5.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/1

---

KOMUNIKAT KOMISJI

Wytyczne dotyczące sprawozdawczości w zakresie informacji niefinansowych

(metodyka sprawozdawczości niefinansowej)

(2017/C 215/01)

Spis treści

1.

Wprowadzenie

1

2.

Cel

4

3.

Podstawowe zasady

5

3.1.

Ujawnianie istotnych informacji

5

3.2.

Rzetelne, wyważone i zrozumiałe

7

3.3.

Kompleksowe, lecz zwięzłe

7

3.4.

Strategiczne i zorientowane na przyszłość

8

3.5.

Ukierunkowane na zainteresowane strony

9

3.6.

Spójne i jednolite

9

4.

Treść

9

4.1.

Model biznesowy

10

4.2.

Polityki i należyta staranność

10

4.3.

Wynik

12

4.4.

Główne ryzyka i zarządzanie nimi

12

4.5.

Kluczowe wskaźniki efektywności

13

4.6.

Aspekty tematyczne

14

5.

Ramy sprawozdawczości

19

6.

Ujawniane informacje dotyczące różnorodności składu zarządu

19

1.   WPROWADZENIE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/95/UE (1) w sprawie ujawniania informacji niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności przez niektóre duże jednostki oraz grupy („dyrektywa”) weszła w życie dnia 6 grudnia 2014 r. Dyrektywa ta zmienia dyrektywę 2013/34/UE (2) w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek. Zainteresowane przedsiębiorstwa rozpoczną stosowanie dyrektywy od 2018 r. w odniesieniu do informacji dotyczących roku obrotowego 2017.

Oczekiwana jest większa przejrzystość, aby zwiększyć odporność przedsiębiorstw (3) i poprawić ich funkcjonowanie zarówno pod względem finansowym, jak i niefinansowym. Z czasem doprowadzi to do bardziej dynamicznego wzrostu gospodarczego i wzrostu zatrudnienia oraz zwiększenia zaufania wśród zainteresowanych stron, w tym inwestorów i konsumentów. Przejrzyste zarządzanie przedsiębiorstwem jest również zgodne z polityką inwestycji długoterminowych.

Wymogi dotyczące ujawniania informacji niefinansowych mają zastosowanie do niektórych dużych przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 500 pracowników, ponieważ koszty zobowiązania małych i średnich przedsiębiorstw do ich stosowania mogłyby przewyższać związane z nimi korzyści. Podejście to ogranicza obciążenie administracyjne do minimum. W miejsce przedstawiania wyczerpującego, szczegółowego sprawozdania przedsiębiorstwa są zobowiązane do ujawniania odpowiednich, użytecznych informacji niezbędnych do zrozumienia ich rozwoju, wyników, sytuacji oraz wpływu ich działalności. Istnieje też możliwość ujawniania informacji na poziomie grupy, więc poszczególne przedsiębiorstwa powiązane należące do jednej grupy nie będą musiały tego robić indywidualnie. Dyrektywa zapewnia również przedsiębiorstwom znaczną elastyczność w zakresie ujawniania odpowiednich informacji w sposób, jaki uznają za najbardziej użyteczny, w tym w odrębnym sprawozdaniu. Przedsiębiorstwa mogą się opierać na międzynarodowych, unijnych lub krajowych zasadach ramowych.

Właściwe ujawnianie informacji niefinansowych stanowi kluczowy element umożliwiający zrównoważone finansowanie. Dnia 28 października 2016 r. Komisja Europejska podjęła decyzję o powołaniu grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonego finansowania. Wpisuje się ona w realizację celu Komisji polegającego na opracowaniu nadrzędnej i kompleksowej strategii UE na rzecz zrównoważonego finansowania w ramach unii rynków kapitałowych. Oczekuje się, że grupa przedstawi Komisji szereg zaleceń w zakresie polityki do końca 2017 r.

Cele zrównoważonego rozwoju ONZ i porozumienie klimatyczne z Paryża

W odpowiedzi na rezolucję pt. „Przekształcamy nasz świat: Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030” przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych we wrześniu 2015 r. dnia 22 listopada 2016 r. Komisja Europejska opublikowała komunikat pt. „Kolejne kroki w kierunku zrównoważonej przyszłości Europy” (4). Wymogi dotyczące ujawniania informacji wynikające z dyrektywy w znaczny sposób przyczyniają się do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju, na przykład celu 12. dotyczącego zapewnienia wzorców zrównoważonej konsumpcji i produkcji (5) oraz celu 5. dotyczącego osiągnięcia równość płci oraz wzmocnienia pozycji kobiet i dziewcząt (6).

Wymogi te wpisują się również we wdrażanie porozumienia klimatycznego z Paryża, w szczególności oczekuje się, że zwiększenie przejrzystość doprowadzi do większej zgodności przepływów finansowych z dążeniem do niskiej emisji gazów cieplarnianych oraz rozwoju odpornego na zmianę klimatu.

Rada Stabilności Finansowej

Na wniosek ministrów finansów i prezesów banków centralnych państw grupy G-20 w grudniu 2015 r. Rada Stabilności Finansowej powołała branżową grupę zadaniową do celów opracowania zaleceń w zakresie dobrowolnego ujawniania informacji dotyczących ryzyka finansowego związanego z klimatem. Stanowi to uzupełnienie prac prowadzonych przez Grupę na rzecz Badań Zielonego Finansowania w ramach G-20.

Prace grupy zadaniowej były ściśle monitorowane i zostały uwzględnione w możliwie największym zakresie w niniejszych wytycznych (7). Co do zasady zalecenia grupy zadaniowej obejmują obszary już zidentyfikowane w dyrektywie, takie jak zarządzanie, strategia, zarządzanie ryzykiem i wskaźniki.

Niewiążące wytyczne

Art. 2 dyrektywy odnosi się do „wytycznych dotyczących sprawozdawczości” i stanowi, że „Komisja przygotowuje niewiążące wytyczne dotyczące metodologii raportowania informacji niefinansowych, w tym niefinansowych kluczowych — ogólnych i sektorowych — wskaźników wyników, z myślą o ułatwieniu odpowiedniego, użytecznego i porównywalnego ujawniania informacji niefinansowych przez jednostki […]”.

Motyw 17 dyrektywy stanowi, że przygotowując niewiążące wytyczne, „Komisja powinna uwzględniać aktualne najlepsze praktyki, rozwój sytuacji międzynarodowej oraz wyniki odnośnych inicjatyw Unii”.

Bez względu na to przedsiębiorstwa mogą się zdecydować na stosowanie powszechnie akceptowanych, wysokiej jakości ram sprawozdawczości, przy zapewnieniu częściowej lub pełnej zgodności z tymi ramami. Przedsiębiorstwa mogą się opierać na międzynarodowych, unijnych lub krajowych zasadach ramowych i w takim wypadku wskazać, które zasady ramowe stosują.

Komisja zachęca przedsiębiorstwa do skorzystania z elastyczności zapewnionej w dyrektywie podczas ujawniania informacji niefinansowych. Celem niniejszych wytycznych nie jest ograniczenie innowacyjności praktyk w zakresie sprawozdawczości.

Konsultacje publiczne  (8)

Komisja przeprowadziła szeroko zakrojone konsultacje publiczne obejmujące konsultacje publiczne przeprowadzane za pośrednictwem internetu na szeroką skalę. Proces konsultacyjny obejmował również wywiady z ekspertami, warsztaty z zainteresowanymi stronami oraz konsultacje z wyżej wspomnianą grupą ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonego finansowania.

Krajowe, unijne i międzynarodowe zasady ramowe

Przygotowując niniejsze wytyczne, Komisja dokonała przeglądu krajowych, unijnych i międzynarodowych zasad ramowych. Niniejsze wytyczne wiele zawdzięczają wiodącej roli i wiedzy organizacji opracowujących wspomniane zasady ramowe. W szczególności zasady i treści opisane w niniejszym dokumencie w znacznej mierze opierają się na takich zasadach ramowych, jak:

—	projekt na rzecz ujawniania informacji dotyczących emisji dwutlenku węgla (CDP, dawniej Carbon Disclosure Project),

—	Rada ds. Standardów Ujawniania Informacji dotyczących Klimatu (Climate Disclosure Standards Board),

—	Wytyczne OECD dotyczące należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka wraz z suplementami,

—	system ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS) wraz z powiązanymi sektorowymi dokumentami referencyjnymi,

—

kluczowe wskaźniki efektywności Europejskiej Federacji Stowarzyszeń Analityków Finansowych z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego, Wytyczne dotyczące włączenia kryteriów z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego do analizy finansowej i wyceny spółek,

—	Globalna Inicjatywa Sprawozdawcza,

—	Wytyczne FAO–OECD dotyczące odpowiedzialnych łańcuchów dostaw rolnych,

—	Wytyczne dotyczące sprawozdania strategicznego Rady ds. Sprawozdawczości Finansowej Zjednoczonego Królestwa,

—	Wytyczne Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju dla przedsiębiorstw wielonarodowych,

—	Wytyczne dotyczące ram sprawozdawczości w zakresie biznesu i praw człowieka,

—	norma ISO 26000 Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej,

—	Międzynarodowe Zintegrowane Ramy Sprawozdawczości,

—	Modelowe wytyczne dotyczące przekazywania informacji z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego inwestorom uczestniczącym w Inicjatywie ONZ na rzecz Zrównoważonych Giełd Papierów Wartościowych,

—	Protokół w sprawie kapitału naturalnego,

—	Wytyczne dotyczące śladu środowiskowego produktu i organizacji,

—	Rada ds. Standardów Zrównoważonej Rachunkowości,

—	Kodeks zrównoważonego rozwoju wydany przez niemiecką Radę na rzecz Zrównoważonego Rozwoju,

—	Trójstronna deklaracja zasad Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej,

—	inicjatywa Global Compact,

—	cele zrównoważonego rozwoju ONZ, rezolucja z dnia 25 września 2015 r.„Przekształcamy nasz świat: Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030”,

—	Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka wdrażające ramy ONZ „Ochrona, poszanowanie i naprawa”.

Uwaga Niniejszy dokument został przygotowany zgodnie z art. 2 dyrektywy 2014/95/UE, aby pomóc zainteresowanym przedsiębiorstwom w ujawnianiu informacji niefinansowych w odpowiedni, użyteczny, spójny i bardziej porównywalny sposób. Niniejszy komunikat zawiera niewiążące wytyczne i nie tworzy nowych zobowiązań prawnych. W zakresie, w jakim niniejszy komunikat może zawierać wykładnię dyrektywy 2014/95/UE, stanowisko Komisji pozostaje bez uszczerbku dla jakiejkolwiek wykładni przedmiotowej dyrektywy, której może dokonać Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przedsiębiorstwa korzystające z niniejszych wytycznych mogą się również opierać na międzynarodowych, unijnych lub krajowych zasadach ramowych. Niniejszy dokument nie stanowi standardu technicznego i ani sporządzający oświadczenia na temat informacji niefinansowych, ani żadna inna strona – działająca w imieniu sporządzającego lub w inny sposób – nie powinni powoływać się na zgodność oświadczeń na temat informacji niefinansowych z niniejszym dokumentem.

2.   CEL

Celem niniejszych wytycznych jest wsparcie przedsiębiorstw w ujawnianiu wysokiej jakości, odpowiednich, użytecznych, spójnych i bardziej porównywalnych informacji niefinansowych (środowiskowych, społecznych i związanych z zarządzaniem) w sposób, który sprzyja odpornemu i zrównoważonemu wzrostowi gospodarczemu i wzrostowi zatrudnienia oraz zapewnia przejrzystość zainteresowanym stronom. Niniejsze niewiążące wytyczne zostały zaproponowane w ramach wymogów sprawozdawczych przewidzianych w dyrektywie. Ich celem jest wsparcie przedsiębiorstw w sporządzaniu odpowiednich, użytecznych i zwięzłych oświadczeń na temat informacji niefinansowych zgodnie z wymogami dyrektywy. Podjęto znaczące wysiłki w celu uniknięcia nadmiernego obciążenia administracyjnego, szablonowego ujawniania informacji lub jedynie zaznaczania odpowiednich pól w formularzu.

W niniejszych niewiążących wytycznych położono nacisk na odpowiednie, użyteczne i porównywalne informacje niefinansowe zgodnie z art. 2 dyrektywy 2014/95/UE w sprawie ujawniania informacji niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności przez niektóre duże jednostki oraz grupy.

Niniejsze wytyczne są skierowane do przedsiębiorstw, które zgodnie z dyrektywą mają obowiązek ujawniać informacje niefinansowe w swoim sprawozdaniu z działalności. Niewiążące wytyczne mogłyby jednak reprezentować najlepszą praktykę dla wszystkich przedsiębiorstw, które ujawniają informacje niefinansowe, w tym innych przedsiębiorstw nieobjętych zakresem stosowania dyrektywy.

Komisja Europejska przygotowała niniejsze wytyczne, aby wypracować opartą na zasadach metodykę odpowiednią dla przedsiębiorstw należących do wszystkich sektorów gospodarki, która pomaga im w ujawnianiu odpowiednich, użytecznych i porównywalnych informacji niefinansowych. W tym celu Komisja uwzględniła najlepsze praktyki, istotne zmiany oraz wyniki powiązanych inicjatyw zarówno na poziomie unijnym, jak i na poziomie międzynarodowym.

Niniejsze wytyczne zostały ujęte w kontekście sprawozdania z działalności. Zgodnie z art. 1 dyrektywy możliwy jest jednak alternatywny sposób złożenia oświadczenia na temat informacji niefinansowych.

Celem jest zapewnienie wyważonych i elastycznych wytycznych dotyczących raportowania informacji niefinansowych w sposób, który pomaga przedsiębiorstwom w ujawnianiu istotnych informacji w sposób spójny i konsekwentny. Niniejsze wytyczne powinny pomóc w zapewnieniu porównywalności przedsiębiorstw i sektorów w możliwie największym zakresie.

W ramach tego podejścia uznaje się znaczną różnorodność zainteresowanych przedsiębiorstw i sektorów, jak również okoliczności, które przedsiębiorstwa muszą odzwierciedlać w swoich sprawozdaniach. Podjęto znaczące wysiłki w celu uniknięcia uniwersalnego podejścia oraz nadmiernie normatywnej metodyki.

W wytycznych uznaje się znaczenie związków między informacjami oraz wzajemnych powiązań między nimi (łączność) niezależnie od tego, czy zachodzą one pomiędzy różnymi aspektami informacji niefinansowych czy też pomiędzy informacjami finansowymi a niefinansowymi.

3.   PODSTAWOWE ZASADY

3.1.   Ujawnianie istotnych informacji

Art. 1 dyrektywy stanowi, że zainteresowane przedsiębiorstwa:

Istotność jest koncepcją, która jest już powszechnie wykorzystywana przez sporządzających informacje finansowe, audytorów i użytkowników tych informacji. Dogłębne zrozumienie przez przedsiębiorstwo najważniejszych elementów jego łańcucha wartości pomaga zidentyfikować podstawowe kwestie oraz ocenić, co sprawia, że dana informacja jest istotna.

W art. 2 pkt 16 dyrektywa o rachunkowości (2013/34/UE) definiuje się istotną informację jako „status informacji, w przypadku których można słusznie oczekiwać, że ich pominięcie lub nieprawidłowość mogą wpływać na decyzje podejmowane przez użytkowników na podstawie sprawozdań finansowych danej jednostki. Istotność poszczególnych pozycji ocenia się w kontekście innych podobnych pozycji”.

W dyrektywie wprowadza się nowy element, który należy wziąć pod uwagę przy ocenie istotności informacji niefinansowych, odnosząc się do informacji„w stopniu niezbędnym do zrozumienia […] wpływu działalności (przedsiębiorstwa)” (9).

Motyw 8 dyrektywy stanowi, że „jednostki objęte niniejszą dyrektywą powinny przekazywać dostateczne informacje na temat kwestii, które wyróżniają się jako mogące z wysokim prawdopodobieństwem spowodować wystąpienie głównych ryzyk związanych z dotkliwymi skutkami, a także na temat ryzyk, które już wystąpiły […]” (10).

Wpływ działalności przedsiębiorstwa stanowi istotną kwestię do rozważenia podczas ujawniania informacji niefinansowych. Wpływ może być pozytywny lub negatywny. Ujawnianie istotnych informacji powinno objąć obydwa te rodzaje informacji w jasny i wyważony sposób. Oczekuje się, że oświadczenie na temat informacji niefinansowych będzie odzwierciedlać rzetelny obraz informacji, których potrzebują odpowiednie zainteresowane strony, przedstawiony przez przedsiębiorstwo.

Istotność informacji należy oceniać w kontekście. Informacja, która może być istotna w danym kontekście, może być nieistotna w innym kontekście. Kwestie, które należy rozważyć w odniesieniu do włączenia do oświadczenia na temat informacji niefinansowych, są specyficzne dla okoliczności dotyczących danego przedsiębiorstwa, biorąc pod uwagę konkretne sytuacje i względy sektorowe. Przedsiębiorstwa z jednej branży mogą się zmagać z podobnymi wyzwaniami środowiskowymi, społecznymi oraz wyzwaniami w zakresie zarządzania, na przykład z powodu zasobów, na których mogą się opierać podczas produkcji towarów i świadczenia usług, lub ze względu na wpływ, jaki wywierają na ludzi, społeczeństwo i środowisko. Właściwe może być zatem bezpośrednie porównanie odpowiednich ujawnień informacji niefinansowych dokonanych przez przedsiębiorstwa należące do tego samego sektora.

Przedsiębiorstwa mogą składać sprawozdania dotyczące szeregu potencjalnych kwestii. Przedsiębiorstwo ocenia, które informacje są istotne, na podstawie analizy stopnia istotności informacji dla zrozumienia jego rozwoju, wyników i sytuacji oraz wpływu jego działalności. Przy tego rodzaju ocenie istotności należy uwzględnić czynniki wewnętrzne i zewnętrzne (11).

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Bank może uważać, że jego własne zużycie wody w biurach i oddziałach nie stanowi istotnej kwestii, którą należy włączyć do sprawozdania z działalności. Bank może natomiast ocenić, że społeczny i środowiskowy wpływ projektów, które finansuje, jak również jego rola we wspieraniu gospodarki realnej miasta, regionu lub państwa stanowią istotne informacje.

Podczas oceny istotności informacji można wziąć pod uwagę szereg czynników. Obejmują one:

—	model biznesowy, strategię i główne ryzyka: cele przedsiębiorstwa, jego strategie, podejście zarządcze oraz systemy, wartości, rzeczowe aktywa trwałe, wartości niematerialne i prawne, łańcuch wartości oraz główne ryzyka stanowią istotne kwestie do rozważenia,

—

główne kwestie sektorowe: podobne kwestie prawdopodobnie będą istotne dla przedsiębiorstw należących do tego samego sektora lub korzystających z tych samych łańcuchów dostaw. Zagadnienia, które już zidentyfikowali konkurenci, klienci lub dostawcy, prawdopodobnie będą istotne dla przedsiębiorstwa (12),

—	interesy i oczekiwania odpowiednich zainteresowanych stron: od przedsiębiorstw oczekuje się współpracy z odpowiednimi zainteresowanymi stronami i dołożenia starań w celu właściwego zrozumienia ich interesów i obaw,

—	wpływ działalności: od przedsiębiorstw oczekuje się rozważenia faktycznej i potencjalnej dotkliwości skutków oraz częstotliwości ich występowania. Obejmują one wpływ wywierany przez produkty, usługi i stosunki gospodarcze (w tym aspekty związane z łańcuchem dostaw),

—	czynniki związane z polityką publiczną i przepisami prawnymi: polityki publiczne i przepisy prawne mogą mieć wpływ na specyficzną sytuację przedsiębiorstwa oraz mogą wpływać na istotność.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może uznać, że wpływ wywierany za pośrednictwem łańcucha dostaw na jego wcześniejszych etapach stanowi odpowiednią i istotną kwestię, i w związku z tym uwzględnić go w składanych sprawozdaniach. Wpływ może być bezpośredni lub pośredni. Przykładowo przedsiębiorstwo produkujące wodę mineralną może rozważyć szczególne środki podjęte w celu ochrony zasobów wodnych, na których polega.

Przedsiębiorstwa mogą wyjaśnić zasady i procesy zarządzania stosowane do oceny ich istotności (13).

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo wywierające wpływ na użytkowanie terenu oraz zmiany ekosystemu (na przykład wylesianie), bezpośrednio lub za pośrednictwem swojego łańcucha dostaw, może uznać za właściwe ujawnianie informacji dotyczących dołożonej należytej staranności.

Oczekuje się, że oceny istotności będą poddawane przeglądom w regularnych odstępach czasu w celu zapewnienia, by kwestie umieszczane w sprawozdaniach pozostawały istotne. Przeglądy powinny być częstsze w najbardziej dynamicznych i innowacyjnych przedsiębiorstwach oraz sektorach lub w przedsiębiorstwach przechodzących zmiany i dostosowujących swoje modele biznesowe lub polityki, w tym w zakresie należytej staranności. W stabilniejszych okolicznościach można je jednak przeprowadzać rzadziej.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo uczestniczące w łańcuchach dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka może uznać za właściwe ujawnianie informacji dotyczących dołożonej należytej staranności w celu zapewnienia poszanowania praw człowieka i nieprzyczyniania się do konfliktów.

3.2.   Rzetelne, wyważone i zrozumiałe

Oświadczenie na temat informacji niefinansowych powinno w rzetelny sposób przedstawiać zarówno korzystne, jak i niekorzystne aspekty, przy czym informacje należy ocenić i przedstawić w obiektywny sposób.

W oświadczeniu na temat informacji niefinansowych należy rozważyć wszystkie dostępne i rzetelne dane wejściowe, uwzględniając potrzeby w zakresie informacji odpowiednich zainteresowanych stron. Użytkowników informacji nie należy wprowadzać w błąd istotnymi zniekształceniami, pomijaniem istotnych informacji lub ujawnianiem nieistotnych informacji.

W oświadczeniu na temat informacji niefinansowych należy wyraźnie odróżnić fakty od opinii lub interpretacji.

Można zwiększyć rzetelność i dokładność informacji na przykład poprzez:

—	właściwe zasady ładu korporacyjnego (na przykład powierzenie niektórym niezależnym członkom zarządu lub komitetowi zarządu odpowiedzialności za kwestie związane ze zrównoważonym charakterem lub przejrzystością),

—	solidne i rzetelne dowody, systemy kontroli wewnętrznej i systemy sprawozdawczości,

—	skuteczne zaangażowanie zainteresowanych stron, oraz

—	niezależny nadzór zewnętrzny.

Można również zwiększyć zrozumiałość informacji dzięki stosowaniu prostego języka i spójnej terminologii, unikaniu szablonowości oraz, w miarę potrzeb, zamieszczaniu definicji terminów technicznych.

Istotne informacje należy umieszczać we właściwym kontekście, aby ułatwić ich zrozumienie. Wyniki przedsiębiorstwa można przedstawić, odnosząc się na przykład do jego strategii i szerzej zakrojonych celów. Od przedsiębiorstw oczekuje się opisania, w jaki sposób kwestie niefinansowe wiążą się z ich długoterminową strategią, głównymi ryzykami i politykami.

Przedsiębiorstwo powinno wyjaśnić zakres i granice ujawnionych informacji, w szczególności jeżeli niektóre informacje wiążą się wyłącznie z jednym segmentem przedsiębiorstwa lub z kilkoma jego segmentami lub wykluczają konkretne segmenty.

Zrozumiałość można również zwiększyć poprzez wyjaśnienie kluczowych elementów wewnętrznych ujawnionych informacji, takich jak metody pomiaru, założenia leżące u ich podstaw oraz ich źródła.

Oświadczenie na temat informacji niefinansowych nie ma wyłącznie na celu przedstawienia wykazu kluczowych wskaźników efektywności. Aby właściwie zrozumieć rozwój, wyniki, sytuację przedsiębiorstwa oraz wpływ jego działalności, należy ujawnić zarówno informacje jakościowe, jak i ilościowe. Chociaż informacje ilościowe mogą być skuteczne w raportowaniu niektórych kwestii niefinansowych (kluczowych wskaźników efektywności, celów itd.), informacje jakościowe zapewniają kontekst i sprawiają, że oświadczenie na temat informacji niefinansowych staje się bardziej użyteczne i zrozumiałe. Połączenie sprawozdawczości opisowej, informacji ilościowych i środków prezentacji wizualnej (14) sprawia, że przekaz jest skuteczniejszy i bardziej przejrzysty.

Ujawnianie informacji w języku zwyczajowo używanym w dziedzinie biznesu oprócz języka krajowego przedsiębiorstwa może się przyczynić do zwiększenia przejrzystości przedsiębiorstwa oraz zwiększenia dostępności informacji dla inwestorów i innych zainteresowanych stron.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo ujawniające niektóre kluczowe wskaźniki efektywności może zwiększyć przejrzystość, dostarczając informacji dotyczących celu oraz powiązania ze strategią przedsiębiorstwa, definicji i metodyki, źródeł informacji, założeń i ograniczeń, zakresu odpowiedniej działalności; punktów odniesienia, celów, tendencji, ewentualnych zmian w metodyce oraz wszelkich jakościowych wyjaśnień dotyczących historycznych i oczekiwanych wyników.

3.3.   Kompleksowe, lecz zwięzłe

Art. 1 dyrektywy stanowi, że zainteresowane przedsiębiorstwa:

Należy ujawnić co najmniej istotne informacje dotyczące niektórych kategorii zagadnień wyraźnie odzwierciedlonych w dyrektywie. Obejmują one:

—	kwestie środowiskowe, społeczne i pracownicze,

—	poszanowanie praw człowieka,

—	przeciwdziałanie korupcji i łapownictwu.

Przedsiębiorstwa powinny ujawniać również wszelkie inne istotne informacje.

Oczekuje się, że ujawnianie istotnych informacji zapewni kompleksowy obraz przedsiębiorstwa w danym roku sprawozdawczym. Odnosi się to do zakresu ujawnianych informacji. Szczegółowość informacji będących przedmiotem sprawozdań dotyczących dowolnej konkretnej kwestii zależny jednak od ich istotności. Przedsiębiorstwo powinno się skoncentrować na dostarczaniu informacji w takim zakresie i o takim stopniu szczegółowości, które pozwolą zainteresowanym stronom zrozumieć jego rozwój, wyniki, sytuację oraz wpływ jego działalności.

Oczekuje się również, że oświadczenie na temat informacji niefinansowych będzie zwięzłe i nie będzie zawierało nieistotnych informacji. Ujawnianie nieistotnych informacji może utrudnić zrozumienie oświadczenia na temat informacji niefinansowych, ponieważ mogłoby przysłonić istotne informacje. Należy unikać informacji ogólnikowych lub szablonowych, które nie są istotne.

Oświadczenie na temat informacji niefinansowych może zawierać wewnętrzne odniesienia lub oznaczenia, aby zapewnić zwięzłość, ograniczyć powtórzenia i zapewnić powiązania z innymi informacjami (15).

Przykład Przedsiębiorstwo może podsumować informacje, skoncentrować się na istotnych informacjach, usunąć ogólnikowe informacje, ograniczyć szczegóły, unikać elementów, które nie są już znaczące, wykorzystywać odniesienia i oznaczenia itd.

3.4.   Strategiczne i zorientowane na przyszłość

Oczekuje się, że oświadczenie zapewni wgląd w model biznesowy przedsiębiorstwa, strategię działalności oraz jej wdrożenie, a także wyjaśnienia krótko-, średnio- i długoterminowych skutków wywieranych przez informacje zawarte w sprawozdaniach.

Od przedsiębiorstw oczekuje się ujawniania odpowiednich informacji dotyczących ich modelu biznesowego, w tym strategii i celów. Ujawnianie informacji powinno zapewnić wgląd w strategiczne podejście do odpowiednich kwestii niefinansowych, tj. jaki jest profil działalności przedsiębiorstwa, w jaki sposób przedsiębiorstwo działa i w jakim celu.

Nie stoi to na przeszkodzie odpowiedniemu rozważeniu szczególnie chronionych informacji handlowych. Odpowiednie informacje można przedstawiać w szerszym ujęciu, które nadal zapewnia użyteczne informacje inwestorom i innym zainteresowanym stronom.

Ujawniając cele, punkty odniesienia i zobowiązania, przedsiębiorstwo może pomóc inwestorom i innym zainteresowanym stronom w umieszczeniu jego wyników w kontekście. Może być to pomocne przy ocenie perspektyw. Zewnętrzne monitorowanie zobowiązań i postępów w zakresie realizacji celów zwiększa przejrzystość wobec zainteresowanych stron. Cele i punkty odniesienia można przedstawiać w ujęciu jakościowym lub ilościowym. W stosownych przypadkach przedsiębiorstwa mogą ujawniać odpowiednie informacje na podstawie scenariuszy opartych na badaniach naukowych.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może ujawnić, jakie jest jego podejście do zrównoważonej strategii biznesowej i w jaki sposób wyniki środowiskowe, społeczne i wyniki w zakresie zarządzania mogą pomóc w osiągnięciu jego celów biznesowych. Mogłoby ono również ujawnić cele odnoszące się do kluczowych wskaźników efektywności zawartych w sprawozdaniu oraz wyjaśnić niepewności i czynniki, które mogą stanowić podstawę informacji dotyczących przyszłości oraz perspektyw.

Informacje dotyczące przyszłości pozwalają użytkownikom informacji na lepszą ocenę odporności i zrównoważonego charakteru rozwoju przedsiębiorstwa, jego sytuacji, wyników oraz wpływu jego działalności na przestrzeni czasu. Pomagają również użytkownikom ocenić postępy przedsiębiorstwa na drodze do osiągnięcia długoterminowych celów.

Przykład Przedsiębiorstwo może ujawnić odpowiednie informacje na podstawie oczekiwanego wpływu opartych na badaniach naukowych scenariuszy zmiany klimatu na jego strategie i działalność. Alternatywnie może ono ujawnić cele dotyczące zmniejszenia liczby wypadków lub chorób zawodowych.

3.5.   Ukierunkowane na zainteresowane strony

Od przedsiębiorstw oczekuje się rozważenia potrzeb w zakresie informacji wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron. Powinny się one skoncentrować na potrzebach w zakresie informacji zainteresowanych stron jako grupy, a nie na potrzebach lub preferencjach indywidualnych lub nietypowych zainteresowanych stron lub zainteresowanych stron posiadających irracjonalne wymagania w zakresie informacji.

W stosownych przypadkach do grupy tej mogą należeć między innymi: inwestorzy, pracownicy, konsumenci, dostawcy, klienci, społeczności lokalne, organy publiczne, grupy szczególnie wrażliwe, partnerzy społeczni i społeczeństwo obywatelskie.

Przedsiębiorstwa powinny dostarczać odpowiednie i użyteczne informacje dotyczące ich współpracy z odpowiednimi zainteresowanymi stronami oraz sposobu, w jaki ich potrzeby w zakresie informacji są brane pod uwagę. Na przykład norma ISO 26000 oraz Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych zapewniają użyteczne wskazówki w tym zakresie.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może ujawnić istotne informacje dotyczące swojej współpracy z zainteresowanymi stronami oraz wyjaśnić, jakie są jej skutki w odniesieniu do decyzji podejmowanych przez przedsiębiorstwo, jego wyników oraz wpływu jego działalności.

3.6.   Spójne i jednolite

Oczekuje się spójności oświadczenia na temat informacji niefinansowych z innymi elementami sprawozdania z działalności.

Dzięki wyraźnym powiązaniom między informacjami przedstawionymi w oświadczeniu na temat informacji niefinansowych oraz innymi informacjami ujawnionymi w sprawozdaniu z działalności informacje są bardziej użyteczne, odpowiednie i spójne. Sprawozdanie z działalności należy postrzegać jako pojedynczy, wyważony i jednolity zestaw informacji.

Ponieważ treści są wzajemnie powiązane, wyjaśnienie kluczowych powiązań ułatwia inwestorom i innym zainteresowanym stronom zrozumienie istotnych informacji i wzajemnych zależności.

Treść sprawozdania dotyczącego informacji niefinansowych powinna być spójna na przestrzeni czasu. Pozwala to użytkownikom informacji zrozumieć i porównać historyczne i obecne zmiany w zakresie rozwoju przedsiębiorstwa, jego sytuacji, wyników i wpływu jego działalności oraz w wiarygodny sposób odnieść się do informacji dotyczących przyszłości.

Spójność wyboru kluczowych wskaźników efektywności i ich metodyki jest istotnym czynnikiem umożliwiającym zapewnienie zrozumiałości i rzetelności oświadczenia na temat informacji niefinansowych. Konieczne mogą być jednak aktualizacje, ponieważ kluczowe wskaźniki efektywności mogą stać się nieaktualne lub mogą zostać opracowane nowe, lepsze metody, które podniosą jakość informacji. Od przedsiębiorstw oczekuje się wyjaśnienia wszelkich zmian polityki lub metodyki w zakresie sprawozdawczości, powodów tych zmian oraz ich skutków (przykładowo poprzez przekształcenie historycznych informacji przy wyraźnym wskazaniu skutku zmiany polityk lub metodyki w zakresie sprawozdawczości).

Przykład Przedsiębiorstwo może zidentyfikować stosunki i związki między swoim modelem biznesowym a aspektami dotyczącymi korupcji i łapownictwa.

4.   TREŚĆ

Od przedsiębiorstw oczekuje się określenia konkretnych aspektów tematycznych i istotnych informacji, które powinny zostać zawarte w ujawnianych przez nie informacjach, w rzetelny, wyważony i kompleksowy sposób, w tym poprzez współpracę z odpowiednimi zainteresowanymi stronami.

Informacje zawarte w oświadczeniu na temat informacji niefinansowych są wzajemnie ze sobą powiązane. Przykładowo wyniki odzwierciedlają nie tylko działania przedsiębiorstwa (za pośrednictwem modelu biznesowego, polityk i strategii), ale również specyficzną sytuację i ryzyka przedsiębiorstwa oraz stopień skuteczności zarządzania przez przedsiębiorstwo tego rodzaju ryzykiem. Wyjaśnienie kluczowych związków i wzajemnych zależności przyczynia się do poprawy jakości sprawozdania.

Podczas sporządzania oświadczenia na temat informacji niefinansowych przedsiębiorstwa powinny w należyty sposób uwzględnić przepisy dotyczące ochrony danych osobowych (16).

4.1.   Model biznesowy

Art. 1 dyrektywy stanowi, że oświadczenie na temat informacji niefinansowych zawiera informacje obejmujące:

„a)   krótki opis modelu biznesowego jednostki;”.

W modelu biznesowym przedsiębiorstwa opisuje się sposób, w jaki tworzy ono i zachowuje wartości za pośrednictwem swoich produktów lub usług w perspektywie długoterminowej. Model biznesowy zapewnia kontekst sprawozdaniu z działalności jako całości. Przedstawia on ogólny zarys sposobu działalności przedsiębiorstwa oraz uzasadnienie jego struktury poprzez opis sposobu, w jaki przekształca ono nakłady w wyniki za pośrednictwem prowadzonej działalności gospodarczej. Prościej rzecz ujmując, model wyjaśnia, jaki jest profil działalności przedsiębiorstwa, w jaki sposób przedsiębiorstwo działa i w jakim celu.

Przy opisie swojego modelu biznesowego przedsiębiorstwa mogą rozważyć ujawnianie informacji dotyczących:

—	ich otoczenia biznesowego,

—	ich organizacji i struktury,

—	rynków, na których działają,

—	ich celów i strategii, oraz

—	głównych tendencji i czynników, które mogą wpłynąć na ich przyszły rozwój.

Przedsiębiorstwa mogą rozważyć wykorzystanie kluczowych wskaźników efektywności w celu wyjaśnienia swojego modelu biznesowego, głównych tendencji itd.

Od przedsiębiorstw oczekuje się wyjaśnienia ich modelu biznesowego w jasny, zrozumiały i oparty na faktach sposób. Model biznesowy ma charakter praktyczny. Przedsiębiorstwa powinny unikać ujawniania nieistotnych informacji o charakterze promocyjnym lub ambicjonalnym, które odwracają uwagę od istotnych informacji.

Od przedsiębiorstw oczekuje się podkreślenia i wyjaśnienia, kiedy zaszły istotne zmiany w ich modelu biznesowym w danym roku sprawozdawczym.

Przykład Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie określonych informacji dostarczających wyjaśnień na temat: — głównych produktów, jakie przedsiębiorstwo produkuje, oraz sposobu, w jaki zaspokajają one potrzeby konsumentów/klientów, — sposobu produkcji tych produktów oraz czynników sprawiających, że jego podejście do produkcji jest konkurencyjne i zrównoważone, — cech charakterystycznych rynku, na którym działa, oraz sposobu, w jaki może ewoluować.

4.2.   Polityki i należyta staranność

Art. 1 dyrektywy stanowi, że oświadczenie na temat informacji niefinansowych zawiera informacje obejmujące:

„b)   opis polityk stosowanych przez jednostkę w odniesieniu do tych kwestii, w tym do wdrożonych procesów należytej staranności;”.

Przedsiębiorstwa powinny ujawniać istotne informacje, które zapewniają rzetelny obraz ich polityk. Powinny rozważyć ujawnianie informacji dotyczących ich podejść do kluczowych aspektów niefinansowych, głównych celów oraz sposobu, w jaki planują osiągnąć te cele i zrealizować takie plany. We wszelkich ujawnianych informacjach należy uwzględnić specyfikę danego przedsiębiorstwa. W tego rodzaju ujawnianych informacjach przedsiębiorstwo może przedstawić wyjaśnienia na temat swojego sposobu zarządzania oraz obowiązków zarządu i podejmowanych przez zarząd decyzji oraz sposobu, w jaki podział zasobów odnosi się do celów, zarządzania ryzykiem i zamierzonych wyników. Na przykład przedsiębiorstwo może wyjaśnić odpowiednie aspekty związane z zarządzaniem (17), w tym nadzór nad zarządem.

Przykład Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie informacji dotyczących osób odpowiedzialnych w ramach jego struktury organizacyjnej i struktury zarządzania za ustanawianie, wdrażanie i monitorowanie konkretnej polityki, na przykład w kwestiach związanych z klimatem (18). Może również opisać rolę i obowiązki zarządu / rady nadzorczej w odniesieniu do polityki środowiskowej, społecznej i polityki w zakresie praw człowieka.

Procesy należytej staranności odnoszą się do polityk, zarządzania ryzykiem i wyników. Przedsiębiorstwo przeprowadza procesy należytej staranności, aby zapewnić osiągnięcie konkretnego celu (np. zapewnić, by emisja dwutlenku węgla pozostawała poniżej pewnego poziomu lub by łańcuchy dostaw były wolne od handlu ludźmi). Pomagają one w identyfikacji obecnych i potencjalnych negatywnych wpływów, zapobiegania im i ich łagodzenia.

Przedsiębiorstwa powinny ujawniać istotne informacje dotyczące procesów należytej staranności, w tym – w stosownych przypadkach i na zasadzie proporcjonalności – w odniesieniu do swoich łańcuchów dostaw i podwykonawców. Mogą również rozważyć ujawnianie odpowiednich informacji dotyczących decyzji o ustanowieniu takich procesów oraz sposobu, w jaki mają funkcjonować, w szczególności w odniesieniu do zapobiegania negatywnym wpływom i łagodzenia ich. Przedsiębiorstwa mogą również rozważyć przedstawienie odpowiednich informacji dotyczących ustanawiania celów i pomiaru postępów.

Na przykład wytyczne OECD dla kilku sektorów, wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, Trójstronna deklaracja zasad Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej lub norma ISO 26000 zapewniają użyteczne wskazówki w tym zakresie.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie informacji dotyczących swoich polityk ukierunkowanych na zapobieganie wykorzystywaniu niebezpiecznych chemikaliów, substancji stanowiących bardzo duże zagrożenie lub biocydów w swoich produktach, operacjach i łańcuchu dostaw. Może ono również ujawniać informacje dotyczące swoich polityk w zakresie badań, rozwoju i stosowania bezpiecznych wariantów alternatywnych. Przedsiębiorstwa mogą również wyjaśnić sposób, w jaki oceniają jakość, bezpieczeństwo i wpływ na środowisko stosowanych chemikaliów, oraz sposób, w jaki spełniają wymogi prawne w zakresie bezpieczeństwa chemicznego (np. określone w rozporządzeniu REACH lub w rozporządzeniu CLP w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania).

Przykład Przedsiębiorstwo może ujawnić odpowiednie informacje dotyczące sposobu, w jaki identyfikuje i ocenia zagrożenia związane z klimatem (19) lub kapitałem naturalnym oraz zarządza nimi.

Od przedsiębiorstw oczekuje się podkreślenia i wyjaśnienia wszelkich istotnych zmian dotyczących ich głównych polityk i procesów należytej staranności w danym roku sprawozdawczym.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie następujących informacji z zakresu zdrowia i bezpieczeństwa: — polityk w miejscu zatrudnienia, — zobowiązań umownych wynegocjowanych z dostawcami i podwykonawcami, — zasobów przydzielonych na cele związane z zarządzaniem ryzykiem, informowaniem, szkoleniem, monitorowaniem, audytem oraz współpracą z samorządem terytorialnym i partnerami społecznymi.

Może się zdarzyć, że dane przedsiębiorstwo nie opracowało polityk w zakresie niektórych kwestii, które mimo to uważa za istotne. W takiej sytuacji przedsiębiorstwo powinno przedstawić dokładne wyjaśnienie uzasadniające powody, dla których nie opracowało tego rodzaju polityk. W dalszym ciągu mają zastosowanie inne wymogi sprawozdawcze (na przykład w zakresie modelu biznesowego, głównych ryzyk itp.).

Art. 1 dyrektywy stanowi, że „jeżeli jednostka nie stosuje żadnej polityki odnośnie do przynajmniej jednej z wymienionych kwestii, w oświadczeniu na temat informacji niefinansowych podaje się dokładne wyjaśnienie uzasadniające taką decyzję”.

4.3.   Wynik

Art. 1 dyrektywy stanowi, że oświadczenie na temat informacji niefinansowych musi zawierać informacje obejmujące:

„c)   wynik tych polityk;”.

Przedsiębiorstwa powinny przedstawić użyteczny, rzetelny i wyważony obraz wyników swoich polityk.

Informacje niefinansowe ujawnione przez przedsiębiorstwa powinny pomóc inwestorom i innym zainteresowanym stronom w zrozumieniu i monitorowaniu wyników przedsiębiorstwa.

Ujawnienie odpowiednich informacji na temat wyników polityk może dostarczyć użytecznej wiedzy na temat mocnych i słabych stron przedsiębiorstwa. Oświadczenie na temat informacji niefinansowych powinno odzwierciedlać w kompleksowy i zwięzły sposób wyniki operacji i działalności przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwa mogą rozważyć wyjaśnienie związków między wynikami finansowymi a niefinansowymi oraz sposobu zarządzania nimi na przestrzeni czasu.

Analiza wyników powinna obejmować odpowiednie niefinansowe kluczowe wskaźniki efektywności. Od przedsiębiorstw oczekuje się ujawniania kluczowych wskaźników efektywności, które uważają one za najbardziej użyteczne w zakresie monitorowania i oceny postępów oraz wspierania porównywalności przedsiębiorstw i sektorów. W stosownych przypadkach przedsiębiorstwa mogą również rozważyć przedstawienie i wyjaśnienie tych informacji w odniesieniu do celów i punktów odniesienia.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie określonych informacji dostarczających wyjaśnień na temat: — faktycznej emisji dwutlenku węgla, intensywności emisji, — wykorzystywania niebezpiecznych chemikaliów lub biocydów, — wpływu i zależności kapitału naturalnego, — porównania pod kątem celów, zmian na przestrzeni czasu, — łagodzenia skutków wdrożonych polityk, — planów mających na celu zmniejszenie emisji dwutlenku węgla.

4.4.   Główne ryzyka i zarządzanie nimi

Art. 1 dyrektywy stanowi, że oświadczenie na temat informacji niefinansowych musi zawierać informacje obejmujące:

„d)   główne ryzyka związane z tymi kwestiami, powiązane z operacjami jednostki, w tym — w stosownych przypadkach i na zasadzie proporcjonalności — jej stosunkami gospodarczymi, produktami lub usługami, które mogą wywierać niekorzystny wpływ w tych dziedzinach, oraz sposób zarządzania tymi ryzykami przez jednostkę;”.

Przedsiębiorstwa powinny ujawniać informacje dotyczące głównych ryzyk związanych z danym przedsiębiorstwem oraz sposobu zarządzania nimi i ich łagodzenia. Tego rodzaju ryzyka mogą być związane z ich operacjami, produktami lub usługami, łańcuchem dostaw i stosunkami gospodarczymi lub innymi aspektami. Pozwoliłoby to uzyskać właściwą perspektywę dotyczącą krótko-, średnio- i długoterminowych głównych ryzyk. Od przedsiębiorstw oczekuje się wyjaśnienia sposobu, w jaki główne ryzyka mogą wpłynąć na ich model biznesowy, operacje, wyniki finansowe oraz na wpływ ich działalności.

Od przedsiębiorstwa oczekuje się ujawniania istotnych informacji dotyczących głównych ryzyk niezależnie od tego, czy wynikają one z jego własnych decyzji lub działań czy też z czynników zewnętrznych, oraz wyjaśnienia procesów wykorzystywanych w celu określenia i oceny tego rodzaju ryzyk.

Ujawnienia – w stosownych przypadkach i na zasadzie proporcjonalności – powinny obejmować istotne informacje dotyczące łańcuchów dostaw i podwykonawców. Powinny one również obejmować istotne informacje dotyczące sposobu, w jaki przedsiębiorstwo zarządza głównymi ryzykami i je łagodzi.

Od przedsiębiorstw oczekuje się podkreślenia i wyjaśnienia wszelkich istotnych zmian dotyczących ich głównych ryzyk lub sposobu zarządzania nimi w danym roku sprawozdawczym.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie określonych informacji dotyczących: — nieprawidłowo działających produktów, które mogą wpływać na bezpieczeństwo konsumentów, — polityk wdrożonych w celu rozwiązania tego problemu, — środków zaradczych mających na celu zaspokojenie potrzeb konsumentów, których już dotknęły problemy związane z tymi produktami.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie istotnych informacji dotyczących związanego z klimatem wpływu na jego operacje i strategię, uwzględniając specyficzną sytuację przedsiębiorstwa, w tym właściwe oceny prawdopodobieństwa oraz wykorzystanie analiz scenariuszowych (20).

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie istotnych informacji dotyczących ryzyka wystąpienia szkód związanych z prawami człowieka, ochroną pracowników i ochroną środowiska w jego łańcuchu dostaw i podwykonawców oraz sposobu, w jaki przedsiębiorstwo zarządza możliwymi negatywnymi wpływami oraz je łagodzi.

4.5.   Kluczowe wskaźniki efektywności

Art. 1 dyrektywy stanowi, że oświadczenie na temat informacji niefinansowych musi zawierać informacje obejmujące:

„e)   niefinansowe kluczowe wskaźniki wyników związane z daną działalnością;”.

Oświadczenie na temat informacji niefinansowych powinno zawierać ujawnienie istotnych informacji opisowych i opartych na wskaźnikach, powszechnie zwanych kluczowymi wskaźnikami efektywności.

Od przedsiębiorstw oczekuje się raportowania tych kluczowych wskaźników efektywności, które są użyteczne, biorąc pod uwagę ich specyficzną sytuację. Kluczowe wskaźniki efektywności powinny być spójne z wskaźnikami faktycznie stosowanymi przez przedsiębiorstwo w ramach jego procesów wewnętrznego zarządzania i oceny ryzyka. Dzięki temu ujawniane informacje są bardziej odpowiednie i użyteczne oraz przyczyniają się do poprawy przejrzystości. Ujawnianie wysokiej jakości, szeroko uznawanych kluczowych wskaźników efektywności (na przykład wskaźników wykorzystywanych w danym sektorze lub w odniesieniu do konkretnych kwestii tematycznych) mogłoby się również przyczynić do poprawy porównywalności, w szczególności w przypadku przedsiębiorstw należących do tego samego sektora lub łańcucha wartości.

Przedsiębiorstwo powinno ujawniać kluczowe wskaźniki efektywności, które są konieczne do zrozumienia jego rozwoju, wyników, sytuacji oraz wpływu jego działalności. Niektóre kluczowe wskaźniki efektywności mogą być użyteczne w odniesieniu do różnorodnych przedsiębiorstw i okoliczności biznesowych. Inne kluczowe wskaźniki efektywności odnoszą się bardziej do kwestii i okoliczności charakterystycznych dla danego sektora. Zachęca się przedsiębiorstwa do ujawniania istotnych kluczowych wskaźników efektywności – zarówno ogólnych, jak i sektorowych. Biorąc pod uwagę specyficzną sytuację inwestorów i innych zainteresowanych stron oraz ich potrzeby w zakresie informacji, od przedsiębiorstw oczekuje się przedstawienia rzeczowego i wyważonego obrazu z wykorzystaniem ogólnych, sektorowych i odnoszących się do konkretnego przedsiębiorstwa kluczowych wskaźników efektywności.

Użytkownicy informacji co do zasady doceniają informacje ilościowe, ponieważ pomagają im one w mierzeniu postępów, sprawdzaniu spójności na przestrzeni czasu oraz dokonywaniu porównań. Odpowiednie opisy dostarczające wyjaśnień na temat kluczowych wskaźników efektywności ułatwiają zrozumienie oświadczenia na temat informacji niefinansowych.

Kluczowe wskaźniki efektywności są również uznawane za skuteczne narzędzie umożliwiające połączenie informacji jakościowych i ilościowych oraz przedstawienie związków między nimi. Pozwalają one przedsiębiorstwom na przedstawienie wyważonego i kompleksowego obrazu w zwięzły i efektywny sposób.

Kluczowe wskaźniki efektywności należy wykorzystywać w spójny sposób w kolejnych okresach sprawozdawczych, tak aby dostarczać rzetelnych informacji dotyczących postępów i tendencji. Przedstawiane w sprawozdaniach kluczowe wskaźniki efektywności mogą oczywiście ewoluować na przestrzeni czasu z przyczyn biznesowych lub technicznych. W takich przypadkach przedsiębiorstwa powinny wyjaśnić, dlaczego kluczowe wskaźniki efektywności się zmieniły. W stosownych przypadkach mogą one rozważyć ponowne przedstawienie wcześniejszych informacji i wyjaśnienie w jasny i efektywny sposób skutku, jaki wywarły te zmiany.

Przedsiębiorstwa mogą wyjaśnić proces gromadzenia danych, metodykę i zasady ramowe, na których się opierają. Mogą one również przedstawić analizę ujawnionych kluczowych wskaźników efektywności, wyjaśniając na przykład, dlaczego kluczowe wskaźniki efektywności wzrosły lub zmalały w danym roku sprawozdawczym, oraz wyjaśniając sposób, w jaki kluczowe wskaźniki efektywności mogą się zmienić w przyszłości.

Przedsiębiorstwo może przedstawić kluczowe wskaźniki efektywności w stosownych przypadkach w kontekście celów, historycznych wyników oraz porównania z innymi przedsiębiorstwami.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może uznać za właściwe ujawnienie informacji dotyczących wskaźników i celów wykorzystywanych do oceny odpowiednich kwestii środowiskowych i związanych z klimatem oraz zarządzania nimi (21).

4.6.   Aspekty tematyczne

Art. 1 dyrektywy stanowi, że zainteresowane przedsiębiorstwa „ujmują w sprawozdaniu z działalności oświadczenie na temat informacji niefinansowych zawierające informacje – w stopniu niezbędnym do zrozumienia rozwoju, wyników i sytuacji jednostki oraz wpływu jej działalności – dotyczące co najmniej kwestii środowiskowych, społecznych i pracowniczych, poszanowania praw człowieka, przeciwdziałania korupcji i łapownictwu […]”.

Ujawnianie istotnych informacji powinno zapewnić uzyskanie wyważonego i kompleksowego obrazu rozwoju, wyników i sytuacji przedsiębiorstwa oraz wpływu jego działalności.

W niektórych okolicznościach przedsiębiorstwa mogą uznać, że ujawnienie szczegółowych informacji dotyczących oczekiwanych wydarzeń lub spraw będących przedmiotem toczących się negocjacji miałoby poważnie szkodliwy wpływ. Ujawnianie streszczonych informacji nie tylko nie wywiera jednak poważnie szkodliwego wpływu, ale może przyczynić się również do osiągnięcia ogólnego celu w zakresie przejrzystości.

Art. 1 dyrektywy stanowi, że „państwa członkowskie mogą pozwolić na pominięcie, w wyjątkowych przypadkach, informacji dotyczących oczekiwanych wydarzeń lub spraw będących przedmiotem toczących się negocjacji, jeżeli […] ujawnienie takich informacji miałoby poważnie szkodliwy wpływ na sytuację handlową jednostki […]”.

Aspekty tematyczne są często wzajemnie powiązane. Przykładowo kwestia środowiskowa związana z operacjami, produktami lub łańcuchem dostaw przedsiębiorstwa może mieć również wpływ na bezpieczeństwo lub zdrowie konsumentów, pracowników lub dostawców bądź na reputację marki. Od przedsiębiorstw oczekuje się przedstawienia jasnego, rzetelnego i kompleksowego obrazu, który obejmuje wszystkie odpowiednie aspekty danego zagadnienia.

Następujące elementy tworzą niewyczerpujący wykaz aspektów tematycznych, których rozważenia oczekuje się od przedsiębiorstw podczas ujawniania informacji niefinansowych.

a)   Kwestie środowiskowe

Od przedsiębiorstwa oczekuje się ujawniania odpowiednich informacji dotyczących faktycznego i możliwego wpływu na jego działania dotyczące środowiska oraz sposobu, w jaki obecne i przewidywalne kwestie mogą wpłynąć na rozwój, wyniki lub sytuację przedsiębiorstwa.

Mogą one obejmować:

—	ujawnianie istotnych informacji dotyczących zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli,

—	wpływ zużycia energii na środowisko,

—	bezpośrednie i niebezpośrednie emisje do powietrza (22),

—	wykorzystywanie i ochronę zasobów naturalnych (np. wody, gruntów) i związaną z tym ochronę bioróżnorodności,

—	gospodarowanie odpadami,

—	wpływ na środowisko transportu lub wykorzystywania produktów i usług oraz ich unieszkodliwiania oraz

—	opracowywanie produktów i usług ekologicznych.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może ujawniać istotne informacje w oparciu o metody określone w przepisach szczególnych. Na przykład załączniki do zalecenia Komisji 2013/179/UE obejmują metody odnoszące się do śladu środowiskowego produktu i metody odnoszące się do śladu środowiskowego organizacji. Istnieją metody oceny cyklu życia, które pozwalają przedsiębiorstwom na zidentyfikowanie w odniesieniu do każdego produktu lub całej organizacji: (i) najbardziej znaczących wpływów, oraz (ii) ich przyczyniających się procesów i emisji w całym łańcuchu dostaw. Wpływy na środowisko można zgłaszać osobno lub jako pojedynczy wynik zbiorczy.

W stosownych przypadkach przedsiębiorstwa mogą się odnieść do istotnych informacji przedstawionych w kontekście konkretnych środowiskowych wymogów sprawozdawczych (23).

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć takie kluczowe wskaźniki efektywności, jak: — efektywność energetyczna i poprawa w zakresie efektywności energetycznej, — zużycie energii z nieodnawialnych źródeł energii oraz energochłonność, — emisja gazów cieplarnianych w tonach metrycznych ekwiwalentu dwutlenku węgla oraz intensywność emisji gazów cieplarnianych, — emisje innych substancji zanieczyszczających (zmierzone jako wartość bezwzględna oraz jako intensywność), — wydobycie zasobów naturalnych, — wpływy i zależności kapitału naturalnego oraz bioróżnorodności, — gospodarowanie odpadami (np. współczynniki recyklingu).

b)   Kwestie społeczne i pracownicze

Od przedsiębiorstw oczekuje się ujawniania istotnych informacji dotyczących kwestii społecznych i pracowniczych (24). Obejmują one:

—	wdrożenie podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy,

—	kwestie związane z różnorodnością, takie jak niezgodność płciowa i równe traktowanie w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu (w tym wieku, płci społeczno-kulturowej, orientacji seksualnej, religii, niepełnosprawności, pochodzenia etnicznego i innych odpowiednich aspektów),

—	kwestie związane z zatrudnieniem, w tym przeprowadzanie konsultacji z pracownikami lub partycypację pracowników, warunki zatrudnienia i warunki pracy,

—	stosunki ze związkami zawodowymi, w tym poszanowanie praw związkowych,

—	zarządzanie kapitałem ludzkim, w tym zarządzanie restrukturyzacją, zarządzanie przebiegiem kariery zawodowej i zdolnością do zatrudnienia, systemem wynagrodzeń i szkoleniami,

—	bezpieczeństwo i higienę pracy,

—	relacje z konsumentami, w tym zadowolenie konsumentów, dostępność, produkty, które mogą wpływać na zdrowie i bezpieczeństwo konsumentów,

—	wpływ na konsumentów podatnych na zagrożenia,

—	odpowiedzialny marketing i odpowiedzialną działalność badawczą oraz

—	relacje społecznościowe, w tym rozwój społeczny i gospodarczy społeczności lokalnych.

Przedsiębiorstwa mogą uznać za użyteczne skorzystanie z szeroko uznawanych, wysokiej jakości zasad ramowych, na przykład Wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, Trójstronnej deklaracji zasad Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej lub normy ISO 26000.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie kluczowych wskaźników efektywności opartych na takich aspektach, jak: — niezgodność płciowa i inne aspekty różnorodności, — pracownicy uprawnieni do urlopu rodzicielskiego lub ze względów rodzinnych w podziale na płeć, — pracownicy, którzy uczestniczą w czynnościach o wysokim stopniu ryzyka wystąpienia szczególnych wypadków lub chorób, — liczba wypadków zawodowych, rodzaje urazów lub chorób zarodowych, — rotacja pracowników, — wskaźnik pracowników zatrudnionych na umowy na czas określony z podziałem na płeć, — średnia liczba godzin przeznaczonych na szkolenie jednego pracownika w ujęciu rocznym z podziałem na płeć, — procesy konsultacji z pracownikami, — liczba zatrudnionych osób niepełnosprawnych.

c)   Poszanowanie praw człowieka

Od przedsiębiorstw oczekuje się ujawniania istotnych informacji dotyczących możliwego i faktycznego wpływu ich działalności na uprawnionych.

Za najlepszą praktykę dla przedsiębiorstwa uznaje się wyrażanie jego zobowiązania do poszanowania praw człowieka. Zobowiązanie to może określać, czego przedsiębiorstwo oczekuje od swojego kierownictwa, swoich pracowników i partnerów handlowych w zakresie praw człowieka, w tym podstawowych norm pracy. Informacje mogą wyjaśniać, do czyich praw odnosi się zobowiązanie, na przykład praw dzieci, kobiet, społeczności tubylczych (25), osób niepełnosprawnych (26), społeczności lokalnych, drobnych producentów rolnych, ofiar handlu ludźmi oraz praw pracowników, w tym pracowników zatrudnionych na umowy na czas określony, pracowników należących do łańcucha dostaw lub podwykonawców, pracowników migrujących i ich rodzin.

Przedsiębiorstwa powinny rozważyć ujawnianie istotnych informacji dotyczących należytej staranności w zakresie praw człowieka oraz procesów i ustaleń wdrożonych w celu zapobiegania naruszeniom praw człowieka. Mogą one na przykład obejmować informacje dotyczące sposobu, w jaki w umowach zawartych przez dane przedsiębiorstwo z innymi przedsiębiorstwami w ramach jego łańcucha dostaw rozwiązano kwestie związane z prawami człowieka, oraz sposobu, w jaki przedsiębiorstwo łagodzi możliwe negatywne skutki w odniesieniu do praw człowieka i zapewnia odpowiednie środki prawne, jeżeli prawa człowieka zostały naruszone.

Ujawnienia istotnych informacji mogą odzwierciedlać między innymi podejście przedsiębiorstwa do Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka wdrażających ramy ONZ „Ochrona, poszanowanie i naprawa”, Wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz Trójstronnej deklaracji zasad MOP dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie istotnych informacji i kluczowych wskaźników efektywności w zakresie: — przypadków dotkliwych skutków w odniesieniu do praw człowieka związanych z działalnością lub decyzjami przedsiębiorstwa, — procesu otrzymywania i rozpatrywania skarg oraz łagodzenia naruszeń praw człowieka i zapewniania środków prawnych w przypadku naruszeń praw człowieka, — działań i dostawców narażonych na znaczne ryzyko naruszeń praw człowieka, — procesów i środków zapobiegania handlowi ludźmi w odniesieniu do wszystkich form wykorzystywania, pracy przymusowej i pracy dzieci, niepewnego zatrudnienia i niebezpiecznych warunków pracy, w szczególności w przypadku obszarów geograficznych o wyższym ryzyku narażenia na nadużycia, — stopnia dostępności pomieszczeń, dokumentów i stron internetowych dla osób niepełnosprawnych, — poszanowania wolności zrzeszania się, — współpracy z odpowiednimi zainteresowanymi stronami.

d)   Kwestie związane z przeciwdziałaniem korupcji i łapownictwu

Od przedsiębiorstw oczekuje się ujawniania istotnych informacji dotyczących sposobu zarządzania kwestiami związanymi z przeciwdziałaniem korupcji i łapownictwu oraz przypadkami wystąpienia tych zjawisk.

Przedsiębiorstwa mogą rozważyć ujawnianie informacji dotyczących organizacji, decyzji, instrumentów związanych z zarządzaniem oraz zasobów przeznaczonych na walkę z korupcją i łapownictwem.

Przedsiębiorstwa mogą również wyjaśnić sposób, w jaki oceniają walkę z korupcją i łapownictwem, podejmują działania w celu zapobiegania negatywnym wpływom lub ich łagodzenia, monitorowania skuteczności oraz komunikowania się w tej kwestii wewnętrznie i zewnętrznie.

Przedsiębiorstwa mogą uznać za użyteczne wykorzystywanie szeroko uznawanych, wysokiej jakości zasad ramowych zawartych przykładowo w wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych lub w normie ISO 26000.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie istotnych informacji i kluczowych wskaźników efektywności związanych z takimi aspektami, jak: — polityki, procedury i normy antykorupcyjne, — kryteria stosowane w ramach ocen ryzyka związanego z korupcją, — procesy kontroli wewnętrznej i zasoby przeznaczone na zapobieganie korupcji i łapownictwu, — pracownicy, którzy odbyli odpowiednie szkolenie, — wykorzystywanie mechanizmów sygnalizowania nieprawidłowości, — liczba toczących się lub zakończonych postępowań sądowych w przedmiocie zachowania antykonkurencyjnego.

e)   Inne

Łańcuchy dostaw

Od przedsiębiorstw – w stosownych przypadkach i na zasadzie proporcjonalności – oczekuje się ujawniania istotnych informacji dotyczących kwestii związanych z łańcuchem dostaw, które wywierają znaczące skutki w odniesieniu do ich rozwoju, wyników, sytuacji lub wpływu ich działalności. Obejmowałyby one informacje potrzebne do ogólnego zrozumienia łańcucha dostaw przedsiębiorstwa oraz sposobu uwzględniania odpowiednich kwestii niefinansowych w zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Jeżeli przedsiębiorstwo uzna, że ujawnienie szczegółowych informacji dotyczących oczekiwanych wydarzeń lub spraw będących przedmiotem toczących się negocjacji miałoby poważnie szkodliwy wpływ, może osiągnąć ogólny cel w zakresie przejrzystości, ujawniając streszczone informacje, które nie mają poważnie szkodliwego wpływu.

Ujawnienia istotnych informacji mogą odzwierciedlać między innymi podejście przedsiębiorstwa do Wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka oraz odpowiednich zasad ramowych specyficznych dla danej branży takich jak wytyczne FAO–OECD dotyczące odpowiedzialnych łańcuchów dostaw rolnych.

Przykład i kluczowe wskaźniki efektywności Przedsiębiorstwo może rozważyć ujawnianie istotnych informacji i kluczowych wskaźników efektywności związanych z takimi aspektami, jak monitorowanie dostawców w zakresie: — praktyk w zakresie zatrudnienia, w tym pracy dzieci i pracy przymusowej, niepewnego zatrudnienia, wynagrodzenia, niebezpiecznych warunków pracy (w tym budowania bezpieczeństwa, środków ochrony osobistej, zdrowia pracowników), (27) — handlu ludźmi oraz innych kwestii związanych z prawami człowieka, — emisji gazów cieplarnianych i innych rodzajów zanieczyszczenia wody i zanieczyszczenia środowiska, — wylesiania i innych ryzyk związanych z bioróżnorodnością, oraz monitorowania wpływu przedsiębiorstwa na dostawców, na przykład warunków płatności i przeciętnych terminów płatności.

Minerały z regionów ogarniętych konfliktami

Od przedsiębiorstw – w stosownych przypadkach i na zasadzie proporcjonalności – oczekuje się ujawniania odpowiednich informacji dotyczących należytej staranności w celu zapewnienia odpowiedzialnych łańcuchów dostaw w odniesieniu do cyny, tantalu, wolframu i złota z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka.

Ujawnienia powinny być zgodne z wytycznymi OECD dotyczącymi należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka, w tym z suplementami do nich. W tym kontekście od przedsiębiorstw oczekuje się ujawniania odpowiednich informacji dotyczących wyników ich polityk, praktyk i rezultatów dokładania należytej staranności w odniesieniu do minerałów z regionów ogarniętych konfliktami. Powinny one również ujawniać kroki podjęte w celu wdrożenia „pięcioetapowych zasad ramowych” (28) w odniesieniu do opartej na ryzyku należytej staranności w łańcuchu dostaw minerałów określonych w wytycznych OECD dotyczących należytej staranności, biorąc pod uwagę swoją pozycję w łańcuchu dostaw.

Od przedsiębiorstw oczekuje się zatem ujawniania kluczowych wskaźników efektywności odnoszących się do charakteru i liczby zidentyfikowanych ryzyk, środków podjętych w celu zapobieżenia tym ryzykom i ich łagodzenia oraz sposobu, w jaki przedsiębiorstwo wzmocniło swoje wysiłki w zakresie należytej staranności na przestrzeni czasu.

Szczególne kluczowe wskaźniki efektywności Obejmują one: odsetek bezpośrednich dostawców, którzy przyjęli i wdrożyli politykę dotyczącą należytej staranności w zakresie minerałów z regionów ogarniętych konfliktami zgodną z wytycznymi OECD dotyczącymi należytej staranności, odsetek odpowiedzialnie pozyskanych: cyny, tantalu, wolframu lub złota z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka, odsetek klientów, którzy wymagają na zasadach umownych informacji dotyczących należytej staranności w zakresie minerałów z regionów ogarniętych konfliktami zgodnie z wytycznymi OECD dotyczącymi należytej staranności.

5.   RAMY SPRAWOZDAWCZOŚCI

Przy sporządzaniu oświadczenia na temat informacji niefinansowych przedsiębiorstwa mogą się opierać na wysokiej jakości, powszechnie uznawanych krajowych, unijnych lub międzynarodowych zasadach ramowych. Niektóre zasady ramowe obejmują różnorodne sektory i kwestie tematyczne (horyzontalne zasady ramowe), inne dotyczą zaś konkretnego sektora lub kwestii tematycznej. Niektóre z nich dotyczą wyłącznie ujawniania informacji niefinansowych, inne odnoszą się natomiast do przejrzystości w szerszym kontekście.

Co do zasady opieranie się na szeroko uznawanych zasadach ramowych opracowanych z uwzględnieniem należytej procedury zapewnia przedsiębiorstwom ustrukturyzowany model sprawozdawczości w zakresie kluczowych kwestii będących przedmiotem szerokiego zainteresowania, ogranicza obciążenie administracyjne oraz ułatwia porównywanie informacji.

Art. 1 dyrektywy stanowi, że zainteresowane przedsiębiorstwa „[…] mogą opierać się na krajowych, unijnych lub międzynarodowych zasadach ramowych, przy czym wówczas […] wskazują, z jakich zasad ramowych korzystały”.

Przedsiębiorstwo opierające się na jednego rodzaju zasadach ramowych lub na kilku ich rodzajach powinno ujawnić, z których zasad korzystało w odniesieniu do konkretnych ujawnień. Sprzyja to jasności i porównywalności.

W motywie 9 dyrektywy przedstawiono przykłady istniejących ram sprawozdawczości. Wspomnianego wykazu nie należy jednak postrzegać jako wykazu zamkniętego.

Motyw 9 dyrektywy stanowi:

Przedsiębiorstwa mogą również rozważyć wykorzystanie innych ram sprawozdawczości, takich rady ramy sprawozdawczości, o których mowa we wprowadzeniu do niniejszych wytycznych.

6.   UJAWNIANE INFORMACJE DOTYCZĄCE RÓŻNORODNOŚCI SKŁADU ZARZĄDU

Niniejsza sekcja zawiera szczególne wytyczne mające na celu pomoc dużym spółkom notowanym na giełdzie (29) w sporządzeniu opisu ich polityki w zakresie różnorodności składu zarządu, która stanowi część ich oświadczenia o stosowaniu ładu korporacyjnego (30). Opis polityki w zakresie różnorodności składu zarządu nie stanowi części oświadczenia na temat informacji niefinansowych (31). Niniejsza sekcja wytycznych pozostaje zatem bez uszczerbku dla konieczności ujawniania istotnych informacji dotyczących różnorodności w ramach oświadczenia na temat informacji niefinansowych.

Zgodnie z art. 1 dyrektywy duże spółki notowane na rynku regulowanym są zobowiązane do ujawniania w oświadczeniu o stosowaniu zasad ładu korporacyjnego:

Aspekty związane z różnorodnością

W opisie polityki różnorodności należy wskazać, które kryteria różnorodności są stosowane, i wyjaśnić powody ich wyboru. Wybierając tego rodzaju kryteria, należy uwzględnić wszelkie odpowiednie aspekty różnorodności w celu zapewnienia, by zarząd dysponował wystarczającą różnorodnością opinii oraz wiedzą fachową potrzebną do poprawnego zrozumienia obecnych spraw i długoterminowych ryzyk, a także możliwości związanych z działalnością przedsiębiorstwa. Podczas oceny profilów wymaganych do uzyskania optymalnej różnorodności składu organów spółki należy wziąć pod uwagę charakter i złożoność działalności przedsiębiorstwa, jak również kontekst społeczny i środowiskowy, w którym działa przedsiębiorstwo.

Aspekty związane z różnorodnością powinny co do zasady obejmować wiek, płeć lub wykształcenie i doświadczenie zawodowe. W stosownych przypadkach – ze względu na obecność geograficzną przedsiębiorstwa i sektor, w którym działa przedsiębiorstwo – właściwe jest również uwzględnienie pochodzenia geograficznego, doświadczenia międzynarodowego, wiedzy fachowej w zakresie odpowiednich kwestii dotyczących zrównoważonego charakteru, reprezentowania pracowników i innych aspektów, na przykład statusu społeczno-ekonomicznego.

Podczas wybierania kandydata na podstawie zdefiniowanych kryteriów w zakresie różnorodności należy uwzględnić przepisy i ogólnie przyjęte zasady w zakresie niedyskryminacji (32).

Cele

Przedsiębiorstwa powinny ujawniać konkretne mierzalne cele w odniesieniu do poszczególnych aspektów związanych z różnorodnością. Szczególnie użyteczne jest ustalenie ilościowych celów i ram czasowych, w szczególności w odniesieniu do równowagi płci.

Wdrożenie i rezultaty

Przedsiębiorstwa powinny wskazać, w jaki sposób cele polityki różnorodności są brane pod uwagę przy planowaniu rozwoju kadr, wyborze pracowników, ich mianowaniu oraz ocenie. Powinny również ujawniać rolę właściwych komitetów zarządu w tych procesach. Przedsiębiorstwa powinny również ujawnić, czy informacje dotyczące kryteriów i celów różnorodności zostały przekazane wspólnikom podczas wybierania członków zarządu lub przedłużania ich kadencji w stosownych przypadkach.

Przedsiębiorstwa powinny ujawniać status wdrożenia oraz osiągnięte rezultaty co najmniej za okres, jaki upłynął od ostatniego oświadczenia, w odniesieniu do wszystkich aspektów różnorodności polityki. W przypadku nieosiągnięcia celów w zakresie różnorodności przedsiębiorstwo powinno ujawnić sposób, w jaki zamierza osiągnąć te cele, w tym oczekiwane ramy czasowe, w których zamierza je osiągnąć.

---

(1)  Dz.U. L 330 z 15.11.2014, s. 1.

(2)  Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19.

(3)  W niniejszych wytycznych termin „przedsiębiorstwo” jest stosowany w celu ułatwienia lektury na oznaczenie „podmiotu” sprawozdawczego będącego zarówno pojedynczą „jednostką”, jak i „grupą” pod nazwą swojej jednostki dominującej.

(4)  COM(2016) 739 final.

(5)  Cel 12.6: „Zachęcać przedsiębiorstwa, w szczególności te duże i międzynarodowe, do wdrażania praktyk w zakresie zrównoważonego rozwoju i uwzględniania informacji na ten temat w swoich cyklicznych raportach”.

(6)  Cel 5.5: „Zapewnić kobietom pełny i efektywny udział w procesach decyzyjnych na wszystkich szczeblach w życiu politycznym, ekonomicznym i publicznym oraz równe szanse w pełnieniu funkcji przywódczych”.

(7)  Oczekuje się, że grupa zadaniowa przedstawi sprawozdanie końcowe podczas szczytu grupy G-20 w dniach 7–8 lipca 2017 r.

(8)  Więcej informacji dotyczących procesu konsultacji publicznych znajduje się na stronie internetowej: http://ec.europa.eu/finance/company-reporting/non-financial_reporting/index_en.htm#related-documents.

(9)  Art. 1 ust. 1 dyrektywy.

(10)  Motyw 8 dyrektywy stanowi również, że „[…] dotkliwość takich skutków powinno się oceniać na podstawie ich zakresu i stopnia. Ryzyka niekorzystnego wpływu mogą wynikać z własnej działalności jednostki lub być związane z prowadzonymi przez nią operacjami oraz – w stosownych przypadkach i na zasadzie proporcjonalności – jej produktami, usługami i stosunkami gospodarczymi, co obejmuje łańcuchy dostaw i podwykonawców”.

(11)  Na przykład przedsiębiorstwa mogłyby dokonywać wstępnej analizy, o której mowa w załączniku I do rozporządzenia w sprawie EMAS (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX:32009R1221).

(12)  Na przykład w sektorowych dokumentach referencyjnych EMAS identyfikuje się najlepsze praktyki i wskaźniki związane z aspektami środowiskowymi.

(13)  Na przykład przedsiębiorstwa wdrażające system zarządzania jakością lub system zarządzania środowiskowego (np. ISO 14001 lub EMAS) lub przeprowadzające ocenę środowiskowego cyklu życia mogą się na nich opierać w celu wsparcia swojej oceny istotności oraz ujawniania informacji dotyczących znaczących aspektów.

(14)  Wykresy, diagramy, schematy itd.

(15)  Odniesienia i oznaczenia powinny być inteligentne i przyjazne dla użytkownika, na przykład dzięki zastosowaniu praktycznej zasady „maksymalnie jednego »kliknięcia« w celu opuszczenia sprawozdania”.

(16)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(17)  Przykładowo aspekty odnoszące się do warunków związanych z klimatem lub warunków zatrudnienia.

(18)  Aby uzyskać dodatkowe informacje, zob. konkluzje branżowej grupy zadaniowej ds. ujawniania informacji finansowych związanych z klimatem powołanej przez Radę Stabilności Finansowej.

(19)  Aby uzyskać dodatkowe informacje, zob. konkluzje branżowej grupy zadaniowej ds. ujawniania informacji finansowych związanych z klimatem powołanej przez Radę Stabilności Finansowej.

(20)  Aby uzyskać dodatkowe informacje, zob. konkluzje branżowej grupy zadaniowej ds. ujawniania informacji finansowych związanych z klimatem powołanej przez Radę Stabilności Finansowej.

(21)  Aby uzyskać dodatkowe informacje, zob. konkluzje branżowej grupy zadaniowej ds. ujawniania informacji finansowych związanych z klimatem powołanej przez Radę Stabilności Finansowej.

(22)  W tym emisje gazów cieplarnianych, substancji toksycznych, substancji eutrofizujących i zakwaszających itd.

(23)  Takich jak obowiązki wynikające z dyrektyw UE (dyrektywy w sprawie emisji przemysłowej, dyrektywy w sprawie systemu handlu emisjami, ramowej dyrektywy wodnej, rozporządzenia REACH, dyrektywy w sprawie składowania, dyrektywy w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, dyrektywy w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego i dyrektywy w sprawie ograniczeń dotyczących substancji stwarzających zagrożenie) oraz Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń.

(24)  Informacje ujawniające pochodzenie rasowe lub etniczne, przekonania religijne lub światopoglądowe, przynależność do związków zawodowych lub orientację seksualną osoby fizycznej są uznawane za szczególną kategorię danych osobowych zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2016/679, których nie należy przetwarzać, o ile nie spełniono jednej z przesłanek wymienionych w tym artykule. Przedsiębiorstwa powinny zatem ujawniać wyłącznie dane zanonimizowane lub dane zagregowane (uniemożliwiające identyfikację osób fizycznych) w odniesieniu do tych kwestii.

(25)  Na przykład zgodnie z konwencją dotyczącą ludności tubylczej i plemiennej z 1989 r. (nr 169) Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP).

(26)  Na przykład zgodnie z Konwencją ONZ o prawach osób niepełnosprawnych.

(27)  Na przykład w odniesieniu do „Rezolucji dotyczącej godnej pracy w światowych łańcuchach dostaw” („Resolution concerning decent work in global supply chains”) przyjętej podczas 105. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy (ILO, 2016 r.) http://www.ilo.org/ilc/ILCSessions/105/texts-adopted/WCMS_497555/lang--en/index.htm

(28)  OECD (2016), Wytyczne OECD dotyczące należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka: trzecia edycja, OECD Publishing, Paryż. http://dx.doi.org/10.1787/9789264252479-en

(29)  Chociaż wymogi dotyczące ujawniania informacji niefinansowych mają zastosowanie do dużych jednostek interesu publicznego zatrudniających powyżej 500 pracowników, wymogi dotyczące ujawniania informacji dotyczących różnorodności składu zarządu mają zastosowanie wyłącznie do dużych spółek notowanych na rynku regulowanym.

(30)  Zgodnie z art. 20 dyrektywy 2013/34/UE.

(31)  O którym mowa w art. 19a dyrektywy 2013/34/UE.

(32)  Z takich względów, jak: pochodzenie etniczne, rasa, niepełnosprawność lub orientacja seksualna.

---

5.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/21

---

PLAN DZIAŁANIA UE W ZAKRESIE ŚRODKÓW ODURZAJĄCYCH NA LATA 2017–2020

(2017/C 215/02)

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

1.

Ograniczenie popytu na środki odurzające

2.

Ograniczenie podaży środków odurzających

3.

Koordynacja

4.

Współpraca międzynarodowa

5.

Informacje, badania, monitorowanie i ocena

Załącznik I – 15 wskaźników ogólnych planu działania UE w zakresie środków odurzających na lata 2017–2020

Załącznik II – Wykaz skrótów

Wprowadzenie

Używanie niedozwolonych środków odurzających i ogólnie nadużywanie środków odurzających to poważny problem dla poszczególnych osób, rodzin i społeczności w całej Europie. Oprócz zdrowotnych i społecznych skutków nadużywania środków odurzających rynek niedozwolonych środków odurzających stanowi jeden z głównych aspektów działalności przestępczej w europejskim społeczeństwie, tak jak na całym świecie.

W grudniu 2012 r. Rada przyjęła strategię antynarkotykową UE na lata 2013–2020. Strategia ma przyczynić się do ograniczenia popytu na środki odurzające i podaży środków odurzających w UE. Ma również na celu zmniejszenie zdrowotnego i społecznego ryzyka i szkód związanych z używaniem środków odurzających dzięki strategicznemu podejściu, które wspiera i uzupełnia krajowe polityki, dostarcza ram do skoordynowanych i wspólnych działań i które stanowi podstawę i ramy polityczne dla zewnętrznej współpracy UE w tej dziedzinie. Zostanie to osiągnięte dzięki podejściu zintegrowanemu, zrównoważonemu i opartemu na dowodach.

Cele strategii są następujące:

—	przyczynić się do wymiernego ograniczenia popytu na środki odurzające, skali uzależnienia od nich oraz zdrowotnego i społecznego ryzyka i szkód związanych z używaniem środków odurzających,

—	przyczynić się do likwidacji rynku handlu niedozwolonymi środkami odurzającymi i do wymiernego zmniejszenia dostępności tych środków,

—	zachęcić do koordynacji działań poprzez aktywne rozmowy i analizę rozwoju wydarzeń i wyzwań w obszarze środków odurzających na szczeblu unijnym i międzynarodowym,

—	bardziej zintensyfikować dialog i współpracę w kwestiach dotyczących środków odurzających między UE a państwami trzecimi, z organizacjami międzynarodowymi i na forach międzynarodowych,

—	przyczynić się do lepszego rozpowszechniania wyników monitorowania, badań i ocen oraz do lepszego rozumienia wszelkich aspektów związanych ze zjawiskiem narkotyków i lepszego rozumienia skutków podejmowanych działań w celu zapewnienia solidnej i kompleksowej bazy dowodowej dla polityk i działań.

Niniejszy plan działania UE w zakresie środków odurzających, podobnie jak strategia antynarkotykowa UE, opiera się na podstawowych zasadach prawa UE i realizuje zasady leżące u podstaw Unii, takie jak szacunek dla godności ludzkiej, wolność, demokracja, równość, solidarność, praworządność i prawa człowieka. Plan ten oparto również na konwencjach ONZ stanowiących międzynarodowe ramy prawne dla działań dotyczących między innymi używania niedozwolonych środków odurzających; skorzystano też z Powszechnej deklaracji praw człowieka.

Niniejszy plan identyfikuje działania, które zostaną przeprowadzone, aby osiągać cele przedmiotowej strategii. Działania przedstawiono w podziale na dwa obszary polityczne strategii:

—	ograniczenie popytu na środki odurzające, oraz

—	ograniczenie podaży środków odurzających,

i na trzy tematy przekrojowe strategii:

—	koordynacja,

—	współpraca międzynarodowa, oraz

—	informacje, badania, monitorowanie i ocena.

Działania opracowano zgodnie z celami strategii antynarkotykowej UE na lata 2013–2020. Podczas opracowywania działań wzięto pod uwagę, że muszą być one oparte na dowodach, poprawne pod względem naukowym, realne, określone w czasie, dostępne i mierzalne oraz muszą mieć znaczenie dla UE i dostarczać unijnej wartości dodanej. Niniejszy plan działania wskazuje harmonogram, odpowiedzialne strony, wskaźniki oraz mechanizmy zbierania danych i ich oceny.

W załączniku 1 przedstawiono wykaz wskaźników ogólnych – na podstawie istniejących mechanizmów sprawozdawczych. Ułatwiają one ocenę ogólnej skuteczności planu działania UE w zakresie środków odurzających i nie stanowią dodatkowego obciążenia sprawozdawczego. W stosownych fragmentach planu zamieszczono odwołania do tych wskaźników. Oprócz tego w planie określono wskaźniki dotyczące źródeł programu, oceny lub innych danych. Wykorzystanie tych wskaźników zależy od metodyki zbierania danych w każdym państwie członkowskim lub na szczeblu instytucji unijnych.

Zgodnie z założeniem określonym w strategii, by jej szczegółowa realizacja przeprowadzona została na podstawie dwóch następujących po sobie planów działania, pierwszy plan działania wdrażający aktualną strategię antynarkotykową został przyjęty w roku 2013 i zakończył się w roku 2016. W roku 2016 ukończono zewnętrzną ocenę śródokresową strategii antynarkotykowej UE i realizację planu działania UE w zakresie środków odurzających na lata 2013–2016. W ocenie stwierdzono, że większość działań przewidzianych w tym planie działania została zakończona lub jest w toku. Wyniki oceny wykazały również potrzebę stworzenia drugiego planu działania na rzecz realizacji strategii antynarkotykowej UE na lata 2013–2020, który powinien być zaktualizowaną wersją planu działania UE w zakresie środków odurzających na lata 2013–2016. Plan działania UE w zakresie środków odurzających na lata 2017–2020, jak określono poniżej, uwzględnia wyniki tej oceny oraz istotne zmiany sytuacji w dziedzinie środków odurzających i strategii dotyczących środków odurzających od czasu przyjęcia ostatniego planu działania.

1.   Ograniczenie popytu na środki odurzające

Przyczynienie się do wymiernego ograniczenia używania niedozwolonych środków odurzających, problemowego używania środków odurzających, uzależnienia od środków odurzających oraz zdrowotnego i społecznego ryzyka i szkód związanych z zażywaniem środków odurzających, a także przyczynienie się do opóźnienia rozpoczęcia używania środków odurzających

Cel	Działanie	Harmonogram	Strona odpowie-dzialna za realizację	Wskaźnik(i)	Gromadzenie danych/mechanizmy oceny
1. Zapobiegać zażywaniu środków odurzających oraz, w drugiej kolejności, opóźnić rozpoczęcie ich zażywania	1. Poprawa dostępności i skuteczności środków zapobiegawczych opartych na dowodach (1) i uwzględniających ryzyka i czynniki ochronne, jak wyszczególniono poniżej a. czynniki demograficzne takie jak: wiek; płeć; wykształcenie, czynniki kulturalne i społeczne; b. czynniki sytuacyjne takie jak: bezdomność; migracja i ubieganie się o azyl, używanie środków odurzających w trakcie życia nocnego i w miejscach rozrywki; miejsce pracy; kierowanie pojazdem pod wpływem środków odurzających; oraz c. czynniki indywidualne takie jak: zdrowie psychiczne; zachowanie i rozwój psychospołeczny; i inne czynniki, o których wiadomo, że wpływają na podatność jednostki na zażywanie środków odurzających, takie jak czynniki genetyczne czy okoliczności rodzinne	w toku	PC	— Wskaźniki ogólne nr 1, 11, 12 — Oparte na dowodach ogólne i środowiskowe środki zapobiegawcze – dostępność i stopień zapewnienia na szczeblu państw członkowskich — Ukierunkowane środki zapobiegawcze oparte na dowodach, w tym środki zorientowane na rodzinę i miejsce zamieszkania – dostępność i stopień zapewnienia na szczeblu państw członkowskich — Wskazane środki zapobiegawcze oparte na dowodach – dostępność i stopień zapewnienia na szczeblu państw członkowskich	Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Sprawozdawczość państw członko-wskich na temat wyników zastosowanych środków
	2. Obok profilaktyki używania środków odurzających wzmocnienie i lepsze ukierunkowanie środków profilaktycznych i odwracających uwagę, by opóźnić wiek pierwszego zażycia niedozwolonych środków odurzających i innych substancji psychoaktywnych	w toku	PC	— Wskaźniki ogólne nr 1, 5, 11, 12 — Oparte na dowodach środki profilaktyczne i odwracające uwagę, zorientowane na młodych ludzi w otoczeniu rodzinnym, w miejscu zamieszkania oraz w ośrodkach edukacji formalnej i pozaformalnej – dostępność i stopień zapewnienia na szczeblu państw członkowskich	Sprawozdawczość EMCDDA Sprawozdawczość państw członkowskich na temat wyników zastosowanych środków
	3. Wymiana najlepszych praktyk w zakresie wszystkich rodzajów działań zapobiegawczych skierowanych do dzieci i młodzieży, rodziców i środowisk edukacyjnych, przy jednoczesnym uwzględnieniu właściwych dla płci potrzeb, w tym działań edukacyjnych, programów realizowanych w miejscu zamieszkania, programów wykorzystujących internet i media społecznościowe.	w toku	PC EMCDDA	— Przegląd wymian najlepszych praktyk między państwami członkowskimi — Pozytywne oceny wyników behawioralnych interwencji w zakresie najlepszych praktyk (w razie dostępności)	Portal najlepszych praktyk EMCDDA Sprawozdawczość Komisji Sprawozdawczość państw członkowskich Sprawozdawczość forum społeczeństwa obywatelskiego ds. narkotyków
	4. Edukowanie na temat zagrożeń oraz skutków wynikających z zażywania niedozwolonych środków odurzających i innych substancji psychoaktywnych oraz poprawa umiejętności i kompetencji w zakresie zapobiegania stosowaniu środków odurzających.	w toku	PC KOM EMCDDA	— Wskaźniki ogólne nr 5, 12 — Poziom świadomości wśród populacji ogółem i wśród młodzieży w zakresie zdrowego stylu życia oraz zagrożeń i skutków wynikających z zażywania niedozwolonych środków odurzających i innych substancji psychoaktywnych oraz poziom umiejętności i kompetencji osób uczestniczących w działaniach służących zapobieganiu stosowaniu środków odurzających.	Sprawozdawczość EMCDDA Badania Eurobarometru Europejski program badań ankietowych w szkołach na temat używania alkoholu i narkotyków (ESPAD) Badania ankietowe nad zachowaniami zdrowotnymi młodzieży szkolnej (HBSC)/WHO Europa
	5. Umożliwienie lepszego reagowania na wyzwania związane z niewłaściwym stosowaniem leków psychoaktywnych.	2017–2020	PC GR Rady (HDG, Grupa Robocza ds. Produktów Farmaceutycznych i Wyrobów Medy-cznych) EMA EMCDDA	— Liczba inicjatyw skupiających się na propagowaniu zgodnego z przeznaczeniem stosowania leków psychoaktywnych — Zestawienie dowodów i międzynarodowych przykładów na temat sposobów zmniejszenia ryzyka przenikania leków psychoaktywnych na nielegalny rynek i ich stosowania niezgodnego z przeznaczeniem — Liczba kursów dla lekarzy i innych pracowników służby zdrowia z zakresu stosowania leków uśmierzających ból i łagodzących cierpienie	Sprawozdawczość państw członkowskich EMCDDA Sprawozdawczość EMA
2. Zwiększyć skuteczność leczenia uzależnienia od środków odurzających i rehabilitacji, w tym świadczeń dla osób dotkniętych współwystąpieniem zaburzenia psychicznego i somatycznego, aby zmniejszyć stopień używania niedozwolonych środków odurzających; problemowego używania środków odurzających; występowania uzależnienia od środków odurzających oraz zdrowotnego i społecznego ryzyka i szkód związanych z używaniem środków odurzających; a także by wspierać wracanie do zdrowia i (ponowną) integrację społeczną problemowych i uzależnionych użytkowników środków odurzających.	6. Rozszerzanie i rozwijanie różnorodności, osiągalności, zakresu i dostępności kompleksowych i zintegrowanych, opartych na dowodach terapii uzależnień. Zapewnienie, aby świadczenia wychodziły naprzeciw politoksykomanii (jednoczesne stosowanie niedozwolonych lub dozwolonych substancji, w tym leków psychoaktywnych, alkoholu i tytoniu) oraz nowo pojawiającym się potrzebom starzejącej się grupy użytkowników środków odurzających i kwestiom związanym z płcią. a. Wdrożenie i poprawa szkoleń dla pracowników służby zdrowia i opieki społecznej w odniesieniu do zachowań nałogowych. b. Opracowanie i wdrożenie środków wczesnego wykrywania i interwencji, krótkich interwencji i programów leczenia dla dzieci i młodych ludzi używających środków odurzających.	w toku	PC	— Wskaźniki ogólne nr 1, 6, 11 — Zakres i różnorodność opartych na dowodach, kompleksowych i zintegrowanych terapii uzależnień na szczeblu państw członkowskich, w tym terapii stosownych w politoksykomanii oraz zaspokajających potrzeby starzejącej się populacji używającej środków odurzających. — Dane państw członkowskich na temat czasu trwania terapii i jej wyników	Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Portal najlepszych praktyk EMCDDA Strategia antynarkotykowa UE i plan działania – ocena końcowa Sprawozdawczość państw członkowskich
	7. Rozszerzenie zakresu świadczeń rehabilitacyjnych/reintegracyjnych i z zakresu powrotu do zdrowia z naciskiem na świadczenia, które: a. skupiają się na opiece ciągłej nad poszczególnymi osobami poprzez prowadzenie przypadków i współpracę między podmiotami; b. skupiają się na wspieraniu (ponownej) integracji społecznej (w tym na zdolności do zatrudnienia oraz zakwaterowaniu) problemowych i uzależnionych użytkowników środków odurzających, w tym w stosownych przypadkach więźniów i starzejących się użytkowników środków odurzających; c. wzmacniają proces diagnostyczny i terapię współwystąpienia zaburzenia psychicznego i somatycznego, w związku z używaniem środków odurzających, np. na potrzeby szybkiego badania na obecność wirusowego zapalenia wątroby typu B i C oraz wirusa HIV, jak również pod kątem innych chorób przenoszonych drogą płciową i gruźlicy; d. uwzględniają potrzeby uwarunkowane płcią; oraz e. docierają do społeczności/populacji szczególnie wrażliwych.	w toku	PC	— Wskaźnik ogólny nr 11 Dane państw członkowskich na temat: — poziomu wzrostu świadczeń rehabilitacyjnych/reintegracyjnych i w zakresie powrotu do zdrowia z zastosowaniem podejścia opartego na zarządzaniu przypadkiem i podejścia opartego na współpracy między podmiotami — poziomu wzrostu liczby związanych z płcią społeczno-kulturową programów rehabilitacji/reintegracji i powrotu do zdrowia — poziomu wzrostu liczby programów opieki społecznej i programów więziennych, ukierunkowanych szczególnie na użytkowników środków odurzających, u których stwierdzono współwystępowanie zaburzenia psychicznego i somatycznego, opartych na partnerstwie służb związanych ze zdrowiem psychicznym i związanych z leczeniem uzależnienia od środków odurzających/reintegracją i powrotem do zdrowia — stopnia i okresu abstynencji od używania niedozwolonych lub dozwolonych środków odurzających przez osoby, które zakończyły terapię uzależnień — dostępności możliwych terapii dla osób, u których wystąpił nawrót w używaniu środków odurzających i u starzejących się użytkowników środków odurzających	Sprawozdawczość EMCDDA Sprawozdawczość państw członkowskich na temat wyników świadczeń
	8. a. Zwiększenie – w odpowiednich przypadkach – dostępności, zasięgu i dostępu do usług redukcji ryzyka i szkód, np. do programów wymiany igieł i strzykawek, substytucji opiatowej, programów leczenia przedawkowania opiatów, aby zmniejszać negatywne skutki używania środków odurzających oraz zapobiegać bezpośrednim i pośrednim zgonom związanym z używaniem środków odurzających oraz przypadkom chorób zakaźnych przenoszonych przez krew powiązanych z używaniem środków odurzających, ale nie ograniczonym do HIV i wirusowego zapalenia wątroby, jak również chorób przenoszonych drogą płciową i gruźlicy – oraz w znacznym stopniu zmniejszyć ich liczbę – zgodnie z zaleceniem WHO w sprawie kompleksowego pakietu usług zdrowotnych dla osób używających środków odurzających drogą iniekcji b. Lepsze zapobieganie – w zależności od warunków krajowych – zgonom związanym z używaniem środków odurzających, np. opiatów, poprzez zapewnianie dostępu do farmaceutycznych postaci produktów leczniczych znajdujących się w legalnym obrocie zawierających nalokson, dopuszczonych w szczególności do leczenia przez przeszkolonych laików objawów przedawkowania opioidów w przypadku braku obecności pracowników służby zdrowia. c. Zidentyfikowanie i pokonanie barier w wykrywaniu i dostępie do leczenia zakażeń wirusem HIV i wirusowym zapaleniem wątroby typu C wśród osób używających środków odurzających drogą iniekcji, w tym więźniów oraz innych grup szczególnie wrażliwych d. Wymiana informacji oraz – w stosownych przypadkach – najlepszych praktyk na temat środków zmniejszania ryzyka i redukcji szkód, takich jak programy wymiany igieł i strzykawek, substytucja opiatowa, pomieszczenia do konsumpcji środków odurzających, programy leczenia naloksonem, interwencje rówieśnicze, programy działań oparte na wzajemnej pomocy, leczenie zapalenia wątroby typu C, testowanie tabletek, samodiagnostyka pod kątem HIV/AIDS itd., zgodnie z prawodawstwem krajowym.	w toku	PC EMCDDA KOM	— Wskaźniki ogólne nr 2, 3, 4, 11 — Zakres zwiększenia osiągalności stosowanych przez państwa członkowskie, opartych na dowodach środków redukcji ryzyka i szkód i zakres zwiększenia dostępu do tych środków, w stosownych przypadkach — Przegląd wymian najlepszych praktyk w zakresie środków redukcji ryzyka i szkód — Liczba państw członkowskich wypełniających zalecenie WHO dotyczące kompleksowego pakietu usług zdrowotnych dla osób używających środków odurzających drogą iniekcji: — Programy wymian igieł/strzykawek — Substytucja opiatowa — Badania na obecność i porady dotyczące wirusa HIV — Leczenie zakażonych wirusem HIV i opieka nad nimi — Programy dystrybucji prezerwatyw — Interwencje behawioralne — Profilaktyka i leczenie wirusowego zapalenia wątroby, gruźlicy i profilaktyka zdrowia psychicznego — Interwencje w zakresie zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego — Szkolenia dla laików w zakresie stosowania naloksonu jako nieodzowny warunek wstępny bezpieczeństwa programów udostępniania tego leku do użytku domowego — Zasięg programów substytucji opiatowej wśród ludzi uzależnionych od opioidów — Zakres dostępności – w stosownych przypadkach – usług związanych z redukcją szkód, takich jak programy leczenia naloksonem, środki w zakresie redukcji szkód związanych z życiem nocnym oraz programy skierowane do społeczności/populacji szczególnie wrażliwych — Liczba programów ułatwiających dostęp do leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C (HCV) osobom używającym środków odurzających drogą iniekcji i liczba tych osób — Stopień wdrożenia wytycznych ECDC/EMCDDA w sprawie leczenia chorób zakaźnych i zapobiegania im wśród osób używających środków odurzających drogą iniekcji	Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Sprawozdawczość państw członkowskich Forum społeczeństwa obywatelskiego ds. narkotyków Forum społeczeństwa obywatelskiego poświęcone HIV/AIDS, wirusowemu zapaleniu wątroby i gruźlicy
	9. Zwiększenie skali tworzenia, dostępności i zasięgu środków opieki zdrowotnej na rzecz użytkowników środków odurzających przebywających w więzieniu oraz po wyjściu na wolność, aby uzyskać taką samą opiekę jak odnośna opieka dostępna w miejscu zamieszkania	w toku	PC	— Wskaźnik ogólny nr 10 — Dostępność świadczeń dla użytkowników środków odurzających przebywających w więzieniach (w tym substytucji opiatowej oraz – w stosownych przypadkach – programów leczenia naloksonem i programów wymiany igieł i strzykawek zgodnie z prawodawstwem krajowym oraz profilaktyka i leczenie zakażeń wirusem HIV, wirusowego zapalenia wątroby typu B i C oraz gruźlicy) oraz stopień, w jakim polityka i praktyka w zakresie więziennej opieki zdrowotnej obejmują modele opieki uwzględniające najlepsze praktyki w zakresie oceny potrzeb i ciągłości opieki nad więźniami w trakcie odbywania kary — Stopień, w jakim świadczenia realizowane w zakładzie karnym i świadczenia realizowane w miejscu zamieszkania zapewniają ciągłość opieki dla więźniów po ich wyjściu na wolność, ze szczególnym uwzględnieniem unikania przedawkowania środków odurzających	Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Sprawozdawczość państw członkowskich na temat świadczeń
3. Stosować podejścia oparte na koordynacji, najlepszych praktykach i jakości w zakresie ograniczania popytu na środki odurzające	10. Wdrożenie minimalnych standardów jakościowych UE przyjętych przez Radę w 2015 r. (2), które pomagają zbudować pomost między nauką a praktyką w zakresie: a. środowiskowych, ogólnych, selektywnych i wskazanych środków zapobiegawczych; b. środków wczesnego wykrywania i interwencji; c. środków zmniejszania ryzyka i szkód; oraz d. środków na rzecz terapii, rehabilitacji, integracji społecznej i powrotu do zdrowia oraz monitorowanie ich wdrażania.	2017–2020	Rada GR Rady (HDG) PC KOM EMCDDA	— Przegląd środków i programów ograniczania popytu na środki odurzające wdrożonych zgodnie z przedmiotowymi standardami — Liczba dostępnych specjalistycznych programów szkoleniowych dla przedstawicieli służby zdrowia w zakresie ograniczania popytu na środki odurzające lub szacowana liczba przedstawicieli służby zdrowia objętych takimi programami — Udział społeczeństwa obywatelskiego we wdrażaniu przedmiotowych standardów, w tym ich planowaniu i wprowadzaniu — Liczba projektów i programów wspieranych na szczeblu UE, które promują wymianę najlepszych praktyk w zakresie wdrażania przedmiotowych standardów — Włączenie się do współpracy międzyministerialnej w celu wspierania wdrażania przedmiotowych standardów	Portal najlepszych praktyk EMCDDA Sprawozdawczość państw członkowskich Strategia antynarkotykowa UE i plan działania – ocena końcowa

2.   Ograniczenie podaży środków odurzających

Przyczynienie się do wymiernego ograniczenia dostępności i podaży niedozwolonych środków odurzających w UE

Cel	Działanie	Harmonogram	Strona odpowie-dzialna za realizację	Wskaźnik(i)	Gromadzenie danych/mechanizmy oceny
4. Wzmocnić skuteczną koordynację w zakresie egzekwowania prawa i współpracę w ramach UE w celu walki z działaniami związanymi z niedozwolonymi środkami odurzającymi zgodnie, tam gdzie ma to zastosowanie, z odnośnymi działaniami ustanowionymi w cyklu polityki UE	11. Jak najlepsze wykorzystywanie dostępnych instrumentów egzekwowania prawa w zakresie wymiany danych wywiadowczych i informacji oraz kanałów i narzędzi komunikacyjnych służących do zestawiania i analizowania informacji na temat środków odurzających	w toku	PC Europol Eurojust GR Rady (COSI)	— Wskaźniki ogólne nr 7, 15 — Zasięg działań dużego kalibru z wykorzystaniem danych wywiadowczych, wspólnych operacji, wspólnych zespołów śledczych i transgranicznych inicjatyw w zakresie współpracy skupiających się na organizacjach przestępczych zaangażowanych w działania związane z niedozwolonymi środkami odurzającymi — Zwiększone wykorzystanie systemów wymiany informacji dotyczących środków odurzających oraz systemów analiz i ekspertów Europolu lub innych organów ścigania — Wyniki projektów EMPACT oraz dwustronnych i wielostronnych inicjatyw — Liczba spraw związanych ze środkami odurzającymi skierowanych do Eurojustu i Europolu, w tym informacje jakościowe i kontekstowe o tych sprawach	Sprawozdawczość Europolu Sprawozdawczość Eurojustu Sprawozdawczość EMCDDA Sprawozdania EMPACT na temat czynników
	12. Identyfikacja i nadanie priorytetów najważniejszym zagrożeniom idącym za przestępczością zorganizowaną związaną ze środkami odurzającymi	2017	Rada GR Rady (COSI) Europol PC KOM	— Ustalenie cyklu polityki unijnej dotyczącej poważnej i zorganizowanej przestępczości międzynarodowej w latach 2018–2021	EU SOCTA Wieloletnie plany strategiczne (MASP) Plany operacyjne Sprawozdania EMPACT na temat czynników Sprawozdawczość Europolu
	13. Intensyfikacja szkoleń przeprowadzanych przez CEPOL dla funkcjonariuszy organów ścigania dotyczących wytwarzania niedozwolonych środków odurzających i nielegalnego obrotu nimi oraz przestępstw finansowych, zwłaszcza metod i technik szkoleniowych nakierowanych na: a. zwalczanie wykorzystywania nowych technologii komunikacyjnych w procesie wytwarzania niedozwolonych środków odurzających i nielegalnego obrotu nimi; b. usprawnianie konfiskaty mienia; c. zwalczanie prania pieniędzy; d. wykrywanie i likwidację nielegalnych, tajnych laboratoriów oraz upraw konopi.	2017–2020	PC CEPOL Europol GR Rady (COSI) KOM	— Przeprowadzana regularnie ocena potrzeb szkoleniowych — Dostępność odpowiednich szkoleń i uczestnictwo w nich — Liczba funkcjonariuszy organów ścigania przeszkolonych a następnie skutecznie oddelegowanych do pełnienia odnośnych obowiązków	Sprawozdanie roczne CEPOL Programy CEPOL Sprawozdania EMPACT na temat czynników
	14. Poprawa działań antynarkotykowych poprzez wzmocnienie i monitorowanie skuteczności regionalnych platform wymiany informacji i regionalnych platform dzielenia się mechanizmami bezpieczeństwa w celu likwidacji i przerwania pojawiających się zagrożeń związanych ze zmianą szlaków nielegalnego obrotu środkami odurzającymi	w toku	KOM PC Europol GR Rady (COSI) Regionalne platformy wymiany informacji Regionalne platformy dzielenia się mechanizmami bezpieczeństwa	— Wskaźnik ogólny nr 7 — Liczba działań z wykorzystaniem danych wywiadowczych prowadzących do likwidacji lub przerwania szlaków nielegalnego obrotu środkami odurzającymi — Stopień wymiany informacji poprzez skuteczne działanie sieci oficerów łącznikowych	Platformy wymiany informacji i platformy dzielenia się mechanizmami bezpieczeństwa oraz sprawozdania z oceny Sprawozdawczość EMCDDA EU SOCTA Sprawozdania EMPACT na temat czynników Sprawozdawczość Europolu MAOC-N (3)
	15. Wzmocnienie działań nakierowanych na zapobieganie przenikaniu prekursorów narkotykowych oraz pre-prekursorów na nielegalny rynek wytwarzania środków odurzających	w toku	PC Europol KOM GR Rady (CUG, Stały Komitet Współpracy Operacyjnej w zakresie Bezpieczeństwa Wewnętrznego – COSI)	— Liczba przypadków zatrzymanych i zajętych przesyłek prekursorów przeznaczonych do nielegalnego używania i ilość zatrzymanych substancji — Wyniki projektów EMPACT — Wykorzystanie systemu PEN (systemu online do wstępnego powiadomienia przed wywozem) i zwiększone wykorzystanie systemu PICS (systemu komunikacji o zdarzeniach w związku z prekursorami środków odurzających) — Liczba wspólnych spotkań w ramach działań następczych i innych działań związanych z zapobieganiem przenikaniu na nielegalny rynek prekursorów i pre-prekursorów narkotyków	Sprawozdania z unijnych i należących do państw członkowskich organów ścigania EMPACT Sprawozdania na temat czynników Sprawozdawczość Europolu
	16. Walka z transgranicznym nielegalnym obrotem środkami odurzającymi, w tym z obrotem wykorzystującym ładunki paczkowe i kontenerowe, oraz poprawa bezpieczeństwa na granicach, zwłaszcza w unijnych portach morskich, portach lotniczych i na lądowych przejściach granicznych poprzez zintensyfikowanie wysiłków, w tym wymiany informacji i danych wywiadowczych przez odpowiednie organy ścigania	w toku	PC Europol GR Rady (CCWP Stały Komitet Współpracy Operacyjnej w zakresie Bezpieczeństwa Wewnętrznego – COSI)	— Liczba multidyscyplinarnych i wielopodmiotowych wspólnych operacji i transgranicznych inicjatyw w zakresie współpracy — Intensyfikacja wymiany informacji np. protokołów ustaleń między organami ścigania a odpowiednimi podmiotami takimi jak linie lotnicze, lotnicze firmy kurierskie, przedsiębiorstwa żeglugowe, władze portów i przedsiębiorstwa chemiczne — Wyniki projektów EMPACT — Lepsza wymiana danych wywiadowczych i informacji na temat transgranicznego nielegalnego obrotu środkami odurzającymi, m.in. dostępnych systemów nadzorowania granic — Wdrożenie dyrektywy w sprawie danych o przelocie pasażera (PNR)	Sprawozdania EMPACT na temat czynników Sprawozdawczość Europolu Sprawozdania CCWP Sprawozdawczość państw członkowskich MAOC-N FRONTEX
	17. Wdrożenie przyjętych przez Radę w 2013 r. (4) kluczowych wskaźników dotyczących ograniczenia podaży środków odurzających	2017–2020	KOM PC Rada GR Rady (HDG) EMCDDA Europol	Stopień osiągnięcia następujących wskaźników: — liczba konfiskat środków odurzających oraz ilość skonfiskowanych środków odurzających; — czystość i zawartość środków odurzających; — ceny środków odurzających; — zdemontowane zakłady wytwarzania środków odurzających; — przestępstwa związane ze środkami odurzającymi; — dostępność narkotyków stwierdzona na podstawie badań ankietowych populacji; — oszacowania wielkości rynku.	Przegląd stosowanych w państwach członkowskich krajowych metod zbierania danych na temat podaży środków odurzających Sprawozdawczość EMCDDA Sprawozdawczość Europolu
5. Wzmacniać skuteczną współpracę organów wymiaru sprawiedliwości i skuteczne ustawodawstwo w UE	18. Wzmocnienie współpracy organów wymiaru sprawiedliwości w UE w obszarze walki z transgranicznym nielegalnym obrotem środkami odurzającymi i praniem pieniędzy i w zakresie konfiskaty dochodów pochodzących z przestępczości zorganizowanej związanej ze środkami odurzającymi	2017–2020	Rada KOM PC Eurojust	— Terminowe wdrożenie uzgodnionych unijnych środków i ustawodawstwa w sprawie: a) konfiskaty i odzyskiwania mienia przestępczego (5); b) prania pieniędzy (6); c) zbliżenia na terytorium UE przepisów w zakresie przestępczości związanej z nielegalnym obrotem środkami odurzającymi i kar za takie przestępstwa (7) — Zwiększenie liczby przeprowadzonych dochodzeń finansowych i konfiskat odnośnie do dochodów pochodzących z przestępczości zorganizowanej związanej ze środkami odurzającymi – w wyniku współpracy unijnych organów ścigania i organów wymiaru sprawiedliwości — Terminowe i skuteczne odpowiedzi na wnioski o wzajemną pomoc prawną i europejskie nakazy aresztowania dotyczące nielegalnego obrotu środkami odurzającymi	Sprawozdawczość Eurojustu Sprawozdawczość państw członkowskich
	19. Wprowadzanie i stosowanie nowych unijnych środków ustawodawczych, by reagować na pojawienie się, użytkowanie i szybkie rozpowszechnianie nowych substancji psychoaktywnych	2017–2020	KOM Rada GR Rady (HDG) PC EMCDDA Europol EUROJUST	— Wypracowanie ustawodawstwa unijnego — Wdrożenie unijnego ustawodawstwa w państwach członkowskich — Aktualizacja wytycznych UE w sprawie procedur wymiany informacji i oceny ryzyka — Monitorowanie skutków nowych środków ustawodawczych ukierunkowanych szczególnie na efekt substytucji na rynku niedozwolonych środków odurzających	Sprawozdawczość państw członkowskich Sprawozdawczość EMCDDA KOM (środki UE)
	20. Wdrożenie unijnego ustawodawstwa dotyczącego prekursorów środków odurzających, aby zapobiegać przenikaniu tych prekursorów na nielegalny rynek, nie paraliżując przy tym legalnego handlu	w toku	Rada KOM PC	— Informacje na temat przypadków zatrzymanych lub zajętych przesyłek prekursorów przeznaczonych do nielegalnego używania i ilość zatrzymanych substancji — Wyniki projektów EMPACT — Wykorzystanie systemu PEN (systemu online do wstępnego powiadomienia przed wywozem) i zwiększone wykorzystanie systemu PICS (systemu komunikacji o zdarzeniach w związku z prekursorami środków odurzających) — Liczba wspólnych spotkań w ramach działań następczych i innych działań związanych z zapobieganiem przenikaniu na nielegalny rynek prekursorów i pre-prekursorów narkotyków.	Roczne sprawozdanie INCB na temat prekursorów Sprawozdawczość Komisji Europejskiej i EMCDDA
	21. Zwalczanie wykorzystania niektórych farmakologicznie czynnych substancji (zdefiniowanych w dyrektywie 2011/62/UE) jako substancji rozcieńczających niedozwolone środki odurzające	w toku	PC KOM EMA Europol	— Informacje na temat przypadków konfiskaty substancji czynnych wykorzystywanych jako substancje rozcieńczające niedozwolone środki odurzające — Terminowe wdrożenie nowych unijnych wymogów prawnych mających na celu zabezpieczenie łańcucha dystrybucji substancji czynnych zgodnie z dyrektywą 2011/62/UE w sprawie sfałszowanych produktów leczniczych	Sprawozdania CCWP i CUG Sprawozdawczość państw członkowskich
	22. Opracowanie i zastosowanie przez państwa członkowskie, w odpowiednich przypadkach i zgodnie z ich ramami prawnymi, środków alternatywnych do sankcji karnych wobec przestępców używających środków odurzających, w tym: a. edukacji; b. (zawieszenia kary w połączeniu z) leczeniem; c. zawieszenia dochodzenia lub ścigania; d. rehabilitacji i przywrócenia do zdrowia; e. opieki po opuszczeniu więzienia i integracji społecznej.	2017–2020	PC GR Rady (HDG, Grupa Robocza ds. Prawa Karnego Materialnego)	— Zwiększona dostępność i wdrożenie innych niż sankcje karne środków wobec przestępców używających środków odurzających – środki w obszarach edukacji, terapii, rehabilitacji, opieki po opuszczeniu więzienia i integracji społecznej — Zintensyfikowane monitorowanie, wdrożenie i ocena środków alternatywnych wobec sankcji karnych — Rodzaj i liczba środków alternatywnych wobec sankcji karnych, zapewnionych i wdrożonych przez państwa członkowskie — Informacje o skuteczności stosowania środków alternatywnych wobec sankcji karnych	Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Sprawozdawczość państw członkowskich
6. Skutecznie reagować na bieżące i pojawiające się tendencje w przestępczości związanej z niedozwolonymi środkami odurzającymi	23. Opracowanie strategii reagowania na kwestię roli nowych technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) i hostingu powiązanych stron internetowych w wytwarzaniu, sprzedaży, nabywaniu i dystrybucji niedozwolonych środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych, na szczeblu krajowym i unijnym.	2017–2020	Rada KOM GR Rady (HDG, COSI CCWP) PC Europol CEPOL EMCDDA EUROJUST	— Wyniki działań egzekwujących przepisy w zakresie walki z przestępczością związaną ze środkami odurzającymi w internecie — Zwiększona liczba wspólnych operacji i transgranicznych inicjatyw w zakresie współpracy — Liczba i wpływ finansowanych projektów badawczych oraz narzędzi opracowanych na potrzeby wsparcia ścigania przestępstw — Liczba porozumień/dyskusji z odpowiednimi partnerami branżowymi — Stworzenie glosariusza terminów — Stworzenie wykazu narzędzi monitorowania — Liczba sesji szkoleniowych dla odpowiednich zainteresowanych stron — Liczba spotkań z partnerami międzynarodowymi, w trakcie których omówiono dane działanie	Okresowy przegląd cyklu polityki UE EMPACT Sprawozdania na temat czynników Sprawozdawczość Europolu Statystyki/sprawozdanie roczne CEPOL Sprawozdawczość EMCDDA Sprawozdawczość państw członkowskich Sprawozdania od agencji UE KOM

3.   Koordynacja

Skuteczne koordynowanie polityki antynarkotykowej przez państwa członkowskie i UE

Cel	Działanie	Harmonogram	Strona odpowie-dzialna za realizację	Wskaźnik(i)	Gromadzenie danych/mechanizmy oceny
7. Zapewnić skuteczną koordynację unijną w dziedzinie środków odurzających	24. Polepszenie wymiany informacji pomiędzy HDG a innymi stosownymi grupami roboczymi Rady, w szczególności COSI, w celu poprawienia koordynacji związanej z filarem ograniczenia podaży środków odurzających Polepszenie wymiany informacji pomiędzy HDG a innymi stosownymi geograficznymi i tematycznymi grupami roboczymi Rady, takimi jak: COSI, COAFR, COASI, COEST, COLAC, COTRA, COWEB, CONUN, COHOM, CCWP, COSCE, CUG oraz DROIPEN	w toku	PREZ Rada ESDZ GR Rady (HDG)	— Zakres, w jakim Strategia antynarkotykowa UE i Plan działania UE w zakresie środków odurzających uwzględniane są w programach prac innych grup roboczych Rady, takich jak: COSI, COAFR, COASI, COEST, COLAC, COTRA, COWEB, CONUN, COHOM, CCWP, COSCE, CUG oraz DROIPEN — Stały punkt w porządku obrad HDG dotyczący: 1) informowania o działaniach związanych z priorytetami cyklu polityki UE dotyczącymi środków odurzających (na podstawie sprawozdawczości EMPACT, jednorazowo w trakcie prezydencji); oraz 2) odnośnych działań innych grup roboczych Rady, w stosownych przypadkach w obecności przewodniczących innych grup roboczych	Sprawozdawczość grupy roboczej Rady (HDG) Sprawozda-wczość prezydencji
	25. Każda prezydencja może zorganizować posiedzenia krajowych koordynatorów ds. środków odurzających oraz innych odpowiednich zespołów, by omówić pojawiające się tendencje, skuteczne interwencje i inne kwestie w zakresie polityki, które wnoszą wartość dodaną do strategii antynarkotykowej UE i dla państw członkowskich	Dwa razy w roku	PREZ PC	— Stopień, w jakim porządek obrad krajowych koordynatorów ds. środków odurzających odzwierciedla wydarzenia, tendencje i nowe spostrzeżenia w działaniach politycznych i uwzględnia ulepszenie komunikacji i wymianę informacji	Sprawozda-wczość prezydencji
	26. HDG ułatwi a) monitorowanie realizacji planu działania poprzez debaty tematyczne; oraz b) coroczny dialog o stanie problemu środków odurzających w Europie	a. w toku b. corocznie	PREZ GR Rady (HDG) PC KOM EMCDDA Europol	— Stopień wdrożenia planu działania — Liczba działań w ramach planu działania, które omówiono w debatach tematycznych w ramach HDG — Terminowość dialogu na forum HDG na temat najnowszych tendencji i danych w dziedzinie środków odurzających	Sprawozda-wczość prezydencji
	27. Zapewnienie spójności i ciągłości działań państw członkowskich i działań UE w ramach sprawowania prezydencji, by wzmacniać zintegrowane, zrównoważone i oparte na dowodach podejście do środków odurzających w UE	w toku	PREZ Trzy PREZ PC KOM GR Rady (HDG) EMCDDA Europol	— Stopień spójności i ciągłości działań w czasie poszczególnych prezydencji — Postępy w realizacji priorytetów określonych w strategii antynarkotykowej UE w ramach sprawowania prezydencji	Sprawozda-wczość prezydencji
	28. Zapewnienie koordynacji unijnych polityk i działań w zakresie narkotyków, by wspierać międzynarodową współpracę między UE, państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi	w toku	ESDZ KOM GR Rady (HDG) PC	— Stopień spójności celów, oczekiwanych wyników i środków przewidzianych w działaniach UE w zakresie środków odurzających — Włączenie priorytetów dotyczących środków odurzających do strategii stosownych organów UE — Wzmocniona współpraca między HDG a innymi geograficznymi/regionalnymi i tematycznymi grupami roboczymi Rady, takimi jak: COSI, COAFR, COASI, COEST, COLAT, COTRA, COWEB, CONUN i COHOM, CCWP, COSCE, CUG oraz DROIPEN — Liczba sprawozdań Grupy Dublińskiej	Okresowa sprawozdawczość ESDZ i Komisji dla grupy roboczej Rady (HDG) Grupa Dublińska
	29. a. Wypracowanie skoordynowanych i odpowiednich zasobów na szczeblu UE i na szczeblu państw członkowskich, by realizować priorytety Strategii antynarkotykowej UE b. Wzmocnienie współpracy między odpowiednimi organami rządowymi i sektorem organizacji pozarządowych w zakresie uporania się z rosnącym zjawiskiem uzależnienia od środków stymulujących, w szczególności metamfetaminy, ze skupieniem się na tworzeniu i udostępnianiu najlepszych praktyk w zakresie zapobiegania rozprzestrzenianiu się ze skupisk lokalnych, w tym w zakresie wysiłków na rzecz zmniejszenia popytu i podaży, a także dzielenia się informacjami na temat zapobiegania niezgodnemu z przeznaczeniem stosowania produktów leczniczych do wyrobu metamfetaminy.	Corocznie 2017–2020	PC KOM ESDZ Rada GR Rady (HDG)	— Wskaźnik ogólny nr 14 — Kwota finansowania na szczeblu UE i, w odpowiednich przypadkach, na szczeblu państw członkowskich — Komisją i grupami roboczymi Rady w zakresie programów finansowania dotyczących środków odurzających — Stopień współpracy między przedstawicielami sektora rządowego i pozarządowego — Obecność dostępnych interwencji — Liczba opracowanych interwencji	Sprawozda-wczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Sprawozda-wczość Komisji Portal najlepszych praktyk EMCDDA
8. Zapewniać skuteczną koordynację, na szczeblu krajowym, polityki antynarkotykowej	30. Koordynowanie działań związanych z polityką antynarkotykową między organami rządowymi/ministerstwami a stosownymi agencjami na szczeblu państw członkowskich i zapewnienie odpowiedniego multidyscyplinarnego przedstawicielstwa w delegacji na HDG lub multidyscyplinarnego wkładu dla tej delegacji	w toku	PC	— Wskaźnik ogólny nr 14 — Skuteczność horyzontalnego mechanizmu koordynacji polityki antynarkotykowej na szczeblu państw członkowskich — Liczba przekrojowych działań, na szczeblu państw członkowskich, w zakresie ograniczania popytu na środki odurzające i podaży środków odurzających	Sprawozda-wczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Sprawozda-wczość państw członkowskich
9. Zapewnić udział społeczeństwa obywatelskiego w polityce antynarkotykowej	31. Propagowanie i wzmacnianie dialogu ze społeczeństwem obywatelskim i środowiskiem naukowym, a także zaangażowania tych podmiotów w kształtowanie, realizację, monitorowanie i ocenę polityk antynarkotykowych na szczeblu państw członkowskich i szczeblu UE	w toku	PC KOM GR Rady (HDG) PREZ	— Terminowy dialog między europejskim forum społeczeństwa obywatelskiego ds. środków odurzających a HDG podczas każdej prezydencji — Zaangażowanie europejskiego forum społeczeństwa obywatelskiego w przegląd realizacji planu działania UE w zakresie środków odurzających — Stopień zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego i środowiska naukowego w kształtowanie, realizację, monitorowanie i ocenę polityk antynarkotykowych UE i państw członkowskich — Terminowy dialog między środowiskiem naukowym (nauki przyrodnicze i społeczne, w tym neurobiologia i badania behawioralne) a HDG	Informacje zwrotne – na szczeblu państw członkowskich i UE – od przedstawicieli Europejskiego Forum Społeczeństwa Obywatelskiego ds. Narkotyków i od przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego Sprawozdawczość państw członkowskich Informacje zwrotne od środowiska naukowego za pośrednictwem komitetu naukowego EMCDDA

4.   Współpraca międzynarodowa

Wzmocnienie dialogu i współpracy – w kompleksowy i zrównoważony sposób – między UE a państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi w kwestiach związanych ze środkami odurzającymi

Cel	Działanie	Harmonogram	Strona odpowie-dzialna za realizację	Wskaźnik(i)	Gromadzenie danych/mechanizmy oceny
10. Zintegrować Strategię antynarkotykową UE z ogólnymi ramami polityki zagranicznej UE, uznając to za element kompleksowego podejścia korzystającego w pełni – w spójny i skoordynowany sposób – z dostępnych UE różnorodnych polityk i instrumentów dyplomatycznych, politycznych i finansowych	32. Zapewnienie spójności polityki między wewnętrznymi i zewnętrznymi aspektami polityk antynarkotykowych UE i pełne wbudowanie kwestii związanych ze środkami odurzającymi w dialog polityczny i umowy ramowe między UE a jej partnerami oraz w kampanie UE na temat globalnych kwestii i wyzwań	w toku	KOM ESDZ PREZ GR Rady (HDG) PC	— Wskaźnik ogólny nr 13 — Wzrost w odzwierciedleniu priorytetów polityki antynarkotykowej w zewnętrznych działaniach i politykach UE — Włączenie priorytetów dotyczących środków odurzających w strategie UE związane z państwami i regionami trzecimi — Liczba istniejących umów, strategii, planów działania	Sprawozda-wczość ESDZ
	33. Zapewnienie dobrego odzwierciedlenia priorytetów politycznych i równowagi między działaniami na rzecz ograniczenia popytu i podaży w politykach oraz w programowaniu, udzielaniu i monitorowaniu pomocy zewnętrznej, zwłaszcza w krajach pochodzenia i tranzytu, poprzez projekty nakierowane na: a. stworzenie zintegrowanych, zrównoważonych i opartych na dowodach polityk antynarkotykowych; b. ograniczenie podaży; prewencję przenikania prekursorów i pre-prekursorów środków odurzających na nielegalny rynek; c. ograniczanie popytu na środki odurzające; oraz d. alternatywne środki rozwojowe	w toku	KOM PC ESDZ	— Stopień, w jakim priorytety polityki antynarkotykowej UE, zwłaszcza równowaga w działaniach na rzecz ograniczenia popytu i ograniczenia podaży, są odzwierciedlone w priorytetach i projektach finansowanych ze środków unijnych — Stopień realizacji skoordynowanych działań określonych w planach działania dla UE i państw lub regionów trzecich — Liczba krajowych strategii i planów działania stworzonych przez państwa trzecie z uwzględnieniem zintegrowanych polityk antynarkotykowych	Programowanie, monitorowanie programów i sprawozdania oceniające – w wykonaniu Komisji, ESDZ i państw członko-wskich
	34. Poprawa zdolności do działania i wzmocnienie roli delegatur UE, by umożliwić im proaktywne zaangażowanie się w kwestie dotyczące środków odurzających oraz skuteczne przedkładanie sprawozdań o lokalnej sytuacji w zakresie środków odurzających	2017–2020	ESDZ KOM PC	— Przekazanie delegaturom UE odpowiedniej wiedzy, szkoleń i wytycznych politycznych — Wzmocnione tworzenie sieci regionalnych przez delegatury UE w kwestiach dotyczących środków odurzających — Wzmocniona koordynacja z państwami członkowskimi	Sprawozda-wczość ESDZ i Komisji Delegatury UE Sprawozdania Grupy Dublińskiej
	35. Propagowanie i realizacja: podejścia UE do rozwoju alternatywnego (zgodnie ze strategią antynarkotykową UE na lata 2013–2020; podejścia UE do rozwoju alternatywnego oraz wytycznych ONZ na 2013 r. dotyczących rozwoju alternatywnego) we współpracy z państwami trzecimi, biorąc pod uwagę prawa człowieka, bezpieczeństwo ludzkie, aspekty płci społeczno-kulturowej i szczególne warunki ramowe, w tym: a. włączanie rozwoju alternatywnego do szerszego programu działań państw członkowskich, zachęcanie zainteresowanych państw trzecich do włączania rozwoju alternatywnego w ich krajowe strategie; b. wspomaganie inicjatyw mających na celu ograniczenie ubóstwa, konfliktów i podatności na zagrożenia poprzez wspieranie zrównoważonych, legalnych i uwzględniających aspekt płci źródeł utrzymania dla osób, które były lub są obecnie zaangażowane w uprawę roślin wykorzystywanych do wytwarzania niedozwolonych środków odurzających; c. zapewnienie odpowiedniego poziomu finansowania przez UE i państwa członkowskie i odpowiedniego poziomu wiedzy fachowej, by jeszcze bardziej wzmocnić i wspierać wysiłki państw spoza UE w zakresie podjęcia – za pośrednictwem środków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich i wzmacniania państwa prawa – problemu uprawy roślin wykorzystywanych do produkcji niedozwolonych środków odurzających i zapobiegania takim uprawom w celu sprostania wyzwaniom w zakresie ograniczania ubóstwa, problemów z dziedziny zdrowia publicznego, bezpieczeństwa publicznego i ochrony publicznej	w toku	PC KOM ESDZ	— Liczba krajowych polityk, strategii i planów działania stworzonych przez państwa trzecie z uwzględnieniem: — zintegrowanych podejść do problemu upraw roślin wykorzystywanych do wytwarzania niedozwolonych środków odurzających oraz — skutecznie zorganizowanych inicjatyw na rzecz alternatywnego rozwoju — Liczba ocenionych projektów, które przyniosły dobre wyniki w zakresie uzyskania zrównoważonych, legalnych i uwzględniających aspekt płci źródeł utrzymania — Poprawa wskaźników rozwoju społecznego — Liczba finansowanych przez UE i państwa członkowskie projektów i programów na rzecz rozwoju obszarów wiejskich w regionach, w których znajdują się uprawy roślin wykorzystywanych do produkcji niedozwolonych środków odurzających lub zagrożonych powstaniem takich upraw — Zarejestrowany w perspektywie długoterminowej lokalny spadek uprawy roślin wykorzystywanych do produkcji niedozwolonych środków odurzających	Sprawozdania UNODC i INCB na temat polityk dotyczących środków odurzających w państwach niebędących członkami UE Monitorowanie i ocena projektów i programów unijnych oraz projektów i programów państw członkowskich, a także sprawozdania na ten temat Sprawozdanie UNDP o rozwoju społecznym Sprawozdania Grupy Dublińskiej na temat państw niebędących członkami UE
	36. Wspieranie państw trzecich, w tym społeczeństwa obywatelskiego w tych państwach, w opracowywaniu i realizacji inicjatyw na rzecz ograniczenia ryzyka i szkód, szczególnie w przypadku rosnącego zagrożenia zakażeniem wirusami przenoszonymi przez krew występującymi w związku z używaniem środków odurzających, takimi jak HIV czy wirusowe zapalenie wątroby, a także zakażeniem chorobami przenoszonymi drogą płciową i gruźlicą	w toku	PC KOM ESDZ	— Liczba i jakość stworzonych inicjatyw na rzecz ograniczenia ryzyka i szkód — Częstotliwość zgonów w państwach trzecich związanych z używaniem środków odurzających i występowanie zakażeń – związanych z używaniem środków odurzających – wirusami przenoszonymi przez krew takimi jak HIV czy wirusowe zapalenie wątroby, a także występowanie chorób przenoszonych drogą płciową i gruźlicy	Sprawozdania WHO Sprawozdania Grupy Dublińskiej na temat państw niebędących członkami UE Dyskusje między ESDZ, Komisją i państwami członkowskimi na temat polityk państw niebędących członkami UE
	37. Wspieranie państw trzecich w walce z przestępczością zorganizowaną związaną ze środkami odurzającymi, w tym z nielegalnym obrotem środkami odurzającymi poprzez: a. wymianę danych wywiadowczych i dzielenie się najlepszymi praktykami; b. wzmacnianie zdolności do działań antynarkotykowych i rozwijanie wiedzy w państwach pochodzenia i tranzytu; c. współpracę z partnerami międzynarodowymi, by zwalczać zjawiska sprzyjające nielegalnemu obrotowi środkami odurzającymi, takie jak korupcja, słabość instytucji i rządów, brak kontroli regulatorów finansowych; d. wzmacnianie współpracy w dziedzinie identyfikacji i odzyskiwania mienia, zwłaszcza poprzez tworzenie specjalnych platform krajowych; oraz e. intensyfikację współpracy regionalnej i międzyregionalnej f. włączenie norm w zakresie praworządności oraz międzynarodowych standardów praw człowieka i zasad w tym zakresie do środków ścigania przestępstw związanych ze środkami odurzającymi	w toku	PC ESDZ KOM Europol	— Liczba i wyniki projektów i programów realizowanych przez UE i państwa członkowskie w państwach niebędących członkami UE — Trwałe ograniczenie nielegalnego obrotu środkami odurzającymi	Sprawozda-wczość Komisji i państw członkowskich Sprawozda-wczość Europolu Sprawozda-wczość ESDZ Roczne sprawozdanie UNODC na temat środków odurzających na świecie
	38. a. Zacieśnianie współpracy lub prowadzenie dialogów z partnerami, w tym: — z krajami przystępującymi, krajami kandydującymi i potencjalnymi krajami kandydującymi; — z państwami objętymi europejską polityką sąsiedztwa; — ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki; — z Federacją Rosyjską; — z innymi priorytetowymi państwami lub regionami, przede wszystkim: — z Afganistanem, Pakistanem i Iranem, — z republikami Azji Środkowej, — z Chinami, — ze Wspólnotą Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (CELAC), — z Afryką, zwłaszcza Afryką Zachodnią; — z innymi państwami, zależnie od wydarzeń w kraju i na świecie. b. Zbadanie możliwości współpracy (takiej jak dialogi dwustronne, wspólne projekty) z innymi państwami niebędącymi członkami UE w kwestiach poważnych problemów związanych ze środkami odurzającymi	w toku	Trzy PREZ KOM ESDZ PC	— Wskaźnik ogólny nr 13 — Wzmocniona współpraca w dziedzinie środków odurzających ze stosownymi partnerami — Zorganizowanie dialogów — Uzgodnienie deklaracji — Wdrożenie programów i planów działania	Sprawozda-wczość ESDZ Sprawozdania z realizacji stosownych planów działania, w miarę ich dostępności
	39. Poprawa mechanizmu konsultacyjnego Grupy Dublińskiej poprzez wzmocnioną unijną koordynację i uczestnictwo, lepsze sformułowanie, wdrożenie i rozpowszechnienie zaleceń	w toku	Grupa Dublińska KOM ESDZ PC	— Stopień aktywności w ramach struktury Grupy Dublińskiej, w tym liczba skutecznie wdrożonych zaleceń tej grupy — Osiągnięta modernizacja metod pracy Grupy Dublińskiej	Sprawozdania Grupy Dublińskiej
	40. Przeprowadzanie corocznego dialogu w sprawie pomocy udzielanej przez UE i państwa członkowskie państwom trzecim w zakresie środków odurzających i sporządzenie na piśmie odpowiedniego sprawozdania dotyczącego tego dialogu	Od 2017	KOM ESDZ PC	— Prezentacje przeprowadzane co najmniej raz w roku przez Komisję i ESDZ na forum HDG	Sprawozda-wczość Komisji i ESDZ Sprawozda-wczość państw członkowskich System monitorowania i oceny projektów i programów oraz sprawozdania na ten temat
	41. Zapewnienie pełnego wbudowania kwestii propagowania i ochrony praw człowieka w dialogi polityczne oraz w planowanie i realizację stosownych programów i projektów dotyczących środków odurzających, w tym poprzez wdrożenie podejścia do współpracy na rzecz rozwoju opartego na prawach człowieka (RBA) oraz stworzenie dostosowanych wytycznych w zakresie praw człowieka, a także narzędzia oceny skutków	w toku	KOM COHOM/ESDZ PC	— Skuteczne wbudowanie zagadnień związanych z prawami człowieka w zewnętrzne polityki i działania UE związane ze środkami odurzającymi — Wdrożenie wytycznych w zakresie praw człowieka i narzędzia oceny skutków	Coroczne sprawozdanie UE na temat praw człowieka Sprawozdawczość państw członkowskich
11. Zwiększyć spójność unijnego podejścia i dostrzegalność działań UE w Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) oraz poprawić koordynację UE z organami międzynarodowymi w zakresie środków odurzających	42. Przyczynianie się do kształtowania harmonogramu międzynarodowej polityki antynarkotykowej, w tym poprzez: a. zintensyfikowanie działań pozytywnych UE i delegacji państw członkowskich na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ i Komisji ds. Środków Odurzających (CND); b. skoordynowane działania UE i delegacji państw członkowskich na wszystkich innych forach ONZ podejmujących kwestie związane ze środkami odurzającymi (np. Światowe Zgromadzenie Zdrowia, Rada Praw Człowieka, Forum Polityczne Wysokiego Szczebla ds. Zrównoważonego Rozwoju); c. przygotowywanie, koordynowanie i przyjmowanie wspólnych stanowisk UE i wspólnych rezolucji na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ i CND, w tym, z myślą o CND, na temat klasyfikowania substancji, oraz dopilnowanie, by UE prezentowała jednolite, zdecydowane stanowisko na powyższych forach i innych forach międzynarodowych; d. promowanie i monitorowanie realizacji zaleceń zawartych w dokumencie końcowym sesji nadzwyczajnej Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych z 2016 r., który jest kluczowym dokumentem referencyjnym do dyskusji dotyczących międzynarodowej polityki antynarkotykowej na wszystkich odnośnych forach; e. część ministerialna ma się odbyć podczas 62. sesji CND w Wiedniu w 2019 r. oraz f. zapewnienie znaczącego zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego i środowiska naukowego w proces przeglądu	w toku	ESDZ PREZ PC KOM Rada GR Rady (HDG)	— Wskaźnik ogólny nr 13 — Liczba oświadczeń UE przedstawionych na forum CND i innych forach ONZ — Liczba wspólnych stanowisk UE wspieranych przez inne regiony i organy międzynarodowe — Liczba wspólnych stanowisk UE w sprawie decyzji CND dotyczących klasyfikowania substancji — Wynik decyzji CND dotyczących klasyfikowania substancji — Odsetek pozytywnego przyjmowania unijnych rezolucji na forum ONZ, w tym w CND — Skuteczne promowanie polityk UE w ONZ, w tym w CND — Przyjęcie wspólnego stanowiska UE w sprawie przeglądu w 2019 r.; wkład UE w określenie przez CND warunków przeglądu w 2019 r. — Wykonanie wspólnego stanowiska UE w sprawie działań po sesji nadzwyczajnej Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych — Wynik przeglądu z 2019 r. deklaracji politycznej i planu działania ONZ w sprawie współpracy międzynarodowej na rzecz zintegrowanej i zrównoważonej strategii przeciwdziałania światowemu problemowi związanemu ze środkami odurzającymi — Postęp w realizacji celów zrównoważonego rozwoju w zakresie środków odurzających	Sprawozda-wczość ESDZ Wskaźnik konwergencji Wyniki przeglądu w 2019 r. Sprawozdania roczne na temat celów zrównoważonego rozwoju
	43. Wzmocnienie partnerstw z UNODC, WHO, UNAIDS i innymi odnośnymi agencjami ONZ, międzynarodowymi i regionalnymi organami, organizacjami i inicjatywami (np. Radą Europy oraz Inicjatywą Paktu Paryskiego)	w toku	Rada ESDZ KOM PREZ GR Rady (HDG) EMCDDA	— Wskaźniki ogólne nr 13, 15 — Liczba wymian informacji i działań prowadzonych przez UE oraz odnośne międzynarodowe i regionalne organy, organizacje i inicjatywy — Skuteczność partnerstw z odnośnymi organami	Sprawozda-wczość państw członkowskich, ESDZ, Komisji
12. Wspierać kraje przystępujące, kraje kandydujące i potencjalne kraje kandydujące w dostosowywaniu się do dorobku prawnego UE i dostosowywaniu się do tego dorobku w dziedzinie środków odurzających przez udzielanie ukierunkowanej pomocy i monitorowanie	44. Zapewnianie ukierunkowanej pomocy technicznej oraz, w miarę potrzeby, innego rodzaju pomocy i wsparcia krajom przystępującym, krajom kandydującym i potencjalnym krajom kandydującym, aby ułatwić im dostosowywanie się do dorobku prawnego UE i dostosowywanie się do tego dorobku w dziedzinie środków odurzających	w toku	KOM PC EMCDDA Europol Eurojust FRONTEX ESDZ	— Wskaźnik ogólny nr 15 — Wzrost stopnia przestrzegania przez państwa dorobku prawnego UE — Liczba i jakość ukończonych projektów — Opracowanie krajowych strategii antynarkotykowych i krajowych struktur koordynacyjnych ds. środków odurzających	Sprawozda-wczość EMCDDA Sprawozdania opracowywane przez kraje przystępujące, kraje kandydujące i potencjalne kraje kandydujące

5.   Informacje, badania, monitorowanie i ocena

Przyczynienie się do lepszego rozumienia wszelkich aspektów związanych ze zjawiskiem środków odurzających i lepszego rozumienia skutków podejmowanych działań w celu zapewnienia rzetelnych i kompleksowych dowodów do prowadzenia polityk i działań

Cel	Działanie	Harmonogram	Strona odpowie-dzialna za realizację	Wskaźnik(i)	Gromadzenie danych/mechanizmy oceny
13. Zagwarantować odpowiednie inwestycje w badania, gromadzenie danych, monitorowanie, ocenę i wymianę informacji w zakresie wszelkich aspektów związanych ze zjawiskiem środków odurzających	45. Propagowanie odpowiedniego finansowania na szczeblu UE wielodyscyplinarnych badań i studiów związanych ze środkami odurzającymi, w tym za pośrednictwem programów finansowych związanych z UE (2014–2020)	2017–2020	PC KOM	— Kwota i rodzaj finansowania UE przeznaczonego na różne programy i projekty	KOM Sprawozdawczość z corocznego dialogu w sprawie badań
	46. Zagwarantowanie, że projekty wspierane przez UE: a. uwzględniają priorytety strategii antynarkotykowej UE i planu działania w zakresie środków odurzających; b. uwzględniają luki w kształtowaniu polityki; c. wnoszą oczywistą wartość dodaną oraz gwarantują spójność i synergię; oraz d. unikają powielania badań przez programy i organy; e. uwzględniają znaczenie badań behawioralnych i neurobiologii (8); f. uwzględniają wyraźne wskaźniki pomiaru swojego wpływu	2017–2020	KOM EMCDDA	— Włączenie priorytetów strategii antynarkotykowej UE i planu działania w zakresie środków odurzających do kryteriów finansowania i oceny finansowanych przez UE badań dotyczących środków odurzających — Liczba, wpływ, komplementarność i wartość stypendiów i kontraktów przyznanych na finansowane przez UE badania dotyczące środków odurzających — Liczba – opublikowanych w recenzowanych czasopismach branżowych o wysokim wskaźniku wpływu – artykułów i raportów z finansowanych przez UE badań dotyczących środków odurzających — Coroczna debata na forum HDG dotycząca finansowanych przez UE projektów związanych ze środkami odurzającymi i obejmująca zalecenia komitetu naukowego EMCDDA w zakresie priorytetów badawczych	Sprawozdania z projektów badawczych Zalecenia komitetu naukowego EMCDDA dotyczące priorytetów badawczych Indeks cytowań naukowych i podobne narzędzia bibliometryczne Harmonogram badań strategicznych opracowany przez ERANID
	47. Propagowanie opartego na dowodach oceniania polityk i interwencji na szczeblu krajowym, unijnym i międzynarodowym	2017–2020	KOM PC EMCDDA	— Wskaźnik ogólny nr 14 — Przewodnik EMCDDA na temat oceny stosowanej do wspierania procesu krajowego — Przeprowadzenie specjalnych studiów nad skutecznością i wpływem unijnych i międzynarodowych polityk dotyczących środków odurzających	Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox
	48. Wzmocnienie analizy (w tym mapowania źródeł informacji) i wymiany informacji na temat zależności między nielegalnym obrotem środkami odurzającymi a: a. finansowaniem grup terrorystycznych i działalności terrorystycznej, z uwzględnieniem pokrywania się ustalonych szlaków na obszarach wytwarzania środków odurzających i nielegalnego obrotu nimi oraz w strefach konfliktu; i źródłami finansowania komórek terrorystycznych w UE, utrzymujących się z nielegalnej działalności, w tym z nielegalnego obrotu środkami odurzającymi; b. przemytem nielegalnych migrantów (budowanie synergii z Unijnym planem działania na rzecz zwalczania przemytu migrantów na lata 2015–2020, który przewiduje badania i analizę ryzyka w zakresie ewentualnych powiązań między przemytem a innymi przestępstwami, takimi jak nielegalny obrót środkami odurzającymi), z uwzględnieniem: — nacisku na kwestię migrantów szczególnie wrażliwych, przede wszystkim małoletnich i kobiet, którzy mogą być wykorzystywani do nielegalnego obrotu środkami odurzającymi lub sami popaść w uzależnienie. — zbadanie wszelkich powiązań między kręgami przestępczymi zajmującymi się nielegalnym obrotem środkami odurzającymi i przemytem nielegalnych migrantów oraz sposobów działania tych organizacji i wykorzystywanych przez nie szlaków; c. handel ludźmi, z uwzględnieniem synergii z ramami prawnymi i politycznymi UE dotyczącymi handlu ludźmi, w tym ze Strategią UE na rzecz wyeliminowania handlu ludźmi na lata 2012–2016	2017–2020	PC Komisja EU ATC EMCDDA Europol Frontex FRA EIGE GR Rady (COSI COTER TWP HLWG)	— Zakres wzrostu zrozumienia potencjalnych związków między nielegalnym obrotem środkami odurzającymi a: — finansowaniem terroryzmu — przemytem migrantów — handlem ludźmi — Dane unijne i krajowe (takie jak sprawozdania, studia i artykuły poruszające te zagadnienia)	Sprawozdawczość państw członkowskich Sprawozdawczość Komisji Sprawozdawczość agencji unijnych (EMCDDA, Europol, Frontex, FRA w ramach swojej regularnej działalności sprawozdawczej, EIGE w ramach swojej regularnej działalności sprawozdawczej) Oceny ryzyka sporządzone przez FATF
14. Utrzymywać sieć kontaktów i współpracy oraz rozwijać wewnętrznie i horyzontalnie w ramach unijnej infrastruktury wiedzy potencjał związany z informacjami, badaniami, monitorowaniem i oceną w zakresie środków odurzających, w szczególności niedozwolonych środków odurzających	49. We współpracy z odnośnymi stronami dalsze przedstawianie wszechstronnych analiz dotyczących: a. sytuacji w zakresie środków odurzających w UE; b. dynamiki używania środków odurzających w populacji ogółem i w grupach docelowych c. reakcji na używanie środków odurzających i w stosownym czasie przedstawienie przez EMCDDA aktualizacji przeprowadzonego w 2017 r. przeglądu obowiązującego w UE ustawodawstwa dotyczącego konopi, jak również dalsze monitorowanie i sprawozdania w zakresie uregulowań prawnych dotyczących konopi na poziomie krajowym i w państwach trzecich.	w toku	EMCDDA Europol PC KOM	— Wskaźniki ogólne nr 1–15 — Określenie obecnych deficytów w podstawach wiedzy i opracowanie ram na szczeblu UE, aby maksymalizować analizy na podstawie obecnych zasobów wiedzy — Liczba przeglądów i analiz tematycznych sytuacji w zakresie środków odurzających	Sprawozdawczość EMCDDA Sprawozdawczość państw członkowskich Forum społeczeństwa obywatelskiego ds. narkotyków KOM
	50. Zintensyfikowanie opartych na dowodach szkoleń dla osób odpowiedzialnych za reagowanie na zjawisko środków odurzających	2017–2020	PC EMCDDA CEPOL	— Liczba inicjatyw na szczeblu państw członkowskich i UE w celu przeszkolenia profesjonalistów w zakresie ograniczania popytu na środki odurzające i ograniczania podaży środków odurzających — Liczba inicjatyw na szczeblu państw członkowskich i UE w celu przeszkolenia profesjonalistów w związku z gromadzeniem danych i sprawozdawczością w zakresie ograniczania popytu na środki odurzające i ograniczania podaży środków odurzających	Sprawozdawczość państw członkowskich Sprawozdanie roczne CEPOL Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox
	51. Ulepszenie gromadzenia danych, badań, analiz i sprawozdawczości dotyczących: a. ograniczania popytu na środki odurzające; b. ograniczania podaży środków odurzających; c. nowych tendencji, takich jak politoksykomania i niezgodne z przeznaczeniem stosowanie leków psychoaktywnych, stwarzające ryzyko dla zdrowia i bezpieczeństwa; d. wirusów krwiopochodnych występujących w związku z używaniem środków odurzających, takich jak HIV, wirusowe zapalenie wątroby, a także choroby przenoszone drogą płciową czy gruźlica; e. współwystępowania zaburzeń psychicznych i somatycznych; f. problemów dotyczących środków odurzających wśród więźniów, jak również dostępności środków odurzających oraz sprawozdań z interwencji i świadczeń w zakresie ograniczania popytu na środki odurzające w warunkach więziennych; oraz g. innych problemów i konsekwencji powiązanych z nielegalnymi substancjami, a także politoksykomanią (jednoczesnym stosowaniem substancji niedozwolonych i dozwolonych, w tym leków psychoaktywnych, alkoholu i tytoniu); h. zgodności polityki antynarkotykowej z międzynarodowymi zasadami i standardami praw człowieka	w toku	PC KOM EMCDDA Europol ECDC EMA	— Zwiększona dostępność i wdrażanie opartych na dowodach i uzasadnionych naukowo wskaźników dotyczących ograniczania podaży środków odurzających i ograniczania popytu na środki odurzające — Na szczeblu państw członkowskich zakres zainicjowanych nowych badań w zakresie nowych tendencji, takich jak: politoksykomania i niezgodne z przeznaczeniem stosowanie leków psychoaktywnych; choroby przenoszone przez krew występujące w związku z używaniem środków odurzających, nie tylko HIV i wirusowe zapalenie wątroby, a także choroby przenoszone drogą płciową czy gruźlica; współwystępowania zaburzeń psychicznych i somatycznych; oraz innych konsekwencji wynikających z używania środków odurzających — Przeprowadzenie ogólnounijnego studium dotyczącego zastraszania społeczności w związku ze środkami odurzającymi oraz jego wpływu na najbardziej nim dotknięte osoby, rodziny i społeczności, jak również skuteczne reagowanie na to zjawisko — Przyjęcie opartych na dowodach i uzasadnionych naukowo wskaźników w zakresie problemów dotyczących środków odurzających wśród więźniów	Sprawozdawczość EMCDDA Sprawozdawczość EMA Sprawozdawczość państw członkowskich Zharmonizowane sprawozdania dotyczące danych pochodzące z organów UE, w tym EMCDDA EU SOCTA
	52. Zwiększenie potencjału wykrywania, oceny i skutecznego reagowania w przypadkach pojawiania się nowych substancji psychoaktywnych i używania tych substancji oraz monitorowania stopnia, w jakim te nowe substancje wpływają na liczbę i profil użytkowników	w toku	KOM PC EMCDDA Europol	— Wskaźnik ogólny nr 6 — Zakres zapoczątkowanych nowych badań epidemiologicznych, farmakologicznych i toksykologicznych nad nowymi substancjami psychoaktywnymi oraz wsparcie z programów badawczych państw członkowskich i UE — Zakres wymiany informacji, najlepszych praktyk i danych wywiadowczych — Zakres wymiany przez laboratoria toksykologiczne i instytuty badawcze analiz danych toksykologicznych i zdrowotnych dotyczących nowych substancji psychoaktywnych	Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Sprawozdanie z wdrożenia EMCDDA i Europolu Sprawozdania laboratoriów i instytutów badawczych
	53. Zintensyfikowanie działań na rzecz wymiany danych uzyskanych za pomocą forensyki, w tym wsparcie w zakresie identyfikacji nowych substancji psychoaktywnych, wymiana laboratoryjnych norm wzorcowych dotyczących nowych substancji psychoaktywnych oraz opracowanie wspólnych metod identyfikacji nowych substancji poprzez zintensyfikowanie współpracy ze Wspólnym Centrum Badawczym Komisji, a także za pośrednictwem istniejących sieci, takich jak Grupa Robocza ds. Narkotyków Europejskiej Sieci Instytutów Kryminalistycznych, w ramach konkluzji Rady ds. WSiSW w sprawie wizji „Europejskich nauk sądowych 2020”, oraz Europejska Sieć Laboratoriów Celnych	2017–2020	KOM PC EMCDDA	— Wskaźnik ogólny nr 15 — Zakres wymiany danych uzyskanych za pomocą forensyki, dotyczących nowych substancji psychoaktywnych wspierających identyfikację nowych substancji psychoaktywnych — Łatwość dostępu do laboratoryjnych norm wzorcowych dla laboratoriów kryminalistycznych, laboratoriów celnych i instytutów — Postęp w opracowaniu wspólnych metod identyfikacji nowych substancji psychoaktywnych	Sprawozdawczość EMCDDA/Europolu Sprawozdawczość Komisji
	54. Poprawa i zwiększenie zdolności do określania, oceny i reagowania na szczeblach państw członkowskich i UE w odniesieniu do: a) zmian zachowań w zakresie używania środków odurzających oraz b) wybuchów epidemii związanych z używaniem środków odurzających;	w toku	PC EMCDDA ECDC	— Liczba i skuteczność opracowanych i realizowanych nowych inicjatyw w zakresie zdrowia publicznego związanych ze środkami odurzającymi — Liczba i skuteczność obecnych środków i inicjatyw, które zostały skorygowane, aby uwzględnić używanie środków odurzających lub wybuchy epidemii — Liczba i wpływ sprawozdań wczesnego ostrzegania, ocen ryzyka i alarmów	Sprawozdania wczesnego ostrzegania Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox Sprawozdawczość EMA
15. Lepiej rozpowszechniać wyniki monitorowania, badań i ocen na szczeblu unijnym i krajowym	55. Dalsze wspieranie przez państwa członkowskie unijnych wysiłków na rzecz monitorowania i wymiany informacji, w tym współpraca z krajowymi punktami kontaktowymi Reitox i ich odpowiednie wspieranie a. Organizacja europejskich imprez skupiających się na transferze i popularyzowaniu wiedzy pochodzącej od podmiotów badawczych wśród decydentów i podmiotów z branży	w toku	PC EMCDDA KOM	— Rozpowszechnienie ogólnodostępnych wyników badań finansowanych przez UE — Zakres, w jakim finansowanie krajowych punktów kontaktowych Reitox i inne zasoby odpowiadają wymogom — Liczba i skuteczność inicjatyw popularyzatorskich krajowych punktów kontaktowych Reitox — Liczba zorganizowanych europejskich imprez poświęconych transferowi i upowszechnianiu wiedzy pochodzącej od podmiotów badawczych wśród decydentów i podmiotów z branży	Rozprowadzanie przez Internet, w tym OpenAire, Cordis Strona internetowa EMCDDA Sprawozdawczość EMCDDA/pakiet sprawozdań krajowych sieci Reitox

---

(1)  W tym kontekście pojęcie „oparty na dowodach” należy rozumieć jako „oparty na dostępnych dowodach naukowych i doświadczeniu”.

(2)  Konkluzje Rady w sprawie realizacji planu działania UE w zakresie środków odurzających na lata 2013–2016 pod kątem minimalnych standardów jakościowych w ograniczaniu popytu na środki odurzające w Unii Europejskiej (dok. 11985/15).

(3)  MAOC-N z siedzibą w Lizbonie powstało z inicjatywy siedmiu państw członkowskich UE: Francji, Irlandii, Włoch, Hiszpanii, Niderlandów, Portugalii oraz Zjednoczonego Królestwa i jest współfinansowane ze środków Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego Unii Europejskiej. Centrum to stanowi forum wielostronnej współpracy na rzecz zwalczania nielegalnego obrotu środkami odurzającymi drogą morską i powietrzną.

(4)  Konkluzje Rady z dnia 15 listopada 2013 r. w sprawie poprawy monitorowania podaży narkotyków w Unii Europejskiej.

(5)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/42/UE w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty narzędzi służących do popełnienia przestępstwa i korzyści pochodzących z przestępstwa w Unii Europejskiej; decyzja Rady 2007/845/WSiSW dotycząca współpracy pomiędzy biurami ds. odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego z przestępstwem; decyzja ramowa Rady 2006/783/WSiSW w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do nakazów konfiskaty; decyzja ramowa Rady 2003/577/WSiSW w sprawie wykonania w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych; wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wzajemnego uznawania nakazów zabezpieczenia i nakazów konfiskaty (COM(2016) 819); decyzja ramowa Rady 2005/212/WSiSW w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa; decyzja ramowa Rady 2003/577/WSiSW w sprawie wykonania w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych.

(6)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE; decyzja ramowa Rady 2001/500/WSiSW w sprawie prania brudnych pieniędzy oraz identyfikacji, wykrywania, zamrożenia, zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz dochodów pochodzących z przestępstwa; wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy za pomocą środków prawnokarnych (COM(2016) 826); rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/847 w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1781/2006; rozporządzenie (WE) nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty; wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Unii lub wywożonych z Unii oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1889/2005.

(7)  Decyzja ramowa Rady 2004/757/WSiSW z dnia 25 października 2004 r. ustanawiająca minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami, w odniesieniu do definicji narkotyku.

(8)  W ramach inicjatywy „Horyzont 2020” (2014–2020) przydzielono już około 27 mln EUR na projekty dotyczące uzależnienia od środków odurzających oraz obejmujące badania behawioralne i neurobiologię.

---

---

---

5.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/59

---

Kursy walutowe euro (1)

4 lipca 2017 r.

(2017/C 215/03)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,1353
JPY	Jen	128,57
DKK	Korona duńska	7,4367
GBP	Funt szterling	0,87805
SEK	Korona szwedzka	9,6735
CHF	Frank szwajcarski	1,0954
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	9,4850
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	26,132
HUF	Forint węgierski	308,30
PLN	Złoty polski	4,2426
RON	Lej rumuński	4,5884
TRY	Lir turecki	4,0377
AUD	Dolar australijski	1,4922
CAD	Dolar kanadyjski	1,4730
HKD	Dolar Hongkongu	8,8646
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5594
SGD	Dolar singapurski	1,5701
KRW	Won	1 307,61
ZAR	Rand	15,0182
CNY	Yuan renminbi	7,7220
HRK	Kuna chorwacka	7,4165
IDR	Rupia indonezyjska	15 174,42
MYR	Ringgit malezyjski	4,8790
PHP	Peso filipińskie	57,343
RUB	Rubel rosyjski	67,3400
THB	Bat tajlandzki	38,617
BRL	Real	3,7503
MXN	Peso meksykańskie	20,6761
INR	Rupia indyjska	73,4970

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

---

5.7.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/60

---

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 4 lipca 2017 r.

w sprawie finansowania programu prac na rok 2017 dotyczącego szkoleń w zakresie bezpieczeństwa żywności i paszy, zdrowia zwierząt, dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin w ramach programu „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności”

(2017/C 215/04)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (1), w szczególności jego art. 84,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 652/2014 z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiające przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczącymi zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zmieniające dyrektywy Rady 98/56/WE, 2000/29/WE i 2008/90/WE, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002, (WE) nr 882/2004 i (WE) nr 396/2005, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające decyzje Rady 66/399/EWG, 76/894/EWG i 2009/470/WE (2), w szczególności jego art. 36 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) ustanowiono ogólne zasady przeprowadzania kontroli urzędowych mających na celu sprawdzenie zgodności z przepisami ukierunkowanymi w szczególności na zapobieganie zagrożeniu ludzi i zwierząt, eliminowanie go lub ograniczanie do dopuszczalnych poziomów oraz gwarantowanie uczciwych praktyk w handlu paszą i żywnością oraz na ochronę interesów konsumenta. W art. 51 tego rozporządzenia przewidziano, że Komisja może organizować kursy szkoleniowe dla personelu właściwych organów państw członkowskich odpowiedzialnych za urzędowe kontrole określone w tym rozporządzeniu, przy czym w kursach tych mogą uczestniczyć osoby z państw trzecich, w szczególności z krajów rozwijających się. W szczególności kursy te mogą obejmować szkolenia w zakresie unijnego prawa paszowego i żywnościowego oraz reguł dotyczących zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt.

(2)	Art. 2 ust. 1 lit. i) dyrektywy Rady 2000/29/WE (4) stanowi podstawę prawną dla organizowania kursów w dziedzinie zdrowia roślin.

(3)

W 2006 r. Komisja ustanowiła program „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności”, aby zrealizować cele określone w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004. W komunikacie Komisji z dnia 20 września 2006 r. zatytułowanym „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności” (5) zbadano opcje w zakresie przyszłej organizacji szkoleń.

(4)

W rozporządzeniu (UE) nr 652/2014 ustanowiono przepisy dotyczące zarządzania wydatkami z budżetu ogólnego Unii Europejskiej w dziedzinach dotyczących bezpieczeństwa żywności i paszy, zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin. Art. 31 stanowi, że Unia może finansować szkolenia personelu właściwych organów odpowiedzialnych za kontrole urzędowe, o których mowa w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 882/2004, służące opracowaniu zharmonizowanego podejścia w odniesieniu do kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia człowieka, zwierząt i roślin.

(5)

Aby zapewnić realizację programu „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności” w państwach członkowskich, należy przyjąć decyzję w sprawie finansowania oraz program prac dotyczący szkoleń w zakresie bezpieczeństwa żywności i paszy, zdrowia zwierząt, dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin na rok 2017. W art. 94 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1268/2012 (6) ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące decyzji w sprawie finansowania.

(6)

W decyzji wykonawczej Komisji 2013/770/UE (7) ustanowiono Agencję Wykonawczą ds. Konsumentów, Zdrowia, Rolnictwa i Żywności (zwaną dalej „Agencją”). Decyzją tą powierzono Agencji niektóre zadania w zakresie zarządzania i realizacji programów w odniesieniu do działań szkoleniowych w zakresie bezpieczeństwa żywności realizowanych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 882/2004 i dyrektywy 2000/29/WE.

(7)	Należy umożliwić płatność odsetek za zwłokę w płatnościach na podstawie art. 92 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 oraz art. 111 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012.

(8)	Aby zapewnić elastyczność we wdrażaniu programu prac, należy zdefiniować termin „istotna zmiana” w rozumieniu art. 94 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012.

(9)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Program prac

Przyjmuje się określony w załączniku roczny program prac dotyczący realizacji programu „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności” na 2017 r.

Roczny program prac stanowi decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu art. 84 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012.

Artykuł 2

Wkład Unii

1.   Maksymalny wkład na realizację programu prac na rok 2017 ustala się na poziomie 16 500 000 EUR i jest on finansowany ze środków ujętych w linii budżetowej 17 04 03 budżetu ogólnego Unii Europejskiej na 2017 r.

2.   Środki określone w ust. 1 mogą również obejmować odsetki za zwłokę w płatnościach.

Artykuł 3

Klauzula elastyczności

Zmian, które dotyczą przydziału środków finansowych na określone działania, a które łącznie nie przekraczają 20 % maksymalnego wkładu przewidzianego w art. 2 ust. 1 niniejszej decyzji, nie uznaje się za istotne zmiany w rozumieniu art. 94 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012, o ile zmiany te nie wywierają znaczącego wpływu na charakter tych działań i cel programu prac. Zwiększenie maksymalnego wkładu określonego w art. 2 ust. 1 niniejszej decyzji nie może przekraczać 20 %.

Właściwy urzędnik zatwierdzający może stosować zmiany, o których mowa w akapicie pierwszym. Zmiany takie stosuje się zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami i proporcjonalności.

---

(1)  Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.

(2)  Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 1.

(3)  Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1).

(4)  Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1).

(5)  Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego. „Lepsze szkolenia na rzecz bezpieczniejszej żywności”, COM(2006) 519 final z dnia 20 września 2006 r.

(6)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362 z 31.12.2012, s. 1).

(7)  Decyzja wykonawcza Komisji 2013/770/UE z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie ustanowienia Agencji Wykonawczej ds. Konsumentów, Zdrowia i Żywności oraz uchylenia decyzji 2004/858/WE (Dz.U. L 341 z 18.12.2013, s. 69).

---

---