14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/1

(1)

Zaleca się uchwalenie środków zapewniających zgodność z warunkami ustalonymi dla kontyngentów taryfowych na przywóz wołowiny wysokiej jakości do Wspólnoty.

(2)

Podczas rozmów z krajami wywożącymi wysokiej jakości wołowinę w ramach wspólnotowego kontyngentu taryfowego WTO w wysokości odpowiednio 11 000 ton, 5 000 ton, 4 000 ton, stwierdzono, że istnieje potrzeba lepszego dostosowania warunków przywozowych dla tych kontyngentów.

(3)

W trosce o przejrzystość należy przyznać Argentynie, Brazylii i Urugwajowi odpowiednie kontyngenty taryfowe, w ramach których państwa te są jedynymi dostawcami.

(4)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 32 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (1), Komisja powinna następnie przyjąć łatwiejsze do kontroli i weryfikacji definicje, w celu umożliwienia weryfikacji i kontroli ex post zgodności z definicją, bez wprowadzania zmian do podstawowych warunków przywozu,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/3

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/5

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2) agencje interwencyjne mogą sprzedawać w drodze przetargu pewne ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i mogą przyznać pomoc w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Artykuł 25 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdego odrębnego zaproszenia do składania ofert, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Ustalono dalej, że cena lub pomoc mogą się zmieniać w zależności od planowanego wykorzystania masła, jego zawartości tłuszczu oraz procedury włączania. Wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, ustala się odpowiednio.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/7

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2) agencje interwencyjne mogą sprzedawać w drodze przetargu pewne ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i mogą przyznać pomoc w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Artykuł 25 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdego odrębnego zaproszenia do przetargu, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Ustalono dalej, że cena lub pomoc mogą się różnić w zależności od planowanego wykorzystania masła, jego zawartości tłuszczu oraz procedury włączania. Wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, ustala się odpowiednio.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/9

(1)

Zgodnie z art. 47 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2), agencje interwencyjne otwierają stały przetarg na przyznawanie pomocy dla masła skoncentrowanego. Artykuł 54 wymienionego rozporządzenia stanowi, że maksymalną kwotę pomocy ustala się w świetle ofert przetargowych otrzymanych w odpowiedzi na indywidualny przetarg dla masła skoncentrowanego o minimalnej zawartości tłuszczu w wysokości 96 %.

(2)

Należy złożyć zabezpieczenie należytego wykonania umowy, o którym mowa w art. 53 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, w celu zapewnienia przejęcia masła skoncentrowanego przez handel detaliczny.

(3)

W świetle otrzymanych ofert przetargowych należy ustalić maksymalną kwotę pomocy na odpowiednim poziomie oraz odpowiednio określić zabezpieczenie należytego wykonania umowy.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/10

(1)

Na mocy art. 21 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2771/1999 z dnia 16 grudnia 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do interwencji na rynku masła i śmietany (2), agencje interwencyjne wystawiły na sprzedaż w ramach stałego zaproszenia do składania ofert określone ilości składowanego przez nie masła.

(2)

W świetle ofert otrzymanych w odpowiedzi na każde indywidualne zaproszenie do składania ofert ustalana jest minimalna cena sprzedaży bądź podejmowana jest decyzja o nieprzyjęciu żadnej oferty, zgodnie z art. 24 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2771/1999.

(3)

W świetle otrzymanych ofert należy określić minimalną cenę sprzedaży.

(4)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/11

(1)

Artykuł 10 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że przy przywozie produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, pobiera się opłaty celne zgodne ze stawkami Wspólnej Taryfy Celnej. Jednakże w przypadku produktów, o których mowa w ust. 2 tego artykułu, opłaty przywozowe równają się cenie interwencyjnej tych produktów ważnej w czasie przywozu powiększonej o 55 % i pomniejszonej o cenę CIF w przywozie stosowaną do danej wysyłki. Opłaty celne nie mogą jednak przekroczyć stawek Wspólnej Taryfy Celnej.

(2)

Na mocy art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 ceny CIF w przywozie oblicza się na podstawie cen reprezentatywnych dla danego produktu na rynku światowym.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 ustala zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 do opłat przywozowych w sektorze zbóż.

(4)

Opłaty przywozowe stosuje się aż do chwili ustalenia i wejścia w życie nowych stawek opłat przywozowych.

(5)

W celu umożliwienia normalnego funkcjonowania systemu opłat przywozowych należy przyjąć jako podstawę ich wyliczenia stawki reprezentatywne dla rynku, stwierdzone w okresie porównawczym.

(6)

Zastosowanie rozporządzenia (WE) nr 1249/96 prowadzi do ustalenia opłat przywozowych w wysokości podanej w załączniku I do niniejszego rozporządzenia,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/14

(1)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3149/92 z dnia 29 października 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady dostaw żywności z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej poszkodowane we Wspólnocie (3), Komisja powinna przyjąć plan dystrybucji zasobów, który zostanie sfinansowany ze środków dostępnych w roku budżetowym 2007. Plan ten określa w szczególności maksymalne zasoby finansowe, oddane do dyspozycji każdego państwa członkowskiego wykorzystującego ten środek, do celów realizacji części planu przypadającej na dane państwo członkowskie, jak również ilość każdego rodzaju produktu, która ma zostać wycofana z zapasów przechowywanych przez agencje interwencyjne.

(2)

Państwa członkowskie zaangażowane w realizację planu na 2007 r. przekazały niezbędne informacje zgodnie z art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 3149/92.

(3)

Dokonując rozdziału zasobów, należy w szczególności uwzględnić doświadczenia i stopień wykorzystania przez państwa członkowskie zasobów przyznanych im w poprzednich latach budżetowych.

(4)

Artykuł 2 ust. 3 pkt 1) lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 3149/92 przewiduje udzielanie dotacji na zakup na rynku produktów tymczasowo niedostępnych z zapasów interwencyjnych. Ponieważ zapasy odtłuszczonego mleka w proszku i ryżu obecnie przechowywanego przez agencje interwencyjne są bardzo niskie i poczyniono już ustalenia w celu ich sprzedaży na rynku oraz ich dystrybucji w ramach rozporządzenia (EWG) nr 3149/92, ponieważ nie przewiduje się zakupu tych produktów w 2006 r., niezbędne jest ustalenie dotacji w celu umożliwienia zakupu na rynku odtłuszczonego mleka w proszku i ryżu przewidzianego w planie na 2007 r. Ponadto należy wprowadzić szczegółowe przepisy w celu zapewnienia należytej realizacji umowy na dostawę.

(5)

Aby uwzględnić szczególne potrzeby niektórych państw członkowskich, powinno się wydać zgodę na wycofanie zbóż jako zapłaty za ryż i produkty wyprodukowane na bazie ryżu, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. b) akapit trzeci rozporządzenia (EWG) nr 3149/92.

(6)

Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 3149/92 przewiduje przekazanie między państwami członkowskimi produktów, które nie są dostępne z zapasów interwencyjnych w państwie członkowskim, gdzie takie produkty są wymagane w celu wykonania rocznego planu. Należy zatem zezwolić na przekazywanie produktów wewnątrz Wspólnoty celem umożliwienia realizacji planu na 2007 r. zgodnie z warunkami określonymi w art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 3149/92.

(7)

Jako termin obowiązujący dla wykonania planu w rozumieniu art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2799/98 przyjmuje się datę rozpoczęcia roku finansowego, na który przypada zarządzanie zapasami publicznymi wspomnianych produktów.

(8)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 3149/92 Komisja przy sporządzaniu planu skonsultowała się z głównymi organizacjami znającymi problemy osób najbardziej poszkodowanych we Wspólnocie.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią wszystkich właściwych komitetów zarządzających,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/20

(1)

Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 płatności w ramach systemów wsparcia wymienionych w załączniku I do rozporządzenia dokonuje się jednorazowo w odniesieniu do danego roku w okresie od dnia 1 grudnia do dnia 30 czerwca kolejnego roku kalendarzowego.

(2)

Państwa członkowskie napotykają rozmaite i czasem długotrwałe trudności w zakończeniu działań niezbędnych do zastosowania systemów pomocy wprowadzonych rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003. Włączenie systemów pomocy dla oliwy z oliwek oraz cukru do systemu jednolitej płatności w 2006 r. przysporzyło dalszych trudności państwom członkowskim, które wprowadziły ten system w poprzednim roku.

(3)

Należy zatem, wyjątkowo w 2006 r., zezwolić państwom członkowskim, zgodnie z art. 28 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, na wypłacanie zaliczek płatności wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. Zaliczki mogą być wypłacone wyłącznie po kontrolach administracyjnych i kontrolach na miejscu dokonanych zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w zakresie wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników (2).

(4)

W 2006 r., szczególnie latem, rolników dotknęły trudne warunki klimatyczne. Konieczność dostosowania się do tych warunków wraz ze skutkami zmiany z systemu pomocy powiązanej z produkcją na system jednolitej płatności mogły doprowadzić do trudności finansowych i/lub problemów z płynnością finansową rolników. Należy zatem, zgodnie z art. 28 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, zezwolić państwom członkowskim na wypłacanie zaliczek. Harmonogram dokonywania wypłat rolnikom oraz kwota zaliczek powinny być zgodne z finansowymi przepisami wykonawczymi. Zaliczki należy więc wypłacać od dnia 16 października 2006 r., a maksymalna kwota zaliczek wypłaconych przed dniem 1 grudnia 2006 r. nie może przekraczać 50 % płatności należnych rolnikowi.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/22

(1)

Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 493/2006 przewiduje, że dla każdego przedsiębiorstwa część produkcji cukru, izoglukozy i syropu inulinowego z roku gospodarczego 2006/2007, wyprodukowana w ramach kwoty przydzielonej na podstawie kwot określonych w załączniku IV do wspomnianego rozporządzenia i która przekracza określony próg, uznaje się za wycofaną w rozumieniu art. 19 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(2)

Aby ustanowić próg, o którym mowa, współczynnik określa się najpóźniej dnia 15 października 2006 r. przez podzielenie kwot ogółem, których zrzeczono się w roku gospodarczym 2006/2007 w danym państwie członkowskim na mocy art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (3) przez kwotę określoną dla tego państwa członkowskiego w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 493/2006.

(3)

Aby określić ten współczynnik, należy uwzględnić komunikat Komisji z dnia 29 września 2006 r. w sprawie szacowanej dostępności środków finansowych na przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej na rok gospodarczy 2006/2007, w ramach wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie (4), przyjęty zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 968/2006 ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie (5).

(4)

Należy zatem określić współczynnik ustanawiający próg wycofania na rok gospodarczy 2006/2007,

a)

Belgia: 0,1945;

b)

Hiszpania: 0,0863;

c)

Francja (kontynentalna): 0,0074;

d)

Irlandia: 1,0000;

e)

Włochy: 0,4936;

f)

Niderlandy: 0,0848;

g)

Portugalia: 0,4422;

h)

Szwecja: 0,1156;

i)

inne państwa członkowskie: 0,0000.

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/24

(1)

Aby poprawić równowagę rynku we Wspólnocie bez tworzenia nowych zapasów cukru w roku gospodarczym 2006/2007, art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 493/2006 z dnia 27 marca 2006 r. ustanawiającego środki przejściowe w ramach reformy wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru i zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 1265/2001 i (WE) nr 314/2002 (2) przewiduje wycofanie zapobiegawcze w celu zmniejszenia produkcji kwalifikowanej w ramach kwot w odniesieniu do wspomnianego roku gospodarczego. Dlatego w przypadku przekroczenia pewnego progu produkcję każdego przedsiębiorstwa objętą kwotą uznaje się za wycofaną lub, na wniosek przedsiębiorstwa, za produkt pozakwotowy. Progi należy obliczyć na podstawie kwot, o których mowa w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, określonych w chwili przyjęcia wspomnianego rozporządzenia. Artykuł 10 tego rozporządzenia stanowi, że najpóźniej do dnia 30 września 2006 r. Komisja dokonuje korekty kwot określonych we wspomnianym załączniku III. Korekta ta spowoduje zmianę kwot i zmniejszenie produkcji kwalifikowanej w ramach kwoty. W celu ograniczenia się do zamierzonego skutku wycofania zapobiegawczego i uniknięcia jakiejkolwiek dwuznaczności podczas stosowania tego środka, odesłanie do kwot określonych w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 należy zastąpić odesłaniem do kwot określonych w Załączniku do rozporządzenia (WE) nr 493/2006.

(2)

Przyznanie pomocy przejściowej dla producentów cukru produkowanego we francuskich departamentach zamorskich na mocy art. 4 rozporządzenia (WE) nr 493/2006 podlega stosowaniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 1554/2001 z dnia 30 lipca 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 dotyczącego wprowadzania na rynek cukru produkowanego we francuskich departamentach zamorskich oraz wyrównywania warunków cenowych z preferencyjnym cukrem nierafinowanym (3). Zasady przewidziane w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1554/2001 w celu ustalenia zryczałtowanej kwoty kosztów transportu morskiego nie będą miały zastosowania, począwszy od dnia 1 lipca 2006 r., w związku z decyzją o zaprzestaniu określania London Daily Price podjętą przez „United Terminal Sugar Market Association of London”. Należy więc ustalić zryczałtowaną kwotę na podstawie średniej wartości za miesiące od kwietnia do czerwca 2006 r., która musi obowiązywać w okresie stosowania pomocy przewidzianej w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 493/2006.

(3)

Kwoty przejściowe przyznane na rok gospodarczy 2006/2007 na mocy art. 9 rozporządzenia (WE) nr 493/2006 mogą być stosowane wyłącznie w przypadku, gdy przedmiotowe przedsiębiorstwo mogło dostosować w odpowiednim czasie podjęte już decyzje inwestycyjne, co w przypadku niektórych przedsiębiorstw nie było możliwe. Należy więc umożliwić państwom członkowskim ponowne przyznanie przedmiotowym przedsiębiorstwom salda kwot przejściowych jako kwoty przejściowe na rok gospodarczy 2007/2008.

(4)

Załącznik V do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 określa warunki, na podstawie których państwa członkowskie przyznają kwoty przedsiębiorstwom powstałym w wyniku fuzji lub przeniesienia. W zależności od daty fuzji lub przeniesienia przedsiębiorstwa środki stają się obwiązujące w bieżącym roku gospodarczym, albo w następnym roku gospodarczym. Należy ustalić, że jeśli fuzja lub przeniesienie następuje między dniem 1 lipca a dniem 30 września 2006 r., środki mogą stać się obowiązujące, na żądanie przedmiotowych przedsiębiorstw, w roku gospodarczym 2006/2007, a nie w następnym roku gospodarczym, jak określono w pkt V wspomnianego załącznika, w celu uwzględnienia faktu, że rok gospodarczy 2006/2007 zaczyna się dnia 1 lipca, a nie – jak w przypadku następnych lat gospodarczych – dnia 1 października.

(5)

Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 493/2006.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

1)

artykuł 3 ust. 1 i 2 otrzymują następujące brzmienie:

„1.   W odniesieniu do każdego przedsiębiorstwa część produkcji cukru, izoglukozy i syropu inulinowego z roku gospodarczego 2006/2007, która jest produkowana w ramach kwoty przyznanej zgodnie z kwotą określoną w załączniku IV i która przekracza próg ustanowiony zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, uznaje się za wycofaną w rozumieniu art. 19 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 lub, na wniosek zainteresowanego przedsiębiorstwa złożony przed dniem 31 stycznia 2007 r., w całości lub części, uznaje się za produkt pozakwotowy w rozumieniu art. 12 wspomnianego rozporządzenia.

2.   W odniesieniu do każdego przedsiębiorstwa próg, o którym mowa w ust. 1, określa się poprzez pomnożenie kwoty, o której mowa w ust. 1, przez sumę następujących współczynników:

Jednakże jeżeli suma współczynników przekracza 1,0000, próg równy jest kwocie, o której mowa w ust. 1.”;

2)

w art. 4 ust. 2 dodaje się akapit w następującym brzmieniu:

„Kwotę zryczałtowaną, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1554/2001, ustala się w wysokości 34,19 EUR za tonę na okres od dnia 1 lipca do dnia 30 października 2006 r.”;

3)

w art. 9 ust. 1 dodaje się akapit w następującym brzmieniu:

„Jeżeli w odniesieniu do danego przedsiębiorstwa kwoty przejściowe przyznane zgodnie z niniejszym ustępem przekraczają produkcję w roku gospodarczym 2006/2007, państwo członkowskie może przyznać temu przedsiębiorstwu saldo tych kwot na rok gospodarczy 2007/2008.”;

4)

na końcu rozdziału I dodaje się art. 10a w następującym brzmieniu:

„Artykuł 10a

Fuzja lub przeniesienie przedsiębiorstwa

Na żądanie przedmiotowych przedsiębiorstw i na zasadzie odstępstwa od pkt V załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jeżeli fuzja lub przeniesienie przedsiębiorstwa następuje między dniem 1 lipca a dniem 30 września 2006 r., środki, o których mowa w pkt II i III wspomnianego załącznika, stosuje się w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007.”;

5)

Załącznik do niniejszego rozporządzenia dodaje się jako załącznik IV.

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/27

(1)

Komisja przyjęła rozporządzenie (WE) nr 474/2006 z dnia 22 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty, określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (2).

(2)

Komisja przyjęła rozporządzenie (WE) nr 910/2006 z dnia 20 czerwca 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 474/2006 ustanawiające wspólnotowy wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty, określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (3).

(3)

Zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 473/2006 z dnia 22 marca 2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze dotyczące wspólnotowego wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty, określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (4), państwo członkowskie złożyło wniosek o uaktualnienie wykazu wspólnotowego.

(4)

Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia podstawowego państwa członkowskie przekazały Komisji Europejskiej informacje istotne w kontekście uaktualniania wspólnotowego wykazu. Na tej podstawie Komisja powinna zadecydować o uaktualnieniu wspólnotowego wykazu z własnej inicjatywy lub na wniosek państw członkowskich.

(5)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia podstawowego i art. 4 rozporządzenia (WE) nr 473/2006 Komisja poinformowała wszystkich zainteresowanych przewoźników lotniczych bezpośrednio lub, gdy było to niemożliwe, poprzez organa odpowiedzialne za nadzór regulacyjny, określając istotne fakty i względy, które stanowiłyby podstawę decyzji o nałożeniu zakazu wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty lub o zmianie warunków zakazu wykonywania przewozów nałożonego na przewoźnika lotniczego ujętego w wykazie wspólnotowym.

(6)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia podstawowego i art. 4 rozporządzenia (WE) nr 473/2006 Komisja umożliwiła zainteresowanym przewoźnikom lotniczym zapoznanie się z dokumentami dostarczonymi przez państwa członkowskie, przedstawienie swoich uwag na piśmie oraz dokonanie ustnej prezentacji przed Komisją w terminie 10 dni roboczych oraz przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego (5).

(7)

Zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 473/2006 Komisja oraz, w szczególnych przypadkach, niektóre państwa członkowskie przeprowadziły konsultacje z organami odpowiedzialnymi za nadzór regulacyjny nad zainteresowanymi przewoźnikami lotniczymi.

(8)

Istnieją dowody, że przewoźnik DAS Air Cargo (DAZ) certyfikowany w Kenii jest spółką zależną Dairo Air Services (DSR) certyfikowanych w Ugandzie. Obaj przewoźnicy wykorzystują te same statki powietrzne. W związku z powyższym wszelkie środki podjęte względem DSR powinny mieć zastosowanie do DAZ.

(9)

Istnieją potwierdzone dowody istnienia poważnych naruszeń bezpieczeństwa po stronie Dairo Air Services. Naruszenia te zostały stwierdzone przez Niderlandy, Zjednoczone Królestwo, Belgię, Francję, Niemcy i Hiszpanię podczas kontroli na ziemi przeprowadzonych w ramach programu SAFA (6); powtarzalność wyników kontroli wskazuje na występowanie systemowych naruszeń bezpieczeństwa. Pomimo współpracy z państwami członkowskimi oraz podjęcia przez organa Ugandy i Dairo Air Services indywidualnych działań naprawczych, powtarzalność wyników kontroli wskazuje na występowanie systemowych naruszeń bezpieczeństwa.

(10)

Urząd lotnictwa cywilnego Zjednoczonego Królestwa przeprowadził kontrolę Dairo Air Services i Das Air Cargo, która ujawniła, że w dniach 21 kwietnia i 25 lipca 2006 r. statki powietrzne wykorzystywane przez tych dwóch przewoźników były poddane konserwacji przez przedsiębiorstwo obsługi technicznej nieposiadający wymaganej autoryzacji zatwierdzenia, co stanowi poważne naruszenie bezpieczeństwa.

(11)

DSR wykazały brak przejrzystości oraz nie udzieliły we właściwym czasie stosownej odpowiedzi na zapytanie holenderskiego urzędu lotnictwa cywilnego dotyczące bezpieczeństwa wykonywanych przez nie przewozów, czego dowodem jest brak stosownej odpowiedzi na korespondencję tego państwa członkowskiego, która zostałaby przesłana we właściwym czasie.

(12)

W oparciu o wspólne kryteria ocenia się, że Dairo Air Services i DAS Air Cargo nie spełniają całkowicie stosownych norm bezpieczeństwa i tym samym powinny być ujęte w załączniku A.

(13)

W dniach 10–15 września 2006 r. zespół ekspertów europejskich, zaproszony przez urząd lotnictwa cywilnego Republiki Kirgiskiej, dokonał inspekcji w Republice Kirgiskiej. Sprawozdanie z inspekcji wskazuje, że urząd lotnictwa cywilnego Kirgistanu wykazał niewystarczającą zdolność wdrożenia i egzekwowania stosownych norm bezpieczeństwa w ramach obowiązków określonych przez Konwencję chicagowską.

(14)

Ponadto w przypadku większości przewoźników lotniczych, skontrolowanych przez ekspertów europejskich, będących w posiadaniu certyfikatu przewoźnika lotniczego wydanego przez Republikę Kirgiską głównym miejscem prowadzenia działalności nie była Republika Kirgiska, co przeczy wymaganiom załącznika nr 6 do Konwencji chicagowskiej.

(15)

W oparciu o wspólne kryteria ocenia się, że wszyscy przewoźnicy lotniczy certyfikowani w Republice Kirgiskiej nie spełniają stosownych norm bezpieczeństwa i tym samym powinni podlegać zakazowi wykonywania przewozów oraz zostać ujęci w załączniku A.

(16)

Organa Republiki Kirgiskiej dostarczyły Komisji dowody na wycofanie certyfikatów przewoźnika lotniczego dla dwóch następujących przewoźników: Phoenix Aviation i Star Jet. Jako że przewoźnicy ci w konsekwencji zaprzestali prowadzenia działalności w Republice Kirgiskiej, należy wykreślić ich z załącznika A.

(17)

Organa Demokratycznej Republiki Konga przekazały Komisji informacje o wydaniu certyfikatu przewoźnika lotniczego dla następujących przewoźników lotniczych: Air Beni, Air Infini, Bel Glob Airlines, Bravo Air Congo, Gomair, Katanga Airways, Sun Air Services, Zaabu International. Jako że wyżej wymienieni nowi przewoźnicy lotniczy zostali certyfikowani przez organa Demokratycznej Republiki Konga, które wykazały brak możliwości sprawowania stosownego nadzoru bezpieczeństwa, powinni oni zostać ujęci w załączniku A.

(18)

Organa Demokratycznej Republiki Konga dostarczyły Komisji dowody na wycofanie certyfikatów przewoźnika lotniczego dla następujących przewoźników: African Business and Transportations, Air Charter Services, Air Plan International, Air Transport Service, ATO – Air Transport Office, Congo Air, Dahla Airlines, DAS Airlines, Espace Aviation Services, Funtshi Aviation Service, GR Aviation, JETAIR – Jet Aero Services, Kinshasa Airways, Okapi Airways, Scibe Airlift, Shabair, Trans Service Airlift, Waltair Aviation, Zaire Aero Service (ZAS). Jako że przewoźnicy ci, certyfikowani w Demokratycznej Republice Konga, w konsekwencji zaprzestali prowadzenia działalności, należy wykreślić ich z załącznika A.

(19)

Organa Liberii dostarczyły Komisji dowody na wycofanie certyfikatów przewoźnika lotniczego dla następujących przewoźników: Air Cargo Plus, Air Cess (Liberia), Air Liberia, Atlantic Aviation Services, Bridge Airlines, Excel Air Services, International Air Services, Jet Cargo-Liberia, Liberia Airways, Liberian World Airlines, Lonestar Airways, Midair Limited, Occidental Airlines, Occidental Airlines (Liberia), Santa Cruise Imperial Airlines, Satgur Air Transport, Simon Air, Sosoliso Airlines, Trans-African Airways, Transway Air Services, United Africa Airlines (Liberia). Jako że przewoźnicy ci, certyfikowani w Liberii, w konsekwencji zaprzestali prowadzenia działalności, należy wykreślić ich z załącznika A.

(20)

Organa Sierra Leone dostarczyły Komisji dowody na wycofanie certyfikatów przewoźnika lotniczego dla następujących przewoźników: Aerolift, Afrik Air Links, Air Leone, Air Salone, Air Sultan Limited, Air Universal, Central Airways Limited, First Line Air, Inter Tropic Airlines, Mountain Air Company, Orange Air Services, Pan African Air Services, Sierra National Airlines, Sky Aviation, Star Air, Transport Africa, Trans Atlantic Airlines, West Coast Airways. Jako że przewoźnicy ci, certyfikowani w Sierra Leone, w konsekwencji zaprzestali prowadzenia działalności, należy wykreślić ich z załącznika A.

(21)

Organa Suazi dostarczyły Komisji dowody na wycofanie certyfikatów przewoźnika lotniczego dla następujących przewoźników: African International Airways, Air Swazi Cargo, East Western Airways, Galaxy Avion, Interflight, Northeast Airlines, Ocean Air, Skygate International, Swazi Air Charter, Volga Atlantic Airlines. Jako że przewoźnicy ci, certyfikowani w Suazi, w konsekwencji zaprzestali prowadzenia działalności, należy wykreślić ich z załącznika A.

(22)

Organa Suazi i Republiki Południowej Afryki przedstawiły wystarczające dowody potwierdzające wycofanie certyfikatu przewoźnika lotniczego wydanego dla African International Airways przez urząd lotnictwa cywilnego Suazi oraz potwierdzające, że przewoźnik ten prowadzi obecnie działalność w ramach nowego certyfikatu przewoźnika lotniczego wydanego przez urząd lotnictwa cywilnego Republiki Południowej Afryki, który w związku z powyższym sprawuje nad nim nadzór bezpieczeństwa. Dlatego, w oparciu o wspólne kryteria oraz bez uszczerbku dla weryfikacji spełnienia stosownych norm bezpieczeństwa poprzez kontrole na ziemi, ocenia się, że African International Airways powinny zostać wykreślone z załącznika A.

(23)

Air Service Comores odpowiedziały na zapytanie skierowane przez francuski urząd lotnictwa cywilnego wskazując, że opracowano plan działań mający na celu wyeliminowanie naruszeń wykrytych w trakcie kontroli na ziemi. Jednakże nadal nie ma dowodów na wdrożenie stosownego planu działań w odniesieniu do wszystkich przewozów Air Service Comores.

(24)

Organa Komorów odpowiedzialne za nadzór regulacyjny nad Air Service Comores dostarczyły urzędowi lotnictwa cywilnego Francji wystarczające informacje dotyczące bezpieczeństwa przewozów w odniesieniu do konkretnego samolotu typu LET 410 UVP o numerze rejestracyjnym D6-CAM.

(25)

W związku z powyższym, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że Air Service Comores spełniają stosowne normy bezpieczeństwa wyłącznie w odniesieniu do przewozów samolotem typu LET 410 UVP o numerze rejestracyjnym D6-CAM. Dlatego Air Service Comores powinny podlegać ograniczeniom w wykonywaniu przewozów oraz powinny zostać przeniesione z załącznika A do załącznika B.

(26)

Ariana Afghan Airlines złożyły wniosek o wykreślenie z wykazu wspólnotowego, dostarczyły dokumentację na poparcie wniosku oraz wykazały silną chęć współpracy z Komisją i państwami członkowskimi. Jednakże przewoźnik nie zakończył wdrażania stosownego planu działań naprawczych, w związku z czym Komisja uznaje, że Ariana Afghan Airlines powinny pozostać ujęte w wykazie wspólnotowym.

(27)

Ariana Afghan Airlines dostarczyły informacje wskazujące, że zaprzestały wykonywania przewozów samolotem typu Airbus A-310 zarejestrowanym we Francji pod numerem rejestracyjnym F-GYYY, który został sprzedany.

(28)

W związku z powyższym szczególne warunki wspólnotowego zakazu, któremu podlegają Ariana Afghan Airlines, uległy zmianie. Wyżej wymieniony przewoźnik lotniczy powinien podlegać zakazowi wykonywania przewozów oraz pozostać ujęty w załączniku A.

(29)

Dokumentacja przedłożona przez Air Koryo i urząd lotnictwa cywilnego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratyczna (KRLD) wskazuje, że przewoźnik przyjął plan działań naprawczych w celu pełnego zastosowania się w odpowiednim czasie do stosownych norm bezpieczeństwa.

(30)

Ponadto urząd lotnictwa cywilnego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD) stwierdził, że w chwili obecnej Air Koryo mają zakaz wykonywania wszelkich przewozów do portów lotniczych na terytorium Europy, o ile nie zostaną wyposażone w nowe statki powietrzne spełniające stosowne normy bezpieczeństwa.

(31)

W oparciu o wspólne kryteria ocenia się, że Air Koryo w dalszym ciągu nie spełniają stosownych norm bezpieczeństwa i tym samym powinny nadal być ujęte w załączniku A.

(32)

W dniach 11–15 września 2006 r. zespół ekspertów europejskich, zaproszony przez przewoźnika lotniczego, dokonał inspekcji w Phuket Air w Bangkoku, Tajlandia. Sprawozdanie z inspekcji wskazuje, iż pomimo dokonania znaczącego postępu przez przewoźnika po umieszczeniu go w wykazie wspólnotowym, nadal występują istotne naruszenia bezpieczeństwa, które należy wyeliminować.

(33)

Przy uwzględnieniu wysiłków poczynionych przez przewoźnika w celu uzyskania stopnia postępu opisanego w sprawozdaniu oraz wykazania zarówno przez przewoźnika, jak i tajski departament lotnictwa cywilnego silnej chęci współpracy, uważa się, że decyzja o wykreśleniu Phuket Air z wykazu wspólnotowego byłaby przedwczesna, jako że nie otrzymano i nie poddano ocenie wystarczających dowodów pełnego wdrożenia planu działań naprawczych, który nie został jeszcze ukończony przez przewoźnika.

(34)

W oparciu o wspólne kryteria ocenia się, że Phuket Air w dalszym ciągu nie spełniają stosownych norm bezpieczeństwa i tym samym powinny nadal być ujęte w załączniku A.

(35)

Przewoźnik lotniczy, znany poprzednio jako Helios Airways, prowadzi obecnie działalność jako A Jet Aviation. Certyfikat przewoźnika lotniczego Helios Airways został zmieniony w celu uwzględnienia zmiany nazwy na A Jet Aviation (7).

(36)

Inspekcje przeprowadzone przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) w ramach art. 45 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (8) oraz Wspólne Władze Lotnicze (JAA) w trakcie trzech inspekcji, które odbyły się między październikiem 2005 r. a sierpniem 2006 nr. (9), wykazały poważne naruszenia bezpieczeństwa związane z przewozami wykonywanymi przez A Jet Aviation/Helios Airways.

(37)

W wyniku konsultacji z EASA, JAA i Komisją urząd lotnictwa cywilnego Cypru odpowiedzialny za nadzór regulacyjny nad tym przewoźnikiem dostarczył dowody przyjęcia środków tymczasowych mających na celu wyeliminowanie wykrytych naruszeń bezpieczeństwa.

(38)

W związku z powyższym Komisja uważa, że na obecnym etapie A Jet Aviation/Helios Airways nie powinny być ujęte w wykazie wspólnotowym. Jednakże w nadchodzących miesiącach Komisja we współpracy z EASA i JAA będą ściśle nadzorować sytuację przedmiotowego przewoźnika oraz wypełnianie przez urząd lotnictwa cywilnego Cypru obowiązków związanych z nadzorem regulacyjnym.

(39)

W następstwie naruszeń stwierdzonych przez kilka państw członkowskich, państwa te oraz Komisja przeprowadziły konsultacje z Johnsons Air oraz urzędem lotnictwa cywilnego Ghany odpowiedzialnym za nadzór regulacyjny nad tym przewoźnikiem.

(40)

Johnsons Air dostarczyły dowody istnienia planu działań mającego na celu wyeliminowanie wykrytych naruszeń bezpieczeństwa. Ponadto właściwe organa Ghany powinny przedstawić w ściśle określonym czasie program nadzoru przewozów wykonywanych przez Johnsons Air poza granicami Ghany.

(41)

W związku z powyższym Komisja uważa, że na obecnym etapie Johnsons Air nie powinny być ujęte w wykazie wspólnotowym. Bez uszczerbku dla dalszej weryfikacji spełnienia stosownych norm bezpieczeństwa poprzez kontrole na ziemi, Komisja zamierza ocenić sytuację Johnsons Air w ciągu trzech miesięcy na podstawie programu nadzoru przedstawionego przez urząd lotnictwa cywilnego Ghany.

(42)

W następstwie poważnych naruszeń stwierdzonych przez kilka państw członkowskich, wskazujących na systemowe naruszenia bezpieczeństwa, państwa te oraz Komisja przeprowadziły konsultacje z Pakistan International Airlines oraz urzędem lotnictwa cywilnego Pakistanu odpowiedzialnym za nadzór regulacyjny nad tym przewoźnikiem.

(43)

Komisja zwróciła się do Pakistan International Airlines o przedstawienie dowodów istnienia stosownego planu działań naprawczych mającego na celu wyeliminowanie systemowych naruszeń bezpieczeństwa w ściśle określonym terminie. Ponadto właściwe organa Pakistanu poinformowały o stworzeniu planu działań w celu wzmożenia nadzoru nad przewoźnikiem; plan ten należy jak najszybciej przedstawić Komisji.

(44)

W oczekiwaniu na przedstawienie wyżej wymienionych planów w określonych terminach oraz ich oficjalne zatwierdzenie przez organa Pakistanu, Komisja uważa, że na obecnym etapie Pakistan International Airlines nie powinny być ujęte w wykazie wspólnotowym. Jednakże w przypadku gdy wyżej wymienione plany nie zostaną przedstawione w odpowiednim czasie lub zostaną uznane za niewystarczające, Komisja podejmie w razie konieczności odpowiednie działania zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Ponadto państwa członkowskie zamierzają zapewnić dalszą weryfikację spełnienia stosownych norm bezpieczeństwa poprzez systematyczne kontrole na ziemi dokonywane u przedmiotowego przewoźnika.

(45)

W następstwie naruszeń stwierdzonych przez kilka państw członkowskich Komisja przeprowadziła konsultacje z organami Rosji odpowiedzialnymi za nadzór regulacyjny nad tym przewoźnikiem oraz wysłuchała opinii przedmiotowego przewoźnika.

(46)

Pulkovo przedstawiły dowody istnienia planu działań naprawczych mającego na celu wyeliminowanie systemowych naruszeń bezpieczeństwa w określonym terminie oraz poprawę organizacji pod względem lepszego zarządzania bezpieczeństwem. Plan działań musi zostać oficjalnie zatwierdzony przez właściwe organa Rosji. Ponadto właściwe organa Rosji przedłożyły plan działań w celu wzmożenia nadzoru nad przewoźnikiem.

(47)

W związku z powyższym Komisja uważa, że na obecnym etapie Pulkovo nie powinny być ujęte w wykazie wspólnotowym. Bez uszczerbku dla dalszej weryfikacji spełnienia stosownych norm bezpieczeństwa poprzez kontrole na ziemi, Komisja, we współpracy z Europejską Agencją Bezpieczeństwa Lotniczego oraz organów zainteresowanych państw członkowskich, zamierza ocenić w ciągu trzech miesięcy sytuację Pulkovo lub przewoźnika powstałego po ogłoszonym przyszłym połączeniu z innym przewoźnikiem rosyjskim, oraz organów odpowiedzialnych za nadzór regulacyjny nad tym przewoźnikiem. Zarówno przewoźnik, jak i właściwe organa Rosji zaakceptowały tę procedurę.

(48)

Do chwili obecnej Komisja nie uzyskała dowodów pełnego wdrożenia odpowiednich działań naprawczych przez pozostałych przewoźników ujętych w wykazie uaktualnionym w dniu 20 czerwca 2006 r. oraz przez organa sprawujące nadzór regulacyjny nad tymi przewoźnikami, pomimo skierowania przez nią konkretnych wniosków. W związku z powyższym, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że ci przewoźnicy lotniczy powinni w dalszym ciągu podlegać zakazowi wykonywania przewozów.

(49)

Środki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego,

1)

załącznik A do rozporządzenia zastępuje się załącznikiem A do niniejszego rozporządzenia;

2)

załącznik B do rozporządzenia zastępuje się załącznikiem B do niniejszego rozporządzenia.

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/40

(1)

Dnia 4 listopada 2004 r. Rada Europejska zatwierdziła program wieloletni, zwany programem haskim, mający na celu wzmocnienie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, który wzywa do rozwoju drugiego etapu polityki w obszarze azylu, migracji, wiz i granic, począwszy od dnia 1 maja 2004 r., w oparciu między innymi o ściślejszą praktyczną współpracę pomiędzy państwami członkowskimi i lepszą wymianę informacji.

(2)

Rozwój wspólnej polityki azylowej i imigracyjnej od wejścia w życie Traktatu z Amsterdamu spowodował ściślejsze wzajemne zależności pomiędzy politykami państw członkowskich w tych obszarach i uwidocznił niezbędność bardziej skoordynowanego podejścia w politykach krajowych do wzmocnienia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

(3)

W konkluzjach przyjętych na posiedzeniu w dniu 14 kwietnia 2005 r. Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych wezwała do ustanowienia systemu wymiany informacji między władzami państw członkowskich odpowiedzialnymi za politykę imigracyjną i azylową w oparciu o konieczność przekazywania informacji uważanych za mogące mieć istotny wpływ na kilka państw członkowskich lub na całą Unię Europejską, który umożliwiłby wymianę poglądów pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją na wniosek któregokolwiek państwa członkowskiego lub Komisji.

(4)

Mechanizm informowania powinien opierać się na solidarności, przejrzystości i wzajemnym zaufaniu oraz powinien zapewniać elastyczny, szybki i niebiurokratyczny kanał wymiany informacji i poglądów na temat krajowych środków w obszarach azylu i imigracji na poziomie Unii Europejskiej.

(5)

Do celów stosowania niniejszej decyzji krajowe środki w obszarach azylu i imigracji, które mogą mieć istotny wpływ na kilka państw członkowskich lub na całą Unię Europejską mogą obejmować zamierzenia w dziedzinie rozwoju polityki, długoterminowe programowanie, projekty ustawodawstwa i ustawodawstwo przyjęte, ostateczne decyzje najwyższych sądów lub trybunałów, które stosują środki prawa krajowego oraz decyzje administracyjne mające wpływ na znaczną liczbę osób lub dokonują ich wykładni.

(6)

Przekazanie istotnych informacji powinno odbywać się najpóźniej do czasu, gdy dane środki staną się publicznie dostępne. Zachęca się jednak państwa członkowskie do przekazywania informacji w możliwie najkrótszym terminie.

(7)

Podstawowym elementem mechanizmu informowania dotyczącego środków krajowych w obszarach azylu i imigracji powinna stać się sieć oparta na Internecie ze względu na efektywność i dostępność.

(8)

Wymiana informacji na temat środków krajowych poprzez sieć opartą na Internecie powinna być uzupełniana przez możliwość wymiany poglądów na temat tych środków.

(9)

Mechanizm informowania ustanowiony na podstawie niniejszej decyzji powinien pozostawać bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do wystąpienia w dowolnym czasie o przeprowadzenie w Radzie dyskusji ad hoc na temat środków krajowych zgodnie z regulaminem Rady.

(10)

W związku z tym, że cele niniejszej decyzji, a mianowicie bezpieczna wymiana informacji oraz konsultacje między państwami członkowskimi, nie mogą być osiągnięte w wystarczający sposób przez państwa członkowskie, a ze względu na skutki niniejszej decyzji mogą być osiągnięte w lepszy sposób na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia tych celów.

(11)

Zjednoczone Królestwo i Irlandia, zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, powiadomiły o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.

(12)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, w związku z czym nie jest nią związana, a decyzja ta nie ma do niej zastosowania,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/44

(1)

Z uwagi na pojawienie się ogniska ptasiej grypy, spowodowanej wysoce zjadliwym szczepem wirusa H5N1 w południowo-wschodniej Azji w grudniu 2003 r., Komisja przyjęła szereg środków ochronnych w odniesieniu do tej choroby, w szczególności decyzję Komisji 2005/710/WE z dnia 13 października 2005 r. dotyczącą niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków w Rumunii (3).

(2)

Decyzja 2005/710/WE przewiduje, że państwa członkowskie zobowiązane są wstrzymać przywóz z całego terytorium Rumunii żywego drobiu, ptaków bezgrzebieniowych, hodowlanych i dzikich ptaków łownych oraz jaj wylęgowych tych gatunków, jak również niektórych innych wyrobów z ptaków.

(3)

Rumunia przekazała Komisji dalsze informacje na temat sytuacji związanej z ptasią grypą w tym kraju, które pokazują, że od dnia 7 czerwca 2006 r. nie wykryto kolejnych przypadków pojawienia się ogniska tej choroby.

(4)

W świetle tych informacji należy ograniczyć wstrzymanie przywozu przewidziane w decyzji 2005/710/WE do niektórych obszarów w Rumunii, które w dalszym ciągu są narażone na bezpośrednie zagrożenie tą chorobą.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2005/710/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/47

(1)

Dyrektywa 2002/95/WE zobowiązuje Komisję do oceny niektórych substancji niebezpiecznych zakazanych na mocy art. 4 ust. 1 wymienionej dyrektywy.

(2)

Szkło kryształowe zaczęto w coraz większym stopniu stosować w celach dekoracyjnych w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. W związku z tym, że dyrektywa Rady 69/493/EWG z dnia 15 grudnia 1969 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do szkła kryształowego (2) określa ilość ołowiu, który może występować w szkle kryształowym, i zastąpienie ołowiu w szkle kryształowym jest zatem technicznie niewykonalne, stosowanie niebezpiecznych substancji w określonych materiałach i składnikach będących przedmiotem wspomnianej dyrektywy jest w dalszym ciągu nieuniknione. Należy zatem wyłączyć z zakazu wymienione materiały i składniki.

(3)

Niektóre wyłączenia z zakazu stosowania niektórych określonych materiałów lub składników powinny mieć ograniczony zakres, aby można było stopniowo wycofać niebezpieczne substancje stosowane w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, biorąc pod uwagę, iż z czasem będzie można uniknąć wykorzystania tych substancji w takich zastosowaniach.

(4)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2002/95/WE każde wyłączenie wymienione w Załączniku podlega weryfikacji przynajmniej raz na cztery lata lub po upływie czterech lat od umieszczenia pozycji w wykazie.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2002/95/WE.

(6)

Zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy 2002/95/WE Komisja skonsultowała się z zainteresowanymi stronami.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 18 dyrektywy 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3),

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/48

(1)

Dyrektywa 2002/95/WE zobowiązuje Komisję do oceny niektórych substancji niebezpiecznych zakazanych na mocy art. 4 ust. 1 wymienionej dyrektywy.

(2)

Niektóre materiały i składniki zawierające ołów i kadm powinny być wyłączone z zakazu, ponieważ stosowanie tych niebezpiecznych substancji w określonych materiałach i substancjach jest w dalszym ciągu nieuniknione, lub dlatego, że negatywny wpływ, jaki ich zastąpienie wywrze na środowisko naturalne, zdrowie lub bezpieczeństwo konsumentów prawdopodobnie przeważy nad korzyściami dla środowiska naturalnego, zdrowia lub bezpieczeństwa konsumentów. Wyłączenia wymienione w Załączniku do niniejszej decyzji przyznawane są na podstawie wyników przeglądu przeprowadzonego przez ekspertów technicznych uwzględniającego dostępne dowody pochodzące z badań, od zainteresowanych stron lub z innych naukowych/technicznych źródeł. Na podstawie wyników przeglądu stwierdzono, że wyeliminowanie lub zastąpienie substancji niebezpiecznych wciąż jest technicznie lub naukowo niewykonalne.

(3)

Niektóre wyłączenia z zakazu stosowania niektórych określonych materiałów lub składników powinny mieć ograniczony zakres, aby można było stopniowo wycofać niebezpieczne substancje stosowane w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, biorąc pod uwagę, iż z czasem będzie można uniknąć wykorzystania tych substancji w takich zastosowaniach.

(4)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2002/95/WE każde wyłączenie wymienione w Załączniku podlega weryfikacji przynajmniej raz na cztery lata lub po upływie czterech lat od umieszczenia pozycji w wykazie.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2002/95/WE.

(6)

Zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy 2002/95/WE Komisja skonsultowała się z zainteresowanymi stronami.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 18 dyrektywy 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2),

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/50

(1)

Dyrektywa 2002/95/WE zobowiązuje Komisję do oceny niektórych substancji niebezpiecznych zakazanych na mocy art. 4 ust. 1 wymienionej dyrektywy.

(2)

Niektóre materiały i składniki zawierające sześciowartościowy chrom powinny być wyłączone z zakazu ponieważ stosowanie tych niebezpiecznych substancji w określonych materiałach i składnikach jest w dalszym ciągu nieuniknione, lub dlatego, że negatywny wpływ jaki ich zastąpienie wywrze na środowisko naturalne, zdrowie lub bezpieczeństwo konsumentów prawdopodobnie przeważy nad korzyściami dla środowiska naturalnego, zdrowia lub bezpieczeństwa konsumentów. Wyłączenie przyznawane jest na podstawie wyników przeglądu przeprowadzonego przez ekspertów technicznych uwzględniającego dostępne dowody pochodzące z badań, od zainteresowanych stron lub z innych naukowych/technicznych źródeł. Na podstawie wyników przeglądu stwierdzono, że wyeliminowanie lub zastąpienie substancji niebezpiecznej wciąż jest technicznie lub naukowo niewykonalne do dnia 1 lipca 2007 r. Podobne wyłączenie określone jest w dyrektywie 2000/53/WE w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji.

(3)

Niektóre wyłączenia z zakazu stosowania niektórych określonych materiałów lub składników powinny mieć ograniczony zakres, aby można było stopniowo wycofać niebezpieczne substancje stosowane w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, biorąc pod uwagę, iż z czasem będzie można uniknąć wykorzystania tych substancji w takich zastosowaniach.

(4)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2002/95/WE każde wyłączenie wymienione w Załączniku podlega weryfikacji przynajmniej raz na cztery lata lub po upływie czterech lat od umieszczenia pozycji w wykazie.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2002/95/WE.

(6)

Zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy 2002/95/WE Komisja skonsultowała się z zainteresowanymi stronami.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 18 dyrektywa 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2),

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/52

(1)

Dyrektywa Rady 2000/75/WE ustanawia zasady kontroli i środki zwalczania choroby niebieskiego języka we Wspólnocie, w tym także określa strefy ochrony i nadzoru oraz zakaz opuszczania tych stref przez zwierzęta.

(2)

Decyzja Komisji 2005/393/WE z dnia 23 maja 2005 r. w sprawie stref ochrony i nadzoru w odniesieniu do choroby niebieskiego języka i warunków dotyczących przemieszczeń z tych stref lub przez te strefy (2) przewiduje wyznaczenie ogólnych obszarów geograficznych, w ramach których państwa członkowskie ustanawiają strefy ochrony i nadzoru („strefy zamknięte”) w związku z chorobą niebieskiego języka.

(3)

W przypadku urzędowego potwierdzenia występowania w gospodarstwie wirusa choroby niebieskiego języka dyrektywa 2000/75/WE przewiduje zastosowanie pewnych ograniczeń w promieniu 20 km wokół zakażonego gospodarstwa. Ograniczenia te obejmują zakaz przemieszczania zwierząt podatnych na zakażenie z lub do gospodarstw usytuowanych na tym obszarze („zakaz przemieszczania”). Dyrektywa ta przewiduje odstępstwa od zakazu przemieszczania zwierząt w strefie ochronnej.

(4)

Należy zatem zezwolić na przemieszczanie zwierząt z gospodarstw objętych zakazem przemieszczania w obrębie strefy zamkniętej w celu bezpośredniego transportu do ubojni. W związku z tym należy zmienić decyzję 2005/393/WE, aby umożliwić tego typu przemieszczanie zwierząt.

(5)

Biorąc pod uwagę niektóre praktyki hodowlane, należy również określić specjalne warunki minimalizujące ryzyko przenoszenia wirusa w trakcie przekazywania zwierząt z gospodarstw objętych zakazem przemieszczania do specjalnych gospodarstw w strefie zamkniętej, którą mogą one opuścić jedynie w celu uboju. Należy również zmienić decyzję 2005/393/WE w celu określenia takich warunków.

(6)

Artykuł 4 decyzji 2005/393/WE przewiduje obecnie, że przemieszczenia zwierząt ze strefy zamkniętej w celu dokonania natychmiastowego uboju w granicach tego samego państwa członkowskiego mogą zostać zwolnione przez właściwe władze z zakazu opuszczania, jeżeli dokonano oceny zagrożenia dla jednostkowych przypadków i pod pewnymi warunkami. Jednakże przepis ten nie przewiduje obecnie, że zwolnienia z zakazu opuszczania mają być uwarunkowane pozytywnym wynikiem oceny ryzyka. Przyznawanie zwolnienia jedynie w przypadku uzyskania pozytywnego wyniku oceny ryzyka jest właściwe i zapewnia większą przejrzystość.

(7)

Zwolnienie z zakazu opuszczania dotyczące zwierząt przemieszczanych poza strefy zamknięte w zakresie handlu wewnątrzwspólnotowego, o którym mowa obecnie w art. 5 ust. 1 decyzji 2005/393/WE, zakłada warunki zdrowotne zwierząt dla przemieszczeń wewnątrz kraju do gospodarstw, określone w art. 3 decyzji, oraz po uprzednim zatwierdzeniu przez państwo członkowskie miejsca przeznaczenia.

(8)

W celu zapewnienia spójności warunki zdrowotne zwierząt określone w art. 4 decyzji 2005/393/WE dotyczące zwolnienia z zakazu opuszczania dla przemieszczeń wewnątrz kraju w celu uboju powinny mieć zastosowanie również do zwolnienia z zakazu opuszczania dla zwierząt przeznaczonych do natychmiastowego uboju w innym państwie członkowskim, wraz z uprzednim zatwierdzeniem przez państwo członkowskie miejsca przeznaczenia.

(9)

Przepisy zawarte w załączniku II do decyzji 2005/393/WE odnoszące się do przemieszczeń żywych zwierząt z gatunków podatnych na chorobę niebieskiego języka oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków ze stref zamkniętych powinny być zgodne z warunkami określonymi w rozdziale 2.2.13 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE).

(10)

W wewnątrzwspólnotowym handlu zamrożonym nasieniem spełniającym warunki określone w załączniku II do decyzji 2005/393/WE nie należy wymagać uprzedniego zatwierdzenia przemieszczenia przez państwo członkowskie miejsca przeznaczenia, ponieważ badania prowadzone po pobraniu potwierdzają ponad wszelką wątpliwość, że zwierzę dawca nie jest chore.

(11)

Francja i Niemcy poinformowały Komisję o konieczności dostosowania wykazu stref zamkniętych w odniesieniu do tych państw członkowskich. W związku z tym należy zmienić załącznik I do decyzji 2005/393/WE.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2005/393/WE.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

artykuł 2a otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 2a

Odstępstwo od zakazu przemieszczania

W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2000/75/WE, następujące zwierzęta są zwolnione z zakazu przemieszczania:

2)

w art. 3 zdanie wprowadzające ust. 3 otrzymuje następujące brzmienie:

„Jeśli na danym obszarze epidemiologicznym strefy zamkniętej upłynęło więcej niż 40 dni od daty ustania aktywności wektora, właściwe władze udzielają zwolnień od zakazu opuszczania w odniesieniu do przemieszczeń wewnątrz kraju następujących zwierząt:”;

3)

w art. 4 zdanie wprowadzające oraz zdanie wprowadzające pod lit. a) otrzymuje brzmienie:

„Przemieszczenia zwierząt ze strefy zamkniętej w celu natychmiastowego uboju dokonywanego w granicach tego samego państwa członkowskiego są zwolnione przez właściwe władze z zakazu opuszczania, jeżeli:

4)

artykuł 5 otrzymuje następujące brzmienie:

5)

w załącznikach I i II wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej decyzji.

14.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 283/59

(1)

Zgodnie z art. 53 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, jeżeli żywność prawdopodobnie stwarza poważne ryzyko dla zdrowia ludzkiego oraz takie ryzyko nie może być wystarczająco zmniejszone za pomocą środków podjętych przez dane państwa członkowskie, to Komisja może zawiesić wprowadzanie na rynek lub spożywanie danej żywności lub podjąć każdy inny stosowny środek tymczasowy.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (2) ustanawia ogólne zasady dla przedsiębiorstw sektora spożywczego w zakresie higieny środków spożywczych. Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) ustanawia szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego. Określa ono wymogi dotyczące surowca, który może być wprowadzany do obrotu, a zatem używany do wyrobu przetworów mlecznych. Do celów tych zasad, przetwory mleczne oznaczają produkty przetworzone, uzyskane w wyniku przetworzenia surowego mleka lub dalszego przetworzenia takich przetworzonych produktów.

(3)

Sekcja IX, rozdział I, część III, pkt 4 załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 określa warunki, które muszą być spełnione przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu surowego mleka. Na mocy tych przepisów przedsiębiorstwa sektora spożywczego wytwarzające przetwory mleczne zobowiązane są zainicjować procedury w celu zapewnienia, aby surowe mleko nie było wprowadzane do obrotu, jeżeli zawiera pozostałości antybiotyku w ilości, która przekracza poziomy ustanowione w załącznikach I i III do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiającego wspólnotową procedurę określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (4).

(4)

Mleko, które nie spełnia tych wymogów musi zostać usunięte jako produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego kategorii 2 zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (5).

(5)

W celu spełnienia tych wymogów, przedsiębiorstwa sektora spożywczego wytwarzające przetwory mleczne przeprowadzają szybkie badania przesiewowe mleka przed wprowadzeniem go do obrotu. Badania te mają na celu stwierdzenie obecności pozostałości antybiotyku i zostały zaprojektowane tak, aby dawać dodatnie wyniki w przypadku, gdy ilość tych pozostałości jest bliska najwyższemu dopuszczalnemu poziomowi pozostałości, nie określają one jednak rzeczywistego poziomu pozostałości. W tych okolicznościach tylko badanie stwierdzające pozostałości antybiotyku i określające ich ilość może wykazać, że najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości nie został przekroczony. Jeśli nie przeprowadzi się badania potwierdzającego, mleko wykazujące dodatnie wyniki w badaniu przesiewowym uznaje się za stwarzające zagrożenie.

(6)

Podczas inspekcji przeprowadzonej w Zjednoczonym Królestwie przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii (FVO) Komisji Europejskiej w dniach od 31 maja do 13 czerwca 2006 r. kilkakrotnie wykazano że surowe mleko nie spełniające wymogów higieny zostało wprowadzone do obrotu i wysłane do zatwierdzonego zakładu sektora spożywczego wytwarzającego przetwory mleczne przeznaczone do spożycia przez ludzi.

(7)

Przeprowadzona przez FVO kontrola na miejscu odbyła się w dniu 9 czerwca 2006 r. na terenie zakładu Bowland Dairy Products Limited, mającego siedzibę przy Fulshaw Hoad Farm, Barrowford, Lancashire BB9 6RA („Bowland”) i zatwierdzonego z numerem UK PE 023. Zgodnie z informacjami Komisji podmiot ten wywozi prawie całość wytworzonego przez siebie sera twarogowego do innych państw członkowskich.

(8)

Kontrola ujawniła, że surowiec używany do wytwarzania sera twarogowego zawierał dostarczane przez główne podmioty odbierające mleko w Zjednoczonym Królestwie surowe mleko, któremu obniżono klasę jakości z następujących powodów: obecność pozostałości antybiotyku wykryta po przeprowadzeniu badania przesiewowego, mieszanie mleka z wodą spowodowane czyszczeniem rur w zakładach mleczarskich detergentami i środkami dezynfekującymi („interface milk”), zanieczyszczenie barwnikami, nadwyżka mleka poddawanego obróbce termicznej w opakowaniach zebranych w przedsiębiorstwach handlu detalicznego. Zgodnie z dokumentacją przedsiębiorstwa, mleko takie było rozmaicie klasyfikowane jako „mleko z odzysku”, „odpady mleczne”, mleko „nie przeznaczone do spożycia przez ludzi” lub mleko, któremu towarzyszy świadectwo analityczne stwierdzające, że jest mlekiem o niskiej jakości.

(9)

Kontrola wykazała także, że kolejne działanie obejmowało próżniowe pakowanie niezgodnego z wymogami sera uzyskanego z sera spleśniałego lub z sera zawierającego ciała obce takie jak rękawice gumowe. Zgodnie z dokumentacją przedsiębiorstwa taki materiał był różnie klasyfikowany jako „odpady”, „zanieczyszczony ser” lub „odpady z podłogi”.

(10)

Kontrola w zakładzie Bowland została przeprowadzona przez Food Standards Agency (agencję ds. norm środków spożywczych) w Zjednoczonym Królestwie w dniu 20 czerwca 2006 r. Wówczas zakład nie pracował. Produkcja sera twarogowego została wznowiona w dniu 26 czerwca 2006 r.

(11)

Od czasu kontroli na miejscu przeprowadzonej w dniu 9 czerwca 2006 r. Komisja wielokrotnie powiadamiała władze Zjednoczonego Królestwa o swoich obawach co do zagrożenia dla zdrowia ludzkiego, jakie niosą wspomniane praktyki i kilkakrotnie omawiała z nimi zagadnienia techniczne związane ze swoją oceną tej sytuacji. W szczególności, Komisja i władze Zjednoczonego Królestwa spotkały się w dniu 4 lipca 2006 r. i przeprowadziły audiokonferencję w dniu 18 lipca 2006 r., by przedyskutować te kwestie. Kolejna audiokonferencja miała miejsce w dniu 14 września 2006 r., w której wzięli udział także przedstawiciele wspólnotowego laboratorium referencyjnego dla pozostałości antybiotyków. W związku z powyższym władze Zjednoczonego Królestwa poinformowały Komisję pismem z dnia 15 września 2006 r., że dokonały rewizji swego stanowiska w sprawie testów, co wywołało u służb Komisji przekonanie, że niezwłocznie podejmą pożądane działania. Jednak, działania te nie zostały przez nie podjęte.

(12)

W dniach 26 i 27 września 2006 r. FVO przeprowadziło w zakładzie Bowland drugą inspekcję, aby sprawdzić nowe procedury operacyjne, które zostały wprowadzone po pierwszej inspekcji FVO i kontroli przeprowadzonej przez EFSA. Inspektorzy FVO stwierdzili, że od dnia 26 czerwca 2006 r. odpowiednie organy Zjednoczonego Królestwa nie skontrolowały na miejscu, czy zostały spełnione wymogi operacyjne przekazane zakładowi Bowland. Oprócz stwierdzenia nowych problemów, takich jak niehigieniczne mechaniczne przebijanie opakowań z mlekiem, kontrola potwierdziła, że nadal używa się mleka niezgodnego z wymogami higieny określonymi w prawodawstwie wspólnotowym. Przede wszystkim przedsiębiorstwo nadal odbiera i używa mleka, które przed wprowadzeniem do obrotu poddano badaniu, na podstawie którego wykryto obecność pozostałości antybiotyków, lecz nie wykazano, że pozostałości te nie przekraczają najwyższych dopuszczalnych poziomów ustanowionych w rozporządzeniu (EWG) nr 2377/90.

(13)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, państwa członkowskie wprowadzają w życie prawo żywnościowe oraz monitorują i kontrolują przestrzeganie przez podmioty działające na rynku spożywczym i paszowym odpowiednich wymogów prawa żywnościowego na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji. W tym celu są one zobowiązane do utrzymania systemu kontroli urzędowych i innych działań odpowiednich do okoliczności, w tym informowania opinii publicznej o bezpieczeństwie żywności i pasz oraz związanym z nimi zagrożeniu, nadzoru nad bezpieczeństwem żywności i pasz oraz innych działań monitorujących, obejmujących wszystkie etapy produkcji, przetwarzania i dystrybucji.

(14)

Z faktów tych jasno wynika, że w tym przypadku władze Zjednoczonego Królestwa wielokrotnie nie wykonywały zobowiązania dotyczącego kontroli. Dlatego też Komisja zamierza wkrótce wszcząć postępowanie w sprawie naruszenia na mocy art. 226 traktatu WE. Poza tym Komisja planuje złożyć wniosek o zastosowanie środków tymczasowych, które mogą być uznane za konieczne, by władze Zjednoczonego Królestwa przywróciły w możliwie najkrótszym czasie odpowiednie kontrole w sektorze mleczarskim.

(15)

W międzyczasie jednak Komisja musi przyjąć środki nadzwyczajne w celu zareagowania na bezpośrednie i poważne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, jakie powoduje aktualnie obecność na rynku wspólnotowym produktów pochodzących z zakładu Bowland.

(16)

Surowe mleko zawierające pozostałości antybiotyków w ilości przekraczającej najwyższe dopuszczalne poziomy ustanowione w prawodawstwie wspólnotowym nie nadaje się do spożycia przez ludzi i jest szkodliwe biorąc pod uwagę fakt, że takie najwyższe dopuszczalne poziomy ustalono na podstawie typu i ilości pozostałości uważanych za niepowodujące niebezpieczeństwa toksykologicznego dla zdrowia ludzkiego. Ze względu na właściwości substancji czynnych stosowanych w lekach weterynaryjnych należy wziąć pod uwagę nie tylko właściwości toksykologiczne tych substancji w ścisłym znaczeniu (takie jak skutki teratogenne, mutagenne lub rakotwórcze), lecz również właściwości farmaceutyczne. Ponadto znaczny procent ludności (1 % do 10 %) wykazuje nadwrażliwość na penicylinę, inne antybiotyki i ich metabolity oraz cierpi na reakcje alergiczne nawet przy ich bardzo niskim stężeniu (takie jak wysypki, pokrzywki, astma oraz wstrząs anafilaktyczny).

(17)