Dziennik Urzędowy L 256/2008

I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

24.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 931/2008

z dnia 23 września 2008 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 24 września 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 września 2008 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MK	31,4
	TR	70,5
	ZZ	51,0
0707 00 05	JO	156,8
	TR	77,6
	ZZ	117,2
0709 90 70	TR	93,2
0709 90 70	ZZ	93,2
0805 50 10	AR	62,8
	UY	64,8
	ZA	77,6
	ZZ	68,4
0806 10 10	TR	107,9
	US	132,8
	ZZ	120,4
0808 10 80	BR	56,2
	CL	78,5
	CN	80,5
	NZ	121,3
	US	116,3
	ZA	83,7
	ZZ	89,4
0808 20 50	AR	68,9
	CN	140,1
	TR	131,4
	ZA	100,6
	ZZ	110,3
0809 30	TR	130,8
	US	162,0
	ZZ	146,4
0809 40 05	IL	131,9
	TR	80,5
	XS	53,9
	ZZ	88,8

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

24.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/5

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 933/2008

z dnia 23 września 2008 r.

zmieniające załącznik do rozporządzenia Rady (WE) nr 21/2004 w odniesieniu do sposobów identyfikacji zwierząt oraz treści zawartych w dokumentach przewozowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17 grudnia 2003 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i dyrektywy 92/102/EWG i 64/432/EWG (1), w szczególności jego art. 10 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 21/2004 nakłada na każde państwo członkowskie obowiązek ustanowienia systemu identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2)

System ów składa się z czterech elementów; są to: środek identyfikacyjny, mający zidentyfikować dane zwierzę („środek identyfikacyjny”), aktualny rejestr prowadzony dla każdego gospodarstwa, dokumenty przewozowe oraz centralny rejestr lub komputerowa baza danych. Załącznik do rozporządzenia określa wymagania dotyczące tych elementów.

(3)	Rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 zgodnie ze zmianami wprowadzonymi rozporządzeniem (WE) nr 1560/2007 (2) stanowi, że od dnia 31 grudnia 2009 r. identyfikacja elektroniczna stanie się obowiązkowa dla wszystkich zwierząt.

(4)

W dniu 17 listopada 2007 r. Komisja przedłożyła Radzie sprawozdanie w sprawie wprowadzenia identyfikacji elektronicznej u owiec i kóz (3). Zgodnie z wnioskami ze sprawozdania należy umożliwić również państwom członkowskim przyjmowanie pod określonymi warunkami nowych typów identyfikatorów dla owiec i kóz.

(5)

W dziedzinie identyfikacji elektronicznej poczyniono pewne postępy techniczne. Dlatego też właściwe byłoby wprowadzenie zmian w wymaganiach dotyczących sposobów identyfikacji zwierząt określonych w rozporządzeniu (WE) nr 21/2004 w celu poszerzenia wyboru kombinacji technicznych. Nowo opracowane środki identyfikacyjne w rodzaju transponderów do wszczepiania lub znaków elektronicznych na pęcinie powinno się dopuścić do użytku jako środki identyfikacyjne w rozumieniu tego rozporządzenia. Ich stosowanie powinno się wszakże ograniczyć do przewozów na terytorium krajowym, mając na uwadze konieczność zgromadzenia dalszych praktycznych doświadczeń w stosowaniu tych nowych środków identyfikacyjnych. Z chwilą gdy identyfikacja elektroniczna stanie się pierwszym sposobem identyfikacji państwa członkowskie powinny mieć więcej swobody w korzystaniu z konwencjonalnych środków identyfikacyjnych w charakterze drugiego sposobu identyfikacji. Należy zatem odpowiednio zmienić część A załącznika do tego rozporządzenia.

(6)

Część B załącznika do rozporządzenia (WE) nr 21/2004 określa informacje, jakie powinny być zawarte w aktualizowanych rejestrach prowadzonych w każdym z gospodarstw. Część z tych informacji dostępna jest wyłącznie w gospodarstwie urodzenia zwierzęcia. Z uwagi na potrzebę ograniczania obciążeń administracyjnych należy zatem wprowadzić zmiany w tej części załącznika.

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 21/2004 przewiduje również, że od dnia 31 grudnia 2009 r. identyfikacja elektroniczna stanie się obowiązkowa dla wszystkich zwierząt urodzonych po tej dacie. W pierwszym roku po dniu 31 grudnia 2009 r. większość zwierząt – jako urodzonych przed tą datą – będzie jednak identyfikowana jedynie przy pomocy konwencjonalnych nieelektronicznych identyfikatorów. W ciągu tego roku zwierzęta opatrzone elektronicznymi i innymi identyfikatorami będą przewożone i trzymane razem.

(8)

Indywidualne kody poszczególnych zwierząt zapisane w identyfikatorach innych niż elektroniczne muszą być zapisywane ręcznie. Ręczne rejestrowanie identyfikatorów innych niż elektroniczne oznacza poważne obciążenie dla hodowców, a przy tym pociąga za sobą ryzyko wystąpienia błędów. Ponadto wydzielanie części zwierząt zidentyfikowanych elektronicznie i rejestrowanie ich indywidualnych kodów byłoby uciążliwe dla podmiotów prowadzących obrót zwierzętami. Równie uciążliwe byłoby wymaganie instalowania systemów czytników elektronicznych w celu rejestracji poszczególnych zwierząt, dopóki większość przewożonych zwierząt będzie wciąż identyfikowana konwencjonalnymi, nieelektronicznymi kolczykami. Stąd też termin ostatecznego wymagania, by w dokumentach przewozowych umieszczano indywidualne kody poszczególnych zwierząt, należy przesunąć do czasu, aż znacząca część hodowlanych owiec i kóz zostanie identyfikowana elektronicznie. Już sprawozdanie Komisji w sprawie wprowadzenia identyfikacji elektronicznej u owiec i kóz zawierało taki wniosek.

(9)

Stąd też właściwe jest przesunięcie terminu, od którego dokument przewozowy musi zawierać indywidualne kody identyfikacyjne wszystkich zwierząt do dnia 1 stycznia 2011 r. Dlatego termin wspomniany w części C pkt 2 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 21/2004 dotyczącego dokumentu przewozowego musi zostać odpowiednio zmieniony.

(10)

Należy uwzględnić szczególną sytuację zwierząt urodzonych przed 1 stycznia 2010 r. w kontekście wymogu rejestracji indywidualnych kodów zwierząt w dokumencie przewozowym. Ryzyko, jakie towarzyszy przewozowi takich zwierząt do rzeźni, jest nieznaczne. Nie uzasadnia ono dodatkowych administracyjnych uciążliwości, jakie pociąga za sobą ten wymóg. Zwierzęta przewożone bezpośrednio do rzeźni należy zatem zwolnić z tego wymagania niezależnie od daty takiego przewozu.

(11)

Co więcej, jakkolwiek zwierzęta urodzone przed dniem 1 stycznia 2010 r. będą wciąż stanowiły znaczącą część populacji owiec i kóz w roku 2011, ryzyko związane z ich przewozem będzie stopniowo malało, proporcjonalnie do spadku pogłowia takich zwierząt do dnia 31 grudnia 2011 r. Dlatego przewozy takich zwierząt należy zwolnić z wymogu rejestracji indywidualnych kodów zwierząt w dokumencie przewozowym do dnia 31 grudnia 2011 r. Po upływie tego terminu przeważająca większość populacji owiec i kóz będzie już identyfikowana elektronicznie, a ręczne wprowadzanie do rejestru będzie konieczne jedynie w nielicznych przypadkach, jako dotyczące wyłącznie starych zwierząt przewożonych do innych gospodarstw, a nie do rzeźni. Spoczywający na hodowcach zwierząt ciężar rejestrowania ich po 31 grudnia 2011 r. oraz towarzyszące mu ryzyko błędów zostałyby zatem ograniczone do rozsądnych rozmiarów.

(12)	Wobec tego właściwe jest ustanowienie pewnych przepisów przejściowych obowiązujących w okresie wprowadzania systemu a dotyczących rejestrowania indywidualnych kodów zwierząt urodzonych przed dniem 1 stycznia 2010 r. w dokumentach przewozowych.

(13)

Część C załącznika do rozporządzenia (WE) nr 21/2004 określa informacje, jakie powinny być zawarte w dokumentach przewozowych. Kod identyfikacyjny gospodarstwa przeznaczenia nie zawsze jest dostępny w gospodarstwie pochodzenia transportu. Nazwa (nazwisko) i adres gospodarstwa przeznaczenia lub przyszłego hodowcy powinny być akceptowane jako alternatywa.

(14)	W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 21/2004 powinno zostać odpowiednio zmienione.

(15)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 21/2004 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 września 2008 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 5 z 9.1.2004, s. 8.

(2) Dz.U. L 340 z 22.12.2007, s. 25.

(3) COM(2007) 711.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK

A. ŚRODKI IDENTYFIKACYJNE

Właściwe organy zatwierdzają odpowiednie środki identyfikacyjne zgodnie z art. 4 ust. 1, które:

a)	zawierają przynajmniej jeden widoczny i jeden czytelny elektronicznie znak;

b)	są przytwierdzone do zwierzęcia, nie czyniąc mu szkody; oraz

c)	są łatwe do usunięcia z łańcucha żywnościowego.

Każdy środek identyfikacyjny musi nosić kod, zawierający następujące dane we wskazanej kolejności:

a)	dwuliterowy kod alfa albo trzycyfrowy, zgodny z ISO 3166, kod państwa członkowskiego (1), w którym znajduje się gospodarstwo, gdzie zwierzę zostało po raz pierwszy zarejestrowane (»kod państwa«)

b)	nie dłuższy niż 12-cyfrowy indywidualny kod zwierzęcia.

Niezależnie od kodów wymienionych w lit. a) i b) i pod warunkiem, że nie wpłynie to na czytelność tych kodów, właściwe organy mogą zezwolić na stosowanie kodu kreskowego i umieszczenie przez hodowcę dodatkowych informacji.

Pierwszy środek identyfikacyjny, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. a), musi spełniać kryteria określone w lit. a) albo b):

a)	identyfikator elektroniczny w postaci kapsułki ceramicznej lub elektronicznego kolczyka, zgodny z warunkami technicznymi wymienionymi w pkt 6; lub

b)	kolczyk wykonany z nierozkładającego się materiału, niemożliwego do sfałszowania i łatwego do odczytania przez całe życie zwierzęcia, kolczyk nie może służyć do wielokrotnego użytku, a napisy wspomniane w pkt 2 muszą być nieusuwalne.

Drugi sposób identyfikacji, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. b), musi spełniać następujące warunki:

w przypadku zwierząt identyfikowanych zgodnie z ust. 3 lit. a):

(i)	kolczyk spełniający kryteria ustanowione w pkt 3 lit. b); lub

(ii)	znak na pęcinie spełniający kryteria dotyczące kolczyków ustanowione w pkt 3 lit. b); lub

(iii)

tatuaż, z wyjątkiem zwierząt podlegających handlowi wewnątrzwspólnotowemu;

w przypadku zwierząt identyfikowanych zgodnie z ust. 3 lit. b):

(i)	identyfikator elektroniczny spełniający kryteria ustanowione w pkt 3 lit. a); lub

(ii)	w przypadku zwierząt niepodlegających handlowi wewnątrzwspólnotowemu – identyfikator elektroniczny w postaci elektronicznego znaku na pęcinie lub wszczepianego transpondera zgodny z warunkami technicznymi wymienionymi w pkt 6; lub

(iii)

w przypadku gdy identyfikacja elektroniczna nie jest obowiązkowa, zgodnie z art. 9 ust. 3:

—	kolczyk spełniający kryteria ustanowione w pkt 3 lit. b),

—	znak na pęcinie spełniający kryteria dotyczące kolczyków ustanowione w pkt 3 lit. b), lub

—

tatuaż.

System, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. c), wymaga identyfikacji zwierząt zarówno indywidualnej, jak i ze względu na gospodarstwo, przewiduje procedurę zastąpienia, w przypadku gdy oznakowanie staje się nieczytelne lub zostało zagubione, pod kontrolą właściwych organów i nie umniejszając możliwości prześledzenia przemieszczeń zwierzęcia pomiędzy gospodarstwami w celu kontroli chorób epizootycznych, oraz pozwala na prześledzenie w tym samym celu trasy przewozów zwierząt na terytorium krajowym.

Elektroniczny identyfikator musi spełniać następujące wymogi techniczne:

a)	przeznaczone tylko do odczytu elektroniczne urządzenia radiolokacyjne w technologii HDX lub FDX-B, spełniające normy ISO 11784 i 11785;

b)	przeznaczone do odczytu przy pomocy urządzeń spełniających normę ISO 11785, mogących odczytywać identyfikatory elektroniczne HDX i FDX-B;

odległość odczytu musi wynosić:

(i)	dla czytników przenośnych: przynajmniej 12 cm w przypadku kolczyków i znaków na pęcinie;

(ii)	dla czytników przenośnych: przynajmniej 20 cm w przypadku kapsułek ceramicznych i wszczepianych transponderów;

(iii)

dla czytników stałych: przynajmniej 50 cm w przypadku wszystkich identyfikatorów.

Metoda identyfikacji wymieniona w art. 4 ust. 3 spełnia następujące warunki:

a)	zwierzęta znakowane są przy pomocy kolczyka zatwierdzonego przez właściwe organy, umieszczonego w jednym uchu;

b)	kolczyk ma być wykonany z nierozkładającego się materiału, niemożliwy do sfałszowania i łatwy do odczytania; nie może on służyć do wielokrotnego użytku, a umieszczone na nim kody muszą być nieusuwalne;

w kolczyku muszą być zamieszczone przynajmniej następujące informacje:

(i)	dwuliterowy kod państwa (1); oraz

(ii)	kod identyfikujący gospodarstwo urodzenia lub indywidualny kod zwierzęcia, pozwalający na ustalenie gospodarstwa urodzenia.

Państwa członkowskie stosujące tę alternatywną metodę muszą o tym powiadomić Komisję i państwa członkowskie, w ramach Komitetu wymienionego w art. 13 ust. 1.

Jeżeli zwierzę oznakowane zgodnie z niniejszym punktem jest trzymane do wieku późniejszego niż 12 miesięcy lub jest przeznaczone do handlu wewnątrzwspólnotowego albo na wywóz do krajów trzecich, a w obu przypadkach pozostaje w gospodarstwie urodzenia, przed jego opuszczeniem musi być zidentyfikowane zgodnie z warunkami określonymi w pkt 1–4.

B. REJESTR GOSPODARSTWA

Od dnia 9 lipca 2005 r. rejestr gospodarstwa musi zawierać następujące informacje:

a)	kod identyfikacyjny gospodarstwa;

b)	adres gospodarstwa i współrzędne geograficzne lub równorzędne określenie lokalizacji geograficznej gospodarstwa;

c)	rodzaj działalności;

d)	wyniki ostatniego spisu, o którym mowa w art. 7, oraz datę jego przeprowadzenia;

e)	nazwisko i adres hodowcy;

w przypadku zwierząt opuszczających gospodarstwo:

(i)	nazwisko przewoźnika;

(ii)	numer rejestracyjny części środka transportowego, przewożącego zwierzęta;

(iii)

kod identyfikacyjny lub nazwę i adres gospodarstwa przeznaczenia lub, w przypadku zwierząt przewożonych do rzeźni: kod identyfikacyjny lub nazwę rzeźni i datę wyjazdu

lub duplikat albo potwierdzoną kopię dokumentu przewozowego wymienionego w art. 6;

g)	w przypadku zwierząt przybywających do gospodarstwa: kod identyfikacyjny gospodarstwa, z którego przywieziono zwierzę i datę przybycia;

h)	informacje o wszelkich wymianach środków identyfikacyjnych.

Począwszy od dnia 31 grudnia 2009 r. rejestr gospodarstwa musi zawierać przynajmniej następujące, aktualne dane dotyczące każdego zwierzęcia urodzonego po tym terminie:

a)	kod identyfikacyjny zwierzęcia;

b)	w gospodarstwie urodzenia: rok urodzenia i data oznakowania;

c)	miesiąc i rok śmierci zwierzęcia w gospodarstwie;

d)	rasę i genotyp, o ile są znane.

W przypadku zwierząt oznakowanych zgodnie z pkt 7 części A wymagane są informacje wymienione w lit. a)–d) niniejszego punktu dla każdej partii zwierząt o tej samej identyfikacji, uwzględniające liczbę zwierząt.

3.	Rejestr gospodarstwa musi zawierać również nazwisko i podpis wyznaczonego lub zatwierdzonego przedstawiciela właściwych organów, który sprawdzał rejestr i datę przeprowadzonej kontroli.

C. DOKUMENT PRZEWOZOWY

Dokument przewozowy musi być wypełniony przez hodowcę na podstawie wzoru przygotowanego przez właściwe organy. Musi on zawierać co najmniej następujące informacje:

a)	kod identyfikacyjny gospodarstwa;

b)	nazwisko i adres hodowcy;

c)	całkowita liczba przewożonych zwierząt;

d)	kod identyfikacyjny lub nazwa i adres gospodarstwa przeznaczenia lub nazwisko i adres następnego hodowcy zwierząt lub, w przypadku gdy zwierzęta przewożone są do rzeźni, kod identyfikacyjny lub nazwa i lokalizacja rzeźni, a w przypadku przepędu okresowego – ich miejsce przeznaczenia;

e)	dane dotyczące środków transportu i przewoźnika, w tym numer pozwolenia przewoźnika;

f)	data wyjazdu;

g)	podpis hodowcy.

2.	Począwszy od 1 stycznia 2011 r., dokument zmiany miejsca pobytu musi zawierać indywidualne kody identyfikacyjne wszystkich zwierząt zidentyfikowanych zgodnie z warunkami określonymi w pkt 1–6 części A, niezależnie od danych określonych w pkt 1 niniejszej części.

Informacje określone w pkt 2 nie są natomiast obowiązkowe w przypadku zwierząt urodzonych przed dniem 31 grudnia 2009 r.:

a)	w drodze do rzeźni – bezpośrednio lub z zastosowaniem procedury nadzoru wykluczającej dalsze przemieszczenia do jakichkolwiek innych gospodarstw;

b)	do dnia 31 grudnia 2011 r. w przypadku wszelkich innych zmian miejsca pobytu.

D. KOMPUTEROWA BAZA DANYCH

Komputerowa baza danych musi zawierać przynajmniej następujące informacje dla każdego gospodarstwa:

a)	kod identyfikacyjny gospodarstwa;

b)	adres gospodarstwa i współrzędne geograficzne lub równorzędne określenie lokalizacji geograficznej gospodarstwa;

c)	nazwisko, adres i zawód hodowcy;

d)	gatunki zwierząt;

e)	rodzaj działalności;

f)	wynik spisu zwierząt, o którym mowa w art. 7 ust. 2, wraz z datą jego przeprowadzenia;

g)	miejsce na dane, zarezerwowane dla właściwych organów, w którym mogą one umieszczać informacje na temat stanu zdrowia zwierzęcia, na przykład ograniczenia w przewozie, status lub inne informacje istotne w kontekście programów wspólnotowych lub krajowych.

Zgodnie z art. 8 w bazie danych musi znajdować się rubryka, w której zapisywane są wszystkie przewozy poszczególnych zwierząt.

Rubryka ta musi zawierać przynajmniej następujące informacje:

a)	liczba przewożonych zwierząt;

b)	kod identyfikacyjny gospodarstwa wyjazdu;

c)	data wyjazdu;

d)	kod identyfikacyjny gospodarstwa docelowego;

e)	data przybycia.”.

(1)

Austria	AT	040
Belgia	BE	056
Bułgaria	BG	100
Cypr	CY	196
Republika Czeska	CZ	203
Dania	DK	208
Estonia	EE	233
Finlandia	FI	246
Francja	FR	250
Niemcy	DE	276
Grecja	EL	300
Węgry	HU	348
Irlandia	IE	372
Włochy	IT	380
Łotwa	LV	428
Litwa	LT	440
Luksemburg	LU	442
Malta	MT	470
Niderlandy	NL	528
Polska	PL	616
Portugalia	PT	620
Rumunia	RO	642
Słowacja	SK	703
Słowenia	SI	705
Hiszpania	ES	724
Szwecja	SE	752
Zjednoczone Królestwo	UK	826

24.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/12

DYREKTYWA KOMISJI 2008/88/WE

z dnia 23 września 2008 r.

zmieniająca dyrektywę Rady 76/768/EWG dotyczącą produktów kosmetycznych w celu dostosowania jej załączników II i III do postępu technicznego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 76/768/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących produktów kosmetycznych (1), w szczególności jej art. 8 ust. 2,

po konsultacji z Komitetem Naukowym ds. Produktów Konsumenckich,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Po opublikowaniu w roku 2001 badania naukowego pod tytułem „Stosowanie trwałych farb do włosów a ryzyko wystąpienia raka pęcherza moczowego” (Use of permanent hair dyes and bladder cancer risk), Komitet Naukowy ds. Produktów Kosmetycznych i Produktów Nieżywnościowych Przeznaczonych dla Konsumentów, zastąpiony przez Komitet Naukowy ds. Produktów Konsumenckich (SCCP) decyzją Komisji 2004/210/WE (2) stwierdził występowanie potencjalnego ryzyka. Komitet zalecił, aby Komisja podjęła dalsze kroki mające na celu kontrolę stosowania substancji używanych w farbach do włosów.

(2)	Komitet Naukowy ds. Produktów Konsumenckich zalecił ponadto ogólną strategię oceny bezpieczeństwa dla substancji używanych w farbach do włosów, obejmującą wymogi testowania substancji stosowanych w farbach do włosów pod kątem ich ewentualnej genotoksyczności/mutagenności.

(3)

W nawiązaniu do opinii SCCP Komisja wraz z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami uzgodniła ogólną strategię mającą na celu wprowadzenie regulacji dotyczących substancji używanych w farbach do włosów, w ramach której wymaga się od przemysłu dostarczenia dokumentacji zawierającej dane naukowe dotyczące substancji używanych w farbach do włosów w celu poddania ich ocenie przez SCCP.

(4)	Substancje, dla których nie złożono zaktualizowanej dokumentacji na temat bezpieczeństwa, umożliwiającej odpowiednią ocenę ryzyka, należy uwzględnić w załączniku II do dyrektywy 76/768/EWG.

(5)

Niektóre substancje używane w farbach do włosów zostały zabronione w wyniku opinii wydanej przez SCCP bądź z powodu braku danych na temat bezpieczeństwa. Figurujące w załączniku IV aktualnie analizowane substancje zostały starannie dobrane w celu wprowadzenia dla wszystkich z nich odpowiednich regulacji. Ponieważ w ustalonym terminie nie przedstawiono SCCP dokumentacji na temat bezpieczeństwa używania tych substancji w farbach do włosów w celu oceny ryzyka, nie istnieją dowody pozwalające uznać, że substancje te używane w farbach do włosów są bezpieczne dla zdrowia ludzi.

(6)

Następujące substancje nie posiadają dokumentacji na temat bezpieczeństwa: 1-hydroksy-2,4-diaminobenzen (2,4-diaminofenol) i jego sól dichlorowodorkowa; 1,4-dihydroksybenzen (Hydrochinon); chlorek [4-[[4-anilino-1-naftylo][4-(dimetyloamino)fenylo]metyleno]cykloheksa-2,5-dien-1-yildeno]dimetyloammoniowy (Basic Blue 26); 3-[(2,4-dimetylo-5-sulfonatofenylo)azo]-4-hydroksynaftaleno-1-sulfonian disodu (Ponceau SX) oraz 4-[(4-aminofenylo)(4-iminocykloheksa-2,5-dienylideno)metylo]-o-toluidyny i jego sole chlorowodorkowe (Basic Violet 14). Powyższe substancje, figurujące aktualnie w załączniku IV jako barwniki oraz w częściach 1 i 2 załącznika III jako substancje używane w farbach do włosów, zostaną usunięte z załącznika III, a ich używanie w farbach do włosów zostanie zakazane w załączniku II.

(7)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 76/768/EWG.

(8)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Kosmetycznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załącznikach II i III do dyrektywy 76/768/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 14 lutego 2009 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie zaczną stosować te przepisy od dnia 14 sierpnia 2009 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposoby dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 września 2008 r.

W imieniu Komisji

Günter VERHEUGEN

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 169.

(2) Dz.U. L 66 z 4.3.2004, s. 45.

ZAŁĄCZNIK

W dyrektywie 76/768/EWG wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku II dodaje się następujące numery referencyjne 1329–1369:

Nr ref.	Nazwa chemiczna / nazwa INCI
„1329	4-[(4-aminofenylo)(4-iminocykloheksa-2,5-dienylideno)metylo]-o-toluidyny (CAS 3248-93-9; EINECS 221-832-2) i jego sól chlorowodorkowa (Basic Violet 14; CI 42510) (CAS 632-99-5; EINECS 211-189-6), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1330	4-(2,4-dihydroksyfenylazo)kwas benzenosulfonowy (CAS 2050-34-2; EINECS 218-087-0) i jego sól sodowa (Acid Orange 6; CI 14270) (CAS 547-57-9; EINECS 208-924-8), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1331	3-hydroksy-4-(fenylazo)-2-kwas naftoesowy (CAS 27757-79-5; EINECS 248-638-0) i jego sól wapniowa (Pigment Red 64:1; CI 15800) (CAS 6371-76-2; EINECS 228-899-7), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1332	Kwas 2-(6-hydroksy-3-okso-(3H)-ksanten-9-yl) benzoesowy; fluorosceina (CAS 2321-07-5; EINECS 219-031-8) i jego sól disodowa (Acid yellow 73 sodium salt; CI 45350) (CAS 518-47-8; EINECS 208-253-0), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1333	4′,5′-dibromo-3′,6′-dihydroksyspiro[izobenzofurano-1(3H),9′-[9H]ksanten]-3-on; 4′,5′-dibromofluoresceina; (Solvent Red 72) (CAS 596-03-2; EINECS 209-876-0) i jego sól disodowa (CI 45370) (CAS 4372-02-5; EINECS 224-468-2), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1334	Kwas 2-(3,6-dihydroksy-2,4,5,7-tetrabromoksanten-9-ylo)-benzoesowy; fluoresceina, 2′,4′,5′,7′-tetrabromo-; (Solvent Red 43) (CAS 15086-94-9; EINECS 239-138-3) i jego sól disodowa (Acid Red 87; CI 45380) (CAS 17372-87-1; EINECS 241-409-6) i jego sól glinu (Pigment Red 90:1 Aluminium lake) (CAS 15876-39-8; EINECS 240-005-7), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1335	Ksantylium, 9-(2-karboksyfenylo)-3-(2-metylofenylo)amino)-6-((2-metylo-4-sulfofenyl)amino)-, sól wewnętrzna (CAS 10213-95-3); i jego sól sodowa (Acid Violet 9; CI 45190) (CAS 6252-76-2; EINECS 228-377-9), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1336	3′,6′-dihydroksy-4′,5′-diiodospiro(izobenzofurano-1(3H),9′-[9H]ksanten)-3-on; (Solvent Red 73) (CAS 38577-97-8; EINECS 254-010-7) i jego sól sodowa (Acid Red 95; CI 45425) (CAS 33239-19-9; EINECS 251-419-2), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1337	2′,4′,5′,7′-tetrajodofluoresceina (CAS 15905-32-5; EINECS 240-046-0) i jej sól disodowa (Acid Red 51; CI 45430) (CAS 16423-68-0; EINECS 240-474-8) i jego sól glinu (Pigment Red 172 Aluminium lake)(CAS 12227-78-0; EINECS 235-440-4), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1338	1-hydroksy-2,4-diaminobenzen (2,4-diaminofenol) (CAS 95-86-3; EINECS 202-459-4 ) i jego sól dichlorowodorku (2,4-Diaminophenol HCl) (CAS 137-09-7; EINECS 205-279-4), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1339	1,4-dihydroksybenzen (Hydroquinone) (CAS 123-31-9; EINECS 204-617-8), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1340	Chlorek [4-[[4-anilino-1-naftylo][4-(dimetyloamino)fenylo]metyleno]cykloheksa-2,5-dien-1-yildeno]dimetyloammoniowy (Basic Blue 26; CI 44045) (CAS 2580-56-5; EINECS 219-943-6), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1341	3-[(2,4-dimetylo-5-sulfonatofenylo)azo]-4-hydroksynaftaleno-1-sulfonian disodu (Ponceau SX; CI 14700) (CAS 4548-53-2; EINECS 224-909-9), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1342	Tris[5,6-dihydro-5-(hydroksyimino)-6-oksonaftaleno-2-sulfoniano(2-)-N5,O6]żelazian(3-) trisodu (Acid Green 1; CI 10020) (CAS 19381-50-1; EINECS 243-010-2), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1343	4-(fenylazo)rezorcynol (Solvent Orange 1; CI 11920) (CAS 2051-85-6; EINECS 218-131-9) i jego sole, kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1344	4-[(4-etoksyfenylo)azo]naftol (Solvent Red 3; CI 12010) (CAS 6535-42-8; EINECS 229-439-8) i jego sole, kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1345	1-[(2-chloro-4-nitrofenylo)azo]-2-naftol (Pigment Red 4; CI 12085) (CAS 2814-77-9; EINECS 220-562-2) i jego sole, kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1346	3-hydroksy-N-(o-tolilo)-4-[(2,4,5-trichlorofenylo)azo]naftaleno-2-karboksamid (Pigment Red 112; CI 12370) (CAS 6535-46-2; EINECS 229-440-3) i jego sole, kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1347	N-(5-chloro-2,4-dimetoksyfenylo)-4-[[5-[(dietyloamino)sulfonylo]-2-metoksyfenylo]azo]-3-hydroksy-naftaleno-2-karboksamid (Pigment Red 5; CI 12490) (CAS 6410-41-9; EINECS 229-107-2) i jego sole, kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1348	4-[(5-chloro-4-metylo-2-sulphonatofenylo)azo]-3-hydroksy-2-naftoan disodu (Pigment Red 48; CI 15865) (CAS 3564-21-4; EINECS 222-642-2), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1349	3-hydroksy-4-[(l-sulfonato-2-naphthyl)azo]-2-naftoan wapnia (Pigment Red 63:1; CI 15880) (CAS 6417-83-0; EINECS 229-142-3), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1350	3-hydroksy-4-(4′-sulfonianonaftyloazo)naftaleno-2,7-disulfonian trisodu (Acid Red 27; CI 16185) (CAS 915-67-3; EINECS 213-022-2), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1351	2,2′-[(3,3′-dichloro[l,1′-bifenylo]-4,4′-diylo)bis(azo)]bis[N-(2,4-dimetylofenylo)-3-oksobutyramid] (Pigment Yellow 13; CI 21100) (CAS 5102-83-0; EINECS 225-822-9), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1352	2,2′-[cykloheksylidenobis[(2-metylo-4,1-fenyleno)azo]]bis[4-cykloheksylofenol] (Solvent Yellow 29; CI 21230) (CAS 6706-82-7; EINECS 229-754-0), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1353	1-(4-(fenylazo)fenylazo)-2-naftol (Solvent Red 23; CI 26100) (CAS 85-86-9; EINECS 201-638-4), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1354	6-amino-4-hydroksy-3-[[7-sulfonato-4-[(4-sulfonatofenylo)azo]-1-naftylo]azo]naftaleno-2,7-disulfonian tetrasodu (Food Black 2; CI 27755) (CAS 2118-39-0; EINECS 218-326-9), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1355	N-(4-((4-(dietyloamino)fenylo)(2,4-disulfofenylo)metyleno)-2,5-cyckloheksadieno-1-ylideno)-N-etylo-etanoamina, wodorotlenek, sól wewnętrzna, sól sodowa (Acid Blue 1; CI 42045) (CAS 129-17-9; EINECS 204-934-1), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1356	N-(4-((4-(dietyloamino)fenylo)(5-hydroksy-2,4-disulfofenylo)metyleno)-2,5-cyckloheksadieno-1-ylideno)-N-etylo-etanoamina, wodorotlenek, sól wewnętrzna, sól sodowa (2:1) (Acid Blue 3; CI 42051) (CAS 3536-49-0; EINECS 222-573-8), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1357	N-etylo-N-(4-((4-(etylo((3-sulfofenylo)metylo)amino)fenylo)(4-hydroksy-2-sulfofenylo)metyleno)-2,5-cyckloheksadieno-1-ylideno)-3-sulfo-benzenometanoaminy, wodorotlenek, sól wewnętrzna, sól disodowa (Fast Green FCF; CI 42053) (CAS 2353-45-9; EINECS 219-091-5), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1358	1,3-izobenzofurandion, produkty reakcji z metylochinoliną i chinoliną (Solvent Yellow 33; CI 47000) (CAS 8003-22-3; EINECS 232-318-2), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1359	Nigrozyna (CI 50420) (CAS 8005-03-6) stosowana jako substancja w produktach do farbowania włosów
1360	8,18-dichloro-5,15-dietylo-5,15-dihydrodiindolo[3,2-b: 3′,2′-m]trifenodioksazyna (Pigment Violet 23; CI 51319) (CAS 6358-30-1; EINECS 228-767-9), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1361	1,2-dihydroksyantrachinon (Pigment Red 83; CI 58000) (CAS 72-48-0; EINECS 200-782-5), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1362	8-hydroksypireno-1,3,6-trisulfonian trisodu (Solvent Green 7; CI 59040) (CAS 6358-69-6; EINECS 228-783-6), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1363	1-hydroksy-4-(p-toluidyno)antrachinon (Solvent Violet 13; CI 60725) (CAS 81-48-1; EINECS 201-353-5), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1364	1,4-bis(p-toliloamino)antrachinon (Solvent Green 3; CI 61565) (CAS 128-80-3; EINECS 204-909-5), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1365	6-chloro-2-(6-chloro-4-metylo-3-oksobenzo[b]tien-2(3H)-ylideno)-4-metylobenzo[b]tiofen-3(2H)-on (VAT Red 1; CI 73360) (CAS 2379-74-0; EINECS 219-163-6), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1366	5,12-dihydrochino[2,3-b]akrydyno-7,14-dion (Pigment Violet 19; CI 73900) (CAS 1047-16-1; EINECS 213-879-2), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1367	[29H,31H-flatocyjaninato(2-)-N29,N30,N31,N32] miedź (Pigment Blue 15; CI 74160) (CAS 147-14-8; EINECS 205-685-1), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1368	[29H,31H-ftalocyjaninodisulfoniano(4-)-N29,N30,N31,N32]miedzian(2-) disodu (Direct Blue 86; CI 74180) (CAS 1330-38-7; EINECS 215-537-8), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów
1369	Polichloroftalocyjanina miedzi (Pigment Green 7; CI 74260) (CAS 1328-53-6; EINECS 215-524-7), kiedy jest stosowany jako substancja w produktach do farbowania włosów”;

w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

a)	w części 1 skreśla się numer referencyjny 10;

b)	w części 1, numer referencyjny 14, skreśla się lit. a) w kolumnie c;

c)	w części 2 skreśla się numery referencyjne 57, 59 i 60.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 256

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 51 24 września 2008

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 931/2008 z dnia 23 września 2008 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 932/2008 z dnia 22 września 2008 r. ustanawiające zakaz połowów błękitka w wodach WE i wodach międzynarodowych obszaru I, II, III, IV, V, VI, VII, VIIIa, VIIIb, VIIId, VIIIe, XII oraz XIV przez statki pływające pod banderą Niderlandów	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 933/2008 z dnia 23 września 2008 r. zmieniające załącznik do rozporządzenia Rady (WE) nr 21/2004 w odniesieniu do sposobów identyfikacji zwierząt oraz treści zawartych w dokumentach przewozowych ( 1 )	5
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Komisji 2008/88/WE z dnia 23 września 2008 r. zmieniająca dyrektywę Rady 76/768/EWG dotyczącą produktów kosmetycznych w celu dostosowania jej załączników II i III do postępu technicznego ( 1 )	12

Nr	39/T&Q
Państwo członkowskie	NLD
Stado	WHB/1X14
Gatunek	Błękitek (Micromesistius poutassou)
Obszar	Wody WE i wody międzynarodowe obszaru I, II, III, IV, V, VI, VII, VIIIa, VIIIb, VIIId, VIIIe, XII oraz XIV
Data	19.8.2008


	*	Nota do czytelnika (patrz: wewnętrzna tylna strona okładki)	s3