9.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 351/1

(1)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 750/2014 (2) zostało przyjęte w następstwie doniesień na temat pojawienia się w Ameryce Północnej nowej koronawirusowej choroby jelitowej świń wywoływanej nowo występującymi alfakoronawirusami świń, w tym wirusem epidemicznej biegunki świń i nowym deltakoronawirusem świń. Wspomniane rozporządzenie wykonawcze ustanawia środki ochronne w odniesieniu do wprowadzania do Unii przesyłek żywych świń do celów hodowli i produkcji pochodzących z obszarów, na których występuje choroba powodowana przez wspomniane wirusy, tak aby zapewnić wypełnienie niezbędnych gwarancji w gospodarstwie pochodzenia oraz zapobiec wprowadzeniu do Unii epidemicznej biegunki świń wywoływanej przez te wirusy. Wspomniane środki ochronne mają zastosowanie do dnia 12 stycznia 2015 r.

(2)

Z opinii naukowej Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności wydanej w 2014 r. (3) (zwanej dalej „opinią EFSA”) wynika, że zakażone zwierzęta, ich odchody, pasza i przedmioty zanieczyszczone odchodami stanowią matryce, za pośrednictwem których — zgodnie z doniesieniami — wirusy te są przenoszone. Opinia EFSA stanowi dodatkową naukową podstawę wprowadzenia środków ochronnych ustanowionych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 750/2014. Od momentu przyjęcia rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 750/2014 sytuacja epidemiologiczna w państwach trzecich dotkniętych nową koronawirusową chorobą jelitową świń wywoływaną nowo występującymi alfakoronawirusami świń, w tym wirusem epidemicznej biegunki świń i nowym deltakoronawirusem świń, nie zmieniła się pod względem ryzyka rozprzestrzenienia się tych jelitowych koronawirusów świń.

(3)

W świetle opinii EFSA oraz w obliczu rozwoju sytuacji w zakresie choroby stosowanie środków ochronnych ustanowionych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 750/2014 należy przedłużyć do końca października 2015 r. Należy zatem odpowiednio zmienić okres stosowania tego rozporządzenia wykonawczego.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

9.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 351/3

(1)

Dyrektywy 98/70/WE i 2009/28/WE stanowią, że biopaliwa i biopłyny mogą być zaliczane na poczet realizacji wyznaczonych celów, a podmioty gospodarcze mogą korzystać z pomocy publicznej wyłącznie pod warunkiem, że spełnią kryteria zrównoważonego rozwoju ustanowione w tych dyrektywach. W ramach tego systemu biopaliwa i biopłyny mogą być zaliczane na poczet realizacji celów lub być objęte wsparciem publicznym wyłącznie w sytuacji, gdy nie zostały wyprodukowane z surowców pozyskanych z terenów, które w styczniu 2008 r. lub później stanowiły obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności, chyba że w przypadku nienaturalnych obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności udowodnione zostanie, iż zbiory surowców są konieczne, aby zachować ich status obszarów trawiastych.

(2)

W art. 17 ust. 3 lit. c) akapit ostatni dyrektywy 2009/28/WE i art. 7b ust. 3 lit. c) akapit ostatni dyrektywy 98/70/WE wymaga się, aby Komisja ustanowiła kryteria i zasięgi geograficzne w celu ustalenia, które obszary trawiaste kwalifikują się jako obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności na podstawie przepisów art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE i art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy 2009/28/WE.

(3)

Obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności różnią się w zależności od stref klimatycznych i mogą obejmować, między innymi, wrzosowiska, pastwiska, łąki, sawanny, stepy, formacje krzewiaste, tundry i prerie. Na obszarach tych występują specyficzne cechy, np. jeśli chodzi o stopień pokrycia powierzchni drzewami oraz intensywność wypasu lub koszenia. Do celów art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE i art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy 2009/28/WE należy zatem stosować szeroką definicję obszarów trawiastych.

(4)

W dyrektywach 98/70/WE i 2009/28/WE dokonuje się rozróżnienia między naturalnymi i nienaturalnymi obszarami trawiastymi o wysokiej bioróżnorodności i podaje się definicje obydwu pojęć. W definicjach tych należy zatem uwzględnić kryteria operacyjne. Do celów niniejszego rozporządzenia należy uznać zdegradowane obszary trawiaste za zubożałe pod względem bioróżnorodności.

(5)

Zgodność z przepisami art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE i art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy 2009/28/WE weryfikuje się zgodnie z art. 7c ust. 1 i 3 dyrektywy 98/70/WE i art. 18 ust. 1 i 3 dyrektywy 2009/28/WE.

(6)

Kompleksowe informacje na temat zasięgów geograficznych obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności nie są dostępne na poziomie międzynarodowym. W niniejszym rozporządzeniu przewidziano zatem zasięgi geograficzne tylko w przypadku tych obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności, w odniesieniu do których informacje są już dostępne.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zrównoważonego Charakteru Biopaliw i Biopłynów powołanego na mocy art. 25 ust. 2 dyrektywy 2009/28/WE,

1)

„obszary trawiaste” oznaczają ekosystemy lądowe zdominowane przez roślinność trawiastą lub krzewiastą stale od co najmniej pięciu lat. Pojęcie to obejmuje łąki lub pastwiska, które są wykaszane w celu uzyskania siana, ale nie obejmuje gruntów uprawianych do celów innej produkcji roślinnej ani gruntów uprawnych tymczasowo ugorowanych. Nie obejmuje ono również obszarów stale zalesianych zdefiniowanych w art. 17 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2009/28/WE, o ile nie są one systemami rolno-leśnymi obejmującymi systemy użytkowania gruntów, w których drzewa uprawiane są razem z innymi roślinami uprawnymi, lub systemami produkcji zwierzęcej w warunkach rolniczych. Dominacja roślinności trawiastej lub krzewiastej oznacza, że całkowita powierzchnia gruntu pokryta tą roślinnością jest większa od powierzchni pokrytej przez korony drzew;

2)

„interwencja człowieka” oznacza kontrolowany wypas, koszenie, wycinkę, zbiory bądź spalanie;

3)

„naturalne obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności” oznaczają obszary trawiaste, które:

4)

„nienaturalne obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności” oznaczają obszary trawiaste, które:

1)

siedliska wymienione w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG (4);

2)

siedliska o dużym znaczeniu dla gatunków zwierząt i roślin istotnych dla Unii wymienionych w załącznikach II i IV do dyrektywy 92/43/EWG;

3)

siedliska o dużym znaczeniu dla gatunków dzikiego ptactwa wymienionych w załączniku I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (5).

9.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 351/6

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

9.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 351/9

(1)

Mandat Europejskiego Inspektora Ochrony Danych i jego zastępcy wygasł w dniu 16 stycznia 2014 r. Jednakże zgodnie z art. 42 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 45/2001, Europejski Inspektor Ochrony Danych oraz jego zastępca pełnią swoje funkcje, dopóki nie zostaną zastąpieni.

(2)

Europejski Inspektor Ochrony Danych i jego zastępca mają zostać mianowani za wspólnym porozumieniem Parlamentu Europejskiego i Rady na okres pięciu lat od dnia 4 grudnia 2014 r.,

—

Europejski Inspektor Ochrony Danych: Giovanni BUTTARELLI,

—

zastępca inspektora: Wojciech Rafał WIEWIÓROWSKI.

9.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 351/10