5.6.2015

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 141/1

---

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΕ) 2015/847 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΫ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΊΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 20ής Μαΐου 2015

περί στοιχείων που συνοδεύουν τις μεταφορές χρηματικών ποσών και περί κατάργησης του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1781/2006

(Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 114,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (1),

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (2),

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία (3),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Ροές παράνομου χρήματος μέσω μεταφορών χρηματικών ποσών μπορούν να βλάψουν την ακεραιότητα, τη σταθερότητα και το κύρος του χρηματοπιστωτικού τομέα και να απειλήσουν την εσωτερική αγορά της Ένωσης όπως και τη διεθνή ανάπτυξη. Η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (ξέπλυμα χρήματος), η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και το οργανωμένο έγκλημα παραμένουν σημαντικά προβλήματα τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σε επίπεδο Ένωσης. Η υγεία, η ακεραιότητα και η σταθερότητα του συστήματος μεταφοράς χρηματικών ποσών και η εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα εν γένει θα μπορούσαν να απειληθούν σοβαρά από τις προσπάθειες εγκληματιών και συνεργατών τους είτε να συγκαλύψουν την προέλευση προϊόντων εγκλήματος, είτε να μεταφέρουν χρηματικά ποσά για εγκληματικές δραστηριότητες ή για τρομοκρατικούς σκοπούς.

(2)

Προκειμένου να διευκολύνουν τις εγκληματικές τους δραστηριότητες, οι μετερχόμενοι τη νομιμοποίηση των εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και όσοι χρηματοδοτούν την τρομοκρατία ενδέχεται να επωφελούνται από την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων εντός του ενοποιημένου χρηματοπιστωτικού χώρου της Ένωσης, αν δεν εγκριθούν ορισμένα συντονιστικά μέτρα σε επίπεδο Ένωσης. Η διεθνής συνεργασία στο πλαίσιο της Ομάδας Χρηματοπιστωτικής Δράσης (FATF) και η παγκόσμια υλοποίηση των συστάσεών της αποβλέπουν στην πρόληψη της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας κατά τη μεταφορά χρηματικών ποσών.

(3)

Λόγω της κλίμακας της δράσης που πρέπει να αναληφθεί, η Ένωση θα πρέπει να διασφαλίσει ότι τα διεθνή πρότυπα για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και της διάδοσης όπλων μαζικής καταστροφής που εγκρίθηκαν στις 16 Φεβρουαρίου 2012 από την FATF («οι αναθεωρημένες συστάσεις της FATF») και συγκεκριμένα η σύσταση 16 της FATF περί ηλεκτρονικής μεταφοράς εμβασμάτων («η σύσταση 16 της FATF») και το αναθεωρημένο ερμηνευτικό σημείωμα εφαρμογής της, θα εφαρμόζονται ομοιόμορφα σε ολόκληρη την Ένωση και, ειδικότερα, ότι δεν θα γίνεται διάκριση ούτε θα υπάρχει διαφορά μεταξύ αφενός εθνικών πληρωμών στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους και αφετέρου διασυνοριακών πληρωμών μεταξύ κρατών μελών. Η ασυντόνιστη δράση εκ μέρους των επιμέρους κρατών μελών στον τομέα των διασυνοριακών μεταφορών χρηματικών ποσών θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην εύρυθμη λειτουργία των συστημάτων πληρωμών σε επίπεδο Ένωσης, και κατά συνέπεια να βλάψει την εσωτερική αγορά στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.

(4)

Προκειμένου να αναπτυχθεί συνεκτική προσέγγιση σε διεθνή βάση και να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, οποιαδήποτε περαιτέρω δράση της Ένωσης θα πρέπει να λάβει υπόψη τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο, ιδίως τις αναθεωρημένες συστάσεις της FATF.

(5)	Η εφαρμογή και η επιβολή του παρόντος κανονισμού, συμπεριλαμβανομένης της σύστασης 16 της FATF, αποτελούν κατάλληλα και αποτελεσματικά μέσα για την πρόληψη και την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.

(6)

Ο παρών κανονισμός δεν αποσκοπεί να επιβάλλει περιττά εμπόδια ή κόστος στους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών ή στα πρόσωπα που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες τους. Στο πλαίσιο αυτό, η προληπτική προσέγγιση θα πρέπει να είναι στοχοθετημένη και αναλογική και σε απόλυτη συμμόρφωση με την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων που διασφαλίζεται σε ολόκληρη την Ένωση.

(7)

Στην αναθεωρημένη στρατηγική της Ένωσης για την καταπολέμηση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας της 17ης Ιουλίου 2008 («η αναθεωρημένη στρατηγική») επισημάνθηκε ότι πρέπει να συνεχισθούν οι προσπάθειες για να εμποδίζεται η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και να ελέγχεται η χρήση από τους φερόμενους ως τρομοκράτες των δικών τους χρηματοδοτικών πόρων. Αναγνωρίζεται ότι η FATF επιδιώκει διαρκώς τη βελτίωση των συστάσεών της και τον από κοινού καθορισμό των τρόπων εφαρμογής τους. Στην αναθεωρημένη στρατηγική σημειώνεται ότι η εφαρμογή των αναθεωρημένων συστάσεων της FATF από όλα τα μέλη της FATF και τα μέλη των παρεμφερούς τύπου περιφερειακών φορέων αξιολογείται τακτικά και ότι έχει σημασία μια κοινή προσέγγιση όσον αφορά την εφαρμογή από τα κράτη μέλη.

(8)

Προκειμένου να προληφθεί η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, ελήφθησαν μέτρα για το πάγωμα των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων ορισμένων προσώπων, ομάδων και οντοτήτων, περιλαμβανομένων των κανονισμών του Συμβουλίου (ΕΚ) αριθ. 2580/2001 (4), (ΕΚ) αριθ. 881/2002 (5) και (ΕΕ) αριθ. 356/2010 (6). Για τον ίδιο σκοπό ελήφθησαν επίσης μέτρα που αποβλέπουν στην προστασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος από τη διακίνηση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων για τρομοκρατικούς σκοπούς. Η οδηγία (ΕΕ) 2015/849 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7) περιλαμβάνει διάφορα μέτρα τέτοιου είδους. Ωστόσο, τα μέτρα αυτά δεν αποκλείουν εντελώς την πρόσβαση τρομοκρατών ή άλλων εγκληματιών σε συστήματα πληρωμών για τη μεταφορά των κεφαλαίων τους.

(9)

Η πλήρης ιχνηλασιμότητα των μεταφορών χρηματικών ποσών μπορεί να αποτελέσει ιδιαίτερα σημαντικό και πολύτιμο εργαλείο για την πρόληψη, τον εντοπισμό και τη διερεύνηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, καθώς και την υλοποίηση περιοριστικών μέτρων, ιδίως όσων επιβάλλουν οι κανονισμοί (ΕK) αριθ. 2580/2001, (ΕΚ) αριθ. 881/2002 και (ΕΕ) αριθ. 356/2010 και σε πλήρη συμμόρφωση προς τους κανονισμούς της Ένωσης που εφαρμόζουν τέτοια μέτρα. Ως εκ τούτου, προκειμένου να διασφαλισθεί η διαβίβαση πληροφοριών σε όλο το μήκος της αλυσίδας πληρωμών, είναι σκόπιμο να προβλεφθεί ένα σύστημα με το οποίο θα επιβάλλεται στους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών να συνοδεύουν τις μεταφορές χρηματικών ποσών με στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου.

(10)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να ισχύει υπό την επιφύλαξη των περιοριστικών μέτρων που επιβάλλουν όσοι κανονισμοί βασίζονται στο άρθρο 215 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), όπως οι κανονισμοί (ΕΚ) αριθ. 2580/2001, (ΕΚ) αριθ. 881/2002 και (ΕΕ) αριθ. 356/2010, τα οποία μπορεί να επιβάλουν όπως οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών των πληρωτών και των δικαιούχων, καθώς και των ενδιάμεσων παρόχων υπηρεσιών πληρωμών, προβαίνουν στις δέουσες ενέργειες ώστε να παγώνουν κεφάλαια ή να συμμορφώνονται προς ορισμένους περιορισμούς σχετικούς με ορισμένες μεταφορές χρηματικών ποσών.

(11)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να ισχύει με την επιφύλαξη της εθνικής νομοθεσίας για τη μεταφορά της οδηγίας 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8). Για παράδειγμα, προσωπικά δεδομένα που συλλέγονται με σκοπό τη συμμόρφωση με τον παρόντα κανονισμό δεν θα πρέπει να υποβάλλονται σε περαιτέρω επεξεργασία κατά τρόπο που δεν συνάδει με την οδηγία 95/46/ΕΚ. Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να απαγορεύεται αυστηρώς η περαιτέρω επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα για εμπορικούς σκοπούς. Η καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας αναγνωρίζεται από όλα τα κράτη μέλη ως ζήτημα σημαντικού δημοσίου συμφέροντος. Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο της εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, η διαβίβαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς τρίτη χώρα, η οποία δεν εξασφαλίζει ικανοποιητικό επίπεδο προστασίας σύμφωνα με το άρθρο 25 της οδηγίας 95/46/ΕΚ, θα πρέπει να επιτρέπεται σύμφωνα με το άρθρο 26 της εν λόγω οδηγίας. Είναι σημαντικό οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών που λειτουργούν σε πολλαπλές περιοχές δικαιοδοσίας με υποκαταστήματα ή θυγατρικές που βρίσκονται εκτός της Ένωσης, να μην παρεμποδίζονται από τη μεταβίβαση δεδομένων σχετικά με ύποπτες συναλλαγές εντός του ίδιου οργανισμού, υπό τον όρο ότι εφαρμόζονται επαρκείς διασφαλίσεις. Επιπλέον, οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή και του δικαιούχου και οι ενδιάμεσοι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών θα πρέπει να εφαρμόζουν κατάλληλα τεχνικά και οργανωτικά μέτρα για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τυχαία απώλεια, αλλοίωση, ή μη εξουσιοδοτημένη κοινοποίηση ή πρόσβαση.

(12)

Πρόσωπα που απλώς μετατρέπουν έντυπα έγγραφα σε ηλεκτρονικά δεδομένα και ενεργούν στο πλαίσιο συμβολαίου με πάροχο υπηρεσιών πληρωμών και πρόσωπα που παρέχουν σε παρόχους υπηρεσιών πληρωμών μόνο συστήματα μηνυμάτων ή άλλα συστήματα υποστήριξης για τη μεταφορά χρηματικών ποσών ή συστήματα εκκαθάρισης και διακανονισμού δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

(13)

Οι μεταφορές χρηματικών ποσών που αντιστοιχούν σε υπηρεσίες των στοιχείων α) έως ιγ) και ιε) του άρθρου 3 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9) δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Είναι επίσης σκόπιμο να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού μεταφορές χρηματικών ποσών που δεν εμφανίζουν σημαντικό κίνδυνο για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, Οι εξαιρέσεις αυτές θα πρέπει να καλύπτουν κάρτες πληρωμής, εργαλεία ηλεκτρονικού χρήματος, κινητά τηλέφωνα ή άλλες συσκευές ψηφιακής ή πληροφορικής τεχνολογίας (ΤΠ) για την εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων πληρωμή με παρόμοια χαρακτηριστικά, όταν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την αγορά αγαθών ή υπηρεσιών και όταν ο αριθμός της κάρτας, του εργαλείου ή της συσκευής συνοδεύει όλες τις μεταφορές. Ωστόσο, η χρήση μιας κάρτας πληρωμής, ενός εργαλείου ηλεκτρονικού χρήματος, ενός κινητού τηλεφώνου ή κάθε άλλης ψηφιακής ή πληροφορικής τεχνολογίας συσκευής εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων πληρωμής με παρόμοια χαρακτηριστικά για την πραγματοποίηση μεταφοράς κεφαλαίων μεταξύ προσώπων, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού. Επιπλέον, αναλήψεις από αυτόματες ταμειακές μηχανές, πληρωμές φόρων, προστίμων ή άλλων επιβαρύνσεων, μεταφορές κεφαλαίων που πραγματοποιούνται με τη μεταφορά ηλεκτρονικών εικόνων των επιταγών, συμπεριλαμβανομένων επιταγών με ηλεκτρονική επεξεργασία ή με συναλλαγματικές, και μεταφορές κεφαλαίων όπου τόσο ο πληρωτής, όσο και ο δικαιούχος είναι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών που ενεργούν για ίδιο λογαριασμό θα πρέπει να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

(14)

Προκειμένου να αντικατοπτρίζονται τα χαρακτηριστικά των εθνικών συστημάτων πληρωμών και υπό τον όρο ότι ανά πάσα στιγμή θα είναι δυνατός ο εντοπισμός του πληρωτή, τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να εξαιρούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού ορισμένες εγχώριες μεταφορές χρηματικών ποσών μικρής αξίας, συμπεριλαμβανομένων διατραπεζικών ηλεκτρονικών πληρωμών, που χρησιμοποιούνται για την αγορά αγαθών ή υπηρεσιών.

(15)	Οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών πρέπει να εξασφαλίζουν ότι τα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου δεν απουσιάζουν ούτε είναι ελλιπή.

(16)

Προκειμένου να μη μειωθεί η αποδοτικότητα των συστημάτων πληρωμών, και προκειμένου να εξισορροπηθεί ο κίνδυνος να εξωθηθούν οι συναλλαγές στην παρανομία εξαιτίας υπερβολικά αυστηρών υποχρεώσεων ταυτοποίησης κατά της ενδεχόμενης τρομοκρατικής απειλής από μεταφορές μικρών χρηματικών ποσών, η υποχρέωση να ελέγχεται εάν τα στοιχεία του πληρωτή ή του δικαιούχου είναι ακριβή, σε περίπτωση που οι μεταφορές χρηματικών ποσών στις οποίες δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί επαλήθευση, θα πρέπει να επιβάλλεται μόνο σε μεμονωμένες μεταφορές χρηματικών ποσών που υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, εκτός αν η μεταβίβαση αυτή φαίνεται να συνδέεται με άλλες μεταφορές ποσών, τα οποία μαζί να υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, τα χρηματικά ποσά έχουν εισπραχθεί ή καταβληθεί σε χρήμα ή σε ανώνυμο ηλεκτρονικό χρήμα, ή όταν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι υποψίας για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

(17)	Για μεταφορές ποσών όπου λογίζεται ότι έχει πραγματοποιηθεί επαλήθευση, οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών δεν θα πρέπει να είναι υποχρεωμένοι να ελέγχουν τα στοιχεία του πληρωτή ή του δικαιούχου για κάθε μεταφορά ποσών, αρκεί να έχουν πληρωθεί οι υποχρεώσεις που ορίζονται στην οδηγία (ΕΕ) 2015/849.

(18)

Στο πλαίσιο των νομοθετικών πράξεων της Ένωσης περί υπηρεσιών πληρωμών, ήτοι του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 924/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10), του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 260/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11) και της οδηγίας 2007/64/ΕΚ, θα πρέπει να αρκεί να προβλέπεται απλουστευμένη και μόνο πληροφόρηση για τις μεταφορές χρηματικών ποσών εντός της Ένωσης, όπως ο αριθμός (οι αριθμοί) λογαριασμού πληρωμών ή ο αποκλειστικός αναγνωριστικός κωδικός συναλλαγής.

(19)

Προκειμένου οι αρχές τρίτων χωρών που είναι αρμόδιες για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, να μπορούν να εντοπίζουν την πηγή των χρηματικών ποσών που χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς αυτούς, οι μεταφορές ποσών από την Ένωση εκτός Ένωσης θα πρέπει να φέρουν πλήρη στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου. Πρόσβαση σε πλήρη στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου θα πρέπει να χορηγείται στις εν λόγω αρχές μόνον για λόγους πρόληψης, εντοπισμού και διερεύνησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.

(20)

Οι αρχές των κρατών μελών που είναι υπεύθυνες για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και οι συναφείς δικαστικές υπηρεσίες και υπηρεσίες επιβολής του νόμου στα κράτη μέλη θα πρέπει να εντείνουν τη μεταξύ τους συνεργασία και τη συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές τρίτων χωρών, περιλαμβανομένων εκείνων στις αναπτυσσόμενες χώρες, για την περαιτέρω ενίσχυση της διαφάνειας και της ανταλλαγής πληροφοριών και βέλτιστων πρακτικών.

(21)

Όσον αφορά τις μεταφορές χρηματικών ποσών από έναν πληρωτή προς πλείονες δικαιούχους που αποστέλλονται με ομαδικούς φακέλους που περιλαμβάνουν μεμονωμένες μεταφορές ποσών από την Ένωση προς το εξωτερικό της Ένωσης, θα πρέπει να προβλεφθεί για κάθε τέτοια μεμονωμένη μεταφορά ότι θα φέρει μόνο τον αριθμό λογαριασμού πληρωμών του πληρωτή ή τον αποκλειστικό αναγνωριστικό κωδικό συναλλαγής, καθώς και πλήρη στοιχεία του δικαιούχου, αρκεί ο ομαδικός φάκελος να περιλαμβάνει πλήρη στοιχεία επαληθευμένης ακρίβειας του πληρωτή και πλήρη στοιχεία του δικαιούχου που να είναι απολύτως ιχνηλάσιμα.

(22)

Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου και ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών θα πρέπει να διαθέτουν αποτελεσματικές διαδικασίες ώστε να διαπιστώνουν κατά πόσον υπάρχουν ελλείψεις στα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου, προκειμένου να ελέγχουν αν οι μεταφορές χρηματικών ποσών συνοδεύονται από όλα τα απαιτούμενα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου και να συμβάλλουν στον εντοπισμό ύποπτων συναλλαγών. Οι εν λόγω διαδικασίες θα πρέπει να περιλαμβάνουν εκ των υστέρων έλεγχο ή παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο όπου αυτό είναι σκόπιμο. Οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών μεριμνούν ώστε οι ηλεκτρονικές μεταφορές χρηματικών ποσών ή τα σχετικά μηνύματα να συνοδεύονται από τις απαιτούμενες πληροφορίες συναλλαγής σε όλο το μήκος της αλυσίδας πληρωμών.

(23)

Δεδομένου ότι οι ανώνυμες μεταφορές χρηματικών ποσών συνιστούν δυνητική απειλή από άποψη της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, είναι σκόπιμο να απαιτείται από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών να ζητούν στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου. Σύμφωνα με την προσέγγιση βάσει κινδύνου που ανέπτυξε η FATF, κρίνεται σκόπιμο να καθοριστούν τομείς υψηλότερου και χαμηλότερου κινδύνου με σκοπό την καλύτερη στόχευση στους κινδύνους νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. Αντίστοιχα, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου και ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών θα πρέπει να διαθέτουν αποτελεσματικές διαδικασίες βάσει κινδύνου για τις περιπτώσεις όπου κατά τη μεταφορά των χρηματικών ποσών δεν παρέχονται τα απαιτούμενα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου, ώστε να δύνανται να αποφασίσουν αν θα εκτελέσουν, θα απορρίψουν ή θα αναστείλουν την εν λόγω μεταφορά και να καθορίσουν τα ενδεδειγμένα μέτρα παρακολούθησης.

(24)

Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου και ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών θα πρέπει να προσέχουν ιδιαιτέρως, αναλόγως του εκτιμώμενου βαθμού κινδύνου, όταν διαπιστώνουν ότι τα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου είτε απουσιάζουν είτε είναι ελλιπή και να αναφέρουν ύποπτες συναλλαγές στις αρμόδιες αρχές σύμφωνα με τις υποχρεώσεις αναφοράς που περιλαμβάνονται στην οδηγία (ΕΕ) 2015/849 και με τα εθνικά μέτρα μεταφοράς της εν λόγω οδηγίας.

(25)

Οι διατάξεις περί μεταφορών χρηματικών ποσών χωρίς στοιχεία, ή με ελλιπή στοιχεία, του πληρωτή ή του δικαιούχου, εφαρμόζονται χωρίς να θίγονται οι τυχόν υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών και των ενδιάμεσων παρόχων υπηρεσιών πληρωμών να αναστέλλουν και/ή να απορρίπτουν μεταφορές ποσών που παραβιάζουν μια διάταξη του αστικού, διοικητικού ή ποινικού δικαίου.

(26)

Με σκοπό να συνδράμουν τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών να θεσπίσουν αποτελεσματικές διαδικασίες προκειμένου να εντοπίζουν περιπτώσεις, στις οποίες δέχονται μεταφορές χρηματικών ποσών χωρίς ή με ελλιπή στοιχεία πληρωτή ή δικαιούχου και να αναλαμβάνουν δράσεις παρακολούθησης, η Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή (Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών) (ΕΑΤ), που συστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (12), η Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή (Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων) (ΕΑΑΕΣ), που συστάθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1094/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (13) και η Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή (Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών) (ΕΑΚΑΑ), η οποία έχει συσταθεί με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1095/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14), θα πρέπει να εκδίδουν κατευθυντήριες γραμμές.

(27)

Προκειμένου να υπάρχει δυνατότητα ταχείας δράσης στο πλαίσιο της καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών θα πρέπει να ανταποκρίνονται γρήγορα σε αιτήσεις παροχής πληροφοριών για τον πληρωτή και το δικαιούχο εκ μέρους των αρχών που είναι αρμόδιες να καταπολεμούν τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας στο κράτος μέλος όπου οι εν λόγω πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών είναι εγκατεστημένοι.

(28)	Ο αριθμός των εργάσιμων ημερών στο κράτος μέλος του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή καθορίζει τον αριθμό των ημερών μέσα στις οποίες πρέπει να δοθεί απάντηση σε αίτηση στοιχείων του πληρωτή.

(29)

Επειδή σε ποινικές υποθέσεις ίσως να μην είναι δυνατό να εντοπιστούν τα απαιτούμενα δεδομένα ή τα άτομα που συμμετέχουν σε μια συναλλαγή, για πολλούς μήνες, ή και χρόνια, μετά την αρχική μεταφορά των ποσών, και προκειμένου να είναι δυνατή η πρόσβαση σε ουσιώδη αποδεικτικά στοιχεία στο πλαίσιο των ερευνών, είναι σκόπιμο οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών να τηρούν αρχεία με τα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου για ορισμένο χρονικό διάστημα, για λόγους πρόληψης, εντοπισμού και διερεύνησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. Η εν λόγω περίοδος θα πρέπει να είναι περιορισμένη στα πέντε έτη, περίοδο μετά την οποία όλα τα προσωπικά δεδομένα θα πρέπει να διαγράφονται, εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στο εθνικό δίκαιο. Εφόσον είναι αναγκαίο για λόγους πρόληψης, εντοπισμού και διερεύνησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, και μετά από αξιολόγηση της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας του μέτρου, τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιτρέπουν ή να απαιτούν τη διατήρηση των αρχείων, για μία πρόσθετη περίοδο που δεν θα υπερβαίνει τα πέντε έτη, με την επιφύλαξη των εθνικών διατάξεων ποινικού δικαίου για στοιχεία που εφαρμόζονται στις τρέχουσες ποινικές έρευνες και δικαστικές διαδικασίες.

(30)

Προκειμένου να βελτιωθεί η συμμόρφωση με τον παρόντα κανονισμό και σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής της 9ης Δεκεμβρίου 2010 με τίτλο «Ενίσχυση των καθεστώτων επιβολής κυρώσεων στον τομέα χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών», η εξουσία έγκρισης μέτρων εποπτείας και οι εξουσίες επιβολής κυρώσεων των αρμόδιων αρχών θα πρέπει να ενισχυθούν. Θα πρέπει να προβλεφθούν διοικητικές κυρώσεις και μέτρα και, δεδομένης της σπουδαιότητας της καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές κυρώσεις και μέτρα. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενημερώνουν σχετικά την Επιτροπή καθώς και τη μεικτή επιτροπή της ΕΑΤ, της ΕΑΑΕΣ και της ΕΑΚΑΑ (στο εξής «ΕΕΑ»).

(31)

Για να εξασφαλιστούν ομοιόμορφοι όροι εφαρμογής του κεφαλαίου V του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν στην Επιτροπή εκτελεστικές αρμοδιότητες. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται κατ' εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (15).

(32)

Ορισμένες χώρες και εδάφη που δεν αποτελούν μέρος του εδάφους της Ένωσης τελούν υπό καθεστώς νομισματικής ένωσης με ένα κράτος μέλος, αποτελούν μέρος της νομισματικής ζώνης κράτους μέλους, ή έχουν υπογράψει νομισματική συμφωνία με την Ένωση εκπροσωπούμενες από κράτος μέλος, και διαθέτουν παρόχους υπηρεσιών πληρωμών που συμμετέχουν αμέσως ή εμμέσως στα συστήματα πληρωμών και συμψηφισμού του εν λόγω κράτους μέλους. Προκειμένου να αποτραπεί η εμφάνιση σημαντικών αρνητικών συνεπειών στις οικονομίες των χωρών και εδαφών αυτών εξαιτίας της εφαρμογής του παρόντος κανονισμού στις μεταφορές χρηματικών ποσών μεταξύ των συγκεκριμένων κρατών μελών και των εν λόγω χωρών και εδαφών, είναι σκόπιμο να προβλεφθεί η δυνατότητα μεταχείρισης των μεταφορών αυτών ως πραγματοποιούμενων στο εσωτερικό του συγκεκριμένου κράτους μέλους.

(33)	Δεδομένου του αριθμού των τροποποιήσεων που θα πρέπει να επέλθουν στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1781/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16), δυνάμει του παρόντος κανονισμού, ο εν λόγω κανονισμός θα πρέπει να καταργηθεί για λόγους σαφήνειας.

(34)

Δεδομένου ότι οι στόχοι του παρόντος κανονισμού είναι αδύνατον να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη, αλλά μπορούν, λόγω της κλίμακας ή των αποτελεσμάτων του κανονισμού, να επιτευχθούν καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να λάβει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας που διατυπώνεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ). Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως προβλέπεται στο εν λόγω άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει όσα είναι αναγκαία για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(35)

Ο παρών κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το δικαίωμα στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής (άρθρο 7), το δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (άρθρο 8), το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου (άρθρο 47) και την αρχή «ne bis in idem».

(36)

Προκειμένου να εξασφαλισθεί η ομαλή καθιέρωση του νέου πλαισίου για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, κρίνεται σκόπιμο να συμπίπτει η ημερομηνία εφαρμογής του παρόντος κανονισμού με την προθεσμία μεταφοράς της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849.

(37)	Ζητήθηκε η γνώμη του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων σύμφωνα με το άρθρο 28 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 45/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (17), την οποία και διατύπωσε στις 4 Ιουλίου 2013 (18),

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ

Άρθρο 1

Αντικείμενο

Ο παρών κανονισμός θεσπίζει κανόνες σχετικά με τα στοιχεία των πληρωτών και των δικαιούχων που συνοδεύουν τις μεταφορές χρηματικών ποσών, σε οποιοδήποτε νόμισμα, για λόγους πρόληψης, εντοπισμού και διερεύνησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, όταν τουλάχιστον ένας από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών που εμπλέκεται στη μεταφορά ποσών είναι εγκατεστημένος στην Ένωση.

Άρθρο 2

Πεδίο εφαρμογής

1.   Ο παρών κανονισμός ισχύει για τις μεταφορές χρηματικών ποσών σε οποιοδήποτε νόμισμα, οι οποίες αποστέλλονται ή παραλαμβάνονται από πάροχο υπηρεσιών πληρωμών ή από ενδιάμεσο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών εγκατεστημένο στην Ένωση.

2.   Ο παρών κανονισμός δεν ισχύει για τις υπηρεσίες που απαριθμούνται στα στοιχεία α) έως ιγ) και ιε) του άρθρου 3 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ.

3.   Ο παρών κανονισμός δεν ισχύει για κάθε μεταφορά ποσών που εκτελείται μέσω κάρτας πληρωμής, εργαλείου ηλεκτρονικού χρήματος, κινητού τηλεφώνου ή κάθε άλλης ψηφιακής ή πληροφορικής τεχνολογίας συσκευής εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων πληρωμής με παρόμοια χαρακτηριστικά, εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

α)	η κάρτα αυτή, το εργαλείο ή η συσκευή χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την πληρωμή αγαθών ή υπηρεσιών· και

β)	ο αριθμός της κάρτας αυτής, εργαλείου ή συσκευής συνοδεύει όλες τις μεταφορές που απορρέουν από τη συναλλαγή.

Ωστόσο, ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται όταν κάρτα πληρωμής, εργαλείο ηλεκτρονικού χρήματος, κινητό τηλέφωνο ή κάθε άλλη ψηφιακής ή πληροφορικής τεχνολογίας συσκευή εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων πληρωμής με παρόμοια χαρακτηριστικά χρησιμοποιείται για την πραγματοποίηση μεταφοράς κεφαλαίων μεταξύ προσώπων.

4.   Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται σε πρόσωπα η μόνη δραστηριότητα των οποίων είναι να μετατρέπουν έντυπα έγγραφα σε ηλεκτρονικά δεδομένα και που ασκούν αυτή τη δραστηριότητα βάσει σύμβασης με πάροχο υπηρεσιών πληρωμών, ή σε πρόσωπα η μόνη δραστηριότητα των οποίων είναι να παρέχουν σε παρόχους υπηρεσιών πληρωμών συστήματα αποστολής μηνυμάτων ή άλλα συστήματα για μεταφορά ποσών ή συστήματα συμψηφισμού και διακανονισμού.

Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται στις μεταφορές ποσών:

α)	που συνεπάγονται ότι ο πληρωτής προβαίνει σε ανάληψη μετρητών από τον δικό του λογαριασμό πληρωμών·

β)	προς δημόσια αρχή για πληρωμή φόρων, προστίμων ή άλλων επιβαρύνσεων στο εσωτερικό κράτους μέλους·

γ)	κατά την οποία τόσο ο πληρωτής όσο και ο δικαιούχος πληρωμής είναι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών που ενεργούν για ίδιο λογαριασμό·

δ)	που πραγματοποιούνται με επιταγές με ηλεκτρονική επεξεργασία εικόνας, συμπεριλαμβανομένων ηλεκτρονικά μεταβιβαζόμενων επιταγών.

5.   Τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίσουν να μην εφαρμόζουν τον παρόντα κανονισμό στις μεταφορές ποσών εντός του εδάφους τους σε λογαριασμό πληρωμών του δικαιούχου που επιτρέπει πληρωμή αποκλειστικά για την παροχή αγαθών ή υπηρεσιών όταν πληρούνται όλες οι παρακάτω προϋποθέσεις:

α)	ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου υπόκειται στην οδηγία (ΕΕ) 2015/849·

β)	ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου της πληρωμής είναι σε θέση να ανιχνεύει, μέσω του δικαιούχου, με αποκλειστικό αναγνωριστικό κωδικό συναλλαγής, τη μεταφορά ποσών από το πρόσωπο που έχει συνάψει συμφωνία με τον δικαιούχο της πληρωμής για την παροχή αγαθών ή υπηρεσιών·

γ)	το ποσό που μεταφέρεται δεν υπερβαίνει τα 1 000 EUR.

Άρθρο 3

Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

1)   «χρηματοδότηση της τρομοκρατίας»: η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας κατά την έννοια του άρθρου 1 παράγραφος 5 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849·

2)   «νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (ξέπλυμα χρήματος)»: οι δραστηριότητες νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (ξεπλύματος χρήματος) που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφοι 3 και 4 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849·

3)   «πληρωτής»: πρόσωπο που διατηρεί λογαριασμό πληρωμών και επιτρέπει μεταφορά ποσών από τον εν λόγω λογαριασμό ή, εάν δεν υπάρχει λογαριασμός πληρωμών, πρόσωπο που δίνει εντολή μεταφοράς ποσών·

4)   «δικαιούχος πληρωμής»: πρόσωπο προς το οποίο προορίζονται τα μεταφερόμενα ποσά·

5)   «πάροχος υπηρεσιών πληρωμών»: οι κατηγορίες παρόχων υπηρεσιών πληρωμών που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφος 1 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ, φυσικά ή νομικά πρόσωπα που τυγχάνουν εξαίρεσης δυνάμει του άρθρου 26 της ίδιας οδηγίας και, νομικά πρόσωπα που τυγχάνουν εξαίρεσης δυνάμει του άρθρου 9 της οδηγίας 2009/110/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (19), τα οποία παρέχουν υπηρεσίες μεταφοράς χρηματικών ποσών·

6)   «ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών»: ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών ο οποίος δεν είναι ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή ή του δικαιούχου της πληρωμής και ο οποίος λαμβάνει και διαβιβάζει μεταφορές χρηματικών ποσών για λογαριασμό του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή ή του δικαιούχου ή άλλου ενδιάμεσου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών·

7)   «λογαριασμός πληρωμής»: λογαριασμός πληρωμών κατά την έννοια του άρθρου 4 σημείο 14 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ·

8)   «χρηματικά ποσά»: χρηματικά ποσά κατά την έννοια του άρθρου 4 σημείο 15 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ·

9)   «μεταφορά χρηματικών ποσών»: οποιαδήποτε συναλλαγή εκτελείται τουλάχιστον εν μέρει ηλεκτρονικά για λογαριασμό ενός πληρωτή μέσω ενός παρόχου υπηρεσιών πληρωμών με σκοπό να τεθεί χρηματικό ποσό στη διάθεση κάποιου δικαιούχου μέσω παρόχου υπηρεσιών πληρωμών, ασχέτως εάν πληρωτής και δικαιούχος είναι ένα και το αυτό πρόσωπο και ασχέτως εάν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή και αυτός του δικαιούχου είναι ο ίδιος, συμπεριλαμβανομένων:

α)	μεταφοράς πιστώσεων κατά την έννοια του άρθρου 2 σημείο 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 260/2012·

β)	άμεσης χρέωσης κατά την έννοια του άρθρου 2 σημείο 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 260/2012·

γ)	εμβασμάτων κατά την έννοια του άρθρου 4 σημείο 13 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ, εθνικών ή διασυνοριακών·

δ)	μεταφοράς που πραγματοποιείται μέσω κάρτας πληρωμής, εργαλείου ηλεκτρονικού χρήματος, κινητού τηλεφώνου ή κάθε άλλης ψηφιακής ή πληροφορικής τεχνολογίας συσκευής εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων πληρωμής με παρόμοια χαρακτηριστικά·

10)   «ομαδοποιημένη μεταφορά χρηματικών ποσών»: δέσμη περισσότερων μεμονωμένων μεταφορών χρηματικών ποσών που ομαδοποιούνται με σκοπό τη μεταφορά τους·

11)   «αποκλειστικός αναγνωριστικός κωδικός συναλλαγής»: ο συνδυασμός γραμμάτων, αριθμών ή συμβόλων που καθορίζεται από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών, σύμφωνα με τα πρωτόκολλα των συστημάτων πληρωμών και διακανονισμού ή των συστημάτων αποστολής μηνυμάτων που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά χρηματικών ποσών, και ο οποίος καθιστά δυνατή την παρακολούθηση των ιχνών της συναλλαγής έως τον πληρωτή και τον δικαιούχο·

12)   «μεταφορά κεφαλαίων μεταξύ προσώπων»: συναλλαγή μεταξύ φυσικών προσώπων, ως καταναλωτών, για άλλους σκοπούς εκτός της εμπορικής, επιχειρηματικής ή επαγγελματικής του δραστηριότητας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

ΤΜΗΜΑ 1

Υποχρεώσεις του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή

Άρθρο 4

Στοιχεία που συνοδεύουν τις μεταφορές χρηματικών ποσών

1.   Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή εξασφαλίζει ότι οι μεταφορές χρηματικών ποσών συνοδεύονται από τα ακόλουθα στοιχεία του πληρωτή:

α)	το όνομα του πληρωτή·

β)	τον αριθμό λογαριασμού πληρωμών του πληρωτή· και

γ)	τη διεύθυνση, τον επίσημο αριθμό προσωπικού εγγράφου του πληρωτή, τον αναγνωριστικό αριθμό πελάτη ή την ημερομηνία και τον τόπο γέννησής του.

2.   Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή εξασφαλίζει ότι οι μεταφορές χρηματικών ποσών συνοδεύονται από τα ακόλουθα στοιχεία του δικαιούχου της πληρωμής:

α)	το όνομα του δικαιούχου· και

β)	τον αριθμό λογαριασμού πληρωμών του δικαιούχου.

3.   Κατά παρέκκλιση της παραγράφου 1 στοιχείο β) και της παραγράφου 2 στοιχείο β), σε περίπτωση μεταφοράς που δεν γίνεται ούτε από ούτε προς λογαριασμό πληρωμών, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή εξασφαλίζει ότι η μεταφορά χρηματικών ποσών συνοδεύεται από αποκλειστικό αναγνωριστικό κωδικό συναλλαγής αντί του αριθμού(-ών) λογαριασμού πληρωμών.

4.   Πριν μεταφέρει χρηματικά ποσά, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή επαληθεύει την ακρίβεια των στοιχείων της παραγράφου 1 βάσει εγγράφων, δεδομένων ή πληροφοριών προερχόμενων από αξιόπιστη και ανεξάρτητη πηγή.

5.   Η επαλήθευση της παραγράφου 4 λογίζεται ότι έχει διενεργηθεί όταν:

α)	η ταυτότητα του πληρωτή έχει επαληθευθεί κατά το άνοιγμα του λογαριασμού σύμφωνα με το άρθρο 13 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849 και τα στοιχεία που προέκυψαν από την επαλήθευση αυτή έχουν αποθηκευθεί σύμφωνα με το άρθρο 40 της εν λόγω οδηγίας· ή

β)	το άρθρο 14 παράγραφος 5 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849 ισχύει για τον πληρωτή.

6.   Με την επιφύλαξη των παρεκκλίσεων που προβλέπονται στα άρθρα 5 και 6, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή απαγορεύεται να διενεργεί μεταφορές ποσών πριν βεβαιωθεί για την πλήρη συμμόρφωση προς το παρόν άρθρο.

Άρθρο 5

Μεταφορές ποσών εντός της Ένωσης

1.   Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 2, όταν όλοι οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμής που εμπλέκονται στην αλυσίδα πληρωμής είναι εγκατεστημένοι στην Ένωση, οι μεταφορές ποσών συνοδεύονται τουλάχιστον από τον αριθμό λογαριασμού πληρωμών τόσο του πληρωτή όσο και του δικαιούχου ή, όταν εφαρμόζεται το άρθρο 4 παράγραφος 3, τον αποκλειστικό αναγνωριστικό κωδικό συναλλαγής, με την επιφύλαξη των απαιτήσεων περί πληροφοριών που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 260/2012, εφόσον εφαρμόζεται.

2.   Κατά παρέκκλιση της παραγράφου 1, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή, κατόπιν αιτήματος του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου ή του ενδιάμεσου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών για στοιχεία, εντός τριών εργάσιμων ημερών από τη λήψη του σχετικού αιτήματος, διαβιβάζει τα ακόλουθα:

α)	για μεταφορές ποσών που υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, είτε οι εν λόγω μεταφορές πραγματοποιούνται σε μία συναλλαγή ή σε περισσότερες συναλλαγές που φαίνεται να συνδέονται, τα στοιχεία του πληρωτή ή του δικαιούχου σύμφωνα με το άρθρο 4·

β)

για μεταφορές ποσών που δεν υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, οι οποίες δεν φαίνεται να συνδέονται με άλλες μεταφορές που, μαζί με την επίδικη μεταφορά, υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, τουλάχιστον: i) τα ονόματα του πληρωτή και του δικαιούχου· και ii) τους αριθμούς λογαριασμών πληρωμών τόσο του πληρωτή όσο και του δικαιούχου ή, όταν εφαρμόζεται το άρθρο 4 παράγραφος 3, τον αποκλειστικό αναγνωριστικό κωδικό συναλλαγής.

3.   Κατά παρέκκλιση του άρθρου 4 παράγραφος 4, στην περίπτωση μεταφοράς ποσών που αναφέρονται στην παράγραφο 2 στοιχείο β) του παρόντος άρθρου, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή δεν απαιτείται να επαληθεύει τα στοιχεία του πληρωτή, εκτός εάν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή:

α)	έχει λάβει τα προς μεταφορά ποσά σε μετρητά ή ανώνυμα με ηλεκτρονικό χρήμα· ή

β)	έχει βάσιμες υπόνοιες για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

Άρθρο 6

Μεταφορές χρηματικών ποσών εκτός της Ένωσης

1.   Στην περίπτωση ομαδοποιημένης μεταφοράς χρηματικών ποσών από τον ίδιο πληρωτή όταν οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών των δικαιούχων είναι εγκατεστημένοι εκτός Ένωσης, το άρθρο 4 παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται για μεμονωμένες μεταφορές που έχουν ομαδοποιηθεί, υπό τον όρο ότι ο ομαδικός φάκελος περιλαμβάνει τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφοι 1, 2 και 3, ότι τα στοιχεία αυτά έχουν επαληθευτεί σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφοι 4 και 5 και ότι οι μεμονωμένες μεταφορές φέρουν τον αριθμό λογαριασμού πληρωμών ή, όταν εφαρμόζεται το άρθρο 4 παράγραφος 3, τον αποκλειστικό αναγνωριστικό κωδικό συναλλαγής του πληρωτή.

2.   Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 4 παράγραφος 1 και, κατά περίπτωση, με την επιφύλαξη των στοιχείων που απαιτούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 260/2012 όταν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου είναι εγκατεστημένος εκτός Ένωσης, οι μεταφορές χρηματικών ποσών που δεν υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, οι οποίες δεν φαίνεται να συνδέονται με άλλες μεταφορές χρηματικών ποσών και, μαζί με την εν λόγω μεταφορά, υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, συνοδεύονται τουλάχιστον από τα εξής στοιχεία:

α)	τα ονόματα του πληρωτή και του δικαιούχου· και

β)	τους αριθμούς λογαριασμών πληρωμών τόσο του πληρωτή όσο και του δικαιούχου ή, όταν εφαρμόζεται το άρθρο 4 παράγραφος 3, τον αποκλειστικό αναγνωριστικό κωδικό συναλλαγής.

Κατά παρέκκλιση του άρθρου 4 παράγραφος 4, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή δεν απαιτείται να επαληθεύει τα στοιχεία του πληρωτή που αναφέρονται στην παρούσα παράγραφο, εκτός εάν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή:

α)	έχει λάβει τα προς μεταφορά ποσά σε μετρητά ή ανώνυμα με ηλεκτρονικό χρήμα· ή

β)	έχει βάσιμες υπόνοιες για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

ΤΜΗΜΑ 2

Υποχρεώσεις του παρόχου υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου

Άρθρο 7

Διαπίστωση της έλλειψης στοιχείων του πληρωτή ή του δικαιούχου

1.   Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου εφαρμόζει αποτελεσματικές διαδικασίες για να διαπιστώνει αν τα πεδία του χρησιμοποιούμενου για την πραγματοποίηση της μεταφοράς συστήματος αποστολής μηνυμάτων ή συστήματος πληρωμών και διακανονισμού, τα οποία περιέχουν τα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου, έχουν συμπληρωθεί με χρήση χαρακτήρων ή εισαγόμενων δεδομένων που γίνονται δεκτά σύμφωνα με τις συμβάσεις του εν λόγω συστήματος.

2.   Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου εφαρμόζει αποτελεσματικές διαδικασίες —μεταξύ άλλων, όπου απαιτείται, τον εκ των υστέρων έλεγχο ή την παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο— για να διαπιστώνει αν λείπουν τα ακόλουθα στοιχεία του πληρωτή ή του δικαιούχου:

α)	για μεταφορές χρηματικών ποσών στις οποίες ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή είναι εγκατεστημένος εντός Ένωσης, τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 5·

β)	για μεταφορές χρηματικών ποσών στις οποίες ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή είναι εγκατεστημένος εκτός της Ένωσης, τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 2·

γ)	για ομαδοποιημένες μεταφορές χρηματικών ποσών, όταν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή είναι εγκατεστημένος εκτός Ένωσης, τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 2, σε σχέση με την ομαδοποιημένη μεταφορά.

3.   Στην περίπτωση μεταφορών χρηματικών ποσών που υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, είτε οι εν λόγω μεταφορές πραγματοποιούνται σε μία συναλλαγή ή σε περισσότερες συναλλαγές που φαίνεται να συνδέονται, προτού πιστώσει το λογαριασμό πληρωμών του δικαιούχου ή αποδεσμεύσει το ποσό προς όφελός του, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου επαληθεύει την ακρίβεια των στοιχείων του δικαιούχου που αναφέρονται στην παράγραφο 2 του παρόντος άρθρου βάσει εγγράφων, δεδομένων ή πληροφοριών προερχόμενων από αξιόπιστη και ανεξάρτητη πηγή, με την επιφύλαξη των απαιτήσεων που ορίζονται στα άρθρα 69 και 70 της οδηγίας 2007/64/ΕΚ.

4.   Στην περίπτωση μεταφορών χρηματικών ποσών που δεν υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, και οι οποίες δεν φαίνεται να συνδέονται με άλλες μεταφορές χρηματικών ποσών οι οποίες, μαζί με την εν λόγω μεταφορά, υπερβαίνουν τα 1 000 EUR, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου δεν απαιτείται να επαληθεύσει την ακρίβεια των στοιχείων του δικαιούχου, εκτός εάν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου:

α)	καταβάλει τα ποσά σε μετρητά ή ανώνυμα με ηλεκτρονικό χρήμα· ή

β)	έχει βάσιμες υπόνοιες για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

5.   Η επαλήθευση βάσει των παραγράφων 3 και 4 θεωρείται ότι έχει διενεργηθεί όταν:

α)	η ταυτότητα του δικαιούχου έχει επαληθευθεί σύμφωνα με το άρθρο 13 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849 και τα στοιχεία που προέκυψαν από την επαλήθευση αυτή έχουν αποθηκευθεί σύμφωνα με το άρθρο 40 της εν λόγω οδηγίας· ή

β)	το άρθρο 14 παράγραφος 5 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849 ισχύει για τον δικαιούχο.

Άρθρο 8

Μεταφορές χρηματικών ποσών χωρίς ή με ελλιπή στοιχεία πληρωτή ή δικαιούχου

1.   Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου εφαρμόζει αποτελεσματικές διαδικασίες βάσει κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων και διαδικασιών που βασίζονται στο βαθμό του κινδύνου που αναφέρεται στο άρθρο 13 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, για τον προσδιορισμό του αν θα εκτελείται, θα απορρίπτεται ή θα αναστέλλεται η μεταφορά χρηματικών ποσών που δεν συνοδεύεται από τις απαιτούμενες πλήρεις πληροφορίες για τον πληρωτή και τον δικαιούχο και για τη λήψη των ενδεδειγμένων μέτρων παρακολούθησης.

Όταν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου διαπιστώνει, τη στιγμή που παραλαμβάνει τα μεταφερθέντα χρηματικά ποσά, ότι ελλείπουν εν μέρει ή εν όλω τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 ή 2, στο άρθρο 5 παράγραφος 1 ή στο άρθρο 6 ή δεν έχουν συμπληρωθεί με χρήση των χαρακτήρων ή των εισαγόμενων δεδομένων που είναι αποδεκτά σύμφωνα με τις συμβάσεις του συστήματος αποστολής μηνυμάτων ή του συστήματος πληρωμής και διακανονισμού, όπως αναφέρεται στο άρθρο 7 παράγραφος 1, είτε απορρίπτει τη μεταφορά είτε ζητεί τα απαιτούμενα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου πριν ή μετά την πίστωση του λογαριασμού πληρωμών του δικαιούχου ή την αποδέσμευση των ποσών προς όφελος του δικαιούχου, βάσει κινδύνου.

2.   Όταν πάροχος υπηρεσιών πληρωμών παραλείπει κατ' επανάληψη να παράσχει οιοδήποτε από τα απαιτούμενα στοιχεία του πληρωτή ή του δικαιούχου, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου λαμβάνει μέτρα τα οποία μπορεί αρχικά να περιλαμβάνουν την έκδοση προειδοποιήσεων και τον καθορισμό προθεσμίας, προτού είτε απορρίψουν τη μεταφορά χρηματικών ποσών στο μέλλον από τον συγκεκριμένο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών ή περιορίσουν ή τερματίσουν τις επιχειρηματικές σχέσεις με το συγκεκριμένο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών.

Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου αναφέρει την εν λόγω παράλειψη και τα μέτρα που ελήφθησαν στην αρχή που είναι αρμόδια για την εξακρίβωση της συμμόρφωσης προς τις διατάξεις που απαγορεύουν τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

Άρθρο 9

Αξιολόγηση και υποβολή αναφορών

Ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του δικαιούχου λαμβάνει υπόψη την πλήρη ή μερική απουσία πληροφοριών για τον πληρωτή ή τον δικαιούχο όταν αξιολογεί αν η μεταφορά χρημάτων ή οποιαδήποτε άλλη σχετική συναλλαγή είναι ύποπτη και αν πρέπει να την αναφέρει στη Μονάδα Χρηματοοικονομικών Πληροφοριών (ΜΧΠ), σύμφωνα με την οδηγία (ΕΕ) 2015/849.

ΤΜΗΜΑ 3

Υποχρεώσεις των ενδιάμεσων παροχών υπηρεσιών πληρωμών

Άρθρο 10

Διατήρηση στοιχείων του πληρωτή και του δικαιούχου μαζί με τη μεταφορά

Οι ενδιάμεσοι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών μεριμνούν ώστε μαζί με τη μεταφορά χρημάτων να διατηρούνται και όλα τα ληφθέντα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου.

Άρθρο 11

Διαπίστωση της έλλειψης στοιχείων του πληρωτή ή του δικαιούχου

1.   Ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών εφαρμόζει αποτελεσματικές διαδικασίες προκειμένου να εντοπίζει αν τα πεδία του χρησιμοποιούμενου για την πραγματοποίηση της μεταφοράς συστήματος αποστολής μηνυμάτων ή συστήματος πληρωμών και διακανονισμού, τα οποία περιέχουν τα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου, έχουν συμπληρωθεί σύμφωνα με τους χαρακτήρες ή τα εισαγόμενα δεδομένα που γίνονται δεκτά σύμφωνα με τις συμβάσεις του εν λόγω συστήματος.

2.   Ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών εφαρμόζει αποτελεσματικές διαδικασίες, μεταξύ άλλων, όπου απαιτείται, τον εκ των υστέρων έλεγχο ή την παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο, με σκοπό να διαπιστώνει αν λείπουν τα ακόλουθα στοιχεία του πληρωτή ή του δικαιούχου:

α)	για μεταφορές χρηματικών ποσών στις οποίες οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή και του δικαιούχου είναι εγκατεστημένοι εντός της Ένωσης, τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 5·

β)	για μεταφορές χρηματικών ποσών στις οποίες ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή ή του δικαιούχου είναι εγκατεστημένος εκτός Ένωσης, τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 2·

γ)	για τις ομαδοποιημένες μεταφορές χρηματικών ποσών, όταν ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή ή του δικαιούχου είναι εγκατεστημένος εκτός Ένωσης, τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 2, σε σχέση με την εν λόγω ομαδοποιημένη μεταφορά.

Άρθρο 12

Μεταφορές χρηματικών ποσών χωρίς στοιχεία του πληρωτή ή του δικαιούχου

1.   Ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών θεσπίζει αποτελεσματικές διαδικασίες βάσει κινδύνου για να προσδιορίζει αν θα εκτελεί, θα απορρίπτει ή θα αναστέλλει τη μεταφορά χρηματικών ποσών που δεν συνοδεύεται από τα απαιτούμενα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου, και να αποφασίζει τα ενδεδειγμένα επακόλουθα μέτρα.

Όταν ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών διαπιστώνει, τη στιγμή που παραλαμβάνει τα μεταφερθέντα χρηματικά ποσά, ότι ελλείπουν τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 ή 2, στο άρθρο 5 παράγραφος 1 ή στο άρθρο 6 ή δεν έχουν συμπληρωθεί με χρήση των χαρακτήρων ή των εισαγόμενων δεδομένων που είναι αποδεκτά σύμφωνα με τις συμβάσεις του συστήματος αποστολής μηνυμάτων ή του συστήματος πληρωμής και διακανονισμού, όπως αναφέρεται στο άρθρο 7 παράγραφος 1, είτε απορρίπτει τη μεταφορά είτε ζητεί τα απαιτούμενα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου πριν ή μετά τη διαβίβαση της μεταφοράς χρηματικών ποσών, βάσει κινδύνου.

2.   Όταν πάροχος υπηρεσιών πληρωμών παραλείπει κατ' επανάληψη να παράσχει τα απαιτούμενα στοιχεία του πληρωτή ή του δικαιούχου, ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών λαμβάνει μέτρα τα οποία μπορεί αρχικά να περιλαμβάνουν την έκδοση προειδοποιήσεων και τον καθορισμό προθεσμίας, πριν απορρίψει κάθε μελλοντική μεταφορά ποσών από τον συγκεκριμένο πάροχο υπηρεσιών πληρωμών ή περιορίσει ή τερματίσει των επιχειρηματικών σχέσεων με αυτόν τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών.

Ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών αναφέρει την εν λόγω παράλειψη και τα μέτρα που ελήφθησαν στην αρχή που είναι αρμόδια για την εξακρίβωση της συμμόρφωσης προς τις διατάξεις που απαγορεύουν τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

Άρθρο 13

Αξιολόγηση και υποβολή αναφορών

Ο ενδιάμεσος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών λαμβάνει υπόψη την απουσία πληροφοριών για τον πληρωτή ή τον δικαιούχο όταν αξιολογεί αν η μεταφορά χρημάτων ή οποιαδήποτε άλλη σχετική συναλλαγή είναι ύποπτη και αν πρέπει να την αναφέρει στη ΜΧΠ σύμφωνα με την οδηγία (ΕΕ) 2015/849.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΡΗΣΗ ΑΡΧΕΙΩΝ

Άρθρο 14

Παροχή πληροφόρησης

Οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών ανταποκρίνονται πλήρως και χωρίς καθυστέρηση, μεταξύ άλλων μέσω κεντρικού σημείου επαφών του άρθρου 45 παράγραφος 9 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, όπου έχουν συσταθεί τέτοια σημεία επαφών και σύμφωνα με τις διαδικαστικές απαιτήσεις που ορίζει η εθνική νομοθεσία του κράτους μέλους όπου είναι εγκατεστημένοι, στις έρευνες που διεξάγουν αποκλειστικά οι αρμόδιες αρχές που είναι υπεύθυνες για την πρόληψη και καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας του εν λόγω κράτους μέλους, όσον αφορά τα στοιχεία που απαιτούνται βάσει του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 15

Προστασία των δεδομένων

1.   Η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων βάσει του παρόντος κανονισμού υπόκειται στην οδηγία 95/46/ΕΚ, όπως αυτή μεταφέρθηκε στο εθνικό δίκαιο. Προσωπικά δεδομένα που τυγχάνουν επεξεργασίας, δυνάμει του παρόντος κανονισμού, από την Επιτροπή ή τις ΕΕΑ υπόκεινται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 45/2001.

2.   Τα προσωπικά δεδομένα υπόκεινται σε επεξεργασία από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών βάσει του παρόντος κανονισμού μόνον για τους σκοπούς της πρόληψης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας και δεν υποβάλλονται σε περαιτέρω επεξεργασία κατά τρόπο μη συμβατό προς τους σκοπούς αυτούς. Η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων βάσει του παρόντος κανονισμού για εμπορικούς σκοπούς απαγορεύεται.

3.   Οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών πρέπει να παρέχουν στους νέους πελάτες τις πληροφορίες που απαιτούνται σύμφωνα με το άρθρο 10 της οδηγίας 95/46/ΕΚ πριν από τη σύσταση μιας επιχειρηματικής σχέσης ή την πραγματοποίηση μιας περιστασιακής συναλλαγής. Η ενημέρωση αυτή περιλαμβάνει ιδίως μια γενική προειδοποίηση ως προς τις νομικές υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών βάσει του παρόντος κανονισμού κατά την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα για τους σκοπούς της πρόληψης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.

4.   Οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών εξασφαλίζουν την τήρηση της εμπιστευτικότητας των δεδομένων που υποβάλλονται σε επεξεργασία.

Άρθρο 16

Τήρηση αρχείων

1.   Τα στοιχεία του πληρωτή και του δικαιούχου δεν πρέπει να φυλάσσονται πέραν του απολύτως αναγκαίου χρονικού διαστήματος. Οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών του πληρωτή και του δικαιούχου τηρούν σε αρχείο για χρονικό διάστημα πέντε ετών τις πληροφορίες που αναφέρονται στα άρθρα 4 έως 7.

2.   Μετά την εκπνοή της προθεσμίας διατήρησης δεδομένων που αναφέρεται στην παράγραφο 1, οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών διασφαλίζουν ότι τα προσωπικά δεδομένα διαγράφονται, εκτός αν το εθνικό δίκαιο ορίζει διαφορετικά και καθορίζει τις συνθήκες υπό τις οποίες οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών μπορούν ή πρέπει να συνεχίσουν να διατηρούν τα δεδομένα. Τα κράτη μέλη μπορούν να επιτρέπουν ή να απαιτούν την περαιτέρω διατήρηση των δεδομένων μόνον εφόσον έχουν πραγματοποιήσει διεξοδική αξιολόγηση της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας της περαιτέρω αυτής διατήρησης και όταν αυτή έχει αιτιολογηθεί ως αναγκαία για την πρόληψη, τον εντοπισμό ή τη διερεύνηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας. Η περίοδος της εν λόγω περαιτέρω διατήρησης δεδομένων δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη.

3.   Εφόσον στις 25 Ιουνίου 2015 εκκρεμούν σε ένα κράτος μέλος νομικές υποθέσεις που αφορούν πρόληψη, εντοπισμό, διερεύνηση ή δίωξη υπόπτων για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, και ένας πάροχος υπηρεσιών πληρωμών κατέχει πληροφορίες ή έγγραφα που αφορούν τις εν λόγω εκκρεμείς διαδικασίες, οι εν λόγω πληροφορίες ή τα εν λόγω έγγραφα μπορούν να φυλάσσονται από τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, για περίοδο πέντε ετών από τις 25 Ιουνίου 2015. Τα κράτη μέλη μπορούν, με την επιφύλαξη των εθνικών διατάξεων ποινικού δικαίου περί αποδεικτικών στοιχείων που εφαρμόζονται στις τρέχουσες ποινικές έρευνες και δικαστικές διαδικασίες, να επιτρέπουν ή να απαιτούν τη διατήρηση αυτών των πληροφοριών ή εγγράφων για περαιτέρω περίοδο πέντε ετών, όταν έχει διαπιστωθεί η ανάγκη και η αναλογικότητα αυτής της περαιτέρω διατήρησης για πρόληψη, εντοπισμό, διερεύνηση ή δίωξη υπόπτων για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ

Άρθρο 17

Διοικητικές κυρώσεις και μέτρα

1.   Χωρίς να θίγεται το δικαίωμα πρόβλεψης και επιβολής ποινικών κυρώσεων, τα κράτη μέλη θεσπίζουν τους κανόνες σχετικά με τις διοικητικές κυρώσεις και τα μέτρα που επιβάλλονται σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων του παρόντος κανονισμού και λαμβάνουν κάθε αναγκαίο μέτρο προκειμένου να εξασφαλιστεί η εφαρμογή τους. Οι κυρώσεις και τα μέτρα αυτά είναι αποτελεσματικά, αναλογικά και αποτρεπτικά και συνάδουν με αυτά που προβλέπονται σύμφωνα με το κεφάλαιο VΙ τμήμα 4 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849.

Τα κράτη μέλη αποφασίζουν να μη θεσπίσουν κανόνες για διοικητικές κυρώσεις ή μέτρα που εφαρμόζονται σε κάθε παράβαση των προβλέψεων του παρόντος κανονισμού που υπόκεινται σε ποινικές κυρώσεις στο εθνικό τους δίκαιο. Σε αυτή την περίπτωση, τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή τις σχετικές διατάξεις του ποινικού τους δικαίου.

2.   Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι, όπου ισχύουν υποχρεώσεις για τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών, σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων του παρόντος κανονισμού μπορούν να εφαρμόζονται κυρώσεις ή μέτρα, βάσει του εθνικού δικαίου, στα μέλη του διοικητικού οργάνου και σε οποιαδήποτε άλλο φυσικό πρόσωπο φέρει ευθύνη για την παράβαση βάσει του εθνικού δικαίου.

3.   Από τις 26 Ιουνίου 2017 τα κράτη μέλη κοινοποιούν τους αναφερόμενους στην παράγραφο 1 κανόνες στην Επιτροπή και στη μεικτή επιτροπή των ΕΕΑ. Κοινοποιούν, χωρίς καθυστέρηση, στην Επιτροπή και στη μεικτή επιτροπή των ΕΕΑ, οποιεσδήποτε μεταγενέστερες τροποποιήσεις τους.

4.   Σύμφωνα με το άρθρο 58 παράγραφος 4 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, οι αρμόδιες αρχές διαθέτουν όλες τις απαραίτητες εξουσίες εποπτείας και έρευνας για την άσκηση των καθηκόντων τους δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Κατά την άσκηση των εξουσιών τους για την επιβολή διοικητικών κυρώσεων και μέτρων, οι αρμόδιες αρχές συνεργάζονται στενά ώστε να διασφαλίζουν ότι οι εν λόγω διοικητικές κυρώσεις ή μέτρα έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και συντονίζουν τη δράση τους όταν ασχολούνται με διασυνοριακές υποθέσεις.

5.   Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι τα νομικά πρόσωπα δύνανται να υπέχουν ευθύνη για τις παραβάσεις του άρθρου 18 που έχουν διαπραχθεί προς όφελός τους από οιοδήποτε πρόσωπο, το οποίο ενεργεί είτε ατομικά είτε ως μέλος οργάνου του νομικού προσώπου και κατέχει ιθύνουσα θέση εντός του νομικού προσώπου βασιζόμενη σε μια από τις ακόλουθες εξουσίες:

α)	εξουσία εκπροσώπησης του νομικού προσώπου·

β)	εξουσία λήψης αποφάσεων για λογαριασμό του νομικού προσώπου· ή

γ)	εξουσία άσκησης ελέγχου εντός του νομικού προσώπου.

6.   Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν επίσης ότι νομικά πρόσωπα είναι δυνατό να θεωρηθούν υπεύθυνα και στην περίπτωση που η έλλειψη εποπτείας ή ελέγχου από πρόσωπο που αναφέρεται στην παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου έχει καταστήσει δυνατή τη διάπραξη παραβάσεων του άρθρου 18 επ' ωφελεία του εν λόγω νομικού προσώπου από πρόσωπο το οποίο τελεί υπό την εξουσία του.

7.   Οι αρμόδιες αρχές ασκούν τις εξουσίες τους όσον αφορά την επιβολή διοικητικών κυρώσεων και μέτρων σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, με οποιοδήποτε από τους ακόλουθους τρόπους:

α)

άμεσα·

β)	σε συνεργασία με άλλες αρχές·

γ)	υπό την ευθύνη τους με ανάθεση καθηκόντων στις εν λόγω αρχές·

δ)	κατόπιν αιτήσεως προς τις αρμόδιες δικαστικές αρχές.

Κατά την άσκηση των εξουσιών τους για την επιβολή διοικητικών κυρώσεων και μέτρων, οι αρμόδιες αρχές συνεργάζονται στενά, ώστε να διασφαλίζουν ότι οι εν λόγω διοικητικές κυρώσεις ή μέτρα παράγουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, και συντονίζουν τη δράση τους όταν ασχολούνται με διασυνοριακές υποθέσεις.

Άρθρο 18

Ειδικές διατάξεις

Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι οι διοικητικές τους κυρώσεις και τα μέτρα που επιβάλλουν περιλαμβάνουν τουλάχιστον τις αναφερόμενες στο άρθρο 59 παράγραφοι 2 και 3 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849 στις εξής περιπτώσεις παραβάσεων του παρόντος κανονισμού:

α)	επανειλημμένη ή συστηματική παράλειψη διαβίβασης από πάροχο υπηρεσιών πληρωμών των απαιτούμενων στοιχείων του πληρωτή ή του δικαιούχου, κατά παράβαση των άρθρων 4, 5 ή 6·

β)	επανειλημμένη, συστηματική ή σοβαρή παράβαση της υποχρέωσης παρόχου υπηρεσιών πληρωμών να τηρεί αρχεία, κατά παράβαση του άρθρου 16·

γ)	παράλειψη παρόχου υπηρεσιών πληρωμών να εφαρμόσει αποτελεσματικές διαδικασίες βάσει κινδύνου, κατά παράβαση των άρθρων 8 ή 12·

δ)	σοβαρή αδυναμία ενδιάμεσου παρόχου υπηρεσιών πληρωμών να συμμορφωθεί με το άρθρο 11 ή 12.

Άρθρο 19

Δημοσιοποίηση κυρώσεων και μέτρων

Σύμφωνα με το άρθρο 60 παράγραφοι 1, 2 και 3 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849, οι αρμόδιες αρχές δημοσιεύουν τις διοικητικές κυρώσεις και τα μέτρα που επιβάλλονται στις περιπτώσεις που αναφέρονται στα άρθρα 17 και 18 του παρόντος κανονισμού χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση, συμπεριλαμβανομένων πληροφοριών σχετικά με το είδος και τη φύση της παράβασης και την ταυτότητα των προσώπων που ευθύνονται για αυτήν, εάν αυτό θεωρείται αναγκαίο και αναλογικό μετά από αξιολόγηση ανά περίπτωση.

Άρθρο 20

Επιβολή κυρώσεων και μέτρων από τις αρμόδιες αρχές

1.   Κατά τον καθορισμό του είδους των διοικητικών κυρώσεων ή μέτρων και του ύψους των διοικητικών χρηματικών προστίμων, οι αρμόδιες αρχές λαμβάνουν υπόψη όλες τις σχετικές περιστάσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται όσες απαριθμούνται στο άρθρο 60 παράγραφος 4 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849.

2.   Όσον αφορά τις διοικητικές κυρώσεις και τα μέτρα που επιβάλλονται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, εφαρμόζεται το άρθρο 62 της οδηγίας (ΕΕ) αριθ. 2015/849.

Άρθρο 21

Καταγγελία παραβάσεων

1.   Τα κράτη μέλη θεσπίζουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς για την ενθάρρυνση των καταγγελιών στις αρμόδιες αρχές παραβάσεων του παρόντος κανονισμού.

Οι εν λόγω μηχανισμοί περιλαμβάνουν τουλάχιστον εκείνους που αναφέρονται στο άρθρο 61 παράγραφος 2 της οδηγίας (ΕΕ) 2015/849.

2.   Οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές εφαρμόζουν κατάλληλες εσωτερικές διαδικασίες για την καταγγελία, εκ μέρους των υπαλλήλων ή ατόμων σε ανάλογη θέση, παραβάσεων των διατάξεων του παρόντος κανονισμού, εσωτερικά μέσω ασφαλούς, ανεξάρτητου, ειδικού και ανώνυμου φορέα, ανάλογα με το είδος και το μέγεθος του εν λόγω παρόχου υπηρεσιών πληρωμών.

Άρθρο 22

Παρακολούθηση

1.   Τα κράτη μέλη απαιτούν από τις αρμόδιες αρχές να παρακολουθούν αποτελεσματικά και να λαμβάνουν τα μέτρα που είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της συμμόρφωσης με τον παρόντα κανονισμό και τις ενθαρρύνουν, μέσω αποτελεσματικών μηχανισμών, να καταγγέλλουν τις παραβάσεις των διατάξεων του παρόντος κανονισμού στις αρμόδιες αρχές.

2.   Μετά την κοινοποίηση από τα κράτη μέλη των κανόνων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου στην Επιτροπή και στη μεικτή επιτροπή των ΕΕΑ, σύμφωνα με το άρθρο 17 παράγραφος 3, η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με την εφαρμογή του κεφαλαίου IV με ιδιαίτερη έμφαση στις διασυνοριακές υποθέσεις.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ

Άρθρο 23

Διαδικασία επιτροπής

1.   Η Επιτροπή επικουρείται από την επιτροπή για την πρόληψη της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας («η επιτροπή»). Η τελευταία αποτελεί επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

2.   Όταν γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ

Άρθρο 24

Συμφωνίες με χώρες και εδάφη που δεν αποτελούν τμήμα του εδάφους της Ένωσης

1.   Η Επιτροπή δύναται να επιτρέψει σε κράτος μέλος να συνάψει συμφωνία με τρίτη χώρα ή έδαφος εκτός του πεδίου εδαφικής εφαρμογής της ΣΕΕ και της ΣΛΕΕ όπως αναφέρεται στο άρθρο 355 ΣΛΕΕ («η εν λόγω χώρα ή έδαφος»), η οποία προβλέπει παρεκκλίσεις από τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού, προκειμένου να καταστεί δυνατή η μεταχείριση των μεταφορών χρηματικών ποσών μεταξύ των χωρών ή των εδαφών αυτών και του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους ως μεταφορών χρηματικών ποσών πραγματοποιούμενων στο εσωτερικό του εν λόγω κράτους μέλους.

Οι συμφωνίες αυτές αναγνωρίζονται μόνον όταν πληρούνται όλες οι παρακάτω προϋποθέσεις:

α)	η εν λόγω χώρα ή έδαφος τελεί υπό καθεστώς νομισματικής ένωσης με το συγκεκριμένο κράτος μέλος, αποτελεί μέρος της νομισματικής επικράτειας αυτού του κράτους μέλους ή έχει υπογράψει νομισματική σύμβαση με την Ένωση εκπροσωπούμενη από κράτος μέλος·

β)	οι πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών στην εν λόγω χώρα ή έδαφος συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα στα συστήματα πληρωμών και διακανονισμού του συγκεκριμένου κράτους μέλους·

γ)	η εν λόγω χώρα ή το έδαφος υποχρεώνει τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους να εφαρμόζουν τους ίδιους κανόνες με αυτούς που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό.

2.   Κάθε κράτος μέλος που επιθυμεί να συνάψει συμφωνία κατά την έννοια της παραγράφου 1 υποβάλλει σχετικό αίτημα στην Επιτροπή και της παρέχει όλες τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την εκτίμηση του αιτήματος.

3.   Από τη στιγμή που η Επιτροπή λάβει σχετικό αίτημα από κράτος μέλος, οι μεταφορές χρηματικών ποσών μεταξύ του εν λόγω κράτους μέλους και των υπόψη χωρών και εδαφών θεωρούνται προσωρινά ως μεταφορές χρηματικών ποσών πραγματοποιούμενες στο εσωτερικό του κράτους μέλους αυτού έως ότου εκδοθεί απόφαση βάσει του παρόντος άρθρου.

4.   Αν, εντός δύο μηνών από τη λήψη του αιτήματος, η Επιτροπή κρίνει ότι δεν διαθέτει όλες τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την εκτίμηση του αιτήματος, επικοινωνεί με το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος και προσδιορίζει τις απαιτούμενες πρόσθετες πληροφορίες.

5.   Εντός ενός μηνός αφότου η Επιτροπή αποκτήσει όλες τις πληροφορίες τις οποίες θεωρεί απαραίτητες για την αξιολόγηση του αιτήματος, ενημερώνει σχετικά το αιτούν κράτος μέλος και διαβιβάζει αντίγραφα του αιτήματος στα λοιπά κράτη μέλη.

6.   Εντός τριών μηνών από την κοινοποίηση κατά την παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, η Επιτροπή αποφασίζει, βάσει του άρθρου 23 παράγραφος 2, αν θα επιτρέψει στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος να συνάψει τη συμφωνία που αναφέρεται στο αίτημα.

Η Επιτροπή εκδίδει, σε κάθε περίπτωση, την αναφερόμενη στο πρώτο εδάφιο απόφαση εντός 18 μηνών από τη λήψη του αιτήματος.

7.   Μέχρι τις 26 Μαρτίου 2017 όσα κράτη μέλη εξουσιοδοτούνται να συνάψουν συμφωνίες με μια από τις εν λόγω χώρες ή εδάφη σύμφωνα με την εκτελεστική απόφαση 2012/43/ΕΕ της Επιτροπής (20), την απόφαση 2010/259/ΕΕ της Επιτροπής (21), την απόφαση 2009/853/ΕΚ της Επιτροπής (22) ή την απόφαση 2008/982/ΕΚ της Επιτροπής (23), παρέχουν στην Επιτροπή όλες τις πλέον πρόσφατες πληροφορίες που είναι αναγκαίες για μια εκτίμηση σύμφωνα με την παράγραφο 1 δεύτερο εδάφιο στοιχείο γ).

Σε διάστημα τριών μηνών από την παραλαβή των ανωτέρω πληροφοριών, η Επιτροπή εξετάζει τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί με σκοπό να διαπιστώσει αν η οικεία χώρα ή το οικείο έδαφος απαιτεί από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του να εφαρμόζουν τους ίδιους κανόνες με εκείνους που ορίζει ο παρών κανονισμός. Αν, μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης, η Επιτροπή θεωρεί ότι ο όρος της παραγράφου 1 δεύτερο εδάφιο στοιχείο γ) δεν εφαρμόζεται πλέον, καταργεί τη σχετική απόφαση της Επιτροπής ή την εκτελεστική απόφαση της Επιτροπής.

Άρθρο 25

Κατευθυντήριες γραμμές

Μέχρι τις 26 Ιουνίου 2017 οι ΕΕΑ κοινοποιούν κατευθυντήριες γραμμές προς τις αρμόδιες αρχές και τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών δυνάμει του άρθρου 16 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010, του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1094/2010 και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1095/2010 σχετικά με τα ληπτέα μέτρα σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, ιδίως όσον αφορά την εφαρμογή των άρθρων 7, 8, 11 και 12.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 26

Κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1781/2006

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1781/2006 καταργείται.

Οι αναφορές στον καταργούμενο κανονισμό νοούνται ως αναφορές στον παρόντα κανονισμό και διαβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας του παραρτήματος.

Άρθρο 27

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εφαρμόζεται από τις 26 Ιουνίου 2017.

---

(1)  ΕΕ C 166 της 12.6.2013, σ. 2.

(2)  ΕΕ C 271 της 19.9.2013, σ. 31.

(3)  Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 11ης Μαρτίου 2014 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα) και θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση της 20ής Απριλίου 2015 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα). Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 20ής Μαΐου 2015 (δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).

(4)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2580/2001 του Συμβουλίου, της 27ης Δεκεμβρίου 2001, για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (ΕΕ L 344 της 28.12.2001, σ. 70).

(5)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 881/2002 του Συμβουλίου, της 27ης Μαΐου 2002, για την επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων που συνδέονται με το δίκτυο της Αλ Κάιντα (ΕΕ L 139 της 29.5.2002, σ. 9).

(6)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 356/2010 του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 2010, για την επιβολή ορισμένων συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων φυσικών ή νομικών προσώπων, οντοτήτων ή φορέων λόγω της κατάστασης στη Σομαλία (ΕΕ L 105 της 27.4.2010, σ. 1).

(7)  Οδηγία (ΕΕ) 2015/849 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Μαΐου 2015, σχετικά με την πρόληψη της χρησιμοποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες χρήματος ή για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 648/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, και την κατάργηση της οδηγίας 2005/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και της οδηγίας 2006/70/ΕΚ της Επιτροπής (βλέπε σελίδα 73 της παρούσας Επίσημης Εφημερίδας).

(8)  Οδηγία 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 1995, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (ΕΕ L 281 της 23.11.1995, σ. 31).

(9)  Οδηγία 2007/64/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Νοεμβρίου 2007, για τις υπηρεσίες πληρωμών στην εσωτερική αγορά, την τροποποίηση των οδηγιών 97/7/ΕΚ, 2002/65/ΕΚ, 2005/60/ΕΚ και 2006/48/ΕΚ, και την κατάργηση της οδηγίας 97/5/ΕΚ (ΕΕ L 319 της 5.12.2007, σ. 1).

(10)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 924/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για τις διασυνοριακές πληρωμές στην Κοινότητα και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2560/2001 (ΕΕ L 266 της 9.10.2009, σ. 11).

(11)  Κανονισμός (EE) αριθ. 260/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Μαρτίου 2012, σχετικά με την καθιέρωση τεχνικών απαιτήσεων και επιχειρηματικών κανόνων για τις μεταφορές πίστωσης και τις άμεσες χρεώσεις σε ευρώ και με την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 924/2009 (ΕΕ L 94 της 30.3.2012, σ. 22).

(12)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, σχετικά με τη σύσταση Ευρωπαϊκής Εποπτικής Αρχής (Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών), την τροποποίηση της απόφασης αριθ. 716/2009/ΕΚ και την κατάργηση της απόφασης 2009/78/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ L 331 της 15.12.2010, σ. 12).

(13)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1094/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, για τη σύσταση Ευρωπαϊκής Εποπτικής Αρχής (Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων), την τροποποίηση της απόφασης αριθ. 716/2009/ΕΚ και την κατάργηση της απόφασης 2009/79/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ L 331 της 15.12.2010, σ. 48).

(14)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1095/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, σχετικά με τη σύσταση Ευρωπαϊκής Εποπτικής Αρχής (Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών), την τροποποίηση της απόφασης αριθ. 716/2009/ΕΚ και την κατάργηση της απόφασης 2009/77/ΕΚ (ΕΕ L 331 της 15.12.2010, σ. 84).

(15)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13).

(16)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1781/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Νοεμβρίου 2006, περί των πληροφοριών για τον πληρωτή που συνοδεύουν τις μεταφορές χρηματικών ποσών (ΕΕ L 345 της 8.12.2006, σ. 1).

(17)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 45/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας και σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (ΕΕ L 8 της 12.1.2001, σ. 1).

(18)  ΕΕ C 32 της 4.2.2014, σ. 9.

(19)  Οδηγία 2009/110/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για την ανάληψη, άσκηση και προληπτική εποπτεία της δραστηριότητας ιδρύματος ηλεκτρονικού χρήματος, την τροποποίηση των οδηγιών 2005/60/ΕΚ και 2006/48/ΕΚ και την κατάργηση της οδηγίας 2000/46/ΕΚ (ΕΕ L 267 της 10.10.2009, σ. 7).

(20)  Εκτελεστική απόφαση 2012/43/ΕΕ της Επιτροπής, της 25ης Ιανουαρίου 2012, με την οποία επιτρέπεται στο Βασίλειο της Δανίας να συνάψει συμφωνίες με την Γροιλανδία και τις Νήσους Φερόε ώστε οι μεταφορές χρηματικών ποσών μεταξύ της Δανίας και των εν λόγω εδαφών να θεωρούνται μεταφορές χρηματικών ποσών εντός της Δανίας, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1781/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 24 της 27.1.2012, σ. 12).

(21)  Απόφαση 2010/259/ΕΕ της Επιτροπής, της 4ης Μαΐου 2010, περί εξουσιοδοτήσεως της Γαλλικής Δημοκρατίας να συνάψει συμφωνία με το Πριγκιπάτο του Μονακό ώστε οι μεταφορές χρηματικών ποσών μεταξύ της Γαλλικής Δημοκρατίας και του Πριγκιπάτου του Μονακό να θεωρούνται μεταφορές χρηματικών ποσών εντός της Γαλλικής Δημοκρατίας, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1781/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 112 της 5.5.2010, σ. 23).

(22)  Απόφαση 2009/853/ΕΚ της Επιτροπής, της 26ης Νοεμβρίου 2009, περί εξουσιοδοτήσεως της Γαλλίας να συνάψει συμφωνία με τις νήσους Σαιν Πιέρ και Μικελόν, τη Μαγιότ, τη Νέα Καληδονία, τη Γαλλική Πολυνησία και τις νήσους Γουόλις και Φουτούνα, αντιστοίχως, ώστε οι μεταφορές χρηματικών ποσών μεταξύ της Γαλλίας και των εν λόγω εδαφών να θεωρούνται ως μεταφορές χρηματικών ποσών εντός της Γαλλίας, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1781/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 312 της 27.11.2009, σ. 71).

(23)  Απόφαση 2008/982/ΕΚ της Επιτροπής, της 8ης Δεκεμβρίου 2008, περί εξουσιοδοτήσεως του Ηνωμένου Βασιλείου να συνάψει συμφωνία με το Bailiwick του Jersey, το Bailiwick του Guernsey και τη Νήσο του Μαν ώστε οι μεταφορές χρηματικών ποσών μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και των εν λόγω εδαφών να θεωρούνται ως μεταφορές χρηματικών ποσών εντός του Ηνωμένου Βασιλείου δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1781/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 352 της 31.12.2008, σ. 34).

---

---

5.6.2015

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 141/19

---

ΚΑΝΟΝΙΣΜΌΣ (ΕΕ) 2015/848 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΫ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΊΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ

της 20ής Μαΐου 2015

περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας

(αναδιατύπωση)

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το άρθρο 81,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,

Κατόπιν διαβίβασης του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια,

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (1),

Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία (2),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)

Στις 12 Δεκεμβρίου 2012 η Επιτροπή ενέκρινε έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 του Συμβουλίου (3). Η έκθεση συμπέρανε ότι ο κανονισμός λειτουργεί ικανοποιητικά σε γενικές γραμμές, αλλά ότι είναι σκόπιμο να βελτιωθεί η εφαρμογή ορισμένων διατάξεών του, προκειμένου να ενισχυθεί η αποτελεσματική διαχείριση των διασυνοριακών διαδικασιών αφερεγγυότητας. Δεδομένου ότι ο κανονισμός έχει ήδη τροποποιηθεί αρκετές φορές και πρόκειται να γίνουν περαιτέρω τροποποιήσεις, θα πρέπει να αναδιατυπωθεί για λόγους σαφήνειας.

(2)	Η Ένωση έχει θέσει ως στόχο τη δημιουργία ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης.

(3)

Η καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς απαιτεί να λειτουργούν αποτελεσματικά και αποδοτικά οι διασυνοριακές διαδικασίες αφερεγγυότητας. H έκδοση του παρόντος κανονισμού είναι αναγκαία για την επίτευξη του στόχου αυτού, ο οποίος εμπίπτει στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας σε αστικές υποθέσεις κατά την έννοια του άρθρου 81 της Συνθήκης.

(4)

Οι δραστηριότητες των επιχειρήσεων έχουν αυξανόμενες διασυνοριακές επιπτώσεις και, κατά συνέπεια, η λειτουργία τους ρυθμίζεται όλο και περισσότερο από κανόνες του ενωσιακού δικαίου. Εφόσον και η αφερεγγυότητα αυτών των επιχειρήσεων επηρεάζει την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς χρειάζεται μια ενωσιακή νομοθετική πράξη που θα απαιτεί το συντονισμό των ληπτέων μέτρων σχετικά με τα περιουσιακά στοιχεία του αφερέγγυου οφειλέτη.

(5)	Για την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς δεν πρέπει να υπάρχουν κίνητρα για τα μέρη να μεταφέρουν τα περιουσιακά τους στοιχεία ή τις νομικές διαφορές τους από ένα κράτος μέλος σε άλλο επιδιώκοντας να βελτιώσουν τη νομική τους θέση εις βάρος του γενικού συνόλου των πιστωτών («φόρουμ shopping»).

(6)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να περιέχει διατάξεις περί διεθνούς δικαιοδοσίας για την έναρξη διαδικασιών αφερεγγυότητας και την άσκηση αγωγών που απορρέουν άμεσα από τις διαδικασίες αφερεγγυότητας και συνδέονται στενά με αυτές. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει διατάξεις για την αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων που εκδίδονται στις διαδικασίες αυτές και διατάξεις για το εφαρμοστέο δίκαιο στις διαδικασίες αφερεγγυότητας. Επιπλέον, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να θεσπίζει κανόνες για τον συντονισμό των διαδικασιών αφερεγγυότητας που αφορούν τον ίδιο οφειλέτη ή διαφορετικά μέλη του ιδίου ομίλου εταιρειών.

(7)

Οι πτωχεύσεις, οι διαδικασίες λύσης και εκκαθάρισης αφερέγγυων επιχειρήσεων ή άλλων νομικών προσώπων, οι δικαστικοί συμβιβασμοί, οι πτωχευτικοί συμβιβασμοί και άλλες ανάλογες διαδικασίες και αγωγές που συνδέονται με αυτές εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4). Οι εν λόγω διαδικασίες θα πρέπει να διέπονται από τον παρόντα κανονισμό. Κατά την ερμηνεία του παρόντος κανονισμού θα πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να αποφεύγονται τα κανονιστικά κενά μεταξύ των δύο πράξεων. Ωστόσο, το γεγονός και μόνον ότι μια εθνική διαδικασία δεν περιλαμβάνεται στο παράρτημα Α του παρόντος κανονισμού δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι καλύπτεται από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1215/2012.

(8)

Για να επιτευχθεί ο στόχος της βελτίωσης και της επιτάχυνσης των διαδικασιών αφερεγγυότητας που έχουν διασυνοριακές επιπτώσεις, επιβάλλεται οι διατάξεις για τη δικαιοδοσία, την αναγνώριση και το εφαρμοστέο δίκαιο στον τομέα αυτό να συμπεριληφθούν σε ενωσιακή νομοθετική πράξη δεσμευτική και άμεσα εφαρμόσιμη στα κράτη μέλη.

(9)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται στις διαδικασίες αφερεγγυότητας που πληρούν τις προϋποθέσεις τις οποίες προβλέπει ο παρών κανονισμός, ανεξάρτητα από το εάν ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο, έμπορος ή ιδιώτης. Οι εν λόγω διαδικασίες αφερεγγυότητας απαριθμούνται εξαντλητικά στο παράρτημα Α. Εφόσον μια εθνική διαδικασία περιλαμβάνεται στο παράρτημα Α, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται χωρίς να ελέγχεται από τα δικαστήρια άλλου κράτους μέλους, αν πληρούνται οι προϋποθέσεις τις οποίες προβλέπει ο παρών κανονισμός. Εθνική διαδικασία αφερεγγυότητας μη περιλαμβανομένη στο παράρτημα Α δεν πρέπει να υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

(10)

Το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να επεκταθεί στις διαδικασίες με τις οποίες προωθείται η διάσωση οικονομικά βιώσιμων αλλά ευρισκόμενων σε δυσχερή θέση επιχειρήσεων και να δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία στους επιχειρηματίες. Θα πρέπει να επεκταθεί ιδίως σε διαδικασίες στις οποίες προβλέπεται η αναδιάρθρωση ενός οφειλέτη σε στάδιο κατά το οποίο υφίσταται μόνο πιθανότητα πτώχευσης και σε διαδικασίες στις οποίες ο οφειλέτης διατηρεί εν όλω ή εν μέρει τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων και των υποθέσεών του. Θα πρέπει επίσης να επεκταθεί στις διαδικασίες που προβλέπουν απαλλαγή καταναλωτών και αυτοαπασχολούμενων από χρέη ή αναδιάρθρωση των χρεών τους, π.χ. με τη μείωση του καταβλητέου από τον οφειλέτη ποσού ή την παράταση της περιόδου πληρωμής που του παρέχεται. Δεδομένου ότι αυτές οι διαδικασίες δεν συνεπάγονται αναγκαστικά τον διορισμό διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας, θα πρέπει να εμπίπτουν στον παρόντα κανονισμό εάν διεξάγονται υπό δικαστικό έλεγχο ή εποπτεία. Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «έλεγχος» θα πρέπει να περιλαμβάνει περιπτώσεις στις οποίες το δικαστήριο παρεμβαίνει μόνο κατόπιν άσκησης ένδικου μέσου από πιστωτή ή άλλους ενδιαφερομένους.

(11)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να εφαρμόζεται στις διαδικασίες με τις οποίες διατάσσεται προσωρινή αναστολή των πράξεων εκτέλεσης στις οποίες προβαίνουν ατομικά πιστωτές, εφόσον οι πράξεις αυτές ενδέχεται να επηρεάσουν αρνητικά τις διαπραγματεύσεις και να υπονομεύσουν τις προοπτικές αναδιάρθρωσης της επιχείρησης του οφειλέτη. Αυτές οι διαδικασίες δεν θα πρέπει να είναι επιζήμιες για το γενικό σύνολο των πιστωτών και, σε περίπτωση που δεν μπορέσει να συμφωνηθεί σχέδιο αναδιάρθρωσης, θα πρέπει να είναι προκαταρτικές άλλων διαδικασιών υπαγομένων στον παρόντα κανονισμό.

(12)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται στις διαδικασίες των οποίων η έναρξη υπόκειται σε δημοσιοποίηση, για να μπορούν οι πιστωτές να λαμβάνουν γνώση των διαδικασιών και να αναγγέλλουν τις απαιτήσεις τους, ώστε κατ' αυτόν τον τρόπο να διασφαλίζεται ο συλλογικός χαρακτήρας των διαδικασιών, και για να παρέχεται η δυνατότητα στους πιστωτές να αμφισβητούν τη διεθνή δικαιοδοσία του δικαστηρίου το οποίο κήρυξε την έναρξη της διαδικασίας.

(13)

Συνεπώς, ο παρών κανονισμός δεν πρέπει να καλύπτει διαδικασίες αφερεγγυότητας που είναι εμπιστευτικές. Παρότι οι διαδικασίες αυτές είναι δυνατόν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε ορισμένα κράτη μέλη, η εμπιστευτική φύση τους έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να γνωρίζει ένας πιστωτής ή ένα δικαστήριο που βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος ότι έχει αρχίσει τέτοιου είδους διαδικασία, καθιστώντας, συνεπώς, δυσχερή την αναγνώριση των αποτελεσμάτων τους σε ολόκληρη την ΕΕ.

(14)

Οι συλλογικές διαδικασίες που υπάγονται στον παρόντα κανονισμό θα πρέπει να περιλαμβάνουν το σύνολο ή σημαντικό ποσοστό των πιστωτών στους οποίους οφείλεται το σύνολο ή μεγάλο μέρος των εκκρεμών χρεών του οφειλέτη, εφόσον δεν θίγονται οι απαιτήσεις των πιστωτών που δεν συμμετέχουν σε αυτές τις διαδικασίες. Αυτό ισχύει επίσης για διαδικασίες που αφορούν μόνο τους πιστωτές του οφειλέτη που είναι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί. Οι διαδικασίες που δεν περιλαμβάνουν το σύνολο των πιστωτών του οφειλέτη θα πρέπει να αποσκοπούν στη διάσωση του οφειλέτη. Οι διαδικασίες που οδηγούν σε οριστική παύση των δραστηριοτήτων του οφειλέτη ή στην εκκαθάριση των περιουσιακών του στοιχείων θα πρέπει να περιλαμβάνουν όλους τους πιστωτές του οφειλέτη. Επιπλέον, το γεγονός ότι σε ορισμένες διαδικασίες αφερεγγυότητας για φυσικά πρόσωπα εξαιρούνται συγκεκριμένες κατηγορίες απαιτήσεων, όπως οι απαιτήσεις διατροφής, από την πιθανότητα απαλλαγής από χρέος δεν πρέπει να σημαίνει ότι οι εν λόγω διαδικασίες δεν είναι συλλογικές.

(15)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να εφαρμόζεται σε διαδικασίες που, σύμφωνα με το δίκαιο ορισμένων κρατών μελών, αρχίζουν και διεξάγονται για ορισμένο διάστημα σε προσωρινή βάση προτού εκδοθεί διαταγή από το δικαστήριο η οποία να επιβεβαιώνει την οριστική συνέχιση της διαδικασίας. Ασχέτως του χαρακτηρισμού τους ως «προσωρινών», οι διαδικασίες αυτές θα πρέπει να πληρούν όλες τις λοιπές απαιτήσεις του παρόντος κανονισμού.

(16)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται σε διαδικασίες βασιζόμενες σε νομοθεσία περί αφερεγγυότητας. Ωστόσο, διαδικασίες βασιζόμενες στο γενικό εταιρικό δίκαιο που δεν αφορά αποκλειστικώς καταστάσεις αφερεγγυότητας δεν θα πρέπει να θεωρούνται βασιζόμενες σε νομοθεσία περί αφερεγγυότητας. Παρομοίως, στην επιδιωκόμενη αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται ειδικές διαδικασίες κατά τις οποίες διαγράφονται τα χρέη φυσικού προσώπου πολύ χαμηλού εισοδήματος και πολύ χαμηλής αξίας ενεργητικού, εφόσον τέτοιες διαδικασίες δεν προβλέπουν ποτέ πληρωμές στους πιστωτές.

(17)

Το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού θα πρέπει να επεκταθεί στις διαδικασίες που ενεργοποιούνται από καταστάσεις στις οποίες ο οφειλέτης αντιμετωπίζει μη οικονομικές δυσκολίες, υπό την προϋπόθεση ωστόσο ότι οι εν λόγω δυσκολίες αποτελούν πραγματική και σοβαρή απειλή για την υπάρχουσα ή τη μελλοντική ικανότητα του οφειλέτη να αποπληρώσει τις οφειλές του όταν γίνουν απαιτητές. Το χρονικό πλαίσιο σχετικά με τον καθορισμό ύπαρξης μιας τέτοιας απειλής μπορεί να εκτείνεται σε αρκετούς μήνες ή ακόμη περισσότερο, ώστε να καλυφθούν περιπτώσεις όπου ο οφειλέτης βρίσκεται αντιμέτωπος με μη οικονομικές δυσκολίες που απειλούν τη λειτουργία της επιχείρησής του και, μεσοπρόθεσμα, τη ρευστότητά του. Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, εάν ο οφειλέτης χάσει σύμβαση που έχει καίρια σημασία για αυτόν.

(18)	Ο παρών κανονισμός δεν θίγει τους κανόνες για την ανάκτηση κρατικών ενισχύσεων από αφερέγγυες εταιρείες, όπως έχουν ερμηνευθεί από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(19)

Οι διαδικασίες αφερεγγυότητας που αφορούν ασφαλιστικές επιχειρήσεις, πιστωτικά ιδρύματα, εταιρείες επενδύσεων και άλλες εταιρείες, ιδρύματα ή επιχειρήσεις που καλύπτονται από την οδηγία 2001/24/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5), καθώς και οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων, θα πρέπει να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, λόγω του ότι υπόκεινται όλες σε ειδικό καθεστώς ενώ οι εθνικές αρχές ελέγχου διαθέτουν ιδιαίτερα ευρείες εξουσίες παρέμβασης.

(20)

Οι διαδικασίες αφερεγγυότητας δεν συνεπάγονται κατ' ανάγκη την παρέμβαση δικαστικής αρχής. Συνεπώς, ο όρος «δικαστήριο» στον παρόντα κανονισμό θα πρέπει, σε ορισμένες διατάξεις, να χρησιμοποιείται εν ευρεία εννοία και να περιλαμβάνει κάθε πρόσωπο ή φορέα που έχει την εξουσία βάσει του εθνικού δικαίου να κηρύσσει την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας. Για τους σκοπούς της εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, οι διαδικασίες (περιλαμβανομένων των πράξεων και των διατυπώσεων που επιτάσσει ο νόμος) δεν θα πρέπει μόνο να είναι σύμφωνες με τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού, αλλά και να είναι επίσημα αναγνωρισμένες και να παράγουν έννομες συνέπειες στο κράτος μέλος όπου αρχίζει η διαδικασία αφερεγγυότητας.

(21)

Οι διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας ορίζονται στον παρόντα κανονισμό και απαριθμούνται στο παράρτημα Β. Οι διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας που διορίζονται χωρίς συμμετοχή δικαστικής αρχής θα πρέπει, βάσει του εθνικού δικαίου, να αποτελούν αντικείμενο κατάλληλης ρύθμισης και να είναι εξουσιοδοτημένοι να ενεργούν σε διαδικασίες αφερεγγυότητας. Το δε εθνικό ρυθμιστικό πλαίσιο θα πρέπει να προβλέπει κατάλληλες ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση τυχόν περιπτώσεων σύγκρουσης συμφερόντων.

(22)

Ο παρών κανονισμός δέχεται το γεγονός ότι, ως αποτέλεσμα των σημαντικών διαφορών ουσιαστικού δικαίου, δεν είναι πρακτικό να καθιερωθεί μια ενιαία διαδικασία αφερεγγυότητας γενικής εφαρμογής για ολόκληρη την Ένωση. Για το λόγο αυτό, η άνευ εξαιρέσεων εφαρμογή του δικαίου του κράτους έναρξης της διαδικασίας θα οδηγούσε συχνά σε δυσκολίες. Αυτό ισχύει π.χ. για την εθνική νομοθεσία περί των δικαιωμάτων ασφαλείας, η οποία διαφέρει σημαντικά από το ένα κράτος μέλος στο άλλο. Τα προνόμια που διαθέτουν ορισμένοι πιστωτές στη διαδικασία αφερεγγυότητας είναι επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, τελείως διαφορετικά. Κατά την επόμενη αναθεώρηση του παρόντος κανονισμού, θα είναι αναγκαίο να προσδιοριστούν περαιτέρω μέτρα προκειμένου να βελτιωθούν τα προνόμια των εργαζομένων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο παρών κανονισμός αποσκοπεί στο να αντιμετωπίσει τις διαφορές στις εθνικές νομοθεσίες με δύο τρόπους: Αφενός θα πρέπει να θεσπιστούν ειδικοί κανόνες για το εφαρμοστέο δίκαιο σε ορισμένες περιπτώσεις ιδιαίτερα σημαντικών δικαιωμάτων και νομικών καταστάσεων (π.χ. εμπράγματα δικαιώματα και συμβάσεις εργασίας). Αφετέρου, παράλληλα με την κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας γενικής εφαρμογής, θα πρέπει να επιτρέπεται και η εφαρμογή εθνικών διαδικασιών που αφορούν μόνο τα περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στο κράτος έναρξης της διαδικασίας.

(23)

Ο παρών κανονισμός προβλέπει ότι η κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας μπορεί να αρχίζει στο κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το κέντρο των κύριων συμφερόντων του οφειλέτη. Η διαδικασία αυτή είναι γενικής εφαρμογής και αποσκοπεί στο να συμπεριλάβει όλα τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη. Προκειμένου να προστατευθούν τα διάφορα συμφέροντα, ο παρών κανονισμός επιτρέπει την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας εκ παραλλήλου με τη διεξαγωγή της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας. Η δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας μπορεί να αρχίσει στο κράτος μέλος όπου έχει εγκατάσταση ο οφειλέτης. Τα αποτελέσματα της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας περιορίζονται στα περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στο συγκεκριμένο κράτος μέλος. Η ύπαρξη υποχρεωτικών κανόνων συντονισμού με την κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας υπηρετεί την ενιαία αντιμετώπιση στην Ένωση.

(24)

Όταν έχει αρχίσει κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας κατά νομικού προσώπου ή εταιρείας σε κράτος μέλος διαφορετικό εκείνου της καταστατικής του έδρας, θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα έναρξης δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας στο κράτος μέλος της καταστατικής έδρας, αν ο οφειλέτης ασκεί στο κράτος αυτό οικονομική δραστηριότητα στην οποία χρησιμοποιεί τον ανθρώπινο παράγοντα και περιουσιακά στοιχεία, δεδομένης της νομολογίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(25)	Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται μόνο σε διαδικασίες έναντι οφειλέτη του οποίου το κέντρο των κύριων συμφερόντων βρίσκεται στην Ένωση.

(26)

Οι κανόνες δικαιοδοσίας που περιέχονται στον παρόντα κανονισμό καθορίζουν μόνο τη διεθνή δικαιοδοσία, δηλαδή προσδιορίζουν το κράτος μέλος ενώπιον των δικαστηρίων του οποίου μπορεί να αρχίσει μια διαδικασία αφερεγγυότητας. Η κατά τόπον αρμοδιότητα εντός του συγκεκριμένου κράτους μέλους θα πρέπει να καθορίζεται από την εθνική νομοθεσία του κράτους μέλους αυτού.

(27)	Πριν την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας, το αρμόδιο δικαστήριο θα πρέπει να εξετάζει αυτεπαγγέλτως εάν το κέντρο των κύριων συμφερόντων του ή η εγκατάσταση του οφειλέτη βρίσκεται πράγματι εντός της δικαιοδοσίας του.

(28)

Για να κριθεί εάν το κέντρο των κύριων συμφερόντων είναι επαληθεύσιμο από τρίτους, θα πρέπει να λαμβάνονται ιδιαίτερα υπόψη οι πιστωτές και η αντίληψή τους όσον αφορά τον τόπο στον οποίο ασκεί τη διαχείριση των συμφερόντων του ο οφειλέτης. Αυτό ενδέχεται να απαιτεί, σε περίπτωση μεταβολής του κέντρου των κύριων συμφερόντων, την ενημέρωση των πιστωτών εν ευθέτω χρόνω σχετικά με τον νέο τόπο από τον οποίο ο οφειλέτης ασκεί τις δραστηριότητές του, για παράδειγμα με επισήμανση της μεταβολής της διεύθυνσης σε εμπορική αλληλογραφία ή με κοινοποίηση του νέου τόπου κατ' άλλο ενδεδειγμένο τρόπο.

(29)	Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να περιέχει ορισμένες δικλείδες ασφαλείας για την αποτροπή της δόλιας ή καταχρηστικής άγρας δικαστηρίου (φόρουμ shopping).

(30)

Συνεπώς, τα τεκμήρια σύμφωνα με τα οποία η καταστατική έδρα, ο τόπος της κύριας επιχειρηματικής δραστηριότητας και η συνήθης διαμονή του προσώπου συνιστούν το κέντρο των κύριων συμφερόντων θα πρέπει να είναι μαχητά και το αντίστοιχο δικαστήριο κράτους μέλους θα πρέπει να αξιολογεί προσεκτικά εάν το κέντρο των κύριων συμφερόντων του οφειλέτη βρίσκεται πράγματι σε αυτό το κράτος μέλος. Σε περίπτωση εταιρείας, το τεκμήριο αυτό θα πρέπει να είναι μαχητό όταν η κεντρική διοίκηση εταιρείας βρίσκεται σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο της καταστατικής της έδρας και όταν από μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση όλων των σχετικών παραγόντων προκύπτει, κατά τρόπο επαληθεύσιμο από τρίτους, ότι το πραγματικό κέντρο διαχείρισης και εποπτείας της εταιρείας και διαχείρισης των συμφερόντων της βρίσκεται στο εν λόγω άλλο κράτος μέλος. Σε περίπτωση φυσικού προσώπου που δεν ασκεί ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, το τεκμήριο αυτό θα πρέπει να είναι μαχητό, για παράδειγμα, όταν το μεγαλύτερο μέρος των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη βρίσκεται εκτός του κράτους μέλους της συνήθους διαμονής του ή όταν μπορεί να αποδειχθεί ότι ο κύριος λόγος για τη μετεγκατάσταση ήταν η υποβολή αίτησης για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας στη νέα δικαιοδοσία και όταν η εν λόγω αίτηση μπορεί να βλάψει ουσιωδώς τα συμφέροντα των πιστωτών εκείνων που συναλλάχθηκαν με τον οφειλέτη πριν από τη μετεγκατάσταση.

(31)

Για τον ίδιο σκοπό της αποτροπής της δόλιας ή καταχρηστικής άγρας δικαστηρίου (φόρουμ shopping), το τεκμήριο σύμφωνα με το οποίο το κέντρο των κύριων συμφερόντων βρίσκεται στον τόπο της καταστατικής έδρας του προσώπου, τον τόπο της κύριας επιχειρηματικής δραστηριότητάς του ή τον τόπο της συνήθους διαμονής του, δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται, αντιστοίχως, στην περίπτωση επιχείρησης, νομικού προσώπου ή ατόμου που ασκεί ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, εάν ο οφειλέτης έχει μεταφέρει την καταστατική έδρα ή τον τόπο της κύριας επιχειρηματικής δραστηριότητάς του σε άλλο κράτος μέλος εντός του τριμήνου που προηγείται της αίτησης για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας ή, στην περίπτωση ατόμου που δεν ασκεί ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, εάν ο οφειλέτης έχει μεταφέρει τη συνήθη διαμονή του σε άλλο κράτος μέλος εντός του εξαμήνου που προηγείται της αίτησης για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας.

(32)

Σε κάθε περίπτωση, εάν από τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης γεννώνται αμφιβολίες σχετικά με τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, το δικαστήριο θα πρέπει να ζητεί από τον οφειλέτη να υποβάλει πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του και, εφόσον επιτρέπεται από το εφαρμοστέο στη διαδικασία δίκαιο, να παρέχει στους πιστωτές του οφειλέτη τη δυνατότητα να διατυπώσουν τις απόψεις τους για το ζήτημα της δικαιοδοσίας.

(33)	Σε περίπτωση που το δικαστήριο στο οποίο έχει κατατεθεί η αίτηση για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας διαπιστώνει ότι το κέντρο των κύριων συμφερόντων δεν βρίσκεται στο έδαφός του, δεν θα πρέπει να κηρύσσει την έναρξη κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας.

(34)	Επίσης, κάθε πιστωτής του οφειλέτη θα πρέπει να διαθέτει αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα κατά της απόφασης για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας. Οι συνέπειες της προσφυγής κατά της απόφασης για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να διέπονται από το εθνικό δίκαιο.

(35)

Τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας θα πρέπει να έχουν δικαιοδοσία και για αγωγές που απορρέουν άμεσα από τις διαδικασίες αφερεγγυότητας και έχουν στενή σχέση με αυτές. Οι αγωγές αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν τις αγωγές διάρρηξης δικαιοπραξίας κατά εναγομένων σε άλλα κράτη μέλη και αγωγές όσον αφορά υποχρεώσεις που γεννώνται κατά τη διάρκεια διαδικασιών αφερεγγυότητας, όπως η προκαταβολή των εξόδων της διαδικασίας. Αντιθέτως, οι αγωγές σχετικά με την εκπλήρωση υποχρεώσεων δυνάμει συμβάσεως που έχει συναφθεί από τον οφειλέτη πριν από την έναρξη της διαδικασίας δεν απορρέουν άμεσα από τη διαδικασία. Εάν η σχετική αγωγή είναι συναφής με άλλη αγωγή που θεμελιώνεται στο γενικό αστικό και εμπορικό δίκαιο, ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να είναι σε θέση να ασκήσει και τις δύο αγωγές στο δικαστήριο του τόπου κατοικίας του εναγομένου, εάν κρίνει ότι αυτό είναι αποτελεσματικότερο. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, για παράδειγμα, εάν ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας επιθυμεί να σωρεύσει αγωγή για την ευθύνη μέλους διοικητικού συμβουλίου βάσει του δικαίου αφερεγγυότητας με αγωγή βάσει του εταιρικού δικαίου ή του γενικού δικαίου των αδικοπραξιών.

(36)

Το δικαστήριο που έχει δικαιοδοσία για την έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να μπορεί να διατάξει προσωρινά και συντηρητικά μέτρα από τη στιγμή της υποβολής της αίτησης για την έναρξη διαδικασίας. Τα ασφαλιστικά μέτρα που επιβάλλονται τόσο πριν όσο και μετά την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας, είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την εξασφάλιση της αποτελεσματικότητάς της. Στη συνάρτηση αυτή, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει διάφορες σχετικές δυνατότητες: Αφενός, το αρμόδιο για την κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας δικαστήριο θα πρέπει να μπορεί να διατάξει προσωρινά και συντηρητικά μέτρα και για περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στο έδαφος άλλων κρατών μελών. Αφετέρου, ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας που ορίστηκε πριν από την έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να μπορεί, στο κράτος μέλος όπου υπάρχει εγκατάσταση του οφειλέτη, να ζητήσει τη λήψη των ασφαλιστικών μέτρων που προβλέπονται από τη νομοθεσία του κράτους μέλους αυτού.

(37)

Πριν από την έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, το δικαίωμα έναρξης διαδικασίας αφερεγγυότητας στο κράτος μέλος στο οποίο έχει εγκατάσταση ο οφειλέτης θα πρέπει να περιορίζεται στους τοπικούς πιστωτές και τις δημόσιες αρχές, ή στις περιπτώσεις που η νομοθεσία του κράτους μέλους στο οποίο έχει το κέντρο των συμφερόντων του ο οφειλέτης δεν επιτρέπει την έναρξη κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας. Αιτία αυτού του περιορισμού είναι η έναρξη τοπικής διαδικασίας αφερεγγυότητας πριν από την κύρια διαδικασία να ζητείται μόνον, όταν είναι απολύτως αναγκαία.

(38)

Μετά την έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, ο παρών κανονισμός δεν περιορίζει το δικαίωμα να ζητηθεί η έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας στο κράτος μέλος στο οποίο έχει εγκατάσταση ο οφειλέτης. Ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο νομιμοποιούμενο από την εθνική νομοθεσία του συγκεκριμένου κράτους μέλους, μπορεί να ζητήσει την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας.

(39)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει κανόνες για τον εντοπισμό των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη και οι κανόνες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται κατά τον προσδιορισμό των περιουσιακών στοιχείων που υπάγονται στην κύρια ή δευτερεύουσα διαδικασία ή όταν πρόκειται για εμπράγματα δικαιώματα τρίτων. Ειδικότερα, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να διευκρινίζει ότι τα ευρωπαϊκά διπλώματα ευρεσιτεχνίας με ενιαία ισχύ, τα κοινοτικά σήματα ή κάθε άλλο παρόμοιο δικαίωμα, όπως τα κοινοτικά δικαιώματα επί ποικιλιών φυτών ή τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα, θα πρέπει να υπάγονται μόνο στην κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας.

(40)

Η δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας είναι δυνατόν να εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς πέραν της προστασίας τοπικών συμφερόντων. Ενδέχεται να προκύψουν περιπτώσεις όπου η πτωχευτική περιουσία του οφειλέτη είναι τόσο περίπλοκη, ώστε να μην είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί ως σύνολο, ή όταν οι διαφορές των νομικών συστημάτων είναι τόσο σημαντικές που να δημιουργούνται δυσκολίες από την επέκταση των συνεπειών της νομοθεσίας του κράτους έναρξης της διαδικασίας στα άλλα κράτη μέλη όπου βρίσκονται τα περιουσιακά στοιχεία. Για το λόγο αυτό, ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας μπορεί να ζητήσει την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας εφόσον το απαιτεί η αποτελεσματική διοίκηση της πτωχευτικής περιουσίας.

(41)

Η δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας μπορεί επίσης να παρακωλύσει την αποτελεσματική διαχείριση της πτωχευτικής περιουσίας. Κατά συνέπεια, ο παρών κανονισμός προβλέπει δύο συγκεκριμένες καταστάσεις στις οποίες το δικαστήριο που επιλαμβάνεται κατόπιν αιτήσεως για την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να είναι σε θέση, κατ' αίτηση του διαχειριστή της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, να αναστείλει ή να απορρίψει την έναρξη σχετικής διαδικασίας.

(42)

Κατά πρώτο λόγο, ο παρών κανονισμός παρέχει στον διαχειριστή της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας τη δυνατότητα να αναλάβει έναντι των τοπικών πιστωτών τη δέσμευση ότι θα έχουν την ίδια μεταχείριση που θα είχαν εάν είχε αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία. Η δέσμευση αυτή πρέπει να πληροί σειρά προϋποθέσεων που θέτει ο κανονισμός και ιδίως πρέπει να έχει εγκριθεί από ειδική πλειοψηφία των τοπικών πιστωτών. Όταν έχει αναληφθεί η εν λόγω δέσμευση, το δικαστήριο που έχει επιληφθεί αιτήσεως για την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να είναι σε θέση να απορρίψει την αιτηθείσα έναρξη εφόσον κρίνει ότι η δέσμευση αυτή προστατεύει δεόντως το γενικό συμφέρον των τοπικών πιστωτών. Κατά την αξιολόγηση των συμφερόντων αυτών, το δικαστήριο θα πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι η δέσμευση έχει εγκριθεί με ειδική πλειοψηφία των τοπικών πιστωτών.

(43)

Για να δοθεί μια δέσμευση στους τοπικούς πιστωτές, τα περιουσιακά στοιχεία και τα δικαιώματα που βρίσκονται στο κράτος μέλος στο οποίο έχει εγκατάσταση ο οφειλέτης θα πρέπει να αποτελούν υποκατηγορία της πτωχευτικής περιουσίας και, κατά τη διανομή αυτών ή των εσόδων που προέρχονται από την εκποίησή τους, ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να σεβαστεί τα δικαιώματα προτεραιότητας που θα είχαν οι τοπικοί πιστωτές εάν είχε αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας στο εν λόγω κράτος μέλος.

(44)

Για την έγκριση της δέσμευσης θα πρέπει να εφαρμόζεται, κατά περίπτωση, το εθνικό δίκαιο. Ειδικότερα, όταν, δυνάμει της εθνικής νομοθεσίας, οι κανόνες ψηφοφορίας για την έγκριση ενός σχεδίου αναδιάρθρωσης απαιτούν την προηγούμενη έγκριση των απαιτήσεων των πιστωτών, οι εν λόγω απαιτήσεις θα πρέπει να θεωρείται ότι έχουν εγκριθεί προς το σκοπό της ψηφοφορίας σχετικά με τη δέσμευση. Όταν υπάρχουν διαφορετικές διαδικασίες για την έγκριση σχεδίων αναδιάρθρωσης σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, τα κράτη μέλη θα πρέπει να καθορίσουν την ειδική διαδικασία που θα πρέπει να εφαρμόζεται εν προκειμένω.

(45)

Επιπλέον, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει τη δυνατότητα να αναστέλλει το δικαστήριο προσωρινά την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας, όταν έχει διαταχθεί προσωρινή αναστολή των ατομικών διαδικασιών εκτέλεσης κατά την κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας, ώστε να παραμείνει αποτελεσματική η αναστολή της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας. Το δικαστήριο θα πρέπει να είναι σε θέση να διατάσσει την προσωρινή αναστολή εφόσον βεβαιωθεί ότι εφαρμόζονται κατάλληλα μέτρα για την προστασία των γενικών συμφερόντων των τοπικών πιστωτών. Στην περίπτωση αυτή, όλοι οι πιστωτές που θα μπορούσαν να θιγούν από την έκβαση των διαπραγματεύσεων σχετικά με το σχέδιο αναδιάρθρωσης θα πρέπει να ενημερώνονται για τις διαπραγματεύσεις και να έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε αυτές.

(46)

Προκειμένου να εξασφαλιστεί η αποτελεσματική προστασία των τοπικών συμφερόντων, o διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας δεν θα πρέπει να μπορεί να προβαίνει σε καταχρηστική ρευστοποίηση ή μεταφορά των περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται στο κράτος μέλος όπου υπάρχει εγκατάσταση, ιδίως με σκοπό να αποτρέψει τη δυνατότητα να ικανοποιηθούν αποτελεσματικά τα τοπικά συμφέροντα, εάν αρχίσει στη συνέχεια δευτερεύουσα διαδικασία.

(47)

Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εμποδίζει κατά κανένα τρόπο τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας να επιβάλλουν κυρώσεις στα διευθυντικά στελέχη του οφειλέτη για τυχόν αθέτηση των καθηκόντων τους, εφόσον τα δικαστήρια αυτά είναι αρμόδια για την εκδίκαση των εν λόγω διαφορών σύμφωνα με το εθνικό τους δίκαιο.

(48)

Οι κύριες και δευτερεύουσες διαδικασίες αφερεγγυότητας μπορούν να συμβάλλουν στην αποτελεσματική διαχείριση της πτωχευτικής περιουσίας ή στην αποτελεσματική ρευστοποίηση του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων εάν υπάρχει η δέουσα συνεργασία μεταξύ των φορέων που συμμετέχουν σε όλες τις παράλληλες διαδικασίες. Βασική προϋπόθεση είναι εδώ να υπάρχει στενή συνεργασία μεταξύ των διαφόρων διαχειριστών διαδικασίας αφερεγγυότητας και των εμπλεκομένων δικαστηρίων, ιδίως με την επαρκή ανταλλαγή πληροφοριών. Για να εξασφαλιστεί ο δεσπόζων ρόλος της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, ο διαχειριστής της διαδικασίας αυτής θα πρέπει να διαθέτει διάφορες δυνατότητες παρέμβασης στις δευτερεύουσες διαδικασίες αφερεγγυότητας που εκκερεμούν ταυτόχρονα. Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να μπορεί, ιδίως, να προτείνει πρόγραμμα εξυγίανσης ή πτωχευτικό συμβιβασμό ή να ζητήσει την αναστολή της εκκαθάρισης των περιουσιακών στοιχείων στη δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας. Στο πλαίσιο της συνεργασίας τους, οι διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας και τα δικαστήρια θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις βέλτιστες πρακτικές συνεργασίας σε διασυνοριακές υποθέσεις αφερεγγυότητας οι οποίες περιέχονται στις αρχές και τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με την επικοινωνία και τη συνεργασία, τις οποίες υιοθετούν ευρωπαϊκοί και διεθνείς οργανισμοί που δραστηριοποιούνται στον τομέα του δικαίου αφερεγγυότητας, και ιδίως τις συναφείς κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορικού Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών (UNCITRAL).

(49)

Ενόψει της συνεργασίας αυτής, οι διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας και τα δικαστήρια θα πρέπει να μπορούν να συνάπτουν συμφωνίες και πρωτόκολλα με σκοπό τη διευκόλυνση της διασυνοριακής συνεργασίας μεταξύ πολλαπλών διαδικασιών αφερεγγυότητας σε διαφορετικά κράτη μέλη για τον ίδιον οφειλέτη ή μέλη του ίδιου ομίλου εταιρειών, εφόσον αυτό είναι συμβατό με τους κανόνες που εφαρμόζονται σε κάθε μία διαδικασία αφερεγγυότητας. Οι εν λόγω συμφωνίες και πρωτόκολλα μπορεί να ποικίλλουν ως προς τη μορφή (γραπτή ή προφορική) και το πεδίο (από γενικές έως ειδικές) και να συνάπτονται από διάφορα μέρη. Απλές γενικές συμφωνίες μπορούν να τονίζουν την ανάγκη στενής συνεργασίας μεταξύ των μερών, χωρίς να εξετάζουν συγκεκριμένα ζητήματα, ενώ πιο λεπτομερείς, ειδικές συμφωνίες καθιερώνουν ένα πλαίσιο αρχών που θα διέπει πολλαπλές διαδικασίες αφερεγγυότητας και μπορεί να εγκρίνεται από τα αρμόδια δικαστήρια, εφόσον αυτό απαιτείται από το εθνικό δίκαιο. Μπορούν να απηχούν συμφωνία μεταξύ των μερών ως προς το να προβούν ή να μην προβούν σε ορισμένα βήματα ή ενέργειες.

(50)

Παρομοίως, τα δικαστήρια διαφορετικών κρατών μελών μπορούν να συνεργάζονται μέσω συντονισμού κατά τον διορισμό των διαχειριστών διαδικασιών αφερεγγυότητας. Στο πλαίσιο αυτό, μπορούν να ορίζουν έναν κοινό διαχειριστή διαδικασιών αφερεγγυότητας για περισσότερες διαδικασίες αφερεγγυότητας που αφορούν τον ίδιον οφειλέτη ή διαφορετικά μέλη του ίδιου ομίλου εταιρειών, εφόσον αυτό είναι συμβατό με τους κανόνες που εφαρμόζονται σε κάθε μία από τις διαδικασίες και ιδίως με απαιτήσεις που αφορούν τα προσόντα και την αδειοδότηση του διαχειριστή διαδικασιών αφερεγγυότητας.

(51)	Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να διασφαλίζει την αποτελεσματική διαχείριση των διαδικασιών αφερεγγυότητας που αφορούν διαφορετικές εταιρείες μέλη ομίλου εταιρειών.

(52)

Σε περίπτωση που αρχίσουν διαδικασίες αφερεγγυότητας για περισσότερες εταιρείες του ίδιου ομίλου, οι φορείς που συμμετέχουν στις διαδικασίες αυτές θα πρέπει να συνεργάζονται δεόντως. Κατά συνέπεια, οι διάφοροι διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας και τα εμπλεκόμενα δικαστήρια θα πρέπει να υπέχουν παρόμοια υποχρέωση συνεργασίας και επικοινωνίας μεταξύ τους, όπως και στην περίπτωση κύριας και δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας που αφορούν τον ίδιο οφειλέτη. Η συνεργασία μεταξύ διαχειριστών διαδικασιών αφερεγγυότητας δεν θα πρέπει να αντιβαίνει στα συμφέροντα των πιστωτών σε κάθε μία από τις διαδικασίες και η εν λόγω συνεργασία θα πρέπει να αποσκοπεί στην εξεύρεση λύσης, η οποία θα προάγει τις συνέργειες σε επίπεδο ομίλου.

(53)

Η θέσπιση κανόνων περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας ομίλων εταιρειών δεν θα πρέπει να περιορίζει τη δυνατότητα ενιαίας δικαιοδοσίας δικαστηρίου για την έναρξη διαδικασιών αφερεγγυότητας σχετικά με περισσότερες εταιρείες μέλη του ίδιου ομίλου, εφόσον κρίνει ότι το κέντρο των κύριων συμφερόντων των εν λόγω εταιρειών βρίσκεται στο ίδιο κράτος μέλος. Στην περίπτωση αυτή, το δικαστήριο θα πρέπει επίσης να μπορεί να διορίζει, εφόσον ενδείκνυται, τον ίδιο διαχειριστή διαδικασιών αφερεγγυότητας για όλες τις σχετικές διαδικασίες, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό δεν είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες που ισχύουν για αυτές.

(54)

Προκειμένου να βελτιωθεί περαιτέρω ο συντονισμός μεταξύ των διαδικασιών αφερεγγυότητας μελών ομίλου εταιρειών και να καταστεί δυνατή μία συντονισμένη αναδιάρθρωση του ομίλου, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να θεσπίζει διαδικαστικούς κανόνες για το συντονισμό των διαδικασιών αφερεγγυότητας μελών ομίλου εταιρειών. Ένας τέτοιος συντονισμός θα πρέπει να διασφαλίζει αποτελεσματικότητα και ταυτοχρόνως να επιδεικνύεται σεβασμός στη χωριστή νομική προσωπικότητα εκάστου μέλους του ομίλου.

(55)

Ο διαχειριστής που έχει διοριστεί σε διαδικασία αφερεγγυότητας η οποία έχει αρχίσει σε σχέση με μέλος ομίλου εταιρειών θα πρέπει να μπορεί να ζητήσει την έναρξη διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου. Ωστόσο, εφόσον το απαιτεί το δίκαιο που εφαρμόζεται στην αφερεγγυότητα, ο εν λόγω διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να λαμβάνει την απαιτούμενη άδεια πριν υποβάλει τη σχετική αίτηση. Στην αίτηση θα πρέπει να προσδιορίζονται τα κύρια στοιχεία του συντονισμού, ιδίως οι γενικές γραμμές του σχεδίου συντονισμού, πρόταση σχετικά με το πρόσωπο που θα πρέπει να διοριστεί ως συντονιστής και, συνοπτικά, τα προβλεπόμενα έξοδα για το συντονισμό.

(56)

Για να διασφαλιστεί ο εκούσιος χαρακτήρας της διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου, οι συμμετέχοντες διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας θα πρέπει να είναι σε θέση να φέρουν αντιρρήσεις όσον αφορά τη συμμετοχή τους στη διαδικασία εντός ορισμένης προθεσμίας. Για να μπορούν οι συγκεκριμένοι διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας να λάβουν τεκμηριωμένη απόφαση σχετικά με τη συμμετοχή στη διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου, οι εν λόγω διαχειριστές θα πρέπει να ενημερώνονται εγκαίρως ως προς τα κύρια στοιχεία του συντονισμού. Ωστόσο, ένας διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας που είχε αρχικά προβάλει αντιρρήσεις στη συμμετοχή στη διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου, πρέπει να μπορεί στη συνέχεια να ζητήσει να συμμετάσχει σε αυτήν. Στην περίπτωση αυτή ο συντονιστής πρέπει να λάβει απόφαση σχετικά με το παραδεκτό αυτής της αίτησης. Όλοι οι διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας, συμπεριλαμβανομένου του αιτούντος διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας, πρέπει να πληροφορούνται την απόφαση του συντονιστή και να έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν αυτήν την απόφαση ενώπιον του δικαστηρίου το οποίο άρχισε τη διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου.

(57)

Η διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου θα πρέπει πάντοτε να επιδιώκει τη διευκόλυνση της αποτελεσματικής διαχείρισης των διαδικασιών αφερεγγυότητας των μελών του ομίλου και να έχει γενικά θετικό αντίκτυπο στους πιστωτές. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει συνεπώς να διασφαλίζει ότι το δικαστήριο στο οποίο υποβάλλεται αίτηση για διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου εκτιμά τα σχετικά κριτήρια πριν από την έναρξη της διαδικασίας αυτής.

(58)

Οι δαπάνες της διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου δεν θα πρέπει να αναιρούν τα πλεονεκτήματα της διαδικασίας αυτής. Επιβάλλεται συνεπώς να διασφαλιστεί ότι οι δαπάνες του συντονισμού και το τμήμα των δαπανών αυτών που θα βαρύνει κάθε μέλος του ομίλου θα είναι επαρκείς, αναλογικές και εύλογες και ότι θα προσδιορίζονται σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει η διαδικασία συντονισμού ομίλου. Οι εμπλεκόμενοι διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας θα πρέπει επίσης να διαθέτουν τη δυνατότητα ελέγχου των δαπανών αυτών από την αρχή της διαδικασίας. Εφόσον το απαιτεί το εθνικό δίκαιο, για τον έγκαιρο έλεγχο των δαπανών ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας μπορεί να ζητήσει την έγκριση δικαστηρίου ή της επιτροπής πιστωτών.

(59)

Εάν ο συντονιστής εκτιμά ότι η εκπλήρωση των καθηκόντων του απαιτεί σημαντική αύξηση των εξόδων σε σύγκριση με τα αρχικώς υπολογισθέντα έξοδα και, εν πάση περιπτώσει, εφόσον τα έξοδα υπερβαίνουν κατά 10 % τα υπολογισθέντα έξοδα, το δικαστήριο που άρχισε τη διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου πρέπει να επιτρέψει στο συντονιστή να υπερβεί τα εν λόγω έξοδα. Πριν λάβει την απόφασή του, το δικαστήριο που άρχισε τη διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου πρέπει να παράσχει δυνατότητα ακρόασης στους συμμετέχοντες διαχειριστές διαδικασιών αφερεγγυότητας, προκειμένου αυτοί να του γνωστοποιήσουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με το βάσιμον του αιτήματος του συντονιστή.

(60)

Για τα μέλη ομίλου εταιρειών που δεν συμμετέχουν σε διαδικασίες συντονισμού ομίλου, ο παρών κανονισμός πρέπει επίσης να προβλέπει εναλλακτικό μηχανισμό για τη συντονισμένη αναδιάρθρωση του ομίλου. Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας που διορίζεται σε διαδικασία σχετική με ένα μέλος ομίλου εταιρειών θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ζητεί αναστολή οποιουδήποτε μέτρου σχετικού με τη ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων σε διαδικασία που έχει αρχίσει σε σχέση με άλλα μέλη του ομίλου τα οποία δεν υπάγονται στη διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου. Αυτή η αναστολή μπορεί να ζητηθεί μόνον εάν υποβληθεί σχέδιο αναδιάρθρωσης για τα μέλη του συγκεκριμένου ομίλου, εάν αυτό το σχέδιο είναι προς όφελος των πιστωτών στη διαδικασία για την οποία ζητείται η αναστολή και εάν η αναστολή είναι αναγκαία για να εξασφαλιστεί η ορθή εφαρμογή του σχεδίου.

(61)

Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εμποδίζει με κανέναν τρόπο τα κράτη μέλη να θεσπίσουν εθνικούς κανόνες προς συμπλήρωση των κανόνων περί συνεργασίας, επικοινωνίας και συντονισμού όσον αφορά την αφερεγγυότητα μελών ομίλων εταιρειών, οι οποίοι προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, υπό την προϋπόθεση ότι το πεδίο εφαρμογής των εν λόγω εθνικών κανόνων περιορίζεται στην εθνική δικαιοδοσία και ότι η εφαρμογή τους δεν παραβλάπτει την αποτελεσματικότητα των κανόνων του παρόντος κανονισμού.

(62)

Οι κανόνες σχετικά με τη συνεργασία, την επικοινωνία και το συντονισμό στο πλαίσιο της αφερεγγυότητας μελών ομίλου εταιρειών, οι οποίοι προβλέπονται στον παρόντα κανονισμό, θα πρέπει να εφαρμόζονται μόνο στο βαθμό που οι διαδικασίες έναντι διαφορετικών μελών του ίδιου ομίλου εταιρειών έχουν αρχίσει σε περισσότερα από ένα κράτη μέλη.

(63)

Κάθε πιστωτής του οποίου η συνήθης κατοικία, ο τόπος διαμονής ή η καταστατική έδρα βρίσκεται στην Ένωση, θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να αναγγείλει τις απαιτήσεις του σε κάθε διαδικασία αφερεγγυότητας που εκκρεμεί στην Ένωση και αφορά τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη. Αυτό θα πρέπει να ισχύει επίσης για τις φορολογικές αρχές και για τους οργανισμούς κοινωνικών ασφαλίσεων. Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εμποδίζει τον διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας να αναγγέλλει απαιτήσεις εξ ονόματος ορισμένων ομάδων πιστωτών, όπως, για παράδειγμα, οι μισθωτοί, εφόσον το προβλέπει το εθνικό δίκαιο. Ωστόσο, προκειμένου να υπάρχει ισότητα μεταχείρισης των πιστωτών, πρέπει να συντονίζεται η κατανομή του προϊόντος της εκκαθάρισης. Ο κάθε πιστωτής θα πρέπει μεν να μπορεί να διατηρεί ό,τι του εκδικάζεται στα πλαίσια μιας διαδικασίας αφερεγγυότητας, δεν θα πρέπει όμως να μπορεί να συμμετέχει στην κατανομή περιουσιακών στοιχείων σε άλλη διαδικασία, εάν δεν έχουν λάβει οι άλλοι πιστωτές της ίδιας σειράς ένα ανάλογο ποσοστιαίο μερίδιο.

(64)

Έχει ουσιώδη σημασία οι πιστωτές των οποίων η κατοικία, η συνήθης διαμονή ή η καταστατική έδρα βρίσκεται στην Ένωση να ενημερώνονται για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας σχετικής με τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη τους. Προκειμένου να εξασφαλιστεί η ταχεία διαβίβαση πληροφοριών στους πιστωτές, ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1393/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6) δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται όπου ο παρών κανονισμός αναφέρεται στην υποχρέωση ενημέρωσης των πιστωτών. Η χρήση τυποποιημένων εντύπων διαθέσιμων σε όλες τις επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ένωσης θα πρέπει να διευκολύνει την αναγγελία απαιτήσεων από πιστωτές σε διαδικασίες που αρχίζουν σε άλλο κράτος μέλος. Οι συνέπειες της ατελούς συμπλήρωσης του τυποποιημένου εντύπου θα πρέπει να ορίζονται από την εθνική νομοθεσία.

(65)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει την άμεση αναγνώριση των αποφάσεων που αφορούν την έναρξη, διεξαγωγή και περάτωση των διαδικασιών αφερεγγυότητας που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του, καθώς και των αποφάσεων που συνδέονται άμεσα με αυτές τις διαδικασίες αφερεγγυότητας. Η αυτόματη αναγνώριση θα πρέπει να συνεπάγεται, κατά συνέπεια, την επέκταση σε άλλα κράτη μέλη των επιπτώσεων της διαδικασίας αυτής σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους μέλους έναρξής της. Η αναγνώριση των αποφάσεων των δικαστηρίων των κρατών μελών θα πρέπει να βασίζεται στην αρχή της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Για το σκοπό αυτό, οι λόγοι μη αναγνώρισης θα πρέπει να περιορίζονται στους απολύτως αναγκαίους. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, θα πρέπει να επιλύεται η σύγκρουση που προκύπτει στην περίπτωση που οι δικαστικές αρχές δύο κρατών μελών θεωρούν ότι είναι αρμόδιες για την έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας. Θα πρέπει να αναγνωρίζεται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη η απόφαση του δικαστηρίου που προβαίνει πρώτο στην έναρξη διαδικασίας, χωρίς να έχουν τα άλλα κράτη μέλη τη δυνατότητα να υποβάλλουν την απόφαση αυτή σε έλεγχο.

(66)

Ο παρών κανονισμός, στα θέματα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του, θα πρέπει να καθορίζει ενιαίους κανόνες για τη σύγκρουση των νομοθεσιών οι οποίοι να αντικαθιστούν, στο πλαίσιο του πεδίου εφαρμογής τους, τις εθνικές διατάξεις ιδιωτικού διεθνούς δικαίου. Εκτός εάν υπάρχει αντίθετη διάταξη, θα πρέπει να εφαρμόζεται η νομοθεσία του κράτους μέλους έναρξης της διαδικασίας («lex concursus»). Ο κανόνας αυτός για τη σύγκρουση των νομοθεσιών θα πρέπει να εφαρμόζεται τόσο στην κύρια διαδικασία όσο και στις τοπικές διαδικασίες αφερεγγυότητας. Το lex concursus καθορίζει όλα τα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας, τόσο τα διαδικαστικά όσο και τα ουσιαστικά, επί των οικείων προσώπων και έννομων σχέσεων. Ο κανόνας αυτός διέπει όλους τους όρους έναρξης, διεξαγωγής και περάτωσης της διαδικασίας αφερεγγυότητας.

(67)

Η αυτόματη αναγνώριση μιας διαδικασίας αφερεγγυότητας στην οποία εφαρμόζεται κανονικά το δίκαιο του κράτους έναρξης της διαδικασίας, μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες δυνάμει των οποίων διεξάγονται κανονικά οι συναλλαγές στα άλλα κράτη μέλη. Για να προστατευτούν οι έννομες προσδοκίες και η ασφάλεια των συναλλαγών στα άλλα κράτη μέλη εκτός αυτού της έναρξης της διαδικασίας, θα πρέπει να προβλεφτούν ορισμένες εξαιρέσεις από το γενικό κανόνα.

(68)

Είναι ιδιαίτερα αναγκαίο να προβλεφτούν για τα εμπράγματα δικαιώματα ειδικές συνδετικές έννοιες που θα παρεκκλίνουν από τη νομοθεσία του κράτους έναρξης, δεδομένου ότι τα δικαιώματα αυτά ενέχουν σημαντικό ρόλο στη χορήγηση πιστώσεων. Η αιτιολόγηση, η ισχύς και η εμβέλεια ενός τέτοιου εμπράγματου δικαιώματος θα πρέπει να καθορίζονται κανονικά δυνάμει του δικαίου της τοποθεσίας του πράγματος. Ο κάτοχος του εμπράγματου δικαιώματος θα πρέπει, επομένως, να μπορεί να αξιώσει περαιτέρω το διαχωρισμό της εγγύησης από τα περιουσιακά στοιχεία, ή τον ξεχωριστό διακανονισμό της. Εάν, επί των περιουσιακών στοιχείων, υφίστανται εμπράγματα δικαιώματα δυνάμει του δικαίου της τοποθεσίας του πράγματος σε ένα κράτος μέλος, αλλά η κύρια διαδικασία διεξάγεται σε άλλο κράτος μέλος, ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας θα πρέπει να μπορεί να ζητήσει την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας από το αρμόδιο για τα εμπράγματα δικαιώματα δικαστήριο, εάν ο οφειλέτης έχει εγκατάσταση στο κράτος αυτό. Εάν δεν κινηθεί δευτερεύουσα διαδικασία, το πλεόνασμα της πώλησης του περιουσιακού στοιχείου που καλύπτεται από εμπράγματα δικαιώματα πρέπει να καταβληθεί στον διαχειριστή της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας.

(69)	Ο παρών κανονισμός προβλέπει σε αρκετές περιπτώσεις τη δυνατότητα του δικαστηρίου να διατάσσει την αναστολή της έναρξης διαδικασίας ή την αναστολή διαδικασιών εκτέλεσης. Η εν λόγω αναστολή δεν πρέπει να θίγει τα εμπράγματα δικαιώματα πιστωτών ή τρίτων.

(70)

Εάν, σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους έναρξης της διαδικασίας, δεν επιτρέπεται ο συμψηφισμός οφειλών, ο πιστωτής θα πρέπει να έχει, ωστόσο, δικαίωμα συμψηφισμού, εφόσον αυτός προβλέπεται δυνάμει της νομοθεσίας που εφαρμόζεται στην απαίτηση του αφερέγγυου οφειλέτη. Ο συμψηφισμός καθίσταται με τον τρόπο αυτό εγγύηση που διέπεται από νομοθεσία την οποία μπορεί να επικαλεσθεί ο πιστωτής τη στιγμή της γένεσης της οφειλής.

(71)

Υπάρχει επίσης ανάγκη ιδιαίτερης προστασίας των συστημάτων πληρωμών και των χρηματαγορών. Αυτό ισχύει για τους συμψηφισμούς και τις εκκαθαρίσεις που προβλέπονται σε αυτά τα συστήματα, καθώς και στην εκχώρηση τίτλων και στις ασφάλειες που έχουν συσταθεί για τις συναλλαγές αυτές, σύμφωνα ιδίως με τις διατάξεις της οδηγίας 98/26/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7). Μόνο το δίκαιο που εφαρμόζεται στο συγκεκριμένο σύστημα ή στη συγκεκριμένη αγορά θα πρέπει να εφαρμόζεται στις συναλλαγές αυτές. Το δίκαιο αυτό αποσκοπεί στο να αποφευχθεί οποιαδήποτε τροποποίηση των μηχανισμών διακανονισμού και εκκαθάρισης των συναλλαγών που προβλέπονται στα συστήματα πληρωμών ή διακανονισμού ή στις επίσημες χρηματαγορές, σε περίπτωση αφερεγγυότητας ενός των μερών της συναλλαγής. Η οδηγία 98/26/ΕΚ περιέχει ιδιαίτερες διατάξεις που θα πρέπει να υπερισχύουν των γενικών κανόνων του παρόντος κανονισμού.

(72)

Για τους σκοπούς της προστασίας των εργαζομένων και των σχέσεων εργασίας, οι επιπτώσεις της διαδικασίας αφερεγγυότητας στη συνέχιση ή στη διακοπή των σχέσεων εργασίας και στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις του κάθε μέρους που απορρέουν από τις σχέσεις αυτές, θα πρέπει να καθορίζονται από το δίκαιο που διέπει τη συγκεκριμένη σύμβαση απασχόλησης δυνάμει των γενικών κανόνων σύγκρουσης των νομοθεσιών. Ακόμη, στις περιπτώσεις όπου για τη διακοπή συμβάσεων απασχόλησης απαιτείται η συγκατάθεση δικαστηρίου ή διοικητικής αρχής, το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται εγκατάσταση του οφειλέτη πρέπει να διατηρεί τη διεθνή δικαιοδοσία να δίνει τη συγκατάθεση αυτή, ακόμη και εάν δεν έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας σε αυτό το κράτος μέλος. Κάθε άλλο νομικό ζήτημα περί του δικαίου αφερεγγυότητας, όπως, για παράδειγμα, η ενδεχόμενη προστασία των απαιτήσεων των εργαζομένων με προνόμια και το καθεστώς των προνομίων αυτών, θα πρέπει να επιλύεται σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους μέλους όπου άρχισε η διαδικασία αφερεγγυότητας (κύρια ή δευτερεύουσα), εξαιρουμένων των περιπτώσεων κατά τις οποίες παρέχεται δέσμευση αποφυγής των δευτερευουσών διαδικασιών αφερεγγυότητας σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού.

(73)

Εφαρμοστέο δίκαιο στα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί εκκρεμούς δίκης ή εκκρεμούς διαιτητικής διαδικασίας που αφορά περιουσιακό στοιχείο ή δικαίωμα το οποίο αποτελεί τμήμα της πτωχευτικής περιουσίας θα πρέπει να είναι το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο εκκρεμεί η δίκη ή εδρεύει το διαιτητικό δικαστήριο. Η παρούσα διάταξη δεν θα πρέπει πάντως να θίγει τους εθνικούς κανόνες περί αναγνώρισης και εκτέλεσης διαιτητικών αποφάσεων.

(74)

Θα πρέπει να προβλεφτεί ευελιξία ως προς ορισμένους κανόνες του παρόντος κανονισμού ώστε να λαμβάνονται υπόψη οι δικονομικές ιδιαιτερότητες του συστήματος των δικαστηρίων ορισμένων κρατών μελών. Επομένως, όπου ο παρών κανονισμός αναφέρεται σε επίδοση και κοινοποίηση που πρέπει να γίνει από δικαστικό όργανο κράτους μέλους, νοείται επίσης, εφόσον το απαιτούν οι δικονομικοί κανόνες κράτους μέλους, η παραγγελία από αυτό το δικαστικό όργανο με την οποία διατάσσεται η επίδοση.

(75)

Προς το συμφέρον των συναλλαγών, θα πρέπει, κατόπιν αιτήματος του διαχειρσιτή διαδικασίας αφερεγγυότητας, να δημοσιεύεται σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση, το βασικό περιεχόμενο της απόφασης για την έναρξη της διαδικασίας. Στην περίπτωση που υπάρχει εγκατάσταση στο έδαφος του οικείου κράτους μέλους, η δημοσίευση θα πρέπει να είναι υποχρεωτική. Και στις δύο περιπτώσεις, η δημοσίευση δεν θα πρέπει να αποτελεί, ωστόσο, προϋπόθεση για την αναγνώριση της διαδικασίας που διεξάγεται σε άλλο κράτος μέλος.

(76)

Προκειμένου να βελτιωθεί η ενημέρωση των οικείων πιστωτών και δικαστηρίων και να αποτραπεί η έναρξη παράλληλων διαδικασιών αφερεγγυότητας, τα κράτη μέλη θα πρέπει να υποχρεούνται να δημοσιεύουν τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν διασυνοριακές διαδικασίες αφερεγγυότητας σε δημόσια προσπελάσιμο ηλεκτρονικό μητρώο. Για να διευκολυνθεί η πρόσβαση πιστωτών και δικαστηρίων άλλων κρατών μελών σε αυτές τις πληροφορίες, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει τη διασύνδεση των μητρώων αφερεγγυότητας μέσω της διαδικτυακής πύλης της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν την ευχέρεια να δημοσιεύουν τις σχετικές πληροφορίες σε διάφορα μητρώα και θα πρέπει να είναι δυνατή η διασύνδεση περισσότερων από ένα μητρώων ανά κράτος μέλος.

(77)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να καθορίζει τον ελάχιστο όγκο πληροφοριών προς δημοσίευση στα μητρώα αφερεγγυότητας. Τα κράτη μέλη δεν θα πρέπει να εμποδίζονται να καταχωρίζουν πρόσθετες πληροφορίες. Αν ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο που ασκεί αυτοτελή ή επιχειρηματική δραστηριότητα, το μητρώο θα πρέπει μόνο να αναφέρει τον αριθμό μητρώου. Ως αριθμός μητρώου πρέπει να νοείται ο αριθμός μητρώου της ανεξάρτητης επιχειρηματικής ή επαγγελματικής δραστηριότητος του οφειλέτη που έχει καταχωριστεί στο εμπορικό μητρώο, εάν υπάρχει.

(78)

Ιδιαίτερη σημασία για τους πιστωτές έχουν οι πληροφορίες σχετικά με ορισμένες πτυχές της διαδικασίας αφερεγγυότητας, όπως οι προθεσμίες για την αναγγελία των απαιτήσεων ή για την υποβολή προσφυγών κατά αποφάσεων. Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει συνεπώς να επιβάλλει στα κράτη μέλη τον υπολογισμό αυτών των προθεσμιών σε ατομική βάση. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να δικαιούνται να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προσθέτοντας υπερσυνδέσμους στη διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, όπου θα παρέχονται κατανοητές πληροφορίες σχετικά με τα κριτήρια υπολογισμού των εν λόγω προθεσμιών.

(79)

Προκειμένου να προστατεύονται επαρκώς οι πληροφορίες σχετικά με φυσικά πρόσωπα που δεν ασκούν επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, τα κράτη μέλη θα πρέπει να είναι σε θέση να εξαρτούν την πρόσβαση στις πληροφορίες αυτές από συμπληρωματικά κριτήρια αναζήτησης, όπως ο προσωπικός αριθμός αναγνώρισης του οφειλέτη, η διεύθυνσή του, η ημερομηνία γέννησης ή η περιφέρεια του αρμόδιου δικαστηρίου, ή να εξαρτούν την εν λόγω πρόσβαση από αίτηση προς αρμόδια αρχή ή από την εξακρίβωση της ύπαρξης έννομου συμφέροντος.

(80)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να δικαιούνται να μην καταχωρίζουν στα μητρώα αφερεγγυότητάς τους πληροφορίες σχετικά με φυσικά πρόσωπα που δεν ασκούν ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα. Στην περίπτωση αυτή τα κράτη μέλη θα πρέπει να μεριμνούν ώστε οι σχετικές πληροφορίες να διαβιβάζονται στους πιστωτές με ατομική κοινοποίηση και οι απαιτήσεις των πιστωτών που δεν έχουν λάβει τις πληροφορίες να μην θίγονται από τη διαδικασία.

(81)

Σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποια από τα συμμετέχοντα πρόσωπα ενδέχεται να μην έχουν ενημερωθεί για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας και να ενεργούν καλή τη πίστει κατά τρόπο αντίθετο προς αυτόν που επιβάλλουν οι νέες περιστάσεις. Προκειμένου να προστατευτούν τα πρόσωπα αυτά, τα οποία, αγνοώντας την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας σε άλλο κράτος μέλος, προβαίνουν σε καταβολή ποσού στον οφειλέτη ενώ θα έπρεπε να την κάνουν στον διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας σε άλλο κράτος μέλος, θα πρέπει να προβλέπεται ο απελευθερωτικός χαρακτήρας αυτής της καταβολής.

(82)	Προκειμένου να διασφαλιστούν ενιαίοι όροι εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, ενδείκνυται να ανατεθούν εκτελεστικές εξουσίες στην Επιτροπή. Οι εξουσίες αυτές θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8).

(83)

Ο παρών κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, ο παρών κανονισμός επιδιώκει να προαγάγει την εφαρμογή των άρθρων 8, 17 και 47, τα οποία αφορούν, αντίστοιχα, την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και το δικαίωμα σε αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα και σε δίκαιη δίκη.

(84)	Η οδηγία 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9) και ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 45/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (10) εφαρμόζονται στην επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, όπως τροποποιήθηκε.

(85)	Ο παρών κανονισμός δεν θίγει τον κανονισμό (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1182/71 του Συμβουλίου (11).

(86)

Δεδομένου ότι ο στόχος του παρόντος κανονισμού δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη, μπορεί όμως, θέτοντας ένα νομικό πλαίσιο ορθής διεξαγωγής των διασυνοριακών διαδικασιών αφερεγγυότητας, να επιτευχθεί καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ). Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως αυτή διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(87)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 και το άρθρο 4α παράγραφος 1 του πρωτοκόλλου αριθ. 21 για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας σχετικά με το χώρο ελευθερίας, ασφαλείας και δικαιοσύνης, που προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία γνωστοποίησαν ότι επιθυμούν να συμμετάσχουν στην έκδοση και την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού.

(88)

Η Δανία, σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου αριθ. 22 για τη θέση της Δανίας που προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν συμμετέχει στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και, κατά συνέπεια, δεν δεσμεύεται από αυτόν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του.

(89)	Ο Ευρωπαίος Επόπτης Προστασίας Δεδομένων γνωμοδότησε στις 27 Μαρτίου 2013 (12),

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 1

Πεδίο εφαρμογής

1.   Ο παρών κανονισμός ισχύει για τις δημόσιες συλλογικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών προσωρινών μέτρων, που βασίζονται σε νομοθεσία περί αφερεγγυότητας και στο πλαίσιο των οποίων, για τους σκοπούς της διάσωσης, της αναδιάρθρωσης χρέους, της εξυγίανσης ή της εκκαθάρισης,

α)	ο οφειλέτης στερείται, εν όλω ή εν μέρει, τα περιουσιακά του στοιχεία και διορίζεται διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας·

β)	τα περιουσιακά στοιχεία και οι υποθέσεις του οφειλέτη τίθενται υπό δικαστικό έλεγχο ή επιτήρηση· ή

γ)

προσωρινή αναστολή των ατομικών διαδικασιών εκτέλεσης διατάσσεται από δικαστήριο ή επέρχεται εκ του νόμου, προκειμένου να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις μεταξύ του οφειλέτη και των πιστωτών του, υπό τον όρο ότι οι διαδικασίες κατά τις οποίες διατάσσεται αναστολή προβλέπουν ενδεδειγμένα μέτρα για την προστασία του συνόλου των πιστωτών και, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία, προηγούνται μιας των διαδικασιών του στοιχείου α) ή β).

Όταν οι διαδικασίες που αναφέρονται στην παρούσα παράγραφο μπορούν να αρχίσουν εφόσον υπάρχει απλώς πιθανότητα αφερεγγυότητας, πρέπει να έχουν ως σκοπό την αποφυγή της αφερεγγυότητας του οφειλέτη ή την παύση των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων.

Οι διαδικασίες στις οποίες αναφέρεται η παρούσα παράγραφος απαριθμούνται στο παράρτημα Α.

2.   Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται στις διαδικασίες της παραγράφου 1 οι οποίες αφορούν:

α)	ασφαλιστικές επιχειρήσεις·

β)	πιστωτικά ιδρύματα·

γ)	εταιρείες επενδύσεων και άλλες εταιρείες, ιδρύματα και επιχειρήσεις που διέπονται από την οδηγία 2001/24/ΕΚ, όπως έχει τροποποιηθεί· ή

δ)	οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων.

Άρθρο 2

Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού:

1)	ως «συλλογικές διαδικασίες» νοούνται οι διαδικασίες οι οποίες περιλαμβάνουν όλους τους πιστωτές του οφειλέτη ή σημαντικό ποσοστό τους εφόσον, στην τελευταία περίπτωση, οι διαδικασίες δεν θίγουν τις απαιτήσεις των πιστωτών οι οποίοι δεν συμμετέχουν σε αυτές;

2)

ως «οργανισμοί συλλογικών επενδύσεων» νοούνται οργανισμοί συλλογικών επενδύσεων σε κινητές αξίες (ΟΣΕΚΑ) όπως ορίζονται στην οδηγία 2009/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (13) και οργανισμοί εναλλακτικών επενδύσεων (ΟΕΕ) όπως ορίζονται στην οδηγία 2011/61/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14)·

3)

ως «οφειλέτης που έχει τη διαχείριση της περιουσίας του» νοείται ο οφειλέτης ως προς τον οποίο έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας που δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά το διορισμό διαχειριστή της διαδικασίας ή την πλήρη μεταβίβαση των δικαιωμάτων και καθηκόντων διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη σε διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας και όπου επομένως ο οφειλέτης εξακολουθεί να διατηρεί πλήρως ή τουλάχιστον εν μέρει τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων και υποθέσεών του·

4)	ως «διαδικασίες αφερεγγυότητας» νοούνται οι διαδικασίες που απαριθμούνται στο παράρτημα Α,

5)

ως «διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας» νοείται κάθε πρόσωπο ή όργανο του οποίου το καθήκον, μεταξύ άλλων και στο πλαίσιο προσωρινής διαδικασίας, είναι: i) να προβαίνει στην επαλήθευση και την παραδοχή των απαιτήσεων που υποβάλλονται κατά τη διαδικασία αφερεγγυότητας, ii) να εκπροσωπεί το συλλογικό συμφέρον των πιστωτών, iii) να διαχειρίζεται, εν όλω ή εν μέρει, τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία έχουν αφαιρεθεί από τον οφειλέτη, iv) να ρευστοποιεί τα αναφερόμενα στο σημείο iii) περιουσιακά στοιχεία ή v) να επιβλέπει τη διαχείριση των υποθέσεων του οφειλέτη. Τα πρόσωπα ή όργανα του πρώτου εδαφίου απαριθμούνται στο παράρτημα Β·

6)

ως «δικαστήριο» νοείται: i) στο άρθρο 1 παράγραφος 1 στοιχεία β) και γ), στο άρθρο 4 παράγραφος 2, στα άρθρα 5 και 6, στο άρθρο 21 παράγραφος 3, στο άρθρο 24 παράγραφος 2 στοιχείο ι), στα άρθρα 36 και 39 και στα άρθρα 61 έως 77, το δικαστικό όργανο κράτους μέλους, ii) σε όλα τα άλλα άρθρα, η δικαστική ή άλλη αρμόδια αρχή κράτους μέλους η οποία νομιμοποιείται να κηρύσσει την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας ή να λαμβάνει αποφάσεις κατά τη διάρκειά της·

7)

ως «απόφαση για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας» νοείται, μεταξύ άλλων, i) απόφαση με την οποία κηρύσσεται από οποιοδήποτε δικαστήριο η έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας ή επιβεβαιώνεται η έναρξη της διαδικασίας, και ii) η απόφαση με την οποία το δικαστήριο διορίζει διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας·

8)	ως «χρόνος έναρξης της διαδικασίας», νοείται το χρονικό σημείο κατά το οποίο αρχίζει να παράγει αποτελέσματα η περί ενάρξεως απόφαση, είτε υπόκειται σε ένδικα μέσα είτε όχι·

9)

ως «κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται ένα περιουσιακό στοιχείο», νοείται: i) εάν πρόκειται για ονομαστικές μετοχές εταιρειών εκτός από τις αναφερόμενες στο σημείο ii), το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται η καταστατική έδρα της εταιρείας που έχει εκδώσει τις μετοχές, ii) εάν πρόκειται για χρηματοπιστωτικά μέσα, η κυριότητα των οποίων αποδεικνύεται από εγγραφές σε βιβλίο ή για λογαριασμό που τηρείται από ή για λογαριασμό ενδιαμέσου («τίτλοι υπό μορφή λογιστικής εγγραφής»), το κράτος μέλος στο οποίο τηρείται το βιβλίο ή ο λογαριασμός όπου πραγματοποιούνται οι λογιστικές εγγραφές, iii) εάν πρόκειται για μετρητά κατατεθειμένα σε λογαριασμό που τηρείται σε πιστωτικό ίδρυμα, το κράτος μέλος το οποίο εμφαίνεται στο διεθνή αριθμό του τραπεζικού λογαριασμού (IBAN) ή, για μετρητά κατατεθειμένα σε λογαριασμό που τηρείται σε πιστωτικό ίδρυμα χωρίς διεθνή αριθμό IBAN, το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται η κεντρική διοίκηση του πιστωτικού ιδρύματος στο οποίο τηρείται ο λογαριασμός ή, όταν ο λογαριασμός τηρείται σε υποκατάστημα, πρακτορείο ή άλλη εγκατάσταση, το κράτος μέλος στο οποίο αυτά βρίσκονται, iv) εάν πρόκειται για περιουσιακό στοιχείο ή δικαίωμα το οποίο πρέπει να εγγραφεί από τον κύριο ή το δικαιούχο σε δημόσιο μητρώο, πλην των αναφερομένων στο σημείο i), το κράτος μέλος στο οποίο τηρείται το μητρώο, v) εάν πρόκειται για ευρωπαϊκά διπλώματα ευρεσιτεχνίας, το κράτος μέλος για το οποίο έχει χορηγηθεί το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, vi) εάν πρόκειται για δικαιώματα δημιουργού και συγγενικά δικαιώματα, το κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου ο δικαιούχος έχει τη συνήθη διαμονή του ή την καταστατική του έδρα, vii) εάν πρόκειται για ενσώματα περιουσιακά στοιχεία, πλην των αναφερομένων στα σημεία i) έως iv), το κράτος μέλος στο έδαφος του οποίου βρίσκονται τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία, viii) εάν πρόκειται για απαιτήσεις κατά τρίτων οι οποίες δεν αφορούν τα αναφερόμενα στο σημείο iii) περιουσιακά στοιχεία, το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το κέντρο των κύριων συμφερόντων του τρίτου που οφείλει να τις ικανοποιήσει, όπως αυτό ορίζεται στο άρθρο 3 παράγραφος 1·

10)	ως «εγκατάσταση» νοείται ο τόπος στον οποίο ο οφειλέτης ασκεί ή άσκησε, κατά το τρίμηνο πριν την υποβολή της αίτησης για την έναρξη κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, μη προσωρινή οικονομική δραστηριότητα στην οποία χρησιμοποιεί τον ανθρώπινο παράγοντα και περιουσιακά στοιχεία·

11)	ως «τοπικός πιστωτής» νοείται ο πιστωτής του οποίου οι απαιτήσεις κατά του οφειλέτη γεννήθηκαν λόγω της λειτουργίας εγκατάστασης σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο του κέντρου των κύριων συμφερόντων του οφειλέτη, ή σε σχέση με τη λειτουργία της εγκατάστασης αυτής·

12)	ως «πιστωτής» νοείται ο πιστωτής που έχει συνήθη διαμονή, κατοικία ή καταστατική έδρα σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος έναρξης της διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών αρχών και των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης των κρατών μελών·

13)	ως «όμιλος εταιρειών» νοείται μητρική επιχείρηση με όλες τις θυγατρικές της επιχειρήσεις·

14)

ως «μητρική επιχείρηση» νοείται επιχείρηση η οποία ελέγχει, άμεσα ή έμμεσα, μία ή περισσότερες θυγατρικές επιχειρήσεις. Επιχείρηση η οποία καταρτίζει ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις σύμφωνα με την οδηγία 2013/34/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (15) θεωρείται ως μητρική επιχείρηση.

Άρθρο 3

Διεθνής δικαιοδοσία

1.   Αρμόδια για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας είναι τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται το κέντρο των κύριων συμφερόντων του οφειλέτη («κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας»). Το «κέντρο των κύριων συμφερόντων» θα πρέπει να αντιστοιχεί στον τόπο όπου ο οφειλέτης ασκεί συνήθως τη διοίκηση των συμφερόντων του και, συνεπώς, είναι τόπος επαληθεύσιμος από τους τρίτους.

Για τις εταιρείες και τα νομικά πρόσωπα τεκμαίρεται, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, ότι κέντρο των κύριων συμφερόντων είναι ο τόπος της καταστατικής έδρας. Το τεκμήριο αυτό ισχύει μόνο εφόσον η συνήθης διαμονή δεν έχει μεταφερθεί σε άλλο κράτος μέλος εντός του τριμήνου που προηγείται της αίτησης για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας.

Για τα φυσικά πρόσωπα που ασκούν ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, ως κέντρο των κύριων συμφερόντων τεκμαίρεται ο τόπος της κύριας επιχειρηματικής δραστηριότητας του προσώπου, μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Το τεκμήριο αυτό ισχύει μόνο εφόσον ο τόπος της κύριας επιχειρηματικής δραστηριότητας του προσώπου δεν έχει μεταφερθεί σε άλλο κράτος μέλος εντός του τριμήνου που προηγείται της αίτησης για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας.

Για οποιοδήποτε άλλο φυσικό πρόσωπο που ασκεί ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, ως κέντρο των κύριων συμφερόντων τεκμαίρεται ο τόπος της συνήθους διαμονής του προσώπου μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Το τεκμήριο αυτό ισχύει μόνο εφόσον η συνήθης διαμονή δεν έχει μεταφερθεί σε άλλο κράτος μέλος εντός του εξαμήνου που προηγείται της αίτησης για έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας.

2.   Όταν το κέντρο των κύριων συμφερόντων του οφειλέτη βρίσκεται σε κράτος μέλος, τα δικαστήρια άλλου κράτους μέλους είναι αρμόδια για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας, κατ' αυτού, μόνον εάν έχει εκεί εγκατάσταση. Η διαδικασία αυτή παράγει αποτελέσματα μόνον έναντι των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη που βρίσκονται στο συγκεκριμένο κράτος μέλος.

3.   Όταν έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας σύμφωνα με την παράγραφο 1, οποιαδήποτε διαδικασία αρχίσει στη συνέχεια σύμφωνα με την παράγραφο 2 αποτελεί δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας.

4.   Τοπική διαδικασία αφερεγγυότητας βάσει της παραγράφου 2 χωρεί πριν από την έναρξη κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας σύμφωνα με την παράγραφο 1, μόνον:

α)	όταν είναι αδύνατο να αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας κατά την παράγραφο 1 ως εκ των προϋποθέσεων που θέτει η νομοθεσία του κράτους μέλους όπου βρίσκεται το κέντρο των κύριων συμφερόντων του οφειλέτη· ή

β)

όταν η έναρξη τοπικής διαδικασίας αφερεγγυότητας ζητείται από: i) πιστωτή η απαίτηση του οποίου γεννάται από ή σε σχέση με τη λειτουργία εγκατάστασης που βρίσκεται στο έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο ζητείται η έναρξη τοπικής διαδικασίας, ή ii) δημόσια αρχή η οποία, σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου βρίσκεται η εγκατάσταση, έχει το δικαίωμα να ζητήσει την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας.

Μετά την έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, η τοπική διαδικασία καθίσταται δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας.

Άρθρο 4

Έλεγχος της δικαιοδοσίας

1.   Το δικαστήριο που επιλαμβάνεται αιτήσεως για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας εξετάζει αυτεπαγγέλτως εάν είναι αρμόδιο δυνάμει του άρθρου 3. Η απόφαση η οποία διατάσσει την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας προσδιορίζει τους λόγους στους οποίους θεμελιώνεται η δικαιοδοσία του δικαστηρίου και, ιδίως, εάν η δικαιοδοσία βασίζεται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 ή 2.

2.   Κατά παρέκκλιση από τα οριζόμενα στην παράγραφο 1, όταν έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας χωρίς δικαστική απόφαση σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, τα κράτη μέλη μπορούν να αναθέτουν στον διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας που διορίζεται στο πλαίσιο της διαδικασίας να εξετάσει αν το κράτος μέλος στο οποίο εκκρεμεί αίτηση για την έναρξη διαδικασίας είναι αρμόδιο σύμφωνα με το άρθρο 3. Εάν το δικαστήριο είναι αρμόδιο, ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας προσδιορίζει στην απόφαση έναρξης της διαδικασίας τους λόγους στους οποίους θεμελιώνεται η δικαιοδοσία του δικαστηρίου και, ιδίως, εάν η δικαιοδοσία βασίζεται στο άρθρο 3 παράγραφος 1 ή 2.

Άρθρο 5

Δικαστικός έλεγχος της απόφασης για την έναρξη κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας

1.   Ο οφειλέτης ή οποιοσδήποτε πιστωτής μπορεί να προσβάλει ενώπιον δικαστηρίου την απόφαση για την έναρξη κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας για λόγους διεθνούς δικαιοδοσίας.

2.   Η απόφαση για την έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας μπορεί να προσβληθεί από μέρη πέραν αυτών που αναφέρονται στην παράγραφο 1 ή για λόγους άλλους από την έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας, στις περιπτώσεις που αυτό προβλέπεται στο εθνικό δίκαιο.

Άρθρο 6

Δικαιοδοσία επί αγωγών που απορρέουν άμεσα από τη διαδικασία αφερεγγυότητας και έχουν στενή σχέση με αυτήν

1.   Τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει η διαδικασία αφερεγγυότητας σύμφωνα με το άρθρο 3 έχουν δικαιοδοσία για κάθε αγωγή που απορρέει άμεσα από τη διαδικασία και έχει στενή σχέση με αυτήν, όπως οι ανακλητικές αξιώσεις.

2.   Εάν αγωγή προβλεπόμενη στην παράγραφο 1 είναι συναφής με αγωγή σε αστική ή εμπορική υπόθεση κατά του ιδίου εναγομένου, ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας μπορεί να ασκήσει και τις δύο αγωγές στα δικαστήρια του κράτους μέλους της κατοικίας του εναγομένου ή, εάν οι εναγόμενοι είναι περισσότεροι, στα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται η κατοικία οποιουδήποτε από αυτούς, υπό την προϋπόθεση ότι τα δικαστήρια αυτά είναι αρμόδια σύμφωνα με τους κανόνες του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012.

Το πρώτο εδάφιο ισχύει για τον οφειλέτη που έχει τη διαχείριση της περιουσίας του, εφόσον είναι ικανός βάσει του εθνικού δικαίου να ασκεί αγωγές υπέρ της πτωχευτικής περιουσίας.

3.   Θεωρούνται συναφείς, για τους σκοπούς της παραγράφου 2, αγωγές που συνδέονται μεταξύ τους τόσο στενά, ώστε να υπάρχει συμφέρον να εκδικαστούν και να κριθούν ταυτόχρονα, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος έκδοσης ασυμβίβαστων μεταξύ τους αποφάσεων, όπως θα συνέβαινε εάν οι υποθέσεις εκδικάζονταν χωριστά.

Άρθρο 7

Εφαρμοστέο δίκαιο

1.   Εάν ο παρών κανονισμός δεν ορίζει άλλως, δίκαιο εφαρμοστέο στη διαδικασία αφερεγγυότητας και στα αποτελέσματά της είναι το δίκαιο του κράτους μέλους έναρξης της διαδικασίας, κατωτέρω καλουμένου «κράτος έναρξης».

2.   Το δίκαιο του κράτους έναρξης ρυθμίζει τις προϋποθέσεις έναρξης, τη διεξαγωγή και την περάτωση της διαδικασίας αφερεγγυότητας. Βάσει του δικαίου αυτού, ορίζονται συγκεκριμένα:

α)	οι οφειλέτες που, ως εκ της ιδιότητάς τους, έχουν πτωχευτική ικανότητα·

β)	η πτωχευτική και μεταπτωχευτική περιουσία·

γ)	οι εξουσίες του οφειλέτη και οι εξουσίες του διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας·

δ)	οι προϋποθέσεις συμψηφισμού·

ε)	τα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί των υφισταμένων συμβάσεων στις οποίες ο οφειλέτης είναι συμβαλλόμενο μέρος·

στ)	τα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί των ατομικών διώξεων εκ μέρους πιστωτών, εκτός εάν υφίσταται εκκρεμοδικία·

ζ)	οι πτωχευτικές και οι μεταπτωχευτικές απαιτήσεις·

η)	οι κανόνες αναγγελίας, εξέλεγξης και τελικής επαλήθευσης των πιστώσεων·

θ)	οι κανόνες διανομής του προϊόντος της ρευστοποιήσεως των περιουσιακών στοιχείων, η κατάταξη των απαιτήσεων και τα δικαιώματα των πιστωτών οι οποίοι ικανοποιήθηκαν εν μέρει μετά την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας, βάσει εμπράγματου δικαιώματος ή διά συμψηφισμού·

ι)	οι προϋποθέσεις και τα αποτελέσματα της περατώσεως της διαδικασίας αφερεγγυότητας, ιδίως διά πτωχευτικού συμβιβασμού·

ια)	τα δικαιώματα των πιστωτών μετά την περάτωση της διαδικασίας αφερεγγυότητας·

ιβ)	ο καταλογισμός των εξόδων και δαπανών της διαδικασίας αφερεγγυότητας·

ιγ)	οι κανόνες που άπτονται της ακυρότητας, ακυρωσίας ή του ανενεργού των επιβλαβών για όλους τους πιστωτές δικαιοπραξιών.

Άρθρο 8

Εμπράγματα δικαιώματα τρίτων

1.   Η έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας δεν θίγει εμπράγματα δικαιώματα πιστωτών ή τρίτων επί πραγμάτων ή ασωμάτων αντικειμένων, κινητών ή ακινήτων, τόσο συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων όσο και περιουσιών, ως συνόλου που κατά καιρούς αλλάζει, ανηκόντων στον οφειλέτη και ευρισκόμενων σε άλλο κράτος μέλος κατά την έναρξη της διαδικασίας.

2.   Εμπράγματα δικαιώματα κατά την έννοια της παραγράφου 1 είναι:

α)	το δικαίωμα απευθείας ή μέσω τρίτου διάθεσης περιουσιακού στοιχείου και ικανοποίησης από το τίμημα ή τις προσόδους του, ιδίως δυνάμει ενέχυρου ή υποθήκης·

β)	το αποκλειστικό δικαίωμα είσπραξης μιας απαιτήσεως, και δη το δικαίωμα το οποίο είναι ασφαλισμένο είτε με ενέχυρο, αντικείμενο του οποίου είναι η απαίτηση, είτε με εκχώρηση της απαιτήσεως αυτής·

γ)	το δικαίωμα διεκδίκησης του περιουσιακού στοιχείου εις χείρας οιουδήποτε κατέχοντος ή καρπούμενου αντίθετα προς την επιθυμία του δικαιούχου ή/και επιστροφής του στον διεκδικούντα·

δ)	το εμπράγματο δικαίωμα καρπώσεως περιουσιακού στοιχείου.

3.   Εξομοιώνεται προς εμπράγματο δικαίωμα το δικαίωμα το εγγεγραμμένο σε δημόσιο βιβλίο και αντιτάξιμο έναντι τρίτων, βάσει του οποίου είναι δυνατή η απόκτηση εμπράγματου δικαιώματος, κατά την έννοια της παραγράφου 1.

4.   Η παράγραφος 1 δεν κωλύει τις κατ' άρθρο 7 παράγραφος 2 στοιχείο ιγ) αγωγές αναγνώρισης της ακυρότητας ή ακυρώσεως ή κήρυξης του ανενεργού της δικαιοπραξίας.

Άρθρο 9

Συμψηφισμός

1.   Η έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας δεν θίγει το δικαίωμα του πιστωτή να προτείνει συμψηφισμό απαιτήσεώς του προς την αντίστοιχη απαίτηση του οφειλέτη, εφόσον ο εν λόγω συμψηφισμός επιτρέπεται από το δίκαιο που διέπει την απαίτηση του αφερέγγυου οφειλέτη.

2.   Η παράγραφος 1 δεν κωλύει τις αγωγές αναγνώρισης της ακυρότητας, ακύρωσης ή κήρυξης του ανενεργού της δικαιοπραξίας, κατά το άρθρο 7 παράγραφος 2 στοιχείο ιγ).

Άρθρο 10

Επιφύλαξη κυριότητας

1.   Η έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας κατά του αγοραστή περιουσιακού στοιχείου δεν θίγει τα δικαιώματα του πωλητή που απορρέουν από επιφύλαξη κυριότητας, εάν, κατά την έναρξη της διαδικασίας, το περιουσιακό στοιχείο βρίσκεται σε κράτος μέλος διάφορο του κράτους έναρξης.

2.   Η έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας κατά του πωλητή περιουσιακού στοιχείου, μετά την παράδοση του περιουσιακού στοιχείου, δεν αποτελεί λόγο λύσεως ή καταγγελίας της πωλήσεως ούτε κωλύει τον αγοραστή να αποκτήσει την κυριότητα του πωληθέντος, εάν, κατά την έναρξη της διαδικασίας, το περιουσιακό στοιχείο βρίσκεται σε κράτος μέλος διάφορο του κράτους έναρξης.

3.   Οι παράγραφοι 1 και 2 δεν κωλύουν τις αγωγές αναγνώρισης της ακυρότητας, ακύρωσης ή κήρυξης του ανενεργού της δικαιοπραξίας, κατά το άρθρο 7 παράγραφος 2 στοιχείο ιγ).

Άρθρο 11

Σύμβαση με αντικείμενο ακίνητο

1.   Τα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί συμβάσεως παρεχούσης δικαίωμα κτήσεως και καρπώσεως ακινήτου, διέπονται αποκλειστικά από το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται το ακίνητο.

2.   Το δικαστήριο το οποίο κήρυξε την έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας είναι αρμόδιο να εγκρίνει τη λύση ή τροποποίηση των συμβάσεων που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο όταν:

α)	το δίκαιο του κράτους μέλους που είναι εφαρμοστέο στις εν λόγω συμβάσεις προβλέπει ότι η σύμβαση μπορεί να λυθεί ή να τροποποιηθεί μόνο με την έγκριση του δικαστηρίου που κήρυξε την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας· και

β)	δεν έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας στο εν λόγω κράτος μέλος.

Άρθρο 12

Συστήματα πληρωμής και χρηματαγορές

1.   Με την επιφύλαξη του άρθρου 8, τα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των συμμετεχόντων σε σύστημα πληρωμών ή διακανονισμού ή σε χρηματαγορά, διέπονται αποκλειστικά από το διέπον το εν λόγω σύστημα δίκαιο του κράτους μέλους ή την αγορά.

2.   Η παράγραφος 1 δεν κωλύει την άσκηση αγωγής για αναγνώριση της ακυρότητας, ακύρωσης ή κήρυξης του ανενεργού πληρωμών ή συναλλαγών, βάσει του δικαίου το οποίο διέπει το συγκεκριμένο σύστημα πληρωμών ή τη χρηματαγορά.

Άρθρο 13

Σύμβαση εργασίας

1.   Τα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί συμβάσεως εργασίας και επί της σχέσεως εργασίας, διέπονται αποκλειστικώς από το διέπον τη σύμβαση εργασίας δίκαιο του κράτους μέλους.

2.   Τα δικαστήρια του κράτους μέλους στα οποία δύναται να αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας διατηρούν τη δικαιοδοσία να εγκρίνουν τη λύση ή τροποποίηση των συμβάσεων που αναφέρονται στο παρόν άρθρο, ακόμη και εάν δεν έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας στο εν λόγω κράτος μέλος.

Το πρώτο εδάφιο ισχύει και για αρχή που είναι αρμόδια δυνάμει του εθνικού δικαίου να εγκρίνει τη λύση ή την τροποποίηση των συμβάσεων που αναφέρονται στο παρόν άρθρο.

Άρθρο 14

Αποτελέσματα επί των δικαιωμάτων που υπόκεινται σε καταχώριση

Τα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας τα σχετικά με δικαιώματα του οφειλέτη επί ακινήτου, πλοίου ή αεροσκάφους, τα οποία χρήζουν καταχωρίσεως σε δημόσιο βιβλίο, διέπονται από το δίκαιο του κράτους μέλους το οποίο επιτάσσει την τήρηση του βιβλίου.

Άρθρο 15

Ευρωπαϊκά διπλώματα ευρεσιτεχνίας με ενιαία ισχύ και κοινοτικά σήματα

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ένα ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας με ενιαία ισχύ, ένα κοινοτικό σήμα ή κάθε ανάλογο δικαίωμα προβλεπόμενο εκ του ενωσιακού δικαίου δύναται να περιληφθεί μόνο στη διαδικασία του άρθρου 3 παράγραφος 1.

Άρθρο 16

Επιβλαβείς πράξεις

Το άρθρο 7 παράγραφος 2 στοιχείο ιγ) δεν ισχύει εάν αυτός ο οποίος επωφελήθηκε δικαιοπραξίας επιβλαβούς για το σύνολο των πιστωτών προσκομίσει απόδειξη ότι:

α)	η δικαιοπραξία αυτή διέπεται από το δίκαιο κράτους μέλους άλλου από το κράτος έναρξης· και

β)	ότι το δίκαιο του κράτους μέλους αυτού δεν παρέχει στη συγκεκριμένη περίπτωση κανένα μέσο προσβολής της δικαιοπραξίας αυτής.

Άρθρο 17

Προστασία του αποκτώντος τρίτου

Εάν ο οφειλέτης, με δικαιοπραξία συναφθείσα μετά την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας, διαθέσει εξ επαχθούς αιτίας:

α)	ακίνητο· ή

β)	πλοίο ή αεροσκάφος εγγραφόμενο υποχρεωτικά σε δημόσιο βιβλίο· ή

γ)	κινητές αξίες, των οποίων προϋπόθεση ύπαρξης είναι η εγγραφή σε δημόσιο βιβλίο προβλεπόμενο εκ του νόμου·

το κύρος της δικαιοπραξίας διέπεται από το δίκαιο του κράτους στο οποίο βρίσκεται το ακίνητο ή το οποίο επιτάσσει την τήρηση του βιβλίου.

Άρθρο 18

Αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί εκκρεμών δικών ή διαιτητικών διαδικασιών

Τα αποτελέσματα της διαδικασίας αφερεγγυότητας επί εκκρεμούς δίκης ή εκκρεμούς διαιτητικής διαδικασίας που αφορά περιουσιακό στοιχείο ή δικαίωμα το οποίο αποτελεί τμήμα της περιουσίας του οφειλέτη, διέπονται αποκλειστικά από το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο εκκρεμεί η δίκη ή εδρεύει το διαιτητικό δικαστήριο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ

Άρθρο 19

Βασική αρχή

1.   Η κήρυξη της έναρξης μιας διαδικασίας αφερεγγυότητας από τα κατ' άρθρο 3 αρμόδια δικαστήρια κράτους μέλους, αναγνωρίζεται στο έδαφος όλων των άλλων κρατών μελών μόλις αρχίσει να παράγει τα αποτελέσματά της στο κράτος έναρξης.

Ο κανόνας του πρώτου εδαφίου ισχύει επίσης και όταν, ως εκ της ιδιότητας του οφειλέτη, είναι αδύνατη στα υπόλοιπα κράτη μέλη η κατ' αυτού έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας.

2.   Η αναγνώριση της διαδικασίας του άρθρου 3 παράγραφος 1 δεν εμποδίζει την έναρξη διαδικασίας του άρθρου 3 παράγραφος 2 από δικαστήριο άλλου κράτους μέλους. Στην περίπτωση αυτή, η τελευταία αυτή διαδικασία είναι δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας κατά την έννοια του κεφαλαίου ΙΙΙ.

Άρθρο 20

Αποτελέσματα της αναγνώρισης

1.   Η απόφαση έναρξης διαδικασίας αφερεγγυότητας του άρθρου 3 παράγραφος 1 παράγει άνευ ετέρου σε κάθε άλλο κράτος μέλος τα αποτελέσματα που ορίζει το δίκαιο του κράτους έναρξης, εφόσον ο παρών κανονισμός δεν προβλέπει άλλως και ενόσω δεν έχει κινηθεί σ' αυτό το άλλο κράτος μέλος καμία άλλη διαδικασία του άρθρου 3 παράγραφος 2.

2.   Τα αποτελέσματα διαδικασίας του άρθρου 3 παράγραφος 2 δεν αμφισβητούνται στα άλλα κράτη μέλη. Τυχόν περιορισμοί των δικαιωμάτων των πιστωτών και δη αναστολή πληρωμών ή άφεση χρέους, καθόσον αφορά περιουσιακά στοιχεία ευρισκόμενα σε άλλο κράτος μέλος, αντιτάσσονται μόνον στους συγκατατεθέντες πιστωτές.

Άρθρο 21

Εξουσίες του διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας

1.   Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας ο οποίος διορίζεται από δικαστήριο αρμόδιο βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 1 δικαιούται να ασκεί εντός άλλου κράτους μέλους όλες τις εξουσίες που του απονέμει το δίκαιο του κράτους ενάρξεως, εφόσον δεν έχει κηρυχθεί σ' αυτό η έναρξη άλλης διαδικασίας αφερεγγυότητας ή δεν έχει ληφθεί άλλο αντίθετο ασφαλιστικό μέτρο λόγω υποβολής αιτήσεως ενάρξεως διαδικασίας αφερεγγυότητας στο εν λόγω άλλο κράτος. Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας δικαιούται ιδίως, με την επιφύλαξη των άρθρων 8 και 10, να μεταφέρει τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη εκτός του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκονται.

2.   Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας ο οποίος διορίζεται από δικαστήριο αρμόδιο βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 2 δικαιούται, εντός των άλλων κρατών μελών, να επικαλείται δικαστικώς ή εξωδίκως το γεγονός ότι, μετά την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας, κινητά περιουσιακά στοιχεία μεταφέρθηκαν από το κράτος έναρξης στο συγκεκριμένο άλλο κράτος μέλος. Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας δικαιούται επίσης να ασκεί αγωγές πτωχευτικής ανάκλησης προς όφελος των πιστωτών.

3.   Κατά την άσκηση των εξουσιών του, ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας τηρεί το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο προτίθεται να ενεργήσει, και δη τις διαδικασίες ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων. Οι εξουσίες αυτές δεν περιλαμβάνουν μέτρα καταναγκασμού, εκτός αν έχουν διαταχθεί από δικαστήριο του εν λόγω κράτους μέλους, ούτε δικαίωμα αποφάσεως επί νομικής διαδικασίας ή διαφοράς.

Άρθρο 22

Απόδειξη του διορισμού του διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας

Ο διορισμός του διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας αποδεικνύεται με την προσκόμιση επικυρωμένου αντιγράφου της πρωτότυπης απόφασης διορισμού ή με οποιαδήποτε άλλη βεβαίωση του αρμόδιου δικαστηρίου.

Μετάφραση στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους μέλους εντός του οποίου ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας προτίθεται να ενεργήσει δύναται να ζητηθεί. Άλλη επικύρωση ή ανάλογη διατύπωση δεν απαιτείται.

Άρθρο 23

Απόδοση και καταλογισμός

1.   Ο πιστωτής ο οποίος, μετά την έναρξη διαδικασίας του άρθρου 3 παράγραφος 1, ικανοποίησε καθ' οιονδήποτε τρόπο, και δη μέσω αναγκαστικής εκτελέσεως, εν όλω ή εν μέρει την απαίτησή του με περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη ευρισκόμενα σε άλλο κράτος μέλος, οφείλει να αποδώσει ότι έλαβε στον διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας, υπό την επιφύλαξη των άρθρων 8 και 10.

2.   Προς εξασφάλιση ίσης μεταχείρισης των πιστωτών, ο πιστωτής ο οποίος, στο πλαίσιο διαδικασίας αφερεγγυότητας, ικανοποίησε μέρος της απαίτησής του, δεν συμμετέχει στις διανομές τις πραγματοποιούμενες στο πλαίσιο άλλης διαδικασίας μέχρις ότου οι πιστωτές της αυτής τάξεως ή κατηγορίας λάβουν ισοδύναμο μέρος στο πλαίσιο της άλλης διαδικασίας.

Άρθρο 24

Κατάρτιση μητρώων αφερεγγυότητας

1.   Τα κράτη μέλη δημιουργούν και τηρούν στο έδαφός τους ένα ή περισσότερα μητρώα στα οποία δημοσιεύονται πληροφορίες σχετικά με διαδικασίες αφερεγγυότητας («μητρώα αφερεγγυότητας»). Οι πληροφορίες αυτές θα δημοσιεύονται το συντομότερο δυνατόν μετά την έναρξη των εν λόγω διαδικασιών.

2.   Οι πληροφορίες που προβλέπονται στην παράγραφο 1 δημοσιοποιούνται υπό τους όρους του άρθρου 27, και περιλαμβάνουν τα ακόλουθα στοιχεία («υποχρεωτικές πληροφορίες»):

α)	την ημερομηνία έναρξης της διαδικασίας αφερεγγυότητας·

β)	το δικαστήριο το οποίο κήρυξε την έναρξη της διαδικασίας και τον αριθμό της υπόθεσης, αν υπάρχει·

γ)	το είδος της προβλεπόμενης στο παράρτημα Α διαδικασίας αφερεγγυότητας που έχει αρχίσει και, κατά περίπτωση, τυχόν σχετική υποκατηγορία της διαδικασίας που έχει αρχίσει σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο·

δ)	αν η δικαιοδοσία για την έναρξη της διαδικασίας θεμελιώνεται στο άρθρο 3 παράγραφος 1, στο άρθρο 3 παράγραφος 2 ή στο άρθρο 3 παράγραφος 4·

ε)	αν ο οφειλέτης είναι εταιρεία ή νομικό πρόσωπο, την επωνυμία του οφειλέτη, τον αριθμό μητρώου, την καταστατική έδρα ή, εφόσον διαφέρει, την ταχυδρομική διεύθυνση·

στ)	αν ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο, είτε ασκεί ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα είτε όχι, το όνομα του οφειλέτη, τον αριθμό μητρώου, εφόσον υπάρχει, και την ταχυδρομική του διεύθυνση ή, εφόσον η διεύθυνση προστατεύεται, τον τόπο και την ημερομηνία γέννησης του οφειλέτη·

ζ)	το επώνυμο, την ταχυδρομική ή την ηλεκτρονική διεύθυνση του διορισθέντος διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας, εφόσον υπάρχει·

η)	την προθεσμία για την αναγγελία απαιτήσεων, εφόσον υπάρχει, ή αναφορά στα κριτήρια υπολογισμού της·

θ)	την ημερομηνία περάτωσης της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, εφόσον υπάρχει·

ι)	το δικαστήριο ενώπιον του οποίου πρέπει να κατατίθεται προσφυγή κατά της απόφασης για την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας σύμφωνα με το άρθρο 5 και, κατά περίπτωση, τη σχετική προθεσμία ή τα κριτήρια υπολογισμού της.

3.   Η παράγραφος 2 δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να περιλαμβάνουν επιπλέον πληροφορίες ή έγγραφα στα εθνικά τους μητρώα αφερεγγυότητας, όπως η παύση διευθυντικών στελεχών στο πλαίσιο διαδικασιών αφερεγγυότητας.

4.   Τα κράτη μέλη δεν υποχρεούνται να περιλαμβάνουν στα μητρώα αφερεγγυότητας τις πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου σχετικά με πρόσωπα τα οποία δεν ασκούν ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα ούτε να προβαίνουν σε δημοσιοποίηση των εν λόγω πληροφοριών μέσω του συστήματος διασύνδεσης των εν λόγω μητρώων, υπό τον όρο ότι οι γνωστοί αλλοδαποί πιστωτές ενημερώνονται, δυνάμει του άρθρου 54, σχετικά με τα στοιχεία που αναφέρονται στην παράγραφο 2 στοιχείο ι) του παρόντος άρθρου.

Σε περίπτωση που κράτος μέλος κάνει χρήση της δυνατότητας που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο, οι διαδικασίες αφερεγγυότητας δεν θίγουν τις αξιώσεις των αλλοδαπών πιστωτών που δεν έχουν λάβει τις πληροφορίες που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο.

5.   Η δημοσίευση πληροφοριών στα μητρώα δυνάμει του παρόντος κανονισμού δεν παράγει άλλα νομικά αποτελέσματα εκτός από τα προβλεπόμενα στο εθνικό δίκαιο και στο άρθρο 55 παράγραφος 6.

Άρθρο 25

Διασύνδεση των μητρώων αφερεγγυότητας

1.   Δημιουργείται, με εκτελεστικές πράξεις της Επιτροπής, αποκεντρωμένο σύστημα διασύνδεσης των μητρώων αφερεγγυότητας. Το εν λόγω σύστημα απαρτίζεται από τα μητρώα αφερεγγυότητας και τη διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, η οποία θα χρησιμεύει ως κεντρικό ηλεκτρονικό σημείο πρόσβασης του κοινού στις πληροφορίες του συστήματος. Το σύστημα παρέχει υπηρεσία αναζήτησης σε όλες τις επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ένωσης προκειμένου να καθίστανται διαθέσιμες οι υποχρεωτικές πληροφορίες και κάθε άλλο έγγραφο ή πληροφορία που περιλαμβάνεται στα μητρώα αφερεγγυότητας και το οποίο/την οποία τα κράτη μέλη επιλέγουν να καταστήσουν διαθέσιμο/διαθέσιμη μέσω της διαδικτυακής πύλης της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης.

2.   Με εκτελεστικές πράξεις που εκδίδει σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 87, η Επιτροπή θεσπίζει, έως τις 26 Ιουνίου 2019:

α)	την τεχνική προδιαγραφή που ορίζει τις μεθόδους επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών με ηλεκτρονικά μέσα βάσει της καθορισθείσας προδιαγραφής διεπαφής για το σύστημα διασύνδεσης των μητρώων αφερεγγυότητας·

β)	τα τεχνικά μέτρα που εξασφαλίζουν τις στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφάλειας τεχνολογίας πληροφοριών για τη διάθεση και διαβίβαση πληροφοριών στο πλαίσιο του συστήματος διασύνδεσης των μητρώων αφερεγγυότητας·

γ)	ελάχιστα κριτήρια για την υπηρεσία αναζήτησης που παρέχει η διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, βάσει των πληροφοριών του άρθρου 24·

δ)	ελάχιστα κριτήρια για την παρουσίαση των αποτελεσμάτων των σχετικών αναζητήσεων, βάσει των πληροφοριών του άρθρου 24·

ε)	τα μέσα και τις τεχνικές προϋποθέσεις πρόσβασης στις υπηρεσίες που παρέχει το σύστημα διασύνδεσης· και

στ)	γλωσσάριο με βασικές εξηγήσεις σχετικά με τις εθνικές διαδικασίες αφερεγγυότητας του παραρτήματος A.

Άρθρο 26

Κόστος της δημιουργίας και της διασύνδεσης των μητρώων αφερεγγυότητας

1.   Η δημιουργία, η συντήρηση και η μελλοντική ανάπτυξη του συστήματος διασύνδεσης των μητρώων αφερεγγυότητας χρηματοδοτούνται από τον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης.

2.   Κάθε κράτος μέλος φέρει το κόστος της δημιουργίας και της προσαρμογής των εθνικών του μητρώων αφερεγγυότητας προκειμένου να καταστούν αυτά διαλειτουργικά με τη διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, καθώς και το κόστος διαχείρισης, λειτουργίας και συντήρησης των εν λόγω μητρώων. Το ανωτέρω δεν θίγει τη δυνατότητα υποβολής αίτησης επιχορήγησης για τη στήριξη των δραστηριοτήτων αυτών στο πλαίσιο των χρηματοδοτικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρθρο 27

Όροι πρόσβασης σε πληροφορίες μέσω του συστήματος διασύνδεσης

1.   Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε οι υποχρεωτικές πληροφορίες που προβλέπονται στο άρθρο 24 παράγραφος 2 στοιχεία α) έως ι) να διατίθενται δωρεάν μέσω του συστήματος διασύνδεσης μητρώων αφερεγγυότητας.

2.   Ο παρών κανονισμός δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να χρεώνουν εύλογα τέλη για την πρόσβαση στα έγγραφα ή τις επιπλέον πληροφορίες που προβλέπονται στο άρθρο 24 παράγραφος 3 μέσω του συστήματος διασύνδεσης μητρώων αφερεγγυότητας.

3.   Τα κράτη μέλη δύνανται να απαιτούν συμπληρωματικά κριτήρια αναζήτησης σχετικά με τον οφειλέτη, πέραν των ελάχιστων κριτηρίων του άρθρου 25 παράγραφος 2 στοιχείο γ), όταν πρόκειται για την πρόσβαση σε υποχρεωτικές πληροφορίες που αφορούν πρόσωπα τα οποία δεν ασκούν ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, καθώς και πρόσωπα που ασκούν ανεξάρτητη επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, όταν οι διαδικασίες αφερεγγυότητας δεν αφορούν τη δραστηριότητα αυτή.

4.   Τα κράτη μέλη δύνανται να προβλέπουν ότι η πρόσβαση στις πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 3 προϋποθέτει υποβολή αίτησης στην αρμόδια αρχή. Τα κράτη μέλη δύνανται να εξαρτούν την πρόσβαση στις εν λόγω πληροφορίες από τη διακρίβωση της ύπαρξης έννομου συμφέροντος για την πρόσβαση αυτή. Ο αιτών έχει τη δυνατότητα να υποβάλει την αίτηση πληροφοριών ηλεκτρονικά με τυποποιημένο έντυπο μέσω της διαδικτυακής πύλης της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης. Εάν απαιτείται έννομο συμφέρον, επιτρέπεται στον αιτούντα να τεκμηριώσει το αίτημά του με ηλεκτρονικά αντίγραφα των σχετικών εγγράφων. Η αρμόδια αρχή πρέπει να απαντήσει στον αιτούντα εντός τριών εργάσιμων ημερών.

Ο αιτών δεν υποχρεούται να παράσχει μεταφράσεις των εγγράφων που τεκμηριώνουν την αίτησή του ούτε επιβαρύνεται με τις δαπάνες μετάφρασης στις οποίες ενδεχομένως υποβάλλεται η αρμόδια αρχή.

Άρθρο 28

Δημοσιότητα σε άλλο κράτος μέλος

1.   Ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας ή ο οφειλέτης ο οποίος έχει τη διαχείριση της περιουσίας του πρέπει να ζητεί η απόφαση για την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας και, κατά περίπτωση, η απόφαση διορισμού του διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας να δημοσιεύονται σε κάθε άλλο κράτος μέλος στο οποίο ο οφειλέτης διαθέτει εγκατάσταση, σύμφωνα με τις ισχύουσες στο οικείο κράτος μέλος διατυπώσεις δημοσιότητας. Στη δημοσίευση αναφέρεται επίσης το όνομα του διορισθέντος διαχειριστή της διαδικασίας και διευκρινίζεται εάν ο εφαρμοσθείς κανόνας δικαιοδοσίας είναι ο κανόνας του άρθρου 3 παράγραφος 1 ή παράγραφος 2.

2.   Ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας ή ο οφειλέτης ο οποίος έχει τη διαχείριση της περιουσίας του μπορεί να ζητεί τη δημοσίευση των πληροφοριών που προβλέπονται στην παράγραφο 1 σε κάθε άλλο κράτος μέλος στο οποίο κρίνει ότι αυτό είναι απαραίτητο, σύμφωνα με τις ισχύουσες στο οικείο κράτος μέλος διατυπώσεις δημοσιότητας.

Άρθρο 29

Εγγραφή σε δημόσια μητρώα άλλου κράτους μέλους

1.   Όταν, σύμφωνα με το δίκαιο κράτους μέλους στο οποίο υπάρχει εγκατάσταση του οφειλέτη και η εγκατάσταση είναι καταχωρισμένη σε δημόσιο μητρώο του κράτους αυτού, ή σύμφωνα με το δίκαιο κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται ακίνητη περιουσία ανήκουσα στον οφειλέτη, απαιτείται η δημοσίευση στο κτηματολόγιο, σε μητρώο εταιρειών ή άλλο δημόσιο μητρώο, των προβλεπόμενων στο άρθρο 28 πληροφοριών σχετικά με την έναρξη της διαδικασίας αφερεγγυότητας, ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας ή ο οφειλέτης ο οποίος έχει τη διαχείριση της περιουσίας του λαμβάνει κάθε αναγκαίο μέτρο για την καταχώριση αυτή.

2.   Ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας ή ο οφειλέτης ο οποίος έχει τη διαχείριση της περιουσίας του μπορεί να ζητεί την καταχώριση των πληροφοριών αυτών σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος, εφόσον το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο τηρείται το μητρώο επιτρέπει την εν λόγω καταχώριση.

Άρθρο 30

Έξοδα

Τα έξοδα των βάσει των άρθρων 28 και 29 δημοσιεύσεων και καταχωρίσεων θεωρούνται έξοδα και δαπάνες της διαδικασίας.

Άρθρο 31

Παροχή υπέρ του οφειλέτη

1.   Ο προβαίνων εντός κράτους μέλους σε εκπλήρωση παροχής προς όφελος οφειλέτη υποκείμενου σε διαδικασία αφερεγγυότητας η οποία άρχισε σε άλλο κράτος μέλος, ενώ θα έπρεπε να είχε εκτελεσθεί προς όφελος του διαχειριστή της διαδικασίας αυτής, ελευθερώνεται, εάν αγνοούσε την έναρξη της διαδικασίας.

2.   Εφόσον η εκπλήρωση μιας τέτοιας παροχής έλαβε χώρα πριν από τις κατ' άρθρο 28 διατυπώσεις δημοσιότητας ο προβαίνων στην εκπλήρωση της παροχής τεκμαίρεται, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, ότι δεν γνώριζε την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας. Όταν η παροχή εκπληρούται μετά τις ανωτέρω διατυπώσεις δημοσιότητας, ο προβαίνων στην εκπλήρωση της παροχής τεκμαίρεται, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, ότι γνώριζε την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας

Άρθρο 32

Αναγνώριση και εκτελεστότητα άλλων αποφάσεων

1.   Οι αποφάσεις για τη διεξαγωγή και την περάτωση διαδικασίας αφερεγγυότητας οι εκδιδόμενες από δικαστήριο του οποίου η απόφαση περί ενάρξεως της διαδικασίας αναγνωρίζεται σύμφωνα με το άρθρο 19, καθώς και ο πτωχευτικός συμβιβασμός που εγκρίνεται από το δικαστήριο αυτό, αναγνωρίζονται επίσης άνευ ετέρου. Οι αποφάσεις αυτές εκτελούνται σύμφωνα με τα άρθρα 39 έως 44 και 47 έως 57 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012.

Το πρώτο εδάφιο ισχύει επίσης για τις αποφάσεις που αποτελούν άμεση απόρροια της διαδικασίας αφερεγγυότητας και έχουν στενό σύνδεσμο με αυτήν, ακόμη και αν εκδοθούν από άλλο δικαστήριο.

Το πρώτο εδάφιο ισχύει επίσης για τις αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων που λαμβάνονται μετά από την αίτηση έναρξης μιας διαδικασίας αφερεγγυότητας ή σε σχέση με αυτήν.

2.   Η αναγνώριση και η εκτέλεση των λοιπών αποφάσεων πλην αυτών της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου διέπονται από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1215/2012, εφόσον αυτός τυγχάνει εφαρμογής.

Άρθρο 33

Δημόσια τάξη

Οιοδήποτε κράτος μέλος δικαιούται να αρνηθεί την αναγνώριση διαδικασίας αφερεγγυότητας που άρχισε σε άλλο κράτος μέλος ή την εκτέλεση απόφασης ληφθείσας στο πλαίσιο τέτοιας διαδικασίας, εάν η αναγνώριση ή η εκτέλεση πρόκειται να παράγει αποτελέσματα προδήλως αντίθετα προς τη δημόσια τάξη αυτού και δη τις θεμελιώδεις αρχές του ή τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ατόμου που κατοχυρώνονται συνταγματικώς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ

Άρθρο 34

Έναρξη διαδικασίας

Η έναρξη κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας με απόφαση δικαστηρίου κράτους μέλους αναγνωριζόμενη σε άλλο κράτος μέλος καθιστά δυνατή την έναρξη, στο άλλο αυτό κράτος μέλος τα δικαστήρια του οποίου είναι αρμόδια βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 2, δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου. Όταν η κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας απαιτούσε να είναι αφερέγγυος ο οφειλέτης, η αφερεγγυότητα του οφειλέτη δεν επανεξετάζεται στο κράτος μέλος όπου μπορεί να αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας. Η δευτερεύουσα διαδικασία παράγει αποτελέσματα μόνο ως προς τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη που βρίσκονται στο κράτος μέλος της δευτερεύουσας διαδικασίας.

Άρθρο 35

Εφαρμοστέο δίκαιο

Τη δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας διέπει το δίκαιο του κράτους μέλους όπου άρχισε η δευτερεύουσα διαδικασία, εκτός αν άλλως ορίζει ο παρών κανονισμός.

Άρθρο 36

Δικαίωμα ανάληψης δέσμευσης με σκοπό την αποφυγή της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας

1.   Με σκοπό να αποφευχθεί το άνοιγμα δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας, ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας μπορεί να αναλάβει μονομερή δέσμευση («δέσμευση») όσον αφορά τα περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στο κράτος μέλος στο οποίο θα μπορούσε να αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία, σύμφωνα με την οποία κατά τη διανομή των περιουσιακών στοιχείων ή των εσόδων που θα προέλθουν από τη ρευστοποίησή τους, θα σεβαστεί τα δικαιώματα διανομής και προτεραιότητας που θα ίσχυαν για τους πιστωτές δυνάμει του εθνικού δικαίου αν είχε αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας στο εν λόγω κράτος μέλος. Η δέσμευση προσδιορίζει τα αντικειμενικά στοιχεία στα οποία βασίζεται, ιδίως όσον αφορά την αξία των περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται στο σχετικό κράτος μέλος και τις υπάρχουσες δυνατότητες ρευστοποίησης των στοιχείων αυτών.

2.   Όταν έχει αναληφθεί δέσμευση σύμφωνα με το παρόν άρθρο, το εφαρμοστέο δίκαιο για τη διανομή των εσόδων από τη ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο 1, την κατάταξη των απαιτήσεων και τα δικαιώματα των πιστωτών σε σχέση με τα περιουσιακά στοιχεία που αναφέρονται στην παράγραφο 1 είναι το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο θα μπορούσε να είχε αρχίσει η δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας. Κρίσιμο χρονικό σημείο για τον καθορισμό των περιουσιακών στοιχείων για τα οποία γίνεται λόγος στην παράγραφο 1 είναι η στιγμή της ανάληψης της δέσμευσης.

3.   Η δέσμευση γίνεται στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους μέλους στο οποίο θα μπορούσε να είχε αρχίσει η δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας ή, αν υπάρχουν περισσότερες επίσημες γλώσσες στο εν λόγω κράτος μέλος, στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του τόπου στον οποίο θα μπορούσε να είχε αρχίσει η δευτερεύουσα διαδικασία.

4.   Η δέσμευση συντάσσεται γραπτώς. Υπόκειται στις ενδεχόμενες λοιπές τυπικές προϋποθέσεις και στις ενδεχόμενες απαιτήσεις έγκρισης όσον αφορά τις διανομές του κράτους της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας.

5.   Η δέσμευση εγκρίνεται από τους γνωστούς τοπικούς πιστωτές. Οι κανόνες για την ειδική πλειοψηφία και την ψηφοφορία που διέπουν την έγκριση σχεδίων αναδιάρθρωσης σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους όπου άρχισε η δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας ισχύουν επίσης για την έγκριση της δέσμευσης. Εφόσον προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, οι πιστωτές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής στην ψηφοφορία με μέσα επικοινωνίας εξ αποστάσεως. Ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας ενημερώνει τους γνωστούς τοπικούς πιστωτές για τη δέσμευση, τους κανόνες και τις διαδικασίες έγκρισής της και σχετικά με την έγκριση ή την απόρριψη της δέσμευσης.

6.   Η δέσμευση που έχει αναληφθεί και εγκριθεί σύμφωνα με το παρόν άρθρο ισχύει υποχρεωτικά για την πτωχευτική περιουσία. Στην περίπτωση έναρξης δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας σύμφωνα με τα άρθρα 37 και 38, ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας μεταβιβάζει στον διαχειριστή της δευτερεύουσας διαδικασίας τυχόν περιουσιακά στοιχεία τα οποία μετέφερε από το έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους μετά την ανάληψη της δέσμευσης ή, αν τα περιουσιακά στοιχεία έχουν ήδη εκποιηθεί, τα σχετικά έσοδα.

7.   Όταν έχει αναληφθεί δέσμευση από τον διαχειριστή της διαδικασίας, αυτός ενημερώνει τους τοπικούς πιστωτές σχετικά με τις διανομές που πρόκειται να γίνουν προτού προβεί στην προβλεπόμενη στην παράγραφο 1 διανομή των περιουσιακών στοιχείων και εσόδων. Αν οι παρεχόμενες πληροφορίες δεν συμφωνούν με τους όρους της δέσμευσης ή το εφαρμοστέο δίκαιο, κάθε τοπικός πιστωτής έχει τη δυνατότητα προσβολής της διανομής ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους μέλους της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας με σκοπό να εγκριθεί διανομή σύμφωνη με τους όρους της δέσμευσης και το εφαρμοστέο δίκαιο. Στην περίπτωση αυτή, δεν πραγματοποιείται καμία διανομή έως ότου αποφασίσει το δικαστήριο σχετικά με το πρόβλημα.

8.   Οι τοπικοί πιστωτές μπορούν να προσφύγουν ενώπιον των δικαστηρίων του κράτους μέλους στο οποίο άρχισε η κύρια διαδικασία αφερεγγυότητας με σκοπό να υποχρεωθεί ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας να λάβει, για να εξασφαλιστεί η τήρηση των όρων της δέσμευσης, κάθε πρόσφορο μέτρο που προβλέπεται δυνάμει του δικαίου του κράτους μέλους της κύριας διαδικασίας.

9.   Οι τοπικοί πιστωτές μπορούν επίσης να προσφύγουν στα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο θα μπορούσε να είχε αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας, προκειμένου να ζητήσουν από το δικαστή να λάβει προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση του διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας με τους όρους της δέσμευσης.

10.   Ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας ευθύνεται για οποιαδήποτε ζημιά προκληθεί σε τοπικό πιστωτή λόγω παράλειψής του να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις και απαιτήσεις που προβλέπονται στο παρόν άρθρο.

11.   Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, μια αρχή εγκατεστημένη στο κράτος μέλος όπου θα μπορούσε να είχε αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας η οποία υποχρεούται, βάσει της οδηγίας 2008/94/ΕΚτου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16), να διασφαλίζει την πληρωμή των ανεξόφλητων απαιτήσεων των μισθωτών που προέρχονται από συμβάσεις ή σχέσεις εργασίας θεωρείται ως «τοπικός πιστωτής», εφόσον αυτό προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο.

Άρθρο 37

Δικαίωμα υποβολής αιτήματος έναρξης δευτερευουσών διαδικασιών αφερεγγυότητας

1.   Την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας δικαιούται να ζητήσει:

α)	ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας·

β)	οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ή αρχή που νομιμοποιείται να ζητήσει την έναρξη διαδικασίας αφερεγγυότητας βάσει του δικαίου του κράτους μέλους στο οποίο ζητείται η έναρξη της δευτερεύουσας διαδικασίας.

2.   Όταν μια δέσμευση έχει καταστεί υποχρεωτική σύμφωνα με το άρθρο 36, το αίτημα για την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας πρέπει να υποβάλλεται εντός 30 ημερών από την παραλαβή της κοινοποίησης σχετικά με την έγκριση της δέσμευσης.

Άρθρο 38

Απόφαση περί έναρξης δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας

1.   Το δικαστήριο που επιλαμβάνεται αίτησης για την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας ενημερώνει αμέσως τον διαχειριστή της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας ή τον οφειλέτη ο οποίος έχει τη διαχείριση της περιουσίας του στην κύρια διαδικασία και του επιτρέπει να προβάλει τους ισχυρισμούς του σχετικά με την αίτηση.

2.   Όταν ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας έχει αναλάβει δέσμευση σύμφωνα με το άρθρο 36, το αναφερόμενο στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου δικαστήριο δεν κηρύσσει την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας κατόπιν αιτήσεως του διαχειριστή εφόσον κρίνει ότι η δέσμευση προστατεύει επαρκώς τα γενικά συμφέροντα των τοπικών πιστωτών.

3.   Σε περίπτωση που διατάχθηκε προσωρινή αναστολή των ατομικών διαδικασιών εκτέλεσης προκειμένου να επιτραπεί η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων μεταξύ του οφειλέτη και των πιστωτών του, το δικαστήριο, κατόπιν αιτήσεως του διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας ή του οφειλέτη που έχει τη διαχείριση της περιουσίας του, μπορεί να αναστείλει την έναρξη της δευτερεύουσας διαδικασίας για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τους τρεις μήνες, υπό τον όρο ότι έχουν ληφθεί τα ενδεδειγμένα μέτρα προστασίας των τοπικών πιστωτών.

Το αναφερόμενο στην παράγραφο 1 δικαστήριο μπορεί να διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα για την προστασία των συμφερόντων των τοπικών πιστωτών απαιτώντας από τον διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας ή τον οφειλέτη ο οποίος έχει τη διαχείριση της περιουσίας του να μην απομακρύνει ή διαθέσει οιαδήποτε περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στο κράτος μέλος όπου έχει εγκατάσταση, εκτός εάν αυτό συμβαίνει κατά τη συνήθη ροή των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Το δικαστήριο δύναται επίσης να διατάξει άλλα μέτρα για την προστασία των συμφερόντων των τοπικών πιστωτών κατά τη διάρκεια της αναστολής εκτός αν αυτό είναι ασυμβίβαστο με τους εθνικούς κανόνες πολιτικής δικονομίας.

Η αναστολή της έναρξης της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας ανακαλείται από το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήσεως οιουδήποτε πιστωτή εάν κατά τη διάρκεια της αναστολής επιτευχθεί συμφωνία στις διαπραγματεύσεις που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο.

Η αναστολή μπορεί να ανακληθεί από το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήσεως οιουδήποτε πιστωτή εάν η συνέχιση της αναστολής είναι επιζήμια για τα δικαιώματα του πιστωτή, ιδίως εάν οι διαπραγματεύσεις διακόπηκαν ή έχει καταστεί προφανές ότι είναι απίθανο να ολοκληρωθούν ή εάν ο διαχειριστής της διαδικασίας ή ο οφειλέτης ο οποίος έχει τη διαχείριση της περιουσίας του παρέβη την απαγόρευση να διαθέσει περιουσιακά του στοιχεία ή να τα απομακρύνει από το έδαφος του κράτους μέλους όπου διαθέτει εγκατάσταση.

4.   Κατ' αίτηση του διαχειριστή της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, το δικαστήριο της παραγράφου 1 μπορεί να κηρύξει την έναρξη είδους διαδικασίας αφερεγγυότητας προβλεπόμενου στο παράρτημα Α αλλά διαφορετικού από αυτό που είχε ζητηθεί αρχικά, αρκεί να πληρούνται οι όροι για την έναρξη αυτού του άλλου είδους διαδικασίας σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και η διαδικασία αυτή να είναι η πλέον κατάλληλη όσον αφορά τα συμφέροντα των τοπικών πιστωτών καθώς και την ανάγκη συνοχής μεταξύ της κύριας και της δευτερεύουσας διαδικασίας. Εφαρμόζεται το άρθρο 34, δεύτερη περίοδος.

Άρθρο 39

Δικαστικός έλεγχος της απόφασης για την έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας

Ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας μπορεί να αμφισβητήσει την απόφαση περί έναρξης δευτερεύουσας διαδικασίας ενώπιον του δικαστηρίου του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει η δευτερεύουσα διαδικασία, με την αιτιολογία ότι το δικαστήριο δεν πληροί τους όρους και τις απαιτήσεις του άρθρου 38.

Άρθρο 40

Προκαταβολή εξόδων και δαπανών

Όταν το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο ζητείται η έναρξη δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας απαιτεί να έχει ο οφειλέτης ενεργητικό επαρκές για την ολική ή μερική κάλυψη των εξόδων και δαπανών της διαδικασίας, το επιληφθέν της αιτήσεως δικαστήριο δικαιούται να επιβάλει στον αιτούντα προκαταβολή εξόδων ή την παροχή ανάλογης εγγυοδοσίας.

Άρθρο 41

Συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ των διαχειριστών των διαδικασιών αφερεγγυότητας

1.   Ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας και ο διαχειριστής ή οι διαχειριστές δευτερευουσών διαδικασιών αφερεγγυότητας που αφορούν τον ίδιο οφειλέτη συνεργάζονται μεταξύ τους στο βαθμό που η συνεργασία αυτή δεν είναι ασυμβίβαστη με τους κανόνες που διέπουν τις αντίστοιχες διαδικασίες. Η συνεργασία αυτή μπορεί να λάβει οποιαδήποτε μορφή, μεταξύ άλλων και τη μορφή σύναψης συμφωνιών ή πρωτοκόλλων.

2.   Στο πλαίσιο της συνεργασίας τους σύμφωνα με την παράγραφο 1, οι διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας:

α)

κοινοποιούν αμοιβαία το συντομότερο δυνατό κάθε πληροφορία η οποία είναι δυνατόν να αποβεί χρήσιμη στην άλλη διαδικασία, και ιδίως την πορεία της αναγγελίας και της εξέλεγξης των απαιτήσεων και όλα τα μέτρα που αποσκοπούν στη διάσωση ή στην αναδιάρθρωση του οφειλέτη ή στην περάτωση της διαδικασίας, εφόσον ληφθούν πρόσφορα μέτρα για την προστασία εμπιστευτικών πληροφοριών·

β)	διερευνούν τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης του οφειλέτη και, εφόσον υφίσταται ανάλογη δυνατότητα, συντονίζουν την εκπόνηση και την εφαρμογή σχεδίου αναδιάρθρωσης·

γ)

συντονίζουν τη διαχείριση της ρευστοποίησης ή χρήσης των περιουσιακών στοιχείων και των υποθέσεων του οφειλέτη· ο διαχειριστής της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας παρέχει εγκαίρως στον διαχειριστή της κύριας διαδικασίας τη δυνατότητα να υποβάλει προτάσεις σχετικά με τη ρευστοποίηση ή τη χρήση των περιουσιακών στοιχείων στο πλαίσιο της δευτερεύουσας διαδικασίας.

3.   Οι παράγραφοι 1 και 2 εφαρμόζονται κατ' αναλογία στις περιπτώσεις που, στην κύρια ή σε δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας ή σε μία από τις τοπικές διαδικασίες αφερεγγυότητας που αφορούν τον ίδιο οφειλέτη και άρχισαν ταυτόχρονα, ο οφειλέτης διατηρεί τη διαχείριση των περιουσιακών του στοιχείων.

Άρθρο 42

Συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ δικαστηρίων

1.   Προκειμένου να διευκολυνθεί ο συντονισμός της κύριας, της τοπικής και της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας που αφορούν τον ίδιο οφειλέτη, το δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί αίτηση έναρξης διαδικασίας αφερεγγυότητας ή έχει αρχίσει η διαδικασία αυτή, συνεργάζεται με κάθε άλλο δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί αίτηση έναρξης διαδικασίας αφερεγγυότητας ή έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας, στο βαθμό που η συνεργασία αυτή δεν είναι ασυμβίβαστη με τους κανόνες που διέπουν κάθε διαδικασία. Προς το σκοπό αυτό τα δικαστήρια μπορούν, εφόσον κρίνεται σκόπιμο, να ορίσουν ανεξάρτητο πρόσωπο ή φορέα που ενεργεί βάσει οδηγιών τους, αν αυτό δεν αντίκειται στις εφαρμοστέες διατάξεις.

2.   Κατά την πραγματοποίηση της συνεργασίας που προβλέπεται στην παράγραφο 1, τα δικαστήρια, ή τα πρόσωπα ή οι φορείς που διορίσθηκαν και ενεργούν εξ ονόματός τους κατά την παράγραφο 1, μπορούν να επικοινωνούν απευθείας μεταξύ τους ή να ζητούν απευθείας μεταξύ τους πληροφορίες ή συνδρομή, υπό την προϋπόθεση η επικοινωνία αυτή να πραγματοποιείται με σεβασμό των δικονομικών δικαιωμάτων των διαδίκων και της εμπιστευτικότητας των πληροφοριών.

3.   Η συνεργασία της παραγράφου 1 πραγματοποιείται με κάθε μέσο που κρίνεται κατάλληλο από το δικαστήριο. Μπορεί ιδίως να αφορά:

α)	τον συντονισμό κατά το διορισμό των διαχειριστών διαδικασίας αφερεγγυότητας·

β)	την κοινοποίηση πληροφοριών με κάθε μέσο που κρίνεται κατάλληλο από το δικαστήριο·

γ)	τον συντονισμό κατά τη διαχείριση και την εποπτεία των περιουσιακών στοιχείων και των υποθέσεων του οφειλέτη·

δ)	τον συντονισμό της διεξαγωγής επ' ακροατηρίου συζητήσεων·

ε)	τον συντονισμό κατά την έγκριση πρωτοκόλλων, εφόσον απαιτείται.

Άρθρο 43

Συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ διαχειριστών διαδικασίας αφερεγγυότητας και δικαστηρίων

1.   Προκειμένου να διευκολυνθεί ο συντονισμός της κύριας, της τοπικής και της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας που αφορούν τον ίδιο οφειλέτη:

α)	ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας συνεργάζεται και επικοινωνεί με κάθε δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί αίτηση έναρξης δευτερεύουσας διαδικασίας ή ενώπιον του οποίου έχει αρχίσει τέτοια διαδικασία·

β)	ο διαχειριστής της τοπικής ή δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας συνεργάζεται και επικοινωνεί με το δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί αίτηση έναρξης κύριας διαδικασίας ή ενώπιον του οποίου έχει αρχίσει τέτοια διαδικασία· και

γ)	ο διαχειριστής της τοπικής ή δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας συνεργάζεται και επικοινωνεί με το δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί αίτηση έναρξης άλλης τοπικής ή δευτερεύουσας διαδικασίας ή ενώπιον του οποίου έχει αρχίσει τέτοια διαδικασία·

στο βαθμό που αυτή η συνεργασία και η επικοινωνία δεν είναι ασυμβίβαστες με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε μία από τις διαδικασίες και δεν συνεπάγονται σύγκρουση συμφερόντων.

2.   Η συνεργασία της παραγράφου 1 μπορεί να πραγματοποιείται με κάθε κατάλληλο μέσο, όπως αυτά που προβλέπει το άρθρο 42 παράγραφος 3.

Άρθρο 44

Έξοδα συνεργασίας και επικοινωνίας

Οι απαιτήσεις των άρθρων 42 και 43 δεν οδηγούν σε αμοιβαίο καταλογισμό δαπανών μεταξύ των δικαστηρίων για τη συνεργασία και την επικοινωνία

Άρθρο 45

Άσκηση των δικαιωμάτων των πιστωτών

1.   Ο πιστωτής δικαιούται να αναγγείλει την απαίτησή του στην κύρια ή σε οιαδήποτε δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας.

2.   Οι διαχειριστές της κυρίας και των δευτερευουσών διαδικασιών αφερεγγυότητας αναγγέλλουν στις άλλες διαδικασίες τις απαιτήσεις οι οποίες έχουν αναγγελθεί στη διαδικασία για την οποία διορίστηκαν αντιστοίχως διαχειριστές, εφόσον η αναγγελία είναι επωφελής για τους πιστωτές της διαδικασίας που εκπροσωπούν, και επιφυλασσομένου του δικαιώματος του κάθε πιστωτή να αντιταχθεί στην αναγγελία ή να την αποσύρει, εφόσον το εφαρμοστέο δίκαιο το επιτρέπει.

3.   Οι διαχειριστές της κύριας ή δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας δικαιούνται να συμμετέχουν ως πιστωτές σε άλλη διαδικασία, μεταξύ άλλων, λαμβάνοντας μέρος στη συνέλευση των πιστωτών.

Άρθρο 46

Αναστολή της ρευστοποίησης περιουσιακών στοιχείων

1.   Το δικαστήριο που κήρυξε την έναρξη της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας αναστέλλει εν όλω ή εν μέρει τη ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων κατόπιν αιτήσεως του διαχειριστή της κύριας διαδικασίας. Στην περίπτωση αυτή, το επιληφθέν δικαστήριο δικαιούται να ζητήσει από τον διαχειριστή της κύριας διαδικασίας τη λήψη παντός πρόσφορου μέτρου προστασίας των συμφερόντων των πιστωτών της δευτερεύουσας διαδικασίας και ορισμένων ομάδων πιστωτών. Η αίτηση του διαχειριστή της κυρίας διαδικασίας απορρίπτεται μόνον εάν προδήλως δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πιστωτών της κύριας διαδικασίας. Η αναστολή της ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων διατάσσεται για τρεις μήνες το πολύ, είναι δε δυνατή η παράταση ή η ανανέωσή της για ίσο χρονικό διάστημα.

2.   Το δικαστήριο της παραγράφου 1 παύει την αναστολή της ρευστοποίησης περιουσιακών στοιχείων:

α)	αιτήσει του διαχειριστή της κύριας διαδικασίας·

β)	αυτεπαγγέλτως, εάν το ζητήσει πιστωτής ή ο διαχειριστής της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας, εφόσον την αναστολή δεν δικαιολογεί πλέον ιδίως το συμφέρον των πιστωτών της κύριας ή της δευτερεύουσας διαδικασίας.

Άρθρο 47

Αρμοδιότητα του διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας να προτείνει σχέδια αναδιάρθρωσης

1.   Εάν το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας επιτρέπει την περάτωση της διαδικασίας χωρίς εκκαθάριση αλλά μέσω σχεδίου αναδιάρθρωσης, πτωχευτικού συμβιβασμού ή άλλου ανάλογου μέτρου, ο διαχειριστής της κύριας διαδικασίας έχει την εξουσία να προτείνει ο ίδιος σχετικό μέτρο σύμφωνα με την εφαρμοστέα διαδικασία στο εν λόγω κράτος.

2.   Περιορισμοί των δικαιωμάτων των πιστωτών, όπως αναστολή πληρωμής ή άφεση χρέους, απορρέοντες από μέτρο προταθέν σύμφωνα με την παράγραφο 1 σε δευτερεύουσα διαδικασία αφερεγγυότητας, δεν παράγουν αποτελέσματα επί των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη που δεν αποτελούν αντικείμενο της εν λόγω διαδικασίας, εκτός εάν συγκατατεθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι πιστωτές.

Άρθρο 48

Συνέπειες της περάτωσης διαδικασίας αφερεγγυότητας

1.   Με την επιφύλαξη του άρθρου 49, η περάτωση διαδικασίας αφερεγγυότητας δεν κωλύει τη συνέχιση άλλης διαδικασίας αφερεγγυότητας που αφορά τον ίδιο οφειλέτη και εκκρεμεί κατά το χρόνο της περάτωσης.

2.   Εάν διαδικασία αφερεγγυότητας που αφορά νομικό πρόσωπο ή εταιρεία στο κράτος μέλος της καταστατικής τους έδρας συνεπάγεται τη λύση τους, το νομικό πρόσωπο ή η εταιρεία δεν παύει να υφίσταται έως ότου ολοκληρωθούν όλες οι άλλες διαδικασίες αφερεγγυότητας που αφορούν τον ίδιο οφειλέτη ή έως ότου ο διαχειριστής ή οι διαχειριστές αυτών των διαδικασιών δώσουν τη συγκατάθεσή τους για τη λύση του νομικού προσώπου ή της εταιρείας.

Άρθρο 49

Υπόλοιπο ενεργητικού της δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας

Εάν, με τη ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων της δευτερεύουσας διαδικασίας, ικανοποιηθούν όλες οι απαιτήσεις που έγιναν δεκτές κατ' αυτήν, ο διαχειριστής της εν λόγω διαδικασίας μεταβιβάζει αμέσως το υπόλοιπο του ενεργητικού στον διαχειριστή της κύριας διαδικασίας.

Άρθρο 50

Μεταγενέστερη έναρξη της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας

Όταν αρχίζει διαδικασία αφερεγγυότητας του άρθρου 3 παράγραφος 1, ενώ έχει ήδη αρχίσει, σε άλλο κράτος μέλος, διαδικασία του άρθρου 3 παράγραφος 2, η προγενέστερη διαδικασία διέπεται από τα άρθρα 41, 45, 46 και 47 και το άρθρο 49, εφόσον η εξέλιξή της επιτρέπει την εφαρμογή αυτών των άρθρων.

Άρθρο 51

Μετατροπή δευτερεύουσας διαδικασίας αφερεγγυότητας

1.   Με αίτημα του διαχειριστή της κύριας διαδικασίας αφερεγγυότητας, το δικαστήριο του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει δευτερεύουσα διαδικασία μπορεί να διατάξει τη μετατροπή της δευτερεύουσας διαδικασίας σε άλλο είδος διαδικασίας αφερεγγυότητας που περιλαμβάνεται στο παράρτημα Α, εφόσον πληρούνται οι όροι έναρξης του άλλου είδους διαδικασίας σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο και το άλλο είδος διαδικασίας είναι το πλέον ενδεδειγμένο όσον αφορά τα συμφέροντα των τοπικών πιστωτών και για λόγους συνοχής μεταξύ της κύριας και της δευτερεύουσας διαδικασίας.

2.   Κατά την εξέταση του αιτήματος κατά την παράγραφο 1, το δικαστήριο μπορεί να ζητήσει πληροφορίες από τους διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας που συμμετέχουν και στις δύο διαδικασίες.

Άρθρο 52

Ασφαλιστικά μέτρα

Ο προσωρινός σύνδικος ο διοριζόμενος από δικαστήριο κράτους μέλους αρμόδιο βάσει του άρθρου 3 παράγραφος 1, με σκοπό τη συντήρηση της περιουσίας του οφειλέτη, νομιμοποιείται να ζητήσει, για το διάστημα από την κατάθεση της αιτήσεως ενάρξεως διαδικασίας αφερεγγυότητας μέχρι την έκδοση της σχετικής απόφασης, τη λήψη οιουδήποτε μέτρου συντήρησης και προστασίας της περιουσίας του οφειλέτη που βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος, κατά το δίκαιο του κράτους μέλους αυτού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΤΟΥΣ

Άρθρο 53

Δικαίωμα αναγγελίας των απαιτήσεων

Κάθε αλλοδαπός πιστωτής δύναται να αναγγέλλει τις απαιτήσεις του στο πλαίσιο της διαδικασίας αφερεγγυότητας με οποιοδήποτε μέσο επικοινωνίας, που γίνεται δεκτό από το κράτος έναρξης της διαδικασίας. Η εκπροσώπηση από δικηγόρο ή εκπρόσωπο άλλου νομικού επαγγέλματος δεν είναι υποχρεωτική όταν αφορά μόνο την αναγγελία των απαιτήσεων.

Άρθρο 54

Υποχρέωση ενημέρωσης των πιστωτών

1.   Μόλις αρχίσει η διαδικασία αφερεγγυότητας σε κράτος μέλος, το έχον δικαιοδοσία δικαστήριο του κράτους αυτού ή ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας που έχει διοριστεί απ' το δικαστήριο αυτό ενημερώνει αμέσως τους γνωστούς αλλοδαπούς πιστωτές.

2.   Η ενημέρωση της παραγράφου 1 γίνεται με την αποστολή, προς έκαστο πιστωτή, σημειώματος το οποίο περιέχει ιδίως τις τηρητέες προθεσμίες και τις κυρώσεις που προβλέπονται όσον αφορά τις προθεσμίες αυτές, το όργανο ή την αρχή προς την οποία διενεργείται η αναγγελία των απαιτήσεων και τα λοιπά ληπτέα μέτρα. Το σημείωμα αυτό αναφέρει επίσης κατά πόσον πρέπει να αναγγείλουν την απαίτησή τους οι προνομιούχοι ή οι έχοντες εμπράγματη ασφάλεια πιστωτές. Το σημείωμα περιλαμβάνει επίσης αντίγραφο του τυποποιημένου εντύπου για την αναγγελία απαιτήσεων που αναφέρεται στο άρθρο 55 ή πληροφορίες για τον τόπο διάθεσης αυτού του εντύπου.

3.   Οι πληροφορίες των παραγράφων 1 και 2 παρέχονται με το τυποποιημένο έντυπο που καταρτίζεται σύμφωνα με το άρθρο 88. Το τυποποιημένο έντυπο δημοσιεύεται στη διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης και φέρει τον τίτλο «Ανακοίνωση διαδικασίας αφερεγγυότητας» σε όλες τις επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ένωσης. Αποστέλλεται στην επίσημη γλώσσα του κράτους έναρξης της διαδικασίας αφερεγγυότητας ή, εάν υπάρχουν πολλές επίσημες γλώσσες σε αυτό το κράτος μέλος, στην επίσημη γλώσσα ή μια από τις επίσημες γλώσσες του τόπου έναρξης της διαδικασίας αφερεγγυότητας, ή σε άλλη γλώσσα την οποία το εν λόγω κράτος έχει δηλώσει ότι δέχεται σύμφωνα με το άρθρο 55 παράγραφος 5, εφόσον θεωρείται ότι οι αλλοδαποί πιστωτές κατανοούν καλύτερα αυτή τη γλώσσα.

4.   Σε διαδικασία αφερεγγυότητας η οποία αφορά πρόσωπο το οποίο δεν ασκεί επιχειρηματική ή επαγγελματική δραστηριότητα, η χρήση του τυποποιημένου εντύπου που αναφέρεται στο παρόν άρθρο δεν είναι υποχρεωτική, εάν δεν απαιτείται από τους πιστωτές να αναγγέλλουν τις απαιτήσεις τους προκειμένου οι απαιτήσεις τους να ληφθούν υπόψη στη διαδικασία.

Άρθρο 55

Διαδικασία αναγγελίας των απαιτήσεων

1.   Κάθε αλλοδαπός πιστωτής μπορεί να αναγγέλλει την απαίτησή του χρησιμοποιώντας το τυποποιημένο έντυπο αναγγελίας απαιτήσεων που καταρτίζεται σύμφωνα με το άρθρο 88. Το τυποποιημένο έντυπο φέρει τον τίτλο «Αναγγελία απαιτήσεων» σε όλες τις επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ένωσης.

2.   Το τυποποιημένο έντυπο αναγγελίας απαιτήσεων της παραγράφου 1 περιλαμβάνει τις ακόλουθες πληροφορίες:

α)	το όνομα, την ταχυδρομική διεύθυνση, την ηλεκτρονική διεύθυνση, αν υπάρχει, τον προσωπικό αριθμό αναγνώρισης, αν υπάρχει, και τα τραπεζικά στοιχεία του αλλοδαπού πιστωτή που αναφέρεται στην παράγραφο 1·

β)	το ποσό της απαίτησης, με προσδιορισμό του κεφαλαίου και, κατά περίπτωση, των τόκων, και την ημερομηνία γένεσης της απαίτησης, καθώς και την ημερομηνία κατά την οποία κατέστη απαιτητή, εφόσον είναι διαφορετική·

γ)	αν ζητείται τόκος, το επιτόκιο, το κατά πόσον ο τόκος οφείλεται εκ του νόμου ή έχει συμβατική φύση, το χρονικό διάστημα για το οποίο ζητείται τόκος και το κεφαλαιοποιημένο ποσό των τόκων·

δ)	εάν υπάρχει απαίτηση για δαπάνες που προέκυψαν από την προβολή της αξίωσης πριν από την έναρξη της διαδικασίας, το ύψος και τις λεπτομέρειες αυτών των δαπανών·

ε)	το είδος της απαίτησης·

στ)	κατά πόσον η απαίτηση έχει προνομιούχο χαρακτήρα και τους σχετικούς λόγους·

ζ)

κατά πόσον υφίσταται εμπράγματη ασφάλεια ή επιφύλαξη κυριότητας σε σχέση με την απαίτηση και, αν ναι, τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία συνιστούν αντικείμενο της ασφάλειας της οποίας γίνεται επίκληση, την ημερομηνία κατά την οποία συστάθηκε η ασφάλεια και, σε περίπτωση που έχει καταχωρισθεί, τον αριθμό καταχώρισης· και

η)	κατά πόσον ζητείται συμψηφισμός και αν ναι, το ποσό των αμοιβαίων απαιτήσεων που υφίστανται την ημέρα έναρξης των διαδικασιών αφερεγγυότητας, την ημερομηνία της γένεσης τους και το ποσό που απαιτείται χωρίς συμψηφισμό.

Το τυποποιημένο έντυπο αναγγελίας απαιτήσεων συνοδεύεται, ενδεχομένως, από αντίγραφα των αποδεικτικών εγγράφων.

3.   Το τυποποιημένο έντυπο αναγγελίας απαιτήσεων αναφέρει ότι η παροχή πληροφοριών σχετικά με τα τραπεζικά στοιχεία και τον προσωπικό αριθμό αναγνώρισης του πιστωτή που αναφέρονται στην παράγραφο 2 στοιχείο α) δεν είναι υποχρεωτική.

4.   Όταν ένας πιστωτής αναγγέλλει τις απαιτήσεις του με άλλο τρόπο εκτός του τυποποιημένου εντύπου που αναφέρεται στην παράγραφο 1, η απαίτησή του πρέπει να περιλαμβάνει τις πληροφορίες της παραγράφου 2.

5.   Οι απαιτήσεις μπορούν να αναγγέλλονται σε οποιαδήποτε επίσημη γλώσσα των θεσμικών οργάνων της Ένωσης. Το δικαστήριο, ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας ή ο οφειλέτης που διατηρεί το δικαίωμα διαχείρισης της περιουσίας του μπορεί να απαιτήσει από τον πιστωτή να προσκομίσει μετάφραση στις επίσημες γλώσσες του κράτους έναρξης της διαδικασίας ή, εάν υπάρχουν πολλές επίσημες γλώσσες σε αυτό το κράτος μέλος, στην επίσημη γλώσσα ή μια από τις επίσημες γλώσσες του τόπου έναρξης των διαδικασιών αφερεγγυότητας, ή σε άλλη γλώσσα την οποία το εν λόγω κράτος μέλος έχει δηλώσει ότι μπορεί να δεχθεί. Κάθε κράτος μέλος δηλώνει κατά πόσον αποδέχεται άλλη επίσημη γλώσσα των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκτός από τη δική του, για την αναγγελία των απαιτήσεων.

6.   Η αναγγελία των απαιτήσεων πραγματοποιείται εντός της προθεσμίας την οποία προβλέπει το δίκαιο του κράτους έναρξης της διαδικασίας. Σε περίπτωση αλλοδαπού πιστωτή, η προθεσμία αυτή δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 30 ημέρες από τη δημοσίευση της έναρξης διαδικασίας αφερεγγυότητας στο μητρώο αφερεγγυότητας του κράτους έναρξης της διαδικασίας. Όταν ένα κράτος μέλος επικαλείται το άρθρο 24 παράγραφος 4 η προθεσμία αυτή δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 30 ημέρες από την ενημέρωση του πιστωτή σύμφωνα με το άρθρο 54.

7.   Αν το δικαστήριο, ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας ή ο οφειλέτης που διατηρεί το δικαίωμα διαχείρισης της περιουσίας του έχει αμφιβολίες όσον αφορά απαίτηση που αναγγέλλεται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, παρέχει στον πιστωτή τη δυνατότητα να υποβάλει πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με το υποστατό και το ποσό της απαίτησης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ V

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΜΕΛΩΝ ΟΜΙΛΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

ΤΜΗΜΑ 1

Συνεργασία και επικοινωνία

Άρθρο 56

Συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ των διαχειριστών των διαδικασιών αφερεγγυότητας

1.   Αν η διαδικασία αφερεγγυότητας αφορά δύο ή περισσότερα μέλη ομίλου εταιρειών, ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας που έχει οριστεί για ένα μέλος του ομίλου συνεργάζεται με κάθε διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας που έχει οριστεί για άλλο μέλος του ίδιου ομίλου, στο μέτρο που η εν λόγω συνεργασία μπορεί να διευκολύνει την αποτελεσματική διαχείριση των εν λόγω διαδικασιών, δεν είναι ασυμβίβαστη με τους κανόνες που τις διέπουν και δεν προκαλεί σύγκρουση συμφερόντων. Η συνεργασία αυτή μπορεί να λάβει οποιαδήποτε μορφή, μεταξύ των οποίων και τη μορφή σύναψης συμφωνιών ή πρωτοκόλλων.

2.   Στο πλαίσιο της συνεργασίας τους σύμφωνα με την παράγραφο 1, οι διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας:

α)	ανταλλάσσουν το συντομότερο δυνατόν κάθε πληροφορία που μπορεί να είναι χρήσιμη για τις υπόλοιπες διαδικασίες, υπό την προϋπόθεση της λήψης πρόσφορων μέτρων για την προστασία εμπιστευτικών πληροφοριών·

β)	εξετάζουν κατά πόσον υπάρχουν δυνατότητες συνεργασίας για τη διαχείριση και την εποπτεία των υποθέσεων των μελών του ομίλου που υπόκεινται σε διαδικασία αφερεγγυότητας και, εφόσον υπάρχουν, συντονίζουν την εν λόγω διαχείριση και εποπτεία·

γ)	εξετάζουν κατά πόσον υπάρχουν δυνατότητες αναδιάρθρωσης μελών του ομίλου που υπόκεινται σε διαδικασίες αφερεγγυότητας και, εφόσον υπάρχουν, συντονίζουν τις προσπάθειές τους για την υποβολή και τη διαπραγμάτευση συντονισμένου σχεδίου αναδιάρθρωσης.

Για τους σκοπούς των στοιχείων β) και γ), το σύνολο ή ορισμένοι εκ των διαχειριστών της διαδικασίας αφερεγγυότητας που αναφέρονται στην παράγραφο 1 μπορούν να συμφωνούν την ανάθεση πρόσθετων αρμοδιοτήτων στον διαχειριστή που έχει οριστεί σε μία από τις διαδικασίες, όταν η σύναψη τέτοιας συμφωνίας επιτρέπεται σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε μία από τις διαδικασίες. Μπορούν επίσης να συμφωνούν ως προς την κατανομή ορισμένων καθηκόντων μεταξύ τους, όταν η κατανομή αυτή επιτρέπεται σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν για κάθε μία από τις διαδικασίες.

Άρθρο 57

Συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ δικαστηρίων

1.   Αν η διαδικασία αφερεγγυότητας αφορά δύο ή περισσότερα μέλη ομίλου εταιρειών, το δικαστήριο ενώπιον του οποίου έχει αρχίσει μια τέτοια διαδικασία συνεργάζεται με κάθε άλλο δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί αίτηση για την έναρξη διαδικασίας σχετικά με άλλο μέλος του ίδιου ομίλου ή με δικαστήριο ενώπιον του οποίου έχει αρχίσει μια τέτοια διαδικασία, στο μέτρο που η συνεργασία αυτή μπορεί να διευκολύνει την αποτελεσματική διαχείριση των διαδικασιών, δεν είναι ασυμβίβαστη με τους κανόνες που διέπουν τις διαδικασίες αυτές και δεν προκαλεί σύγκρουση συμφερόντων. Για το σκοπό αυτό, τα δικαστήρια μπορούν, εφόσον κρίνεται σκόπιμο, να διορίζουν ανεξάρτητο πρόσωπο ή φορέα που ενεργεί βάσει οδηγιών τους, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό δεν αντίκειται στους κανόνες που ισχύουν για τα εν λόγω δικαστήρια.

2.   Κατά την πραγματοποίηση της συνεργασίας που προβλέπεται στην παράγραφο 1, τα δικαστήρια, ή τα πρόσωπα ή οι φορείς που διορίσθηκαν και ενεργούν εξ ονόματός τους κατά την παράγραφο 1, μπορούν να επικοινωνούν απευθείας μεταξύ τους ή να ζητούν απευθείας μεταξύ τους πληροφορίες ή συνδρομή, υπό την προϋπόθεση η επικοινωνία αυτή να πραγματοποιείται με σεβασμό των δικονομικών δικαιωμάτων των διαδίκων και της εμπιστευτικότητας των πληροφοριών.

3.   Η συνεργασία της παραγράφου 1 μπορεί να πραγματοποιείται με κάθε μέσο που κρίνεται κατάλληλο από το δικαστήριο. Μπορεί ιδίως να αφορά:

α)	συντονισμό κατά το διορισμό των διαχειριστών διαδικασίας αφερεγγυότητας·

β)	κοινοποίηση πληροφοριών με κάθε μέσο που κρίνεται κατάλληλο από το δικαστήριο·

γ)	συντονισμό της διαχείρισης και της εποπτείας των περιουσιακών στοιχείων και των υποθέσεων των μελών του ομίλου·

δ)	συντονισμό της διεξαγωγής επ' ακροατηρίου συζητήσεων·

ε)	συντονισμό κατά την έγκριση πρωτοκόλλων, εφόσον απαιτείται.

Άρθρο 58

Συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ διαχειριστών διαδικασίας αφερεγγυότητας και δικαστηρίων

Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας η οποία αφορά μέλος ομίλου εταιρειών:

α)	συνεργάζεται και επικοινωνεί με κάθε δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί αίτηση έναρξης διαδικασίας σχετικά με άλλο μέλος του ίδιου ομίλου εταιρειών ή ενώπιον του οποίου έχει αρχίσει τέτοια διαδικασία, και

β)	μπορεί να ζητεί πληροφορίες από το εν λόγω δικαστήριο για τη διαδικασία σχετικά με το άλλο μέλος του ομίλου ή συνδρομή για τη διαδικασία για την οποία έχει διοριστεί,

στο βαθμό που η εν λόγω συνεργασία και επικοινωνία είναι κατάλληλες για να διευκολύνουν την αποτελεσματική διεξαγωγή των διαδικασιών, δεν προκαλούν σύγκρουση συμφερόντων και δεν είναι ασύμβατες με τους κανόνες που ισχύουν για τις εν λόγω διαδικασίες.

Άρθρο 59

Έξοδα συνεργασίας και επικοινωνίας σε διαδικασία που αφορά μέλη ομίλου εταιρειών

Τα έξοδα συνεργασίας και επικοινωνίας βάσει των άρθρων 56 έως 60 στα οποία υποβάλλεται διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας ή δικαστήριο λογίζονται ως έξοδα και δαπάνες της οικείας διαδικασίας.

Άρθρο 60

Αρμοδιότητες του διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας σε διαδικασία που αφορά μέλη ομίλου εταιρειών

1.   Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας που έχει οριστεί σε διαδικασία αφερεγγυότητας σχετική με μέλος ομίλου εταιρειών μπορεί, στον βαθμό που αυτό μπορεί να διευκολύνει την αποτελεσματική διαχείριση της διαδικασίας, να προβεί στις εξής ενέργειες:

α)	να εκφέρει γνώμη σε κάθε διαδικασία που έχει αρχίσει για άλλο μέλος του ίδιου ομίλου·

β)

να ζητήσει αναστολή κάθε μέτρου που αφορά τη ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων στη διαδικασία που έχει αρχίσει για άλλο μέλος του ίδιου ομίλου, υπό την προϋπόθεση ότι: i) έχει προταθεί σχέδιο αναδιάρθρωσης για όλα ή ορισμένα από τα μέλη του ομίλου για τα οποία έχει αρχίσει διαδικασία αφερεγγυότητας βάσει του άρθρου 56 παράγραφος 2 στοιχείο γ) και παρουσιάζει εύλογες πιθανότητες επιτυχίας, ii) η αναστολή αυτή είναι αναγκαία για την ορθή υλοποίηση του σχεδίου αναδιάρθρωσης, iii) το σχέδιο αναδιάρθρωσης είναι προς όφελος των πιστωτών στη διαδικασία για την οποία ζητείται η αναστολή, και iv) ούτε η διαδικασία αφερεγγυότητας για την οποία έχει οριστεί ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου ούτε η διαδικασία για την οποία υποβάλλεται το αίτημα αναστολής υπόκεινται σε συντονισμό κατά το τμήμα 2 του παρόντος κεφαλαίου·

γ)	να αιτηθεί την έναρξη διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου σύμφωνα με το άρθρο 61.

2.   Το δικαστήριο που έχει ανοίξει τη διαδικασία της παραγράφου 1 στοιχείο β) αναστέλλει κάθε μέτρο που αφορά τη ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων στη διαδικασία, εν όλω ή εν μέρει, εφόσον έχει πεισθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις της παραγράφου 1 στοιχείο β).

Πριν διατάξει την αναστολή, το δικαστήριο θα πρέπει να ακούσει τις παρατηρήσεις του διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας που έχει οριστεί στη διαδικασία για την οποία ζητείται η αναστολή. Η αναστολή αυτή μπορεί να διαταχθεί για οιοδήποτε χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τους τρεις μήνες, το οποίο κρίνεται κατάλληλο από το δικαστήριο και είναι συμβατό με τους κανόνες που διέπουν τη διαδικασία.

Το δικαστήριο που διατάσσει την αναστολή μπορεί να ζητήσει από τον διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας της παραγράφου 1 να λάβει κάθε κατάλληλο μέτρο που προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο, προκειμένου να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των πιστωτών που συμμετέχουν στη διαδικασία.

Το δικαστήριο μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια της αναστολής για όσο περαιτέρω χρονικό διάστημα ή διαστήματα κρίνει απαραίτητα και τα οποία είναι συμβατά με τους εφαρμοστέους κανόνες στη διαδικασία, υπό την προϋπόθεση ότι οι όροι που προβλέπονται στα σημεία (ii) έως (iv) της παραγράφου 1 στοιχείο β) εξακολουθούν να πληρούνται, και η συνολική διάρκεια της αναστολής (το αρχικό χρονικό διάστημα μαζί με τυχόν παράταση) δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες.

ΤΜΗΜΑ 2

Συντονισμός

Υποτμήμα 1

Διαδικασία

Άρθρο 61

Αίτηση έναρξης διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου

1.   Η διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου μπορεί να ζητηθεί, ενώπιον οιουδήποτε δικαστηρίου αρμόδιου για τη διαδικασία αφερεγγυότητας μέλους του ομίλου, από τον διαχειριστή που έχει οριστεί σε διαδικασία αφερεγγυότητας η οποία έχει αρχίσει σε σχέση με μέλος του ομίλου.

2.   Η αίτηση της παραγράφου 1 υποβάλλεται σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του δικαίου που διέπει τη διαδικασία αφερεγγυότητας στην οποία έχει οριστεί ο διαχειριστής.

3.   Η προβλεπόμενη στην παράγραφο 1 αίτηση συνοδεύεται από:

α)	πρόταση σχετικά με το πρόσωπο που πρόκειται να οριστεί ως συντονιστής του ομίλου («συντονιστής»), στοιχεία σχετικά με την επιλεξιμότητά του σύμφωνα με το άρθρο 71, στοιχεία σχετικά με τα επαγγελματικά του προσόντα καθώς και τη γραπτή συμφωνία του να ενεργήσει ως συντονιστής·

β)	περιγραφή του προτεινόμενου συντονισμού σε επίπεδο ομίλου και ειδικότερα των λόγων για τους οποίους πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρο 63 παράγραφος 1·

γ)	κατάλογο των διαχειριστών της διαδικασίας αφερεγγυότητας που έχουν οριστεί σε σχέση με τα μέλη του ομίλου και, κατά περίπτωση, των δικαστηρίων και των αρμόδιων αρχών που συμμετέχουν στη διαδικασία αφερεγγυότητας των μελών του ομίλου·

δ)	περίγραμμα των προβλεπόμενων εξόδων για τον προτεινόμενο συντονισμό σε επίπεδο ομίλου και εκτίμηση του μεριδίου των εν λόγω εξόδων που πρέπει να καταβάλει κάθε μέλος του ομίλου.

Άρθρο 62

Κανόνας προτεραιότητας

Με την επιφύλαξη του άρθρου 66, όταν ζητείται ενώπιον δικαστηρίων διαφόρων κρατών μελών η έναρξη διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου, κάθε δικαστήριο εκτός του πρώτου επιληφθέντος οφείλει να διαπιστώσει την έλλειψη διεθνούς δικαιοδοσίας του υπέρ του πρώτου δικαστηρίου.

Άρθρο 63

Κοινοποίηση από το επιληφθέν δικαστήριο

1.   Το δικαστήριο ενώπιον του οποίου έχει ασκηθεί αίτηση έναρξης διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου κοινοποιεί το συντομότερο δυνατό την ανωτέρω αίτηση και τον προτεινόμενο συντονιστή στους διαχειριστές για τη διαδικασία αφερεγγυότητας που έχουν οριστεί σε σχέση με τα μέλη του ομίλου, όπως προβλέπονται στην αίτηση σύμφωνα με το άρθρο 61 παράγραφος 3) στοιχείο γ), εφόσον κρίνει ότι:

α)	η έναρξη της εν λόγω διαδικασίας μπορεί να διευκολύνει την αποτελεσματική διαχείριση των διαδικασιών αφερεγγυότητας που αφορούν τα διάφορα μέλη του ομίλου·

β)	κανένας πιστωτής οιουδήποτε μέλους του ομίλου, το οποίο αναμένεται να συμμετάσχει στη διαδικασία, δεν κινδυνεύει να περιέλθει σε μειονεκτική οικονομική θέση λόγω της υπαγωγής αυτού του μέλους στη διαδικασία συντονισμού· και

γ)	ο προτεινόμενος συντονιστής πληροί τις απαιτήσεις του άρθρου 71.

2.   Η κοινοποίηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου περιλαμβάνει τα στοιχεία που καθορίζονται στο άρθρο 61 παράγραφος 3 στοιχεία α) έως δ).

3.   Η κοινοποίηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 αποστέλλεται με συστημένη επιστολή η οποία πιστοποιείται με απόδειξη παραλαβής.

4.   Το επιληφθέν δικαστήριο παρέχει στους συμμετέχοντες διαχειριστές της διαδικασίας αφερεγγυότητας την ευκαιρία να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους.

Άρθρο 64

Αντιρρήσεις από τους διαχειριστές της διαδικασίας αφερεγγυότητας

1.   Ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας που ορίζεται για οιοδήποτε μέλος του ομίλου μπορεί να φέρει αντίρρηση όσον αφορά:

α)	τη συμπερίληψη της διαδικασίας αφερεγγυότητας για την οποία έχει οριστεί σε διαδικασία συντονισμού ομίλου· ή

β)	το πρόσωπο που προτείνεται ως συντονιστής.

2.   Οι αντιρρήσεις κατά την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου υποβάλλονται στο δικαστήριο που αναφέρεται στο άρθρο 63 εντός 30 ημερών από την παραλαβή της κοινοποίησης της αίτησης για την έναρξη διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου από τον διαχειριστή της διαδικασίας αφερεγγυότητας που αναφέρεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου.

Η αντίρρηση μπορεί να υποβληθεί μέσω του τυποποιημένου εντύπου που θεσπίζεται σύμφωνα με το άρθρο 88.

3.   Πριν αποφασίσει να συμμετάσχει ή να μην συμμετάσχει στη διαδικασία συντονισμού σύμφωνα με την παράγραφο 1 στοιχείο α) ο διαχειριστής της διαδικασίας αφερεγγυότητας λαμβάνει κάθε έγκριση που ενδεχομένως απαιτείται από το δίκαιο του κράτους μέλους έναρξης της διαδικασίας αφερεγγυότητας για την οποία έχει οριστεί.

Άρθρο 65

Συνέπειες της προβολής αντίρρησης ως προς τη συμπερίληψη διαδικασίας σε συντονισμό ομίλου

1.   Σε περίπτωση αντίρρησης του διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας ως προς τη συμπερίληψη της διαδικασίας για την οποία έχει οριστεί σε διαδικασία συντονισμού ομίλου, η εν λόγω διαδικασία δεν συμπεριλαμβάνεται στη διαδικασία συντονισμού ομίλου.

2.   Οι εξουσίες του δικαστηρίου κατά το άρθρο 68 ή του συντονιστή που απορρέουν από την εν λόγω διαδικασία δεν ισχύουν για το εν λόγω μέλος και δεν συνεπάγονται δαπάνες για το εν λόγω μέλος.

Άρθρο 66

Επιλογή δικαστηρίου για τη διαδικασία συντονισμού ομίλου

1.   Εάν τουλάχιστον τα δύο τρίτα του συνόλου των διαχειριστών που έχουν οριστεί σε διαδικασίες αφερεγγυότητας μελών του ομίλου συμφωνήσουν ότι πλέον κατάλληλο για την έναρξη της διαδικασίας συντονισμού ομίλου είναι αρμόδιο δικαστήριο άλλου κράτους μέλους, τότε αυτό το δικαστήριο έχει αποκλειστική δικαιοδοσία.

2.   Η επιλογή δικαστηρίου πραγματοποιείται κατόπιν αμοιβαίας συμφωνίας η οποία συντάσσεται ή αποδεικνύεται εγγράφως. Μπορεί να πραγματοποιηθεί έως ότου η διαδικασία συντονισμού ομίλου αρχίσει σύμφωνα με το άρθρο 68.

3.   Κάθε δικαστήριο εκτός του επιληφθέντος δικαστηρίου δυνάμει της παραγράφου 1 αποποιείται τη δικαιοδοσία του υπέρ του εν λόγω δικαστηρίου.

4.   Η αίτηση έναρξης διαδικασίας συντονισμού ομίλου υποβάλλεται στο δικαστήριο που συμφωνείται δυνάμει του άρθρου 61.

Άρθρο 67

Συνέπειες της προβολής αντίρρησης κατά του προτεινόμενου συντονιστή

Σε περίπτωση αντίρρησης κατά του προτεινόμενου συντονιστή από διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας ο οποίος δεν έχει εκφράσει επίσης αντίρρηση σχετικά με την υπαγωγή του μέλους για το οποίο έχει οριστεί στη διαδικασία συντονισμού ομίλου, το δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να μην ορίσει το εν λόγω πρόσωπο και να καλέσει τον διαχειριστή διαδικασίας που πρόβαλε τη σχετική αντίρρηση να υποβάλει νέα αίτηση σύμφωνα με το άρθρο 61 παράγραφος 3.

Άρθρο 68

Απόφαση έναρξης διαδικασίας συντονισμού ομίλου

1.   Μετά την παρέλευση της περιόδου που αναφέρεται στο άρθρο 64 παράγραφος 2, το δικαστήριο μπορεί να κηρύξει την έναρξη διαδικασίας συντονισμού ομίλου, όταν κρίνει ότι πληρούνται οι όροι του άρθρου 63 παράγραφος 1. Σε αυτή την περίπτωση, το δικαστήριο:

α)	ορίζει συντονιστή·

β)	αποφασίζει επί του γενικού σχεδίου του συντονισμού· και

γ)	αποφασίζει επί της εκτίμησης των εξόδων και επί του μεριδίου που καταβάλλεται από τα μέλη του ομίλου.

2.   Η απόφαση για την έναρξη διαδικασίας συντονισμού ομίλου πρέπει να κοινοποιείται στους συμμετέχοντες διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας και στον συντονιστή.

Άρθρο 69

Μεταγενέστερη προαιρετική συμμετοχή των διαχειριστών διαδικασίας αφερεγγυότητας

1.   Σύμφωνα με το εθνικό του δίκαιο, οιοσδήποτε διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας μπορεί να αιτηθεί, κατόπιν της δικαστικής απόφασης που αναφέρεται στο άρθρο 68, τη συμπερίληψη της διαδικασίας για την οποία έχει οριστεί, όταν:

α)	έχει προβληθεί αντίρρηση κατά της συμπερίληψης της διαδικασίας αφερεγγυότητας στη διαδικασία συντονισμού ομίλου· ή

β)	η διαδικασία αφερεγγυότητας για μέλος του ομίλου άρχισε μετά την απόφαση του δικαστηρίου για την έναρξη διαδικασίας συντονισμού ομίλου.

2.   Με την επιφύλαξη της παραγράφου 4, ο συντονιστής μπορεί να αποδεχθεί το αίτημα αφού διαβουλευθεί με τους συμμετέχοντες διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας, όταν:

α)	διαπιστώσει ότι, λαμβανομένης υπόψη της φάσης στην οποία βρίσκεται η διαδικασία συντονισμού ομίλου τη χρονική στιγμή του αιτήματος, πληρούνται τα κριτήρια του άρθρου 63 παράγραφος 1 στοιχεία α) και β)· ή

β)	όλοι οι συμμετέχοντες διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας συμφωνούν υπό τους όρους που προβλέπονται στο εθνικό τους δίκαιο.

3.   Ο συντονιστής ενημερώνει το δικαστήριο και τους συμμετέχοντες διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας σχετικά με την απόφασή του σύμφωνα με την παράγραφο 2 και σχετικά με τους λόγους στους οποίους βασίζεται.

4.   Κάθε συμμετέχων διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας ή κάθε διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας του οποίου η αίτηση να συμπεριληφθεί στη διαδικασία συντονισμού ομίλου έχει απορριφθεί δύναται να προσβάλει την απόφαση που αναφέρεται στην παράγραφο 2, σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπει το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει διαδικασία συντονισμού σε επίπεδο ομίλου.

Άρθρο 70

Συστάσεις και σχέδιο συντονισμού σε επίπεδο ομίλου

1.   Κατά τη διεξαγωγή των διαδικασιών αφερεγγυότητας, οι οικείοι διαχειριστές λαμβάνουν υπόψη τις συστάσεις του συντονιστή και το περιεχόμενο του σχεδίου συντονισμού ομίλου που αναφέρεται στο άρθρο 72 παράγραφος 1.

2.   Ο διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί καθ' ολοκληρία ή εν μέρει τις συστάσεις του συντονιστή ή το σχέδιο συντονισμού ομίλου.

Αν δεν ακολουθεί τις συστάσεις του συντονιστή ή το σχέδιο συντονισμού ομίλου, εκθέτει τους λόγους στα πρόσωπα ή τους φορείς στους οποίους υποβάλλει έκθεση δυνάμει του εθνικού του δικαίου, και στον συντονιστή.

Υποτμήμα 2

Γενικές διατάξεις

Άρθρο 71

Συντονιστής

1.   Ο συντονιστής είναι πρόσωπο επιλέξιμο σύμφωνα με το δίκαιο κράτους μέλους να ενεργεί ως διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας.

2.   Ο συντονιστής δεν πρέπει να είναι ένας από τους διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας που ορίζονται να ενεργήσουν για οιοδήποτε μέλος του ομίλου και δεν παρουσιάζει καμία σύγκρουση συμφερόντων σε σχέση με τα μέλη του ομίλου, τους πιστωτές τους και τους διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας που ορίζονται για οιοδήποτε μέλος του ομίλου.

Άρθρο 72

Καθήκοντα και δικαιώματα του συντονιστή

1.   Ο συντονιστής:

α)	προσδιορίζει και περιγράφει συστάσεις για τη συντονισμένη διεξαγωγή της διαδικασίας αφερεγγυότητας·

β)

υποβάλλει σχέδιο συντονισμού ομίλου, το οποίο προσδιορίζει, περιγράφει και προτείνει πλήρη δέσμη μέτρων για την ολοκληρωμένη προσέγγιση της εξυγίανσης των μελών του ομίλου. Συγκεκριμένα, το σχέδιο μπορεί να περιέχει προτάσεις για: i) μέτρα αποκατάστασης των οικονομικών επιδόσεων και της χρηματοοικονομικής ευρωστίας του ομίλου ή οιουδήποτε τμήματός του, ii) τη διευθέτηση διαφορών που ανακύπτουν εντός του ομίλου, όσον αφορά συναλλαγές εντός του ομίλου και ανακλητικές αξιώσεις, iii) συμφωνίες μεταξύ των διαχειριστών της διαδικασίας αφερεγγυότητας των αφερέγγυων μελών του ομίλου.

2.   Ο συντονιστής μπορεί επίσης:

α)	να εκφέρει γνώμη και να συμμετέχει, ιδίως λαμβάνοντας μέρος στις συνελεύσεις των πιστωτών, σε κάθε διαδικασία που αφορά οποιοδήποτε μέλος του ομίλου·

β)	να μεσολαβεί σε διαφορές μεταξύ δύο ή περισσότερων διαχειριστών διαδικασίας αφερεγγυότητας που έχουν οριστεί για μέλη του ομίλου·

γ)	να παρουσιάζει και να επεξηγεί το σχέδιο συντονισμού ομίλου στα πρόσωπα ή τους φορείς στα οποία υποβάλλει έκθεση βάσει της εθνική του νομοθεσίας·

δ)	να ζητεί πληροφορίες από οιονδήποτε διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας όσον αφορά οιοδήποτε μέλος του ομίλου, οι οποίες είναι ή ενδέχεται να είναι χρήσιμες κατά τον καθορισμό και την περιγραφή στρατηγικών και μέτρων για τον συντονισμό των διαδικασιών· και

ε)

να ζητεί αναστολή για διάστημα έως έξι μηνών της διαδικασίας που έχει αρχίσει για οιοδήποτε μέλος του ομίλου, υπό τον όρο ότι η αναστολή αυτή είναι αναγκαία για την ορθή υλοποίηση του σχεδίου και προς όφελος των πιστωτών στη διαδικασία για την οποία ζητείται η αναστολή, ή να ζητεί την άρση κάθε υφιστάμενης αναστολής. Το σχετικό αίτημα υποβάλλεται στο δικαστήριο που κήρυξε την έναρξη της διαδικασίας για την οποία ζητείται η αναστολή.

3.   Το σχέδιο που αναφέρεται στην παράγραφο 1 στοιχείο β) δεν πρέπει να περιλαμβάνει συστάσεις περί ενοποίησης διαδικασιών ή των πτωχευτικών περιουσιών.

4.   Τα καθήκοντα και τα δικαιώματα του συντονιστή, ως ορίζονται στο παρόν άρθρο, δεν επεκτείνονται σε κανένα άλλο μέλος του ομίλου που δεν συμμετέχει στη διαδικασία συντονισμού ομίλου.

5.   Ο συντονιστής εκτελεί τα καθήκοντά του με αμεροληψία και με τη δέουσα επιμέλεια.

6.   Όταν ο συντονιστής κρίνει ότι η εκπλήρωση των καθηκόντων του επιβάλλει σημαντική αύξηση των εξόδων σε σύγκριση με την εκτίμηση εξόδων που αναφέρεται στο άρθρο 61 παράγραφος 3 στοιχείο δ), και, σε κάθε περίπτωση, όταν τα έξοδα υπερβαίνουν το 10 % των εκτιμώμενων εξόδων, ο συντονιστής:

α)	ενημερώνει πάραυτα τους συμμετέχοντες διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας· και

β)	ζητεί την πρότερη έγκριση του δικαστηρίου που κηρύσσει την έναρξη της διαδικασίας συντονισμού ομίλου.

Άρθρο 73

Γλώσσες

1.   Ο συντονιστής επικοινωνεί με τον διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας συμμετέχοντος μέλους του ομίλου στη γλώσσα που συμφωνείται με τον διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας ή, ελλείψει συμφωνίας, στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ένωσης και του δικαστηρίου που κήρυξε την έναρξη της διαδικασίας για το συγκεκριμένο μέλος του ομίλου.

2.   Ο συντονιστής επικοινωνεί με το δικαστήριο στην επίσημη γλώσσα του εν λόγω δικαστηρίου.

Άρθρο 74

Συνεργασία μεταξύ των διαχειριστών διαδικασίας αφερεγγυότητας και του συντονιστή

1.   Οι διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας που ορίζονται για μέλη του ομίλου και ο συντονιστής συνεργάζονται κατά τρόπο ώστε η συνεργασία αυτή να μην είναι ασύμβατη με τους κανόνες που εφαρμόζονται στην αντίστοιχη διαδικασία.

2.   Ειδικότερα, οι διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας κοινοποιούν κάθε πληροφορία που ο συντονιστής χρειάζεται για την εκτέλεση των καθηκόντων του.

Άρθρο 75

Ανάκληση του διορισμού του συντονιστή

Το δικαστήριο ανακαλεί τον διορισμό του συντονιστή αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήματος του διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας ενός συμμετέχοντος μέλους του ομίλου εάν:

α)	ο συντονιστής ενεργεί εις βάρος των πιστωτών ενός συμμετέχοντος μέλους του ομίλου· ή

β)	ο συντονιστής αδυνατεί να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις του δυνάμει του παρόντος κεφαλαίου.

Άρθρο 76

Οφειλέτης με δικαίωμα διαχείρισης

Οι διατάξεις που ισχύουν στο παρόν κεφάλαιο για τον διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας ισχύουν επίσης, κατά το δέον, και για τον οφειλέτη με δικαίωμα διαχείρισης.

Άρθρο 77

Έξοδα και κατανομή

1.   Η αμοιβή του συντονιστή πρέπει να είναι επαρκής, ανάλογη προς τα εκτελούμενα καθήκοντα και απηχούσα εύλογες δαπάνες.

2.   Κατά την ολοκλήρωση των καθηκόντων του, ο συντονιστής καταρτίζει την τελική κατάσταση εξόδων και το μερίδιο που πρέπει να καταβληθεί από κάθε μέλος και υποβάλλει τη δήλωση αυτή σε κάθε συμμετέχοντα διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας και στο δικαστήριο που κηρύσσει την έναρξη της διαδικασίας συντονισμού.

3.   Ελλείψει αντιρρήσεων από τους διαχειριστές διαδικασίας αφερεγγυότητας εντός 30 ημερών από την παραλαβή της κατάστασης που αναφέρεται στην παράγραφο 2, τα έξοδα και το μερίδιο που πρέπει να καταβάλει κάθε μέλος θα θεωρούνται συμφωνηθέντα. Η κατάσταση υποβάλλεται στο δικαστήριο που κηρύσσει την έναρξη της διαδικασίας συντονισμού προς επικύρωση.

4.   Σε περίπτωση αντίρρησης, το δικαστήριο που έχει κηρύξει την έναρξη της διαδικασίας συντονισμού ομίλου αποφασίζει, κατόπιν αίτησης του συντονιστή ή οιουδήποτε διαχειριστή διαδικασίας αφερεγγυότητας, σχετικά με τα έξοδα και το μερίδιο που καταβάλλεται από κάθε μέλος σύμφωνα με τα κριτήρια της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, λαμβάνοντας υπόψη την εκτίμηση των εξόδων που αναφέρεται στο άρθρο 68 παράγραφος 1 και, κατά περίπτωση, στο άρθρο 72 παράγραφος 6.

5.   Κάθε συμμετέχων διαχειριστής διαδικασίας αφερεγγυότητας δύναται να προσβάλει την απόφαση που αναφέρεται στην παράγραφο 4 σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπει το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο έχει αρχίσει η διαδικασία συντονισμού ομίλου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Άρθρο 78

Προστασία δεδομένων

1.   Οι εθνικές διατάξεις για την εφαρμογή της οδηγίας 95/46/ΕΚ εφαρμόζονται για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που πραγματοποιείται στα κράτη μέλη σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, εφόσον δεν θίγονται οι διαδικασίες επεξεργασίας που προβλέπονται στο άρθρο 3 παράγραφος 2 της οδηγίας 95/46/ΕΚ.

2.   Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 45/2001 εφαρμόζεται στην επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που πραγματοποιείται από την Επιτροπή σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό.

Άρθρο 79

Αρμοδιότητες των κρατών μελών σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στα εθνικά μητρώα αφερεγγυότητας

1.   Κάθε κράτος μέλος κοινοποιεί στην Επιτροπή το όνομα του φυσικού η νομικού προσώπου, της δημόσιας αρχής, υπηρεσίας ή οποιουδήποτε άλλου φορέα ορίζεται από το εθνικό δίκαιο για την άσκηση των λειτουργιών του διαχειριστή επεξεργασίας σύμφωνα με το άρθρο 2 στοιχείο δ) της οδηγίας 95/46/ΕΚ, με σκοπό τη δημοσίευσή του στη διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης.

2.   Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε να υλοποιηθούν τα τεχνικά μέτρα για την κατοχύρωση της ασφάλειας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στα εθνικά τους μητρώα αφερεγγυότητας που αναφέρονται στο άρθρο 24.

3.   Τα κράτη μέλη έχουν την ευθύνη να ελέγξουν ότι ο διαχειριστής επεξεργασίας που ορίζεται από το εθνικό δίκαιο σύμφωνα με το άρθρο 2 στοιχείο δ) της οδηγίας 95/46/ΕΚ διασφαλίζει τη συμμόρφωση προς τις αρχές που πρέπει να τηρούνται ως προς την ποιότητα των δεδομένων, ιδίως σε ό,τι αφορά την ακρίβεια και την ενημέρωση των δεδομένων που αποθηκεύονται στα εθνικά μητρώα αφερεγγυότητας.

4.   Τα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα, σύμφωνα με την οδηγία 95/46/ΕΚ, για τη συλλογή και την αποθήκευση δεδομένων σε εθνικές βάσεις δεδομένων και για τις αποφάσεις που λαμβάνονται ώστε να καταστούν τα δεδομένα αυτά διαθέσιμα στο διασυνδεδεμένο μητρώο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσω της διαδικτυακής πύλης της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης.

5.   Στο πλαίσιο της πληροφόρησης που πρέπει να παρέχεται στα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα ώστε να μπορούν να ασκήσουν τα δικαιώματά τους, και ιδίως το δικαίωμα διαγραφής των δεδομένων, τα κράτη μέλη ενημερώνουν τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα σχετικά με την περίοδο προσβασιμότητας που ισχύει για τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που αποθηκεύονται στα μητρώα αφερεγγυότητας.

Άρθρο 80

Αρμοδιότητες της Επιτροπής σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα

1.   Η Επιτροπή ασκεί τις αρμοδιότητες του υπεύθυνου επεξεργασίας σύμφωνα με το άρθρο 2 στοιχείο δ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 45/2001 σύμφωνα με τις αντίστοιχες αρμοδιότητες που καθορίζονται στο παρόν άρθρο.

2.   Η Επιτροπή καθορίζει τις αναγκαίες πολιτικές και εφαρμόζει τις αναγκαίες τεχνικές λύσεις για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της εντός του πεδίου λειτουργιών του υπεύθυνου επεξεργασίας.

3.   Η Επιτροπή υλοποιεί τα τεχνικά μέτρα που απαιτούνται για την κατοχύρωση της ασφάλειας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα κατά τη διαβίβαση, ιδίως την εμπιστευτικότητα και την ακεραιότητα οποιασδήποτε διαβίβασης προς και από τη διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης.

4.   Οι υποχρεώσεις της Επιτροπής δεν θίγουν τις αρμοδιότητες των κρατών μελών και άλλων φορέων για το περιεχόμενο και τη λειτουργία των διασυνδεδεμένων εθνικών βάσεων δεδομένων που τελούν υπό τη διαχείρισή τους.

Άρθρο 81

Υποχρεώσεις πληροφόρησης

Με την επιφύλαξη των πληροφοριών που παρέχονται στα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα σύμφωνα με τα άρθρα 11 και 12 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 45/2001, η Επιτροπή ενημερώνει τα εν λόγω πρόσωπα, μέσω δημοσίευσης στη διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, σχετικά με τον ρόλο της στην επεξεργασία των δεδομένων και σχετικά με τους σκοπούς της επεξεργασίας.

Άρθρο 82

Αποθήκευση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα

Σε ό,τι αφορά την πληροφόρηση από διασυνδεδεμένες εθνικές βάσεις δεδομένων, δεν αποθηκεύεται στη διαδικτυακή πύλη της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης κανένα δεδομένο προσωπικού χαρακτήρα σχετικά με τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα. Όλα τα δεδομένα αυτά αποθηκεύονται σε εθνικές βάσεις δεδομένων που τελούν υπό τη διαχείριση των κρατών μελών ή άλλων φορέων.

Άρθρο 83

Πρόσβαση στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα μέσω της διαδικτυακής πύλης της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης (E-justice)

Τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που αποθηκεύονται στα εθνικά μητρώα αφερεγγυότητας του άρθρου 24 είναι προσβάσιμα μέσω της διαδικτυακής πύλης της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης (E-justice) για όσο διάστημα παραμένουν διαθέσιμα σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο εθνικό δίκαιο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 84

Χρονική ισχύς

1.   Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται μόνο στις διαδικασίες αφερεγγυότητας που άρχισαν μετά τις 26 Ιουνίου 2017. Οι πράξεις που διενεργήθηκαν από τον οφειλέτη πριν από την ημερομηνία αυτή, εξακολουθούν να διέπονται από το εφαρμοστέο τη στιγμή που διενεργήθηκαν δίκαιο.

2.   Παρά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 91 του παρόντος κανονισμού, ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 εξακολουθεί να εφαρμόζεται στις διαδικασίες αφερεγγυότητας που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού και έχουν αρχίσει πριν από τις 26 Ιουνίου 2017.

Άρθρο 85

Σχέσεις με Συμβάσεις

1.   Ο παρών κανονισμός αντικαθιστά, ως προς το ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής του, και στις σχέσεις μεταξύ κρατών μελών, τις Συμβάσεις που έχουν συναφθεί μεταξύ δύο ή περισσοτέρων από τα κράτη αυτά, και ιδίως:

α)	τη σύμβαση μεταξύ του Βελγίου και της Γαλλίας περί της δικαστικής αρμοδιότητας, της ισχύος και της εκτελέσεως δικαστικών αποφάσεων, διαιτητικών αποφάσεων και δημοσίων εγγράφων, που υπεγράφη στο Παρίσι στις 8 Ιουλίου 1899·

β)	τη σύμβαση μεταξύ Βελγίου και Αυστρίας περί πτωχεύσεως, πτωχευτικού συμβιβασμού και αναστολής πληρωμών (με το πρόσθετο πρωτόκολλο της 13ης Ιουνίου 1973), που υπεγράφη στις Βρυξέλλες στις 16 Ιουλίου 1969·

γ)	τη σύμβαση μεταξύ του Βελγίου και των Κάτω Χωρών περί της δικαστικής αρμοδιότητας, της πτωχεύσεως και της ισχύος και εκτελέσεως δικαστικών αποφάσεων, διαιτητικών αποφάσεων και δημοσίων εγγράφων, που υπεγράφη στις Βρυξέλλες στις 28 Μαρτίου 1925·

δ)	τη Συνθήκη μεταξύ Γερμανίας και Αυστρίας περί πτωχεύσεως και πτωχευτικού συμβιβασμού, που υπεγράφη στη Βιέννη στις 25 Μαΐου 1979·

ε)	τη σύμβαση μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων στον τομέα της πτώχευσης, που υπεγράφη στη Βιέννη στις 27 Φεβρουαρίου 1979·

στ)	τη σύμβαση μεταξύ της Γαλλίας και της Ιταλίας περί εκτελέσεως αποφάσεων επί αστικών και εμπορικών υποθέσεων, που υπεγράφη στη Ρώμη στις 3 Ιουνίου 1930·

ζ)	τη σύμβαση μεταξύ Ιταλίας και Αυστρίας περί πτωχεύσεως και πτωχευτικού συμβιβασμού, που υπεγράφη στη Ρώμη στις 12 Ιουλίου 1977·

η)	τη σύμβαση μεταξύ του Βασιλείου των Κάτω Χωρών και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας περί της αμοιβαίας αναγνωρίσεως και εκτελέσεως των αποφάσεων και άλλων εκτελεστών τίτλων επί αστικών και εμπορικών υποθέσεων, που υπεγράφη στη Χάγη στις 30 Αυγούστου 1962·

θ)	τη σύμβαση μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και του Βασιλείου του Βελγίου περί αμοιβαίας εκτελέσεως αποφάσεων επί αστικών και εμπορικών υποθέσεων, και το πρωτόκολλό της, που υπεγράφη στις Βρυξέλλες στις 2 Μαΐου 1934·

ι)	την περί πτωχεύσεως σύμβαση μεταξύ Δανίας, Φινλανδίας, Νορβηγίας, Σουηδίας και Ισλανδίας, που υπεγράφη στην Κοπεγχάγη στις 7 Νοεμβρίου 1933·

ια)	την Ευρωπαϊκή σύμβαση για ορισμένες διεθνείς πτυχές της πτωχεύσεως, που υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη στις 5 Ιουνίου 1990·

ιβ)	τη συμφωνία μεταξύ της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και του Βασιλείου της Ελλάδος περί της αμοιβαίας αναγνωρίσεως και εκτελέσεως των δικαστικών αποφάσεων, η οποία υπογράφηκε στην Αθήνα στις 18 Ιουνίου 1959·

ιγ)	τη συμφωνία μεταξύ της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και της Δημοκρατίας της Αυστρίας περί της αμοιβαίας αναγνωρίσεως και εκτελέσεως διαιτητικών αποφάσεων και διαιτητικών συμβιβασμών για εμπορικά θέματα, η οποία υπογράφηκε στο Βελιγράδι στις 18 Μαρτίου 1960·

ιδ)	τη σύμβαση μεταξύ της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και της Ιταλίας για την αμοιβαία δικαστική συνεργασία σε αστικές και διοικητικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στη Ρώμη στις 3 Δεκεμβρίου 1960·

ιε)	τη συμφωνία μεταξύ της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και του Βασιλείου του Βελγίου για τη δικαστική συνεργασία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στο Βελιγράδι στις 24 Σεπτεμβρίου 1971·

ιστ)	τη σύμβαση μεταξύ των κυβερνήσεων Γιουγκοσλαβίας και Γαλλίας περί της αναγνωρίσεως και εκτελέσεως αποφάσεων επί αστικών και εμπορικών υποθέσεων, η οποία υπογράφηκε στο Παρίσι στις 18 Μαΐου 1971·

ιζ)	τη συμφωνία μεταξύ της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας περί δικαστικής αρωγής επί αστικών και ποινικών θεμάτων, η οποία υπογράφηκε στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου 1980 και εξακολουθεί να ισχύει μεταξύ Τσεχικής Δημοκρατίας και Ελλάδας·

ιη)	τη συμφωνία μεταξύ της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας και της Κυπριακής Δημοκρατίας περί νομικής αρωγής επί αστικών και ποινικών υποθέσεων, η οποία υπογράφηκε στη Λευκωσία στις 23 Απριλίου 1982 και εξακολουθεί να ισχύει μεταξύ Τσεχικής Δημοκρατίας και Κύπρου·

ιθ)

τη Συνθήκη μεταξύ των κυβερνήσεων της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας περί δικαστικής αρωγής, αναγνώρισης και εκτέλεσης των αποφάσεων επί αστικών, οικογενειακών και εμπορικών υποθέσεων, η οποία υπογράφηκε στο Παρίσι στις 10 Μαΐου 1984 και εξακολουθεί να ισχύει μεταξύ Τσεχικής Δημοκρατίας και Γαλλίας·

κ)	τη Συνθήκη μεταξύ Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας και Ιταλικής Δημοκρατίας περί δικαστικής αρωγής επί αστικών και ποινικών υποθέσεων, η οποία υπογράφηκε στην Πράγα στις 6 Δεκεμβρίου 1985 και εξακολουθεί να ισχύει μεταξύ Τσεχικής Δημοκρατίας και Ιταλίας·

κα)	τη συμφωνία μεταξύ Δημοκρατίας της Λετονίας, Δημοκρατίας της Εσθονίας και Δημοκρατίας της Λιθουανίας περί δικαστικής αρωγής και νομικών σχέσεων, η οποία υπογράφηκε στο Ταλίν στις 11 Νοεμβρίου 1992·

κβ)	τη συμφωνία μεταξύ Εσθονίας και Πολωνίας για την παροχή δικαστικής αρωγής και για νομικές σχέσεις σε αστικές, εργατικές και ποινικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στο Ταλίν στις 27 Νοεμβρίου 1998·

κγ)	τη συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Λιθουανίας και της Δημοκρατίας της Πολωνίας περί δικαστικής αρωγής και νομικών σχέσεων σε αστικές, οικογενειακές, εργατικές και ποινικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στη Βαρσοβία στις 26 Ιανουαρίου 1993·

κδ)	τη σύμβαση μεταξύ της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας περί νομικής συνδρομής επί αστικών και ποινικών υποθέσεων και το πρωτόκολλό της, η οποία υπογράφηκε στο Βουκουρέστι στις 19 Οκτωβρίου 1972·

κε)	τη σύμβαση μεταξύ της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας περί νομικής συνδρομής επί αστικών και ποινικών υποθέσεων, η οποία υπογράφηκε στο Παρίσι στις 5 Νοεμβρίου 1974·

κστ)	τη συμφωνία μεταξύ Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας περί νομικής συνδρομής σε αστικές και ποινικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στην Αθήνα στις 10 Απριλίου 1976·

κζ)	τη συμφωνία μεταξύ Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και Κυπριακής Δημοκρατίας περί νομικής συνδρομής σε αστικές και ποινικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στη Λευκωσία στις 29 Απριλίου 1983·

κη)	τη συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και της κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας περί νομικής συνδρομής σε αστικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στη Σόφια στις 18 Ιανουαρίου 1989·

κθ)	τη Συνθήκη μεταξύ της Ρουμανίας και της Τσεχικής Δημοκρατίας περί νομικής συνδρομής σε αστικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στο Βουκουρέστι στις 11 Ιουλίου 1994·

λ)	τη Συνθήκη μεταξύ της Ρουμανίας και της Δημοκρατίας της Πολωνίας περί νομικής συνδρομής και νομικών σχέσεων σε αστικές υποθέσεις, η οποία υπογράφηκε στο Βουκουρέστι στις 15 Μαΐου 1999.

2.   Οι συμβάσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1 συνεχίζουν να παράγουν αποτελέσματα, όσον αφορά διαδικασίες που άρχισαν πριν από την έναρξη ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1346/2000.

3.   Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται:

α)	σε κάθε κράτος μέλος, κατά το μέτρο που είναι ασυμβίβαστος με υποχρεώσεις σε πτωχευτικές υποθέσεις που προκύπτουν από σύμβαση η οποία έχει συναφθεί από το κράτος μέλος αυτό με μία ή περισσότερες τρίτες χώρες, πριν από την έναρξη ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1346/2000·

β)

στο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας, κατά το μέτρο που είναι ασυμβίβαστος με υποχρεώσεις σε πτωχευτικές υποθέσεις και σε υποθέσεις εκκαθάρισης αφερέγγυων εταιρειών που προκύπτουν από συμφωνίες με την Κοινοπολιτεία, οι οποίες ίσχυαν κατά το χρόνο ενάρξεως ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1346/2000.

Άρθρο 86

Πληροφορίες σχετικά με το εθνικό και το ενωσιακό δίκαιο αφερεγγυότητας

1.   Τα κράτη μέλη παρέχουν, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικαστικού Δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις που δημιουργήθηκε με την απόφαση 2001/470/ΕΚ του Συμβουλίου (17), σύντομη περιγραφή της εθνικής τους νομοθεσίας και των διαδικασιών σχετικά με την αφερεγγυότητα, ιδίως όσον αφορά τα θέματα που απαριθμούνται στο άρθρο 7 παράγραφος 2, προκειμένου να διατεθούν οι πληροφορίες αυτές στο κοινό.

2.   Τα κράτη μέλη ενημερώνουν τακτικά τις πληροφορίες της παραγράφου 1.

3.   Η Επιτροπή θα διαθέσει στο κοινό πληροφορίες σχετικά με τον παρόντα κανονισμό.

Άρθρο 87

Διασύνδεση των μητρώων

Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις για τη διασύνδεση των μητρώων αφερεγγυότητας, όπως αναφέρεται στο άρθρο 25. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης του άρθρου 89 παράγραφος 3.

Άρθρο 88

Κατάρτιση και μεταγενέστερες τροποποιήσεις των τυποποιημένων εντύπων

Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις για την κατάρτιση και, όπου απαιτείται, την τροποποίηση των εντύπων που προβλέπονται στο άρθρο 27 παράγραφος 4, στα άρθρα 54 και 55 και στο άρθρο 64 παράγραφος 2. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη συμβουλευτική διαδικασία του άρθρου 89 παράγραφος 2.

Άρθρο 89

Διαδικασία επιτροπής

1.   Η Επιτροπή επικουρείται από επιτροπή. Η εν λόγω επιτροπή αποτελεί επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

2.   Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζεται το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

3.   Στις περιπτώσεις που γίνεται μνεία της παρούσας παραγράφου, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

Άρθρο 90

Ρήτρα αναθεώρησης

1.   Το αργότερο στις 27 Ιουνίου 2027, και στη συνέχεια ανά πέντε έτη, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού. Η έκθεση συνοδεύεται, όπου απαιτείται, από πρόταση προσαρμογής του παρόντος κανονισμού.

2.   Το αργότερο στις 27 Ιουνίου 2022, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή έκθεση σχετικά με την εφαρμογή της διαδικασίας συντονισμού σε επίπεδο ομίλου. Η έκθεση συνοδεύεται, όπου απαιτείται, από πρόταση προσαρμογής του παρόντος κανονισμού.

3.   Το αργότερο έως την 1η Ιανουαρίου 2016, η Επιτροπή θα υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή μελέτη σχετικά με διασυνοριακά ζητήματα που προκύπτουν στο πεδίο της ευθύνης και της παύσης των διευθυντών.

4.   Το αργότερο στις 27 Ιουνίου 2020 η Επιτροπή θα υποβάλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή μελέτη σχετικά με την καταχρηστική άγρα δικαστηρίου.

Άρθρο 91

Κατάργηση

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 καταργείται.

Οι αναφορές στον καταργούμενο κανονισμό νοούνται ως αναφορές στον παρόντα κανονισμό και διαβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας του Παραρτήματος Δ του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 92

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εφαρμόζεται από τις 26 Ιουνίου 2017 με την εξαίρεση των εξής διατάξεων:

α)	του άρθρου 86, το οποίο εφαρμόζεται από τις 26 Ιουνίου 2016·

β)	του άρθρου 24 παράγραφος 1, το οποίο εφαρμόζεται από τις 26 Ιουνίου 2018· και

γ)	του άρθρου 25, το οποίο εφαρμόζεται από τις 26 Ιουνίου 2019.

---

(1)  ΕΕ C 271 της 19.9.2013, σ. 55.

(2)  Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 5ης Φεβρουαρίου 2014 (δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί στη Επίσημη Εφημερίδα) και θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση της 12ης Μαρτίου 2015 (δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα). Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 20ής Μαΐου 2015 (δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί στη Επίσημη Εφημερίδα).

(3)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 2000, περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας (ΕΕ L 160 της 30.6.2000, σ. 1).

(4)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 351 της 20.12.2012, σ. 1).

(5)  Οδηγία 2001/24/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Απριλίου 2001, για την εξυγίανση και την εκκαθάριση των πιστωτικών ιδρυμάτων (ΕΕ L 125 της 5.5.2001, σ. 15).

(6)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1393/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Νοεμβρίου 2007, περί επιδόσεως και κοινοποιήσεως στα κράτη μέλη δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις («επίδοση ή κοινοποίηση πράξεων») και κατάργησης του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1348/2000 του Συμβουλίου (ΕΕ L 324 της 10.12.2007, σ. 79).

(7)  Οδηγία 98/26/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Μαΐου 1998, σχετικά με το αμετάκλητο του διακανονισμού στα συστήματα πληρωμών και στα συστήματα διακανονισμού αξιογράφων (ΕΕ L 166 της 11.6.1998, σ. 45).

(8)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13).

(9)  Οδηγία 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 1995, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (ΕΕ L 281 της 23.11.1995, σ. 31).

(10)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 45/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας και σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (ΕΕ L 8 της 12.1.2001, σ. 1).

(11)  Κανονισμός (ΕΟΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1182/71 του Συμβουλίου της 3ης Ιουνίου 1971 περί καθορισμού των κανόνων που εφαρμόζονται στις προθεσμίες, ημερομηνίες και διορίες (ΕΕ L 124 της 8.6.1971, σ. 1).

(12)  ΕΕ C 358 της 7.12.2013, σ. 15.

(13)  Οδηγία 2009/65/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2009, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων σχετικά με ορισμένους οργανισμούς συλλογικών επενδύσεων σε κινητές αξίες (ΟΣΕΚΑ) (ΕΕ L 302 της 17.11.2009, σ. 32).

(14)  Οδηγία 2011/61/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2011, σχετικά με τους διαχειριστές οργανισμών εναλλακτικών επενδύσεων και για την τροποποίηση των οδηγιών 2003/41/ΕΚ και 2009/65/ΕΚ και των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1060/2009 και (ΕΕ) αριθ. 1095/2010 (ΕΕ L 174 της 1.7.2011, σ. 1).

(15)  Οδηγία 2013/34/EE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις, τις ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις και συναφείς εκθέσεις επιχειρήσεων ορισμένων μορφών, την τροποποίηση της οδηγίας 2006/43/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και την κατάργηση των οδηγιών 78/660/ΕΟΚ και 83/349/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 182 της 29.6.2013, σ. 19).

(16)  Οδηγία 2008/94/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, περί προστασίας των μισθωτών σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη (ΕΕ L 283 της 28.10.2008, σ. 36).

(17)  Απόφαση 2001/470/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001, σχετικά με τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 174 της 27.6.2001, σ. 25).

---

---

---

---

---