8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/1

A.

overwegende dat het IPA het nieuwe financiële instrument is dat de instrumenten en programma's voor kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten – met name Phare, Sapard, Ispa, financiële pretoetredingssteun voor Turkije en Cards – vervangt en bedoeld is om de EU-steun op een flexibele manier efficiënt af te stemmen op de specifieke behoeften en beheerscapaciteit van deze landen,

B.

overwegende dat het IPA bestaat uit de volgende vijf afdelingen, in overeenstemming met de prioriteiten die al naar gelang de behoeften van de ontvangende landen zijn vastgelegd, te weten:

C.

overwegende dat het IPA een belangrijke factor is om de levenskwaliteit van burgers, maatschappelijke normen, infrastructuur en regionale en grensoverschrijdende samenwerking te verbeteren, en om de eerbiediging van mensenrechten in kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten te bevorderen,

D.

overwegende dat parlementaire controle van de uitvoering van de begroting op het vlak van het uitbreidingsbeleid niet alleen ten doel heeft te verzekeren dat EU-steun in overeenstemming met de voorschriften en de beleidsterreinen van de EU is gebruikt, maar ook om te evalueren of de steun effectief ten behoeve van de in de strategie- en voortgangsverslagen over de ontvangende landen vastgelegde prioriteiten is toegekend en of hij de beoogde resultaten heeft opgeleverd met het oog op gemeenschappelijke EU-belangen,

E.

overwegende dat het cruciaal is om de uitvoering van het IPA rigoureus en al in een vroeg stadium te onderzoeken, om de problemen die bij de uitvoering van eerdere pretoetredingsinstrumenten te laat werden vastgesteld, te voorkomen, rekening houdende met het feit dat onregelmatigheden die niet tijdig worden onderkend zich zullen vermenigvuldigen en dat het erg moeilijk zal zijn ze in een later stadium aan te pakken, daar ze de vorm van permanente misstanden zullen aannemen,

F.

overwegende dat de bestrijding van corruptie en de sectorale hervormingen (in de sectoren justitie, politie en openbaar bestuur) niet alleen behoorlijk bestuur en de rechtsstaat maar ook het algemene ondernemingsklimaat beïnvloeden,

G.

overwegende dat het IPA, meer bepaald door de evaluatie van indicatieve meerjarenplannen (MIPD's), aanzienlijke flexibiliteit biedt, waardoor het aan de veranderende behoeften en beheerscapaciteit van de ontvangende landen aangepast kan worden,

H.

overwegende dat de Commissie overeenkomstig artikel 27 van Verordening (EG) nr. 1085/2006 van de Raad („de IPA-verordening”) verplicht is uiterlijk 31 december 2010 een verslag over de tussentijdse evaluatie van de uitvoering van het IPA aan het Europees Parlement en de Raad voor te leggen, met, indien nodig, een wetgevingsvoorstel tot wijziging van die verordening,

I.

overwegende dat de Commissie op verzoek van het Parlement heeft toegezegd reeds in 2009 een tussentijdse beoordeling uit te voeren van het pakket instrumenten voor hulp aan derde landen, waaronder het IPA,

J.

overwegende dat het zaak is dat het Parlement zonder verder uitstel in verbinding treedt met de nationale parlementen van de landen die in aanmerking komen voor het instrument voor pretoetredingssteun,

1.

verwelkomt de gestructureerde dialoog die met de Commissie is opgezet over de uitvoering van het IPA en roept haar standpunt in dit verband in herinnering, in het bijzonder de noodzaak om alle begunstigde landen gelijke toegang te bieden tot het volledige scala aan beleidsmiddelen dat uit hoofde van het instrument beschikbaar is, om voldoende prioriteit te geven aan de strijd tegen corruptie en georganiseerde misdaad en om meer aandacht te besteden aan institutionele capaciteitsopbouw, met name op parlementair niveau, de ontwikkeling van maatschappelijke organisaties, maatregelen ter bevordering van het principe van tolerantie en non-discriminatie, menselijke ontwikkeling en regionale samenwerking op belangrijke beleidsterreinen;

2.

is tevreden over de hoge uitvoeringsgraad van de IPA-vastleggingen in 2007; betreurt evenwel dat de eerste IPA-programma's pas eind 2007 zijn goedgekeurd en dat de daadwerkelijke uitvoering pas in 2008 van start ging, ten dele als gevolg van de late goedkeuring van het nieuwe instrument en ten dele als gevolg van vertragingen in de begunstigde landen bij het opzetten van de vereiste structuren en beheersystemen; spoort de Commissie aan door te gaan met de uitvoering van projecten en toe te zien op de toewijzing van fondsen en de behaalde resultaten om ervoor te zorgen dat het IPA een zichtbare impact heeft in de desbetreffende landen;

3.

merkt op dat, door de late vaststelling van de IPA-verordening en van Verordening (EG) nr. 718/2007 („de IPA-uitvoeringsverordening”) en bijgevolg van het eerste meerjarig indicatief financieel kader (MIFF) en de MIPD's, de monitoring en evaluatie van, alsmede de rapportage over de programma's en projecten van het IPA voor 2007 beperkt waren en nog geen resultaten hebben opgeleverd; benadrukt dat voor een vlotte overgang van vorige pretoetredingsinstrumenten naar het IPA ononderbroken programmering, adequate uitvoering van projecten en uitvoering van betalingen noodzakelijk zijn;

4.

is van mening dat de nationale programma's van het IPA voor 2007 en het communautaire pretoetredingsbeleid toereikend coherent waren, omdat de meeste van de in de programma's vastgelegde doelstellingen spoorden met de in de respectieve voortgangsverslagen van de Commissie vastgelegde prioriteiten;

5.

merkt op dat het accent voor de kandidaat-lidstaten hoofdzakelijk ligt op de toepassing van Europese normen, met name statistische, ecologische en fiscale normen, wat strookt met het uitbreidingsbeleid van de EU; wijst er echter op dat het belang van de politieke criteria, met name democratisch bestuur, eerbiediging van de mensenrechten, godsdienstvrijheid, rechten van vrouwen en minderheden, en de rechtsstaat, niet mogen worden ondermijnd, omdat het niet aan deze criteria voldoet tot complicaties en vertraging in de onderhandelingen kan leiden; is van mening dat er een beter evenwicht zou moeten zijn tussen projecten gericht op het voldoen aan de politieke criteria en projecten gericht op de toepassing van het acquis;

6.

herinnert de Commissie eraan dat de legitimiteit en het vermogen van de Unie om hervormingen te bevorderen aanzienlijk vergroot kunnen worden als het IPA zijn steun richt op terreinen die direct voordeel opleveren voor de burgers van de (potentiële) kandidaat-lidstaten, met name gelet op de behoeften en uitdagingen die voortvloeien uit de wereldwijde financiële crisis;

7.

is derhalve van mening dat het IPA steun moet geven aan de inspanningen van de begunstigde landen om te voldoen aan de voorwaarden die zijn opgenomen in de routekaart voor visumliberalisering, opdat de burgers van de westelijke Balkan eindelijk kunnen profiteren van het vrije verkeer en volledig kunnen deelnemen aan EU-programma's en -regelingen; verheugt zich over het voornemen van de Commissie om de toewijzing van IPA-middelen aan de programma's Tempus, Erasmus Mundus en Jeugd in actie verder te verhogen;

8.

neemt kennis van het feit dat de Commissie eind 2008 in een positie verkeerde om accreditatie voor gedecentraliseerd beheer toe te kennen aan Kroatië voor de Afdelingen I tot en met IV en aan Turkije voor de Afdelingen I en II; moedigt de Commissie aan om intensief met de kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten te blijven samenwerken om deze landen in de nabije toekomst in staat te stellen steun gedecentraliseerd te beheren en zodoende volledige toegang tot alle afdelingen van het IPA te verwerven; wijst er echter op dat de overdracht van beheersbevoegdheden aan voorwaarden en de effectieve uitoefening van de bevoegdheden is onderworpen;

9.

benadrukt dat het gebruik van het IPA een gezamenlijke verantwoordelijkheid is van de Commissie en de nationale regeringen van de kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten; roept de Commissie op de samenwerking en communicatie tussen haar delegaties en de betreffende autoriteiten te verbeteren, permanent toe te zien op de bij de projectuitvoering gehanteerde procedures en te werken aan gemeenschappelijke maatregelen ter versterking van de bestuurlijke capaciteit van ontvangende landen;

10.

benadrukt de noodzaak om het IPA transparant en doeltreffend te beheren en te controleren, rekening houdend met het specifieke karakter van de interne audit- en controlesystemen van elk land en de beste praktijken in de pretoetredingsprocedures van voormalige kandidaat-lidstaten;

11.

verwacht van de Commissie dat zij jaarlijks aan het Parlement en zijn bevoegde Commissie begrotingscontrole rapporteert over betalingen en uitvoering van IPA-steun, evenals over de resterende middelen van ISPA, IPARD en SAPARD, waarbij zij voor elk ontvangend land details en voorbeelden van de beste praktijk geeft en rapporteert over alle problemen en onregelmatigheden die zich hebben voorgedaan;

12.

merkt op dat horizontale kwesties, zoals milieueffectrapportage, behoorlijk bestuur, betrokkenheid van het maatschappelijk middenveld, gelijke kansen en non-discriminatie, onvoldoende aan bod komen en zichtbaar zijn in de IPA-projecten voor 2007; vraagt de Commissie in het bijzonder regionale of horizontale programma's met meerdere begunstigden te ontwikkelen, in het bijzonder ter bestrijding van corruptie en georganiseerde misdaad, alsmede voor interculturele dialoog en gendergelijkheid;

13.

merkt op dat beperkte steun is toegewezen aan grote geografische gebieden of veelomvattende beleidsterreinen en dat deze steun in vele kleine projecten versplinterd is in plaats van deze in een beperkt aantal projecten met een grotere zichtbaarheid te concentreren; wijst erop dat in de jaarlijkse nationale programma's een evenwicht dient te worden bereikt tussen een adequate reactie op de in de voortgangsverslagen vastgelegde hoofdprioriteiten en het vermijden van overdreven versplintering van de steun;

14.

benadrukt de uitermate dringende noodzaak om het IPA in alle ontvangende landen te gebruiken ter versterking van de bestrijding van corruptie en georganiseerde misdaad, met bijzondere aandacht voor witwaspraktijken, illegale migratie en mensenhandel; merkt op dat hoewel corruptie in alle voortgangsverslagen voor 2008 als een ernstig probleem en een hoofdprioriteit is aangemerkt, niet alle IPA-programma's voor 2007 voldoende aandacht schenken aan corruptie; stelt voor dat steun voor dit doel wordt gereserveerd, zoals in het geval van Kroatië (15) en Montenegro (16), en roept de Commissie in dit opzicht op een meer coherente strategie uit te werken op basis van de uit de recentste uitbreidingsrondes getrokken lessen;

15.

merkt op dat maatschappelijke organisaties in de ontvangende landen actiever betrokken zouden moeten worden bij de ontwikkeling en het opstarten van projecten, wijst erop dat toekomstige IPA-programma's iets zouden moeten doen aan de systematische afhankelijkheid van donoren van de maatschappelijke organisaties, om te vermijden dat deze „op aanvraag” bestaan, en tevens aandacht zouden moeten besteden aan de ontwikkeling van een aantal van de maatschappelijke organisaties langs etno-politieke conflictgrenzen, in het bijzonder in Bosnië en Herzegovina, de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië en Kosovo (17); verwacht dat de nieuwe faciliteit voor het maatschappelijk middenveld vele van de problemen in verband met de diversiteit, complexiteit en versplintering van EU-programma's zal oplossen;

16.

benadrukt dat voortdurende ondersteuning van maatschappelijke organisaties in kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten noodzakelijk is om tussen hen een concurrerende omgeving tot stand te brengen en om hun inspanningen voor een resultaat-gerichte IPA-uitvoering en actieve betrokkenheid bij projectbeheer een duurzaam karakter te geven;

17.

merkt op dat via het IPA gefinancierde projecten en activiteiten slecht scoren wat betreft zichtbaarheid van de EU „ter plaatse” en geen „bottom-up” legitimiteit voor verdere toenadering tot de EU tot stand hebben gebracht;

18.

is van mening dat onderwijs en werkgelegenheid voor jongeren als noodzakelijke voorwaarden voor stabiliteit en ontwikkeling op lange termijn niet adequaat aan bod zijn gekomen; benadrukt de noodzaak van de strijd tegen werkloosheid, in het bijzonder jeugdwerkloosheid en langdurige werkloosheid, als uiterst belangrijke transversale kwestie; stelt in dit opzicht voor dat de Commissie de mogelijkheid nagaat om een beter gebruik te maken van de door het IPA geboden flexibiliteit, zodat, in voorkomend geval, maatregelen in verband met afdeling III tot en met V via de eerste twee afdelingen kunnen worden gefinancierd;

19.

merkt op dat de omvang van regionale financiële steun op basis van het IPA relatief klein is (ongeveer 10 % van het totale IPA), temeer daar deze elf voor steun in aanmerking komende themagebieden – van onderwijs en jeugd tot nucleaire veiligheid – in zes landen omvat;

20.

acht het zorgwekkend dat in 2007 de totale IPA-toewijzingen voor afdeling II slechts 38 800 000 EUR bedroegen op een totaal van 497 200 000 EUR (m.a.w. minder dan 8 %); wijst erop dat dit in tegenspraak is met de verklaring van de Commissie dat grensoverschrijdende samenwerking verzoening en goede betrekkingen met de buurlanden bevordert en met name relevant is in een regio die een recente geschiedenis van conflicten kent; betreurt dat effectieve samenwerking in de praktijk bemoeilijkt is door een aantal factoren, waaronder niet op elkaar afgestemde structuren en procedures tussen sommige partnerlanden, maar ook politieke problemen; roept de ontvangende landen en de Commissie op in het kader van deze afdeling voort te bouwen op bestaande samenwerking en nieuwe samenwerkingsverbanden te ontwikkelen, overeenkomstig de doelstelling om betrekkingen van goed nabuurschap te stimuleren en economische integratie te bevorderen, in het bijzonder op het vlak van milieu, natuurlijk en cultureel erfgoed, en de bestrijding van corruptie en georganiseerde misdaad;

21.

acht het voorts zorgwekkend dat in 2007 geen enkel door de ontvangende landen ingediend IPA-programma rechtstreeks betrekking had op de rechten van vrouwen en gendergelijkheid, hoewel gendervraagstukken zowel in voortgangsverslagen als in indicatieve meerjarenplannen als een belangrijke uitdaging zijn aangemerkt; herhaalt zijn oproep aan de Commissie om pretoetredingssteun te verstrekken ter versterking van de rechten van vrouwen in de Balkan, in het bijzonder via NGO's van vrouwen en vrouwenorganisaties; verzoekt de Commissie dienovereenkomstig pretoetredingssteun te reserveren om genderbudgettering in het pretoetredingsbeleid te bevorderen en de ontvangende landen aan te moedigen relevante projectvoorstellen in te dienen;

22.

benadrukt de noodzaak om steeds meer non-gouvernementele organisaties te betrekken bij de opzet en uitvoering van door het IPA gefinancierde projecten om ervoor te zorgen dat de IPA-steun tegemoetkomt aan reële behoeften en verwachtingen, om een bijdrage te leveren aan het vergroten van de zichtbaarheid van IPA-projecten en om in de begunstigde landen de ontwikkeling te bevorderen van een levendig en proactief maatschappelijk middenveld;

23.

vraagt de Europese Rekenkamer om eind 2010 een speciaal tussentijds evaluatieverslag inzake de uitvoering van het IPA voor te leggen;

24.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de Europese Rekenkamer, alsmede aan de regeringen, parlementen en nationale controle-instanties van de lidstaten die voor het instrument voor pretoetredingssteun in aanmerking komen.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/7

A.

overwegende dat conform de beginselen van subsidiariteit en proportionaliteit de invoering van een communautair instrument op het gebied van justitiële samenwerking in burgerlijke zaken met grensoverschrijdende implicaties alleen in overweging kan worden genomen indien kan worden aangetoond dat het op nationaal niveau onmogelijk is een obstakel weg te nemen dat de totstandbrenging of de werking van de interne markt verhindert,

B.

overwegende dat de late betaling en de niet-betaling van schulden de belangen van ondernemingen en consumenten schaden, met name wanneer de schuldeiser en de tenuitvoerleggingsautoriteiten geen gegevens hebben over de verblijfplaats of het vermogen van de schuldenaar; overwegende dat dit probleem nog wordt verscherpt door het huidige economische klimaat, waarin cashflow essentieel is voor het overleven van ondernemingen,

C.

overwegende dat de problemen bij de grensoverschrijdende invordering van schuldvorderingen een ernstige belemmering kunnen vormen voor het vrije verkeer van betalingsopdrachten binnen de EU en de toegang tot de rechter kunnen belemmeren; overwegende dat, als rechterlijke uitspraken niet ten uitvoer kunnen worden gelegd, bovendien de rechtsbedeling wordt ondermijnd en de normen van moreel gedrag in handelszaken op de helling komen te staan,

D.

overwegende dat schuldvorderingen in het algemeen een groot probleem zijn, dat nog erger wordt als de vorderingen een grensoverschrijdend karakter hebben, met name voor kleine ondernemingen, die geen gespecialiseerde advocaten of speciaal hiervoor bedoelde schuldinvorderingsafdelingen ter beschikking hebben en die vaak in de weinig benijdenswaardige positie terechtkomen dat zij personeel, schaarse financiële middelen en vooral tijd voor dit probleem moeten inzetten, in plaats van voor productieve activiteiten,

E.

overwegende dat er aanwijzingen zijn dat de richtlijn betalingsachterstand (3) onvoldoende wordt nageleefd of onvoldoende bekend is; overwegende dat als deze richtlijn nu zou worden bijgewerkt en op de juiste wijze ten uitvoer zou worden gelegd, zij een aanmerkelijke invloed zou kunnen hebben op de terugdringing van late betalingen of niet-betalingen,

F.

overwegende dat er enorme verschillen bestaan in de diverse systemen van het nationale contract- en insolventierecht met betrekking tot de manier waarop schuldeisers contractueel de terugbetaling van schulden zeker kunnen stellen, in het bijzonder door het gebruik van clausules met betrekking tot het voorbehoud van eigendomsrecht of andere vergelijkbare mechanismen, die soms echter juist vanwege die verschillen worden ontdoken,

G.

overwegende dat de vaststelling van Gemeenschapswetgeving over de efficiënte tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen alle schuldenaars moet aangaan zonder a priori enig onderscheid te maken tussen schuldenaars te goeder trouw en schuldenaars te kwader trouw,

H.

overwegende dat ontwijking van betalingen, late betaling en niet-betaling van schulden vaker voorkomen als partijen onvoldoende aandacht besteden aan de precontractuele en contractuele afspraken; overwegende dat er meer nadruk moet worden gelegd op het zakelijk bewustzijn en de mogelijke aanwending van de in Europa gebruikelijke optionele clausules onder het gemeenschappelijk referentiekader (CFR), waardoor partijen aan het begin van hun zakelijke relatie beter over deze zaken zouden nadenken,

I.

overwegende dat het Parlement erop is gewezen dat er mogelijk een serieus probleem bestaat wat betreft grensoverschrijdende gevallen van onwillige schuldenaars, dat wil zeggen personen die hun schulden kunnen betalen of hun financiële verplichtingen kunnen nakomen maar dit niet doen, of personen ten aanzien waarvan het risico bestaat dat zij hun schulden niet zullen betalen, zelfs indien tegen hen een rechterlijk vonnis is uitgesproken; overwegende dat blijkt dat deze personen vaak aanzienlijke activa bezitten in verschillende entiteiten, bij verschillende gevolmachtigden en in verschillende trusts en dat geen geslaagde tenuitvoerlegging mogelijk is zonder de benodigde informatie; overwegende dat het vaak noodzakelijk is deze informatie te verkrijgen zonder dat de onwillige schuldenaar, die vaak de mogelijkheid heeft activa op korte termijn te verplaatsen naar een ander rechtsgebied, wordt gealarmeerd,

J.

overwegende dat het Parlement er voorts van op de hoogte is gebracht dat sommige soevereine staten scheidsrechterlijke uitspraken of uitspraken van rechtbanken van een ander land niet uitvoeren, met als gevolg dat „aasgierfondsen” („vulture funds”) zijn ontstaan die deze buitenlandse schuld tegen een veel lagere prijs opkopen en vervolgens proberen winst te maken met de tenuitvoerlegging; overwegende dat kan worden geargumenteerd dat het beter en eerlijker zou zijn de oorspronkelijke schuldeisers de middelen te geven om zelf verhaal te halen,

K.

overwegende dat wordt betoogd dat er weinig landen zijn die helemaal geen activa hebben buiten hun eigen grenzen en dat, als de schuldeiser er niet kan op rekenen tenuitvoerlegging te verkrijgen in zijn lidstaat (alleen) of in het land in kwestie, effectief redres alleen mogelijk is via buitenlandse rechtbanken, met name de rechtbanken van andere EU-lidstaten,

L.

overwegende dat elke lidstaat op grond van de Brussel I-verordening (4) zijn eigen voorlopige maatregelen heeft, die zijn vormgegeven naar en worden beheerst door zijn nationale recht, en dat overeenkomstig genoemde verordening voor ex parte-bevelen geen wederzijdse erkenning en tenuitvoerlegging geldt, terwijl aan inter partes-bevelen gevolg wordt gegeven door een ontvangende rechtbank, via het meest equivalente herstel dat van die rechtbank kan worden verkregen,

M.

overwegende dat voorlopige maatregelen bestaan uit: (i) bevelen tot vrijgave van informatie over activa waarop maatregelen tot tenuitvoerlegging van een uitspraak kunnen worden toegepast en (ii) bevelen tot beslaglegging op activa in afwachting van de tenuitvoerlegging, en (iii) kunnen ook de vorm aannemen van een voorlopige betalingsopdracht, waarbij de schuldeiser direct wordt betaald in afwachting van de beslechting van het onderliggende geschil,

N.

overwegende dat voor de toekenning van voorlopige maatregelen voorwaarden moeten gelden die vergelijkbaar zijn met de door het Hof van Justitie toegepaste voorwaarden, namelijk dat de schuldeiser de rechter ervan moet overtuigen dat hij een gerechtvaardigde aanspraak ten gronde heeft (een afdwingbaar recht in de vorm van een rechterlijk bevel of authentiek document, of het bewijs dat sprake is van een geval van fumus boni juris),en de urgentie moet kunnen aantonen (het reële risico dat de tenuitvoerlegging kan worden gefrustreerd indien de maatregel niet wordt toegekend (periculum in mora)), en overwegende dat de toekenning van dergelijke maatregelen afhankelijk moet worden gesteld van het stellen van zekerheid,

O.

overwegende dat in zaken op kleine schaal, met name in gevallen waarin de gerechtskosten anders prohibitief zouden kunnen zijn, recht dat te lang uitblijft, onrecht is, en dat in zaken op grotere schaal het gebrek aan informatie over activa de grootste belemmering kan blijken te zijn; overwegende dat daarom een beroep op bevelen tot voorlopige maatregelen een geschikte oplossing kan vormen in beide soorten gevallen,

P.

overwegende dat elke communautaire actie om informatie beschikbaar te stellen ook moet worden bezien in het kader van dit soorten zaken, waar een gebrek aan informatie ernstig onrecht veroorzaakt; overwegende dat, tenzij de schuldeiser kan beschikken over informatie over de activa van een schuldenaar (en a fortiori een onwillige schuldenaar) die via de tenuitvoerlegging van een rechterlijke uitspraak in beslag kunnen worden genomen, de schuldeiser de tenuitvoerlegging van de uitspraak niet zal kunnen afdwingen,

Q.

overwegende dat dit probleem in de praktijk niet beperkt is tot gevallen waar er al een uitspraak is die niet is uitgevoerd: het kan ook ontstaan vóór eisers hun vordering instellen,

R.

overwegende evenwel dat het van essentieel belang is dat de voorgestelde maatregelen proportioneel zijn; tevens overwegende dat deze maatregelen niet louter een herhaling mogen vormen van wat al kan worden bovendien bereikt via de bestaande nationale maatregelen en dat zij beperkt moeten blijven tot grensoverschrijdende vorderingen, waarbij een onnodige en niet-passende harmonisatie moet worden voorkomen,

S.

overwegende dat enige bezorgdheid is gerezen over het feit dat sommige naar voren gebrachte ideeën over de effectieve tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen in de Europese Unie door middel van de transparantie van het vermogen van schuldenaars een schending kunnen inhouden van grondrechten, inclusief het recht op een persoonlijke levenssfeer (gegevensbescherming), procedurele waarborgen kunnen ondermijnen en strijdig kunnen zijn met de constitutionele traditie van vele lidstaten,

T.

overwegende dat de voorstellen die worden ingediend kostenefficiënt moeten zijn en geïntegreerd moeten zijn in andere communautaire beleidsterreinen, om een onnodige overlapping van inspanningen te voorkomen,

1.

verwelkomt het bovenvermelde Groenboek van de Commissie van 6 maart 2008, omdat het een bijdrage levert tot de Strategie van Lissabon;

2.

verklaart dat het gebrek aan transparantie van de informatie die nodig is om de schuldenaar te dwingen zijn verplichtingen na te komen, in strijd is met de gemeenschappelijke beginselen van goede trouw en geldelijke aansprakelijkheid; verklaart dat een gebrek aan kennis van de nationale wetgevingen inzake tenuitvoerleggingsmethoden of de gebrekkige doelmatigheid tot vertraging leiden van de verwezenlijking van een eengemaakte interne markt en onnodige kosten met zich meebrengen;

3.

wijst erop dat late betaling, niet-betaling en de moeilijkheid om schuldvorderingen te innen de belangen van ondernemingen en consumenten schaden, het vertrouwen in de interne markt doen afnemen en de justitiële actie ondermijnen;

4.

is voorstander van een geïntegreerde en efficiënte strategie volgens de beginselen van „beter wetgeven”, en is van mening dat het te bereiken doel moet zijn de betaling van schuldvorderingen, waarbij non-discriminatie, de bescherming van gevoelige gegevens en wettelijke garanties worden gewaarborgd door middel van evenredige maatregelen, die zorgen voor de noodzakelijke transparantie en de informatie- en beheerskosten aanzienlijk verminderen;

5.

beklemtoont dat de schuldeiser, behalve tot de openbaar beschikbare informatie, onder toezicht of met bijstand van een bevoegde autoriteit toegang moet krijgen tot de gegevens die noodzakelijk zijn om de tenuitvoerleggingsprocedure te starten en de schulden ingelost te krijgen via procedures die in de hele interne markt gemakkelijk uitvoerbaar zijn;

6.

is het er met de Commissie over eens dat de grensoverschrijdende invordering van schuldvorderingen via de tenuitvoerlegging van rechterlijke uitspraken een groot probleem in de interne markt is, maar is van mening dat de oplossingen die de Commissie voorstelt verder dienen te worden uitgewerkt, teneinde het moeilijkste probleem, dat van onwillige schuldenaars, adequaat te kunnen aanpakken;

7.

wijst erop dat de opstelling en bijwerking van een dergelijke handleiding veel werk en geld kan kosten en dat individuele personen die redres proberen te verkrijgen het wellicht gemakkelijker zullen hebben indien ze maar met één enkel systeem worden geconfronteerd, en dat in de meeste gevallen schuldeisers advies zullen willen inwinnen van advocaten binnen de relevante buitenlandse jurisdictie; is niettemin van oordeel dat een gestroomlijnde versie nuttig kan zijn bij gebreke van een werkbaar grensoverschrijdend systeem;

8.

is ervan overtuigd dat de publicatie van nationale registers van buitenlandse advocaten die hun rechten op grond van de interne markt, overeenkomstig Richtlijn 77/249/EEG (5) en Richtlijn 98/5/EG (6) uitoefenen, nuttig zou zijn; wijst erop dat deze nationale registers kunnen worden verbonden met een website van de Commissie en een aanvulling kunnen vormen op de handleiding;

9.

is gekant tegen het verschaffen van ongerechtvaardigde, ongedifferentieerde en willekeurige toegang tot alle soorten gegevens over bevolking, sociale zekerheid en belastingregisters, en is voorstander van een adequaat en proportioneel kader teneinde een effectieve tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen in de Europese Unie te garanderen;

10.

stelt dat toegang tot bevolkingsregisters (waar deze bestaan) nuttig kan zijn voor de opsporing van ongelukkige individuen die onderhoudsgeld of persoonlijke leningen niet betalen, en om misbruiken te voorkomen;

11.

erkent dat verbeterde toegang tot socialezekerheids- en belastingregisters in sommige jurisdicties een succesvolle innovatie is gebleken, maar onderstreept dat tevensdient te worden toegezien op de naleving van de regels inzake gegevensbescherming en vertrouwelijkheid; wijst erop dat dit een gevoelige materie is bij het publiek; merkt voorts op dat er juridische problemen kunnen zijn ten aanzien van het gebruik van informatie voor een ander doel dan dat waarvoor deze oorspronkelijk is verzameld;

12.

merkt bovendien op dat belastingaangiften en socialezekerheidsgegevens in vele lidstaten vertrouwelijk zijn en dat het idee van een register, met alle daaraan verbonden risico's van gegevens die verloren gaan, daar niet goed zou worden onthaald en zou worden beschouwd als misbruik van de uitvoerende macht;

13.

is van mening dat indien het voorstel disproportioneel is ten aanzien van het beoogde doel, het kan leiden tot misbruik en een schending van het recht op een persoonlijke levenssfeer kan vormen;

14.

is van mening dat het idee van intensievere samenwerking tussen openbare tenuitvoerleggingsinstanties de moeite van verder onderzoek waard kan zijn, maar wijst erop dat deze instanties niet in alle lidstaten bestaan;

15.

is van mening dat een verklaring van de schuldenaar een nuttig onderdeel van de procedure voor de tenuitvoerlegging van een uitspraak kan zijn, als er straffen op grond van de nationale wet aan kunnen worden gekoppeld;

16.

is van mening dat communautair optreden op dit gebied niet nodig, is zolang niet is bewezen dat de bestaande instrumenten van de lidstaten niet doeltreffend zijn;

17.

stelt voor dat het idee wordt onderzocht een vorm van communautaire voorlopige maatregel in te voeren bovenop die van de nationale rechtbanken; is van mening dat deze maatregel de vorm zou kunnen aannemen van een eenvoudige, soepele procedure die ten uitvoer kan worden gelegd in de hele EU, zodat vertraging en onnodige kosten worden voorkomen; is van mening dat zulks ook effectief en eerlijk zou zijn voor de partijen die niet bij de zaak zijn betrokken;

18.

stelt voor om een dergelijke maatregel ook toe te passen op arbitragevorderingen en hiermee tevens rekening te houden in het kader van de komende herziening van de Brussel I-verordening;

19.

verzoekt de Commissie deze kwestie als een prioriteit te behandelen en (a) een gedetailleerde evaluatie van het probleem, (b) een studie naar de haalbaarheid van mogelijke communautaire instrumenten en (c) een effectbeoordeling van mogelijke gemeenschapsrechtelijke maatregelen beperkt tot grensoverschrijdende aspecten, te verrichten; is van oordeel dat de studie van de Commissie er tevens op gericht moet zijn de adequate rechtsgrondslag voor een eventueel communautair instrument, dat beperkt moet blijven tot grensoverschrijdende zaken en de toepassing van louter nationale maatregelen op dit gebied niet in de weg mag staan, te bepalen en genoegzaam te motiveren;

20.

dringt er bij de Commissie op aan precontractuele en contractuele maatregelen te overwegen die kunnen worden gekoppeld aan de ontwikkeling van het gemeenschappelijk referentiekader en alle andere optionele instrumenten die hieruit voortvloeien, zodat partijen die Europese grensoverschrijdende contracten aangaan zich bij het afsluiten van het contract al bezinnen op late betalingen of niet-betalingen;

21.

ziet uit naar de herziening van de richtlijn betalingsachterstand en verzoekt de Commissie dringend om hier zo snel mogelijk een aanvang mee te maken, gezien het huidige economische klimaat;

22.

stelt voor een studie uit te voeren over de verschillende nationale wettelijke benaderingswijzen van voorbehoud van eigendomsrecht en andere vergelijkbare mechanismen, met de bedoeling wederzijdse erkenning te garanderen;

23.

pleit ervoor dat een partij die eigendomsrechten heeft verworven die in een rechterlijke beslissing zijn erkend, in staat moet zijn om die rechten onder dezelfde voorwaarden geldend te maken als de overdrager;

24.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de parlementen van de lidstaten.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/12

A.

onder erkenning van het belang van de verzoekschriftenprocedure en de specifieke kenmerken ervan, waardoor de bevoegde commissie in staat gesteld wordt naar oplossingen en verklaringen te zoeken ten behoeve van EU-burgers die een verzoekschrift aan het Parlement richten,

B.

gezien het toenemende aantal EU-burgers dat een verzoekschrift aan het Parlement richt en gezien de pogingen van de Commissie verzoekschriften om haar procedures te stroomlijnen en aldus de burgers die een beroep op haar doen, beter van dienst te kunnen zijn,

C.

overwegende dat verscheidene aanbevelingen, opgenomen in het Jaarverslag 2007, nog niet door de autoriteiten van het Parlement zijn uitgevoerd, met name het verzoek van de Commissie verzoekschriften om de administratieve middelen, ook op het gebied van taalkundige en juridische deskundigheid, spoedig te versterken, teneinde de capaciteiten van het Parlement voor het uitvoeren van onafhankelijke onderzoeken in verband met aan het Parlement gerichte verzoekschriften uit te breiden en zoals bijvoorbeeld de aanbevolen nauwere samenwerking met SOLVIT op het gebied van verzoekschriften en klachten betreffende de interne markt, en de aanbevolen oprichting van een gemeenschappelijk EU-portaal voor Europese burgers,

D.

in aanmerking nemende dat burgers, ondanks de aanzienlijke vooruitgang bij de ontwikkeling van de structuren en het beleid van de Unie in die periode, nog steeds rechtstreeks te maken hebben met vele tekortkomingen bij de tenuitvoerlegging van het beleid en de programma's van de Unie, omdat zij daar rechtstreeks de nadelige gevolgen van ondervinden en overwegende dat er vele verzoekschriften aan gewijd worden,

E.

overwegende dat de verankering van het „burgerinitiatief” in het Verdrag van Lissabon zal leiden tot een nog sterkere deelneming van de burgers aan de activiteiten en het werk van de Europese Unie,

F.

in overweging nemende dat het Parlement daarom de verantwoordelijkheid heeft ervoor te zorgen dat afzonderlijke lidstaten het Gemeenschapsrecht beter toepassen, in het belang van de burgers en ingezetenen van de EU, en dus met de lidstaten samenwerken om dit doel te bereiken,

G.

overwegende echter dat vele lidstaten zich nog steeds verzetten tegen actieve samenwerking met de bevoegde commissie, met name door vergaderingen van de commissie niet bij te wonen, en overwegende dat hieruit een gebrek aan loyale samenwerking met die instelling blijkt,

H.

overwegende dat het niet actief en bijtijds meewerken aan het werk van de bevoegde commissie in het belang van de juiste uitvoering van het Gemeenschapsrecht, twijfels oproept over de wens en de intentie van de betrokken lidstaten het beleid en de doelstellingen van de EU op de juiste wijze uit te voeren en daardoor de overheden blootstelt aan maatregelen in de vorm van sancties en straffen die op grond van de Verdragen ter beschikking staan, alsmede aan openbare kritiek,

I.

echter erkennende dat vele lidstaten een bevredigend niveau van samenwerking laten zien en er samen met het Parlement aan werken om tegemoet te komen aan de bezorgdheid van de burgers, die naar voren komt in de verzoekschriftenprocedures,

J.

onder erkenning van de constructieve bijdrage die geleverd wordt door de diensten van de Commissie, die geregeld, op verzoek van de bevoegde commissie, een voorafgaande beoordeling maakt van vele verzoekschriften die werden ontvangen,

K.

overwegende dat deze samenwerking verder kan en moet worden vergroot, met name in naar behoren gemotiveerde gevallen met betrekking tot procedures op basis van de artikelen 226 en 228 van het EG-Verdrag,

L.

overwegende dat het Parlement van mening is dat het legitiem zou zijn als het gebruik zou maken van de bevoegdheden als bedoeld in artikel 230 van het EG-Verdrag, indien dit noodzakelijk mocht blijken om een eind te maken aan een ernstige inbreuk op de Gemeenschapswetgeving die aan het licht is gekomen in de loop van een onderzoek in verband met een verzoekschrift, en waarover, ondanks bemiddelingspogingen, een verschil van mening blijft bestaan tussen het Parlement en de Commissie met betrekking tot de vraag welke maatregelen volgens de Gemeenschapswetgeving moeten worden getroffen om in het geval in kwestie de rechten van burgers te beschermen,

M.

overwegende dat de inbreukprocedure niet voorziet in een rechtsmiddel voor indieners van verzoekschriften, ook niet wanneer een lidstaat door het Hof van Justitie verplicht wordt zijn wetgeving te wijzigen teneinde deze in overeenstemming te brengen met EU-wetgeving,

N.

overwegende dat de onmogelijkheid rechtstreeks een buitengerechtelijke voorziening te bieden aan EU-burgers die slachtoffer zijn of zijn geworden van de onjuiste toepassing van EU-wetgeving, een fundamenteel onrecht betekent waar de EU-instellingen, vooral het Europees Parlement, verdere aandacht aan moeten besteden,

O.

overwegende dat het Parlement overeenkomstig artikel 230 van het EG-Verdrag onder dezelfde voorwaarden als de Raad en de Commissie een beroep kan instellen bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen en overwegende dat het Parlement krachtens artikel 201 van dit Verdrag bevoegd is om de activiteiten van de Commissie te controleren en daarmee over de nodige juridische en politieke instrumenten beschikt om effectiever te reageren op legitieme zorgen van burgers,

P.

overwegende dat het Parlement zijn eigen procedures zou moeten herzien om rechtszaken, met name uit hoofde van artikel 121 van zijn Reglement, bij het Hof van Justitie mogelijk te maken wanneer de rechten van indieners van verzoekschriften op het spel staan,

Q.

overwegende dat erop moet worden gelet dat de Unie overeenkomstig artikel 6 van het EU-Verdrag is gegrondvest op de beginselen van vrijheid, democratie, eerbiediging van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, en van de rechtsstaat, en dat deze beginselen ook een fundamenteel onderdeel vormen van de criteria van Kopenhagen voor toetreding tot de EU, en overwegende dat in artikel 7 van het EU-Verdrag specifieke procedures zijn vastgesteld die kunnen worden ingeleid in het geval van ernstige en aanhoudende inbreuken op de genoemde beginselen of in het geval van een duidelijk gevaar van een dergelijke schending,

R.

onder verwijzing naar de ontwerpresoluties die aan de plenaire vergadering zijn voorgelegd in 2008 en die met een overweldigende meerderheid van de leden zijn aangenomen, krachtens artikel 192, lid 1 van het Reglement, op basis van ontvangen verzoekschriften over het effect van de Nord Stream-gasleiding onder de Oostzee en over bedrijven die misleidende gegevensbankdiensten aanbieden,

S.

overwegende dat de toenemende bezorgdheid over de zekerheid van de energievoorziening tot projecten heeft geleid voor de aanleg van pijpleidingen voor aardgas en vloeibaar aardgas die, met name wanneer zij er zonder behoorlijke evaluatie van risico's en alternatieven doorheen worden gejaagd, bij indieners van verzoekschriften aanleiding geven tot de bezorgdheid, omdat zij vrezen dat in onvoldoende mate rekening wordt gehouden met potentiële risico's voor het milieu, de menselijke gezondheid en de veiligheid, met name met betrekking tot projecten in de Oostzee, in Wales en in Ierland,

T.

overwegende dat uit een bestudering van verzoekschriften duidelijk naar voren komt dat in de lijst van projecten in de bijlagen bij Richtlijn 85/337/EEG van de Raad van 27 juni 1985 betreffende de milieueffectbeoordeling van bepaalde openbare en particuliere projecten (1), zoals gewijzigd, een aantal belangrijke installaties en activiteiten ontbreekt die sinds de laatste wijzigingen van de bijlagen zijn ontwikkeld, zoals hervergassingsinstallaties en biodieselfabrieken,

U.

overwegende dat de vele verzoekschriften met betrekking tot het Natura 2000-netwerk aantonen dat het tegengaan van het verlies aan biodiversiteit nog steeds een grote uitdaging voor de Unie vormt en dat de Habitatrichtlijn (2) en de Vogelrichtlijn (3) onmisbare basisinstrumenten zijn voor de verwezenlijking van de doelstelling van de EU om de afname van de biodiversiteit vóór 2010 een halt toe te roepen,

V.

overwegende dat uit de bestudering van verzoekschriften ook naar voren komt dat het gebrek aan toereikende zoetwaterbronnen dikwijls wordt verergerd door andere factoren, zoals een groeiende vraag naar water vanwege excessieve ruimtelijke en recreatieprojecten, slecht onderhoud van infrastructuur en onvoldoende lekkagepreventie, grootschalig waterverbruik door de intensieve landbouw en een prijsbeleid dat geen prikkels biedt voor duurzaam watergebruik,

W.

gezien de aanbevelingen van de Commissie verzoekschriften na een bezoek aan Fos-sur-Mer, Cyprus en Roemenië,

X.

gezien de door de Commissie verzoekschriften geuite zorg over bepaalde infrastructurele projecten in het Rilagebergte in Bulgarije, bezocht tijdens een studiereis in 2008,

Y.

overwegende dat mevrouw Ann Abraham, parlementaire ombudsman en ombudsman voor volksgezondheid van het VK, de bevindingen van haar vier jaar durende onderzoek in december 2008 aan de commissie heeft voorgesteld, en overwegende dat de regering van het VK in januari 2009 hierop geantwoord heeft door mogelijke ex gratia betalingen aan de onevenredig benadeelden voor te stellen maar dat dit niet kan beschouwd worden als een gepaste schadeloosstelling van vele van de slachtoffers,

Z.

gezien de goede en constructieve samenwerking met de Europese Ombudsman in 2008, de steun van de Commissie verzoekschriften voor zijn aanbevelingen zoals vervat in zijn Jaarverslag 2007 en zijn speciale verslagen naar aanleiding van de klachten 1487/2005/GG en 3453/2005/GG over respectievelijk het gebruik van talen door de Raad en de toepassing van de inbreukprocedure door de Commissie, en instemmende met de wijzigingen in zijn statuut, die door het Parlement zijn goedgekeurd,

AA.

overwegende dat de Commissie verzoekschriften in 2008 1 884 verzoekschriften heeft ontvangen, waarvan er 821 niet-ontvankelijk zijn verklaard en 1 065 ontvankelijk zijn verklaard en zijn afgesloten in het licht van eerder genomen besluiten, en overwegende dat het aantal verzoekschriften dat niet aan de voorwaarden van artikel 191, lid 1 van het Reglement voldoet, sinds het begin van 2007 sterk is toegenomen,

1.

waardeert de betrokkenheid en de bijdrage van indieners van verzoekschriften bij iedere vergadering van de Commissie verzoekschriften, waardoor een rechtstreekse en open dialoog met afgevaardigden van het Europees Parlement mogelijk is, en blijft individuele burgers en verenigingen in de EU aanmoedigen onderwerpen aan te dragen die te maken hebben met het werkgebied van de Europese Unie en die hen rechtstreeks aangaan, en is van mening dat het Parlement, als instelling, daardoor een belangrijke rol kan spelen bij de controle op de tenuitvoerlegging van de Gemeenschapswetgeving door de lidstaten en in staat is de tenuitvoerlegging van de Gemeenschapswetgeving in de lidstaten te controleren en de grondrechten van alle EU-burgers beter te beschermen en te bevorderen, zoals verwoord in het EU-Verdrag;

2.

dringt er bij de nationale en regionale parlementen als vertegenwoordigers van de EU-burgers op aan waakzaam te blijven waar het gaat om de manier waarop lidstaten de Verdragen en EU-wetgeving toepassen, met name op het gebied van het milieu, sociale rechten en arbeidsrechten, het vrije verkeer van personen, goederen en diensten, financiële diensten, de grondrechten van burgers – inclusief het recht op wettig verkregen eigendom –, erkenning van beroepkwalificaties en iedere vorm van discriminatie, en doet een oproep aan de Europese instellingen om doeltreffend met de burgers te communiceren opdat zij hun rechten en de plichten van nationale en lokale instanties kennen;

3.

beklemtoont dat het Parlement, overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel, verzoekschriften waarmee gepoogd wordt beroep in te stellen tegen besluiten van bevoegde overheden of rechterlijke organen van lidstaten, niet als ontvankelijk kan beschouwen en dat de burgers hierover op een duidelijke en begrijpelijke manier worden ingelicht; benadrukt bovendien dat klachten aan de voorwaarden van artikel 192, lid 1 van het Reglement van het Parlement moeten voldoen om als verzoekschriften te kunnen worden geregistreerd;

4.

verlangt dat de in het Jaarverslag 2007 vervatte aanbevelingen die nog niet ten uitvoer zijn gelegd, binnen een redelijke termijn worden geïmplementeerd;

5.

doet een beroep op de Commissie, op alle lidstaten en de nationale, regionale en lokale instellingen en de Permanente Vertegenwoordigingen daarvan om volledig, op loyale en constructieve wijze, samen te werken met de bevoegde commissie van het Europees Parlement bij het onderzoek naar in verzoekschriften vervatte aanklachten of voorstellen, teneinde oplossingen te vinden voor problemen die in de verzoekschriftenprocedure naar voren zijn gebracht;

6.

verzoekt de verantwoordelijke organen in het Europees Parlement, de Commissie en de Raad een volledige toetsing uit te voeren van mogelijke herstelprocedures voor EU-burgers en doet het verzoek om te onderhandelen over een nieuw interinstitutioneel akkoord met grotere bevoegdheden voor onderzoekscommissies, om de rechten van EU-burgers verder te versterken;

7.

is van mening dat een dergelijke toetsing een uiteindelijke tenuitvoerlegging van het Verdrag van Lissabon zou aanvullen door te voorzien in extra waarborgen, gebaseerd op de aangegeven rechten en plichten van EU-burgers en -instellingen;

8.

herinnert eraan dat het Parlement in zijn resolutie van 20 april 2004 over de mededeling van de Commissie over artikel 7 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (4) heeft benadrukt dat het Parlement als rechtstreeks gekozen vertegenwoordiging van de Europese burgers een speciale verantwoordelijkheid heeft voor de eerbiediging en bevordering van de waarden waarop de Unie is gegrondvest, en bij de verdediging van de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten, en dat het Parlement zich op het standpunt stelde „dat het niet behandelen van de eventuele noodzaak van sancties de indruk moet wekken dat de Unie niet bereid of in staat is om alle haar ter beschikking staande middelen ter bescherming van deze waarden aan te wenden”;

9.

doet opnieuw een beroep op de Commissie ervoor te zorgen dat de verzoekschriftenprocedure een grotere erkenning en nadruk ten deel valt, met name met betrekking tot de tenuitvoerlegging van de inbreukprocedures en het vereiste de Commissie verzoekschriften rechtstreeks en officieel mee te delen wanneer er een besluit wordt genomen een rechtsvordering in te stellen – krachtens artikel 226 en/of 228 – die betrekking heeft op de in de afzonderlijke verzoekschriften naar voren gebrachte onderwerpen;

10.

herinnert eraan dat het Parlement van oordeel was dat aantijgingen met betrekking tot ernstige schendingen van het Gemeenschapsrecht die de Commissie verzoekschriften na bestudering van de verzoekschriften gegrond acht maar die de betrokken lidstaat weigert toe te geven en die op nationaal niveau tot precedentvorming zouden kunnen leiden, uiteindelijk door het Hof van Justitie onderzocht dienen te worden, teneinde voor consistentie en samenhang in het Gemeenschapsrecht te zorgen en de realiteit van de interne markt te waarborgen (5);

11.

beseft dat inbreukprocedures, zelfs indien zij goed aflopen, de afzonderlijke indieners van verzoekschriften misschien geen onmiddellijk herstel kunnen bieden voor de door hen aan de orde gestelde vraagstukken en dat daardoor het vertrouwen van de burgers in het vermogen van de Europese instellingen om aan hun verwachtingen te voldoen, wordt aangetast;

12.

stelt zich op het standpunt dat er duidelijke aanwijzingen zijn dat de doelstelling om de afname van biodiversiteit in de EU vóór 2010 een halt toe te roepen niet kan worden bereikt en dat daarom dringend actie moet worden ondernomen om de tenuitvoerlegging van de Habitatrichtlijn en de Vogelrichtlijn doeltreffender te maken en verzoekt de Commissie er alles aan te doen dat de richtlijnen door de lidstaten worden toegepast op een wijze die met die doelstelling strookt;

13.

verzoekt de Commissie, in samenwerking met het Parlement, de lidstaten van het belang van een vooruitdenkend beleid te overtuigen – met name wat betreft de verstrekking van vergunningen voor ruimtelijke projecten – om zodoende bij te dragen tot het voorkomen van mogelijke inbreuken op bepalingen van het Gemeenschapsrecht die reeds zijn goedgekeurd, maar nog niet van kracht zijn;

14.

erkent dat soms geen oplossingen voor de klachten van de indieners van verzoekschriften kunnen worden gevonden als gevolg van tekortkomingen in de desbetreffende Gemeenschapswetgeving;

15.

is bezorgd over het grote aantal bij deze commissie ingediende verzoekschriften waarin ingezetenen die geen staatsburgers van Letland zijn om stemrecht bij lokale verkiezingen vragen; herinnert eraan dat de Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties, de VN-Commissie voor de uitbanning van rassendiscriminatie, de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa, het Congres van plaatselijke en regionale autoriteiten van de Raad van Europa, de commissaris voor de mensenrechten van de Raad van Europa, de Europese Commissie tegen Racisme en Intolerantie en de Parlementaire Vergadering van de Organisatie voor veiligheid en samenwerking in Europa erop hebben aangedrongen dat ook niet-staatsburgers aan plaatselijke verkiezingen kunnen deelnemen; verzoekt de Europese Commissie met klem de normalisering van de status van niet-Letse staatsburgers, van wie velen in Letland zijn geboren, te bevorderen en te controleren;

16.

constateert dat het Parlement van particulieren en verenigingen veel verzoekschriften ontvangt over problemen waarbij in veel gevallen geen sprake is van schending van het communautair recht; deze zouden dan ook moeten worden opgelost middels uitputting van de rechtsmiddelen in de betrokken lidstaat; wijst erop dat, eens alle mogelijke nationale rechtsmiddelen zijn benut, in hoger beroep kan worden gegaan bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens;

17.

merkt op dat de 'één-zetel-petitie' die werd ondersteund door 1,5 miljoen burgers en waarin werd gepleit voor één vergaderplaats van het Europees Parlement, nog niet volledig is afgehandeld; beveelt aan dat de Commissie verzoekschriften deze kwestie tijdens de volgende zittingsperiode met prioriteit in behandeling neemt;

18.

doet derhalve een beroep op de bevoegde wetgevende commissies om aandacht te schenken aan voorstellen of suggesties die in voorkomende gevallen door de Commissie verzoekschriften gedaan worden met betrekking tot de tenuitvoerlegging van specifieke EU-wetgeving door lidstaten, met het oog op een mogelijke herziening of nader onderzoek;

19.

herinnert aan het verzoek van het Parlement aan de Commissie om het toezicht op de tenuitvoerlegging van Richtlijn 2006/114/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 inzake misleidende reclame en vergelijkende reclame (6) te verscherpen waar het gaat om ondernemingen achter bedrijvengidsen en verslag uit te brengen over de haalbaarheid en mogelijke gevolgen van een uitbreiding van het toepassingsgebied van Richtlijn 2005/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 11 mei 2005 betreffende oneerlijke handelspraktijken van ondernemingen jegens consumenten op de interne markt (7), namelijk door de woorden „de consument” te vervangen door de formulering „het doelwit van de praktijk”;

20.

steunt het verzoek van de Ombudsman aan de Raad om het taalaanbod op de internetsites van zijn voorzitterschappen uit te breiden tot de meest gesproken talen van de Europese Unie, teneinde te waarborgen dat burgers een rechtstreekse toegang hebben tot de activiteiten van de Raadsvoorzitterschappen; wijst in dit verband op het feit dat het Franse voorzitterschap zijn officiële website in overeenstemming met de aanbevelingen van de Ombudsman heeft gepubliceerd;

21.

steunt het verzoek dat de Ombudsman in verband met de tenuitvoerlegging van de Arbeidstijdenrichtlijn (8) aan de Commissie heeft gericht om klachten van burgers op het gebied van de discretionaire bevoegdheden van de Commissie inzake het inleiden van inbreukprocedures in overeenstemming met de beginselen van goed bestuur af te handelen;

22.

is verheugd over de constructieve samenwerking tussen de Ombudsman en de EU binnen het daarvoor opgezette institutionele kader; steunt het bij herhaling gehouden pleidooi van de Ombudsman voor een bestuurlijke gedragscode waaraan alle instellingen en organen van de EU gehouden zijn, in overeenstemming met de resolutie van het Parlement van 6 september 2001 over het speciaal verslag van de Europese ombudsman aan het Europees Parlement naar aanleiding van het onderzoek op eigen initiatief naar het bestaan, bij de verschillende instellingen en organen van de Gemeenschappen, van een code van goed administratief gedrag (9); is van mening dat de Ombudsman, de Commissie en het Parlement een gemeenschappelijk EU-portaal dienen te ontwikkelen voor de behandeling van klachten die bij de EU-instellingen worden ingediend;

23.

dringt erop aan dat alle betrokken partijen resolutie 550(1984) van de VN-Veiligheidsraad inzake de kwestie-Cyprus, die in de volledige teruggave van bezittingen aan de rechtmatige eigenaren in Varosha voorziet, ten uitvoer leggen; beveelt aan dat de bevoegde commissie, indien er tegen eind 2008 geen zichtbare resultaten zijn, overweegt om de in verzoekschriften van indieners uit Famagusta aangekaarte kwestie in de plenaire vergadering te brengen;

24.

roept de Roemeense overheid, onder verwijzing naar zijn verklaring van 11 oktober 2007 over de noodzaak van maatregelen tot bescherming van de rooms-katholieke Sint-Jozefkathedraal in Boekarest, een bedreigd historisch bouwwerk (10), op maatregelen te treffen om het cultureel en architectonisch erfgoed van Roemenië in stand te houden en te beschermen in overeenstemming met artikel 151 van het EG-Verdrag; wijst er met betrekking tot de problemen met de restitutie van door het communistische regime onteigende bezittingen op dat het eigendomsrecht krachtens artikel 295 van het EG-Verdrag onder de bevoegdheid van de lidstaten valt;

25.

verzoekt de Franse autoriteiten een epidemiologisch onderzoek uit te voeren naar het effect van de afvalverbrandingsinstallatie die in Fos-Berre wordt gebouwd, voor de nabije omgeving; erkent dat Richtlijn 1999/30/EG van de Raad van 22 april 1999 betreffende grenswaarden voor zwaveldioxide, stikstofdioxide en stikstofoxiden, zwevende deeltjes en lood in de lucht (11) de bevoegde autoriteiten niet verbiedt om een verbrandingsinstallatie te vestigen in een gebied dat reeds met luchtvervuiling te kampen heeft, maar wijst erop dat krachtens Richtlijn 1999/30/EG en Richtlijn 96/62/EG van de Raad van 27 september 1996 inzake de beoordeling en het beheer van de luchtkwaliteit (12) maatregelen dienen te worden genomen om ervoor te zorgen dat de Europese normen inzake luchtverontreiniging in acht worden genomen;

26.

herinnert aan de aanbevelingen in het Jaarverslag 2007 van de commissie met betrekking tot een mogelijke herziening van de administratieve procedures voor de behandeling van verzoekschriften, zoals het overbrengen van de registratie van verzoekschriften naar het secretariaat van de Commissie verzoekschriften, nauwe samenwerking met SOLVIT, de uitbreiding van de databank van verzoekschriften, de ontwikkeling van een EU-portaal voor Europese burgers, enz.; is verheugd dat leden een gedragscode voor de behandeling van verzoekschriften hebben opgesteld die aan het begin van de volgende zittingsperiode in werking dient te treden;

27.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie, en het verslag van de Commissie verzoekschriften, te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de Europese Ombudsman, de regeringen en parlementen van de lidstaten, hun verzoekschriftencommissies en hun nationale ombudsman of soortgelijke bevoegde organen.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/18

A.

overwegende dat de gelijkheid van mannen en vrouwen een fundamenteel beginsel van het Gemeenschapsrecht is en dat de bevordering daarvan volgens artikel 2 van het Verdrag een van de taken van de Gemeenschap is,

B.

overwegende dat het gendermainstreamingsbeginsel is neergelegd in artikel 3, lid 2, van het Verdrag, dat bepaalt dat de Gemeenschap er bij elk in dat artikel bedoeld optreden naar moet streven de ongelijkheden tussen mannen en vrouwen op te heffen en de gelijkheid van mannen en vrouwen te bevorderen,

C.

overwegende dat het percentage vrouwelijke leden van het Europees Parlement constant is gestegen van 17,5 % in 1979 tot 31,08 % in 2009,

D.

overwegende dat slechts een gering aantal vrouwelijke EP-leden hoge functies vervult in de organen van het Parlement (bijvoorbeeld het voorzitterschap of het lidmaatschap van commissies of delegaties),

E.

overwegende dat vrouwen binnen de Directoraten-generaal intern en extern beleid van het Europees Parlement oververtegenwoordigd zijn en respectievelijk 66,5 % en 66 % van het personeel uitmaken, en tevens wijzend op de grote vooruitgang die de afgelopen jaren is geboekt binnen het Directoraat-generaal intern beleid, waarvoor daaraan de „Gendergelijkheidsprijs 2007 – optimale praktijken” is toegekend, zowel voor het scheppen van een voor gendergelijkheid en gendermainstreaming gunstige arbeidsomgeving als voor de aanzienlijke uitbreiding van het aantal vrouwen in leidinggevende functies (sinds 2005 is bijvoorbeeld het aantal vrouwen dat aan het hoofd staat van een administratieve eenheid gestegen van 5 % naar 30 %),

F.

overwegende dat de meeste parlementaire commissies over het algemeen een zeker belang toekennen aan gendermainstreaming (bijvoorbeeld in het kader van hun wetgevingswerkzaamheden, in hun officiële betrekkingen met de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid of bij de opstelling van het actieplan inzake gelijkheid), terwijl slechts een klein aantal commissies hiervoor weinig of geen belangstelling aan de dag legt,

G.

overwegende dat het gebruik van het netwerk voor gendermainstreaming binnen de parlementaire commissies, dat bestaat uit EP-leden en personeel van het secretariaat, tot nu toe niet de verwachte resultaten heeft opgeleverd,

H.

overwegende dat de Groep op hoog niveau inzake gendergelijkheid en diversiteit heeft voorgesteld een soortgelijk netwerk op te richten binnen de interparlementaire delegaties, teneinde gendervraagstukken te kunnen integreren in de externe betrekkingen van de Europese Unie,

1.

onderstreept dat de eis inzake gelijke behandeling van vrouwen en mannen dient te worden vertaald in een praktische benadering die mannen en vrouwen niet onderling verdeelt;

2.

onderstreept dat gendermainstreaming zowel voor vrouwen als voor mannen een positieve ontwikkeling is;

3.

wijst erop dat gendermainstreaming de reorganisatie, verbetering, ontwikkeling en evaluatie van beleidsprocessen impliceert, en wel zodanig dat de actoren die normaliter bij de politieke besluitvorming zijn betrokken, het gelijkekansenperspectief op alle niveaus en in alle stadia in alle beleidssectoren integreren;

4.

wijst op de noodzaak een strategie met concrete doelstellingen voor gendermainstreaming te ontwikkelen en toe te passen in de communautaire beleidssectoren die vallen onder de bevoegdheid van de parlementaire commissies en delegaties;

5.

onderstreept het belang van het mandaat van de Groep op hoog niveau inzake gendergelijkheid en diversiteit en roept deze Groep ertoe op dit proces in het gehele Parlement en in de betrekkingen en de samenwerking met de Commissie, de Raad en de andere instellingen te blijven bevorderen en aanmoedigen;

6.

complimenteert de parlementaire commissies die gendermainstreaming daadwerkelijk toepassen in hun werkzaamheden, en roept de overige commissies en delegaties op hetzelfde te doen;

7.

dringt erop aan dat bij interparlementaire delegaties en verkiezingswaarnemingsmissies meer gebruik wordt gemaakt van het gendermainstreamingsnetwerk;

8.

spoort de secretaris-generaal ertoe aan prioriteit te geven aan scholing op het gebied van gendermainstreaming voor ambtenaren op elk niveau van de parlementaire commissies en delegaties; dringt er opnieuw op dat voor alle leden van het Parlement vanaf het begin van de volgende zittingsperiode in een gendergelijkheidstraining volgen;

9.

blijft de vorming aanmoedigen van een netwerk van ambtenaren van de secretariaten van de parlementaire commissies en interparlementaire delegaties die binnen de Directoraten-generaal intern en extern beleid speciaal geschoold zijn in gendermainstreamingsaangelegenheden, waardoor geregeld optimale praktijken kunnen worden uitgewisseld;

10.

onderstreept de noodzaak om binnen de parlementaire commissies en delegaties over passende instrumenten te beschikken teneinde een goede kennis te verwerven van gendermainstreaming, zoals naar geslacht uitgesplitste indicatoren, gegevens en statistieken, en de verdeling van de begrotingsmiddelen vanuit een oogpunt van gelijke behandeling van vrouwen en mannen;

11.

onderstreept dat bij de uitvoering van het gendermainstreamingsbeleid rekening moet worden gehouden met het specifieke karakter van elke parlementaire commissie of delegatie; verzoekt de commissies en delegaties actief deel te nemen aan de evaluaties die geregeld onder auspiciën van de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid worden uitgevoerd op basis van de vragenlijst die is voorgelegd aan de met gendermainstreaming belaste voorzitters en ondervoorzitters, waarbij ook aandacht moet worden besteed aan de tekortkomingen ter zake in de werkzaamheden van de commissies en delegaties, alsook aan de vorderingen die zijn geboekt bij de uitvoering van het gendermainstreamingsbeleid binnen de respectieve commissies;

12.

onderstreept dat het voor de parlementaire commissies en delegaties van groot belang is dat hun rol en hun verantwoordelijkheden op het gebied van gendermainstreaming duidelijk worden gedefinieerd;

13.

wijst op het belang van een doelmatige en gecoördineerde samenwerking tussen de Groep op hoog niveau inzake gendergelijkheid en diversiteit, het netwerk voor gendermainstreaming in de commissies en interparlementaire delegaties en de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid;

14.

verzoekt de secretaris-generaal om de toepassing van de geïntegreerde strategie om werk en gezin te kunnen combineren en de loopbaan van vrouwelijke ambtenaren te faciliteren, te continueren;

15.

verzoekt de fracties te blijven streven naar een evenwichtige participatie van mannen en vrouwen aan het proces voor de selectie van hogere ambtenaren;

16.

roept het Bureau van het Parlement op in zijn contacten met de parlementen van de lidstaten het positieve rolmodel van de Groep op hoog niveau inzake gendergelijkheid en diversiteit te beklemtonen;

17.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de Raad van Europa.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/20

A.

overwegende dat de betrekkingen tussen de Europese Gemeenschappen en Turkmenistan momenteel worden geregeld door de Overeenkomst tussen de Europese Economische Gemeenschap en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie en de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken inzake handel en commerciële en economische samenwerking die in december 1989 is afgesloten; overwegende dat deze overeenkomst geen bepalingen over mensenrechten bevat,

B.

overwegende dat de Raad zich momenteel buigt over de goedkeuring van de interim-overeenkomst betreffende handel en aanverwante zaken die op 2 december 1998 is afgesloten tussen de Europese Gemeenschap, de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie enerzijds en Turkmenistan anderzijds,

C.

overwegende dat een partnerschaps- en samenwerkingsovereenkomst (PSO) met Turkmenistan is geparafeerd in mei 1997 en dat de overeenkomst in 1998 is ondertekend; overwegende dat de PSO sindsdien is geratificeerd door 11 lidstaten – Frankrijk, Ierland, het Verenigd Koninkrijk en Griekenland moeten dit nog doen – en dat de 12 nieuwe lidstaten de overeenkomst door middel van één enkel protocol zullen ratificeren; overwegende dat Turkmenistan de PSO heeft geratificeerd in 2004,

D.

overwegende dat de PSO na de volledige ratificering ervan aanvankelijk zal worden afgesloten voor een periode van 10 jaar en daarna jaarlijks zal worden hernieuwd, op voorwaarde dat geen van de partijen de overeenkomst opzegt; overwegende dat de partijen de PSO kunnen uitbreiden, wijzigen of verder uitwerken om rekening te houden met nieuwe ontwikkelingen,

E.

overwegende dat Turkmenistan een belangrijke rol speelt in de Centraal-Aziatische regio en dat een nauwe samenwerking tussen Turkmenistan en de Europese Unie daarom wenselijk is,

F.

overwegende dat de toestand in Turkmenistan verbeterd is sinds het land een nieuwe president heeft; overwegende dat de bewindvoerders zich bereid hebben getoond belangrijke hervormingen door te voeren; overwegende echter dat er nog altijd aanzienlijke vorderingen nodig zijn in essentiële domeinen zoals de mensenrechten, de rechtsstaat, democratie en persoonlijke vrijheden,

G.

overwegende dat de voorgestelde interim-handelsovereenkomst (ITA) tussen de Europese Gemeenschappen en Turkmenistan de eerbiediging van de democratie en de mensenrechten vooropstelt als een voorwaarde voor samenwerking,

H.

overwegende dat de ITA daarom zou kunnen bijdragen tot de vordering van de huidige democratische hervormingen in Turkmenistan,

I.

overwegende dat de ITA voorziet in een mechanisme dat elke partij in staat stelt de overeenkomst op te zeggen door de andere partij hiervan in kennis te stellen,

1.

stelt vast dat er sinds de verandering van president in Turkmenistan tekenen zijn van bereidheid om hervormingen door te voeren in essentiële domeinen; is bijzonder ingenomen met de oprichting van een Nationaal Instituut voor democratie en mensenrechten; neemt kennis van de aan de gang zijnde herziening van de grondwet, die erop gericht is meer belang toe te kennen aan de democratie, persoonlijke vrijheden en de rechtsstaat; neemt voorts kennis van de herziening van de kieswetgeving; verheugt zich over de toetreding van Turkmenistan tot internationale overeenkomsten zoals het tweede facultatieve protocol inzake de afschaffing van de doodstraf bij het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en het Verdrag betreffende de politieke rechten van de vrouw; toont zich verheugd over de hervormingen in het onderwijssysteem, die gericht zijn op een hogere kwaliteit van het onderwijs en meer gelijkheid voor studenten;

2.

vraagt dat de regering van Turkmenistan snel evolueert in de richting van de democratie en de rechtsstaat; vraagt in het bijzonder om open en democratische verkiezingen, godsdienstvrijheid, de ontwikkeling van een echt maatschappelijk middenveld, de vrijlating van alle politieke gevangenen en gewetensgevangenen, de opheffing van reisbeperkingen en de toelating van onafhankelijke toezichthouders;

3.

benadrukt dat de Europese Unie deze ontwikkelingen verder moet aanmoedigen; beklemtoont dat de werkzaamheden van de Turkmeense regering nauwlettend en regelmatig moeten worden onderzocht;

4.

vraagt dat de Raad en de Commissie het Parlement geregeld relevante informatie verschaffen over de mensenrechtensituatie in Turkmenistan;

5.

betreurt dat de situatie op verscheidene vlakken nog niet is zoals het hoort, met name op het vlak van de mensenrechten en de democratie; wijst in het bijzonder op de noodzaak van onvoorwaardelijke vrijlating van alle politieke gevangenen; onderstreept het belang van de afschaffing van alle reisbeperkingen en het belang van vrije toegang voor onafhankelijke toezichthouders, onder wie het Internationale Rode Kruis; vraagt om verdere verbeteringen op het vlak van burgerlijke vrijheden, ook voor niet-gouvernementele organisaties; benadrukt de noodzaak om hervormingen door te voeren op alle niveaus en in alle domeinen van de administratie;

6.

onderstreept het belang van economische en handelsbetrekkingen voor de openstelling van de Turkmeense samenleving en de verbetering van de democratische, economische en sociale situatie van de Turkmeense burgers;

7.

beschouwt de ITA, die tevens regels vastlegt voor economische betrekkingen, als een potentiële opstap naar stabiele en duurzame betrekkingen tussen de Europese Unie en Turkmenistan en als een hefboom ter ondersteuning van het hervormingsproces in Turkmenistan;

8.

onderstreept dat de ITA geen blanco cheque vormt voor Turkmenistan; vraagt daarom dat de ontwikkelingen op essentiële domeinen in Turkmenistan nauwkeurig worden opgevolgd en geregeld worden geëvalueerd, en, indien nodig, dat de overeenkomst wordt opgeschort indien niet aan de voorwaarden wordt voldaan; vraagt dat de Raad en de Commissie geregeld informatie verstrekken over het verloop van de opvolging;

9.

vraagt de Raad en de Commissie een duidelijke, schorsende clausule betreffende de mensenrechten op te nemen in de PSO; benadrukt dat de Universele Verklaring van de rechten van de mens van de VN moet worden geëerbiedigd; vraagt dat de Raad ingaat op een eventueel verzoek van het Parlement om de PSO op te schorten;

10.

vraagt dat de Raad en de Commissie eveneens een herzieningsclausule opnemen in de PSO; wil geraadpleegd worden voor wat elke eventuele herziening van de PSO betreft;

11.

brengt in herinnering dat het Europees Parlement zijn instemming moet geven wil, de PSO in werking treden; vraagt dat ten volle rekening wordt gehouden met de in deze resolutie aangekaarte punten - hoewel voor de ITA jammer genoeg niet de instemming van het Parlement vereist is - aangezien anders de instemming van het Parlement voor de PSO in het gedrang kan komen; zal zijn advies met betrekking tot de ITA daarom baseren op basis van de antwoorden in de verklaringen van de Raad en de Commissie;

12.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de regeringen en parlementen van de lidstaten en de regering en het parlement van Turkmenistan.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/23

A.

overwegende dat migratie naar Europa een gegeven blijft zolang er tussen Europa en andere delen van de wereld grote verschillen bestaan op het gebied van welvaart en levenskwaliteit,

B.

overwegende dat een gemeenschappelijke aanpak van immigratie in de EU noodzakelijk is geworden, vooral in een gemeenschappelijk gebied zonder interne grenscontroles, waar het al dan niet handelen van de ene lidstaat rechtstreeks van invloed is op andere lidstaten en de EU in het algemeen,

C.

overwegende dat een slecht beheerde migratie de sociale cohesie in de landen van bestemming kan verstoren en tevens nadelige gevolgen kan hebben voor de landen van herkomst en de migranten zelf,

D.

overwegende dat reguliere migratie een kans vormt waarvan zowel migranten, hun landen van herkomst (omdat hun migranten geld opsturen naar huis), als lidstaten kunnen profiteren; overwegende echter dat vooruitgang op het gebied van reguliere migratie hand in hand moet gaan met effectieve maatregelen voor de bestrijding van niet-reguliere immigratie, omdat het vooral deze immigratie is die het bestaan van criminele mensenhandelorganisaties mogelijk maakt,

E.

overwegende dat een echt gemeenschappelijk communautair immigratiebeleid niet enkel gebaseerd mag zijn op de bestrijding van niet-reguliere migratie, maar ook op de samenwerking met derde landen en doorreislanden en op het bestaan van een adequaat integratiebeleid,

F.

overwegende dat het migratiebeleid in Europa moet voldoen aan de normen van het internationaal recht, in het bijzonder welke betrekking hebben op mensenrechten, menselijke waardigheid en het recht op asiel,

G.

overwegende dat de Europese Unie een gastvrije omgeving is en dat moet blijven voor hen die het recht verkrijgen er te verblijven, of het nu gaat om immigranten om redenen van arbeid, gezinshereniging of studie of om personen die internationale bescherming behoeven,

H.

overwegende dat migranten de voorbije decennia een heel belangrijke rol hebben gespeeld in de ontwikkeling van de Europese Unie en van het Europees project en dat het van wezenlijk belang is dat te erkennen en tevens te erkennen dat de Europese Unie nog steeds migranten nodig heeft,

I.

overwegende dat volgens Eurostat de vergrijzing in de EU op de middellange termijn toeneemt, met als gevolg een verwachte vermindering van de beroepsbevolking met mogelijk bijna 50 miljoen tegen 2060, en dat immigratie kan fungeren als een belangrijke aanjager voor goede economische resultaten in de EU,

J.

overwegende dat de strategie van Lissabon in haar plannen voor groei en werkgelegenheid te kampen kan krijgen met schaarse arbeidskrachten dat het behalen van de doelstellingen in de weg kan staan, dat de werkloosheid momenteel toeneemt, en dat deze schaarste op korte termijn kan worden tegengegaan door een adequaat en gestructureerd beheer van de economische immigratie,

K.

overwegende dat immigranten vaak onzekere banen of kwalitatief mindere banen hebben, of banen waarvoor zij overgekwalificeerd zijn,

L.

overwegende dat de EU zich ook meer moet inspannen om problemen als gevolg van tekorten aan arbeidskrachten en vaardigheden intern aan te pakken, door sectoren aan te boren die momenteel een lage participatiegraad kennen, zoals mensen met een handicap of een onderwijsachterstand, of langdurig werkloze, reeds in de EU verblijvende asielzoekers,

M.

overwegende dat het aantal vrouwelijke immigranten in de EU voortdurend toeneemt en naar schatting 54 % van het totale aantal immigranten uitmaakt,

N.

overwegende dat vrouwelijke immigranten aanzienlijke problemen bij de integratie en de toegang tot de arbeidsmarkt ondervinden ten gevolge van hun lage opleidingsniveau en de negatieve stereotypen en praktijken die zij uit het land van herkomst hebben meegebracht, evenals de negatieve stereotypen en de discriminatie die in de lidstaten bestaan; overwegende echter dat veel hoog opgeleide jonge vrouwen naar de EU komen en hier relatief ongeschoold werk verrichten,

1.

is een groot voorstander van de formulering van een gemeenschappelijk Europees immigratiebeleid dat is gebaseerd op een hoge mate van politieke en operationele solidariteit, wederzijds vertrouwen, transparantie, partnerschap, gedeelde verantwoordelijkheid en gezamenlijke inspanningen op basis van gemeenschappelijke waarden en concrete acties, alsook op de waarden die worden erkend in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie;

2.

herhaalt dat het beheer van migratiestromen moet gebeuren op basis van een gecoördineerde aanpak die rekening houdt met de demografische en economische situatie van de EU en haar lidstaten;

3.

is van mening dat de ontwikkeling van een gemeenschappelijk immigratiebeleid aanzienlijk gebaat zou kunnen zijn bij meer en regelmatig overleg met vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld, zoals organisaties die werken voor en met migrantengemeenschappen;

4.

betreurt dat tot dusverre te weinig is gedaan om een gemeenschappelijk beleid inzake legale immigratie te formuleren en verwelkomt de nieuwe wetgevingsinstrumenten die zijn aangenomen in het kader van het gemeenschappelijk Europees beleid voor legale immigratie;

5.

benadrukt dat een coherent en evenwichtig gemeenschappelijk Europees immigratiebeleid de geloofwaardigheid van de EU in haar relatie met derde landen vergroot;

6.

wijst er nogmaals op dat het doeltreffende beheer van migratie de betrokkenheid van regionale en lokale autoriteiten vereist en werkelijke partnerschappen en samenwerking met derde landen van herkomst of doorreis, die vaak de indruk hebben dat hun eenzijdig beslissingen worden opgelegd; benadrukt dat een dergelijke samenwerking alleen mogelijk is wanneer het derde land de internationale wetgeving inzake mensenrechten en bescherming respecteert en de Geneefse Conventie betreffende de status van vluchtelingen (1951) heeft ondertekend;

7.

is van mening dat immigratie naar de EU niet de oplossing is voor de uitdagingen waarmee ontwikkelingslanden te maken hebben en dat een gemeenschappelijk immigratiebeleid moet worden gekoppeld aan een effectief ontwikkelingsbeleid van de landen van herkomst;

8.

verwelkomt de sluiting van het hoger vermelde Europees pact inzake immigratie en asiel en de maatregelen, instrumenten en voorstellen die de Commissie heeft gepresenteerd in haar voornoemde mededeling „Een gemeenschappelijk immigratiebeleid voor Europa: beginselen, maatregelen en instrumenten”; verzoekt de Raad en de Commissie snel met de uitvoeringsfase van deze toezeggingen te beginnen;

9.

verwelkomt de institutionele implicaties van het Verdrag van Lissabon, en in het bijzonder de uitbreiding van de medebeslissing en gekwalificeerde meerderheid van stemmen voor het hele immigratiebeleid, de verduidelijking van de Europese bevoegdheid inzake visa en grenscontroles, en de uitbreiding van de Europese bevoegdheid op het gebied van asiel en legale en niet-reguliere migratie;

10.

is van mening dat een gemeenschappelijk immigratiebeleid ook de instelling van een gemeenschappelijk asielbeleid vereist en verwelkomt het verslag over de toekomst van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel (CEAS) en het voorstel van de Commissie voor een verordening ter oprichting van een Europees bureau voor ondersteuning op asielgebied;

11.

is van mening dat legale migratie nog steeds noodzakelijk is om te voorzien in de behoeften van Europa op het gebied van demografie, de arbeidsmarkt en kwalificaties als gevolg van het effect van demografische krimp en vergrijzing op de economie; het levert tevens een bijdrage aan de ontwikkeling van derde landen, door de uitwisseling van kennis en know how en door middel van betalingen door migranten; roept op tot de tenuitvoerlegging van veilige systemen om deze overschrijvingen naar derde landen te vereenvoudigen;

12.

is van mening dat reguliere migratie het alternatief moet vormen voor niet-reguliere immigratie, aangezien het een legale, veilige en georganiseerde toegangsweg tot de Europese Unie vormt;

13.

roept in herinnering dat er rond 2050 volgens de prognoses van de Commissie naar schatting 60 miljoen migrerende werknemers nodig zullen zijn, hetgeen de noodzaak met zich meebrengt om migratie langs legale weg mogelijk te maken;

14.

onderstreept de noodzaak van een uitgebreide evaluatie van de markt- en vaardighedenbehoeften van de EU; is echter van mening dat elke lidstaat de controle moet behouden over het aantal personen dat nodig is op zijn arbeidsmarkt en rekening moet houden met het beginsel van communautaire preferentie zolang overgangsmaatregelen van toepassing zijn;

15.

ondersteunt de ontwikkeling van nationale „immigratieprofielen” die op elk gewenst moment een totaalbeeld kunnen geven van de immigratiesituatie in een lidstaat en speciaal aandacht schenken aan de behoeften van de arbeidsmarkt;

16.

wijst er nogmaals op dat het belangrijk is de aantrekkelijkheid van de EU voor hoogopgeleide werknemers te vergroten, ook door het beschikbaar stellen van informatie over de bestemming en de arbeidsmarkt van het gastland, waarbij rekening moet worden gehouden met de braindrain die dit tot gevolg kan hebben in de landen van herkomst; is van mening dat de braindrain zou kunnen worden verzacht door middel van tijdelijke of cirkelmigratie, door opleidingen te organiseren in de herkomstlanden zodat beroepen in belangrijke sectoren, met name onderwijs en gezondheidszorg, er kunnen blijven bestaan, en door middel van samenwerkingsovereenkomsten met de landen van herkomst; vraagt de lidstaten om niet actief personeel te werven in de ontwikkelingslanden waar in belangrijke sectoren zoals de gezondheidszorg en onderwijs een gebrek aan personele middelen is;

17.

verzoekt de Commissie en de lidstaten om mechanismen, richtsnoeren en andere instrumenten uit te werken die tijdelijke en cirkelmigratie bevorderen, evenals maatregelen, in samenwerking met de landen van herkomst, om het verlies van personele middelen te compenseren door concrete steun te bieden bij de opleiding van vakmensen voor belangrijke sectoren die getroffen worden door het vertrek van talent;

18.

juicht toe dat de tekst over de blauwe kaart de deur heeft opengezet voor een gemeenschappelijk beleid inzake legale immigratie, maar roept de lidstaten op om meer vooruitgang te boeken in de richting van een gemeenschappelijke normen inzake een immigratiebeleid dat niet beperkt is tot hoogopgeleide werknemers;

19.

zegt tevreden te zijn over de aanneming van de blauwe kaart met betrekking tot de voorwaarden voor binnenkomst en verblijf voor hoogopgeleide onderdanen uit derde landen en dringt er bij de Commissie op aan om zo snel mogelijk initiatieven te ontplooien voor de overige arbeidscategorieën, onder meer om niet-reguliere immigratie en uitbuiting van immigranten zonder documenten beter te bestrijden;

20.

roept op tot nieuwe maatregelen om de opvang van studenten en onderzoekers en hun verplaatsing binnen de EU te vergemakkelijken;

21.

wijst erop dat het belangrijk is de vaardigheden van immigranten te erkennen, vooral met het oog op de formele, niet-formele en informele kwalificaties verkregen in het land van herkomst; is van mening dat door deze erkenning de verspilling van vaardigheden wordt tegengegaan die nu telkens weer optreedt onder immigranten, met name vrouwen, die vaak werk doen waarvoor veel lagere kwalificaties zijn vereist dan zij hebben;

22.

verzoekt de Commissie in toekomstige documenten over deze materie rekening te houden met de kwestie van erkenning van vaardigheden, en met de stimulans voor een leven lang leren, waarbij tevens door de lidstaten wordt gegarandeerd dat immigranten mogelijkheden krijgen om de taal van het gastland te leren, als een vorm van sociale, beroepsmatige en culturele integratie in de Europese Unie en om hen beter in staat te stellen de ontwikkeling van hun kinderen te ondersteunen; verzoekt de Commissie eveneens om gebruik te maken van de resultaten van het beraad over het taalonderwijs aan migrantenkinderen en het onderwijs in het land van verblijf van de taal en de cultuur van het land van herkomst, en dringt erop aan dat bij het voor te stellen kader het subsidiariteits- en het evenredigheidsbeginsel in acht worden genomen;

23.

bevestigt opnieuw dat het Europees netwerk voor werkgelegenheid en arbeidsmobiliteit (EURES) een geschikt instrument is om vraag en aanbod op de arbeidsmarkt op transparante, verantwoorde en doelmatige wijze op elkaar af te stemmen; stelt daarom een uitbreiding van EURES voor om contact mogelijk te maken tussen Europese werkgevers die mensen zoeken met bepaalde kwalificaties en sollicitanten afkomstig uit derde landen; stelt voor dat de speciale centra (al opgezet en nog op te zetten) of de vertegenwoordigingen van de EU in derde landen worden gebruikt als verlengstuk van EURES, en dat de continuïteit van het voorlichtingswerk wordt gegarandeerd en uitgebreid met instrumenten en ondersteuning voor zelfstandig ondernemen of toegang tot microkredieten; benadrukt dat de behoefte van Europa aan hoogopgeleide arbeidskrachten niet mag leiden tot een brain drain uit derde landen, met alle schadelijke gevolgen van dien voor hun opkomende economieën en sociale infrastructuur;

24.

is van mening dat immigranten uit zogenaamde derde landen binnen de Unie het recht op mobiliteit toegekend moet worden, zodat zij – legaal wonend in een lidstaat – zonder tewerkstellingsvergunning in een andere lidstaat als grensarbeider mogen werken en dat het volledige recht op vrij verkeer van werknemers aan deze immigranten toegekend wordt na een periode van vijf jaar legaal verblijf in een lidstaat;

25.

onderstreept de betekenis van coördinatie van de lokale en regionale instanties, waar de voornaamste verantwoordelijkheid voor het onderwijs ligt, en de nationale en Europese instanties bij het beheer van de behoeften van de arbeidsmarkt, in de geest van het principe van communautaire preferentie; onderstreept dat een dergelijke samenwerking onmisbaar is voor de doelmatige uitvoering van een immigratiebeleid dat geschikt is om het gebrek aan arbeidskrachten dat optreedt in bepaalde sectoren en lidstaten aan te vullen, en voor een doelmatige en adequate integratie van immigranten;

26.

verzoekt de Commissie meer informatie te verstrekken in de landen van herkomst over de mogelijkheden van legale migratie alsmede over de rechten en plichten van migranten als zij in de EU aankomen;

27.

verzoekt de lidstaten de communautaire financieringsmechanismen met betrekking tot het immigratiebeleid goed te gebruiken, opdat meer en betere banen voor immigranten kunnen worden gecreëerd;

28.

benadrukt dat integratie bevorderlijk is voor de culturele diversiteit in de EU en gebaseerd zou moeten zijn op sociale insluiting, non-discriminatie en gelijke kansen, met name door de mogelijkheid van toegang tot gezondheidszorg, onderwijs, taalopleiding en werkgelegenheid; is van mening dat integratiebeleid ook gebaseerd moet zijn op geschikte innovatieve programma's en erkent de sleutelrol die lokale en regionale overheden, vakbonden, migrantenorganisaties alsook beroepsfederaties en -verenigingen spelen in de integratie van migranten;

29.

steunt de integratie-inspanningen van de lidstaten en van reguliere migranten en degenen die recht hebben op internationale bescherming, waarbij rekening moet worden gehouden met respect voor de identiteit en waarden van de EU en haar lidstaten, waaronder respect voor de mensenrechten, de rechtsstaat, de democratie, tolerantie en gelijkheid, vrijheid van meningsuiting en leerplicht voor kinderen; herinnert eraan dat het integratieproces in twee richtingen moet verlopen en dat zulks aanpassingen vereist van zowel de immigranten als de bevolking van het gastland, zoals is vastgesteld in de door Raad aangenomen gemeenschappelijke basisprincipes (GBP's), en dat daarbij profijt kan worden getrokken uit de uitwisseling van goede praktijken; erkent dat integratie moeilijker te bereiken is in de lidstaten die te maken hebben met een significante migratiedruk als gevolg van hun bijzondere geografische ligging, maar is van mening dat het een doel is dat niettemin moet worden nagestreefd; verzoekt de andere lidstaten vanuit het oogpunt van solidariteit een bijdrage te leveren om deze druk te verlichten, zodat een betere integratie mogelijk is van mensen die internationale bescherming genieten en woonachtig zijn in een EU-lidstaat, terwijl legale migratie gelijktijdig wordt bevorderd;

30.

benadrukt dat een goed integratieproces het beste instrument is om wantrouwen en verdenkingen tussen autochtone burgers en migranten weg te nemen en van fundamenteel belang is om xenofobische ideeën en acties de kop in te drukken;

31.

ondersteunt de ontwikkeling van wederzijdse leermechanismen en de uitwisseling van beste praktijken tussen de lidstaten om gastlanden beter in staat te stellen om te gaan met de groeiende diversiteit, alsmede het gebruik van gemeenschappelijke indicatoren en voldoende statistische capaciteit door de lidstaten om de resultaten van het integratiebeleid te evalueren;

32.

roept in herinnering dat de betrokkenheid van migrantenorganisaties die een unieke rol spelen in het integratieproces van cruciaal belang is en migranten de mogelijkheid biedt tot democratische participatie; roept de lidstaten op om de maatschappelijke betrokkenheid bij het integratieproces te stimuleren door migranten te bewegen tot deelname aan het maatschappelijke en politieke leven in het gastland, lid te worden van politieke partijen en vakbonden, alsmede stemrecht te geven voor gemeenteraadsverkiezingen;

33.

juicht het initiatief toe van de Commissie en van het Europees Economisch en Sociaal Comité om de samenhang tussen de integratiebeleidslijnen te versterken door de oprichting van een Europees Integratieforum waarbij sociale organisaties en immigrantenverenigingen betrokken zijn en dat tot doel heeft ervaringen uit te wisselen en aanbevelingen te doen; verzoekt de lidstaten om hun inspanningen op het gebied van integratie te coördineren met de uitwisseling van de in de nationale integratieplannen vervat zijnde beste praktijken;

34.

verzoekt de Commissie om de nodige maatregelen te nemen om financiële steun te verzekeren voor de structurele en culturele integratie van immigranten, eveneens door middel van EU-programma's als „Een leven lang leren”, „Europa voor de burger”, „Jeugd in actie” en „Cultuur 2007”; stelt vast dat leraren meestal slecht voorbereid zijn op grote aantallen migrantenkinderen in de klas en verzoekt om betere scholing voor leraren en adequate financiële steun;

35.

wijst erop dat programma's voor een leven lang leren een grote rol spelen in het integratieproces door middel van de ontwikkeling van vaardigheden, met name het leren van talen; beschouwt de onbelemmerde deelname aan opleidingsprogramma's en permanente educatie als een recht en een kans voor nieuwkomers;

36.

verzoekt de Commissie en de lidstaten om beleid tegen discriminatie, met inbegrip van discriminatie van overheidswege, te blijven bevorderen;

37.

verzoekt de lidstaten met klem de relevante richtlijnen na te leven en te ondersteunen, te weten de Richtlijnen 2000/78/EG (17), 2000/43/EG (18) en 2004/113/EG (19) van de Raad, die discriminatie beogen te bestrijden;

38.

roept de lidstaten op om het Internationale Verdrag ter bescherming van alle arbeidsmigranten en hun gezinsleden, dat op 18 december 1990 (20) door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties werd aangenomen, te ratificeren;

39.

verzoekt de Commissie om gendergerelateerde gegevens over immigratie in de EU te verzamelen en ervoor te zorgen dat deze door het Europees instituut voor gendergelijkheid worden geanalyseerd om de bijzondere behoeften en problemen van vrouwelijke immigranten beter in kaart te brengen, evenals de meest geschikte methodes om hen in de samenleving van de gastlanden te integreren;

40.

roept de lidstaten op, bij de bepaling van hun integratiebeleid, ten volle rekening te houden met de genderdimensie en de specifieke situatie en behoeften van vrouwelijke immigranten;

41.

verzoekt de lidstaten te garanderen dat de grondrechten van vrouwelijke immigranten worden geëerbiedigd, ongeacht de vraag of hun verblijfsstatus al dan niet legaal is;

42.

verzoekt de lidstaten voorlichtingscampagnes voor vrouwelijke immigranten te ondersteunen met het doel hen te informeren over hun rechten, de mogelijkheden op het gebied van (taal)onderwijs, beroepsopleidingen en de toegang tot werkgelegenheid, en om gedwongen huwelijken, genitale verminking bij vrouwen en andere vormen van psychologische of lichamelijke dwang te voorkomen;

43.

benadrukt de behoefte aan een uitgebreid masterplan met een uiteenzetting van de algemene doelstellingen en architectuur van de Europese strategie voor grensbeheer, inclusief details over de wijze waarop alle betrokken programma's en regelingen kunnen worden geoptimaliseerd; is van mening dat de Commissie, vanuit het oogpunt van de architectuur van de Europese strategie voor grensbeheer, eerst een analyse dient te maken van de doelmatigheid van de bestaande grensbeheersystemen van de lidstaten, zodat op dit vlak een optimale synergie kan worden verkregen en in het kader van een geïntegreerd Europees grensbeheer aanvullende kennis wordt vergaard over kosteneffectiviteit van de voorgestelde nieuwe systemen, zoals een inreis-uitreisregistratie, elektronisch systeem voor reisvergunningen (ESTA), automatische grenscontrole en het programma betreffende geregistreerde reizigers;

44.

benadrukt dat voor geïntegreerd grensbeheer een evenwicht moet worden gevonden dat enerzijds recht doet aan het vrij verkeer van een groeiende groep mensen en anderzijds de veiligheid van EU-burgers vergroot; ontkent niet dat het gebruik van gegevens duidelijke voordelen biedt, maar is tegelijkertijd van mening dat voor het behoud van het publieke vertrouwen in het regeringsoptreden moet worden voorzien in voldoende waarborgen voor de gegevensbescherming, toezicht en verhaalmechanismen;

45.

roept op tot een haalbaarheidsonderzoek naar een integrale, vierledige aanpak waarbij immigranten die naar de EU reizen systematisch in elke fase van hun reis worden gecontroleerd;

46.

benadrukt dat de Europese strategie voor grensbeheer in het kader van het partnerschap EU-Afrika en het Europees nabuurschapbeleid (Oostelijk Partnerschap, EUROMED) tevens moet worden aangevuld met concrete maatregelen gericht op versterking van de grenzen met derde landen;

47.

roept op tot vervanging van de huidige nationale Schengen-visa door uniforme Europese Schengen-visa, waardoor gelijke behandeling van alle visumaanvragers mogelijk wordt; wenst geïnformeerd te worden over het exacte tijdschema en de details van zowel het beleidsonderzoek als het technisch onderzoek van de Commissie om de haalbaarheid, praktische gevolgen en impact te bepalen van een systeem dat staatsburgers van derde landen verplicht een elektronische reisvergunning aan te vragen voordat zij naar de EU reizen (elektronisch systeem voor reisvergunningen, ESTA); roept op tot een betere samenwerking tussen de consulaten van de lidstaten en een geleidelijke invoering van gezamenlijke consulaire diensten inzake visa;

48.

vraagt de Raad om regelingen vast te stellen die gebaseerd zijn op solidariteit tussen de lidstaten om de kosten die voortvloeien uit grenscontroles te delen en de nationale beleidsmaatregelen van diezelfde lidstaten te coördineren;

49.

beschouwt de effectieve bestrijding van niet-reguliere immigratie als een cruciaal onderdeel van een allesomvattend Europees immigratiebeleid, en betreurt het derhalve dat een effectieve besluitvorming op dit vlak wordt gehinderd door het gebrekkige vermogen van de lidstaten tot een werkelijke samenwerking die wederzijdse belangen voor ogen heeft;

50.

is geschokt door het menselijk leed dat wordt veroorzaakt door illegale migratieroutes over zee, met name aan de zuidelijke zeegrenzen van de Unie, waar mensen met bootjes gevaarlijke tochten naar Europa ondernemen vanaf de Afrikaanse kust; dringt aan op snelle maatregelen om voor eens en voor altijd een einde te maken aan dit menselijk leed en de dialoog en de samenwerking met de landen van herkomst te versterken;

51.

herinnert aan het feit dat niet-reguliere immigratie vaak wordt uitgevoerd door criminele netwerken die tot nu toe efficiënter zijn gebleken dan gemeenschappelijke Europese actie; is ervan overtuigd dat deze netwerken verantwoordelijk zijn voor de dood van de honderden mensen die jaarlijks omkomen op zee; herinnert de lidstaten eraan dat zij door hun internationale verplichtingen een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid hebben om het leven van mensen op zee te redden; verzoekt daarom de Commissie en de Raad hun inspanningen in de strijd tegen georganiseerde misdaad, mensenhandel en -smokkel die zich voordoet in verschillende delen van de EU, te verdubbelen, en in het bijzonder om te trachten deze netwerken volledig te ontmantelen door niet alleen de mensensmokkelaars aan te pakken, die slechts de zichtbare spil zijn, maar ook degenen die bovenaan de ladder staan en het meeste profijt behalen uit deze criminele activiteiten;

52.

roept de Commissie op om bewustwordingsprogramma's in landen van doorreis of herkomst meer toe te spitsen op de gevaren van niet-reguliere migratie;

53.

verwelkomt de nieuwe richtlijn die sancties mogelijk maakt tegen werkgevers van illegaal verblijvende onderdanen van derde landen en beschouwt dit als een effectief instrument om de uitbuiting van migrerende werknemers tegen te gaan en de aanzuigingskracht van een van de belangrijkste factoren voor niet-reguliere migratie te verminderen;

54.

dringt er bij de lidstaten op aan niet te dralen bij de omzetting van de nieuwe richtlijn, die sancties oplegt aan werkgevers die illegale immigranten in dienst nemen;

55.

is van mening dat het absoluut noodzakelijk is om de dialoog met de landen van herkomst te versterken en om met die landen samenwerkingsovereenkomsten af te sluiten teneinde paal en perk te kunnen stellen aan niet-reguliere migratie, die onmenselijk is en waarvan de gevolgen dramatisch zijn;

56.

is van mening dat het Europees Agentschap voor het beheer van de operationele samenwerking aan de buitengrenzen van de lidstaten van de Europese Unie (FRONTEX), ondanks herhaalde verhogingen van zijn begroting op aandringen van het Parlement, als gevolg van zijn beperkte mandaat nog steeds onvoldoende coördinatie van de controles aan de buitengrenzen van de Unie biedt, hetgeen te wijten is aan de gebrekkige inspanning om derde landen te bewegen tot betrokkenheid, met name op het vlak van maritieme operaties;

57.

verwelkomt het initiatief van de Commissie tot een voorstel tot herziening van het mandaat van FRONTEX en is van mening dat de versterking daarvan dringend noodzakelijk is, met name door middel van de uitbreiding van zijn coördinatiecapaciteit en zijn vermogen permanente missies te coördineren in gebieden met een hoge migratiedruk op verzoek van de betrokken lidstaten en samen te werken met derde landen; is van mening dat er tevens nadruk moet worden gelegd op uitbreiding van het vermogen van FRONTEX om risicoanalyses te maken en inlichtingen te verzamelen;

58.

is van mening dat FRONTEX adequate middelen vereist, niet alleen van financiële aard, om zijn mandaat op een zinvolle manier te kunnen vervullen en verzoekt om de inzet van nieuwe technologieën in de strijd tegen niet-reguliere migratie, waarbij het de lidstaten oproept om meer technische middelen bijeen te brengen en de Commissie om wetgevingsvoorstellen in te dienen voor de invoering van verplichte solidariteit op dezelfde manier als is voorzien voor de snelle-grensinterventieteams (RABIT's);

59.

verzoekt FRONTEX en de Commissie een onderzoek inclusief ramingen uit te voeren naar de mogelijkheid dat FRONTEX eigen uitrusting krijgt en naar de vereisten voor een mogelijke opwaardering van de maritieme operaties van FRONTEX tot een EU-kustwacht, zonder de eigen grenscontroles van de lidstaten te ondermijnen;

60.

is van mening dat FRONTEX alleen volledig effectief kan zijn als de inspanningen op het gebied van aanvullende handelingen, zoals overname en samenwerking met derde landen, worden geïntensiveerd; roept de Commissie op FRONTEX in dit opzicht te ondersteunen;

61.

steunt de oprichting van gespecialiseerde FRONTEX-bureaus om specifieke situaties aan bijzonder gevoelige grenzen recht te doen en beter te beoordelen, in het bijzonder als het gaat om de oostelijke landsgrenzen en de zuidelijke zeegrenzen;

62.

merkt op dat de FRONTEX-operaties worden gehinderd door verschillen in de interpretatie van juridische terminologie, de interpretatie van het internationaal zeerecht en verschillen in nationale wetgeving en procedures; roept op tot een uitgebreid onderzoek naar de mogelijkheden van een gezamenlijke aanpak en naar de verschillen tussen nationale wetgevingen en procedures die belemmerend werken;

63.

roept op tot verdere, permanente samenwerking tussen FRONTEX en nationale organisaties en agentschappen;

64.

roept op tot een verdere ontwikkeling van het concept EUROSUR, mede op basis van een betere coördinatie tussen de lidstaten;

65.

merkt op dat illegale immigranten niet zozeer door de nationale marine worden aangetroffen als wel door vissers, particuliere boten en particuliere werknemers op zee; benadrukt de behoefte om deze partijen duidelijker te informeren over de plicht die zij uit hoofde van de internationale wetgeving hebben om hulp te bieden aan immigranten in nood en bepleit een regeling ter compensatie van de werktijd die verloren gaat als gevolg van reddingsoperaties;

66.

onderstreept dat er grote behoefte bestaat aan betrouwbare statistieken om concrete instrumenten om niet-reguliere migratie op Europees niveau te bestrijden, en verzoekt de Commissie om de vereiste maatregelen te nemen om in deze statistieken te voorzien;

67.

is van mening dat migranten die geen recht hebben op internationale bescherming of niet-regulier op het grondgebied van de lidstaten verblijven, moeten worden verplicht het grondgebied van de Europese Unie te verlaten; neemt in dit verband nota van de vaststelling van de Terugkeerrichtlijn en verzoekt de lidstaten om in het kader van de omzetting ervan ervoor te zorgen dat eventuele in hun interne recht vastgestelde gunstiger bepalingen bewaard blijven; verzoekt de lidstaten te garanderen dat bij de terugkeer van illegale migranten rekening wordt gehouden met de wet en met de waardigheid van de betrokken personen, waarbij de voorkeur dient uit te gaan naar vrijwillige terugkeer;

68.

roept op tot de oprichting van een systeem voor terugkeerbegeleiding in gesloten en open opvangcentra, zodat een contactpunt ontstaat voor mensen die meer willen weten over hulp bij terugkeer;

69.

roept de Commissie op om te voorzien in toezicht op en ondersteuning van regelingen voor sociale en beroepsmatige reïntegratie van teruggekeerde migranten in de landen van herkomst;

70.

verzoekt de lidstaten om bij voorkeur hun overnamebeleid in te passen in een gemeenschappelijk beleid in plaats van in bilaterale akkoorden;

71.

vraagt dat, wat betreft de overnameakkoorden, het Parlement en zijn bevoegde commissies geregeld op de hoogte worden gebracht van het verloop van de besprekingen met derde landen en van eventuele obstakels waarmee de onderhandelaars geconfronteerd worden;

72.

roept de Commissie op om ervoor te zorgen dat de lidstaten alleen bilaterale overnameovereenkomsten sluiten met derde landen die de mensenrechten van teruggekeerde personen ten volle garanderen en het Verdrag van Genève (1951) hebben ondertekend;

73.

verzoekt de Commissie te streven naar de effectieve handhaving van de verplichting van derde landen om hun staatsburgers die niet-regulier op het grondgebied van de EU verblijven terug te nemen, zoals is bepaald in artikel 13 van de Overeenkomst van Cotonou van 23 juni 2000; roept op tot versterking van deze bepalingen tijdens de onderhandelingen over de nieuwe ACS-overeenkomst (overeenkomst met de leden van de groep van staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan);

74.

benadrukt de noodzaak van een werkelijke Europese dimensie van het terugkeerbeleid door middel van de wederzijdse erkenning van terugkeerbesluiten; dringt aan op meer samenwerking tussen de lidstaten bij de uitvoering van terugkeerbesluiten en op de versterking van de rol van FRONTEX in gezamenlijke terugkeeroperaties;

75.

roept op tot versterking van de samenwerking, onder meer door middel van consulaire samenwerking, met landen van herkomst en van doorreis, om overnameprocedures te vereenvoudigen, en verzoekt de Commissie bestaande overnameovereenkomsten te evalueren om de tenuitvoerlegging ervan te bevorderen en er lering uit te trekken ten behoeve van de onderhandelingen over toekomstige overeenkomsten;

76.

roept de Raad op om wettelijke regelingen uit te vaardigen behoeve van een Europees laissez-passer, dat wordt verstrekt aan illegaal verblijvende onderdanen van derde landen en bedoeld is om de overname door derde landen beter te laten verlopen; er dient actie te worden ondernomen om het Europese laissez-passer op te nemen in de overnameovereenkomsten van de EU, zodat het een bindend karakter krijgt voor de betrokken derde landen;

77.

betreurt het ten zeerste dat de lidstaten onvoldoende solidariteit hebben getoond als het gaat om de groeiende uitdaging van immigratie; roept op tot een dringende herziening van het kaderprogramma Solidariteit en beheer van de migratiestromen voor de periode 2007-2013 (21) en de vier financiële instrumenten daarvan om deze af te stemmen op de nieuwe realiteit die voortkomt uit de toenemende migratiedruk en ervoor te zorgen dat ze kunnen worden gebruikt voor het aanpakken van dringende behoeften, zoals in het geval van massale migratietoestromen;

78.

neemt nota van de toezeggingen die de lidstaten in het voornoemde Europees pact inzake immigratie en asiel hebben gedaan met betrekking tot de noodzaak van solidariteit; verwelkomt met name de opname van een vrijwillig mechanisme voor lastendeling, dat het mogelijk maakt personen die recht hebben op internationale bescherming binnen de EU te verplaatsen van lidstaten die te maken hebben met specifieke en buitenproportionele druk op hun nationale asielstelsels, met name als gevolg van hun geografische ligging of bevolkingsopbouw, naar andere lidstaten, en roept de lidstaten op om deze toezeggingen gestand te doen; verwelkomt tevens het feit dat in de EU-begroting voor 2009 5 miljoen EUR voor dit doel is uitgetrokken in het kader van het Europees Vluchtelingenfonds; dringt echter aan op de invoering van bindende instrumenten; verzoekt de Commissie dit mechanisme direct ten uitvoer te leggen en onmiddellijk een wetgevingsinitiatief in te dienen om een dergelijk mechanisme op Europees niveau op permanente basis in te stellen;

79.

verwelkomt de herschikking van de Dublin-verordening en de voorgestelde bepalingen voor een regeling om Dublin-overdrachten op te schorten, indien een overdracht tot gevolg heeft dat mensen die een verzoek hebben ingediend met ontoereikende beschermingsnormen te maken krijgen in de verantwoordelijke lidstaten, met name op het gebied van opvangvoorzieningen en toegang tot de asielprocedure, alsmede in gevallen waar Dublin-overdrachten een lastenverzwarend effect hebben op lidstaten die al te kampen hebben met een specifieke, onevenredige druk, die met name het gevolg is van hun geografische ligging of demografische situatie; benadrukt echter dat deze bepalingen zonder de invoering van een tweezijdig bindend instrument voor alle lidstaten, slechts de waarde van een politieke uitspraak zullen hebben en geen effectief instrument vormen om een lidstaat werkelijk te steunen;

80.

verwelkomt het voorstel van de Commissie tot herschikking van de verordening inzake de instelling van „Eurodac” voor de vergelijking van vingerafdrukken en herinnert de lidstaten aan hun verplichtingen met betrekking tot het nemen van vingerafdrukken en het toezenden van gegevens onder de huidige Eurodac-verordening; is van mening dat biometrische gegevens, zoals vingerafdrukken, moeten worden benut om grenscontroles doeltreffender te maken;

81.

betreurt het dat de samenwerking met derde landen onvoldoende resultaten heeft opgeleverd, met uitzondering van de samenwerking van Spanje met derde landen zoals Senegal en andere landen van subsaharisch Afrika en Noord-Afrika; roept op tot gerichte steun aan derde landen van doorreis of herkomst om deze te helpen een effectief systeem voor grensbeheer op te bouwen, waarbij FRONTEX wordt ingezet voor bijstandsverlening bij het grensbeheer in deze landen;

82.

herinnert de Commissie, de Raad en de lidstaten eraan dat het van wezenlijk belang is om in het verlengde van de ministerconferenties EU-Afrika van Tripoli, Rabat en Lissabon over migratie en ontwikkeling de dialoog met de landen van herkomst en van doorreis voort te zetten;

83.

roept op tot de uitvoering van de beleidsinstrumenten die zijn ontwikkeld in het kader van „Een alomvattende aanpak van migratie” (22), het „Rabat-proces” (2006) over migratie en ontwikkeling en het partnerschap EU-Afrika inzake migratie, mobiliteit en werkgelegenheid (Lissabon, december 2007);

84.

benadrukt het belang van een ontwikkelingsbeleid in derde landen van herkomst of doorreis als middel om de uitdagingen van immigratie bij de wortels aan te pakken; roept op tot een betere coördinatie van het immigratie- en ontwikkelingsbeleid van de Unie, waarbij volledig rekening wordt gehouden met strategische doelstellingen zoals de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling;

85.

merkt echter op dat het ontwikkelingsbeleid niet het enige alternatief voor migratie kan zijn, want er kan geen ontwikkeling op basis van solidariteit zijn zonder permanente mobiliteit;

86.

roept op tot een betere samenwerking met de Internationale Organisatie voor Migratie en andere internationale organisaties bij de oprichting van nieuwe regionale kantoren in kwetsbare gebieden waar praktische hulp gewenst is bij onder meer legale migratie of vrijwillige terugkeer van immigranten;

87.

benadrukt het belang van de oprichting van informatie- en beheerscentra voor migratie, zoals de opening van het centrum in Mali in oktober 2008; is van mening dat deze centra de aanpak van migratieproblemen in belangrijke mate kunnen ondersteunen door de belangen van potentiële migranten, teruggekeerde migranten en migranten die in de EU verblijven, te behartigen; roept de Commissie op om de nodige informatie te verstrekken over de oprichting van andere centra in het kader van het partnerschap EU-Afrika en vraagt de Commissie te onderzoeken of dergelijke centra ook in de oostelijke buurlanden kunnen worden opgericht;

88.

benadrukt dat alle overeenkomsten met landen van herkomst en doorreis hoofdstukken moeten bevatten over samenwerking op het gebied van immigratie en roept op tot een ambitieus beleid met derde landen met betrekking tot samenwerking van politie en justitie bij de bestrijding van internationale criminele organisaties die betrokken zijn bij mensensmokkel en berechting van de betrokken personen, in samenwerking met Europol en Eurojust; verzoekt de Commissie eveneens haar steun aan derde landen te intensiveren, inclusief financiële en technische hulp om een sociaal-economisch klimaat te creëren waarin niet-reguliere migratie, drugshandel en georganiseerde misdaad worden ontmoedigd;

89.

verzoekt de Commissie om de onderhandeling over globale Europese overeenkomsten, zoals die welke werd ondertekend met Kaapverdië, te bevorderen, verder te onderhandelen met Marokko, Senegal en Libië, en de sluiting van overeenkomsten te bevorderen met de belangrijkste herkomstlanden;

90.

roept op tot het ondersteunen van derde landen bij de ontwikkeling van hun nationale wetgevingskader en bij de oprichting van een immigratie- en asielstelsel dat volledig in overeenstemming is met de internationale wetgeving en roept derde landen van doorreis tevens op om de Geneefse Conventie van 1951 te ondertekenen en respecteren;

91.

verzoekt de lidstaten na te denken over de kwestie van „milieuvluchtelingen”, migranten die op dit moment niet kunnen worden aangemerkt als economische migranten en die ook niet erkend worden als vluchtelingen in de zin van de Geneefse Conventie;

92.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de regeringen en parlementen van de lidstaten.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/35

A.

overwegende dat de politieke vaststelling van het TEN-T-beleid zoals dat is neergelegd in Beschikking nr. 1692/96/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 juli 1996 betreffende communautaire richtsnoeren voor de ontwikkeling van een trans-Europees vervoersnet (3) en Beschikking nr. 884/2004/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende wijziging van Beschikking nr. 1692/96/EG betreffende communautaire richtsnoeren voor de ontwikkeling van een trans-Europees vervoersnet (4) heeft geleid tot een „verlanglijstje” met dertig prioritaire projecten die hoofdzakelijk voortvloeiden uit nationale belangen,

B.

overwegende dat het noodzakelijk is om het externe concurrentievermogen van het spoor en de scheepvaart ten opzichte van het wegennet te verbeteren op het gebied van het goederenvervoer, teneinde een evenwichtige exploitatie van de maritieme snelwegen en de corridors voor goederenvervoer per spoor te waarborgen,

C.

overwegende dat de dertig prioritaire projecten hebben geleid tot een voorstel van de Commissie om binnen het financieel kader voor 2007-2013 circa 20 miljard EUR aan EU-financiering ter beschikking te stellen voor het trans-Europese vervoersnet in zijn geheel, welk bedrag uiteindelijk op aandringen van de Raad werd verlaagd tot circa 8 miljard EUR, waarvan slechts 5,3 miljard bestemd is voor de dertig prioritaire projecten,

D.

overwegende dat de Europese Unie, zoals bekend, volstrekt niet in staat blijkt te voldoen aan de financieringsvoorschriften voor het TEN-T zoals bepaald in Verordening (EG) nr. 680/2007 van het Europees Parlement en de Raad van 20 juni 2007 tot vaststelling van de algemene regels voor het verlenen van financiële bijstand van de Gemeenschap op het gebied van de trans-Europese netwerken voor vervoer en energie (5), waardoor onzekerheid ontstaat in de financieringsplannen van de projecten,

E.

overwegende dat moet worden voorzien in een versterking van de capaciteit van de Commissie om grote grensoverschrijdende projecten, met name op het gebied van het spoorwegvervoer, ten uitvoer te leggen die een nauwere en permanente coördinatie tussen de betrokken lidstaten vereisen, alsmede een meerjarige financiering die verder reikt dan de termijn van de financiële meerjarenvooruitzichten,

F.

overwegende dat uit de bijlagen bij de bovenvermelde mededeling van de Commissie van 14 mei 2008 blijkt dat in het kader van de vervoersprojecten ongeveer 49 % wordt uitgetrokken voor wegen, ongeveer 31 % voor het spoor en ongeveer 9 % voor het stadsvervoer, maar dat niet precies duidelijk is welke concrete projecten voor medefinanciering in aanmerking komen,

1.

onderkent dat de eerste pogingen om een EU-beleid op het terrein van vervoersinfrastructuur te ontwikkelen, die geïnspireerd waren door de „missing links” van de Europese Rondetafel van Industriëlen (ERT), een impuls kregen door de mededeling van de Commissie van 2 december 1992 over „De toekomstige ontwikkeling van het gemeenschappelijk vervoersbeleid”, waarin dit beleid werd gemotiveerd met de doelstellingen van economische groei, concurrentievermogen en werkgelegenheid, en dat zij op de rails werden gezet door voormalig commissaris voor vervoer Karel Van Miert; merkt op dat met Verordening (EG) nr. 2236/95 van de Raad van 18 september 1995 tot vaststelling van de algemene regels voor het verlenen van financiële bijstand van de Gemeenschap op het gebied van trans-Europese netwerken (6) en Beschikking nr. 884/2004/EG werd gepoogd de bovenstaande doelstellingen te verwezenlijken; ook de impuls die voormalig vicevoorzitter van de Commissie en commissaris voor Energie en Vervoer Loyola de Palacio aan dit beleid heeft gegeven, verdient een bijzondere vermelding;

2.

beschouwt de verslagen van de TEN-T-coördinatoren als interessante voorbeelden voor verdere coördinatie en integratie van een beperkte selectie belangrijke projecten; verzoekt de Commissie en de lidstaten derhalve hun inspanningen om de bestaande prioritaire projecten te verbeteren, voort te zetten; is van mening dat de investeringen op de middellange en lange termijn in stand zouden moeten worden gehouden met het oog op de verwezenlijking van de doelstelling om het gehele netwerk te voltooien;

3.

verheugt zich over de vroegtijdige presentatie van de bovenvermelde mededeling van de Commissie van 4 februari 2009, die tot doel heeft het EU-beleid inzake vervoersinfrastructuur en TEN-T grondig te herzien aan de hand van bestaande en toekomstige uitdagingen op het gebied van vervoer en grensoverschrijdende mobiliteit, alsmede op mobiliteits-, financieel, economisch, regionaal - met inbegrip van regio's met een permanente handicap - sociaal, veiligheids- en milieugebied;

4.

ziet dan ook geen reden om het vage concept van een conceptuele TEN-T-pijler in te voeren die de prioriteitenlijst nog eens extra zou belasten; is van mening dat niettegenstaande de door de Commissie aangegeven doelstelling een conceptuele pijler die expliciet als zodanig wordt opgevat, niet zal bijdragen tot het versterken van de geloofwaardigheid van het TEN-T-beleid, die veeleer kan worden vergroot door concrete projecten te ontwikkelen;

5.

stemt derhalve in met de ontwikkeling van een consistentere en beter geïntegreerde netwerkbenadering, die tegemoetkomt aan de behoeften aan intermodale verbindingen voor burgers en vracht; benadrukt daarom dat er bij infrastructurele verbindingen met en binnen nieuwe lidstaten prioriteit moet worden toegekend aan het spoor, havens, duurzame maritieme waterwegen en binnenwateren en hun verbindingen met het achterland of intermodale knooppunten in infrastructuurverbindingen met en tussen nieuwe lidstaten en dat bovendien bijzondere aandacht moet worden besteed aan grensoverschrijdende vervoersverbindingen, alsmede aan betere verbindingen met lucht- en zeehavens in de trans-Europese netwerken; onderstreept dat ook aandacht moet worden besteed aan de verschillende, maar complementaire behoeften van zowel passagiers als vracht; adviseert de lidstaten en regionale autoriteiten tussenstations en lokale interconnecties te verbeteren als aansluitmogelijkheden op de TEN-T, zodat de kosten die voortvloeien uit een perifere ligging tot een minimum beperkt blijven;

6.

verzoekt de Commissie met name steun te verlenen aan prioritaire projecten met intermodale verbindingen en constante interoperabiliteit die verschillende lidstaten doorkruisen; benadrukt dat de totstandbrenging van verbindingen tussen economische gebieden die langs deze prioritaire projecten gelegen zijn een nationale taak is;

7.

stelt met voldoening vast dat in de lijst van prioritaire projecten verhoudingsgewijs veel aandacht wordt besteed aan milieuvriendelijke vervoersmodaliteiten; verzoekt de Commissie in dit verband te waarborgen dat deze verhouding ook in de toekomst bij de tenuitvoerlegging van de projecten wordt geëerbiedigd;

8.

benadrukt de noodzaak om klimaatbescherming en duurzame ontwikkeling voor alle vervoersmodaliteiten in het Europese infrastructuurbeleid te integreren met het oog op de verwezenlijking van de EU-doelstellingen om de CO2-uitstoot terug te dringen;

9.

verzoekt de Commissie er bij de lidstaten op aan te dringen om Europese milieuwetgeving te integreren in de besluitvorming en planning inzake TEN-T-projecten, zoals de richtlijnen over Natura 2000, de strategische milieueffectbeoordeling, de milieueffectrapportage, de richtlijn inzake luchtkwaliteit, de kaderrichtlijn water, de habitatrichtlijn en de vogelrichtlijn, alsmede de verslagen van het transport- en milieurapportagemechanisme (TERM) over indicatoren voor vervoer en milieu van het Europees Milieuagentschap;

10.

dringt er bij de Commissie op aan de strijd aan te binden met onduidelijke en tegenstrijdige voorschriften die verband houden met verklaringen van gemeenschappelijk belang en de toepassing van de milieuwetgeving; is voorts van mening dat de lidstaten, nadat aan projecten de TEN-T-status is verleend, geen misbruik dienen te maken van de in paragraaf 9 genoemde Europese wetgeving, ten einde de uitvoering van TEN-T-projecten te blokkeren;

11.

roept de Commissie en de lidstaten ertoe op rekening te houden met nieuwe ontwikkelingen, zoals de wereldwijde financiële crisis, demografische veranderingen, de uitbreiding, de nieuwe nabuurlanden en de intensievere verbindingen met Oost-Europese en mediterrane landen, als factoren die relevant zijn voor het Europese vervoersinfrastructuurbeleid;

12.

onderstreept dat, vooral in de context van de economische crisis, de ontwikkeling van het trans-Europese transportnetwerk en de integratie van het Europese transport met dat van de EU-buurstaten, de meest zekere weg is om, op de lange termijn, te zorgen voor de duurzaamheid van de interne markt en de economische en sociale cohesie in de Europese Unie;

13.

roept de Commissie ertoe op haar inspanningen ter verbetering van de Europese coördinatie van de ruimtelijke ordening (de Territoriale Agenda van de Europese Unie en het territoriale cohesiebeginsel) en de vervoersplanning te intensiveren door de regio's beter met elkaar te verbinden en op die manier de regionale bereikbaarheid te bevorderen; merkt op dat er rekening moet worden gehouden met zowel de grote verschillen tussen bergachtige, kust-/eiland-, centrale, perifere en andere grensoverschrijdende gebieden als met de noodzaak van een betere integratie van stedelijke mobiliteitssystemen in het TEN-T;

14.

verzoekt de Commissie bijzondere voorrang te verlenen aan prioritaire projecten rond de voornaamste spoorlijnen, wegen en binnenwateren teneinde grensoverschrijdende verbindingen met de nieuwe lidstaten en derde landen tot stand te brengen;

15.

wijst er in dit verband op dat ook het Europees Ruimtelijk Ontwikkelingsperspectief (EROP) hierbij moet worden betrokken als uitgangspunt voor het planningbeleid en dat de beschikbare ESPON-studies hierbij moeten worden betrokken als wetenschappelijke, planninggerelateerde achtergrondinformatie voor de ontwikkeling van de vervoersector;

16.

benadrukt de noodzaak om de doelstellingen van zowel de Lissabon-strategie als het herstelplan in de ontwikkeling van het TEN-T-beleid te integreren, aangezien de mobiliteit, toegankelijkheid en logistiek ervan van essentieel belang zijn voor het concurrentievermogen van de EU en om de territoriale cohesie te versterken;

17.

roept de Commissie en de lidstaten ertoe op groene corridors, spoorvrachtnetwerken, de corridors voor het Europees beheersysteem voor spoorvervoer (ERTMS), maritieme „snelwegen”, zoals de kustvaart, bestaande binnenvaartroutes met beperkte capaciteit of sluizen met onvoldoende capaciteit, inlandterminals, logistieke centra en knooppunten voor stedelijke mobiliteit, alsmede de voorgenomen uitbreiding van het TEN-T-netwerk tot de landen van het Europese Nabuurschapsbeleid en de Oost-Europese en mediterrane landen, te integreren in een intermodaal TEN-T-concept, dat is gebaseerd op geplande acties ten gunste van milieuvriendelijker, minder olie verbruikende en veiliger vervoersmodaliteiten, teneinde een optimaal gebruik van alle vervoersmodaliteiten te waarborgen en de compatibiliteit van de verbindingen tussen de verschillende takken van vervoer – in het bijzonder spoorwegverbindingen met havens – te bevorderen; pleit bovendien voor samenhang tussen het huidige en het toekomstige TEN-T-kader en de wetgevingsvoorstellen inzake corridors voor goederenvervoer per spoor;

18.

merkt op dat volgens de jongste studies tot voor kort slechts 1 % van de Europese infrastructuurfondsen werd gebruikt voor de binnenwateren; is van mening dat voldoende Europese steun moet worden verleend om de infrastructuur van de binnenwaterwegen in Europa te ontwikkelen, teneinde het potentieel van de binnenwateren als duurzame en betrouwbare vervoersmodaliteit ten volle te benutten;

19.

verzoekt de Commissie erop aan te sturen dat de uitbreiding van het goederenvervoer per spoor wordt geïntensiveerd, teneinde de efficiëntie van de netwerken en de snelheid van het vervoer te bevorderen;

20.

is in dit verband ingenomen met het voorstel van de Commissie voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad inzake een Europees spoorwegnet voor een concurrerend goederenvervoer (COM(2008)0852) en met de bovengenoemde mededeling van de Commissie van 18 oktober 2007;

21.

onderstreept dat het voor het intermodaal vervoer zeer belangrijk is dat informatie-uitwisseling mogelijk wordt gemaakt, ter bevordering en ondersteuning van de interactie tussen de zachte en de harde infrastructuur (informatiesystemen zoals ERTMS/RIS/ITS/SESAR/Galileo), en ter verbetering van de interoperabiliteit, het rollend materieel (hard- en software voor het ERTMS in treinen en geluidsreductie van vrachtwagons), de groene logistiek, de intermodale verbindingen en knooppunten, de gedecentraliseerde diensten ter zake van deur-tot-deur-toeleveringsketens en het mobiliteitsbeheer;

22.

benadrukt dat het belangrijk is om in het kader van het TEN-T geharmoniseerde en gestandaardiseerde intelligente vervoerssystemen te ontwikkelen om een efficiënter, soepeler, veiliger en milieuvriendelijker vervoersbeheer tot stand te brengen;

23.

beveelt aan om de tenuitvoerlegging van het TEN-T te bevorderen door de toegang tot informatie te verbeteren met behulp van systemen zoals het TENtec-informatiesysteem en door een open coördinatiemethode op basis van benchmarking en uitwisseling van optimale praktijken op te zetten;

24.

benadrukt de noodzaak om de doelmatigheid van de bestaande infrastructuur binnen TEN-T-projecten op de korte termijn een impuls te geven, met name wanneer reeds een begin is gemaakt met de tenuitvoerlegging van dergelijke projecten, teneinde de corridors levensvatbaarder en doelmatiger te maken en nietzonder alleen maar te wachten op de verwezenlijking op lange termijn van zeer grote projecten binnen deze corridors;

25.

ondersteunt de „structurele optie 3 voor de vormgeving van TEN-T” uit het Groenboek, d.w.z. een dubbele structuur, die bestaat uit een geïntegreerd netwerk op basis van de huidige TEN-T-kaarten, en een nader te bepalen intermodaal „kernnetwerk” waarin prioriteit wordt gegeven aan spoorwegen, duurzame waterwegen en havens en de verbindingen daarvan met de logistieke centra;

26.

ondersteunt het idee van een „kernnetwerk” met een „geografische pijler” en een „conceptuele pijler”, waarbij deze laatste voorziet in criteria en doelstellingen die het mogelijk moeten maken om gaandeweg en op flexibele wijze projecten, corridors en netwerkonderdelen vast te stellen en af te stappen van de strakke aanpak volgens welke al deze elementen aan het begin van de begrotingsperiode voor de gehele periode moeten worden gedefinieerd; is van mening dat het TEN-T gedurende de begrotingsperiode op flexibele wijze moet kunnen worden uitgebreid, zodat het kan worden aangepast aan de veranderende marktvoorwaarden;

27.

onderkent de cruciale rol die de lidstaten, in samenspraak met hun regionale en lokale autoriteiten, de belanghebbenden van het maatschappelijk middenveld en de plaatselijke bevolking, spelen bij de besluitvorming over en de planning en financiering van vervoersinfrastructuur, met inbegrip van grensoverschrijdende coördinatie en samenwerking in Europa; verwacht meer samenhang van de zijde van de Raad tussen aanvragen voor TEN-T-projecten en besluiten over TEN-T-budgetten; verzoekt de lidstaten, met het oog op de tussentijdse herziening van het financiële kader van de EU en gelet op het huidige debat over het Europees herstelplan, om het punt van de noodzakelijke financiële ondersteuning van vervoersinfrastructuren die deel uitmaken van het TEN-T-netwerk als een prioritaire aangelegenheid te beschouwen overeenkomstig het tot dusver vastgestelde EU-beleid;

28.

is het volledig eens met de doelstelling van de EU om de administratieve lasten te beperken, en spoort de Commissie daarom met klem aan de financiële kaders voor de prioritaire TEN-T-projecten te herzien, teneinde de bureaucratie nog verder te verminderen;

29.

verzoekt de lidstaten en de Commissie de coördinatie van de op nationaal niveau ten uitvoer gelegde beleidsmaatregelen te versterken, teneinde consistentie te waarborgen bij de cofinanciering en uitvoering van het TEN-T-programma overeenkomstig de artikelen 154 en 155 van het EG-Verdrag;

30.

onderstreept in dit opzicht dat de financiële crisis de Europese Unie, de lidstaten en de regio's nog zwaarder onder druk zet om besluiten over projecten op het gebied van de vervoersinfrastructuur te baseren op grondige kosten/batenanalyses, duurzaamheid en de grensoverschrijdende meerwaarde van Europa;

31.

merkt evenwel op dat investeren in vervoersinfrastructuur een essentiëel middel is om de economische en financiële crisis aan te pakken, en roept de Commissie derhalve op vaart te maken met de infrastructuurprojecten die aan het TEN-T gekoppeld zijn en gefinancierd worden uit de structuurfondsen en/of het Cohesiefonds; roept de lidstaten ertoe op hun investeringsprioriteiten te herzien en daarbij rekening te houden met de genoemde benadering, teneinde de uitvoering van TEN-T-projecten die onder hun verantwoordelijkheid vallen, te versnellen, vooral waar het grensoverschrijdende onderdelen betreft;

32.

herinnert de Commissie eraan dat de communautaire cofinanciering voor infrastructurele vervoersprojecten uit de TEN-T-budgetten, het Cohesiefonds, de regionale fondsen en door de EIB moet voldoen aan de volgende criteria: economische levensvatbaarheid, verbetering van het concurrentievermogen, bevordering van de interne markt, duurzaamheid op milieugebied, transparantie voor belastingbetalers en inspraak van burgers (partnerschapsbeginsel); onderstreept in dit verband het belang van de ontwikkeling van publiek-private partnerschappen voor de financiering van TEN-T-projecten, en de noodzaak om flexibele oplossingen aan te dragen voor de problemen die met dergelijke grootschalige projecten gemoeid zijn (geografische en technische problemen, protest van de bevolking, enzovoorts);

33.

verzoekt de Commissie in dit verband te waarborgen dat bij projecten die in het kader van Europese financieringsprogramma's worden beoordeeld, rekening wordt gehouden met de mogelijke gevolgen ervan voor de nationale financiering van andere noodzakelijke investeringen die niet door Europese middelen worden ondersteund; is met name van mening dat de middelen die de lidstaten uittrekken om de EU-financiering bij te passen, geen risico mogen inhouden voor de instandhouding van of de investering in aanvoerlijnen; is daarom veeleer de mening toegedaan dat projecten in elk geval gedeeltelijk moeten worden vastgesteld en beoordeeld op basis van hun vermogen om de ontwikkeling en de instandhouding van de noodzakelijke, aanvullende aanvoerinfrastructuur in aanmerking te nemen (en niet te veronachtzamen);

34.

onderstreept de sterk groeiende behoefte aan investeringen van de Europese markt voor luchtvervoer in het kader van zowel het tweede maatregelenpakket inzake het gemeenschappelijk Europees luchtruim als het voorstel voor een „alomvattende benadering van het luchtvaartsysteem”; roept de Commissie er derhalve toe op bij de herziening van het begrotingskader voor het TEN-T de mogelijkheid te overwegen om het aandeel van de beschikbare middelen voor luchthavens en ATM/ANS op te trekken;

35.

merkt op dat er meer onderzoek en ontwikkeling nodig is ten aanzien van de optimale en meest efficiënte praktijken op het gebied van de financiering van vervoersinfrastructuur en de gunstige gevolgen daarvan voor het concurrentievermogen en de kwaliteit en kwantiteit van de werkgelegenheid, met inbegrip van de ervaringen met publiek-private partnerschappen in dit opzicht, waarmee de Commissie in het kader van haar lopende studies al een begin heeft gemaakt;

36.

benadrukt de noodzaak om in het kader van het uitvoerend agentschap voor het TEN-T een task force op te zetten ter bevordering van enerzijds het gebruik van publiek-private partnerschappen voor de financiering van bepaalde prioritaire projecten of projectonderdelen en anderzijds de verspreiding van de aangedragen oplossingen als optimale praktijk;

37.

onderstreept dat de grotere rol van publiek-private partnerschappen en van de Europese Investeringsbank geen vervangmiddel mag zijn voor de toekenning van een aanzienlijk percentage van de begrotingsmiddelen voor grootschalige projecten die pas rendabel zijn na meer dan één generatie;

38.

geeft er de voorkeur aan dat de lidstaten in het kader van de tussentijdse herziening van de financiële vooruitzichten voor 2009-2010 het budget voor het TEN-T-beleid aanpassen teneinde af te stappen van het stevig te snoeien in andere projecten en de ambities voor de ontwikkeling van de aan deze projecten gekoppelde spoor- en scheepvaarttrajecten;

39.

onderstreept de noodzaak om een bepaald percentage van de inkomsten uit tolwegen te gebruiken voor de financiering van TEN-T-projecten, teneinde het hefboomeffect op leningen te vergroten;

40.

verzoekt de Commissie om een selectie van voorbeelden te publiceren van regionale grensoverschrijdende spoorverbindingen die zijn ontmanteld of buiten gebruik zijn gesteld, met bijzondere aandacht voor die welke aan het TEN-T kunnen worden gekoppeld;

41.

verzoekt de Commissie en de lidstaten het Eurovelo-netwerk en het Iron Curtain Trail in aanmerking te nemen als mogelijkheden voor de bevordering van Europese grensoverschrijdende fietsnetwerken, ter ondersteuning van zachte mobiliteit en duurzaam toerisme;

42.

verzoekt de Commissie om – voor het einde van haar mandaat – een wetgevingsvoorstel in te dienen om het nationale passagiersvervoer per spoor vanaf 1 januari 2012 open te stellen en zo het concurrentievermogen van het gehele spoornet van het TEN-T een stimulans te geven;

43.

betreurt dat de tenuitvoerlegging van prioritaire projecten in grensgebieden zo traag vordert, met name die in de Pyreneeën, die van vitaal belang zijn voor het Iberisch schiereiland en Frankrijk;

44.

spoort de Commissie ertoe aan het Parlement en de Europese Raad te blijven betrekken bij haar jaarlijkse en meerjarenvoorstellen en selecties betreffende de medefinanciering van TEN-T-projecten;

45.

verzoekt de Commissie om over elk prioritair project regelmatig en minstens eenmaal per jaar verslag uit te brengen aan het Europees Parlement en de Raad, en daarbij met name aandacht te besteden aan de stand van zaken voor ieder project, de betrouwbaarheid van de kostenramingen, de levensvatbaarheid van ieder project en het tijdschema voor de tenuitvoerlegging ervan;

46.

verzoekt de Commissie en de EIB om, zoals bij de cofinanciering van het TEN-T reeds gebeurt, ook bij de medefinanciering van TEN-T-projecten uit de regionale fondsen, het Cohesiefonds en door de EIB, jaarlijks aan het Parlement en de Raad een lijst van concrete gecofinancierde projecten voor te leggen;

47.

stelt zich op het standpunt dat vanuit economisch en ecologisch oogpunt veelal alleen multimodale vervoersconcepten, waarbij op één transportroute verschillende vervoersmiddelen worden gebruikt, levensvatbaar en duurzaam zijn;

48.

onderstreept dat in het zopas uitgebreide Schengen-gebied de transportinfrastructuur tussen West- en Oost-Europa van immens belang is, gelet op het ermee verbonden potentieel voor economische groei, met name in de nieuwe lidstaten; verzoekt de Commissie en de lidstaten om transnationale weg- en spoorverbindingen tussen Oost- en West-Europa te ontwikkelen en te bevorderen, met in het bijzonder steun daarbij voor grensoverschrijdende transportinfrastructuur via een speciaal actieprogramma dat in samenwerking met de lokale, regionale en nationale autoriteiten moet worden uitgevoerd; wijst er ook op dat een betere aansluiting van trans-Europese vervoersnetwerken en vervoersnetwerken van derde landen op elkaar, vooral de positie van grensregio's zou verbeteren en een meerwaarde zou bieden voor interregionale samenwerking en de gehele EU;

49.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/41

A.

overwegende dat de EU de opwarming van de aarde tot 2 °C wil beperken en het verlies aan biodiversiteit wil halveren; overwegende dat volgens de ramingen van Eliasch Review jaarlijks een bedrag van 17 tot 33 miljard USD nodig is om de ontbossing tegen 2030 te halveren,

B.

overwegende dat duurzaam bosbeheer van fundamenteel belang is voor het tegengaan van ontbossing en een cruciaal aspect is van economische ontwikkeling,

C.

overwegende dat ontbossing verantwoordelijk is voor ongeveer 20 % van de uitstoot van broeikasgassen in de wereld, een belangrijke oorzaak is van het verlies aan biodiversiteit en een ernstige bedreiging vormt voor ontwikkeling, met name voor het levensonderhoud van de armen,

D.

overwegende dat de ontbossing zich voltrekt in het alarmerende tempo van 13 miljoen hectare per jaar, voornamelijk in tropische bossen, maar tot op zekere hoogte ook in Europa, vooral in Midden- en Oost-Europa,

E.

overwegende dat ontbossing moeilijk omkeerbare milieuschade met zich meebrengt - zoals een langdurige verstoring van de waterhuishouding, steppe- en woestijnvorming en aantasting van de biodiversiteit - waarvan de totale economische kosten veel hoger liggen dan uitgaven voor preventie of herstel,

F.

overwegende dat de aantasting van de bossen diverse vormen aanneemt en moeilijk te definiëren is, maar grote gevolgen heeft voor klimaat, biodiversiteit en goederen en diensten,

G.

overwegende dat er in de ontwikkelingslanden volgens het vierde rapport van het Intergouvernementele Panel inzake klimaatverandering (IPCC) een drastische ombuiging nodig is van de „business-as-usual”-benadering met betrekking tot de toename van de emissies, onder meer door een reductie van emissies ten gevolge van ontbossing, naast een reductie in de industrielanden van 25 tot 40 % in 2020 ten opzichte van 1990, wil de opwarming van de aarde tot 2 °C beperkt blijven,

H.

overwegende dat het terugdringen van de ontbossing een belangrijke rol speelt, niet alleen voor de beperking van de klimaatverandering, maar ook voor de aanpassing aan de klimaatverandering,

1.

benadrukt de noodzaak van meer samenhang tussen behoud van de bossen en duurzaam bosbeheer en andere interne en externe beleidsvormen van de EU; dringt aan op een gekwantificeerde evaluatie van de gevolgen voor de bossen van het beleid van de EU inzake energie (met name biobrandstoffen), landbouw, duurzame productie en consumptie, overheidsopdrachten, handel en ontwikkelingssamenwerking;

2.

verzoekt de Commissie bij het Parlement en de Raad voorstellen in te dienen voor strenge duurzaamheidsvereisten van de Gemeenschap voor alle hout en houtproducten afkomstig uit bossen;

3.

verzoekt de Commissie om voor het eind van 2009 een uitvoerige studie te publiceren, waarin wordt geëvalueerd welke gevolgen de EU-productie, -consumptie en -handel in levensmiddelen en andere artikelen hebben voor de ontbossing en aantasting van bossen; dringt erop aan dat in de studie elke negatieve bijdrage van afzonderlijke industriële sectoren wordt geëvalueerd en gespecificeerd, en dat er aanbevelingen worden geformuleerd voor aanvullend beleid en verdere innovatie, teneinde die gevolgen te terug te dringen;

4.

wijst erop dat binnen het bosbeheer serieus aandacht moet worden geschonken aan problemen omtrent de waterhuishouding en er dus werkelijk behoefte is aan gemeenschappelijk beheer van water- en bosbestanden en aan harmonisering van het desbetreffende EU-beleid, teneinde de waterretentiecapaciteit van ecosystemen te herstellen en te verbeteren;

5.

is verheugd over het beleid van groene overheidsopdrachten en over de bevordering van instrumenten zoals milieukeuren en systemen voor de toekenning van certificaten voor bossen; dringt aan op de spoedige goedkeuring en uitvoering van het beleid van groene overheidsopdrachten voor houtproducten in de gehele EU; verzoekt de lidstaten hun beleid inzake overheidsopdrachten op hoge duurzaamheidsnormen te baseren en in overeenstemming daarmee met betrekking tot die normen realistische doelstellingen te formuleren;

6.

is van mening dat aan ontwikkelingslanden substantiële financiële steun moet worden geboden om de bruto tropische ontbossing uiterlijk tegen 2020 tot staan te brengen, en dat vastbeslotenheid op dit vlak van doorslaggevend belang zal zijn in de internationale onderhandelingen voor een veelomvattende en wereldwijde klimaatovereenkomst voor de periode na 2012;

7.

erkent dat het mobiliseren van voldoende fondsen in het kader van een mondiaal klimaatakkoord absoluut van fundamenteel belang is om de wereldwijde ontbossing te halveren en uiteindelijk een halt toe te roepen; steunt in dit verband het voorstel van de Commissie tot invoering van een wereldwijd boskoolstofmechanisme (Global Forest Carbon Mechanism - GFCM) in het kader van het VN-raamverdrag inzake klimaatverandering (UNFCCC), gebaseerd op een stelsel van vaste financiering; verzoekt de lidstaten hun inzet voor stopzetting van de wereldwijde ontbossing en aantasting van bossen te schragen door een substantieel gedeelte van de opbrengsten van de EU-regeling voor de handel van emissierechten (ETS) te bestemmen voor het terugdringen van ontbossing en aantasting van bossen in de ontwikkelingslanden, en door de onderhandelingen te richten op financieringsbronnen zoals omschreven in de mededeling van de Commissie van 28 januari 2009 getiteld „Naar een uitgebreide klimaatveranderingsovereenkomst in Kopenhagen” (COM(2009)0039); verzoekt de lidstaten verder hun steun te geven aan het voorstel van de Commissie om het financieringsvoorstel van Noorwegen te omarmen en toekomstige veilingopbrengsten van de toegewezen hoeveelheden (Assigned Amount Units) voor een deel aan het GFCM toe te wijzen;

8.

wijst erop dat de steun via het GFCM op prestaties gebaseerd moet zijn, en verleend moet worden aan de hand van aangetoonde reductie van bruto ontbossing en aantasting van bossen; benadrukt dat deze steun ook aanvullende voordelen moet bieden in de vorm van bescherming van de biodiversiteit, toename van de herstelcapaciteit en betere bestaansmogelijkheden in bosgebieden;

9.

benadrukt dat de rechten van de lokale bevolking in bosgebieden volledig moeten worden gerespecteerd, dus ook het recht van inheemse volkeren op vrije, voorafgaande en geïnformeerde instemming met het gebruik van bossen die van oudsher door hen worden gebruikt; acht het van essentieel belang dat lokale gemeenschappen en inheemse volkeren op een zinvolle en omvattende manier worden betrokken bij alle stadia van de beoordeling, planning en uitvoering van maatregelen voor terugdringing van emissies ten gevolge van de aantasting van bossen en ontbossing;

10.

benadrukt dat elk mechanisme binnen het samenwerkingsprogramma van de Verenigde Naties voor de reductie van emissies ten gevolge van ontbossing en aantasting van bossen in ontwikkelingslanden (UNREDD) waarover er een akkoord is in het kader van de internationale klimaatovereenkomst voor de periode na 2012 eerst en vooral de bescherming van natuurlijke bossen moet garanderen;

11.

is van mening dat het ontbossingsproces in Oost-Europa bijdraagt tot de achteruitgang van het milieu en ook onder meer de levenskwaliteit beïnvloedt;

12.

merkt op dat kredieten uit de bosbouw op de koolstofmarkt op middellange en lange termijn een onderdeel kunnen vormen van een mix van beleidsvormen waarmee de ontbossing wordt aangepakt, mits voor boskoolstof accurate rekenmethoden en betrouwbare monitoringsmechanismen kunnen worden gebruikt; benadrukt dat een definitief besluit over de opneming van kredieten uit de bosbouw in het ETS moet worden genomen na een grondige analyse van de haalbaarheid van alle potentiële financieringsmechanismen en een evaluatie van het resultaat van de Conferentie van Kopenhagen en de conclusies van de proefprojecten;

13.

herinnert eraan dat kredieten uit bosbouwprojecten die worden gebruikt ter compensatie van broeikasgasemissies in de industrielanden nooit dubbel mogen tellen voor de ombuigingsdoelstellingen ten opzichte van het „business-as-usual”-scenario die de ontwikkelingslanden naar verwachting zullen onderschrijven via de internationale klimaatovereenkomst voor de periode na 2012;

14.

wijst erop dat bij elk systeem van compensatie voor het terugdringen van de ontbossing en de aantasting van de bossen in het kader van een toekomstige klimaatovereenkomst niet alleen rekening moet worden gehouden met „koolstofputten”, maar ook met het nut van ecosystemen en sociale voordelen van bossen;

15.

verlangt dat de EU stringente sociale en milieunormen voor mechanismen voor de beperking van emissies door ontbossing en aantasting van de bossen (REDD) bevordert; verlangt dat de EU pleit voor REDD-mechanismen die verder gaan dan de huidige projectmatige aanpak van het Clean Development Mechanism en die gericht zijn op de onderliggende oorzaken van ontbossing zoals slecht bestuur, armoede, corruptie en gebrek aan rechtshandhaving, middels ondersteuning van institutionele en beleidshervormingen op lokaal en nationaal niveau;

16.

betreurt dat de mededeling ondanks de titel niet ingaat op de aantasting van bossen; verzoekt de Commissie actieplannen en proefprojecten te ontwikkelen en blijk te geven van inzet voor haar eigen bosbouwbeleid om niet alleen de ontbossing, maar ook de aantasting van bossen (mede in de Europese Unie) tot staan te brengen, door daarnaast goede monitoringsystemen te ontwikkelen en in te voeren teneinde adequate gegevens te verkrijgen over bodem en biomassa in bossen;

17.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, alsmede aan de regeringen en de parlementen van de lidstaten.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/43

A.

overwegende dat het stedelijk vervoer een belangrijke component is van het vervoer in zijn algemeenheid en dat uit dien hoofde de artikelen 70 tot en met 80 van het EG-Verdrag de rechtsgrondslag vormen waaraan de Europese Unie haar bevoegdheid ontleent die zij op dit gebied met de lidstaten deelt,

B.

overwegende dat tal van Europese transsectorale of modale richtlijnen en verordeningen raken aan het stedelijk vervoer en dat er daarin samenhang moet komen door middel van een specifieke aanpak van de problematiek van het stedelijk vervoer,

C.

overwegende dat in het door de Europese Raad van 8 en 9 maart 2007 aangenomen Europese klimaatplan de ambitieuze doelstellingen zijn vastgelegd van een verlaging van het energiegebruik met 20 %, een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen met 20 % en een aandeel hernieuwbare energie van 20 % van het totale energieverbruik in 2020, en dat deze doelstellingen onhaalbaar zijn zonder een strategie die overeenkomstig deze doelstellingen is afgestemd op het stedelijk vervoer,

D.

overwegende dat het onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma CIVITAS uiterst succesvol is gebleken, hetgeen aantoont dat lokale overheden en die vervoer organiserende vervoersmaatschappijen belang hebben bij Europese investeringen in innovatieve programma's voor stedelijk vervoer,

E.

overwegende dat het Cohesiefonds en de structuurfondsen weliswaar programma's voor stedelijke mobiliteit financieren, maar dat deze fondsen gebukt gaan onder het – tweeledige – nadeel dat het hun ontbreekt aan een Europese strategie of doelstellingen op het vlak van stedelijke mobiliteit, en dat zij geografisch gezien ongelijk verdeeld zijn over de Unie,

F.

overwegende dat de stedelijke gebieden de voornaamste intermodaliteits- en verbindingscentra vormen voor de trans-Europese vervoersnetwerken, en als zodanig moeten bijdragen tot de algemene doelstellingen van die netwerken op het vlak van duurzame Europese mobiliteit en duurzame concurrentie tussen stedennetwerken in de EU,

G.

overwegende dat stedelijke gebieden belangrijke economische centra zijn en dat het goederenvervoer enerzijds van vitaal belang is voor de bevoorrading van de bevolking en anderzijds met uitdagingen geconfronteerd wordt wegens beperkte opslagruimten en nauwe tijdsvensters voor bevoorrading,

H.

overwegende dat het strikt voldoen aan het subsidiariteitsbeginsel en het recht van gemeentelijke planningssoevereiniteit geen gebiedend Europees beleid toestaan, maar de EU wel de mogelijkheid bieden om een stimuleringsstrategie te volgen van gelijke aard als haar regionale en cohesiebeleid, zonder daarbij oplossingen van bovenaf op te leggen,

I.

overwegende dat de problematiek van de stedelijke gebieden niet kan worden aangepakt met beleid dat zich toespitst op een of meer vervoerwijzen, maar alleen met een aanpak waarbij gebruikers en geïntegreerde vervoerssystemen centraal staan,

J.

overwegende dat een efficiënt en duurzaam beleid voor stedelijk vervoer ten behoeve van zowel de Europese burgers als de Europese economie enkel gegarandeerd kan worden met een eerlijke behandeling van enerzijds goederen- en passagiersvervoer en anderzijds de diverse vervoersmodi,

K.

overwegende dat een stedelijke planning waarin rekening wordt gehouden met de demografische veranderingen in de samenleving, door bijvoorbeeld te zorgen voor een aanbod aan ouderenwoningen in de binnenstad en winkels dicht bij de woonplek, aanzienlijk kan bijdragen tot het terugdringen van verkeer,

L.

overwegende dat het noodzakelijk is over gedegen stadsvervoerstrategieën te beschikken die de relevante instrumenten optimaliseren door de ontwikkeling van knooppunten voor intermodale uitwisseling en de integratie van de verschillende vervoerssystemen,

M.

overwegende dat het noodzakelijk is over betrouwbare en systematischer statistische informatie te beschikken op basis waarvan lokaal overheidsbeleid kan worden geëvalueerd en beste praktijken op het gebied van stadsvervoer kunnen worden uitgewisseld,

N.

overwegende dat de verschillende technieken die in het stedelijk vervoer worden gebruikt economisch en technologisch van belang zijn, voor het concurrentievermogen en de buitenlandse handel van de EU,

O.

overwegende dat het zich vanwege de snel naderbij komende Europese verkiezingen gedwongen ziet vast te houden aan het oorspronkelijk vastgestelde tijdschema voor de bespreking in het Parlement van het door de Commissie aangekondigde actieplan inzake mobiliteit in de steden,

1.

betreurt het uitblijven van de publicatie van het door de Commissie aangekondigde actieplan inzake stedelijke mobiliteit en benadrukt, zonder afzonderlijke initiatieven overigens van de hand te wijzen, de noodzaak van een samenhangende aanpak; besluit dan ook een vervolg te geven aan zijn eigen initiatiefverslag, met volledige inachtneming van het subsidiariteits- en evenredigheidsbeginsel, in de vorm van voorstellen voor een Europees actieplan inzake stedelijke mobiliteit;

2.

herinnert eraan dat voor het stedelijk vervoer het subsidiariteitsbeginsel geldt, maar onderstreept niettemin dat de lokale overheden de uitdagingen op dit gebied vaak niet zonder Europese samenwerking en coördinatie aankunnen en dat de Commissie dus moet zorgen voor studies en een juridisch kader, de financiering van onderzoek en de bevordering en verspreiding van goede praktijken in formats die in alle EU-talen algemeen toegankelijk zijn;

3.

verzoekt de Commissie een bundel met de bindende Europese voorschriften op dit gebied te publiceren en regio's en steden een gemeenschappelijk referentiekader te bieden, zodat zij gemakkelijker keuzes kunnen maken over de planning en de tenuitvoerlegging van ontwikkelingsstrategieën;

4.

stelt voor om onverwijld een begin te maken met een programma ter verbetering van de statistieken en databases over stedelijke mobiliteit door Eurostat, met name:

5.

stelt voor om onverwijld een Europese portal en Europees webforum over stedelijke mobiliteit te openen ter vergemakkelijking van de uitwisseling en verspreiding van informatie, beste praktijken en innovaties, met name op het gebied van zachte vervoerwijzen;

6.

stelt voor om ter onderscheiding van opmerkelijke en reproduceerbare vervoerinitiatieven en -projecten een jaarlijkse Europese prijs in te stellen waarbij de CIVITAS-prijzen gekoppeld worden aan de Europese mobiliteitsweek;

7.

stelt voor een nieuwe generatie van CIVITAS te ontwikkelen (CIVITAS V), middels projecten die onder meer de volgende componenten omvatten:

8.

stelt voor het onderzoek en de ontwikkeling inzake intelligente vervoerssystemen (ITS) te versterken, beter af te stemmen op de behoeften en doelstellingen van stadsbewoners en lokale autoriteiten en te richten op:

9.

dringt aan op een verhoging van de nationale en Europese financiering voor ITS-toepassingen teneinde lokale autoriteiten in staat te stellen ITS op grotere schaal toe te passen;

10.

wenst dat het beginsel van de geïntegreerde benadering wordt bevorderd doordat steden en randgemeenten en nationale en Europese instanties bestuurlijk als partners samenwerken en ingaan op de kwesties die met het vervoer verband houden: sociale integratie, lawaai, veiligheid, concurrentievermogen, milieu enz.; herhaalt zijn verzoek om een geïntegreerde benadering verplicht te stellen bij de planning en keuze van de projecten uit hoofde van de structuurfondsen;

11.

beveelt de invoering aan van plannen voor duurzaam, geïntegreerd stedelijk vervoer in agglomeraties met meer dan 100 000 inwoners, die de volgende componenten omvatten:

12.

pleit voor het oprichten van een permanent Europees forum voor representatieve overheidsinstanties die het vervoer inrichten, waarin ook verenigingen van gebruikers en burgers en bonden van transportondernemingen hun stem kunnen laten horen, met als onderwerp het beheer van het stedelijk vervoer, om goede praktijken op dit vlak uit te wisselen en te verspreiden;

13.

stelt voor om de Europese financiering op het gebied van stedelijk vervoer afhankelijk te stellen van het bestaan van geïntegreerde plannen voor stedelijke mobiliteit (stadsvervoerplannen);

14.

moedigt samenwerking en operationele integratie aan van instanties die verantwoordelijk zijn voor de organisatie van openbaar vervoer, verkeer en parkeerplaatsen in Europese steden met meer dan 250 000 inwoners, in vergelijkbare gebieden in functie van de bevolkings- en goederenstromen, waarbij rekening wordt gehouden met de specifieke situatie ter plaatse;

15.

moedigt de autoriteiten die het vervoer inrichten aan proactieve doelstellingen voor de vermindering van broeikasgasemissies vast te stellen en te bewaken door middel van het in de plannen voor duurzaam geïntegreerd stedelijk vervoer uiteengezette mobiliteitsbeleid, en deze doelstellingen om te zetten in specifieke prestatieverplichtingen voor de openbare of particuliere vervoersbedrijven;

16.

stelt voor de ervaringen met tariefintegratie (waaronder het project „Interoperable Fare Management”), en de uitwisseling van intermodale informatie en informatie tussen vervoerinrichtende overheidsinstanties in stedelijke gebieden in de EU te evalueren om de uitwisseling van beste praktijken te vergemakkelijken;

17.

is voorstander van het opzetten van een waarnemingspost voor stedelijke mobiliteit bij de Commissie, maar wenst geen nieuw agentschap;

18.

betreurt dat in de huidige programmaperiode 2007-2013 slechts om en bij de 9 % (8 000 000 000 EUR) van alle structuurfondsmiddelen die aan vervoer worden besteed (82 000 000 000 EUR) voor stedelijk vervoer zijn bestemd; is van mening dat dit onvoldoende is om de uitdagingen betreffende het vinden van een passende mobiliteit in de Europese steden en inzake milieu- en klimaatbescherming succesvol aan te gaan;

19.

doet de krachtige aanbeveling om in het kader van het financiële kader 2014-2020 de mogelijkheden na te gaan van een aan stedelijke mobiliteit gewijd Europees financieel instrument voor stedelijke mobiliteit (geïntegreerd programma van het type Marco Polo) waarmee medefinanciering mogelijk is van:

stelt voor dat deze financiering als stimulans wordt toegewezen op basis van openbare aanbestedingen met Europees bestek;

20.

verlangt een verslag van de Commissie over gereglementeerde toegangszones in stedelijke gebieden, teneinde de gevolgen daarvan voor de mobiliteit, de levenskwaliteit, de emissies en de externe effecten, de gezondheid en de veiligheid te kunnen evalueren, waarbij rekening wordt gehouden met de noodzaak een systeem in te voeren voor vervolging van strafrechtelijke en niet-strafrechtelijke grensoverschrijdende verkeersovertredingen;

21.

stelt de invoering voor van een netwerk voor informatie en verkoop van vervoerbewijzen voor stadsvervoer voor de belangrijkste stedelijke bestemmingen in de EU op stations en luchthavens in de plaats van vertrek, als die zich in de EU bevinden;

22.

bepleit het opstellen van een „gebruikershandvest” voor het stedelijk vervoer waarin ook aandacht wordt geschonken aan voetgangers en fietsers, goederen- en dienstendistributie, en een eerlijke verdeling van het weggebruik, waarmee de huidige scheve verhouding kan worden rechtgetrokken;

23.

is van mening dat het stedelijke-planningsmodel van de „compacte stad” het meest geschikt is om een duurzame en klimaatvriendelijke mobiliteit mogelijk te maken;

24.

moedigt de Commissie en de plaatselijke overheden aan hun initiatieven betreffende autoloze dagen, zoals de jaarlijkse Europese autoloze dag, te intensiveren en uit te breiden;

25.

vraagt de Commissie om een geharmoniseerde aanpak van groenzones te presenteren en zo spoedig mogelijk een gemeenschappelijke Europese groenzone-sticker te ontwikkelen teneinde te voorkomen dat er uiteenlopende benaderingen ontstaan, naargelang van de stad of de lidstaat, met alle ongemakken van dien voor de burgers en het bedrijfsleven;

26.

meent dat initiatieven op het gebied van stedelijke mobiliteit tevens gericht moet zijn op de totstandbrenging van interstedelijke netwerken die dienen te zorgen voor de verbinding tussen de grote steden, hun economische ontwikkeling en de snelle verplaatsing van burgers en goederen;

27.

stelt de invoering voor van een Europees beleid voor standaardisering en certificering van materieel op het vlak van veiligheid en gezondheid, comfort (lawaai, trillingen, enz.), interoperabiliteit van netwerken („busway”, tram-trein, enz.), toegankelijkheid voor personen met verminderde mobiliteit of personen met een kinderwagen, zachte vervoerwijzen en schone motoren (bus, taxi, enz.) waarbij wordt uitgegaan van de koolstofbalans en een impactanalyse van de kosten voor het bedrijfsleven en de gebruikers;

28.

beveelt aan er voortdurend op toe te zien dat bij elk besluit wordt gezorgd voor evenredigheid van kosten en baten en voor de mogelijkheid om steun te verlenen aan gebruikers met beperkte financiële mogelijkheden;

29.

stelt voor richtsnoeren uit te vaardigen met aanbevelingen voor het minimumniveau van de dienstverlening, de evaluatie en de inspraak van gebruikers en burgers, met het oog op het voor concurrentie openstellen van de stadsvervoernetwerken overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1370/2007;

30.

stelt voor een belangrijk deel van de kredieten die vrijkomen in verband met het herstelplan voor de Europese economie, aan te wenden voor de financiering van de lopende investeringen en projecten op het gebied van stadsvervoer en openbaar vervoer die onmiddellijk financierbaar zijn en uitvoerbaar vóór 31 december 2009;

31.

stelt vast dat in het kader van het Europees economisch herstelplan de structuurfondsmiddelen voor duurzame infrastructuurprojecten worden aangewend; dringt er bij de lidstaten en de regio's op aan een aanzienlijk deel van deze middelen uit te trekken voor klimaatvriendelijk stedelijk vervoer;

32.

verzoekt de Commissie nota te nemen van de voorstellen van deze resolutie en van de wens van het Europees Parlement dat zij op dit vlak het voortouw neemt om zo spoedig mogelijk met een actieplan te komen;

33.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

8.7.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/50

A.

overwegende dat intelligente vervoerssystemen (Intelligent Transport Systems, ITS) geavanceerde toepassingen zijn die informatie- en communicatietechnologie (ICT) gebruiken voor transport en innovatieve diensten voor vervoerswijzen en verkeersbeheer verschaffen,

B.

overwegende dat ITS veelbelovend zijn voor een doeltreffender gebruik van alle vervoerswijzen dat aan de behoeften en de uitdagingen van het Europese vervoersbeleid kan tegemoetkomen,

C.

overwegende dat verkeersopstoppingen 10 % van het wegennetwerk treffen en jaarlijks 1 % van het EU-BBP kosten, er nog 42 953 (2006) verkeersdoden vallen, ver boven het tussentijdse streefcijfer van 25 000 tegen 2010, en wegvervoer voor 72 % van alle vervoergerelateerde CO2-uitstoot zorgt, terwijl 40 % van Europa's wegvervoeruitstoot te wijten is aan stadsverkeer,

D.

overwegende dat ITS hun belang hebben bewezen bij de reductie van het energieverbruik en bij groener vervoer,

E.

overwegende dat intelligente toepassingen ontwikkeld zijn voor verschillende vervoerswijzen zoals spoorwegvervoer (ERTMS en TAF-TSI), binnenvaart- en zeevaarttransport (LRIT, SafeSeaNet, VTMIS, RIS), luchttransport (SESAR) en vervoer over land, zoals veetransport,

1.

benadrukt dat ITS een sleutelinstrument zijn om de bestaande infrastructuur doelmatig te gebruiken en het transport doeltreffender, veiliger en milieuvriendelijker te maken, waardoor zij bijdragen tot de ontwikkeling van duurzame mobiliteit voor de burgers en de economie;

2.

onderstreept dat ITS een positieve invloed op de duurzame ontwikkeling uitoefenen doordat zij de economische prestaties van alle regio's, met inbegrip van stedelijke gebieden, verbeteren door voorwaarden voor onderlinge bereikbaarheid te scheppen, de economische bedrijvigheid op plaatselijke en interregionale schaal te bevorderen, de interne markt van de Europese Unie verder te ontwikkelen en de werkgelegenheid te bevorderen die verband houdt met de toepassing van ITS;

3.

is van oordeel dat ITS tot verbetering van de levensomstandigheden van de Europese burgers kan leiden, vooral de burgers die in stedelijke gebieden wonen, en tevens zal bijdragen tot een verhoging van de verkeersveiligheid, tot terugdringing van de uitstoot van schadelijke stoffen en milieuverontreiniging, verhoging van de efficiëntie van het vervoer, verbetering van de toegang tot afgelegen gebieden en vermindering van het verkeersvolume;

4.

betreurt de vertraging bij de opstelling van een gemeenschappelijk kader voor de toepassingen van ITS in de EU en het gebrek aan een gecoördineerde opstelling van ITS met specifieke doelen, vooral te wijten aan belemmeringen voor interoperabiliteit, een gebrek aan efficiënte samenwerking tussen alle deelnemers en onopgeloste problemen inzake de bescherming van gegevens en aansprakelijkheid;

5.

verwelkomt het actieplan van de Commissie over ITS (het “actieplan”) als een gemeenschappelijk kader voor acties en programma's met duidelijke deadlines om resultaten te leveren;

6.

is ervan overtuigd dat het nodig is een instrument te creëren dat zorgt voor het gebruik van ITS in het transportbeleid; bepleit een wetgevend instrument om het kader voor de opstelling van ITS vast te leggen en verzoekt de Commissie betere informatie te verstrekken over de huidige situatie met betrekking tot de acties, de financiering en de programmering van het actieplan, teneinde ervoor te zorgen dat duidelijke acties met deadlines worden vastgesteld in de richtlijn waarin het kader voor de opstelling van ITS wordt vastgelegd;

7.

is zich bewust van de beperkte financiële steun van de Gemeenschap (in 2008) aan de EasyWay-actie, een project voor het inzetten van ITS in heel Europa op de voornaamste corridors van het trans-Europees wegennet (TERN) in 21 EU-lidstaten, geleid door nationale wegeninstanties en wegbeheerders met geassocieerde partners van publieke en particuliere belanghebbenden;

8.

wijst erop dat ITS moeten worden ingezet ten behoeve van alle vervoerswijzen en alle reizigers in Europa, gecoördineerd met de Galileo-toepassingen; bepleit ten zeerste dat dit onverwijld geschiedt teneinde de intermodaliteit tussen de publieke en private sector te vergroten en binnen het openbaar vervoer de algemene informatie en het capaciteitsbeheer te verbeteren;

9.

verzoekt de Commissie en de lidstaten het probleem van aansprakelijkheid, dat een vlotte en coherente ontwikkeling van ITS in Europa in belangrijke mate verhindert, aan te pakken;

10.

vindt dat onderlinge uitwisselbaarheid in de ontwikkeling van ITS van het grootste belang is voor een coherente en doeltreffende aanwending van ITS in Europa; benadrukt dat bij TERN-investeringen (aanleg of onderhoud) moet worden gestreefd naar compatibiliteit met het noodzakelijke gebruik van ITS-diensten;

11.

merkt op dat er al een behoorlijk aanbod op de Europese ITS-markt is en verzoekt de Commissie daarom specificaties vast te stellen voor het minimumniveau van ITS-toepassingen en -diensten dat voor iedere lidstaat haalbaar is en dat noodzakelijk is voor een doeltreffende invoering, ontwikkeling en exploitatie van ITS;

12.

acht het belangrijk een beoordeling te maken van de marktvraag, zodat behalve het vastgestelde minimumniveau van ITS-toepassingen en -diensten ook de werkelijke behoefte kan worden vastgesteld, en de interne marktaspecten van ITS te versterken aan de hand van standaardisering en een adequaat regelgevingskader;

13.

benadrukt het belang van grensoverschrijdende samenwerking aan de buitengrenzen van de EU, zowel op technisch als op administratief niveau, wat cruciaal is voor een doeltreffende invoering van ITS in de EU;

14.

benadrukt de behoefte om de kritische massa gegevens en informatie op de volgende vijf basisgebieden te verschaffen als een minimum voor een doeltreffende ITS-opstelling: verkeers- en reisinformatiesystemen in real-time; gegevens over het wegennet; openbare gegevens voor digitale kaarten; gegevens voor minimale universele verkeersinformatiediensten en multimodale deur-tot-deur-reisplanners;

15.

roept op tot minimale universele verkeersinformatiediensten om het Trans-Europees netwerk (TEN-T) te beslaan;

16.

benadrukt dat het invoeren en op grote schaal inzetten van ITS aansluiting op zowel de vervoersdienstinformatie als de dienstregeling voor de verschillende vervoerswijzen vergt;

17.

benadrukt het belang om real-time-informatie te verstrekken aan reizigers en de infrastructuur en om deze informatie preciezer, betrouwbaarder en gelijkvormiger te maken, terwijl Europa's specifieke karakter (geografisch, cultureel en taalkundig) wordt gerespecteerd en de geografische continuïteit wordt verzekerd;

18.

acht het essentieel voor de ontwikkeling van ITS de private sector toegang te verzekeren tot de weg-, verkeers- en reisgegevens, waarbij de privacy wordt gerespecteerd en aandacht wordt besteed aan de kwestie van de intellectuele eigendomsrechten;

19.

vindt het noodzakelijk te zorgen voor geharmoniseerde, onderling uitwisselbare en betrouwbare ITS met behoud van de keuzevrijheid van de ITS-gebruikers;

20.

verzoekt de Commissie en de lidstaten ITS te coördineren en te koppelen met initiatieven inzake de stedelijke mobiliteit van de EU om te zorgen voor een doeltreffender transportmobiliteit en een vlotter beheer en om de opstoppingen op de wegen, TEN-T-corridors, goederencorridors en in de agglomeraties te verminderen;

21.

wijst op de noodzaak van een grensoverschrijdende samenwerking en ontwikkeling van programma's voor een doeltreffende invoering en toepassing van ITS, zoals het EasyWay-project;

22.

verzoekt de Commissie prioritaire voorlichting, vervoermiddelen en voertuignormen te bepalen voor de ontwikkeling van de ITS-opstelling en maatregelen voor een meer geharmoniseerde weginfrastructuur;

23.

vindt het noodzakelijk dat de evaluatie van de economische kosten per voertuig en voor de infrastructuur voortvloeiend uit de toepassing van ITS gebaseerd wordt op een kosten/baten-analyse van alle bijkomende (economische, sociale en milieugerelateerde) kosten;

24.

pleit voor de ontwikkeling van procedures en systemen om gebruikers over beschikbare stedelijke vervoersdiensten en de toestand van het vervoersnetwerk te informeren met behulp van bijvoorbeeld de gsm-technologie;

25.

roept op om een onderzoek in te stellen naar systemen voor tariefintegratie gecoördineerd door de autoriteiten van een bepaalde regio en in het bijzonder naar de technische aspecten daarvan;

26.

stimuleert de ontwikkeling van intermodale technieken die personen met een beperkte mobiliteit makkelijker toegang verschaffen tot transport en hen stedelijke mobiliteit bieden;

27.

roept de Commissie en de lidstaten op om de geharmoniseerde invoering en integratie van de e-Call-toepassing in alle EU-landen voor 2010 voor te bereiden, zodra de standaardisatietesten uitgevoerd zijn;

28.

vindt dat de ITS-toepassingen en -invoering:

29.

dringt bij de Commissie aan op voortzetting van het proces dat gericht is op het verlagen van de kosten voor communicatie, zodat de communicatie- en informatieapparatuur die gebaseerd is op telecommunicatie breder kan worden toegepast;

30.

is ingenomen met het voorgestelde “e-Freight”-initiatief en dringt bij de Commissie aan op invoering van het concept “intelligente cargo” met het oog op een multimodale benadering van ITS-diensten voor goederen, met name gevaarlijke stoffen;

31.

roept de Commissie en de lidstaten op aan passagiers en goederen evenveel aandacht te schenken om te voorkomen dat het personenvervoer wordt achtergesteld, wat met name de mobiliteit van personen aantast;

32.

pleit voor passende wetgeving voor de mens/machine-interface (HMI) en andere ITS-protocollen, en benadrukt de noodzaak om de problemen inzake aansprakelijkheid aan te pakken;

33.

verzoekt de Commissie om de kwestie van de zwakke vervoersgebruikers, waaronder mensen met beperkte mobiliteit, te behandelen en de acties uit te breiden ter bevordering van de toepassing van ADAS en andere systemen zoals ITS en HMI op tweewielers onder de subacties die voorgesteld zijn in het actieplan;

34.

maant de Commissie aan de mogelijkheden van ITS volledig te benutten voor preventieve maatregelen om smog en hoge ozonconcentraties tegen te gaan en geluidsemissies en de uitstoot van fijn stof, NOx en CO2 te verminderen;

35.

benadrukt het belang om te voorzien in een algemene platformarchitectuur voor gestandaardiseerde interfaces en protocollen die het gebruik moeten vergemakkelijken van ITS, coöperatieve systemen en specificaties voor infrastructuur-tot-infrastructuur (I2I), voertuig-tot-infrastructuur (V2I) en voertuig-tot-voertuig (V2V);

36.

verzoekt de Commissie om een stappenplan voor ITS in te voeren met algemene platformen voor de toepassingen en de invoering van ITS, met de participatie van de private en publieke sectoren, en om een passend kader in te voeren om de problemen inzake ITS-aansprakelijkheid aan te pakken;

37.

merkt op dat trainingen inzake ITS-toepassingen moet worden aangemoedigd om de gebruiker vaardiger te maken op het vlak van transport en de mens/machine-interactie te vergemakkelijken;

38.

verzoekt de Commissie en de lidstaten om een open forum te bieden om informatie uit te wisselen en ITS-problemen aan te pakken;

39.

benadrukt dat het noodzakelijk is om de privacy te respecteren en is van mening dat bij het vaststellen van maatregelen met bestemming tot de architectuur en uitvoering moet worden nagedacht over vraagstukken inzake privacy en beveiliging en bescherming van gegevens uit de vroege ontwikkelingsfasen van het ITS-ontwerp (“privacy by design”);

40.

nodigt alle partijen uit die betrokken zijn bij de ITS-toepassingen uit om de richtlijnen over de bescherming van persoonlijke gegevens en de privacy in de communicatie (Richtlijnen 95/46/EG (11) en 2002/58/EG (12)) en verzoekt de Commissie te zorgen voor een passend gebruik van gegevens in het kader van de toepassingen en invoering van ITS;

41.

is van mening dat het gebruik van anonieme gegevens bij ITS-toepassingen noodzakelijk is voor de ongehinderde invoering van ITS, waarbij de privacy wordt gerespecteerd en het wettelijk kader van de EG voor gegevensbeveiliging wordt nageleefd;

42.

verzoekt de Commissie en de lidstaten om sterk leiderschap en een daadwerkelijk bestuur te ontwikkelen dat gericht is op de invoering van ITS in Europa;

43.

moedigt de bevordering van nationale en Europese multimodale deur-tot-deur-reisplanners aan, die rekening houden met openbaarvervoeralternatieven, en de onderlinge koppeling van die planners op Europese schaal;

44.

verzoekt de Commissie om de EU-mogelijkheden van de programma's van GNSS (wereldwijd satellietnavigatiesysteem), EGNOS en Galileo genaamd, beter te gebruiken en de multimodale interconnectiviteit uit te breiden;

45.

benadrukt dat deze technologieën zo moeten worden toegepast dat incompatibiliteit tussen vervoerswijzen wordt voorkomen, en dat men moet kunnen kiezen welke van deze technologieën men wil gebruiken;

46.

verzoekt de Commissie en de lidstaten rekening te houden met de noodzaak dat overheden en andere belanghebbenden die op het Europese grondgebied actief zijn, bij het plannings- en uitvoeringsproces te betrekken;

47.

onderstreept het belang van publiek-private partnerschappen (PPP's) bij de toepassing van ITS; verzoekt de Commissie en de lidstaten zich actief in te zetten om het gebruik daarvan te bevorderen en te vergemakkelijken;

48.

verzoekt de Commissie een volledige toelichting te geven op de financiering van het actieplan en de programmering ervan, en verzoekt de Raad om voor voldoende financiering te zorgen;

49.

dringt er bij de lidstaten op aan om, in het kader van de tussentijdse herziening van het gebruik van de structuurfondsen, stedelijke mobiliteit en vermindering van verkeerscongestie door middel van ITS te evalueren en toe te voegen aan de prioriteiten voor de periode 2010-2013;

50.

beklemtoont dat het aanzienlijke potentieel van stedelijke gebieden beter omschreven en benut moet worden en benadrukt de rol die het platteland en afgelegen streken bij het verwezenlijken van een evenwichtige ontwikkeling en de middellange- en langetermijndoelstellingen kunnen spelen;

51.

is van mening dat de toepassing van intelligente vervoersnetwerken in streken met veel toeristische mogelijkheden van absoluut belang is met het oog op een betere verkeersdoorstroming, de vermindering van ongevallen en de toename van veiligheid; is van oordeel dat ITS bijdraagt tot de economische ontwikkeling van de regio's, inclusief die in perifere gebieden;

52.

wijst op het belang van interregionale, grensoverschrijdende en transnationale samenwerking bij de ontwikkeling en realisering van ITS; verzoekt de Commissie een systeem voor de uitwisseling van goede praktijken op te zetten dat in alle EU-talen algemeen beschikbaar is, maar dringt bij de lidstaten aan op uitwisseling tussen de regio's onderling van beste praktijken, met als tweeledig doel kennisoverdracht op het gebied van ITS en voorkoming van versnippering binnen het systeem;

53.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie en aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.