30.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 350/1

(1)

De Raad heeft bij Verordening (EG) nr. 74/2004 (2) een definitief compenserend recht ingesteld op katoenhoudend beddenlinnen, ingedeeld onder de GN-codes ex 6302 21 00, ex 6302 22 90, ex 6302 31 00 en ex 6302 32 90, van oorsprong uit India. Het recht varieert van 4,4 % tot 10,4 % voor individuele in de steekproef opgenomen ondernemingen, met een gemiddelde van 7,6 % voor medewerkende ondernemingen en een residueel recht van 10,4 %.

(2)

Nadat het definitieve compenserende recht was ingesteld, voerde de Indiase overheid aan dat de omstandigheden met betrekking tot twee subsidieregelingen, de Duty Entitlement Passbook Scheme en de Income Tax Exemption (vrijstelling van inkomstenbelasting) overeenkomstig afdeling 80 HHC van de Income Tax Act (wet op de inkomstenbelasting), waren gewijzigd en dat deze wijzigingen van blijvende aard waren. Zij beweerden dat de mate van subsidiëring daardoor waarschijnlijk was verminderd en dat de maatregelen die gedeeltelijk op basis van die regelingen waren ingesteld, bijgevolg moesten worden herzien.

(3)

De Commissie heeft het door de Indiase overheid ingediende bewijsmateriaal onderzocht en achtte het toereikend om een nieuw onderzoek te openen overeenkomstig artikel 19 van de basisverordening. Na raadpleging van het Raadgevend Comité heeft de Commissie ambtshalve een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek naar de geldende maatregelen geopend met de publicatie van een bericht in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3).

(4)

Dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek heeft tot doel, indien overeenkomstig de desbetreffende voorschriften in het bericht van opening voldoende bewijsmateriaal werd verstrekt, na te gaan of de bestaande maatregelen betreffende de ondernemingen die voordeel verkregen van een of van beide beweerdelijk gewijzigde subsidieregelingen, moeten worden gehandhaafd, ingetrokken of gewijzigd. Afhankelijk van de bevindingen zal ook worden onderzocht of de maatregelen die gelden voor andere ondernemingen die aan het oorspronkelijke onderzoek hebben meegewerkt, en/of de voor alle andere ondernemingen geldende residuele maatregel moeten worden herzien.

(5)

Het onderzoek had betrekking op de periode van 1 oktober 2006 tot en met 30 september 2007 („het nieuwe onderzoektijdvak” of „NOT”).

(6)

De Commissie heeft de Indiase overheid, de Indiase producenten/exporteurs die aan het vorige onderzoek hebben meegewerkt en die voordeel bleken te verkrijgen van een of van beide beweerdelijk gewijzigde subsidieregelingen en in het bericht van opening van het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek werden vermeld, alsmede de vertegenwoordigers van de bedrijfstak van de Gemeenschap officieel in kennis gesteld van de opening van het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek. De belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld om hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en te verzoeken te worden gehoord. De schriftelijke en mondelinge opmerkingen van de partijen werden onderzocht en waar nodig werd er rekening mee gehouden.

(7)

Daar kennelijk een groot aantal partijen bij dit nieuwe onderzoek betrokken was, werd voorgesteld voor het onderzoek naar subsidiëring gebruik te maken van steekproeven overeenkomstig artikel 27 van de basisverordening.

(8)

Om de Commissie in staat te stellen overeenkomstig artikel 27, lid 2, van de basisverordening een steekproef samen te stellen, werden exporteurs en hun vertegenwoordigers verzocht zich binnen drie weken na de inleiding van de procedure kenbaar te maken en basisinformatie te verstrekken over hun uitvoer en omzet op de binnenlandse markt, een aantal specifieke subsidieregelingen en de namen en activiteiten van alle verbonden ondernemingen. De autoriteiten van India werden eveneens op de hoogte gebracht.

(9)

Meer dan tachtig ondernemingen hebben zich kenbaar gemaakt en de voor de samenstelling van de steekproef vereiste informatie verstrekt. Deze ondernemingen vertegenwoordigden in de periode van de steekproefneming 95 % van de totale uitvoer van India naar de Gemeenschap.

(10)

Gezien het grote aantal ondernemingen werd in overleg met de bedrijfstak van de Gemeenschap, de Indiase brancheorganisatie voor textiel Texprocil en de Indiase overheid een steekproef van elf exportondernemingen en -groepen met de grootste uitvoervolumes naar de Gemeenschap samengesteld.

(11)

De steekproef vertegenwoordigde in de periode van de steekproefneming (1 april 2006 tot en met 31 maart 2007) 64 % van de totale uitvoer van het betrokken product uit India naar de Europese Unie. In overeenstemming met artikel 27 van de basisverordening bestreek de samengestelde steekproef het grootst mogelijke representatieve uitvoervolume dat binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht.

(12)

Vier niet in de steekproef opgenomen ondernemingen hebben overeenkomstig artikel 27, lid 3, van de basisverordening een verzoek om de vaststelling van een individuele subsidiemarge ingediend. Wegens het grote aantal verzoeken en het grote aantal in de steekproef opgenomen ondernemingen werd geoordeeld dat dergelijke individuele onderzoeken te belastend, in de zin van artikel 27, lid 3, zouden zijn en een tijdige voltooiing van het onderzoek zouden beletten. De verzoeken van de vier niet in de steekproef opgenomen ondernemingen om de vaststelling van individuele marges werden dan ook afgewezen.

(13)

Tijdens het onderzoek is gebleken dat twee verbonden ondernemingen van twee in de steekproef opgenomen exportondernemingen het tijdens het NOT vervaardigde betrokken product niet vervaardigden, uitvoerden of op de binnenlandse markt verkochten. Zij gaven niet te kennen dat in de toekomst van plan te zijn. Daarom is besloten die verbonden ondernemingen te verwijderen uit de steekproef en de berekening van de individuele subsidiemarges.

(14)

De ondernemingen die niet in de steekproef werden opgenomen, werden ervan in kennis gesteld dat een eventueel antisubsidierecht voor hen zou worden berekend overeenkomstig artikel 15, lid 3, van de basisverordening, dat wil zeggen dat het compenserend recht voor hen niet hoger zou zijn dan het voor de in de steekproef opgenomen ondernemingen vastgestelde gewogen gemiddelde bedrag van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies.

(15)

Ondernemingen die zich niet binnen de in het bericht van opening vermelde termijn kenbaar hadden gemaakt, werden niet als belanghebbenden beschouwd.

(16)

Er zijn antwoorden op de vragenlijst ontvangen van alle in de steekproef opgenomen producenten/exporteurs in India.

(17)

De Commissie verzamelde en controleerde alle gegevens die zij voor de vaststelling van subsidiëring nodig achtte. Bij de volgende belanghebbenden werd ter plaatse een controle verricht:

(18)

De Indiase overheid en de andere belanghebbenden werden in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op basis waarvan zou worden voorgesteld de geldende rechten te wijzigen en de toepassing van de bestaande maatregelen te handhaven. Zij konden hierover binnen een redelijke termijn opmerkingen maken. Met alle standpunten en opmerkingen werd rekening gehouden zoals hierna wordt uiteengezet.

(19)

Het nieuwe onderzoek heeft betrekking op beddenlinnen van katoenvezels, zuiver of gemengd met kunstmatige vezels of met vlas (waarbij vlas niet mag overheersen), gebleekt, geverfd of bedrukt, van oorsprong uit India („het betrokken product”), momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 6302 21 00, ex 6302 22 90, ex 6302 31 00 en ex 6302 32 90, en zoals gedefinieerd in het oorspronkelijke onderzoek.

(20)

Op basis van de beschikbare gegevens en de antwoorden op de vragenlijst van de Commissie werden de volgende regelingen, in het kader waarvan subsidies zouden zijn verstrekt, onderzocht:

(21)

De regelingen 1 tot en met 5 hierboven zijn gebaseerd op de Wet buitenlandse handel (ontwikkeling en regulering) van 1992 (nr. 22 van 1992), die op 7 augustus 1992 in werking is getreden („Wet buitenlandse handel”). Deze Wet buitenlandse handel machtigt de Indiase overheid mededelingen over het in- en uitvoerbeleid te doen. Deze worden samengevat in documenten over het in- en uitvoerbeleid die het ministerie van Handel om de vijf jaar uitgeeft en die regelmatig worden bijgewerkt. Een van deze documenten is relevant voor het nieuwe onderzoektijdvak, namelijk het vijfjarenprogramma voor de periode van 1 september 2004 tot en met 31 maart 2009 („document in- en uitvoerbeleid 04-09”). Bovendien heeft de Indiase overheid de procedures voor haar in- en uitvoerbeleid 2004-2009 vastgesteld in het Handbook of Procedures — 1 September 2004 to 31 March 2009, Volume I (Handboek van procedures — 1 september 2004 tot en met 31 maart 2009, deel I, „HOP I 04-09”). Het Handboek van procedures wordt ook regelmatig bijgewerkt.

(22)

De ITES is gebaseerd op de Wet op de inkomstenbelasting van 1961, die jaarlijks bij de Wet op de financiën wordt gewijzigd.

(23)

De DDS is gebaseerd op afdeling 75 van de Douanewet 1962, afdeling 37, punt 2, onder xvi), van de Accijnswet 1944, en de afdelingen 93A en 94 van de Wet op de financiën 1994. Dit is een nieuwe regeling die nog niet eerder is onderzocht.

(24)

De TUFS is gebaseerd op een resolutie van het Indiase ministerie van Textiel, die op 31 maart 1999 is gepubliceerd in het Indiase staatsblad (Official Gazette of India Extraordinary Part I Section I). Dit is een nieuwe regeling die nog niet eerder is onderzocht.

(25)

De ECS is gebaseerd op de afdelingen 21 en 35A van de Bankwet 1949, die de Reserve Bank of India („RBI”) machtigt handelsbanken instructies over exportkrediet te geven.

(26)

Overeenkomstig artikel 11, lid 10, van de basisverordening heeft de Commissie de Indiase overheid verzocht om aanvullend overleg over gewijzigde en ongewijzigde regelingen, alsmede die welke niet eerder werden onderzocht, met het doel de feitelijke situatie betreffende de genoemde regelingen op te helderen en overeenstemming te bereiken over een oplossing. Na dit overleg, dat niet heeft geleid tot overeenstemming over een oplossing met betrekking tot deze regelingen, heeft de Commissie al deze regelingen opgenomen in het onderzoek naar subsidiëring.

(27)

De DEPB-regeling wordt gedetailleerd beschreven in punt 4.3 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en in hoofdstuk 4 van het HOP I 04-09.

(28)

Alle producenten/exporteurs of handelaren/exporteurs komen voor deze regeling in aanmerking.

(29)

Een exporteur die aan de voorwaarden voldoet, kan DEPB-kredieten aanvragen, die worden berekend als percentage van de waarde van de in het kader van deze regeling uitgevoerde producten. De Indiase autoriteiten hebben DEPB-percentages vastgesteld voor de meeste producten, waaronder het betrokken product. Deze percentages worden bepaald op basis van standaard-input-outputnormen („SION’s”), waarbij wordt uitgegaan van een bepaalde hoeveelheid ingevoerde inputs die in het exportproduct zouden zijn verwerkt, en van de op die inputs toepasselijke douanerechten, ongeacht of deze invoerrechten daadwerkelijk zijn betaald.

(30)

Om voor de voordelen van deze regeling in aanmerking te komen, moet een onderneming exporteren. De exporteur moet op het moment van de uitvoer tegenover de Indiase autoriteiten verklaren dat de uitvoer in het kader van de DEPB plaatsvindt. Om de uitvoer van de goederen mogelijk te maken, geven de Indiase douaneautoriteiten tijdens de verzendingsprocedure een ladingsbrief voor de uitvoer af. In dat document is het voor die uitvoer toe te kennen bedrag van het DEPB-krediet vermeld, zodat de exporteur het voordeel kent dat hij zal ontvangen.

(31)

Zodra de douaneautoriteiten een ladingsbrief voor de uitvoer afgeven, heeft de Indiase overheid geen zeggenschap meer over de toekenning van een DEPB-krediet. Het DEPB-percentage dat wordt gebruikt om het voordeel te berekenen, is het percentage dat geldt op het ogenblik dat de uitvoeraangifte wordt ingediend. Tijdens het NOT vond een ongebruikelijke verhoging van de DEPB-percentages met terugwerkende kracht plaats, waarbij het DEPB-voordeel voor uitvoer in de periode van 1 april 2007 tot en met 12 juli 2008 werd verhoogd. Met het oog op het beginsel van de rechtszekerheid kan echter niet worden aangenomen dat een verlaging van de DEPB-percentages met terugwerkende kracht als negatief administratief besluit kan worden toegepast. Daarom kan worden geconcludeerd dat de Indiase overheid slechts over beperkte mogelijkheden beschikt om de hoogte van het voordeel met terugwerkende kracht te wijzigen.

(32)

De DEPB-kredieten zijn vrij overdraagbaar en zijn vanaf de toekenning twaalf maanden geldig. Zij kunnen worden gebruikt om de douanerechten te betalen bij de latere invoer van goederen waarvoor geen invoerbeperking geldt, met uitzondering van kapitaalgoederen. Tegen deze kredieten ingevoerde goederen kunnen op de binnenlandse markt worden verkocht (waar zij aan omzetbelasting zijn onderworpen) of op een andere wijze worden gebruikt.

(33)

Aanvragen om DEPB-kredieten worden langs elektronische weg ingediend en kunnen betrekking hebben op een onbeperkt bedrag aan uitvoertransacties. Er bestaan de facto geen strikte termijnen voor het aanvragen van DEPB-kredieten. Het elektronische systeem dat voor het beheer van de DEPB-regeling wordt gebruikt, sluit niet automatisch uitvoertransacties uit die buiten de in punt 4.47 van het HOP I 04-09 vermelde indieningstermijnen vallen. Bovendien kunnen, zoals in punt 9.3 van het HOP I 04-09 duidelijk is bepaald, aanvragen die na het aflopen van de indieningstermijnen worden ontvangen, steeds in aanmerking worden genomen tegen betaling van een kleine vergoeding (10 % van het recht op krediet).

(34)

Tijdens het OT van het oorspronkelijke onderzoek bedroeg het DEPB-tarief voor de uitvoer van het betrokken product 8 %, terwijl het bij het begin van het NOT slechts 3,7 % bedroeg. Dit tarief werd echter tijdens het NOT (op 12 juli 2007) opgetrokken tot 6,7 %, en wel met terugwerkende kracht voor uitvoer vanaf 1 april 2007, wat ongebruikelijk was.

(35)

De Indiase overheid en Texprocil beweerden dat bij de toepassing van de DEPB-regeling geen te hoge kwijtscheldingen hebben plaatsgevonden, en zij voerden aan dat de regeling dan ook geen aanleiding kon geven tot compenserende maatregelen. Dit argument wordt verworpen in het licht van de conclusie in overweging 38 dat deze regeling niet kan worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), en bijlage I, punt i), en de bijlagen II en III van de basisverordening. Bijgevolg geeft het gehele bedrag aan niet-geïnde rechten aanleiding tot compenserende maatregelen.

(36)

In het kader van de DEPB-regeling worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), en artikel 2, punt 2, van de basisverordening. Een DEPB-krediet is een financiële bijdrage van de Indiase overheid, aangezien het krediet uiteindelijk zal worden gebruikt om invoerrechten te vereffenen, waardoor de Indiase overheid inkomsten uit rechten derft die haar normaliter zouden toekomen. Bovendien verkrijgt de exporteur door het DEPB-krediet een voordeel, want zijn liquiditeit wordt hierdoor verbeterd.

(37)

De DEPB-regeling is rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties en wordt daarom geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen krachtens artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(38)

Deze regeling kan niet worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zij voldoet namelijk niet aan de strikte voorwaarden van bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling voor inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. Een exporteur is niet verplicht de goederen die vrij van rechten werden ingevoerd, daadwerkelijk in het productieproces te verbruiken, en het kredietbedrag wordt niet berekend in verhouding tot de werkelijk gebruikte inputs. Bovendien is niet voorzien in een systeem of procedure aan de hand waarvan kan worden vastgesteld welke inputs bij de vervaardiging van het uitgevoerde product zijn verbruikt, dan wel of te veel invoerrechten werden terugbetaald in de zin van bijlage I, punt i), en de bijlagen II en III van de basisverordening. Ten slotte kan een exporteur voor de DEPB-voordelen in aanmerking komen, ongeacht of hij al dan niet inputs invoert. Om het voordeel te verkrijgen, volstaat het dat een exporteur goederen uitvoert, zonder dat hij hoeft aan te tonen dat inputs werden ingevoerd. Zo komen zelfs exporteurs die al hun inputs op de binnenlandse markt aankopen en die geen goederen invoeren die als inputs kunnen worden gebruikt, toch voor de DEPB-regeling in aanmerking.

(39)

Overeenkomstig artikel 2, punt 2, en artikel 5 van de basisverordening werd de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies berekend in termen van het door de ontvanger daarmee verkregen voordeel waarvan het bestaan in het NOT werd vastgesteld. In dit verband wordt ervan uitgegaan dat het voordeel door de ontvanger wordt verkregen wanneer in het kader van deze regeling een uitvoertransactie plaatsvindt. Op dat ogenblik is de Indiase overheid gehouden afstand te doen van de douanerechten, wat een financiële bijdrage is in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zodra de douaneautoriteiten een ladingsbrief voor de uitvoer afgeven, waarin onder meer het voor die uitvoertransactie toe te kennen bedrag van het DEPB-krediet is vermeld, heeft de Indiase overheid geen zeggenschap meer over het al of niet toekennen van de subsidie. Bovendien hebben de medewerkende producenten/exporteurs de DEPB-kredieten op transactiebasis als inkomsten geboekt op het ogenblik dat de uitvoertransactie plaatsvond.

(40)

Om rekening te houden met het effect van de verhoging van de percentages met terugwerkende kracht, werd het DEPB-krediet dat werd geboekt voor uitvoer die tussen 1 april en 12 juli 2007 plaatsvond, waar nodig verhoogd, daar het werkelijke voordeel waarop de ondernemingen bij ontvangst van het krediet van de Indiase overheid recht zullen hebben, hoger is dan dat waarop bij de uitvoer formeel aanspraak werd gemaakt.

(41)

Indien verzoeken daartoe gerechtvaardigd waren, werden de kosten die moesten worden gemaakt om de subsidie te verkrijgen, overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening afgetrokken van de aldus vastgestelde kredieten om het als teller fungerende subsidiebedrag te bepalen. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag toegerekend aan de totale waarde van de uitvoer in het NOT als geschikte noemer, omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet werd toegekend op basis van de gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(42)

Er werden diverse opmerkingen betreffende bepaalde elementen van de berekening van het voordeel in het kader van de DEPB-regeling ingediend. Naar aanleiding daarvan werden de berekeningen aangepast waar dit gerechtvaardigd bleek.

(43)

In tegenstelling tot wat sommige producenten/exporteurs stelden in de door hen ingediende opmerkingen, moest zelfs DEPB-krediet dat werd gegenereerd door de uitvoer van andere producten dan het betrokken product, in aanmerking worden genomen bij het vaststellen van het bedrag van het tot compenserende maatregelen aanleiding gevend DEPB-krediet. De DEPB-regeling bepaalt niet dat het gebruik van de kredieten moet worden beperkt tot de invoer van rechtenvrije inputs in verband met een specifiek product. Integendeel, DEPB-kredieten zijn vrij overdraagbaar, kunnen zelfs worden verkocht en worden gebruikt voor de invoer van alle goederen die zonder beperking kunnen worden ingevoerd (de inputs van het betrokken product behoren tot deze categorie), met uitzondering van kapitaalgoederen. Het betrokken product kan bijgevolg profiteren van alle gegenereerde DEPB-kredieten.

(44)

Vijf in de steekproef opgenomen ondernemingen trokken in het NOT voordeel van de DEPB-regeling, met subsidiemarges van 0,15 % tot 3,96 %.

(45)

De DFIA wordt gedetailleerd beschreven in hoofdstuk 4 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en in hoofdstuk 4 van het HOP I 04-09. De regeling is op 1 mei 2006 ingevoerd en kwam in de plaats van de DFRC-regeling, waartegen bij de oorspronkelijke verordening compenserende maatregelen zijn ingesteld.

(46)

De DFIA wordt afgegeven aan handelaren/exporteurs of producenten/exporteurs voor de invoer — vrij van basisdouanerechten, aanvullende douanerechten, onderwijsbelasting, antidumpingrecht en vrijwaringsrecht, in voorkomend geval — van inputs die bij de vervaardiging van goederen voor uitvoer worden gebruikt.

(47)

De DFIA is een post- en pre-exportregeling die de invoer mogelijk maakt van goederen die volgens SION-normen zijn vastgesteld, maar die, in het geval van overdraagbare DFIA-vergunningen, niet noodzakelijk bij de vervaardiging van het uitgevoerde product hoeven te worden gebruikt.

(48)

De DFIA heeft alleen betrekking op de invoer van inputs zoals bepaald in de SION. Het recht op rechtenvrije invoer is beperkt tot de in de SION vermelde hoeveelheid en waarde, maar kan op verzoek door de regionale autoriteiten worden herzien.

(49)

Voor de uitvoerverplichting geldt dat minimaal 20 % waarde moet worden toegevoegd. De uitvoer kan vóór de afgifte van een DFIA-vergunning plaatsvinden, in welk geval het recht op rechtenvrije invoer wordt vastgesteld in verhouding tot de voorlopige uitvoer.

(50)

Zodra aan de uitvoerverplichting is voldaan, kan de exporteur verzoeken om overdraagbaarheid van de DFIA-vergunning, wat in de praktijk neerkomt op de toestemming om de licentie voor rechtenvrije invoer op de markt te verkopen.

(51)

De Indiase overheid en Texprocil beweerden dat de DFRC een rechtmatige terugbetalingsregeling voor vervangende inputs is, daar de regeling voorziet in de aanvulling van inputs die in het uitgevoerde product worden gebruikt, en dat werd aangenomen dat deze regeling redelijk is, aan het gestelde doel beantwoordt en gebaseerd is op in India algemeen aanvaarde handelspraktijken. Omdat de hoeveelheid, de kwaliteit en de technische kenmerken en specificaties overeenstemmen met die van de in het exportproduct gebruikte inputs, zou de regeling naar het oordeel van de Indiase overheid en Texprocil toelaatbaar zijn op grond van de Overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen. De Indiase overheid en Texprocil voerden ook aan dat het bij de beoordeling van de vraag of het om een rechtmatige terugbetalingsregeling voor vervangende inputs gaat, zaak is na te gaan wat wordt ingevoerd en niet wie invoert. Voorts werd betoogd dat wat de overheid betreft geen extra voordeel wordt toegekend. Er werd aangevoerd dat de regeling dan ook geen aanleiding gaf tot compenserende maatregelen. Er werd geen nieuw bewijsmateriaal tot staving van deze argumenten verstrekt, zodat deze werden verworpen in het licht van de bevindingen van de overwegingen 52 tot en met 55, volgens welke geen van de subregelingen kan worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), en bijlage I, punt i), en de bijlagen II en III van de basisverordening. Bijgevolg geeft het gehele bedrag van het voordeel aanleiding tot compenserende maatregelen.

(52)

Hoewel er bij de toepassing van de nieuwe DFIA-regeling verschillen zijn ten opzichte van de DFRC-regeling waartegen eerder compenserende maatregelen zijn ingesteld, moet de nieuwe DFIA worden beschouwd als voortzetting van de DFRC-regeling omdat de belangrijkste elementen van de DFRC worden overgenomen.

(53)

Zowel de DFRC als de DFIA zijn subsidies in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) i) en ii), en artikel 2, lid 2, van de basisverordening, d.w.z. een financiële bijdrage in de vorm van een schenking. Zij houden een rechtstreekse overdracht van middelen in omdat zij kunnen worden verkocht en in contanten omgezet, of kunnen worden gebruikt voor de vereffening van invoerrechten, waardoor de Indiase overheid afstand doet van inkomsten die haar normaliter toekomen. Bovendien trekt de exporteur voordeel uit de DFRC en de DFIA, want zijn liquiditeit wordt hierdoor verbeterd.

(54)

Zowel de DFRC als de DFIA zijn rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties en worden daarom geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen krachtens artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(55)

Voorts kan geen van beide regelingen worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zij voldoen namelijk niet aan de strikte voorwaarden van bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling voor inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. Met name moet op de volgende punten worden gewezen: i) de regelingen maken het mogelijk dat invoerheffingen op inputs die in het productieproces van een ander product worden verbruikt, achteraf worden terugbetaald of kwijtgescholden; ii) er is geen verificatieregeling of -procedure met behulp waarvan kan worden nagegaan of er bij de vervaardiging van het uitgevoerde product inputs zijn gebruikt en welke, en of een te groot voordeel is toegekend in de zin van bijlage I, punt i), en de bijlagen II en III van de basisverordening; en iii) de overdraagbaarheid van certificaten/vergunningen houdt in dat een exporteur aan wie een DFRC of DFIA is toegekend, niet verplicht is het certificaat daadwerkelijk te gebruiken om de inputs in te voeren.

(56)

Voor het vaststellen van het voordeel is ervan uitgegaan dat de DFRC- en DFIA-licenties, in tegenstelling tot wat in de DEPB-regeling het geval is, geen notionele waarde of krediettarieven hebben. In de licentie wordt de totale hoeveelheid inputs vermeld die mag worden ingevoerd, alsmede de maximale totale cif-waarde van die invoer. Bijgevolg is het voordeel niet bekend op het ogenblik dat de uitvoer plaatsvindt, en kan het pas worden vastgesteld en in de boekhouding opgenomen wanneer de licentie wordt gebruikt voor invoer of wordt verkocht.

(57)

Daarom werd, in de gevallen waarin de licenties werden gebruikt voor invoer, het voordeel voor de ondernemingen berekend op basis van het bedrag van de niet-geïnde invoerrechten. In de gevallen waarin de licenties werden overgedragen (verkocht), werd het voordeel berekend op basis van de inkomsten uit die verkoop in het NOT.

(58)

Uit het onderzoek is gebleken dat vijf ondernemingen die in het kader van de DFRC- en/of de DFIA-regeling exporteren, hun vergunningen/certificaten aan derden verkochten.

(59)

Eén producent/exporteur voerde aan dat hij één van zijn DFIA-vergunningen had gebruikt voor de terugbetaling voor vervangende inputs en dat hij in het kader van die specifieke licentie geen te hoge kwijtschelding van invoerrechten had verkregen. Uit het onderzoek is gebleken dat de invoer- en uitvoerhoeveelheden voor die specifieke licentie niet volledig zijn gebruikt en dat de licentie nog niet werd afgesloten en gecontroleerd overeenkomstig de voorschriften van het document in- en uitvoerbeleid. Daarom werd, mede rekening houdend met de bevindingen in overweging 55, geconcludeerd dat de onderneming niet kon aantonen dat in het kader van die specifieke licentie geen te hoge kwijtschelding werd verkregen. Het hele bedrag aan rechten dat werd bespaard op de invoer die in het kader van die licentie plaatsvond, wordt dan ook als subsidie beschouwd, en daarom werd het argument afgewezen.

(60)

Indien verzoeken daartoe gerechtvaardigd waren, werden de kosten die moesten worden gemaakt om de subsidie te verkrijgen, overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening afgetrokken van de aldus vastgestelde voordelen om het als teller fungerende subsidiebedrag te bepalen. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag toegerekend aan de totale waarde van de uitvoer in het NOT als geschikte noemer, omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet werd toegekend op basis van de gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(61)

Er werden diverse opmerkingen betreffende bepaalde elementen van de berekening van het voordeel in het kader van de DFRC/DFIA-regeling ingediend. Naar aanleiding daarvan werden de berekeningen aangepast waar dit gerechtvaardigd bleek.

(62)

In tegenstelling tot wat sommige producenten/exporteurs stelden in de door hen ingediende opmerkingen, moest zelfs DFRC/DFIA-krediet dat werd gegenereerd door de uitvoer van andere producten dan het betrokken product, in aanmerking worden genomen bij het vaststellen van het bedrag van het tot compenserende maatregelen aanleiding gevend voordeel. De DFRC/DFIA-regeling bepaalt niet dat het gebruik van de kredieten moet worden beperkt tot de invoer van rechtenvrije inputs in verband met een specifiek product. Integendeel, DFRC/DFIA-kredieten zijn vrij overdraagbaar, kunnen zelfs worden verkocht en worden gebruikt voor de invoer van alle goederen die zonder beperking kunnen worden ingevoerd (de inputs van het betrokken product behoren tot deze categorie), met uitzondering van kapitaalgoederen. Het betrokken product kan bijgevolg profiteren van al het DFRC/DFIA-voordeel dat wordt gegenereerd.

(63)

Vier in de steekproef opgenomen ondernemingen bleken in het NOT voordeel te trekken van deze regelingen, met subsidiemarges van 0,09 % tot 2,03 %.

(64)

De EPCG-regeling wordt gedetailleerd beschreven in hoofdstuk 5 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en in hoofdstuk 5 van het HOP I 04-09.

(65)

Voor deze regeling komen producenten/exporteurs, handelaren/exporteurs die banden hebben met ondersteunende producenten, en dienstverleners in aanmerking.

(66)

Mits aan een uitvoerverplichting wordt voldaan, geeft de Indiase overheid op aanvraag en tegen betaling van een vergoeding een EPCG-licentie af. Aan de hand van deze licentie kan een onderneming kapitaalgoederen (nieuwe en — sedert april 2003 — tweedehandse kapitaalgoederen die niet ouder zijn dan tien jaar) tegen lagere rechten invoeren. Tot 31 maart 2000 gold een recht van 11 % (inclusief 10 % surtaks) en voor goederen met een hoge waarde een nulrecht. Sinds april 2000 voorzag de regeling in een verlaagd invoerrecht van 5 % voor alle kapitaalgoederen die in het kader van de regeling werden ingevoerd. Om de uitvoerverplichting na te komen, moeten de ingevoerde kapitaalgoederen worden gebruikt om in een bepaalde periode een bepaalde hoeveelheid exportgoederen te vervaardigen. Op 9 mei 2008, d.w.z. buiten het NOT, maakte de Indiase overheid bekend dat het op invoer in het kader van de EPCG verschuldigde recht tot 3 % werd verlaagd.

(67)

De houder van een EPCG-licentie mag de kapitaalgoederen ook op de binnenlandse markt aankopen. In dat geval doet de houder van de EPCG-licentie een aanvraag tot ongeldigverklaring van zijn licentie. De in de brief van ongeldigverklaring vermelde binnenlandse fabrikant van kapitaalgoederen komt aldus in aanmerking voor het voordeel van met uitvoer gelijkgestelde verkoop en heeft recht op het voordeel van de rechtenvrije invoer van onderdelen die nodig zijn voor de vervaardiging van die kapitaalgoederen. De door de houder van de EPCG-licentie verschuldigde accijnzen op een binnenlandse aankoop van kapitaalgoederen kunnen echter worden terugbetaald of er kan vrijstelling voor worden verleend. Voor de houder van de EPCG-licentie blijft de uitvoerverplichting gelden; deze wordt vastgesteld op basis van de notionele douanerechten die op de fob-waarde van de importgoederen werden bespaard.

(68)

De Indiase overheid voerde aan dat geen voordeel werd verkregen in de gevallen waarin de EPCG-licentiehouder verzocht om ongeldigverklaring van zijn EPCG-licentie en de kapitaalgoederen op de binnenlandse markt aankocht, aangezien geen overeenkomstig overheidsvoorschrift werd uitgevaardigd waarbij voor dergelijke aankopen vrijstelling van betaling van accijnzen werd verleend. De Indiase overheid bevestigde echter ook dat de EPCG-licentiehouder in bepaalde omstandigheden kapitaalgoederen kon aankopen zonder accijnsrechten te betalen, namelijk in de gevallen waarin deze accijnzen niet werden kwijtgescholden op grond van het Indiase kredietsysteem van de centrale belasting over de toegevoegde waarde (CENVAT). Bovendien komt de binnenlandse leverancier van kapitaalgoederen in zulke gevallen in aanmerking voor fiscale voordelen, die in de prijs van de geleverde kapitaalgoederen worden doorberekend. Omdat dit een voordeel is dat kan worden verkregen op voorwaarde dat uitvoer plaatsvindt — de ongeldigverklaring van de licentie verandert immers niets aan de uitvoerverplichting van de EPCG-licentiehouder — is aangenomen dat het argument moet worden verworpen, zodat de bevindingen ongewijzigd blijven.

(69)

In het kader van de EPCG-regeling worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), en artikel 2, punt 2, van de basisverordening. De rechtenverlaging of, bij aankoop op de binnenlandse markt, de terugbetaling of vrijstelling van belastingen vormen een financiële bijdrage van de Indiase overheid, aangezien deze daardoor inkomsten derft die haar normaliter zouden toekomen.

(70)

Bovendien verkrijgt de exporteur door deze rechtenverlaging een voordeel omdat zijn liquiditeit door het niet betalen van invoerrechten verbetert. Bij terugbetaling/vrijstelling van accijnzen verkrijgt de exporteur een voordeel omdat zijn liquiditeit door het niet betalen van de rechten op de aankoop van de kapitaalgoederen verbetert.

(71)

Bovendien is de EPCG-regeling rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties, daar in het kader van deze regeling geen licenties kunnen worden verkregen zonder uitvoerverplichting. Daarom wordt deze regeling geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen overeenkomstig artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(72)

Deze regeling kan niet worden beschouwd als een toelaatbare regeling voor de kwijtschelding van in voorafgaande stadia geheven cumulatieve indirecte belastingen of een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), van de basisverordening. Kapitaalgoederen vallen niet onder deze toelaatbare regelingen zoals bepaald in bijlage I, punten h) en i), van de basisverordening, omdat zij niet worden verbruikt bij de vervaardiging van de uitgevoerde producten. Met betrekking tot de kwijtschelding van in voorafgaande stadia geheven cumulatieve indirecte belastingen zij erop gewezen dat de exporteurs geen recht op dezelfde kwijtschelding zouden hebben indien zij geen uitvoerverplichting zouden hebben.

(73)

Het subsidiebedrag werd overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening berekend door de niet-betaalde douanerechten op ingevoerde kapitaalgoederen of de niet-betaalde/terugbetaalde accijnzen op op de binnenlandse markt aangekochte goederen, naargelang van het geval, te spreiden over een periode die overeenstemt met de normale afschrijvingstermijn voor die kapitaalgoederen. Overeenkomstig de vaste praktijk werd het aldus berekende, aan het NOT toe te rekenen bedrag door toevoeging van de rente over het NOT gecorrigeerd om het volledige voordeel over die periode vast te stellen. Het commerciële rentetarief dat in het NOT in India van toepassing was, werd hiervoor adequaat geacht. De kosten die moesten worden gemaakt om de subsidie te verkrijgen, werden overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening van dit bedrag afgetrokken, waarna het resulterende bedrag als teller diende. Overeenkomstig artikel 7, leden 2 en 3, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag toegerekend aan de waarde van de uitvoer in het NOT als geschikte noemer, omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet werd toegekend op basis van de gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(74)

Er werden diverse opmerkingen betreffende bepaalde elementen van de berekening van het voordeel in het kader van de EPCG-regeling ingediend. Naar aanleiding daarvan werden de berekeningen aangepast waar dit gerechtvaardigd bleek.

(75)

In tegenstelling tot wat sommige producenten/exporteurs stelden in de door hen ingediende opmerkingen, moest zelfs het EPCG-voordeel dat werd gegenereerd door de uitvoer van andere producten dan het betrokken product, in aanmerking worden genomen bij het vaststellen van het bedrag van het tot compenserende maatregelen aanleiding gevend voordeel. De EPCG-regeling bepaalt niet dat het gebruik van het voordeel moet worden beperkt tot de invoer van rechtenvrije inputs in verband met een specifiek product. Het betrokken product kan bijgevolg profiteren van al het EPCG-voordeel dat wordt gegenereerd.

(76)

Vier in de steekproef opgenomen ondernemingen trokken in het NOT voordeel van deze regeling, met subsidiemarges van maximaal 1,45 %, terwijl voor één onderneming het voordeel te verwaarlozen bleek.

(77)

De regeling wordt gedetailleerd beschreven in de punten 4.1.1 tot en met 4.1.14 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en de punten 4.1 tot en met 4.30 van het HOP I 04-09. Deze regeling werd tijdens het vorige nieuwe onderzoek, dat heeft geleid tot het instellen van het momenteel geldende definitieve compenserende recht, „Regeling voorafgaande vergunningen” (Advance Licence Scheme) genoemd.

(78)

De AAS bestaat uit zes subregelingen, die in overweging 79 nader worden beschreven. Deze subregelingen verschillen onder meer wat de voorwaarden betreft om ervoor in aanmerking te komen. Producenten/exporteurs en handelaren/exporteurs die banden hebben met ondersteunende producenten, komen in aanmerking voor de AAS voor fysieke uitvoer en voor de AAS voor jaarlijkse behoeften. Producenten/exporteurs die optreden als leverancier van de uiteindelijke exporteur komen in aanmerking voor de AAS voor toeleveranciers. Toeleveranciers van in punt 8.2 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 vermelde categorieën „met uitvoer gelijkgestelde verkoop”, zoals toeleveranciers van exportgerichte ondernemingen, komen in aanmerking voor de AAS voor met uitvoer gelijkgestelde verkoop. Ten slotte komen toeleveranciers van producenten/exporteurs in aanmerking voor de voordelen van „met uitvoer gelijkgestelde verkoop” in het kader van de subregelingen Advance Release Order („ARO”) en „back to back inland letter of credit”.

(79)

Voorafgaande vergunningen kunnen worden verstrekt voor:

(80)

Gebleken is dat twee medewerkende exporteurs tijdens het NOT van twee van de bovenvermelde subregelingen voordeel hebben getrokken dat verband hield met het betrokken product, namelijk i) ALS/AAS voor fysieke uitvoer en ii) ALS voor toeleveranciers. Daarom hoefde niet te worden nagegaan of de overige subregelingen tot compenserende maatregelen aanleiding konden geven.

(81)

Na het instellen van het momenteel geldende definitieve compenserende recht heeft de Indiase overheid de verificatieregeling voor ALS/AAS gewijzigd. Om controle door de Indiase autoriteiten mogelijk te maken, is de houder van een voorafgaande vergunning wettelijk verplicht een waarheidsgetrouwe boekhouding in een bepaalde vorm te voeren waaruit het verbruik en het gebruik van de rechtenvrij ingevoerde/op de binnenlandse markt aangekochte goederen blijken (punten 4.26 en 4.30 en aanhangsel 23 van het HOP I 04-09); hij moet met andere woorden een verbruiksregister bijhouden. Dit register moet worden gecontroleerd door een externe registeraccountant die een verklaring moet afgeven dat de voorgeschreven registers en de desbetreffende aantekeningen zijn onderzocht en dat de op grond van aanhangsel 23 verstrekte informatie in alle opzichten met de werkelijkheid overeenstemt. Deze bepalingen zijn echter slechts van toepassing op voorafgaande vergunningen die op of na 13 mei 2005 zijn afgegeven. Voor alle voorafgaande vergunningen of voorafgaande licenties die vóór die datum zijn afgegeven, gelden de vroegere controlevoorschriften, d.w.z. dat de houders een waarheidsgetrouwe boekhouding moeten voeren van het onder de licenties vallende verbruik en gebruik van ingevoerde goederen in de vorm die is voorgeschreven in aanhangsel 18 (punt 4.30 en aanhangsel 18 van het HOP I 02-07).

(82)

Wat de subregelingen betreft die in het NOT door de twee in de steekproef opgenomen producenten/exporteurs zijn gebruikt, namelijk die voor fysieke uitvoer en die voor toeleveringen, heeft de Indiase overheid bepaald hoeveel en voor welke waarde goederen mogen worden ingevoerd en moeten worden uitgevoerd en dit is in de licenties vermeld. Bovendien moeten de transacties op het moment van in- of uitvoer door overheidsambtenaren in de licentie worden genoteerd. Voor de hoeveelheden die in het kader van deze regeling mogen worden ingevoerd, baseert de Indiase overheid zich op standaard-input-outputnormen („SION’s”). SION’s zijn vastgesteld voor de meeste producten, inclusief het betrokken product, en zijn gepubliceerd in het HOP II 04-09.

(83)

Ingevoerde inputs zijn niet overdraagbaar en moeten voor de vervaardiging van het exportproduct worden gebruikt. De uitvoer moet plaatsvinden binnen een bepaalde termijn na de afgifte van de licentie (24 maanden met twee eventuele verlengingen van telkens zes maanden).

(84)

De Indiase overheid beweerde dat het voor de regeling beschikte over een behoorlijke verificatieregeling overeenkomstig aanhangsel 23 van het HOP I 04-09 en dat bij de toepassing van de ALS/AAS-regeling geen te hoge kwijtscheldingen hebben plaatsgevonden. Er werd aangevoerd dat de regeling dan ook geen aanleiding gaf tot compenserende maatregelen. Er werd geen nieuw bewijsmateriaal tot staving van deze beweringen verstrekt, zodat dit argument werd verworpen in het licht van de bevinding dat geen van de subregelingen kan worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), en de bijlagen II en III van de basisverordening, daar er geen behoorlijke verificatieregeling was.

(85)

Bovendien beschikt het land van uitvoer, indien is vastgesteld dat er geen behoorlijke verificatieregeling is, overeenkomstig bijlage II, punt II.5, en bijlage III, punt II.3, over de mogelijkheid om dit te verhelpen door een verder onderzoek in te stellen om na te gaan of te veel is betaald. Daar geen dergelijk onderzoek heeft plaatsgevonden voordat ter plaatse controles werden uitgevoerd, en niet werd aangetoond dat geen te hoge bedragen werden ontvangen, worden de argumenten verworpen.

(86)

De vrijstelling van invoerrechten is een subsidie in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), en artikel 2, punt 2, van de basisverordening, d.w.z. een financiële bijdrage van de Indiase overheid waardoor de exporteurs een voordeel hebben verkregen.

(87)

Bovendien zijn ALS/AAS voor fysieke uitvoer en ALS voor toeleveranciers rechtens duidelijk afhankelijk van uitvoerprestaties en daarom worden zij geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen krachtens artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening. Een onderneming kan niet van deze regelingen gebruikmaken zonder zich tot uitvoer te verplichten.

(88)

Geen van de twee subregelingen waarvan in dit geval gebruik werd gemaakt, ALS/AAS voor fysieke uitvoer en ALS voor toeleveranciers, kan worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zij voldoen namelijk niet aan de strikte voorwaarden van bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling voor inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening.

(89)

Met betrekking tot de producent/exporteur die van de AAS-regeling gebruik heeft gemaakt, is uit het onderzoek gebleken dat de nieuwe controlevoorschriften van de Indiase autoriteiten nog niet in de praktijk waren uitgetest daar de licenties op het moment van de controle nog niet waren afgesloten, en dat zij bijgevolg niet werden gecontroleerd overeenkomstig de voorschriften van het document in- en uitvoerbeleid. Die onderneming kon dan ook niet aantonen dat in het kader van die specifieke licentie geen te hoge kwijtschelding werd verkregen. Het gehele bedrag van de rechten die op de invoer in het kader van die licentie zijn bespaard, wordt bijgevolg als subsidie beschouwd.

(90)

De Indiase overheid heeft haar verificatieregeling of -procedure niet daadwerkelijk toegepast om na te gaan of, en in welke mate, de inputs bij de vervaardiging van het exportproduct zijn verbruikt (bijlage II, punt II.4, van de basisverordening en, in het geval van terugbetalingsregelingen voor vervangende inputs, bijlage III, punt II.2, van de basisverordening). De SION’s zelf kunnen niet als verificatieregeling voor het werkelijke verbruik worden beschouwd, aangezien rechtenvrije inputs die in het kader van vergunningen/licenties met uiteenlopende SION-opbrengsten worden ingevoerd, in hetzelfde productieproces voor een exportproduct worden gemengd. Met een dergelijke methode kan de Indiase overheid niet met voldoende nauwkeurigheid controleren welke hoeveelheden inputs bij de vervaardiging van het exportproduct werden verbruikt en volgens welke SION-benchmark zij moeten worden vergeleken.

(91)

Bovendien heeft een daadwerkelijke controle door de Indiase overheid aan de hand van een correct gevoerd verbruiksregister ofwel niet plaatsgevonden, ofwel is deze nog niet afgerond. Voorts verrichtte de Indiase overheid ook geen verder onderzoek naar de werkelijk verbruikte inputs, hoewel dit normaliter vereist is als er geen verificatieregeling daadwerkelijk wordt toegepast (bijlage II, punt II.5, en bijlage III, punt II.3, van de basisverordening).

(92)

Deze twee subregelingen geven derhalve aanleiding tot compenserende maatregelen.

(93)

Daar het geen toegestane terugbetalingsregelingen voor inputs of vervangende inputs betreft, bestaat het voordeel dat aanleiding geeft tot compenserende maatregelen, uit het totale bedrag aan invoerrechten waarvoor kwijtschelding werd verleend en dat normaliter bij invoer van de inputs verschuldigd zou zijn geweest. In dit verband zij opgemerkt dat de basisverordening niet alleen voorziet in compenserende maatregelen voor een „teveel” aan kwijtgescholden rechten. Overeenkomstig artikel 2, punt 1, onder a) ii), en bijlage I, punt i), van de basisverordening kan alleen een teveel aan kwijtgescholden rechten aanleiding geven tot compenserende maatregelen, mits aan de voorwaarden van de bijlagen II en III van de basisverordening is voldaan. Aan deze voorwaarden is in onderhavig geval echter niet voldaan. Dit betekent dat, indien wordt vastgesteld dat er geen adequaat controlesysteem bestaat, de bovenstaande uitzondering inzake terugbetalingsregelingen niet van toepassing is en de normale regel geldt waarbij het bedrag aan niet-betaalde rechten (gederfde inkomsten) tot compenserende maatregelen aanleiding geeft, en niet alleen het beweerde teveel aan kwijtgescholden rechten. Volgens bijlage II, punt II, en bijlage III, punt II, van de basisverordening is het niet de taak van de onderzoekende autoriteit dit teveel aan kwijtgescholden rechten te berekenen. Integendeel, overeenkomstig artikel 2, punt 1, onder a) ii), van de basisverordening dient deze autoriteit alleen voldoende bewijsmateriaal te verzamelen om de geschiktheid van een beweerde verificatieregeling te weerleggen.

(94)

Het subsidiebedrag werd berekend op basis van de niet-geïnde invoerrechten (basisdouanerecht en bijzonder aanvullend douanerecht) op het materiaal dat in het NOT is ingevoerd in het kader van de twee subregelingen die voor het betrokken product zijn gebruikt. Overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening werden kosten die ter verkrijging van de subsidie moesten worden gemaakt, van dit bedrag afgetrokken indien verzoeken daartoe gerechtvaardigd waren. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd het aldus verkregen subsidiebedrag toegerekend aan de waarde van de uitvoer van het betrokken product in het NOT als geschikte noemer, omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet werd toegekend op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(95)

Er werden diverse opmerkingen betreffende bepaalde elementen van de berekening van het voordeel in het kader van de ALS/AAS-regeling ingediend. Wanneer deze opmerkingen gerechtvaardigd bleken, werden de berekeningen dienovereenkomstig aangepast.

(96)

In tegenstelling tot wat sommige producenten/exporteurs stelden in de door hen ingediende opmerkingen, moest zelfs het ALS/AAS-voordeel dat werd gegenereerd door de uitvoer van andere producten dan het betrokken product, in aanmerking worden genomen bij het vaststellen van het bedrag van het tot compenserende maatregelen aanleiding gevend voordeel. De ALS/AAS-regeling bepaalt niet dat het gebruik van het voordeel moet worden beperkt tot de invoer van rechtenvrije inputs in verband met een specifiek product. Het betrokken product kan bijgevolg profiteren van al het ALS/AAS-voordeel dat wordt gegenereerd.

(97)

Twee in de steekproef opgenomen ondernemingen hebben uit de ALS- of de AAS-regeling een voordeel verkregen gaande van 0,17 % tot 1,74 %.

(98)

Geen van de medewerkende producenten/exporteurs bleek gevestigd te zijn in een bijzondere economische zone of in een EPZ of had de status van EOU. Daarom werd het voor dit onderzoek niet nodig geacht deze regeling verder te onderzoeken.

(99)

In het kader van deze regeling komen exporteurs in aanmerking voor een gedeeltelijke vrijstelling van inkomstenbelasting op door uitvoer verkregen winst. De rechtsgrondslag voor deze vrijstelling is afdeling 80HHC van de Wet op de inkomstenbelasting.

(100)

Deze bepaling van de genoemde wet werd met ingang van het aangiftejaar 2005-2006 ingetrokken (d.w.z. met ingang van het boekjaar van 1 april 2004 tot en met 31 maart 2005), zodat na 31 maart 2004 geen voordeel meer is verkregen uit afdeling 80HHC van die wet. Geen van de medewerkende producenten/exporteurs heeft in het NOT voordeel uit deze regeling verkregen. Daarom werd het voor dit onderzoek niet nodig geacht deze regeling verder te onderzoeken.

(101)

Deze regeling is gebaseerd op afdeling 75 van de Douanewet 1962, afdeling 37, punt 2, onder xvi), van de Accijnswet 1944, en de afdelingen 93A en 94 van de Wet op de financiën 1994.

(102)

Alle exporteurs komen voor deze regeling in aanmerking.

(103)

Er zijn twee typen tarieven voor de terugbetaling van rechten door de Indiase overheid: tarieven voor „alle ondernemingen”, die op forfaitaire basis voor alle exporteurs van een bepaald product worden toegepast, en „merkspecifieke” tarieven, die per onderneming worden toegepast voor producten die niet onder de tarieven voor „alle ondernemingen” vallen. Voor het betrokken product is het eerste type („alle ondernemingen”) relevant.

(104)

De terugbetalingstarieven voor alle ondernemingen worden berekend als percentage van de waarde van de in het kader van deze regeling uitgevoerde producten. De Indiase autoriteiten hebben voor diverse producten, waaronder het betrokken product, terugbetalingstarieven voor alle ondernemingen vastgesteld. Deze tarieven worden bepaald op basis van vermoedelijke indirecte belastingen en invoerheffingen op goederen en diensten die in het productieproces van het exportproduct worden gebruikt (invoerrechten, accijnzen, belasting op dienstverlening enz.), met inbegrip van vermoedelijke indirecte belastingen en invoerheffingen op goederen en diensten voor de vervaardiging van de inputs, ongeacht of deze belastingen al dan niet werkelijk zijn betaald. Voor het bepalen van het bedrag aan terug te betalen rechten geldt een maximumwaarde van het exportproduct per eenheid. Indien de onderneming een deel van deze rechten kan terugvorderen van het Cenvat-systeem, is het terugbetalingstarief lager.

(105)

De tarieven voor de terugbetaling van rechten op het betrokken product zijn in het NOT meermaals herzien. Tot 1 april 2007 golden tarieven van 6,4 à 6,9 %, naargelang van het producttype, en tot 1 september 2007 tarieven van 9,1 à 9,8 %. Op 13 december 2007, d.w.z. na afloop van het NOT, werden de terugbetalingstarieven verhoogd tot 10,1 % à 10,3 %, en dit met terugwerkende kracht voor invoer vanaf 1 september 2007, d.w.z. binnen het NOT.

(106)

Om voor de voordelen van deze regeling in aanmerking te komen, moet een onderneming exporteren. Op het moment van de uitvoer moet de exporteur bij de Indiase autoriteiten een verklaring indienen dat de uitvoer plaatsvindt in het kader van de DDS-regeling. Om de uitvoer van de goederen mogelijk te maken, geven de Indiase douaneautoriteiten tijdens de verzendingsprocedure een ladingsbrief voor de uitvoer af. In dat document is onder andere het voor die uitvoertransactie toe te kennen bedrag aan terug te betalen rechten vermeld. De exporteur weet dan welk voordeel hij zal ontvangen en neemt het als te innen bedrag op in de boekhouding. Zodra de douaneautoriteiten een ladingsbrief voor de uitvoer afgeven, heeft de Indiase overheid geen zeggenschap meer over de toekenning van DDS-voordelen. Het DDS-tarief voor de berekening van het voordeel is over het algemeen het tarief dat geldt op het ogenblik waarop de uitvoeraangifte wordt ingediend. In het NOT werden de terugbetalingstarieven met terugwerkende kracht verhoogd, en daarmee werd bij de berekening van het subsidiebedrag rekening gehouden.

(107)

Diverse partijen voerden aan dat de DDS-regeling niet tot compenserende maatregelen aanleiding kon geven omdat zij niet specifiek werd vermeld in de antisubsidievragenlijsten die bij het begin van het onderzoek werden toegezonden. Dit argument wordt om de volgende redenen verworpen. Het doel van dit nieuwe onderzoek is volgens het bericht van opening de „mate van subsidiëring” waardoor de producenten/exporteurs van het betrokken product voordeel hebben verkregen, d.w.z. dat het alle subsidieregelingen omvat waarmee de Indiase overheid werkt.

(108)

Er werd aangevoerd dat de DDS-regeling niet afhankelijk was van uitvoerprestaties omdat het uit deze regeling verkregen voordeel niet gerelateerd was aan de door de exporteurs uitgevoerde hoeveelheid. Dit argument wordt verworpen omdat alleen aanspraak op het DDS-voordeel kan worden gemaakt als de goederen worden uitgevoerd, waarmee wordt voldaan aan het criterium afhankelijkheid van uitvoer als bedoeld in artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening. In het licht van deze conclusie is geen analyse nodig van het argument dat de DDS-regeling niet specifiek is in de zin van artikel 3, leden 2 en 3, van de basisverordening.

(109)

De Indiase overheid merkte op dat de DDS een met de basisverordening verenigbare terugbetalingsregeling is en dat de procedure voor de vaststelling van de voor alle ondernemingen geldende terugbetalingstarieven redelijk is, aan het gestelde doel beantwoordt en gebaseerd is op in het land van uitvoer algemeen aanvaarde handelspraktijken overeenkomstig bijlage II, punt II.4, en bijlage III, punt II.2. Zoals in overweging 104 is vermeld, omvatte deze procedure een raming voor alle ondernemingen van de bij de productie gebruikte inputs en van de te betalen invoerheffingen en indirecte belastingen. Deze procedure was echter niet voldoende nauwkeurig, zelfs niet volgens de door de Indiase overheid ingediende opmerkingen. De Indiase overheid bevestigde immers dat er sprake was van een zekere mate van gemiddeldeberekening, wat zou impliceren dat de daadwerkelijk terugbetaalde rechten hoger waren dan de daadwerkelijk betaalde rechten. Voorts verrichtte de Indiase overheid ook geen verder onderzoek naar de werkelijk verbruikte inputs, hoewel dit normaliter vereist is als er geen verificatieregeling daadwerkelijk wordt toegepast (bijlage II, punt II.5, en bijlage III, punt II.3), en heeft zij evenmin aangetoond dat geen te hoge kwijtschelding heeft plaatsgevonden. De beweerde parallel tussen de controletechnieken en de in de basisverordening beschreven technieken voor gebruikmaking van steekproeven wordt als irrelevant beschouwd, daar laatstgenoemde duidelijk betrekking hebben op de antisubsidieonderzoeken en geen deel uitmaken van de in de bijlagen II en III vastgestelde criteria. Daarom worden deze argumenten verworpen.

(110)

Voorts werd opgemerkt dat het vermoeden van het bestaan van te hoge kwijtscheldingen niet kon worden afgeleid uit het feit dat de Indiase overheid niet alle in India te betalen indirecte belastingen in de DDS heeft opgenomen, maar alleen de centrale indirecte belastingen. Dit argument wordt verworpen omdat overeenkomstig bijlage II, punt II.4, en bijlage III, punt II.2, te hoge kwijtscheldingen moeten worden beoordeeld in het kader van een specifieke subsidieregeling.

(111)

In het kader van de DDS-regeling worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), en artikel 2, punt 2, van de basisverordening. Het bedrag aan terug te betalen rechten is gelijk aan de gederfde inkomsten die normaliter door de Indiase overheid zouden zijn geïnd. Bovendien verleent de DDS-regeling de exporteur bij uitvoer een voordeel.

(112)

De DDS-regeling is rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties, en daarom wordt zij geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen krachtens artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(113)

Diverse partijen bij de procedure voerden aan dat de DDS-regeling een met de basisverordening verenigbaar terugbetalingssysteem is en dat het op grond van die regeling verkregen voordeel bijgevolg geen aanleiding mag geven tot compenserende maatregelen.

(114)

Uit het onderzoek is gebleken dat deze regeling niet kan worden beschouwd als een toelaatbare regeling voor de kwijtschelding van in voorafgaande stadia geheven cumulatieve indirecte belastingen of een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zij voldoet namelijk niet aan de strikte voorwaarden van bijlage I, punten h) en i), bijlage II (richtsnoeren inzake het verbruik van inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. Een exporteur is niet verplicht i) aantekening te houden van de rechten en belastingen die hij heeft betaald op de ingevoerde/op de binnenlandse markt aangekochte goederen of in het productieproces opgenomen diensten, of ii) die goederen en diensten daadwerkelijk in het productieproces te verbruiken, en iii) het bedrag aan terug te betalen rechten wordt niet berekend in verhouding tot de daadwerkelijk door de exporteur gebruikte inputs en de daadwerkelijk betaalde rechten en belastingen.

(115)

Bovendien is niet voorzien in een systeem of procedure aan de hand waarvan kan worden vastgesteld welke inputs bij de vervaardiging van het uitgevoerde product zijn verbruikt, dan wel of te veel binnenlandse indirecte belastingen in de zin van bijlage I, punt h), en bijlage II bij de basisverordening of te veel invoerheffingen in de zin van bijlage I, punt i), en de bijlagen II en III van de basisverordening werden terugbetaald.

(116)

Ten slotte komt een exporteur in aanmerking voor de DDS-voordelen, ongeacht of hij al dan niet inputs invoert of op de binnenlandse markt aankoopt en rechten of belastingen op die aankopen heeft betaald. Om het voordeel te verkrijgen, hoeft een exporteur alleen maar goederen uit te voeren zonder dat hij hoeft aan te tonen dat inputs werden ingevoerd of dat inputs of diensten op de binnenlandse markt werden aangekocht, en dat invoerrechten of binnenlandse indirecte belastingen werden betaald. Bijgevolg maakt het voor het terugbetalingstarief geen verschil uit of een onderneming alle productiefasen van de inputs en het betrokken product in handen heeft dan wel gewoon handelaar/exporteur is.

(117)

Overeenkomstig artikel 2, punt 2, en artikel 5 van de basisverordening werd de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies berekend in termen van het door de ontvanger daarmee verkregen voordeel waarvan het bestaan in het NOT werd vastgesteld. In dit verband wordt ervan uitgegaan dat het voordeel door de ontvanger wordt verkregen wanneer in het kader van deze regeling een uitvoertransactie plaatsvindt. Vanaf dat moment is de Indiase overheid gehouden de terug te betalen rechten aan de exporteurs in kwestie te betalen, wat een financiële bijdrage is in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) i), van de basisverordening. Zodra de douaneautoriteiten een ladingsbrief voor de uitvoer afgeven, waarin onder meer het voor die uitvoertransactie toe te kennen bedrag aan terug te betalen rechten is vermeld, heeft de Indiase overheid geen zeggenschap meer over het al of niet toekennen van de subsidie. Bovendien hebben de medewerkende producenten/exporteurs de DDS-voordelen op transactiebasis als inkomsten geboekt op het ogenblik dat de uitvoertransacties plaatsvonden.

(118)

Om rekening te houden met het effect van de verhoging van de tarieven met terugwerkende kracht, werd het DDS-krediet dat werd geboekt voor uitvoer die tussen 1 september en 30 september 2007 plaatsvond, waar nodig verhoogd, daar het werkelijke voordeel dat de Indiase overheid aan de ondernemingen verschuldigd zal zijn, hoger is dan dat waarop bij de uitvoer formeel aanspraak werd gemaakt.

(119)

Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag toegerekend aan de totale waarde van de uitvoer in het NOT als geschikte noemer, omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet werd toegekend op basis van de gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(120)

Zeven in de steekproef opgenomen ondernemingen voerden aan dat zij weliswaar voordeel uit de DDS-regeling hebben verkregen, maar dat zij geen teveel aan kwijtgescholden rechten hebben ontvangen, daar de door hen betaalde of verschuldigde belastingen of invoerrechten hoger waren dan de bedragen aan terug te betalen rechten. Er werd besloten deze argumenten te verwerpen. In de overwegingen 113 en 115 werd geconcludeerd dat de Indiase overheid niet beschikte over een adequate verificatieregeling als bedoeld in de bijlagen I, II en III van de basisverordening. Voorts is uit het onderzoek gebleken dat de ondernemingen geen verbruiksregister bijhielden of enig ander rapportagesysteem gebruikten om rekenschap te geven van gevallen waarin te veel rechten werden kwijtgescholden. Dergelijke rapporten werden door de ondernemingen tijdens de controlebezoeken opgesteld en bevatten hoofdzakelijk de in het algemeen door de ondernemingen betaalde belastingen.

(121)

Als er geen sprake is van toegelaten terugbetalingsregelingen voor inputs of vervangende inputs, bestaat het tot compenserende maatregelen aanleiding gevend voordeel in het totale bedrag aan terug te betalen rechten dat op grond van de DDS-regeling is verkregen. In tegenstelling tot wat de Indiase overheid, Texprocil en enkele exporteurs opmerken naar aanleiding van de mededeling van feiten en overwegingen, voorziet de basisverordening niet alleen in compenserende maatregelen voor een „teveel” aan kwijtgescholden rechten. Overeenkomstig artikel 2, punt 1, onder a) ii), en bijlage I, punt i), van de basisverordening kan alleen een teveel aan kwijtgescholden rechten aanleiding geven tot compenserende maatregelen, mits aan de voorwaarden van de bijlagen II en III van de basisverordening is voldaan. Aan deze voorwaarden is in onderhavig geval echter niet voldaan. Dit betekent dat, indien wordt vastgesteld dat er geen adequate verificatieprocedure bestaat, de bovenstaande uitzondering inzake terugbetalingsregelingen niet van toepassing is en de normale regel geldt waarbij het bedrag aan terug te betalen rechten tot compenserende maatregelen aanleiding geeft, en niet alleen het beweerde teveel aan kwijtgescholden rechten. Volgens bijlage II, punt II, en bijlage III, punt II, van de basisverordening is het niet de taak van de onderzoekende autoriteit dit teveel aan kwijtgescholden rechten te berekenen. Integendeel, overeenkomstig artikel 2, punt 1, onder a) ii), van de basisverordening dient deze autoriteit alleen voldoende bewijsmateriaal te verzamelen om de geschiktheid van een beweerde verificatieregeling te weerleggen. Voorts zij erop gewezen dat, als er geen verificatieregeling daadwerkelijk wordt toegepast, de Indiase autoriteiten tijdig een aanvullend onderzoek moeten verrichten, d.w.z. normaliter vóór de controle ter plaatse in het kader van een onderzoek naar compenserende rechten.

(122)

In tegenstelling tot wat sommige producenten/exporteurs stelden in de door hen ingediende opmerkingen, moest zelfs het DDS-voordeel dat werd gegenereerd door de uitvoer van andere producten dan het betrokken product, in aanmerking worden genomen bij het vaststellen van het bedrag van het tot compenserende maatregelen aanleiding gevend voordeel. De DDS-regeling bepaalt niet dat het gebruik van het voordeel moet worden beperkt tot een specifiek product. Het betrokken product kan bijgevolg profiteren van al het DDS-voordeel dat wordt gegenereerd.

(123)

Alle in de steekproef opgenomen ondernemingen trokken in het NOT voordeel van de DDS-regeling, met subsidiemarges van 1,45 % tot 7,57 %.

(124)

De TUFS is gebaseerd op een resolutie van het Indiase ministerie van Textiel, die op 31 maart 1999 is gepubliceerd in het Indiase staatsblad (Official Gazette of India Extraordinary Part I Section I) („de resolutie”). De regeling werd goedgekeurd met een looptijd van 1 april 1999 tot en met 31 maart 2004. De looptijd werd verlengd tot en met 31 maart 2007 en vervolgens opnieuw verlengd tot het einde van het NOT.

(125)

Bestaande of nieuwe producenten in de katoenverwerkingssector, de textiel- en de jute-industrie komen in aanmerking voor de voordelen van deze regeling.

(126)

Deze regeling heeft tot doel steun te verlenen voor de modernisering van de technologie in de textiel- en de jute-industrie, met inbegrip van ondernemingen voor de verwerking van vezels, garen, weefsels, kleding en huishoudtextiel. De regeling voorziet in diverse soorten voordelen in de vorm van kapitaalsubsidies, rentesubsidies of dekking van wisselkoersschommelingen bij leningen in vreemde valuta. In de onder de regeling vallende programma’s wordt een onderscheid gemaakt tussen de textiel- en de jutesector, de sector van de weefmachines en die van de handweefgetouwen. De TUFS omvat de volgende programma’s:

(127)

Uit het onderzoek is gebleken dat twee in de steekproef opgenomen ondernemingen voordeel van de TUFS hebben getrokken voor de aankoop van machines die bij de vervaardiging van het betrokken product worden gebruikt. Die ondernemingen maakten respectievelijk gebruik van de leningen met rentevergoeding (regeling a)) en de kapitaalsubsidie van 10 % voor verwerkingsmachines in combinatie met een rentevergoeding van 5 % (regeling e)).

(128)

De resolutie bevat een lijst van de typen machines waarvan de aankoop in het kader van de TUFS wordt gesubsidieerd. Om de voordelen van de TUFS te verkrijgen, wenden de ondernemingen zich tot handelsbanken of andere kredietinstellingen, die de ondernemingen de leningen verstrekken op basis van hun eigen onafhankelijke beoordeling van de kredietwaardigheid van de leners. Indien de lener in aanmerking komt voor een rentesubsidie in het kader van de regeling, stuurt de handelsbank de aanvraag door naar een „knooppuntbureau”, dat het bedrag van het voordeel overmaakt aan de betrokken handelsbank. Ten slotte crediteert de handelsbank de rekening van de lener met het aldus ontvangen bedrag. De knooppuntbureaus worden door het Indiase ministerie van Textiel terugbetaald. De Indiase overheid stelt de vereiste financiële middelen driemaandelijks ter beschikking van de knooppuntbureaus.

(129)

Geen enkele belanghebbende heeft opmerkingen in verband met deze regeling ingediend.

(130)

De TUFS-regeling vormt een subsidie in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) i), omdat zij een rechtstreekse overdracht van middelen door de overheid in de vorm van een schenking impliceert. Door de subsidie wordt een voordeel verkregen doordat de financierings- en rentekosten voor de aankoop van machines worden verlaagd.

(131)

De subsidie wordt overeenkomstig artikel 3, lid 2, onder a), geacht specifiek te zijn en bijgevolg aanleiding te geven tot compenserende maatregelen omdat zij specifiek aan een industrie of een groep industrieën wordt verstrekt, inclusief voor de vervaardiging van het betrokken product.

(132)

Het kapitaalsubsidiebedrag werd overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening berekend door het bedrag dat de ontvangende ondernemingen op de aangekochte machines bespaarden, te spreiden over een periode die overeenstemt met de normale afschrijvingstermijn voor dergelijke kapitaalgoederen. Overeenkomstig de vaste praktijk werd het aldus berekende, aan het NOT toe te rekenen bedrag door toevoeging van de rente over het NOT gecorrigeerd om het volledige voordeel over die periode vast te stellen. Het commerciële rentetarief dat in het NOT in India van toepassing was, werd hiervoor adequaat geacht. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag toegerekend aan de totale waarde van de uitvoer van textiel in het NOT als geschikte noemer, aangezien de subsidie niet wordt verleend op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(133)

Het rentesubsidiebedrag werd overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening berekend op basis van het bedrag dat in het NOT daadwerkelijk aan de betrokken ondernemingen werd terugbetaald in verband met de rente die werd betaald op de commerciële leningen die voor de aankoop van de machines in kwestie werden aangegaan. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag toegerekend aan de totale waarde van de uitvoer van textiel in het NOT als geschikte noemer, aangezien de subsidie niet wordt verleend op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(134)

Twee in de steekproef opgenomen ondernemingen hebben in het NOT voordeel getrokken van deze regeling, met subsidiemarges van 0,01 % tot 0,31 %.

(135)

Deze regeling is gedetailleerd beschreven in Master Circular IECD No 02/04.02.02/2006-07 (exportkrediet in vreemde valuta), Master Circular IECD No 01/04.02.02/2006-07 (exportkrediet in roepies) en Master Circular DBOD.DIR(Exp.)No.01/04.02.02/2007-08 (geconsolideerd voor exportkrediet zowel in roepies als in vreemde valuta) van de Reserve Bank of India („RBI”), die in het NOT aan alle handelsbanken in India zijn toegezonden. De Master Circulars worden regelmatig herzien en geactualiseerd.

(136)

Voor deze regeling komen producenten/exporteurs en handelaren/exporteurs in aanmerking.

(137)

In het kader van deze regeling stelt de RBI bindende maximumrentetarieven voor exportkrediet vast, zowel in Indiase roepies als in vreemde valuta, die handelsbanken aan exporteurs kunnen aanrekenen. De ECS bestaat uit twee subregelingen, namelijk de Pre-Shipment Export Credit Scheme voor exportkrediet voorafgaand aan verzending („voorschot aan de exporteur”), dat wordt verstrekt ter financiering van de aankoop, verwerking, productie, verpakking en/of verzending van goederen vóór de uitvoer, en de Post-Shipment Export Credit Scheme voor exportkrediet na verzending, waarbij bedrijfskapitaal wordt verschaft ter financiering van vorderingen op buitenlandse debiteuren. De RBI geeft de banken ook opdracht om een bepaald gedeelte van hun nettobankkrediet voor exportfinanciering beschikbaar te houden.

(138)

Ten gevolge van deze Master Circulars van de RBI kunnen exporteurs exportkredieten verkrijgen tegen preferentiële rentetarieven vergeleken met de tarieven van het gewone handelskrediet („kaskrediet”), waarvoor marktvoorwaarden gelden.

(139)

De Indiase overheid stelde dat de Commissie met betrekking tot de ECS-regeling heeft nagelaten de regeling te onderzoeken in het licht van de bepalingen van bijlage I, punt k), van de Overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen (ASCM) en voerde aan dat exportkrediet, zowel in Indiase roepies als in vreemde valuta, geen aanleiding gaf tot compenserende maatregelen, vooral daar de banken voor leningen in vreemde valuta middelen mochten lenen tegen „internationaal concurrerende tarieven”.

(140)

In dit verband zij erop gewezen dat de in overweging 135 bedoelde exportkredietregelingen niet onder bijlage I, punt k), van de ASCM vallen omdat, volgens de definitie van de OESO-regeling inzake richtsnoeren voor door de overheid gesteunde exportkredieten, alleen exportfinanciering met een looptijd van twee jaar of meer normaliter als „exportkrediet” in de zin van die bepaling kan worden beschouwd. Dit argument wordt dan ook verworpen.

(141)

De preferentiële rentetarieven van een ECS-krediet die in de in overweging 135 vermelde Master Circulars van de RBI worden vastgesteld, kunnen de rentekosten van de exporteur lager doen uitvallen dan de louter door marktvoorwaarden bepaalde kredietkosten, waardoor de exporteur een voordeel verkrijgt in de zin van artikel 2, punt 2, van de basisverordening. Exportfinanciering is op zich niet veiliger dan binnenlandse financiering. Doorgaans wordt exportfinanciering als riskanter beschouwd en de zekerheid die voor een bepaald krediet wordt verlangd is, ongeacht het financieringsobject, een louter commerciële beslissing van de handelsbank. Tariefverschillen tussen verschillende banken vloeien voort uit het feit dat de RBI voor iedere handelsbank afzonderlijk maximumtarieven voor het verstrekken van leningen heeft vastgesteld. Bovendien zouden handelsbanken niet verplicht zijn gunstiger rentetarieven voor exportkredieten in vreemde valuta aan hun klanten door te berekenen.

(142)

Hoewel deze preferentiële ECS-kredieten door handelsbanken worden verleend, gaat het bij dit voordeel om een financiële bijdrage van de overheid in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) iv), van de basisverordening. Om tot de conclusie te komen dat het om een subsidie gaat, is het volgens artikel 2, punt 1, onder a) iv), van de basisverordening en de WTO-overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen niet vereist dat gebruik is gemaakt van overheidsmiddelen, bijvoorbeeld in de vorm van een terugbetaling door de Indiase overheid aan de handelsbanken, maar is het voldoende dat de overheid opdracht geeft tot het vervullen van functies die zijn vermeld in artikel 2, punt 1, onder a) i), a) ii) of a) iii), van de basisverordening. De RBI is een overheidsorgaan en valt dus onder de definitie van „overheid” in artikel 1, lid 3, van de basisverordening. Deze bank is voor 100 % in het bezit van de overheid, streeft doelstellingen van het overheidsbeleid na, bijvoorbeeld het monetaire beleid, en de bestuursleden worden door de Indiase overheid benoemd. De RBI heeft zeggenschap over particuliere instellingen omdat de handelsbanken zich aan de door de RBI opgelegde voorwaarden moeten houden, onder meer wat betreft de instructies in de Master Circulars van de RBI betreffende maximumrentetarieven voor exportkredieten en de bepaling van de RBI dat de handelsbanken een bepaald bedrag van hun nettobankkrediet voor exportfinanciering moeten bestemmen. Daardoor zijn handelsbanken verplicht functies te vervullen die zijn vermeld in artikel 2, punt 1, onder a) i), van de basisverordening, in dit geval de verstrekking van leningen in de vorm van preferentiële exportkredieten. Een dergelijke rechtstreekse overdracht van middelen in de vorm van leningen op bepaalde voorwaarden is een functie die de overheid normaliter zelf zou vervullen, en de praktijk wijkt in werkelijkheid niet af van praktijken die overheidsinstanties plegen te volgen, in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) iv), van de basisverordening.

(143)

Deze subsidie wordt geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen, aangezien de preferentiële rentetarieven uitsluitend gelden voor de financiering van uitvoertransacties en dus van uitvoerprestaties afhankelijk zijn in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(144)

Het subsidiebedrag is berekend op basis van het verschil tussen de rente die voor in het NOT gebruikt exportkrediet is betaald en de rente die tegen de tarieven voor een gewoon handelskrediet zou zijn betaald. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag (de teller) toegerekend aan de totale waarde van de uitvoer in het NOT als geschikte noemer, omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet werd toegekend op basis van de gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(145)

Er werden diverse opmerkingen betreffende bepaalde elementen van de berekening van het voordeel in het kader van de ECS-regeling ingediend. Naar aanleiding daarvan werden de berekeningen aangepast waar dit gerechtvaardigd bleek.

(146)

Alle in de steekproef opgenomen ondernemingen en groepen hebben in het NOT in het kader van deze regeling subsidies verkregen, met subsidiemarges van maximaal 1,05 %, terwijl voor één onderneming het voordeel te verwaarlozen bleek.

(147)

De overeenkomstig de basisverordening tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies bedroegen voor de onderzochte producenten/exporteurs in totaal 5,2 % tot 9,7 % van de waarde.

(148)

Overeenkomstig artikel 15, lid 3, van de basisverordening is de subsidiemarge voor de niet in de steekproef opgenomen medewerkende ondernemingen de gewogen gemiddelde subsidiemarge voor de in de steekproef opgenomen ondernemingen, d.w.z. 7,7 %. Omdat het algemene niveau van medewerking in India hoog was (95 %), werd als residuele subsidiemarge voor alle overige ondernemingen de subsidiemarge aangehouden die was vastgesteld voor de onderneming met de hoogste individuele marge, d.w.z. 9,7 %.

(149)

Overeenkomstig artikel 19 van de basisverordening en de motivering van dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek als vermeld in punt 3 van het bericht van opening wordt vastgesteld dat de omvang van de subsidiëring voor de medewerkende producenten is veranderd en dat derhalve het bij Verordening (EG) nr. 74/2004 ingestelde compenserende recht dienovereenkomstig moet worden gewijzigd.

(150)

Het momenteel geldende definitieve recht werd vastgesteld op basis van de compensatiemarges, daar de schademarge hoger was. Omdat de in het kader van dit nieuwe onderzoek vastgestelde subsidiemarges evenmin hoger waren dan de schademarge, worden de rechten overeenkomstig artikel 15, lid 1, van de basisverordening vastgesteld op basis van de subsidiemarges.

(151)

De subsidiemarge voor de onderneming Pasupati Fabrics, die niet in dit nieuwe onderzoek werd opgenomen, werd gehandhaafd op het niveau dat in het kader van het oorspronkelijke onderzoek werd vastgesteld, daar deze onderneming voordeel bleek te trekken van een subsidieregeling die in dit onderzoek niet in beschouwing werd genomen.

(152)

De ondernemingen die verbonden bleken te zijn, werden voor de inning van de rechten als één juridische entiteit (groep) beschouwd en daarom aan hetzelfde compenserende recht onderworpen. Om te zorgen voor een correcte weging werd gebruikgemaakt van de hoeveelheden van het betrokken product die deze groepen in het NOT hebben uitgevoerd.

(153)

De in de steekproef opgenomen onderneming Prem Textiles heeft tijdens het nieuwe onderzoek informatie ingediend waaruit bleek dat zij haar naam had veranderd in „Prem Textiles (International) Pvt. Ltd”. Na deze informatie te hebben onderzocht en te hebben geconcludeerd dat de naamsverandering geen enkele invloed heeft op de bevindingen van dit nieuwe onderzoek, werd besloten dit verzoek in te willigen en in deze verordening naar de onderneming te verwijzen met de naam „Prem Textiles (International) Pvt. Ltd”.

(154)

Omdat het algemene niveau van medewerking in India hoog was (95 %), werd als residueel compenserend recht voor alle andere ondernemingen het percentage aangehouden dat was vastgesteld voor de onderneming met de hoogste individuele marge, d.w.z. 9,7 %.

(155)

De volgende rechten zijn van toepassing:

(156)

De bij deze verordening vastgestelde individuele compenserende rechten voor bepaalde ondernemingen zijn gebaseerd op de bevindingen van onderhavig onderzoek. Zij weerspiegelen daarom de situatie die bij dat onderzoek voor die ondernemingen werd vastgesteld. Deze rechten (in tegenstelling tot het gemiddelde recht dat van toepassing is op de in de bijlage vermelde ondernemingen, en het voor het gehele land geldende recht dat van toepassing is op „alle andere ondernemingen”) gelden dus uitsluitend bij de invoer van producten van oorsprong uit India die vervaardigd zijn door de specifiek vermelde juridische entiteiten. De rechten zijn niet van toepassing op ingevoerde producten die zijn vervaardigd door andere, niet specifiek in het dispositief van deze verordening met naam en adres genoemde ondernemingen, ook al gaat het hierbij om ondernemingen die verbonden zijn met de specifiek genoemde ondernemingen; op die producten is het recht van toepassing dat geldt voor „alle andere ondernemingen”.

(157)

Verzoeken in verband met de toepassing van deze individuele compenserende rechten (bv. na de naamsverandering van een onderneming of na de oprichting van nieuwe productie- of verkoopmaatschappijen) moeten onverwijld aan de Commissie worden gericht, onder opgave van alle relevante gegevens, met name indien deze naamsverandering of deze oprichting van nieuwe productie- of verkoopmaatschappijen verband houdt met wijzigingen in de activiteiten van de onderneming op het gebied van de productie en de verkoop in het buitenland. Indien zij dit gerechtvaardigd acht, zal de Commissie, na raadpleging van het Raadgevend Comité, de verordening wijzigen door bijwerking van de lijst van ondernemingen die voor een individueel recht in aanmerking komen,

30.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 350/24

(1)

De Raad heeft bij Verordening (EG) nr. 1628/2004 (2) een definitief compenserend recht ingesteld op grafietelektroden van de soort die voor elektrische ovens worden gebruikt, met een schijnbare dichtheid van minimaal 1,65 g/cm3 en een elektrische weerstand van maximaal 6,0 μΩ.m, ingedeeld onder GN-code ex 8545 11 00, en nippels voor deze elektroden, ingedeeld onder GN-code ex 8545 90 90, tezamen of afzonderlijk ingevoerd, van oorsprong uit India. Het recht werd vastgesteld van 7,0 % tot 15,7 % voor met name genoemde exporteurs, met een residueel recht van 15,7 % voor invoer van andere exporteurs.

(2)

Tegelijkertijd heeft de Raad bij Verordening (EG) nr. 1629/2004 (3) een definitief antidumpingrecht ingesteld op hetzelfde product van oorsprong uit India.

(3)

Na de instelling van het definitieve compenserende recht merkte de Indiase overheid op dat de omstandigheden met betrekking tot twee subsidieregelingen (de Duty Entitlement Passbook-regeling en de vrijstelling van vennootschapsbelasting overeenkomstig afdeling 80 HHC van de Inkomstenbelastingwet) waren gewijzigd en dat deze wijzigingen van blijvende aard waren. Bijgevolg zou de omvang van de subsidiëring waarschijnlijk zijn verminderd en moesten maatregelen die gedeeltelijk op basis van deze regelingen waren ingesteld, worden herzien.

(4)

De Commissie heeft het door de Indiase overheid overgelegde bewijsmateriaal onderzocht en achtte dit toereikend om een nieuw onderzoek te openen overeenkomstig artikel 19 van de basisverordening. Na raadpleging van het Raadgevend Comité heeft de Commissie ambtshalve een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek van de geldende maatregelen geopend door middel van een in het Publicatieblad van de Europese Unie  (4) bekendgemaakt bericht.

(5)

Doel van dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek is vast te stellen of de bestaande maatregelen ten aanzien van de ondernemingen die van een of beide gewijzigde subsidieregelingen gebruik hebben gemaakt, moeten worden gehandhaafd, ingetrokken of gewijzigd, waarbij ten aanzien van deze ondernemingen ook andere regelingen in aanmerking worden genomen wanneer voldoende bewijs wordt geleverd dat dit gerechtvaardigd is overeenkomstig de relevante bepalingen van het bericht van inleiding.

(6)

Het onderzoek had betrekking op de periode van 1 oktober 2006 tot en met 30 september 2007 („het nieuwe onderzoektijdvak”).

(7)

De Commissie heeft de Indiase overheid, de twee Indiase producenten/exporteurs die worden genoemd in het bericht van inleiding van het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek, en de communautaire producenten, officieel in kennis gesteld van de instelling van het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek. De belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld om hun standpunt schriftelijk bekend te maken en te verzoeken om te worden gehoord. Met de schriftelijke en mondelinge reacties van de partijen werd, indien van toepassing, rekening gehouden.

(8)

De Commissie heeft vragenlijsten gezonden naar twee medewerkende producenten/exporteurs en naar de Indiase overheid. Zowel beide medewerkende producenten/exporteurs als de Indiase overheid hebben de vragenlijst beantwoord.

(9)

De Commissie heeft alle informatie ingewonnen en onderzocht die zij voor het bepalen van de mate van subsidiëring nodig had. Bij de volgende belanghebbenden werd een controle ter plaatse verricht:

(10)

De Indiase overheid en de andere belanghebbenden werden in kennis gesteld van de voornaamste feiten en overwegingen op grond waarvan zou worden voorgesteld het recht dat van toepassing was op de twee medewerkende Indiase producenten te wijzigen en de bestaande maatregelen te handhaven voor alle andere ondernemingen, die geen medewerking hadden verleend aan dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek. De betrokkenen konden hierover binnen een redelijke termijn opmerkingen maken. Met alle standpunten en opmerkingen werd rekening gehouden zoals hierna wordt uiteengezet.

(11)

Het product waarop dit onderzoek betrekking heeft, is hetzelfde als dat van Verordening (EG) nr. 1628/2004, namelijk grafietelektroden van de soort die voor elektrische ovens worden gebruikt, met een schijnbare dichtheid van minimaal 1,65 g/cm3 en een elektrische weerstand van maximaal 6,0 μΩ.m, ingedeeld onder GN-code ex 8545 11 00, en nippels voor deze elektroden, ingedeeld onder GN-code ex 8545 90 90, tezamen of afzonderlijk ingevoerd, van oorsprong uit India.

(12)

Op basis van de door de Indiase overheid en de medewerkende producenten/exporteurs verstrekte gegevens en de antwoorden op de vragenlijst van de Commissie werden de volgende regelingen, in het kader waarvan subsidies zouden zijn verstrekt, onderzocht:

(13)

De regelingen a) tot en met c) hierboven zijn gebaseerd op de Wet voor de ontwikkeling en regeling van de buitenlandse handel van 1992 (nr. 22 van 1992) die op 7 augustus 1992 in werking is getreden. Op grond van deze wet publiceert de Indiase overheid mededelingen over het in- en uitvoerbeleid. Deze worden samengevat in documenten over het in- en uitvoerbeleid die het ministerie van Handel om de vijf jaar uitgeeft en die regelmatig worden bijgewerkt. Een van deze documenten over het in- en uitvoerbeleid is relevant voor het nieuwe onderzoektijdvak, namelijk het document voor de periode van 1 september 2004 tot en met 31 maart 2009 (hierna „document in- en uitvoerbeleid 04-09” genoemd). Bovendien heeft de Indiase overheid de procedures vastgesteld voor haar in- en uitvoerbeleid 04-09 in het „Handboek van procedures” — 1 september 2004 — 31 maart 2009, deel I (hierna „Handboek I 04-09” genoemd). Het Handboek van procedures wordt ook regelmatig bijgewerkt.

(14)

De onder d) genoemde Regeling vrijstelling inkomstenbelasting is gebaseerd op de Inkomstenbelastingwet van 1961, die jaarlijks bij de Begrotingswet wordt aangepast.

(15)

De regeling „Vrijstelling van de heffing op het elektriciteitsverbruik” als bedoeld onder e) stoelt op afdeling 3-B van de Elektriciteitsheffingswet van Madhya Pradesh uit het jaar 1949.

(16)

Overeenkomstig artikel 11, lid 10, van de basisverordening heeft de Commissie de Indiase overheid verzocht haar uitleg te geven over de feitelijke situatie wat betreft de regelingen, voor en na wijziging, om in onderling overleg tot een oplossing te komen. Na dit overleg, dat niet tot een voor beide partijen aanvaardbare oplossing heeft geleid, heeft de Commissie al deze regelingen opgenomen in het onderzoek naar subsidiëring.

(17)

De gedetailleerde beschrijving van deze regeling is te vinden in de punten 4.1.1 tot 4.1.14 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en de hoofdstukken 4.1 tot 4.30 van het Handboek I 04-09. In het onderzoektijdvak van het vorige onderzoek, dat tot instelling van definitieve compenserende rechten leidde bij Verordening (EG) nr. 1628/2004, had deze regeling een iets andere naam.

(18)

De VV-regeling bestaat uit zes subregelingen die hieronder nader worden beschreven. Deze subregelingen verschillen onder meer wat de subsidiabiliteit betreft. Producenten/exporteurs en handelaren/exporteurs die banden hebben met ondersteunende fabrikanten komen in aanmerking voor de VV-regeling voor fysieke uitvoer en voor de VV-regeling voor jaarlijkse behoeften. Producenten/exporteurs die optreden als leverancier van de uiteindelijke exporteur komen in aanmerking voor de VV-regeling voor toeleveranciers. Toeleveranciers van in punt 8.2 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 vermelde „veronderstelde exportcategorieën”, zoals de toeleveranciers van exportgerichte ondernemingen, komen in aanmerking voor de VV-regeling voor „met uitvoer gelijkgestelde verkoop”. Toeleveranciers van producenten/exporteurs komen in aanmerking voor de voordelen die gelden voor „met uitvoer gelijkgestelde verkoop” dankzij de regeling Advance Release Order (ARO) en voor de regeling „back to back inland letter of credit”.

(19)

Voorafgaande vergunningen kunnen worden verstrekt voor:

(20)

Er werd vastgesteld dat tijdens het nieuwe onderzoektijdvak een van de medewerkende exporteurs vergunningen verkreeg in het kader van de eerste subregeling, namelijk de VV-regeling voor fysieke uitvoer. Daarom behoeft niet te worden vastgesteld of de andere subregelingen tot compenserende maatregelen aanleiding kunnen geven.

(21)

Na het instellen van de thans geldende definitieve compenserende rechten, bij Verordening (EG) nr. 1628/2004, heeft de Indiase overheid het systeem voor de controle van de regeling voorafgaande vergunningen gewijzigd. Om controle door de Indiase autoriteiten mogelijk te maken, is de vergunninghouder wettelijk verplicht een waarheidsgetrouwe boekhouding in een bepaalde vorm te voeren waaruit het gebruik van de rechtenvrij ingevoerde/in het binnenland aangekochte goederen blijkt (hoofdstukken 4.26 en 4.30 en aanhangsel 23 van het Handboek I 04-09); hij moet met andere woorden een verbruiksregister bijhouden. Dit register moet door een externe accountant worden goedgekeurd die een verklaring moet afgeven dat de voorgeschreven registers en administratie zijn onderzocht en dat de op grond van aanhangsel 23 verstrekte informatie in alle opzichten met de werkelijkheid overeenstemt. Deze bepalingen zijn echter slechts van toepassing op voorafgaande vergunningen die op of na 13 mei 2005 zijn afgegeven. Voor voorafgaande vergunningen die voor die datum zijn afgegeven gelden de vroegere controlevoorschriften, dat wil zeggen dat de houders een waarheidsgetrouwe boekhouding moeten voeren van het onder de vergunningen vallende gebruik van ingevoerde goederen in de vorm die is voorgeschreven in aanhangsel 18 (hoofdstuk 4.30 en aanhangsel 18 Handboek I 02-07).

(22)

Wat de subregelingen betreft die in het nieuwe onderzoektijdvak zijn gebruikt door de medewerkende producent/exporteur, namelijk die voor fysieke uitvoer, heeft de Indiase overheid bepaald hoeveel en voor welke waarde goederen mogen worden ingevoerd en moeten worden uitgevoerd en dit is in de vergunning vermeld. Bovendien moeten de transacties op het moment van in- of uitvoer door ambtenaren op de vergunning worden genoteerd. Voor de hoeveelheden die in het kader van deze regelingen mogen worden ingevoerd, baseert de Indiase overheid zich op „standaard input-output-normen (SION's)”. Er zijn SION's vastgesteld voor de meeste producten, waaronder het betrokken product, en deze zijn gepubliceerd in het HOP II 04-09.

(23)

Ingevoerde inputs zijn niet overdraagbaar en moeten voor de vervaardiging van het exportproduct worden gebruikt. De uitvoer moet plaatsvinden binnen een bepaalde termijn na de afgifte van de vergunning (24 maanden met twee eventuele verlengingen van telkens zes maanden).

(24)

Het onderzoek wees uit dat de voorafgaande vergunningen voor de invoer van grondstoffen tijdens het nieuwe onderzoektijdvak vóór 13 mei 2005 waren verleend. Daarom werden de nieuwe onderzoeksvereisten van de Indiase autoriteiten (Handboek I 04-09), als hierboven beschreven in overweging 21 in de praktijk nog niet getest. Voorts kon de onderneming niet aantonen dat de verbruik- en voorraadregisters waren bijgehouden volgens de vorm die is vereist volgens hoofdstuk 4.30 en aanhangsel 18 van het Handboek I 02-07, als van toepassing op voorafgaande vergunningen die vóór 13 mei 2005 werden verleend. Gezien deze situatie wordt geoordeeld dat de onderzochte exporteur niet kon aantonen dat hij toen aan de eisen van het in- en uitvoerbeleid had voldaan.

(25)

De medewerkende exporteur die tijdens het nieuwe onderzoektijdvak had gebruikgemaakt van de regeling voorafgaande vergunningen, wees erop dat hij de gebruikte voorafgaande vergunningen vrijwillig had voorgelegd ter controle door een beëdigde accountant, hoewel deze vergunningen waren afgegeven vóór 13 mei 2005, volgens de vereisten van het Handboek I 04-09, en dat hiermee is bewezen dat thans een sluitend controlesysteem volgens de nieuwe bepalingen van het Handboek in gebruik is.

(26)

Een certificaat volgens het formaat van aanhangsel 23 van het Handboek, ondertekend door een beëdigde accountant en gedateerd op 1 februari 2008, werd inderdaad ingediend bij de diensten van de Commissie tijdens de controle bij de onderneming ter plaatse. Aangezien echter de voorafgaande vergunningen vanaf 2004 waren gedateerd en de nieuwe bepalingen van het Handboek er niet op van toepassing zijn, moet worden geconcludeerd dat dit een vrijwillige daad was van de onderneming en daaruit niet blijkt dat een daadwerkelijk controlesysteem door de Indiase overheid feitelijk werd toegepast. Voorts is niet aangetoond dat de teveel terugbetaalde bedragen als berekend door de beëdigde accountant, effectief aan de overheid werden terugbetaald.

(27)

De vrijstelling van invoerrechten is een subsidie in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), en artikel 2, lid 2, van de basisverordening, dat wil zeggen een financiële bijdrage van de Indiase overheid waardoor de onderzochte exporteurs een voordeel hebben verkregen.

(28)

Verder is fysieke uitvoer in het kader van de regeling voorafgaande vergunningen rechtens van uitvoerprestaties afhankelijk; bijgevolg wordt deze regeling overeenkomstig artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening geacht specifiek te zijn en tot compenserende maatregelen aanleiding te geven. Een onderneming kan niet van deze regelingen gebruikmaken zonder zich tot uitvoer te verplichten.

(29)

De subregeling waarvan in dit geval gebruik werd gemaakt, kan niet worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of voor vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening. Zij voldoet niet aan de strikte criteria die zijn vastgesteld in bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling van inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. De Indiase overheid heeft haar controlesysteem of -procedure niet daadwerkelijk toegepast om na te gaan of, en in welke mate, de inputs bij de vervaardiging van het exportproduct zijn verbruikt (bijlage II, punt II.4, van de basisverordening en, in het geval van terugbetalingsregelingen voor vervangende inputs, bijlage III, punt II.2, van de basisverordening). De SION's zelf kunnen niet worden gebruikt om het werkelijke verbruik te controleren, omdat de Indiase overheid aan de hand van deze normen niet met voldoende nauwkeurigheid kan vaststellen hoeveel inputs verbruikt zijn bij de vervaardiging van de exportproducten. Bovendien heeft de Indiase overheid tijdens het nieuwe onderzoektijdvak geen daadwerkelijke controle verricht aan de hand van een correct gevoerd verbruiksregister. De Indiase overheid verrichtte ook geen verder onderzoek naar de werkelijk verbruikte inputs, hoewel dit normaliter vereist is als er geen effectief controlesysteem is (bijlage II, punt II.5, en bijlage III, punt II.3, van de basisverordening).

(30)

Deze subregeling geeft derhalve aanleiding tot compenserende maatregelen.

(31)

Daar onderzochte subsidieregelingen geen toegestane terugbetalingsregelingen voor inputs of voor vervangende inputs zijn, bestaat het voordeel dat aanleiding geeft tot compenserende maatregelen, uit het bedrag aan invoerrechten waarvoor vrijstelling is verleend en dat in normale omstandigheden bij invoer van de inputs verschuldigd was geweest. In dit verband wordt opgemerkt dat de basisverordening niet slechts compenserende maatregelen toelaat wanneer er een „teveel” aan rechten wordt kwijtgescholden. Volgens artikel 2, lid 1, onder a), ii), en bijlage I, punt i), van de basisverordening kunnen compenserende maatregelen slechts worden genomen ten aanzien van het teveel aan terugbetaalde rechten indien aan de voorwaarden van de bijlagen II en III van de basisverordening is voldaan. Aan deze voorwaarden is in onderhavig geval niet voldaan. Indien niet kan worden aangetoond dat een daadwerkelijk controlesysteem aanwezig is, geldt de bovenstaande uitzondering inzake terugbetalingsregelingen niet en geldt de normale regel waarbij het totale bedrag aan niet-betaalde rechten (gederfde inkomsten) tot compenserende maatregelen aanleiding geeft, en niet alleen het terugbetaalde bedrag dat dat van de invoerrechten overschrijdt. Volgens bijlage II, punt II, en bijlage III, punt II, van de basisverordening is het niet de taak van de onderzoekende autoriteit om te berekenen of een te hoog bedrag aan rechten is kwijtgescholden. Integendeel, volgens artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening dient deze autoriteit alleen aan te tonen dat er geen daadwerkelijk controlesysteem is.

(32)

De hoogte van de subsidies die in het kader van de voorafgaande vergunning zijn toegekend, werd berekend door het bedrag te nemen van de in het kader van de subregeling niet-geïnde invoerrechten (gewone douanerechten en bijzonder aanvullend douanerecht) die van toepassing waren op het ingevoerde materiaal die in het nieuwe onderzoektijdvak voor het betrokken product werden gebruikt (teller van de breuk). Overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening werden kosten die ter verkrijging van de subsidie moesten worden gemaakt, van dit bedrag afgetrokken indien verzoeken daartoe gerechtvaardigd waren. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werden de aldus verkregen bedragen omgeslagen over de waarde van de uitvoer van het betrokken product in het nieuwe onderzoektijdvak, omdat de subsidie afhankelijk was van uitvoerprestaties en niet werd verleend op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(33)

Op deze wijze werd vastgesteld dat uit hoofde van deze regeling in het nieuwe onderzoektijdvak een subsidie van 0,3 % aan de medewerkende producent was toegekend.

(34)

De DEPBS-regeling is beschreven in punt 4.3 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en in hoofdstuk 4 van het Handboek I 04-09.

(35)

Alle producenten/exporteurs of handelaren/exporteurs komen voor deze regeling in aanmerking.

(36)

Een exporteur die aan de voorwaarden voldoet, kan in het kader van de DEPBS-regeling om de toekenning van „punten” verzoeken die berekend worden in verhouding tot de waarde van de in het kader van deze regeling uitgevoerde producten. De Indiase autoriteiten hebben DEPBS-percentages vastgesteld voor de meeste goederen, waaronder het betrokken product. Zij worden vastgesteld op basis van SION's, waarbij wordt uitgegaan van een bepaalde hoeveelheid ingevoerde inputs die in het exportproduct zouden zijn verwerkt, en van de op die inputs toepasselijke douanerechten, ongeacht of deze invoerrechten daadwerkelijk zijn betaald.

(37)

Om voor de voordelen van deze regeling in aanmerking te komen, moet een onderneming exporteren. Op de aangifte ten uitvoer moet dan worden vermeld dat de uitvoer plaatsvindt in het kader van de DEPBS-regeling. De Indiase douane geeft bij verzending een ladingsbrief voor de uitvoer af. Daarin is onder meer het aantal punten vermeld dat in het kader van de DEPBS-regeling wordt toegekend voor die uitvoertransactie. Op dat ogenblik weet de exporteur welk voordeel hij zal ontvangen. Zodra de douaneautoriteiten een ladingsbrief voor de uitvoer afgeven, heeft de Indiase overheid geen zeggenschap meer over de toewijzing van punten in het kader van de DEPBS-regeling. Het DEPBS-percentage dat wordt gebruikt om het voordeel te berekenen, is het percentage dat geldt op het ogenblik waarop de uitvoeraangifte wordt ingediend.

(38)

De DEPBS-punten zijn vrij overdraagbaar en zijn vanaf de toekenning twaalf maanden geldig. Deze punten kunnen worden gebruikt om de douanerechten te betalen bij de latere invoer van goederen waarop geen invoerbeperking rust, met uitzondering van kapitaalgoederen. Met dergelijke punten ingevoerde goederen kunnen op de binnenlandse markt worden verkocht (waar zij aan omzetbelasting zijn onderworpen) of op een andere wijze worden gebruikt.

(39)

Aanvragen voor DEPBS-punten worden elektronisch opgeslagen en kunnen een onbeperkt aantal exporttransacties beslaan. Feitelijk bestaan er geen strikte termijnen om aanvragen voor DEPBS-punten in te dienen. Het elektronische systeem dat wordt gebruikt voor het beheer van de DEPBS-regeling sluit niet automatisch exporttransacties uit die worden ingediend na afloop van de in hoofdstuk 4.47 van het Handboek I 04-09 genoemde termijnen. Bovendien kunnen verzoeken om aanvragen die worden ontvangen na afloop van de termijnen voor de indiening van verzoeken, altijd in overweging worden genomen tegen betaling van een kleine boete (10 % van het recht), zoals duidelijk wordt bepaald in hoofdstuk 9.3 van het Handboek I 04-09.

(40)

Eén medewerkende exporteur voerde aan dat alle door de onderneming verkregen DEPBS-punten waren gebruikt om materialen in te voeren die werden gebruikt voor de productie van het betrokken product, ondanks het feit dat zij in beginsel, zoals boven aangegeven, ook voor andere doeleinden mochten worden gebruikt. Deze exporteur hield daarom staande dat het feitelijke gebruik van de DEPBS-punten in dit verband overeenstemde met een normale terugbetalingsregeling voor inputs, en dat bijgevolg compenserende maatregelen alleen moesten worden genomen, wanneer teveel rechten waren kwijtgescholden. Volgens artikel 2, lid 1, onder a), ii), en bijlage I, punt i), van de basisverordening kunnen compenserende maatregelen echter slechts worden genomen ten aanzien van het teveel aan terugbetaalde rechten indien aan de voorwaarden van de bijlagen II en III van de basisverordening is voldaan. Aan deze voorwaarden is in dit geval niet voldaan, zoals uitgelegd in overweging 43. Dit betekent dat de normale regel waarbij het totale bedrag aan niet-betaalde rechten (gederfde inkomsten) tot compenserende maatregelen aanleiding geeft, geldt, en niet alleen het terugbetaalde bedrag dat dat van de invoerrechten overschrijdt.

(41)

In het kader van de DEPBS-regeling worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), en artikel 2, lid 2, van de basisverordening. De punten die in het kader van de DEPBS-regeling worden toegekend, zijn een financiële bijdrage van de Indiase overheid, aangezien deze punten uiteindelijk zullen worden gebruikt om invoerrechten te betalen, waardoor de Indiase overheid inkomsten derft die haar anders zouden toekomen. Verder verkrijgt de exporteur door de Passbook-punten een voordeel, want zijn liquiditeit wordt hierdoor verbeterd.

(42)

De DEPBS-regeling is rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties, en derhalve wordt zij geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(43)

Deze regeling kan niet worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of voor vervangende inputs in de zin van artikel 2, punt 1, onder a), ii), van de basisverordening. Zij voldoet niet aan de strikte criteria die zijn vastgesteld in bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling van inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. De exporteur is niet verplicht de goederen die vrij van rechten werden ingevoerd, ook echt te verbruiken tijdens het productieproces en de punten worden niet toegekend in verhouding tot de werkelijk gebruikte inputs. Bovendien is er geen systeem of procedure aan de hand waarvan kan worden vastgesteld welke inputs bij de vervaardiging van het exportproduct zijn gebruikt, dan wel of te veel invoerrechten werden terugbetaald in de zin van bijlage I, punt i), en de bijlagen II en III van de basisverordening. Ten slotte kan een exporteur voor de voordelen van de DEPBS-regeling in aanmerking komen ook al voert hij geen inputs in. Om voor de regeling in aanmerking te komen, is het voldoende dat hij goederen uitvoert; hij hoeft niet aan te tonen dat inputs werden ingevoerd. Zo komen zelfs exporteurs die al hun inputs op de binnenlandse markt aankopen en die geen goederen invoeren die als inputs kunnen worden gebruikt, toch voor de regeling (DEPBS) in aanmerking.

(44)

Overeenkomstig artikel 2, lid 2, en artikel 5 van de basisverordening werd het tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidiebedrag berekend aan de hand van het voordeel voor de verkrijger in het nieuwe onderzoektijdvak. Het voordeel werd geacht te zijn verkregen op het ogenblik waarop een uitvoertransactie in het kader van deze regeling plaatsvond. Op dat ogenblik derft de Indiase overheid de douanerechten, hetgeen betekent dat zij een financiële bijdrage levert in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening. Zodra de douane een ladingsbrief heeft afgegeven — waarin onder meer het aantal punten is vermeld dat voor de exporttransactie wordt toegekend — heeft de Indiase overheid geen zeggenschap meer over het al dan niet verlenen van de subsidie en evenmin over het subsidiebedrag. Bovendien hebben de medewerkende producenten/exporteurs de DEPBS-punten geboekt als inkomsten op het ogenblik dat de uitvoer plaatsvond.

(45)

Indien dit gerechtvaardigd werd geacht, werden de kosten die gemaakt moesten worden om de subsidie te verkrijgen, afgetrokken van het op deze wijze vastgestelde bedrag aan punten om het bedrag van de subsidie vast te stellen (de teller) overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag omgeslagen over de totale uitvoer in het nieuwe onderzoektijdvak (de noemer), omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(46)

Op deze wijze werd vastgesteld dat uit hoofde van deze regeling in het nieuwe onderzoektijdvak een subsidie van 6,2 % en 5,7 % aan de medewerkende producenten/exporteurs was toegekend.

(47)

De regeling exportbevordering kapitaalgoederen is beschreven in hoofdstuk 5 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en hoofdstuk 5 van het Handboek I 04-09.

(48)

Voor deze regeling komen exporteurs/producenten, exporteurs/handelaren die banden hebben met ondersteunende fabrikanten en dienstverleners in aanmerking.

(49)

Indien een onderneming zich tot uitvoer verplicht, mag zij kapitaalgoederen (nieuwe en sedert april 2003 ook tweedehandse kapitaalgoederen die niet ouder zijn dan tien jaar) tegen een verlaagd recht invoeren. Hiertoe geeft de Indiase overheid op verzoek en na betaling van een vergoeding een vergunning voor exportbevordering van kapitaalgoederen af. Tot 31 maart 2000 gold een recht van 11 % (inclusief 10 % toeslag) en voor goederen met een hoge waarde een nulrecht. Sedert april 2000 geldt een verlaagd invoerrecht van 5 % voor alle kapitaalgoederen die in het kader van de regeling worden ingevoerd. Om de verplichting tot uitvoer na te komen, moeten de ingevoerde kapitaalgoederen worden gebruikt om in een bepaalde periode een bepaalde hoeveelheid exportgoederen te vervaardigen.

(50)

De houder van een vergunning in het kader van deze regeling mag de kapitaalgoederen ook op de binnenlandse markt aankopen. In dat geval mag de binnenlandse fabrikant de onderdelen die nodig zijn om deze kapitaalgoederen te vervaardigen, vrij van rechten invoeren. Ook kan de binnenlandse fabrikant in aanmerking komen voor de voordelen van de regeling „met uitvoer gelijkgestelde verkoop” voor de levering van kapitaalgoederen aan de houder van een vergunning voor exportbevordering van kapitaalgoederen.

(51)

In het kader van de regeling exportbevordering kapitaalgoederen worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), en lid 2, van de basisverordening. De verlaagde rechten zijn een financiële bijdrage van de Indiase overheid, aangezien zij hierdoor inkomsten derft. Bovendien hebben de exporteurs door deze rechtenverlaging een voordeel verkregen, omdat hun liquiditeit door het niet betalen van rechten is verbeterd.

(52)

Bovendien is de regeling exportbevordering kapitaalgoederen rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties, aangezien vergunningen in het kader van deze regeling niet kunnen worden verkregen zonder zich tot uitvoer te verplichten. Daarom wordt deze regeling geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen overeenkomstig artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(53)

Uiteindelijk kan deze regeling niet beschouwd worden als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of voor vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening. Kapitaalgoederen vallen niet onder deze toegelaten regelingen zoals bepaald in bijlage I, onder i), van de basisverordening omdat zij niet worden verbruikt bij de vervaardiging van het exportproduct.

(54)

Het subsidiebedrag werd overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening berekend door de niet-betaalde douanerechten op ingevoerde kapitaalgoederen te spreiden over een periode die overeenstemt met de normale afschrijvingstermijn voor die goederen in de betrokken sector. Overeenkomstig de vaste praktijk werd het aldus berekende bedrag aan het nieuwe onderzoektijdvak toegerekend en gecorrigeerd door de toevoeging van de rente over dit onderzoektijdvak om het volledige voordeel in die periode vast te stellen. De toegevoegde rente stemde overeen met het commerciële langetermijnrentetarief dat in India in het nieuwe onderzoektijdvak van toepassing was. Indien verzoeken daartoe gerechtvaardigd waren, werden de kosten die moesten worden gemaakt om de subsidie te verkrijgen overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening van dit bedrag afgetrokken, waarna het subsidiebedrag als teller van de breuk diende. Overeenkomstig artikel 7, leden 2 en 3, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag omgeslagen over de uitvoer in het nieuwe onderzoektijdvak (de noemer), omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(55)

Op deze wijze werd vastgesteld dat uit hoofde van deze regeling in het nieuwe onderzoektijdvak een subsidie van 0,7 % en 0,3 % aan de medewerkende producenten was toegekend.

(56)

Eén medewerkende exporteur wees op een vergissing in de aanvankelijk gebruikte methode voor de berekening van de voordelen van de EPCG, in het bijzonder wat betreft het gebruikte rentepercentage. Deze vergissing, die gevolgen had gehad voor beide medewerkende exporteurs, werd rechtgezet.

(57)

In het kader van deze regeling kunnen exporteurs profiteren van het voordeel van een gedeeltelijke vrijstelling van de inkomstenbelasting op winsten uit export. De rechtsgrondslag voor deze vrijstelling is afdeling 80 HHC van de Inkomstenbelastingwet.

(58)

Deze bepaling geldt niet meer vanaf het aangiftejaar 2005-2006 (d.w.z. voor het boekjaar van 1 april 2004 tot en met 31 maart 2005); op grond van afdeling 80 HHC van de Inkomstenbelastingwet kunnen dus na 31 maart 2004 geen voordelen meer worden verkregen. De medewerkende producenten/exporteurs hebben in het nieuwe onderzoektijdvak geen voordeel meer verkregen op grond van deze regeling. Daar de regeling is ingetrokken, zullen daartegen, overeenkomstig artikel 15, lid 1, van de basisverordening, geen compenserende maatregelen worden genomen.

(59)

Deze regeling is gebaseerd op afdeling 80 I A van de Inkomstenbelastingwet. Deze bepaling werd in de Inkomstenbelastingwet ingevoerd door de Begrotingswet van 2001.

(60)

Afdeling 80 I A van de Inkomstenbelastingwet is van toepassing op ondernemingen die infrastructuurfaciliteiten opzetten, met inbegrip van de opwekking en distributie van elektriciteit, in heel India.

(61)

Volgens de bepalingen van afdeling 80 I A van de Inkomstenbelastingwet wordt de winst die wordt gegenereerd door activiteiten voor de opwekking van elektriciteit gedurende tien opeenvolgende jaren van de eerste vijftien bedrijfsjaren van de productie-eenheid vrijgesteld van winstbelasting. De productie-eenheid in kwestie moet nieuw zijn en in de periode van 1 april 2003 tot en met 31 maart 2010 in bedrijf genomen zijn.

(62)

De berekening van de verlaging van de inkomstenbelasting maakt deel uit van de jaarlijkse belastingaangiften van de onderneming, en wordt samen met de winst-en-verliesrekeningen en andere financiële verklaringen van de onderneming gecontroleerd. Hierbij moeten de regels van de Inkomstenbelastingwet worden nageleefd, namelijk dat de boekhoudkundige waardering van de gegenereerde elektriciteit haar marktwaarde moet weerspiegelen. De inkomstenbelastingautoriteiten moeten nagaan of de berekening van de verlaging van de inkomstenbelasting overeenstemt met de regels van de Inkomstenbelastingwet en met de gecontroleerde rekeningen van de onderneming. In de praktijk is uit het onderzoek gebleken dat de autoriteiten de berekeningen hebben gecontroleerd en waar nodig correcties hebben doorgevoerd.

(63)

Uit het onderzoek is ook gebleken dat beide onderzochte producenten/exporteurs interne elektriciteitscentrales hadden opgericht als onderdeel van hun eenheden voor grafietproductie. Zij hebben daarom verzocht om de desbetreffende verlaging van de inkomstenbelasting overeenkomstig de bepalingen van de Inkomstenbelastingwet.

(64)

De vrijstelling van inkomstenbelasting is een subsidie in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), en artikel 2, lid 2, van de basisverordening, dat wil zeggen een financiële bijdrage van de Indiase overheid waardoor de onderzochte exporteurs een voordeel hebben verkregen.

(65)

Uit het onderzoek is echter gebleken dat de toegang tot de ITES-regeling volgens afdeling 80 I A van de Inkomstenbelastingwet niet beperkt blijft tot bepaalde ondernemingen in de zin van artikel 3, lid 2, onder a), van de basisverordening. De regeling blijkt toegankelijk te zijn voor alle ondernemingen op basis van objectieve criteria. In dit geval is ook geen ander bewijsmateriaal gevonden dat de regeling specifiek zou zijn.

(66)

Voorts is de regeling gebonden aan een ander product (elektriciteit) dan het betrokken product en de voordelen die uit de regeling voortvloeien, komen bijgevolg voort uit een activiteit die niet de verkoop is van het betrokken product. In deze omstandigheden worden de voordelen voor de betrokken exporteurs in het kader van deze regeling niet beschouwd als tot compenserende maatregelen aanleiding gevend.

(67)

In het kader van het beleid tot stimulering van de industrie van 2004 verleent de deelstaat Madhya Pradesh vrijstelling van de heffing op het elektriciteitsverbruik aan ondernemingen die investeren in de opwekking van elektriciteit voor intern verbruik.

(68)

De beschrijving van de regeling van de vrijstelling van de heffing op het elektriciteitsverbruik, zoals zij wordt toegepast door de overheid van Madhya Pradesh staat in afdeling 3-B van de Wet Elektriciteitsheffing uit 1949.

(69)

Alle ondernemingen die in het jurisdictiegebied van de overheid van Madhya Pradesh zijn gevestigd en die investeren in nieuwe interne elektriciteitscentrales.

(70)

Volgens een mededeling van 29 september 2004 van de overheid van Madhya Pradesh kunnen ondernemingen of personen die investeren in nieuwe interne elektriciteitscentrales met een capaciteit van meer dan 10 KW bij de inspectie Elektriciteit van Madhya Pradesh een certificaat verkrijgen tot vrijstelling van de heffing op het elektriciteitsverbruik. De vrijstelling wordt slechts verleend voor elektriciteit die wordt opgewekt voor eigen verbruik, en alleen indien de nieuwe interne elektriciteitscentrale geen oudere vervangt. De vrijstelling wordt verleend voor vijf jaar.

(71)

Een mededeling van de overheid van Madhya Pradesh van 5 april 2005 verleende aan de nieuwe elektriciteitscentrale van een van de aan dit onderzoek medewerkende producenten/exporteurs voor een periode van tien jaar een vrijstelling van de heffing op het elektriciteitsverbruik.

(72)

De medewerkende exporteur die van de heffing op het elektriciteitsverbruik was vrijgesteld, hield staande dat de EDE-regeling niet specifiek is en zonder onderscheid op alle subsidiabele ondernemingen wordt toegepast. Volgens deze exporteur werd de aanvankelijke praktijk om een vrijstelling van vijf jaar te verlenen later door de overheid van Madhya Pradesh uitgebreid tot tien jaar. In hun antwoorden werd van deze beleidswijziging echter noch door de medewerkende exporteur, noch door de Indiase overheid schriftelijk melding gemaakt.

(73)

In het kader van deze regeling wordt een subsidie verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), en lid 2, van de basisverordening. Het gaat immers om een financiële bijdrage van de overheid van Madhya Pradesh die hierdoor inkomsten derft. Bovendien verkrijgt de ontvanger van de bijdrage hierdoor een voordeel.

(74)

Hoewel het beleid tot stimulering van de industrie van 2004 en de mededeling van de overheid van Madhya Pradesh van 29 september 2004 voorzien in een periode van vrijstelling van vijf jaar, werd aan de betrokken producent/exporteur een vrijstelling verleend van tien jaar. Deze aanmoediging lijkt dus niet te zijn verleend op basis van criteria en voorwaarden die duidelijk in de wet- of regelgeving of enig ander officieel document zijn neergelegd.

(75)

Het voordeel voor de producent/exporteur is het bedrag van de heffing op het elektriciteitsverbruik dat normalerwijze in het nieuwe onderzoektijdvak verschuldigd zou zijn geweest, maar die in het kader van deze regeling niet werd betaald. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd het subsidiebedrag omgeslagen over de totale verkoop in het nieuwe onderzoektijdvak, omdat de subsidie was toegekend op basis van de — binnenlandse en buitenlandse — verkoop en niet op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(76)

Voor een onderneming werd aldus in het kader van bedoelde regeling een subsidiemarge van 0,7 % vastgesteld.

(77)

Er wordt aan herinnerd dat in Verordening (EG) nr. 1628/2004 het bedrag aan tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies voor de beide aan dit gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek medewerkende producenten/exporteurs respectievelijk 15,7 % en 7 % ad valorem bedroeg.

(78)

Tijdens dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek werd vastgesteld dat de percentages van tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies ad valorem als volgt waren:

(79)

Overeenkomstig artikel 19 van de basisverordening en de gronden van dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek die worden genoemd in punt 3 van het bericht van inleiding, wordt bepaald dat de subsidiemarge voor de medewerkende producenten/exporteurs is gewijzigd en dat het compenserende recht dat voor deze producenten/exporteurs is ingesteld op grond van Verordening (EG) nr. 1628/2004, dienovereenkomstig moet worden gewijzigd.

(80)

Het onderzochte compenserende recht resulteerde uit parallelle antisubsidiërings- en antidumpingonderzoeken („de oorspronkelijke onderzoeken”). Volgens artikel 24, lid 1, van de basisverordening en artikel 14, lid 1, van Verordening (EG) nr. 384/96 van de Raad van 22 december 1995 betreffende beschermende maatregelen tegen invoer met dumping uit landen die geen lid zijn van de Europese Gemeenschap (5), werden de antidumpingrechten die waren ingesteld bij Verordening (EG) nr. 1629/2004 aangepast in die zin dat de subsidiebedragen en de dumpingmarges op dezelfde basis stoelden.

(81)

Met uitzondering van EDE (Vrijstelling heffing elektriciteit) bleken de onderzochte subsidieregelingen die tot compenserende maatregelen aanleiding gaven in het kader van de lopende onderzoeksprocedure, exportsubsidies te zijn in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(82)

Het is bijgevolg passend dat het antidumpingrecht opnieuw wordt aangepast aan de nieuwe subsidieniveaus als vastgesteld in dit onderzoek, voor zover het exportsubsidies betreft. Bovendien mag overeenkomstig artikel 15, lid 1, van de basisverordening het niveau van de compenserende rechten niet hoger zijn dan de schademarge van het oorspronkelijke onderzoek. Gezien de hoge mate van medewerking (100 %) werd evenals in het oorspronkelijke onderzoek de residuele subsidiemarge vastgesteld op het niveau van de marge voor de onderneming met de hoogste individuele marge.

(83)

Bijgevolg dienen de niveaus van de compenserende en antidumpingrechten als volgt worden aangepast:

(84)

Eén medewerkende exporteur beweerde dat het antidumpingrecht niet moest worden gewijzigd, omdat dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek beperkt bleef tot de subsidiemarge.

(85)

In dit verband wordt eraan herinnerd dat het bericht van inleiding van het huidige onderzoek verklaarde dat voor ondernemingen die onderworpen zijn aan zowel antidumpingmaatregelen als compenserende maatregelen, de antidumpingmaatregel bij wijziging van de compenserende maatregel dienovereenkomstig kan worden aangepast. De wijziging van de antidumpingmaatregelen is niet het resultaat van nieuwe bevindingen inzake het dumpingniveau, maar een automatisch gevolg van het feit dat de oorspronkelijke dumpingmarges werden aangepast aan het niveau van de vastgestelde exportsubsidies, en deze laatste nu werden herzien.

(86)

De in deze verordening gespecificeerde compenserende rechten voor specifieke ondernemingen weerspiegelen de tijdens het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek vastgestelde situatie. Deze rechten zijn dus uitsluitend van toepassing op de invoer van het betrokken product dat door deze ondernemingen is vervaardigd. Producten van andere ondernemingen die niet specifiek in het dispositief van deze verordening zijn vermeld, met inbegrip van ondernemingen die banden hebben met de specifiek vermelde ondernemingen, komen niet voor deze rechten in aanmerking; op deze producten is het recht van toepassing dat geldt voor „alle andere ondernemingen”.

(87)

Verzoeken in verband met de toepassing van een individueel compenserend recht (bijvoorbeeld na een naamswijziging van de onderneming of na de oprichting van een nieuwe productie- of handelsmaatschappij) moeten onverwijld aan de Commissie worden gericht (6) en vergezeld gaan van alle relevante gegevens, met name over wijzigingen in de activiteiten van de onderneming die verband houden met de productie, de binnenlandse verkoop en de uitvoer die bijvoorbeeld tot die naamswijziging of de oprichting van een productie- of handelsmaatschappij hebben geleid. Indien nodig heeft de Commissie hierbij de bevoegdheid om de verordening na overleg in het Raadgevend Comité te wijzigen door de lijst van de ondernemingen waarop individuele rechten van toepassing zijn te actualiseren,

30.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 350/35

(1)

Op 20 oktober 2007 heeft de Commissie met een bericht in het Publicatieblad van de Europese Unie de inleiding van een antidumpingprocedure betreffende de invoer in de Gemeenschap van bepaalde bereide of verduurzaamde citrusvruchten (mandarijnen enz.) van oorsprong uit de Volksrepubliek China („de VRC”) aangekondigd (2). Op 4 juli 2008 heeft de Commissie bij Verordening (EG) nr. 642/2008 (3) („de voorlopige verordening”) een voorlopig antidumpingrecht op bepaalde bereide of verduurzaamde citrusvruchten van oorsprong uit de VRC ingesteld.

(2)

De procedure werd ingeleid naar aanleiding van een klacht die op 6 september 2007 door de Spaanse nationale federatie van verenigingen in de sector groente- en fruitconserven (Federación Nacional de Asociaciones de la Industria de Conservas Vegetales, FNACV) („de klager”) werd ingediend namens producenten die 100 % van de totale communautaire productie van bepaalde bereide of verduurzaamde citrusvruchten (mandarijnen enz.) vertegenwoordigen. Het bij de klacht gevoegde bewijsmateriaal dat het betrokken product met dumping werd ingevoerd en dat hierdoor aanmerkelijke schade was ontstaan, werd toereikend geacht om tot de inleiding van een procedure over te gaan.

(3)

Zoals in overweging 12 van de voorlopige verordening is vermeld, had het onderzoek naar de dumping en schade betrekking op de periode van 1 oktober 2006 tot en met 30 september 2007 („het onderzoektijdvak” of „OT”). Het onderzoek naar de ontwikkelingen die relevant zijn voor de schadebeoordeling had betrekking op de periode van 1 oktober 2002 tot het einde van het onderzoektijdvak („de beoordelingsperiode”).

(4)

Op 9 november 2007 heeft de Commissie de invoer van het betrokken product van oorsprong uit de VRC op grond van Verordening (EG) nr. 1295/2007 (4) aan een registratieplicht onderworpen.

(5)

Tot 8 november 2007 waren er vrijwaringsmaatregelen met betrekking tot het betrokken product van kracht. Bij Verordening (EG) nr. 1964/2003 (5) stelde de Commissie voorlopige vrijwaringsmaatregelen in ten aanzien van de invoer van bepaalde bereide of verduurzaamde citrusvruchten (mandarijnen enz.). Definitieve vrijwaringsmaatregelen volgden bij Verordening (EG) nr. 658/2004 (de „vrijwaringsverordening”) (6). Zowel de voorlopige als de definitieve vrijwaringsmaatregelen bestonden uit een tariefcontingent, d.w.z. er hoefde pas een recht te worden betaald nadat het volume aan rechtenvrije invoer was bereikt.

(6)

Na de instelling van voorlopige antidumpingrechten op het betrokken product van oorsprong uit de VRC hebben enkele belanghebbenden schriftelijk opmerkingen ingediend. De partijen die verzochten te worden gehoord, zagen hun verzoek ook ingewilligd.

(7)

De Commissie heeft alle nadere informatie verzameld en nagetrokken die zij voor haar definitieve bevindingen noodzakelijk achtte. Zij heeft met name het belang van de Gemeenschap onderzocht. In verband hiermee werden controles ter plaatse verricht bij de volgende niet-verbonden importeurs in de Gemeenschap:

(8)

Alle belanghebbenden werden in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan de Commissie wilde aanbevelen een definitief antidumpingrecht in te stellen op het betrokken product van oorsprong uit China en de bedragen die uit hoofde van het voorlopige recht als zekerheid waren gesteld, definitief te innen. De partijen konden hierover binnen een bepaalde termijn opmerkingen maken.

(9)

Sommige importeurs stelden overeenkomstig artikel 6, lid 6, van de basisverordening een ontmoeting met alle belanghebbenden voor; dit verzoek werd echter door een van hen afgewezen.

(10)

Alle mondelinge en schriftelijke opmerkingen van belanghebbenden werden onderzocht en waar nodig in aanmerking genomen.

(11)

Twee niet-verbonden importeurs in de Europese Gemeenschap voerden aan dat sommige soorten mandarijnen op grond van hun suikergehalte of hun verpakking bij uitvoer van de definitie van het betrokken product moesten worden uitgesloten. In dit verband zij opgemerkt dat deze beweringen niet vergezeld gingen van controleerbare informatie en gegevens waaruit blijkt dat deze soorten kenmerken vertonen die hen van het betrokken product onderscheiden. Ook zij opgemerkt dat verschillen in de verpakking niet als doorslaggevend kunnen worden beschouwd bij de definitie van het betrokken product, temeer daar, getuige overweging 16 van de voorlopige verordening, al met verpakkingsformaten rekening was gehouden. Deze argumenten worden derhalve van de hand gewezen.

(12)

Twee niet-verbonden importeurs in de Europese Gemeenschap betwistten dat de Chinese producenten/exporteurs in de steekproef goed zijn voor 60 % van de totale uitvoer naar de Gemeenschap. Zij waren echter niet in staat controleerbare informatie te verstrekken die de juistheid van de door de medewerkende Chinese producenten/exporteurs verstrekte en in de loop van het onderzoek grotendeels bevestigde steekproefinformatie kon weerleggen. Dit argument wordt derhalve afgewezen.

(13)

Drie medewerkende Chinese producenten/exporteurs beweerden dat hun verbonden ondernemingen producenten/exporteurs van het betrokken product waren en daarom in de bijlage met medewerkende producenten/exporteurs moeten worden opgenomen. Deze argumenten werden gegrond bevonden en besloten werd de desbetreffende bijlage dienovereenkomstig te wijzigen. Eén niet-verbonden importeur in de Europese Gemeenschap voerde aan dat de voor de Chinese producenten/exporteurs geldende maatregelen automatisch ook van toepassing zouden moeten zijn op de uitvoer naar de Europese Gemeenschap via handelaars. In dit verband zij opgemerkt dat antidumpingmaatregelen worden ingesteld ten aanzien van producten die door producenten/exporteurs worden vervaardigd in het land waarop het onderzoek betrekking heeft, en die naar de Europese Gemeenschap worden uitgevoerd (ongeacht de onderneming die ze verhandelt) en niet ten aanzien van bedrijven die uitsluitend actief zijn in de handel. Het argument werd daarom van de hand gewezen.

(14)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen werden van de medewerkende Chinese producenten/exporteurs geen opmerkingen met betrekking tot de BMO-bevindingen ontvangen. Aangezien er geen relevante opmerkingen werden ontvangen, worden de overwegingen 29 tot en met 33 van de voorlopige verordening bevestigd.

(15)

Aangezien er geen relevante opmerkingen werden ontvangen, worden de overwegingen 34 tot en met 37 van de voorlopige verordening inzake een individuele behandeling bevestigd.

(16)

Er wordt aan herinnerd dat de vaststelling van de normale waarde gebaseerd was op de door de bedrijfstak van de Gemeenschap verstrekte gegevens. Deze gegevens werden ter plaatse bij de medewerkende communautaire producenten gecontroleerd.

(17)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen zetten de drie medewerkende Chinese producenten/exporteurs in de steekproef en twee niet-verbonden importeurs in de Europese Gemeenschap vraagtekens bij het gebruik van de prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap voor de berekening van de normale waarde. Aangevoerd werd dat de normale waarde berekend had moeten worden aan de hand van de productiekosten in de VRC, rekening houdend met eventuele correcties voor de verschillen tussen de communautaire markt en die van de VRC. In dit verband zij opgemerkt dat het gebruik van informatie uit een land zonder markteconomie en met name van ondernemingen waaraan geen BMO is toegekend, in strijd zou zijn met artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening. Dit argument wordt derhalve afgewezen. Ook werd aangevoerd dat, gezien het gebrek aan medewerking van een referentieland, prijsgegevens uit alle andere landen van invoer of relevante openbaar gemaakte informatie een redelijke oplossing geweest zouden zijn. Dergelijke algemene informatie had echter in tegenstelling tot de door de Commissie gebruikte gegevens niet op haar juistheid kunnen worden gecontroleerd overeenkomstig het bepaalde in artikel 6, lid 8, van de basisverordening. Dit argument wordt derhalve afgewezen. Er werden geen andere argumenten aangedragen die reden geven eraan te twijfelen dat de door de Commissie gehanteerde methode in overeenstemming is met artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening, en met name dat die in dit bijzondere geval de enige redelijke grondslag vormt voor de berekening van de normale waarde.

(18)

Aangezien er geen andere opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 38 tot en met 45 van de voorlopige verordening bevestigd.

(19)

Na de instelling van de voorlopige maatregelen liet één medewerkende Chinese producent/exporteur in de steekproef weten dat zijn uitvoerprijs moest worden gecorrigeerd om rekening te houden met bepaalde kostenelementen (met name de kosten van zeevervoer). In dit verband zij erop gewezen dat deze kwestie voor deze en de andere ondernemingen in de steekproef geregeld werd tijdens de controle ter plaatse. Bij die gelegenheid verstrekte elke onderneming informatie over de kosten in kwestie. Het nu door de onderneming opgegeven bedrag ligt aanzienlijk hoger dan het oorspronkelijk genoemde bedrag. Opgemerkt zij dat dit nieuwe bedrag louter is gebaseerd op een verklaring van een vrachtvervoerder en niet afkomstig is uit gegevens betreffende een bestaande transactie. Geen van de andere producenten/exporteurs in de steekproef betwistte de voor zeevervoer gehanteerde cijfers. Bovendien kan dit argument, gezien de late indiening, niet worden gecontroleerd. De verlangde correctie heeft met name geen betrekking op reeds in het dossier voorhanden gegevens. Naar aanleiding hiervan heeft de Commissie het bedrag van de kosten in kwestie niettemin opnieuw bekeken, gelet op het belang van deze specifieke kosten voor de door de onderneming opgegeven uitvoertransacties naar de Europese Gemeenschap. Bijgevolg is de Commissie tot de conclusie gekomen dat het beter is voor alle in de steekproef opgenomen ondernemingen de ter plaatse gecontroleerde gemiddelde kosten van zeevervoer te hanteren. Bijgevolg werd de uitvoerprijs voor de onderneming dienovereenkomstig gecorrigeerd.

(20)

Eén andere in de steekproef opgenomen medewerkende Chinese producent/exporteur wees op twee rekenfouten in de berekening van zijn uitvoerprijs in relatie tot de door hem ingediende uitvoergegevens. Dit argument werd gegrond bevonden en de uitvoerprijs werd voor deze producent dienovereenkomstig herzien.

(21)

Aangezien er geen andere opmerkingen ter zake werden ontvangen, wordt overweging 46 van de voorlopige verordening bevestigd.

(22)

Aangezien er geen opmerkingen ter zake werden ontvangen, worden de overwegingen 47 en 48 van de voorlopige verordening bevestigd.

(23)

Gezien het voorgaande worden de definitieve dumpingmarges, in procenten van de cif-prijs, grens Gemeenschap, vóór inklaring, als volgt vastgesteld:

Alle andere ondernemingen: 139,4 %.

(24)

Bij gebrek aan onderbouwde opmerkingen worden de bevindingen in de overwegingen 52, 53 en 54 van de voorlopige verordening bevestigd.

(25)

Een van de exporterende partijen voerde aan dat er een verschil is tussen het verbruik zoals vermeld in vrijwaringsverordening nr. 658/2004 en dat in de voorlopige verordening. Dit verschil was voornamelijk toe te schrijven aan de andere productomschrijving in dit onderzoek en het verschillende aantal lidstaten in beide onderzoeken. Er werd in dit verband echter geen nieuwe onderbouwde informatie ontvangen. De bevindingen in de overwegingen 55, 56 en 57 van de voorlopige verordening worden daarom bevestigd. Als gevolg daarvan worden de daaropvolgende delen van de verbruiksanalyse in dit opzicht ook bevestigd.

(26)

Met betrekking tot het marktaandeel bestreden sommige belanghebbenden de bewering van de Commissie in overweging 58 dat het marktaandeel van de invoer met dumping gestegen was. Zij voerden aan dat, in tegenstelling tot de bevindingen van de Commissie, het marktaandeel van China was gedaald. De evaluatie van de invoer uit China qua omvang en marktaandeel werd nagetrokken. Zoals uiteengezet in overweging 58 van de voorlopige verordening was er slechts één jaar waarin het aandeel van de invoer uit China was teruggelopen. Voor de rest van de beoordelingsperiode bleef het marktaandeel van de invoer uit China constant hoog. De voorlopige bevindingen worden derhalve bevestigd.

(27)

Sommige partijen voerden aan dat ook de omvang na het OT onderzocht moest worden om te beoordelen of de invoer uit China toeneemt. Opgemerkt zij dat de ontwikkeling van de invoer uit China werd beoordeeld voor de periode 2002/2003 tot 2006/2007 en dat er een duidelijke toename werd geconstateerd. Overeenkomstig de bepalingen van de basisverordening worden gebeurtenissen na het OT behoudens uitzonderlijke omstandigheden niet in aanmerking genomen. In ieder geval werd, zoals in overweging 48 hieronder wordt vermeld, de omvang van de invoer na het OT onderzocht en die bleek aanzienlijk.

(28)

Drie medewerkende producenten/exporteurs betwistten de bevindingen van de Commissie inzake prijsonderbieding. Eén betwistte de gehanteerde methode om de prijsonderbieding te berekenen en verzocht om een correctie teneinde rekening te houden met de kosten van de handelaren voor hun indirecte verkoop. Waar zulks gerechtvaardigd was, werden de berekeningen gecorrigeerd. Uit de herziene vergelijking bleek dat het ingevoerde betrokken product gedurende het OT in de Gemeenschap werd verkocht tegen prijzen die de prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap met 18,4 % tot en met 35,2 % onderboden, uitgaande van de gegevens die zijn overgelegd door de medewerkende producenten/exporteurs in de steekproef.

(29)

Twee importeurs en de importeursvereniging betwistten de in overweging 79 van de voorlopige verordening genoemde duur van het verwerkingsseizoen. Zij voerden aan dat het verwerkingsseizoen in Spanje slechts drie maanden duurt in plaats van vier of vijf zoals de voorlopige verordening stelt. Deze bewering hangt echter samen met de (van nature wisselende) oogstopbrengsten en met de geproduceerde hoeveelheid, en is in elk geval niet van invloed op de door de diensten van de Commissie geanalyseerde schadefactoren.

(30)

Aangezien geen andere onderbouwde informatie of opmerkingen over de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap werden ontvangen, worden de overwegingen 63 tot en met 86 van de voorlopige verordening bevestigd.

(31)

Na de bekendmaking van de voorlopige verordening beweerden sommige importeurs en sommige producenten/exporteurs onder verwijzing naar de overwegingen 83 tot en met 86 dat de door de Commissie gebruikte gegevens om de hoogte van de schade vast te stellen, niet correct waren en evenmin objectief waren geëvalueerd. Zij voerden aan dat bijna alle schade-indicatoren een positieve ontwikkeling te zien gaven en dat daarom geen bewijs van schade gevonden kan worden.

(32)

In dit verband zij opgemerkt dat, ook al vertonen sommige indicatoren geringe verbeteringen, de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap in haar geheel moet worden beoordeeld, rekening houdend met het feit dat de vrijwaringsmaatregelen tot het eind van het onderzoektijdvak bestonden. Hierop werd uitvoerig ingegaan in de overwegingen 51 tot en met 86 van de voorlopige verordening. De grondige herstructurering die door deze maatregelen mogelijk werd gemaakt en die heeft geresulteerd in een grote verlaging van de productie en capaciteit, zou onder normale omstandigheden hebben geleid tot een aanmerkelijke verbetering van de algemene situatie van de communautaire producenten, ook ten aanzien van de productie, de bezettingsgraad, de verkoop en de prijs-kostenverschillen. In plaats daarvan zijn de volume-indicatoren aan de zwakke kant gebleven, zijn de voorraden aanzienlijk toegenomen en staan de financiële indicatoren nog steeds rood (sommige zijn zelfs verslechterd).

(33)

Daarom wordt geoordeeld dat de conclusies in de voorlopige verordening inzake de door de bedrijfstak van de Gemeenschap geleden schade niet hoeven te worden gewijzigd. Aangezien er geen andere onderbouwde informatie of opmerkingen zijn ontvangen, worden zij daarom definitief bevestigd.

(34)

Volgens sommige partijen is de omvang van de invoer uit China al sinds 1982 stabiel en kan die daarom geen schade hebben veroorzaakt zoals uiteengezet in de voorlopige Verordening (zie overweging 58). Zoals hierboven in overweging 26 is uiteengezet, is de invoer uit China tijdens de onderzochte periode aanzienlijk gestegen ten koste van het marktaandeel van de bedrijfstak van de Gemeenschap. Bovendien heeft de opmerking betrekking op ontwikkelingen die de periode in kwestie ver te buiten gaan en daarom wordt het argument afgewezen.

(35)

Zoals reeds in overweging 28 hierboven vermeld, werd definitief geconcludeerd dat tijdens het OT het door de in de steekproef opgenomen Chinese producenten/exporteurs uitgevoerde product gemiddeld werd verkocht tegen prijzen die de gemiddelde prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap met 18,4 % tot 35,2 % onderboden. De herziening van de onderbiedingsmarge laat de conclusies betreffende de in de overwegingen 100 en 101 toegelichte gevolgen van de invoer met dumping onverlet.

(36)

Na de instelling van de voorlopige rechten wezen sommige importeurs verder op de negatieve uitwerking van de wisselkoers op het prijspeil. Volgens hen is de wisselkoers de belangrijkste schade veroorzakende factor. Niettemin wordt er in de beoordeling van de Commissie alleen gesproken van een verschil in prijspeil en hoeven de factoren die dat prijspeil beïnvloeden, niet te worden geanalyseerd. Bijgevolg bleek er sprake van een duidelijk oorzakelijk verband tussen de hoge dumpingmarge en de door de bedrijfstak van de Gemeenschap geleden schade, en daarom kan overweging 95 van de voorlopige verordening worden bevestigd.

(37)

Sommige belanghebbenden voerden aan dat de schade niet wordt veroorzaakt door invoer met dumping maar door het schaarse aanbod van vers fruit, de grondstof voor mandarijnenconserven.

(38)

Officiële gegevens van het Spaanse ministerie van Landbouw bevestigen echter dat de voor de conservenindustrie beschikbare hoeveelheid voor de productiecapaciteit van de Spaanse producenten meer dan toereikend is.

(39)

De producenten concurreren voor vers fruit tot op zekere hoogte met de directe consumentenmarkt voor verse producten. Deze concurrentie verbreekt echter niet het oorzakelijk verband. Een duidelijke significante reden voor de relatief lage productie en verkoop en het relatief geringe marktaandeel van de bedrijfstak van de Gemeenschap is veeleer de druk van de massale invoer uit China tegen zeer lage prijzen. In deze situatie en gelet op het feit dat de marktprijs wordt gedicteerd door de invoer, die meer dan 70 % van de markt dekt, die de prijzen onderbiedt en drukt en prijsverhogingen verhindert, zou het oneconomisch zijn meer te produceren zonder redelijkerwijs te kunnen verwachten het product te kunnen verkopen tegen prijzen die een normale winst toestaan. Daarom zouden de Spaanse producenten redelijkerwijs aanzienlijk meer kunnen produceren als hun bedrijfsresultaten niet door de marktprijs zouden worden benadeeld.

(40)

Deze analyse wordt ook bevestigd door de aanhoudend grote voorraden bij de communautaire producenten, wat erop duidt dat de schade veroorzakende situatie voor de bedrijfstak van de Gemeenschap niet het gevolg is van een ontoereikende productie maar van een productie die door de druk van de invoer uit China niet kan worden afgezet.

(41)

Aangezien het hier om een landbouwproduct gaat, is de prijs van de grondstof van nature onderhevig aan seizoenschommelingen. Niettemin constateert de Commissie dat gedurende de onderzochte periode van vijf jaar, die oogsten met lagere en hogere prijzen omvatte, de schade (bv. in de vorm van financiële verliezen) onafhankelijk van deze schommelingen optreedt en dat daarom de bedrijfsresultaten van de bedrijfstak van de Gemeenschap niet rechtstreeks met dergelijke seizoenschommelingen verband houden.

(42)

Sommige partijen voerden aan dat het Chinese product van hogere kwaliteit was dan de communautaire productie. Eventuele daaruit voortvloeiende prijsverschillen werden echter onvoldoende onderbouwd en niets duidt erop dat de vermeende voorkeur van de consument voor Chinese producten zo groot zou zijn dat die de oorzaak is van de verslechterde situatie voor de bedrijfstak van de Gemeenschap. In ieder geval zouden dergelijke vermeende prijsverschillen in het voordeel van het Chinese product uitvallen en de prijsonderbieding/het prijsbederf vergroten. Omdat er geen onderbouwde nieuwe gegevens of argumenten zijn, wordt overweging 99 van de voorlopige verordening bevestigd.

(43)

Sommige partijen voerden aan dat buitengewone kostenstijgingen bij sommige producenten ten grondslag lagen aan de schade. Deze beweringen werden niet voldoende onderbouwd. De analyse van de Commissie heeft geen gebeurtenissen aan het licht gebracht die iets afdoen aan de beoordeling van het oorzakelijk verband of van invloed zouden kunnen zijn op de berekening van de schademarge.

(44)

Sommige partijen dienden opmerkingen in over de toegenomen productiekosten en het onvermogen van de bedrijfstak van de Gemeenschap om die te verlagen. Sommige kostenposten (zoals energie) zijn toegenomen, maar het effect daarvan is niet van dien aard dat het oorzakelijk verband erdoor wordt verbroken in een context waarin een zeer grote uitvoer uit China met dumping de verkoop en productie drukt (en zo de kosten per eenheid voor de bedrijfstak van de Gemeenschap opdrijft) en de prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap drukt.

(45)

Aangevoerd werd dat door de EG-steunregelingen de verwerkingscapaciteit in de Europese Gemeenschap kunstmatig is gegroeid en vervolgens het aanbod van grondstoffen voor het betrokken product is verminderd. Deze bewering was van algemene aard en werd niet voldoende onderbouwd. In elk geval werden de regelingen in kwestie in 1996 gewijzigd toen de steun werd verleend aan boeren in plaats van aan de verwerkers van het betrokken product. De analyse van de Commissie heeft geen resteffecten tijdens het onderzoektijdvak aan het licht gebracht die het oorzakelijk verband zouden kunnen verbreken. Met betrekking tot het aanbod wordt verwezen naar de overwegingen 40 en 41 hierboven.

(46)

Omdat er geen onderbouwde nieuwe gegevens of argumenten zijn, worden de overwegingen 87 tot en met 101 van de voorlopige verordening bevestigd.

(47)

De voorlopige bevinding dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen de aanmerkelijke schade die de bedrijfstak van de Gemeenschap heeft geleden en de invoer met dumping uit China, wordt derhalve bevestigd.

(48)

Vanaf 9 november 2007 was de invoer uit de VRC onderworpen aan registratie ingevolge Verordening (EG) nr. 1295/2007 van de Commissie van 5 november 2007 tot onderwerping aan registratieplicht van de invoer van bepaalde bereide en verduurzaamde citrusvruchten (mandarijnen en dergelijke) (7) van oorsprong uit de Volksrepubliek China. Zulks met het oog op de mogelijke instelling van antidumpingrechten met terugwerkende kracht. Bijgevolg zijn bij wijze van uitzondering ook de ontwikkelingen na het OT geanalyseerd. Eurostat-gegevens bevestigen dat de invoer uit China nog steeds aanzienlijk is en dit is door sommige importeurs bevestigd. De omvang in de laatste tien maanden na het OT lag bij 74 000 ton tegen stabiele lage prijzen.

(49)

Een aantal partijen maakte opmerkingen over de lage Spaanse productie, die volgens hen niet in staat was de behoefte van de communautaire markt te dekken. Het is weliswaar juist dat de bedrijfstak van de Gemeenschap in de huidige situatie de behoefte van de EU-markt niet dekt, maar dit hangt samen met de gevolgen van de schade veroorzakende invoer, zoals hierboven uitgelegd. In elk geval is het beoogde effect van de maatregelen niet de communautaire markt af te sluiten voor invoer uit China, maar een einde te maken aan de gevolgen van schade veroorzakende dumping. Aangezien er onder andere voor deze producten slechts twee leveranciers zijn, zal er ook bij de instelling van definitieve maatregelen in de Gemeenschap nog steeds een grote vraag naar de Chinese producten zijn.

(50)

Eén importeursvereniging voerde aan dat antidumpingmaatregelen zonder enige beperking van de hoeveelheden de Spaanse bedrijfstak niet zouden helpen beschermen maar automatisch zouden leiden tot illegale handelsactiviteiten. Dit is eerder een argument voor een goed toezicht door de instellingen op de handhaving van de maatregelen dan tegen het nut van de maatregelen voor de communautaire producenten.

(51)

Volgens een andere importeur zou de situatie van de Spaanse producenten er met de instelling van antidumpingmaatregelen niet op verbeteren aangezien de importeurs in de Europese Unie grote voorraden hebben opgebouwd waarmee in de nabije toekomst aan de marktvraag zou kunnen worden voldaan. De omvang van de voorraden en het verschijnsel van het aanleggen van voorraden werden door een andere importeur bevestigd. Deze opmerkingen bevestigen de analyse van de Commissie in de voorlopige verordening en elders in deze verordening. Er zij echter aan herinnerd dat de maatregelen bedoeld zijn als compensatie voor schade veroorzakende dumping over een periode van vijf en niet slechts één jaar.

(52)

Omdat er geen andere onderbouwde nieuwe gegevens of argumenten over dit aspect zijn ontvangen, wordt de in de overwegingen 103 tot en met 106 en in overweging 115 van de voorlopige verordening getrokken conclusie betreffende het belang van de bedrijfstak van de Gemeenschap bevestigd.

(53)

De medewerkende importeurs verklaarden dat het in het algemeen belang is de twee leveranciers van het betrokken product, Spanje en China, te behouden teneinde de continuïteit van het aanbod tegen concurrerende prijzen te verzekeren.

(54)

Niettemin zag de meerderheid van de importeurs, voor het geval er definitieve maatregelen zouden worden ingesteld, liever een maatregel die ook kwantitatieve elementen bevat. Dit wordt niet geschikt geacht, zoals hieronder in overweging 68 wordt toegelicht.

(55)

De gegevens van de medewerkende importeurs in de steekproef werden gecontroleerd en bevestigden dat mandarijnenconserven minder dan 6 % van hun totale omzet uitmaken en dat zij zowel tijdens het onderzoektijdvak als in de periode 2004-2008 gemiddeld een winstgevendheid haalden van meer dan 10 %.

(56)

Hieruit blijkt dat het potentiële effect van maatregelen op importeurs/handelaars al met al niet onevenredig zou zijn aan de positieve effecten die ervan uitgaan.

(57)

Eén gebruiker, die nog geen 1 % van het verbruik vertegenwoordigde, diende algemene opmerkingen in over de verminderde beschikbaarheid van mandarijnen in de Europese Unie en over de superieure kwaliteit van het Chinese product. Hij werd uitgenodigd om verder mee te werken en individuele gegevens te verstrekken, maar hij sloeg dit af en kon zijn beweringen niet onderbouwen. Een andere detailhandelaar, lid van de belangrijkste importeursvereniging, was in het algemeen gekant tegen een prijsstijging. In de loop van het onderzoek werden geen andere opmerkingen over het belang van gebruikers/detailhandelaren ontvangen. Aangezien er van de gebruikers/detailhandelaren geen onderbouwde opmerkingen zijn ontvangen, worden de conclusies in de overwegingen 109 tot en met 112 van de voorlopige verordening daarom bevestigd.

(58)

In tegenstelling tot wat door één importeur werd beweerd, werd in de voorlopige fase wel degelijk rekening gehouden met het belang van de consumenten. De bevindingen van de Commissie werden uiteengezet in de overwegingen 113 en 114 van de voorlopige verordening. Andere partijen suggereerden dat de gevolgen voor de consument aanzienlijk zouden zijn. Er werd evenwel geen informatie verstrekt die reden geeft om te twijfelen aan de bevindingen in voornoemde overwegingen. Ook al zouden de rechten tot een stijging van de consumentenprijzen leiden, dan nog heeft geen enkele partij het feit betwist dat dit product een zeer klein gedeelte uitmaakt van de uitgaven voor levensmiddelen van huishoudens. Aangezien geen opmerkingen van consumenten en geen andere onderbouwde nieuwe gegevens werden ontvangen, worden deze overwegingen daarom bevestigd.

(59)

Bovenstaande aanvullende analyse over de op het spel staande belangen was geen reden om de voorlopige conclusies dienaangaande te wijzigen. De gegevens van de medewerkende importeurs in de steekproef werden nagetrokken en bevestigden dat mandarijnenconserven voor hen minder dan 6 % van hun totale omzet uitmaken en dat zij zowel tijdens het onderzoektijdvak als in de onderzochte periode 2004-2008 gemiddeld een goed resultaat behaalden, zodat het effect van de maatregelen op de importeurs minimaal zal zijn. Ook is vast komen te staan dat de financiële gevolgen voor de eindgebruiker verwaarloosbaar zijn gezien de marginale hoeveelheden die per hoofd in de verbruikende landen worden gekocht. De conclusies met betrekking tot het belang van de Gemeenschap in de voorlopige verordening zijn niet veranderd. Aangezien geen andere opmerkingen werden ingediend, worden deze conclusies daarom definitief bevestigd.

(60)

Volgens één importeur is de in de voorlopige fase als referentie gebruikte winstmarge van 6,8 % te hoog geraamd. In dit verband zij opgemerkt dat voor de vrijwaringsmaatregelen hetzelfde percentage werd gebruikt en geaccepteerd als de werkelijke winst die door de bedrijfstak van de Gemeenschap in de periode 1998/1999 tot 2001/2002 was behaald. Die heeft betrekking op de winst van de communautaire producenten in een normale handelssituatie vóór de toename van de invoer die tot schade voor de bedrijfstak leidde. Het argument wordt derhalve afgewezen.

(61)

Volgens communautaire producenten was bij de voorlopige rechten geen rekening gehouden met de bijzondere situatie op de markt voor mandarijnenconserven, waar de productie in geconcentreerd is slechts één land en het overgrote deel van de verkoop en invoer in een ander Europees land is geconcentreerd. Daarom werd verzocht in de definitieve conclusies rekening te houden met de kosten van vervoer tussen het producerende land en het verbruikende land. Dit argument werd gegrond geacht en de berekeningen werden dienovereenkomstig gecorrigeerd om rekening te houden met de verkoopconcentratie in de relevante regio's van de Gemeenschap.

(62)

Eén partij maakte kanttekeningen bij de berekening van de prijsonderbieding en het prijsbederf. Waar zulks gegrond was, werden in de definitieve fase correcties doorgevoerd.

(63)

De daaruit voortvloeiende schademarges, waarin met gegronde verzoeken van de belanghebbenden rekening is gehouden, lagen, uitgedrukt in procenten van de totale cif-waarde bij invoer van elke Chinese exporteur in de steekproef, onder de vastgestelde dumpingmarge en zijn als volgt:

Alle andere ondernemingen: 100,1 %.

(64)

Zoals vermeld in overweging 4 heeft de Commissie de invoer van het betrokken product van oorsprong uit de VRC op verzoek van de bedrijfstak van de Gemeenschap op 9 november 2007 onderworpen aan registratie. Dit verzoek is ingetrokken en daarom is de aangelegenheid niet verder onderzocht.

(65)

Gelet op de conclusies inzake dumping, schade, oorzakelijk verband en belang van de Gemeenschap moet overeenkomstig artikel 9, lid 4, van de basisverordening een definitief antidumpingrecht worden ingesteld, dat volgens de regel van het laagste recht gelijk moet zijn aan de dumpingmarge of aan de schademarge indien deze lager is. In dit geval moet het recht bijgevolg worden vastgesteld op het niveau van de vastgestelde schademarge.

(66)

Op grond van het bovenstaande en overeenkomstig de rectificatie in Publicatieblad L 258 (8) dient het definitieve recht op de volgende bedragen te worden vastgesteld:

Alle andere ondernemingen: 531,2 EUR/ton.

(67)

Een aantal partijen verzocht om maatregelen met een combinatie van prijs- en kwantitatieve elementen, waarbij voor een eerste importvolume geen of een verlaagd recht zou worden betaald. In bepaalde gevallen werd dit gekoppeld aan een vergunningstelsel.

(68)

Deze mogelijkheid werd bestudeerd maar om de volgende redenen verworpen. Antidumpingrechten worden ingesteld omdat de uitvoerprijs onder de normale waarde ligt. De naar de Gemeenschap uitgevoerde hoeveelheden zijn relevant voor de beoordeling van de vraag of invoer met dumping schade veroorzaakt. Deze hoeveelheden zijn normaal gesproken echter niet relevant voor de hoogte van het in te stellen recht. Met andere woorden, als geconstateerd wordt dat invoer met dumping schade veroorzaakt, kan de dumping worden gecompenseerd door een recht dat geldt vanaf de eerste zending die na het van kracht worden van het recht wordt ingevoerd. Indien ten slotte zou worden geconstateerd dat het in het belang van de Gemeenschap is dat producten gedurende een bepaalde periode zonder antidumpingrechten kunnen worden ingevoerd, voorziet artikel 11, lid 4, van de basisverordening in de mogelijkheid die onder bepaalde voorwaarden te schorsen.

(69)

Sommige partijen hebben aangevoerd dat een vorm van maatregel zonder kwantitatieve beperking tot ontwijking van het recht kan leiden. De partijen verwezen nogmaals naar de voorraadvorming waartoe het na de uitbreiding van de Europese Unie op 1 mei 2004 kwam. De analyse van de diensten van de Commissie heeft bevestigd dat dit een duidelijke poging was om de rechten te ontwijken. Gezien deze verklaringen en de feiten zoals beschreven in de overwegingen 123 en 125 van de voorlopige verordening, zal de Commissie de ontwikkelingen nauwlettend in het oog houden om de nodige actie te ondernemen voor een juiste handhaving van de maatregelen.

(70)

Volgens andere partijen zouden de maatregelen niet moeten gelden voor hoeveelheden die al onder bestaande verkoopcontracten vallen. Dit zou in de praktijk neerkomen op een vrijstelling van de rechten, die het heilzame effect van de maatregelen zou ondermijnen, en wordt derhalve verworpen. Ook wordt verwezen naar de overwegingen 51 en 52 hierboven.

(71)

Bij de voorlopige verordening werd een antidumpingrecht ingesteld in de vorm van een specifiek recht voor elke onderneming dat werd bepaald door de schademarge te verdisconteren in de uitvoerprijzen die werden gebruikt bij de berekening van de dumping tijdens het OT. Deze methode wordt voor de definitieve maatregelen bevestigd.

(72)

In een laat stadium van het onderzoek boden verschillende producenten/exporteurs in de VRC prijsverbintenissen aan. Deze werden niet aanvaardbaar geacht gezien de grote prijsvolatiliteit van dit product, het risico dat het recht voor dit product wordt ontweken of ontdoken (zie overwegingen 124 en 125 van de voorlopige verordening) en het feit dat de aanbiedingen van ondernemingen waaraan geen behandeling als marktgerichte onderneming was toegekend, geen garanties van de Chinese autoriteiten bevatten voor een adequaat toezicht.

(73)

Gezien de hoogte van de vastgestelde dumpingmarge en de ernst van de schade die de bedrijfstak van de Gemeenschap heeft geleden, wordt het nodig geacht de bedragen waarvoor zekerheid is gesteld uit hoofde van het bij de voorlopige verordening ingestelde antidumpingrecht, definitief te innen tot het bedrag van het voorlopige antidumpingrecht. Voor de producenten/exporteurs voor wie het definitieve recht iets hoger is dan het voorlopige recht, moeten de voorlopige, als zekerheid gestelde bedragen overeenkomstig artikel 10, lid 3, van de basisverordening worden geïnd tot het in de voorlopige verordening vastgestelde bedrag,

30.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 350/46

(1)

De regels voor het berekenen van de vergoedingen en rechten die zijn vastgesteld in Verordening (EG) nr. 593/2007 van de Commissie van 31 mei 2007 betreffende de door het Europees Agentschap voor de veiligheid van de luchtvaart geheven vergoedingen en rechten (2), moeten periodiek worden herzien teneinde te garanderen dat het bedrag van de door de aanvrager te betalen vergoedingen en rechten in verhouding staat tot de complexiteit van de door het Agentschap uitgevoerde taken en de werkbelasting die de aanvraag met zich meebrengt. Bij toekomstige wijzigingen van die verordening zullen de regels worden verfijnd, onder meer op basis van de gegevens waarover het Europees Agentschap voor de veiligheid van de luchtvaart (hierna „het agentschap” genoemd) zal beschikken ten gevolge van de tenuitvoerlegging van zijn systeem voor enterprise resource planning.

(2)

De in artikel 12, lid 1, van Verordening (EG) nr. 216/2008 bedoelde overeenkomsten moeten de basis vormen voor de beoordeling van de werkbelasting die de certificering van producten van derde landen met zich meebrengt. In beginsel is het proces waarbij het agentschap certificaten valideert die zijn afgegeven door derde landen waarmee de Gemeenschap een passende overeenkomst heeft gesloten, beschreven in deze overeenkomsten en veroorzaakt dit proces een andere werkbelasting dan die welke vereist is voor de certificeringsactiviteiten van het agentschap.

(3)

Er moet worden gezorgd voor een evenwicht tussen het totale bedrag dat het agentschap besteedt aan certificeringstaken en de totale inkomsten uit de vergoedingen en rechten die het in rekening brengt, maar de regels voor het berekenen van die vergoedingen en rechten moeten duidelijk en billijk zijn voor alle aanvragers. Dit geldt ook voor de berekening van de reiskosten buiten het grondgebied van de lidstaten. De huidige formule moet worden verfijnd, zodat ze uitsluitend betrekking heeft op de directe kosten voor dergelijke reizen.

(4)

Uit de ervaring die is opgedaan met de toepassing van Verordening (EG) nr. 593/2007 is gebleken dat het noodzakelijk is te specificeren wanneer het agentschap de verschuldigde vergoeding mag factureren en dat een methode moet worden vastgesteld voor de berekening van het bedrag dat moet worden terugbetaald in het geval een certificeringstaak wordt onderbroken. Soortgelijke regels moeten worden opgesteld in de gevallen dat afstand wordt gedaan van een certificaat of dat een certificaat wordt opgeschort.

(5)

Om technische redenen moeten wijzigingen worden aangebracht in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 593/2007 teneinde sommige definities of classificaties te verbeteren.

(6)

Verordening (EG) nr. 593/2007 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 65 van Verordening (EG) nr. 216/2008 ingestelde comité,

1.

Artikel 6 wordt vervangen door:

„Artikel 6

Onverminderd artikel 4 omvat, voor zover de certificeringswerkzaamheid geheel of gedeeltelijk buiten het grondgebied van de lidstaten plaatsvindt, de aan de aanvrager gefactureerde vergoeding de overeenkomstige reiskosten buiten het grondgebied van de lidstaten, overeenkomstig de formule:

d = f + v + h – e

waarbij:

2.

Artikel 8 wordt als volgt gewijzigd:

3.

In artikel 12 wordt lid 5 geschrapt.

4.

In artikel 14 wordt lid 3 geschrapt.

5.

De bijlage wordt gewijzigd overeenkomstig de bijlage bij deze verordening.

a)

de vergoedingen in de tabellen 1 tot en met 5 van deel I van de bijlage zijn van toepassing op elke na 1 januari 2009 ontvangen aanvraag voor een certificeringwerkzaamheid;

b)

de vergoedingen in tabel 6 van deel I van de bijlage zijn van toepassing op de na 1 januari 2009 geheven jaarvergoedingen.

30.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 350/56

(1)

Bij Besluit nr. 1720/2006/EG van het Europees Parlement en de Raad van 15 november 2006 (3) is een actieprogramma op het gebied van een leven lang leren voor de periode 2007-2013 vastgesteld.

(2)

In artikel 9, lid 2, van Besluit nr. 1720/2006/EG wordt bepaald dat andere voor de uitvoering van het programma noodzakelijke maatregelen dan die bedoeld in lid 1, worden vastgesteld volgens de in artikel 10, lid 3, van dat besluit bedoelde procedure, met andere woorden volgens de raadplegingsprocedure die is vastgesteld bij Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (4).

(3)

Deze formulering van Besluit nr. 1720/2006/EG betekent onder andere dat selectie besluiten die niet worden genoemd in artikel 9, lid 1, van dat besluit onderworpen zijn aan de raadplegingsprocedure en het recht van controle van het Europees Parlement.

(4)

Door deze procedure duurt het twee tot drie maanden langer voordat subsidies aan de kandidaten kunnen worden verleend. Dit leidt tot grote vertraging voor de ontvangers van de subsidies, brengt een onevenredige belasting voor het beheer van het programma met zich mee en biedt geen meerwaarde gezien de aard van de subsidies.

(5)

Opdat de selectiebesluiten sneller en doeltreffender kunnen worden uitgevoerd, moet de raadplegingsprocedure worden vervangen door een verplichting voor de Commissie om het Europees Parlement en de lidstaten zonder vertraging te informeren over alle maatregelen genomen voor de uitvoering van Besluit nr. 1720/2006/EG zonder de bijstand van een comité,

1.

Artikel 9, lid 2, wordt vervangen door:

„2.   De Commissie informeert het in artikel 10 bedoelde comité en het Europees Parlement over alle andere selectiebesluiten genomen door de Commissie voor de uitvoering van dit besluit, binnen twee werkdagen na de aanneming ervan. Deze informatie omvat beschrijvingen en een analyse van de ontvangen aanvragen, een beschrijving van de beoordelings- en selectieprocedure, en lijsten van zowel de voor financiering voorgestelde projecten, als de afgewezen projecten.”.

2.

Artikel 10, lid 3, wordt geschrapt.

30.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 350/58

(1)

Bij Besluit nr. 1904/2006/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 (2) is het programma „Europa voor de burger” voor de periode 2007-2013 vastgesteld.

(2)

In artikel 8, lid 3, van Besluit nr. 1904/2006/EG wordt bepaald dat andere voor de uitvoering van het programma noodzakelijke maatregelen dan die bedoeld in lid 2, worden vastgesteld volgens de in artikel 9, lid 3, van dat besluit bedoelde procedure, met andere woorden volgens de raadplegingsprocedure die is vastgesteld bij Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (3).

(3)

Deze formulering van Besluit nr. 1904/2006/EG betekent onder andere dat selectiebesluiten die niet worden genoemd in artikel 8, lid 2, van dat besluit onderworpen zijn aan de raadplegingsprocedure en het recht van controle van het Europees Parlement.

(4)

Deze selectiebesluiten betreffen hoofdzakelijk subsidies die slechts kleine bedragen vertegenwoordigen en waarmee geen politiek gevoelige beslissingen zijn gemoeid.

(5)

Door deze procedure duurt het twee tot drie maanden langer voordat subsidies aan de kandidaten kunnen worden verleend. Dit leidt tot grote vertraging voor de ontvangers van de subsidies, brengt een onevenredige belasting voor het beheer van het programma met zich mee en biedt geen meerwaarde gezien de aard van de subsidies.

(6)

Opdat de selectiebesluiten sneller en doeltreffender kunnen worden uitgevoerd, moet de raadplegingsprocedure worden vervangen door een verplichting voor de Commissie om het Europees Parlement en de lidstaten zonder vertraging te informeren over alle maatregelen genomen voor de uitvoering van Besluit nr. 1904/2006/EG zonder de bijstand van een comité,

1.

Artikel 8, lid 3, wordt vervangen door:

„3.   De Commissie informeert het in artikel 9 bedoelde comité en het Europees Parlement over alle andere selectiebesluiten genomen door de Commissie voor de uitvoering van dit besluit, binnen twee werkdagen na de aanneming ervan. Deze informatie omvat beschrijvingen en een analyse van de ontvangen aanvragen, een beschrijving van de beoordelings- en selectieprocedure, en lijsten van zowel de voor financiering voorgestelde projecten, als de afgewezen projecten.”.

2.

Artikel 9, lid 3, wordt geschrapt.

30.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 350/60

(1)

De Europese Unie heeft zich ten doel gesteld de Unie als een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht in stand te houden en te ontwikkelen; gezamenlijk optreden van de lidstaten op het gebied van politiële en justitiële samenwerking in strafzaken moet tot een hoog niveau van veiligheid leiden.

(2)

Gezamenlijk optreden op het gebied van politiële samenwerking in de zin van artikel 30, lid 1, onder b), van het Verdrag betreffende de Europese Unie en gezamenlijk optreden inzake justitiële samenwerking in strafzaken in de zin van artikel 31, lid 1, onder a), van het Verdrag betreffende de Europese Unie, brengt met zich dat relevante informatie moet worden verwerkt, waarop passende voorschriften inzake de bescherming van persoonsgegevens van toepassing moeten zijn.

(3)

De regelgeving in het kader van titel VI van het Verdrag betreffende de Europese Unie moet de politiële en justitiële samenwerking in strafzaken bevorderen, en ervoor zorgen dat zij doeltreffend en rechtmatig is en strookt met de grondrechten, met name met het recht op bescherming van het privéleven en van persoonsgegevens. Gemeenschappelijke normen voor de verwerking en bescherming van persoonsgegevens die worden verwerkt om criminaliteit te voorkomen en te bestrijden, kunnen bijdragen tot de verwezenlijking van beide doelen.

(4)

In het Haags programma betreffende de versterking van vrijheid, veiligheid en recht in de Europese Unie, dat de Europese Raad op 4 november 2004 heeft aangenomen, wordt erop gewezen dat een innoverende benadering van de grensoverschrijdende uitwisseling van rechtshandhavingsinformatie nodig is, waarbij strak de hand moet worden gehouden aan de basisvoorwaarden op het gebied van gegevensbescherming, en wordt de Commissie verzocht uiterlijk eind 2005 voorstellen op dit gebied in te dienen. Dit is terug te vinden in het Actieplan van de Raad en de Commissie ter uitvoering van het Haags programma voor de versterking van de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht in de Europese Unie (2).

(5)

De uitwisseling van persoonsgegevens in het kader van de politiële en justitiële samenwerking in strafzaken moet, zeker indien deze uitwisseling gebaseerd is op het beschikbaarheidsbeginsel zoals neergelegd in het Haags programma, steunen op duidelijke regels die leiden tot wederzijds vertrouwen tussen de bevoegde autoriteiten en die de zekerheid bieden dat de gegevens zodanig worden beschermd dat iedere discriminatie met betrekking tot de samenwerking tussen de lidstaten is uitgesloten, terwijl de individuele grondrechten toch volledig worden geëerbiedigd. De bestaande regelgeving op Europees niveau is ontoereikend. Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens, en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (3), is niet van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens in het kader van een activiteit die buiten de werkingssfeer van het Gemeenschapsrecht valt, zoals de activiteiten in het kader van titel VI van het Verdrag betreffende de Europese Unie, en zeker niet op de verwerking van gegevens in verband met openbare veiligheid, defensie, de staatsveiligheid en de activiteiten van de staat op strafrechtelijk gebied.

(6)

Het kaderbesluit is alleen van toepassing op gegevens die door de bevoegde autoriteiten worden verzameld of verwerkt met het oog op preventie, onderzoek, opsporing en vervolging van strafbare feiten en tenuitvoerlegging van straffen. Het kaderbesluit laat het aan de lidstaten over om op nationaal niveau met meer nauwkeurigheid te bepalen welke andere doeleinden als onverenigbaar moeten worden aangemerkt met het doel waarvoor de persoonsgegevens aanvankelijk werden verzameld. In zijn algemeenheid is verdere verwerking voor historische, statistische of wetenschappelijke doeleinden niet onverenigbaar met het oorspronkelijke doel van de verwerking.

(7)

Het toepassingsgebied van het kaderbesluit is beperkt tot de verwerking van persoonsgegevens die worden verstrekt of beschikbaar gesteld tussen lidstaten. Uit deze beperking kunnen geen conclusies worden getrokken met betrekking tot de bevoegdheid van de Europese Unie om besluiten aan te nemen in verband met het verzamelen en verwerken van persoonsgegevens op nationaal niveau, noch met betrekking tot de wenselijkheid dat de Unie dergelijke besluiten in de toekomst aanneemt.

(8)

Om de uitwisseling van gegevens in de Europese Unie te vergemakkelijken, zullen de lidstaten ernaar streven bij de nationale gegevensverwerking dezelfde standaard van gegevensbeschermings te waarborgen als die waarin dit kaderbesluit voorziet. Met betrekking tot de verwerking van gegevens op nationaal niveau belet dit kaderbesluit de lidstaten niet om uitgebreidere waarborgen te bieden ter bescherming van persoonsgegevens dan die waarin het kaderbesluit voorziet.

(9)

Dit kaderbesluit geldt niet voor persoonsgegevens die een lidstaat op grond van dit kaderbesluit heeft verkregen en welke uit die lidstaat zelf afkomstig zijn.

(10)

De onderlinge aanpassing van de rechtsstelsels van de lidstaten mag niet tot een vermindering van de gegevensbescherming leiden, maar moet juist zorgen voor een hoog beschermingsniveau in de Unie.

(11)

Er moeten doelstellingen voor de gegevensbescherming in het kader van politiële en justitiële activiteiten worden bepaald en regels voor de rechtmatigheid van de verwerking van persoonsgegevens worden vastgesteld, om te kunnen garanderen dat alle gegevens die worden uitgewisseld, rechtmatig en volgens de grondbeginselen betreffende de gegevenskwaliteit zijn verwerkt. Tegelijkertijd mogen politie, douane, justitiële en andere bevoegde autoriteiten op geen enkele manier in hun gerechtvaardigde activiteiten worden belemmerd.

(12)

Het beginsel van juistheid van de gegevens moet worden toegepast in het licht van de aard en het doel van de betreffende verwerking. Bijvoorbeeld, in het bijzonder tijdens gerechtelijke procedures zijn gegevens gebaseerd op de subjectieve perceptie van personen en in sommige gevallen volstrekt niet te verifiëren. Het vereiste van juistheid kan derhalve geen betrekking hebben op de juistheid van een verklaring, maar alleen op het feit dat een specifieke verklaring is afgelegd.

(13)

Archivering in een afzonderlijke groep van gegevens is alleen toegestaan indien de gegevens niet meer nodig zijn of niet meer gebruikt worden voor preventie, onderzoek, opsporing en vervolging van strafbare feiten en tenuitvoerlegging van straffen. Archivering in een afzonderlijke groep van gegevens is ook toegestaan indien de gegevens samen met andere gegevens aldus in een databank worden opgeslagen dat zij niet meer kunnen worden gebruikt voor preventie, onderzoek, opsporing en vervolging van strafbare feiten en tenuitvoerlegging van straffen. De doeleinden van de archivering en de gerechtvaardigde belangen van de betrokkenen bepalen wat de meest geschikte archiveringstermijn is. Ook bij archivering voor historische doeleinden kan worden gedacht aan een zeer lange termijn.

(14)

De gegevens kunnen ook worden gewist door de gegevensdrager te vernietigen.