16.10.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 242/1

(1)

De Gemeenschap en de lidstaten hebben zich er in de agenda van Lissabon toe verbonden het concurrentievermogen van ondernemingen die actief zijn op de Europese markt, te verhogen. Overeenkomstig Besluit 2004/387/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 betreffende de interoperabele levering van pan-Europese e-overheidsdiensten aan overheidsdiensten, ondernemingen en burgers (IDABC) (3) dienen de Commissie en de lidstaten te zorgen voor efficiënte, effectieve en interoperabele informatie- en communicatiesystemen voor de uitwisseling van informatie tussen overheidsdiensten en burgers van de Gemeenschap.

(2)

De maatregelen voor een de pan-Europese e-overheid waarin wordt voorzien bij Besluit 2004/387/EG vergt maatregelen om de douanecontroles efficiënter te organiseren en een ononderbroken stroom van gegevens voor een efficiëntere douaneafhandeling te garanderen, de administratieve lasten te verminderen, fraude, georganiseerde misdaad en terrorisme te helpen bestrijden, de fiscale belangen te dienen, intellectuele eigendom en cultureel erfgoed te beschermen, de veiligheid van goederen en de beveiliging van het internationale handelsverkeer te versterken, en de volksgezondheid en het milieu beter te beschermen. Te dien einde is het van cruciaal belang om voor douanedoeleinden informatie- en communicatietechnologieën (ICT) beschikbaar te maken.

(3)

In zijn resolutie van 5 december 2003 over het instellen van eenvoudige en papierloze procedures voor douanediensten en handelaren (4), die aansluit bij de mededeling van de Commissie over eenvoudige en papierloze procedures voor de douanediensten en de marktdeelnemers, verzoekt de Raad de Commissie om in nauwe samenwerking met de lidstaten een strategisch meerjarenplan op te stellen om een coherente en interoperabele elektronische douaneomgeving voor de Gemeenschap tot stand te brengen. In Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek (5), is bepaald dat voor de indiening van summiere aangiften en de elektronische uitwisseling van gegevens tussen douaneautoriteiten van technieken voor automatische gegevensverwerking gebruik moet worden gemaakt, teneinde de douanecontroles op geautomatiseerde risicoanalysesystemen te baseren.

(4)

Dienovereenkomstig is het noodzakelijk de met de totstandbrenging van een papierloze omgeving voor douane en bedrijfsleven beoogde doelstellingen te bepalen, alsook de structuur, de middelen en de termijnen daartoe.

(5)

De Commissie dient deze beschikking in nauwe samenwerking met de lidstaten uit te voeren. Daarom moeten de respectieve taken en verantwoordelijkheden van de betrokken partijen nader worden omschreven en moet worden bepaald hoe de kosten door de Commissie en de lidstaten worden gedeeld.

(6)

De Commissie en de lidstaten dienen gezamenlijk in te staan voor de communautaire en nationale elementen van de systemen voor communicatie en informatie-uitwisseling overeenkomstig de beginselen die zijn neergelegd in Beschikking nr. 253/2003/EG van het Europees Parlement en de Raad van 11 februari 2003 houdende goedkeuring van een actieprogramma voor de douane in de Gemeenschap („Douane 2007”) (6) en met inachtneming van Besluit nr. 2235/2002/EG van het Europees Parlement en de Raad van 3 december 2002 tot vaststelling van een communautair programma ter verbetering van het functioneren van de belastingstelsels in de interne markt (Fiscalis 2003-2007-programma) (7).

(7)

Teneinde de naleving van deze beschikking en de samenhang tussen de verschillende systemen die moeten worden opgezet, te garanderen, dient een monitoringmechanisme te worden ingesteld.

(8)

In periodieke verslagen van de lidstaten en de Commissie moet informatie worden verstrekt over de voortgang bij de uitvoering van deze beschikking.

(9)

Om een papierloze omgeving tot stand te brengen, moeten de Commissie, de douaneautoriteiten en de marktdeelnemers nauw met elkaar samenwerken. Om die samenwerking te vergemakkelijken, moet de Groep douanebeleid worden belast met de coördinatie van de activiteiten die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van deze beschikking. In alle stadia van de voorbereiding van deze activiteiten dient zowel op nationaal als op communautair niveau overleg te worden gepleegd met de marktdeelnemers.

(10)

Als voorbereiding op hun toetreding moeten de toetredende landen en de kandidaat-lidstaten aan deze activiteiten kunnen deelnemen.

(11)

Daar de doelstelling van dit besluit, namelijk een papierloze omgeving voor douane en bedrijfsleven niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve wegens de omvang en de gevolgen ervan beter door de Gemeenschap kan worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze beschikking niet verder dan nodig is om dat doel te verwezenlijken.

(12)

De voor de uitvoering van dit besluit vereiste maatregelen moeten worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (8).

(13)

Aan de Commissie dient in het bijzonder de bevoegdheid te worden gegeven de bij artikel 4, leden 2, 3 en 5, van deze beschikking voorgeschreven termijnen te verlengen. Aangezien het maatregelen van algemene strekking tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van deze beschikking betreft, moeten zij worden aangenomen volgens de in artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG bepaalde regelgevingsprocedure met toetsing,

a)

de invoer- en uitvoerprocedures vergemakkelijken;

b)

de nalevingskosten en administratieve lasten verminderen en de afhandelingstijden verbeteren;

c)

een gemeenschappelijke benadering bij de controle van goederen coördineren;

d)

een juiste inning van alle douanerechten en andere heffingen helpen garanderen;

e)

snel relevante gegevens met betrekking tot de internationale toeleveringsketen uitwisselen;

f)

een ononderbroken stroom van gegevens tussen de administraties van de landen van invoer en van uitvoer, de douaneautoriteiten en de marktdeelnemers mogelijk maken, waarbij reeds in het systeem ingevoerde gegevens opnieuw kunnen worden gebruikt.

a)

de geharmoniseerde uitwisseling van informatie op basis van internationaal aanvaarde gegevensmodellen en berichtenformaten;

b)

de herinrichting van douane- en douanegerelateerde processen om deze zo efficiënt en effectief mogelijk te maken, ze te vereenvoudigen en de conformiteitskosten van douaneverplichtingen te verminderen;

c)

het aanbieden van een brede waaier van elektronische douanediensten aan de marktdeelnemers, waardoor deze hun verplichtingen bij de douaneautoriteiten van eender welke lidstaat op dezelfde wijze kunnen vervullen.

a)

marktdeelnemers,

b)

de Commissie,

c)

andere administraties of officiële instanties die betrokken zijn bij het internationale goederenverkeer, hierna „andere diensten of instanties” genoemd.

a)

met het systeem voor transitvervoer interoperabele systemen voor de invoer en de uitvoer, die een ononderbroken stroom van gegevens tussen alle douanesystemen in de gehele Gemeenschap mogelijk maken;

b)

een met het systeem van de geautoriseerde marktdeelnemers interoperabel systeem voor de identificatie en registratie van marktdeelnemers, waardoor deze marktdeelnemers zich slechts eenmaal hoeven te laten registreren voor al hun contacten met douaneautoriteiten in de gehele Gemeenschap, rekening houdend met bestaande communautaire en nationale systemen;

c)

een systeem dat de mogelijkheid biedt de vergunningsprocedure, met inbegrip van het voorlichtings- en overlegproces, toe te passen, de certificaten voor geautoriseerde marktdeelnemers te beheren en deze certificaten in een gegevensbank te registreren met het oog op de toegang van de douaneautoriteiten tot die gegevens.

a)

een kader voor vaste toegangspunten, zodat marktdeelnemers via één enkele interface elektronische douaneaangiften kunnen indienen, ook al wordt de douaneregeling in een andere lidstaat uitgevoerd;

b)

elektronische interfaces voor marktdeelnemers waardoor zij alle douanezaken, ook als er verscheidene lidstaten bij betrokken zijn, kunnen regelen met de douaneautoriteiten van de lidstaat waar zij gevestigd zijn, en

c)

eenloketdiensten voor de ononderbroken stroom van gegevens tussen marktdeelnemers en douaneautoriteiten, tussen douaneautoriteiten en de Commissie, en tussen douaneautoriteiten en andere diensten of instanties, waardoor marktdeelnemers aan de douane alle voor de afhandeling van de invoer of uitvoer vereiste informatie kunnen verstrekken, ook de informatie die krachtens andere wetgeving dan douanewetgeving moet worden verstrekt.

a)

de haalbaarheidsstudies dienaangaande en de gemeenschappelijke technische en functionele systeemspecificaties;

b)

de gemeenschappelijke producten en diensten, inclusief de noodzakelijke gemeenschappelijke referentiesystemen voor douane- en douanegerelateerde informatie;

c)

de diensten van het gemeenschappelijke communicatienetwerk en de gemeenschappelijke systeeminterface (CCN/CSI) voor de lidstaten;

d)

de coördinatieactiviteiten van de lidstaten en de Commissie bij de uitvoering en de werking van elektronische douanesystemen binnen het gemeenschappelijk domein van de Gemeenschap;

e)

de coördinatieactiviteiten van de Commissie bij de uitvoering en de werking van elektronische douanesystemen binnen het extern domein van de Gemeenschap, met uitzondering van diensten die bestemd zijn om aan nationale vereisten te voldoen.

a)

de nationale technische en functionele systeemspecificaties;

b)

de nationale systemen, inclusief databanken;

c)

de netwerkverbindingen tussen douaneautoriteiten en marktdeelnemers, en tussen douaneautoriteiten en andere diensten of instanties binnen eenzelfde lidstaat;

d)

alle software of hardware die een lidstaat nodig acht om te garanderen dat het systeem ten volle kan worden gebruikt.

a)

het opzetten, de conformiteitsbeoordeling, de invoering, de werking en de ondersteuning van de communautaire elementen met betrekking tot de elektronische douanesystemen coördineren;

b)

de systemen en de diensten waarin bij deze beschikking wordt voorzien en andere relevante projecten die verband houden met e-overheid op communautair niveau coördineren;

c)

de taken voltooien die haar worden toevertrouwd in het strategische meerjarenplan waarin wordt voorzien bij artikel 8, lid 2;

d)

de ontwikkeling van de communautaire en de nationale elementen coördineren met het oog op een synchroon verlopende uitvoering van projecten;

e)

elektronische douanediensten en eenloketdiensten op communautair niveau coördineren met het oog op hun promotie en tenuitvoerlegging op nationaal niveau;

f)

de opleidingsbehoeften coördineren.

a)

het opzetten, de conformiteitsbeoordeling, de invoering, de werking en de ondersteuning van de nationale elementen met betrekking tot de elektronische douanesystemen coördineren;

b)

de systemen en de diensten waarin bij deze beschikking wordt voorzien en andere relevante projecten die verband houden met e-overheid op nationaal niveau coördineren;

c)

de taken voltooien die hun worden toevertrouwd in het strategische meerjarenplan waarin wordt voorzien bij artikel 8, lid 2;

d)

regelmatig informatie verstrekken aan de Commissie over de maatregelen die zij hebben genomen om hun douaneautoriteiten of marktdeelnemers in staat te stellen ten volle gebruik te maken van de elektronische douanesystemen;

e)

de elektronische douanediensten en eenloketdiensten op nationaal niveau te promoten en ten uitvoer te leggen;

f)

douanefunctionarissen en andere terzake bevoegde functionarissen de nodige opleiding bieden.

a)

strategieën, vereiste middelen en ontwikkelingsfasen bepalen;

b)

alle activiteiten coördineren die verband houden met elektronische douane, teneinde te garanderen dat de middelen, inclusief die welke reeds op nationaal en communautair niveau zijn ingezet, zo goed en efficiënt mogelijk worden ingezet;

c)

de wettelijke, operationele, opleidings- en IT-ontwikkelingsaspecten coördineren en de douaneautoriteiten en de marktdeelnemers van die aspecten op de hoogte houden;

d)

de uitvoeringsactiviteiten van alle betrokkenen coördineren;

e)

de termijnen waarin wordt voorzien bij artikel 4 door de betrokken partijen doen naleven.

16.10.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 242/11

(1)

Tot de mariene wateren die onder de soevereiniteit en jurisdictie van lidstaten van de Europese Unie vallen, behoren de wateren in de Middellandse Zee, de Oostzee, de Zwarte Zee en het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan, met inbegrip van de wateren rond de Azoren, Madeira en de Canarische Eilanden.

(2)

Het behoeft geen betoog dat de druk op natuurlijke mariene hulpbronnen en de vraag naar mariene milieudiensten dikwijls te groot is en dat de Gemeenschap haar invloed op mariene wateren moet verkleinen.

(3)

Het mariene milieu is een kostbaar erfgoed dat moet worden beschermd, behouden en, waar mogelijk, hersteld, met als uiteindelijk doel handhaving van de biodiversiteit en schone, gezonde en productieve zeeën en oceanen met een rijke diversiteit en dynamiek. In dat verband zal deze richtlijn de milieupijler vormen van het toekomstige maritieme beleid van de Europese Unie.

(4)

Overeenkomstig Besluit nr. 1600/2002/EG van het Europees Parlement en de Raad van 22 juli 2002 tot vaststelling van het zesde Milieuactieprogramma van de Europese Gemeenschap (4) is een thematische strategie inzake de bescherming en het behoud van het mariene milieu uitgewerkt, met als algemeen doel de bevordering van duurzaam gebruik van de zee en de instandhouding van mariene ecosystemen.

(5)

De ontwikkeling en uitvoering van de thematische strategie dienen gericht te zijn op de instandhouding van het mariene ecosysteem. Bij die aanpak moet rekening worden gehouden met beschermde gebieden en moeten alle menselijke activiteiten aan de orde komen die gevolgen hebben voor het mariene milieu.

(6)

Het is noodzakelijk om verder te gaan met het vaststellen van biologische en milieudoelen en -referentiekaders waarbij rekening moet worden gehouden met de doelstellingen van Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (5) (de „Habitatrichtlijn”), Richtlijn 79/409/EEG van de Raad van 2 april 1979 inzake het behoud van de vogelstand (6) (de „Vogelrichtlijn”), Richtlijn 2000/60/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2000 tot vaststelling van een kader voor communautaire maatregelen betreffende het waterbeleid (7) en met relevante internationale overeenkomsten.

(7)

Door een ecosysteemgerichte aanpak van het beheer van menselijke activiteiten te hanteren en tevens het duurzaam gebruik van mariene goederen en diensten mogelijk te maken, dient prioriteit te worden gegeven aan het bereiken of behouden van een goede milieutoestand in het mariene milieu van de Gemeenschap, het voortzetten van de bescherming en instandhouding daarvan en het voorkomen van verdere verslechtering.

(8)

Om die doelstellingen te bereiken is een transparant en coherent wetgevingskader vereist. Dat kader dient bij te dragen tot de samenhang tussen de verschillende beleidsmaatregelen en ervoor te zorgen dat milieuoverwegingen geïntegreerd worden in andere beleidssectoren, zoals het gemeenschappelijk visserijbeleid, het gemeenschappelijk landbouwbeleid en andere betrokken beleidsterreinen van de Gemeenschap. Het wetgevingskader dient een algemeen actiekader te bieden waarin de acties die worden ondernomen, gecoördineerd en samenhangend zijn en naar behoren worden geïntegreerd met de acties uit hoofde van andere Gemeenschapswetgeving en internationale overeenkomsten.

(9)

De uiteenlopende omstandigheden, problemen en behoeften van de diverse mariene regio's of subregio's die het mariene milieu van de Gemeenschap vormen, vereisen verschillende en specifieke oplossingen. Met die verscheidenheid moet in alle stadia van de voorbereiding van mariene strategieën rekening worden gehouden, maar vooral tijdens de voorbereiding, planning en uitvoering van maatregelen om op de schaal van de mariene regio's en subregio's een goede milieutoestand van het mariene milieu in de Gemeenschap tot stand te brengen.

(10)

Daarom dient elke lidstaat een mariene strategie te ontwikkelen voor zijn mariene wateren, die weliswaar specifiek op de eigen wateren is toegesneden maar wel het algemene perspectief weergeeft van de betrokken mariene regio of subregio. De mariene strategieën dienen uit te monden in de uitvoering van programma's van maatregelen om een goede milieutoestand te bereiken of te behouden. Van de lidstaten moet echter niet worden geëist dat zij specifieke maatregelen nemen wanneer er geen significant risico voor het mariene milieu bestaat of wanneer de kosten onevenredig hoog zouden zijn gezien de risico's voor het mariene milieu, mits het besluit om geen actie te ondernemen naar behoren is gemotiveerd.

(11)

Wegens het grensoverschrijdend karakter van het mariene milieu dienen de lidstaten samen te werken met het oog op een gecoördineerde uitwerking van de mariene strategieën per mariene regio of subregio. Aangezien mariene regio's of subregio's zowel met andere lidstaten als met derde landen worden gedeeld, moeten de lidstaten met alle middelen streven naar hechte samenwerking met alle betrokken lidstaten en derde landen. Voor zover zulks haalbaar en passend is, dient voor deze coördinatie gebruik te worden gemaakt van bestaande institutionele structuren in mariene regio's of subregio's, met name van regionale zeeverdragen.

(12)

Lidstaten die aan dezelfde onder deze richtlijn vallende mariene regio of subregio grenzen en waarvan de kritieke toestand van de zee tot dringende maatregelen noopt, dienen ernaar te streven overeenstemming te bereiken over een actieplan, met inbegrip van een vervroegde toepassing op het terrein van de programma's van maatregelen. In deze gevallen dient de Commissie te worden verzocht te overwegen de extra inspanningen van de lidstaten om het mariene milieu te verbeteren, te ondersteunen door van het betrokken gebied een proefproject te maken.

(13)

Niet alle lidstaten beschikken over mariene wateren zoals gedefinieerd in deze richtlijn en derhalve dienen de gevolgen van de bepalingen van deze richtlijn die uitsluitend gericht zijn aan lidstaten met mariene wateren, ook tot die lidstaten beperkt te blijven.

(14)

Aangezien voor het tot stand brengen van samenwerking en coördinatie actie in internationaal verband onontbeerlijk is, dient deze richtlijn de samenhang van de bijdrage van de Gemeenschap en haar lidstaten in het kader van internationale overeenkomsten verder te versterken.

(15)

De Gemeenschap en haar lidstaten zijn elk voor zich partij bij het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee, dat is goedgekeurd bij Besluit 98/392/EG van de Raad van 23 maart 1982 betreffende de sluiting door de Europese Gemeenschap van het Verdrag van de Verenigde Naties en de overeenkomst inzake de toepassing van deel XI van dat verdrag van 28 juli 1994 (8). In deze richtlijn moet dan ook volledig rekening worden gehouden met de verplichtingen die voor de Gemeenschap en haar lidstaten uit deze overeenkomsten voortvloeien.

(16)

Deze richtlijn dient ook het krachtige standpunt te ondersteunen dat de Gemeenschap in de context van het bij Besluit 93/626/EEG van de Raad (9) goedgekeurde Verdrag inzake biologische diversiteit heeft ingenomen over het voorkómen van verder biodiversiteitsverlies, het garanderen van een instandhoudingsgericht en duurzaam gebruik van de mariene biodiversiteit en de totstandbrenging van een wereldwijd netwerk van beschermde mariene gebieden tegen 2012. Voorts dient zij bij te dragen tot het verwezenlijken van de doelstellingen van de zevende vergadering van de Conferentie der partijen bij het Verdrag inzake biologische diversiteit (VBD/COP7), die een uitvoerig programma van werkzaamheden heeft aangenomen met betrekking tot de biodiversiteit in mariene en kustgebieden, inclusief een reeks doelstellingen, doelen en activiteiten om het biodiversiteitsverlies op nationaal, regionaal en wereldniveau een halt toe te roepen en het vermogen van het mariene ecosysteem om de toelevering van goederen en diensten te ondersteunen, veilig te stellen, alsook een werkprogramma inzake beschermde gebieden met als doel de totstandbrenging en het behoud van ecologisch representatieve systemen van beschermde mariene gebieden tegen 2012. De verplichting voor de lidstaten om Natura 2000-gebieden aan te wijzen uit hoofde van de Vogel- en de Habitatrichtlijn draagt in belangrijke mate bij tot dit proces.

(17)

Deze richtlijn dient bij te dragen tot het nakomen van de verplichtingen die op de Gemeenschap en de lidstaten rusten uit hoofde van diverse andere toepasselijke internationale overeenkomsten waarbij zij belangrijke verbintenissen zijn aangegaan met betrekking tot de bescherming van het mariene milieu tegen verontreiniging: het Verdrag ter bescherming van het mariene milieu in het Oostzeegebied, goedgekeurd bij Besluit 94/157/EG van de Raad (10), het Verdrag inzake de bescherming van het mariene milieu in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan, goedgekeurd bij Besluit 98/249/EG van de Raad (11) en de nieuwe bijlage V bij dat verdrag inzake de bescherming en het behoud van de ecosystemen en de biologische diversiteit van het zeegebied alsook het desbetreffende aanhangsel 3, goedgekeurd bij Besluit 2000/340/EG van de Raad (12), het Verdrag inzake de bescherming van het mariene milieu en het kustgebied van de Middellandse Zee, goedgekeurd bij Besluit 77/585/EEG van de Raad (13), en de wijzigingen daarop van 1995, goedgekeurd bij Besluit 1999/802/EG van de Raad (14) en het protocol bij dat verdrag inzake de bescherming van de Middellandse Zee tegen verontreiniging vanaf het land, goedgekeurd bij Besluit 83/101/EEG van de Raad (15), en de wijzigingen daarop van 1996, goedgekeurd bij Besluit 1999/801/EG van de Raad (16). Deze richtlijn dient ook bij te dragen tot de naleving van de verplichtingen die op de lidstaten rusten uit hoofde van het Verdrag inzake de bescherming van de Zwarte Zee tegen verontreiniging waarbij zij belangrijke verbintenissen zijn aangegaan met betrekking tot de bescherming van het mariene milieu tegen verontreiniging, en waarbij de Gemeenschap nog geen partij is, maar waarbij zij de status van waarnemer heeft.

(18)

Derde landen die in een mariene regio of subregio mariene wateren met een lidstaat delen, kunnen worden uitgenodigd deel te nemen aan het bij deze richtlijn vastgestelde proces, zodat in de betrokken mariene regio of subregio makkelijker een goede milieutoestand wordt bereikt.

(19)

Voor de verwezenlijking van de doelstellingen van deze richtlijn is het van cruciaal belang dat instandhoudingsdoelstellingen, beheersmaatregelen en monitorings- en beoordelingsactiviteiten die zijn ingevoerd voor beschermde mariene gebieden die de lidstaten kunnen aanwijzen als onderdeel van programma's van maatregelen, geïntegreerd worden.

(20)

Aangezien de uit hoofde van de mariene strategieën uitgevoerde programma's van maatregelen alleen doeltreffend zijn indien zij worden opgesteld op basis van een gedegen kennis van de toestand van het mariene milieu in een bepaald gebied en indien zij binnen het algemene perspectief van de mariene regio of subregio in kwestie zo zorgvuldig mogelijk op de behoeften van de voor elke lidstaat betrokken wateren worden afgestemd, moet ervoor worden gezorgd dat op nationaal niveau een passend kader voor geïnformeerde besluitvorming wordt voorbereid, dat onder meer mariene onderzoeks- en monitoringactiviteiten omvat. Op communautair niveau dient de ondersteuning van aanverwant onderzoek steeds in het onderzoeks- en ontwikkelingsbeleid te worden verankerd. De erkenning van mariene vraagstukken in het zevende kaderprogramma voor onderzoek en ontwikkeling is een belangrijke stap in die richting.

(21)

Als eerste stap van de voorbereiding van programma's van maatregelen dienen alle lidstaten van een mariene regio of subregio de kenmerken van en de belastende en beïnvloedende factoren voor hun mariene wateren te analyseren en met betrekking tot die wateren de belangrijkste belastende en beïnvloedende factoren vast te stellen, alsook een economische en sociale analyse te maken van het gebruik daarvan en van de door de aantasting van het mariene milieu veroorzaakte kosten. Als basis voor hun analysen kunnen zij gebruikmaken van beoordelingen die reeds in het kader van regionale zeeverdragen zijn uitgevoerd.

(22)

Op basis van deze analysen dienen de lidstaten vervolgens voor hun mariene wateren een reeks kenmerken van een goede milieutoestand vast te stellen. Te dien einde is het dienstig dat wordt voorzien in de vaststelling van criteria en methodologische standaarden omwille van de consistentie en om te kunnen vergelijken in welke mate in mariene regio's en subregio's de goede milieutoestand wordt bereikt.

(23)

De volgende stap om tot een goede milieutoestand te komen, dient de vaststelling te zijn van milieudoelen en monitoringprogramma's met het oog op voortgaande beoordeling, zodat de toestand van de betrokken mariene wateren regelmatig kan worden beoordeeld.

(24)

De lidstaten dienen dan programma's van maatregelen vast te stellen en uit te voeren die erop gericht zijn in de betrokken wateren een goede milieutoestand te bereiken of te behouden, rekening houdend met de bestaande communautaire en internationale eisen en de behoeften van de betrokken mariene regio of subregio.

(25)

Het is passend dat de lidstaten deze stappen ondernemen, gezien de specificiteit die is vereist. Om te kunnen zorgen voor de samenhang van de maatregelen in de hele Gemeenschap en de op mondiaal niveau aangegane verplichtingen is het van essentieel belang dat de lidstaten de Commissie in kennis stellen van de ondernomen stappen, zodat deze de samenhang van de maatregelen in de gehele mariene regio of subregio kan beoordelen en de lidstaten dienovereenkomstig van advies kan dienen.

(26)

Om redenen van billijkheid en haalbaarheid is het passend dat een regeling wordt getroffen voor gevallen waarin het voor een lidstaat onmogelijk is het ambitieniveau van de vastgestelde milieudoelen waar te maken.

(27)

In dit verband dienen voorzieningen te worden getroffen voor twee bijzondere gevallen. Het eerste betreft situaties waarin een lidstaat niet in staat is zijn milieudoelen te halen ten gevolge van maatregelen of het uitblijven van maatregelen waarvoor de betrokken lidstaat niet verantwoordelijk is, natuurlijke oorzaken of overmacht, of maatregelen die door de betrokken lidstaat zelf zijn genomen om redenen van dwingend openbaar belang die zwaarder wegen dan de negatieve milieueffecten, of situaties waarin de natuurlijke omstandigheden niet toelaten dat de toestand van de mariene wateren tijdig verbetert. De betrokken lidstaat dient evenwel aan te tonen waarom er zijns inziens sprake is van een dergelijk bijzonder geval en aan te geven om welk gebied het gaat, en dient passende ad-hocmaatregelen te nemen om de milieudoelen alsnog te bereiken, een verdere verslechtering van de toestand van de getroffen mariene wateren te voorkomen en de negatieve gevolgen voor de betrokken mariene regio of subregio te verlichten.

(28)

Een bijzonder geval van het tweede type doet zich voor wanneer een lidstaat een probleem signaleert dat gevolgen heeft voor de milieutoestand van zijn mariene wateren en eventueel zelfs voor de hele mariene regio of subregio in kwestie, maar niet door middel van op nationaal niveau getroffen maatregelen kan worden aangepakt of verband houdt met een ander communautair beleidsterrein of met een internationale overeenkomst. In een dergelijk geval dient te worden voorzien in de mogelijkheid om de Commissie daarover te informeren in het kader van de kennisgeving van de programma's van maatregelen en indien zulks een optreden van de Gemeenschap vereist, dienen aan de Commissie en de Raad passende aanbevelingen te worden gedaan.

(29)

Wel is het noodzakelijk dat communautair toezicht wordt uitgeoefend op de soepelheid die met betrekking tot deze bijzondere gevallen aan de dag wordt gelegd. Wat het eerste bijzondere geval betreft, is het derhalve passend dat bij de beoordeling terdege rekening wordt gehouden met de doeltreffendheid van de eventueel toegepaste ad-hocmaatregelen. Voorts moet er, in gevallen waar een lidstaat verwijst naar maatregelen die zijn genomen om doorslaggevende redenen van openbaar belang, voor worden gezorgd dat eventuele veranderingen in het mariene milieu die door die maatregelen worden veroorzaakt, niet zodanig zijn dat zij het bereiken van een goede milieutoestand in de betrokken mariene regio of subregio of in de mariene wateren van andere lidstaten voorgoed uitsluiten of in het gedrang brengen. De Commissie dient de lidstaten op de hoogte te brengen indien zij de voorgenomen maatregelen onvoldoende of ongepast acht om de samenhang van acties over de gehele betrokken mariene regio of subregio te waarborgen.

(30)

Wat het tweede bijzondere geval betreft, dient de Commissie de zaak in overweging te nemen en dient zij binnen een periode van zes maanden te antwoorden. Waar passend komen de aanbevelingen van de betrokken lidstaat tot uiting in de voorstellen ter zake die de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad voorlegt.

(31)

Gezien het dynamische karakter en de natuurlijke variabiliteit van mariene ecosystemen, en gezien het feit dat de belastende en beïnvloedende factoren zullen variëren naar gelang van de ontwikkeling van verschillende patronen van menselijke activiteiten en onder invloed van de klimaatverandering, is het van primair belang te erkennen dat de bepaling van een goede milieutoestand in de loop van de tijd wellicht dient te worden aangepast. Bijgevolg is het wenselijk dat de programma's van maatregelen voor de bescherming en het beheer van het mariene milieu flexibel en aanpasbaar zijn en rekening houden met de wetenschappelijke en technologische ontwikkeling. Daarom moet ervoor worden gezorgd dat de mariene strategieën regelmatig worden geactualiseerd.

(32)

Voorts dient het nodige te worden gedaan opdat de programma's van maatregelen en de actualiseringen daarvan worden bekendgemaakt en dat bij de Commissie tussentijdse verslagen worden ingediend waarin de vooruitgang wordt beschreven die bij de uitvoering van de programma's is geboekt.

(33)

Om ervoor te zorgen dat het brede publiek actief deelneemt aan de totstandbrenging, uitvoering en actualisering van de mariene strategieën, is het nodig dat degelijke openbare informatie beschikbaar wordt gesteld over de verschillende elementen van de mariene strategieën en de respectieve actualiseringen daarvan, alsook, indien daarom wordt verzocht, relevante informatie die bij de ontwikkeling van de mariene strategieën is gebruikt overeenkomstig de communautaire wetgeving betreffende de toegang van het publiek tot milieu-informatie.

(34)

De Commissie dient een eerste beoordelingsverslag over de uitvoering van deze richtlijn in binnen twee jaar na de ontvangst van alle programma's van maatregelen, en in ieder geval uiterlijk in 2021. Vervolgens dient de Commissie om de zes jaar een verslag bekend te maken.

(35)

Er moet worden voorzien in de mogelijkheid tot vaststelling van methodologische standaarden voor de beoordeling van de toestand van het mariene milieu, monitoring, de milieudoelen en de technische schema's voor de overdracht en verwerking van gegevens in overeenstemming met Richtlijn 2007/2/EG van het Europees Parlement en de Raad van 14 maart 2007 tot oprichting van een infrastructuur voor ruimtelijke informatie in de Europese Gemeenschap (Inspire) (17).

(36)

Maatregelen ter regulering van het visserijbeheer mogen alleen worden genomen in de context van het gemeenschappelijk visserijbeleid zoals omschreven in Verordening (EG) nr. 2371/2002 van de Raad van 20 december 2002 inzake de instandhouding en de duurzame exploitatie van de visbestanden in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid (18), op basis van wetenschappelijke adviezen, en vallen derhalve niet binnen de werkingssfeer van deze richtlijn. De artikelen 30 en 31 van het Euratom-Verdrag regelen lozingen en emissies die het gevolg zijn van het gebruik van radioactief materiaal en vallen derhalve niet binnen de werkingssfeer van deze richtlijn.

(37)

Het gemeenschappelijk visserijbeleid dient rekening te houden met de milieueffecten van de visserij en met de doelstellingen van deze richtlijn.

(38)

Indien de lidstaten maatregelen op de bovengenoemde gebieden of andere gebieden in het kader van een andere communautaire beleidssector of internationale overeenkomst wenselijk achten, doen zij daartoe de passende aanbevelingen voor communautaire actie.

(39)

Daar de doelstellingen van deze richtlijn, te weten de bescherming en instandhouding van het mariene milieu, de voorkoming van de verslechtering ervan, en, waar haalbaar, het herstel van dat milieu in de gebieden waar het schade heeft geleden, niet in voldoende mate door de lidstaten alleen kunnen worden verwezenlijkt en zij derhalve, gezien de omvang en de consequenties van de actie, beter door de Gemeenschap kunnen worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan wat nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(40)

Programma's van maatregelen en aansluitende acties van de lidstaten dienen gebaseerd te zijn op een ecosysteemgerichte aanpak van het beheer van menselijke activiteiten en op de beginselen van artikel 174 van het Verdrag, in het bijzonder op het voorzorgsbeginsel.

(41)

Deze richtlijn is in overeenstemming met de grondrechten en beginselen die door het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (19), en met name in artikel 37 daarvan, worden erkend. Met name wordt zo gestreefd naar de integratie in het communautair beleid van een hoog niveau van milieubescherming en de verbetering van de kwaliteit van het milieu, overeenkomstig het beginsel van duurzame ontwikkeling.

(42)

De maatregelen die nodig zijn voor de uitvoering van deze richtlijn dienen te worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (20).

(43)

In het bijzonder dient de Commissie de bevoegdheid te worden gegeven om de bijlagen III, IV en V van deze richtlijn aan te passen aan de wetenschappelijke en technische vooruitgang. Daar het maatregelen van algemene strekking betreft tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van deze richtlijn, moeten zij worden vastgesteld volgens de regelgevingsprocedure met toetsing van artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG.

(44)

In het bijzonder moet de Commissie de bevoegdheid worden gegeven om criteria en methodologische standaarden vast te stellen voor het onderkennen van een goede milieutoestand en om technische specificaties en methodologische standaarden voor monitoring en beoordeling vast te stellen. Daar het maatregelen van algemene strekking betreft tot aanvulling van niet-essentiële onderdelen van deze richtlijn, moeten zij worden vastgesteld volgens de regelgevingsprocedure met toetsing van artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG,

1.

„Mariene wateren”: wateren, de zeebodem en ondergrond daarvan zeewaarts van de basislijn vanwaar de breedte van de territoriale wateren wordt gemeten, en reikend tot de uiterste grens van het gebied waarover een lidstaat jurisdictie heeft en/of uitoefent overeenkomstig het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee, met uitsluiting van de wateren die grenzen aan de in bijlage II van het Verdrag genoemde landen en gebieden en de Franse overzeese departementen en collectiviteiten. Mariene wateren zeewaarts van de basislijn waarop Richtlijn 2000/60/EG van toepassing is, vallen alleen onder de werkingssfeer voor zover het voor de bescherming van het mariene milieu relevante elementen betreft die niet door Richtlijn 2000/60/EG worden bestreken.

2.

„Mariene regio”: zeeregio als bedoeld in artikel 4. Mariene regio's en hun subregio's worden aangewezen ter vergemakkelijking van de uitvoering van deze richtlijn en worden vastgesteld rekening houdend met hydrologische, oceanografische en biogeografische kenmerken.

3.

„Mariene strategie”: de ten aanzien van de betrokken mariene regio of subregio te ontwikkelen en uit te voeren strategie als omschreven in artikel 5.

4.

„Milieutoestand”: de algemene toestand van het milieu in mariene wateren, rekening houdend met de structuur en functie van en de processen in de samenstellende mariene ecosystemen in combinatie met de natuurlijke fysiografische, geografische en klimatologische factoren alsmede de fysische en chemische omstandigheden, met inbegrip van die welke het gevolg zijn van menselijke activiteiten in het betrokken gebied.

5.

„Goede milieutoestand”: de milieutoestand van de mariene wateren wanneer deze tot ecologisch verscheiden en dynamische oceanen en zeeën leiden die schoon, gezond en gelet op hun intrinsieke omstandigheden productief zijn, en wanneer het gebruik van het mariene milieu op een duurzaam niveau is, aldus het potentieel voor gebruik en activiteiten door de huidige en toekomstige generaties veilig stellend, dat wil zeggen:

De goede milieutoestand wordt bepaald op het niveau van de mariene regio of subregio, overeenkomstig artikel 4, op basis van de algemene kwalitatief beschrijvende elementen in bijlage I. Op basis van de ecosysteemgerichte benadering zal een aanpassingsgericht beheer worden toegepast om het bereiken van een goede milieutoestand te bevorderen.

6.

„Criteria”: kenmerkende technische karakteristieken die nauw verband houden met algemene kwalitatief beschrijvende elementen.

7.

„Milieudoel”: een verklaring van kwalitatieve of kwantitatieve aard omtrent de gewenste toestand van de verschillende onderdelen van de mariene wateren, met betrekking tot elke mariene regio of subregio. De milieudoelen worden vastgesteld overeenkomstig artikel 10.

8.

„Verontreiniging”: het direct of indirect brengen in het mariene milieu, ten gevolge van menselijke activiteiten, van stoffen of energie, met inbegrip van door de mens veroorzaakt onderwatergeluid, waardoor nadelige effecten optreden of kunnen optreden zoals schade aan levende rijkdommen en mariene ecosystemen, gevaren voor de menselijke gezondheid, hinder voor mariene activiteiten met inbegrip van visserij, toerisme en recreatie en ander rechtmatig gebruik van de zee, aantasting van de kwaliteit van het zeewater in verband met het gebruik ervan en vermindering van de recreatieve waarde, of, algemeen gesproken, de aantasting van het duurzaam gebruik van mariene goederen en diensten.

9.

„Specifiek gebied”: een gebied binnen de mariene wateren van een lidstaat waar, om de in artikel 14 genoemde redenen, de milieudoelen niet met de door deze lidstaat getroffen maatregelen kunnen worden bereikt.

10.

„Regionale samenwerking”: samenwerking en coördinatie van activiteiten tussen lidstaten en, wanneer mogelijk, derde landen die een mariene regio of subregio delen, met het oog op het ontwikkelen en uitvoeren van mariene strategieën.

11.

„Regionaal zeeverdrag”: elk van de internationale verdragen of internationale overeenkomsten en hun bestuursinstanties die zijn opgericht ter bescherming van het mariene milieu van mariene regio's in de zin van artikel 4, zoals het Verdrag ter bescherming van het mariene milieu in het Oostzeegebied, het Verdrag inzake de bescherming van het mariene milieu in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan en het Verdrag inzake de bescherming van het mariene milieu en de kustgebieden van de Middellandse Zee.

a)

de Oostzee;

b)

het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan;

c)

de Middellandse Zee;

d)

de Zwarte Zee.

a)

in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan:

b)

in de Middellandse Zee:

a)

voorbereiding:

b)

programma's van maatregelen:

a)

stellen de betrokken lidstaten de Commissie in kennis van hun herziene tijdschema en handelen zij dienovereenkomstig;

b)

wordt de Commissie verzocht te overwegen steun te verlenen voor de extra inspanningen van de lidstaten om het mariene milieu te verbeteren, door van het betrokken gebied een proefproject te maken.

a)

een analyse van de essentiële kenmerken en de huidige milieutoestand van die wateren, die gebaseerd is op de in tabel 1 van bijlage III opgenomen indicatieve lijst van elementen, en betrekking heeft op de fysisch-chemische kenmerken, de habitattypen, de biologische componenten en de hydromorfologie;

b)

een analyse van de overheersende belastende en beïnvloedende factoren, met inbegrip van menselijke activiteiten, die inwerken op de kenmerken en de milieutoestand van die wateren, die gebaseerd is op de in tabel 2 van bijlage III opgenomen indicatieve lijst van elementen, en betrekking heeft op de kwalitatieve en kwantitatieve mix van diverse belastende factoren, alsmede op waarneembare trends;

c)

een economische en sociale analyse van het gebruik van die wateren en de aan de aantasting van het mariene milieu verbonden kosten.

a)

maatregelen of het uitblijven van maatregelen waarvoor de betrokken lidstaat niet verantwoordelijk is;

b)

natuurlijke oorzaken;

c)

overmacht;

d)

veranderingen in de kenmerken van mariene wateren veroorzaakt door maatregelen die werden genomen om redenen van dwingend openbaar belang die zwaarder wegen dan de negatieve milieueffecten, inclusief grensoverschrijdende effecten;

e)

natuurlijke omstandigheden laten niet toe dat de toestand van de betrokken mariene wateren tijdig verbetert.

a)

de eerste beoordeling en vaststelling van de goede milieutoestand overeenkomstig artikel 8, lid 1, respectievelijk artikel 9, lid 1;

b)

de overeenkomstig artikel 10, lid 1, vastgestelde milieudoelen;

c)

de overeenkomstig artikel 11, lid 1, vastgestelde monitoringprogramma's;

d)

de overeenkomstig artikel 13, lid 2, vastgestelde programma's van maatregelen.

a)

de initiële beoordeling en de vaststelling van de goede milieutoestand overeenkomstig artikel 8, lid 1, respectievelijk artikel 9, lid 1;

b)

de overeenkomstig artikel 10, lid 1, vastgestelde milieudoelen;

c)

de overeenkomstig artikel 11, lid 1, vastgestelde monitoringprogramma's;

d)

de overeenkomstig artikel 13, lid 2, vastgestelde programma's van maatregelen.

a)

een beoordeling van de vooruitgang die bij de uitvoering van deze richtlijn is geboekt;

b)

een beoordeling van de toestand van het mariene milieu in de Gemeenschap, uitgevoerd in overleg met het Europees Milieuagentschap en de betrokken regionale mariene en visserijorganisaties en -verdragen;

c)

een overzicht van de mariene strategieën, vergezeld van suggesties voor de verbetering daarvan;

d)

een samenvatting van de overeenkomstig de artikelen 12 en 16 van de lidstaten ontvangen informatie, alsmede van de beoordeling door de Commissie, overeenkomstig artikel 16, van de informatie die zij overeenkomstig artikel 15 van de lidstaten heeft ontvangen;

e)

een samenvatting van de reacties van de Commissie op elk van de verslagen die de lidstaten overeenkomstig artikel 18 hebben ingediend;

f)

een samenvatting van de reacties op de opmerkingen die het Europees Parlement en de Raad naar aanleiding van eerdere mariene strategieën hebben gemaakt;

g)

een samenvatting van de bijdrage die door ander communautair beleid ter zake tot de verwezenlijking van de doelstellingen van deze richtlijn wordt geleverd.

a)

kunnen methodologische standaarden worden vastgesteld voor de toepassing van de bijlagen I, III, IV en V;

b)

kunnen technische schema's worden vastgesteld ten behoeve van de overdracht en verwerking van gegevens, met inbegrip van statistische en cartografische gegevens.