Dziennik Urzędowy C 341/2010

16.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 341/5

Komunikat Komisji – Wytyczne UE dotyczące najlepszych praktyk dla dobrowolnych systemów certyfikacji produktów rolnych i środków spożywczych

2010/C 341/04

1. WPROWADZENIE

Ostatnie lata pokazały znaczny wzrost liczby dobrowolnych systemów certyfikacji produktów rolnych i środków spożywczych. Podczas ostatniego spisu przeprowadzonego dla Komisji w 2010 r. (1) okazało się, że istnieje ponad 440 różnych systemów, z których większość została stworzona w ostatniej dekadzie.

Systemy certyfikacji produktów rolnych i środków spożywczych dają gwarancję (poprzez mechanizm certyfikacji), że określone właściwości i cechy danego produktu, a także metody i proces jego wytwarzania są zgodne ze specyfikacją. Systemy certyfikacji obejmują szeroką gamę rozmaitych inicjatyw i funkcjonują na różnych etapach łańcucha dostaw żywności (przed lub po wyjściu z gospodarstwa, wzdłuż całości łańcucha dostaw lub na którymś jego odcinku, we wszystkich lub tylko w jednym segmencie rynku itp.). Systemy te wykorzystuje się w stosunkach między przedsiębiorstwami (ang. business-to-business, B2B) lub w relacji przedsiębiorstwo-konsument (ang. business-to-consumer, B2C). Systemy te mogą używać logo, wiele z nich jednak, zwłaszcza na poziomie B2B, z nich nie korzysta.

Podczas gdy systemy certyfikacji z definicji korzystają z certyfikatu wystawianego przez osobę trzecią, na rynku funkcjonują także inne systemy, których podstawę stanowią etykiety lub logo (przeważnie rejestrowane jako znak towarowy) niezwiązane z żadnym z mechanizmów certyfikacji. Do takiego systemu przystępują albo sami producenci w drodze deklaracji własnej, albo zostają włączeni dzięki temu, że wybrał ich właściciel systemu. Zgodnie z definicjami podanymi w sekcji 2 systemy te nazywa się systemami opartymi na deklaracji własnej. Korzystanie z certyfikacji jest najwłaściwsze w przypadku złożonego produktu o właściwościach określonych w szczegółowej specyfikacji, którego zgodność z nią jest co jakiś czas kontrolowana. Deklaracja własna producenta jest odpowiedniejsza w przypadku produktu, którego gwarantowane zalety można prosto sformułować (dotyczą jednego aspektu produktu).

Rozwój systemów certyfikacji napędzany jest z jednej strony głównie zapotrzebowaniem społecznym na produkt o określonych właściwościach (2) lub procesie produkcyjnym (dotyczy to głównie systemów działających na poziomie B2C), z drugiej zaś strony dążeniem przedsiębiorców, by zyskać pewność, że ich dostawcy spełniają określone wymagania (dotyczy to głównie systemów B2B). W dziedzinie bezpieczeństwa żywności rozporządzenie (WE) nr 178/2002 ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego (3) nakłada na przedsiębiorców prowadzących działalność związaną z żywnością i paszami główną odpowiedzialność za zagwarantowanie, że żywność i pasza spełniają wymogi prawa żywnościowego i za weryfikację przestrzegania tych wymogów. Zwłaszcza duże podmioty uczestniczące w łańcuchu dostaw żywności często polegają na systemach certyfikacji, by zyskać pewność, że produkt spełnia wymogi oraz by chronić swoją reputację i uniknąć odpowiedzialności prawnej za wypadki związane z bezpieczeństwem żywności.

Prywatne systemy certyfikacji nie są oczywiście niezbędne, by wykazać zgodność z wymogami prawnymi. Przystępowanie do prywatnych systemów certyfikacji w sektorze rolnym i spożywczym musi pozostać dobrowolne. W przypadku, gdy przedsiębiorcy korzystają z certyfikacji zgodności z podstawowymi wymogami, by łatwiej zawierać transakcje z innymi uczestnikami łańcucha żywnościowego, powinno być jasne, że praktyka ta nie może być wykorzystywana do różnicowania produktów na rynku.

Systemy certyfikacji mogą przynieść korzyść:

—	pośrednikom w łańcuchu dostaw żywności, którzy zyskują gwarancję przestrzegania norm przez producentów, dzięki czemu mogą uniknąć odpowiedzialności, a także ochronę reputacji produktu i jego zalet gwarantowanych na etykiecie,

—	producentom – poprzez zwiększanie dostępu do rynku, udziału w nim i marż z certyfikowanych produktów, a także ewentualnie przez wzrost wydajności i zmniejszenie kosztów transakcji, oraz

—	konsumentom, dzięki temu, że otrzymują rzetelne i wiarygodne informacje dotyczące właściwości produktu i metod jego wytwarzania.

Niektóre zainteresowane podmioty wysuwały argument, że systemy certyfikacji mogą mieć słabe strony. Wśród nich wymienione zostały:

—	zagrożenie dla jednolitego rynku (4),

—	wątpliwości dotyczące przejrzystości wymogów systemu i wiarygodności gwarantowanych przez niego zalet, zwłaszcza w przypadku systemów, które poświadczają zgodność z podstawowymi wymogami,

—	możliwość wprowadzenia w błąd konsumentów,

—	koszty i obciążenia dla rolników, zwłaszcza gdy są zmuszeni do przystąpienia do kilku systemów, by odpowiedzieć na zapotrzebowanie ze strony nabywców,

—	ryzyko wykluczenia z rynku producentów nieuczestniczących w głównych systemach certyfikacji, oraz

—	wpływ na handel międzynarodowy, zwłaszcza z krajami rozwijającymi się (5).

Komisja odnotowuje, że problem dezorientacji konsumenta w zetknięciu z różnymi systemami o podobnych celach został podjęty w ramach prywatnych inicjatyw (6), mających na celu stworzenie kodeksów dobrych praktyk dla organizacji ustalających normy własne, zwłaszcza w dziedzinie spraw społecznych i ochrony środowiska. Niektórzy zwolennicy funkcjonujących systemów poczynili już kroki w kierunku ujednolicenia wymogów w podobnych systemach. Niektóre systemy certyfikacji (głównie na poziomie B2B) powstały dzięki procesowi ujednolicania różnych odrębnych norm.

1.1. Rodzaje systemów

Systemy są niezwykle zróżnicowane pod względem zakresu, celów, struktury i sposobów działania. Jak wspomniano wcześniej, systemy można rozróżniać przede wszystkim w zależności od tego, czy opierają się na procedurze poświadczania przez osobę trzecią, czy też nie, zalicza je to albo do grupy systemów opartych na deklaracji własnej, albo do systemów opartych na certyfikacji. Systemy certyfikacji można dalej klasyfikować w zależności od tego, czy dotyczą stosunków między przedsiębiorstwami (business-to-business, B2B), czy też mają na celu przekazanie informacji od przedsiębiorcy do konsumenta (business-to-consumer, B2C).

Kolejnym istotnym kryterium klasyfikacji jest to, czy system ocenia produkty i procesy (głównie B2C), czy też systemy zarządzania (głównie B2B). Jeśli chodzi o określone wymogi, systemy mogą poświadczać zgodność z przepisami ustanowionymi przez organy rządowe (podstawowymi wymogami) lub mogą wprowadzać dodatkowe kryteria wykraczające poza przepisy prawa (dodatkowe wymogi). Nie zawsze łatwo jest dokonać rozróżnienia między tymi dwoma rodzajami systemów. Z jednej strony systemy często ustanawiają podstawowe kryteria w jednej dziedzinie a wyższe wymagania w innej; z drugiej zaś strony niektóre wymogi podstawowe, szczególnie w dziedzinie ochrony środowiska i rolnictwa, wymagają od producentów, by stosowali dobre lub najlepsze praktyki i sami osądzali, co rozumieją przez należytą staranność, tak więc konkretne podejmowane przez nich działania mogą się różnić w zależności od podmiotu lub państwa członkowskiego. Stąd też przedsiębiorcy korzystają z wymogów technicznych niektórych systemów certyfikacji, by móc zinterpretować te ogólne obowiązki i ustalić, co konkretnie oznaczają.

Poniższa tabela przedstawia tę klasyfikację:

Klasyfikacja systemów

Rodzaj poświadczenia:	deklaracja własna	certyfikacja (poświadczenie przez osobę trzecią)
Grupa docelowa:	B2C	B2C	B2B
Przedmiot określonych wymogów:	produkty i procesy	głównie produkty (w tym usługi) i procesy	głównie systemy zarządzania
Zakres wymagań:	głównie dodatkowe	głównie dodatkowe	podstawowe i dodatkowe

Niniejsze wytyczne skupiają się na systemach certyfikacji przedstawionych po prawej stronie powyższej tabeli.

1.2. Cel wytycznych

W swoim komunikacie w sprawie polityki jakości produktów rolnych (7) Komisja wyraziła opinię, że w świetle zmian i inicjatyw w sektorze prywatnym, celem opracowywanych przez nią aktów ustawodawczych na tym etapie nie jest zajęcie się słabymi stronami prywatnych systemów certyfikacji (8). Zamiast tego – w oparciu o uwagi zainteresowanych podmiotów – Komisja zobowiązała się do opracowania, w porozumieniu z grupą doradczą ds. jakości (9), wytycznych dla systemów certyfikacji produktów rolnych i środków spożywczych.

Wytyczne te zostały opracowane, aby opisać obowiązujące ramy prawne oraz zwiększyć przejrzystość, wiarygodność i skuteczność dobrowolnych systemów certyfikacji i dopilnować, aby nie były sprzeczne z uregulowaniami prawnymi. W wytycznych tych przedstawione są dobre praktyki stosowane w funkcjonujących systemach, które pozwalają:

—	uniknąć zdezorientowania konsumentów i zwiększyć przejrzystość i zrozumiałość wymogów systemu,

—	zmniejszyć obciążenia administracyjne i finansowe rolników i producentów, w tym z krajów rozwijających się, oraz

—	zapewnić zgodność z zasadami i normami certyfikacji obowiązującymi na rynku wewnętrznym UE.

Wytyczne skierowane są głównie do podmiotów tworzących systemy i odpowiedzialnych za ich funkcjonowanie.

Stosowanie się do wytycznych jest dobrowolne. Przestrzeganie tych wytycznych przez dany system nie jest równoznaczne z zatwierdzeniem przez Komisję jego wymogów. Niniejsze wytyczne nie mają statusu prawnego w UE, ani celem ich nie jest zmiana wymogów określonych w ustawodawstwie UE.

Wytycznych tych nie należy jednak traktować jako prawnej interpretacji prawodawstwa UE, ponieważ taka interpretacja należy do wyłącznych kompetencji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

2. ZAKRES I DEFINICJE

2.1. Zakres

Wytyczne mają zastosowanie do dobrowolnych systemów certyfikacji obejmujących:

—	produkty rolne, zarówno przeznaczone, jak i nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi (włącznie z paszą),

—	środki spożywcze objęte przepisami art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, oraz

—	procesy i systemy zarządzania w produkcji i przetwórstwie produktów rolnych i środków spożywczych.

Wytyczne te nie stosują się do urzędowych kontroli prowadzonych przez organy publiczne.

2.2. Definicje pojęć (10)

1. Określony wymóg: potrzeba lub oczekiwanie, które zostały wyrażone.

2. Ocena zgodności: wykazanie, że dany produkt, proces, system, osoba lub organ spełniają określone wymogi.

3. Przegląd: weryfikacja przydatności, odpowiedniości i skuteczności działań mających na celu wybór produktów i ustalenie zgodności, oraz sprawdzenie wyników tych działań, pod kątem spełniania określonych wymogów.

4. Poświadczenie: wydanie oświadczenia w oparciu o podjętą w następstwie przeglądu decyzję, że dowiedziono spełnienia określonych wymogów.

5. Deklaracja: poświadczenie własne. Dla celów niniejszych wytycznych termin „systemy oparte na deklaracji własnej” stosuje się do zbiorowych systemów i do gwarantowanych zalet przedstawionych na etykietach, które nie podlegają certyfikacji i które opierają się na deklaracji własnej producenta.

6. Certyfikacja: poświadczenie wydane przez osobę trzecią odnoszące się do produktów, procesów, systemów lub osób.

7. Akredytacja: poświadczenie wydane przez osobę trzecią dotyczące danego podmiotu, które służy formalnemu wykazaniu jego kompetencji do wykonywania konkretnych zadań. W UE (11) akredytacja oznacza poświadczenie wydane przez krajowy organ akredytacyjny, że jednostka oceniająca zgodność spełnia wymogi określone w zharmonizowanych normach i, w stosownych przypadkach, wszelkie dodatkowe wymogi włącznie z określonymi w odpowiednich systemach sektorowych dotyczące przeprowadzania określonych działań oceny zgodności.

8. Kontrola: zbadanie wzoru produktu, samego produktu, procesów lub instalacji stosowanych w produkcji i ustalenie ich zgodności z określonymi wymogami lub, w oparciu o wiedzę zawodową, z ogólnymi wymogami.

9. Audyt: systematyczny niezależny udokumentowany proces uzyskiwania zapisów, wiedzy o okolicznościach faktycznych lub innych mających znaczenie informacji, a także ich obiektywna ocena w celu ustalenia zakresu, w jakim spełnione są określone wymogi.

3. OBOWIĄZUJĄCE PRZEPISY UNIJNE

3.1. Zasady dotyczące funkcjonowania systemów

Systemy certyfikacji funkcjonujące w UE podlegają następującym podstawowym przepisom prawa UE:

—

zasadom funkcjonowania rynku wewnętrznego. Autorzy systemów certyfikacji mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług zagwarantowanych w art. 49 i 56 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i właściwych przepisach dyrektywy usługowej (12). Nie wolno w sposób nieuzasadniony ograniczać możliwości zakładania przez nich działalności w innym państwie członkowskim. Podobnie nie wolno nakładać nieuzasadnionych ograniczeń w korzystaniu przez nich ze swobody świadczenia usług na rzecz odbiorców w innych państwach członkowskich. Systemy certyfikacji nie mogą skutkować powstaniem faktycznych barier w handlu towarami na rynku wewnętrznym,

—

zasadom udziału państwa w systemach. Systemy certyfikacji wspierane przez organy publiczne, takie jak władze regionalne lub krajowe, nie mogą prowadzić do ograniczeń dotyczących pochodzenia producentów lub w inny sposób utrudniać obrotu handlowego na jednolitym rynku. Wszelka pomoc przyznawana systemom certyfikacji przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych, w rozumieniu art. 107 TFUE, musi być zgodna z zasadami dotyczącymi pomocy państwa,

—

zasadom konkurencji. Systemy certyfikacji nie mogą prowadzić do zachowań niekonkurencyjnych, obejmujących w szczególności choć nie tylko:

—	porozumienia horyzontalne lub wertykalne ograniczające konkurencję,

—	wykluczenia konkurencyjnych przedsiębiorstw przez jedno lub więcej przedsiębiorstw posiadających znaczącą pozycję na rynku, (np. poprzez utrudnianie konkurencyjnym nabywcom dostępu do dostaw lub konkurencyjnym dostawcom dostępu do kanałów dystrybucji),

—	uniemożliwianie dostępu do systemu certyfikacji podmiotom rynkowym spełniającym warunki wstępne mające zastosowanie w tych systemach,

—	uniemożliwianie podmiotom uczestniczącym w systemie lub innym stronom trzecim opracowywanie, produkowanie i wprowadzanie do obrotu produktów alternatywnych niezgodnych ze specyfikacją określoną w systemie;

—

wymogom dotyczącym informacji dla konsumentów i etykietowania (13). Etykietowanie, prezentacja i reklama środków spożywczych nie mogą wprowadzać nabywcy w błąd, w szczególności:

—	co do cech środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji,

—	poprzez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których on nie posiada,

—	poprzez sugerowanie, że środek spożywczy posiada szczególne cechy, gdy w rzeczywistości wszystkie podobne środki spożywcze posiadają takie właściwości.

Systemy certyfikujące jedynie zgodność z wymogami prawnymi nie powinny sprawiać wrażenia, że certyfikowane produkty mają wyjątkowe właściwości, które odróżniają je od takich samych lub podobnych produktów. Systemy te nie powinny także dyskredytować innych produktów na rynku lub zmierzać do tego, ani podważać wiarygodność urzędowych kontroli.

Ponadto – zgodnie z przepisami dyrektywy dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych (14) – etykietowanie, prezentacja i reklama środków spożywczych nie mogą wprowadzać nabywcy w błąd.

—	Przy wprowadzaniu w danym akcie prawodawczym procedury oceny zgodności, instytucje UE uwzględniają swoje zobowiązania międzynarodowe, w szczególności wymogi ustanowione w Porozumieniu WTO w sprawie barier technicznych w handlu.

3.2. Zasady dotyczące zakresu systemów

Ponadto wiele kwestii objętych zasadami systemów certyfikacji (np. wymogi prawne dotyczące bezpieczeństwa i higieny żywności (15), rolnictwa ekologicznego, dobrostanu zwierząt, ochrony środowiska i norm handlowych) podlega przepisom szczegółowym.

W dziedzinach, w których obowiązują normy lub przepisy prawa, należy je uwzględnić przy określaniu gwarantowanych zalet i zachować zgodność z nimi, a także zawrzeć odesłanie do tych przepisów (np. jeśli system gwarantuje zalety rolnictwa ekologicznego, powinien opierać się na rozporządzeniu (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych (16); zaś systemy, które gwarantują zalety żywieniowe i zdrowotne powinny być zgodne z rozporządzeniem (WE) nr 1924/2006 (17) i podlegać obowiązkowej ocenie naukowej dokonywanej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności EFSA).

W szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa i higieny żywności:

—	systemy nie powinny naruszać ani zastępować obowiązujących norm lub wymogów prawnych, nie powinny także wywoływać mylnego wrażenia, że zastępują urzędowe kontrole prowadzone przez właściwe organy w celu urzędowej weryfikacji zgodności z obowiązkowymi normami i wymogami prawa,

—

produkty wprowadzane na rynek w ramach systemów, które w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny żywności ustanawiają normy wykraczające poza wymogi prawne, nie mogą być reklamowane lub promowane w sposób dyskredytujący lub zmierzający do zdyskredytowania bezpieczeństwa innych produktów na rynku, ani podważający wiarygodność urzędowych kontroli.

3.3. Zasady przeprowadzania oceny zgodności, certyfikacji i akredytacji

Zasady organizacji i przeprowadzania akredytacji jednostek oceniających zgodność z określonymi uregulowaniami prawnymi zostały ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008. Mimo że to rozporządzenie nie zawiera wymogu, by jednostki oceniające zgodność podlegały akredytacji, taki obowiązek określony jest w innych przepisach prawa UE (18).

Ponadto międzynarodowe uznane zasady działania systemów certyfikacji produktów, procesów lub systemów zostały określone odpowiednio w przewodniku 65 (EN 45011) Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) lub normie ISO 17021. Podczas gdy systemy certyfikacji produktów, procesów lub systemów są dobrowolnymi inicjatywami, aby uzyskać akredytację, na mocy której można wydawać certyfikaty dotyczące produktu, procesu lub systemu, jednostki certyfikujące muszą być akredytowane zgodnie z normą EN 45011/ISO 65 lub ISO 17021.

Jednakże powyższe nie wpływa na stosowanie obowiązujących przepisów prawa żywnościowego UE, w tym ogólnych celów określonych w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, który stanowi:

„Prawo żywnościowe ma za zadanie realizację jednego lub więcej ogólnych celów dotyczących wysokiego poziomu ochrony zdrowia i życia ludzi oraz ochrony interesów konsumentów, z uwzględnieniem uczciwych praktyk w handlu żywnością, biorąc pod uwagę, tam gdzie jest to właściwe, ochronę zdrowia i warunków życia zwierząt, zdrowia roślin i środowiska naturalnego”.

W tym zakresie rozporządzenie (WE) nr 882/2004 (19) Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt ustanawia zasady dotyczące delegowania przez właściwe organy określonych zadań związanych z kontrolą (w tym obowiązków akredytacyjnych i sprawozdawczych) na rzecz niezależnych osób trzecich.

Urzędowe kontrole gwarantują spełnienie podstawowych wymogów, których naruszenie skutkuje odpowiedzialnością za łamanie prawa żywnościowego. Dodatkowymi wymogami zajmują się określone systemy certyfikacji, które funkcjonują na zasadzie dobrowolności. Ocenianie zgodności z podstawowymi wymogami przez systemy certyfikacji nie zwalnia urzędowych organów kontrolnych z ich obowiązków.

4. ZALECENIA DOTYCZĄCE UCZESTNICTWA W SYSTEMACH I ICH TWORZENIA

1.	Systemy powinny być otwarte dla wszystkich uczestników pragnących zachować zgodność ze specyfikacjami na podstawie przejrzystych i niedyskryminujących kryteriów i będących w stanie to zrobić.

Systemy powinny dysponować strukturą nadzoru, która umożliwia wkład wszystkich uczestników łańcucha żywieniowego (w zależności od potrzeb: rolników i ich organizacji (20), podmiotów zajmujących się handlem produktami rolnymi i spożywczymi, przedstawicieli przemysłu spożywczego, hurtowników, detalistów i konsumentów) w rozwój systemu i w proces decyzyjny w sposób zapewniający reprezentatywność i równowagę. Procedury umożliwiające uczestnictwo zainteresowanych podmiotów i organizacji powinny być udokumentowane i publicznie dostępne.

3.	Kierownicy systemów funkcjonujących w różnych krajach i regionach powinni ułatwiać wszystkim zainteresowanym podmiotom z tych regionów udział w tworzeniu tych systemów.

4.	Wymogi danego systemu powinny być opracowywane przez komitety techniczne ekspertów i przedkładane szerszemu gronu zainteresowanych podmiotów w celu otrzymania uwag.

5.	Prowadzący systemy certyfikacji powinni zapewnić udział zainteresowanych podmiotów w tworzeniu kryteriów i list kontrolnych do celów inspekcji, a także w opracowywaniu i określaniu progów, których przekroczenie skutkuje nałożeniem kary.

Prowadzący systemy powinni przyjąć podejście ukierunkowane na stały rozwój, w którym działają procedury przekazywania informacji zwrotnej służące regularnemu przeglądowi zasad i wymogów z uwzględnieniem uczestnictwa zainteresowanych stron. W przyszłości w tworzenie systemu powinni być zaangażowani w szczególności jego uczestnicy.

7.	Zmiany w wymogach systemu mogą być wprowadzane jedynie wtedy, gdy są uzasadnione, by uniknąć ponoszenia przez uczestników systemu niepotrzebnych kosztów dostosowywania się. Uczestnicy systemu powinni być powiadamiani z odpowiednim wyprzedzeniem o wszelkich zmianach w wymogach danego systemu.

8.	Wszelkie dokumenty związane z danym systemem (w tym strona internetowa) powinny zawierać dane kontaktowe. Należy ustanowić procedurę przyjmowania uwag dotyczących systemu i odpowiadania na nie.

5. ZALECENIA DOTYCZĄCE WYMOGÓW SYSTEMU I ODPOWIADAJĄCYCH IM GWARANTOWANYCH ZALET

5.1. Zrozumiałość i przejrzystość wymogów systemu i deklarowanych gwarantowanych zalet

1.	Systemy powinny jasno określać swoje cele społeczne, środowiskowe, gospodarcze i prawne.

2.	Gwarantowane zalety i wymogi systemów powinny być wyraźnie powiązane z jego celami.

3.	Zakres stosowania systemu w odniesieniu do produktów lub procesów powinien zostać jasno określony.

4.	Dostęp do specyfikacji produktów objętych danym systemem (21), w tym do ich dostępnych publicznie streszczeń, powinien być swobodny (np. na stronie internetowej).

5.	Prowadzący systemy certyfikacji funkcjonujące w różnych krajach powinni zapewnić tłumaczenie specyfikacji na uzasadnioną prośbę potencjalnych uczestników lub jednostek certyfikujących.

6.	Specyfikacje systemów powinny być przejrzyste, dostatecznie szczegółowe i łatwo zrozumiałe.

7.	Systemy stosujące logo lub etykiety powinny informować na opakowaniu produktu lub w punkcie sprzedaży, gdzie konsumenci mogą uzyskać bliższe informacje na temat danego systemu np. adres strony internetowej.

8.	Systemy muszą wyraźnie określać (np. na stronie internetowej), czy wymagają certyfikacji przez niezależne jednostki i przedstawić dane kontaktowe jednostek certyfikujących, które jej dokonują.

5.2. Dowodzenie gwarantowanych zalet i wymogów

1.	Wszystkie gwarantowane zalety powinny opierać się na obiektywnych i sprawdzalnych dowodach oraz uzasadnionej naukowo dokumentacji. Dokumenty te powinny być ogólnie dostępne np. na stronie internetowej (22).

2.	Systemy działające w różnych krajach i regionach powinny dostosować swoje wymogi do odpowiednich lokalnych warunków rolno-środowiskowych, społeczno-ekonomicznych i prawnych oraz do obowiązujących praktyk rolniczych, zapewniając – niezależnie od tych warunków – spójne wyniki.

3.	W systemach należy jasno wskazywać (np. na stronie internetowej) czy, gdzie i w jakim zakresie ich specyfikacje wykraczają poza wymogi prawne obowiązujące w danej dziedzinie, w tym, w stosownych przypadkach, w dziedzinie sprawozdawczości i kontroli.

6. ZALECENIA DOTYCZĄCE CERTYFIKACJI I KONTROLI

6.1. Bezstronność i niezależność certyfikacji

Certyfikacja zgodności z wymogami systemu powinna być przeprowadzana przez niezależną jednostkę akredytowaną przez:

—	krajową jednostkę akredytującą wyznaczoną przez państwo członkowskie, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008, zgodnie z odpowiednimi europejskimi lub międzynarodowymi normami i wytycznymi określającymi ogólne wymogi dla podmiotów prowadzących systemy certyfikacji produktów, lub

—	jednostkę akredytującą będącą sygnatariuszem wielostronnego uzgodnienia dotyczącego uznawania certyfikacji produktów w ramach Międzynarodowego Forum Akredytacji (IAF).

2.	Systemy powinny akceptować certyfikację dokonaną przez każdą uznaną lub akredytowaną jednostkę certyfikującą, bez narzucania ograniczeń geograficznych.

6.2. Kontrole

Zasadniczo kontrole powinny być skuteczne, jasne, przejrzyste, oparte na udokumentowanych procedurach i odnosić się do możliwych do weryfikacji kryteriów będących podstawą zalet gwarantowanych przez dany system certyfikacji. Niezadowalające wyniki kontroli powinny prowadzić do podjęcia właściwych działań.

Powinny być przeprowadzane regularne kontrole podmiotów uczestniczących w systemie. Powinny istnieć jasne i odpowiednio udokumentowane procedury przeprowadzania kontroli określające między innymi parametry dotyczące częstotliwości kontroli, pobierania próbek i testów laboratoryjnych/analitycznych odpowiadające zakresowi systemu certyfikacji.

Częstotliwość kontroli powinna zależeć od wyników poprzednich kontroli, rodzajów ryzyka związanego z produktami, procesami lub systemami zarządzania, jak również faktu prowadzenia audytów wewnętrznych w zbiorowych organizacjach producentów, które mogą stanowić uzupełnienie kontroli przeprowadzanych przez osoby trzecie. Podmiot nadzorujący system powinien ustalić minimalną częstotliwość kontroli.

3.	Wyniki kontroli powinny być poddawane systematycznej ocenie.

4.	Zasadniczo powinno się przeprowadzać kontrole niezapowiedziane oraz kontrole zapowiadane z niewielkim wyprzedzeniem (np. 48-godzinnym).

5.	Kontrole i audyty powinny opierać się na ogólnie dostępnych wytycznych, listach kontrolnych i planach. Kryteria kontroli powinny mieć bliski związek z wymogami systemu i odpowiadającymi im gwarantowanymi zaletami.

Powinny istnieć jasne, potwierdzone odpowiednimi dokumentami i efektywnie realizowane procedury postępowania w przypadku niezgodności. Należy zdefiniować kryteria wykluczające, które mogą prowadzić do:

—	niewydania lub odebrania certyfikatu,

—	odebrania członkostwa, lub

—	zgłoszenia sprawy do właściwego, urzędowego organu wykonawczego.

Kryteria wykluczające powinny obejmować co najmniej niespełnienie podstawowych wymogów prawnych w dziedzinie, której dotyczy certyfikacja. Przypadki niezgodności niosące ze sobą zagrożenie dla ochrony zdrowia powinny zostać zgłoszone do właściwych organów, zgodnie z wymogami prawa.

7.	Kontrole powinny przede wszystkim analizować możliwe do zweryfikowania kryteria, które są podstawą gwarantowanych zalet danego systemu certyfikacji.

6.3. Koszty

1.	W przypadku istnienia opłat członkowskich administratorzy systemów powinni upublicznić ich wysokość i zobowiązać jednostki certyfikujące do publikowania informacji o kosztach związanych z certyfikacją i kontrolami w podziale na różne rodzaje uczestników systemu.

2.	Potencjalne różnice w opłatach pobieranych od różnych uczestników systemu powinny być uzasadnione i proporcjonalne. Nie powinny one służyć odstraszaniu pewnych grup potencjalnych uczestników, np. z innych krajów, od przystąpienia do danego systemu.

3.	Wszelkie oszczędności kosztów wynikające z wzajemnego uznawania lub analiz porównawczych powinny być przekazane podmiotom podlegającym kontrolom i audytom.

6.4. Kwalifikacje audytorów/inspektorów

Zasadniczo audytorzy/inspektorzy powinni być bezstronni, kompetentni i posiadać odpowiednie kwalifikacje.

Audytorzy przeprowadzający audyty związane z certyfikacją powinni posiadać stosowną wiedzę dotyczącą danego sektora i pracować dla jednostek certyfikujących akredytowanych na mocy odpowiednich europejskich lub międzynarodowych norm i wytycznych dla systemów certyfikacji produktów i systemów certyfikacji systemów zarządzania. Wymagane umiejętności audytorów powinny być opisane w specyfikacjach systemu.

6.5. Postanowienia dotyczące drobnych producentów

Systemy powinny zawierać uregulowania umożliwiające udział w systemie i promowanie drobnym producentom (w szczególności z krajów rozwijających się, w stosownych przypadkach).

7. ZALECENIA DOTYCZĄCE WZAJEMNEGO UZNAWANIA I ANALIZ PORÓWNAWCZYCH/NAKŁADANIE SIĘ SYSTEMÓW

W przypadku gdy systemy rozszerzają swoją działalność na nowe sektory lub rozszerzają swój zakres, zapotrzebowanie na taki system powinno być uzasadnione. Prowadzący systemy powinni, w miarę możliwości, przedstawić wyraźne odesłanie (np. na ich stronach internetowych) do innych mających znaczenie systemów działających w tym samym sektorze, obszarze polityki lub regionie geograficznym i wskazać obszary, w których podejścia są zbieżne i zgodne. Prowadzący powinni podjąć kroki w celu przeanalizowania możliwości wzajemnego uznania części lub wszystkich wymogów systemu.

W obszarach, w których zidentyfikowano częściowe lub całkowite nakładanie się wymogów dwóch systemów, systemy te powinny uznać częściowo lub całkowicie zaakceptować kontrole i audyty, które zostały wcześniej przeprowadzone w ramach innego systemu (w celu uniknięcia powtarzania kontroli tych samych wymogów).

3.	Jeżeli wzajemna akceptacja nie jest możliwa, prowadzący systemy powinni promować łączone audyty oparte na łączonych listach kontrolnych (tzn. jedna łączona lista kontrolna i jeden łączony audyt dla dwóch lub więcej systemów).

4.	Prowadzący systemy, których wymogi nakładają się, powinny w najbardziej praktyczny możliwy sposób i w zakresie, na jaki zezwala prawo, ujednolicić swoje wymogi dotyczące protokołów z audytów i dokumentacji.

(1) Badanie przeprowadzone przez Areté dla DG AGRI; zob. http://ec.europa.eu/agriculture/quality/index_en.htm

(2) Na przykład: dobrostan zwierząt; zrównoważona z punktu widzenia ochrony środowiska metoda produkcji; sprawiedliwy handel.

(3) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.

(4) W swoim komunikacie „Poprawa funkcjonowania łańcucha dostaw żywności w Europie” (COM(2009) 591), Komisja wyraziła zamiar dokonania przeglądu wybranych norm środowiskowych oraz systemów oznaczania pochodzenia, które mogą utrudniać handel transgraniczny.

(5) Kwestia „norm własnych” było omawiana na forum Komitetu WTO ds. Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych.

(6) Na przykład międzynarodowy sojusz na rzecz społecznej i ekologicznej akredytacji i oznakowania (ISEAL Alliance) (http://www.isealalliance.org).

(7) COM(2009) 234.

(8) Wniosek ten został oparty na kompleksowej ocenie skutków, w której rozważono różne warianty dalszego działania (zob. „Certification schemes for Agricultural Products and Foodstuffs”; http://ec.europa.eu/agriculture/quality/policy/com2009_234/ia_annex_d_en.pdf).

(9) Grupa doradcza ds. jakości produkcji rolnej ustanowiona decyzją Komisji 2004/391/WE; Dz.U. L 120 z 24.4.2004, s. 50.

(10) Na podstawie EN ISO/IEC 17000 Ocena zgodności – Terminologia i zasady ogólne.

(11) Art. 2 ust. 10 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu; (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30).

(12) Dyrektywa 2006/123/WE z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym; Dz.U. L 376 z 27.12.2006, s. 36.

(13) Art. 2 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych; Dz.U. L 109 z 6.5.2000, s. 29.

(14) Dyrektywa 2005/29/WE dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych na rynku wewnętrznym; Dz.U. L 149 z 11.6.2005, s. 22 oraz wytyczne dotyczące jej wdrażania: SEC(2009) 1666.

(15) Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych; Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego oraz rozporządzenie (WE) nr 854/2004 ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi; (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1).

(16) Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1.

(17) Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 9.

(18) Na przykład w art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych ustanowiono następujący wymóg: „Jednostki certyfikujące produkty, o których mowa w ust. 1 i 2, spełniają wymogi europejskiej normy EN45011 lub przewodnika 65 ISO/IEC (wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów), a od dnia 1 maja 2010 r. są akredytowane zgodnie z tymi normami.”

(19) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.

(20) Na przykład spółdzielni.

(21) Wyjątek mogą stanowić specyfikacje w ramach systemów oparte na normach, które nie są ogólnie dostępne (np. normy ISO i EN).

(22) Należy uczynić wyjątek dla informacji poufnych lub zastrzeżonych, co należy wyraźnie zaznaczyć.

16.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 341/15

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z częścią I art. 1 ust. 2 protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do dokapitalizowania zakładu ubezpieczeń Sjóvá w Islandii

2010/C 341/07

Decyzją nr 373/10/COL z dnia 22 września 2010 r., zamieszczoną w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Urząd Nadzoru EFTA wszczął postępowanie na mocy części I art. 1 ust. 2 protokołu 3 do Porozumienia pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości. Władze Islandii otrzymały stosowną informację wraz z kopią wyżej wymienionej decyzji.

Urząd Nadzoru EFTA wzywa niniejszym państwa EFTA, państwa członkowskie UE oraz inne zainteresowane strony do zgłaszania uwag w sprawie omawianego środka w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego zaproszenia na poniższy adres Urzędu Nadzoru EFTA:

EFTA Surveillance Authority

Registry

Rue Belliard/Belliardstraat 35

1040 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Uwagi zostaną przekazane władzom islandzkim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

STRESZCZENIE

Procedura

Latem 2009 r. Urząd dowiedział się z mediów islandzkich o interwencji islandzkiego skarbu państwa na rzecz jednego z największych islandzkich zakładów ubezpieczeń, Sjóvá-Almennar tryggingar hf. (Sjóvá). W dniu 10 marca 2010 r., na mocy części II art. 10 ust. 3 protokołu 3 Urząd przyjął decyzję wzywającą do przekazania informacji (decyzja nr 77/10/COL), wzywającą do dostarczenia wszystkich niezbędnych danych. W dniu 7 czerwca 2010 r. Urząd otrzymał skargę od konkurenta przeciwko domniemanemu udzieleniu pomocy przez państwo podczas interwencji państwa na rzecz spółki Sjóvá. Władze Islandii dostarczyły informacji dotyczących tej sprawy.

W wyniku szeregu przeprowadzonych transakcji islandzki skarb państwa nabył w maju 2010 r. 73 % akcji Sjóvy. Za akcje zapłacono obligacjami rządowymi o wartości 11,6 mld ISK.

Początkowo, w lipcu 2009 r., obligacje sprzedano holdingowi SAT (jednostce zależnej banku Glitnir), właścicielowi Sjóvy. Obligacje te wykorzystano przy dokapitalizowaniu Sjóvy, co było działaniem niezbędnym do utrzymania zakładu ubezpieczeń na rynku. Holding SAT musiał najpóźniej w ciągu 18 miesięcy zapłacić skarbowi państwa za obligacje; na ten okres nie ustalono żadnych odsetek. Alternatywnie holding SAT mógł w każdej chwili zadecydować, że dokona zapłaty akcjami Sjóvy i w maju 2010 r. skorzystano z tej możliwości.

Ocena środka

Władze islandzkie argumentowały, że podczas interwencji na rzecz Sjóvy państwo działało jako prywatny inwestor/wierzyciel na rynku.

Według wstępnej opinii Urzędu, warunki, na których przekazano obligacje (okres spłaty wynoszący 18 miesięcy, bez odsetek, lub alternatywnie przeniesienie 73,03 % akcji w spółce Sjóvá), nie odzwierciedlają rzeczywistych warunków rynkowych. W lipcu 2009 r. Islandię dotknął poważny kryzys finansowy. Spółce Sjóvá brakowało 15,5 mld ISK, wymaganych do spełnienia ustawowych wymagań dotyczących minimalnego kapitału własnego. Bank Glitnir został poddany postępowaniu likwidacyjnemu. Urząd stoi na stanowisku, że ani firma w tak trudnej sytuacji finansowej, ani bank poddany postępowaniu likwidacyjnemu nie byłyby w stanie uzyskać niezbędnych środków na rynku na takich warunkach.

Jeżeli chodzi o przekazanie nowego kapitału własnego spółce Sjóvá, władze islandzkie argumentowały, że w dokapitalizowaniu spółki uczestniczyli w znacznym stopniu inwestorzy prywatni, w tym przypadku był to bank Glitnir (przez holding SAT) i spółka Íslandsbanki. Skarb państwa nie był jako taki wierzycielem spółki Sjóvá. Skarb państwa nie działał w celu ochrony swojego majątku, jako że nie zaliczał się do wierzycieli spółki. Dlatego, w opinii Urzędu, w takiej sytuacji nie można porównać działań skarbu państwa z działaniem prywatnego inwestora lub wierzyciela, próbującego rozliczyć zaległe wierzytelności.

Uwzględniając powyższe powody, Urząd doszedł wstępnie do wniosku, że w tym przypadku nie można zastosować testu prywatnego inwestora.

Władze Islandii stwierdziły, że ich interwencja, jeżeli uzna się ją za pomoc państwa, jest zgodna z art. 61 ust. 3 lit. b) Porozumienia EOG, jak również z wyłączeniem zawartym w art. 61 ust. 3 lit. c) i wytycznymi Urzędu dotyczącymi pomocy w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, opartymi na tym wyłączeniu.

Podczas gdy pomoc państwa przeznaczona dla przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji jest zazwyczaj oceniana na podstawie postanowień art. 61 ust. 3 lit c) Porozumienia EOG, Urząd może, zgodnie z art 61 ust. 3 lit. b) pozwolić na pomoc państwową mającą na celu „zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce państwa członkowskiego WE lub EFTA”. Władze Islandii nie przekazały informacji pozwalających Urzędowi na dokonanie oceny środka na podstawie art. 61 ust. 3 lit. c). Nie wykazały one również, że skutki systemowe, które mogłaby przynieść upadłość spółki Sjóvá, mogłyby swoją skalą spowodować „poważne zaburzenia w gospodarce” Islandii w rozumieniu art. 61 ust. 3 lit. b) Porozumienia EOG.

Wniosek

W świetle powyższych uwag Urząd podjął decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 1 ust. 2 Porozumienia EOG. Zainteresowane strony zaprasza się do nadsyłania uwag w terminie jednego miesiąca od publikacji niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

EFTA SURVEILLANCE AUTHORITY DECISION

No 373/10/COL

of 22 September 2010

to initiate the formal investigation procedure with regard to the recapitalisation of Sjóvá insurance company

(Iceland)

THE EFTA SURVEILLANCE AUTHORITY (‘THE AUTHORITY’),

Having regard to the Agreement on the European Economic Area (‘the EEA Agreement’), in particular to Articles 61 to 63 and Protocol 26,

Having regard to the Agreement between the EFTA States on the establishment of a Surveillance Authority and a Court of Justice (‘the Surveillance and Court Agreement’), in particular to Article 24,

Having regard to Protocol 3 to the Surveillance and Court Agreement (‘Protocol 3’), in particular to Article 1(3) of Part I and Articles 4(4), 6 and 13(1) of Part II,

Having regard to the Authority’s State Aid Guidelines on the application and interpretation of Articles 61 and 62 of the EEA Agreement, in particular Part VIII, Temporary Rules regarding Financial Crisis, and the chapter on aid for rescuing and restructuring firms in difficulty (1),

Having regard to the Authority’s Decision No 77/10/COL of 10 March 2010 on an information injunction against Iceland to provide information on the State intervention in Sjóvá,

Whereas:

I. FACTS

1. Procedure

The Authority became aware of the Icelandic State intervention in the insurance company Sjóvá-Almennar tryggingar hf. (Sjóvá) in the summer of 2009 through the Icelandic media. Subsequently the Authority included this case in the agenda of an annual meeting on pending cases in the field of State aid between the Authority and the Icelandic authorities which was held in Reykjavik on 5 November 2009. At the meeting the Icelandic authorities provided brief information concerning the background and history of the case.

Due to the complexity of the intervention and the circumstances surrounding it, the Authority asked the Icelandic authorities at the meeting on 5 November 2009 to provide written detailed information.

In a letter to the Icelandic authorities dated 16 November 2009 (Event No 536644), the Authority summarised the points of discussion at the meeting on 5 November 2009 and repeated its request for detailed information in writing regarding the State intervention in Sjóvá. Moreover, the Authority invited the Icelandic authorities to put forward their views regarding possible State aid issues involved in the case. The Authority requested that this information be provided no later than 16 December 2009.

The Authority sent a reminder letter to the Icelandic authorities, dated 14 January 2010 (Event No 543092) requesting that the information be sent to the Authority by 29 January 2010.

No written information was received and subsequently the Authority adopted an information injunction decision, pursuant to Article 10(3) of Part II of Protocol 3, on 10 March 2010 (Event No 548842), requesting:

‘… all documentation, information and data necessary to permit the Authority to assess the existence of State aid in the State intervention in Sjóvá as well as its compatibility with the State aid rules of the EEA Agreement. In particular, but not exclusively, the Authority requires the Icelandic authorities to provide it with a detailed description of the capital injection in Sjóvá including copies of all relevant documents and moreover a detailed explanation of how the Central Bank of Iceland came into possession of the assets of Sjóvá.

Moreover, the Icelandic authorities are requested, also no later than 11 April 2010, to provide all information and data necessary to assess the compatibility of the measure with the State aid rules of the EEA Agreement.

The Icelandic authorities are invited to provide their comments and view regarding any possible and potential State aid issues involved in this case within the same deadline, i.e. 11 April 2010.’

On 11 April 2010, the Icelandic authorities submitted a reply (Event No 553315).

On 7 June 2010, the Authority received a complaint (Event No 559496) against alleged State aid granted when the State intervened in Sjóvá.

2. Description of the case

2.1. Background

Sjóvá is one of Iceland’s leading insurance companies (2). The company was taken over by Glitnir Bank (3) (Glitnir) in 2003 and its operations were merged with those of the bank. In 2005, the financial group Moderna/Milestone Finance (4) bought 66,6 % of Sjóvá’s shares from Glitnir and acquired full ownership as from 2006. Sjóvá’s operations were then separated from those of Glitnir.

2.2. The State intervention and the events leading to it

The events leading to the State intervention and the State intervention itself are rather complex and will be described below in chronological order according to information available to the Authority.

2.2.1. Intervention by the Financial Supervisory Authority

Early in 2008, the Icelandic Financial Supervisory Authority (the FME) started an in-depth investigation into the financial position of Sjóvá on the basis of its annual report for the fiscal year 2007. It transpired that the company had insufficient capital reserves to meet the minimum required to continue insurance operations (5) due to losses on its investment activities, which had grown substantially.

Following the investigation, from October 2008 to September 2009, Sjóvá was subjected to special supervision by the FME under Article 90 of the Act on Insurance Activities No 60/1994 (6). Furthermore, in December 2008, the FME appointed a special auditor to review Sjóvá’s activities.

In March 2009, the FME referred ‘several issues relating to the business activities of the company’ to the Special Prosecutor (7). The Authority is not aware of the substance of the ongoing criminal investigation or whether it has any relevance to this case.

2.2.2. Glitnir takes over Sjóvá — division of the company

In March 2009, Sjóvá was taken over (8) by its biggest creditor, Glitnir Bank (Glitnir). Glitnir had been under moratorium since 24 November 2008 and managed by a Resolution Committee appointed by the FME. Sjóvá’s creditors had previously been managing the company since October 2008, when it had been put under the special supervision of the FME.

In April 2009, Glitnir and Íslandsbanki (9) approached the Icelandic State requesting its assistance in refinancing and restructuring Sjóvá, having exhausted all alternative market solutions to rescue the company.

The Authority has received a presentation document prepared by Íslandsbanki in April 2009 and addressed to the Ministry of Finance. This document outlined a plan to restructure Moderna Finance AB, and its subsidiaries Askar Capital and Sjóvá. It furthermore contains plans to split up old Sjóvá by transferring insurance operation to a new company, leaving the less viable investment activities in the old company. After restructuring, the insurance company would then be sold to new investors.

During the summer of 2009, assets and liabilities were to be divided into 1) SA tryggingar hf., a new company to be incorporated, which would receive the insurance portfolio activities from old Sjóvá upon approval by the FME, and 2) SJ Eignarhaldsfélag (SJE), a holding company in which the toxic assets of old Sjóvá would be placed.

On 20 June 2009, Sjóvá on the one hand and Glitnir, Íslandsbanki, and SAT Eignarhaldsfélag hf. (a holding company wholly owned by Glitnir, hereinafter referred to as SAT Holding) on behalf of SA tryggingar hf. (10) on the other hand signed an Asset Transfer Agreement, according to which all assets and liabilities of Sjóvá related to the company’s insurance operations, including the insurance portfolio, were transferred to SA tryggingar hf., in accordance with Article 86 of the Act on Insurance Activities No 60/1994. Following the transaction the new company, SA tryggingar hf., was renamed Sjóvá.

According to its Articles of Association, dated 20 June 2009, the shareholders of the new company (Glitnir, Íslandsbanki and SAT Holding) were to contribute new equity of ISK 16 billion, required to continue insurance operations, as follows (11):

Company

Amount

Form of payment

Share-holding

Glitnir

ISK 2,8 billion

Bond issued by Avant with interest of REIBOR plus 3,75 % with the following collaterals:

—	third priority (in parallel with a bond issued by Askar Capital, see table in 2.2.3 below) in Avant's portfolio

—	first priority in Glitnir’s claim against Milestone, equivalent of 54,9 % of total claims against Milestone

17,67 %

Íslandsbanki

ISK 1,5 billion

Various bonds issued by 10 different companies and municipalities

9,30 %

SAT Holding

ISK 11,6 billion

Bond issued by Askar Capital and bond issued by Landsvirkjun (the National Power Company), see table in 2.2.3 below

73,03 %

It is clear, however, that the recapitalisation of Sjóvá was not finalised on 20 June 2009, as the assets to be provided by SAT Holding, amounting to some 73 % of the new equity, were at that time not owned by SAT Holding but by the State. The transaction was later finalised when the State decided to undertake the measures described below.

2.2.3. Description of the intervention by the State

On 27 June 2009, a meeting was held in the Ministry of Finance on the ongoing work on financial restructuring of Sjóvá (12). This meeting was followed by an agreement dated 8 July 2009 on the transfer of bonds (13) (‘Samningur um kröfukaup’) owned by the Icelandic State to SAT Holding.

At this point Sjóvá’s equity was ISK 13,5 billion in the negative. A minimum positive equity of ISK 2 billion was required according to law. In order to fulfil the minimum equity requirements, a capital injection of at least ISK 15,5 billion was therefore required.

The agreement between the State and SAT Holding covers the following two bonds that were in the possession of the State, valued by an external expert on 16 June 2009 (14):

Asset

Estimated value

Description and securities

Claim against Askar Capital

ISK 6 071 443 539

An indexed loan agreement with 3 % interest. The loan had come into the possession of the State when it took over Central Bank collateral in 2008. The loan is secured by:

—	third priority collateral in Avant’s (15) portfolio (in parallel with a bond issued by Avant to Glitnir, see table in 2.2.2 above, book value of the portfolio was ISK 26 billion and Landsbanki Íslands’ first priority lien ISK 16 billion), and

—	first priority collateral in indexed bonds issued by Landsvirkjun (the National Power Company) of nominal value ISK 4,7 billion.

Bond issued by Landsvirkjun (the National Power Company)

ISK 5 558 479 575

Issued in 2005 payable in 2020, with State guarantee, indexed and 3 % interest. The bond came into the possession of the State as collateral against lending made by the Central Bank to Landsbanki Íslands.

The purchase price was ISK 11,6 billion and SAT Holding was to pay for the bonds within 18 months, i.e. before year-end 2010, and no interest was to be charged during that period. In other words, the State granted a period of grace of 18 months.

As a security for the payment of the purchase price of the bonds, the State was granted first priority collateral in SAT Holding’s shares in Sjóvá.

The agreement provided for the option of payment by the delivery of SAT Holding’s original 73,03 % shareholding in Sjóvá to the State, which would be considered payment in full. SAT Holding could exercise this option without prior consent of the State.

2.2.4. Glitnir sells its shares in Sjóvá to its subsidiary SAT Holding

The FME considered that Glitnir, in moratorium and undergoing winding-up proceedings, was not eligible to own a qualifying holding in Sjóvá. Subsequently, on 16 September 2009, Glitnir sold its 17,67 % shareholding in Sjóvá to Glitnir’s subsidiary, SAT Holding.

Following the above transaction, shareholders in Sjóvá were:

Company	Ownership (%)
Íslandsbanki	9,30 %
SAT Holding	90,70 %

On 22 September 2009, the FME finally issued an insurance operation licence to Sjóvá and lifted the special supervision Sjóvá had been under since October 2008. The portfolio transfer appears to have taken place on 1 October 2009.

2.2.5. The State becomes Sjóvá’s biggest shareholder through an option exercised by SAT Holding

At year-end 2009, the management of claims owned by the Ministry of Finance and the Central Bank of Iceland (CBI) was merged, and transferred to a new entity, CBI asset management (ESI). From that time, ESI took over management of the claims.

On 3 May 2010, SAT Holding exercised the option to transfer 73,03 % of shares in Sjóvá to the State in lieu of repaying the debt. From that point in time, shareholders in Sjóvá are:

Company	Ownership (%)
Íslandsbanki	9,30 %
SAT Holding	17,67 %
ESI (the State)	73,03 %

3. Position of the Icelandic authorities

The Icelandic authorities are of the view that the Icelandic State has behaved as a private market investor/creditor when contributing to the rescue of Sjóvá. They claim that the State’s decision was taken following commitments by Glitnir and Íslandsbanki to contribute equity to Sjóvá amounting to ISK 2,8 billion and ISK 1,5 billion, respectively, or a total of ISK 4,4 billion, which they consider to be a substantial private investor participation amounting to 28 % of the total recapitalisation of Sjóvá.

Furthermore, the Icelandic authorities submit that the assets provided by the State were collateral that it had obtained against loans made to Landsbanki Íslands, and: ‘As such the assets were rooted in the collapse of the financial system and there was no new capital to be contributed as equity’. The Icelandic authorities further claim that: ‘Given how the claims against Askar and Landsvirkjun came into the possession of the State, and the conditions for release of such claims on the current market, by its use in the restructuring of Sjóvá, the State was acting in the same capacity and under the same conditions as a private investor. The use of the assets in question was consistent with the conduct of a private investor, endeavouring to put assets to use under prevailing market uncertainties’.

In the Icelandic authorities’ opinion, the measures undertaken by Glitnir, Íslandsbanki and the Icelandic State were an attempt to prevent a serious disruption and loss for the Icelandic economy, which would have resulted from the bankruptcy of Sjóvá.

With reference to Article 61(3)(b) and (c) of the EEA Agreement, the Icelandic authorities have furthermore submitted, should the Authority consider that the State participation in the recapitalisation of Sjóvá contained elements of State aid, that the measures are compatible with the functioning of the Agreement. They claim that the grant of aid was an emergency measure to save a financial institution whose bankruptcy would have had ‘immense spill-over effects for insurance markets as well as the economy as a whole, and (was) likely to result in economic losses for the State’. Furthermore, the Icelandic authorities claim that the intervention was based on the implementation of a restructuring plan suitable to restore the long-term viability of Sjóvá.

II. ASSESSMENT

1. The recipients of the potential aid

With transfer of bonds issued by Landsvirkjun and Askar Capital, Sjóvá and SAT Holding benefitted from a capital contribution from the State.

2. The market economy investor principle

As described above, the State provided a capital contribution to Sjóvá through a transfer of bonds (issued by Landsvirkjun and Askar Capital). This capital contribution was channelled through Glitnir’s subsidiary, SAT Holding, as the bonds first were transferred to SAT Holding, which subsequently used them as an equity contribution in Sjóvá.

If the transaction was carried out in accordance with the market economy investor principle, i.e., if the State transferred the bonds to SAT Holding on conditions that would have been acceptable for a private seller, the transaction would not involve the grant of State aid.

Considering that Glitnir Bank and Íslandsbanki approached the State after having ‘exhausted alternative market solutions to rescue the insurance operations of Sjóvá’, it was clear that corresponding market solutions were not available for Sjóvá to obtain necessary recapitalisation.

The conditions under which the bonds were transferred; payment in 18 months without interests or, alternatively, transfer of 73,03 % shareholding in Sjóvá, do not in the Authority’s preliminary view correspond to what would normally have been available on the market. The Authority recalls that at the time of the agreement, in July 2009, Iceland was undergoing a severe financial crisis. Companies in Iceland were not able to raise capital on the market. Neither SAT Holding, a subsidiary of a bank under winding-up procedure, nor a company that was in as severe financial difficulties as Sjóvá was, would have been able to raise the necessary funding on the market under the conditions the State agreed to. In principle, it is very difficult to apply the market economy investor principle to companies in difficulties (16). The Icelandic authorities have themselves acknowledged that Sjóvá was in severe financial difficulties. The company was short of ISK 15,5 billion that was required to comply with regulatory requirements of minimum equity.

Regarding the investment in new equity in Sjóvá, the Icelandic authorities have argued that there was a substantial private participation in the recapitalisation of the company, the private investors in this case being Glitnir Bank (through SAT Holding) and Íslandsbanki. However, it shall be noted first of all that at the time of conclusion of the asset transfer agreement on 20 June 2009 and the agreement on the transfer of bonds on 8 July 2009, Íslandsbanki was fully State-owned (17). Furthermore, it is the Authority’s understanding that Glitnir and Íslandsbanki were among the main creditors of Sjóvá. The State was not as such a creditor of Sjóvá. The State was not acting to protect its own assets, as it was not among the company’s creditors (18). Therefore the actions of the State in those circumstances cannot be compared with a private market investor or creditor seeking settlement of outstanding claims. Even in cases with an apparently genuine private investor behaviour from the State, the Commission has taken the view that the circumstances surrounding the financial crisis are so unusual that in general the market investor principle cannot be applied (19).

For these reasons, the Authority preliminarily concludes that the market economy investor principle cannot be applied to the State’s transfer of bonds for the recapitalisation of Sjóvá.

3. The presence of State aid

Article 61(1) of the EEA Agreement reads as follows:

‘Save as otherwise provided in this Agreement, any aid granted by EC Member States, EFTA States or through State resources in any form whatsoever which distorts or threatens to distort competition by favouring certain undertakings or the production of certain goods shall, in so far as it affects trade between Contracting Parties, be incompatible with the functioning of this Agreement.’

3.1. Presence of State resources

In this case the State contributed to the recapitalisation of Sjóvá by transferring to SAT Holding two bonds in its possession valuated by an external expert to ISK 11,6 billion (approx. EUR 76 million) with a period of grace, to be used as equity in Sjóvá. State resources were thus involved.

3.2. Favouring certain undertakings or the production of certain goods

Firstly, to constitute State aid, a measure must confer advantages that relieve undertakings of charges that are normally borne from their budgets. Secondly, the measure must be selective in that it favours ‘certain undertakings or the production of certain goods’.

According to the agreement dated 8 July 2009, described above under I.2.2.3, SAT Holding was granted a period of grace of 18 months and could pay the State for those bonds without being charged any interests for the delayed payment. More significantly, the agreement provided for the option of payment by the transfer of SAT Holding’s 73,03 % shareholding in Sjóvá to the State. Prior consent of the seller was not required to exercise this option.

Furthermore, the provisions of the agreement are such that it is not only an agreement on transfer of the bonds but ultimately an agreement that the State would inject new equity to Sjóvá amounting to the value of the bonds sold, as SAT Holding could exercise the option at any time. Intervention by the State in Sjóvá’s recapitalisation in July 2009 must therefore also be viewed as a decision by the State to inject new equity to Sjóvá and become its biggest shareholder.

It is the Authority’s understanding that alternative funding could not have been obtained from the market. Therefore, on the basis of the information at its disposal, the Authority considers that the State’s participation in the recapitalisation of Sjóvá through the transfer of bonds involved an advantage within the meaning of Article 61(1) of the EEA Agreement to the extent it made financing available and/or it reduced the financial costs for SAT Holding as well as Sjóvá.

The Authority’s view is reinforced by the fact that public policy considerations, taken together with the needs of Sjóvá, appear to have determined the State intervention, rather than the possible return for the State as an investor.

A further potential State aid measure could arise, according to the information currently available to the Authority. The presentation document prepared by Íslandsbanki in April 2009 and described above under I.2.2.2 contains Glitnir's proposal to ‘close the gap’ in Sjóvá by, as the first step, requesting the Ministry of Finance to accept that Glitnir’s security in the loan to Avant will be upgraded to second priority. According to the document, this was considered necessary for the FME to accept Glitnir’s contribution to Sjóvá’s equity. However, this appears to contradict other information from the Icelandic authorities and Sjóvá’s Articles of Association dated 20 June 2009 (see I.2.2.2 above), which refer to third parallel security in Avant portfolio for both Glitnir’s and the State’s claims. Consequently, the Icelandic authorities are invited to clarify whether and how Glitnir's proposal regarding the upgrade of its claim against Avant was actually enforced. If that was not the case, it should be clarified whether FME's acceptance of Glitnir's claim on Avant as an equity contribution to Sjóvá was based on different securities. The Icelandic authorities are also invited to submit any relevant information on other issues considered relevant for the assessment of this case.

3.3. Distortion of competition and effect on trade between the Contracting Parties

The measures under assessment involve undertakings active on markets where there is competition and trade between parties in EEA States. The measures are therefore likely to distort competition and affect trade between the Contracting Parties.

3.4. Conclusion on the presence of State aid

Based on the above, the Authority has come to the preliminary conclusion that the State’s contribution to the recapitalisation of Sjóvá through the transfer of bonds involves State aid within the meaning of Article 61(1) of the EEA Agreement.

4. Procedural requirements

The Icelandic authorities did not notify the State intervention to the Authority. The Authority therefore is of the preliminary view that the Icelandic authorities have not respected their obligations pursuant to Article 1(3) of Part I of Protocol 3.

5. Compatibility of the aid

The Icelandic authorities have submitted that their intervention, if considered to be State aid, complies with Article 61(3)(b) of the EEA Agreement as well as to the exemption in Article 61(3)(c) and the Authority’s Guidelines on aid for rescuing and restructuring firms in difficulty, which are based on the latter exemption. They consider that the measures are ‘appropriate, as they are targeted and well designed to ensure Sjóvá’s swift return to viability by the exit of all non-core business pursued by its predecessor …’. The Icelandic authorities have asserted that the financial restructuring of Sjóvá has already been completed. They argue that the company’s financial difficulties were brought about by its involvement in non-insurance related activities such as investment operations. These activities will not be pursued by the new, restructured company, which will focus on insurance operations. However, the Icelandic authorities did not notify the capital contribution and they did not provide a restructuring plan for the company. Thus, the Authority is not in the position to assess the measure under the Guidelines on aid for rescuing and restructuring firms in difficulty.

The Icelandic authorities have submitted that Sjóvá was in serious financial difficulties at the time of the State intervention. The Authority does not doubt that and understands that these difficulties were linked to those of the Milestone/Moderna Finance group. While State aid to undertakings in difficulties is normally assessed under Article 61(3)(c) of the EEA Agreement, the Authority may, under Article 61(3)(b) of the Agreement allow State aid ‘to remedy a serious disturbance in the economy of an EC Member State or an EFTA State’.

Historically, it is clear from case law that the exemption in Article 61(3)(b) of the EEA Agreement needs to be applied restrictively (20). However, following the onset of the global financial crisis in the autumn of 2008, EU governments have made available unprecedented amounts in State aid through a combination of national schemes and ad hoc interventions in financial institutions (21). This aid was assessed under a set of temporary guidelines regarding the financial crisis (22), adopted by the European Commission, and subsequently by the Authority:

—	the Banking Guidelines (‘on the application of State aid rules to measures taken in relation to financial institutions’) adopted by the Authority on 29 January 2009,

—	the Recapitalisation Guidelines (‘on the recapitalisation of financial institutions in the current financial crisis’) adopted by the Authority on 29 January 2009,

—	the Impaired Assets Guidelines (‘the Treatment of Impaired Assets in the EEA Banking Sector’) adopted by the Authority on 22 April 2009, and

—	the Restructuring Guidelines (‘the return to viability and the assessment of restructuring in the financial sector in the current crisis under the State aid rules’) adopted by the Authority on 25 November 2009 (23).

It remains to be determined in the course of the investigation initiated by this decision whether and to what extent guidelines based on Article 61(3)(b) of the EEA Agreement in relation to the financial crisis are relevant in the case of an ailing insurance company such as Sjóvá. The Icelandic authorities have not put forward any information specific to this case to substantiate their view that the measure should be assessed as a measure to remedy a serious disturbance in the economy. They have limited their reasoning to referring to the widely documented and evidenced effects of the financial difficulties of Iceland, and referred to an assessment of the FME on the grave consequences of not rescuing the insurance part of Sjóvá, without this assessment being provided to the Authority.

The Icelandic authorities have not submitted information to demonstrate that the systemic effects that might have resulted from a bankruptcy of Sjóvá could have reached a size constituting ‘a serious disturbance in the economy’ of Iceland within the meaning of Article 61(3)(b) of the EEA Agreement. Limited information has been submitted regarding the operations of Sjóvá; on the causes of the difficulties and the restructuring itself. This information is not sufficient to enable the Authority to assess the measure under Article 61(3)(b) and the financial crisis guidelines.

In the case at hand, neither an exemption under Article 61(3)(b) nor (c) of the EEA Agreement, and application of the relevant guidelines based on these provisions, can be excluded at this stage. However, the information provided by the Icelandic authorities so far is too limited to allow the Authority to assess whether the measure would be compatible under these exemptions.

Based on the above, the Authority is not in a position to establish whether the State participation in recapitalising Sjóvá involves measures that can be approved under Article 61(3)(b) or (c) of the EEA Agreement.

With reference to the considerations above, the Authority invites the Icelandic authorities to submit any information and documentation relevant to determine whether the aid in question can be assessed on the basis of Article 61(3)(b) and the financial crisis guidelines or Article 61(3)(c) and the Guidelines on aid for rescuing and restructuring firms in difficulty.

6. Conclusion

Based on the information submitted by the Icelandic authorities, the Authority has come to the preliminary conclusion that the Icelandic State’s participation in the recapitalisation of the insurance company Sjóvá constitute aid within the meaning of Article 61(1) of the EEA Agreement. Furthermore, the Authority has doubts as to weather these measures comply with Article 61(3) of the EEA Agreement, in conjunction with the requirements laid down in the financial crisis guidelines and the Rescue and restructuring aid guidelines. The Authority, therefore, has doubts as to whether the above measures are compatible with the functioning of the EEA Agreement.

Consequently, and in accordance with Article 4(4) of Part II of Protocol 3, the Authority is obliged to open the formal investigation procedure provided for in Article 1(2) of Part I of Protocol 3. The decision to open a formal investigation procedure is without prejudice to the final decision of the Authority, which may conclude that the measures in question are compatible with the functioning of the EEA Agreement.

In light of the foregoing considerations, the Authority, acting under the procedure laid down in Article 1(2) of Part I of Protocol 3, invites the Icelandic authorities to submit their comments, as well as all documents, information and data needed for assessment of the compatibility of the State participation in the recapitalisation in Sjóvá, within one month of the date of receipt of this Decision.

In light of the foregoing considerations, within one month of receipt of this Decision, the Authority request the Icelandic authorities to provide all documents, information and data needed for assessment of the compatibility of the State intervention in Sjóvá.

The Authority requests the Icelandic authorities to immediately forward a copy of this decision to the potential recipients of the aid.

The Authority must remind the Icelandic authorities that, according to Article 14 of Part II of Protocol 3, any incompatible aid unlawfully granted to the beneficiaries will have to be recovered, unless, exceptionally, such recovery would be contrary to a general principle of EEA law,

HAS ADOPTED THIS DECISION:

Article 1

The formal investigation procedure provided for in Article 1(2) of Part I of Protocol 3 is opened into the participation of the Icelandic State in the recapitalisation of Sjóvá insurance company.

Article 2

The Icelandic authorities are invited, pursuant to Article 6(1) of Part II of Protocol 3, to submit their comments on the opening of the formal investigation procedure within one month from the notification of this Decision.

Article 3

The Icelandic authorities are requested to provide within one month from notification of this Decision, all documents, information and data needed for assessment of the compatibility of the aid measure.

Article 4

This Decision is addressed to the Republic of Iceland.

Article 5

Only the English language version of this Decision is authentic.

Decision made in Brussels, on 22 September 2010.

For the EFTA Surveillance Authority

Per SANDERUD

President

Sverrir Haukur GUNNLAUGSSON

College Member

(1) Available at: http://www.eftasurv.int/state-aid/legal-framework/state-aid-guidelines/

(2) According to a memorandum from the Financial Supervisory Authority (FME) dated 29 June 2009, the market shares of insurance companies in Iceland, based on their share in total premium income, was at the time as follows: Vátryggingafélag Íslands (VÍS) 35,3 %, Sjóvá 29,5 %, Tryggingamiðstöðin (TM) 27 % and Vörður 8 %.

(3) Until 2006, the bank was named Íslandsbanki, when its name was changed to Glitnir banki. Following its collapse in October 2008, Glitnir has been managed by a Resolution Committee and has entered a winding-up procedure. In October 2008, a new bank was founded under emergency legislation to take over domestic assets and liabilities of Glitnir Bank. That bank was initially named Nýi Glitnir, but its name was changed to Íslandsbanki in February 2009.

(4) Moderna Finance AB was a Swedish holding company owned by the Icelandic company Milestone hf. While Moderna Finance acquired financial undertakings in Sweden and Luxembourg, its biggest Icelandic assets were Sjóvá and the investment bank Askar Capital hf. The car financing company Avant is a subsidiary of Askar Capital. Milestone and affiliated companies were for a period among the major shareholders in Glitnir Bank, achieving their highest share of ownership of 16-18 % of total shares in Glitnir in early 2007. Following Milestone’s acquisition of Sjóvá and a major change of the ownership structure in Glitnir, Milestone’s holdings in Glitnir declined. Milestone was also among the biggest borrowers from Glitnir. Further information on Sjóvá and Milestone and their ties with Glitnir Bank are available in the report of the Icelandic Parliament’s Special Investigation Commission (SIC) available at http://rna.althingi.is/ (Icelandic version) and http://sic.althingi.is/ (excerpts in English).

(5) Minimum guarantee fund of ISK 2 billion as defined in the Icelandic legislation.

(6) Now Article 86 of Act No 56/2010.

(7) The role of the Special Prosecutor is to investigate suspicions of criminal actions in relation to the collapse of the Icelandic banks according to Act No 135/2008.

(8) Together with other Icelandic subsidiaries of Moderna Finance AB: Askar Capital and its subsidiary, Avant.

(9) The Authority assumes that Íslandsbanki became involved as it was also a major creditor of Sjóvá.

(10) An unregistered company to be incorporated under Icelandic law.

(11) Subject to FME’s approval, which was granted on 22 September 2009, see below.

(12) According to an FME memorandum dated 29 June 2009, the meeting took place on Saturday 27 June 2009. The Prime Minister and the Minister for Finance took part in the meeting together with their assistants. Other participants were the Chairman of the Board of Directors of FME and the two FME officials who wrote the memorandum. The Authority has no information concerning the extent to which the State had been involved before this date other than the presentation given to the Ministry of Finance in April 2009. Yet the FME memorandum refers to a close cooperation between Glitnir, Íslandsbanki and the Ministry for Finance and refers to a memorandum from the Minister for Finance dated 26 June 2009 and a memorandum dated 27 June 2009 on the insurance company. The Authority has not received these memoranda.

(13) For the purpose of this decision, the assets transferred to SAT Holding by the State will be referred to as bonds.

(14) The Icelandic authorities have not yet provided the Authority with a copy of the valuation, referred to in the agreement.

(15) See footnote 4 above.

(16) See the Authority’s guidelines on aid for rescuing and restructuring firms in difficulty. See amongst others, Commission Decision C 4/10 (ex NN 64/09) — France, aid in favour of Trèves.

(17) The change of ownership of Íslandsbanki took place on 13 October 2009, when the Glitnir Resolution Committee decided, on behalf of its creditors, to exercise the option provided for in its agreement with the Icelandic State and take over 95 % of share capital in Íslandsbanki.

(18) It should be noted that both a press release issued by the Resolution Committee of Glitnir on 8 July 2009 (http://www.glitnirbank.com) and a press release published by Sjóvá on the same day (http://www.sjova.is) explicitly state that the State was protecting its own claims against Sjóvá: ‘With its participation, the government intends to protect the State’s claims against Sjóvá, as well as the interests of a large number of insurance customers’. However, in an email which the Icelandic authorities sent to the Authority on 25 March 2010 (Event 551375) it was clarified that the Icelandic State never had any claims against Sjóvá, but only against Askar Capital.

(19) See, inter alia, Commission Decision N 69/09 Sweden — Recapitalisation scheme for fundamentally sound banks.

(20) Case law stresses that the exemption needs to be applied restrictively and must tackle a disturbance in the entire economy of a Member State (and not a sector or a region), cf. Joined Cases T-132/96 and T-143/96 Freistaat Sachsen and Volkswagen AG Commission [1999] ECR II-3663, p. 167. Followed in Commission Decision in Case C-47/1996 Crédit Lyonnais, OJ 1998 L 221/28, point 10.1, Commission Decision in Case C 28/02 Bankgesellshaft Berlin, OJ 2005 L 116, p. 1, points 153 et seq and Commission Decision in Case C 50/06 BAWAG, point 166. See Commission Decision of 5 December 2007 in Case NN 70/07, Northern Rock (OJ C 43, 16.2.2008, p. 1), Commission Decision 30 April 2008 in Case NN 25/08, Rescue aid to WestLB (OJ C 189, 26.7.2008, p. 3), Commission Decision of 4 June 2008 in Case C 9/08 SachsenLB (OJ C 71, 18.3.2008, p. 14).

(21) Between October 2008 and April 2010, EU governments made available EUR 4,131 trillion in crisis aid through a combination of national schemes and ad hoc interventions — an amount equivalent to 32,5 % of EU-27 GDP, see State Aid Scoreboard, Table 1 and Annex 3. The figure only includes aid to financial services sector, not general aid measures designed to stimulate the ‘real’ economy.

(22) Here, referred to together as the ‘financial crisis guidelines’.

(23) The full text of the Guidelines can be found at http://www.eftasurv.int/state-aid/legal-framework/state-aid-guidelines/

16.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 341/26

Decyzje Wspólnego Komitetu EOG, w odniesieniu do których spełniono wymogi konstytucyjne zgodnie z art. 103 Porozumienia EOG

2010/C 341/08

Od marca 2000 r. w decyzjach Wspólnego Komitetu EOG wskazuje się w przypisie, czy data ich wejścia w życie zależy od spełnienia wymogów konstytucyjnych przez którąkolwiek z Umawiających się Stron. Wymogi takie zgłoszono w odniesieniu do decyzji wymienionych poniżej. Odpowiednie Umawiające się Strony poinformowały już pozostałe Umawiające się Strony o tym, że zakończyły procedury wewnętrzne. Terminy wejścia w życie decyzji podano w tabeli.

Numer decyzji	Data przyjęcia	Adres publikacyjny	Uwzględnione akty prawne	Data wejścia w życie
20/2007	27.4.2007	9.8.2007 Dz.U. L 209, s. 36 Suplement nr 38, s. 25	Dyrektywa 2006/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. zmieniająca dyrektywy Rady 78/660/EWG w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, 83/349/EWG w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych, 86/635/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych zakładów ubezpieczeń	1.8.2010
127/2007	28.9.2007	21.2.2008 Dz.U. L 47, s. 58 Suplement nr 9, s. 44	Dyrektywa 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie celowego uwolnienia genetycznie modyfikowanych organizmów do środowiska naturalnego i uchylenia dyrektywy Rady 90/220/EWG Decyzja Komisji 2002/623/WE z dnia 24 lipca 2002 r. ustanawiająca noty wyjaśniające uzupełniające załącznik II do dyrektywy 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego oraz Rady w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów genetycznie zmodyfikowanych i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG Decyzja Rady 2002/811/WE z dnia 3 października 2002 r. ustanawiająca noty wyjaśniające uzupełniające załącznik VII do dyrektywy 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów genetycznie zmodyfikowanych i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG Decyzja Rady 2002/812/WE z dnia 3 października 2002 r. ustanawiająca zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady formularz streszczenia zgłoszenia odnoszącego się do wprowadzania do obrotu organizmów zmodyfikowanych genetycznie w charakterze lub w składzie produktów Decyzja Rady 2002/813/WE z dnia 3 października 2002 r. ustanawiająca zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady formularz syntezy zgłoszenia dotyczącego zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów genetycznie zmodyfikowanych do celów innych niż ich wprowadzanie do obrotu Decyzja Komisji 2003/701/WE z dnia 29 września 2003 r. ustanawiająca zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady formularz w odniesieniu do przedstawiania wyników zamierzonego uwalniania do środowiska zmodyfikowanych genetycznie roślin wyższych do celów innych niż wprowadzanie do obrotu Decyzja Komisji 2004/204/WE z dnia 23 lutego 2004 r. ustanawiająca szczegółowe regulacje dotyczące funkcjonowania rejestrów przeznaczonych do wprowadzania informacji w sprawie genetycznych modyfikacji GMO, przewidzianych w dyrektywie 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady	1.11.2010
133/2007	26.10.2007	10.4.2008 Dz.U. L 100, s. 27 Suplement nr 19, s. 34	Brak aktów	1.5.2010
134/2007	26.10.2007	10.4.2008 Dz.U. L 100, s. 33 Suplement nr 19, s. 39	Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1304/2003 z dnia 23 lipca 2003 r. w sprawie procedury stosowanej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności do kierowanych do niego wniosków o wydanie opinii naukowej Rozporządzenie (WE) nr 1642/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Decyzja Komisji 2004/478/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotycząca przyjęcia planu ogólnego zarządzania kryzysami żywnościowymi/ paszowymi Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2230/2004 z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia (WE) nr 178/2002 dotyczącego sieci organizacji zajmujących się dziedzinami wchodzącymi w zakres misji Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności Rozporządzenie Komisji (WE) nr 575/2006 z dnia 7 kwietnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do liczby i nazw stałych paneli naukowych Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności Decyzja Rady 2006/478/WE z dnia 19 czerwca 2006 r. w sprawie mianowania połowy członków zarządu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności	1.5.2010
135/2007	26.10.2007	10.4.2008 Dz.U. L 100, s. 44 Suplement nr 19, s. 51	Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi Dyrektywa 2002/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2002 r. zmieniająca dyrektywy Rady 90/425/EWG i 92/118/EWG w odniesieniu do wymagań zdrowotnych wobec produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 808/2003 z dnia 12 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające przepisy zdrowotne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi Rozporządzenie Komisji (WE) nr 809/2003 z dnia 12 maja 2003 r. dotyczące środków przejściowych zgodnych z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do standardów przetwarzania materiału kategorii 3 i nawozu naturalnego stosowanych w kompostowniach Rozporządzenie Komisji (WE) nr 810/2003 z dnia 12 maja 2003 r. dotyczące środków przejściowych zgodnych z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do standardów przetwarzania materiału kategorii 3 i nawozu naturalnego stosowanych w zakładach wytwarzających biogaz Rozporządzenie Komisji (WE) nr 811/2003 z dnia 12 maja 2003 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zakazu powtórnego przetwarzania wewnątrzgatunkowego ryb, składowania lub spopielania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz niektórych środków przejściowych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 446/2004 z dnia 10 marca 2004 r. uchylające decyzje dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 668/2004 z 10 marca 2004 r. zmieniające niektóre załączniki do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady, dotyczące importu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich Rozporządzenie Komisji (WE) nr 878/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustalające środki przejściowe zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 dla niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego sklasyfikowanych jako surowce kategorii 1 i 2 i przeznaczone do celów technicznych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 92/2005 z dnia 19 stycznia 2005 r. wdrażające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające sposoby usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i zmieniające jego załącznik VI w odniesieniu do przetwarzania biogazu i wytopionych tłuszczów Rozporządzenie Komisji (WE) nr 93/2005 z dnia 19 stycznia 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie przetwarzania produktów ubocznych otrzymywanych z ryb oraz dokumentów handlowych dotyczących transportu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2067/2005 z dnia 16 grudnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 92/2005 w odniesieniu do alternatywnych sposobów usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 209/2006 z dnia 7 lutego 2006 r. zmieniające rozporządzenia (WE) nr 809/2003 oraz rozporządzenia (WE) nr 810/2003 w zakresie przedłużenia okresu obowiązywania środków przejściowych dla kompostowni i wytwórni biogazu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1192/2006 z dnia 4 sierpnia 2006 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wykazów zakładów zatwierdzonych w państwach członkowskich Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1678/2006 z dnia 14 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 92/2005 w odniesieniu do alternatywnych sposobów usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1877/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 878/2004 ustalające środki przejściowe zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 dla niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego sklasyfikowanych jako surowce kategorii 1 i 2 i przeznaczone do celów technicznych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2007/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r. wprowadzające w życie rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie przywozu i tranzytu niektórych produktów pośrednich otrzymanych z surowca kategorii 3 do wykorzystania w celach technicznych w wyrobach medycznych, diagnostyce in vitro i odczynnikach laboratoryjnych oraz zmieniające wymienione rozporządzenie	1.5.2010
136/2007	26.10.2007	10.4.2008 Dz.U. L 100, s. 49 Suplement nr 19, s. 55	Decyzja Komisji 2003/322/WE z dnia 12 maja 2003 r. wykonującą rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do karmienia niektórych ptaków padlinożernych niektórymi surowcami kategorii 1 Decyzja Komisji 2003/324/WE z dnia 12 maja 2003 r. w odniesieniu do odstępstwa od zakazu powtórnego przetworzenia wewnątrzgatunkowego zwierząt futerkowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady Decyzja Komisji 2004/407/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie przejściowych zasad sanitarnych i certyfikacji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przywozu żelatyny fotograficznej z niektórych krajów trzecich Decyzja Komisji 2004/434/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. dostosowująca decyzję 2003/324/WE w odniesieniu do odstępstwa od zakazu powtórnego przetworzenia wewnątrzgatunkowego zwierząt futerkowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady, w związku z przystąpieniem Estonii Decyzja Komisji 2004/455/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. dostosowująca decyzję 2003/322/WE wykonującą rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do karmienia niektórych ptaków padlinożernych niektórymi surowcami kategorii 1 w następstwie przystąpienia Cypru Rozporządzenie Komisji (WE) nr 79/2005 z dnia 19 stycznia 2005 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wykorzystywania mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka, określonych jako surowiec kategorii 3 w tym rozporządzeniu Rozporządzenie Komisji (WE) nr 416/2005 z dnia 11 marca 2005 r. zmieniające załącznik XI do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przywozu z Japonii niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do celów technicznych Decyzja Komisji 2005/830/WE z dnia 25 listopada 2005 r. zmieniająca decyzję 2003/322/WE w odniesieniu do karmienia niektórych ptaków padlinożernych określonymi surowcami kategorii 1 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 181/2006 z dnia 1 lutego 2006 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 w odniesieniu do nawozów organicznych i dodatków do wzbogacania gleby innych niż nawóz naturalny oraz zmieniające to rozporządzenie Rozporządzenie Komisji (WE) nr 197/2006 z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie przejściowych środków na mocy rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 w odniesieniu do gromadzenia, transportu, obróbki, wykorzystania lub usuwania wycofanych środków spożywczych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 208/2006 z dnia 7 lutego 2006 r. zmieniające załączniki VI i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie norm przetwarzania dla wytwórni biogazu i kompostowni oraz wymagań dotyczących obornika Decyzja Komisji 2006/311/WE z dnia 21 kwietnia 2006 r. zmieniająca decyzję Komisji 2004/407/WE w odniesieniu do przywozu żelatyny fotograficznej	1.5.2010
137/2007	26.10.2007	10.4.2008 Dz.U. L 100, s. 53 Suplement nr 19, s. 58	Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi Dyrektywa 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylająca niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zmieniająca dyrektywy Rady 89/662/EWG i 92/118/EWG oraz decyzję Rady 95/408/WE Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1688/2005 z dnia 14 października 2005 r. wprowadzające w życie rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do specjalnych gwarancji dotyczących Salmonelli związanych z wysyłkami niektórych mięs i jaj do Finlandii i Szwecji Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2074/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r. ustanawiające środki wykonawcze w odniesieniu do niektórych produktów objętych rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 i do organizacji urzędowych kontroli na mocy rozporządzeń (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004, ustanawiające odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i zmieniające rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2075/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włosieni (Trichinella) w mięsie Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2076/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r. ustanawiające środki przejściowe do celów wdrożenia rozporządzeń (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 401/2006 z dnia 23 lutego 2006 r. ustanawiające metody pobierania próbek i analizy do celów urzędowej kontroli poziomów mikotoksyn w środkach spożywczych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 776/2006 z dnia 23 maja 2006 r. zmieniające załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wspólnotowych laboratoriów referencyjnych Decyzja Komisji 2006/677/WE z dnia 29 września 2006 r. określająca wytyczne ustanawiające kryteria przeprowadzania audytów zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1662/2006 z dnia 6 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1663/2006 z dnia 6 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1664/2006 z dnia 6 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2074/2005 w odniesieniu do środków wykonawczych, dotyczące niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i uchylające niektóre środki wykonawcze Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1665/2006 z dnia 6 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2075/2005 ustanawiające szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włosieni (Trichinella) w mięsie Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1666/2006 z dnia 6 listopada 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2076/2005 ustanawiające środki przejściowe do celów wdrożenia rozporządzeń (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady Decyzja Komisji 2006/765/WE z dnia 6 listopada 2006 r. uchylająca niektóre akty wykonawcze dotyczące higieny środków spożywczych i zasad sanitarnych regulujących produkcję i wprowadzanie do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi	1.5.2010
138/2007	26.10.2007	10.4.2008 Dz.U. L 100, s. 62 Suplement nr 19, s. 66	Rozporządzenie (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 stycznia 2005 r. ustanawiające wymagania dotyczące higieny pasz	1.5.2010
141/2007	26.10.2007	10.4.2008 Dz.U. L 100, s. 68 Suplement nr 19, s. 69	Dyrektywa 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz uchylająca dyrektywę 91/157/EWG	1.11.2010
1/2008	1.2.2008	12.6.2008 Dz.U. L 154, s. 1 Suplement nr 33, s. 1	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1882/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustanawiające metody pobierania próbek i analizy do celów urzędowej kontroli poziomu azotanów w niektórych środkach spożywczych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 333/2007 z dnia 28 marca 2007 r. ustanawiające metody pobierania próbek i metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów ołowiu, kadmu, rtęci, cyny nieorganicznej, 3-MCPD i benzo[a]pirenu w środkach spożywczych Decyzja Komisji 2007/363/WE z dnia 21 maja 2007 r. w sprawie wytycznych dla pomocy państwom członkowskim w sporządzeniu jednolitego zintegrowanego wieloletniego krajowego planu kontroli przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady	1.5.2010
42/2008	25.4.2008	21.8.2008 Dz.U. L 223, s. 33 Suplement nr 52, s. 6	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 646/2007 z dnia 12 czerwca 2007 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wspólnotowego celu ograniczenia częstości występowania Salmonella enteritidis i Salmonella typhimurium u brojlerów i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1091/2005 Decyzja Komisji 2007/407/WE z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie zharmonizowanego monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w przypadku Salmonella u drobiu i świń Decyzja Komisji 2007/411/WE z dnia 14 czerwca 2007 r. zakazująca wprowadzania do obrotu produktów pochodzących od bydła urodzonego lub hodowanego w Zjednoczonym Królestwie przed dniem 1 sierpnia 1996 r. do jakichkolwiek celów i zwalniająca takie zwierzęta z niektórych środków kontroli i zwalczania ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 oraz uchylająca decyzję 2005/598/WE Decyzja Komisji 2007/453/WE z dnia 29 czerwca 2007 r. ustanawiająca status BSE państw członkowskich i krajów trzecich lub ich regionów zgodnie z ryzykiem wystąpienia BSE Decyzja Komisji 2007/570/WE z dnia 20 sierpnia 2007 r. zmieniająca decyzję 2003/634/WE zatwierdzającą programy w celu uzyskania statusu zatwierdzonych stref i zatwierdzonych hodowli w strefach niezatwierdzonych w odniesieniu do wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) i zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (IHN)	1.5.2010
46/2008	25.4.2008	21.8.2008 Dz.U. L 223, s. 40 Suplement nr 52, s. 13	Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności Rozporządzenie (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji Dyrektywa Rady 2007/61/WE z dnia 26 września 2007 r. zmieniająca dyrektywę 2001/114/WE odnoszącą się do niektórych rodzajów częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego przeznaczonego do spożycia przez ludzi	1.5.2010
58/2008	25.4.2008	21.8.2008 Dz.U. L 223, s. 58 Suplement nr 52, s. 31	Dyrektywa 2007/63/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. zmieniająca dyrektywy Rady 78/855/EWG oraz 82/891/EWG w odniesieniu do wymogu sprawozdania niezależnego biegłego w przypadku łączenia spółek akcyjnych lub ich podziału	1.12.2009
59/2008	25.4.2008	21.8.2008 Dz.U. L 223, s. 60 Suplement nr 52, s. 33	Dyrektywa 2007/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie wykonywania niektórych praw akcjonariuszy spółek notowanych na rynku regulowanym	1.11.2010
65/2008	6.6.2008	25.9.2008 Dz.U. L 257, s. 27 Suplement nr 58, s. 9	Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (wersja przeredagowana) Dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (wersja przeredagowana)	1.11.2010
66/2008	6.6.2008	25.9.2008 Dz.U. L 257, s. 29 Suplement nr 58, s. 11	Dyrektywa Komisji 2007/18/WE z dnia 27 marca 2007 r. zmieniająca dyrektywę 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie włączenia niektórych instytucji do zakresu jej stosowania lub wyłączenia niektórych instytucji z zakresu jej stosowania oraz w zakresie traktowania ekspozycji wobec banków rozwoju wielostronnego	1.11.2010
73/2008	6.6.2008	25.9.2008 Dz.U. L 257, s. 37 Suplement nr 58, s. 19	Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów	1.4.2010
79/2008	4.7.2008	23.10.2008 Dz.U. L 280, s. 7 Suplement nr 64, s. 1	Dyrektywa 2007/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. zmieniająca dyrektywę Rady 92/49/EWG oraz dyrektywy 2002/83/WE, 2004/39/WE, 2005/68/WE i 2006/48/WE w zakresie zasad proceduralnych i kryteriów oceny stosowanych w ramach oceny ostrożnościowej przypadków nabycia lub zwiększenia udziałów w podmiotach sektora finansowego	1.11.2010
95/2008	26.9.2008	20.11.2008 Dz.U. L 309, s. 12 Suplement nr 70, s. 1	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 688/2006 z dnia 4 maja 2006 r. zmieniające załączniki III oraz XI do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 w odniesieniu do monitorowania pasażowalnych encefalopatii gąbczastych oraz materiału szczególnego ryzyka w przypadku bydła w Szwecji Rozporządzenie Komisji (WE) nr 722/2007 z dnia 25 czerwca 2007 r. zmieniające załączniki II, V, VI, VIII, IX i XI do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii Rozporządzenie Komisji (WE) nr 727/2007 z 26 czerwca 2007 r. zmieniające załączniki I, III, VII i X do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1275/2007 z dnia 29 października 2007 r. zmieniające załącznik IX do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii Decyzja Komisji 2007/667/WE z dnia 15 października 2007 r. zezwalająca na wykorzystanie zagrożonego bydła do końca okresu produkcyjnego w Niemczech po oficjalnym potwierdzeniu obecności BSE	1.5.2010
101/2008	26.9.2008	20.11.2008 Dz.U. L 309, s. 24 Suplement nr 70, s. 12	Rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego	1.4.2010
109/2008	26.9.2008	20.11.2008 Dz.U. L 309, s. 39 Suplement nr 70, s. 28	Należy rozszerzyć współpracę pomiędzy Umawiającymi się Stronami Porozumienia w celu włączenia decyzji Komisji 2008/49/WE z dnia 12 grudnia 2007 r. w sprawie wdrożenia systemu wymiany informacji rynku wewnętrznego (IMI) pod względem ochrony danych osobowych	9.9.2010
112/2008	7.11.2008	18.12.2008 Dz.U. L 339, s. 100 Suplement nr 79, s. 8	Rozporządzenie (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych	1.4.2010
122/2008	7.11.2008	18.12.2008 Dz.U. L 339, s. 114 Suplement nr 79, s. 23	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1379/2007 z dnia 26 listopada 2007 r. zmieniające załączniki IA, IB, VII i VIII do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przemieszczania odpadów w celu uwzględnienia postępu technicznego oraz zmian ustanowionych na mocy konwencji bazylejskiej	1.4.2010
20/2009	5.2.2009	19.3.2009 Dz.U. L 73, s. 59 Suplement nr 16, s. 30	Decyzja Komisji 2008/627/WE z dnia 29 lipca 2008 r. dotycząca okresu przejściowego w odniesieniu do działalności w zakresie rewizji finansowej biegłych rewidentów i jednostek audytorskich z niektórych krajów trzecich	1.11.2009
21/2009	17.3.2009	28.5.2009 Dz.U. L 130, s. 1 Suplement nr 28, s. 1	Rozporządzenie (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1082/2003 z dnia 23 czerwca 2003 r. ustanawiające szczegółowe zasady w celu wykonania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie minimalnego poziomu kontroli przeprowadzanych w ramach systemu identyfikacji i rejestracji bydła Rozporządzenie Komisji (WE) nr 499/2004 z dnia 17 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1082/2003 w zakresie terminu i wzoru sprawozdań w sektorze bydła Rozporządzenie Komisji (WE) nr 911/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie kolczyków, paszportów i rejestrów gospodarstw Rozporządzenie Komisji (WE) nr 644/2005 z dnia 27 kwietnia 2005 r. ustanawiające specjalny system identyfikacji bydła trzymanego w celach kulturalnych i historycznych w oficjalnie zatwierdzonych gospodarstwach, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady Decyzja Komisji 2004/764/WE z dnia 22 października 2004 r. dotycząca przedłużenia maksymalnego okresu ustanowionego na kolczykowanie w odniesieniu do niektórych sztuk bydła hodowanych w rezerwatach przyrody w Niderlandach Decyzja Komisji 2006/28/WE z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie przedłużenia maksymalnego okresu stosowania kolczyków u bydła Decyzja Komisji 2006/132/WE z dnia 13 lutego 2006 r. uznająca w pełni operacyjny charakter włoskiej bazy danych bydła	1.5.2010
30/2009	17.3.2009	28.5.2009 Dz.U. L 130, s. 23 Suplement nr 28, s. 21	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1494/2007 z dnia 17 grudnia 2007 r. określające, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, formę etykiet oraz dodatkowe wymogi dotyczące etykietowania produktów i urządzeń zawierających niektóre fluorowane gazy cieplarniane Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1497/2007 z dnia 18 grudnia 2007 r. ustanawiające zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady standardowe wymogi w zakresie kontroli szczelności w odniesieniu do stacjonarnych systemów ochrony przeciwpożarowej zawierających niektóre fluorowane gazy cieplarniane Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1516/2007 z dnia 19 grudnia 2007 r. ustanawiające zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady standardowe wymogi w zakresie kontroli szczelności w odniesieniu do stacjonarnych urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła zawierających niektóre fluorowane gazy cieplarniane	1.4.2010
41/2009	24.4.2009	25.6.2009 Dz.U. L 162, s. 16 Suplement nr 33, s. 1	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1237/2007 z dnia 23 października 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzję 2006/696/WE w odniesieniu do wprowadzania na rynek jaj pochodzących ze stad kur niosek zakażonych salmonellą Rozporządzenie Rady (WE) nr 1560/2007 z dnia 17 grudnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 21/2004 w odniesieniu do daty wprowadzenia elektronicznej identyfikacji owiec i kóz Decyzja Komisji 2007/616/WE z dnia 5 września 2007 r. zmieniająca decyzje 2001/881/WE i 2002/459/WE w odniesieniu do wykazu punktów kontroli granicznej Decyzja Komisji 2007/843/WE z dnia 11 grudnia 2007 r. dotycząca zatwierdzenia programów zwalczania salmonelli w stadach hodowlanych gatunku Gallus gallus w niektórych krajach trzecich zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniające decyzję 2006/696/WE w odniesieniu do pewnych wymagań zdrowia publicznego w przywozie drobiu i jaj wylęgowych Decyzja Komisji 2007/848/WE z dnia 11 grudnia 2007 r. zatwierdzająca niektóre krajowe programy zwalczania salmonelli w stadach kur niosek gatunku Gallus gallus Decyzja Komisji 2007/849/WE z dnia 12 grudnia 2007 r. zatwierdzająca zmiany w krajowym programie zwalczania salmonelli w stadach hodowlanych gatunku Gallus gallus przedstawionym przez Finlandię Decyzja Komisji 2007/873/WE z dnia 18 grudnia 2007 r. zatwierdzająca krajowy program zwalczania salmonelli w stadach hodowlanych gatunku Gallus gallus przedstawiony przez Bułgarię Decyzja Komisji 2007/874/WE z dnia 18 grudnia 2007 r. zatwierdzająca krajowy program zwalczania salmonelli w stadach hodowlanych gatunku Gallus gallus przedstawiony przez Rumunię	1.5.2010
45/2009	9.6.2009	25.6.2009 Dz.U. L 162, s. 23 Suplement nr 33, s. 8	Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie usług na rynku wewnętrznym	1.5.2010
52/2009	24.4.2009	25.6.2009 Dz.U. L 162, s. 34 Suplement nr 33, s. 23	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 669/2008 z dnia 15 lipca 2008 r. uzupełniające załącznik IC do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przemieszczania odpadów	1.4.2010
61/2009	29.5.2009	3.9.2009 Dz.U. L 232, s. 13 Suplement nr 47, s. 14	Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków Dyrektywa 2004/27/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniająca dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi Dyrektywa 2004/28/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniająca dyrektywę 2001/82/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych Dyrektywa 2004/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. zmieniająca dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu dotyczącego produktów leczniczych stosowanych u ludzi, w odniesieniu do tradycyjnych ziołowych produktów leczniczych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2049/2005 z dnia 15 grudnia 2005 r. ustanawiające, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady, zasady dotyczące wnoszenia opłat na rzecz Europejskiej Agencji Leków i pozyskiwania od niej pomocy administracyjnej przez mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa Rozporządzenie Komisji (WE) nr 507/2006 z dnia 29 marca 2006 r. w sprawie warunkowego dopuszczenia do obrotu produktów leczniczych stosowanych u ludzi wchodzących w zakres rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady	23.12.2009
62/2009	29.5.2009	3.9.2009 Dz.U. L 232, s. 18 Suplement nr 47, s. 18	Dyrektywa Komisji 2005/28/WE z dnia 8 kwietnia 2005 r. ustalająca zasady oraz szczegółowe wytyczne dobrej praktyki klinicznej w odniesieniu do badanych produktów leczniczych przeznaczonych do stosowania u ludzi, a także wymogi zatwierdzania produkcji oraz przywozu takich produktów Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1277/2005 z dnia 27 lipca 2005 r. ustanawiające przepisy wykonawcze dotyczące rozporządzenia (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prekursorów narkotykowych i rozporządzenia Rady (WE) nr 111/2005 określającego zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi Rozporządzenie Rady (WE) nr 1905/2005 z dnia 14 listopada 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 297/95 w sprawie opłat wnoszonych na rzecz Europejskiej Agencji Leków	1.3.2010
107/2009	22.10.2009	17.12.2009 Dz.U. L 334, s. 4 Suplement nr 68, s. 4	Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 544/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 717/2007 w sprawie roamingu w publicznych sieciach telefonii ruchomej wewnątrz Wspólnoty oraz dyrektywę 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej	1.4.2010
116/2009	22.10.2009	17.12.2009 Dz.U. L 334, s. 19 Suplement nr 68, s. 19	Zalecenie Komisji 2009/385/WE z dnia 30 kwietnia 2009 r. uzupełniające zalecenia 2004/913/WE i 2005/162/WE w sprawie systemu wynagrodzeń dyrektorów spółek notowanych na rynku regulowanym	1.11.2010
129/2009	4.12.2009	11.3.2010 Dz.U. L 62, s. 18 Suplement nr 12, s. 17	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 658/2007 z dnia 14 czerwca 2007 r. dotyczące kar finansowych nakładanych za naruszenie pewnych obowiązków w związku z pozwoleniami na dopuszczenie do obrotu wydawanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady	1.8.2010
150/2009	4.12.2009	11.3.2010 Dz.U. L 62, s. 51 Suplement nr 12, s. 50	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 308/2009 z dnia 15 kwietnia 2009 r. zmieniające, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, załączniki IIIA i VI do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przemieszczania odpadów	1.4.2010
160/2009	4.12.2009	11.3.2010 Dz.U. L 62, s. 67 Suplement nr 12, s. 65	Należy rozszerzyć współpracę pomiędzy Umawiającymi się Stronami Porozumienia w celu włączenia rozporządzenia Rady (WE) nr 2062/94 z dnia 18 lipca 1994 r. ustanawiającego Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy, zmienionego rozporządzeniami Rady (WE) nr 1643/95, (WE) nr 1654/2003 oraz (WE) nr 1112/2005	15.4.2010
7/2010	29.1.2010	22.4.2010 Dz.U. L 101, s. 14 Suplement nr 19, s. 14	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 506/2007 z dnia 8 maja 2007 r. nakładające na importerów lub producentów niektórych substancji priorytetowych wymagania w zakresie informacji i badań zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93 w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje Rozporządzenie Komisji (WE) nr 465/2008 z dnia 28 maja 2008 r. nakładające zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93 obowiązki w zakresie przeprowadzania badań i przedstawiania informacji na importerów i producentów określonych substancji uznanych za trwałe, wykazujące zdolność do bioakumulacji i toksyczne oraz ujętych w Europejskim spisie istniejących substancji chemicznych o znaczeniu handlowym Rozporządzenie Komisji (WE) nr 466/2008 z dnia 28 maja 2008 r. nakładające na importerów i producentów niektórych substancji priorytetowych wymagania w zakresie informacji i badań zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93 w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/103/WE z dnia 19 listopada 2008 r. zmieniająca dyrektywę 2006/66/WE w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów w odniesieniu do wprowadzania baterii i akumulatorów do obrotu	1.11.2010
11/2010	29.1.2010	22.4.2010 Dz.U. L 101, s. 21 Suplement nr 19, s. 21	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/57/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie interoperacyjności systemu kolei we Wspólnocie	1.10.2010
12/2010	29.1.2010	22.4.2010 Dz.U. L 101, s. 22 Suplement nr 19, s. 23	Decyzja Komisji 2009/460/WE z dnia 5 czerwca 2009 r. dotycząca przyjęcia wspólnej metody oceny bezpieczeństwa służącej stwierdzeniu, czy osiągnięto wymagania bezpieczeństwa, o której mowa w art. 6 dyrektywy 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Decyzja Komisji 2009/561/WE z dnia 22 lipca 2009 r. zmieniająca decyzję 2006/679/WE w odniesieniu do wdrażania technicznej specyfikacji dla interoperacyjności odnoszącej się do podsystemu sterowania ruchem kolejowym transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnych	1.10.2010
17/2010	1.3.2010	10.6.2010 Dz.U. L 143, s. 1 Suplement nr 30, s. 1	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 479/2007 z dnia 27 kwietnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 2076/2005 ustanawiające środki przejściowe do celów wdrożenia rozporządzeń (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 oraz (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz (WE) nr 854/2004 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1243/2007 z dnia 24 października 2007 r. zmieniające załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1244/2007 z dnia 24 października 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2074/2005 w sprawie środków wykonawczych w odniesieniu do niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz ustanawiające szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w zakresie badania mięsa Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1245/2007 z dnia 24 października 2007 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 2075/2005 w odniesieniu do wykorzystania pepsyny płynnej w celu wykrywania włosieni (Trichinella) w mięsie Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1246/2007 z dnia 24 października 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2076/2005 w odniesieniu do przedłużenia okresu przejściowego przyznanego podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwo spożywcze przywożącym olej rybny przeznaczony do spożycia przez ludzi Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1441/2007 z dnia 5 grudnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2073/2005 w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych	1.5.2010
18/2010	1.3.2010	10.6.2010 Dz.U. L 143, s. 4 Suplement nr 30, s. 4	Rozporządzenie Rady (WE) nr 301/2008 z dnia 17 marca 2008 r. dostosowujące załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt Rozporządzenie Komisji (WE) nr 737/2008 z dnia 28 lipca 2008 r. wyznaczające wspólnotowe laboratoria referencyjne ds. chorób skorupiaków, wścieklizny i gruźlicy bydła, ustanawiające dodatkowe obowiązki i zadania wspólnotowych laboratoriów referencyjnych ds. wścieklizny i gruźlicy bydła oraz zmieniające załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1019/2008 z dnia 17 października 2008 r. zmieniające załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie higieny środków spożywczych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1020/2008 z dnia 17 października 2008 r. zmieniające załączniki II i III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego oraz rozporządzenie (WE) nr 2076/2005 w odniesieniu do znakowania identyfikacyjnego, surowego mleka i przetworów mlecznych, jaj i przetworów jajecznych oraz niektórych produktów rybołówstwa Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1021/2008 z dnia 17 października 2008 r. zmieniające załączniki I, II i III do rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz rozporządzenie (WE) nr 2076/2005 w odniesieniu do żywych małży, niektórych produktów rybołówstwa i pracowników pełniących funkcję pomocników przy kontrolach urzędowych w rzeźniach Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1022/2008 z dnia 17 października 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2074/2005 w odniesieniu do dopuszczalnych wartości całkowitego azotu lotnych zasad amonowych (N-LZA) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1023/2008 z dnia 17 października 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2076/2005 w odniesieniu do przedłużenia okresu przejściowego przyznanego podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwo spożywcze przywożącym olej rybny przeznaczony do spożycia przez ludzi Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1029/2008 z dnia 20 października 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w celu zaktualizowania odniesienia do określonych norm europejskich Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1250/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2074/2005 w odniesieniu do wymogów związanych z certyfikacją przywozu produktów rybołówstwa, żywych małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich przeznaczonych do spożycia przez ludzi Decyzja Komisji 2008/337/WE z dnia 24 kwietnia 2008 r. zmieniająca decyzję 2006/968/WE wykonującą rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 w odniesieniu do wytycznych i procedur elektronicznej identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz Decyzja Komisji 2008/654/WE z dnia 24 lipca 2008 r. w sprawie wytycznych dla pomocy państwom członkowskim w sporządzeniu jednolitego zintegrowanego wieloletniego krajowego planu kontroli, przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady	1.5.2010
19/2010	12.3.2010	10.6.2010 Dz.U. L 143, s. 8 Suplement nr 30, s. 9	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 832/2007 z dnia 16 lipca 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 197/2006 w odniesieniu do wykorzystania wycofanych środków spożywczych oraz przedłużenia okresu obowiązywania odnoszących się do nich środków przejściowych Rozporządzenie Komisji (WE) nr 829/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. zmieniające załączniki I, II, VII, VIII, X i XI do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wprowadzania na rynek niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1432/2007 z dnia 5 grudnia 2007 r. zmieniające załączniki I, II i VI do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie znakowania i przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1576/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 92/2005 wdrażające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające sposoby usuwania i wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego	1.5.2010
23/2010	12.3.2010	10.6.2010 Dz.U. L 143, s. 16 Suplement nr 30, s. 19	Włączenie dyrektyw Komisji 96/3/Euratom, EWWS, EWG, 98/28/WE i 2004/4/WE	1.5.2010
27/2010	12.3.2010	10.6.2010 Dz.U. L 143, s. 20 Suplement nr 30, s. 26	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 303/2008 z dnia 2 kwietnia 2008 r. ustanawiające, na mocy rozporządzenia (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, minimalne wymagania i warunki dotyczące wzajemnego uznawania certyfikacji przedsiębiorstw i personelu w odniesieniu do stacjonarnych urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych i pomp ciepła zawierających fluorowane gazy cieplarniane Rozporządzenie Komisji (WE) nr 304/2008 z dnia 2 kwietnia 2008 r. ustanawiające, na mocy rozporządzenia (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, minimalne wymagania i warunki dotyczące wzajemnego uznawania certyfikacji przedsiębiorstw i personelu w odniesieniu do stacjonarnych systemów ochrony przeciwpożarowej i gaśnic zawierających niektóre fluorowane gazy cieplarniane Rozporządzenie Komisji (WE) nr 305/2008 z dnia 2 kwietnia 2008 r. ustanawiające, na mocy rozporządzenia (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, minimalne wymagania i warunki dotyczące wzajemnego uznawania certyfikacji personelu dokonującego odzysku fluorowanych gazów cieplarnianych z rozdzielnic wysokiego napięcia Rozporządzenie Komisji (WE) nr 306/2008 z dnia 2 kwietnia 2008 r. ustanawiające na mocy rozporządzenia (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady minimalne wymagania i warunki wzajemnego uznawania certyfikacji personelu dokonującego odzysku rozpuszczalników na bazie fluorowanych gazów cieplarnianych z urządzeń Rozporządzenie Komisji (WE) nr 307/2008 z dnia 2 kwietnia 2008 r. ustanawiające na mocy rozporządzenia (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady minimalne wymagania w zakresie programów szkoleniowych oraz warunki wzajemnego uznawania zaświadczeń o odbytym szkoleniu dla personelu w odniesieniu do wykorzystywanych w niektórych pojazdach silnikowych systemów klimatyzacyjnych zawierających niektóre fluorowane gazy cieplarniane Rozporządzenie Komisji (WE) nr 308/2008 z dnia 2 kwietnia 2008 r. określające, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, formę powiadamiania o programach szkoleń i certyfikacji państw członkowskich	1.11.2010
29/2010	12.3.2010	10.6.2010 Dz.U. L 143, s. 24 Suplement nr 30, s. 31	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/110/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. zmieniająca dyrektywę 2004/49/WE w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych (dyrektywę w sprawie bezpieczeństwa kolei)	1.10.2010

16.12.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 341/40

Zaproszenie do składania wniosków – EACEA/41/10 dotyczące wdrożenia Erasmus Mundus 2009–2013 w 2011 r.

2010/C 341/10

Działanie 1 – Wspólne programy

Działanie 2 – Programy partnerskie

Działanie 3 – Promowanie Europejskiego Szkolnictwa Wyższego

CELE PROGRAMU

Ogólnym celem programu Erasmus Mundus jest promowanie europejskiego szkolnictwa wyższego, przyczynianie się do rozszerzenia i poprawy perspektyw kariery studentów i ułatwiania zrozumienia międzykulturowego poprzez współpracę z krajami trzecimi, zgodnie z celami polityki zewnętrznej EU, w celu przyczyniania się do trwałego rozwoju państw trzecich w dziedzinie szkolnictwa wyższego.

Szczegółowe cele programu są następujące:

—

sprzyjanie zorganizowanej współpracy instytucji szkolnictwa wyższego oraz sprzyjanie tworzeniu lepszej jakości oferty w dziedzinie szkolnictwa wyższego, stanowiącej typowo europejską wartość dodaną i atrakcyjnej zarówno w obrębie Unii Europejskiej, jak i poza jej granicami, w celu stworzenia centrów doskonałości,

—

przyczynianie się do wzajemnego ubogacania społeczeństw poprzez rozwijanie kwalifikacji kobiet i mężczyzn, tak aby dysponowali oni kompetencjami dostosowanymi głównie do rynku pracy i charakteryzowali się otwartością umysłu oraz doświadczeniem w środowisku międzynarodowym, poprzez promowanie mobilności najbardziej utalentowanych studentów i nauczycieli akademickich z krajów trzecich, która umożliwi im uzyskiwanie kwalifikacji lub doświadczenia w Unii Europejskiej, a także mobilności najbardziej utalentowanych europejskich studentów i nauczycieli akademickich – poprzez wyjazdy do krajów trzecich,

—	wspieranie doskonalenia zasobów ludzkich oraz możliwości współpracy międzynarodowej uczelni z krajów trzecich poprzez zwiększone strumienie mobilności między Unią Europejską a krajami trzecimi,

—	poprawa dostępności oraz doskonalenie profilu i widoczności europejskiego szkolnictwa wyższego na świecie oraz jego atrakcyjności dla obywateli państw trzecich i obywateli Unii Europejskiej.

Przewodnik programowy programu Erasmus Mundus i odpowiednie formularze zgłoszeniowe znajdują się pod następującym adresem:

http://eacea.ec.europa.eu/erasmus_mundus/funding/higher_education_institutions_en.php

A. Działanie 1 – Wspólne programy Erasmus Mundus

Celem tego działania jest wspieranie współpracy pomiędzy instytucjami szkolnictwa wyższego i pracownikami akademickimi w Europie i krajach trzecich z zamiarem utworzenia biegunów doskonałości i zapewnienia wysoko wyszkolonych zasobów ludzkich. Działanie to składa się z dwóch poddziałań:

—	Działanie 1A – Studia magisterskie Erasmus Mundus (EMMC) oraz

—	Działanie 1B – Wspólne studia doktoranckie Erasmus Mundus (EMJD)

których celem jest wspieranie programów podyplomowych o wyjątkowej jakości naukowej, wspólnie rozwijanych przez konsorcja uniwersytetów europejskich i – w stosownych przypadkach – krajów trzecich i które mogłyby przyczyniać się do zwiększonej rozpoznawalności i atrakcyjności sektora europejskiego szkolnictwa wyższego. Takie wspólne programy muszą przywidywać mobilność pomiędzy konsorcjami uniwersytetów i prowadzić do przyznawania uznawanych wspólnych, podwójnych lub wielokrotnych dyplomów.

A.1. Kwalifikujący się uczestnicy i skład konsorcjum

Warunki mające zastosowanie do kwalifikujących się uczestników oraz do składu konsorcjów są określone w przewodniku programowym w sekcji 4.2.1 dla działania 1A i sekcji 5.2.1. dla działania 1B.

A.2. Kwalifikujące się działania

Kwalifikujące się działania są określone w przewodniku programowym w sekcji 4.2.2 dla działania 1A i sekcji 5.2.2. dla działania 1B. W przypadku niniejszego zaproszenia do składania wniosków nie określono żadnych priorytetów tematycznych.

A.3. Kryteria przyznawania dotacji

Wnioski dotyczące działania 1A i 1B zostaną ocenione według następujących kryteriów przyznania dotacji:

—

W przypadku działania 1A – Studia magisterskie Erasmus Mundus (EMMC)

Kryteria

Waga

1.	Jakość naukowa

30 %

2.	Integracja studiów

25 %

3.	Zarządzanie studiami, środki zwiększania widoczności i zrównoważonego rozwoju

20 %

4.	Instytucje dla studentów i działania następcze

15 %

5.	Gwarancja i ocena jakości

10 %

Ogółem

100 %

—

Działanie 1B – Wspólne studia doktoranckie Erasmus Mundus (EMJD)

Kryteria

Waga

1.	Jakość naukowa i badawcza

25 %

2.	Doświadczenie i skład partnerstwa

25 %

3.	Integracja europejska i funkcjonowanie programu

20 %

4.	Warunki dla doktorantów, którym przyznano stypendium EMJD

15 %

5.	Zarządzanie, zrównoważony rozwój i gwarancja jakości programu

15 %

Ogółem

100 %

A.4. Budżet

Niniejsze zaproszenie do składania wniosków nie wywiera bezpośredniego wpływu budżetowego w 2011 r. Ma ono na celu wybranie:

—	w przypadku działania 1A (EMMC): co najmniej 10 nowych wniosków i do 22 odnowionych wniosków,

—	w przypadku działania 1B (EMJD): 10 nowych wniosków.

Latem 2011 r. w przypadku każdego wybranego wniosku zostanie zawarta pięcioletnia umowa ramowa o partnerstwie (FPA). Począwszy od roku akademickiego -/2012/2013 wszystkie FPA będą wiązać się z przyznaniem rocznych szczegółowych umów o dotację i będą one obejmować z jednej strony wsparcie finansowe dla konsorcjów wdrażających wspólne programy, a z drugiej – corocznie określaną liczbę indywidualnych stypendiów dla studentów, doktorantów i pracowników naukowych z Europy i z krajów trzecich.

A.5. Termin składania wniosków

Ostateczny termin składania wniosków w przypadku działania 1A – Studia magisterskie Erasmus Mundus (EMMC) i 1B – Wspólne studia doktoranckie Erasmus Mundus (EMJD) to 29 kwietnia 2011 roku o godz. 12:00 (południe) czasu środkowo-europejkiego.

Agencja Wykonawcza uruchomiła elektroniczny system składania wszystkich wniosków. W przypadku niniejszego zaproszenia do składania wniosków wnioskodawcy muszą złożyć wniosek za pomocą elektronicznego formularza dostępnego od lutego 2011 r.

Formularz ten (wraz z załącznikami) uznaje się za ostateczny wniosek.

Przyjmowane będą wyłącznie wnioski złożone terminowo i zgodnie z wymogami określonymi w odpowiednich formularzach zgłoszeniowych. Wnioski przesłane poczta, faksem lub bezpośrednio pocztą elektroniczną nie będą rozpatrywane.

W celu ułatwienia identyfikacji ekspertów z odpowiednią wiedzą naukową i badawczą wnioskodawcy ubiegający się o dotację w ramach działania 1A (Studia magisterskie Erasmus Mundus – EMMC) i 1B (Wspólne studia doktoranckie Erasmus Mundus – EMJD) są proszeni o przedłożenie krótkiego opisu wspólnego programu (maksymalnie jedna strona, w tym tytuł, dziedziny/obszary, główni partnerzy i krótki opis struktury i głównych aspektów studiów) najlepiej jeden miesiąc przed wyżej wspomnianym terminem (tj. do dnia 31 marca 2011 r.). Wzór krótkiego opisu wraz z odpowiednią procedurą przedkładania można pobrać z następującej strony internetowej:

http://eacea.ec.europa.eu/erasmus_mundus/funding/higher_education_institutions_en.php

B. Działanie 2 – Programy partnerskie Erasmus Mundus

Celem tego działania jest rozwijanie zorganizowanej współpracy między instytucjami szkolnictwa wyższego z Europy i krajów trzecich poprzez promowanie mobilności na wszystkich studiów w odniesieniu do studentów (studiów licencjackich i magisterskich), doktorantów, pracowników naukowych oraz pracowników akademickich i administracyjnych (nie wszystkie regiony i części mogą obejmować wszystkie typy możliwości mobilności).

Działanie 2 – Programy partnerskie Erasmus Mundus (EMA2) podzielone jest na dwie ścieżki:

—	Działanie 2 w ramach programu Erasmus Mundus – ŚCIEŻKA 1 – Partnerstwa z państwami objętymi instrumentami ENPI, DCI, EFR i IPA (1) (poprzednio Okno Współpracy Zewnętrznej),

—	Działanie 2 w ramach programu Erasmus Mundus – ŚCIEŻKA 2 – Partnerstwa z państwami i terytoriami objętymi instrumentami na rzecz współpracy z państwami uprzemysłowionymi (ICI).

B.1. Kwalifikujący się uczestnicy, państwa i skład konsorcjum

Warunki mające zastosowanie do kwalifikujących się uczestników oraz do składu partnerstw są określone w przewodniku programowym w sekcji 6.1.2.a dla EMA2 – ŚCIEŻKA 1 oraz w sekcji 6.2.2.a dla EMA2 – ŚCIEŻKA 2, a także w wytycznych dotyczących zaproszenia do składania wniosków EACEA 41/10 w sekcji 5.3.1 dla EMA2 – ŚCIEŻKA 1 oraz w sekcji 5.3.2 dla EMA2 – ŚCIEŻKA 2.

B.2. Kwalifikujące się działania

Kwalifikujące się działania są określone w „Erasmus Mundus 2009–2013 – Przewodnik programowy” w sekcji 6.1.2.b dla EMA2 – ŚCIEŻKA 1 oraz w sekcji 6.2.2.b dla EMA2 – ŚCIEŻKA 2, a także w wytycznych dotyczących zaproszenia do składania wniosków EACEA 41/10 w sekcji 5.3.1 dla EMA2 – ŚCIEŻKA 1 oraz w sekcji 5.3.2 dla EMA2 – ŚCIEŻKA 2.

B.3. Kryteria przyznawania dotacji

Wnioski w ramach EMA2-ŚCIEŻKA 1 zostaną ocenione według następujących kryteriów przyznania dotacji:

Kryteria

Waga

1.	Właściwości

25 %

Jakość

65 %

2.1.	Skład partnerstwa i mechanizm współpracy

20 %

2.2.	Organizacja i realizacja mobilności

25 %

2.3.	Instytucje dla studentów/pracowników i działania następcze

20 %

3.	Zrównoważony rozwój

10 %

Ogółem

100 %

Wnioski w ramach EMA2-ŚCIEŻKA 2 zostaną ocenione według następujących kryteriów przyznania dotacji:

Kryteria

Waga

1.	Właściwości

25 %

2.	Wkład w doskonałość

25 %

Jakość

50 %

3.1.	Skład partnerstwa i mechanizm współpracy

15 %

3.2.	Organizacja i realizacja mobilności

20 %

3.3.	Instytucje dla studentów/pracowników i działania następcze

15 %

Ogółem

100 %

B.4. Budżet (2)

Całkowita kwota dostępna w ramach niniejszego zaproszenia do składania wniosków wynosi około 95,6 mln EUR i ma na celu umożliwienie mobilności co najmniej 3 265 osobom.

Dostępny budżet przeznaczony na EMA2-ŚCIEŻKA 1 wynosi 89,3 mln EUR i ma na celu umożliwienie mobilności co najmniej 3 125 osobom.

Dostępny budżet przeznaczony na EMA2-ŚCIEŻKA 2 wynosi 6,3 mln EUR i ma na celu umożliwienie mobilności co najmniej 140 osobom.

B.5. Termin składania wniosków

Ostateczny termin składania wniosków w ramach działania 2 – Programy partnerskie Erasmus Mundus to 29 kwietnia 2011 r. (data na pieczątce poczty)

Wniosek o dotację należy przesłać listem poleconym na następujący adres:

Education, Audiovisual and Culture Executive Agency

Call for proposals EACEA/41/10 — Action 2

Attn Mr Joachim Fronia

BOUR 02/29

Avenue du Bourget 1

1040 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Przyjmowane będą wyłącznie wnioski złożone terminowo i zgodnie z wymogami określonymi w formularzu zgłoszeniowym. Wnioski przesłane faksem lub bezpośrednio tylko pocztą elektroniczną nie będą przyjmowane.

Jeżeli wnioskodawca przesyła kilka różnych wniosków, każdy z nich należy przesłać w oddzielnej kopercie.

C. Działanie 3 – Promowanie europejskiego szkolnictwa wyższego

Celem tego działania jest promowanie europejskiego szkolnictwa wyższego poprzez środki zmierzające do zwiększenia jego atrakcyjności, profilu, wizerunku oraz możliwości dostępu do niego. Dzialanie 3 wspiera transnarodowe inicjatywy, badania, projekty, wydarzenia i inne działania nawiązujących do międzynarodowego wymiaru wszystkich aspektów szkolnictwa wyższego. Należą do nich: promocja, dostępność, zapewnienie jakości, uznawanie punktów kredytowych, uznawanie europejskich kwalifikacji za granicą oraz wzajemne uznawanie kwalifikacji z krajami trzecimi, opracowanie programów nauczania, mobilność, jakość usług itd.

Działalność w ramach działania 3 może przyjmować różne formy (konferencje, seminaria, warsztaty, studia, analizy, projekty pilotażowe, nagrody, międzynarodowe sieci, produkcja materiałów przeznaczonych do publikacji, opracowywania narzędzi technologii informacji i komunikacji itp.) i mogą odbywać się w dowolnym miejscu na świecie.

C.1. Kwalifikujący się uczestnicy i skład konsorcjum

Warunki mające zastosowanie do kwalifikujących się uczestników oraz do składu konsorcjów są określone w przewodniku programowym w sekcji 7.2.1.

C.2. Kwalifikujące się działania

Kwalifikujące się działania są określone w przewodniku programowym w sekcji 7.2.2.

Dla celów niniejszego zaproszenia do składania wniosków projekty powinny dotyczyć jednego z następujących priorytetów:

—	Projekty zajmujące się promowaniem europejskiego szkolnictwa wyższego w pewnych obszarach geograficznych (pierwszeństwo będą miały obszary dotychczas mniej reprezentowane w projektach w ramach Erasmus Mundus, np. państwa Afryki i uprzemysłowione),

—	Projekty mające na celu ulepszenie usług przeznaczonych dla międzynarodowych studentów i doktorantów,

—	Projekty zajmujące się międzynarodowym wymiarem zapewnienia jakości,

—	Projekty mające na celu wzmocnienie relacji między europejskim szkolnictwem wyższym a działalnością badawczą,

—	Projekty promujące możliwości w zakresie europejskich studiów dla doktorantów,

—	Projekty promujące program Erasmus Mundus wśród europejskich studentów.

Projekty przewidujące następujące działania nie będą finansowane:

Działania zrealizowane w kontekście umiędzynarodowienia sieci tematycznych programu ERASMUS.

C.3. Kryteria przyznawania dotacji

Wnioski dotyczące działania 3 zostaną ocenione według następujących kryteriów przyznania dotacji:

Kryteria

Waga

1.	Znaczenie projektu dla programu Erasmus Mundus

25 %

2.	Oczekiwany wpływ projektu w odniesieniu do zwiększania atrakcyjności europejskiego szkolnictwa wyższego na całym świecie

25 %

3.	Ustalenia dotyczące upowszechniania wyników i doświadczeń w ramach projektu, zapewnienie jakości, plany zrównoważonego rozwoju i długoterminowego wykorzystania wyników

15 %

4.	Skład konsorcjum i mechanizm współpracy

15 %

5.	Plan prac i budżet

20 %

Ogółem

100 %

C.4. Budżet (3)

Niniejsze zaproszenie do składania wniosków ma na celu wybranie około 6projektów. Całkowity budżet przeznaczony na finansowanie projektów w ramach niniejszego zaproszenia do składania wniosków wynosi 1,3 mln EUR. Kwota dotacji będzie znacznie się różnić w zależności od rozmiaru wybranych projektów (zwykle od 100 tys. do 350 tys. EUR). Wkład finansowy Agencji nie może przekroczyć 75 % całkowitych kosztów kwalifikowalnych.

C.5. Termin składania wniosków

Ostateczny termin składania wniosków w ramach działania 3 Erasmus Mundus dotyczących projektów mających na celu zwiększenie atrakcyjności europejskiego szkolnictwa wyższego to 29 kwietnia 2011 roku (data na pieczątce poczty).

Wniosek o dotację musi zostać przesłany listem poleconym na następujący adres:

Education, Audiovisual and Culture Executive Agency

Call for proposals EACEA/41/10 — Action 3

Attn Mr Joachim Fronia

BOUR 02/29

Avenue du Bourget 1

1040 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Akceptowane będą wyłącznie wnioski złożone terminowo i zgodnie z wymogami określonymi w formularzu zgłoszeniowym. Wnioski przesłane faksem lub bezpośrednio tylko pocztą elektroniczną nie będą przyjmowane.

(1)

ENPI	–	Europejski Instrument Sąsiedztwa i Partnerstwa
DCI	–	Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju
IPA	–	Instrument Pomocy Przedakcesyjnej
EFR	–	Europejski Fundusz Rozwoju (EFR) jest głównym instrumentem wspólnotowej pomocy w zakresie współpracy na rzecz rozwoju na mocy umowy z Kotonu: „Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony”.

(2) Wysokość kwoty uzależniona jest od przyjecia europejskiego budżetu na 2011.

(3) Porównaj: przypis 2.

		ISSN 1725-5228 doi:10.3000/17255228.C_2010.341.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 341

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Tom 53 16 grudnia 2010

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	II Komunikaty
	KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 341/01	Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji (Sprawa COMP/M.5995 – VW/Karmann) ( 1 )	1

	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Komisja Europejska
2010/C 341/02	Kursy walutowe euro	2

2010/C 341/03	Komunikat Komisji – Wytyczne w sprawie etykietowania środków spożywczych wykorzystujących produkty posiadające chronione nazwy pochodzenia (ChNP) i chronione oznaczenia geograficzne (ChOG) jako składniki	3

2010/C 341/04	Komunikat Komisji – Wytyczne UE dotyczące najlepszych praktyk dla dobrowolnych systemów certyfikacji produktów rolnych i środków spożywczych	5

	INFORMACJE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
2010/C 341/05	Wyciąg z decyzji w sprawie Landsbanki Íslands hf. na mocy dyrektywy 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych	12

2010/C 341/06	Wyciąg z decyzji w sprawie VEF banka publikowany zgodnie z dyrektywą 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych	14

	ZAWIADOMIENIA DOTYCZĄCE EUROPEJSKIEGO OBSZARU GOSPODARCZEGO
	Urząd Nadzoru EFTA
2010/C 341/07	Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z częścią I art. 1 ust. 2 protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, dotyczących pomocy państwa w odniesieniu do dokapitalizowania zakładu ubezpieczeń Sjóvá w Islandii	15

	Wspólny Komitet EOG
2010/C 341/08	Decyzje Wspólnego Komitetu EOG, w odniesieniu do których spełniono wymogi konstytucyjne zgodnie z art. 103 Porozumienia EOG	26

2010/C 341/09	Wykaz naturalnych wód mineralnych uznanych przez Islandię i Norwegię (Unieważnia i zastępuje tekst opublikowany w Dz.U. C 28 z 4.2.2010, s. 24 i Suplemencie EOG nr 5 z 4.2.2010, s. 1)	39

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNE
	Komisja Europejska
2010/C 341/10	Zaproszenie do składania wniosków – EACEA/41/10 dotyczące wdrożenia Erasmus Mundus 2009–2013 w 2011 r.	40

	Europejskie Urząd Doboru Kadr (EPSO)
2010/C 341/11	Ogłoszenie o konkursie otwartym	46

	POSTĘPOWANIA ZWIĄZANE Z REALIZACJĄ POLITYKI KONKURENCJI
	Komisja Europejska
2010/C 341/12	Komunikat rządu francuskiego wydany w związku z dyrektywą 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów (Zawiadomienie dotyczące wniosku o wyłączne zezwolenia na poszukiwanie węglowodorów płynnych lub gazowych, zwane zezwoleniami Dicy) ( 1 )	47

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,3360
JPY	Jen	111,88
DKK	Korona duńska	7,4516
GBP	Funt szterling	0,85290
SEK	Korona szwedzka	9,0798
CHF	Frank szwajcarski	1,2826
ISK	Korona islandzka
NOK	Korona norweska	7,8660
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	25,155
EEK	Korona estońska	15,6466
HUF	Forint węgierski	274,63
LTL	Lit litewski	3,4528
LVL	Łat łotewski	0,7097
PLN	Złoty polski	3,9783
RON	Lej rumuński	4,2885
TRY	Lir turecki	2,0277
AUD	Dolar australijski	1,3436
CAD	Dolar kanadyjski	1,3440
HKD	Dolar hong kong	10,3878
NZD	Dolar nowozelandzki	1,7861
SGD	Dolar singapurski	1,7502
KRW	Won	1 541,53
ZAR	Rand	9,0686
CNY	Yuan renminbi	8,8917
HRK	Kuna chorwacka	7,3898
IDR	Rupia indonezyjska	12 061,15
MYR	Ringgit malezyjski	4,1990
PHP	Peso filipińskie	58,706
RUB	Rubel rosyjski	40,9375
THB	Bat tajlandzki	40,194
BRL	Real	2,2694
MXN	Peso meksykańskie	16,5766
INR	Rupia indyjska	60,5640

Nazwa handlowa	Nazwa źródła	Miejsce wydobywania
Icelandic Glacial	Ölfus Spring	Hlíðarendi, Ölfus, Selfoss

Wierzchołek	Długość geograficzna wschodnia	Szerokość geograficzna północna
A	01,00	53,50
B	01,20	53,50
C	01,20	53,20
D	00,60	53,20
E	00,60	53,40
F	00,70	53,40
G	00,70	53,36
H	00,68	53,36
I	00,68	53,35
J	00,64	53,35
K	00,64	53,27
L	00,67	53,27
M	00,67	53,28
N	00,73	53,28
O	00,73	53,30
P	01,10	53,30
Q	01,10	53,40
R	01,00	53,40