1)

Czy sąd krajowy rozpoznający powództwo przeciwko konsumentowi w związku z wykonaniem umowy, jeżeli zgodnie z procesowym prawem krajowym jest wyłącznie uprawniony do badania z urzędu, czy żądanie stanowi naruszenie przepisu krajowego o charakterze bezwzględnie obowiązującym, jest w taki sam sposób uprawniony z urzędu – nawet w razie niestawiennictwa strony – do zbadania czy i do stwierdzenia, że umowa będąca przedmiotem postępowania jest objęta zakresem stosowania dyrektywy [Rady 93/13/EWG (1) z dnia 5 kwietnia 1993 r.] w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich tak, jak została ona przetransponowana do prawa belgijskiego?

2)

Czy niezależną instytucję szkolnictwa wyższego, która oferuje konsumentowi subwencjonowane kształcenie, należy postrzegać w związku z umową w sprawie tego kształcenia za zapłatą opłaty za studia, w danym wypadku powiększonej o kwotę tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez tę instytucję, jako przedsiębiorstwo w rozumieniu prawa europejskiego?

3)

Czy umowa zawarta między konsumentem i niezależną subwencjonowaną instytucją szkolnictwa wyższego, dotycząca umożliwienia subwencjonowanego kształcenia przez tę instytucję jest objęta zakresem stosowania dyrektywy [Rady] 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r.] w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich i czy niezależną instytucję szkolnictwa wyższego oferującą konsumentowi subwencjonowane kształcenie należy postrzegać w związku z umową w sprawie tego kształcenia jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu dyrektywy?