21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/1

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/2

(1)

De Europese Unie heeft zich ten doel gesteld een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht te handhaven en te ontwikkelen.

(2)

Artikel 82, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) bepaalt dat de justitiële samenwerking in strafzaken in de Unie berust op het beginsel van de wederzijdse erkenning van rechterlijke uitspraken en beslissingen.

(3)

Volgens het programma van Stockholm — Een open en veilig Europa ten dienste en ter bescherming van de burger (2), moet de wederzijdse erkenning gelden voor alle soorten rechterlijke beslissingen en vonnissen, die, afhankelijk van het rechtsstelsel, van strafrechtelijke of bestuursrechtelijke aard kunnen zijn. De Commissie en de lidstaten worden erin opgeroepen ook na te gaan hoe de wetgeving en de praktische steunmaatregelen ter bescherming van slachtoffers kunnen worden verbeterd. In het programma staat tevens dat slachtoffers van strafbare feiten een bijzondere bescherming kan worden geboden, die in de gehele Unie van toepassing moet zijn. Deze richtlijn maakt deel uit van een samenhangende en alomvattende reeks maatregelen in verband met de rechten van het slachtoffer.

(4)

In de resolutie van het Europees Parlement van 26 november 2009 over de uitbanning van geweld tegen vrouwen worden de lidstaten opgeroepen hun nationale recht en beleid ter bestrijding van alle vormen van geweld tegen vrouwen aan te scherpen en actie te ondernemen om de oorzaken van geweld tegen vrouwen aan te pakken, met name door middel van preventiemaatregelen, en wordt de Unie verzocht het recht op bijstand en steun te garanderen voor alle slachtoffers van geweld. De resolutie van het Europees Parlement van 10 februari 2010 over de gelijkheid van vrouwen en mannen in de Europese Unie — 2009 steunt het voorstel voor de invoering van het Europees beschermingsbevel voor slachtoffers.

(5)

In zijn resolutie van 10 juni 2011 over een routekaart ter versterking van de rechten en de bescherming van slachtoffers, in het bijzonder in strafrechtelijke procedures, verklaarde de Raad dat op het niveau van de Unie moet worden opgetreden om slachtoffers van misdrijven meer rechten en bescherming te bieden en verzocht hij de Commissie daartoe gepaste voorstellen in te dienen. In dit kader moet worden voorzien in een mechanisme voor de wederzijdse erkenning door de lidstaten van beslissingen betreffende maatregelen ter bescherming van slachtoffers. Volgens die resolutie dient deze richtlijn, die betrekking heeft op de wederzijdse erkenning van beschermingsmaatregelen in strafzaken, te worden aangevuld met een passende regeling voor maatregelen in burgerlijke zaken.

(6)

In een gemeenschappelijke Europese justitiële ruimte zonder binnengrenzen moet ervoor worden gezorgd dat de bescherming die een natuurlijke persoon in één lidstaat geniet, wordt gehandhaafd en voortgezet in elke andere lidstaat waarnaar deze persoon verhuist of al verhuisd is. Tevens moet ervoor worden gezorgd dat de legitieme uitoefening, door de burgers van de Unie, van hun recht om vrij te reizen en te verblijven op het grondgebied van de lidstaten, overeenkomstig artikel 3, lid 2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) en artikel 21 van het VWEU, geen negatieve invloed heeft op hun bescherming.

(7)

Om deze doelstellingen te bereiken, moeten in deze richtlijn regels worden vastgesteld waardoor de bescherming, voortvloeiend uit bepaalde beschermingsmaatregelen opgelegd volgens het recht van een lidstaat („de beslissingsstaat”), kan worden uitgebreid naar een andere lidstaat waarin de beschermde persoon besluit te wonen of te verblijven („de tenuitvoerleggingsstaat”).

(8)

Deze richtlijn houdt rekening met de verschillende juridische tradities van de lidstaten en met het feit dat effectieve bescherming kan worden geboden door middel van beschermingsbevelen die door een andere autoriteit dan de strafrechter worden uitgevaardigd. Deze richtlijn schept geen verplichtingen om de nationale systemen voor het opleggen van beschermingsmaatregelen te wijzigen en schept geen verplichtingen tot het instellen of wijzigen van een strafrechtelijke stelsel voor de tenuitvoeringlegging van een Europees beschermingsbevel.

(9)

Deze richtlijn is van toepassing op beschermingsmaatregelen die specifiek gericht zijn op de bescherming van een persoon tegen een strafbare gedraging van een ander persoon die, op enigerlei wijze, een bedreiging kan vormen voor het leven, of de fysieke, psychische en seksuele integriteit van die persoon - bijvoorbeeld het voorkomen van elke vorm van lastigvallen - evenals voor de waardigheid of persoonlijke vrijheid van die persoon- bijvoorbeeld het voorkomen van ontvoering, belaging en andere vormen van indirecte dwang -, en die gericht zijn op het voorkomen van nieuwe strafbare gedragingen of op het beperken van de gevolgen van reeds gepleegde strafbaregedragingen. Deze persoonlijke rechten van de beschermde persoon betreffen fundamentele waarden die in alle lidstaten zijn erkend en worden gehandhaafd. Een lidstaat is echter niet verplicht een Europees beschermingsbevel uit te vaardigen op basis van een strafrechtelijke maatregel die niet specifiek gericht is op de bescherming van een persoon, maar hoofdzakelijk andere doelen heeft, zoals de reclassering van de dader. Het dient benadrukt te worden dat deze richtlijn van toepassing is op beschermingsmaatregelen die gericht zijn op de bescherming van van alle slachtoffers en niet alleen van slachtoffers van sekse-gerelateerd geweld, en dat daarbij rekening wordt gehouden met de specifieke kenmerken van elk van de betrokken strafbaregedragingen.

(10)

Deze richtlijn is van toepassing op beschermingsmaatregelen opgelegd in strafzaken en heeft derhalve geen betrekking op beschermingsmaatregelen opgelegd in burgerlijke zaken. De uitvoerbaarheid van een beschermingsmaatregel overeenkomstig deze richtlijn vereist niet dat een strafbaar feit bij definitieve beslissing is vastgesteld. Ook speelt het strafrechtelijk, burgerrechtelijk of bestuursrechtelijk karakter van de autoriteit die de beschermingsmaatregel oplegt geen rol. Deze richtlijn verplicht de lidstaten er niet toe hun nationale recht zodanig te wijzigen dat zij beschermingsmaatregelen kunnen opleggen in het kader van strafrechtelijke procedures.

(11)

Deze richtlijn heeft betrekking op de beschermingsmaatregelen opgelegd ten gunste van slachtoffers of mogelijke slachtoffers van misdrijven. Deze richtlijn mag derhalve niet van toepassing zijn op de maatregelen die worden opgelegd ter bescherming van getuigen.

(12)

Als een beschermingsmaatregel, zoals gedefinieerd in deze richtlijn, wordt opgelegd ter bescherming van een familielid van de persoon die in de eerste plaats wordt beschermd, kan een Europees beschermingsbevel worden gevraagd en uitgevaardigd voor dit familielid, met inachtneming van de in deze richtlijn vastgestelde voorwaarden.

(13)

Een verzoek tot uitvaardiging van een Europees beschermingsbevel moet met de gepaste spoed worden behandeld, rekening houdend met de specifieke omstandigheden, waaronder de urgentie van de zaak, de vermoedelijke aankomstdatum van de beschermde persoon op het grondgebied van de tenuitvoerleggingsstaat en, indien mogelijk, de omvang van het risico voor de beschermde persoon.

(14)

Als krachtens deze richtlijn informatie moet worden verstrekt aan de beschermde persoon of aan de persoon die gevaar veroorzaakt, moet deze informatie, voor zover relevant, eveneens worden verstrekt aan de voogd of vertegenwoordiger van de betrokkene. Daarbij moet er tevens op worden toegezien dat de beschermde persoon, de persoon die gevaar veroorzaakt, of de voogd of degene die hen tijdens de procedure vertegenwoordigt, de informatie als bedoeld in deze richtlijn ontvangen in een taal die deze persoon begrijpt.

(15)

In de procedures voor het uitvaardigen en de erkenning van een Europees beschermingsbevel, moeten de bevoegde autoriteiten passende aandacht schenken aan de behoeften van slachtoffers, met inbegrip van bijzonder kwetsbare personen, zoals minderjarigen of personen met een handicap.

(16)

Voor de toepassing van deze richtlijn kan een beschermingsmaatregel zijn opgelegd ingevolge een vonnis in de zin van Kaderbesluit 2008/947/JBZ van de Raad van 27 november 2008 inzake de toepassing van het beginsel van de wederzijdse erkenning op vonnissen en proeftijdbeslissingen met het oog op het toezicht op proeftijdvoorwaarden en alternatieve straffen (3), of ingevolge een beslissing over toezichtmaatregelen in de zin van Kaderbesluit 2009/829/JBZ van de Raad van 23 oktober 2009 inzake de toepassing, tussen de lidstaten van de Europese Unie, van het beginsel van wederzijdse erkenning op beslissingen inzake toezichtmaatregelen als alternatief voor voorlopige hechtenis (4). Indien een beslissing in de beslissingsstaat opgelegd is op basis van een van deze kaderbesluiten, dient in de tenuitvoerleggingsstaat de dienovereenkomstige erkenningsprocedure te worden gevolgd. Dit hoeft echter niet uit te sluiten dat een Europees beschermingsbevel kan worden toegezonden aan een andere lidstaat dan de lidstaat die de op deze kaderbesluiten gebaseerde beslissingen uitvoert.

(17)

Overeenkomstig artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en artikel 47, tweede alinea, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, moet de persoon die gevaar veroorzaakt, hetzij tijdens de procedure die leidt tot de vaststelling van een beschermingsmaatregel, hetzij vóór de uitvaardiging van een Europees beschermingsbevel, in de gelegenheid worden gesteld te worden gehoord en de beschermingsmaatregel te betwisten.

(18)

Teneinde te voorkomen dat in de tenuitvoerleggingsstaat tegen het slachtoffer een strafbaar feit wordt gepleegd, moet die staat over de juridische middelen kunnen beschikken voor de erkenning van de beslissing die in de beslissingsstaat ten behoeve van het slachtoffer is genomen, en dient tevens te worden voorkomen dat het slachtoffer in de tenuitvoerleggingsstaat een nieuwe procedure moet beginnen of opnieuw het bewijsmateriaal moet overleggen, alsof in de beslissingsstaat geen beslissing was genomen. Erkenning van het Europees beschermingsbevel door de tenuitvoerleggingsstaat houdt onder meer in dat de bevoegde autoriteit van die staat, behoudens de in deze richtlijn bepaalde beperkingen, het bestaan en de geldigheid van de in de beslissingsstaat genomen beschermingsmaatregel aanvaardt, de in het Europees beschermingsbevel beschreven feiten als waar aanneemt, en het ermee eens is dat bescherming moet worden geboden en worden voortgezet overeenkomstig zijn nationale recht.

(19)

Deze richtlijn voorziet in een limitatieve lijst van verbodenen beperkingen die, indien zij in de beslissingsstaat zijn opgelegd en in het Europees beschermingsbevel zijn vervat, met inachtneming van de in deze richtlijn vastgelegde uitzonderingen in de tenuitvoerleggingsstaat erkend en gehandhaafd moeten worden. Op nationaal niveau mogen andere soorten maatregelen worden genomen, zoals de verplichting voor de persoon die gevaar veroorzaakt om op een aangegeven plaats te blijven, als het nationale recht daarin voorziet. Dergelijke maatregelen mogen in de beslissingsstaat worden opgelegd in het kader van de procedure die leidt tot de vaststelling van een van de beschermingsmaatregelen waarop, overeenkomstig deze richtlijn, een Europees beschermingsbevel kan worden gebaseerd.

(20)

Aangezien in de lidstaten verschillende soorten (civiel-, straf- of bestuursrechtelijke) autoriteiten bevoegd zijn om beschermingsmaatregelen op te leggen en te handhaven, is het gepast dat de mechanismen voor samenwerking tussen de lidstaten in het kader van deze richtlijn een grote soepelheid kennen. Derhalve hoeft de bevoegde autoriteit in de tenuitvoerleggingsstaat niet in alle gevallen dezelfde beschermingsmaatregel te nemen als die opgelegd is in de beslissingsstaat, en beschikt zij over beslissingsruimte om elke maatregel op te leggen, die zij overeenkomstig haar nationaal recht in een gelijkaardige zaak adequaat en geschikt acht om de beschermde persoon een voortgezette bescherming te verlenen, rekening houdend met de beschermingsmaatregel genomen in de beslissingsstaat zoals omschreven in het Europees beschermingsbevel.

(21)

De verboden en beperkingen waarin deze richtlijn voorziet, zijn onder meer maatregelen die tot doel hebben persoonlijk contact of contact op afstand tussen de beschermde persoon en de persoon die gevaar veroorzaakt te beperken, zoals door bepaalde voorwaarden aan zulke contacten te verbinden of door het stellen van beperkingen aan de inhoud van de communicatie.

(22)

De bevoegde autoriteit van de tenuitvoerleggingsstaat moet degene die het gevaar veroorzaakt, de bevoegde autoriteit van de beslissingsstaat en de beschermde persoon in kennis stellen van elke maatregel genomen op grond van het Europees beschermingsbevel. Bij de kennisgeving aan degene die het gevaar veroorzaakt dient er terdege op te worden gelet dat, in het belang van de beschermde persoon, diens adres of andere contactgegevens niet worden meegedeeld. Deze gegevens moeten uit de kennisgeving worden weggelaten, mits het adres of de andere contactgegevens niet begrepen zijn in het verbod dat of de beperking die aan degene die het gevaar veroorzaakt wordt opgelegd.

(23)

Indien de bevoegde autoriteit van de beslissingsstaat het Europees beschermingsbevel intrekt, moet de bevoegde autoriteit van de tenuitvoerleggingsstaat de maatregelen die zij ter uitvoering van het bevel heeft genomen, beëindigen met dien verstande dat zij zelfstandig, en conform het nationale recht, maatregelen krachtens haar nationale recht ter bescherming van de betrokkene kan treffen.

(24)

Aangezien deze richtlijn betrekking heeft op gevallen waarin de beschermde persoon naar een andere lidstaat verhuist, mag de uitvaardiging of de tenuitvoerlegging van een Europees beschermingsbevel niet inhouden dat aan de tenuitvoerleggingsstaat de bevoegdheden worden overgedragen betreffende de hoofdstraf, de voorwaardelijke straf, de alternatieve straf, de voorwaardelijke veroordeling of de bijkomende straf, noch betreffende de veiligheidsmaatregelen die de gevaar veroorzakende persoon worden opgelegd, indien deze blijft wonen in de staat die de beschermingsmaatregel heeft opgelegd.

(25)

Waar gepast, moet het mogelijk zijn om elektronische middelen te gebruiken met het oog op de uitvoering van de maatregelen genomen ter uitvoering van deze richtlijn, in overeenstemming met het nationale recht en de nationale procedures.

(26)

In het kader van de samenwerking tussen de autoriteiten die bij de waarborging van de bescherming van de beschermde persoon zijn betrokken, dient de bevoegde autoriteit van de tenuitvoerleggingsstaat de bevoegde autoriteit van de beslissingsstaat in kennis te stellen van elke overtreding van de maatregelen die in de tenuitvoerleggingsstaat ter uitvoering van het Europees beschermingsbevel zijn genomen. Deze kennisgeving moet de bevoegde autoriteit van de beslissingsstaat in staat stellen snel en gepast te reageren met betrekking tot de beschermingsmaatregel die in de beslissingsstaat is opgelegd aan de persoon die het gevaar veroorzaakt. Zo kan zij in voorkomend geval een tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel opleggen in plaats van de niet tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel die oorspronkelijk was opgelegd, bijvoorbeeld, als alternatief voor preventieve hechtenis of als gevolg van de voorwaardelijke opschorting van een sanctie. Deze beslissing legt niet opnieuw een sanctie op met betrekking tot een nieuw strafbaar feit en laat daarom onverlet dat in de tenuitvoerleggingsstaat, in geval van overtreding van de maatregelen, genomen ter uitvoering van het Europees beschermingsbevel, in voorkomend geval sancties kunnen worden opgelegd.

(27)

Indien er, gelet op de verschillende juridische tradities van de lidstaten, in de tenuitvoerleggingsstaat geen beschermingsmaatregel beschikbaar is in een zaak die vergelijkbaar is met de in het Europees beschermingsbevel beschreven feitelijke situatie, meldt de bevoegde autoriteit van de tenuitvoerleggingsstaat elke overtreding van de in het Europees beschermingsbevel beschreven beschermingsmaatregel waarvan zij kennis heeft, aan de bevoegde autoriteit van de beslissingsstaat.

(28)

Met het oog op een vlotte toepassing van deze richtlijn in iedere afzonderlijke zaak, oefenen de bevoegde autoriteiten van de beslissingsstaat en van de tenuitvoerleggingsstaat hun bevoegdheden uit overeenkomstig de bepalingen van deze richtlijn, met inachtneming van het beginsel „ne bis in idem”.

(29)

De voor de beschermde persoon aan de erkenning van het Europees beschermingsbevel verbonden kosten mogen niet onevenredig hoger zijn dan de kosten verbonden aan een soortgelijke nationale zaak. Bij de uitvoering van deze richtlijn dienen de lidstaten ervoor te zorgen dat, na de erkenning van het Europees beschermingsbevel, de beschermde persoon geen verdere nationale procedures hoeft te beginnen om van de bevoegde autoriteit van de tenuitvoerleggingsstaat, als een rechtstreeks gevolg van de erkenning van het Europees beschermingsbevel, een beslissing te verkrijgen houdende een maatregel die krachtens nationaal recht in een soortgelijke zaak genomen kan worden om de bescherming van de beschermde persoon te waarborgen.

(30)

Het beginsel van wederzijdse erkenning indachtig, waarop deze richtlijn berust, bevorderen de lidstaten zoveel mogelijk een rechtstreeks contact tussen de bevoegde autoriteiten wanneer zij deze richtlijn toepassen.

(31)

Onverminderd de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht of verschillen in rechterlijke organisatie in de Europese Unie, moeten de lidstaten overwegen diegenen die verantwoordelijk zijn voor de opleiding van rechters, openbare aanklagers, politie en magistraten die betrokken zijn bij procedures gericht op het uitvaardigen of erkennen van Europese beschermingsbevelen, te verzoeken passende opleiding te bieden in aansluiting op de doelstellingen van deze richtlijn.

(32)

Teneinde de evaluatie van de toepassing van deze richtlijn te vergemakkelijken dienen de lidstaten aan de Commissie relevante gegevens te verstrekken met betrekking tot de toepassing van nationale procedures inzake het Europees beschermingsbevel. In ieder geval dienen gegevens te worden verstrekt over het aantal keren dat een Europees beschermingsbevel is aangevraagd, uitgevaardigd en/of erkend. In dit verband kunnen ook andere gegevens, zoals, bijvoorbeeld, de aard van het strafbare feit, nuttig zijn.

(33)

Deze richtlijn moet bijdragen aan de bescherming van in gevaar verkerende personen en aldus de bestaande rechtsinstrumenten ter zake, zoals Kaderbesluit 2008/947/JBZ en Kaderbesluit 2009/829/JBZ aanvullen, maar onverlet laten.

(34)

Beslissingen betreffende een beschermingsmaatregel die vallen onder Verordening (EG) nr. 44/2001 van de Raad van 22 december 2000 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (5), Verordening (EG) nr. 2201/2003 van 27 november 2003 van de Raad betreffende de bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in huwelijkszaken en inzake de ouderlijke verantwoordelijkheid (6), of het Verdrag van 's-Gravenhage van 1996 inzake de bevoegdheid, het toepasselijke recht, de erkenning, de tenuitvoerlegging en de samenwerking op het gebied van ouderlijke verantwoordelijkheid en maatregelen ter bescherming van kinderen (7), worden overeenkomstig de bepalingen van het desbetreffende rechtsinstrument erkend en ten uitvoer gelegd.

(35)

De lidstaten en de Commissie dienen waar gepast informatie over het Europees beschermingsbevel op te nemen in bestaande opleidings- en bewustmakingscampagnes over de bescherming van slachtoffers van strafbare feiten.

(36)

De vanwege de toepassing van deze richtlijn verwerkte persoonsgegevens dienen te worden beschermd in overeenstemming met Kaderbesluit 2008//977/JBZ van 27 november 2008 over de bescherming van persoonsgegevens die worden verwerkt in het kader van de politiële en justitiële samenwerking in strafzaken (8), en in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Verdrag van de Raad van Europa van uit 1981 tot bescherming van personen met betrekking tot de geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens.

(37)

In deze richtlijn moeten, in overeenstemming met artikel 6 van het VEU, de grondrechten worden geëerbiedigd die zijn gewaarborgd in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden.

(38)

De lidstaten worden aangemoedigd om bij de uitvoering van deze richtlijn rekening te houden met de rechten en beginselen die zijn vastgelegd in het Verdrag van de Verenigde Naties van 1979 inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen.

(39)

Aangezien de doelstelling van deze richtlijn, namelijk de bescherming van personen die in gevaar verkeren, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve, gezien de omvang en de gevolgen van de richtlijn, beter op het niveau van de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie maatregelen nemen, overeenkomstig het beginsel van subsidiariteit van artikel 5 VEU. Overeenkomstig het beginstel van evenredigheid, dat is opgenomen in hetzelfde artikel, gaat deze richtlijn niet verder dan hetgeen noodzakelijk is om deze doelstelling te bereiken.

(40)

Het Verenigd Koninkrijk heeft, overeenkomstig artikel 3 van het aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie gehechte Protocol nr. 21 betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland ten aanzien van de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht, kennis gegeven van zijn wens deel nemen aan de aanneming en toepassing van deze richtlijn.

(41)

Ierland neemt, overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van het aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie gehechte Protocol nr. 21 betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland ten aanzien van de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht, en zonder afbreuk te doen aan artikel 4 van dat protocol, niet deel aan de aanneming van deze richtlijn, die niet bindend is voor, noch van toepassing is in Ierland.

(42)

Denemarken neemt, overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van het aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie gehechte Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, niet deel aan de aanneming van deze richtlijn, die niet bindend is voor, noch van toepassing is in Denemarken,

1.

„Europees beschermingsbevel”, een door een rechterlijke of daarmee gelijkgestelde autoriteit van een lidstaat genomen beslissing betreffende een maatregel om een persoon te beschermen, op grond waarvan een rechterlijke of daarmee gelijkgestelde autoriteit van een andere lidstaat een volgens haar eigen nationale recht passende maatregel of maatregelen ter verdere bescherming van de betrokkene neemt;

2.

„beschermingsmaatregel”, een in de beslissingsstaat volgens het nationale recht en procedures genomen beslissing in strafzaken waarbij, ter bescherming van een beschermde persoon tegen een strafbare handeling die zijn leven, fysieke of psychologische integriteit, waardigheid, persoonlijke vrijheid of seksuele integriteit in gevaar kan brengen, een of meer van de in artikel 5 bedoelde verboden of beperkingen worden opgelegd aan een persoon die gevaar veroorzaakt;

3.

„beschermde persoon”, een natuurlijke persoon die wordt beschermd op grond van een beschermingsmaatregel die is getroffen in de beslissingsstaat;

4.

„persoon die gevaar veroorzaakt”, de natuurlijke persoon aan wie een of meer van de in artikel 5 bedoelde verboden of beperkingen zijn opgelegd;

5.

„beslissingsstaat”, de lidstaat waar de beschermingsmaatregel is genomen die de basis vormt voor het Europees beschermingsbevel;

6.

„tenuitvoerleggingsstaat”, de lidstaat waaraan het Europees beschermingsbevel is toegezonden met het oog op erkenning;

7.

„toezichtsstaat”, de lidstaat waaraan een vonnis in de zin van artikel 2 van Kaderbesluit 2008/947/JBZ of een beslissing inzake toezichtmaatregelen in de zin van artikel 4 van Kaderbesluit 2009/829/JBZ is overgedragen.

a)

een verbod tot het betreden van bepaalde locaties, plaatsen of omschreven gebieden waar de beschermde persoon verblijft of die door hem worden bezocht;

b)

een verbod op of een regeling omtrent enige vorm van contact met de beschermde persoon, inclusief per telefoon, elektronische of gewone post, fax of enige andere wijze, of

c)

een verbod de beschermde persoon tot binnen een bepaalde afstand te benaderen, of een regeling ter zake.

a)

de identiteit en de nationaliteit van de beschermde persoon, alsook de identiteit en de nationaliteit van diens voogd of vertegenwoordiger indien de beschermde persoon minderjarig of juridisch handelingsonbekwaam is;

b)

de datum met ingang waarvan de beschermde persoon in de tenuitvoerleggingsstaat wil gaan wonen of verblijven, en de verblijfsperiode of -perioden, indien bekend;

c)

de benaming, het adres, het telefoonnummer en het fax, alsook het e-mailadres van de bevoegde autoriteit van de beslissingsstaat;

d)

een aanduiding (bijvoorbeeld het nummer en de datum) van de beslissing tot oplegging van de beschermingsmaatregel op grond waarvan het Europees beschermingsbevel is uitgevaardigd;

e)

een beknopte weergave van de feiten en omstandigheden die geleid hebben tot het opleggen van de beschermingsmaatregel in de beslissingsstaat;

f)

de verboden of verplichtingen opgelegd, in de beschermingsmaatregel die aan het Europees beschermingsbevel ten grondslag ligt, aan de persoon die gevaar veroorzaakt, de duur daarvan en in voorkomend geval de sanctie voor overtreding van deze verboden of beperkingen;

g)

in voorkomend geval het gebruik van technische apparatuur, waarvan de beschermde persoon of degene die het gevaar veroorzaakt is voorzien en waarmee de beschermingsmaatregel kan worden gehandhaafd;

h)

de identiteit, de nationaliteit en de contactgegevens van degene die het gevaar veroorzaakt;

i)

informatie, mits bekend bij de bevoegde autoriteit van de beslissingsstaat en mits daarvoor geen nader onderzoek vereist is, over de vraag of de beschermde persoon en/of de persoon die gevaar veroorzaakt recht heeft op kosteloze rechtsbijstand in de beslissingsstaat;

j)

in voorkomend geval, een beschrijving van andere omstandigheden die van invloed zouden kunnen zijn op de beoordeling van het gevaar waaraan de beschermde persoon wordt blootgesteld;

k)

de uitdrukkelijke mededeling, indien van toepassing, dat een vonnis in de zin van artikel 2 van Kaderbesluit 2008/947/JBZ of een beslissing inzake toezichtsmaatregelen in de zin van artikel 4 van Kaderbesluit 2009/829/JBZ, reeds is overgedragen aan de toezichtsstaat, indien deze verschilt van de staat van tenuitvoerlegging van het Europees beschermingsbevel, alsmede de aanduiding van de bevoegde autoriteit van die staat voor de tenuitvoerlegging van het vonnis of de beslissing.

a)

het Europees beschermingsbevel is onvolledig of is niet vervolledigd binnen de door de bevoegde autoriteit van de tenuitvoerleggingsstaat vastgestelde termijn;

b)

er is niet voldaan aan de voorwaarden van artikel 5;

c)

de beschermingsmaatregel houdt verband met een handeling die geen strafbaar feit is in het recht van de tenuitvoerleggingsstaat;

d)

de bescherming vloeit voort uit de tenuitvoerlegging van een sanctie of maatregel waarvoor op grond van het recht van de tenuitvoerleggingsstaat gratie kan worden verleend en heeft betrekking op een handeling of een gedraging die volgens dat recht onder de bevoegdheid van die staat valt;

e)

de gevaar veroorzakende persoon geniet in de tenuitvoerleggingsstaat onschendbaarheid, zodat geen maatregelen op grond van een Europees beschermingsbevel kunnen worden genomen;

f)

het recht om de gevaar veroorzakende persoon strafrechtelijk te vervolgen wegens de handeling of gedraging met betrekking waartoe de beschermingsmaatregel is genomen, is volgens de wet van de tenuitvoerleggingsstaat verjaard, indien de handeling of gedraging volgens het nationale recht van die staat onder diens bevoegdheid valt;

g)

erkenning van het Europees beschermingsbevel zou indruisen tegen het beginsel ne bis in idem;

h)

de gevaar veroorzakende persoon kan volgens het recht van de tenuitvoerleggingsstaat vanwege zijn leeftijd niet strafrechtelijk aansprakelijk worden gesteld voor de handelingen of gedragingen met betrekking waartoe de beschermingsmaatregel is genomen;

i)

de beschermingsmaatregel heeft betrekking op een strafbaar feit dat krachtens het recht van de tenuitvoerleggingsstaat wordt beschouwd als zijnde volledig, dan wel voor een groot of zeer belangrijk deel op zijn grondgebied gepleegd.

a)

informeert zij de beslissingsstaat en de beschermde persoon onverwijld van deze weigering en de redenen daarvoor;

b)

stelt zij in voorkomend geval de beschermde persoon in kennis van de mogelijkheid een verzoek om een beschermingsmaatregel in te dienen overeenkomstig het nationale recht;

c)

informeert zij de beschermde persoon over de geldende rechtsmiddelen die hem overeenkomstig het nationale recht tegen deze beslissing ter beschikking staan.

a)

sancties opleggen en enige andere actie nemen, indien als gevolg van de overtreding van zulke maatregelen volgens het recht van de tenuitvoerleggingsstaat een strafbaar feit is gepleegd;

b)

een andere beslissing in verband met de overtreding nemen;

c)

een spoedeisende voorlopige maatregel nemen die een einde maakt aan de overtreding, in voorkomend geval in afwachting van een in de beslissingsstaat te nemen beslissing.

a)

de verlenging, herziening, wijziging, en intrekking van de beschermingsmaatregel, en bijgevolg van het Europees beschermingsbevel;

b)

het opleggen van een tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel ten gevolge van de intrekking van de beschermingsmaatregel, mits de beschermingsmaatregel is toegepast op grond van een vonnis in de zin van artikel 2 van Kaderbesluit 2008/947/JBZ of een beslissing inzake toezichtmaatregelen in de zin van artikel 4 van Kaderbesluit 2009/829/JBZ.

a)

de op grond van het Europees beschermingsbevel aangenomen maatregelen overeenkomstig artikel 9 wijzigen, of

b)

weigeren het gewijzigde verbod of de gewijzigde beperking te handhaven, indien deze niet vallen onder de in artikel 5 bedoelde verboden of beperkingen, of indien de met het Europees beschermingsbevel overeenkomstig artikel 7 verstrekte informatie onvolledig is of niet binnen de door de bevoegde autoriteit van de tenuitvoerleggingsstaat overeenkomstig artikel 9, lid 4, gestelde termijn is vervolledigd.

a)

indien er duidelijke aanwijzingen zijn dat de beschermde persoon niet meer op het grondgebied van de tenuitvoerleggingsstaat woont of verblijft, of het grondgebied definitief heeft verlaten;

b)

indien, volgens het nationale recht, de maximumduur van de ter uitvoering van het Europees beschermingsbevel genomen maatregelen is verstreken;

c)

in het in artikel 13, lid 7, onder b), bedoelde geval, of

d)

indien, na de erkenning van het Europees beschermingsbevel, een vonnis in de zin van artikel 2 van Kaderbesluit 2008/947/JBZ, of een beslissing inzake toezichtmaatregelen in de zin van artikel 4 van Kaderbesluit 2009/829/JBZ, aan de tenuitvoerleggingsstaat wordt overgedragen.

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/19

(1)

Op 25 februari 2008 heeft de Raad Verordening (EG) nr. 194/2008 tot verlenging en verscherping van de beperkende maatregelen tegen Birma/Myanmar vastgesteld.

(2)

Op grond van Besluit 2011/859/GBVB van de Raad van 19 december 2011 tot wijziging van Besluit 2010/232/GBVB tot verlenging van de beperkende maatregelen tegen Birma/Myanmar (2) moet de informatie over één van de entiteiten op de lijst in bijlage V bij Verordening (EG) nr. 194/2008 worden bijgewerkt.

(3)

Bijlage V bij Verordening (EG) nr. 194/2008 moet dienovereenkomstig worden geactualiseerd,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/20

(1)

Bij Verordening (EU) nr. 57/2011 van de Raad van 18 januari 2011 tot vaststelling, voor 2011, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de EU-wateren en, voor EU-vaartuigen, in bepaalde wateren buiten de EU, van toepassing zijn (2), zijn de quota voor 2011 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2011 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Daarom moet de visserij op dat bestand worden verboden,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/22

(1)

Bij Verordening (EU) nr. 57/2011 van de Raad van 18 januari 2011 tot vaststelling, voor 2011, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de EU-wateren en, voor EU-vaartuigen, in bepaalde wateren buiten de EU, van toepassing zijn (2), zijn de quota voor 2011 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2011 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Daarom moet de visserij op dat bestand worden verboden,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/24

(1)

Bij Verordening (EU) nr. 57/2011 van de Raad van 18 januari 2011 tot vaststelling, voor 2011, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de EU-wateren en, voor EU-vaartuigen, in bepaalde wateren buiten de EU, van toepassing zijn (2), zijn de quota voor 2011 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2011 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Daarom moet de visserij op dat bestand worden verboden,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/26

(1)

Overeenkomstig artikel 130 van Verordening (EG) nr. 1234/2007 heeft de Commissie met het oog op het beheer van de invoer de bevoegdheid gekregen om te bepalen voor welke producten, bij invoer, een certificaat moet worden overgelegd. Wanneer de Commissie beoordeelt of een certificatenregeling vereist is, houdt zij rekening met de passende instrumenten voor het beheer van de markten, en met name voor het monitoren van de invoer.

(2)

Krachtens artikel 1, lid 2, onder a), i), in samenhang met bijlage II, deel I, punt I, van Verordening (EG) nr. 376/2008 van de Commissie (2) moet een certificaat worden overgelegd bij de invoer van „bananen, vers, ingevoerd met toepassing van het in het gemeenschappelijk douanetarief vastgestelde invoertarief” van GN-code 0803 00 19.

(3)

Momenteel staan er mogelijkheden ter beschikking om de invoer met andere middelen op doelmatige wijze te monitoren. Met het oog op de vereenvoudiging en de verlichting van de administratieve belasting voor de lidstaten en de marktdeelnemers moet de verplichting om voor bananen invoercertificaten over te leggen, worden afgeschaft. In artikel 1, lid 3, van Verordening (EG) nr. 2014/2005 van de Commissie van 9 december 2005 met betrekking tot de certificaten in het kader van de regeling voor de invoer in de Gemeenschap van bananen die in het vrije verkeer zijn gebracht met toepassing van het in het gemeenschappelijk douanetarief vastgestelde invoertarief (3) is bepaald dat de certificaten slechts geldig zijn tot het eind van het kalenderjaar waarin zij zijn afgegeven. De verplichting om certificaten voor de invoer te verkrijgen, dient derhalve op 1 januari 2012 te worden afgeschaft.

(4)

Verordening (EG) nr. 376/2008 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/27

(1)

Om de graanvoorziening van de markt van de Unie in de eerste maanden van het verkoopseizoen 2011/2012 te bevorderen, zijn bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 633/2011 van de Commissie (2) de douanerechten tot en met 31 december 2011 geschorst voor de respectievelijk bij de Verordeningen (EG) nr. 1067/2008 (3) en (EG) nr. 2305/2003 (4) van de Commissie geopende tariefcontingenten voor de invoer van zachte tarwe van gemiddelde en lage kwaliteit en van veevoedergerst.

(2)

Op grond van de verwachte ontwikkeling op de graanmarkt van de Europese Unie tegen het eind van het verkoopseizoen 2011/2012 mag worden aangenomen dat de hoge prijzen zullen aanhouden, gezien de geringe voorraden en de huidige ramingen van de Commissie met betrekking tot de hoeveelheden die werkelijk beschikbaar zullen zijn na de oogst van 2011. Om de invoer en het daarmee samenhangende marktevenwicht in de Unie te handhaven, dient het beleid inzake de invoer van granen ongewijzigd te blijven en mag, voor de tariefcontingenten waarvoor deze maatregel momenteel van toepassing is, niet worden geraakt aan de tijdelijke schorsing van de douanerechten bij invoer in het verkoopseizoen 2011/2012, en dat tot en met 30 juni 2012.

(3)

Marktdeelnemers mogen bovendien niet worden benadeeld in gevallen waarin de granen reeds onderweg zijn om in de Unie te worden ingevoerd. Met het oog hierop moet rekening worden gehouden met de voor het vervoer vereiste tijd en moeten de marktdeelnemers de gelegenheid krijgen om alle producten waarvan het rechtstreekse vervoer naar de Unie uiterlijk op 30 juni 2012 is begonnen, in het vrije verkeer te brengen in het kader van de bij de onderhavige verordening vastgestelde regeling tot schorsing van de douanerechten. Verder moet worden bepaald welk bewijsstuk moet worden overgelegd om het vervoer, met de Unie als rechtstreekse bestemming, en de datum waarop dat vervoer is begonnen, aan te tonen.

(4)

Met het oog op een efficiënt beheer van de procedure voor de afgifte van invoercertificaten vanaf 1 januari 2012 dient deze verordening in werking te treden op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(5)

Het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten heeft geen advies uitgebracht binnen de door zijn voorzitter vastgestelde termijn,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/29

(1)

Er is een overeenkomst gesloten in de vorm van een briefwisseling tussen de Europese Unie, enerzijds, en de Palestijnse Autoriteit van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, anderzijds, inzake verdere liberalisering van de handel in landbouwproducten, verwerkte landbouwproducten en vis en visserijproducten en tot wijziging van de Euro-mediterrane Interim-associatieovereenkomst inzake de handel en samenwerking tussen de Europese Gemeenschap, enerzijds, en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) ten behoeve van de Palestijnse Autoriteit van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, anderzijds (hierna „de overeenkomst” genoemd) (2). Deze overeenkomst is bij Besluit 2011/824/EU van de Raad (3) namens de Unie goedgekeurd.

(2)

Volgens de overeenkomst zullen gedurende een periode van tien jaar vanaf de datum van inwerkingtreding ervan ruimere tariefconcessies gelden voor de invoer in de Europese Unie van onbeperkte hoeveelheden producten van oorsprong uit de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. De overeenkomst biedt ook de mogelijkheid om de toepassing van de ruimere tariefconcessies te verlengen, afhankelijk van de toekomstige economische ontwikkeling van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook.

(3)

Aangezien de overeenkomst voorziet in een verdere liberalisering van de handel in landbouwproducten, verwerkte landbouwproducten en vis en visserijproducten, dient de toepassing van de tariefcontingenten en referentiehoeveelheden die in bijlage VIII bij Verordening (EG) nr. 747/2001 zijn vastgesteld voor producten van oorsprong uit de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, gedurende de toepassingsduur van de overeenkomst te worden geschorst.

(4)

Verordening (EEG) nr. 4088/87 van de Raad van 21 december 1987 tot vaststelling van de voorwaarden voor de toepassing van preferentiële douanerechten bij invoer van bepaalde producten van de bloementeelt van oorsprong uit Cyprus, Israël, Jordanië, Marokko alsmede de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook (4) is bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad (5) ingetrokken.

(5)

Verordening (EEG) nr. 700/88 van de Commissie van 17 maart 1988 houdende een aantal uitvoeringsbepalingen van de regeling inzake de invoer in de Gemeenschap van bepaalde producten van de bloementeelt van oorsprong uit Cyprus, Israël, Jordanië en Marokko alsmede de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook (6) is bij Verordening (EG) nr. 1227/2006 van de Commissie (7) ingetrokken.

(6)

Door de intrekking van deze verordeningen is artikel 2 van Verordening (EG) nr. 747/2001, krachtens welk de tariefconcessies voor verse afgesneden bloemen, bloesems en bloemknoppen buiten toepassing blijven indien niet is voldaan aan de prijsvoorwaarden van Verordening (EEG) nr. 4088/87, achterhaald en moet het derhalve worden geschrapt.

(7)

Verordening (EG) nr. 747/2001 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(8)

Aangezien de overeenkomst in werking treedt op 1 januari 2012, moet deze verordening vanaf die datum van toepassing zijn.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

1)

Het volgende artikel 1 bis wordt ingevoegd:

„Artikel 1 bis

Schorsing van de toepassing van de tariefcontingenten en referentiehoeveelheden voor producten van oorsprong uit de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook

De toepassing van de in bijlage VIII vastgestelde tariefcontingenten en referentiehoeveelheden voor producten van oorsprong uit de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook wordt tijdelijk geschorst voor een periode van tien jaar met ingang van 1 januari 2012.

Afhankelijk evenwel van de toekomstige economische ontwikkeling van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook kan ten laatste één jaar voor het verstrijken van deze periode van tien jaar zoals bepaald in de overeenkomst in de vorm van een briefwisseling die bij Besluit 2011/824/EU van de Raad (8) namens de Unie is goedgekeurd, een eventuele verlenging in overweging worden genomen.

2)

Artikel 2 wordt geschrapt.

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/31

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1236/2005 wordt een verbod ingesteld op de uitvoer van goederen die geen andere toepassingen in de praktijk hebben dan het voltrekken van de doodstraf, foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing, en worden beperkingen ingesteld op de uitvoer van bepaalde goederen die voor dergelijke toepassingen worden gebruikt. De verordening eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die worden erkend in het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie, in het bijzonder de eerbiediging en de bescherming van de menselijke waardigheid, het recht op leven en het verbod op foltering en onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing.

(2)

In een aantal recente gevallen zijn naar derde landen uitgevoerde geneesmiddelen aan hun bestemming onttrokken en gebruikt voor het voltrekken van de doodstraf, met name door toediening van een dodelijke overdosis door middel van injectie. De Unie keurt de doodstraf in alle omstandigheden af en streeft naar afschaffing ervan wereldwijd. De exporteurs maakten er bezwaar tegen dat zij onwillekeurig worden geassocieerd met een dergelijk gebruik van producten die zij voor geneeskundig gebruik hadden ontwikkeld.

(3)

De lijst van goederen waarop handelsbeperkingen van toepassing zijn, dient daarom te worden uitgebreid om te voorkomen dat bepaalde geneesmiddelen worden gebruikt voor het voltrekken van de doodstraf en om te waarborgen dat voor alle EU-exporteurs van geneesmiddelen in dit verband dezelfde voorwaarden gelden. De desbetreffende geneesmiddelen zijn ontwikkeld voor onder meer anesthesie en sedatie en voor de uitvoer ervan zou derhalve geen algeheel verbod moeten gelden.

(4)

Tevens dient het verbod op de handel in elektrischeschokgordels te worden uitgebreid tot soortgelijke op het lichaam gedragen apparatuur, zoals elektrischeschokmouwen en -boeien die hetzelfde effect hebben als elektrischeschokgordels.

(5)

De handel in knuppels met spijkers, die niet voor de rechtshandhaving toelaatbaar zijn, dient te worden verboden. De spijkers kunnen aanzienlijke pijn of leed toebrengen, terwijl deze knuppels met spijkers niet doeltreffender lijken voor oproerbeheersing of zelfbescherming dan gewone knuppels; de pijn die of het leed dat wordt toegebracht door de spijkers is derhalve wreed en voor oproerbeheersing of zelfbescherming niet strikt noodzakelijk.

(6)

Na de vaststelling van Verordening (EG) nr. 1236/2005 is de nummering in enkele delen van de gecombineerde nomenclatuur (GN) gewijzigd, en de betrokken GN-codes dienen daarom te worden aangepast.

(7)

De maatregelen waarin deze verordening voorziet, zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor gemeenschappelijke voorschriften voor de uitvoer van producten.

(8)

Om de effectiviteit van de maatregelen waarin deze verordening voorziet te waarborgen, dient deze verordening onmiddellijk in werking te treden,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/35

(1)

Op grond van artikel 70, [lid 4 quater], van Verordening (EG) nr. 1698/2005 van de Raad van 20 september 2005 inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling (ELFPO) (2) kan de procentuele bijdrage uit het ELFPO worden verhoogd tot maximaal 95 % voor lidstaten die op het gebied van financiële stabiliteit ernstige problemen ondervinden.

(2)

Opdat de lidstaten zo spoedig mogelijk in aanmerking kunnen komen voor het verhoogde medefinancieringspercentage, dient de methode voor de berekening van de EU-bijdrage in het kader van de rekeningen van het ELFPO, zoals vastgesteld in Verordening (EG) nr. 883/2006 van de Commissie (3), met onmiddellijke ingang te worden aangepast.

(3)

Verordening (EG) nr. 883/2006 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de Landbouwfondsen,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/36

(1)

Met ingang van 2012 moeten uniale tariefcontingenten voor schapen, geiten, schapenvlees en geitenvlees worden geopend. De rechten en hoeveelheden moeten worden vastgesteld overeenkomstig de betrokken, in 2012 geldende internationale overeenkomsten. Als gevolg van de onderhandelingen die zijn uitgemond in de overeenkomst in de vorm van een briefwisseling tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland uit hoofde van artikel XXIV, lid 6, en artikel XXVIII van de Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel (GATT) 1994 betreffende de wijziging van de concessies die vervat zijn in de lijsten van verbintenissen van de Republiek Bulgarije en Roemenië, in verband met hun toetreding tot de Europese Unie (2), heeft de Unie zich ertoe verbonden de jaarlijkse hoeveelheid van Nieuw-Zeeland met 400 t te verhogen en in haar lijst een erga omnes geldend jaarlijks tariefcontingent voor de invoer van schapenvlees en geitenvlees van 200 t geslacht gewicht op te nemen.

(2)

In Verordening (EG) nr. 312/2003 van de Raad van 18 februari 2003 houdende tenuitvoerlegging door de Gemeenschap van de tariefbepalingen vastgelegd in de Overeenkomst waarbij een associatie tot stand wordt gebracht tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, enerzijds, en de Republiek Chili, anderzijds (3) is bepaald dat vanaf 1 februari 2003 voor productcode 0204 een extra bilateraal tariefcontingent van 2 000 t moet worden geopend dat elk jaar met 10 % van de oorspronkelijke hoeveelheid wordt verhoogd. Derhalve moet jaarlijks een hoeveelheid van 200 t worden toegevoegd aan het GATT/WTO-contingent voor Chili en moeten beide contingenten verder op dezelfde wijze worden beheerd.

(3)

Bij Verordening (EU) nr. 1245/2010 van de Commissie van 21 december 2010 houdende opening van uniale tariefcontingenten voor schapen, geiten, schapenvlees en geitenvlees voor 2011 (4) zijn voor 2011 uniale tariefcontingenten geopend overeenkomstig de betrokken, in 2011 geldende internationale overeenkomsten. Deze tariefcontingenten moeten blijven bestaan en moeten jaarlijks worden geopend met inachtneming van de bepalingen van de hierboven bedoelde overeenkomst met Nieuw-Zeeland en met Chili. Verordening (EU) nr. 1245/2010 zal bijgevolg eind 2011 achterhaald zijn en moet worden ingetrokken. Bovendien moet in het belang van de vereenvoudiging worden voorkomen dat elk jaar een verordening op dit gebied moet worden vastgesteld en dient de onderhavige verordening voor meer dan één jaar van toepassing te zijn.

(4)

De invoer die in het kader van deze verordening plaatsvindt, moet op basis van een kalenderjaar worden beheerd.

(5)

Met het oog op het behoorlijk functioneren van de uniale tariefcontingenten moet een „equivalent geslacht gewicht” worden vastgesteld.

(6)

In afwijking van Verordening (EG) nr. 1439/95 van de Commissie van 26 juni 1995 tot vaststelling van bepalingen van Verordening (EEG) nr. 3013/89 van de Raad inzake de invoer en de uitvoer van producten van de sector schapen- en geitenvlees (5), dienen de tariefcontingenten voor producten van de sector schapen- en geitenvlees te worden beheerd overeenkomstig artikel 144, lid 2, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007. Dit dient te gebeuren overeenkomstig artikel 308 bis, artikel 308 ter en artikel 308 quater, lid 1, van Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie van 2 juli 1993 houdende vaststelling van enkele bepalingen ter uitvoering van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad tot vaststelling van het communautair douanewetboek (6).

(7)

De onder deze verordening vallende tariefcontingenten dienen aanvankelijk als niet-kritiek in de zin van artikel 308 quater van Verordening (EEG) nr. 2454/93 te worden beschouwd indien zij worden beheerd volgens het systeem „wie het eerst komt, het eerst maalt”. Daarom dient de douaneautoriteiten te worden toegestaan om voor de aanvankelijk in het kader van die tariefcontingenten ingevoerde goederen overeenkomstig artikel 308 quater, lid 1, en artikel 248, lid 4, van Verordening (EEG) nr. 2454/93 af te zien van het eisen van een zekerheid.

(8)

Verduidelijkt dient te worden welk soort bewijs van oorsprong van de producten de betrokken marktdeelnemer moet leveren om volgens het systeem „wie het eerst komt, het eerst maalt” gebruik te kunnen maken van de tariefcontingenten.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

a)

voor levende dieren: 0,47;

b)

voor vlees zonder been van schapenlammeren en vlees zonder been van geitenlammeren: 1,67;

c)

voor vlees zonder been van andere schapen dan schapenlammeren en vlees zonder been van andere geiten dan geitenlammeren en voor mengsels daarvan: 1,81;

d)

voor producten met been: 1,00.

a)

voor een tariefcontingent dat deel uitmaakt van een preferentiële tariefovereenkomst, het in die overeenkomst vastgestelde bewijs van oorsprong;

b)

voor andere tariefcontingenten, het overeenkomstig artikel 47 van Verordening (EEG) nr. 2454/93 opgestelde bewijs en, naast de in dat artikel genoemde elementen, ook de volgende gegevens:

c)

met betrekking tot een land met onder de punten a) en b) vallende tariefcontingenten die zijn samengevoegd, het onder a) bedoelde bewijs.

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/39

(1)

In bijlage V bij Verordening (EG) nr. 329/2007 worden de personen, entiteiten en lichamen opgesomd waarvan na aanwijzing door de Raad de tegoeden en economische middelen krachtens die verordening worden bevroren.

(2)

De Raad heeft op 19 december 2011 besloten tot wijziging van de lijst van personen, entiteiten en lichamen waarvan de tegoeden en economische middelen moeten worden bevroren. Bijlage V dient derhalve te worden bijgewerkt.

(3)

Teneinde de effectiviteit van de maatregelen waarin deze verordening voorziet, te waarborgen, dient deze verordening onmiddellijk in werking te treden,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/48

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/50

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 620/2009 van de Commissie van 13 juli 2009 tot vaststelling van de wijze van beheer van een tariefcontingent voor de invoer van rundvlees van hoge kwaliteit (3) zijn voorschriften vastgesteld voor het indienen van invoercertificaataanvragen en het afgeven van invoercertificaten.

(2)

In artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1301/2006 is bepaald dat, in het geval dat certificaataanvragen zijn ingediend voor een grotere hoeveelheid dan die welke beschikbaar is voor de invoertariefcontingentsperiode of de deelperiode daarvan, een toewijzingscoëfficiënt moet worden vastgesteld voor elk van de hoeveelheden waarvoor een certificaataanvraag is ingediend. De invoercertificaataanvragen die op grond van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 620/2009 zijn ingediend tussen 1 en 7 december 2011 hebben betrekking op een grotere dan de beschikbare hoeveelheid. Derhalve moet worden bepaald in hoeverre de invoercertificaten kunnen worden afgegeven en moet de toewijzingscoëfficiënt worden vastgesteld,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/51

(1)

Artikel 19.1 van de ESCB-statuten bepaalt dat de Europese Centrale Bank (ECB) kan eisen dat in de lid-staten gevestigde kredietinstellingen met het oog op de doelstellingen van het monetair beleid op rekeningen bij de ECB en nationale centrale banken bepaalde minimumreserves aanhouden en dat de Raad van bestuur voorschriften omtrent de berekening en vaststelling van de verplichtingen inzake minimumreserves kan vaststellen.

(2)

Verordening (EG) nr. 1745/2003 van de Europese Centrale Bank van 12 september 2003 inzake de toepassing van reserveverplichtingen (ECB/2003/9) (1) stelt onder meer de categorieën van instellingen vast die zijn onderworpen aan reserveverplichtingen en tevens de op bepaalde categorieën passiva toepasselijke reserve ratio’s.

(3)

Op 8 december 2011 besloot de Raad van bestuur tot het nemen van aanvullende maatregelen ter verstersterking van de kredietverleningssteun ter ondersteuning van bancair krediet en liquiditeit in de geldmarkt van het eurogebied. Teneinde de liquiditeitsvoorziening aan tegenpartijen voor monetaire-beleidstransacties van het Eurosysteem te versterken, is het noodzakelijk de reserveratio tot 1 % te verlagen, aangezien het ECB-stelsel van reserveverplichtingen ter aansturing van de geldmarkt niet in dezelfde mate dient te worden toegepast als onder normale omstandigheden. Verordening (EG) nr. 1745/2003 (ECB/2003/9) dient derhalve te worden gewijzigd,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/52

(1)

De Raad heeft op 12 december 2005 Gemeenschappelijk Optreden 2005/889/GBVB tot instelling van een missie van de Europese Unie voor bijstandverlening inzake grensbeheer aan de grensovergang bij Rafah (EU BAM Rafah) vastgesteld (1).

(2)

De Raad heeft op 26 mei 2011 Besluit 2011/312/GBVB (2) vastgesteld, waarbij Gemeenschappelijk Optreden 2005/889/GBVB werd gewijzigd en verlengd tot en met 31 december 2011.

(3)

Het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) heeft op 8 november 2011 de aanbeveling gedaan om EU BAM Rafah op technische gronden nogmaals met zes maanden te verlengen.

(4)

EU BAM Rafah dient, op basis van het huidige mandaat, nogmaals te worden verlengd van 1 januari 2012 tot en met 30 juni 2012.

(5)

Tevens dient het financiële referentiebedrag te worden vastgesteld voor het dekken van de kosten van EU BAM Rafah voor de periode van 1 januari 2012 tot en met 30 juni 2012.

(6)

EU BAM Rafah zal worden uitgevoerd in een mogelijk verslechterende situatie die de verwezenlijking van de doelstellingen van het externe optreden van de Unie, geformuleerd in artikel 21 van het Verdrag betreffende de Europese Unie, kan hinderen,

1.

artikel 12 wordt vervangen door:

„Artikel 12

Beveiliging

1.   De civiele operationele commandant neemt de leiding over de planning van de beveiligingsmaatregelen door het hoofd van de missie op zich en zorgt voor een adequate en efficiënte uitvoering daarvan voor EU BAM Rafah overeenkomstig de artikelen 5 en 9, in overleg met het Directoraat beveiliging van de Europese dienst voor extern optreden (EDEO).

2.   Het hoofd van de missie is verantwoordelijk voor de veiligheid van EU BAM Rafah en voor de naleving van de minimumbeveiligingsvereisten die op EU BAM Rafah van toepassing zijn, conform het beleid van de Unie inzake de veiligheid van personeel dat op grond van titel V van het Verdrag en de daarvan afgeleide teksten in een operationele hoedanigheid wordt ingezet buiten de Unie.

3.   Het hoofd van de missie wordt bijgestaan door een speciaal voor de missie bestemde hoge veiligheidsfunctionaris, die verslag uitbrengt aan het hoofd van de missie en die tevens nauwe, functionele betrekkingen onderhoudt met het Directoraat beveiliging van de EDEO.

4.   Voordat ze hun taken opnemen, volgen de personeelsleden van EU BAM Rafah, overeenkomstig het OPLAN, een verplichte veiligheidsopleiding. Zij krijgen regelmatig ter plaatse herhalingscursussen, die worden georganiseerd door de hoge veiligheidsfunctionaris.”;

2.

artikel 13, lid 1, wordt vervangen door:

„1.   Het financiële referentiebedrag dat de uitgaven in verband met EU BAM Rafah voor de periode van 25 november 2005 tot en met 31 december 2011 moet dekken, is 21 570 000 EUR.

Het financiële referentiebedrag dat de uitgaven in verband met EU BAM Rafah voor de periode van 1 januari 2012 tot en met 30 juni 2012 moet dekken, is 970 000 EUR.”;

3.

artikel 16, tweede alinea, wordt vervangen door:

„Het verstrijkt op 30 juni 2012.”.

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/54

(1)

De Raad heeft op 14 november 2005 Gemeenschappelijk Optreden 2005/797/GBVB (1) betreffende de politiemissie van de Europese Unie voor de Palestijnse Gebieden (EUPOL COPPS) vastgesteld, welk Gemeenschappelijk Optreden laatstelijk werd verlengd bij Besluit 2009/955/GBVB (2) van de Raad en op 31 december 2010 afliep.

(2)

De Raad heeft op 17 december 2010 Besluit 2010/784/GBVB (3) vastgesteld, waarbij de politiemissie van de Europese Unie voor de Palestijnse gebieden werd verlengd van 1 januari 2011 tot en met 31 december 2011.

(3)

Het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) heeft op 8 november 2011 aanbevolen EUPOL COPPS op technische gronden nogmaals met zes maanden te verlengen.

(4)

EUPOLL COPPS moet op basis van het huidige mandaat nog eens worden verlengd van 1 januari 2012 tot en met 30 juni 2012.

(5)

Het financiële referentiebedrag ter dekking van de uitgaven in verband met EUPOL COPPS voor de periode van 1 januari 2012 tot en met 30 juni 2012 dient eveneens te worden vastgesteld.

(6)

EUPOL COPPS zal worden uitgevoerd in een mogelijk verslechterende situatie die de verwezenlijking van de doelstellingen van het externe optreden van de Unie, geformuleerd in artikel 21 van het Verdrag betreffende de Europese Unie, kan hinderen,

1.

artikel 12 wordt vervangen door:

„Artikel 12

Beveiliging

1.   De civiele operationele commandant stuurt de planning van de beveiligingsmaatregelen door het hoofd van de missie aan en zorgt voor een adequate en efficiënte uitvoering daarvan voor EUPOL COPPS overeenkomstig de artikelen 5, 6 en 9, in overleg met het Directoraat beveiliging van de Europese dienst voor extern optreden (EDEO).

2.   Het hoofd van de missie is verantwoordelijk voor de veiligheid van EUPOL COPPS en voor de naleving van de minimumbeveiligingseisen die op EUPOL COPPS van toepassing zijn, conform het beleid van de Unie inzake de veiligheid van personeel dat op grond van titel V van het Verdrag en de daarvan afgeleide teksten in een operationele hoedanigheid wordt ingezet buiten de Unie.

3.   Het hoofd van de missie wordt bijgestaan door een speciaal voor de missie bestemde hoge veiligheidsfunctionaris, die verslag uitbrengt aan het hoofd van de missie en die tevens nauwe, functionele betrekkingen onderhoudt met het Directoraat beveiliging van de EDEO.

4.   De personeelsleden van EUPOL COPPS volgen, overeenkomstig het OPLAN, vóór hun indiensttreding een verplichte veiligheidsopleiding. Zij krijgen tevens regelmatig ter plaatse herhalingscursussen, die worden georganiseerd door de hoge veiligheidsfunctionaris.”;

2.

artikel 13, lid 1, wordt vervangen door:

„1.   Het financiële referentiebedrag ter dekking van de uitgaven in verband met EUPOL COPPS voor de periode van 1 januari 2011 tot en met 31 december 2011 beloopt 8 250 000 EUR.

Het financiële referentiebedrag ter dekking van de uitgaven in verband met EUPOL COPPS voor de periode van 1 januari 2012 tot en met 30 juni 2012 beloopt 4 750 000 EUR.”;

3.

artikel 16, tweede alinea, wordt vervangen door:

„Het is geldig tot en met 30 juni 2012.”.

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/55

(1)

De Raad heeft op 26 april 2010 Besluit 2010/232/GBVB tot verlenging van de beperkende maatregelen tegen Birma/Myanmar vastgesteld.

(2)

De informatie over één entiteit op de lijst in bijlage I bij Besluit 2010/232/GBVB moet worden geactualiseerd.

(3)

Bijlage I bij Besluit 2010/232/GBVB moet dienovereenkomstig worden aangepast,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/56

(1)

De Raad heeft op 22 december 2010 Besluit 2010/800/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen de Democratische Volksrepubliek Korea aangenomen.

(2)

De Raad heeft een volledige evaluatie uitgevoerd van de in de bijlagen II en III bij Besluit 2010/800/GBVB vervatte lijst van personen en entiteiten waarop artikel 4, lid 1, onder b) en c), en artikel 5, lid 1, onder b) en c), van dat besluit van toepassing zijn.

(3)

De Raad heeft geconcludeerd dat de in dat besluit vastgestelde specifieke beperkende maatregelen van toepassing moeten blijven op de personen en entiteiten in de lijst van de bijlage II en III bij Besluit 2010/800/GBVB.

(4)

De Raad heeft tevens geconcludeerd dat de tekst betreffende één entiteit die vermeld staat in bijlage II bij Besluit 2010/800/GBVB gewijzigd moet worden.

(5)

Voorts heeft de Raad besloten dat er bijkomende personen en entiteiten moeten worden geplaatst op de lijst van personen en entiteiten jegens welke de beperkende maatregelen van de bijlagen II en III bij Besluit 2010/800/GBVB zijn ingesteld.

(6)

De lijst van personen en entiteitengenoemd in de bijlagen II en III bij Besluit 2010/800/GBVB van de Raad moet dienovereenkomstig worden geactualiseerd,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/61

(1)

Op 16 februari 2011 heeft Kenia overeenkomstig artikel 36 van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1528/2007 verzocht om een afwijking van de in die bijlage opgenomen oorsprongsregels voor een periode van één jaar. Op 20 september 2011 diende Kenia aanvullende informatie in met betrekking tot dit verzoek. Het verzoek heeft betrekking op een totale hoeveelheid van 2 000 t tonijnfilets („loins”) van GS-post 1604. Het verzoek is ingediend omdat de vangst en de aanvoer van onbewerkte tonijn die aan de oorsprongsregels voldoet, zijn afgenomen en omdat er een probleem is met piraterij.

(2)

Volgens de door Kenia verstrekte informatie is de vangst van tonijn die aan de oorsprongsregels voldoet, zelfs rekening houdend met de normale seizoensschommelingen, ongewoon laag waardoor de productie van tonijnfilets („loins”) is afgenomen. Voorts wees Kenia erop dat piraterij een bedreiging vormt voor de aanvoer van onbewerkte tonijn. Door deze abnormale situatie kan Kenia gedurende een bepaalde periode niet aan de oorsprongsregels van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1528/2007 voldoen.

(3)

Teneinde te garanderen dat de invoer van de ACS-landen naar de Unie niet wordt onderbroken en dat de overgang van de ACS-EG-partnerschapsovereenkomst naar de overeenkomst tot vaststelling van een kader voor een interim-economischepartnerschapsovereenkomst (OAG-EU-interim-partnerschapsovereenkomst) vlot verloopt, moet een nieuwe afwijking worden toegestaan met terugwerkende kracht vanaf 1 januari 2011.

(4)

Een tijdelijke afwijking van de oorsprongsregels van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1528/2007 zou, gezien de invoer in kwestie, geen ernstige schade aan een gevestigde industrie van de Gemeenschap berokkenen, mits aan bepaalde voorwaarden inzake hoeveelheden, toezicht en duur wordt voldaan.

(5)

Er kan daarom een tijdelijke afwijking worden toegestaan uit hoofde van artikel 36, lid 1, onder a), van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1528/2007.

(6)

Kenia zal automatisch in aanmerking komen voor een afwijking van de oorsprongsregels voor tonijnfilets („loins”) van GS-post 1604 krachtens artikel 41, lid 8, van het oorsprongsprotocol bij de OAG-EU-interim-partnerschapsovereenkomst wanneer die overeenkomst in werking treedt of voorlopig wordt toegepast.

(7)

Overeenkomstig artikel 4, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1528/2007 worden de oorsprongsregels van bijlage II bij die verordening en de afwijkingen daarop vervangen door de regels van de OAG-EU-interim-partnerschapsovereenkomst, die naar verwachting in 2012 in werking zal treden of voorlopig zal worden toegepast. De afwijking dient daarom tot en met 31 december 2011 te gelden. Voor 2011 moet weliswaar nog een afwijking worden toegestaan, maar in 2012 zal een nieuwe evaluatie worden gemaakt van de algemene situatie, waaronder de stand van de ratificatie van de OAG-EU-interim-partnerschapsovereenkomst.

(8)

Overeenkomstig artikel 41, lid 8, van het oorsprongsprotocol bij de OAG-EU-interim-partnerschapsovereenkomst wordt de automatische afwijking van de oorsprongsregels beperkt tot een jaarlijks contingent van 2 000 t tonijnfilets („loins”) voor de landen die de OAG-EU-interim-partnerschapsovereenkomst hebben geparafeerd (Kenia, Uganda, Tanzania, Rwanda, Burundi). Kenia is het enige land in deze regio dat momenteel tonijnfilets („loins”) uitvoert naar de Unie. Het is derhalve passend Kenia een afwijking toe te staan overeenkomstig artikel 36 van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1528/2007 voor 2 000 t tonijnfilets („loins”) omdat deze hoeveelheid niet groter is dan het totale jaarlijkse contingent dat in het kader van de OAG-EU-interim-partnerschapsovereenkomst is toegewezen aan de OAG-regio.

(9)

Dienovereenkomstig moet een afwijking aan Kenia worden toegestaan voor 2 000 t tonijnfilets („loins”) gedurende een periode van één jaar.

(10)

Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie van 2 juli 1993 houdende vaststelling van enkele bepalingen ter uitvoering van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad tot vaststelling van het communautair douanewetboek (2) bevat voorschriften voor het beheer van tariefcontingenten. Met het oog op een efficiënt beheer in nauwe samenwerking tussen de autoriteiten van Kenia, de douaneautoriteiten van de lidstaten en de Commissie moeten deze voorschriften van overeenkomstige toepassing zijn op de hoeveelheden die in het kader van de bij dit besluit toegestane afwijking worden ingevoerd.

(11)

Om een efficiënt toezicht op de afwijking mogelijk te maken, moeten de autoriteiten van Kenia de Commissie regelmatig nadere gegevens verstrekken over de afgegeven certificaten inzake goederenverkeer EUR.1.

(12)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

21.12.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 338/64

(1)

Beschikking 2009/470/EG stelt de procedures vast voor de financiële bijdrage van de Unie aan programma’s voor de uitroeiing, bestrijding en bewaking van dierziekten en zoönosen.

(2)

Beschikking 2008/341/EG van de Commissie van 25 april 2008 tot vaststelling van communautaire criteria voor nationale programma’s voor de uitroeiing, bestrijding en bewaking van bepaalde dierziekten en zoönosen (2) bepaalt dat door de lidstaten bij de Commissie ingediende programma’s voor de uitroeiing, de bestrijding en de bewaking van de in de bijlage bij die beschikking opgenomen dierziekten en zoönosen alleen kunnen worden goedgekeurd in het kader van de bij artikel 27, lid 1, van Beschikking 2009/470/EG ingestelde maatregelen indien zij ten minste voldoen aan de in de bijlage bij Beschikking 2008/341/EG vastgestelde criteria.

(3)

Besluit 2010/712/EU van de Commissie van 23 november 2010 tot goedkeuring van de door de lidstaten voor 2011 en volgende jaren ingediende jaarlijkse en meerjarenprogramma’s en van de financiële bijdrage van de Unie voor de uitroeiing, bestrijding en bewaking van bepaalde dierziekten en zoönosen (3) keurt bepaalde nationale programma’s goed en stelt het percentage en het maximumbedrag van de financiële bijdrage van de Unie voor elk door de lidstaten ingediend programma vast.

(4)

De Commissie heeft de door de lidstaten ingediende verslagen over de uitgaven voor die programma’s beoordeeld. Daaruit blijkt dat sommige lidstaten het voor 2011 aan hen toegewezen bedrag niet in zijn geheel zullen besteden, terwijl andere lidstaten meer zullen uitgeven dan het toegewezen bedrag.

(5)

Sommige lidstaten hebben de Commissie meegedeeld dat, in de huidige financiële situatie, aanvullende steun voor de vergoeding van de eigenaren van gedode dieren en andere maatregelen, gefinancierd voor 50 %, nodig is om te zorgen voor de continuïteit van de door de EU medegefinancierde veterinaire programma’s ten einde de positieve trend met betrekking tot de verschillende ziekten te handhaven.

(6)

De Commissie heeft de verzoeken om toekenning van een hoger niveau van financiering onderzocht, rekening houdend met de veterinaire situatie en de beschikbaarheid van financiële middelen uit de begroting van het huidige begrotingsjaar en heeft het passend geacht dat de voor 50 % gefinancierde subsidiabele maatregelen versterkte steun ontvangen door wijziging van het financieringsniveau tot 60 %.

(7)

Daarom moet de financiële bijdrage van de Unie voor een aantal nationale programma’s worden aangepast. Financiële middelen van nationale programma’s die geen gebruikmaken van het volledige toegewezen bedrag moeten opnieuw worden toegewezen aan lidstaten die naar verwachting het aan hen toegewezen bedrag zullen overschrijden. De hertoewijzing moet zijn gebaseerd op de meest recente gegevens betreffende de daadwerkelijk door de betrokken lidstaten gedane uitgaven.

(8)

Bovendien hebben de volgende landen de volgende gewijzigde programma’s ingediend: Portugal een gewijzigd programma voor de uitroeiing van runderbrucellose, Letland een gewijzigd programma voor de bestrijding van salmonellose, Roemenië en Slowakije een gewijzigd programma voor de bestrijding en de bewaking van klassieke varkenspest, Denemarken een gewijzigd onderzoekprogramma voor aviaire influenza bij pluimvee en in het wild levende vogels, België, Tsjechië, Denemarken, Duitsland, Estland, Ierland, Spanje, Frankrijk, Italië, Cyprus, Letland, Luxemburg, Hongarije, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Slovenië, Slowakije, Finland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk een gewijzigd programma voor overdraagbare spongiforme encefalopathieën (TSE), boviene spongiforme encefalopathie (BSE) en scrapie en Roemenië, Slovenië en Finland een gewijzigd programma voor de uitroeiing van rabiës.

(9)

De Commissie heeft die gewijzigde programma’s uit zowel veterinair als financieel oogpunt beoordeeld. Deze programma’s zijn in overeenstemming bevonden met de desbetreffende veterinaire wetgeving van de Unie en met name met de criteria van Beschikking 2008/341/EG. De gewijzigde programma’s moeten daarom worden goedgekeurd.

(10)

Besluit 2010/712/EU moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(11)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

a)

het op 26 juli 2011 door België ingediende programma;

b)

het op 8 maart 2011 door Letland ingediende programma.

a)

het op 7 oktober 2011 door Roemenië ingediende programma;

b)

het op 21 november 2011 door Slowakije ingediende programma.

a)

het door België op 15 juni 2011 ingediende programma;

b)

het door Tsjechië op 17 juni 2011 ingediende programma;

c)

het door Denemarken op 8 juni 2011 ingediende programma;

d)

het door Duitsland op 14 juni 2011 ingediende programma;

e)

het door Estland op 27 juni 2011 ingediende programma;

f)

het door Ierland op 29 juni 2011 ingediende programma;

g)

het door Spanje op 1 juli 2011 ingediende programma;

h)

het door Frankrijk op 13 juli 2011 ingediende programma;

i)

het door Italië op 22 juni 2011 ingediende programma;

j)

het door Cyprus op 30 juni 2011 ingediende programma;

k)

het door Letland op 28 juni 2011 ingediende programma;

l)

het door Luxemburg op 24 juni 2011 ingediende programma;

m)

het door Hongarije op 29 juni 2011 ingediende programma;

n)

het door Nederland op 30 juni 2011 ingediende programma;

o)

het door Oostenrijk op 29 juni 2011 ingediende programma;

p)

het door Polen op 28 juni 2011 ingediende programma.

q)

het door Portugal op 29 juni 2011 ingediende programma.

r)

het door Slovenië op 8 juni 2011 ingediende programma;

s)

het door Slowakije op 30 juni 2011 ingediende programma;

t)

het door Finland op 22 juni 2011 ingediende programma;

u)

het door Zweden op 20 juni 2011 ingediende programma;

v)

het door het Verenigd Koninkrijk op 28 juni 2011 ingediende programma.

a)

het op 23 september 2011 door Roemenië ingediende programma;

b)

het op 15 september 2011 door Finland ingediende programma.

1)

Artikel 1 wordt als volgt gewijzigd:

2)

Artikel 2 wordt als volgt gewijzigd:

3)

Artikel 3 wordt als volgt gewijzigd:

4)

Artikel 4 wordt als volgt gewijzigd:

5)

Artikel 5 wordt als volgt gewijzigd:

6)

Artikel 6 wordt als volgt gewijzigd:

7)

Artikel 8 wordt als volgt gewijzigd:

8)

Artikel 9 wordt als volgt gewijzigd: