EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62015CN0098
Case C-98/15: Request for a preliminary ruling from the Juzgado de lo Social No 33 de Barcelona (Spain) lodged on 27 February 2015 — María Begoña Espadas Recio v Servicio Público de Empleo Estatal (SPEE)
Υπόθεση C-98/15: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona (Ισπανία) στις 27 Φεβρουαρίου 2015 — María Begoña Espadas Recio κατά Servicio Público de Empleo Estatal (SPEE)
Υπόθεση C-98/15: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona (Ισπανία) στις 27 Φεβρουαρίου 2015 — María Begoña Espadas Recio κατά Servicio Público de Empleo Estatal (SPEE)
ΕΕ C 171 της 26.5.2015, p. 17–18
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
26.5.2015 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 171/17 |
Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona (Ισπανία) στις 27 Φεβρουαρίου 2015 — María Begoña Espadas Recio κατά Servicio Público de Empleo Estatal (SPEE)
(Υπόθεση C-98/15)
(2015/C 171/20)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Αιτούν δικαστήριο
Juzgado de lo Social no 33 de Barcelona
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Ενάγουσα: María Begoña Espadas Recio
Εναγομένη: Servicio Público de Empleo Estatal (SPEE) (Δημόσια Υπηρεσία Απασχολήσεως)
Προδικαστικά ερωτήματα
1) |
Κατ’ εφαρμογή της νομολογίας η οποία διαμορφώθηκε με την απόφαση του Δικαστηρίου της 10ης Ιουνίου 2010, Bruno κ.λπ., C-395/08, έχει η ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία μερικής απασχόλησης, η οποία προσαρτάται στην οδηγία 97/81/ΕΚ (1), σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης, την έννοια ότι έχει εφαρμογή σε ανταποδοτικό επίδομα ανεργίας όπως αυτό του άρθρου 210 του ισπανικού γενικού νόμου κοινωνικής ασφαλίσεως, το οποίο χρηματοδοτείται αποκλειστικώς από τις εισφορές που καταβάλλουν ο εργαζόμενος και οι επιχειρήσεις στις οποίες έχει εργαστεί, σε συνάρτηση προς τις περιόδους απασχολήσεως για τις οποίες έχουν καταβληθεί εισφορές κατά τα έξι έτη που προηγούνται της έννομης καταστάσεως της ανεργίας; |
2) |
Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, κατ’ εφαρμογή της νομολογίας η οποία διαμορφώθηκε με την προπαρατεθείσα απόφαση Bruno κ.λπ., έχει η ρήτρα 4 της συμφωνίας-πλαισίου την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνικό κανόνα, ο οποίος, όπως το άρθρο 3, παράγραφος 4, του βασιλικού διατάγματος 625/1985, της 2ας Απριλίου (κανονισμός περί των επιδομάτων ανεργίας) , στο οποίο παραπέμπει ο κανόνας 4, της παραγράφου 1, της 7ης συμπληρωματικής διατάξεως, του γενικού νόμου κοινωνικής ασφαλίσεως —στις περιπτώσεις «κάθετης» μερικής απασχολήσεως (εργασία τριών μόνον ημερών την εβδομάδα)— εξαιρεί, για τους σκοπούς του υπολογισμού της διάρκειας καταβολής του επιδόματος ανεργίας, τις μη δεδουλευμένες ημέρες παρά το ότι έχουν καταβληθεί για αυτές εισφορές, με τη συνακόλουθη μείωση της διάρκειας της αναγνωρισθείσας παροχής; |
3) |
Έχει η απαγόρευση άμεσης ή έμμεσης δυσμενούς διακρίσεως λόγω φύλου του άρθρου 4 της οδηγίας 79/7 (2) την έννοια ότι εμποδίζει ή αντιτίθεται σε εθνικό κανόνα, ο οποίος, όπως το άρθρο 3, παράγραφος 4, του βασιλικού διατάγματος 625/1985, στις περιπτώσεις «κάθετης» μερικής απασχολήσεως (εργασία τριών μόνον ημερών την εβδομάδα), εξαιρεί τις μη δεδουλευμένες ημέρες του υπολογισμού τους ως ημερών ασφαλίσεως, με τη συνακόλουθη μείωση της διάρκειας καταβολής του επιδόματος ανεργίας; |
(2) Οδηγία 79/7/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1978, περί της προοδευτικής εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ ανδρών και γυναικών σε θέματα κοινωνικής ασφαλίσεως (ΕΕ ειδ. έκδ. 003/01, σ. 160).