29.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/1

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (3) ustanowiono specyfikacje dla dodatków do żywności, w tym barwników i substancji słodzących, wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(3)

Wykazy te mogą być aktualizowane z inicjatywy Komisji lub na wniosek zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008.

(4)

W dniach 25 i 27 kwietnia 2009 r. złożono wnioski o zezwolenie na stosowanie anionowego kopolimeru metakrylanu i neutralnego kopolimeru metakrylanu jako substancji glazurujących w dodatkach do żywności w postaci stałej, po czym udostępniono je państwom członkowskim.

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności zbadał bezpieczeństwo neutralnego kopolimeru metakrylanu (4) i anionowego kopolimeru metakrylanu (5) przy stosowaniu jako dodatki do żywności i stwierdził, że ich stosowanie w dodatkach do żywności w postaci stałej przy proponowanych poziomach stosowania nie budzi obaw co do bezpieczeństwa.

(6)

Stosowanie neutralnego kopolimeru metakrylanu i anionowego kopolimeru metakrylanu w dodatkach do żywności w postaci stałej wynika z potrzeby technologicznej. Neutralny kopolimer metakrylanu ma być stosowany jako substancja glazurująca o spowolnionym uwalnianiu. Postaci użytkowe o spowolnionym uwalnianiu umożliwiają nieprzerwane zanikanie składnika odżywczego przez określony czas. Anionowy kopolimer metakrylanu ma być stosowany jako substancja glazurująca chroniąca żołądek przed wpływem składników działających drażniąco lub chroniąca wrażliwe składniki odżywcze przed rozłożeniem przez kwas żołądkowy. Należy zatem zezwolić na stosowanie obydwu dodatków w suplementach żywnościowych w postaci stałej oraz przydzielić neutralnemu kopolimerowi metakrylanu numer E 1206, a anionowemu kopolimerowi metakrylanu numer E 1207.

(7)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1129/2011 (6) zezwolono na stosowanie zasadowego kopolimeru metakrylanu (E 1205) w suplementach żywnościowych w postaci stałej, a w rozporządzeniu (UE) nr 231/2012 określono specyfikacje dla tego dodatku do żywności, w tym maksymalne poziomy arsenu, ołowiu, rtęci i miedzi. Należy uaktualnić te specyfikacje w celu uwzględnienia maksymalnych poziomów ołowiu, rtęci i kadmu w suplementach żywnościowych, jak określono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalającym najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (7).

(8)

Maksymalnego poziomu arsenu w suplementach żywnościowych nie określono na szczeblu unijnym. W ustawodawstwie państw członkowskich ustalono jednak określone poziomy. W związku z powyższym należy zaktualizować specyfikacje dla zasadowego kopolimeru metakrylanu (E 1205) w rozporządzeniu (UE) nr 231/2012 w odniesieniu do arsenu w celu uwzględnienia ustawodawstwa państw członkowskich.

(9)

Maksymalnego poziomu miedzi w suplementach żywnościowych nie określono na szczeblu unijnym i nic nie wskazuje na obecność miedzi w zasadowym kopolimerze metakrylanu (E 1205) na poziomach toksykologicznie istotnych. Należy zatem skreślić miedź z sekcji „Czystość” w pozycji dotyczącej zasadowego kopolimeru metakrylanu (E 1205) w rozporządzeniu (UE) nr 231/2012.

(10)

Należy przyjąć specyfikacje dla neutralnego kopolimeru metakrylanu (E 1206) i anionowego kopolimeru metakrylanu (E 1207). Przy ustalaniu kryteriów czystości dotyczących arsenu, ołowiu, rtęci i kadmu należy stosować to samo podejście co w przypadku zasadowego kopolimeru metakrylanu (E 1205), a w odniesieniu do maksymalnych poziomów należy uwzględnić, że postać handlowa neutralnego kopolimeru metakrylanu (E 1206) i anionowego kopolimeru metakrylanu (E 1207) stanowi 30-procentową dyspersję substancji suchej w wodzie.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1333/2008 i rozporządzenie (UE) nr 231/2012.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

29.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/7

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

W załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w dodatkach do żywności, w enzymach spożywczych, środkach aromatyzujących i składnikach odżywczych oraz warunki ich stosowania.

(3)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 231/2012 (3) ustanowiono specyfikacje dla dodatków do żywności wymienionych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(4)

Te wykazy i specyfikacje mogą zostać uaktualnione zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(5)

W dniu 12 listopada 2007 r. złożono wniosek w sprawie zezwolenia na stosowanie gumy arabskiej modyfikowanej kwasem oktenylo-bursztynowym jako emulgatora w niektórych kategoriach żywności i w środkach aromatyzujących, po czym udostępniono go państwom członkowskim.

(6)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ocenił bezpieczeństwo gumy arabskiej modyfikowanej kwasem oktenylo-bursztynowym stosowanej jako emulgator dodawany do środków aromatyzujących i niektórych innych środków spożywczych i wydał opinię w dniu 11 marca 2010 r. (4) Na podstawie wyników dostępnych badań oraz informacji o samej gumie arabskiej i o innych skrobiach modyfikowanych kwasem oktenylo-bursztynowym Urząd stwierdził, że stosowanie gumy arabskiej modyfikowanej kwasem oktenylo-bursztynowym jako emulgatora w żywności w proponowanych zastosowaniach i przy zachowaniu proponowanych poziomów stosowania nie powoduje obaw co do bezpieczeństwa.

(7)

Istnieje technologiczna potrzeba stosowania gumy arabskiej modyfikowanej kwasem oktenylo-bursztynowym jako emulgatora w niektórych środkach spożywczych, a także w emulsjach olejków aromatycznych dodawanych do różnych środków spożywczych, gdyż ma ona lepsze właściwości w porównaniu do istniejących emulgatorów. Należy zatem zezwolić na stosowanie gumy arabskiej modyfikowanej kwasem oktenylo-bursztynowym w kategoriach żywności wymienionych we wniosku i nadać temu dodatkowi do żywności numer E 423.

(8)

Specyfikacje gumy arabskiej modyfikowanej kwasem oktenylo-bursztynowym należy włączyć do rozporządzenia (UE) nr 231/2012, gdy zostanie ona po raz pierwszy włączona do unijnych wykazów dodatków do żywności określonych w załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1333/2008 oraz rozporządzenie (UE) nr 231/2012.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

29.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/12

(1)

W załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w środkach aromatyzujących do żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może zostać zmieniony zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającym jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(4)

W dniu 20 sierpnia 2008 r. złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych (E 473) jako emulgatora w środkach aromatyzujących, po czym udostępniono go państwom członkowskim.

(5)

Emulgatory są potrzebne do ustabilizowania oleistych środków aromatyzujących dodawanych do napojów na bazie wody. Olejek aromatyzujący nie jest rozpuszczalny bez emulgatora i pojawia się na powierzchni napoju jako oleisty pierścień. Uniemożliwia to równe rozprzestrzenienie się środka aromatyzującego w napoju i wzmaga jego narażenie na tlen, co prowadzi do pogorszenia akceptowalności organoleptycznej. Utrudnia to ponadto bardzo opracowywanie przezroczystych napojów. Problemom tym można do pewnego stopnia zaradzić poprzez stosowanie przemytych olejów, które charakteryzują się jednak zmniejszoną akceptowalnością organoleptyczną. Stosowanie estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych polepsza działanie środków aromatyzujących dodanych do napojów.

(6)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(7)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wydał opinię dotyczącą estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych (E 473) i ustalił dopuszczalne dzienne spożycie na poziomie 40 mg/kg masy ciała/dzień (3). Narażenie na estry sacharozy i kwasów tłuszczowych z dodatkowych proponowanych zastosowań w przezroczystych napojach bezalkoholowych z dodatkami smakowymi stanowi mniej niż 0,1 % dopuszczalnego dziennego spożycia (4). Uwzględniając fakt, że narażenie spowodowane dodatkowym zastosowaniem tego dodatku jest znikome w porównaniu z dopuszczalnym dziennym spożyciem, rzeczone dodatkowe zastosowanie estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych (E 473) nie ma wpływu na zdrowie człowieka.

(8)

Należy zatem zezwolić na stosowanie estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych (E 473) jako dodatku do żywności w przezroczystych, opartych na bazie wody napojach z dodatkami smakowymi lub środkami aromatyzującymi.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

29.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/14

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

29.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/16

(1)

W dyrektywie Komisji 2006/141/WE z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt oraz zmieniającej dyrektywę 1999/21/WE (2) określono między innymi zasady dotyczące składu i oznaczania preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt.

(2)

Przepisy dyrektywy 2006/141/WE przewidują konkretnie, że preparaty do początkowego żywienia niemowląt i preparaty do dalszego żywienia niemowląt mogą być wytwarzane jedynie ze źródeł białka określonych w tej dyrektywie. Tymi źródłami białka są białka z mleka krowiego oraz izolaty białka sojowego, oddzielnie lub w mieszaninie, jak również hydrolizaty białkowe.

(3)

Na wniosek Komisji Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wydał w dniu 28 lutego 2012 r. opinię naukową dotyczącą przydatności białka z mleka koziego jako źródła białka w preparatach do początkowego żywienia niemowląt i preparatach do dalszego żywienia niemowląt. W opinii tej stwierdzono, że białko z mleka koziego może nadawać się na źródło białka w preparatach do początkowego żywienia niemowląt i preparatach do dalszego żywienia niemowląt, o ile produkt końcowy spełnia kryteria dotyczące składu określone w dyrektywie 2006/141/WE.

(4)

Na podstawie tej opinii należy zezwolić na wprowadzanie do obrotu preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt wytworzonych z białka z mleka koziego, o ile produkt końcowy spełnia kryteria dotyczące składu określone w dyrektywie 2006/141/WE. Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2006/141/WE.

(5)

Na wniosek Komisji Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wydał w dniu 5 października 2005 r. opinię naukową dotyczącą bezpieczeństwa i przydatności w odniesieniu do stosowania do początkowego żywienia niemowląt preparatów opartych na częściowych hydrolizatach białek serwatkowych o zawartości białka wynoszącej przynajmniej 1,9 g/100 kcal, znajdującej się ówcześnie poniżej minimalnego poziomu przewidzianego w prawodawstwie Unii. W opinii tej stwierdzono, że preparaty do początkowego żywienia niemowląt oparte na hydrolizatach białek serwatkowych uzyskanych z mleka krowiego o zawartości białek wynoszącej 1,9 g/100 kcal (0,47 g/100 kJ) i odpowiadające postaci użytkowej białka będącej przedmiotem oceny są bezpieczne i nadają się do użycia jako jedyne źródło pożywienia dla niemowląt. Na podstawie tej opinii przepisy dyrektywy 2006/141/WE, zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1243/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r. zmieniającym załączniki III i VI do dyrektywy 2006/141/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących składu niektórych preparatów do początkowego żywienia niemowląt (3), zezwalają na wprowadzanie do obrotu preparatów do początkowego żywienia niemowląt wytworzonych z hydrolizatów białek o takiej zawartości białka, o ile taki produkt spełnia określone szczegółowe kryteria ustanowione w tych przepisach.

(6)

W opinii tej stwierdzono również, że choć nie przedłożono żadnych danych dotyczących preparatów do dalszego żywienia niemowląt opartych na hydrolizatach białek serwatkowych o zawartości białek wynoszącej 1,9 g/100 kcal (0,47 g/100 kJ), preparat zawierający taką postać użytkową białka byłby odpowiedni dla starszych niemowląt w połączeniu z żywnością uzupełniającą.

(7)

Na podstawie tej opinii oraz dla umożliwienia opracowania innowacyjnych produktów należy dopuścić do obrotu takie preparaty do dalszego żywienia niemowląt. Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2006/141/WE.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

1)

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 12 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Nazwami, pod którymi sprzedaje się preparaty do początkowego żywienia niemowląt i preparaty do dalszego żywienia niemowląt wytworzone w całości z białka mleka krowiego lub białka mleka koziego, są odpowiednio:”;

3)

załączniki I, II, III i VI zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

29.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/20

(1)

Grypa ptaków jest wirusową chorobą zakaźną ptaków, w tym drobiu. Zakażenie drobiu wirusem grypy ptaków powoduje rozwój jednej z dwóch postaci tej choroby, o różnej zjadliwości. Postać o niskiej zjadliwości wywołuje zwykle jedynie łagodne objawy, natomiast postać o wysokiej zjadliwości jest przyczyną bardzo wysokiej śmiertelności u większości gatunków drobiu. Choroba ta może mieć bardzo poważny wpływ na rentowność hodowli drobiu.

(2)

Grypa ptaków jest najczęściej spotykana u ptactwa, jednak w niektórych warunkach zakażenie może także wystąpić u ludzi, chociaż ryzyko takiego zakażenia jest zwykle bardzo niskie.

(3)

W przypadku wystąpienia grypy ptaków istnieje ryzyko, że czynnik chorobotwórczy rozprzestrzeni się na inne gospodarstwa, w których hoduje się drób lub inne ptaki żyjące w niewoli. W rezultacie, w wyniku handlu żywym ptactwem lub jego produktami może on rozprzestrzenić się z jednego państwa członkowskiego na inne państwa członkowskie i na państwa trzecie.

(4)

Dyrektywa 2005/94/WE (3) określa pewne środki zapobiegawcze dotyczące nadzoru i wczesnego wykrywania grypy ptaków oraz minimalne środki kontroli, które należy stosować w przypadku pojawienia się ogniska tej choroby u drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli. We wspomnianej dyrektywie przewiduje się ustanowienie obszarów zapowietrzonych i obszarów zagrożonych w przypadku wystąpienia ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków.

(5)

W dyrektywie Rady 2009/158/WE (4) ustanowiono zasady handlu wewnątrzunijnego tymi towarami, w tym świadectwa weterynaryjne, które należy stosować.

(6)

W związku z przekazanym przez Włochy powiadomieniem o wystąpieniu ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H7N7 w gospodarstwie w gminie Ostellato w prowincji Ferrara w regionie Emilia-Romagna w dniu 15 sierpnia 2013 r., Komisja przyjęła decyzję wykonawczą 2013/439/UE (5), w której ustanowiono środki dotyczące obszarów zapowietrzonych i zagrożonych, które należy ustanowić wokół ogniska choroby.

(7)

Dnia 21 sierpnia 2013 r. Włochy powiadomiły o wystąpieniu drugiego ogniska choroby w gminie Mordano w prowincji Bologna, a dnia 23 sierpnia 2013 r. o trzecim ognisku choroby w gminie Portomaggiore w prowincji Ferrara, w obu przypadkach w regionie Emilia-Romagna, i niezwłocznie wprowadziły środki wymagane na podstawie dyrektywy 2005/94/WE, w tym ustanowiły obszary zapowietrzone, zagrożone i dalsze strefy zamknięte, które powinny zostać określone w częściach A, B i C załącznika do niniejszej decyzji.

(8)

Komisja we współpracy z Włochami zbadała te środki i stwierdziła, że granice obszarów wyznaczonych przez właściwy organ w tym państwie członkowskim znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstwa, w którym wystąpiło potwierdzone ognisko choroby.

(9)

W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także w celu uniknięcia przyjęcia nieuzasadnionych barier w handlu przez państwa trzecie, konieczne jest niezwłoczne określenie tych obszarów ustanowionych we Włoszech na poziomie Unii oraz zadbanie o to, by z tych obszarów nie były wysyłane do innych państw członkowskich ani państw trzecich przesyłki żywego drobiu, drobiu odchowanego do rozpoczęcia nieśności, piskląt jednodniowych i jaj wylęgowych.

(10)

Ryzyko rozprzestrzeniania się choroby poprzez pisklęta jednodniowe jest nieznaczne, pod warunkiem że – zgodnie z przepisami art. 30 lit. c) ppkt (iii) akapit drugi dyrektywy 2005/94/WE – wykluły się one z jaj wylęgowych pochodzących z gospodarstw drobiarskich znajdujących się poza obszarem zapowietrzonym i zagrożonym oraz że wylęgarnia miejsca wysyłki może zapewnić, dzięki swoim rozwiązaniom logistycznym i warunkom pracy zgodnym z zasadami bezpieczeństwa biologicznego, że nie nastąpił kontakt pomiędzy tymi jajami i żadnymi innymi jajami wylęgowymi lub pisklętami jednodniowymi pochodzącymi ze stad drobiu na ustanowionym obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym, i które w związku z tym mają inny status zdrowotny.

(11)

Ryzyko rozprzestrzeniania się choroby poprzez jaja wylęgowe jest równie nieznaczne, pod warunkiem że – zgodnie z przepisami art. 30 lit. c) ppkt (iv) dyrektywy 2005/94/WE – pochodzą one z gospodarstw znajdujących się poza obszarem zapowietrzonym i zagrożonym, a opakowania, w których zostały umieszczone, zostały zdezynfekowane przed wysyłką do wyznaczonej wylęgarni.

(12)

W związku z powyższym właściwe organy Włoch mogą zezwolić na wysyłkę przesyłek piskląt jednodniowych i jaj wylęgowych z dalszych stref zamkniętych określonych w niniejszej decyzji zgodnie z wymogami określonymi w dyrektywie 2005/94/WE, pod warunkiem że Włochy prześlą uprzednio pisemne powiadomienie, a państwo członkowskie lub państwo trzecie przeznaczenia potwierdzi swoją uprzednią zgodę na otrzymanie tych przesyłek.

(13)

Aby potwierdzić zgodność z przepisami niniejszej decyzji, świadectwa weterynaryjne, o których mowa w dyrektywie 2009/158/WE, muszą zawierać odpowiednią adnotację.

(14)

W celu zapewnienia jasności należy uchylić decyzję wykonawczą 2013/439/UE.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

mają zastosowanie środki określone w art. 30 lit. c) ppkt (iii) akapit drugi i ppkt (iv) dyrektywy 2005/94/WE;

b)

właściwy organ państwa członkowskiego lub państwa trzeciego przeznaczenia otrzymał uprzednio pisemne powiadomienie i zobowiązuje się do przyjęcia przesyłek piskląt jednodniowych i jaj wylęgowych i powiadomienia właściwego organu Włoch o dacie ich przybycia do gospodarstwa przeznaczenia na jego obszarze.

29.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/s3

29.8.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/s3