Dziennik Urzędowy L 93/2009

I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

7.4.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 93/3

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 278/2009

z dnia 6 kwietnia 2009 r.

w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu w zakresie zużycia energii elektrycznej przez zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia oraz ich średniej sprawności podczas pracy

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiającą ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię oraz zmieniającą dyrektywę Rady 92/42/EWG, oraz dyrektywy 96/57/WE i 2000/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (1), w szczególności jej art. 15 ust. 1,

po konsultacji z Forum Konsultacyjnym ds. Ekoprojektu,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z dyrektywą 2005/32/WE wymogi dotyczące ekoprojektu powinny być określane przez Komisję dla produktów wykorzystujących energię, których wielkość sprzedaży we Wspólnocie jest znacząca, które mają znaczący wpływ na środowisko naturalne i które posiadają znaczący potencjał w zakresie poprawy ich ekologiczności bez pociągania za sobą nadmiernych kosztów.

(2)

Artykuł 16 ust. 2 dyrektywy 2005/32/WE stanowi, że Komisja stosownie do potrzeb wprowadzi środek wykonawczy dotyczący urządzeń biurowych i elektroniki użytkowej zgodnie z procedurą określoną w art. 19 ust. 3 i z uwzględnieniem kryteriów określonych w art. 15 ust. 2 oraz po konsultacji z Forum Konsultacyjnym.

(3)

Urządzenia biurowe i elektronika użytkowa są często zasilane przez zasilacze zewnętrzne przetwarzające energię elektryczną z sieci zasilającej. Sprawność przetwarzania energii elektrycznej przez zasilacze zewnętrzne stanowi istotny aspekt charakterystyki energetycznej tego rodzaju produktów, w związku z czym zasilacze zewnętrzne należą do tych grup produktowych, dla których wymogi dotyczące ekoprojektu należy określić w pierwszej kolejności.

(4)	Komisja wykonała badanie przygotowawcze, w ramach którego przeanalizowano techniczne, ekologiczne i ekonomiczne aspekty zasilaczy zewnętrznych. Badanie przeprowadzono przy udziale zainteresowanych stron ze Wspólnoty i z krajów trzecich, a jego wyniki zostały podane do publicznej wiadomości.

(5)

W badaniu przygotowawczym stwierdzono, że zasilacze zewnętrzne są wprowadzane na rynek Wspólnoty w dużych ilościach, a ich roczne zużycie energii na wszystkich etapach cyklu życia stanowi istotny aspekt środowiskowy; ich roczne zużycie energii elektrycznej z powodu strat przy przetwarzaniu energii oraz w stanie bez obciążenia wynosi 17 TWh, co odpowiada emisji 6,8 mln ton CO2. Przewiduje się, że jeżeli nie zostaną podjęte działania, zużycie energii z tego tytułu wzrośnie do 31 TWh w 2020 r. W badaniu stwierdzono również, że możliwe jest znaczne ograniczenie zużycia energii w cyklu życia oraz zużycia energii elektrycznej podczas fazy użytkowania.

(6)	Zmniejszenie zużycia energii elektrycznej przez zasilacze zewnętrzne należy osiągnąć poprzez zastosowanie istniejących, niezastrzeżonych i oszczędnych rozwiązań technicznych, prowadzących do zmniejszenia łącznych kosztów zakupu i eksploatacji zasilaczy zewnętrznych.

(7)

Wymogi dotyczące ekoprojektu powinny doprowadzić do harmonizacji wymogów dotyczących zużycia energii elektrycznej przez zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia oraz ich średniej sprawności podczas pracy w całej Wspólnocie, przyczyniając się w ten sposób do funkcjonowania rynku wewnętrznego i ograniczenia oddziaływania tych produktów na środowisko.

(8)

Wymogi dotyczące ekoprojektu nie powinny mieć negatywnego wpływu na funkcjonalność produktu i nie powinny nieść za sobą negatywnych skutków dla zdrowia, bezpieczeństwa oraz środowiska naturalnego. W szczególności korzyści płynące z ograniczenia zużycia energii elektrycznej podczas fazy użytkowania powinny wyrównywać z nadwyżką ewentualne dodatkowe negatywne oddziaływanie na środowisko w fazie produkcji.

(9)

Wymogi dotyczące ekoprojektu wchodzą w życie dwuetapowo, dzięki czemu producenci powinni mieć wystarczająco dużo czasu na zmodyfikowanie projektów swoich produktów. Harmonogram tych etapów należy określić tak, aby uniknąć negatywnych skutków dla funkcjonalności urządzeń znajdujących się na rynku oraz uwzględnić wpływ na koszty ponoszone przez producentów (w szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa), przy jednoczesnym zapewnieniu terminowego osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia. Pomiary zużycia energii należy przeprowadzać przy uwzględnieniu powszechnie uznanych najnowocześniejszych metod. Producenci mogą stosować zharmonizowane normy ustanowione zgodnie z art. 10 dyrektywy 2005/32/WE.

(10)

Niniejsze rozporządzenie powinno spowodować rozpowszechnienie na rynku rozwiązań technicznych służących zmniejszeniu oddziaływania zasilaczy zewnętrznych na środowisko w całym cyklu ich życia, prowadząc do oszczędności energii rzędu 118 PJ oraz oszczędności energii elektrycznej rzędu 9 TWh w 2020 r., w porównaniu ze scenariuszem zakładającym niepodejmowanie żadnych działań.

(11)	Zgodnie z art. 8 dyrektywy 2005/32/WE niniejsze rozporządzenie powinno stanowić, że mające zastosowanie procedury oceny zgodności to wewnętrzna kontrola projektu określona w załączniku IV do dyrektywy 2005/32/WE oraz system zarządzania określony w załączniku V do dyrektywy 2005/32/WE.

(12)

Aby ułatwić przeprowadzanie kontroli zgodności, producenci powinni mieć obowiązek przedstawiania informacji w postaci dokumentacji technicznej określonej w załącznikach IV i V do dyrektywy 2005/32/WE, dotyczących średniej sprawności podczas pracy oraz zużycia energii elektrycznej w stanie bez obciążenia.

(13)

Należy określić kryteria referencyjne dla obecnie dostępnych rozwiązań technicznych zapewniających wysoką sprawność podczas pracy i niskie zużycie energii w stanie bez obciążenia. Przyczyni się to do zapewnienia powszechnego i łatwego dostępu do informacji, szczególnie dla małych i średnich przedsiębiorstw, oraz mikrofirm, co z kolei ułatwi wykorzystanie najlepiej zaprojektowanych technologii zmniejszania zużycia energii.

(14)

Wymogi dotyczące ekoprojektu w zakresie zużycia energii elektrycznej przez niskonapięciowe zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia odnoszą się do tego samego parametru oddziaływania na środowisko co wymogi dotyczące ekoprojektu dla stanu wyłączenia elektrycznych i elektronicznych urządzeń gospodarstwa domowego i urządzeń biurowych wprowadzanych na rynek wraz z niskonapięciowym zasilaczem zewnętrznym. Wymogi dotyczące ekoprojektu w zakresie zużycia energii elektrycznej przez niskonapięciowe zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia powinny być bardziej rygorystyczne niż wymogi dotyczące ekoprojektu dla stanu wyłączenia elektrycznych i elektronicznych urządzeń gospodarstwa domowego i urządzeń biurowych wprowadzanych na rynek wraz z niskonapięciowym zasilaczem zewnętrznym, wobec czego przepisy rozporządzenia (WE) nr 1275/2008 z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla zużycia energii przez elektryczne i elektroniczne urządzenia gospodarstwa domowego i urządzenia biurowe w trybie czuwania i wyłączenia (2) nie powinny mieć zastosowania do elektrycznych i elektronicznych urządzeń gospodarstwa domowego i urządzeń biurowych wprowadzanych na rynek wraz z niskonapięciowym zasilaczem zewnętrznym. W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1275/2008.

(15)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu powołanego na podstawie art. 19 ust. 1 dyrektywy 2005/32/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie określa wymogi dotyczące ekoprojektu w zakresie zużycia energii elektrycznej przez zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia oraz ich średniej sprawności podczas pracy.

2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a)	przetwornic napięcia;

b)	zasilaczy bezprzerwowych;

c)	ładowarek do baterii;

d)	przetwornic do oświetlenia halogenowego;

e)	zasilaczy zewnętrznych przeznaczonych do urządzeń medycznych;

zasilaczy zewnętrznych wprowadzonych na rynek do dnia 30 czerwca 2015 r. jako części serwisowe lub części zamienne dla identycznych zasilaczy zewnętrznych, które zostały wprowadzone na rynek przed upływem roku od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że na danej części serwisowej lub części zamiennej bądź na jej opakowaniu wyraźnie wskazano podstawowy odbiornik lub podstawowe odbiorniki, do współpracy z którymi jest przeznaczona.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w dyrektywie 2005/32/WE.

Ponadto zastosowanie mają następujące definicje:

„zasilacz zewnętrzny” oznacza urządzenie, które spełnia wszystkie z poniższych kryteriów:

a)	zaprojektowane jest do przetwarzania prądu przemiennego pobieranego z sieci zasilającej na prąd stały lub przemienny o niższym napięciu;

b)	jest zdolne podawać na wyjście prąd stały lub zmienny o tylko jednej wartości napięcia wyjściowego jednocześnie;

c)	jest przeznaczone do współpracy z oddzielnym urządzeniem, które stanowi odbiornik podstawowy;

d)	jest umieszczone w obudowie fizycznie oddzielnej od urządzenia, które stanowi odbiornik podstawowy;

e)	jest połączone z urządzeniem, które stanowi odbiornik podstawowy, za pomocą rozłączanego lub stałego połączenia elektrycznego typu wtyk-gniazdo, kabla, przewodu połączeniowego lub innego rodzaju przewodów instalacji elektrycznej;

f)	posiada znamionową moc wyjściową nieprzekraczającą 250 watów;

g)	przeznaczone jest do współpracy z elektrycznymi i elektronicznymi urządzeniami gospodarstwa domowego i urządzeniami biurowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1275/2008;

2)	„niskonapięciowy zasilacz zewnętrzny” oznacza zasilacz zewnętrzny o znamionowym napięciu wyjściowym poniżej 6 woltów oraz znamionowym prądzie wyjściowym o wartości co najmniej 550 miliamperów;

3)	„przetwornica do oświetlenia halogenowego” oznacza zasilacz zewnętrzny stosowany do zasilania lamp halogenowych z włóknem wolframowym, o bardzo niskim napięciu zasilania;

4)	„zasilacz bezprzerwowy” oznacza urządzenie zapewniające automatycznie zasilanie awaryjne w razie spadku napięcia w sieci zasilającej poniżej dopuszczalnego poziomu;

5)	„ładowarka do baterii” oznacza urządzenie, do którego wyjścia podłącza się bezpośrednio wyjmowalną baterię;

6)	„przetwornica napięcia” oznacza urządzenie przetwarzające prąd z sieci zasilającej o napięciu 230 V na prąd o napięciu 110 V o charakterystyce podobnej do charakterystyki prądu z sieci zasilającej;

7)	„znamionowa moc wyjściowa” (PO) oznacza moc wyjściową podaną przez producenta;

8)	„stan bez obciążenia” oznacza stan, w którym wejście zasilania zewnętrznego jest podłączone do sieci zasilającej, natomiast do wyjścia nie jest podłączone żadne obciążenie podstawowe;

9)	„tryb pracy” oznacza stan, w którym wejście zasilania zewnętrznego jest podłączone do sieci zasilającej, a do wyjścia jest podłączone obciążenie podstawowe;

10)	„sprawność podczas pracy” oznacza stosunek mocy wytwarzanej przez zasilacz zewnętrzny w trybie pracy do mocy wejściowej potrzebnej do jej wytworzenia;

11)	„średnia sprawność podczas pracy” oznacza średnią sprawności podczas pracy przy 25 %, 50 %, 75 % i 100 % znamionowej mocy wyjściowej.

Artykuł 3

Wymogi dotyczące ekoprojektu

Wymogi dotyczące ekoprojektu w zakresie zużycia energii elektrycznej przez wprowadzane na rynek zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia oraz ich średniej sprawności podczas pracy określono w załączniku I.

Artykuł 4

Ocena zgodności

Procedurę oceny zgodności, o której mowa w art. 8 dyrektywy 2005/32/WE, stanowi wewnętrzna kontrola projektu określona w załączniku IV do dyrektywy 2005/32/WE lub system zarządzania do oceny zgodności określony w załączniku V do dyrektywy 2005/32/WE.

Artykuł 5

Procedura weryfikacji do celów nadzoru rynku

Kontrole w ramach nadzoru rynku są prowadzone zgodnie z procedurą weryfikacji określoną w załączniku II.

Artykuł 6

Orientacyjne kryteria referencyjne

Orientacyjne kryteria referencyjne dla najlepiej działających produktów i technologii dostępnych na rynku są określone w załączniku III.

Artykuł 7

Przegląd

Najpóźniej po upływie czterech lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja dokonuje jego przeglądu w kontekście postępu technicznego i przedstawia wyniki tego przeglądu Forum Konsultacyjnemu.

Artykuł 8

Zmiana rozporządzenia (WE) nr 1275/2008

W rozporządzeniu (WE) nr 1275/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w art. 1 dodaje się akapit drugi w brzmieniu: „Niniejsze rozporządzenie nie dotyczy elektrycznych i elektronicznych urządzeń gospodarstwa domowego i urządzeń biurowych wprowadzanych na rynek wraz z niskonapięciowym zasilaczem zewnętrznym.”;

w art. 2 dodaje się pkt 9 w brzmieniu:

„9.	»niskonapięciowy zasilacz zewnętrzny« oznacza zasilacz zewnętrzny o znamionowym napięciu wyjściowym poniżej 6 woltów oraz znamionowym prądzie wyjściowym o wartości co najmniej 550 miliamperów.”.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Punkt 1 lit. a) załącznika I stosuje się po upływie roku od dnia określonego w akapicie pierwszym.

Punkt 1 lit. b) załącznika I stosuje się po upływie dwóch lat od dnia określonego w akapicie pierwszym.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 kwietnia 2009 r.

W imieniu Komisji

Andris PIEBALGS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 191 z 22.7.2005, s. 29.

(2) Dz.U. L 339 z 18.12.2008, s. 45.

ZAŁĄCZNIK I

WYMOGI DOTYCZĄCE EKOPROJEKTU

1. ZUŻYCIE ENERGII W STANIE BEZ OBCIĄŻENIA ORAZ ŚREDNIA SPRAWNOŚĆ PODCZAS PRACY

Po upływie roku od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia:

Zużycie energii w stanie bez obciążenia nie może przekraczać 0,50 W.

Średnia sprawność podczas pracy musi wynosić co najmniej:

0,500 · PO, dla PO < 1,0 W;

0,090 · ln(PO) + 0,500, dla 1,0 W ≤ PO ≤ 51,0 W;

0,850, dla PO > 51,0 W.

Po upływie dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia:

Zużycie energii w stanie bez obciążenia nie może przekraczać następujących wartości granicznych:

	Zasilacze zewnętrzne AC-AC, z wyjątkiem niskonapięciowych zasilaczy zewnętrznych	Zasilacze zewnętrzne AC-DC, z wyjątkiem niskonapięciowych zasilaczy zewnętrznych	Niskonapięciowe zasilacze zewnętrzne
PO ≤ 51,0 W	0,50 W	0,30 W	0,30 W
PO > 51,0 W	0,50 W	0,50 W	n/d

Średnia sprawność podczas pracy nie może być niższa od następujących wartości granicznych:

	Zasilacze zewnętrzne AC-AC i AC-DC, z wyjątkiem niskonapięciowych zasilaczy zewnętrznych	Niskonapięciowe zasilacze zewnętrzne
PO ≤ 1,0 W	0,480 · PO + 0,140	0,497 · PO + 0,067
1,0 W < PO ≤ 51,0 W	0,063 · ln(PO) + 0,622	0,075 · ln(PO) + 0,561
PO > 51,0 W	0,870	0,860

2. POMIARY

Zużycie energii w stanie bez obciążenia oraz średnią sprawność podczas pracy, o których mowa w pkt 1, ustala się w drodze rzetelnej, dokładnej i powtarzalnej procedury pomiarów, uwzględniającej powszechnie uznane najnowocześniejsze metody.

Pomiarów w zakresie 0,50 W i więcej dokonuje się z marginesem niepewności wynoszącym maksymalnie 2 %, przy poziomie ufności 95 %. Pomiarów w zakresie poniżej 0,50 W dokonuje się z marginesem niepewności wynoszącym maksymalnie 0,01 W, przy poziomie ufności 95 %.

3. INFORMACJE PRZEDSTAWIANE PRZEZ PRODUCENTÓW

Do celów oceny zgodności, o której mowa w art. 4, dokumentacja techniczna zawiera następujące elementy:

Wartość	Opis
Prąd wyjściowy – wartość skuteczna (mA)	Mierzone w warunkach obciążenia 1 – 4
Napięcie wyjściowe – wartość skuteczna (V)
Moc wyjściowa podczas pracy (W)
Napięcie wejściowe – wartość skuteczna (V)	Mierzone w warunkach obciążenia 1 – 5
Moc wejściowa – wartość skuteczna (W)
Całkowite zniekształcenia harmoniczne
Rzeczywisty współczynnik mocy
Zużycie energii (W)	Obliczone w warunkach obciążenia 1 – 4, mierzone w warunkach obciążenia 5
Sprawność	Obliczona w warunkach obciążenia 1 – 4
Średnia sprawność	Średnia arytmetyczna sprawności w warunkach obciążenia 1 – 4

Odpowiednie warunki obciążenia są następujące:

Procent znamionowego prądu wyjściowego
Warunki obciążenia 1	100 % ± 2 %
Warunki obciążenia 2	75 % ± 2 %
Warunki obciążenia 3	50 % ± 2 %
Warunki obciążenia 4	25 % ± 2 %
Warunki obciążenia 5	0 % (stan bez obciążenia)

ZAŁĄCZNIK II

PROCEDURA WERYFIKACJI

Podczas przeprowadzania kontroli w ramach nadzoru rynku, o których mowa w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2005/32/WE, organy państw członkowskich stosują następującą procedurę weryfikacji dla wymogów określonych w załączniku I.

1.	Organy państw członkowskich przeprowadzają badanie tylko jednego urządzenia.

Uznaje się, że model spełnia stosowne wymogi określone w załączniku I, jeśli:

a)	wynik dla stanu bez obciążenia nie przekracza odpowiedniej wartości granicznej określonej w załączniku I o więcej niż 0,10 W; oraz

b)	średnia arytmetyczna sprawności w warunkach obciążenia 1 – 4, określonych w załączniku I, nie jest niższa od odpowiedniej wartości granicznej średniej sprawności podczas pracy o więcej niż 5 %.

3.	W przypadku nieuzyskania wyników, o których mowa w pkt 2 lit. a) i b), przeprowadza się badanie dodatkowych trzech egzemplarzy tego samego modelu.

Po przeprowadzeniu badania dodatkowych trzech egzemplarzy tego samego modelu uznaje się, że model spełnia stosowne wymogi, jeśli:

a)	średni wynik dla stanu bez obciążenia nie przekracza odpowiedniej wartości granicznej określonej w załączniku I o więcej niż 0,10 W; oraz

b)	średnia ze średnich arytmetycznych sprawności w warunkach obciążenia 1 – 4, określonych w załączniku I, nie jest niższa od odpowiedniej wartości granicznej średniej sprawności podczas pracy o więcej niż 5 %.

5.	W przypadku nieuzyskania wyników, o których mowa w pkt 4 lit. a) i b), uznaje się, że model nie spełnia wymogów.

ZAŁĄCZNIK III

ORIENTACYJNE KRYTERIA REFERENCYJNE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 6

a) Stan bez obciążenia

Najniższą możliwą do uzyskania wartość zużycia energii przez zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia można w przybliżeniu określić następująco:

—	0,1 W lub mniej dla PO ≤ 90 W,

—	0,2 W lub mniej dla 90 W < PO ≤ 150 W,

—	0,4 W lub mniej dla 150 W < PO ≤ 180 W,

—	0,5 W lub mniej dla PO > 180 W.

b) Średnia sprawność podczas pracy

Najwyższą możliwą do uzyskania wartość średniej sprawności zasilaczy zewnętrznych podczas pracy można zgodnie z najnowszymi dostępnymi danymi (stan na styczeń 2008 r.) w przybliżeniu określić następująco:

—	0,090 · ln(PO) + 0,680 dla 1,0 W ≤ PO ≤ 10,0 W,

—	0,890 dla PO > 10,0 W.

7.4.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 93/13

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 280/2009

z dnia 6 kwietnia 2009 r.

zmieniające załączniki I, II, III i IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (1), w szczególności jego art. 74,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 44/2001 zawiera wykaz krajowych przepisów jurysdykcyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2 rozporządzenia. Załącznik II zawiera wykaz sądów lub innych właściwych organów w państwach członkowskich uprawnionych do zajmowania się wnioskami o stwierdzenie wykonalności. Załącznik III zawiera wykaz sądów, do których można wnieść środki zaskarżenia od orzeczenia rozstrzygającego w zakresie stwierdzenia wykonalności, natomiast załącznik IV zawiera wyliczenie ostatecznych procedur zaskarżenia takich orzeczeń.

(2)

Załączniki I, II, III i IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 zostały kilkakrotnie zmienione, ostatnio rozporządzeniem Rady (WE) nr 1791/2006 (2) w celu uwzględnienia krajowych przepisów jurysdykcyjnych, wykazów sądów lub innych właściwych organów oraz dostępnych procedur zaskarżenia w Bułgarii i Rumunii.

(3)	Państwa członkowskie zgłosiły Komisji dodatkowe zmiany w wykazach zamieszczonych w załącznikach I, II, III i IV. Dlatego uzasadniona stała się publikacja skonsolidowanych wersji wykazów zawartych w tych załącznikach.

(4)

Zgodnie z art. 3 Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Królestwem Danii w sprawie właściwości sądów oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych (3) Dania nie powinna brać udziału w przyjmowaniu zmian do rozporządzenia Bruksela I, a zmiany takie nie powinny być wiążące, ani mieć zastosowania w Danii.

(5)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 44/2001,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załączniki I–IV do rozporządzenia (WE) nr 44/2001 zastępuje się właściwymi załącznikami do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 kwietnia 2009 r.

W imieniu Komisji

Jacques BARROT

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 12 z 16.1.2001, s. 1.

(2) Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 1.

(3) Dz.U. L 299 z 16.11.2005, s. 62.

ZAŁĄCZNIK I

Przepisy jurysdykcyjne, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2

—	w Belgii: art. 5–14 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. o prawie prywatnym międzynarodowym,

—	w Bułgarii: art. 4 ust. 1 i 2 Kodeksu prawa prywatnego międzynarodowego,

—	w Republice Czeskiej: art. 86 ustawy nr 99/1963 Coll. – Kodeks postępowania cywilnego (občanský soudní řád), z późniejszymi zmianami,

—	w Niemczech: art. 23 Kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozeßordnung),

—	w Estonii: art. 86 Kodeksu postępowania cywilnego (tsiviilkohtumenetluse seadustik),

—	w Grecji: art. 40 Kodeksu postępowania cywilnego (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας),

—	we Francji: art. 14 i 15 Kodeksu cywilnego (Code civil),

—	w Irlandii: przepisy umożliwiające oparcie jurysdykcji na fakcie doręczenia pozwanemu dokumentu wszczynającego postępowanie podczas jego czasowej obecności w Irlandii,

—	we Włoszech: art. 3 i 4 ustawy 218 z dnia 31 maja 1995 r.,

—	na Cyprze: art. 21 ust. 2 ustawy nr 14 o sądach z 1960 r., z późniejszymi zmianami,

—	na Łotwie: art. 27 i art. 28 ust. 3, 5, 6 i 9 ustawy o postępowaniu cywilnym (Civilprocesa likums),

—	na Litwie: art. 31 Kodeksu postępowania cywilnego (Civilinio proceso kodeksas),

—	w Luksemburgu: art. 14 i 15 Kodeksu cywilnego (Code civil),

—	na Węgrzech: art. 57 dekretu z mocą ustawy nr 13 z 1979 r. w sprawie prawa prywatnego międzynarodowego (a nemzetközi magánjogról szóló 1979. évi 13. törvényerejű rendelet),

—	na Malcie: art. 742, 743 i 744 Kodeksu organizacji i procedury cywilnej – rozdział 12 (Kodiċi ta’ Organizzazzjoni u Proċedura Ċivili – Kap. 12) oraz art. 549 Kodeksu handlowego – rozdział 13 (Kodiċi tal-kummerċ – Kap. 13),

—	w Austrii: art. 99 ustawy o właściwości sądów (Jurisdiktionsnorm),

—

w Polsce: art. 1103 i 1110 Kodeksu postępowania cywilnego, w zakresie, w jakim ustalają one jurysdykcję na podstawie miejsca pobytu, zamieszkania lub siedziby pozwanego w Polsce, faktu, że ma majątek lub przysługują mu prawa majątkowe w Polsce lub też faktu, że przedmiot sporu znajduje się w Polsce, a także faktu, że jeden z uczestników postępowania jest obywatelem polskim,

—	w Portugalii: art. 65 i 65 A Kodeksu postępowania cywilnego (Código de Processo Civil) oraz art. 11 Kodeksu postępowania w sprawach z zakresu prawa pracy (Código de Processo de Trabalho),

—	w Rumunii: art. 148–157 ustawy nr 105/1992 w sprawie stosunków w zakresie prawa prywatnego międzynarodowego,

—

w Słowenii: art. 48 ust. 2 ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym i postępowaniu w tym zakresie (Zakon o medarodnem zasebnem pravu in postopku) w związku z art. 47 ust. 2 ustawy o postępowaniu cywilnym (Zakon o pravdnem postopku) i art. 58 ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym i postępowaniu w tym zakresie (Zakon o medarodnem zasebnem pravu in postopku) w związku z art. 59 ustawy o postępowaniu cywilnym (Zakon o pravdnem postopku),

—	na Słowacji: art. 37–37e ustawy nr 97/1963 o prawie prywatnym międzynarodowym i odnośne przepisy proceduralne,

—	w Finlandii: rozdział 10 paragraf 1 akapit pierwszy zdanie drugie, trzecie i czwarte Kodeksu postępowania sądowego (oikeudenkäymiskaari/rättegångsbalken),

—	w Szwecji: rozdział 10 paragraf 3 akapit pierwszy zdanie pierwsze Kodeksu postępowania sądowego (rättegångsbalken),

—

w Zjednoczonym Królestwie: przepisy umożliwiające oparcie jurysdykcji na fakcie:

a)	doręczenia pozwanemu dokumentu wszczynającego postępowanie podczas jego czasowej obecności w Zjednoczonym Królestwie; lub

b)	istnienia w Zjednoczonym Królestwie majątku należącego do pozwanego; lub

c)	zajęcia przez powoda majątku w Zjednoczonym Królestwie.

ZAŁĄCZNIK II

Wnioski, o których mowa w art. 39, należy składać do następujących sądów lub innych właściwych organów:

—	w Belgii – „tribunal de première instance” lub „rechtbank van eerste aanleg” lub „erstinstanzliches Gericht”,

—	w Bułgarii – „окръжния съд”,

—	w Republice Czeskiej – „okresní soud” lub „soudní exekutor”,

—

w Niemczech:

a)	przewodniczący izby w „Landgericht”;

b)	notariusz w procedurze dotyczącej stwierdzenia wykonalności dokumentu urzędowego,

—	w Estonii – „maakohus” (sąd okręgowy),

—	w Grecji – „Μονομελές Πρωτοδικείο”,

—	w Hiszpanii – „Juzgado de Primera Instancia”,

—

we Francji:

a)	„greffier en chef du tribunal de grande instance”;

b)	„président de la chambre départementale des notaires” w przypadku wniosku o stwierdzenie wykonalności notarialnego dokumentu urzędowego,

—	w Irlandii – „High Court”,

—	we Włoszech – „corte d’appello”,

—	na Cyprze – „Επαρχιακό Δικαστήριο” lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, „Οικογενειακό Δικαστήριο”,

—	na Łotwie – „rajona (pilsētas) tiesa”,

—	na Litwie – „Lietuvos apeliacinis teismas”,

—	w Luksemburgu – prezes „tribunal d’arrondissement”,

—	na Węgrzech – „megyei bíróság székhelyén működő helyi bíróság”, a w Budapeszcie „Budai Központi Kerületi Bíróság”,

—	na Malcie – „Prim’ Awla tal-Qorti Ċivili” lub „Qorti tal-Maġistrati ta’ Għawdex fil-ġurisdizzjoni superjuri tagħha” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Reġistratur tal-Qorti”, po przekazaniu przez „Ministru responsabbli għall-Ġustizzja”,

—	w Niderlandach – „voorzieningenrechter van de rechtbank”,

—	w Austrii – „Bezirksgericht”,

—	w Polsce – sąd okręgowy,

—	w Portugalii – „Tribunal de Comarca”,

—	w Rumunii – „Tribunal”,

—	w Słowenii – „okrožno sodišče”,

—	na Słowacji – „okresný súd”,

—	w Finlandii – „käräjäoikeus/tingsrätt”,

—	w Szwecji – „Svea hovrätt”,

—

w Zjednoczonym Królestwie:

a)	w Anglii i Walii – „High Court of Justice” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Magistrates’ Court”, po przekazaniu przez „Secretary of State”;

b)	w Szkocji – „Court of Session” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Sheriff Court”, po przekazaniu przez „Secretary of State”;

c)	w Irlandii Północnej – „High Court of Justice” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Magistrates Court”, po przekazaniu przez „Secretary of State”;

d)	w Gibraltarze – „Supreme Court of Gibraltar” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Magistrates Court”, po przekazaniu przez „Attorney General of Gibraltar”.

ZAŁĄCZNIK III

Środki zaskarżenia, o których mowa w art. 43 ust. 2, wnosi się do następujących sądów państw członkowskich:

—

w Belgii:

a)	w przypadku środka zaskarżenia wnoszonego przez pozwanego – „tribunal de première instance” lub „rechtbank van eerste aanleg” lub „erstinstanzliche Gericht”;

b)	w przypadku środka zaskarżenia wnoszonego przez wnioskodawcę – „Cour d’appel” lub „hof van beroep”,

—	w Bułgarii – „Апелативен съд — София”,

—	w Republice Czeskiej – sąd odwoławczy za pośrednictwem sądu rejonowego,

—	w Niemczech – „Oberlandesgericht”,

—	w Estonii – „ringkonnakohus”,

—	w Grecji – „Εφετείο”,

—	w Hiszpanii – „Juzgado de Primera Instancia”, który wydał zaskarżone orzeczenie, aby środek zaskarżenia mógł zostać rozpoznany przez „Audiencia Provincial”,

—

we Francji:

a)	„cour d’appel” w przypadku orzeczeń zatwierdzających wniosek;

b)	prezes „tribunal de grande instance” w przypadku orzeczeń odrzucających wniosek,

—	w Irlandii – „High Court”,

—	w Islandii – „heradsdomur”,

—	we Włoszech – „corte d’appello”,

—	na Cyprze – „Επαρχιακό Δικαστήριο” lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, „Οικογενειακό Δικαστήριο”,

—	na Łotwie – „Apgabaltiesa” za pośrednictwem „rajona (pilsētas) tiesa”,

—	na Litwie – „Lietuvos apeliacinis teismas”,

—	w Luksemburgu – „Cour supérieure de Justice” jako instancja odwoławcza w sprawach cywilnych,

—	na Węgrzech – miejscowy sąd pierwszej instancji przy siedzibie sądu okręgowego (w Budapeszcie, przy centralnym sądzie rejonowym w Budzie); środek zaskarżenia rozpatruje sąd okręgowy (w Budapeszcie sąd miasta stołecznego),

—

na Malcie – „Qorti ta’ l-Appell” zgodnie z procedurą odwoławczą ustanowioną w Kodiċi ta’ Organizzazzjoni u Proċedura Ċivili – Kap. 12 lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „ċitazzjoni” przed „Prim’ Awla tal-Qorti ivili jew il-Qorti tal-Maġistrati ta’ Għawdex fil-ġurisdizzjoni superjuri tagħha’”,

—

w Niderlandach:

a)	w przypadku środka zaskarżenia wniesionego przez pozwanego: „arrondissementsrechtbank”;

b)	w przypadku środka zaskarżenia wniesionego przez wnioskodawcę: „gerechtshof”,

—	w Austrii – „Landesgericht” za pośrednictwem „Bezirksgericht”,

—	w Polsce – sąd apelacyjny za pośrednictwem sądu okręgowego,

—	w Portugalii – sądem właściwym jest „Tribunal da Relação”. Środek zaskarżenia wnoszony jest zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, w formie odwołania wniesionego do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie,

—	w Rumunii – „Curte de Apel”,

—	w Słowenii – „okrožno sodišče”,

—	na Słowacji – sąd odwoławczy za pośrednictwem sądu rejonowego, którego orzeczenie zostało zaskarżone,

—	w Finlandii – „hovioikeus/hovrätt”,

—	w Szwecji – „Svea hovrätt”,

—

w Zjednoczonym Królestwie:

a)	w Anglii i Walii – „High Court of Justice” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Magistrates Court”;

b)	w Szkocji – „Court of Session” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Sheriff Court”;

c)	w Irlandii Północnej – „High Court of Justice” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Magistrates Court”;

d)	w Gibraltarze – „Supreme Court of Gibraltar” lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Magistrates’ Court”.

ZAŁĄCZNIK IV

Na mocy art. 44 mogą być wniesione następujące środki zaskarżenia:

—	w Belgii, Grecji, Hiszpanii, Francji, we Włoszech, w Luksemburgu i w Niderlandach – skarga kasacyjna,

—	w Bułgarii – „обжалване пред Върховния касационен съд”,

—	w Republice Czeskiej – „dovolání” oraz „žaloba pro zmatečnost”,

—	w Niemczech – „Rechtsbeschwerde”,

—	w Estonii – „kassatsioonikaebus”,

—	w Irlandii – środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych do „Supreme Court”,

—	w Islandii – środek zaskarżenia wnoszony do „Hæstiréttur”,

—	na Cyprze – środek zaskarżenia wnoszony do Sądu Najwyższego,

—	na Łotwie – środek zaskarżenia wnoszony do „Augstākās tiesas Senāts” za pośrednictwem „Apgabaltiesa”,

—	na Litwie – środek zaskarżenia wnoszony do „Lietuvos Aukščiausiasis Teismas”,

—	w Węgrzech – „felülvizsgálati kérelem”,

—	na Malcie nie przysługuje środek zaskarżenia do innego sądu; w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – „Qorti ta' l-Appell” zgodnie z procedurą odwoławczą ustanowioną w „kodiċi ta Organizzazzjoni u Procedura Ċivili – Kap. 12”,

—	w Austrii – „Revisionsrekurs”,

—	w Polsce – „skarga kasacyjna”,

—	w Portugalii – środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych,

—	w Rumunii – „contestatie in anulare” lub „revizuire”,

—	w Słowenii – środek zaskarżenia wnoszony do „Vrhovno sodišče Republike Slovenije”,

—	na Słowacji – „dovolanie”,

—	w Finlandii – środek zaskarżenia wnoszony do „korkein oikeus/högsta domstolen”,

—	w Szwecji – środek zaskarżenia wnoszony do „Högsta domstolen”,

—	w Zjednoczonym Królestwie – jednorazowy kolejny środek zaskarżenia ograniczony do kwestii prawnych.

7.4.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 93/23

DECYZJA RAMOWA RADY 2009/315/WSiSW

z dnia 26 lutego 2009 r.

w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi oraz treści tych informacji

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 i art. 34 ust. 2 lit. b),

uwzględniając wniosek Komisji oraz inicjatywę Królestwa Belgii,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Unia Europejska postawiła sobie za cel zapewnienie swoim obywatelom wysokiego poziomu ochrony w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Jednym z warunków realizacji tego celu jest zapewnienie pomiędzy właściwymi organami państw członkowskich wymiany informacji pochodzących z rejestrów karnych.

(2)

W dniu 29 listopada 2000 r., zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej obradującej w dniach 15–16 października 1999 r. w Tampere, Rada przyjęła program działań mający na celu wprowadzenie w życie zasady wzajemnego uznawania orzeczeń w sprawach karnych (2). Niniejsza decyzja ramowa przyczynia się do realizacji celów określonych w ramach działania nr 3 tego programu, który proponuje wprowadzenie, w oparciu o wzór wypracowany w ramach organów Schengen, znormalizowanego formularza wniosku o udzielenie informacji zawartych w rejestrze karnym, przetłumaczonego na wszystkie języki urzędowe Unii.

(3)	W sprawozdaniu końcowym z pierwszej oceny dotyczącej pomocy prawnej w sprawach karnych (3) wezwano państwa członkowskie do uproszczenia procedury przekazywania między sobą dokumentów przez wprowadzenie w stosownych przypadkach znormalizowanych formularzy ułatwiających wzajemną pomoc prawną.

(4)

Rada Europejska obradująca w dniach 25–26 marca 2004 r. w swojej deklaracji dotyczącej zwalczania terroryzmu uznała poprawę jakości wymiany informacji o wyrokach skazujących za priorytet i potwierdziła to w programie haskim (4) przyjętym przez Radę Europejską w dniach 4–5 listopada 2004 r., w którym wzywa ona do intensywniejszej wymiany informacji pochodzących z krajowych rejestrów osób skazanych i pozbawionych praw. Cele te odzwierciedla plan działań służący realizacji programu haskiego, przyjęty wspólnie przez Radę i Komisję w dniach 2–3 czerwca 2005 r.

(5)

Mając na uwadze usprawnienie wymiany między państwami członkowskimi informacji dotyczących rejestrów karnych, z zadowoleniem przyjmuje się projekty opracowywane w tym celu, w tym istniejący projekt polegający na utworzeniu połączeń między krajowymi rejestrami karnymi. Doświadczenie zgromadzone dzięki tym działaniom zachęciło państwa członkowskie do podejmowania dalszych wysiłków i ukazało znaczenie ciągłego uwzględniania wymiany informacji o wyrokach skazujących między państwami członkowskimi.

(6)

Niniejsza decyzja ramowa odpowiada na oczekiwania wyrażone przez Radę na posiedzeniu w dniu 14 kwietnia 2005 r. w następstwie publikacji Białej księgi dotyczącej wymiany informacji o wyrokach skazujących i ich uznawania i wykonywania w Unii Europejskiej oraz wynikającej z niej ogólnej debaty. Głównym celem niniejszej decyzji ramowej jest usprawnienie wymiany informacji o wydanych wobec obywateli Unii wyrokach skazujących i o pozbawieniu praw wynikającym z wyroku skazującego, jeżeli zostało ono zastosowane i wpisane do rejestru karnego skazującego państwa członkowskiego.

(7)

Zastosowanie mechanizmów przewidzianych w niniejszej decyzji ramowej wyłącznie do przekazywania informacji pochodzących z rejestrów karnych i dotyczących osób fizycznych powinno pozostawać bez uszczerbku dla ewentualnego poszerzenia w przyszłości zakresu stosowania takich mechanizmów na wymianę informacji dotyczących osób prawnych.

(8)

Informacje o wyrokach skazujących wydanych w innych państwach członkowskich są obecnie objęte art. 13 i 22 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. Przepisy te nie odpowiadają jednak aktualnym wymaganiom współpracy sądowej na takim obszarze, jakim jest Unia Europejska.

(9)

W stosunkach między państwami członkowskimi niniejsza decyzja ramowa powinna zastąpić art. 22 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych. Poza spoczywającym na skazującym państwie członkowskim obowiązkiem przekazania państwu członkowskiemu, którego obywatelem jest dana osoba, informacji o wyrokach skazujących wydanych wobec jego obywateli, który to obowiązek niniejsza decyzja potwierdza i uzupełnia, nakłada się również obowiązek przechowywania przekazanych informacji przez państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, w celu zagwarantowania, że będzie ono w stanie udzielić wyczerpującej odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji skierowane do niego przez inne państwa członkowskie.

(10)

Niniejsza decyzja ramowa powinna pozostać bez uszczerbku dla możliwości bezpośredniego zwracania się o informacje pochodzące z rejestrów karnych i przekazywania takich informacji przez organy sądowe zgodnie z art. 13 w związku z art. 15 ust. 3 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych i bez uszczerbku dla art. 6 ust. 1 Konwencji o wzajemnej pomocy w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, ustanowionej aktem Rady z dnia 29 maja 2000 r. (5).

(11)

Usprawnienie przepływu informacji o wyrokach skazujących ma znikomą przydatność, jeżeli państwa członkowskie nie są w stanie uwzględnić przekazywanych informacji. W dniu 24 lipca 2008 r. Rada przyjęła decyzję ramową 2008/675/WSiSW w sprawie uwzględniania w nowym postępowaniu karnym wyroków skazujących zapadłych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (6).

(12)

Niniejsza decyzja ramowa realizuje główny cel inicjatywy Królestwa Belgii, w zakresie, w jakim organ centralny każdego państwa członkowskiego powinien zwracać się do państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, i uwzględnić w wypisie z rejestru karnego wydawanym w odpowiedzi na wniosek danej osoby wszystkie informacje zawarte w rejestrze karnym państwa członkowskiego, którego obywatelem jest ta osoba. Wiedza o istnieniu wyroku skazującego oraz wynikającym z niego pozbawieniu praw, o ile zostało ono zastosowane i wpisane do rejestru karnego, jest warunkiem wstępnym ich uznania zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, w którym dana osoba ma zamiar prowadzić działalność zawodową związaną z opieką nad dziećmi. Mechanizm ustanowiony w niniejszej decyzji ramowej ma między innymi na celu zagwarantowanie, że osoba skazana za przestępstwo seksualne wobec dzieci – gdy w dotyczącym tej osoby wpisie w rejestrze karnym w skazującym państwie członkowskim wymieniono ten wyrok oraz wynikające z niego pozbawienie praw, o ile zostało zastosowane i wpisane do rejestru karnego – nie będzie miała możliwości zatajenia tego wyroku lub pozbawienia praw, dzięki któremu mogłaby prowadzić działalność zawodową związaną z opieką nad dziećmi w innym państwie członkowskim.

(13)

Niniejsza decyzja ramowa określa zasady ochrony przekazywanych między państwami członkowskimi w wyniku jej wdrożenia danych osobowych. Zasady określone w niniejszej decyzji ramowej uzupełniają istniejące ogólne zasady ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych. Ponadto do danych osobowych przetwarzanych na podstawie niniejszej decyzji ramowej zastosowanie ma Konwencja Rady Europy o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych z dnia 28 stycznia 1981 r. Niniejsza decyzja ramowa zawiera między innymi przepisy decyzji Rady 2005/876/WSiSW z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego (7), które wprowadzają ograniczenia co do wykorzystywania przez państwo członkowskie będące wnioskodawcą informacji przekazanych mu w odpowiedzi na jego wniosek. Niniejsza decyzja uzupełnia te przepisy, określając w szczególności zasady dotyczące sytuacji, w której państwo członkowskie, którego obywatelem jest osoba skazana, przekazuje dalej informacje o wyrokach skazujących, które zostały mu przekazane przez skazujące państwo członkowskie.

(14)	Niniejsza decyzja ramowa nie zmienia obowiązków ani praktyk istniejących w stosunkach z państwami trzecimi na mocy Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, o ile akt ten ma zastosowanie.

(15)

Zgodnie z zaleceniem Rady Europy nr R (84) 10 w sprawie rejestrów karnych i resocjalizacji osób skazanych głównym celem prowadzenia rejestrów karnych jest dostarczanie organom odpowiedzialnym za wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych informacji na temat wcześniejszych wyroków skazujących dotyczących osoby, wobec której prowadzone jest postępowanie, umożliwiając im dostosowanie wydawanych orzeczeń do jej indywidualnej sytuacji. Wszelkie inne sposoby wykorzystywania rejestrów karnych, które mogą mieć negatywny wpływ na resocjalizację skazanej osoby, muszą być ograniczone do niezbędnego minimum, dlatego też wykorzystywanie informacji przekazanych na mocy niniejszej decyzji ramowej do celów innych niż w ramach postępowania karnego może być ograniczane zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, do którego skierowany jest wniosek i państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą.

(16)

Celem przepisów niniejszej decyzji ramowej dotyczących przekazywania informacji państwu członkowskiemu, którego obywatelem jest dana osoba, do celów ich przechowywania i dalszego przekazywania nie jest harmonizacja krajowych systemów rejestrów karnych państw członkowskich. Niniejsza decyzja ramowa nie zobowiązuje skazującego państwa członkowskiego do zmiany swego systemu rejestrów karnych w zakresie wykorzystania informacji do celów wewnętrznych.

(17)

Usprawnienie przepływu informacji o wyrokach skazujących ma znikomą przydatność, jeżeli informacje te nie są zrozumiałe dla państwa członkowskiego, które je otrzymuje. Poprawę wzajemnego zrozumienia może przynieść utworzenie „znormalizowanego formatu europejskiego”, umożliwiającego wymianę informacji w jednolitej, skomputeryzowanej formie i ułatwiającego ich automatyczne tłumaczenie. Przesyłane przez skazujące państwo członkowskie informacje dotyczące wyroków skazujących są przekazywane w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych tego państwa członkowskiego. Rada powinna podjąć działania w celu wdrożenia mechanizmu wymiany informacji wprowadzonego niniejszą decyzją ramową.

(18)	Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i zawartymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(19)

Niniejsza decyzja ramowa jest zgodna z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej i która jest określona w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, gdyż usprawnienie mechanizmów przekazywania informacji o wyrokach skazujących pomiędzy państwami członkowskimi nie może być osiągnięte w sposób wystarczający przez działające jednostronnie państwa członkowskie i wymaga koordynacji działań na poziomie Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, niniejsza decyzja ramowa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:

Artykuł 1

Przedmiot

Celem niniejszej decyzji ramowej jest:

określenie sposobu przekazywania przez państwo członkowskie, w którym wydany został wyrok skazujący wobec obywatela innego państwa członkowskiego (zwane dalej „skazującym państwem członkowskim”), informacji o tym wyroku państwu członkowskiemu, którego obywatelem jest osoba skazana (zwanemu dalej „państwem członkowskim, którego obywatelem jest dana osoba”);

b)	określenie obowiązków w zakresie przechowywania informacji, spoczywających na państwie członkowskim, którego obywatelem jest dana osoba, i określenie zasad, których musi ono przestrzegać, odpowiadając na wniosek o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego;

c)	ustanowienie ram umożliwiających opracowanie i rozwój skomputeryzowanego systemu wymiany informacji o wyrokach skazujących pomiędzy państwami członkowskimi, na podstawie niniejszej decyzji ramowej i kolejnej decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 4.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji ramowej przyjmuje się następujące definicje:

a)	„wyrok skazujący” oznacza każde prawomocne orzeczenie wydane przez sąd karny wobec osoby fizycznej w związku z popełnieniem przestępstwa, o ile orzeczenie to zostało wpisane do rejestru karnego skazującego państwa członkowskiego;

b)	„postępowanie karne” oznacza postępowanie przygotowawcze, rozprawę sądową oraz wykonanie wyroku skazującego;

c)	„rejestr karny” oznacza krajowy rejestr lub rejestry, do których zgodnie z prawem krajowym wpisuje się wyroki skazujące.

Artykuł 3

Organ centralny

1. Każde państwo członkowskie wyznacza organ centralny do celów stosowania niniejszej decyzji ramowej. Państwa członkowskie mogą jednak wyznaczyć jeden lub więcej organów centralnych do przekazywania informacji na mocy art. 4 i udzielania odpowiedzi na mocy art. 7 na wnioski, o których mowa w art. 6.

2. Każde państwo członkowskie powiadamia Sekretariat Generalny Rady i Komisję o organie centralnym lub organach wyznaczonych zgodnie z ust. 1. Sekretariat Generalny Rady przekazuje te informacje państwom członkowskim i Eurojustowi.

Artykuł 4

Obowiązki skazującego państwa członkowskiego

1. Każde państwo członkowskie podejmuje kroki konieczne do zapewnienia, by wszystkie wyroki skazujące wydane na jego terytorium były podczas wpisywania do jego rejestru karnego opatrzone informacją o obywatelstwie lub obywatelstwach osoby skazanej, jeżeli jest ona obywatelem innego państwa członkowskiego.

2. Organ centralny skazującego państwa członkowskiego informuje w możliwie najkrótszym terminie organy centralne innych państw członkowskich o każdym wyroku skazującym wobec obywateli tych państw członkowskich wydanym na jego terytorium i wpisanym do rejestru karnego.

Jeżeli dana osoba jest obywatelem kilku państw członkowskich, odpowiednie informacje są przekazywane każdemu z nich, także wtedy, gdy osoba skazana jest obywatelem państwa członkowskiego, na którego terytorium została skazana.

3. Informacje o późniejszych zmianach lub o usunięciu informacji zawartych w rejestrze karnym są niezwłocznie przekazywane przez organ centralny skazującego państwa członkowskiego organowi centralnemu państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba.

4. Państwo członkowskie, które udzieliło informacji na mocy ust. 2 i 3, przekazuje organowi centralnemu państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, na wniosek tego ostatniego dotyczący indywidualnej sprawy, kopię wyroków skazujących i podjętych dalszych środków oraz wszelkie informacje z nimi związane w celu umożliwieniu mu rozważenia, czy wymagają one przedsięwzięcia środków na poziomie krajowym.

Artykuł 5

Obowiązki państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba

1. Organ centralny państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, przechowuje zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 wszelkie informacje przekazane na mocy art. 4 ust. 2 i 3 do celów dalszego przekazania zgodnie z art. 7.

2. Każda zmiana lub usunięcie informacji, o której powiadomiono zgodnie z art. 4 ust. 3, pociąga za sobą taką samą zmianę lub usunięcie przez państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, informacji przechowywanych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu do celów dalszego przekazania zgodnie z art. 7.

3. Do celów dalszego przekazywania zgodnie z art. 7 państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, może wykorzystywać jedynie informacje uaktualnione zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 6

Wniosek o udzielenie informacji o wyrokach skazujących

1. Po otrzymaniu wniosku o udzielenie informacji zawartych w rejestrze karnym państwa członkowskiego na użytek postępowania karnego przeciwko osobie lub do celów innych niż postępowanie karne organ centralny tego państwa członkowskiego może, zgodnie ze swoim prawem krajowym, skierować do organu centralnego innego państwa członkowskiego wniosek o przekazanie informacji i innych związanych z nimi danych zapisanych w rejestrze karnym.

2. W przypadku gdy dana osoba zwraca się z wnioskiem o udzielenie jej informacji na jej temat zawartych w rejestrze karnym, organ centralny państwa członkowskiego, w którym złożono ten wniosek, może zgodnie ze swoim prawem krajowym skierować do organu centralnego innego państwa członkowskiego wniosek o przekazanie informacji i innych związanych z nimi danych zapisanych w rejestrze karnym, pod warunkiem że dana osoba mieszka lub mieszkała w państwie członkowskim będącym wnioskodawcą lub państwie członkowskim, do którego wniosek jest skierowany, lub jest albo była obywatelem jednego z tych państw.

3. Po upływie terminu określonego w art. 11 ust. 7, zawsze kiedy dana osoba zwraca się do organu centralnego państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, z wnioskiem o udzielenie informacji na jej temat zawartych w rejestrze karnym, organ centralny państwa członkowskiego, w którym został złożony przedmiotowy wniosek, przedkłada organowi centralnemu państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, wniosek o przekazanie informacji i innych związanych z nimi danych pochodzących z rejestru karnego w celu zawarcia takich informacji i innych związanych z nimi danych w wypisie przeznaczonym dla danej osoby.

4. Wszelkie wnioski o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego przedkładane są przez organ centralny państwa członkowskiego z wykorzystaniem formularza zamieszczonego w załączniku.

Artykuł 7

Odpowiedź na wniosek o udzielenie informacji o wyrokach skazujących

1. W przypadku złożenia do organu centralnego państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, na podstawie art. 6, wniosku o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego na użytek postępowania karnego, ten organ centralny przekazuje organowi centralnemu państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą informacje dotyczące:

a)	wyroków skazujących wydanych w państwie członkowskim, którego obywatelem jest dana osoba, wpisanych do rejestru karnego;

b)	wszelkich wyroków skazujących wydanych w innych państwach członkowskich, przekazanych mu zgodnie z art. 4 po dniu 27 kwietnia 2012 r., które to informacje przechowywane są zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2;

c)	wszelkich wyroków skazujących wydanych w innych państwach członkowskich, przekazanych mu przed dniem 27 kwietnia 2012 r., które to informacje wprowadzone są do rejestru karnego;

d)	wszelkich wydanych przez państwa trzecie wyroków skazujących, o których informacje zostały mu przekazane i wprowadzone do rejestru karnego.

2. W przypadku złożenia do organu centralnego państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, na podstawie art. 6, wniosku o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego do celów innych niż postępowanie karne, ten organ centralny udziela odpowiedzi zgodnie ze swoim prawem krajowym w odniesieniu do wyroków skazujących wydanych w państwie członkowskim, którego obywatelem jest dana osoba, oraz wyroków skazujących wydanych przez państwa trzecie, a następnie przekazanych mu i wpisanych do jego rejestru karnego.

W odniesieniu do informacji o wyrokach skazujących wydanych w innym państwie członkowskim, które zostały przekazane państwu członkowskiemu, którego obywatelem jest dana osoba, organ centralny tego ostatniego państwa członkowskiego zgodnie ze swoim prawem krajowym przekazuje państwu członkowskiemu będącemu wnioskodawcą informacje przechowywane zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2, jak również informacje przekazane temu organowi centralnemu przed dniem 27 kwietnia 2012 r. i wpisane do jego rejestru karnego.

Przy przekazywaniu informacji zgodnie z art. 4 centralny organ skazującego państwa członkowskiego może poinformować centralny organ państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, że informacji o wyrokach skazujących wydanych w tym pierwszym państwie członkowskim i przekazanych temu ostatniemu organowi centralnemu nie można przekazywać dalej do żadnych innych celów niż postępowanie karne. W tym przypadku centralny organ państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, w odniesieniu do takich wyroków skazujących informuje państwo członkowskie będące wnioskodawcą o tym, które inne państwo członkowskie przekazało te informacje, aby umożliwić państwu członkowskiemu będącemu wnioskodawcą uzyskanie informacji o tych wyrokach skazujących poprzez złożenie wniosku bezpośrednio do skazującego państwa członkowskiego.

3. W przypadku złożenia do organu centralnego państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, wniosku o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego przez państwo trzecie, państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, może udzielić odpowiedzi zawierającej informacje o wyrokach skazujących przekazanych mu przez inne państwo członkowskie z uwzględnieniem ograniczeń mających zastosowanie do przekazywania informacji innym państwom członkowskim zgodnie z ust. 1 i 2.

4. W przypadku złożenia do organu centralnego państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, na podstawie art. 6, wniosku o udzielenie informacji zawartych w jego rejestrze karnym, państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek, przekazuje informacje o wpisanych do jego rejestru karnego wyrokach skazujących wydanych w państwie członkowskim, do którego skierowano wniosek, oraz o wyrokach skazujących wydanych wobec obywateli państw trzecich i osób nieposiadających żadnego obywatelstwa w zakresie przewidzianym w art. 13 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych.

5. Odpowiedź jest sporządzana z wykorzystaniem formularza zamieszczonego w załączniku. Dołącza się do niego wykaz wyroków skazujących zgodnie z przepisami prawa krajowego.

Artykuł 8

Terminy udzielania odpowiedzi

1. Organ centralny państwa członkowskiego, do którego skierowany jest wniosek, niezwłocznie udziela organowi centralnemu państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą odpowiedzi na wniosek, o którym mowa w art. 6 ust. 1, i w każdym przypadku nie później niż w terminie dziesięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku zgodnie z przepisami swojego prawa krajowego, przyjętymi w nim zasadami lub praktyką, wykorzystując do tego celu formularz zamieszczony w załączniku.

Jeżeli państwo członkowskie, do którego skierowany jest wniosek, potrzebuje dodatkowych informacji w celu zidentyfikowania osoby, której wniosek dotyczy, informuje o tym niezwłocznie państwo członkowskie będące wnioskodawcą i udziela odpowiedzi w terminie dziesięciu dni roboczych od otrzymania informacji dodatkowych.

2. Odpowiedzi na wniosek, o którym mowa w art. 6 ust. 2, udziela się w terminie dwudziestu dni roboczych od daty otrzymania wniosku.

Artykuł 9

Warunki wykorzystywania danych osobowych

1. Dane osobowe przekazane na mocy art. 7 ust. 1 i 4 na użytek postępowania karnego mogą być wykorzystywane przez państwo członkowskie będące wnioskodawcą jedynie na użytek określonego w formularzu zamieszczonym w załączniku postępowania karnego, w odniesieniu do którego się o nie zwrócono.

2. Dane osobowe przekazane na mocy art. 7 ust. 2 i 4 do celów innych niż postępowanie karne mogą być wykorzystywane przez państwo członkowskie będące wnioskodawcą zgodnie z prawem krajowym jedynie do celu, w którym się o nie zwrócono, i z zachowaniem ograniczeń określonych w formularzu zamieszczonym w załączniku przez państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek.

3. Niezależnie od ust. 1 i 2, dane osobowe przekazane na mocy art. 7 ust. 1, 2 i 4 mogą być wykorzystane przez państwo członkowskie będące wnioskodawcą w celu uniknięcia natychmiastowego i poważnego zagrożenia bezpieczeństwa publicznego.

4. Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, by dane osobowe otrzymane od innego państwa członkowskiego na mocy art. 4 podlegały – w przypadku ewentualnego przekazania państwu trzeciemu zgodnie z art. 7 ust. 3 – tym samym ograniczeniom w zakresie ich wykorzystywania, które mają zastosowanie w państwie członkowskim będącym wnioskodawcą zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu. Państwa członkowskie wyraźnie zaznaczają, że w przypadku przekazania danych osobowych państwu trzeciemu na użytek postępowania karnego dane te mogą być wykorzystywane przez to państwo trzecie wyłącznie na użytek postępowań karnych.

5. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do danych osobowych uzyskanych przez państwo członkowskie na mocy niniejszej decyzji ramowej i pochodzących od tego państwa członkowskiego.

Artykuł 10

Języki

Składając wniosek, o którym mowa w art. 6 ust. 1, państwo członkowskie będące wnioskodawcą przekazuje państwu członkowskiemu, do którego wniosek jest skierowany, formularz zamieszczony w załączniku, w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, do którego kieruje wniosek.

Państwo członkowskie, do którego wniosek jest skierowany, udziela odpowiedzi w jednym ze swoich języków urzędowych lub w jakimkolwiek innym języku, na użycie którego wyrażają zgodę oba państwa członkowskie.

Każde z państw członkowskich może, przy przyjęciu niniejszej decyzji ramowej lub w późniejszym terminie, określić w oświadczeniu skierowanym do Sekretariatu Generalnego Rady, na użycie których języków urzędowych instytucji Unii Europejskiej wyraża zgodę. Sekretariat Generalny Rady przekazuje te informacje państwom członkowskim.

Artykuł 11

Format i inne zasady organizowania i ułatwiania wymiany informacji o wyrokach skazujących

1. Podczas przekazywania informacji zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 organ centralny skazującego państwa członkowskiego przekazuje następujące informacje:

informacje, które przekazywane są zawsze, chyba że w poszczególnych przypadkach informacje te nie są znane organowi centralnemu (informacje obowiązkowe):

(i)	informacje o osobie, której dotyczy wyrok skazujący (imię i nazwisko, data urodzenia, miejsce urodzenia (miejscowość i państwo), płeć, obywatelstwo i – w stosownych przypadkach – poprzednie imiona i nazwiska);

(ii)	informacje dotyczące rodzaju wyroku skazującego (data wydania wyroku,nazwa sądu, data uprawomocnienia się wyroku);

(iii)

informacje dotyczące przestępstwa będącego podstawą wyroku skazującego (data popełnienia przestępstwa będącego podstawą wyroku i nazwa lub kwalifikacja prawna przestępstwa, a także przepisy mające zastosowanie); oraz

(iv)	informacje dotyczące treści wyroku (w szczególności kary i wszelkich ewentualnych kar dodatkowych, środków bezpieczeństwa i późniejszych orzeczeń zmieniających sposób wykonania kary);

informacje, które są przekazywane, jeśli są wpisane do rejestru karnego (informacje nieobowiązkowe):

(i)	imiona i nazwiska rodziców osoby skazanej;

(ii)	sygnatura wyroku skazującego;

(iii)

miejsce popełnienia przestępstwa; oraz

(iv)	informacje o pozbawieniu praw na podstawie wyroku skazującego;

informacje, które są przekazywane, jeśli organ centralny ma do nich dostęp (informacje dodatkowe):

(i)	numer identyfikacyjny osoby skazanej lub rodzaj i numer jej dokumentu tożsamości;

(ii)	odciski palców pobrane od osoby skazanej; oraz

(iii)

w stosownych przypadkach pseudonimy i przydomki.

Organ centralny może ponadto przekazać wszelkie inne wpisane do rejestru karnego informacje dotyczące wyroków skazujących.

2. Organ centralny państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, przechowuje wszystkie informacje należące do grup wymienionych w ust. 1 lit. a) i b), które otrzymał zgodnie z art. 5 ust. 1, w celu ich dalszego przekazywania zgodnie z art. 7. W tym samym celu może on przechowywać informacje należące do grup wymienionych w ust. 1 akapit pierwszy lit. c) i w ust. 1 akapit drugi.

3. Do upływu terminu określonego w ust. 7 organy centralne państw członkowskich, które nie dokonały zgłoszenia, o którym mowa w ust. 6, przekazują wszystkie informacje na podstawie art. 4, wnioski na podstawie art. 6, odpowiedzi na podstawie art. 7, a także inne istotne informacje, wykorzystując do tego celu wszelkie środki pozwalające na uzyskanie pisemnego potwierdzenia i umożliwiające organowi centralnemu państwa członkowskiego otrzymującego informacje stwierdzenie ich autentyczności.

Po upływie terminu określonego w ust. 7 niniejszego artykułu organy centralne państw członkowskich przekazują takie informacje drogą elektroniczną przy zastosowaniu znormalizowanego formatu.

4. Rada, zgodnie z właściwymi procedurami określonymi w Traktacie o Unii Europejskiej, w terminie do dnia 27 kwietnia 2012 r., określi ten format oraz inne sposoby organizowania i ułatwiania wymiany informacji o wyrokach skazujących pomiędzy organami centralnymi państw członkowskich.

Inne sposoby organizowania i ułatwiania wymiany informacji obejmują:

a)	określenie wszelkich sposobów ułatwienia zrozumienia przekazywanych informacji i ich automatycznego tłumaczenia;

b)	określenie sposobów wymiany danych drogą elektroniczną, w szczególności specyfikacji technicznych, które należy stosować, i w odpowiednich przypadkach stosownych procedur wymiany;

c)	ewentualne dostosowania formularza zamieszczonego w załączniku.

5. Gdy nie można posłużyć się sposobem przekazu, o którym mowa w ust. 3 i 4, przez cały taki okres zastosowanie ma ust. 3 akapit pierwszy.

6. Każde państwo członkowskie wprowadza dostosowania techniczne konieczne do zastosowania znormalizowanego formatu i przekazywania informacji z jego wykorzystaniem drogą elektroniczną do innych państw członkowskich. Państwo członkowskie powiadamia Radę o dacie, od której będzie w stanie dokonywać przekazywania informacji w taki sposób.

7. Państwa członkowskie dokonują dostosowań technicznych, o których mowa w ust. 5, w terminie nie dłuższym niż trzy lata od daty określenia formatu i sposobów wymiany informacji o wyrokach skazujących drogą elektroniczną.

Artykuł 12

Relacje z innymi aktami prawnymi

1. W stosunkach między państwami członkowskimi niniejsza decyzja ramowa uzupełnia art. 13 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych i jej protokołów dodatkowych z dnia 17 marca 1978 r. i z dnia 8 listopada 2001 r., jak również Konwencję o wzajemnej pomocy w sprawach karnych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz protokół do niej z dnia 16 października 2001 r. (8).

2. Na użytek niniejszej decyzji ramowej państwa członkowskie rezygnują z prawa do powoływania się we wzajemnych stosunkach na swoje zastrzeżenia do art. 13 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych.

3. Bez uszczerbku dla ich stosowania w stosunkach między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, niniejsza decyzja ramowa zastępuje w stosunkach między państwami członkowskimi, które podjęły niezbędne środki w celu wykonania niniejszej decyzji ramowej, i ostatecznie od dnia 27 kwietnia 2012 r., art. 22 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, uzupełnionej art. 4 protokołu dodatkowego do niej z dnia 17 marca 1978 r.

4. Decyzja 2005/876/WSiSW zostaje niniejszym uchylona.

5. Niniejsza decyzja ramowa nie ma wpływu na stosowanie bardziej korzystnych postanowień umów dwustronnych lub wielostronnych między państwami członkowskimi.

Artykuł 13

Wykonanie

1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszą decyzją ramową w terminie do dnia 27 kwietnia 2012 r.

2. Państwa członkowskie przekazują Sekretariatowi Generalnemu Rady oraz Komisji tekst przepisów transponujących do ich prawa krajowego zobowiązania nałożone na nie na mocy niniejszej decyzji ramowej.

3. Na podstawie tych informacji Komisja, w terminie do dnia 27 kwietnia 2015 r., składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej decyzji ramowej, w razie konieczności wraz z wnioskami prawodawczymi.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 lutego 2009 r.

W imieniu Rady

I. LANGER

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 17 czerwca 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. C 12 z 15.1.2001, s. 10.

(3) Dz.U. C 216 z 1.8.2001, s. 14.

(4) Dz.U. C 53 z 3.3.2005, s. 1.

(5) Dz.U. C 197 z 12.7.2000, s. 3.

(6) Dz.U. L 220 z 15.8.2008, s. 32.

(7) Dz.U. L 322 z 9.12.2005, s. 33.

(8) Dz.U. C 326 z 21.11.2001, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Formularz, o którym mowa w art. 6, 7, 8, 9 i 10 decyzji ramowej Rady 2009/315/WSiSW w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi

Wniosek o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego

Aby prawidłowo wypełnić niniejszy formularz, państwa członkowskie powinny zapoznać się z instrukcją.

Informacje dotyczące państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą:

Państwo członkowskie:

Organ(-y) centralny(-e):

Osoba, z którą należy się kontaktować:

Telefon (wraz z numerami kierunkowymi):

Faks (wraz z numerami kierunkowymi):

Adres poczty elektronicznej:

Adres do korespondencji:

Sygnatura akt, jeżeli jest znana:

Informacje o tożsamości osoby, której dotyczy wniosek (1):

Imię i nazwisko (imiona i wszystkie nazwiska):

Poprzednio używane imiona i nazwiska:

Pseudonim lub przydomek, jeżeli dotyczy:

Płeć: M  K 

Obywatelstwo:

Data urodzenia (cyframi: dd/mm/rrrr):

Miejsce urodzenia (miejscowość i państwo):

Imię i nazwisko ojca:

Imię i nazwisko matki:

Miejsce zamieszkania lub znany adres:

Numer ewidencyjny lub rodzaj i numer dokumentu tożsamości:

Odciski palców:

Inne dostępne dane identyfikacyjne:

Cel wniosku:

Proszę zaznaczyć właściwe pole



postępowanie karne (proszę określić organ prowadzący postępowanie oraz, w miarę możliwości, sygnaturę akt sprawy …

…



wniosek niezwiązany z postępowaniem karnym (proszę określić organ prowadzący postępowanie oraz, w miarę możliwości, sygnaturę akt sprawy). Proszę zaznaczyć właściwe pole:

(i)



wniosek pochodzący od organu sądowego …

…

(ii)



wniosek pochodzący od uprawnionego organu administracyjnego …

…

(iii)



wniosek pochodzący od osoby ubiegającej się o dotyczące jej dane z rejestru karnego …

…

Cel, jakiemu mają służyć informacje:

Organ będący wnioskodawcą:

	dana osoba nie wyraziła zgody na ujawnienie informacji (jeśli do tej osoby na mocy prawa państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą zwrócono się o wydanie zgody).

Osoba, z którą można się kontaktować, gdyby potrzebne były dodatkowe informacje:

Imię i nazwisko:

Telefon:

Adres poczty elektronicznej:

Inne informacje (np. jak pilny jest wniosek):

Odpowiedź na wniosek

Informacje o osobie, której dotyczy wniosek

Proszę zaznaczyć właściwe pole

Niżej podpisany organ poświadcza, że:

	rejestr karny nie zawiera żadnych informacji o wyrokach skazujących wobec danej osoby
	rejestr karny zawiera informacje o wyrokach skazujących wobec danej osoby; wykaz wyroków skazujących załączony jest do niniejszej odpowiedzi
	rejestr karny zawiera inne informacje dotyczące danej osoby; informacje te załączone są do niniejszej odpowiedzi (fakultatywne)
	rejestr karny zawiera informacje o wyrokach skazujących wobec danej osoby, ale skazujące państwo członkowskie zastrzegło, że informacje dotyczące tych wyroków nie mogą być przekazywane dalej do żadnych innych celów niż na użytek postępowania karnego. Wniosek o udzielenie dalszych informacji można skierować bezpośrednio do … (proszę wskazać skazujące państwo członkowskie)
	zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek, nie można udzielić odpowiedzi na wniosek niezwiązany z postępowaniem karnym

Osoba, z którą można się kontaktować, gdyby potrzebne były dodatkowe informacje:

Imię i nazwisko:

Telefon:

Adres poczty elektronicznej:

Inne informacje (ograniczenia korzystania z danych w przypadku wniosków niezwiązanych z postępowaniem karnym):

Proszę wskazać liczbę stron załączonych do formularza odpowiedzi:

Sporządzono w

dnia

Podpis i pieczęć urzędowa (w stosownych przypadkach):

Imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe / organizacja:

W stosownych przypadkach należy załączyć wykaz wyroków skazujących i przesłać całość dokumentów państwu członkowskiemu będącemu wnioskodawcą. Nie jest konieczne tłumaczenie formularza ani wykazu wyroków skazujących na język państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą.

(1) Należy wprowadzić jak najwięcej informacji, by ułatwić ustalenie tożsamości danej osoby.

7.4.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 93/33

DECYZJA RADY 2009/316/WSiSW

z dnia 6 kwietnia 2009 r.

w sprawie ustanowienia europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS), zgodnie z art. 11 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 oraz art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając decyzję ramową Rady 2009/315/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestrów karnych pomiędzy państwami członkowskimi oraz treści tych informacji (1), w szczególności jej art. 11 ust. 4,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 29 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że celem Unii jest zapewnienie obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa osobistego w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Cel ten zakłada konieczność systematycznej wymiany między właściwymi organami państw członkowskich informacji pochodzących z rejestrów karnych w sposób gwarantujący jednolitą interpretację tych informacji oraz skuteczność takiej wymiany.

(2)

System przekazywania informacji na temat wyroków skazujących wydanych wobec obywateli innych państw członkowskich, oparty obecnie na Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r., nie zapewnia skutecznego obiegu tych informacji. W związku z tym należy ustanowić bardziej skuteczne i dostępne procedury wymiany takich informacji na poziomie Unii Europejskiej.

(3)

Rada Europejska obradująca w dniach 25–26 marca 2004 r. w swojej deklaracji w sprawie zwalczania terroryzmu uznała konieczność poprawy wymiany informacji o wyrokach skazujących za kwestię priorytetową i potwierdziła to następnie w programie haskim (3) oraz w planie działania (4) dotyczącym jego wykonania. Dodatkowo skomputeryzowane wzajemne połączenie rejestrów karnych na poziomie Unii Europejskiej zostało uznane za jeden z priorytetów politycznych przez Radę Europejską w konkluzjach z dni 21–22 czerwca 2007 r.

(4)	Skomputeryzowane wzajemne połączenie rejestrów karnych stanowi element projektu „e-sprawiedliwość”, który Rada Europejska w 2007 roku wielokrotnie uznawała za jeden z priorytetów.

(5)	Obecnie rozwijany jest projekt pilotażowy mający na celu wzajemne połączenie rejestrów karnych. Uzyskane osiągnięcia stanowią cenną podstawę dla dalszych prac nad skomputeryzowaną wymianą informacji na poziomie Unii Europejskiej.

(6)

Celem niniejszej decyzji jest wprowadzenie w życie decyzji ramowej 2009/315/WSiSW w celu stworzenia i rozwoju skomputeryzowanego systemu wymiany informacji o wyrokach skazujących pomiędzy państwami członkowskimi. Taki system powinien umożliwiać przesyłanie informacji o wyrokach skazujących w formie, która jest z łatwością zrozumiała. W związku z tym należy określić znormalizowany format pozwalający na wymianę informacji w jednolitej, elektronicznej i łatwej do komputerowego tłumaczenia formie, jak również wszelkie inne metody organizacji i usprawnienia elektronicznej wymiany informacji na temat wyroków skazujących między organami centralnymi państw członkowskich.

(7)	Niniejsza decyzja opiera się na zasadach ustalonych w decyzji ramowej Rady 2009/315/WSiSW oraz stosuje i uzupełnia te zasady z technicznego punktu widzenia.

(8)	Kategorie danych, które mają być wprowadzane do systemu, cele, dla których dane mają być wprowadzane, i kryteria ich wprowadzania, organy upoważnione do dostępu do danych oraz niektóre szczegółowe zasady ochrony danych osobowych określa decyzja ramowa 2009/315/WSiSW.

(9)	Żaden z przepisów niniejszej decyzji ani decyzji ramowej 2009/315/WSiSW nie wprowadza obowiązku wymiany informacji dotyczących orzeczeń innych niż zapadłe w sprawie karnej.

(10)	Ponieważ niniejsza decyzja nie ma na celu harmonizacji krajowych systemów rejestrów karnych, skazujące państwo członkowskie nie ma obowiązku zmiany swojego wewnętrznego systemu rejestrów karnych w zakresie dotyczącym korzystania z informacji do celów wewnętrznych.

(11)

Europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS) jest zdecentralizowanym systemem informatycznym. Dane z rejestrów karnych powinny być przechowywane wyłącznie w bazach danych obsługiwanych przez państwa członkowskie; nie należy umożliwiać bezpośredniego sieciowego dostępu do baz danych rejestrów karnych innych państw członkowskich. Na państwach członkowskich powinna spoczywać odpowiedzialność za obsługę krajowych baz danych rejestrów karnych oraz za sprawny przebieg wymiany informacji, w której biorą udział. Początkowo wspólną infrastrukturę komunikacyjną ECRIS powinna stanowić transeuropejska telematyczna sieć komunikacyjna między administracjami (S-TESTA). Wszelkie wydatki związane ze wspólną infrastrukturą komunikacyjną powinny być pokrywane z budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

(12)

Tabele referencyjne z kategoriami przestępstw oraz kategoriami kar i środków zamieszczone w niniejszej decyzji powinny ułatwić automatyczne tłumaczenie oraz umożliwić wzajemne zrozumienie przekazywanych informacji dzięki wykorzystaniu systemu kodów. Treść tabel powstała w wyniku analizy potrzeb wszystkich 27 państw członkowskich. W analizie tej uwzględniono kategoryzację przyjętą w projekcie pilotażowym oraz wyniki grupowania różnych krajowych przestępstw oraz kar i środków. Ponadto w przypadku tabeli przestępstw uwzględniono również zharmonizowane, wspólne definicje istniejące na poziomie europejskim i międzynarodowym, a także modele danych Eurojustu i Europolu.

(13)

W celu zapewnienia wzajemnego zrozumienia i przejrzystości wspólnej kategoryzacji każde państwo członkowskie powinno przedłożyć wykaz krajowych przestępstw oraz kar i środków należących do każdej z kategorii określonych w odpowiedniej tabeli. Państwa członkowskie mogą dostarczyć opisy przestępstw oraz kar i środków, a ze względu na użyteczność takich opisów należy je do tego zachęcić. Informacje te powinny być udostępniane państwom członkowskim.

(14)

Tabele referencyjne z kategoriami przestępstw oraz z kategoriami kar i środków zamieszczone w niniejszej decyzji nie służą ustanowieniu odpowiedników prawnych między przestępstwami oraz karami i środkami istniejącymi na poziomie krajowym. Stanowią one narzędzie, które ma pomóc odbiorcy lepiej zrozumieć fakt(-y) i rodzaj kary (kar) lub środka(-ów) zawartych w przekazywanych informacjach. Precyzyjność wspomnianych kodów nie może być w pełni zagwarantowana przez państwo członkowskie dostarczające informacje i nie powinna uniemożliwiać właściwym organom otrzymującego państwa członkowskiego interpretowania informacji.

(15)	Tabele referencyjne z kategoriami przestępstw oraz kar i środków powinny podlegać przeglądom i aktualizacji zgodnie z procedurą przyjmowania środków wykonawczych dla decyzji przewidzianą w Traktacie o Unii Europejskiej.

(16)

Państwa członkowskie i Komisja powinny wzajemnie się informować i konsultować ze sobą w ramach Rady zgodnie z warunkami określonymi w Traktacie o Unii Europejskiej, w celu sporządzenia niewiążącego podręcznika dla użytkowników, w którym należy określić procedury wymiany informacji, w szczególności sposoby identyfikacji przestępców, wspólną interpretację kategorii przestępstw oraz kar i środków oraz wyjaśnić problematyczne przestępstwa oraz kary i środki krajowe, a także zapewnienia koordynacji niezbędnej do rozwoju i funkcjonowania ECRIS.

(17)

Aby przyspieszyć rozwój ECRIS, Komisja powinna przyjąć szereg środków technicznych mających wesprzeć państwa członkowskie w przygotowaniu infrastruktury technicznej do wzajemnego połączenia baz danych krajowych rejestrów karnych. Komisja może zapewnić oprogramowanie wzorcowe, a mianowicie odpowiednie oprogramowanie umożliwiające państwom członkowskim wzajemne połączenie, które państwa członkowskie mogą wykorzystać zamiast własnego oprogramowania wzajemnego połączenia, wdrażając równocześnie wspólny zestaw protokołów umożliwiający wymianę informacji między bazami danych rejestrów karnych.

(18)

Decyzja ramowa 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych (5) powinna mieć zastosowanie w kontekście skomputeryzowanej wymiany informacji pochodzących z rejestrów karnych państw członkowskich, zapewniając odpowiedni poziom ochrony danych podczas wymiany informacji między państwami członkowskimi, pozwalając jednocześnie państwom członkowskim na zachowanie wyższych standardów ochrony w odniesieniu do przetwarzania danych na poziomie krajowym.

(19)

Z uwagi na to, że cel niniejszej decyzji, a mianowicie rozwój skomputeryzowanego systemu wymiany informacji o wyrokach skazujących pomiędzy państwami członkowskimi, nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające jednostronnie, natomiast, ze względu na potrzebę skoordynowanych działań w Unii Europejskiej, możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii Europejskiej, Rada może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej i która została określona w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(20)	Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i zawartymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja ustanawia europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS).

Niniejsza decyzja ustanawia również elementy znormalizowanego formatu elektronicznej wymiany informacji pochodzących z rejestrów karnych pomiędzy państwami członkowskimi, w szczególności w odniesieniu do informacji dotyczących przestępstwa będącego podstawą wyroku skazującego, oraz informacji dotyczących treści takiego wyroku, jak również innych ogólnych i technicznych środków wdrażania związanych z organizacją i usprawnieniem wymiany informacji.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się definicje ustanowione w decyzji ramowej 2009/315/WSiSW.

Artykuł 3

Europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS)

1. ECRIS jest zdecentralizowanym systemem informatycznym, opartym na bazach danych rejestrów karnych w każdym państwie członkowskim. ECRIS składa się z następujących elementów:

a)	oprogramowania wzajemnego połączenia stworzonego zgodnie ze wspólnym zestawem protokołów, umożliwiającego wymianę informacji między bazami danych rejestrów karnych państw członkowskich;

b)	wspólnej infrastruktury komunikacyjnej opartej na szyfrowanej sieci.

2. Celem niniejszej decyzji nie jest stworzenie scentralizowanej bazy danych rejestrów karnych. Wszelkie dane z rejestrów karnych przechowywane są wyłącznie w bazach danych obsługiwanych przez państwa członkowskie.

3. Organy centralne państw członkowskich, o których mowa w art. 3 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW, nie mają bezpośredniego dostępu sieciowego do baz danych rejestrów karnych innych państw członkowskich. W celu zapewnienia poufności i integralności informacji z rejestrów karnych przesyłanych do innych państw członkowskich stosowane są najlepsze dostępne techniki ustalone wspólnie przez państwa członkowskie przy wsparciu Komisji.

4. Odpowiedzialność za obsługę oprogramowania wzajemnego połączenia oraz baz danych przechowujących, wysyłających i odbierających informacje pochodzące z rejestrów karnych spoczywa na danym państwie członkowskim.

5. Sieć S-TESTA stanowi wspólną infrastrukturę komunikacyjną. Wszelkie kolejne wersje tej sieci lub wszelkie inne alternatywne zabezpieczone sieci zapewniają dalsze spełnianie przez wspólną infrastrukturę komunikacyjną warunków określonych w ust. 6.

6. Odpowiedzialność za obsługę wspólnej infrastruktury komunikacyjnej spoczywa na Komisji; infrastruktura ta spełnia wymogi w zakresie bezpieczeństwa oraz w pełni odpowiada potrzebom ECRIS.

7. W celu zapewnienia skutecznego funkcjonowania ECRIS Komisja zapewnia ogólne wsparcie i pomoc techniczną, w tym gromadzenie i sporządzanie statystyk, o których mowa w art. 6 ust. 2 lit. b) ppkt (i), oraz oprogramowanie wzorcowe.

8. Niezależnie od możliwości korzystania z programów finansowych Unii Europejskiej zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami, każde państwo członkowskie ponosi własne koszty wynikające z wdrożenia swojej krajowej bazy danych rejestrów karnych oraz oprogramowania wzajemnego połączenia, o którym mowa w ust. 1, z zarządzania nimi, ich użytkowania oraz utrzymania.

Komisja ponosi koszty wynikające z wdrożenia wspólnej infrastruktury komunikacyjnej ECRIS, zarządzania nią, jej użytkowania i utrzymania oraz dalszego rozwoju, jak również z wdrażania i z dalszego rozwoju oprogramowania wzorcowego.

Artykuł 4

Format przekazywania informacji

1. Przy przekazywaniu informacji zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 oraz art. 7 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW dotyczących nazwy lub klasyfikacji prawnej przestępstwa oraz mających zastosowanie przepisów państwa członkowskie stosują kod odpowiadający każdemu z przestępstw, o których mowa w przekazywanej informacji, zgodnie z tabelą przestępstw w załączniku A. W drodze wyjątku, w przypadku gdy dane przestępstwo nie odpowiada żadnej konkretnej podkategorii, w odniesieniu do tego konkretnego przestępstwa stosuje się kod „kategoria otwarta” odnoszący się do właściwej lub najbardziej zbliżonej kategorii przestępstw lub – w przypadku braku takiej kategorii – kod „pozostałe przestępstwa”.

Państwa członkowskie mogą także przekazywać dostępne informacje dotyczące stadium popełnienia przestępstwa oraz stopnia udziału w przestępstwie oraz, w stosownych przypadkach, informacje dotyczące recydywy lub wystąpienia okoliczności wyłączających całkowicie lub częściowo odpowiedzialność karną.

2. Przy przekazywaniu informacji zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 oraz art. 7 decyzji ramowej 2008/315/WSiSW dotyczących treści wyroku skazującego, w szczególności orzeczonej kary, jak również wszelkich kar dodatkowych, środków bezpieczeństwa i późniejszych orzeczeń zmieniających sposób wykonania kary, państwa członkowskie stosują odpowiedni kod do każdych kar i środków, o których mowa w przekazywanej informacji, zgodnie z tabelą kar i środków w załączniku B. W drodze wyjątku, w przypadku gdy kara lub środek nie odpowiadają żadnej konkretnej podkategorii, do tej konkretnej kary lub środka stosuje się kod „kategoria otwarta” odnoszący się do właściwej lub najbardziej zbliżonej kategorii kar i środków lub – w przypadku braku takiej kategorii – kod „pozostałe kary i środki”.

Państwa członkowskie dostarczają również, w stosownych przypadkach, dostępne informacje związane z naturą nałożonych kary lub środka lub warunkami ich wykonania, zgodnie z parametrami zawartymi w załączniku B. Parametr „orzeczenie inne niż zapadłe w sprawie karnej” zostaje wskazany jedynie w przypadkach, gdy informacje o takim orzeczeniu są przekazywane dobrowolnie w odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacje o wyrokach skazujących przez państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba.

Artykuł 5

Informacje o krajowych przestępstwach oraz karach i środkach

1. Państwa członkowskie przesyłają do Sekretariatu Generalnego Rady podane niżej informacje, w szczególności w celu sporządzenia niewiążącego podręcznika dla użytkowników, o którym mowa w art. 6 ust. 2 lit. a):

a)	wykaz przestępstw krajowych wchodzących w zakres poszczególnych kategorii, o których mowa w tabeli przestępstw w załączniku A. Wykaz zawiera nazwę lub klasyfikację prawną przestępstwa oraz odniesienie do przepisów mających zastosowanie. Wykaz może zawierać również krótki opis znamion przestępstwa;

wykaz rodzajów wyroków skazujących, ewentualnych kar dodatkowych, środków bezpieczeństwa oraz ewentualnych późniejszych orzeczeń zmieniających sposób wykonania kary określonych w prawie krajowym, w każdej z kategorii, o których mowa w tabeli kar i środków w załączniku B. Może on także zawierać krótki opis konkretnej kary lub środka.

2. Państwa członkowskie regularnie aktualizują wykazy i opisy, o których mowa w ust. 1. Zaktualizowane informacje są przesyłane do Sekretariatu Generalnego Rady.

3. Sekretariat Generalny Rady przekazuje informacje uzyskane na podstawie niniejszego artykułu państwom członkowskim i Komisji.

Artykuł 6

Środki wykonawcze

1. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, przyjmuje wszelkie zmiany załączników A i B, które mogą okazać się niezbędne.

2. Przedstawiciele właściwych jednostek administracyjnych państw członkowskich i Komisja wzajemnie się informują i konsultują się ze sobą w ramach Rady w celu:

sporządzenia niewiążącego podręcznika dla użytkowników, określającego procedurę wymiany informacji za pośrednictwem ECRIS, dotyczącego w szczególności sposobu identyfikacji przestępców, jak również wspólnej interpretacji kategorii przestępstw oraz kar i środków wymienionych odpowiednio w załącznikach A i B;

koordynowania swoich działań na rzecz rozwoju i obsługi ECRIS dotyczących w szczególności:

(i)	ustanowienia systemów logowania i procedur umożliwiających monitorowanie funkcjonowania ECRIS i sporządzania statystyk niezawierających danych osobowych, dotyczących wymiany za pośrednictwem ECRIS informacji uzyskanych z rejestrów karnych;

(ii)	przyjęcia specyfikacji technicznych dotyczących wymiany, w tym wymogów bezpieczeństwa, w szczególności wspólnego zestawu protokołów;

(iii)

przyjęcia procedur weryfikujących zgodność krajowego oprogramowania ze specyfikacjami technicznymi.

Artykuł 7

Sprawozdanie

Służby Komisji regularnie publikują sprawozdania dotyczące wymiany – w ramach ECRIS – informacji pochodzących z rejestrów karnych, oparte w szczególności na statystykach, o których mowa w art. 6 ust. 2 lit. b) ppkt (i). Sprawozdanie to zostaje po raz pierwszy opublikowane rok po przedłożeniu sprawozdania, o którym mowa w art. 13 ust. 3 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW.

Artykuł 8

Wykonanie i terminy

1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do wykonania przepisów niniejszej decyzji do dnia 7 kwietnia 2012 r.

2. Państwa członkowskie korzystają z formatu określonego w art. 4 oraz ze sposobów organizowania i ułatwiania wymiany informacji określonymi w niniejszej decyzji od daty zgłoszonej zgodnie z art. 11 ust. 6 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 6 kwietnia 2009 r.

W imieniu Rady

J. POSPÍŠIL

Przewodniczący

(1) Zob. s. 23 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2) Opinia z dnia 9 października 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(3) Dz.U. C 53 z 3.3.2005, s. 1.

(4) Dz.U. C 198 z 12.8.2005, s. 1.

(5) Dz.U. L 350 z 30.12.2008, s. 60.

ZAŁĄCZNIK A

Wspólna tabela kategorii przestępstw, o której mowa w art. 4

Parametry
Stadium popełnienia przestępstwa	Dokonanie czynu	C
	Usiłowanie lub przygotowywanie	A
	Dane nieprzekazywane	Ø
Stopień udziału:	Sprawca	M
	Pomocnictwo lub podżeganie/organizacja, spiskowanie	H
	Dane nieprzekazywane	Ø
Wyłączenie odpowiedzialności karnej:	Niepoczytalność lub ograniczona poczytalność	S
Recydywa		R

Kod	Kategorie i podkategorie przestępstw
0100 00 kategoria otwarta	Zbrodnie należące do jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego
0101 00	Ludobójstwo
0102 00	Zbrodnie przeciwko ludzkości
0103 00	Zbrodnie wojenne
0200 00 kategoria otwarta	Udział w organizacji przestępczej
0201 00	Kierowanie organizacją przestępczą
0202 00	Świadomy udział w przestępczej działalności organizacji przestępczej
0203 00	Świadomy udział w nieprzestępczej działalności organizacji przestępczej
0300 00 kategoria otwarta	Terroryzm
0301 00	Kierowanie grupą terrorystyczną
0302 00	Świadomy udział w działalności grupy terrorystycznej
0303 00	Finansowanie terroryzmu
0304 00	Publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym
0305 00	Rekrutacja na potrzeby terroryzmu lub szkolenie terrorystyczne
0400 00 kategoria otwarta	Handel ludźmi
0401 00	Handel ludźmi w celu wyzysku związanego z pracą lub świadczeniem usług
0402 00	Handel ludźmi w celu wyzysku związanego z prostytucją lub innymi formami wykorzystywania seksualnego
0403 00	Handel ludźmi w celu pobrania ludzkich organów lub tkanek
0404 00	Handel ludźmi w celu niewolnictwa, praktyk podobnych do niewolnictwa lub pracy przymusowej
0405 00	Handel małoletnimi w celu wyzysku związanego z pracą lub świadczeniem usług
0406 00	Handel małoletnimi w celu wyzysku osób związanego z prostytucją lub innymi formami wykorzystywania seksualnego
0407 00	Handel małoletnimi w celu pobrania ludzkich organów lub tkanek
0408 00	Handel małoletnimi w celu niewolnictwa, praktyk podobnych do niewolnictwa lub pracy przymusowej
0500 00 kategoria otwarta	Nielegalny obrót (1) i inne przestępstwa związane z bronią, bronią palną, częściami i elementami tej broni, amunicją i materiałami wybuchowymi
0501 00	Nielegalny wyrób broni, broni palnej, części i elementów tej broni, amunicji i materiałów wybuchowych
0502 00	Nielegalny obrót krajowy bronią, bronią palną, częściami i elementami tej broni, amunicją i materiałami wybuchowymi (2)
0503 00	Nielegalny wywóz lub przywóz broni, broni palnej, części i elementów tej broni, amunicji i materiałów wybuchowych
0504 00	Posiadanie lub używanie bez zezwolenia broni, broni palnej, części i elementów tej broni, amunicji i materiałów wybuchowych
0600 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko środowisku
0601 00	Niszczenie lub uszkadzanie chronionych gatunków fauny i flory
0602 00	Bezprawne zanieczyszczanie powietrza, gleby lub wody substancjami lub promieniowaniami jonizującymi
0603 00	Przestępstwa związane z odpadami, w tym odpadami niebezpiecznymi
0604 00	Przestępstwa związane z nielegalnym obrotem (1) zwierzętami lub roślinami pozostającymi pod ochroną gatunkową lub częściami tych zwierząt lub roślin
0605 00	Nieumyślne przestępstwa przeciwko środowisku
0700 00 kategoria otwarta	Przestępstwa związane z narkotykami lub prekursorami oraz inne przestępstwa przeciwko zdrowiu publicznemu
0701 00	Przestępstwa związane z nielegalnym obrotem (3) substancjami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami nieprzeznaczonymi wyłącznie na użytek własny
0702 00	Nielegalne zażywanie narkotyków oraz ich nabywanie, posiadanie, wytwarzanie lub produkcja wyłącznie na użytek własny
0703 00	Pomaganie w nielegalnym używaniu substancji odurzających lub substancji psychotropowych lub nakłanianie do takiego używania
0704 00	Wyrób lub produkcja środków odurzających nieprzeznaczonych wyłącznie na użytek własny
0800 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu
0801 00	Zabójstwo
0802 00	Zabójstwo – typy kwalifikowane (4)
0803 00	Nieumyślne spowodowanie śmierci
0804 00	Zabójstwo noworodka przez matkę
0805 00	Nielegalne przerwanie ciąży
0806 00	Nielegalna eutanazja
0807 00	Przestępstwa związane z popełnieniem samobójstwa
0808 00	Akt przemocy skutkujący śmiercią
0809 00	Spowodowanie ciężkiego uszkodzenia lub zniekształcenia ciała lub trwałego kalectwa
0810 00	Nieumyślne spowodowanie ciężkiego uszkodzenia lub zniekształcenia ciała lub trwałego kalectwa
0811 00	Spowodowanie lżejszego uszkodzenia ciała
0812 00	Nieumyślne spowodowanie lżejszego uszkodzenia ciała
0813 00	Narażenie na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszkodzenia ciała
0814 00	Tortury
0815 00	Nieudzielenie pomocy
0816 00	Przestępstwa związane z pobieraniem organów lub tkanek ludzkich bez zezwolenia lub zgody
0817 00	Przestępstwa związane z nielegalnym obrotem (3) ludzkimi organami lub tkankami
0818 00	Przemoc domowa lub groźby
0900 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko wolności osobistej, godności osobistej lub innym chronionym dobrom, w tym rasizm i ksenofobia
0901 00	Porwanie, porwanie dla okupu, bezprawne przetrzymywanie
0902 00	Bezprawne zatrzymanie lub pozbawienie wolności przez organ publiczny
0903 00	Wzięcie zakładnika
0904 00	Porwanie statku powietrznego lub wodnego
0905 00	Znieważenie i zniesławienie
0906 00	Groźby karalne
0907 00	Przymus, wywieranie nacisku, nękanie, molestowanie lub agresja psychiczna lub emocjonalna
0908 00	Wymuszenie
0909 00	Wymuszenie – typ kwalifikowany
0910 00	Nielegalne wkroczenie na teren prywatny
0911 00	Naruszenie prywatności inne niż nielegalne wkroczenie na teren prywatny
0912 00	Przestępstwa przeciwko ochronie danych osobowych
0913 00	Nielegalne przechwytywanie danych lub przekazywanych informacji
0914 00	Dyskryminacja z powodu płci, rasy, orientacji seksualnej, wyznania lub pochodzenia etnicznego
0915 00	Publiczne nawoływanie do dyskryminacji rasowej
0916 00	Publiczne nawoływanie do nienawiści na tle różnic rasowych
0917 00	Szantaż
1000 00 kategoria otwarta	Przestępstwa seksualne
1001 00	Zgwałcenie
1002 00	Zgwałcenie – typ kwalifikowany (5), inny niż zgwałcenie małoletniego
1003 00	Napaść na tle seksualnym
1004 00	Doprowadzenie do uprawiania prostytucji lub do czynności seksualnej
1005 00	Nieobyczajne obnażanie się
1006 00	Molestowanie seksualne
1007 00	Nakłanianie przez prostytutkę do czynu nierządnego
1008 00	Seksualne wykorzystywanie dzieci
1009 00	Przestępstwa związane z pornografią dziecięcą lub nieobyczajnymi wizerunkami małoletnich
1010 00	Zgwałcenie małoletniego
1011 00	Napaść na tle seksualnym na małoletniego
1100 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko prawu rodzinnemu
1101 00	Nielegalne stosunki seksualne bliskich członków rodziny
1102 00	Poligamia
1103 00	Uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego
1104 00	Zaniedbywanie lub porzucenie małoletniego lub osoby niepełnosprawnej
1105 00	Niepodporządkowanie się nakazowi wydania małoletniego lub uprowadzenie małoletniego
1200 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko państwu, porządkowi publicznemu, wymiarowi sprawiedliwości lub funkcjonariuszom publicznym
1201 00	Szpiegostwo
1202 00	Zdrada stanu
1203 00	Przestępstwa dotyczące wyborów i referendum
1204 00	Zamach na życie lub zdrowie głowy państwa
1205 00	Znieważenie państwa, narodu lub symboli państwowych
1206 00	Znieważenie funkcjonariusza publicznego lub opór wobec niego
1207 00	Zmuszenie funkcjonariusza publicznego do określonego zachowania lub wywieranie na niego nacisku
1208 00	Czynna napaść na funkcjonariusza publicznego lub grożenie funkcjonariuszowi publicznemu
1209 00	Przestępstwa przeciwko porządkowi publicznemu, zakłócanie spokoju publicznego
1210 00	Przemoc podczas imprez sportowych
1211 00	Kradzież dokumentów publicznych lub administracyjnych
1212 00	Zakłócanie funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości lub nadużywanie prawa, składanie fałszywych zawiadomień o przestępstwie lub zeznań w toku postępowania karnego lub sądowego, krzywoprzysięstwo
1213 00	Bezprawne podawanie się za inną osobę lub funkcjonariusza publicznego
1214 00	Ucieczka z aresztu lub więzienia
1300 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko własności publicznej lub interesom publicznym
1301 00	Nadużycia finansowe dotyczące świadczeń publicznych, z zabezpieczenia społecznego lub rodzinnych
1302 00	Nadużycia finansowe dotyczące świadczeń, subwencji i dotacji europejskich
1303 00	Przestępstwa związane z nielegalnym hazardem
1304 00	Udaremnianie lub utrudnianie przetargów publicznych
1305 00	Łapownictwo czynne lub bierne urzędnika publicznego, osoby pełniącej funkcję publiczną lub organu publicznego
1306 00	Przywłaszczenie, sprzeniewierzenie lub inne bezprawne użycie majątku przez funkcjonariusza publicznego
1307 00	Nadużycie stanowiska przez urzędnika publicznego
1400 00 kategoria otwarta	Przestępstwa podatkowe i celne
1401 00	Przestępstwa podatkowe
1402 00	Przestępstwa celne
1500 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu i handlowemu
1501 00	Doprowadzenie do upadłości lub niewypłacalności lub pozorna niewypłacalność
1502 00	Nadużycia księgowe, przywłaszczenie, ukrywanie aktywów lub niezgodne z prawem zwiększenie wartości pasywów firmy
1503 00	Naruszenie zasad konkurencji
1504 00	Pranie dochodów pochodzących z przestępstwa
1505 00	Łapownictwo czynne i bierne w sektorze prywatnym
1506 00	Ujawnienie tajemnicy lub naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy
1507 00	Bezprawne wykorzystanie poufnych informacji w obrocie papierami wartościowymi
1600 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko mieniu lub niszczenie mienia
1601 00	Przywłaszczenie
1602 00	Przywłaszczenie lub kradzież energii
1603 00	Oszustwo, w tym wyłudzenie
1604 00	Paserstwo
1605 00	Nielegalny obrót (6) dobrami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki
1606 00	Umyślne uszkodzenie lub zniszczenie mienia
1607 00	Nieumyślne uszkodzenie lub zniszczenie mienia
1608 00	Sabotaż
1609 00	Przestępstwa przeciwko własności przemysłowej lub intelektualnej
1610 00	Podpalenie
1611 00	Podpalenie skutkujące śmiercią lub uszkodzeniem ciała
1612 00	Podpalenie lasu
1700 00 kategoria otwarta	Przestępstwa związane z kradzieżą
1701 00	Kradzież
1702 00	Kradzież po nielegalnym wkroczeniu na teren prywatny
1703 00	Kradzież z użyciem przemocy lub broni lub z posłużeniem się groźbą użycia przemocy lub broni przeciwko osobie
1704 00	Kradzież kwalifikowana bez użycia przemocy lub broni lub bez posłużenia się groźbą użycia przemocy lub broni wobec osoby
1800 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko systemom informatycznym i inne przestępstwa komputerowe
1801 00	Nielegalne uzyskanie dostępu do systemów informatycznych
1802 00	Nielegalna ingerencja w system informatyczny
1803 00	Nielegalna ingerencja w dane
1804 00	Wytwarzanie, posiadanie lub rozpowszechnianie urządzeń komputerowych lub danych umożliwiających popełnianie przestępstw komputerowych lub obrót takimi urządzeniami lub danymi
1900 00 kategoria otwarta	Fałszerstwo środków płatniczych
1901 00	Podrabianie lub przerabianie pieniądza, w tym euro
1902 00	Podrabianie bezgotówkowych środków płatniczych
1903 00	Podrabianie lub przerabianie publicznych papierów wartościowych
1904 00	Wprowadzanie do obiegu/używanie podrobionych lub przerobionych: pieniądza, bezgotówkowych środków płatniczych lub publicznych papierów wartościowych
1905 00	Posiadanie urządzenia do podrabiania lub przerabiania pieniądza lub publicznych papierów wartościowych
2000 00 kategoria otwarta	Fałszerstwo dokumentów
2001 00	Fałszerstwo dokumentu publicznego lub administracyjnego przez osobę prywatną
2002 00	Fałszerstwo dokumentu przez urzędnika lub funkcjonariusza publicznego
2003 00	Dostarczanie lub nabywanie sfałszowanych dokumentów publicznych lub administracyjnych; dostarczanie lub nabywanie sfałszowanych dokumentów przez urzędnika lub funkcjonariusza publicznego
2004 00	Używanie sfałszowanych dokumentów publicznych lub administracyjnych
2005 00	Posiadanie urządzenia do fałszowania dokumentów publicznych lub administracyjnych
2006 00	Fałszerstwo dokumentów prywatnych przez osobę prywatną
2100 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko zasadom bezpieczeństwa ruchu
2101 00	Niebezpieczne prowadzenie pojazdu
2102 00	Prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających
2103 00	Prowadzenie pojazdu bez prawa jazdy lub w okresie pozbawienia uprawnień do kierowania pojazdami
2104 00	Ucieczka z miejsca wypadku drogowego
2105 00	Uchylanie się od kontroli drogowej
2106 00	Przestępstwa związane z transportem drogowym
2200 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko prawu pracy
2201 00	Nielegalne zatrudnienie
2202 00	Przestępstwa dotyczące wynagrodzenia, w tym składek na zabezpieczenie społeczne
2203 00	Przestępstwa dotyczące warunków pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy
2204 00	Przestępstwa dotyczące dostępu do działalności zawodowej i jej wykonywania
2205 00	Przestępstwa dotyczące czasu pracy i wypoczynku
2300 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko prawu migracyjnemu
2301 00	Nielegalny wjazd lub pobyt
2302 00	Ułatwienie nielegalnego wjazdu i pobytu
2400 00 kategoria otwarta	Przestępstwa przeciwko obowiązkowi pełnienia służby wojskowej
2500 00 kategoria otwarta	Przestępstwa związane z substancjami hormonalnymi i innymi stymulatorami wzrostu
2501 00	Nielegalny przywóz, wywóz lub dostarczanie substancji hormonalnych i innych stymulatorów wzrostu
2600 00 kategoria otwarta	Przestępstwa związane z materiałami jądrowymi lub innymi niebezpiecznymi substancjami promieniotwórczymi
2601 00	Nielegalny przywóz, wywóz, dostarczanie lub nabywanie materiałów jądrowych lub promieniotwórczych
2700 00 kategoria otwarta	Pozostałe przestępstwa
2701 00	Inne przestępstwa umyślne
2702 00	Inne przestępstwa nieumyślne

(1) O ile nie stwierdzono inaczej w tej kategorii, „obrót” oznacza przywóz, wywóz, nabywanie, sprzedaż, dostarczanie, przemieszczanie lub transfer.

(2) Do celów tej podkategorii obrót obejmuje nabywanie, sprzedaż, dostarczanie, przemieszczanie lub transfer.

(3) Do celów tej podkategorii nielegalny obrót obejmuje przywóz, wywóz, nabywanie, sprzedaż, dostarczanie, przemieszczanie lub transfer.

(4) Na przykład: szczególnie obciążające okoliczności.

(5) Np. zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem.

(6) Nielegalny handel obejmuje przywóz, wywóz, nabywanie, sprzedaż, dostarczanie, przemieszczanie lub transfer.

ZAŁĄCZNIK B

Wspólna tabela kategorii kar i środków, o której mowa w art. 4

Kod	Kategorie i podkategorie kar i środków
1000 kategoria otwarta	Pozbawienie wolności
1001	Pozbawienie wolności
1002	Dożywotnie pozbawienie wolności
2000 kategoria otwarta	Ograniczenie wolności osobistej
2001	Zakaz odwiedzania określonych miejsc
2002	Ograniczenie wyjazdów za granicę
2003	Zakaz przebywania w określonych miejscach
2004	Zakaz wstępu na imprezę masową
2005	Zakaz kontaktowania się z określonymi osobami, w jakikolwiek sposób
2006	Poddanie dozorowi elektronicznemu (1)
2007	Nakaz stawiania się w określonym czasie przed określonym organem
2008	Nakaz przebywania/mieszkania w określonym miejscu
2009	Nakaz przebywania w miejscu zamieszkania w określonym czasie
2010	Nakaz przestrzegania środków związanych z próbą nałożoną przez sąd wraz z nadzorem
3000 kategoria otwarta	Pozbawienie określonego prawa
3001	Pozbawienie stanowiska
3002	Utrata/zawieszenie prawa do pełnienia funkcji publicznej lub otrzymania tej funkcji
3003	Utrata/zawieszenie czynnego lub biernego prawa wyborczego
3004	Zakaz ubiegania się o zamówienie publiczne
3005	Zakaz korzystania z dotacji publicznych
3006	Unieważnienie prawa jazdy (2)
3007	Zawieszenie ważności prawa jazdy
3008	Zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju
3009	Utrata/zawieszenie władzy rodzicielskiej
3010	Utrata/zawieszenie prawa do pełnienia funkcji biegłego w postępowaniu sądowym/składania zeznań ze złożeniem przyrzeczenia/pełnienia funkcji ławnika
3011	Utrata/zawieszenie prawa do pełnienia funkcji opiekuna lub kuratora (3)
3012	Utrata/zawieszenie prawa do orderów i odznaczeń oraz tytułów honorowych
3013	Zakaz wykonywania działalności zawodowej, handlowej lub społecznej
3014	Zakaz pracy lub wykonywania innej działalności z małoletnimi
3015	Obowiązek likwidacji przedsiębiorstwa
3016	Zakaz posiadania lub noszenia broni
3017	Cofnięcie zezwolenia na polowanie/połów ryb
3018	Zakaz wystawiania czeków lub korzystania z kart płatniczych/kredytowych
3019	Zakaz hodowli zwierząt
3020	Zakaz posiadania lub używania pewnych przedmiotów innych niż broń
3021	Zakaz grania w pewne gry/uprawiania pewnych sportów
4000 kategoria otwarta	Zakaz przebywania na terytorium lub wydalenie z terytorium
4001	Zakaz przebywania na terytorium państwa
4002	Wydalenie z terytorium państwa
5000 kategoria otwarta	Obowiązki osobiste
5001	Poddanie się leczeniu lub innym formom terapii
5002	Poddanie się programowi społeczno-edukacyjnemu
5003	Obowiązek przebywania pod opieką/kontrolą rodziny
5004	Środki wychowawcze
5005	Probacja sądowo-społeczna
5006	Obowiązek odbycia szkolenia/wykonywania pracy
5007	Obowiązek przekazywania organom sądowym określonych informacji
5008	Obowiązek opublikowania wyroku
5009	Obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej w związku z popełnieniem przestępstwa
6000 kategoria otwarta	Kary dotyczące własności prywatnej
6001	Konfiskata
6002	Zniszczenie
6003	Przywrócenie do stanu poprzedniego
7000 kategoria otwarta	Umieszczenie w instytucji
7001	Umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym
7002	Umieszczenie w ośrodku detoksykacyjnym
7003	Umieszczenie w placówce wychowawczej
8000 kategoria otwarta	Kary finansowe
8001	Grzywna
8002	Grzywna w stawkach dziennych (4)
8003	Nawiązka na rzecz określonego beneficjenta (5)
9000 kategoria otwarta	Kary polegające na świadczeniu pracy
9001	Praca społecznie użyteczna
9002	Praca społecznie użyteczna lub praca wraz z innymi środkami ograniczającymi
10000 kategoria otwarta	Kary wojskowe
10001	Degradacja (6)
10002	Wydalenie z zawodowej służby wojskowej
10003	Pozbawienie wolności w więzieniu wojskowym
11000 kategoria otwarta	Odstąpienie od wydania wyroku lub wymierzenia kary lub ich odroczenie; ostrzeżenie
12000 kategoria otwarta	Pozostałe kary i środki

Parametry (do określenia w stosownych przypadkach)
ø	Kara
m	Środek
a	Zawieszenie wykonania kary/środka
b	Częściowe zawieszenie wykonania kary/środka
c	Zawieszenie wykonania kary/środka z poddaniem probacji/dozorowi
d	Częściowe zawieszenie wykonania kary/środka z poddaniem probacji/dozorowi
e	Zamiana kary/środka
f	Kara zastępcza/środek zastępczy nakładane jako kara główna
g	Kara zastępcza/środek zastępczy nakładane w przypadku niepodporządkowania się karze głównej
h	Wykonanie zawieszonej kary/zawieszonego środka
i	Wydanie wyroku łącznego
j	Przerwanie wykonywania/odroczenie kary/środka (7)
k	Darowanie kary
l	Darowanie zawieszonej kary
n	Zakończenie kary
o	Ułaskawienie
p	Amnestia
q	Warunkowe zwolnienie (zwolnienie osoby przed zakończeniem wykonywania kary na określonych warunkach)
r	Rehabilitacja (z wykreśleniem kary z rejestru karnego lub bez takiego wykreślenia)
s	Kary lub środki przewidziane specjalnie dla małoletnich
t	Orzeczenie inne niż zapadłe w sprawie karnej (8)

(1) Urządzenie przytwierdzone na stałe lub mobilne.

(2) Niezbędne jest ponowne ubieganie się o wydanie prawa jazdy.

(3) Opiekun/kurator dla osoby ubezwłasnowolnionej lub małoletniego.

(4) Grzywna wyrażona w stawkach dziennych.

(5) Np. na rzecz instytucji, stowarzyszenia, fundacji lub pokrzywdzonego.

(6) Obniżenie stopnia wojskowego.

(7) Nie prowadzi do uniknięcia wykonania kary.

(8) Parametr ten zostanie wskazany jedynie w przypadku, gdy informacje te są przekazywane w odpowiedzi na wniosek otrzymany przez państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.093.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 93

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 52 7 kwietnia 2009

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 277/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 278/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu w zakresie zużycia energii elektrycznej przez zasilacze zewnętrzne w stanie bez obciążenia oraz ich średniej sprawności podczas pracy ( 1 )	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 279/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. zmieniające załącznik II do dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych ( 1 )	11
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 280/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. zmieniające załączniki I, II, III i IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych	13
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 281/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. zawieszające stosowanie należności celnych przywozowych na pewne ilości cukru przemysłowego w roku gospodarczym 2009/2010	20

	III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
	AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE
*	Wspólne stanowisko Rady 2009/314/WPZiB z dnia 6 kwietnia 2009 r. zmieniające wspólne stanowisko 2006/276/WPZiB dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym urzędnikom z Białorusi, i uchylające wspólne stanowisko 2008/844/WPZiB	21
	AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU VI TRAKTATU UE
*	Decyzja ramowa Rady 2009/315/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi oraz treści tych informacji	23
*	Decyzja Rady 2009/316/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS), zgodnie z art. 11 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW	33

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	JO	88,9
	MA	46,8
	SN	208,5
	TN	134,4
	TR	105,6
	ZZ	116,8
0707 00 05	JO	155,5
	MA	51,1
	TR	137,9
	ZZ	114,8
0709 90 70	JO	249,0
	MA	85,2
	TR	107,3
	ZZ	147,2
0709 90 80	EG	60,4
0709 90 80	ZZ	60,4
0805 10 20	CN	39,7
	EG	41,3
	IL	58,5
	MA	48,9
	TN	48,8
	TR	63,8
	ZZ	50,2
0805 50 10	TR	64,3
0805 50 10	ZZ	64,3
0808 10 80	AR	86,7
	BR	78,8
	CA	110,7
	CL	88,3
	CN	81,0
	MK	24,7
	NZ	93,9
	US	122,4
	UY	57,0
	ZA	77,2
	ZZ	82,1
0808 20 50	AR	90,5
	CL	100,4
	CN	59,2
	UY	52,8
	ZA	102,2
	ZZ	81,0