18.6.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 165/1

(1)

Το άρθρο 169 παράγραφος 1 και το άρθρο 169 παράγραφος 2 στοιχείο α) της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) προβλέπουν ότι η Ένωση πρέπει να συμβάλλει στην επίτευξη υψηλού επιπέδου προστασίας των καταναλωτών με μέτρα που θεσπίζει σύμφωνα με το άρθρο 114. Το άρθρο 38 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπει ότι οι πολιτικές της Ένωσης διασφαλίζουν υψηλό επίπεδο προστασίας του καταναλωτή.

(2)

Σύμφωνα με το άρθρο 26 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ, η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει έναν χώρο χωρίς εσωτερικά σύνορα, στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών. Για να έχουν οι καταναλωτές εμπιστοσύνη στην εσωτερική αγορά και να επωφελούνται από την ψηφιακή της διάσταση, πρέπει να έχουν πρόσβαση σε απλούς, αποτελεσματικούς, γρήγορους και χαμηλού κόστους τρόπους επίλυσης των διαφορών που ανακύπτουν από την ηλεκτρονική πώληση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία όταν οι καταναλωτές προβαίνουν σε διασυνοριακές αγορές.

(3)

Στην ανακοίνωσή της της 13ης Απριλίου 2011 με τίτλο «Η Πράξη για την ενιαία αγορά — Δώδεκα δράσεις για την τόνωση της ανάπτυξης και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης — «Μαζί για μια νέα ανάπτυξη», η Επιτροπή προσδιόρισε τη νομοθεσία περί εναλλακτικής επίλυσης διαφορών (ΕΕΔ) που εμπεριέχει διάσταση ηλεκτρονικού εμπορίου ως μία από τις δώδεκα δράσεις για την τόνωση της ανάπτυξης και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης στην ενιαία αγορά.

(4)

Ο κατακερματισμός της εσωτερικής αγοράς παρεμποδίζει τις προσπάθειες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης. Εξάλλου, οι διαφορές όσον αφορά την ύπαρξη, την ποιότητα και τη διάδοση απλών, αποτελεσματικών, γρήγορων και χαμηλού κόστους τρόπων επίλυσης διαφορών από την πώληση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών σε ολόκληρη την Ένωση αποτελούν εμπόδιο εντός της εσωτερικής αγοράς που υπονομεύει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των εμπόρων στις διασυνοριακές αγοραπωλησίες.

(5)

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κάλεσε διά των συμπερασμάτων του της 24-25 Μαρτίου και 23 Οκτωβρίου 2011 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο να εγκρίνουν, έως το τέλος του 2012, μια πρώτη δέσμη μέτρων προτεραιότητας για να δοθεί νέα ώθηση στην ενιαία αγορά.

(6)

Η εσωτερική αγορά αποτελεί πραγματικότητα για τους καταναλωτές στην καθημερινή ζωή τους, όταν ταξιδεύουν, αγοράζουν και πραγματοποιούν πληρωμές. Οι καταναλωτές είναι βασικοί παράγοντες στην εσωτερική αγορά και, συνεπώς, θα πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρό της. Η ψηφιακή διάσταση της εσωτερικής αγοράς αποκτά ζωτική σημασία τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τους εμπόρους. Οι καταναλωτές πραγματοποιούν όλο και περισσότερες αγορές μέσω του διαδικτύου, ενώ όλο και περισσότεροι έμποροι πωλούν τα προϊόντα τους ηλεκτρονικά. Οι καταναλωτές και οι έμποροι θα πρέπει να αισθάνονται εμπιστοσύνη κατά τη διενέργεια ηλεκτρονικών συναλλαγών, επομένως είναι ουσιαστική η άρση των υπαρχόντων εμποδίων και η ενίσχυση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών. Η δυνατότητα μιας αξιόπιστης και αποτελεσματικής ηλεκτρονικής επίλυσης των διαφορών (ΗΕΔ) θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικότατα στην επίτευξη αυτού του στόχου.

(7)

Η δυνατότητα ευχερούς και φτηνής επίλυσης των διαφορών μπορεί να τονώσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των εμπόρων στην ψηφιακή ενιαία αγορά. Ωστόσο, οι καταναλωτές και οι έμποροι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν εμπόδια στην εξεύρεση εξωδικαστικών λύσεων στις διαφορές τους, ιδίως στις διαφορές από διασυνοριακές ηλεκτρονικές συναλλαγές, και έτσι αυτές σήμερα μένουν συχνά ανεπίλυτες.

(8)

Η ΗΕΔ μπορεί να προσφέρει απλή, αποτελεσματική, γρήγορη και χαμηλού κόστους εξωδικαστική επίλυση των διαφορών που απορρέουν από ηλεκτρονικές συναλλαγές. Ωστόσο, λείπουν σήμερα οι μηχανισμοί που θα επέτρεπαν στους καταναλωτές και τους εμπόρους να επιλύσουν τις εν λόγω διαφορές με ηλεκτρονικά μέσα· αυτό λειτουργεί εις βάρος των καταναλωτών, δυσχεραίνει ιδίως τις διασυνοριακές ηλεκτρονικές συναλλαγές, και δημιουργεί άνισους όρους ανταγωνισμού για τους εμπόρους, και, συνεπώς, παρακωλύει τη συνολική ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου.

(9)

Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στην εξωδικαστική επίλυση διαφορών που υποβάλλονται από καταναλωτές που κατοικούν στην Ένωση κατά εμπόρων εγκατεστημένων στην Ένωση, οι οποίες καλύπτονται από την οδηγία 2013/11/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2013, σχετικά με την εναλλακτική επίλυση καταναλωτικών διαφορών (οδηγία ΕΕΚΔ) (3).

(10)

Προκειμένου η πλατφόρμα ΗΕΔ να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για διαδικασίες ΕΕΔ οι οποίες επιτρέπουν στους εμπόρους να υποβάλλουν καταγγελίες κατά καταναλωτών, ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να εφαρμοσθεί στην εξωδικαστική επίλυση διαφορών που υποβάλλονται από εμπόρους κατά καταναλωτών όπου οι οικείες διαδικασίες ΕΕΔ παρέχονται από φορείς ΕΕΔ που έχουν περιληφθεί στον κατάλογο σύμφωνα με το άρθρο 20 παράγραφος 2 της οδηγίας 2013/11/ΕΕ. Η εφαρμογή του παρόντος κανονισμού στις διαφορές αυτές δεν θα πρέπει να επιβάλλει υποχρέωση των κρατών μελών να εξασφαλίζουν ότι οι φορείς ΕΕΔ παρέχουν τις εν λόγω διαδικασίες.

(11)

Αν και από την πλατφόρμα ΗΕΔ θα επωφεληθούν κυρίως οι καταναλωτές και οι έμποροι που πραγματοποιούν διασυνοριακές ηλεκτρονικές συναλλαγές, ο παρών κανονισμός θα πρέπει επίσης να εφαρμοσθεί και στις εγχώριες ηλεκτρονικές συναλλαγές για να υπάρξει πραγματική ισότητα στους όρους ανταγωνισμού στο ηλεκτρονικό εμπόριο.

(12)

Ο παρών κανονισμός δεν θίγει την οδηγία 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (4).

(13)

Ο ορισμός του «καταναλωτή» θα πρέπει να καλύπτει τα φυσικά πρόσωπα τα οποία ενεργούν για σκοπούς που δεν εμπίπτουν στην εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή επαγγελματική τους ιδιότητα. Ωστόσο, εάν η σύμβαση συνάπτεται για σκοπούς οι οποίοι εμπίπτουν μόνο εν μέρει στην εμπορική δραστηριότητα του προσώπου (συμβάσεις διπλού σκοπού) και ο εμπορικός σκοπός είναι τόσο περιορισμένος ώστε να μην είναι κυρίαρχος στο γενικό πλαίσιο της συναλλαγής, το εν λόγω πρόσωπο θα πρέπει επίσης να θεωρείται καταναλωτής.

(14)

Ο ορισμός της «ηλεκτρονικής σύμβασης πώλησης ή παροχής υπηρεσιών» θα πρέπει να καλύπτει μια σύμβαση πώλησης ή παροχής υπηρεσιών στο πλαίσιο της οποίας ο έμπορος ή ο μεσάζων προσφέρει αγαθά ή υπηρεσίες μέσω ιστότοπου ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου και ο καταναλωτής παραγγέλλει τα εν λόγω αγαθά ή υπηρεσίες μέσω αυτού του ιστότοπου ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου. Ο ορισμός θα πρέπει επίσης να καλύπτει τις περιπτώσεις στις οποίες ο καταναλωτής έχει πρόσβαση στον ιστότοπο ή σε άλλη υπηρεσία της κοινωνίας της πληροφορίας μέσω κινητής ηλεκτρονικής συσκευής όπως το κινητό τηλέφωνο.

(15)

Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται σε διαφορές μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων οι οποίες ανακύπτουν από συμβάσεις πώλησης ή παροχής υπηρεσιών που δεν συνάπτονται ηλεκτρονικά και σε διαφορές μεταξύ εμπόρων.

(16)

Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να συνδυάζεται με την οδηγία 2013/11/ΕΕ η οποία επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να εξασφαλίζουν ότι όλες οι διαφορές μεταξύ καταναλωτών που κατοικούν και εμπόρων που είναι εγκατεστημένοι στην Ένωση, οι οποίες ανακύπτουν από την πώληση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών, μπορούν να υποβληθούν σε φορέα ΕΕΔ.

(17)

Προτού υποβάλουν την καταγγελία τους σε φορέα ΕΕΔ μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ, οι καταναλωτές θα πρέπει να ενθαρρύνονται από τα κράτη μέλη να επικοινωνούν με τον έμπορο με κάθε πρόσφορο μέσο, με σκοπό τον φιλικό διακανονισμό της διαφοράς.

(18)

Σκοπός του παρόντος κανονισμού είναι η δημιουργία πλατφόρμας ΗΕΔ σε ενωσιακό επίπεδο. Η πλατφόρμα ΗΕΔ θα πρέπει να έχει τη μορφή διαλογικού ιστότοπου με ενιαίο σημείο εξυπηρέτησης για τους καταναλωτές και τους εμπόρους οι οποίοι επιδιώκουν να επιλύσουν εξωδικαστικά τις διαφορές τους από ηλεκτρονικές συναλλαγές. Η πλατφόρμα ΗΕΔ θα πρέπει να παρέχει γενικές πληροφορίες για την εξωδικαστική επίλυση συμβατικών διαφορών μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων οι οποίες απορρέουν από τις ηλεκτρονικές συμβάσεις πώλησης ή παροχής υπηρεσιών. Θα πρέπει να επιτρέπει στους καταναλωτές και τους εμπόρους να υποβάλλουν τις καταγγελίες τους με τη συμπλήρωση ηλεκτρονικού έντυπου καταγγελίας, διαθέσιμου σε όλες τις επίσημες γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, και να επισυνάπτουν σχετικά έγγραφα. Θα πρέπει να διαβιβάζει τις καταγγελίες σε φορέα ΕΕΔ αρμόδιο για την εξέταση της σχετικής διαφοράς. Η πλατφόρμα ΗΕΔ θα πρέπει να παρέχει, δωρεάν, ηλεκτρονικό εργαλείο διαχείρισης υποθέσεων το οποίο θα επιτρέπει στους φορείς ΕΕΔ να διεκπεραιώνουν τη διαδικασία επίλυσης της διαφοράς με τα μέρη μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ. Οι φορείς ΕΕΔ δεν θα πρέπει να υποχρεούνται να χρησιμοποιήσουν το εργαλείο διαχείρισης υποθέσεων.

(19)

Η Επιτροπή θα είναι αρμόδια για την ανάπτυξη, λειτουργία και συντήρηση της πλατφόρμας ΗΕΔ και θα παρέχει κάθε απαιτούμενη τεχνική διευκόλυνση για τη λειτουργία της πλατφόρμας. Η πλατφόρμα ΗΕΔ θα διαθέτει λειτουργία ηλεκτρονικής μετάφρασης η οποία θα επιτρέπει στα μέρη και στον φορέα ΕΕΔ να λαμβάνουν σε μετάφραση, εφόσον απαιτείται, πληροφορίες οι οποίες ανταλλάσσονται μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ και είναι απαραίτητες για την επίλυση της διαφοράς. Η λειτουργία αυτή θα πρέπει να μπορεί να κάνει όλες τις απαιτούμενες μεταφράσεις, με ανθρώπινη παρέμβαση αν χρειασθεί. Επιπλέον, η Επιτροπή θα παρέχει, μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ, πληροφορίες προς τους υποβάλλοντες καταγγελία σχετικά με τη δυνατότητα να ζητήσουν βοήθεια από τα σημεία επαφής της ΗΕΔ.

(20)

Η πλατφόρμα ΗΕΔ θα πρέπει να επιτρέπει την ασφαλή ανταλλαγή δεδομένων με τους φορείς ΕΕΔ και να σέβεται τις αρχές στις οποίες βασίζεται το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Διαλειτουργικότητας, που θεσπίστηκε σύμφωνα με την απόφαση 2004/387/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, περί της διαλειτουργικής παροχής πανευρωπαϊκών υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στις δημόσιες διοικήσεις, τις επιχειρήσεις και τους πολίτες (IDABC) (5).

(21)

Η πρόσβαση στην πλατφόρμα ΗΕΔ θα πρέπει να παρέχεται κυρίως μέσω της πύλης «Η Ευρώπη σας», η οποία ιδρύθηκε με το παράρτημα ΙΙ της απόφασης 2004/387/ΕΚ, και παρέχει, σε επιχειρήσεις και πολίτες στην Ένωση, τη δυνατότητα πρόσβασης, σε πολλές γλώσσες, σε πανευρωπαϊκές ηλεκτρονικές πληροφορίες και διαδραστικές υπηρεσίες. Η πλατφόρμα ΗΕΔ θα πρέπει να κατέχει εμφανή θέση στη διαδικτυακή πύλη «Η Ευρώπη σας».

(22)

Μια πλατφόρμα ΗΕΔ σε ενωσιακό επίπεδο θα πρέπει να βασίζεται στους φορείς ΕΕΔ που υπάρχουν ήδη στα κράτη μέλη και να συνάδει με τις νομικές παραδόσεις των κρατών μελών. Συνεπώς, οι φορείς ΕΕΔ στους οποίους διαβιβάζεται καταγγελία μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ θα πρέπει να εφαρμόζουν δικούς τους διαδικαστικούς κανόνες, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων για τα έξοδα. Ωστόσο, ο παρών κανονισμός σκοπεύει να θεσπίσει ορισμένους κοινούς κανόνες για τις διαδικασίες αυτές, ώστε να είναι αποτελεσματικές. Μεταξύ αυτών χρειάζονται και κανόνες οι οποίοι διασφαλίζουν ότι η εν λόγω επίλυση διαφορών δεν απαιτεί την φυσική παρουσία των μερών ή των εκπροσώπων τους ενώπιον του φορέα ΕΕΔ, εκτός και αν οι οικείοι διαδικαστικοί κανόνες προβλέπουν τη δυνατότητα αυτή και συμφωνούν τα μέρη.

(23)

Αν εξασφαλιστεί ότι όλοι οι φορείς ΕΕΔ που περιλαμβάνονται στον κατάλογο σύμφωνα με το άρθρο 20 παράγραφος 2 της οδηγίας 2013/11/ΕΕ έχουν καταχωριστεί στην πλατφόρμα ΗΕΔ, θα πρέπει να υπάρχει πλήρης κάλυψη στην ηλεκτρονική εξωδικαστική επίλυση διαφορών λόγω ηλεκτρονικών συμβάσεων πώλησης ή παροχής υπηρεσιών.

(24)

Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εμποδίζει τη λειτουργία τυχόν υπάρχοντος φορέα επίλυσης διαφορών που λειτουργεί ηλεκτρονικά ή οποιουδήποτε μηχανισμού ΗΕΔ εντός της Ένωσης. Δεν θα πρέπει να εμποδίζει τους φορείς ή μηχανισμούς επίλυσης διαφορών να επιλαμβάνονται ηλεκτρονικών διαφορών οι οποίες τους έχουν υποβληθεί απευθείας.

(25)

Θα πρέπει να ορισθούν σε κάθε κράτος μέλος σημεία επαφής ΗΕΔ που φιλοξενούν τουλάχιστον δύο συμβούλους ΗΕΔ. Τα σημεία επαφής ΗΕΔ θα πρέπει να στηρίζουν τα μέρη μιας διαφοράς που υποβάλλεται μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ χωρίς να υποχρεούνται να μεταφράζουν τα σχετικά με τη διαφορά έγγραφα. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να αναθέτουν στα κέντρα τους του Δικτύου Ευρωπαϊκών Κέντρων Καταναλωτών την αρμοδιότητα για τα σημεία επαφής ΗΕΔ. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να χρησιμοποιούν τη δυνατότητα αυτή για να μπορούν τα σημεία επαφής ΗΕΔ να επωφελούνται πλήρως από την πείρα των κέντρων του Δικτύου Ευρωπαϊκών Κέντρων Καταναλωτών όσον αφορά τη διευκόλυνση της επίλυσης διαφορών μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων. Η Επιτροπή θα πρέπει να θεσπίσει δίκτυο σημείων επαφής ΗΕΔ για να διευκολύνει το έργο και τη συνεργασία τους και να παρέχει, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, κατάλληλη εκπαίδευση για τα σημεία επαφής ΗΕΔ.

(26)

Το δικαίωμα αποτελεσματικής έννομης προστασίας και το δικαίωμα του φυσικού δικαστή είναι θεμελιώδη δικαιώματα που κατοχυρώνονται στο άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ΗΕΔ δεν προορίζεται να αντικαταστήσει τις δικαστικές διαδικασίες ούτε θα πρέπει να στερεί τους καταναλωτές ή τους εμπόρους από το δικαίωμά τους να ζητήσουν έννομη προστασία ενώπιον δικαστηρίου. Συνεπώς, ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να εμποδίζει τα μέρη από την άσκηση του δικαιώματος πρόσβασης στο δικαστικό σύστημα.

(27)

Η επεξεργασία των πληροφοριών δυνάμει του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να υπόκειται σε αυστηρές εγγυήσεις εμπιστευτικότητας και να συνάδει με τους κανόνες προστασίας των προσωπικών δεδομένων της οδηγίας 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 1995, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (6) και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 45/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας και σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (7). Αυτοί οι κανόνες θα πρέπει να εφαρμόζονται στην επεξεργασία προσωπικών δεδομένων δυνάμει του παρόντος κανονισμού από τους διάφορους παράγοντες της πλατφόρμας ΗΕΔ, είτε ενεργούν μόνοι τους είτε από κοινού με άλλους παρόμοιους παράγοντες.

(28)

Τα υποκείμενα των δεδομένων θα πρέπει να ενημερώνονται και να παρέχουν τη συγκατάθεσή τους για την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων τους στην πλατφόρμα ΗΕΔ και θα πρέπει να ενημερώνονται για τα δικαιώματά τους όσον αφορά την εν λόγω επεξεργασία, μέσω γενικής δήλωσης για την προστασία του ιδιωτικού απορρήτου, η οποία πρέπει να δημοσιοποιηθεί από την Επιτροπή και να εξηγεί, σε σαφή και απλή γλώσσα, τις πράξεις επεξεργασίας που εκτελούνται υπό την ευθύνη των διαφόρων παραγόντων της πλατφόρμας, σύμφωνα με τα άρθρα 11 και 12 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 45/2001 και σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία που έχει εκδοθεί βάσει των άρθρων 10 και 11 της οδηγίας 95/46/ΕΚ.

(29)

Ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να θίγει τις περί εμπιστευτικότητος διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας που αφορά την ΕΕΔ.

(30)

Προκειμένου να γίνει η πλατφόρμα ΗΕΔ ευρέως γνωστή στους καταναλωτές, οι εγκατεστημένοι στην Ένωση έμποροι οι οποίοι ασχολούνται με ηλεκτρονικές συμβάσεις πωλήσεων ή παροχής υπηρεσιών παρέχουν, στις ιστοσελίδες τους, ηλεκτρονική σύνδεση με την πλατφόρμα ΗΕΔ. Οι έμποροι θα πρέπει επίσης να γνωστοποιούν την ηλεκτρονική τους διεύθυνση ώστε να έχουν οι καταναλωτές ένα πρώτο σημείο επαφής. Σημαντικό ποσοστό των ηλεκτρονικών συμβάσεων πωλήσεων και παροχής υπηρεσιών συνάπτεται με τη χρησιμοποίηση ηλεκτρονικών αγορών οι οποίες συγκεντρώνουν ή διευκολύνουν τις ηλεκτρονικές συναλλαγές μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων. Οι ηλεκτρονικές αγορές είναι ηλεκτρονικές πλατφόρμες οι οποίες επιτρέπουν στους εμπόρους να διαθέτουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους στους καταναλωτές. Οι ηλεκτρονικές αγορές αυτές θα πρέπει επομένως να υπέχουν την αυτή υποχρέωση να παρέχουν ηλεκτρονική σύνδεση με την πλατφόρμα ΗΕΔ. Αυτή η υποχρέωση θεσπίζεται με την επιφύλαξη του άρθρου 13 της οδηγίας 2013/11/ΕΕ σχετικά με την υποχρέωση ενημέρωσης των καταναλωτών από τους εμπόρους για τις διαδικασίες ΕΕΔ από τις οποίες καλύπτονται οι έμποροι και για το αν δεσμεύονται ή όχι να χρησιμοποιούν ΕΕΔ στις διαφορές τους με τους καταναλωτές. Επιπλέον, αυτή η υποχρέωση θεσπίζεται με την επιφύλαξη του άρθρου 6 παράγραφος 1 στοιχείο κ) και του άρθρου 8 της οδηγίας 2011/83/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2011, για τα δικαιώματα των καταναλωτών (8). Το άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο κ) της οδηγίας 2011/83/ΕΕ ορίζει, για τις καταναλωτικές συμβάσεις που συνάπτονται εξ αποστάσεως ή εκτός εμπορικού καταστήματος, ότι ο έμπορος υποχρεούται να ενημερώνει τον καταναλωτή, προτού αυτός δεσμευθεί από τη σύμβαση, για τη δυνατότητα προσφυγής σε μηχανισμό εξωδικαστικής υποβολής καταγγελιών και έννομης προστασίας στον οποίο υπάγεται ο έμπορος, και για τις σχετικές μεθόδους πρόσβασης. Για ανάλογους λόγους ενημέρωσης του καταναλωτή, τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνουν τις ενώσεις καταναλωτών και τις ενώσεις επιχειρήσεων να παρέχουν ηλεκτρονική σύνδεση με την ιστοσελίδα της πλατφόρμας ΗΕΔ.

(31)

Για να ληφθούν υπόψη τα κριτήρια διά των οποίων οι φορείς ΗΕΔ οριοθετούν το οικείο πεδίο εφαρμογής, θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή η εξουσία σύμφωνα με το άρθρο 290 ΣΛΕΕ να αναπροσαρμόζει τις πληροφορίες που πρέπει να παρέχει ο καταγγέλλων στο ηλεκτρονικό έντυπο καταγγελίας που θα διατίθεται στην πλατφόρμα ΗΕΔ. Η διεξαγωγή των κατάλληλων διαβουλεύσεων από την Επιτροπή στο πλαίσιο των προπαρασκευαστικών της εργασιών, συμπεριλαμβανομένων των εργασιών σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, έχει ιδιαίτερη σημασία. Η Επιτροπή οφείλει να διασφαλίζει, κατά την προετοιμασία και σύνταξη των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, την ταυτόχρονη, έγκαιρη και κατάλληλη διαβίβαση των σχετικών εγγράφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

(32)

Για να εξασφαλιστούν ομοιόμορφες συνθήκες εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν στην Επιτροπή εκτελεστικές αρμοδιότητες όσον αφορά τη λειτουργία της πλατφόρμας ΗΕΔ, τους όρους υποβολής καταγγελίας και τη συνεργασία στο πλαίσιο του δικτύου των σημείων επαφής ΗΕΔ. Οι εν λόγω αρμοδιότητες ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (9). Για την έκδοση εκτελεστικών πράξεων σχετικών με το ηλεκτρονικό έντυπο υποβολής καταγγελιών θα πρέπει να χρησιμοποιείται η διαδικασία της συμβουλευτικής επιτροπής λόγω του καθαρά τεχνικού του χαρακτήρα. Για τη θέσπιση των κανόνων όσον αφορά τους όρους συνεργασίας μεταξύ των συμβούλων ΗΕΔ του δικτύου σημείων επαφής ΗΕΔ θα πρέπει να χρησιμοποιείται η διαδικασία εξέτασης.

(33)

Κατά την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, η Επιτροπή συμβουλεύεται, κατά περίπτωση, τον Ευρωπαίο Επόπτη Προστασίας Δεδομένων.

(34)

Επειδή ο στόχος του παρόντος κανονισμού, δηλαδή η δημιουργία ευρωπαϊκής πλατφόρμας ΗΕΔ για ηλεκτρονικές διαφορές που διέπονται από κοινούς κανόνες, δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη και, συνεπώς, μπορεί, λόγω της κλίμακας και των αποτελεσμάτων του, να επιτευχθεί καλύτερα στο επίπεδο της Ένωσης, η Ένωση μπορεί να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας που θεσπίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως ορίζεται στο εν λόγω άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του εν λόγω στόχου.

(35)

Ο παρών κανονισμός σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται ιδίως από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ειδικότερα από τα άρθρα 7, 8, 38 και 47.

(36)

Ζητήθηκε, σύμφωνα με το άρθρο 28 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 45/2001,η γνώμη του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων ο οποίος και γνωμοδότησε στις 12 Ιανουαρίου 2012 (10),

α)

ως «καταναλωτής» νοείται καταναλωτής σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 4 παράγραφος 1 στοιχείο α) της οδηγίας 2013/11/ΕΕ·

β)

ως «έμπορος» νοείται έμπορος σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 4 παράγραφος 1, στοιχείο β) της οδηγίας 2013/11/ΕΕ·

γ)

ως «σύμβαση πώλησης» νοείται σύμβαση πώλησης σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 4 παράγραφος 1 στοιχείο γ) της οδηγίας 2013/11/ΕΕ·

δ)

ως «σύμβαση παροχής υπηρεσιών» νοείται σύμβαση παροχής υπηρεσιών σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 4 παράγραφος 1 στοιχείο δ) της οδηγίας 2013/11/ΕΕ·

ε)

ως «ηλεκτρονική σύμβαση πώλησης ή παροχής υπηρεσιών» νοείται σύμβαση πώλησης ή παροχής υπηρεσιών κατά την οποία ο έμπορος ή ο μεσάζων προσφέρει αγαθά ή υπηρεσίες μέσω ιστότοπου ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου και ο καταναλωτής παραγγέλλει τα εν λόγω αγαθά ή υπηρεσίες μέσω αυτού του ιστότοπου ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου·

στ)

ως «ηλεκτρονική αγορά» νοείται πάροχος υπηρεσίας, σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 2 στοιχείο β) της οδηγίας 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (11) ο οποίος επιτρέπει στους καταναλωτές και τους εμπόρους να συνάπτουν ηλεκτρονικώς συμβάσεις πώλησης και παροχής υπηρεσιών μέσα από την ιστοσελίδα της ηλεκτρονικής αγοράς·

ζ)

ως «ηλεκτρονικό μέσο» νοείται ηλεκτρονικός εξοπλισμός επεξεργασίας (συμπεριλαμβανομένης ψηφιακής συμπίεσης) και αποθήκευσης δεδομένων, τα οποία μεταδίδονται, διαβιβάζονται και παραλαμβάνονται εξ ολοκλήρου με ενσύρματη μετάδοση, με ραδιοκύματα, με οπτικά μέσα ή με άλλα ηλεκτρομαγνητικά μέσα·

η)

ως «διαδικασία εναλλακτικής επίλυσης διαφορών» («διαδικασία ΕΕΔ») νοείται διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης των προβλεπόμενων στο άρθρο 2 του παρόντος κανονισμού διαφορών·

θ)

ως «φορέας εναλλακτικής επίλυσης διαφορών» («φορέας ΕΕΔ») νοείται φορέας ΕΕΔ σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 4 παράγραφος 1 στοιχείο η) της οδηγίας 2013/11/ΕΕ·

ι)

ως «καταγγέλλων» νοείται ο καταναλωτής ή έμπορος που έχει υποβάλει καταγγελία μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ·

ια)

ως «καταγγελλόμενος» νοείται ο καταναλωτής ή έμπορος κατά του οποίου έχει υποβληθεί καταγγελία μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ·

ιβ)

ως «αρμόδια αρχή» νοείται δημόσια αρχή σύμφωνα με τον ορισμό του άρθρου 4 παράγραφος 1 στοιχείο θ) της οδηγίας 2013/11/ΕΕ·

ιγ)

ως «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα» νοείται κάθε πληροφορία σχετικά με φυσικό πρόσωπο η ταυτότητα του οποίου είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί («υποκείμενο των δεδομένων»)· ως πρόσωπο του οποίου η ταυτότητα μπορεί να εξακριβωθεί λογίζεται το πρόσωπο που μπορεί να προσδιοριστεί, άμεσα ή έμμεσα, ιδίως βάσει αριθμού ταυτότητας ή ενός ή περισσότερων φυσικών, βιολογικών, ψυχολογικών, οικονομικών, πολιτιστικών ή κοινωνικών χαρακτηριστικών του εν λόγω προσώπου.

α)

παρέχει ηλεκτρονικό έντυπο υποβολής καταγγελιών, το οποίο συμπληρώνεται από τον καταγγέλλοντα σύμφωνα με το άρθρο 8·

β)

ενημερώνει τον καταγγελλόμενο σχετικά με την καταγγελία·

γ)

προσδιορίζει τον αρμόδιο φορέα ή φορείς ΕΕΔ και διαβιβάζει την καταγγελία στον φορέα ΕΕΔ, τον οποίο τα μέρη συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν, σύμφωνα με το άρθρο 9·

δ)

προσφέρει, δωρεάν, ηλεκτρονικό εργαλείο διαχείρισης υποθέσεων, το οποίο επιτρέπει στα μέρη και στον φορέα ΕΕΔ να διεκπεραιώσουν τη διαδικασία επίλυσης της διαφοράς ηλεκτρονικά, μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ·

ε)

παρέχει στα μέρη και στον φορέα ΕΕΔ τη μετάφραση των αναγκαίων πληροφοριών για την επίλυση της διαφοράς οι οποίες ανταλλάσσονται μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ·

στ)

παρέχει ηλεκτρονικό έντυπο μέσω του οποίου οι φορείς ΕΕΔ διαβιβάζουν τις πληροφορίες του άρθρου 10 στοιχείο γ)·

ζ)

παρέχει σύστημα ανατροφοδότησης το οποίο επιτρέπει στα μέρη να διατυπώσουν τις απόψεις τους για τη λειτουργία της πλατφόρμας ΗΕΔ και για τον φορέα ΕΕΔ που χειρίστηκε τη διαφορά τους·

η)

δημοσιοποιεί τα ακόλουθα:

α)

εάν τους ζητηθεί, διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ των μερών και του αρμόδιου φορέα ΕΕΔ, που ενδέχεται να περιλαμβάνει ιδιαίτερα:

β)

υποβολή ανά διετία, με βάση την πρακτική πείρα που έχουν αποκτήσει από τη λειτουργία τους, έκθεσης δραστηριότητας στην Επιτροπή και στα κράτη μέλη.

α)

την πληροφορία ότι τα μέρη πρέπει να συμφωνήσουν σχετικά με έναν ΕΕΔ προκειμένου η καταγγελία να διαβιβασθεί σε αυτόν και ότι, εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία από τα μέρη ή δεν προσδιορισθεί αρμόδιος φορέας ΕΕΔ, η καταγγελία δεν θα αποτελεί αντικείμενο περαιτέρω επεξεργασίας·

β)

πληροφοριακά στοιχεία σχετικά με τον φορέα ή τους φορείς ΕΕΔ που είναι αρμόδιοι να ασχοληθούν με την καταγγελία, εφόσον αναφέρονται στο ηλεκτρονικό έντυπο καταγγελίας ή αναγνωρίζονται από την πλατφόρμα ΗΕΔ βάσει των πληροφοριών του εντύπου·

γ)

στην περίπτωση που ο καταγγελλόμενος είναι έμπορος, πρόσκληση προς αυτόν να δηλώσει εντός 10 ημερολογιακών ημερών:

δ)

στην περίπτωση που ο καταγγελλόμενος είναι καταναλωτής και ο έμπορος υποχρεούται να χρησιμοποιήσει συγκεκριμένο φορέα ΕΕΔ, πρόσκληση να συμφωνηθεί εντός 10 ημερολογιακών ημερών συγκεκριμένος φορέας ΕΕΔ ή, σε περίπτωση που ο έμπορος δεν υποχρεούται να χρησιμοποιήσει συγκεκριμένο φορέα ΕΕΔ, πρόσκληση να επιλεγεί ένας ή περισσότεροι φορείς ΕΕΔ από τον κατάλογο του στοιχείου β)·

ε)

την ονομασία και τα στοιχεία επικοινωνίας του σημείου επαφής ΗΕΔ στο κράτος μέλος όπου είναι εγκατεστημένος ή κατοικεί ο καταγγελλόμενος, καθώς και συνοπτική περιγραφή των καθηκόντων που αναφέρονται στο άρθρο 7 παράγραφος 2 στοιχείο α).

α)

τα πληροφοριακά στοιχεία που αναφέρονται στην παράγραφο 3 στοιχείο α),

β)

στην περίπτωση που ο καταγγέλλων είναι καταναλωτής, πληροφοριακά στοιχεία σχετικά με τον φορέα ή τους φορείς ΕΕΔ που δήλωσε ο έμπορος σύμφωνα με την παράγραφο 3 στοιχείο γ) και πρόσκληση να συμφωνήσει σχετικά με φορέα ΕΕΔ εντός 10 ημερολογιακών ημερών·

γ)

στην περίπτωση που ο καταγγέλλων είναι έμπορος και ο έμπορος δεν υποχρεούται να χρησιμοποιήσει συγκεκριμένο φορέα ΕΕΔ, πληροφοριακά στοιχεία σχετικά με τον φορέα ή τους φορείς ΕΕΔ που δήλωσε ο καταναλωτής σύμφωνα με την παράγραφο 3 στοιχείο δ) και πρόσκληση να συμφωνήσει σχετικά με φορέα ΕΕΔ εντός 10 ημερολογιακών ημερών·

δ)

την ονομασία και τα στοιχεία επικοινωνίας του σημείου επαφής ΗΕΔ στο κράτος μέλος όπου είναι εγκατεστημένος ή κατοικεί συνήθως ο καταγγέλλων, καθώς και συνοπτική περιγραφή των καθηκόντων που αναφέρονται στο άρθρο 7 παράγραφος 2 στοιχείο α).

α)

η ονομασία, τα στοιχεία επαφής και η διαδικτυακή διεύθυνση του φορέα ΕΕΔ·

β)

τα καταβαλλόμενα τέλη για τη διαδικασία ΕΕΔ, κατά περίπτωση·

γ)

τη γλώσσα ή τις γλώσσες διεξαγωγής της διαδικασίας ΕΕΔ·

δ)

τη μέση διάρκεια της διαδικασίας ΕΕΔ·

ε)

τον δεσμευτικό ή μη δεσμευτικό χαρακτήρα του αποτελέσματος της διαδικασίας ΕΕΔ·

στ)

τους λόγους για τους οποίους ο φορέας ΕΕΔ μπορεί να αρνηθεί να ασχοληθεί με μια συγκεκριμένη διαφορά σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 4 της οδηγίας 2013/11/ΕΕ.

α)

ολοκληρώνει τη διαδικασία επίλυσης της διαφοράς εντός της προθεσμίας του άρθρου 8 στοιχείο ε) της οδηγίας 2013/11/ΕΕ·

β)

δεν απαιτεί τη φυσική παρουσία των μερών ή των εκπροσώπων τους, εκτός εάν οι διαδικαστικοί του κανόνες το προβλέπουν και τα μέρη συμφωνούν·

γ)

διαβιβάζει αμελλητί στην πλατφόρμα ΗΕΔ τα ακόλουθα στοιχεία:

δ)

δεν απαιτείται να διεξαγάγει τη διαδικασία ΕΕΔ μέσω της πλατφόρμας ΗΕΔ.

«21.

Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 524/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2013, για την ηλεκτρονική επίλυση καταναλωτικών διαφορών (κανονισμός για την ΗΕΚΔ) (ΕΕ L 165 της 18.6.2013, σ. 1): Άρθρο 14.».

1.

Στο άρθρο 1 παράγραφοι 1 και 2 και στο άρθρο 6 παράγραφος 2 στοιχείο β), οι όροι «οδηγίες οι οποίες/που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι» αντικαθίστανται από τους όρους «πράξεις της Ένωσης που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι».

2.

Στην επικεφαλίδα του παραρτήματος Ι, οι όροι «ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ» αντικαθίστανται από τους όρους «ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ».

3.

Στο παράρτημα Ι προστίθεται το ακόλουθο σημείο:

—

το άρθρο 2 παράγραφος 3 και το άρθρο 7 παράγραφοι 1 και 5, που εφαρμόζονται από τις 9 Ιουλίου 2015,

—

το άρθρο 5 παράγραφοι 1 και 7, το άρθρο 6, το άρθρο 7 παράγραφος 7, το άρθρο 8 παράγραφοι 3 και 4 και τα άρθρα 11, 16 και 17, που εφαρμόζονται από τις 8 Ιουλίου 2013.

18.6.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 165/13

(1)

Με την απόφαση αριθ. 280/2004/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για μηχανισμό παρακολούθησης των εκπομπών αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου στην Κοινότητα και εφαρμογής του πρωτοκόλλου του Κιότο (4) θεσπίστηκε ένα πλαίσιο για την παρακολούθηση των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από πηγές και των απορροφήσεων από καταβόθρες αερίων θερμοκηπίου, καθώς και για την αξιολόγηση της προόδου προς την τήρηση των δεσμεύσεων για τις εν λόγω εκπομπές και την εφαρμογή των απαιτήσεων παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων δυνάμει της σύμβασης-πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές μεταβολές («UNFCCC») (5) και του πρωτοκόλλου του Κιότο (6) στην Ένωση. Για να ληφθούν υπόψη οι πρόσφατες και μελλοντικές διεθνείς εξελίξεις σχετικά με την UNFCCC και το πρωτόκολλο του Κιότο και προκειμένου να τεθούν σε εφαρμογή οι νέες απαιτήσεις παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων που καθορίζονται στην ενωσιακή νομοθεσία, η απόφαση αριθ. 280/2004/ΕΚ θα πρέπει να αντικατασταθεί.

(2)

Η απόφαση αριθ. 280/2004/ΕΚ θα πρέπει να αντικατασταθεί με κανονισμό, λόγω του ευρύτερου πεδίου εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης, της ένταξης πρόσθετων κατηγοριών προσώπων στα οποία επιβάλλονται υποχρεώσεις, του πιο σύνθετου και εξαιρετικά τεχνικού χαρακτήρα των τιθέμενων διατάξεων, της αυξημένης ανάγκης για ενιαίους κανόνες εφαρμοστέους σε ολόκληρη την Ένωση και για τη διευκόλυνση της εφαρμογής της.

(3)

Απώτερος στόχος της UNFCCC είναι να σταθεροποιηθούν οι συγκεντρώσεις αερίων θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα σε επίπεδο που να εμποδίζει την επικίνδυνη ανθρωπογενή παρέμβαση στο κλιματικό σύστημα. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, η συνολική ετήσια μέση αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας του πλανήτη δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τους 2 °C σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα.

(4)

Απαιτείται ενδελεχής παρακολούθηση και υποβολή εκθέσεων και τακτική αξιολόγηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της Ένωσης και των κρατών μελών, καθώς και των προσπαθειών τους για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος.

(5)

Η απόφαση 1/CP.15 της διάσκεψης των μερών της UNFCCC (απόφαση 1/CP.15) και η απόφαση 1/CP.16 της διάσκεψης των μερών της UNFCCC (απόφαση 1/CP.16) συνέβαλαν σημαντικά στην πρόοδο προς την ισόρροπη αντιμετώπιση των προκλήσεων της αλλαγής του κλίματος. Οι εν λόγω αποφάσεις καθορίζουν νέες απαιτήσεις ως προς την παρακολούθηση και την υποβολή εκθέσεων, που ισχύουν για την εφαρμογή των φιλόδοξων μειώσεων των εκπομπών σχετικά με τις οποίες δεσμεύθηκαν η Ένωση και τα κράτη μέλη της, και προβλέπουν στήριξη στις αναπτυσσόμενες χώρες. Με τις αποφάσεις αυτές αναγνωρίζεται επίσης η σημασία της αντιμετώπισης της προσαρμογής με την ίδια προτεραιότητα που δίδεται στον μετριασμό. Επίσης, σύμφωνα με την απόφαση 1/CP.16, οι ανεπτυγμένες χώρες οφείλουν να χαράξουν στρατηγικές ή να εκπονήσουν σχέδια ανάπτυξης με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Οι στρατηγικές ή τα σχέδια αυτά θα συμβάλουν στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και θα εξασφαλίσουν τη συνέχιση της υψηλής μεγέθυνσης και της αειφόρου ανάπτυξης, καθώς και στην προσέγγιση με τρόπο οικονομικώς αποδοτικό του μακροπρόθεσμου στόχου για το κλίμα, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τα ενδιάμεσα στάδια. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να διευκολύνει την εκπλήρωση των εν λόγω απαιτήσεων παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων.

(6)

Το σύνολο των νομοθετικών πράξεων της Ένωσης που εκδόθηκαν το 2009 και που αναφέρονται συλλογικά ως η «δέσμη μέτρων για το κλίμα και την ενέργεια», και ιδίως η απόφαση αριθ. 406/2009/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, περί των προσπαθειών των κρατών μελών να μειώσουν τις οικείες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, ώστε να τηρηθούν οι δεσμεύσεις της Κοινότητας για μείωση των εκπομπών αυτών έως το 2020 (7) και η οδηγία 2009/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, για τροποποίηση της οδηγίας 2003/87/ΕΚ με στόχο τη βελτίωση και την επέκταση του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου της Κοινότητας (8), αποτελεί μία ακόμη σταθερή δέσμευση της Ένωσης και των κρατών μελών για σημαντική μείωση των οικείων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Το ενωσιακό σύστημα παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων για τις εκπομπές θα πρέπει να επικαιροποιηθεί με βάση τις νέες απαιτήσεις των δύο αυτών νομοθετημάτων.

(7)

Η UNFCCC δεσμεύει την Ένωση και τα κράτη μέλη της να καταρτίζουν, να επικαιροποιούν τακτικά, να δημοσιεύουν και να υποβάλλουν στη διάσκεψη των μερών εθνικές απογραφές για τις ανθρωπογενείς εκπομπές από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες όλων των αερίων θερμοκηπίου που δεν ελέγχονται από το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ του 1987 για τις ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος στη σύμβαση της Βιέννης για την προστασία της στιβάδας του όζοντος (9) («πρωτόκολλο του Μόντρεαλ»), με τη χρήση συγκρίσιμων μεθοδολογιών οι οποίες έχουν συμφωνηθεί από τη διάσκεψη των μερών.

(8)

Σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 1 του πρωτοκόλλου του Κιότο, η Ένωση και τα κράτη μέλη οφείλουν να θεσπίσουν και να διατηρήσουν ένα εθνικό σύστημα για την εκτίμηση των ανθρωπογενών εκπομπών από πηγές και της απορρόφησης από καταβόθρες όλων των αερίων θερμοκηπίου που δεν ελέγχονται από το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, με σκοπό την εξασφάλιση της εφαρμογής άλλων διατάξεων του πρωτοκόλλου του Κιότο. Ενεργώντας με τον τρόπο αυτό, η Ένωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να εφαρμόζουν τις κατευθυντήριες γραμμές των εθνικών συστημάτων που ορίζονται στο παράρτημα της απόφασης 19/CMP.1 της διάσκεψης των μερών της UNFCCC που επέχει θέση συνόδου των μερών του πρωτοκόλλου του Κιότο («απόφαση 19/CMP.1»). Η απόφαση 1/CP.16 απαιτεί επίσης εθνικές ρυθμίσεις για την εκτίμηση των ανθρωπογενών εκπομπών από πηγές και την απορρόφηση από καταβόθρες όλων των αερίων θερμοκηπίου που δεν ελέγχονται από το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να επιτρέψει την εφαρμογή των δύο αυτών απαιτήσεων.

(9)

Η Κύπρος και η Μάλτα περιλαμβάνονται στο παράρτημα Ι της UNFCCC δυνάμει της απόφασης 10CP.17 της διάσκεψης των μερών της UNFCCC (με εφαρμογή από 9ης Ιανουαρίου 2013) και της απόφασης 3/CP15 της διάσκεψης των μερών της UNFCCC (με εφαρμογή από 26 Οκτωβρίου 2010) αντιστοίχως.

(10)

Η πείρα από την εφαρμογή της απόφασης αριθ. 280/2004/ΕΚ έχει καταδείξει την ανάγκη αύξησης των συνεργειών και της συνέπειας με την υποβολή εκθέσεων δυνάμει άλλων νομοθετικών πράξεων, και ιδίως με την οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας (10), με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 166/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιανουαρίου 2006, για τη σύσταση ευρωπαϊκού μητρώου έκλυσης και μεταφοράς ρύπων (11), με την οδηγία 2001/81/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2001, σχετικά με εθνικά ανώτατα όρια εκπομπών για ορισμένους ατμοσφαιρικούς ρύπους (12), με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 842/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 2006, για ορισμένα φθοριούχα αέρια θερμοκηπίου (13) και με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1099/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για τις στατιστικές ενέργειας (14). Ασφαλώς, ο εξορθολογισμός των απαιτήσεων υποβολής εκθέσεων θα απαιτήσει την τροποποίηση επιμέρους νομοθετικών πράξεων, αλλά η χρήση συνεκτικών δεδομένων για την υποβολή εκθέσεων σχετικά με τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί η ποιότητα των εκθέσεων που υποβάλλονται όσον αφορά τις εκπομπές.

(11)

Η τέταρτη έκθεση αξιολόγησης από τη διακυβερνητική επιτροπή για την αλλαγή του κλίματος (IPPC) διαπίστωσε ότι το τριφθοριούχο άζωτο (NF3) έχει δυναμικό υπερθέρμανσης του πλανήτη (ΔΥΠ) 17 000 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Το NF3 χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο στην ηλεκτρονική βιομηχανία ως υποκατάστατο των υπερφθορανθράκων (PFC) και του εξαφθοριούχου θείου (SF6). Σύμφωνα με το άρθρο 191 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), η ενωσιακή πολιτική στον τομέα του περιβάλλοντος πρέπει να βασίζεται στην αρχή της προφύλαξης. Η εν λόγω αρχή απαιτεί την παρακολούθηση του NF3 για την εκτίμηση του επιπέδου των εκπομπών στην Ένωση και, ενδεχομένως, τον καθορισμό δράσεων μετριασμού.

(12)

Τα δεδομένα που αναφέρονται επί του παρόντος στις εθνικές απογραφές των αερίων θερμοκηπίου καθώς και στα εθνικά μητρώα και στο ενωσιακό μητρώο δεν επαρκούν ώστε να προσδιοριστούν, σε επίπεδο κράτους μέλους, οι εκπομπές CO2 της πολιτικής αεροπορίας σε εθνικό επίπεδο, οι οποίες δεν καλύπτονται από την οδηγία 2003/87/ΕΚ. Με τη θέσπιση των υποχρεώσεων υποβολής εκθέσεων, η Ένωση δεν θα πρέπει να επιβάλει στα κράτη μέλη και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ) επιβαρύνσεις δυσανάλογες προς τους επιδιωκόμενους στόχους. Οι εκπομπές CO2 από πτήσεις που δεν καλύπτονται από την οδηγία 2003/87/ΕΚ αντιπροσωπεύουν πολύ μικρό μέρος των συνολικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, και η καθιέρωση συστήματος υποβολής εκθέσεων για τις εκπομπές αυτές θα απέβαινε υπερβολικά επαχθής λαμβανομένων υπόψη των υφιστάμενων απαιτήσεων για τον ευρύτερο τομέα δυνάμει της οδηγίας 2003/87/ΕΚ. Συνεπώς, οι εκπομπές CO2 από την κατηγορία πηγών «1.A.3.A πολιτική αεροπορία» της IPCC θα πρέπει να θεωρούνται μηδενικές για τους σκοπούς του άρθρου 3 και του άρθρου 7 παράγραφος 1 της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ.

(13)

Για να εξασφαλιστούν αποτελεσματικές ρυθμίσεις για το σύστημα παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, θα πρέπει να αποφευχθεί οποιαδήποτε περαιτέρω οικονομική ή διοικητική επιβάρυνση στα κράτη μέλη.

(14)

Αν και οι εκπομπές και οι απορροφήσεις αερίων θερμοκηπίου που σχετίζονται με τις χρήσεις γης, την αλλαγή των χρήσεων γης και τη δασοκομία («LULUCF») συνυπολογίζονται στον στόχο μείωσης των εκπομπών της Ένωσης βάσει του πρωτοκόλλου του Κιότο, δεν αποτελούν μέρος του στόχου του 20 % έως το 2020 στο πλαίσιο της δέσμης μέτρων για το κλίμα και την ενέργεια. Το άρθρο 9 της απόφασης 406/2009/ΕΚ επιβάλλει στην Επιτροπή την υποχρέωση να εξετάσει τις πρακτικές λεπτομέρειες της ένταξης των εκπομπών και των απορροφήσεων που σχετίζονται με τις χρήσεις γης, την αλλαγή των χρήσεων γης και τις δασοκομικές δραστηριότητες στη δέσμευση της Ένωσης για μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, εξασφαλίζοντας τη σταθερότητα και την περιβαλλοντική ακεραιότητα της συμβολής των LULUCF, και παρέχοντας την επακριβή παρακολούθηση και λογιστική καταγραφή των εν λόγω εκπομπών και απορροφήσεων. Υποχρεώνει επίσης την Επιτροπή να υποβάλει σχετική νομοθετική πρόταση, που θα τεθεί σε ισχύ από το 2013 και μετά. Η Επιτροπή υπέβαλε στις 12 Μαρτίου 2012 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο πρόταση ως πρώτο βήμα για την ένταξη του τομέα LULUCF στη δέσμευση της Ένωσης για μείωση των εκπομπών η οποία κατέληξε στην έκδοση της απόφασης αριθ. 529/2013/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2013, σχετικά με λογιστικούς κανόνες για τις εκπομπές και τις απορροφήσεις αερίων θερμοκηπίου από δραστηριότητες σχετιζόμενες με τις χρήσεις γης, τις αλλαγές χρήσεων γης και τη δασοπονία και πληροφόρηση για δράσεις σχετιζόμενες με τις δραστηριότητες αυτές (15).

(15)

Η Ένωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να παρέχουν τις πλέον επικαιροποιημένες πληροφορίες σχετικά με τις οικείες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, ιδίως στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» και των σχετικών προθεσμιών. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να επιτρέψει να γίνονται οι εκτιμήσεις αυτές το ταχύτερο δυνατόν με τη χρήση στατιστικών και άλλων πληροφοριών, όπως τα δορυφορικά δεδομένα που δίνει το πρόγραμμα παγκόσμιας παρακολούθησης του περιβάλλοντος και της ασφάλειας και άλλα δορυφορικά συστήματα.

(16)

Δεδομένου ότι η Επιτροπή ανακοίνωσε πως έχει την πρόθεση να προτείνει νέες απαιτήσεις παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων για τις εκπομπές από τις θαλάσσιες μεταφορές, συμπεριλαμβανομένων τροποποιήσεων στον παρόντα κανονισμό όπως κριθεί απαραίτητο, ο παρών κανονισμός δεν θα πρέπει να προδικάζει τυχόν τέτοια πρόταση και, συνεπώς, οι διατάξεις περί παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων για τις εκπομπές από τις θαλάσσιες μεταφορές δεν θα πρέπει να συμπεριληφθούν στον παρόντα κανονισμό τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

(17)

Η πείρα από την εφαρμογή της απόφασης αριθ. 280/2004/ΕΚ αποδεικνύει την ανάγκη βελτίωσης της διαφάνειας, της ακρίβειας, της συνέπειας, της πληρότητας και της συγκρισιμότητας των πληροφοριών που υποβάλλονται σχετικά με τις πολιτικές και τα μέτρα και σχετικά με τις προβλέψεις. Σύμφωνα με την απόφαση αριθ. 406/2009/ΕΚ, τα κράτη μέλη υποβάλλουν έκθεση για την προβλεπόμενη πρόοδο προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους δυνάμει της εν λόγω οδηγίας και στοιχεία για τις εθνικές πολιτικές και τα εθνικά μέτρα και τις εθνικές προβλέψεις. Η στρατηγική «Ευρώπη 2020» όρισε ένα ολοκληρωμένο θεματολόγιο οικονομικής πολιτικής, σύμφωνα με το οποίο η Ένωση και τα κράτη μέλη καταβάλλουν περαιτέρω προσπάθειες για την έγκαιρη υποβολή εκθέσεων σχετικά με τις πολιτικές και τα μέτρα αντιμετώπισης της αλλαγής του κλίματος και τα προβλεπόμενα αποτελέσματά τους στις εκπομπές. Η δημιουργία συστημάτων σε επίπεδο Ένωσης και κρατών μελών, σε συνδυασμό με καλύτερη καθοδήγηση σε ό,τι αφορά την υποβολή εκθέσεων, αναμένεται να συμβάλει σημαντικά στην επίτευξη των στόχων αυτών. Προκειμένου η Ένωση να τηρήσει τις διεθνείς και εσωτερικές απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων όσον αφορά τις προβλέψεις για τα αέρια θερμοκηπίου και να αξιολογείται η πρόοδός της προς την τήρηση των διεθνών και εσωτερικών δεσμεύσεων και υποχρεώσεών της, η Επιτροπή θα πρέπει επίσης να μπορεί να καταρτίζει και να χρησιμοποιεί προβλέψεις για τα αέρια θερμοκηπίου.

(18)

Απαιτούνται βελτιωμένες πληροφορίες από τα κράτη μέλη για την παρακολούθηση της προόδου και της δράσης τους όσον αφορά την προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος. Οι πληροφορίες αυτές χρειάζονται για να χαραχθεί μια περιεκτική ενωσιακή στρατηγική με βάση τη Λευκή Βίβλο της Επιτροπής, της 1ης Απριλίου 2009, με τίτλο «Η προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος: Προς ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο δράσης». Η υποβολή πληροφοριών για την προσαρμογή θα επιτρέψει στα κράτη μέλη να ανταλλάσσουν βέλτιστες πρακτικές και να αξιολογούν τις ανάγκες τους και τον βαθμό ετοιμότητάς τους για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος.

(19)

Βάσει της απόφασης 1/CP.15, η Ένωση και τα κράτη μέλη δεσμεύτηκαν να χορηγήσουν σημαντική χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος μέσω της στήριξης μέτρων προσαρμογής και μετριασμού στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σύμφωνα με την παράγραφο 40 της απόφασης 1/CP.16, κάθε ανεπτυγμένη χώρα - συμβαλλόμενο μέρος της UNFCCC οφείλει να βελτιώσει την υποβολή εκθέσεων για την παροχή οικονομικής και τεχνολογικής στήριξης καθώς και στήριξης για την ανάπτυξη ικανοτήτων στα συμβαλλόμενα μέρη που είναι αναπτυσσόμενες χώρες. Η βελτίωση της υποβολής εκθέσεων είναι θεμελιώδους σημασίας για την αναγνώριση των προσπαθειών που καταβάλλουν η Ένωση και τα κράτη μέλη ώστε να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους. Με την απόφαση 1/CP.16 συστάθηκε επίσης ένας νέος «Μηχανισμός Τεχνολογίας» για την ενίσχυση της διεθνούς μεταφοράς τεχνολογίας. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εξασφαλίσει την υποβολή έκθεσης επικαιροποιημένων πληροφοριών για τις δραστηριότητες μεταφοράς τεχνολογίας στις αναπτυσσόμενες χώρες με βάση τα βέλτιστα διαθέσιμα δεδομένα.

(20)

Η οδηγία 2008/101/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16) τροποποίησε την οδηγία 2003/87/ΕΚ ώστε να ενταχθούν οι αεροπορικές δραστηριότητες στο σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Ένωσης. Η οδηγία 2003/87/ΕΚ περιλαμβάνει διατάξεις που αφορούν τη χρήση των εσόδων από πλειστηριασμούς, την υποβολή εκθέσεων για τη χρήση από τα κράτη μέλη των εσόδων από πλειστηριασμούς και τα μέτρα που λαμβάνονται σύμφωνα με το άρθρο 3δ της εν λόγω οδηγίας. Μετά τις τροποποιήσεις που επήλθαν με την οδηγία 2009/29/ΕΚ, η οδηγία 2003/87/ΕΚ περιλαμβάνει επίσης διατάξεις όσον αφορά τη χρήση των εσόδων από πλειστηριασμούς και αναφέρει ότι το 50 % τουλάχιστον των εσόδων αυτών θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τους σκοπούς μίας ή περισσότερων από τις δραστηριότητες που αναφέρονται στο άρθρο 10 παράγραφος 3 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ. Η διαφάνεια στη χρήση των εσόδων από τον πλειστηριασμό των δικαιωμάτων βάσει της οδηγίας 2003/87/ΕΚ είναι απαραίτητη για την υποστήριξη των δεσμεύσεων της Ένωσης.

(21)

Η UNFCCC δεσμεύει την Ένωση και τα κράτη μέλη της να συντάσσουν, να επικαιροποιούν τακτικά, να δημοσιεύουν και να υποβάλλουν στη διάσκεψη των μερών εθνικές ανακοινώσεις και εκθέσεις διετίας, με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές, τις μεθοδολογίες και τους μορφότυπους που συμφωνήθηκαν από τη διάσκεψη των μερών. Η απόφαση 1/CP.16 περιέχει έκκληση για τη βελτίωση της υποβολής εκθέσεων σχετικά με τους στόχους μετριασμού και την παροχή οικονομικής και τεχνολογικής στήριξης καθώς και στήριξης για την ανάπτυξη ικανοτήτων στα συμβαλλόμενα μέρη που είναι αναπτυσσόμενες χώρες.

(22)

Η απόφαση αριθ. 406/2009/ΕΚ μετέτρεψε τον σημερινό ετήσιο κύκλο υποβολής εκθέσεων σε ετήσιο κύκλο δέσμευσης, που προβλέπει τη διεξοδική εξέταση των απογραφών των αερίων θερμοκηπίου των κρατών μελών σε χρονικά πλαίσια συντομότερα από τα προβλεπόμενα σήμερα για την εξέταση της απογραφής στο πλαίσιο της UNFCCC, προκειμένου να καταστεί δυνατή η αξιοποίηση της ευελιξίας και η εφαρμογή διορθωτικών μέτρων στο τέλος κάθε σχετικού έτους, εφόσον απαιτείται. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί μια διαδικασία για την εξέταση σε ενωσιακό επίπεδο των απογραφών των αερίων θερμοκηπίου που υποβάλλουν τα κράτη μέλη, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η συμμόρφωση με την απόφαση αριθ. 406/2009/ΕΚ αξιολογείται κατά τρόπο αξιόπιστο, συνεπή, διαφανή και έγκαιρο.

(23)

Διάφορα τεχνικά στοιχεία τα οποία συνδέονται με την υποβολή εκθέσεων για τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες αποτελούν σήμερα αντικείμενο συζητήσεων στο πλαίσιο της διαδικασίας της UNFCCC, όπως τα ΔΥΠ, τα καλυπτόμενα από τις εκθέσεις αέρια θερμοκηπίου και οι μεθοδολογικές κατευθύνσεις της IPCC που πρέπει να χρησιμοποιούνται για την κατάρτιση των εθνικών απογραφών αερίων θερμοκηπίου. Το επίπεδο και οι τάσεις των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου ενδέχεται να μεταβληθούν με την αναθεώρηση αυτών των μεθοδολογικών στοιχείων στο πλαίσιο της διαδικασίας της UNFCCC και τον επανυπολογισμό των χρονοσειρών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου που θα ακολουθήσει. Η Επιτροπή θα πρέπει να παρακολουθεί τις εν λόγω εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο και, εφόσον είναι αναγκαίο, να προτείνει την τροποποίηση του παρόντος κανονισμού ώστε να διασφαλίζεται η συνέπεια με τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο της διαδικασίας UNFCCC.

(24)

Σύμφωνα με τις ισχύουσες κατευθυντήριες γραμμές της UNFCCC για την υποβολή εκθέσεων σχετικά με τα αέρια θερμοκηπίου, ο υπολογισμός και η υποβολή εκθέσεων σχετικά με τις εκπομπές μεθανίου στηρίζεται σε δυναμικά υπερθέρμανσης του πλανήτη που βασίζονται σε χρονικό ορίζοντα 100 ετών. Δεδομένου του υψηλού δυναμικού υπερθέρμανσης του πλανήτη και του σχετικά περιορισμένου ατμοσφαιρικού κύκλου ζωής του μεθανίου, η Επιτροπή θα πρέπει να αναλύσει τις επιπτώσεις που θα έχει για τις πολιτικές και τα μέτρα το ενδεχόμενο έγκρισης εικοσαετούς ορίζοντα για το μεθάνιο.

(25)

Λαμβάνοντας υπόψη το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 14ης Σεπτεμβρίου 2011 σχετικά με μια συνολική προσέγγιση στις ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων πλην του CO2 που αφορούν το κλίμα και αφού συμφωνηθεί στο πλαίσιο της UNFCCC να χρησιμοποιηθούν οι συμφωνηθείσες και δημοσιευμένες κατευθυντήριες γραμμές της IPCC σχετικά με την παρακολούθηση και την υποβολή εκθέσεων με αντικείμενο τις εκπομπές αιθάλης, η Επιτροπή οφείλει να αναλύσει τις συνέπειες στις πολιτικές και τα μέτρα και, αν κριθεί σκόπιμο, να τροποποιήσει το παράρτημα Ι του παρόντος κανονισμού.

(26)

Η εκτίμηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου θα πρέπει να διενεργείται με τη χρήση των ίδιων μεθόδων για όλες τις χρονοσειρές που αποτελούν αντικείμενο εκθέσεων. Τα υποκείμενα δεδομένα δραστηριότητας και οι συντελεστές εκπομπών θα πρέπει να συγκεντρώνονται και να χρησιμοποιούνται κατά τρόπο συνεπή, ώστε να εξασφαλίζεται ότι οι μεταβολές στις τάσεις των εκπομπών δεν προκύπτουν από αλλαγή των μεθόδων υπολογισμού ή των παραδοχών. Οι επανυπολογισμοί των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου θα πρέπει να εκτελούνται σύμφωνα με τις συμφωνηθείσες κατευθυντήριες γραμμές και με σκοπό τη βελτίωση της συνέπειας, της ακρίβειας και της πληρότητας των υποβαλλόμενων χρονοσειρών, καθώς και την εφαρμογή λεπτομερέστερων μεθόδων. Σε περίπτωση αλλαγής της μεθοδολογίας ή του τρόπου συγκέντρωσης των υποκείμενων δεδομένων δραστηριότητας και συντελεστών εκπομπών, τα κράτη μέλη θα πρέπει να υπολογίζουν εκ νέου τις απογραφές για τις υποβληθείσες χρονοσειρές και να αξιολογούν την ανάγκη επανυπολογισμού με βάση τους λόγους που αναφέρονται στις συμφωνηθείσες κατευθυντήριες γραμμές, ιδίως όσον αφορά τις βασικές κατηγορίες. Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να ορίζει εάν και υπό ποιες προϋποθέσεις θα πρέπει να συνεκτιμώνται τα αποτελέσματα αυτών των επανυπολογισμών όταν καθορίζονται τα ετήσια δικαιώματα εκπομπής.

(27)

Οι αεροπορικές μεταφορές έχουν επιπτώσεις στο κλίμα του πλανήτη μέσω της CO2, καθώς επίσης και μέσω άλλων εκπομπών, συμπεριλαμβανομένων των εκπομπών οξειδίων του αζώτου και μηχανισμών αύξησης των θυσάνων. Λαμβάνοντας υπόψη τις ταχύτατα αναπτυσσόμενες επιστημονικές γνώσεις όσον αφορά τις επιπτώσεις αυτές, είναι σκόπιμο να διενεργείται τακτικά στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού επικαιροποιημένη εκτίμηση των επιπτώσεων των αερομεταφορών στο παγκόσμιο κλίμα που δεν σχετίζονται με το CO2. Η μοντελοποίηση που χρησιμοποιείται για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να προσαρμόζεται στην επιστημονική πρόοδο. Αφού αξιολογήσει τις εν λόγω επιπτώσεις, η Επιτροπή οφείλει να εξετάζει επιλογές πολιτικής για την αντιμετώπισή τους.

(28)

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος αποσκοπεί στην υποστήριξη της αειφόρου ανάπτυξης και τη συμβολή στην επίτευξη σημαντικής και μετρήσιμης βελτίωσης της κατάστασης του περιβάλλοντος της Ευρώπης, παρέχοντας στους πολιτικούς ιθύνοντες, στους δημόσιους φορείς και στο κοινό επίκαιρες, στοχευμένες, πρόσφορες και αξιόπιστες πληροφορίες. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος θα πρέπει να συνδράμει την Επιτροπή, στο μέτρο του αναγκαίου, στην εκτέλεση των εργασιών παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων, ιδίως στο πλαίσιο του ενωσιακού συστήματος απογραφής και του ενωσιακού συστήματος πολιτικών, μέτρων και προβλέψεων, αφενός με τη διενέργεια της ετήσιας εξέτασης από εμπειρογνώμονες των απογραφών των κρατών μελών, την αξιολόγηση της προόδου προς την τήρηση των δεσμεύσεων της Ένωσης για μείωση των εκπομπών, τη διατήρηση της ευρωπαϊκής πλατφόρμας για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή σχετικά με τις επιπτώσεις, την τρωτότητα και την προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος, και αφετέρου με τη γνωστοποίηση στο κοινό αξιόπιστων πληροφοριών για το κλίμα.

(29)

Όλες οι απαιτήσεις παροχής πληροφοριών και δεδομένων βάσει του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να υπόκεινται στους κανόνες της Ένωσης σχετικά με την προστασία των δεδομένων και του εμπορικού απορρήτου.

(30)

Οι πληροφορίες και τα στοιχεία που συγκεντρώνονται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό μπορούν επίσης να συμβάλουν στη μελλοντική διατύπωση και αξιολόγηση της ενωσιακής πολιτικής για την αλλαγή του κλίματος.

(31)

Για λόγους διασφάλισης της συνέπειας, η Επιτροπή θα πρέπει να παρακολουθεί την εφαρμογή των απαιτήσεων παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων βάσει του παρόντος κανονισμού και τις μελλοντικές εξελίξεις στο πλαίσιο της UNFCCC και του πρωτοκόλλου του Κιότο. Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή θα πρέπει να υποβάλει, αν κριθεί σκόπιμο, νομοθετική πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

(32)

Προκειμένου να εξασφαλισθούν ομοιόμορφες συνθήκες για την εφαρμογή του άρθρου 5 παράγραφος 4, του άρθρου 7 παράγραφοι 7 και 8, του άρθρου 8 παράγραφος 2, του άρθρου 12 παράγραφος 3, του άρθρου 17 παράγραφος 4 και του άρθρου 19 παράγραφοι 5 και 6 του παρόντος κανονισμού, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή. Εξαιρουμένου του άρθρου 19 παράγραφος 6, οι αρμοδιότητες αυτές θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (17).

(33)

Προκειμένου να θεσπιστούν εναρμονισμένες απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων σχετικά με την παρακολούθηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και άλλων πληροφοριών συναφών με την πολιτική για την αλλαγή του κλίματος, θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 290 ΣΛΕΕ όσον αφορά την αναθεώρηση του παραρτήματος Ι και του παραρτήματος ΙΙΙ του παρόντος κανονισμού, σύμφωνα με τις αποφάσεις που λαμβάνονται στο πλαίσιο της UNFCCC και του πρωτοκόλλου του Κιότο, σε ό,τι αφορά μεταβολές στα δυναμικά υπερθέρμανσης του πλανήτη και στις διεθνώς συμφωνηθείσες κατευθυντήριες γραμμές για τις απογραφές, καθώς και σε ό,τι αφορά τις ουσιαστικές απαιτήσεις του ενωσιακού συστήματος απογραφής και τη δημιουργία του ενωσιακού μητρώου. Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να προβαίνει η Επιτροπή σε διαβουλεύσεις κατά τη διάρκεια των προπαρασκευαστικών εργασιών της, συμπεριλαμβανομένων των διαβουλεύσεων σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων. Η Επιτροπή, κατά την προετοιμασία και την κατάρτιση κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, θα πρέπει να διασφαλίζει την ταυτόχρονη, έγκαιρη και κατά τον δέοντα τρόπο διαβίβαση των συναφών εγγράφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο.

(34)

Δεδομένου ότι οι στόχοι του παρόντος κανονισμού, δηλαδή η δημιουργία ενός μηχανισμού παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων σχετικά με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και άλλων πληροφοριών σε εθνικό και ενωσιακό επίπεδο που αφορούν την αλλαγή του κλίματος, δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη και μπορούν συνεπώς, λόγω της κλίμακας και των επιπτώσεων της δράσης, να επιτευχθούν καλύτερα σε ενωσιακό επίπεδο, η Ένωση μπορεί να θεσπίζει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας που ορίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ίδιου άρθρου, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία προς την επίτευξη των στόχων αυτών,

α)

την εξασφάλιση της έγκαιρης υποβολής, της διαφάνειας, της ακρίβειας, της συνέπειας, της συγκρισιμότητας και της πληρότητας των εκθέσεων της Ένωσης και των κρατών μελών της προς τη γραμματεία της UNFCCC·

β)

την υποβολή και την εξακρίβωση πληροφοριών σχετικά με τις δεσμεύσεις της Ένωσης και των κρατών μελών της που αναλήφθηκαν δυνάμει της UNFCCC και του πρωτοκόλλου του Κιότο, καθώς και των αποφάσεων που εκδόθηκαν στο πλαίσιο αυτό, και την αξιολόγηση της προόδου όσον αφορά την τήρηση των εν λόγω δεσμεύσεων·

γ)

την παρακολούθηση και την υποβολή εκθέσεων όσον αφορά όλες τις ανθρωπογενείς εκπομπές από πηγές και την απορρόφηση από καταβόθρες αερίων του θερμοκηπίου που δεν ελέγχονται από το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ για τις ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος στα κράτη μέλη·

δ)

την παρακολούθηση, την υποβολή εκθέσεων, την εξέταση και την εξακρίβωση όσον αφορά τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και άλλες πληροφορίες δυνάμει του άρθρου 6 της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ·

ε)

την υποβολή εκθέσεων όσον αφορά τη χρησιμοποίηση των εσόδων από τον πλειστηριασμό δικαιωμάτων δυνάμει του άρθρου 3δ παράγραφος 1 ή 2 ή του άρθρου 10 παράγραφος 1 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, σύμφωνα με το άρθρο 3δ παράγραφος 4 και το άρθρο 10 παράγραφος 3 της εν λόγω οδηγίας·

στ)

την παρακολούθηση και την υποβολή εκθέσεων όσον αφορά τις δράσεις που αναλαμβάνουν τα κράτη μέλη για να προσαρμοστούν στις αναπόφευκτες συνέπειες της αλλαγής του κλίματος κατά αποτελεσματικό σε σχέση με το κόστος τρόπο·

ζ)

την αξιολόγηση της προόδου των κρατών μελών όσον αφορά την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους βάσει της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ.

α)

στην υποβολή εκθέσεων με θέμα τις στρατηγικές της Ένωσης και των κρατών μελών της για ανάπτυξη με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και στην ενδεχόμενη επικαιροποίησή τους σύμφωνα με την απόφαση 1/CP.16·

β)

στις εκπομπές των αερίων θερμοκηπίου που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι του παρόντος κανονισμού από τομείς και πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες που καλύπτονται από τις απογραφές αερίων θερμοκηπίου δυνάμει του άρθρου 4 παράγραφος 1 στοιχείο α) της UNFCCC στην επικράτεια των κρατών μελών·

γ)

στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 2 παράγραφος 1 της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ·

δ)

στις επιπτώσεις στο κλίμα των εκπομπών από τις αεροπορικές μεταφορές εκτός του CO2·

ε)

στις προβλέψεις της Ένωσης και των κρατών μελών της όσον αφορά τις ανθρωπογενείς εκπομπές από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες αερίων του θερμοκηπίου που δεν ελέγχονται από το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, καθώς και στις σχετικές πολιτικές και μέτρα των κρατών μελών·

στ)

στη συνολική οικονομική και τεχνολογική στήριξη προς αναπτυσσόμενες χώρες σύμφωνα με τις απαιτήσεις στο πλαίσιο της UNFCCC·

ζ)

στη χρησιμοποίηση των εσόδων από τον πλειστηριασμό δικαιωμάτων δυνάμει του άρθρου 3δ παράγραφοι 1 και 2 και του άρθρου 10 παράγραφος 1 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ·

η)

στις δράσεις των κρατών μελών για προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος.

1)

«δυναμικό υπερθέρμανσης του πλανήτη» ή «ΔΥΠ» ενός αερίου: η συνολική συμβολή στην αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη της εκπομπής μίας μονάδας του εν λόγω αερίου σε σχέση με την εκπομπή μίας μονάδας του αερίου αναφοράς, δηλ. του CO2, στο οποίο αποδίδεται η τιμή 1·

2)

«εθνικό σύστημα απογραφής»: σύστημα θεσμικών, νομικών και διαδικαστικών ρυθμίσεων, το οποίο θεσπίζεται σε ένα κράτος μέλος για την εκτίμηση των ανθρωπογενών εκπομπών από πηγές και των απορροφήσεων από καταβόθρες των αερίων θερμοκηπίου που δεν διέπονται από το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ και για την υποβολή και την αρχειοθέτηση πληροφοριών απογραφής σύμφωνα με την απόφαση 19/CMP.1 ή άλλες συναφείς αποφάσεις της UNFCCC ή φορέων του πρωτοκόλλου του Κιότο·

3)

«αρμόδιες αρχές απογραφής»: αρχές στις οποίες έχει ανατεθεί το έργο κατάρτισης της απογραφής των αερίων θερμοκηπίου στο πλαίσιο εθνικού συστήματος απογραφής·

4)

«διασφάλιση ποιότητας»: σχεδιασμένο σύστημα διαδικασιών εξέτασης, στόχος του οποίου είναι να εξασφαλίζεται ότι τηρούνται οι στόχοι ποιότητας των δεδομένων και ότι υποβάλλονται οι βέλτιστες δυνατές εκτιμήσεις και πληροφορίες με σκοπό την υποστήριξη της αποτελεσματικότητας του προγράμματος ποιοτικού ελέγχου και τη συνδρομή προς τα κράτη μέλη·

5)

«ποιοτικός έλεγχος»: σύστημα συνήθων τεχνικών δραστηριοτήτων για τη μέτρηση και τον έλεγχο της ποιότητας των πληροφοριών και των εκτιμήσεων που καταρτίζονται, με σκοπό την εξασφάλιση της ακεραιότητας, της ακρίβειας και της πληρότητας των δεδομένων, τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση σφαλμάτων και παραλείψεων, την τεκμηρίωση και την αρχειοθέτηση των δεδομένων και άλλου υλικού που χρησιμοποιείται και την καταγραφή όλων των δραστηριοτήτων διασφάλισης ποιότητας·

6)

«δείκτης»: ποσοτικός ή ποιοτικός παράγοντας ή μεταβλητή που συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση της προόδου όσον αφορά την εφαρμογή των πολιτικών και των μέτρων, καθώς και τις τάσεις των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου·

7)

«καταλογισμένη ποσοτική μονάδα» ή «AAU»: μονάδα που έχει εγγραφεί δυνάμει των συναφών διατάξεων του παραρτήματος της απόφασης 13/CMP.1 της διάσκεψης των μερών της UNFCCC που επέχει θέση συνόδου των μερών του πρωτοκόλλου του Κιότο («απόφαση 13/CMP.1») ή σύμφωνα με άλλες συναφείς αποφάσεις της UNFCCC ή φορέων του πρωτοκόλλου του Κιότο·

8)

«μονάδα απορρόφησης» ή «RMU»: μονάδα που έχει εγγραφεί δυνάμει των συναφών διατάξεων του παραρτήματος της απόφασης 13/CMP.1 ή άλλων συναφών αποφάσεων των οργάνων της UNFCCC ή του πρωτοκόλλου του Κιότο·

9)

«μονάδα μείωσης εκπομπών» ή «ERU»: μονάδα που έχει εγγραφεί δυνάμει των συναφών διατάξεων του παραρτήματος της απόφασης 13/CMP.1 ή σύμφωνα με άλλες συναφείς αποφάσεις της UNFCCC ή φορέων του πρωτοκόλλου του Κιότο·

10)

«πιστοποιημένη μείωση εκπομπής» ή «CER»: μονάδα που έχει εγγραφεί σύμφωνα με το άρθρο 12 του πρωτοκόλλου του Κιότο και τις απαιτήσεις του, καθώς και με τις συναφείς διατάξεις του παραρτήματος της απόφασης 13/CMP.1 ή σύμφωνα με άλλες συναφείς αποφάσεις της UNFCCC ή φορέων του πρωτοκόλλου του Κιότο·

11)

«προσωρινή πιστοποιημένη μείωση εκπομπής» ή «tCER»: μονάδα που έχει εγγραφεί σύμφωνα με το άρθρο 12 του πρωτοκόλλου του Κιότο και τις απαιτήσεις του, καθώς και με τις συναφείς διατάξεις του παραρτήματος της απόφασης 13/CMP.1 ή σύμφωνα με άλλες συναφείς αποφάσεις της UNFCCC ή φορέων του πρωτοκόλλου του Κιότο, δηλ. πιστωτικά μόρια που εκχωρούνται για μακροπρόθεσμες απορροφήσεις των εκπομπών που έχουν πιστοποιηθεί για έργο δάσωσης ή αναδάσωσης του μηχανισμού καθαρής ανάπτυξης (CDM), που θα αντικατασταθεί κατά τη λήξη στο τέλος της δεύτερης περιόδου δεσμεύσεων·

12)

«μακροπρόθεσμη πιστοποιημένη μείωση εκπομπών» ή «lCER»: μονάδα που έχει εγγραφεί σύμφωνα με το άρθρο 12 του πρωτοκόλλου του Κιότο και τις απαιτήσεις του, καθώς και με τις συναφείς διατάξεις του παραρτήματος της απόφασης 13/CMP.1 ή σύμφωνα με άλλες συναφείς αποφάσεις της UNFCCC ή φορέων του πρωτοκόλλου του Κιότο, δηλ. πιστωτικά μόρια που εκχωρούνται για μακροπρόθεσμες απορροφήσεις των εκπομπών που έχουν πιστοποιηθεί για έργο αναδάσωσης ή δάσωσης CDM, που θα αντικατασταθούν κατά τη λήξη στο τέλος της περιόδου πίστωσης ή σε περίπτωση διόρθωσης της διαφύλαξης ή μη υποβολής της έκθεσης πιστοποίησης·

13)

«εθνικό μητρώο»: μητρώο υπό τη μορφή τυποποιημένης ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων, η οποία περιλαμβάνει δεδομένα που αφορούν την εγγραφή, την κατοχή, τη μεταβίβαση, την απόκτηση, την ακύρωση, την απόσυρση, τη μεταφορά, την αντικατάσταση ή τη μεταβολή της ημερομηνίας λήξης, εφόσον ενδείκνυται, των AAU, RMU, ERU, CER, tCER και lCER·

14)

«πολιτικές και μέτρα»: όλα τα μέσα που αποβλέπουν στην υλοποίηση των δεσμεύσεων βάσει του άρθρου 4 παράγραφος 2 στοιχεία α) και β) της UNFCCC, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν εκείνα που δεν έχουν ως πρωταρχικό στόχο τον περιορισμό και τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου·

15)

«σύστημα πολιτικών και μέτρων και προβλέψεων»: σύστημα θεσμικών, νομικών και διαδικαστικών ρυθμίσεων, το οποίο θεσπίζεται για την υποβολή εκθέσεων όσον αφορά τις πολιτικές και τα μέτρα και τις προβλέψεις σχετικά με τις ανθρωπογενείς εκπομπές από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες αερίων του θερμοκηπίου που δεν ελέγχονται από το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, σύμφωνα με το άρθρο 12 του παρόντος κανονισμού·

16)

«εκ των προτέρων εκτίμηση πολιτικών και μέτρων»: αξιολόγηση των προβλεπόμενων μελλοντικών αποτελεσμάτων πολιτικής ή μέτρου·

17)

«εκ των υστέρων εκτίμηση πολιτικών και μέτρων»: αξιολόγηση των παρελθόντων αποτελεσμάτων πολιτικής ή μέτρου·

18)

«προβλέψεις χωρίς μέτρα»: προβλέψεις για τις ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες, στις οποίες δεν λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα όλων των πολιτικών και των μέτρων που έχουν προγραμματιστεί, θεσπιστεί ή τεθεί σε εφαρμογή μετά το έτος που επιλέγεται ως αφετηρία της συγκεκριμένης πρόβλεψης·

19)

«προβλέψεις με μέτρα»: προβλέψεις για τις ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες, οι οποίες περιλαμβάνουν τα αποτελέσματα, ως προς τις μειώσεις των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, των πολιτικών και των μέτρων που έχουν θεσπιστεί και τεθεί σε εφαρμογή·

20)

«προβλέψεις με πρόσθετα μέτρα»: προβλέψεις για τις ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες, οι οποίες περιλαμβάνουν τα αποτελέσματα, ως προς τις μειώσεις των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, των πολιτικών και των μέτρων που έχουν θεσπιστεί και τεθεί σε εφαρμογή για τον μετριασμό της αλλαγής του κλίματος, καθώς και των προγραμματισμένων πολιτικών και μέτρων προς τον σκοπό αυτό·

21)

«ανάλυση ευαισθησίας»: διερεύνηση ενός αλγόριθμου μοντέλου ή μιας παραδοχής με σκοπό τον ποσοτικό προσδιορισμό της ευαισθησίας ή της σταθερότητας των δεδομένων που προκύπτουν από το μοντέλο σε σχέση με τις μεταβολές των εισαγόμενων δεδομένων ή των βασικών παραδοχών. Η ανάλυση διενεργείται με μεταβολή των εισαγόμενων τιμών ή των εξισώσεων του μοντέλου και παρατήρηση της αντίστοιχης μεταβολής των αποτελεσμάτων του·

22)

«στήριξη σχετική με τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής»: στήριξη για δραστηριότητες σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες συμβάλλουν στην επίτευξη του στόχου σταθεροποίησης των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων αερίων θερμοκηπίου σε επίπεδα που να αποτρέπουν επικίνδυνες ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στο κλιματικό σύστημα·

23)

«στήριξη σχετική με την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή»: στήριξη για δραστηριότητες σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες προορίζονται να μειώσουν την ευπάθεια των ανθρώπινων ή φυσικών συστημάτων στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και στους σχετικούς με το κλίμα κινδύνους, διατηρώντας ή αυξάνοντας την προσαρμοστικότητα και την ανθεκτικότητα των αναπτυσσόμενων χωρών·

24)

«τεχνικές διορθώσεις»: προσαρμογές των εκτιμήσεων της εθνικής απογραφής αερίων θερμοκηπίου, οι οποίες γίνονται στο πλαίσιο της εξέτασης δυνάμει του άρθρου 19, όταν τα υποβληθέντα δεδομένα απογραφής δεν είναι πλήρη ή έχουν συγκεντρωθεί κατά τρόπο μη σύμφωνο προς τους σχετικούς διεθνείς ή ενωσιακούς κανόνες ή κατευθυντήριες γραμμές, και οι οποίες προορίζονται να αντικαταστήσουν τις εκτιμήσεις που υποβλήθηκαν αρχικά·

25)

«επανυπολογισμοί», σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της UNFCCC για την υποβολή εκθέσεων σχετικά με τις ετήσιες απογραφές: διαδικασία για την επανεκτίμηση των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από πηγές και των απορροφήσεων από καταβόθρες που περιλαμβάνονται σε απογραφές οι οποίες υποβλήθηκαν προγενέστερα, ως συνέπεια μεταβολών στις μεθοδολογίες, μεταβολών στον τρόπο προσδιορισμού και χρησιμοποίησης των συντελεστών εκπομπών και των δεδομένων δραστηριότητας ή της ένταξης νέων κατηγοριών πηγών και καταβοθρών ή της ένταξης νέων αερίων ή μεταβολών στο ΔΥΠ των αερίων θερμοκηπίου.

α)

στη διαφανή και ακριβή παρακολούθηση της συντελούμενης και προβλεπόμενης προόδου των κρατών μελών, συμπεριλαμβανόμενης της συμβολής των ενωσιακών μέτρων, όσον αφορά την τήρηση των δεσμεύσεων της Ένωσης και των κρατών μελών βάσει της UNFCCC για περιορισμό ή μείωση των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου·

β)

στην τήρηση των δεσμεύσεων των κρατών μελών για μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου δυνάμει της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ και επίτευξη μακροπρόθεσμων μειώσεων των εκπομπών και ενίσχυσης των απορροφήσεων από καταβόθρες σε όλους τους τομείς, σύμφωνα με τον στόχο της Ένωσης, στο πλαίσιο των αναγκαίων σύμφωνα με την IPCC μειώσεων από τις ανεπτυγμένες χώρες ως ομάδα, για μείωση των εκπομπών από 80 έως 95 % έως το 2050 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990 με αποδοτικό ως προς το κόστος τρόπο.

α)

στα δεδομένα και τις μεθόδους που αποτελούν αντικείμενο έκθεσης όσον αφορά τις δραστηριότητες και τις εγκαταστάσεις βάσει της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, με σκοπό την κατάρτιση των εθνικών απογραφών αερίων θερμοκηπίου και με σκοπό την εξασφάλιση της συνέπειας των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου που δηλώνονται στο πλαίσιο του ενωσιακού συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής και στις εθνικές απογραφές αερίων θερμοκηπίου·

β)

κατά περίπτωση, στα δεδομένα που συγκεντρώνονται μέσω των συστημάτων υποβολής εκθέσεων σχετικά με τα φθοριούχα αέρια στους διάφορους τομείς, τα οποία δημιουργήθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 842/2006, με σκοπό την κατάρτιση των εθνικών απογραφών αερίων θερμοκηπίου·

γ)

κατά περίπτωση, στις εκπομπές, τα υποκείμενα δεδομένα και τις μεθοδολογίες που αποτελούν αντικείμενο εκθέσεων των βιομηχανικών μονάδων βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 166/2006, με σκοπό την κατάρτιση των εθνικών απογραφών αερίων θερμοκηπίου·

δ)

στα δεδομένα τα οποία υποβάλλονται βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1099/2008.

α)

χρησιμοποιούν τα συστήματα υποβολής εκθέσεων που δημιουργήθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 842/2006 για τη βελτίωση των εκτιμήσεων σχετικά με τα φθοριούχα αέρια στις εθνικές απογραφές αερίων θερμοκηπίου·

β)

είναι σε θέση να διενεργήσουν τους ετήσιους ελέγχους συνέπειας που αναφέρονται στο άρθρο 7 παράγραφος 1 στοιχεία ιβ) και ιγ).

α)

πρόγραμμα διασφάλισης και ελέγχου της ποιότητας, το οποίο περιλαμβάνει τον καθορισμό ποιοτικών στόχων και την κατάρτιση σχεδίου διασφάλισης και ελέγχου της ποιότητας της απογραφής. Η Επιτροπή επικουρεί τα κράτη μέλη στην εφαρμογή των οικείων προγραμμάτων διασφάλισης και ελέγχου της ποιότητας·

β)

διαδικασία για την εκτίμηση, σε διαβούλευση με το οικείο κράτος μέλος, των δεδομένων που λείπουν από την εθνική απογραφή του·

γ)

τις επανεξετάσεις των απογραφών των αερίων θερμοκηπίου των κρατών μελών που αναφέρονται στο άρθρο 19.

α)

τις οικείες ανθρωπογενείς εκπομπές των αερίων θερμοκηπίου που απαριθμούνται στο παράρτημα I του παρόντος κανονισμού και τις ανθρωπογενείς εκπομπές των αερίων θερμοκηπίου που αναφέρονται στο άρθρο 2 παράγραφος 1 της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ για το έτος X – 2, σύμφωνα με τις απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων της UNFCCC. Με την επιφύλαξη της υποβολής εκθέσεων για τα αέρια θερμοκηπίου που απαριθμούνται στο παράρτημα Ι του παρόντος κανονισμού, οι εκπομπές CO2 από την κατηγορία πηγών «1.A.3.A πολιτική αεροπορία» της IPCC θεωρούνται μηδενικές για τους σκοπούς του άρθρου 3 και του άρθρου 7 παράγραφος 1 της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ·

β)

τα δεδομένα σύμφωνα με τις απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων της UNFCCC για τις οικείες ανθρωπογενείς εκπομπές μονοξειδίου του άνθρακα (CO), διοξειδίου του θείου (SO2), οξειδίων του αζώτου (NOx) και πτητικών οργανικών ενώσεων, που συνάδουν με τα δεδομένα τα οποία έχουν ήδη υποβληθεί, βάσει του άρθρου 7 της οδηγίας 2001/81/ΕΚ και της Σύμβασης της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη για τη Διασυνοριακή Ρύπανση σε Μεγάλες Αποστάσεις για το έτος X – 2·

γ)

τις οικείες ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από πηγές και τις απορροφήσεις CO2 από καταβόθρες λόγω των χρήσεων γης, της αλλαγής των χρήσεων γης και της δασοκομίας (LULUCF), για το έτος X – 2, σύμφωνα με τις απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων της UNFCCC·

δ)

τις οικείες ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από πηγές και τις απορροφήσεις CO2 από καταβόθρες λόγω των δραστηριοτήτων LULUCF δυνάμει της απόφασης αριθ. 529/2013/ΕΕ και του πρωτοκόλλου του Κιότο, καθώς και τις πληροφορίες σχετικά με τη λογιστική παρακολούθηση των εκπομπών και των απορροφήσεων λόγω των δραστηριοτήτων LULUCF, σύμφωνα με την απόφαση αριθ. 529/2013/ΕΕ και το άρθρο 3 παράγραφοι 3 και 4 του πρωτοκόλλου του Κιότο, καθώς και τις σχετικές αποφάσεις, για τα έτη μεταξύ του 2008 ή άλλων ετών εφαρμογής και του έτους X – 2. Εάν τα κράτη μέλη προσμετρούν τη διαχείριση καλλιεργήσιμων εκτάσεων, τη διαχείριση βοσκοτόπων, την αναβλάστηση ή την αποστράγγιση και επανύγρανση υγροτόπων, υποβάλλουν επιπλέον έκθεση για τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες όσον αφορά κάθε σχετική δραστηριότητα για το σχετικό βασικό έτος αναφοράς ή για την περίοδο που προσδιορίζεται στο παράρτημα VI της απόφασης αριθ. 529/2013/ΕΕ και στο παράρτημα της απόφασης 13/CMP.1. Κατά τη συμμόρφωσή τους με τις υποχρεώσεις υποβολής εκθέσεων δυνάμει του παρόντος σημείου, και ιδίως όταν υποβάλλουν πληροφορίες όσον αφορά τις εκπομπές και τις απορροφήσεις που σχετίζονται με τις υποχρεώσεις λογιστικής καταγραφής οι οποίες ορίζονται στην απόφαση αριθ. 529/2013/ΕΕ, τα κράτη μέλη υποβάλλουν πληροφορίες λαμβάνοντας πλήρως υπόψη τις οδηγίες καλής πρακτικής της IPCC για τις LULUCF·

ε)

τυχόν αλλαγές στις πληροφορίες που αναφέρονται στα στοιχεία α) έως δ) για τα έτη μεταξύ του σχετικού βασικού έτους ή της περιόδου και του έτους X – 3, διευκρινίζοντας τους λόγους των αλλαγών αυτών·

στ)

πληροφορίες για τους δείκτες, όπως καθορίζονται στο παράρτημα ΙΙΙ, για το έτος X – 2·

ζ)

πληροφορίες από το εθνικό τους μητρώο όσον αφορά την εγγραφή, την απόκτηση, την κατοχή, τη μεταβίβαση, την ακύρωση, την απόσυρση και τη μεταφορά σε επόμενη περίοδο AAU, RMU, ERU, CER, tCER και lCER και για το έτος X – 1·

η)

συνοπτικές πληροφορίες για τις μεταβιβάσεις που συνήφθησαν δυνάμει του άρθρου 3 παράγραφοι 4 και 5 της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ, για το έτος X – 1·

θ)

πληροφορίες για τη χρήση της κοινής εφαρμογής, του μηχανισμού καθαρής ανάπτυξης και της διεθνούς εμπορίας εκπομπών, σύμφωνα με τα άρθρα 6, 12 και 17 του πρωτοκόλλου του Κιότο, ή κάθε άλλου ευέλικτου μηχανισμού που προβλέπεται σε άλλες πράξεις οι οποίες εκδόθηκαν από τη διάσκεψη των μερών της UNFCCC ή τη διάσκεψη των μερών της UNFCCC που επέχει θέση συνόδου των μερών του πρωτοκόλλου του Κιότο, για την ανταπόκριση στις ποσοτικοποιημένες δεσμεύσεις τους όσον αφορά τον περιορισμό ή τη μείωση των εκπομπών δυνάμει του άρθρου 2 της απόφασης αριθ. 2002/358/ΕΚ και του πρωτοκόλλου του Κιότο ή οποιασδήποτε μελλοντικής δέσμευσης στο πλαίσιο της UNFCCC ή του πρωτοκόλλου του Κιότο, για το έτος X – 2·

ι)

πληροφορίες για τα μέτρα που έχουν λάβει για τη βελτίωση των εκτιμήσεων της απογραφής, ιδίως στους τομείς της απογραφής οι οποίοι αποτέλεσαν αντικείμενο προσαρμογών ή συστάσεων κατόπιν εξέτασης από εμπειρογνώμονες·

ια)

την πραγματική ή εκτιμώμενη κατανομή των ελεγμένων εκπομπών για τις οποίες υποβλήθηκαν δεδομένα από τις εγκαταστάσεις και τους φορείς εκμετάλλευσης βάσει της οδηγίας 2003/87/ΕΚ μεταξύ των κατηγοριών πηγών της εθνικής απογραφής αερίων θερμοκηπίου, εφόσον είναι δυνατόν, και την αναλογία των ελεγμένων αυτών εκπομπών προς τις συνολικές δηλωθείσες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου στις εν λόγω κατηγορίες πηγών, για το έτος X – 2·

ιβ)

εφόσον έχει σημασία, τα αποτελέσματα των ελέγχων που διενεργήθηκαν για να διαπιστωθεί η συνέπεια των εκπομπών που δηλώθηκαν στο πλαίσιο των απογραφών αερίων θερμοκηπίου, για το έτος X – 2, με τις ελεγμένες εκπομπές που αποτέλεσαν αντικείμενο έκθεσης δυνάμει της οδηγίας 2003/87/ΕΚ·

ιγ)

εφόσον έχει σημασία, τα αποτελέσματα των ελέγχων που διενεργήθηκαν για να διαπιστωθεί η συνέπεια των δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν για να υπολογιστούν οι εκπομπές στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις απογραφές αερίων θερμοκηπίου, για το έτος X – 2, με:

ιδ)

περιγραφή των τροποποιήσεων του εθνικού τους συστήματος απογραφής·

ιε)

περιγραφή των τροποποιήσεων του εθνικού μητρώου·

ιστ)

πληροφορίες για τα σχέδια διασφάλισης και ελέγχου της ποιότητας τους, γενική αξιολόγηση αβεβαιότητας, γενική αξιολόγηση πληρότητας, καθώς και, αν είναι διαθέσιμα, άλλα στοιχεία της έκθεσης για την εθνική απογραφή αερίων θερμοκηπίου τα οποία είναι απαραίτητα για την εκπόνηση της έκθεσης με θέμα την ενωσιακή απογραφή αερίων θερμοκηπίου.

α)

να προσθέτει ή να διαγράφει ουσίες από τον κατάλογο των αερίων θερμοκηπίου που περιλαμβάνεται στο παράρτημα Ι του παρόντος κανονισμού ή να προσθέτει, να διαγράφει ή να τροποποιεί δείκτες στο παράρτημα ΙΙΙ του παρόντος κανονισμού σύμφωνα με σχετικές αποφάσεις που εκδίδουν τα όργανα της UNFCCC ή του πρωτοκόλλου του Κιότο ή συμφωνίες που θα προκύψουν από τις πράξεις αυτές ή θα τις διαδεχθούν·

β)

να λαμβάνει υπόψη τις αλλαγές στα ΔΥΠ και στις διεθνώς συμφωνηθείσες κατευθυντήριες γραμμές για τις απογραφές σύμφωνα με σχετικές αποφάσεις που εκδίδουν τα όργανα της UNFCCC ή του πρωτοκόλλου του Κιότο ή συμφωνίες που θα προκύψουν από τις πράξεις αυτές ή θα τις διαδεχθούν.

α)

περιγραφή του εθνικού τους συστήματος υποβολής εκθέσεων σχετικά με τις πολιτικές και τα μέτρα ή ομάδες μέτρων και για υποβολής προβλέψεων σχετικά με τις ανθρωπογενείς εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από πηγές και τις απορροφήσεις από καταβόθρες, σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 1, εφόσον η περιγραφή δεν έχει διαβιβαστεί ήδη, ή πληροφορίες για τυχόν αλλαγές στο εν λόγω σύστημα εάν έχει διαβιβαστεί ήδη η σχετική περιγραφή·

β)

επικαιροποιήσεις όσον αφορά τις οικείες στρατηγικές ανάπτυξης με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που αναφέρονται στο άρθρο 4 του παρόντος κανονισμού και την πρόοδο στην εφαρμογή των στρατηγικών·

γ)

πληροφορίες σχετικά με τις εθνικές πολιτικές και τα μέτρα ή ομάδες μέτρων, καθώς και την εφαρμογή των ενωσιακών πολιτικών και μέτρων ή ομάδων μέτρων για τον περιορισμό ή τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από πηγές ή την καλύτερη απορρόφηση από καταβόθρες, με παρουσίαση κατά τομείς και οργανωμένες ανά αέριο ή ομάδα αερίων (HFC και PFC) που παρατίθενται στο παράρτημα Ι. Οι πληροφορίες παραπέμπουν στις εφαρμοστέες και σχετικές εθνικές ή ενωσιακές πολιτικές και περιλαμβάνουν:

δ)

τις πληροφορίες που αναφέρονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο δ) της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ·

ε)

πληροφορίες για τον βαθμό στον οποίο η δράση κράτους μέλους αποτελεί σημαντικό στοιχείο των προσπαθειών που καταβάλλονται σε εθνικό επίπεδο καθώς και τον βαθμό στον οποίο η προβλεπόμενη χρήση της κοινής εφαρμογής, του CDM και της διεθνούς εμπορίας εκπομπών συμπληρώνει την εσωτερική δράση, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του πρωτοκόλλου του Κιότο και με τις αποφάσεις που εκδόθηκαν στο πλαίσιο αυτό.

α)

προβλέψεις χωρίς μέτρα εάν είναι διαθέσιμες, προβλέψεις με μέτρα και, εφόσον είναι διαθέσιμες, προβλέψεις με πρόσθετα μέτρα·

β)

προβλέψεις για τις συνολικές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και χωριστές εκτιμήσεις για τις προβλεπόμενες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από τις πηγές εκπομπών που καλύπτονται από την οδηγία 2003/87/ΕΚ και την απόφαση αριθ. 406/2009/ΕΚ·

γ)

την επίπτωση των πολιτικών και μέτρων που έχουν προσδιοριστεί σύμφωνα με το άρθρο 13. Αναφέρονται σαφώς οι πολιτικές και τα μέτρα που δεν περιλαμβάνονται και επεξηγούνται οι σχετικοί λόγοι·

δ)

τα αποτελέσματα της ανάλυσης ευαισθησίας στην οποία υποβλήθηκαν οι προβλέψεις·

ε)

όλες τις παραπομπές στις εκτιμήσεις και στις τεχνικές εκθέσεις στις οποίες βασίζονται οι προβλέψεις που αναφέρονται στην παράγραφο 4.

α)

τη λεπτομερή αιτιολόγηση που αναφέρεται στο άρθρο 6 παράγραφος 2 της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ·

β)

πληροφορίες για τη χρήση των εσόδων από τον πλειστηριασμό δικαιωμάτων από το κράτος μέλος κατά τη διάρκεια του έτους X – 1 δυνάμει του άρθρου 10 παράγραφος 1 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ, που περιλαμβάνουν πληροφορίες σχετικά με έσοδα τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για έναν ή περισσότερους από τους σκοπούς που προσδιορίζονται στο άρθρο 10 παράγραφος 3 της εν λόγω οδηγίας ή ποσό ίσο με τα συγκεκριμένα έσοδα, και για τις δράσεις που έχουν αναληφθεί δυνάμει του άρθρου αυτού·

γ)

πληροφορίες για τη χρήση, όπως προσδιορίζεται από το κράτος μέλος, όλων των εσόδων από τον πλειστηριασμό δικαιωμάτων για τις αεροπορικές μεταφορές από το κράτος μέλος δυνάμει του άρθρου 3δ παράγραφος 1 ή 2 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ οι πληροφορίες αυτές παρέχονται σύμφωνα με το άρθρο 3δ παράγραφος 4 της εν λόγω οδηγίας·

δ)

τις πληροφορίες που αναφέρονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο β) της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ και τις πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο η οικεία πολιτική προμηθειών συμβάλλει στην επίτευξη διεθνούς συμφωνίας σχετικά με την αλλαγή του κλίματος·

ε)

πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 11β παράγραφος 6 της οδηγίας 2003/87/ΕΚ όσον αφορά τις δραστηριότητες υδροηλεκτρικών έργων με δυνατότητα παραγωγής άνω των 20 MW.

α)

ελέγχους για την εξακρίβωση της διαφάνειας, της ακρίβειας, της συνέπειας, της συγκρισιμότητας και της πληρότητας των πληροφοριών που υποβάλλονται·

β)

ελέγχους για τον εντοπισμό περιπτώσεων στις οποίες τα δεδομένα απογραφής έχουν καταρτιστεί κατά τρόπο μη σύμφωνο με τις κατευθυντήριες γραμμές της UNFCCC ή τους ενωσιακούς κανόνες· και

γ)

κατά περίπτωση, υπολογισμό των αναγκαίων τεχνικών διορθώσεων που προκύπτουν, σε διαβούλευση με τα κράτη μέλη.

α)

συστάσεις από παλαιότερες εξετάσεις της Ένωσης ή της UNFCCC, οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν ή θέματα για τα οποία δεν δόθηκαν διευκρινίσεις από το σχετικό κράτος μέλος· ή

β)

υπερεκτιμήσεις ή υποεκτιμήσεις σε σχέση με βασική κατηγορία της απογραφής κράτους μέλους,

α)

των δεσμεύσεων βάσει του άρθρου 4 της UNFCCC και του άρθρου 3 του πρωτοκόλλου του Κιότο, οι οποίες ορίζονται στις αποφάσεις που εξέδωσε η διάσκεψη των μερών της UNFCCC ή η διάσκεψη των μερών της UNFCCC που επέχει θέση συνόδου των μερών του πρωτοκόλλου του Κιότο· η αξιολόγηση αυτή βασίζεται στις πληροφορίες που υποβλήθηκαν σύμφωνα με τα άρθρα 7, 8, 10 και 13 έως 17·

β)

των υποχρεώσεων που ορίζονται στο άρθρο 3 της απόφασης αριθ. 406/2009/ΕΚ· η αξιολόγηση αυτή βασίζεται στις πληροφορίες που υποβλήθηκαν σύμφωνα με τα άρθρα 7, 8, 13 και 14.

α)

την κατάρτιση της ενωσιακής απογραφής των αερίων θερμοκηπίου και της έκθεσης για την ενωσιακή απογραφή των αερίων θερμοκηπίου δυνάμει του άρθρου 7 παράγραφος 5·

β)

τη σύνταξη της ενωσιακής εθνικής ανακοίνωσης δυνάμει του άρθρου 12 της UNFCCC και της ενωσιακής έκθεσης διετίας δυνάμει της απόφασης 2/CP.17 ή μεταγενέστερων συναφών αποφάσεων που λαμβάνουν τα όργανα της UNFCCC·

γ)

τις διαδικασίες εξέτασης και συμμόρφωσης στο πλαίσιο της UNFCCC και του πρωτοκόλλου του Κιότο σύμφωνα με κάθε απόφαση η οποία εφαρμόζεται δυνάμει της UNFCCC ή του πρωτοκόλλου του Κιότο, καθώς και την ενωσιακή διαδικασία εξέτασης των απογραφών αερίων θερμοκηπίου των κρατών μελών που αναφέρεται στο άρθρο 19 του παρόντος κανονισμού·

δ)

τυχόν προσαρμογές δυνάμει του άρθρου 5 παράγραφος 2 του πρωτοκόλλου του Κιότο ή σε συνέχεια της διαδικασίας εξέτασης σε ενωσιακό επίπεδο που αναφέρεται στο άρθρο 19 του παρόντος κανονισμού ή άλλες αλλαγές στις απογραφές και τις εκθέσεις απογραφής που υποβάλλονται ή πρόκειται να υποβληθούν στη γραμματεία της UNFCCC·

ε)

την κατάρτιση της ενωσιακής κατά προσέγγιση απογραφής των αερίων θερμοκηπίου δυνάμει του άρθρου 8 του παρόντος κανονισμού·

στ)

την υποβολή εκθέσεων σχετικά με την απόσυρση AAU, RMU, ERU, CER, tCER, και lCER μετά τη συμπληρωματική περίοδο που αναφέρεται στην παράγραφο 14 της απόφασης 13/CMP.1 για την τήρηση των δεσμεύσεων δυνάμει του άρθρου 3 παράγραφος 1 του πρωτοκόλλου του Κιότο.

α)

κατάρτιση της ενωσιακής απογραφής αερίων θερμοκηπίου και σύνταξη της έκθεσης για την ενωσιακή απογραφή των αερίων θερμοκηπίου·

β)

διεξαγωγή διαδικασιών διασφάλισης της ποιότητας και ελέγχου της ποιότητας για την εκπόνηση της ενωσιακής απογραφής των αερίων θερμοκηπίου·

γ)

κατάρτιση εκτιμήσεων για τα δεδομένα που δεν αναφέρονται στις εθνικές απογραφές των αερίων θερμοκηπίου·

δ)

διενέργεια των εξετάσεων·

ε)

κατάρτιση της ενωσιακής κατά προσέγγιση απογραφής των αερίων θερμοκηπίου·

στ)

συγκέντρωση των πληροφοριών που υποβάλλουν τα κράτη μέλη όσον αφορά τις πολιτικές και τα μέτρα και τις προβλέψεις·

ζ)

διεξαγωγή διαδικασιών διασφάλισης της ποιότητας και ελέγχου της ποιότητας των πληροφοριών που υποβάλλουν τα κράτη μέλη όσον αφορά τις προβλέψεις, καθώς και τις πολιτικές και τα μέτρα·

η)

κατάρτιση εκτιμήσεων για τα σχετικά με τις προβλέψεις δεδομένα που δεν υποβλήθηκαν από τα κράτη μέλη·

θ)

συγκέντρωση των δεδομένων που απαιτούνται για τη σύνταξη από την Επιτροπή της ετήσιας έκθεσης προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο·

ι)

διάδοση των πληροφοριών που συγκεντρώνονται στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, συμπεριλαμβανομένων της διατήρησης και της επικαιροποίησης βάσης δεδομένων σχετικά με τις πολιτικές και τα μέτρα μετριασμού των κρατών μελών και της του συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών για τις επιπτώσεις, την τρωτότητα και την προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος.

18.6.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 165/41

(1)

Οι ηλεκτρονικές επικοινωνίες, οι υποδομές και οι υπηρεσίες αποτελούν ουσιαστικούς παράγοντες για την άμεση και έμμεση ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας. Διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο για την κοινωνία και έχουν καταστεί και οι ίδιες πανταχού παρούσες υπηρεσίες κοινής ωφελείας όπως η ηλεκτροδότηση και η υδροδότηση, ενώ συνιστούν επίσης καθοριστικούς παράγοντες για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, την ύδρευση και άλλες υπηρεσίες ζωτικής σημασίας. Τα δίκτυα επικοινωνιών λειτουργούν καταλυτικά για την κοινωνία και την καινοτομία, πολλαπλασιάζοντας τον αντίκτυπο της τεχνολογίας και διαμορφώνοντας τις συμπεριφορές των καταναλωτών, τα επιχειρηματικά μοντέλα, τους οικονομικούς κλάδους, καθώς επίσης τον ρόλο του πολίτη και τη συμμετοχή του στην πολιτική. Η διακοπή της παροχής τους είναι δυνατόν να προκαλέσει σημαντικές υλικές, κοινωνικές και οικονομικές ζημίες, γεγονός που υπογραμμίζει τη σημασία λήψης μέτρων για την ενίσχυση της προστασίας και της ανθεκτικότητας τα οποία θα αποσκοπούν στη διασφάλιση της συνέχισης παροχής των κρίσιμης σημασίας υπηρεσιών. Η ασφάλεια των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, των υποδομών και των υπηρεσιών, ιδίως η ακεραιότητα η διαθεσιμότητα και η εμπιστευτικότητά τους, αντιμετωπίζουν συνεχώς αυξανόμενες προκλήσεις που συνδέονται μεταξύ άλλων με τα επιμέρους συστατικά στοιχεία της υποδομής των επικοινωνιών και του λογισμικού που ελέγχει τα συστατικά αυτά, την όλη υποδομή και τις υπηρεσίες που παρέχονται μέσω της συγκεκριμένης υποδομής. Αυτό προκαλεί ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία στην κοινωνία, ιδίως εξαιτίας του ενδεχομένου να ανακύψουν προβλήματα λόγω της πολυπλοκότητας των συστημάτων, λόγω δυσλειτουργιών, συστημικών αστοχιών, ατυχημάτων, σφαλμάτων και επιθέσεων που μπορούν να έχουν επιπτώσεις στην ηλεκτρονική και την υλική υποδομή που παρέχει υπηρεσίες ζωτικής σημασίας για την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών.

(2)

Η φύση των απειλών μεταβάλλεται συνεχώς και τα περιστατικά που σχετίζονται με την ασφάλεια μπορούν να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των χρηστών στην τεχνολογία, τα δίκτυα και τις υπηρεσίες, επηρεάζοντας έτσι την ικανότητά τους να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητες της εσωτερικής αγοράς και την ευρεία εξάπλωση της χρήσης των τεχνολογιών της πληροφορίας και των τηλεπικοινωνιών (ΤΠΕ).

(3)

Συνεπώς, η τακτική εκτίμηση της κατάστασης της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών στην Ένωση με βάση αξιόπιστα ενωσιακά δεδομένα, καθώς και η συστηματική πρόγνωση των μελλοντικών εξελίξεων, προκλήσεων και απειλών, τόσο σε ενωσιακό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι σημαντική για τους υπευθύνους χάραξης πολιτικής, τη βιομηχανία και τους χρήστες.

(4)

Με την απόφαση 2004/97/ΕΚ, Ευρατόμ (3) που εγκρίθηκε κατά τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου 2003, οι εκπρόσωποι των κρατών μελών αποφάσισαν ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών (ENISA), ο οποίος επρόκειτο να ιδρυθεί βάσει πρότασης υποβαλλόμενης από την Επιτροπή, θα είχε την έδρα του σε πόλη της Ελλάδας η οποία θα προσδιοριζόταν από την ελληνική κυβέρνηση. Σε συνέχεια της απόφασης αυτής η ελληνική κυβέρνηση όρισε ότι ο ENISA θα έχει την έδρα του στο Ηράκλειο της Κρήτης.

(5)

Την 1η Απριλίου 2005, συνάφθηκε συμφωνία για την έδρα («συμφωνία έδρας») μεταξύ του Οργανισμού και του κράτους μέλους υποδοχής.

(6)

Το κράτος μέλος υποδοχής του Οργανισμού θα πρέπει να εξασφαλίζει τις βέλτιστες δυνατές συνθήκες για την εύρυθμη και αποδοτική λειτουργία του Οργανισμού. Για την απρόσκοπτη και αποτελεσματική εκτέλεση των καθηκόντων του, την πρόσληψη και τη διατήρηση προσωπικού, και την αύξηση της αποτελεσματικότητας της δράσης δικτύωσης, είναι αναγκαίο να έχει ο Οργανισμός τη βάση του σε κατάλληλο τόπο, που μεταξύ άλλων θα προσφέρει κατάλληλες μεταφορικές συνδέσεις και ευκολίες για τους συζύγους και τα τέκνα που θα συνοδεύουν το προσωπικό του Οργανισμού. Οι απαιτούμενες διευθετήσεις θα πρέπει να θεσπισθούν με συμφωνία μεταξύ του Οργανισμού και του κράτους μέλους υποδοχής, με προηγούμενη έγκριση του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού.

(7)

Προκειμένου να αυξήσει την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητά του, ο Οργανισμός εγκατέστησε γραφείο παράρτημα στη μητροπολιτική περιοχή της Αθήνας, το οποίο θα πρέπει να διατηρηθεί με τη συμφωνία και την υποστήριξη του κράτους μέλους υποδοχής, και όπου θα πρέπει να στεγάζεται το επιχειρησιακό προσωπικό του Οργανισμού. Το προσωπικό που είναι επιφορτισμένο κυρίως με τη διοίκηση του Οργανισμού (συμπεριλαμβανομένου του εκτελεστικού διευθυντή), με τα οικονομικά, με δευτερογενή έρευνα και ανάλυση, και με τις τηλεπικοινωνίες και τις δημόσιες σχέσεις, θα πρέπει να έχει τη βάση του το Ηράκλειο.

(8)

Ο Οργανισμός έχει το δικαίωμα να καθορίζει την εσωτερική του οργάνωση με τρόπο ώστε να εξασφαλίζει την ορθή και αποδοτική επιτέλεση των καθηκόντων του, τηρώντας παράλληλα τις ρυθμίσεις σχετικά με την έδρα και με το γραφείο παράρτημα της Αθήνας, που περιλαμβάνονται στον παρόντα κανονισμό. Ειδικότερα, προκειμένου να επιτελεί τα καθήκοντα που απαιτούν επαφές με τους βασικούς ενδιαφερομένους, όπως τα θεσμικά όργανα της Ένωσης, ο Οργανισμός θα πρέπει να προβεί στις αναγκαίες πρακτικές ρυθμίσεις για την αύξηση της απόδοσης της επιχειρησιακής του δράσης.

(9)

Το 2004, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενέκριναν τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 460/2004 (4) για τη δημιουργία του ENISA με σκοπό να συμβάλλει στους στόχους της διασφάλισης υψηλού επιπέδου ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών εντός της Ένωσης και της ανάπτυξης μιας αντίληψης για την ασφάλεια των δικτύων και των πληροφοριών προς όφελος των πολιτών, των καταναλωτών, των επιχειρήσεων και των οργανισμών του δημόσιου τομέα. Το 2008 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενέκριναν τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1007/2008 (5) για την παράταση της θητείας του Οργανισμού έως τον Μάρτιο του 2012. Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 580/2011 (6) παρατείνει την εντολή του Οργανισμού έως τις 13 Σεπτεμβρίου 2013.

(10)

Ο Οργανισμός αποτελεί συνέχεια του ENISA όπως συστάθηκε δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 460/2004. Στο πλαίσιο της απόφασης των εκπροσώπων των κρατών μελών, που συνήλθαν στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου 2003, το κράτος μέλος υποδοχής θα πρέπει να διατηρήσει και να αναπτύξει περαιτέρω τις τρέχουσες πρακτικές ρυθμίσεις, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία του Οργανισμού, συμπεριλαμβανομένου του γραφείου παραρτήματός του στην Αθήνα, και να διευκολύνεται η πρόσληψη και διατήρηση προσωπικού υψηλού επαγγελματικού επιπέδου.

(11)

Από τη δημιουργία του ENISA και μετέπειτα, οι προκλήσεις όσον αφορά την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών μεταβλήθηκαν λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων, των εξελίξεων στην αγορά και των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων, και αποτέλεσαν αντικείμενο περαιτέρω προβληματισμού και διαλόγου. Ανταποκρινόμενη στις μεταβαλλόμενες προκλήσεις, η Ένωση έχει επικαιροποιήσει τις προτεραιότητες της πολιτικής της όσον αφορά την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών. Ο παρών κανονισμός αποσκοπεί στην ενίσχυση του Οργανισμού, ώστε να συμβάλλει επιτυχώς στις προσπάθειες των θεσμικών οργάνων της Ένωσης και των κρατών μελών να αναπτύξουν ευρωπαϊκά μέσα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αφορούν την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών.

(12)

Τα μέτρα για την εσωτερική αγορά στον τομέα της ασφάλειας των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και γενικότερα της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών απαιτούν διαφορετικές μορφές τεχνικών και οργανωτικών εφαρμογών από τα θεσμικά όργανα της Ένωσης και τα κράτη μέλη. Η ετερόκλητη εφαρμογή των εν λόγω απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη αποδοτικότητας και να δημιουργήσει φραγμούς στην εσωτερική αγορά. Το γεγονός αυτό καθιστά αναγκαία τη δημιουργία σε επίπεδο Ένωσης ενός κέντρου εμπειρογνωσίας το οποίο θα παρέχει κατευθυντήριες γραμμές, συμβουλές και συνδρομή επί θεμάτων που σχετίζονται με την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών, στο οποίο να μπορούν να στηρίζονται τα θεσμικά όργανα της Ένωσης και τα κράτη μέλη. Ο Οργανισμός μπορεί να ανταποκρίνεται στις εν λόγω ανάγκες αναπτύσσοντας και διατηρώντας ένα υψηλό επίπεδο εμπειρογνωσίας και συνδράμοντας τα θεσμικά όργανα της Ένωσης, τα κράτη μέλη και τον επιχειρηματικό κλάδο, παρέχοντας βοήθεια ώστε να ανταποκρίνονται στις νομικές και ρυθμιστικές απαιτήσεις της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών, να εντοπίζουν και να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών, συμβάλλοντας έτσι στην ορθή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

(13)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να εκτελεί τα καθήκοντα που του ανατίθενται από τις νομικές πράξεις της Ένωσης στο πεδίο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και, γενικά, να συμβάλλει σε ένα ενισχυμένο επίπεδο ασφάλειας των ηλεκτρονικών επικοινωνιών καθώς και στην προστασία της ιδιωτικότητας και των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, μεταξύ άλλων, παρέχοντας εμπειρογνωσία και συμβουλές και προωθώντας την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών, όπως επίσης με συστάσεις σε επίπεδο πολιτικής.

(14)

Η οδηγία 2002/21/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία-πλαίσιο) (7), απαιτεί από τους παρόχους δημοσίων δικτύων ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών που διατίθενται στο κοινό να λάβουν κατάλληλα μέτρα για τη διασφάλιση της ακεραιότητας και της ασφάλειάς τους και εισάγει υποχρέωση των εθνικών ρυθμιστικών αρχών να ενημερώνουν, όπου είναι σκόπιμο, μεταξύ άλλων, τον Οργανισμό για οποιαδήποτε παραβίαση της ασφάλειας ή απώλεια της ακεραιότητας που έχει σοβαρή επίπτωση στη λειτουργία των δικτύων ή των υπηρεσιών και να υποβάλλουν στην Επιτροπή και στον Οργανισμό ετήσια συνοπτική έκθεση για τις κοινοποιήσεις που έχουν λάβει και τις ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί. Η οδηγία 2002/21/ΕΚ καλεί επιπλέον τον Οργανισμό να συμβάλλει στην εναρμόνιση των κατάλληλων τεχνικών και οργανωτικών μέτρων ασφαλείας παρέχοντας γνωμοδοτήσεις.

(15)

Η οδηγία 2002/58/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Ιουλίου 2002, σχετικά με την επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και την προστασία της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία για την προστασία ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες) (8), απαιτεί από τον πάροχο υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών που διατίθενται στο κοινό να λαμβάνει κατάλληλα τεχνικά και οργανωτικά μέτρα για την ασφάλεια των υπηρεσιών του και απαιτεί επίσης τη διατήρηση του απορρήτου των επικοινωνιών και των σχετικών δεδομένων κυκλοφορίας. Η οδηγία 2002/58/ΕΚ εισάγει απαιτήσεις σχετικά με την ενημέρωση και κοινοποίηση παραβιάσεων των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα για τους παρόχους υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Απαιτεί επίσης από την Επιτροπή να συμβουλεύεται τον Οργανισμό για κάθε τεχνικό εκτελεστικό μέτρο που πρόκειται να εγκρίνει σχετικά με τις συνθήκες ή τη μορφή και τις διαδικασίες που ισχύουν για τις απαιτήσεις ενημέρωσης και κοινοποίησης. Η οδηγία 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 1995, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (9), απαιτεί από τα κράτη μέλη να μεριμνήσουν ώστε ο ελεγκτής να εφαρμόζει τα κατάλληλα τεχνικά και οργανωτικά μέτρα προκειμένου να προστατεύει τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα από τυχαία ή παράνομη καταστροφή ή από τυχαία απώλεια, μετατροπή, μη εξουσιοδοτημένη αποκάλυψη ή πρόσβαση, ιδίως όταν η επεξεργασία περιλαμβάνει τη μετάδοση δεδομένων μέσω δικτύου, καθώς επίσης και κατά κάθε άλλης παράνομης μορφής επεξεργασίας.

(16)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να συμβάλλει σε ένα υψηλό επίπεδο ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών για καλύτερη προστασία της ιδιωτικότητας και των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, και να διαπλάθει και να προωθεί μια αντίληψη για την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών προς όφελος των πολιτών, των καταναλωτών, των επιχειρήσεων και των οργανισμών του δημόσιου τομέα στην Ένωση, συμβάλλοντας έτσι στην ορθή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, θα πρέπει να διατίθενται στον Οργανισμό τα απαιτούμενα κονδύλια από τον προϋπολογισμό.

(17)

Δεδομένης της αυξανόμενης σημασίας των ηλεκτρονικών δικτύων και επικοινωνιών, που αποτελούν πλέον τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής οικονομίας, και του μεγέθους που έχει σήμερα η ψηφιακή οικονομία, θα πρέπει να αυξηθούν οι χρηματοδοτικοί και οι ανθρώπινοι πόροι του Οργανισμού, κατ’ αντιστοιχία προς τον ενισχυμένο ρόλο και τα αυξημένα καθήκοντά του και την καθοριστική του θέση όσον αφορά την προάσπιση του ευρωπαϊκού ψηφιακού οικοσυστήματος.

(18)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να λειτουργεί ως σημείο αναφοράς, εμπνέοντας ασφάλεια και εμπιστοσύνη χάρη στην ανεξαρτησία του, την ποιότητα των συμβουλών που παρέχει και των πληροφοριών που διαδίδει, τη διαφάνεια των διαδικασιών και μεθόδων λειτουργίας του και την ταχύτητα με την οποία εκτελεί τα καθήκοντά του. Ο Οργανισμός θα πρέπει να έχει ως βάση τις εθνικές προσπάθειες και τις προσπάθειες σε επίπεδο Ένωσης και, επομένως, να εκτελεί τα καθήκοντά του σε στενή συνεργασία με τα θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης και τα κράτη μέλη και να είναι ανοικτός σε επαφές με τον κλάδο και άλλους σχετικούς άμεσα ενδιαφερομένους. Επιπροσθέτως, ο Οργανισμός θα πρέπει να αξιοποιεί τις εισροές από τον ιδιωτικό τομέα και τη συνεργασία με αυτόν, καθώς ο εν λόγω τομέας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, των υποδομών και των υπηρεσιών.

(19)

Με μια σειρά καθηκόντων θα πρέπει να καταδειχθεί ο τρόπος με τον οποίο Οργανισμός οφείλει να επιτύχει τους στόχους του, ενώ θα πρέπει να του εξασφαλίζεται ένας βαθμός ευελιξίας στο έργο του. Στα καθήκοντα που εκτελεί ο Οργανισμός θα πρέπει να συγκαταλέγονται η συλλογή κατάλληλων πληροφοριών και δεδομένων που είναι αναγκαία για τη διεξαγωγή αναλύσεων των κινδύνων που αφορούν την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, των υποδομών και των υπηρεσιών, καθώς και για την εκτίμηση, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, την Επιτροπή και, όπου είναι σκόπιμο, τους σχετικούς άμεσα ενδιαφερομένους, της κατάστασης όσον αφορά την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών στην Ένωση. Ο Οργανισμός θα πρέπει να διασφαλίζει τον συντονισμό και τη συνεργασία με τα θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης και τα κράτη μέλη και να ενισχύει τη συνεργασία μεταξύ των άμεσα ενδιαφερομένων στην Ευρώπη, ιδίως εμπλέκοντας στις δραστηριότητές του τους αρμόδιους εθνικούς φορείς και τα όργανα της Ένωσης και υψηλού επιπέδου εμπειρογνώμονες του ιδιωτικού τομέα στους σχετικούς τομείς, και ιδιαίτερα τους παρόχους ηλεκτρονικών δικτύων και υπηρεσιών επικοινωνιών, τους κατασκευαστές εξοπλισμού δικτύων και τους εμπόρους λογισμικού, δεδομένου ότι τα δίκτυα και τα συστήματα πληροφοριών αποτελούν συνδυασμό υλικού, λογισμικού και υπηρεσιών. Ο Οργανισμός θα πρέπει να παρέχει συνδρομή στα θεσμικά όργανα της Ένωσης και στα κράτη μέλη κατά τη διεξαγωγή του διαλόγου με τον κλάδο για την αντιμετώπιση προβλημάτων ασφαλείας σε προϊόντα υλικού και λογισμικού, συμβάλλοντας έτσι σε μια συνεργατική προσέγγιση της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών.

(20)

Οι στρατηγικές ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών που δημοσιεύει ένα από τα θεσμικά και λοιπά όργανα, από τις υπηρεσίες ή από τους οργανισμούς της Ένωσης ή κράτος μέλος, θα πρέπει να διαβιβάζονται στον Οργανισμό, προκειμένου να τηρείται ενήμερος και να αποφεύγεται η αλληλεπικάλυψη των εργασιών. Ο Οργανισμός θα πρέπει να αναλύει τις στρατηγικές και να προωθεί την παρουσίασή τους σε μορφή που διευκολύνει τη συγκρισιμότητα. Θα πρέπει να δημοσιοποιεί τις στρατηγικές και τις αναλύσεις του με ηλεκτρονικά μέσα.

(21)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να παρέχει συνδρομή στην Επιτροπή μέσω συμβουλών, γνωμοδοτήσεων και αναλύσεων σχετικά με όλα τα θέματα της Ένωσης που αφορούν τη χάραξη πολιτικής στο πεδίο της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών, περιλαμβανομένων της προστασίας υποδομών πληροφοριών ζωτικής σημασίας και της ανθεκτικότητας. Ο Οργανισμός θα πρέπει επίσης να συνδράμει, μετά από αίτημά τους, τα θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης και, όπου είναι σκόπιμο, τα κράτη μέλη στις προσπάθειές τους να εκπονήσουν την πολιτική και τα μέσα για την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών.

(22)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να χρησιμοποιεί πλήρως τις τρέχουσες δραστηριότητες έρευνας, ανάπτυξης και τεχνικής αξιολόγησης, ιδίως εκείνες που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο διαφόρων ερευνητικών πρωτοβουλιών της Ένωσης, προκειμένου να συμβουλεύει τα θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης και, όπου είναι σκόπιμο, τα κράτη μέλη, εφόσον το ζητήσουν, σχετικά με τις ερευνητικές ανάγκες στον τομέα της ασφάλειας των δικτύων και πληροφοριών.

(23)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να συνδράμει τα θεσμικά και λοιπά όργανα, υπηρεσίες και οργανισμούς της Ένωσης και τα κράτη μέλη στις προσπάθειές τους να οικοδομήσουν και να αναπτύξουν διασυνοριακά μέσα και ετοιμότητα για πρόληψη, εντοπισμό, και αντιμετώπιση προβλημάτων και περιστατικών που αφορούν την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών. Εν προκειμένω, ο Οργανισμός θα πρέπει να διευκολύνει τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών και μεταξύ Επιτροπής και άλλων θεσμικών και λοιπών οργάνων, υπηρεσιών και οργανισμών της Ένωσης και κρατών μελών. Για τον σκοπό αυτό, ο Οργανισμός θα πρέπει να στηρίζει τα κράτη μέλη στις συνεχείς προσπάθειες που καταβάλλουν για βελτίωση της ικανότητας αντίδρασής τους και να διοργανώνει και να πραγματοποιεί ευρωπαϊκές ασκήσεις για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και μετά από αιτήματα κρατών μελών, εθνικές ασκήσεις.

(24)

Για την καλύτερη κατανόηση των προκλήσεων στο πεδίο της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών, ο Οργανισμός χρειάζεται να αναλύσει τους υφιστάμενους και αναδυόμενους κινδύνους. Για τον σκοπό αυτό, ο Οργανισμός θα πρέπει σε συνεργασία με τα κράτη μέλη και, όπου κρίνεται σκόπιμο, με τις στατιστικές υπηρεσίες και άλλους φορείς, να συλλέγει τις σχετικές πληροφορίες. Επιπροσθέτως, ο Οργανισμός θα πρέπει να συνδράμει τα θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης και τα κράτη μέλη στις προσπάθειές τους να συλλέξουν, να αναλύσουν και να διαδώσουν τα δεδομένα σχετικά με την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών. Η συλλογή των κατάλληλων στατιστικών πληροφοριών και δεδομένων που απαιτούνται για τη διεξαγωγή αναλύσεων των κινδύνων που αφορούν την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, υποδομών και υπηρεσιών, θα πρέπει να γίνεται με βάση τις πληροφορίες που παρέχουν τα κράτη μέλη και με τις γνώσεις που διαθέτει ο Οργανισμός όσον αφορά τις υποδομές ΤΠΕ των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, σύμφωνα με τις διατάξεις της Ένωσης και τις εθνικές διατάξεις, σύμφωνα με το ενωσιακό δίκαιο. Με βάση τις πληροφορίες αυτές, ο Οργανισμός θα παραμένει ενήμερος για την τρέχουσα κατάσταση της ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών και των σχετικών τάσεων στην Ένωση, προς όφελος των θεσμικών και λοιπών οργάνων, των υπηρεσιών και των οργανισμών της Ένωσης και των κρατών μελών.

(25)

Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, ο Οργανισμός θα πρέπει να διευκολύνει τη συνεργασία μεταξύ της Ένωσης και των κρατών μελών προκειμένου να βελτιωθεί η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών στην Ένωση.

(26)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να διευκολύνει τη συνεργασία μεταξύ των αρμόδιων ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχών των κρατών μελών, ιδίως υποστηρίζοντας την ανάπτυξη, προώθηση και ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών και προτύπων για προγράμματα εκπαίδευσης και μέτρα ευαισθητοποίησης. Η ενίσχυση της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών θα διευκολύνει την εν λόγω δράση. Ο Οργανισμός θα πρέπει επίσης να συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση των επιμέρους χρηστών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, υποδομών και υπηρεσιών, μεταξύ άλλων βοηθώντας τα κράτη μέλη που έχουν επιλέξει να κάνουν χρήση των μέσων διανομής πληροφοριών δημόσιου ενδιαφέροντος που προβλέπονται από την οδηγία 2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 7ης Μαρτίου 2002, για την καθολική υπηρεσία και τα δικαιώματα των χρηστών όσον αφορά δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία καθολικής υπηρεσίας) (10), στην υποβολή σχετικών πληροφοριών δημόσιου ενδιαφέροντος σχετικά με την ασφάλεια των δικτύων και των πληροφοριών, και συμβάλλοντας στην ανάπτυξη των πληροφοριών οι οποίες παρέχονται μαζί με τις νέες συσκευές που προορίζονται για να χρησιμοποιηθούν σε δημόσια δίκτυα επικοινωνιών. Ο Οργανισμός θα πρέπει επίσης να υποστηρίξει τη συνεργασία μεταξύ των ενδιαφερομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα σε επίπεδο Ένωσης, κατά ένα μέρος προωθώντας την ανταλλαγή πληροφοριών, τις εκστρατείες ευαισθητοποίησης και τα προγράμματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης.

(27)

Μεταξύ άλλων ο Οργανισμός θα πρέπει να βοηθά τα σχετικά θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης και τα κράτη μέλη στη διοργάνωση δημόσιων εκστρατειών εκπαίδευσης των τελικών χρηστών για την προώθηση ασφαλέστερων ατομικών συμπεριφορών στον κυβερνοχώρο και την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις πιθανές απειλές στον κυβερνοχώρο, συμπεριλαμβανομένων ηλεκτρονικών εγκλημάτων, όπως το ηλεκτρονικό «ψάρεμα» (phishing), τα δίκτυα υπολογιστών που έχουν προσβληθεί από κακόβουλο λογισμικό (botnet), η χρηματοπιστωτική και τραπεζική απάτη, καθώς και με βασικές συμβουλές για την πιστοποίηση γνησιότητας και την προστασία των δεδομένων.

(28)

Για να εξασφαλίσει την πλήρη επίτευξη των στόχων του, ο Οργανισμός θα πρέπει να συνεργάζεται με τους σχετικούς φορείς, μεταξύ άλλων με εκείνους που ασχολούνται με το ηλεκτρονικό έγκλημα, όπως η Ευρωπόλ, και με τις αρχές προστασίας της ιδιωτικότητας, με σκοπό την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και βέλτιστων πρακτικών και την παροχή συμβουλών για πτυχές της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών που μπορεί να έχουν επιπτώσεις στο έργο τους. Ο Οργανισμός θα πρέπει επίσης να στοχεύει στην επίτευξη συνεργιών μεταξύ των προσπαθειών των οργάνων αυτών και των δικών του προσπαθειών ώστε να προωθηθεί η προηγμένη ασφάλεια των δικτύων και πληροφοριών. Οι εκπρόσωποι των εθνικών και των ενωσιακών αρχών επιβολής του νόμου και προστασίας της ιδιωτικότητας θα πρέπει να έχουν δικαίωμα εκπροσώπησης στη Μόνιμη Ομάδα Ενδιαφερομένων του Οργανισμού. Όταν ο Οργανισμός συνεργάζεται με φορείς επιβολής του νόμου για θέματα ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών τα οποία ενδέχεται να έχουν επιπτώσεις στο έργο τους, θα πρέπει να σέβεται τους υπάρχοντες διαύλους πληροφοριών και τα υφιστάμενα δίκτυα.

(29)

Η Επιτροπή έχει ξεκινήσει την Ευρωπαϊκή Σύμπραξη Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα για την Ανθεκτικότητα, μια ευέλικτη πλατφόρμα συνεργασίας παντού στην Ένωση για την ανθεκτικότητα των υποδομών ΤΠΕ, στην οποία ο Οργανισμός θα πρέπει να διαδραματίσει διευκολυντικό ρόλο, συγκεντρώνοντας τους άμεσα ενδιαφερομένους του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα προκειμένου να συζητήσουν τις προτεραιότητες της δημόσιας πολιτικής, καθώς και τις οικονομικές και εμπορικές διαστάσεις των προκλήσεων και των μέτρων για την ανθεκτικότητα της υποδομής των ΤΠΕ.

(30)

Προκειμένου να προωθήσει την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών και την προβολή της, ο Οργανισμός θα πρέπει να διευκολύνει τη συνεργασία μεταξύ των αρμόδιων δημόσιων οργανισμών των κρατών μελών, ιδίως υποστηρίζοντας την ανάπτυξη και ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών και προγραμμάτων ευαισθητοποίησης, και ενισχύοντας τις δραστηριότητες προβολής τους. Ο Οργανισμός θα πρέπει επίσης να υποστηρίξει τη συνεργασία μεταξύ των ενδιαφερομένων και από τα θεσμικά όργανα της Ένωσης, μεταξύ άλλων προωθώντας τις δραστηριότητες ανταλλαγής πληροφοριών και ευαισθητοποίησης.

(31)

Προκειμένου να ενισχυθεί ένα προηγμένο επίπεδο ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών στην Ένωση, ο Οργανισμός θα πρέπει να προωθεί την εθελοντική συνεργασία και την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών μεταξύ σχετικών οργανισμών, όπως ομάδων παρέμβασης για συμβάντα που αφορούν την ασφάλεια των υπολογιστών (CSIRT) και ομάδων αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών στην πληροφορική (CERT).

(32)

Ένα ενωσιακό σύστημα CERT με εύρυθμη λειτουργία θα πρέπει να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της υποδομής δικτύων και ασφάλειας των πληροφοριών στην Ένωση. Ο Οργανισμός θα πρέπει να υποστηρίζει τις CERT των κρατών μελών και την CERT της Ένωσης στο πλαίσιο της λειτουργίας ενός δικτύου CERT, συμπεριλαμβανομένων των μελών της ευρωπαϊκής ομάδας κυβερνητικών CERT. Ως συμβολή στην εξασφάλιση ότι κάθε CERT θα διαθέτει επαρκώς ανεπτυγμένες ικανότητες και ότι οι ικανότητες αυτές θα ανταποκρίνονται στον μέγιστο δυνατό βαθμό σε εκείνες των πλέον προηγμένων CERT, ο Οργανισμός θα πρέπει να προωθήσει τη δημιουργία και τη λειτουργία συστήματος αξιολογήσεων από ομοτίμους. Ακόμη, ο Οργανισμός θα πρέπει να προωθεί και να υποστηρίζει τη συνεργασία μεταξύ των οικείων CERT σε περίπτωση περιστατικών, επιθέσεων ή διαταραχών στη λειτουργία των δικτύων ή στην υποδομή την οποία διαχειρίζονται ή προστατεύουν οι CERT και αφορούν ή μπορεί να αφορούν τουλάχιστον δύο CERT.

(33)

Οι αποδοτικές πολιτικές ασφαλείας των δικτύων και των πληροφοριών θα πρέπει να βασίζονται σε σωστά εκπονηθείσες μεθόδους εκτίμησης κινδύνου, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι μέθοδοι και οι διαδικασίες εκτίμησης κινδύνου χρησιμοποιούνται σε διαφορετικά επίπεδα, και δεν υπάρχουν κοινές πρακτικές όσον αφορά την αποδοτική εφαρμογή τους. Η προώθηση και ανάπτυξη βέλτιστων πρακτικών για την εκτίμηση κινδύνου και για διαλειτουργικές λύσεις διαχείρισης κινδύνου σε οργανισμούς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα θα βελτιώσει το επίπεδο ασφάλειας των δικτύων και των συστημάτων πληροφοριών στην Ένωση. Για τον σκοπό αυτό, ο Οργανισμός θα πρέπει να υποστηρίζει τη συνεργασία μεταξύ των ενδιαφερομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα σε επίπεδο Ένωσης, διευκολύνοντας τις προσπάθειές τους σχετικά με την καθιέρωση και χρήση ευρωπαϊκών και διεθνών προτύπων για τη διαχείριση κινδύνου και τη μετρήσιμη ασφάλεια ηλεκτρονικών προϊόντων, συστημάτων, δικτύων και υπηρεσιών που, μαζί με το λογισμικό, αποτελούν τα συστήματα δικτύων και πληροφοριών.

(34)

Όταν κρίνεται σκόπιμο και χρήσιμο για την εκπλήρωση των στόχων και των καθηκόντων του, ο Οργανισμός θα πρέπει να ανταλλάσσει εμπειρίες και γενικές πληροφορίες με τα θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης που ασχολούνται με την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών. Ο Οργανισμός θα πρέπει να συμβάλλει στον προσδιορισμό των προτεραιοτήτων της έρευνας σε ενωσιακό επίπεδο στους τομείς της ανθεκτικότητας των δικτύων και της ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών, και να μεταδίδει τη γνώση των αναγκών του κλάδου στα σχετικά ερευνητικά ιδρύματα.

(35)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να παροτρύνει τα κράτη μέλη και τους παρόχους υπηρεσιών να ανεβάζουν το γενικό επίπεδο των προτύπων ασφαλείας, έτσι ώστε όλοι οι χρήστες του διαδικτύου να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίζουν την προσωπική τους ασφάλεια στον κυβερνοχώρο.

(36)

Τα προβλήματα ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών είναι παγκόσμια. Υπάρχει ανάγκη στενότερης διεθνούς συνεργασίας για τη βελτίωση των προτύπων ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένων του ορισμού κοινών προτύπων συμπεριφοράς και κωδίκων δεοντολογίας και της από κοινού χρήσης πληροφοριών, η οποία να προωθεί μία ταχύτερη διεθνή συνεργασία σε θέματα απόκρισης καθώς και κοινή παγκόσμια προσέγγιση των θεμάτων ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών. Για τον σκοπό αυτό ο Οργανισμός θα πρέπει να υποστηρίζει την εκτενέστερη ευρωπαϊκή συμμετοχή και τη συνεργασία με τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς, παρέχοντας, αν κρίνεται σκόπιμο, την απαιτούμενη εμπειρογνωσία και δυνατότητα ανάλυσης στα σχετικά θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης.

(37)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να λειτουργεί σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, διασφαλίζοντας επαρκή βαθμό συντονισμού μεταξύ των κρατών μελών σε θέματα που αφορούν την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών και βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα των εθνικών πολιτικών, προσδίδοντάς τους με τον τρόπο αυτό προστιθέμενη αξία, και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, μη υπερβαίνοντας όσα είναι αναγκαία για την επίτευξη των στόχων που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό. Ο Οργανισμός θα πρέπει με την άσκηση των καθηκόντων του να ενισχύει τις αρμοδιότητες και δεν θα πρέπει να καταπατά, σφετερίζεται, παρακωλύει ή επικαλύπτει τις σχετικές εξουσίες και καθήκοντα που ανατέθηκαν στις εθνικές ρυθμιστικές αρχές, όπως προβλέπεται στις οδηγίες για τα δίκτυα και τις υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών, καθώς και στον Φορέα Ευρωπαϊκών Ρυθμιστικών Αρχών στις Ηλεκτρονικές Επικοινωνίες (BEREC) που συστάθηκε δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1211/2009 (11) και της επιτροπής επικοινωνιών που αναφέρεται στην οδηγία 2002/21/ΕΚ, στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς τυποποίησης, στους εθνικούς οργανισμούς τυποποίησης και στη μόνιμη επιτροπή που προβλέπεται στην οδηγία 98/34/ΕΚ (12) και στις ανεξάρτητες εποπτικές αρχές των κρατών μελών όπως ορίζονται στην οδηγία 95/46/ΕΚ.

(38)

Είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν ορισμένες αρχές σε σχέση με τη διακυβέρνηση του Οργανισμού, προκειμένου να συμμορφώνεται προς την κοινή δήλωση και την κοινή προσέγγιση που συμφωνήθηκαν τον Ιούλιο του 2012 στη διοργανική ομάδα εργασίας για τους αποκεντρωμένους οργανισμούς της ΕΕ, η οποία κοινή δήλωση και προσέγγιση έχει ως αποστολή τον εξορθολογισμό των δραστηριοτήτων των οργανισμών και τη βελτίωση της απόδοσής τους.

(39)

Η κοινή δήλωση και η κοινή προσέγγιση θα πρέπει επίσης να αντικατοπτρίζονται κατάλληλα στα προγράμματα εργασιών του Οργανισμού, στις αξιολογήσεις του, και στις πρακτικές του όσον αφορά την υποβολή εκθέσεων και την άσκηση της διοίκησης.

(40)

Για την ορθή λειτουργία του Οργανισμού, η Επιτροπή και τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι τα πρόσωπα που θα διορισθούν στο διοικητικό συμβούλιο έχουν την κατάλληλη επαγγελματική εμπειρογνωσία. Η Επιτροπή και τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να καταβάλλουν προσπάθειες για τον περιορισμό της εναλλαγής των αντίστοιχων εκπροσώπων τους στο διοικητικό συμβούλιο, προκειμένου να εξασφαλίζεται η συνέχεια του έργου του.

(41)

Είναι θεμελιώδες ο Οργανισμός να αποκτήσει και να διατηρήσει φήμη για αμεροληψία, ακεραιότητα, και υψηλά πρότυπα επαγγελματισμού. Συνεπώς, το διοικητικό συμβούλιο θα πρέπει να καθιερώσει ένα πλήρες σύστημα κανόνων το οποίο να καλύπτει το σύνολο του Οργανισμού για την πρόληψη και τη διαχείριση των συγκρούσεων συμφερόντων.

(42)

Δεδομένων των μοναδικών συνθηκών του Οργανισμού και των δύσκολων προβλημάτων που καλείται να αντιμετωπίσει, θα πρέπει η οργανωτική δομή του να απλουστευτεί και να ενισχυθεί, προκειμένου να εξασφαλίζονται μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και απόδοση. Για τούτο θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να συσταθεί εκτελεστικό συμβούλιο, το οποίο θα επιτρέπει στο διοικητικό συμβούλιο να επικεντρώνεται στα ζητήματα στρατηγικής σημασίας.

(43)

Το διοικητικό συμβούλιο θα πρέπει να ορίσει υπόλογο σύμφωνα με τους κανόνες που θεσπίζει ο κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 (13) (δημοσιονομικός κανονισμός).

(44)

Προκειμένου να διασφαλισθεί ότι ο Οργανισμός είναι αποτελεσματικός, τα κράτη μέλη και η Επιτροπή θα πρέπει να εκπροσωπούνται στο διοικητικό συμβούλιο, το οποίο θα πρέπει να καθορίσει τη γενική κατεύθυνση των εργασιών του Οργανισμού και να διασφαλίσει ότι ο Οργανισμός εκτελεί τα καθήκοντά του σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό. Θα πρέπει να εκχωρηθούν στο διοικητικό συμβούλιο οι αναγκαίες εξουσίες για την κατάρτιση του προϋπολογισμού, τον έλεγχο της εκτέλεσής του, την έγκριση κατάλληλων δημοσιονομικών κανόνων, τη θέσπιση διαφανών διαδικασιών εργασίας για τη λήψη αποφάσεων από τον Οργανισμό, την έγκριση του προγράμματος εργασίας του Οργανισμού, την έγκριση του εσωτερικού κανονισμού και των εσωτερικών κανόνων λειτουργίας του Οργανισμού καθώς και τον διορισμό του εκτελεστικού διευθυντή και τη λήψη απόφασης για παράταση της θητείας του εκτελεστικού διευθυντή, αφού ζητηθεί η γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και για τη λήξη της. Το διοικητικό συμβούλιο θα πρέπει να συγκροτεί εκτελεστικό συμβούλιο που θα το συνεπικουρεί στην εκτέλεση των καθηκόντων του για θέματα διοίκησης και προϋπολογισμού.

(45)

Για την ομαλή λειτουργία του Οργανισμού, ο εκτελεστικός διευθυντής του επιβάλλεται να διορίζεται βάσει προσόντων και αποδεδειγμένων διοικητικών και διευθυντικών ικανοτήτων, καθώς και βάσει ικανοτήτων και πείρας στον τομέα της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών, και να εκτελεί τα καθήκοντά του εκτελεστικού διευθυντή σε πλήρη ανεξαρτησία ως προς την οργάνωση της εσωτερικής λειτουργίας του Οργανισμού. Για τον σκοπό αυτό, ο εκτελεστικός διευθυντής θα πρέπει να εκπονήσει πρόταση για το πρόγραμμα εργασίας του Οργανισμού, κατόπιν προηγούμενης διαβούλευσης με την Επιτροπή, και να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσει την ορθή εκτέλεση του προγράμματος εργασίας του Οργανισμού. Ο εκτελεστικός διευθυντής θα πρέπει να καταρτίζει ετήσια έκθεση και να την υποβάλλει στο διοικητικό συμβούλιο, να εκπονεί σχέδιο της κατάστασης των εκτιμώμενων εσόδων και εξόδων του Οργανισμού, και να εκτελεί τον προϋπολογισμό.

(46)

Ο εκτελεστικός διευθυντής θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να συγκροτεί ad hoc ομάδες εργασίας για την αντιμετώπιση ειδικών θεμάτων, ειδικότερα επιστημονικής, τεχνικής, ή νομικής ή κοινωνικοοικονομικής φύσεως. Κατά τη συγκρότηση ad hoc ομάδων εργασίας ο εκτελεστικός διευθυντής θα πρέπει να επιδιώκει να συγκεντρώνει και να λαμβάνει υπόψη τις γνωμοδοτήσεις των σχετικών εξωτερικών εμπειρογνωμόνων οι οποίες είναι αναγκαίες προκειμένου ο Οργανισμός να μπορεί να έχει πρόσβαση στις πλέον επικαιροποιημένες διαθέσιμες πληροφορίες για τις προκλήσεις σε θέματα ασφάλειας που αναδύονται από την αναπτυσσόμενη κοινωνία της πληροφορίας. Ο εκτελεστικός διευθυντής θα πρέπει να διασφαλίζει ότι τα μέλη των ad hoc ομάδων εργασίας επιλέγονται σύμφωνα με τα υψηλότερα πρότυπα εμπειρογνωσίας, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη μια ισορροπημένη εκπροσώπηση, όπου κρίνεται σκόπιμο αναλόγως του συγκεκριμένου θέματος προς συζήτηση, των δημόσιων διοικήσεων των κρατών μελών, των θεσμικών οργάνων της Ένωσης και του ιδιωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένου του επιχειρηματικού κλάδου, των χρηστών και των πανεπιστημιακών που είναι ειδικοί στο πεδίο της ασφάλειας δικτύων και πληροφοριών. Ο εκτελεστικός διευθυντής θα πρέπει να μπορεί, όταν είναι σκόπιμο, να προσκαλεί μεμονωμένους ειδικούς αναγνωρισμένων προσόντων στο σχετικό πεδίο να συμμετάσχουν στις δραστηριότητες των ομάδων εργασίας, κατά περίπτωση. Τα έξοδά τους θα πρέπει να καλύπτονται από τον Οργανισμό, σύμφωνα με τους εσωτερικούς κανόνες λειτουργίας του και βάσει των κανόνων που θεσπίζονται με τον δημοσιονομικό κανονισμό.

(47)

Ο Οργανισμός θα πρέπει να διαθέτει μια μόνιμη ομάδα ενδιαφερομένων ως συμβουλευτικό όργανο, προκειμένου να διασφαλίσει τον τακτικό διάλογο με τον ιδιωτικό τομέα, τις οργανώσεις καταναλωτών και άλλους σχετικούς άμεσα ενδιαφερομένους. Η μόνιμη ομάδα ενδιαφερομένων, η οποία συγκροτείται από το διοικητικό συμβούλιο κατόπιν πρότασης του εκτελεστικού διευθυντή θα πρέπει να επικεντρώνεται σε θέματα που αφορούν τους άμεσα ενδιαφερομένους και να τα θέτει υπόψη του Οργανισμού. Ο εκτελεστικός διευθυντής θα πρέπει να μπορεί, κατά περίπτωση και ανάλογα με την ημερήσια διάταξη των συνεδριάσεων, να προσκαλεί εκπροσώπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και άλλων σχετικών φορέων να συμμετάσχουν στις συνεδριάσεις της ομάδας.

(48)

Δεδομένου ότι στη μόνιμη ομάδα ενδιαφερομένων υπάρχει ευρεία εκπροσώπηση των άμεσα ενδιαφερομένων, και η συγκεκριμένη ομάδα καλείται ειδικότερα σε διαβούλευση σε σχέση με το σχέδιο προγράμματος εργασίας, δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για εκπροσώπηση των άμεσα ενδιαφερομένων στο διοικητικό συμβούλιο.

(49)

Ο Οργανισμός εφαρμόζει τη σχετική νομοθεσία της Ένωσης για την πρόσβαση του κοινού σε έγγραφα κατά τα οριζόμενα στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14). Η επεξεργασία από τον Οργανισμό των πληροφοριών για σκοπούς που άπτονται της εσωτερικής του λειτουργίας καθώς και η επεξεργασία των πληροφοριών κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του θα πρέπει να υπόκειται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 45/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με την προστασία των φυσικών προσώπων από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας και σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (15).

(50)

Ο Οργανισμός συμμορφώνεται με τις διατάξεις που ισχύουν για τα θεσμικά όργανα της Ένωσης, καθώς και με την εθνική νομοθεσία σχετικά με τον χειρισμό ευαίσθητων εγγράφων.

(51)

Προκειμένου να διασφαλισθεί η πλήρης αυτονομία και ανεξαρτησία του Οργανισμού και για να είναι σε θέση ο Οργανισμός να ασκήσει πρόσθετα και νέα καθήκοντα, ακόμα κι αυτά είναι έκτακτα και απρόβλεπτα, θα πρέπει να διατεθεί στον Οργανισμό επαρκής και αυτόνομος προϋπολογισμός του οποίου τα έσοδα να προέρχονται πρωτίστως από εισφορές της Ένωσης και από εισφορές τρίτων χωρών που συμμετέχουν τις εργασίες του Οργανισμού. Η πλειονότητα των υπαλλήλων του Οργανισμού θα πρέπει να εμπλέκεται άμεσα στην επιτέλεση των επιχειρησιακών καθηκόντων στο πλαίσιο της εντολής του Οργανισμού. Θα πρέπει να επιτρέπεται στο κράτος μέλος υποδοχής ή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος να συνεισφέρει εθελοντικά στα έσοδα του Οργανισμού. Η δημοσιονομική διαδικασία της Ένωσης θα πρέπει να παραμένει σε ισχύ όσον αφορά τις επιδοτήσεις που βαρύνουν τον γενικό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο θα πρέπει να προβαίνει σε έλεγχο των λογαριασμών για να εξασφαλίζει διαφάνεια και λογοδοσία.

(52)

Δεδομένων της διαρκώς μεταβαλλόμενης κατάστασης όσον αφορά τις απειλές και της εξέλιξης της ενωσιακής πολιτικής για την ασφάλεια των δικτύων και των πληροφοριών, και για λόγους ευθυγράμμισης προς το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, η διάρκεια της εντολής του Οργανισμού θα πρέπει να οριστεί σε περιορισμένο χρονικό διάστημα επτά ετών με δυνατότητα παράτασης της περιόδου αυτής.

(53)

Το έργο του Οργανισμού θα πρέπει να αξιολογείται ανεξάρτητα. Στην αξιολόγηση θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη η αποτελεσματικότητα του Οργανισμού στην επίτευξη των στόχων του, οι εργασιακές πρακτικές του και η συνάφεια των καθηκόντων του, προκειμένου να καθοριστεί κατά πόσο οι στόχοι του Οργανισμού εξακολουθούν να ισχύουν ή όχι και βάσει αυτού κατά πόσο και για ποιο χρονικό διάστημα θα πρέπει να παραταθεί περαιτέρω η εντολή του.

(54)

Αν στη λήξη της διάρκειας της εντολής του Οργανισμού η Επιτροπή δεν έχει υποβάλει πρόταση για παράταση της εντολής, ο Οργανισμός και η Επιτροπή θα πρέπει να λάβουν τα σχετικά μέτρα, ιδιαίτερα όσον αφορά θέματα συμβάσεων απασχόλησης και δημοσιονομικές ρυθμίσεις.

(55)

Δεδομένου ότι ο στόχος του παρόντος κανονισμού, συγκεκριμένα η ίδρυση ενός Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασφάλεια των Δικτύων και των Πληροφοριών, με σκοπό τη συνεισφορά σε υψηλό επίπεδο ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών εντός της Ένωσης και με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και την προώθηση μιας αντίληψη ασφάλειας των δικτύων και των πληροφοριών προς όφελος των πολιτών, των καταναλωτών, των επιχειρήσεων και των οργανισμών του δημόσιου τομέα στην Ένωση, συμβάλλοντας έτσι στην εγκαθίδρυση και την ορθή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη και, επομένως, μπορούν να επιτευχθούν πληρέστερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση μπορεί να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως αυτή διατυπώνεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, που ορίζεται στο ίδιο άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(56)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 460/2004 θα πρέπει να καταργηθεί.

(57)

Ζητήθηκε η γνώμη του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων, σύμφωνα με το άρθρο 28 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 45/2001 ο οποίος και εξέδωσε γνωμοδότηση στις 20 Δεκεμβρίου 2010 (16),

α)

υποστηρίζει τη χάραξη της πολιτικής και της νομοθεσίας της Ένωσης:

β)

υποστηρίζει την ανάπτυξη ικανότητας:

γ)

υποστηρίζει την εθελοντική συνεργασία μεταξύ αρμόδιων εθνικών αρχών και μεταξύ άμεσα ενδιαφερομένων από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων στην Ένωση, και την υποστήριξη της ευαισθητοποίησης, μεταξύ άλλων:

δ)

υποστηρίζει την έρευνα και ανάπτυξη και την τυποποίηση:

ε)

συνεργάζεται με τα θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ασχολούνται με το ηλεκτρονικό έγκλημα και την προστασία της ιδιωτικότητας και των προσωπικών δεδομένων, με σκοπό την αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων, μεταξύ άλλων:

στ)

συμβάλλει στις προσπάθειες της Ένωσης για συνεργασία της Ένωσης με τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς, για την προώθηση της διεθνούς συνεργασίας σε θέματα που αφορούν την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών, μεταξύ άλλων:

α)

το διοικητικό συμβούλιο·

β)

τον εκτελεστικό διευθυντή και το προσωπικό· και

γ)

τη μόνιμη ομάδα ενδιαφερομένων.

α)

την τρέχουσα διοίκηση του Οργανισμού·

β)

την εκτέλεση των αποφάσεων που έχουν εγκριθεί από το διοικητικό συμβούλιο·

γ)

μετά από διαβούλευση με το διοικητικό συμβούλιο, την προετοιμασία του ετήσιου προγράμματος εργασιών και του πολυετούς προγράμματος, και την υποβολή τους στο διοικητικό συμβούλιο μετά από διαβούλευση με την Επιτροπή·

δ)

την εφαρμογή του ετήσιου προγράμματος εργασιών και του πολυετούς προγράμματος, και την υποβολή σχετικής έκθεσης στο διοικητικό συμβούλιο·

ε)

την προετοιμασία της ετήσιας έκθεσης δραστηριοτήτων του Οργανισμού και την υποβολή της στο διοικητικό συμβούλιο προς έγκριση·

στ)

την ετοιμασία σχεδίου δράσης για να δοθεί συνέχεια στα συμπεράσματα των αναδρομικών αξιολογήσεων και την υποβολή έκθεσης προόδου στην Επιτροπή ανά δύο έτη·

ζ)

την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης, με την εφαρμογή προληπτικών μέτρων κατά της απάτης, της διαφθοράς και άλλων παράνομων δραστηριοτήτων, με αποτελεσματικούς ελέγχους και, σε περίπτωση που διαπιστωθούν παρατυπίες, με την ανάκτηση των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών και, όπου είναι σκόπιμο, την επιβολή αποτελεσματικών, αναλογικών και αποτρεπτικών διοικητικών και οικονομικών κυρώσεων·

η)

τη χάραξη στρατηγικής του Οργανισμού, για την καταπολέμηση της απάτης, και την υποβολή της στο διοικητικό συμβούλιο προς έγκριση·

θ)

τη διασφάλιση ότι ο Οργανισμός ασκεί τις δραστηριότητές του σύμφωνα με τις απαιτήσεις εκείνων που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του, ιδίως όσον αφορά την καταλληλότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών·

ι)

την ανάπτυξη και διατήρηση των επαφών με τα θεσμικά και λοιπά όργανα, τις υπηρεσίες και τους οργανισμούς της Ένωσης·

ια)

την ανάπτυξη και διατήρηση επαφών με την επιχειρηματική κοινότητα και τις ενώσεις καταναλωτών, ώστε να εξασφαλίζεται τακτικός διάλογος με τους σχετικούς άμεσα ενδιαφερομένους·

ιβ)

άλλα καθήκοντα που ανατίθενται στον εκτελεστικό διευθυντή δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

α)

το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο·

β)

το Συμβούλιο·

γ)

την Επιτροπή·

δ)

οποιονδήποτε αρμόδιο φορέα που ορίζεται από κράτος μέλος, όπως η εθνική κανονιστική αρχή κατά την έννοια του άρθρου 2 της οδηγίας 2002/21/ΕΚ.

18.6.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 165/59

(1)

Οι διαπραγματεύσεις για τις συμφωνίες οικονομικής εταιρικής σχέσης («οι συμφωνίες») μεταξύ:

(2)

Η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για τις συμφωνίες από την Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, την Κοινοπολιτεία των Μπαχαμών, τα Μπαρμπάντος, την Μπελίζε, τη Δημοκρατία της Μποτσουάνας, τη Δημοκρατία του Μπουρούντι, τη Δημοκρατία του Καμερούν, την Ένωση των Κομορών, τη Δημοκρατία της Ακτής Ελεφαντοστού, την Κοινοπολιτεία της Ντομίνικα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, τη Δημοκρατία των Φίτζι, τη Δημοκρατία της Γκάνας, τη Γρενάδα, τη Συνεργατική Δημοκρατία της Γουιάνας, τη Δημοκρατία της Αϊτής, την Τζαμάικα, τη Δημοκρατία της Κένυας, το Βασίλειο του Λεσόθο, τη Δημοκρατία της Μαδαγασκάρης, τη Δημοκρατία του Μαυρικίου, τη Δημοκρατία της Μοζαμβίκης, τη Δημοκρατία της Ναμίμπιας, το Ανεξάρτητο Κράτος της Παπουασίας-Νέας Γουινέας, τη Δημοκρατία της Ρουάντα, την Ομοσπονδία του Αγίου Χριστοφόρου και Νέβις, την Αγία Λουκία, τον Άγιο Βικέντιο και Γρεναδίνες, τη Δημοκρατία των Σεϋχελλών, τη Δημοκρατία του Σουρινάμ, το Βασίλειο της Σουαζιλάνδης, την Ενωμένη Δημοκρατία της Τανζανίας, τη Δημοκρατία Τρινιδάδ και Τομπάγκο, τη Δημοκρατία της Ουγκάντας, τη Δημοκρατία της Ζάμπιας και τη Δημοκρατία της Ζιμπάμπουε επέτρεψε τη συμπερίληψή τους στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1528/2007 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2007, περί εφαρμογής στα προϊόντα καταγωγής ορισμένων χωρών μελών της ομάδας κρατών Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού (ΑΚΕ) των ρυθμίσεων που προβλέπονται στις συμφωνίες οικονομικής εταιρικής σχέσης ή στις συμφωνίες που οδηγούν στη σύναψη τέτοιων συμφωνιών (2).

(3)

Η Δημοκρατία της Μποτσουάνας, η Δημοκρατία του Μπουρούντι, η Δημοκρατία του Καμερούν, η Ένωση των Κομορών, η Δημοκρατία της Ακτής Ελεφαντοστού, η Δημοκρατία των Φίτζι, η Δημοκρατία της Γκάνας, η Δημοκρατία της Αϊτής, η Δημοκρατία της Κένυας, το Βασίλειο του Λεσόθο, η Δημοκρατία της Μοζαμβίκης, η Δημοκρατία της Ναμίμπιας, η Δημοκρατία της Ρουάντα, το Βασίλειο της Σουαζιλάνδης, η Ενωμένη Δημοκρατία της Τανζανίας, η Δημοκρατία της Ουγκάντας και η Δημοκρατία της Ζάμπιας δεν προέβησαν στις αναγκαίες ενέργειες για την κύρωση των αντίστοιχων συμφωνιών τους.

(4)

Συνεπώς, βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1528/2007, και ιδίως του στοιχείου β), το παράρτημα Ι του εν λόγω κανονισμού θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να διαγραφούν οι εν λόγω χώρες από το εν λόγω παράρτημα.

(5)

Για να εξασφαλισθεί ότι οι εν λόγω χώρες δύνανται ταχέως να επανενταχθούν στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1528/2007 μόλις θα έχουν προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την κύρωση των αντίστοιχων συμφωνιών τους και εν αναμονή της έναρξης ισχύος τους, η εξουσία έκδοσης πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 290 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή, όσον αφορά την επανένταξη των χωρών που διαγράφηκαν από το παράρτημα I του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1528/2007, σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό. Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό η Επιτροπή να προβαίνει σε κατάλληλες διαβουλεύσεις κατά τη διάρκεια των προπαρασκευαστικών εργασιών της, συμπεριλαμβανομένων των διαβουλεύσεων σε επίπεδο εμπειρογνώμονα. Η Επιτροπή, όταν ετοιμάζει και συντάσσει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις, θα πρέπει να εξασφαλίζει την ταυτόχρονη, έγκαιρη και κατάλληλη διαβίβαση των σχετικών εγγράφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο,

1)

Παρεμβάλλονται τα ακόλουθα άρθρα:

«Άρθρο 2α

Εξουσιοδότηση

Η Επιτροπή εξουσιοδοτείται να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 2β για την τροποποίηση του παραρτήματος Ι του παρόντος κανονισμού, επανεντάσσοντας εκείνες τις περιοχές ή τα κράτη της ομάδας κρατών ΑΚΕ που είχαν διαγραφεί από το εν λόγω παράρτημα δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 527/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3) και τα οποία μετά τη διαγραφή τους έχουν προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την κύρωση των αντίστοιχων συμφωνιών τους.

Άρθρο 2β

Εκτέλεση της εξουσιοδότησης

1.   Ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με τους όρους που ορίζονται στο παρόν άρθρο.

2.   Η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις που αναφέρεται στο άρθρο 2α ανατίθεται στην Επιτροπή για περίοδο πέντε ετών από τις 21 Ιουνίου 2013. Η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση σχετικά με τις εξουσίες που της έχουν ανατεθεί το αργότερο εννέα μήνες πριν από τη λήξη της περιόδου των πέντε ετών. Η εξουσιοδότηση ανανεώνεται αυτομάτως για περιόδους ίδιας διάρκειας, εκτός αν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο προβάλουν αντιρρήσεις σε μια τέτοια ανανέωση το αργότερο εντός τριών μηνών πριν από τη λήξη της κάθε περιόδου.

3.   Η εξουσιοδότηση που αναφέρεται στο άρθρο 2α μπορεί να ανακληθεί, ανά πάσα στιγμή, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο. Η απόφαση ανάκλησης τερματίζει την εξουσιοδότηση που προσδιορίζεται στην απόφαση αυτή. Παράγει αποτελέσματα από την επόμενη ημέρα της δημοσίευσης της απόφασης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε μεταγενέστερη ημερομηνία που ορίζεται σε αυτήν. Δεν επηρεάζει το κύρος των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων που ισχύουν ήδη.

4.   Μόλις εκδώσει κατ’ εξουσιοδότηση πράξη, η Επιτροπή την κοινοποιεί ταυτόχρονα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

5.   Κατ’ εξουσιοδότηση πράξη που εκδόθηκε σύμφωνα με το άρθρο 2α τίθεται σε ισχύ μόνον αν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο δεν εκφράσουν αντιρρήσεις εντός περιόδου δύο μηνών από την κοινοποίηση της πράξης αυτής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο ή αν, πριν από την εκπνοή αυτής της περιόδου, τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και το Συμβούλιο έχουν αμφότερα ενημερώσει την Επιτροπή ότι δε θα εκφράσουν αντιρρήσεις. Η περίοδος αυτή παρατείνεται κατά δύο μήνες κατόπιν πρωτοβουλίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή του Συμβουλίου.

2)

Το παράρτημα Ι αντικαθίσταται από το κείμενο που παρατίθεται στο παράρτημα του παρόντος κανονισμού.

18.6.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 165/62

(1)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 450/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (εκσυγχρονισμένος τελωνειακός κώδικας) (3) προορίζεται να αντικαταστήσει τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (4). Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 450/2008 άρχισε να ισχύει στις 24 Ιουνίου 2008, αλλά εφαρμόζεται, σύμφωνα με το άρθρο 188 παράγραφος 2, μόνο μετά την εφαρμογή των εκτελεστικών του διατάξεων και το αργότερο στις 24 Ιουνίου 2013.

(2)

Στις 20 Φεβρουαρίου 2012, η Επιτροπή υπέβαλε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο πρόταση κανονισμού για τη θέσπιση του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα, υπό τη μορφή αναδιατύπωσης του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 450/2008 που αποσκοπεί στην αντικατάστασή του πριν από την καταληκτική ημερομηνία εφαρμογής του της 24ης Ιουνίου 2013. Ωστόσο, η συνήθης νομοθετική διαδικασία δεν μπορεί να ολοκληρωθεί έγκαιρα για την έγκριση και τη θέση σε ισχύ του προτεινόμενου κανονισμού πριν από την εν λόγω ημερομηνία. Ελλείψει διορθωτικών νομοθετικών μέτρων, ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 450/2008 θα έπρεπε, κατά συνέπεια, να εφαρμόζεται από την 24η Ιουνίου 2013 και ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 θα έπρεπε να καταργηθεί. Τούτο θα δημιουργούσε ανασφάλεια δικαίου σχετικά με την εφαρμοστέα από την εν λόγω ημερομηνία τελωνειακή νομοθεσία και θα αποτελούσε εμπόδιο στη διατήρηση ενός ολοκληρωμένου και συνεκτικού νομικού πλαισίου για τα τελωνειακά θέματα στην Ένωση έως ότου εγκριθεί η πρόταση κανονισμού.

(3)

Για να αποφευχθούν οι σοβαρές αυτές δυσκολίες όσον αφορά την τελωνειακή νομοθεσία της Ένωσης και για να δοθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο επαρκής χρόνος για την ολοκλήρωση της διαδικασίας έγκρισης της αναδιατύπωσης του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα, η καταληκτική ημερομηνία εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 450/2008, όπως προβλέπεται στο άρθρο 188 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο, θα πρέπει να μετατεθεί. Η νέα ημερομηνία εφαρμογής που κρίνεται κατάλληλη για τον σκοπό αυτό είναι η 1η Νοεμβρίου 2013.

(4)

Λόγω της επείγουσας φύσης του θέματος, θα πρέπει να εφαρμοστεί παρέκκλιση από την περίοδο των οκτώ εβδομάδων που προβλέπει το άρθρο 4 του πρωτοκόλλου αριθ. 1 για τον ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας.

(5)

O κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 450/2008 θα πρέπει συνεπώς να τροποποιηθεί αντιστοίχως,

18.6.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 165/63

(1)

Το άρθρο 169 παράγραφος 1 και το άρθρο 169 παράγραφος 2 στοιχείο α) της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) προβλέπουν ότι η Ένωση πρέπει να συμβάλλει στην επίτευξη υψηλού επιπέδου προστασίας των καταναλωτών με μέτρα που θεσπίζει σύμφωνα με το άρθρο 114 ΣΛΕΕ. Το άρθρο 38 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπει ότι οι πολιτικές της Ένωσης πρέπει να διασφαλίζουν υψηλό επίπεδο προστασίας του καταναλωτή.

(2)

Σύμφωνα με το άρθρο 26 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ, η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει χώρο χωρίς εσωτερικά σύνορα μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών. Η εσωτερική αγορά θα πρέπει να παρέχει στους καταναλωτές προστιθέμενη αξία υπό μορφή καλύτερης ποιότητας, μεγαλύτερης ποικιλίας, λογικών τιμών και υψηλών προτύπων ασφάλειας για τα αγαθά και τις υπηρεσίες, στοιχεία που θα προωθήσουν ένα υψηλό επίπεδο προστασίας των καταναλωτών.

(3)

Ο κατακερματισμός της εσωτερικής αγοράς βλάπτει την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη και την απασχόληση στην Ένωση. Η εξάλειψη των άμεσων και έμμεσων εμποδίων στην εύρυθμη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και η ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτών είναι απαραίτητες για την ολοκλήρωσή της.

(4)

Η εξασφάλιση της πρόσβασης σε απλούς, αποτελεσματικούς, γρήγορους και χαμηλού κόστους τρόπους επίλυσης των εγχώριων και διασυνοριακών διαφορών που ανακύπτουν από την πώληση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών θα ωφελήσει τους καταναλωτές και συνεπώς θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη τους στην αγορά. Η πρόσβαση θα πρέπει να ισχύει τόσο για τις ηλεκτρονικές όσο και για τις μη ηλεκτρονικές συναλλαγές, ιδίως όταν οι καταναλωτές πραγματοποιούν διασυνοριακές αγορές.

(5)

Η εναλλακτική επίλυση διαφορών (ΕΕΔ) προσφέρει εύκολη, γρήγορη και χαμηλού κόστους εξωδικαστική επίλυση των διαφορών που αναφύονται μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων. Ωστόσο, η ΕΕΔ δεν είναι ακόμη επαρκώς ανεπτυγμένη και συστηματική σε ολόκληρη την Ένωση. Δυστυχώς, παρά τις συστάσεις της Επιτροπής 98/257/ΕΚ, της 30ής Μαρτίου 1998, σχετικά με τις αρχές που διέπουν τα αρμόδια όργανα για την εξώδικη επίλυση των διαφορών κατανάλωσης (3) και 2001/310/ΕΚ, της 4ης Απριλίου 2001, περί αρχών για τα εξωδικαστικά όργανα συναινετικής επίλυσης καταναλωτικών διαφορών (4), η ΕΕΔ δεν έχει θεσπισθεί όπως πρέπει και δεν λειτουργούν ικανοποιητικά σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές ή επιχειρηματικούς τομείς στην Ένωση. Οι καταναλωτές και οι έμποροι εξακολουθούν να μη γνωρίζουν τους υπάρχοντες εξωδικαστικούς μηχανισμούς προσφυγής και μικρό μόνο ποσοστό πολιτών γνωρίζει πώς να υποβάλλει καταγγελία σε φορέα ΕΕΔ. Ακόμα και όταν υπάρχουν διαδικασίες ΕΕΔ, η ποιότητά τους διαφέρει σημαντικά μεταξύ των κρατών μελών και συχνά οι φορείς ΕΕΔ δεν χειρίζονται αποτελεσματικά τις διασυνοριακές διαφορές.

(6)

Οι ανομοιότητες όσον αφορά την κάλυψη, την ποιότητα και την ενημέρωση σχετικά με την ΕΕΔ στα κράτη μέλη συνιστούν σημαντικό εμπόδιο για την εσωτερική αγορά και συγκαταλέγονται στις αιτίες για τις οποίες πολλοί καταναλωτές αποφεύγουν τις διακρατικές αγορές και γιατί δεν είναι σίγουροι ότι, σε περίπτωση διαφορών με εμπόρους, αυτές μπορούν να επιλυθούν εύκολα, γρήγορα και χωρίς σοβαρές δαπάνες. Για τους ίδιους λόγους, οι έμποροι συχνά αποφεύγουν να πωλούν σε καταναλωτές σε άλλα κράτη μέλη που δεν διαθέτουν επαρκή πρόσβαση σε ποιοτικές διαδικασίες ΕΕΔ. Επιπλέον, οι έμποροι που είναι εγκατεστημένοι σε ένα κράτος μέλος όπου δεν διατίθενται ποιοτικές διαδικασίες ΕΕΔ έχουν ανταγωνιστικό μειονέκτημα σε σχέση με τους εμπόρους που έχουν πρόσβαση σε τέτοιες διαδικασίες και μπορούν έτσι να επιλύσουν καταναλωτικές διαφορές ταχύτερα και φθηνότερα.

(7)

Για να μπορούν οι καταναλωτές να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητες που προσφέρει η εσωτερική αγορά, θα πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες ΕΕΔ για όλα τα είδη εγχώριων και διασυνοριακών διαφορών που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία, οι διαδικασίες ΕΕΔ θα πρέπει να πληρούν συνεπείς ποιοτικές απαιτήσεις σε ολόκληρη την Ένωση και οι καταναλωτές και οι έμποροι θα πρέπει να γνωρίζουν την ύπαρξη των εν λόγω διαδικασιών. Λόγω της αύξησης του διασυνοριακού εμπορίου και της διασυνοριακής κυκλοφορίας προσώπων, είναι επίσης σημαντικό οι φορείς ΕΕΔ να χειρίζονται αποτελεσματικά και τις διασυνοριακές διαφορές.

(8)

Όπως υποστηρίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα ψηφίσματά του της 25ης Οκτωβρίου 2011 σχετικά με εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης των διαφορών σε θέματα αστικού, εμπορικού και οικογενειακού δικαίου και της 20ής Μαΐου 2010 σχετικά με την υλοποίηση μιας ενιαίας αγοράς για τους καταναλωτές και τους πολίτες, κάθε ολιστική και επωφελής για τους πολίτες προσέγγιση στο θέμα της ενιαίας αγοράς χρειάζεται να αναπτύξει κατά προτεραιότητα ένα απλό, ολιγοδάπανο, πρόσφορο και ευπρόσιτο σύστημα έννομης προστασίας.

(9)

Στην ανακοίνωσή της της 13ης Απριλίου 2011 με τίτλο «Η Πράξη για την ενιαία αγορά — Δώδεκα δράσεις για την τόνωση της ανάπτυξης και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης — “Μαζί για μια νέα ανάπτυξη” », η Επιτροπή προσδιόρισε τη νομοθεσία για την ΕΕΔ, που εμπεριέχει διάσταση ηλεκτρονικού εμπορίου (e-commerce), ως μία από τις δώδεκα δράσεις για την τόνωση της ανάπτυξης, την ενίσχυση της εμπιστοσύνης και την επίτευξη προόδου όσον αφορά την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς.

(10)

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στα συμπεράσματά του της 24ης-25ης Μαρτίου και 23ης Οκτωβρίου 2011, κάλεσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο να θεσπίσουν έως το τέλος του 2012 μια πρώτη δέσμη μέτρων προτεραιότητας για να δοθεί νέα ώθηση στην ενιαία αγορά. Επιπλέον στα συμπεράσματά του της 30ής Μαΐου 2011 σχετικά με τις προτεραιότητές για την αναθέρμανση της κοινής αγοράς, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόνισε τη σημασία του ηλεκτρονικού εμπορίου και επιβεβαίωσαν ότι τα συστήματα εναλλακτικής επίλυσης καταναλωτικών διαφορών (ΕΕΚΔ) θα πρέπει να είναι σε θέση να προσφέρουν φθηνή, απλή και γρήγορη έννομη προστασία τόσο για τους καταναλωτές όσο για και τους εμπόρους. Η επιτυχής υλοποίηση αυτών των συστημάτων απαιτεί αδιάλειπτη πολιτική δέσμευση και την υποστήριξη όλων των ενδιαφερομένων, χωρίς να θίγονται η προσιτότητα, η διαφάνεια, η ευελιξία, η ταχύτητα και η ποιότητα της λήψης αποφάσεων των φορέων ΕΕΔ που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας.

(11)

Δεδομένης της αυξανόμενης σπουδαιότητας του ηλεκτρονικού εμπορίου και ιδίως του διασυνοριακού, ως πυλώνα της οικονομικής δραστηριότητας στην Ένωση, μια λειτουργική υποδομή ΕΕΔ για τις καταναλωτικές διαφορές και ένα δεόντως ολοκληρωμένο πλαίσιο ηλεκτρονικής επίλυσης διαφορών (ΗΕΔ) για τις καταναλωτικές διαφορές που προκύπτουν από τις ηλεκτρονικές συναλλαγές είναι αναγκαία για να επιτευχθεί ο στόχος της Πράξης για την ενιαία αγορά, δηλαδή η ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην εσωτερική αγορά.

(12)

Η παρούσα οδηγία και ο κανονισμός (EE) αριθ. 524/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2013, για την ηλεκτρονική επίλυση καταναλωτικών διαφορών (5) αποτελούν δύο αλληλοσυνδεόμενες και συμπληρωματικές πράξεις. Ο κανονισμός (EE) αριθ. 524/2013 προβλέπει τη δημιουργία πλατφόρμας ΗΕΔ, που αποτελεί ενιαίο σημείο εξυπηρέτησης για τους καταναλωτές και τους εμπόρους οι οποίοι επιδιώκουν την εξωδικαστική επίλυση διαφορών, μέσω φορέων ΕΕΔ που συνδέονται με την πλατφόρμα και παρέχουν ΕΕΔ με ποιοτικές διαδικασίες ΕΕΔ. Η ύπαρξη ποιοτικών φορέων ΕΕΔ σε ολόκληρη την Ένωση αποτελεί συνεπώς προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία της πλατφόρμας για την ΗΕΔ.

(13)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται στις μη οικονομικές υπηρεσίες κοινής ωφελείας. «Μη οικονομικές» είναι οι υπηρεσίες που δεν παρέχονται με οικονομικό αντάλλαγμα. Συνεπώς οι μη οικονομικές υπηρεσίες κοινής ωφελείας που παρέχονται από το κράτος ή εξ ονόματος του κράτους, χωρίς αμοιβή, δεν θα πρέπει να καλύπτονται από την παρούσα οδηγία, ανεξάρτητα από τη νομική μορφή υπό την οποία παρέχονται.

(14)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης, όπως ορίζονται στο άρθρο 3 στοιχείο α) της οδηγίας 2011/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 9ης Μαρτίου 2011, περί εφαρμογής των δικαιωμάτων των ασθενών στο πλαίσιο της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης (6).

(15)

Η ανάπτυξη ενός λειτουργικού συστήματος ΕΕΔ στην Ένωση είναι αναγκαία για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών στη εσωτερική αγορά, περιλαμβανομένου του τομέα του ηλεκτρονικού εμπορίου, καθώς και για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων και ευκαιριών του διασυνοριακού και ηλεκτρονικού εμπορίου. Η εν λόγω ανάπτυξη θα πρέπει να στηρίζεται στις υπάρχουσες στα κράτη μέλη διαδικασίες ΕΕΔ και να σέβεται τις εθνικές νομικές παραδόσεις τους. Τόσο οι υπάρχοντες όσο και οι νεοσύστατοι λειτουργικοί φορείς επίλυσης διαφορών που πληρούν τα ποιοτικά κριτήρια της παρούσας οδηγίας θα πρέπει να θεωρούνται ως «φορείς ΕΕΔ» κατά την έννοια της παρούσας οδηγίας. Η διάδοση της ΕΕΔ μπορεί επίσης να αποδειχθεί σημαντική στα κράτη μέλη όπου υπάρχει μεγάλη συσσώρευση υποθέσεων που εκκρεμούν ενώπιον των δικαστηρίων, γεγονός που εμποδίζει τους πολίτες της Ένωσης να κάνουν χρήση του δικαιώματός τους σε δίκαιη δίκη εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος.

(16)

Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να εφαρμόζεται στις διαφορές μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων όσον αφορά συμβατικές υποχρεώσεις οι οποίες προκύπτουν από την πώληση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών, ηλεκτρονικά ή όχι, σε όλους τους οικονομικούς τομείς εκτός των εξαιρουμένων. Θα πρέπει να περιλαμβάνονται διαφορές που ανακύπτουν από την πώληση ή παροχή ψηφιακού περιεχομένου έναντι αμοιβής. Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να εφαρμόζεται σε καταγγελίες που υποβάλλουν καταναλωτές κατά εμπόρων. Δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε καταγγελίες που υποβάλλουν έμποροι κατά καταναλωτών ή σε διαφορές μεταξύ εμπόρων. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να εμποδίζει τα κράτη μέλη να θεσπίζουν διατάξεις ή να διατηρήσουν τυχόν ισχύουσες διατάξεις για διαδικασίες εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών αυτού του είδους.

(17)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να διατηρούν ή να εισάγουν εθνικές διατάξεις σχετικά με διαδικασίες που δεν καλύπτει η παρούσα οδηγία, όπως οι εσωτερικές διαδικασίες διερεύνησης καταγγελιών που εφαρμόζει ο έμπορος. Τέτοιες εσωτερικές διαδικασίες ενδέχεται να αποτελούν αποτελεσματικό μέσο για την επίλυση καταναλωτικών διαφορών στα αρχικά τους στάδια.

(18)

Ο ορισμός της έννοιας του «καταναλωτή» θα πρέπει να καλύπτει φυσικά πρόσωπα τα οποία ενεργούν για σκοπούς που δεν εμπίπτουν στην εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή επαγγελματική τους ιδιότητα. Ωστόσο, εάν η σύμβαση συνάπτεται για σκοπούς οι οποίοι εν μέρει εμπίπτουν και εν μέρει δεν εμπίπτουν στην εμπορική δραστηριότητα του προσώπου (συμβάσεις διπλού σκοπού) και ο εμπορικός σκοπός είναι τόσο περιορισμένος ώστε να μην είναι κυρίαρχος στο γενικό πλαίσιο της συναλλαγής, το εν λόγω πρόσωπο θα πρέπει επίσης να θεωρείται καταναλωτής.

(19)

Στις ισχύουσες νομοθετικές πράξεις της Ένωσης περιέχονται ήδη διατάξεις για την ΕΕΔ. Για λόγους ασφάλειας δικαίου, θα πρέπει να προβλέπεται ότι σε περίπτωση σύγκρουσης υπερισχύει η παρούσα οδηγία, εκτός εάν περιέχει ρητή διάταξη περί του αντιθέτου. Ειδικότερα, η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θίγει την οδηγία 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (7), η οποία θεσπίζει ήδη το πλαίσιο για συστήματα διαμεσολάβησης σε επίπεδο Ένωσης όσον αφορά διασυνοριακές διαφορές, χωρίς να εμποδίζει την εφαρμογή της οδηγίας 2008/52/ΕΚ σε εσωτερικά συστήματα διαμεσολάβησης. Η παρούσα οδηγία έχει σχεδιασθεί για να εφαρμοσθεί οριζόντια σε κάθε είδους διαδικασίες ΕΕΔ, ακόμα και στις καλυπτόμενες από την οδηγία 2008/52/ΕΚ.

(20)

Οι φορείς ΕΕΔ παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές τόσο στην Ένωση όσο και εντός των κρατών μελών. Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να καλύπτει κάθε φορέα που ιδρύεται σε μόνιμη βάση, προσφέρει υπηρεσίες επίλυσης διαφορών μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων μέσω διαδικασίας ΕΕΔ και έχει καταχωρισθεί βάσει της παρούσας οδηγίας. Η παρούσα οδηγία, αν το αποφασίσουν τα κράτη μέλη, μπορεί να καλύπτει επίσης και φορείς ΕΕΔ δυνάμενους να επιβάλλουν δεσμευτικές λύσεις στα μέρη. Εντούτοις, μια εξωδικαστική διαδικασία που δημιουργείται σε βάση ad hoc για μία και μόνη διαφορά μεταξύ καταναλωτή και εμπόρου δεν θα πρέπει να θεωρείται διαδικασία ΕΕΔ.

(21)

Οι διαδικασίες ΕΕΔ παρουσιάζουν επίσης μεγάλες διαφορές σε επίπεδο Ένωσης και εντός των κρατών μελών. Ενδέχεται να έχουν τη μορφή διαδικασίας κατά την οποία ο φορέας ΕΕΔ φέρνει τα μέρη σε επαφή για να διευκολυνθεί η εξεύρεση φιλικής λύσης είτε τη μορφή διαδικασίας κατά την οποία ο φορέας ΕΕΔ προτείνει λύση ή τη μορφή διαδικασίας κατά την οποία ο φορέας αυτός επιβάλλει λύση. Μπορούν επίσης να είναι συνδυασμός δύο ή περισσοτέρων τέτοιων διαδικασιών. Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να προδικάζει τη μορφή των διαδικασιών ΕΕΔ στα κράτη μέλη.

(22)

Οι διαδικασίες ενώπιον φορέων επίλυσης διαφορών όπου τα φυσικά πρόσωπα που είναι αρμόδια για την επίλυση των διαφορών είναι υπάλληλοι του εμπόρου ή λαμβάνουν οποιασδήποτε μορφής αμοιβή αποκλειστικά από αυτόν είναι πιθανόν να εκτίθενται σε σύγκρουση συμφερόντων. Συνεπώς, οι εν λόγω διαδικασίες θα πρέπει, καταρχήν, να εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας, εκτός εάν ένα κράτος μέλος αποφασίσει ότι οι διαδικασίες αυτές μπορούν να αναγνωρισθούν ως διαδικασίες ΕΕΔ δυνάμει της παρούσας οδηγίας και εφόσον οι εν λόγω φορείς πληρούν πλήρως τις ειδικές απαιτήσεις ανεξαρτησίας και αμεροληψίας της παρούσας οδηγίας. Φορείς ΕΕΔ που παρέχουν επίλυση διαφορών μέσω τέτοιων διαδικασιών θα πρέπει να υπόκεινται σε τακτική αξιολόγηση της συμμόρφωσής τους με τις ποιοτικές απαιτήσεις που ορίζονται στην παρούσα οδηγία, συμπεριλαμβανομένων των ειδικών επιπρόσθετων απαιτήσεων που διασφαλίζουν την ανεξαρτησία τους.

(23)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε διαδικασίες ενώπιον συστημάτων διερεύνησης καταναλωτικών καταγγελιών που τα διαχειρίζεται ο έμπορος ούτε στις απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται στις προσπάθειες που καταβάλλει ο δικαστής για την επίλυση της διαφοράς κατά τη διάρκεια δικαστικής διαδικασίας που αφορά την εν λόγω διαφορά.

(24)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι οι διαφορές που καλύπτονται από την παρούσα οδηγία μπορούν να παραπεμφθούν σε φορέα ΕΕΔ ο οποίος πληροί τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας και ο οποίος περιέχεται σε κατάλογο σύμφωνα με αυτήν. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να εκπληρώσουν την υποχρέωση αυτή στηριζόμενα στους υπάρχοντες λειτουργικούς φορείς ΕΕΔ και προσαρμόζοντας το πεδίο εφαρμογής τους, αν αυτό είναι απαραίτητο, ή προβλέποντας τη δημιουργία νέων φορέων ΕΕΔ. Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να εμποδίζει τη λειτουργία υπαρχόντων φορέων επίλυσης διαφορών οι οποίοι λειτουργούν στο πλαίσιο εθνικών αρχών προστασίας των καταναλωτών των κρατών μελών, όπου υπεύθυνοι για την επίλυση διαφορών είναι κρατικοί υπάλληλοι. Οι κρατικοί υπάλληλοι θα πρέπει να θεωρούνται ως εκπρόσωποι των συμφερόντων τόσο των καταναλωτών όσο και των εμπόρων. Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να υποχρεώνει τα κράτη μέλη να δημιουργήσουν ειδικό φορέα ΕΕΔ σε κάθε λιανικό τομέα. Όταν απαιτείται, προκειμένου να διασφαλισθούν πλήρης τομεακή και γεωγραφική κάλυψη και πρόσβαση στην ΕΕΔ, τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να έχουν τη δυνατότητα να προβλέψουν την ίδρυση ενός συμπληρωματικού φορέα ΕΕΔ που θα διερευνά τις διαφορές για την επίλυση των οποίων δεν είναι αρμόδιος κανένας ειδικός φορέας. Οι συμπληρωματικοί φορείς ΕΕΔ αποτελούν διασφάλιση για τους καταναλωτές και τους εμπόρους, μεριμνώντας ώστε να μην υπάρχουν κενά όσον αφορά την πρόσβαση σε φορέα ΕΕΔ.

(25)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να εμποδίζει τα κράτη μέλη να διατηρούν ή να θεσπίζουν νομοθεσία για διαδικασίες εξωδικαστικής επίλυσης συμβατικών καταναλωτικών διαφορών η οποία πληροί τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας. Επιπλέον, προκειμένου να διασφαλίζεται ότι οι φορείς ΕΕΔ μπορούν να λειτουργούν αποτελεσματικά, θα πρέπει οι εν λόγω φορείς να έχουν τη δυνατότητα να διατηρούν ή να θεσπίζουν, σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους μέλους στο οποίο είναι εγκατεστημένοι, διαδικαστικούς κανόνες που θα τους παρέχουν τη δυνατότητα να αρνούνται να εξετάζουν διαφορές υπό συγκεκριμένες συνθήκες, λ.χ. όταν μια διαφορά είναι ιδιαίτερα περίπλοκη και συνεπώς θα επιλυόταν καλύτερα ενώπιον δικαστηρίου. Ωστόσο διαδικαστικοί κανόνες οι οποίοι επιτρέπουν σε φορείς ΕΕΔ να αρνηθούν να εξετάσουν μια διαφορά δεν θα πρέπει να παρεμποδίζουν σημαντικά την πρόσβαση των καταναλωτών στις διαδικασίες ΕΕΔ, περιλαμβανομένων των περιπτώσεων διασυνοριακών διαφορών. Ως εκ τούτου, όταν προβλέπεται ανώτατο χρηματικό όριο, τα κράτη μέλη θα πρέπει πάντοτε να λαμβάνουν υπόψη ότι η πραγματική αξία μιας διαφοράς μπορεί να ποικίλλει μεταξύ των κρατών μελών και κατά συνέπεια ο καθορισμός δυσαναλόγως υψηλού ανώτατου χρηματικού ορίου σε ένα κράτος μέλος μπορεί πρακτικώς να παρεμποδίζει την πρόσβαση των καταναλωτών από άλλα κράτη μέλη στις διαδικασίες ΕΕΔ. Τα κράτη μέλη δεν θα πρέπει να υποχρεούνται να διασφαλίσουν ότι ο καταναλωτής μπορεί να υποβάλει την καταγγελία του σε άλλο φορέα ΕΕΔ εάν ο φορέας ΕΕΔ στον οποίο υποβλήθηκε αρχικά η καταγγελία αρνήθηκε να την εξετάσει λόγω του εσωτερικού κανονισμού του. Στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να θεωρείται ότι τα κράτη μέλη έχουν εκπληρώσει την υποχρέωσή τους για τη διασφάλιση πλήρους κάλυψης των φορέων ΕΕΔ.

(26)

Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να επιτρέπει στους εμπόρους που είναι εγκατεστημένοι σε ένα κράτος μέλος να καλύπτονται από φορέα ΕΕΔ που εδρεύει σε άλλο κράτος μέλος. Προκειμένου να βελτιωθούν η κάλυψη και η πρόσβαση των καταναλωτών στην ΕΕΔ σε ολόκληρη την Ένωση, τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αποφασίσουν τη χρήση φορέων ΕΕΔ που είναι εγκατεστημένοι σε άλλο κράτος μέλος ή περιφερειακών, διεθνικών ή πανευρωπαϊκών φορέων ΕΕΔ όταν έμποροι από διάφορα κράτη μέλη καλύπτονται από τον ίδιο φορέα ΕΕΔ. Η προσφυγή σε φορείς ΕΕΔ που είναι εγκατεστημένοι σε άλλο κράτος μέλος ή σε διεθνικούς ή πανευρωπαϊκούς φορείς ΕΕΔ δεν θα πρέπει ωστόσο να θίγει την ευθύνη των κρατών μελών για τη διασφάλιση πλήρους κάλυψης και πρόσβασης στους φορείς ΑΕΔ.

(27)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θίγει τη δυνατότητα των κρατών μελών να διατηρούν ή να θεσπίζουν διαδικασίες ΕΕΔ για την από κοινού εξέταση πανομοιότυπων ή συναφών διαφορών μεταξύ ενός εμπόρου και περισσότερων καταναλωτών. Θα πρέπει να διενεργηθούν ολοκληρωμένες εκτιμήσεις επιπτώσεων σχετικά με τους συλλογικούς εξωδικαστικούς διακανονισμούς προτού παρόμοιοι διακανονισμοί προταθούν σε επίπεδο Ένωσης. Η ύπαρξη ενός αποτελεσματικού συστήματος για συλλογικές αξιώσεις και η εύκολη προσφυγή σε ΕΕΔ θα πρέπει να είναι αλληλοσυμπληρούμενες και όχι αμοιβαία αποκλειόμενες διαδικασίες.

(28)

Η ηλεκτρονική επεξεργασία των πληροφοριών που αφορούν διαφορές οι οποίες καλύπτονται από την παρούσα οδηγία θα πρέπει να συμμορφώνεται με τους κανόνες για την προστασία των προσωπικών δεδομένων οι οποίοι καθορίζονται στις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις των κρατών μελών που εκδίδονται σύμφωνα με την οδηγία 95/46/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 1995, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (8).

(29)

Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ΕΕΔ θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να διαφυλάσσονται το απόρρητο και η προστασία της ιδιωτικής ζωής. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνονται να προστατεύουν τον εμπιστευτικό χαρακτήρα των διαδικασιών ΕΕΔ σε οποιαδήποτε μεταγενέστερη αστική ή εμπορική δικαστική διαδικασία ή διαιτησία.

(30)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει ωστόσο να διασφαλίζουν ότι οι φορείς ΕΕΔ δημοσιοποιούν οποιαδήποτε συστηματικά ή σημαντικά προβλήματα που προκύπτουν συχνά και οδηγούν σε διαφορές μεταξύ καταναλωτών και εμπόρων. Οι πληροφορίες που κοινοποιούνται σχετικά μπορούν να συνοδεύονται από συστάσεις για το πώς μπορούν τέτοια προβλήματα να αποφεύγονται ή να επιλύονται στο μέλλον, προκειμένου να βελτιώνονται τα πρότυπα των εμπόρων και να διευκολύνεται η ανταλλαγή πληροφοριών και βέλτιστων πρακτικών.

(31)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι φορείς ΕΕΔ επιλύουν τις διαφορές με τρόπο δίκαιο, πρακτικό και αναλογικό τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τους εμπόρους, βάσει αντικειμενικής αξιολόγησης των περιστάσεων υπό τις οποίες υπεβλήθη η καταγγελία και λαμβάνοντας υπόψη τα δικαιώματα των μερών.

(32)

Η ανεξαρτησία και ακεραιότητα των φορέων ΕΕΔ είναι καίριας σημασίας προκειμένου να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών της Ένωσης ως προς την ικανότητα των μηχανισμών ΕΕΔ να τους διασφαλίσουν δίκαιη και αμερόληπτη έκβαση. Το φυσικό πρόσωπο ή το συλλογικό όργανο που είναι αρμόδιο για την ΕΕΔ θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο από όλους όσους θα είχαν ενδεχομένως συμφέρον στην έκβαση και δεν θα πρέπει να εμπλέκεται σε σύγκρουση συμφερόντων που θα μπορούσε να το εμποδίσει να αποφασίσει με δίκαιο, αμερόληπτο και ανεξάρτητο τρόπο.

(33)

Τα φυσικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την ΕΕΔ θα πρέπει να θεωρούνται αμερόληπτα μόνο αν δεν μπορούν να υποστούν πιέσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη στάση τους απέναντι στη διαφορά. Προκειμένου να εξασφαλισθεί η ανεξαρτησία των ενεργειών τους, τα εν λόγω πρόσωπα θα πρέπει επίσης να διορίζονται για επαρκές χρονικό διάστημα και δεν θα πρέπει να υπόκεινται σε εντολές από κάποιο από τα μέρη ή τον εκπρόσωπό του.

(34)

Προκειμένου να διασφαλίζεται η απουσία οποιασδήποτε σύγκρουσης συμφερόντων, τα φυσικά πρόσωπα που είναι αρμόδια για ΕΕΔ οφείλουν να γνωστοποιούν οποιοδήποτε γεγονός ενδέχεται να επηρεάσει την ανεξαρτησία και την αμεροληψία τους ή να γίνει αιτία σύγκρουσης συμφερόντων με οποιοδήποτε μέρος της διαφοράς την οποία καλούνται να επιλύσουν. Τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να είναι κάθε άμεσο ή έμμεσο οικονομικό ή άλλο συμφέρον για το αποτέλεσμα της διαδικασίας ΕΕΔ ή οποιαδήποτε προσωπική ή επιχειρηματική σχέση με ένα ή περισσότερα μέρη κατά τη διάρκεια των τριών ετών πριν από την ανάληψη καθηκόντων από το συγκεκριμένο πρόσωπο, περιλαμβανομένης οποιασδήποτε ιδιότητας εκτός των στόχων της ΕΕΔ με την οποία το πρόσωπο αυτό ενήργησε για λογαριασμό ενός ή περισσοτέρων των μερών, επαγγελματικής οργάνωσης ή επιχειρηματικής ένωσης στην οποία ανήκει ένα από τα μέρη ή οποιουδήποτε άλλου μέλους σχετικής οργάνωσης ή ένωσης.

(35)

Επιβάλλεται ιδιαίτερα να εξασφαλισθεί η έλλειψη μιας τέτοιας πίεσης όταν τα φυσικά πρόσωπα που είναι αρμόδια για την ΕΕΔ είναι υπάλληλοι του εμπόρου ή λαμβάνουν οποιασδήποτε μορφής αμοιβή από αυτόν. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να προβλεφθούν ειδικές απαιτήσεις σε περίπτωση που τα κράτη μέλη αποφασίζουν ότι οι διαδικασίες επίλυσης διαφορών στις περιπτώσεις αυτές μπορούν να θεωρούνται ως διαδικασίες ΕΕΔ δυνάμει της παρούσας οδηγίας. Όταν τα φυσικά πρόσωπα που είναι αρμόδια για την ΕΕΔ είναι υπάλληλοι του εμπόρου ή λαμβάνουν οποιασδήποτε μορφής αμοιβή αποκλειστικά από επαγγελματική οργάνωση ή επιχειρηματική ένωση της οποίας ο έμπορος είναι μέλος, θα πρέπει να διαθέτουν χωριστό και ειδικό προϋπολογισμό επαρκή για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους.

(36)

Για την επιτυχία της ΕΕΔ και, ιδίως για τη διασφάλιση της απαραίτητης εμπιστοσύνης στις διαδικασίες ΕΕΔ, είναι ζωτικής σημασίας τα φυσικά πρόσωπα που είναι αρμόδια για τη διαδικασία ΕΕΔ να έχουν την απαραίτητη εμπειρογνωμοσύνη, περιλαμβανομένων βασικών γνώσεων δικαίου. Συγκεκριμένα, τα εν λόγω πρόσωπα θα πρέπει να έχουν επαρκή γενική γνώση των νομικών θεμάτων ώστε να κατανοούν τις νομικές επιπτώσεις της διαφοράς, χωρίς κατ’ ανάγκη να είναι επαγγελματίες του νομικού τομέα.

(37)

Η εφαρμογή ορισμένων αρχών περί ποιότητας στις διαδικασίες ΕΕΔ ενισχύει την εμπιστοσύνη και των καταναλωτών και των εμπόρων στις διαδικασίες αυτές. Αρχές περί ποιότητας θεσπίσθηκαν για πρώτη φορά σε επίπεδο Ένωσης με τις συστάσεις 98/257/ΕΚ και 2001/310/ΕΚ. Η παρούσα οδηγία, προσδίδοντας δεσμευτικό χαρακτήρα σε ορισμένες από τις αρχές που θεσπίζουν οι προαναφερθείσες συστάσεις της Επιτροπής, θεσπίζει μια δέσμη απαιτήσεων ποιότητας οι οποίες ισχύουν για όλες τις διαδικασίες ΕΕΔ που εκτελούνται από φορέα ΕΕΔ ο οποίος έχει κοινοποιηθεί στην Επιτροπή.

(38)

Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να θεσπίσει απαιτήσεις ποιότητας για τους φορείς ΕΕΔ που θα πρέπει να διασφαλίζουν το ίδιο επίπεδο προστασίας και ίσα δικαιώματα των καταναλωτών στις εγχώριες και στις διασυνοριακές διαφορές. Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να εμποδίζει τα κράτη μέλη να θεσπίσουν ή να διατηρήσουν κανόνες που υπερβαίνουν τα όρια των διατάξεων της παρούσας οδηγίας.

(39)

Οι φορείς ΕΕΔ θα πρέπει να είναι προσιτοί και διαφανείς. Για να εξασφαλισθεί η διαφάνεια των φορέων ΕΕΔ και των διαδικασιών ΕΕΔ, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους τις σαφείς και προσιτές πληροφορίες που χρειάζονται προκειμένου να λάβουν τεκμηριωμένη απόφαση πριν συμμετάσχουν σε διαδικασία ΕΕΔ. Η παροχή των πληροφοριών αυτών στους εμπόρους δεν θα πρέπει να απαιτείται όταν η συμμετοχή τους στις διαδικασίες ΕΕΔ είναι υποχρεωτική δυνάμει εθνικής νομοθεσίας.

(40)

Ένας λειτουργικός φορέας ΕΕΔ θα πρέπει να διεκπεραιώνει αποτελεσματικά ηλεκτρονικές και μη ηλεκτρονικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών εντός 90 ημερολογιακών ημερών που αρχίζουν την ημέρα παραλαβής του πλήρους φακέλου της καταγγελίας από τον φορέα ΕΕΔ, περιλαμβανομένης όλης της σχετικής τεκμηρίωσης, και λήγουν την ημέρα που δημοσιοποιείται το αποτέλεσμα της διαδικασίας ΕΕΔ. Ο φορέας ΕΕΔ στον οποίο έχει υποβληθεί μια καταγγελία θα πρέπει να ενημερώνει τους ενδιαφερομένους αφού προηγουμένως έχει παραλάβει όλα τα απαραίτητα για τη διεξαγωγή της διαδικασίας ΕΕΔ έγγραφα. Σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις ιδιαίτερα περίπλοκου χαρακτήρα, ακόμη και όταν ένα των μερών αδυνατεί δικαιολογημένα να συμμετάσχει στη διαδικασία ΕΕΔ, οι φορείς ΕΕΔ θα πρέπει να είναι σε θέση να παρατείνουν την προθεσμία με σκοπό την εξέταση της συγκεκριμένης περίπτωσης. Οι ενδιαφερόμενοι ενημερώνονται για την παράταση και για το κατά προσέγγιση χρονικό διάστημα που αναμένεται να απαιτηθεί για την επίλυση της διαφοράς.

(41)

Οι διαδικασίες ΕΕΔ θα πρέπει, κατά προτίμηση, να προσφέρονται δωρεάν στον καταναλωτή. Αν δεν είναι δωρεάν, η διαδικασία ΕΕΔ θα πρέπει να είναι προσιτή, ελκυστική και ολιγοδάπανη για τους καταναλωτές. Προς τον σκοπό αυτό το τίμημα δεν θα πρέπει να υπερβαίνει ένα απλό συμβολικό τέλος.

(42)

Οι διαδικασίες ΕΕΔ θα πρέπει να είναι δίκαιες, ώστε τα μέρη της διαφοράς να είναι πλήρως ενημερωμένα για τα δικαιώματά τους και τις συνέπειες των επιλογών τους στο πλαίσιο μιας διαδικασίας ΕΕΔ. Οι φορείς ΕΕΔ θα πρέπει να ενημερώνουν τους καταναλωτές για τα δικαιώματά τους πριν συμφωνήσουν με προτεινόμενη λύση ή την ακολουθήσουν. Και τα δύο μέρη θα πρέπει επίσης να μπορούν να υποβάλουν τα πληροφοριακά και αποδεικτικά στοιχεία τους χωρίς να είναι παρόντα αυτοπροσώπως.

(43)

Η συμφωνία μεταξύ καταναλωτή και εμπόρου να υποβάλλουν τις καταγγελίες σε φορέα ΕΕΔ δεν δεσμεύει τον καταναλωτή εφόσον αυτή είχε συναφθεί πριν από την εμφάνιση της διαφοράς και εφόσον συνεπάγεται στέρηση του δικαιώματος του καταναλωτή να προσφύγει στα αρμόδια δικαστήρια για τη δικαστική επίλυση της διαφοράς. Επιπλέον στις διαδικασίες ΕΕΔ όπου επιδιώκεται να επιβληθεί μια λύση της διαφοράς, η επιβαλλόμενη λύση θα πρέπει να είναι δεσμευτική για τα μέρη μόνον εφόσον αυτά έχουν ενημερωθεί προηγουμένως και έχουν αποδεχθεί ρητά τον δεσμευτικό χαρακτήρα της απόφασης. Δεν θα πρέπει να απαιτείται ειδική αποδοχή από τον έμπορο εάν η εθνική νομοθεσία προβλέπει ότι παρόμοιες λύσεις είναι δεσμευτικές για τους εμπόρους.

(44)

Στις διαδικασίες ΕΕΔ όπου επιδιώκεται η επίλυση της διαφοράς με την επιβολή λύσης στον καταναλωτή, εφόσον δεν υφίσταται σύγκρουση νόμων, η επιβαλλόμενη λύση δεν θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα να στερείται ο καταναλωτής την προστασία που του εξασφαλίζουν οι διατάξεις από τις οποίες δεν μπορεί να γίνει παρέκκλιση με συμφωνία του δικαίου του κράτους μέλους στο οποίο έχουν τη συνήθη διαμονή τους ο καταναλωτής και ο έμπορος. Σε περιπτώσεις που εμπεριέχουν σύγκρουση νόμων, εφόσον το δίκαιο που ισχύει για τη σύμβαση πωλήσεων ή υπηρεσιών καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφοι 1 και 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι) (9), η λύση που επιβάλλει ο φορέας ΕΕΔ δεν θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα να στερηθεί ο καταναλωτής την προστασία που του εξασφαλίζουν οι διατάξεις από τις οποίες δεν επιτρέπεται παρέκκλιση με συμφωνία δυνάμει του δικαίου του κράτους μέλους στο οποίο ο καταναλωτής έχει τη συνήθη διαμονή του. Σε περιπτώσεις που εμπεριέχουν σύγκρουση νόμων, εφόσον το δίκαιο που ισχύει για τη σύμβαση πωλήσεων ή υπηρεσιών καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφοι 1 και 3 της Σύμβασης της Ρώμης, της 19ης Ιουνίου 1980, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (10), η λύση που επιβάλλει ο φορέας ΕΕΔ δεν θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα να στερηθεί ο καταναλωτής την προστασία που του εξασφαλίζουν οι υποχρεωτικοί κανόνες του κράτους μέλους στο οποίο ο καταναλωτής έχει τη συνήθη διαμονή του.

(45)

Το δικαίωμα αποτελεσματικής έννομης προστασίας και το δικαίωμα δίκαιης δίκης είναι θεμελιώδη δικαιώματα που κατοχυρώνονται στο άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, οι διαδικασίες ΕΕΔ δεν θα πρέπει να έχουν ως σκοπό να αντικαταστήσουν τις δικαστικές διαδικασίες και δεν θα πρέπει να στερούν τους καταναλωτές ή τους εμπόρους από το δικαίωμά τους να προσφεύγουν στα δικαστήρια. Καμία διάταξη της παρούσας οδηγίας δεν θα πρέπει να εμποδίζει τα μέρη να ασκήσουν το δικαίωμα πρόσβασής τους στο δικαστικό σύστημα. Σε περιπτώσεις που μια διαφορά δεν μπόρεσε να επιλυθεί με δεδομένη διαδικασία ΕΕΔ, η έκβαση της οποίας δεν είναι δεσμευτική, τα μέρη θα πρέπει να μπορούν εν συνεχεία να κινήσουν δικαστική διαδικασία ως προς την εν λόγω διαφορά. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν την ευχέρεια να επιλέξουν τον κατάλληλο τρόπο για την επίτευξη του στόχου αυτού. Θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι οι προθεσμίες παραγραφής ή οι αποσβεστικές προθεσμίες δεν λήγουν κατά τη διάρκεια διαδικασίας ΕΕΔ.

(46)

Προκειμένου να λειτουργούν αποτελεσματικά, οι φορείς ΕΕΔ θα πρέπει να διαθέτουν επαρκή ανθρώπινα, υλικά και οικονομικά μέσα. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να αποφασίσουν σχετικά με την κατάλληλη μορφή χρηματοδότησης των φορέων ΕΕΔ στην επικράτειά τους, χωρίς να περιορίζεται η χρηματοδότηση των φορέων που λειτουργούν ήδη. Η παρούσα οδηγία δεν έχει αντίκτυπο στο θέμα της δημόσιας ή ιδιωτικής χρηματοδότησης των φορέων ΕΕΔ ή της χρηματοδότησής τους μέσω συνδυασμού δημόσιων και ιδιωτικών χρηματοδοτικών πόρων. Θα πρέπει εντούτοις οι φορείς ΕΕΔ να παροτρύνονται να εξετάζουν συγκεκριμένες ιδιωτικές μορφές χρηματοδότησης και η χρήση δημόσιων πόρων να επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών. Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θίγει τη δυνατότητα των επιχειρήσεων ή των επαγγελματικών οργανώσεων ή των επιχειρηματικών ενώσεων να χρηματοδοτούν φορείς ΕΕΔ.

(47)

Όταν προκύπτει διαφορά, είναι αναγκαίο οι καταναλωτές να είναι σε θέση να εντοπίζουν γρήγορα τους φορείς ΕΕΔ που είναι αρμόδιοι για την εξέταση της διαφοράς τους και να γνωρίζουν αν ο έμπορος θα συμμετάσχει ή όχι στις διαδικασίες ενώπιον του φορέα ΕΕΔ. Οι έμποροι που δεσμεύονται να χρησιμοποιούν φορείς ΕΕΔ για την επίλυση των διαφορών τους με τους καταναλωτές θα πρέπει να ενημερώνουν τους καταναλωτές για τη διεύθυνση και τον ιστότοπο του σχετικού φορέα ή φορέων ΕΕΔ. Οι πληροφορίες θα πρέπει να παρέχονται με σαφή, κατανοητό και εύκολα προσβάσιμο τρόπο στον ιστότοπο του εμπόρου, εφόσον υπάρχει, και ενδεχομένως στους γενικούς όρους και προϋποθέσεις των συμβάσεων αγαθών ή υπηρεσιών μεταξύ του εμπόρου και του καταναλωτή. Οι έμποροι θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να περιλαμβάνουν στους ιστότοπούς τους και στους όρους και τις προϋποθέσεις των σχετικών συμβάσεων, οποιαδήποτε πρόσθετη πληροφορία σχετικά με τις εσωτερικές διαδικασίες διερεύνησης καταγγελιών ή άλλους τρόπους απευθείας επικοινωνίας με σκοπό την επίλυση των διαφορών με τους καταναλωτές, χωρίς να τους παραπέμπουν σε φορέα ΕΕΔ. Όταν η διαφορά δεν δύναται να διευθετηθεί άμεσα, ο έμπορος θα πρέπει να παρέχει στον καταναλωτή, σε χαρτί ή άλλο σταθερό μέσο, τις πληροφορίες σχετικά με τους σχετικούς φορείς ΕΕΔ και να προσδιορίζει κατά πόσον σκοπεύει να τους χρησιμοποιήσει.

(48)

Η υποχρέωση του εμπόρου να ενημερώσει τους καταναλωτές σχετικά με τους φορείς ΕΕΔ που τον καλύπτουν δεν θα πρέπει να θίγει τις διατάξεις για την ενημέρωση των καταναλωτών κατά την εξωδικαστική διαδικασία προσφυγής δυνάμει άλλων νομοθετικών πράξεων της Ένωσης, οι οποίες θα πρέπει να εφαρμόζονται παράλληλα με την υποχρέωση ενημέρωσης δυνάμει της παρούσας οδηγίας.

(49)

Η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να απαιτεί ότι η συμμετοχή εμπόρων σε διαδικασίες ΕΕΔ είναι υποχρεωτική ή ότι το αποτέλεσμα των εν λόγω διαδικασιών είναι δεσμευτικό για τους εμπόρους, όταν ένας καταναλωτής υποβάλει καταγγελία εναντίον τους. Ωστόσο, προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι οι καταναλωτές διαθέτουν πρόσβαση σε έννομη προστασία και ότι δεν αναγκάζονται να παραιτούνται από τις διεκδικήσεις τους, οι έμποροι πρέπει να παροτρύνονται, στο μέτρο του δυνατού, να συμμετέχουν σε διαδικασίες ΕΕΔ. Συνεπώς, η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να θίγει τους τυχόν εθνικούς κανόνες που καθιστούν υποχρεωτική ή υποκείμενη σε κίνητρα ή κυρώσεις τη συμμετοχή των εμπόρων σε τέτοιες διαδικασίες ή να καθιστά δεσμευτική την έκβασή τους για τους εμπόρους, υπό τον όρο ότι η εν λόγω νομοθεσία δεν εμποδίζει τα μέρη να ασκήσουν το δικαίωμα πρόσβασης στο δικαστικό σύστημα που κατοχυρώνεται στο άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(50)

Προκειμένου να αποφευχθεί η υπερβολική επιβάρυνση των φορέων ΕΕΔ, τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους καταναλωτές να έλθουν σε επαφή με τον έμπορο επιδιώκοντας τη διμερή επίλυση του προβλήματος πριν υποβάλουν καταγγελία σε φορέα ΕΕΔ. Σε πολλές περιπτώσεις με τον τρόπο αυτό οι καταναλωτές θα μπορούν να επιλύουν τις διαφορές τους γρήγορα και σε αρχικό στάδιο.

(51)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν τη συμμετοχή των εκπροσώπων των επαγγελματικών οργανώσεων ή επιχειρηματικών ενώσεων και των οργανώσεων καταναλωτών όταν διαμορφώνονται συστήματα ΕΕΔ, ιδίως σε σχέση με τις αρχές της αμεροληψίας και της ανεξαρτησίας.

(52)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι φορείς ΕΕΔ συνεργάζονται για την επίλυση διασυνοριακών διαφορών.

(53)

Τα δίκτυα φορέων ΕΕΔ, όπως το δίκτυο προσφυγής για τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες «FIN-NET» στον τομέα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, θα πρέπει να ενισχυθούν εντός της Ένωσης. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνουν την ένταξη των φορέων ΕΕΔ σε δίκτυα αυτού του είδους.

(54)

Η στενή συνεργασία μεταξύ των φορέων ΕΕΔ και των εθνικών αρχών θα πρέπει να ενισχύσει την αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας της Ένωσης περί προστασίας των καταναλωτών. Η Επιτροπή και τα κράτη μέλη θα πρέπει να διευκολύνουν τη συνεργασία μεταξύ των φορέων ΕΕΔ, ώστε να ενθαρρύνεται η ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών και τεχνικής εμπειρογνωμοσύνης και να εξετάζεται κάθε πρόβλημα που προκύπτει από τη διεξαγωγή των διαδικασιών ΕΕΔ. Η συνεργασία αυτή θα πρέπει να στηριχθεί ιδίως μέσω του επερχομένου προγράμματος για τους καταναλωτές της Ένωσης.

(55)

Για να εξασφαλισθεί ότι οι φορείς ΕΕΔ λειτουργούν σωστά και αποτελεσματικά, θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά. Προς τον σκοπό αυτό κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να ορίζει αρμόδια αρχή ή αρχές για την άσκηση του σχετικού καθήκοντος. Η Επιτροπή και οι αρμόδιες αρχές στο πλαίσιο της παρούσας οδηγίας θα πρέπει να δημοσιεύουν και να ενημερώνουν κατάλογο των φορέων ΕΕΔ που συμμορφώνονται με την παρούσα οδηγία. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να μεριμνούν ώστε οι φορείς ΕΕΔ, το Δίκτυο Ευρωπαϊκών Κέντρων Καταναλωτών και, ενδεχομένως, οι φορείς που έχουν ορισθεί σύμφωνα με την παρούσα οδηγία να δημοσιεύουν τον εν λόγω κατάλογο στον ιστότοπό τους μέσω ηλεκτρονικού συνδέσμου με τον ιστότοπο της Επιτροπής και, όταν είναι δυνατόν, σε σταθερό μέσο στις εγκαταστάσεις τους. Επίσης, τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνουν τις σχετικές οργανώσεις καταναλωτών και τις επιχειρηματικές ενώσεις να δημοσιοποιούν επίσης τον κατάλογο. Τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να διασφαλίζουν την κατάλληλη διάδοση των πληροφοριών για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ενεργούν οι καταναλωτές σε περίπτωση διαφοράς τους με έμπορο. Επιπλέον, οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να δημοσιεύουν τακτικές εκθέσεις σχετικά με την ανάπτυξη και τη λειτουργία των φορέων ΕΕΔ στα οικεία κράτη μέλη. Οι φορείς ΕΕΔ θα πρέπει να διαβιβάζουν στις αρμόδιες αρχές συγκεκριμένες πληροφορίες στις οποίες θα πρέπει να βασίζονται αυτές οι εκθέσεις. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους φορείς ΕΕΔ να παρέχουν τις εν λόγω πληροφορίες σύμφωνα με τη σύσταση 2010/304/ΕΕ της Επιτροπής, της 12ης Μαΐου 2010, σχετικά με τη χρήση εναρμονισμένης μεθόδου για την ταξινόμηση και την κοινοποίηση των καταγγελιών και των αιτημάτων των καταναλωτών (11).

(56)

Είναι αναγκαίο να καθορίσουν τα κράτη μέλη κανόνες για τις κυρώσεις που εφαρμόζονται σε περίπτωση παράβασης των εθνικών διατάξεων που θεσπίζονται δυνάμει της παρούσας οδηγίας και να εξασφαλίσουν την εφαρμογή των εν λόγω κανόνων. Οι εν λόγω κυρώσεις θα πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές.

(57)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2004, σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ των εθνικών αρχών που είναι αρμόδιες για την επιβολή της νομοθεσίας για την προστασία των καταναλωτών («κανονισμός για τη συνεργασία όσον αφορά την προστασία των καταναλωτών») (12) θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να περιλάβει παραπομπή στην παρούσα οδηγία στο παράρτημά του, προκειμένου να ενισχυθεί η διασυνοριακή συνεργασία όσον αφορά την επιβολή της παρούσας οδηγίας.

(58)

Η οδηγία 2009/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, περί των αγωγών παραλείψεως στον τομέα της προστασίας των συμφερόντων των καταναλωτών (13) (οδηγία περί των αγωγών παραλείψεως) θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε να περιλάβει στο παράρτημά της παραπομπή στην παρούσα οδηγία, προκειμένου να εξασφαλισθεί η προστασία των συλλογικών συμφερόντων των καταναλωτών που προβλέπονται στην παρούσα οδηγία.

(59)

Σύμφωνα με την κοινή πολιτική δήλωση, της 28ης Σεπτεμβρίου 2011, των κρατών μελών και της Επιτροπής σχετικά με τα επεξηγηματικά έγγραφα (14), τα κράτη μέλη ανέλαβαν να συνοδεύουν, σε αιτιολογημένες περιπτώσεις, την κοινοποίηση των μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο με ένα ή περισσότερα έγγραφα στα οποία θα επεξηγείται η σχέση μεταξύ των διαφόρων μερών μιας οδηγίας και των αντίστοιχων μερών των πράξεων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο. Όσον αφορά την παρούσα οδηγία, ο νομοθέτης θεωρεί ότι η διαβίβαση τέτοιων εγγράφων είναι αιτιολογημένη.

(60)

Επειδή ο στόχος της παρούσας οδηγίας, που είναι να συμβάλει, μέσω της επίτευξης υψηλού επιπέδου προστασίας των καταναλωτών και χωρίς περιορισμούς της πρόσβασης των καταναλωτών στα δικαστήρια, στην ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη και μπορεί, συνεπώς, να επιτευχθεί καλύτερα στο επίπεδο της Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας που θεσπίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, που διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα όρια που είναι αναγκαία για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(61)

Η παρούσα οδηγία σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται ιδίως από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα τα άρθρα 7, 8, 38 και 47.

(62)

Ζητήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 28 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 45/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2000, σχετικά με την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τα όργανα και τους οργανισμούς της Κοινότητας και σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών (15) η γνώμη του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων ο οποίος και γνωμοδότησε στις 12 Ιανουαρίου 2012 (16),

α)

στις διαδικασίες ενώπιον φορέων επίλυσης διαφορών όπου τα φυσικά πρόσωπα που είναι αρμόδια για την επίλυση των διαφορών είναι υπάλληλοι του συγκεκριμένου εμπόρου ή αμείβονται αποκλειστικά από αυτόν, εκτός εάν τα κράτη μέλη επιτρέψουν τις διαδικασίες αυτές υπό μορφή διαδικασιών ΕΕΔ δυνάμει της παρούσας οδηγίας και εφόσον πληρούνται οι απαιτήσεις του κεφαλαίου ΙΙ, περιλαμβανομένων των ειδικών απαιτήσεων ανεξαρτησίας και διαφάνειας που ορίζονται στο άρθρο 6 παράγραφος 3·

β)

στις διαδικασίες ενώπιον συστημάτων διερεύνησης καταναλωτικών καταγγελιών που διαχειρίζεται ο έμπορος·

γ)

στις μη οικονομικές υπηρεσίες κοινής ωφελείας·

δ)

στις διαφορές μεταξύ εμπόρων·

ε)

σε απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ του καταναλωτή και του εμπόρου·

στ)

στις προσπάθειες που καταβάλλει ο δικαστής για την επίλυση της διαφοράς κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας με αντικείμενο την εν λόγω διαφορά·

ζ)

στις διαδικασίες που έχουν κινηθεί από έμπορο κατά καταναλωτή·

η)

στις υπηρεσίες υγείας που παρέχονται σε ασθενείς από επαγγελματίες της υγείας προκειμένου να εκτιμηθεί, να διατηρηθεί ή να αποκατασταθεί η κατάσταση της υγείας τους, συμπεριλαμβανομένων της συνταγογράφησης, της χορήγησης και της προμήθειας φαρμάκων και ιατροτεχνολογικών βοηθημάτων·

θ)

στους δημόσιους παρόχους δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

α)

ως «καταναλωτής» νοείται κάθε φυσικό πρόσωπο το οποίο ενεργεί για σκοπούς που δεν εμπίπτουν στην εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική ή επαγγελματική του δραστηριότητα·

β)

ως «έμπορος» νοείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, ιδιωτικό ή δημόσιο, το οποίο ενεργεί, ενδεχομένως μέσω άλλου προσώπου ενεργούντος εξ ονόματός του ή για λογαριασμό του, για σκοπούς που εμπίπτουν στο πλαίσιο της εμπορικής, επιχειρηματικής, βιοτεχνικής ή επαγγελματικής του δραστηριότητας·

γ)

ως «σύμβαση πώλησης» νοείται κάθε σύμβαση βάσει της οποίας ο έμπορος μεταβιβάζει ή αναλαμβάνει να μεταβιβάσει την κυριότητα αγαθών στον καταναλωτή, ο δε καταναλωτής καταβάλλει ή αναλαμβάνει να καταβάλει το τίμημα, καθώς και κάθε σύμβαση που έχει ως αντικείμενο ταυτόχρονα την παροχή αγαθών και υπηρεσιών·

δ)

ως «σύμβαση παροχής υπηρεσιών» νοείται κάθε σύμβαση πλην συμβάσεως πώλησης, βάσει της οποίας ο έμπορος παρέχει ή αναλαμβάνει να παράσχει υπηρεσία στον καταναλωτή, ο δε καταναλωτής καταβάλλει ή αναλαμβάνει να καταβάλει το τίμημα·

ε)

ως «εγχώρια διαφορά» νοείται κάθε συμβατική διαφορά που προκύπτει από πώληση ή σύμβαση παροχής υπηρεσιών εφόσον, κατά τον χρόνο παραγγελίας των αγαθών ή των υπηρεσιών από τον καταναλωτή, ο καταναλωτής κατοικεί στο κράτος μέλος εγκατάστασης του εμπόρου·

στ)

ως «διασυνοριακή διαφορά» νοείται κάθε συμβατική διαφορά που προκύπτει από πώληση ή σύμβαση παροχής υπηρεσιών εφόσον, κατά τον χρόνο παραγγελίας των αγαθών ή των υπηρεσιών από τον καταναλωτή, ο καταναλωτής κατοικεί σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος εγκατάστασης του εμπόρου·

ζ)

ως «διαδικασία ΕΕΔ» νοείται διαδικασία του άρθρου 2, η οποία πληροί τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας και εφαρμόζεται από φορέα ΕΕΔ·

η)

ως «φορέας ΕΕΔ» νοείται κάθε φορέας, όπως και αν ονομάζεται ή αναφέρεται, ο οποίος ιδρύεται σε μόνιμη βάση, προσφέρει υπηρεσίες επίλυσης διαφορών μέσω διαδικασίας ΕΕΔ και έχει καταχωρισθεί σύμφωνα με το άρθρο 20 παράγραφος 2·

θ)

ως «αρμόδια αρχή» νοείται κάθε δημόσια αρχή η οποία ορίζεται από κράτος μέλος για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας και έχει θεσπισθεί σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο.

—

στον τόπο άσκησης της επιχειρηματικής του δραστηριότητας, εάν είναι φυσικό πρόσωπο,

—

στον τόπο της καταστατικής του έδρας, της κεντρικής του διοίκησης ή της άσκησης της επιχειρηματικής του δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων τυχόν υποκαταστημάτων, αντιπροσωπειών ή άλλης εγκατάστασης, εάν είναι εταιρεία ή άλλο νομικό πρόσωπο ή ένωση φυσικών ή νομικών προσώπων.

—

εάν τον διαχειρίζεται φυσικό πρόσωπο, στον τόπο όπου το εν λόγω πρόσωπο ασκεί τις δραστηριότητες εναλλακτικής επίλυσης διαφορών,

—

εάν τον φορέα τον διαχειρίζεται νομικό πρόσωπο ή ένωση φυσικών ή νομικών προσώπων, στον τόπο όπου το εν λόγω νομικό πρόσωπο ή η ένωση φυσικών ή νομικών προσώπων ασκεί τις δραστηριότητες εναλλακτικής επίλυσης διαφορών ή στον τόπο της καταστατικής τους έδρας,

—

εάν τον διαχειρίζεται αρχή ή άλλη δημόσια υπηρεσία, στον τόπο της έδρας της εν λόγω αρχής.

α)

διατηρούν ενημερωμένο ιστότοπο που παρέχει στα μέρη εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες για τη διαδικασία ΕΕΔ και επιτρέπει στους καταναλωτές να υποβάλλουν ηλεκτρονικά καταγγελίες και τα απαραίτητα δικαιολογητικά·

β)

παρέχουν στα μέρη, κατόπιν αιτήσεώς τους, τις πληροφορίες που αναφέρονται στο στοιχείο α) επί σταθερού μέσου·

γ)

όπου συντρέχει περίπτωση, επιτρέπουν στον καταναλωτή να υποβάλει καταγγελία με μη ηλεκτρονικό τρόπο·

δ)

επιτρέπουν την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των μερών με ηλεκτρονικά μέσα ή, εάν συντρέχει περίπτωση, ταχυδρομικώς·

ε)

δέχονται τόσο εγχώριες όσο και διασυνοριακές διαφορές, περιλαμβανομένων των διαφορών που καλύπτονται από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 524/2013· και

στ)

όταν εξετάζουν διαφορές που καλύπτονται από την παρούσα οδηγία, λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλιστεί ότι η επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα τηρεί τους κανόνες προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα οι οποίοι θεσπίζονται στην εθνική νομοθεσία εφαρμογής της οδηγίας 95/46/ΕΚ στο κράτος μέλος στο οποίο είναι εγκατεστημένος ο φορέας ΕΕΔ.

α)

ο καταναλωτής δεν προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον έμπορο προκειμένου να συζητήσει την καταγγελία του και να επιδιώξει, ως πρώτο βήμα, να επιλύσει το πρόβλημα απευθείας με αυτόν·

β)

η διαφορά είναι επουσιώδης ή βασίζεται σε κακόβουλη καταγγελία·

γ)

η διαφορά εξετάζεται ή έχει εξεταστεί προηγουμένως από άλλο φορέα ΕΕΔ ή από δικαστήριο·

δ)

η αξία του αντικειμένου της αξίωσης είναι κατώτερη ή ανώτερη από συγκεκριμένο ποσό·

ε)

ο καταναλωτής δεν υπέβαλε την καταγγελία στον φορέα ΕΕΔ εντός προκαθορισμένης προθεσμίας· οι προθεσμίες δεν πρέπει να είναι μικρότερες από ένα έτος από την ημερομηνία κατά την οποία ο καταναλωτής υπέβαλε την καταγγελία στον έμπορο·

στ)

η εξέταση μιας τέτοιας διαφοράς θα έβλαπτε σημαντικά την αποτελεσματική λειτουργία του φορέα ΕΕΔ.

α)

κατέχουν τις αναγκαίες γνώσεις και δεξιότητες στον τομέα της εναλλακτικής επίλυσης διαφορών ή της δικαστικής επίλυσης καταναλωτικών διαφορών, καθώς και βασικές γνώσεις δικαίου·

β)

διορίζονται για θητεία της οποίας η διάρκεια επαρκεί για να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία της δράσης τους και δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούν των καθηκόντων τους χωρίς εύλογη αιτία·

γ)

δεν υπόκεινται σε εντολές από κάποιο από τα μέρη ή τους εκπροσώπους τους·

δ)

αμείβονται κατά τρόπο που δεν συνδέεται με την έκβαση της διαδικασίας·

ε)

χωρίς αναίτια καθυστέρηση, γνωστοποιούν στον φορέα ΕΕΔ τυχόν περιστάσεις που μπορεί να επηρεάσουν ή να θεωρηθεί ότι επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία τους ή να οδηγήσουν σε σύγκρουση συμφερόντων με κάποιο από τα μέρη της διαφοράς που καλούνται να επιλύσουν. Η υποχρέωση γνωστοποίησης ισχύει καθ’ όλη τη διαδικασία ΕΕΔ. Δεν ισχύει όταν ο φορέας ΕΕΔ περιλαμβάνει ένα μόνο φυσικό πρόσωπο.

α)

το εν λόγω φυσικό πρόσωπο αντικαθίσταται από άλλο, στο οποίο ανατίθεται η διεξαγωγή της διαδικασίας ΕΕΔ, ή, αλλιώς,

β)

το εν λόγω φυσικό πρόσωπο απέχει της διαδικασίας ΕΕΔ και, όπου είναι δυνατόν, ο φορέας ΕΕΔ προτείνει στα μέρη να υποβάλουν τη διαφορά σε άλλο αρμόδιο φορέα ΕΕΔ, ή, αλλιώς,

γ)

οι περιστάσεις γνωστοποιούνται στα μέρη και επιτρέπεται στο εν λόγω φυσικό πρόσωπο να συνεχίσει τη διεξαγωγή της διαδικασίας ΕΕΔ μόνο αν τα μέρη δεν προέβαλαν αντίρρηση, αφού ενημερώθηκαν για την κατάσταση και για το δικαίωμά τους να αντιταχθούν.

α)

τα φυσικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την επίλυση της διαφοράς διορίζονται ή προέρχονται από συλλογικό σώμα αποτελούμενο από ίσο αριθμό εκπροσώπων των οργανώσεων καταναλωτών και εκπροσώπων του εμπόρου και διορίζονται κατόπιν διαφανούς διαδικασίας·

β)

στα φυσικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για επίλυση διαφορών ανατίθεται εντολή τουλάχιστον τριών ετών που διασφαλίζει την ανεξαρτησία των ενεργειών τους·

γ)

τα φυσικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την επίλυση διαφορών δεσμεύονται να μην εργασθούν για τον έμπορο ή για επαγγελματική οργάνωση ή επιχειρηματική ένωση της οποίας είναι μέλος ο έμπορος, για περίοδο τριών ετών μετά τη λήξη της θητείας τους στον φορέα επίλυσης διαφορών·

δ)

ο φορέας επίλυσης διαφορών δεν έχει καμία ιεραρχική ή λειτουργική σχέση με τον έμπορο, είναι σαφώς διακριτός από τις επιχειρησιακές οντότητες του εμπόρου και διαθέτει επαρκή προϋπολογισμό για την εκπλήρωση των καθηκόντων του, χωριστό από τον γενικό προϋπολογισμό του εμπόρου.

α)

τα στοιχεία επαφής τους, περιλαμβανομένης της ταχυδρομικής και της ηλεκτρονικής διεύθυνσης·

β)

το γεγονός ότι οι φορείς ΕΕΔ περιέχονται σε κατάλογο κατά το άρθρο 20 παράγραφος 2·