαλαίων, πρέπει να ευρίσκεται στο αυτό επίπεδο σε όλα τα Κράτη μέλη-

ότι, λοιπόν, πρέπει να γίνει εναρμόνιση του φόρου τούτου, τόσον όσον αφορά την μορφή του, όσον και τους συντελεστές του-

ότι η διατήρηση άλλων εμμέσων φόρων που παρουσιάζουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τον φόρο εισφοράς ή τον φόρο χαρτοσήμου επί των τίτλων, κινδυνεύει να θέσει εκ νέου υπό αμφισβήτηση τους σκοπούς, οι οποίοι επιδιώκονται από τα μέτρα τα οποία προβλέπονται από την παρούσα οδηγία και ότι επομένως η κατάργησή τους είναι επιβεβλημένη,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Τα Κράτη μέλη εισπράττουν φόρο επί των εισφορών σε κεφαλαιουχικές εταιρίες εναρμονισμένο σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 2 έως 9, ο οποίος ονομάζεται φόρος εισφοράς.

Άρθρο 2

1. Οι πράξεις, οι υποκείμενες στον φόρο εισφοράς, φορολογούνται μόνον στο Κράτος μέλος, στο έδαφος του οποίου ευρίσκεται η έδρα της πραγματικής διοικήσεως της κεφαλαιουχικής εταιρίας κατά την στιγμή κατά την οποία διενεργούνται οι πράξεις αυτές.

2. Όταν η έδρα της πραγματικής διοικήσεως μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας ευρίσκεται σε τρίτη χώρα και η καταστατική έδρα της σε Κράτος μέλος, οι πράξεις οι οποίες υπόκεινται στον φόρο εισφοράς φορολογούνται στο Κράτος μέλος, όπου ευρίσκεται η καταστατική έδρα.

3. Όταν η καταστατική έδρα και η έδρα της πραγματικής διοικήσεως μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας ευρίσκονται σε τρίτη χώρα, η θέση στην διάθεση ενός υποκαταστήματος, το οποίο ευρίσκεται σε Κράτος μέλος, επενδεδυμένων κεφαλαίων ή κεφαλαίων προς εκμετάλλευση, δύναται να φορολογηθεί στο Κράτος μέλος, στο έδαφος του οποίου ευρίσκεται το υποκατάστημα.

Άρθρο 3

1. Κατά την έννοια της παρούσης οδηγίας, ως κεφαλαιουχικές εταιρίες νοούνται:

α) οι εταιρίες του βελγικού, γερμανικού, γαλλικού, ιταλικού, λουξεμβουργιανού και ολλανδικού δικαίου, που ονομάζονται αντιστοίχως:

- societe anonyme/naamloze vennootschap, Aktiengesellschaft, societe anonyme, societa per azioni, societe anonyme, naamloze vennootschap,

- societe en commandite par actions/commanditaire vennootschap op aandelen, Kommanditgesellschaft auf Aktien, societe en commandite par actions, societe in accomandita per azioni, societe en commandite par actions, commanditaire vennootschap op aandelen,

- societe de personnes a responsabilite limitee/personenvennootschap met beperkte aansprakelijkheid, Gesellschaft mit beschraenkter Haftung, societe a responsabilite limitee, societa a responsabilita limitata, societe a responsabilite limitee-

β) κάθε εταιρία, ένωση προσώπων ή νομικό πρόσωπο, των οποίων τα μερίδια, τα αντιπροσωπεύοντα κεφάλαιο ή εταιρική εισφορά, δύνανται να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγματεύσεως στο χρηματιστήριο-

γ) κάθε εταιρία, ένωση προσώπων ή νομικό πρόσωπο, που επιδιώκουν σκοπούς κερδοσκοπικούς, των οποίων τα μέλη έχουν το δικαίωμα να εκχωρούν άνευ προηγουμένης εγκρίσεως τα εταιρικά τους μερίδια σε τρίτους και δεν ευθύνονται για τα χρέη της εταιρίας, της ενώσεως προσώπων ή του νομικού προσώπου, παρά μόνο κατά το μέτρο της εισφοράς τους.

2. Εξομοιούται προς κεφαλαιουχικές εταιρίες για την εφαρμογή της παρούσης οδηγίας κάθε άλλη εταιρία, ένωση προσώπων ή νομικό πρόσωπο, που επιδιώκουν σκοπούς κερδοσκοπικούς. Εν τούτοις ένα Κράτος μέλος δύναται να μη τις θεωρεί ως κεφαλαιουχικές εταιρίες για την είσπραξη του φόρου εισφοράς.

Άρθρο 4

1. Υπόκεινται στο φόρο εισφοράς οι ακόλουθες πράξεις:

α) η σύσταση κεφαλαιουχικής εταιρίας-

β) η μετατροπή σε κεφαλαιουχική εταιρία μιας εταιρίας, ενώσεως προσώπων ή νομικού προσώπου, που δεν είναι κεφαλαιουχική εταιρία-

γ) η αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας δι' εισφορών σε είδος, οποιασδήποτε μορφής-

δ) η αύξηση της εταιρικής περιουσίας μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας δι' εισφορών σε είδος, οποιασδήποτε μορφής, αμοιβομένων όχι δια μεριδίων αντιπροσωπευτικών του εταιρικού κεφαλαίου ή της εταιρικής περιουσίας, αλλά δια δικαιωμάτων της ιδίας φύσεως προς εκείνα των εταίρων, όπως το δικαίωμα ψήφου, το δικαίωμα συμμετοχής στα κέρδη ή στο εκκαθαριστικό υπόλοιπο-

ε) η μεταφορά από τρίτη χώρα σε Κράτος μέλος της έδρας της πραγματικής διευθύνσεως εταιρίας, ενώσεως προσώπων ή νομικού προσώπου, των οποίων η καταστατική έδρα ευρίσκεται σε τρίτη χώρα και που θεωρούνται, για την καταβολή του φόρου εισφοράς ως κεφαλαιουχικές εταιρίες στο Κράτος μέλος αυτό-

ζ) η μεταφορά από Κράτος μέλος σε άλλο Κράτος μέλος της έδρας της πραγματικής διευθύνσεως μιας εταιρίας, ενώσεως προσώπων ή νομικού προσώπου, που θεωρείται, για την καταβολή του φόρου εισφοράς, ως κεφαλαιουχική εταιρία στο Κράτος μέλος αυτό, ενώ δεν θεωρείται ως κεφαλαιουχική εταιρία στο άλλο Κράτος μέλος-

η) η μεταφορά από ένα Κράτος μέλος σε άλλο Κράτος μέλος της καταστατικής έδρας μιας εταιρίας, συνεταιρισμού ή νομικού προσώπου, των οποίων η έδρα της πραγματικής διευθύνσεως ευρίσκεται σε τρίτη χώρα και που θεωρούνται, για την καταβολή του φόρου εισφοράς ως κεφαλαιουχικές εταιρίες στο Κράτος μέλος αυτό, ενώ δεν θεωρούνται ως κεφαλαιουχικές εταιρίες στο άλλο Κράτος μέλος.

2. Δύνανται να υπαχθούν στον φόρο εισφοράς οι κατωτέρω πράξεις:

α) η αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας δια της κεφαλαιοποιήσεως κερδών, αποθεματικών ή προβλέψεων-

β) η αύξηση της εταιρικής περιουσίας μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας δια παροχών πραγματοποιουμένων από ένα εταίρο, οι οποίες δεν επιφέρουν αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου, αλλά έχουν ως αντιπαροχή μεταβολή των εταιρικών δικαιωμάτων ή δύνανται να επιφέρουν αύξηση της αξίας των εταιρικών μεριδίων-

γ) το δάνειο, το οποίο συνάπτει μία κεφαλαιουχική εταιρία, εφόσον ο πιστωτής έχει δικαίωμα επί ενός ποσοστού των εταιρικών κερδών-

δ) το δάνειο το οποίο συνάπτει μια κεφαλαιουχική εταιρία με ένα εταίρο, με την σύζυγο ή τέκνο ενός εταίρου, καθώς επίσης το δάνειο που συνάπτεται με τρίτο πρόσωπο, εάν τούτο είναι εγγυημένο από ένα εταίρο, υπό τον όρο ότι τα δάνεια αυτά έχουν την ιδία λειτουργία με την αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου.

3. Δεν θεωρείται σύσταση κατά την έννοια της παραγράφου 1 περίπτωση α) οποιαδήποτε μεταβολή της συστατικής πράξεως ή του καταστατικού μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας και ιδίως:

α) η μετατροπή μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας σε κεφαλαιουχική εταιρία άλλου τύπου-

β) η μεταφορά από ένα Κράτος μέλος σε άλλο Κράτος μέλος της έδρας, της πραγματικής διευθύνσεως ή της καταστατικής έδρας μιας εταιρίας, ενώσεως προσώπων ή νομικού προσώπου, που θεωρούνται για την είσπραξη του φόρου εισφοράς ως κεφαλαιουχικές εταιρίες, σε κάθε ένα από τα ως άνω Κράτη μέλη-

γ) η μεταβολή του εταιρικού σκοπού μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας-

δ) η παράταση της διαρκείας μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας.

Άρθρο 5

1. Ο φόρος εκκαθαρίζεται:

α) στην περίπτωση της συστάσεως κεφαλαιουχικής εταιρίας, αυξήσεως του εταιρικού της κεφαλαίου ή της εταιρικής της περιουσίας, δηλαδή πράξεων αναφερομένων στο άρθρο 4 παράγραφος 1 περιπτώσεις α), γ), και δ), επί της πραγματικής αξίας των αγαθών οποιασδήποτε φύσεως, τα οποία έχουν εισφερθεί ή πρέπει να εισφερθούν από τους εταίρους, αφού αφαιρεθούν οι υποχρεώσεις οι οποίες έχουν αναληφθεί και οι επιβαρύνσεις στις οποίες έχει υποβληθεί η εταιρία εξ αφορμής κάθε μιας εισφοράς στα Κράτη μέλη έχουν την ευχέρεια να εισπράττουν τον φόρο εισφοράς κατά τον ρυθμό πραγματοποιήσεως των καταβολών-

β) στην περίπτωση μετατροπής σε κεφαλαιουχική εταιρία ή μεταφοράς της έδρας της πραγματικής διευθύνσεως ή της καταστατικής έδρας μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας, δηλαδή πράξεων που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 περιπτώσεις β), ε), στ), ζ) και η), επί της πραγματικής αξίας των κάθε φύσεως αγαθών, τα οποία ανήκουν στην εταιρία κατά την στιγμή της μετατροπής ή της μεταφοράς, αφού αφαιρεθούν οι υποχρεώσεις και τα έξοδα, που την επιβαρύνουν την στιγμή εκείνη-

γ) στην περίπτωση αυξήσεως του εταιρικού κεφαλαίου δια της κεφαλαιοποιήσεως κερδών, αποθεματικών ή προβλέψεων, που αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2 περίπτωση α), επί του ονομαστικού ποσού της αυξήσεως αυτής-

δ) στην περίπτωση της αυξήσεως της εταιρικής περιουσίας, που αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2 περίπτωση β), επί της πραγματικής αξίας των γενομένων παροχών, αφού αφαιρεθούν οι υποχρεώσεις, οι οποίες ανελήφθησαν και τα έξοδα, τα οποία βαρύνουν την εταιρία λόγω των παροχών αυτών-

ε) στην περίπτωση δανείων, τα οποία αναφέρονται στο άρθρο 4, παράγραφος 2 περιπτώσεις γ) και δ), επί του ονομαστικού ποσού του δανείου, το οποίο έχει συναφθεί.

2. Στις περιπτώσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1 περιπτώσεις α), β) και γ), το ποσό επί του οποίου εκκαθαρίζεται ο φόρος δεν δύναται πάντως να είναι μικρότερος από την πραγματική αξία των εταιρικών μεριδίων, τα οποία έχουν δοθεί ή τα οποία ανήκουν σε κάθε εταίρο ή ακόμη από την ονομαστική αξία των εταιρικών αυτών μεριδίων, αν αυτή είναι μεγαλυτέρα από την πραγματική αξία.

3. Το ποσό επί του οποίου ο φόρος εκκαθαρίζεται στην περίπτωση αυξήσεως του εταιρικού κεφαλαίου δεν συμπεριλαμβάνει:

- το ποσό των ιδίων περουσιακών στοιχείων της κεφαλαιουχικής εταιρίας, τα οποία έχουν διατεθεί για την αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου και έχουν ήδη υποβληθεί στον φόρο εισφοράς,

- το ποσό των δανείων, τα οποία έχουν συναφθεί από την κεφαλαιουχική εταιρία και μετατραπεί σε εταιρικά μερίδια και τα οποία έχουν ήδη υποβληθεί στον φόρο εισφοράς.

Άρθρο 6

1. Κάθε Κράτος μέλος δύναται να εξαιρέσει από την φορολογητέα βάση, την καθοριζομένη σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5, το ποσό της εισφοράς, το οποίο καταβάλλει εταίρος, ο οποίος φέρει απεριόριστη ευθύνη, για τις υποχρεώσεις μιας κεφαλαιουχικής εταιρίας, καθώς επίσης και το ποσοστό συμμετοχής του εταίρου αυτού στην εταιρική περιουσία.

2. Αν Κράτος μέλος κάμει χρήση της ευχερείας, της προβλεπομένης από την παράγραφο 1, σε φόρο εισφοράς υπόκεινται:

- η μεταφορά της έδρας της πραγματικής διευθύνσεως της κεφαλαιουχικής εταιρίας σε άλλο Κράτος μέλος, το οποίο δεν κάνει χρήση αυτής της ευχέρειας,

- η μεταφορά της καταστατικής έδρας της κεφαλαιουχικής εταιρίας, της οποίας η έδρα της πραγματικής διευθύνσεως ευρίσκεται σε τρίτη χώρα, σε άλλο Κράτος μέλος το οποίο δεν κάνει χρήση αυτής της ευχερείας,

- κάθε πράξη, δια της οποίας η ευθύνη ενός εταίρου περιορίζεται στην συμμετοχή του στο εταιρικό κεφάλαιο, ιδίως όταν ο περιορισμός της ευθύνης προκύπτει από μία μετατροπή της κεφαλαιουχικής εταιρίας σε κεφαλαιουχική εταιρία διαφορετικού τύπου.

Ο φόρος εισφοράς εκκαθαρίζεται σε όλες αυτές τις περιπτώσεις βάσει της αξίας του ποσοστού της εταιρικής περιουσίας που ανήκει στους εταίρους, οι οποίοι ευθύνονται απεριορίστως για τις υποχρεώσεις της κεφαλαιουχικής εταιρίας.

Άρθρο 7

1. Μέχρι της ενάρξεως της ισχύος των διατάξεων, οι οποίες θα θεσπισθούν από το Συμβούλιο σύμφωνα με την παράγραφο 2:

α) ο συντελεστής του φόρου εισφοράς δεν είναι δυνατό να υπερβεί το 2 % ούτε να είναι μικρότερος του 1 %-

β) ο συντελεστής αυτός μειώνεται κατά 50 % ή και περισσότερο, όταν μία ή περισσότερες κεφαλαιουχικές εταιρίες εισφέρουν το σύνολο της περιουσίας τους ή ένα ή περισσοτέρους τομείς της δραστηριότητός τους, σε μία ή περισσότερες συνιστώμενες ή υφιστάμενες κεφαλαιουχικές εταιρίες.

Η μείωση αυτή προϋποθέτει ότι:

- για τις εισφορές, έναντι των οποίων παρέχονται ως αντάλλαγμα αποκλειστικώς εταιρικά μερίδια, τα Κράτη μέλη θα έχουν την ευχέρεια να επεκτείνουν τη χορήγηση μειώσεως στις περιπτώσεις, όπου έναντι των εισφορών παρέχονται εταιρικά μερίδια, συγχρόνως δε καταβάλλεται σε μετρητά κατ' ανώτατο όριο ποσοστό 10 % της ονομαστικής τους αξίας,

- οι εταιρίες, οι οποίες συμμετέχουν στην ανωτέρω πράξη, πρέπει να έχουν την έδρα της πραγματικής τους διευθύνσεως ή την καταστατική τους έδρα στο έδαφος ενός Κράτους μέλους-

γ) ο συντελεστής του φόρου εισφοράς είναι δυνατό να μειωθεί σε 0,50 % μέχρι της 1ης Ιανουαρίου 1971 και σε 1% από της ημερομηνίας αυτής σε περίπτωση συστάσεως ή αυξήσεως του εταιρικού κεφαλαίου εταιριών χαρτοφυλακίου οι οποίες έχουν ως μοναδικό σκοπό την συμμετοχή σε άλλες επιχειρήσεις, καθώς και την διαχείριση και αξιοποίηση της συμμετοχής αυτής, υπό τον όρο ότι οι εταιρίες αυτές δεν έχουν ιδία βιομηχανική ή εμπορική δραστηριότητα και δεν εκμεταλλεύονται εμπορική επιχείρηση, συναλλασσομένη με το κοινό.

2. Για να δυνηθεί το Συμβούλιο να καθορίσει τους κοινούς συντελεστές του φόρου εισφοράς προ της μεταβατικής περιόδου, η Επιτροπή θα υποβάλει στο Συμβούλιο πρόταση, σχετική προς αυτό το θέμα, προ της 1ης Ιανουαρίου 1973.

3. Σε περίπτωση αυξήσεως του εταιρικού κεφαλαίου, σύμφωνα προς το άρθρο 4 παράγραφος 1 περίπτωση γ), που πραγματοποιείται κατόπιν μειώσεως του εταιρικού κεφαλαίου λόγω ζημιών, ο συντελεστής είναι δυνατό να μειωθεί για το τμήμα της αυξήσεως, το οποίο αναλογεί στην μείωση του κεφαλαίου, υπό τον όρο ότι αυτή η αύξηση πραγματοποιείται εντός τεσσάρων ετών μετά τη μείωση του κεφαλαίου.

4. Αν Κράτος μέλος κάμει χρήση της ευχερείας, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 2, δύναται να εισπραχθεί φόρος εισφοράς με μειωμένο συντελεστή.

Άρθρο 8

Ένα Κράτος μέλος δύναται να απαλλάξει πλήρως ή μερικώς από τον φόρο εισφοράς τις πράξεις, που προβλέπονται στο άρθρο 4, παράγραφος 1 και 2 και οι οποίες αφορούν:

- τις κεφαλαιουχικές εταιρίες, οι οποίες παρέχουν υπηρεσίες κοινής ωφελείας, όπως οι επιχειρήσεις δημοσίων μεταφορών, οι λιμενικές επιχειρήσεις ή επιχειρήσεις παροχής ύδατος, αερίου ή ηλεκτρικού, σε περίπτωση κατά την οποία το Κράτος ή τοπικοί οργανισμοί, κατέχουν τουλάχιστο το ήμισυ του εταιρικού κεφαλαίου,

- τις κεφαλαιουχικές εταιρίες, οι οποίες σύμφωνα με το καταστατικό τους και στην πράξη, επιδιώκουν αποκλειστικώς και αμέσως σκοπούς μορφωτικούς, φιλανθρωπικούς, αλληλοβοηθείας και εκπαιδευτικούς.

Άρθρο 9

Ορισμένες κατηγορίες πράξεων ή κεφαλαιουχικών εταιριών δύνανται να αποτελέσουν αντικείμενο απαλλαγών, μειώσεων ή επαυξήσεων των συντελεστών για λόγους φορολογικής δικαιοσύνης ή για λόγους κοινωνικούς ή για να δυνηθεί Κράτος μέλος να αντιμετωπίσει ειδικές καταστάσεις. Το Κράτος μέλος, το οποίο προτίθεται να λάβει τέτοια μέτρα, ειδοποιεί την Επιτροπή εντός ευλόγου χρόνου προς τον σκοπό της εφαρμογής του άρθρου 102 της συνθήκης.

Άρθρο 10

Πλην του φόρου εισφοράς, τα Κράτη μέλη δεν εισπράττουν, όσον αφορά τις εταιρίες, ενώσεις προσώπων ή νομικά πρόσωπα, που επιδιώκουν κερδοσκοπικούς σκoπούς, κανένα φόρο υπό οποιαδήποτε μορφή:

α) για τις πράξεις, οι οποίες αναφέρονται στο άρθρο 4-

β) για τις εισφορές, δάνεια ή παροχές, που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των πράξεων των αναφερομένων στο άρθρο 4-

γ) για την καταχώριση ή για οποιαδήποτε άλλη διατύπωση η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την εκτέλεση μιας δραστηριότητος, και στην οποία μία εταιρία, ένωση προσώπων ή νομικό πρόσωπο, που επιδιώκουν κερδοσκοπικούς σκοπούς, δύναται να υπόκειται λόγω της νομικής της μορφής.

Άρθρο 11

Τα Κράτη μέλη δεν υποβάλλουν σε οποιοδήποτε φόρο οποιαδήποτε μορφή:

α) την δημιουργία, έκδοση, εισαγωγή στο χρηματιστήριο ή θέση σε κυκλοφορία ή διαπραγμάτευση μετοχών, μεριδίων ή άλλων τίτλων ιδίας φύσεως, καθώς και τα πιστοποιητικά, τα παραστατικά των τίτλων αυτών, όποιος και αν είναι ο εκδότης τους-

β) τα δάνεια, συμπεριλαμβανομένων των παγίων δανείων, τα οποία συνάπτονται υπό μορφή εκδόσεως ομολογιών ή άλλων διαπραγματευσίμων τίτλων, όποιος και αν είναι ο εκδότης τους και όλες τις σχετικές διατυπώσεις, όπως την δημιουργία, έκδοση, εισαγωγή στο χρηματιστήριο, κυκλοφορία ή διαπραγμάτευση αυτών των ομολογιών ή άλλων διαπραγματευσίμων τίτλων.

Άρθρο 12

1. Κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις των άρθρων 10 και 11, τα Κράτη μέλη δύνανται να εισπράξουν:

α) φόρους μεταβιβάσεως επί κινητών αξιών, που εισπράττονται κατ'αποκοπή ή όχι-

β) φόρους μεταβιβάσεως, συμπεριλαμβανομένων των φόρων δημοσιότητος επί ακινήτων, επί της εισφοράς σε εταιρίες, ενώσεις προσώπων ή νομικά πρόσωπα, που επιδιώκουν σκοπούς κερδοσκοπικούς ακινήτων ή επιχειρήσεων ευρισκομένων στην επικράτειά τους-

γ) φόρους μεταβιβάσεως, συμπεριλαμβανομένων των φόρων δημοσιότητος, επί ακινήτων, που αποτελούν αντικείμενο εισφοράς σε εταιρία, συνεταιρισμό ή νομικό πρόσωπο, που επιδιώκουν σκοπούς κερδοσκοπικούς, στο μέτρο που η μεταβίβαση των αγαθών αυτών έχει αντάλλαγμα διάφορο από την χορήγηση εταιρικών μεριδίων-

δ) φόρους, οι οποίοι επιβάλλονται επί συστάσεως, εγγραφής ή άρσεως προνομίων και υποθηκών-

ε) φόρους, οι οποίοι έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα-

στ) τον φόρο προστιθεμένης αξίας.

2. Οι φόροι και τα τέλη, που αναφέρονται στην παράγραφο 1 περιπτώσεις β), γ), δ) και ε) είναι οι αυτοί είτε ευρίσκεται η έδρα της πραγματικής διευθύνσεως ή η καταστατική έδρα της εταιρίας, συνεταιρισμού ή νομικού προσώπου, που επιδιώκουν κερδοσκοπικούς σκοπούς, στην επικράτεια του Κράτους, το οποίο εισπράττει τον φόρο, είτε όχι. Οι φόροι αυτοί δεν δύνανται επίσης να είναι μεγαλύτεροι από εκείνους οι οποίοι επιβάλλονται για παρόμοιες πράξεις στο Κράτος μέλος, το οποίο εισπράττει τον φόρο.

Άρθρο 13

Τα Κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1972 τις νομοθετικές και διοικητικές διατάξεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για την εφαρμογή των διατάξεων της παρούσης οδηγίας και ενημερώνουν αμέσως σχετικά την Επιτροπή.

Άρθρο 14

Τα Κράτη μέλη μεριμνούν να γνωστοποιήσουν στην Επιτροπή το κείμενο των βασικών διατάξεων εσωτερικού δικαίου, που εκδίδουν μεταγενέστερα, στο πεδίο το οποίο διέπεται από την παρούσα οδηγία.

Άρθρο 15

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα Κράτη μέλη.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις 17 Ιουλίου 1969.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

H. J. WITTEVEEN

(1) ΕΕ αριθ. 119 της 3. 7. 1965, σ. 2057/65.

(2) ΕΕ αριθ. 134 της 28. 7. 1965, σ. 2227/65.